We vertrokken via een zijingang van de school en doken direct het asfalt fietspad op dat door het bosgebied Heidehuizen loopt. Om al snel rechtsaf de vele singletracks in deze dennenbossen op te zoeken. Plezante droge paadjes met bultjes en wortels om te berijden. We volgden er een stukje van de rode vaste Landduinenroute die de gemeenten Mol, Balen en Meerhout beroert. We passeerden de ingang van Mol Tennis, die eigenlijk op Balen gelegen is, om er 2 km na de start in het bos de splitsing te treffen tussen de routes van 25-35 km en 42 km. Gekozen voor de langste route. Leuke tracks over bultjes door de bossen en langsheen een zanderige vlakte, leidden de bikers tot voorbij de gemeentelijke stelplaats van Mol die achter de terreinen van Mol Tennis gelegen is. Na 5 km staken we ter hoogte van Casino Magic Dice de Borgerhoutsedijk over en troffen we paadjes die ons voerden over de rand van bos en velden. Om dan echt volop de bossen in te duiken in de buurt van de grote baan die Geel met Mol en Lommel verbindt, althans te horen aan het geluid van passerende auto’s. Ik ben even tot aan die baan gereden, maar ze lag er iets hoger en betonnen vangrails verhinderden het zicht. Ik herkende de plek waar het haaks linksaf ging. Tot 8,5 km volgden leuke paden en tracks over de pukkels in de lokale bossen. De toer kon toch rekenen op belangstelling, want op dit korte stuk staken me 12 anderen voorbij, solo of in groep.

Op 9 km kruisten we weer de Borgerhoutsedijk, ter hoogte van de destijds in brand gestoken vervallen kleine hoeve op de hoek met de spijtig genoeg intussen verharde Bremdoornstraat. De Off-road-bikers weten hun paadjes goed liggen, want ook de track die halverwege de straat rechts te vinden is, werd meegepikt. Er is een tocht vanuit Mol die dat paadje gewoon figuurlijk links en letterlijk rechts laat liggen! Het wegeltje loopt er op de rand van het bos en een maïsveld en maakt naar het einde toe een scherpe bocht. Na een korte strook verhard ging het een breed zanderig pad op om na 11 km weer de plek van de splitsing te passeren. Ik had er geen benul van dat dit alles zo dicht bij elkaar gelegen is. Het was toen 13.00 u, ik had tijd genoeg, het weer was mooi en ik heb die lus nog eens een tweede keer gereden, goed voor 8 km extra voor dezelfde prijs! Wanneer ik weer op de plaats van de splitsing toekwam had ik 19 km op het tellertje staan. Veldwegen naast weiden en maïsvelden voerden me daarna tot in Balen-Rosselaar en naast de ruïne van wat eens een kapel moet geweest zijn (21 km). Een groepje snelle jongens stak me daar gezwind voorbij. Tot 24 km kregen de banden van m’n bike verharde weg te verwerken, waaronder een stuk beton en het asfalt jaagpad naast het kanaal om dan via de brug van de grote baan het kanaal te kruisen. De mij onbekende biker die samen het kanaal overstak verwachtte ’s avonds een uitgebreid verslag op het forum te kunnen lezen, maar heeft dus iets langer moeten wachten! Eens goed en wel het kanaal over, troffen we de straat Vossenvelden in Balen en doken we weer een off-road-paadje in naast Café ’t Hoekske waar een schilder de gevels mooi wit aan het verven was. Een likje verf kan wonderen doen!

Er volgden tracks doorheen stukjes bos die gelegen zijn in de nabijheid van een villawijk met mooie huizen, waarvan we sommige straten dienden te kruisen. Met op 26 km een prachtig stukje bos met plezante tracks over heuveltjes op en af, vanaf het Wildnest tot aan de plek waar midden in het bos een terrein afgebakend is met betonplaten. Toen ik er even halt hield werd ik opgeschrikt door het zware geritsel van dorre bladeren. Drie donkerbruine kalveren liepen in de zone tussen de betonplaten en kwamen speels afgelopen. Omstreeks 28 km volgde een bospaadje dat langsheen enkele mooie vijvers liep en een waterloop vol groene waterplanten kruiste. Een mooi plekje nu de zon er scheen. Er lag zelfs een met pompoenen bezaaid veld waarvan één van de planten zich een weg naar boven in een boom gezocht had, zodat er een pompoen als een reuzenappel in die boom hing. Mijn vermoeden werd bevestigd. We kwamen uit het bos tevoorschijn aan het voetbalveld dat achter het in onbruik geraakte casino van Mol-Gompel gelegen is. Ik rijd dan altijd eens tot aan dat gebouw met de bizarre torentjes in de Owenslei (29 km). Het is wraakroepend dat het staat te verkommeren en ten prooi is gevallen aan nutteloos vandalisme. Het zou zelfs onduidelijk zijn wiens eigendom het is. Terug het parcours op en in het gezelschap van enkele jonge rijders de drukke baan op die naar Mol-Gompel leidt.

Dan ging het de grote baan over om even verder aan de andere kant een straat in te duiken en weer een groot eigenaardig gebouw te passeren. Het ziet er ook verlaten uit, maar alles is intact en onderhouden. De Kievitsheide in op de grens tussen Mol en Balen, deze keer niet via het smalle paadje, maar verder door tot naast een plek waar werken bezig waren. Daar is een heel terrein vrijgemaakt voor Joost mag weten wat. Er volgde een smal wegeltje doorheen laag struikgewas rechts van een spoorweg. Om daarna opnieuw de bossen in te duiken voor ettelijke kilometers singletrackplezier. Ik deelde er de leuke paadjes samen met enkele andere bikers. Dit plezier bleef duren tot 33 km toen we een asfaltbaantje bereikten. Even over een drukkere baan om in Balen aan de verkeerslichten over te steken en een weinig verderop linksaf weer de bossen te bereiken. Na een kort stukje doorheen deze bossen bereikte ik de bevoorrading die op de klassieke plaats voor een gebouwtje aan de rand ervan was opgesteld. De stop kwam op 34 km na de start (minus 8 km om correct te zijn) en ik arriveerde er omstreeks 14.45 u.

Het tentje aan de rustplaats bood voor ieder wat wils: partjes appelsien, bananen, wafels met en zonder chocolade en zelfs snoepgoed zoals brokjes Snickers en Mars, sportdrank en water. Twee bikers gespot die me bekend voorkwamen, maar ik moest even nadenken van waar ik hen kende! Van het pinksterweekeinde door een gemeenschappelijke bikevriend georganiseerd in Daverdisse (provincie Luxemburg) en waar we op zondag de toertocht van Libin zijn gaan rijden. Waar van een toertocht nog een dorpsfeest gemaakt wordt, of aan het dorpsfeest een toertocht gekoppeld wordt. Na afloop konden we er everzwijn van het spit eten. We doopten de tocht dan ook om naar “de rush naar le sanglier”! Dus Willy en Jan even gaan begroeten!

Na de stop doken we onmiddellijk weer de bossen in en volgden tracks en een kiezelweg tot aan een spoorwegovergang. Net ervoor doken we naar links weer tussen de bomen en voerde een mooi pad ons langsheen een grote vijver in de bossen. Met aan onze linkerkant een vervallen bungalow die uitkijkt over deze vijver. De paadjes brachten ons weer tot bij de spoorweg aan een grote baan. Na de doortocht van een Balense villawijk ging het weer de bossen in om na 38 km een splitsing te treffen tussen de routes van 25 km en van 35-42 km. Plezante tracks voerden me er op en af over zandpuisten met enkele uit de kluiten gewassen wortels. Ik kwam na 40 km uit de bossen tevoorschijn bezijden de curryworstenfabriek Mora. De waterzuiveringstank op het bedrijfsterrein verspreidt een geur die niet direct aanzet tot het consumeren van een mmm-product! We werden in de richting van het kanaal gestuurd om er het langs de oever gelegen houtbedrijf (?) Vanderhoydonck te passeren. Reeds vanuit de weg naar het kanaal toe bemerkte ik in de verte veel bikers die bij nader toezien aan de andere zijde van het kanaal bleken te rijden. Straks zou ik daar ook uit de bossen duiken en er voorbij rijden! Even langsheen het kanaal en opnieuw de bossen in om een volgende kilometer tracks voor de wielen te krijgen. Eens daar voorbij ging het langsheen de grote baan Mol-Lommel mee de brug over het kanaal over om aan de andere kant rechtsaf het volgende paadje in de bossen te bereiken en er weerom leuke tracks te treffen.

In dat bos werd ik staande gehouden door een biker wiens fiets ondersteboven gekeerd stond. Of ik geen pompje bij had! Altijd! Hij had zijn lekke band vervangen, maar zonder lucht ben je daar niks mee! Hoe hard de mens ook pompte, er kwam geen lucht in de binnenband. Ook eens geprobeerd! Noppes! Dat was niet normaal, vermits ik al meerdere keren van pechvogels te horen had gekregen dat ik een goed pompje had! Het kon niet missen! Deze kerel zijn reserveband eens aan een inspectie onderworpen om vast te stellen dat er ook een ferme fit in zat! Opdat de mens zijn tocht niet te voet zou dienen verder te zetten heb ik dan maar één van m’n twee meegevoerde binnenbanden gegeven. Ik had er pas vier nieuwe gekocht en heb er op korte tijd al twee pechvogels mee kunnen helpen. Ik zou er geen boterham minder voor hebben hoeven te eten, maar hij heeft me er toch enkele euro’s die hij op zak had voor gegeven. We zijn er om mekaar, om mekaar, om te helpen, niewaar! Aldus de tekst uit een liedje uit de tijd dat de Vlamingen nog veel naar de Nederlandse televisie keken! Korte tijd later stak de man me weer voorbij en verdween uit m’n leven.

Na nog een prachtig stukje bos vol tracks op en af tussen de bomen kwam ik ook uit op de plek waar ik daarstraks de bikers aan de overkant van het kanaal uit de bossen zag komen gereden. Het tellertje klokte toen 47 km af. Via het asfalt fietspad passeerden we het terrein van transportfirma Gheys, met tankwagens en vrachtwagens in alle maten en soorten, en wat je ook vanaf de grote baan Mol-Lommel kan zien liggen. In plaats van het fietspad te volgen ging het rechtdoor een smalle mooie track doorheen het bos in, met een haakse bocht naar links om weer het fietspad te bereiken tot aan het jaagpad langsheen het kanaal. Daar rechtsaf enkele kilometers naast het kanaal om dan aan een maïsveld rechtsaf een smal pad in te slaan dat overgaat in een mooie track over enkele stevige bulten. Alsof het zo gepland was bereikte ik de Molderloopstraat in Balen op het ogenblik dat ik er aan dacht dat we die plek nog niet te zien hadden gekregen! Het ging voorbij het huis met het perpetuüm mobile op de vensterbank waar vooraan in de tuin enkele pompoenen volgens een plakkaatje gratis ter beschikking lagen gesteld. Ze waren wat groot voor in het achterzakje! Daarstraks hingen ze in de bomen, nu lagen ze op de grond! 51,75 km.

Een plakkaat kondigde de laatste vijf kilometer aan, maar na afloop waren dat er minder. In ieder geval ging het in de Molderloopstraat de spoorweg over in de bocht en doken we aan de andere kant via een dropke het bos weer in. De laatste mooie tracks van deze tocht voerden me doorheen de bossen tot in een woonstraat en voorbij de nieuwe ondergrondse fietsrotonde na bijna 55 km weerom naar de school. Ik had met volle teugen genoten van deze mooie tocht op een zonnige zaterdag en waarvoor ik elk jaar graag weer naar hier kom. De bikewash werd opgeruimd, maar die was overbodig. De douches opgezocht. Intussen weet ik dat de derde van links het meest overvloedig water geeft! Nog een icetea gedronken terwijl de Off-road-bikers met de opruim van tafels en stoelen gestart waren. En laat toekomen kan ook zijn voordelen hebben, want ik kreeg van één van de mannen een kop soep met brood aangeboden. Anders werd ze weggegoten. Mijn betaling werd geweigerd, ook al steun ik met plezier de clubkas van mensen die me een leuke dag weten te bezorgen. Een rit met veel mooie tracks, door bos en groen, degelijk afgepijld en met een rimpelloze organisatie. Van Mol keer je zelden ontevreden weer!

Bij het naar huis vertrekken bemerkte ik op de speelplaats een metalen dinosaurus, allicht een vroeger werkstuk van de leerlingen metaal van deze technische school. Een snoodaard had er niet beter op gevonden dan in de bek van het dier een wafel te steken! Samen met de school zijn ook de schelmenstreken weer begonnen! Huiswaarts gereden via Postel om in Mol mijn geliefkoosde frituur Paseo nog eens te bezoeken. Op een slecht moment! Ik heb er een half uur moeten aanschuiven en mijn portie smaakte me in tegenstelling tot gewoonlijk niet zo. Te kwistig geweest met mayonaise! Het kan ook zijn dat de geur van mmm nog in mijn neusgaten hing! Een brood meegenomen vanuit de automaat. Morgen eet ik geen groenten, maar boterhammen uit Balen-Wezel! Via de Baileybrug, het bosrijke Postel en de rustige E34 weer naar huis getuft.

Het verslag van deze toertocht kan je ook lezen op mtb-you en op mountainbike.be!