Nightride (28-38 km) van BuSO Kristus Koning te Sint-Job-in-‘t-Goor op vrijdag 07-09-2012.

Na de dagtaak op het werk snel nog een paar boterhammen achter de kiezen gestoken en dan huiswaarts om m’n bike en spullen op te halen. Het zekere voor het onzekere genomen en de snelweg op een vrijdagavond vermeden. Even getwijfeld om van thuis uit met de bike naar Sint-Job-in-‘t-Goor te rijden, maar dan zou ik er al vrij laat zijn toegekomen, dus toch maar beter met de auto. Deze avondtocht van de School voor Buitengewoon Secundair Onderwijs Kristus Koning is eigenlijk de klassieke opener van het herfstseizoen waarbij alle tochten in de eigen streek weer op de kalender komen! Er was een omlegging in Sint-Job, dus was het even zoeken naar de correcte ingang om het grote schooldomein binnen te rijden. Ik zag rubber-12 op het fietspad rijden, op weg naar de start. Hij was wel thuis met de fiets vertrokken. Buiten zaten en stonden al veel bikers die de toer al achter de rug hadden en genoten van een frisse pint en een hamburger. Veel echte nachtrijders zullen er niet geweest zijn, want ik trok blijkbaar toch enige aandacht toen ik met mijn lampenwinkel op helm en stuur aan de bikeparking arriveerde. Aan de inschrijving Weetabix gespot die de toer kwam rijden met een maat. Jinba Ittai had de toer al gereden, maar stond te wachten op Patje2 om nog eens een tweede keer te starten. Zelfs Beuk was present en hem heb ik al heel lang niet meer gezien! Hij had de toer al gereden. En blijkbaar waren er ook een aantal andere bekenden reeds iets vroeger gestart.

Samen met rubber-12 vertrokken om via de paden op het schooldomein de er achter liggende bossen in te duiken. De zelf aangelegde hoogtemeter onder de vorm van een hoopje zand op het pad lag er nog steeds en op die plek had een fotograaf postgevat. De bossen achter Kristus Koning stonden al direct garant voor een aantal leuke tracks en bospaden, waaronder de doortocht van een diepe put. Alles lag nu goed droog, een heel verschil met de rit van vorig jaar die toen overdag was op zondag. Toen lag alles er doornat bij omwille van nachtelijke regen en slecht weer bij aanvang van de rit. Maar ondanks dat was de meute bekende bikende streekgenoten toen ook present! Vorig jaar lag deze put erbij als een slijkpoel. Het was goed rijden op de vele paadjes doorheen de bossen, af en toe wat draaien en keren en opletten voor enkele wortels, kleine oude stronkjes en een over het pad gevallen boomstam die niet mocht worden geruimd. Na 5 km merkte ik aan de straatnaambordjes dat we het grondgebied van Schilde hadden betreden. De straten op die plek waren trouwens niet meer dan assenwegen.

Ik ken de streek niet zo heel goed, zeker niet datgene wat buiten de gewone wegen is gelegen, zodat het niet evident was te weten waar ik me ergens bevond. We passeerden wel een strook bos waar ik vroeger al wel eens met een kameraad reed vanuit Hoogstraten naar Sint-Job om dan ergens aan Kristus Koning uit de bossen tevoorschijn te komen. Niets dan bossen werden ons deel. Er volgde een veldweg in een iets opener omgeving en ik vermoed dat we op de plek waar dit pad een haakse bocht naar links maakt, de landelijke verbindingsweg voorbijreden die Sint-Lenaarts met Schilde verbindt. Toen we een tussen de bomen verscholen paviljoen van een tehuis voorbijreden, vermoedde ik dat we op het grondgebied van Westmalle reden. We hadden er toen zo’n 10 km op zitten. Enkele mooi gelegen eenzame huizen die even verderop stonden herinnerde ik me van een dauwwandeling begin juni toen ik op het onzalige tijdstip van vijf uur in de ochtend uit mijn nest moest om met een groepje naar ginder te rijden. Om vanaf de abdij te vertrekken voor een wandeltocht door de bossen en daarna het ochtendgebed van de paters Trappisten bij te wonen. Even later reden we effectief voorbij de kloostermuren over een breed zanderig pad met rechts vlak naast de muur een track met iets vastere ondergrond. En met zicht op de toch wel opvallende kerktoren, een herkenningspunt in deze streek. In de verte de drukke Turnhoutsebaan, de grote baan die Antwerpen met Turnhout verbindt. Een bruggetje over dat in dezelfde stijl als de toren is gebouwd. Ook die bruggetjes zijn een herkenningsteken voor de nabijheid van de abdij.

Weer de bossen in waar het nu toch al behoorlijk donker werd en de lampen goed van pas kwamen. Zo stilaan naderden we omstreeks km 15 de lokale speeltuin in de bossen waar op een beperkte oppervlakte onnoemelijk veel singletracks liggen met bulten en putten. Het is er wat laveren tussen soms dicht op elkaar staande bomen. Het viel me op dat ook de bodembegroeiing ferm hoog stond, zodat je het pad soms niet zag liggen. Tijdens de wintermaanden zie je de paadjes beter liggen. Alles lag er droog, goed en snel berijdbaar bij. Alhoewel men in het donker toch beter maar wat oplet aan de bulten met wortels. Bij nat weer kan deze plek herschapen worden in een modderpoel en is het er soms minder leuk rijden. En deze speeltuin voor bikers heet Drieboomkensberg. Rubber-12 miste ergens een pijltje rechtdoor, keerde op zijn stappen terug en reed dan toch nog verkeerd in plaats van mij te volgen. Ik wist waar we gemist hadden en dat was nog enkele meters verder.

Ik reed er dus even alleen over de smalle tracks door het bos en zag af en toe tussen de bomen het schijnsel van de lampen van andere bikers. Omstreeks 17 km zag ik links tussen de bomen lichtjes branden, de kaarsen aan het kapelletje dat tussen het groen verstopt ligt aan een grote zandpuist met wortels, om even verder de bevoorrading te treffen. Deze stond op het kruispunt van boswegen aan een kruisbeeld. De klassieke plek waar toertochten in deze streek hun pauze opstellen. Ik arriveerde er omstreeks 21.00 u. Er stond nog een biker en ook rubber-12 kwam er toe. Medewerkers, ik veronderstel leraars van de school, zorgden er voor lekkers en drinken. Ook Stresskip was ter plekke, één van de drijvende krachten achter de toertochten van Kristus Koning. Ik heb ze zonder uitzondering allemaal van sinds de eerste uitgave gereden! Dit zou de vijfde geweest zijn, maar ik weet niet of de dagrit van vorig jaar daarin meegeteld is. Aan de donkere stop was keuze genoeg: bananen, ananas, peperkoek en cake. Water en sportdrank om te drinken. Korte tijd later kwamen Patje2 en Jinba Ittai ook toe. Verder nog een tweetal dat de mensen van aan de stop bleken te kennen en vermoedelijk als laatste een groep van vijf die allen goed voorzien waren van schijnwerpers! In het donker was de afpijling minder goed zichtbaar omdat geen gebruik gemaakt werd van fluorescerende strips. Stresskip had wel een rol fluorescerend lint bij dat we ter plekke getest hebben. Misschien kunnen de schoolkinderen eens aan het knutselen gezet worden om strips op de pijlen te kleven! De ambiance aan de stop was in ieder geval verzekerd!

Na een banaan en een stuk cake zijn we dan met vier, rubber-12, Jinba Ittai, Patje2 en ik, weer van start gegaan. Verder door het bos om dan uit te komen op kiezelwegen op een meer open terrein. We reden een kapelletje voorbij. Ook daar was ooit de stop van een toertocht, intussen al ettelijke jaren geleden in het begin van mijn mountainbikend leven. Het was donker en de hemel links bleef nog een weinig roodgekleurd door de ondergegane zon. Vanaf het kiezelpad ging het een zanderige veldweg in. Ik volgde op enkele tientallen meters achter de drie anderen toen het vijftal van aan de stop naderde en sommigen daarvan me aan hoge snelheid voorbij reden. Daardoor hapte ik als laatste wel al het stof dat de anderen deden opwaaien. Een tandje bij gestoken om het trio weer te kunnen vervoegen. We arriveerden in de buurt van de grens tussen Brecht en Schilde aan het café Trapke Op, alwaar we het kanaal weer overstaken via de smalle ophaalbrug. Dan ging het in de richting van het kruispunt van de Westmallebaan en de Abdijlaan waar een klein kapelletje staat. Even verderop staat het Trappistinnenklooster, bekend geworden van op de televisie. Na de brug ging het links weer de bossen in over een bij aanvang hobbelig paadje. Het tellertje toonde toen zo’n 20 km. Het was er plezant rijden, we kregen niets dan bospaden en tracks voor de wielen. Soms verloor ik wat terrein, dan weer kon ik de anderen bijhalen. Op een plek waar we het terrein van een gebouw met poort van binnenuit naderden, mistte Patje2 een pijltje, waardoor wij ook even verkeerd reden. Rubber-12 was als kopman wel de juiste richting uitgegaan en van daar af hebben we hem niet meer teruggezien. Patje2 viel goed op in het donker omwille van de fluorescerende rietjes die hij over de spaken van z’n wielen had getrokken! Dat zouden wij ook wel willen hebben!

Niks dan bossen met als enige herkenningspunt een wegwijze naar “De Merel”, ik vermoed een sport- of tennisterrein waarvan ik weet dat het gelegen is in het langgerekte bos dat zich uitstrekt in de ruimte tussen het kanaal van Schoten naar Dessel en de baan die Sint-Lenaarts (Brecht) met Sint-Job en Schoten verbindt. Op een bepaald moment liep het pad over een plek met enkele putten en ferme bulten en verderop ook door een zone die er door vermoedelijke eerdere boswerken wat gehavend bij lag. Met enige moeite kon ik toch in het wiel van Jinba blijven rijden.

Op een iets lastiger paadje dat door het bos draaide en keerde raakte ik dan toch wat achterop. In een smalle track doorheen dicht struikgewas verloor ik Jinba uit het oog. Ik verloor ook wat tijd omdat ik de pijlen niet altijd zo goed kon zien hangen en me soms afvroeg of ik nergens gemist had. En als m’n haas weg is, begin ik altijd trager te rijden. Op een bepaald moment arriveerden we op het jaagpad naast het kanaal Schoten-Dessel en ging het via het smalle sluisbruggetje naar de andere oever. Daar lag een pijltje op de grond. Moest ik naast het kanaal verder of rechts van de dijk af rijden? Naast het kanaal verder gereden. Ik bemerkte iemand die twee keren met een licht knipperde en toen ik dichterbij kwam zag ik fietsen glinsteren in het licht van mijn lampen. Jinba die stond te wachten? Neen dus, het waren de fietsen van een groepje jongens die met z’n allen boven op een betonnen bunker naast de vaart stonden! Een weinig verder trof ik weer pijlen. Er volgde een smal paadje waar het wat uitkijken was voor een betonnen duiker (Stresskip had ons gewaarschuwd) en verderop een paar betonnen palen die langs de kant op de grond lagen. Bovendien reden we er dicht naast een prikkeldraad. Na een oversteek raakte ik even het spoor bijster in een wirwar van tracks. Ik zag geen pijl en wist niet goed meer langs welk pad ik gekomen was. Daar stond ik dan midden een donker bos vol kreupelhout! Al snel toch een pijl gespot en weer op weg over een smal pad aan de rand van de bossen met rechts in de verte sporen van een bewoonde wereld. Er volgde nog een plezant zanderig paadje op en af in de bossen dat uitgaf op een brede zandweg naast het domein van Kristus Koning aan een paar zandhopen. Het terrein van de school weer op en even verder was ik na 38 km weer aan de sporthal.

De man aan de fietsparking was in verwondering voor de megaverlichting waarover de nachtelijke bikers beschikten en vroeg me of dat zo goed te doen was in het donker. Ja, dat is geen probleem, als je over degelijk licht beschikt. Een gewone fietslamp voldoet meestal niet. Ik heb twee lampen op m’n stuur om het pad te verlichten en een helmlamp om licht te hebben in de kijkrichting. Jinba had in de sporthal bekend gezelschap gevonden (dat moet Dickie geweest zijn), Patje2 was als gerenommeerd nachtrijder in gesprek met Stresskip en rubber-12 duwde me een strookje bonnetjes in de handen voor een donkere Trappist en ging even bij Weetabix en z’n maat zitten. Het vijftal dat ik aan de stop had zien toekomen was ook present. En aan een lange tafel zaten MTBiker from Berendrecht, Patrick, Dennis en Jan in het gezelschap van een delegatie 3D-Cad-Works waarvan ik enkel Frans en Ward bij naam ken. Rubber-12, SilverFokske en ik hebben Ward na deze nightride in 2009 leren kennen en sindsdien kruisten onze wegen geregeld op toertochten. Na een zwaar arbeidsongeval begin dit jaar nam Ward vandaag voor het eerst weer deel aan een georganiseerde toertocht en hebben we hem weer in ons midden! Hij maakte al plannen voor de toer volgende zondag in Minderhout! De nachttocht van Sint-Job-in-‘t-Goor zal dus ook een symbolische betekenis blijven behouden zodat ik al naar de volgende editie uitkijk. Content dat ik de moeite gedaan had om te komen rijden. Genoten van de rit. Het was plezant om iedereen nog eens even te zien zodat we toch tot omstreeks middernacht als mee van de laatsten zijn blijven hangen.

Een mooie toer om de werkweek te besluiten en het weekend te beginnen. Met een degelijke en vriendelijke organisatie. Over een bosrijk parcours met vele plezante paadjes. Volgens Patje2 had de organisatie wel gelogen! Er was geen 90 maar 95 procent bos! Fluorescerende pijltjes zouden voor de late vertrekkers die de tocht voor een groot stuk in het donker afleggen wel duidelijker zijn. Maar daar wordt naar de toekomst toe aan gewerkt! Er zouden iets meer dan 400 bikers deelgenomen hebben. Bikewash en douches voorhanden maar niet gebruikt. Gezellige après met Westmalle en lekkers verkrijgbaar om te knabbelen. Deze keer hamburgers en rijsttaart. Kristus-Koning in Sint-Job wordt al een klassieker op de kalender van menig biker!

Het verslag van deze nachtrit kan je ook lezen op mtb-you en op mountainbike.be!