10de Marathon van de Demervallei (23-30-34-44-62-84-104 km) van de United Bikers te Diest op zondag 02-09-2012.

Vorig jaar organiseerden de United Bikers geen toertocht, maar dit jaar waren zij er weer. De start was weliswaar niet meer op de vertrouwde weide aan de voetbalvelden, doch vanaf het sportcentrum Karteria. Wat mij van vroeger bijgebleven was waren de grote belangstelling voor de tocht en marathon en die keer in 2009 dat je na de tocht je polsbandje kon inruilen voor een beker spaghetti. Er liep daar toen een kleine vinnige hond rond met een rode kop omdat hij alle lege potjes die binnen zijn bereik kwamen schoonlikte en zo onder de spaghettisaus kwam te zitten omdat hij zijn kop telkens in de achtergelaten potjes probeerde te wurmen! Ik was vroeg opgestaan en op tijd vertrokken, maar had wat pech omwille van de afsluiting van de E313 waardoor iedereen de snelweg in Herentals diende te verlaten. Gelukkig was het nog niet al te druk op deze zondagochtend.

Parkeren kon vlak bij de start en in de cafetaria werd het al duidelijk dat er nog steeds even veel belangstelling was voor deze tiende uitgave van de Marathon van de Demervallei. Omdat er aan de inschrijving voor de marathon (84 en 104 km) geen bikers stonden, was mijn inschrijving zo gepiept. Voor uw 8 euro inschrijving kon je rekenen op drie bevoorradingen en kreeg je er nog een presentje bovenop, te kiezen uit een stel bandenlichters of een reparatiesetje voor lekke banden. De bewaakte fietsparking was onder een grote hangar en de mannen die daar stonden hadden de handen vol. Om 9.00 u kon ik op pad. De eerste anderhalve kilometer voerde ons over een industrieterrein en een aantal straten voorbij het station tot aan de oude vestingmuren van de stad. Daar werden we onder de oude tunnels en over de bruggen gestuurd om de paadjes tussen de muren en de vesten voor de wielen te krijgen. Daar zaten een paar korte klimmetjes en steile afdalingen over wortels in die zo kort na de start nog niet aan mij besteed waren. Reeds na 3,75 km splitsten de 84 en 104 km zich af van de rest ter hoogte van een brug (over de Demer?). Dat had als voordeel dat het daar meteen een stuk rustiger werd, maar als nadeel dat ik het gemeenschappelijke parcours met de kleinere routes pas veel later bereikte en het daar voor mij een eenzame tocht werd.

We werden een lange kiezelweg op gestuurd en die kwam me bekend voor van tijdens de toertocht van MTB Kelberg op 10 juni. Ik had het bij het rechte eind, want aan het einde van het kiezelpad bereikten we twee kilometer verder het natuurgebied Webbekoms Broek en het bekende kasseiwegeltje aan de sluis op 6 km. Bij een eerdere editie of andere tocht werd daar ooit Redbull uitgedeeld. Vier andere bikers waren met mij de richting van de langste afstanden uitgegaan. Via enkele straten en paadjes bereikten we na 8,5 km een weidepaadje dat rakelings voorbij een gigantische bouwwerf liep. Over een grote oppervlakte stonden grote kranen aan verschillende gelijkaardige gebouwen in opbouw. Nieuwe appartementen of een woonwijk? In de verte kregen we de grote windmolens te zien die op de grens van Bekkevoort en Halen langs de snelweg staan. Terwijl ik even halt hield kwamen er nog zes marathonrijders voorbij, de meesten alleen op pad. Meteen mijn jasje uitgedaan, want na een frisse ochtend werd het tijdens het rijden toch behoorlijk warm. Na 8 km diende de eerste echt stevige klim zich aan, gevolgd door een leuke afdaling in een holle weg om uit te komen aan een elektriciteitstoren, ik gok aan de Papenbroekstraat in Webbekom. De plek kwam me bekend voor uit eerdere tochten. Drie andere bikers reden voorbij.

Een assenweg leidde me voorbij het kapelletje van Onze-Lieve-Vrouw van het Grotteke, een beeldje onder een uitstekende rots in deze holle weg. Even verder ging het naar rechts een smal paadje in. Het tellertje verhoogde met 8 bikers. Achtereenvolgens voerde een assenweg, een holle weg, een smal paadje en een kasseistrook in de richting van de windmolens aan onze linkerkant. In dit mooie landschap bereden we zo een stukje van het Mierenbergwandelpad. Het tellertje klokte 13 km af, de klok 9.50 u en het aantal bikers verhoogde nog eens met twee. Een dikke kilometer later volgde een zware klim in een holle weg en reden we op de hoogvlakte met de windmolens. Meteen werd het duidelijk dat ik een mengeling van de toertochten van MTB Kelberg (Diest) en MTB@Bekkevoort van 5 augustus aan het rijden was. Een kiezelpad voerde me doorheen de boomgaarden recht naar de snelweg waar nog twee andere deelnemers passeerden. De snelweg over via een brug voor landbouwverkeer om de beboste Struikstraat in te rijden en te klimmen tot aan de voet van één van de windmolens die ferm hoog zijn wanneer gezien in kikkerperspectief. Tot 19 km voerden assenwegen me over de hoogvlakte tussen de appel- en perengaarden, tot zelfs een akker met druivelaars toe. De doortocht van de fruitboomgaarden werd afgesloten met een plezante afdaling in een mooie holle weg tot in de Hagelandstraat op de grens met Loksbergen (Halen) en meteen de grens tussen de provincies Vlaams-Brabant en Limburg. Ook de mannen uit Bekkevoort stuurden hun toertocht over deze weg. In Loksbergen liggen namelijk een aantal prachtige holle wegen, uitgesneden in de Kluisberg, Molenberg en Mettenberg. Ter hoogte van een kapelletje in de Hagelandstraat staken twee mannen voorbij. Ik vermoedde dat het dadelijk linksaf zou gaan en dat bleek te kloppen. We werden er de woeste holle weg met rotspartijen en luchtwortels in gestuurd, wat garant stond voor een meer dan stevige klim. Spijtig genoeg lag het trio autobanden nog steeds in de kant. Nestbevuilers! De beklimming werd beloond met een lekker lange snelle afdaling doorheen een volgende holle weg om samen met drie andere marathonrijders een straat te bereiken. Er volgde een holle kiezelweg op en af. Tijdens de toer vanuit Bekkevoort kwam ik hier Bruce Wayne tegen en ik vroeg me af hoe groot de kans was dat hij hier nu ook zou passeren. Geen Bruce deze keer, alhoewel ik achteraf las dat hij ook was komen rijden!

De brug onder de snelweg door, een plek die ik nu zo stilaan begin te kennen. Bekkevoort had hier een splitsing. Nabij de plek waar Kevin en Shana werden vermoord met op de achtergrond een in het groen verstopte helihaven aan de rand van het industrieterrein van Webbekom en in de buurt van de afrit Halen. Twee andere bikers reden er achteloos voorbij. Even verder diende zich de eerste bevoorrading aan onder een tentje na 24 km op een assenweg aan een boerderij in Webbekom. Vermits de inschrijving voor de marathon om halftien stopte, waren de bikers die er toekwamen de laatste passanten. Er was daar keuze genoeg uit bananen, appelsienen, wafels, koeken en frangipane, water en zoete sportdrank. Een United Biker (Beny) kwam lunchpakketten brengen voor de medewerkers en wist te vertellen dat een deelnemer na een val met een gebroken sleutelbeen was afgevoerd. Na de stop werd de volle maag op de proef gesteld met een stevige klim over een smalle track van overwoekerd beton naast een aan het zicht onttrokken industriezone. Een mooie afdaling in een holle weg voerde me terug tot aan het Webbekoms Broek ter hoogte van een visvijver. Een betonpad over de dijk bracht de deelnemers langsheen het mooi groene natuurgebied wat niet ver van de snelweg blijkt te liggen. Op een kort stukje langsheen een grote baan even halt gehouden aan een bord naast een kapelletje dat herinnert aan Gusta, een vrouw die een aanval van de Duitsers op de zogenaamde Villa op de Sint-Jansberg in Zelem overleefde (1944). Haar vader, verzetsstrijder, overleefde de aanval niet. Gusta keerde weer vanuit een concentratiekamp. Ze overleed op 11 maart 2007. Gusta stond er op een foto met de kinderen van de plaatselijke lagere school die een project maakten over haar beproevingen tijdens de oorlog. Het verhaal van Gusta kan je samen met andere wetenswaardigheden over de omgeving van de Sint-Jansberg hier lezen! 27 km en één snelle biker.

Vanaf hier werd de toer voor mij dubbel interessant omdat ik onbetreden paden op ging in een voor mij totaal onbekende streek, ingeleid met een assenweg door de velden die me naar een mooi stuk woest dennenbos leidde. Asfaltbaantjes voorbij mooi gelegen villa’s van meer gefortuneerde mensen op de flanken van een zachte helling leidden tot smalle lange tracks door de velden, door bomen omzoomd. Een bord leerde me dat ik door de Vallei van de Zwarte Beek reed. Na 31 km omstreeks 11.00 u in het gezelschap van 5 bikers. Ik deelde er het bospad met groepjes paardenkoetsen voor wie daar ook een parcours was uitgezet. Geduld geoefend en voorzichtig ingehaald om geen paarden aan het schrikken te brengen. In A zeggen ze dat ’t stad van iedereen is (de rest is parking) en hetzelfde geldt voor de bossen! Kort erna trof ik een splitsing waar de 25 km apart ging. Dus was ik weer op het gemeenschappelijke parcours. Na een veldweg volgde op 33,5 km de plek waar aan een volgende splitsing de 104 km de andere routes verliet. Ik stond aan de rand van een woonwijk van Zelem. Wijselijk geopteerd voor de toer van 84 km en dus naar links. Tot 37 km kon ik m’n hart ophalen op de plezante wegeltjes op en af door elkaar opeenvolgende stukken bos, afgewisseld met korte stukjes veldweg. Ook hier deelde ik het pad met paardenkoetsen en twee voorbijstekende bikers. Op sommige plekken lag de ondergrond er behoorlijk zanderig bij. Na dit bosrijke intermezzo kwam ik uit in de Galgenbergstraat en volgden een paar asfaltbaantjes waar nog enkele koetsen reden. Een zandpad voerde mij dan tot de grens met Meldert (Lummen) midden de velden en op bijna 39 km van de start. 11.45 u. Van daar reden we op een gele vaste route doorheen een bosrijk gebied, volgens een klein plakkaatje boven één van de pijltjes een verbindingsweg met routes in Diest. Na 41 km bereikte ik omstreeks de middag de tweede bevoorrading. Met eenzelfde uitgebreid aanbod en de aanwezigheid van wc’s en plaszuil met de uitdrukkelijke schriftelijke vraag van niet tegen de afsluiting te wateren! Toen ik me daar tegoed stond te doen aan fruit en koeken arriveerde daar een oude bekende. Het was lang geleden dat ik Sik nog in levenden lijve gezien had. Hij volgde de langste route en wist me te vertellen dat hij een 30 km in het gezelschap van rubber-12 gereden had tot waar de 104 km apart ging.

Na een babbeltje samen op weg, maar lang heb ik hem niet kunnen volgen. Aan de eerste fikse kuitenbijter moest ik al snel terrein prijsgeven. Vanaf 45 km kregen we een twee tot drie kilometer lange track doorheen een groot bos voor de wielen tot aan het zogenaamde Steenkot in Lummen, een voormalige ijzerzandsteengroeve. Ik denk dat de kerk van Zichem met zulke stenen gebouwd is, vandaar haar roestige uitzicht. Gedurende anderhalve kilometer volgden de voor mij lastige klimmetjes en afdalingen over de stevige pukkels van dit Steenkot terwijl de acht bikers die me er passeerden schijnbaar zonder moeite overal boven raakten. Er volgden mooie tracks en de passage over het terrein van de grote boomkwekerij, ik vermoed op de grens met Schaffen. Er loopt een vaste route over de dreven in dit domein en het was niet de eerste keer dat ik er reed. De mannen van MTB Kelberg-Diest stuurden hun toer van 10 juni ook over het Steenkot en de boomkwekerij. Tot 47,5 km volgden leuke singletracks in een dennenbos om uit te komen aan het voetbalveld van de Heuvelboys. Tot 49 km reden we door delen van de boomkwekerij, afgewisseld met brede paden naast maïsvelden om dan de bossen in te duiken over een stukje van het Kelbergen-wandelpad over een charmant smal hol wegeltje tussen het groen. Een zweefvliegtuig boven de boomkruinen wees op de nabijheid van het vliegveld van Schaffen. Een knap gelegen veldweg tussen groen en bomen bracht me daarna tot aan een druk kruispunt van wegen op de grens met Engsbergen-Tessenderlo. De Kelbergers stuurden ons ook langs daar en ik was er toen met de auto op weg naar de start gepasseerd. 52 km. Anderhalve kilometer asfaltbaantjes leidden naar een volgend bos waarlangs we de mooie loofbossen van het Natuurdomein Dassenaarde bereikten om de onverharde Asdonkstraat in te slaan. Hier in de buurt staat het zogenaamde Bolhuis, de oudste boerderij van Molenstede. Laatst was er op tv een interview van iemand die naast een wegwijzer naar Het Bolhuis stond, maar ik weet niet meer in welke context. Een verharde weg leidde naast mooie bossen met diep ingesneden grachten en waterpoelen, beschermd door Natuurpunt. Een zanderig klimmetje over wortels leidde me voorbij een kapelletje op een heuveltop om na 56 km een splitsing te treffen tussen de 23-30 km en de andere routes. Tijdens dit traject toch nog drie bikers gespot.

Er volgden enkele voor mij onmogelijke klimmetjes in het bos, dus even te voet, om daarna tot 59 km te kunnen genieten van mooie bospaden en tracks in de buurt van de Eikelenberg in Molenstede-Diest. Het parcours diende er wel gedeeld te worden met groepjes wandelaars wiens route hier op sommige stukken samenviel met de toertocht. Na een volgende splitsing dook ik de mooie bossen in ter hoogte van Restaurant Katsenberg. Ook hier nog wandelaars op de leuke paden door de loofbossen en tracks waarvan we tot ruim 63 km konden genieten. We reden zelfs voorbij de parkeerweide voor de wandelaars. 13.35 u. Ter hoogte van Camping De Vijvers in Averbode staken me nog twee late bikers voorbij. Ook hier veel beweging van mensen op zondagse uitstap. Omstreeks 64 km reed ik op tracks tussen de bomen omheen een grote zandvlakte op een plek die Vossenhol heet. De bikers binnen de draadafsluiting, de wandelaars van de tocht er buiten. Ook hier was een parkeerplek voor dagjesmensen. Ik bemerkte mensen aan een klein gebouw tussen de bomen op een heuveltop. Het bleek een kapel te zijn. Verderop nog een kapelletje. Mijn eurocent begon te vallen. Zo veel heiligdommen dicht bij elkaar kon alleen betekenen dat we op het terrein van de abdij van Averbode reden! En dan kreeg ik de indrukwekkende toren te zien. Aan de voet van de abdij, naast de toegang tot het parkeerterrein, trof ik de derde bevoorrading op 65 km. Daar stonden dezelfde helpers van aan de eerste stop. De twee bikers die me daarnet hadden ingehaald waren er nog. Ik meende dat ik ze al eerder gezien had, dus waarschijnlijk reden ze de 104 km. De jongste van de twee deed zich tegoed aan de chocomousse. Want zelfs dat was er op de stops te eten! En ze keken al uit naar de beloofde braadworst bij aankomst. Er kwam nog een derde rijder toe en dat was de laatste deelnemer die ik te zien kreeg. 14.00 u.

Er volgden mooie paden door de Averboodse bossen met op 67 km een voor mij onmogelijke klim waar de derde biker van daarnet gezwind naar boven reed. Voor mij was dat na 67 km niet denkbaar. En zo zou ik weer als laatste arriveren. Zoals te verwachten volgde al snel een steile afdaling over een poederdroge track doorheen het dennenbos welke uitkwam in een straat. Dit alles over een rode vaste route om op 68 km het grondgebied van Scherpenheuvel-Zichem te bereiken. Zichemse straten leidden naar een veldweg en singletrack door de bossen. Hier nog eens de wandelroute, maar nu als tegenligger, doch ik kreeg er maar één late wandelaar te zien. Omstreeks 70 km brachten bospaden me voorbij buitenhuisjes in alle maten en soorten. Tot 73 km reden we over de Oude Mechelsebaan in Scherpenheuvel-Zichem met geregeld enkele lussen in de bossen erlangs. Met enkele klimmetjes over een paar uit de kluiten gewassen pukkels. Nog meer buitenhuisjes en een stukje over het Testelt-wandelpad. Tot 75 km reden we dan inderdaad een stukje door de meer bewoonde wereld van Testelt (Scherpenheuvel-Zichem). Afgesloten met een zware asfaltklim, overgaand in een kasseiwegel naar een bos toe, gevolgd door een afdaling over een riskant want gehavend paadje op de spoorwegberm naar een overweg toe. Daar had ik nog al gereden, want het bord voor de vaste route uit het MTB Netwerk “De Merode” had ik al eens gezien. Aan de Wijngaardstraat (assenweg) in Scherpenheuvel. Even opgezocht in mijn geschiedenis (handig die zoekfunctie)! De 3-Action-Classic van Wolfsdonk Oep Wiele (Langdorp) passeerde hier op 20 mei. De toertocht waarna sommigen hun auto niet meer terugvonden op de vele parkeerweides! Maar mij hadden ze niet bij de lurf! Ik kijk altijd naar de straatnaam!

In Testelt ging het een brugje (over de Demer?) over en door een bos met buitenverblijven (77 km) om via een aantal woonstraten uit te komen op de grote baan door het centrum van Zichem nabij de kerk (79 km). Er volgde een stevige klim over een kiezelpad vol stenen onder de bomen, gevolgd door een hobbelig graspaadje om uit te komen op een verhard fietspad dat door een bos liep. Dat leidde naar een rare brug over de Demer ter hoogte van een grote watertoren (geen watertoren, maar de Maagdentoren in Zichem) in restauratie. Gedurende ettelijke kilometers reden we op een assenweg naast de oever van de Demer. Ik begon ongerust te worden omdat ik al een hele tijd geen pijlen meer gezien had. Toch nergens een zijwegeltje gemist? Oef, daar stond dan toch een pijltje eenzaam op een stokje te wezen! Het jaagpad naderde een spoorlijn en links stonden villa’s tegen een bosrijke helling geplakt! Verdikke, door die villawijk hadden de Kelbergers ons ook gestuurd! Meer bepaald het Grasbos in Molenstede. Een door wielertoeristen fel bezochte plek om er de helling op en af te rijden! Profrenner Serguei Ivanov woont daar, vandaar de belangstelling. Ik had volgens m’n tellertje 85 km in de benen, dus het kon niet ver meer zijn! Ik begon ook moe te worden, dus er mocht zo stilaan een einde aan komen!

De spoorwegovergang over en een kleine jongen begroet die me van op zijn fiets gadesloeg toen ik me even aan de kant had gezet. Daarna een klimmetje om via een brug nogmaals het spoor te kruisen. Rechtsaf een weinig gebruikt asfaltbaantje op dat aan de voet van de heuvel van Grasbos ligt tussen de bomen op de helling en het spoor. Dat pad gaat over in een smalle track tussen weelderig struikgewas. Ik meen dat er zelfs een vaste route loopt (dat blijkt niet zo te zijn). Ik kwam toe in een holle weg en er volgde nog een stevige klim in het bos die me het restje energie dat ik nog had kostte. Deze plek heet niet voor niks Het Hellegat! Maar de omgeving was er prachtig. Uiteindelijk kwam ik weer uit het bos tevoorschijn op een kruispunt van de straat Grasbos met een grotere asfaltbaan. Verdikke, daar hingen geen pijlen meer! Ik herinnerde me vaag dat de toer van MTB Kelberg hier rechtsaf ging. En dat bleek een goede gok. Aan het einde van de straat meende ik vlak boven de grond een pijltje te ontwaren. Dag Jan! Het was een hoopje reeds opgeruimde pijltjes op stokjes! Tegenover een assenweg gespot en als mountainbiker gegokt op onverhard. Dat bleek een juiste keuze. Even verder stond een United Biker als reddende engel op een kruispunt van smalle baantjes die me kon vertellen hoe het verder moest. Rechtsaf en verder zou ik weer pijltjes treffen. Na een straat ging het over een brug de Demer over en kreeg ik het rondpunt aan de straat van het sportcentrum te zien. Na 88 km was ik weer bij af als laatste.

Veel beweging was er niet meer aan het sportcentrum. Er zaten nog twee bikers samen en de man die me als laatste op de helling in Averbode had ingehaald zat met een ferme kuip lichtbruine uit te rusten in de zon. Verder nog een groep helpers die teruggekeerd waren van de bevoorradingen. Binnen wat fris te drinken gehaald. Het polsbandje kon je inruilen voor een broodje met barbecueworst. Er waren nog enkele worsten over, weliswaar reeds koud, maar het broodje heeft me daarom niet minder gesmaakt. Iets eetbaars is altijd welgekomen na zo’n tocht. Nog even gerust in een lekker warm zonnetje. De verloren materiaalbus die ik onderweg gevonden, opgeraapt en meegevoerd had, afgegeven aan een United Biker mocht de eigenaar er naar informeren. Op de terugweg zoals naar gewoonte even halt gehouden in Scherpenheuvel. Een kaars voor een goed werkjaar. Over Zichem, Geel-Zammel, een stukje Tessenderlo en Westerlo tot in Geel gereden en van daar de snelweg huiswaarts.

Een mooie afwisselende tocht met stukjes die ik zo stilaan begin te herkennen na de toertochten in Waanrode, Bekkevoort, Langdorp en Diest-Kelberg. En andere gebieden waarmee ik voor het eerst kennismaakte met de bike, zoals de Vallei van de Zwarte Beek en de omgeving van Averbode. Organisatie, afpijling, ruime bevoorradingen, bewaakte bikeparking, bikewash (niet gebruikt) en braadworst na afloop allemaal dik in orde! Moe en tevreden weer terug naar huis. Spijtig genoeg viel met deze tocht voor mij ook het doek over de vakantieperiode. Maandag helaas weer op post met als enige troost de herinneringen aan de zomertochten…

Het verslag van deze marathon is ook te lezen op mtb-you en op mountainbike.be!

10^de Marathon van de Demervallei op 02-09-12 door ThaDoc Kevin Keyken