Lozerbosveldtoertocht (35-40-55 km) van WTC Lozer te Kruishoutem-Lozer op zaterdag 01-09-2012 (en zondag 02-09-2012).

Vorig jaar was ik er jammer genoeg niet geraakt omdat ik op weg naar huis om m’n fiets op te halen in een file terechtkwam en het te laat was om het afsluiten van de inschrijvingen nog te halen! Dus keek ik er al twee jaar naar uit om weer eens naar Kruishoutem-Lozer te komen. En net zoals bij de voorgaande edities was er één zekerheid: mooi weer! Mijn parkeerplekje in de wijk met de witte huizen was deze keer reeds door iemand ingenomen, maar verderop was nog plaats genoeg. Me ingeschreven in het café De Leeuw van Vlaanderen en om 12.15 u kon ik vertrekken! De eerste 2,5 km ging het het dorp uit via enkele straten, servitudes en weidepaadjes. Daarna kregen we al een voorsmaakje van de afsluiter met 600 meter tracks en paadjes door het kasteelpark van de baron. Draaien en keren rond de bomen over paadjes met een bodembedekking van droge bladgrond. Een bordje meldde: “600 m lichtlopend bos, op het einde wacht nog zo’n kilometer”. Inhaalcoëfficiënt: 2 bikers. Via een betonbaantje ging het dan over een assenweg doorheen een privédomein met paardenstallen en weiden. Een keienweg en een asfaltbaantje brachten ons doorheen de schilderachtige omgeving van Zingem met oude huisjes en nieuwe villa’s. Na 5 km bereikten we het einde van de Gansstraat, met een gans aan de paal van het straatnaambord, aan café-restaurant d’Ouwe Smisse.

Een leuke track leidde ons naast een reeks knotwilgen tot voorbij een beerputtenfabriek. Een betonfabriek dus. Inhaalcoëfficiënt: 2 bikers. Op 8 km passeerde ik de wiekenloze Huisekoutermolen in Huise (Zingem) waar enkele mannen die bezig waren met onderhoudswerken hun pauze namen. Ik zou niet graag op de ladder gestaan hebben zoals ze daar stond opgesteld in het niets! We reden er door de velden met prachtige vergezichten over deze streek. Even verder keerden we in de Wannegemstraat terug in de richting van waar we kwamen en konden we de molen nog eens zien staan. Een bord in een voortuin riep op om naar een feest te komen waarvan de opbrengst bedoeld was om de molen in stand te kunnen houden. De mensen die daar wonen hebben een prachtig uitzicht over de streek. Even verder bereikten we het mooie centrum rond de kerk van Huise en reden voorbij een gloednieuw rustoord achter een (voormalig) klooster. Een deel van de kloostermuur was voor de bouw ervan neergehaald. Ik herinner me de vroegere bouwwerken. Toen kwamen we er toe van de andere kant, wat me deed vermoeden dat de richting van de toer voor een deel omgekeerd was in vergelijking met vroeger.

De betontegels van het Wilgenpad brachten me naast knotwilgen naar een plek met enkele huizen aan de rand van een bewoonde kern van Zingem. Een kasseiwegeltje, een kerkwegel met betonnen tegels en een betonnen fietspad voerden me daarna tot aan een gloednieuwe fietstunnel onder de baan van Oudenaarde naar Gent. Net voor de tunnel ging het voor ons rechtsaf en even naast die baan tot aan de Bekemolen op de grens met Mullem (Oudenaarde). Om 13.00 u stonden hier ook exact 13 km op m’n tellertje. Een kerkwegel tussen de bomen en langsheen een groene vallei met paardenweiden leidde dan naar het centrum van Mullem. Daar zijn de pittoreske oude gerestaureerde huizen in dezelfde kleuren geschilderd. Een plek als op een postkaart uit verre oorden. Een paadje voerde voorbij een stokoude hoeve die ik me nog van een eerdere editie kon herinneren. Ik ben eens tot op de binnenplaats gereden. Alles was er verlaten en onbewoond. Het zou ook niet meer voldoen aan de gewoontes van deze tijd. Het vervallen gebouw stond langsheen het Prinsenhof, een straat in Zingem. Terwijl ik er even halt hield staken 6 bikers me voorbij. 15,5 km.

Vanaf de graspaadjes die we rond Huise bereden konden we in de verte de kerk zien staan. 17 km en 1 medebiker op m’n pad. Na 19 km passeerden we de kerk in het rustige Lede over Lededorp in Wannegem-Lede. Kerkwegels en graspaden voerden me dan over Zingem en Mullem. Er waren toch nog latere vertrekkers, want ik deelde het parcours met 8 andere rijders. Na een brede veldweg was het een heel eind dokkeren over een oude kasseiweg die “Doorn” genoemd was. Daarna sloegen we links een kerkwegel in. De herinnering van twee jaren geleden zat nog precies in m’n geheugen, want ik meende dat ik dra de eerste bevoorrading zou treffen en dat bleek te kloppen. Ze kwam op 27 km na de start. Zoals de vorige jaren was de bevoorrading eerder een buffet met bananen en appelsienen, rozijnen, koeken en cake in allerlei soorten, tot potjes yoghurt toe! Er was sportdrank en fris gekoeld water om te drinken. Er was nog redelijk wat beweging aan de stop en er kwamen nog groepen toe. Dezelfde man als de vorige jaren nam er de afscheurstrookjes van uw inschrijfkaart in ontvangst. Er stond een redelijke delegatie van bikers die zich de Zewieties noemen. Ik heb ooit de verklaring van deze bizarre naam op hun site gelezen. Rustig de tijd genomen aan de stop en om 14.25 u weer op weg.

Een stevig klimmende kerkwegel tussen bomen en dicht struikgewas, onmiddellijk na de stop, bracht enkele hoogtemeters in deze tocht. Twee tragere klimmers veroorzaakten er een kleine file. Het paadje kwam uit op een asfaltbaan naast een kapelletje. Dit jaar in april reed ik een toertocht vanuit Zulte en die passeerde hier ook. Verder klimmend op een smal paadje doorheen het gras kwamen we op de Huisepontweg om linksaf naast een privaat kasteeldomein de Schietsjampettermolen van Kruishoutem te bereiken. Deze plek is bekend uit de Ronde van Vlaanderen die hier passeert. Aan de molen troffen we op 29 km de splitsing tussen enerzijds de 35 km naar rechts en de 40-50 km naar links. Een biker en een bikend koppel kozen mee voor de langste routes en doken mee een smalle servitude ter breedte van een stuur tussen hagen in. Na een lastiger hobbelig graspaadje ging het even langsheen een grote baan om een fikse klim doorheen het gras te moeten aanvatten. Inhaalcoëfficiënt: 5 bikers. Op 33,5 km kwam dan in Wannegem de splitsing tussen de routes van 40 en van 50 km.

Paden door de velden leidden me tot aan een sinds jaar en dag verlaten hoeve. Bij m’n eerste deelname stond een half ingevallen loods nog vol oud landbouwgetuig dat het jaar nadien allemaal opgeruimd was. Ook hier eens tot op de binnenkoer gereden. Het woonhuis ziet er nog vrij behoorlijk uit. Indien ik gefortuneerd was, ik kocht het zaakje op en maakte er een buitenverblijf van. Rust, stilte en mooie vergezichten gegarandeerd. En elk jaar een toertocht die passeerde! Even verder kwamen we uit op een plek waar de Karmstraat in Wortegem-Petegem overgaat in de Ooikestraat in Nokere (Kruishoutem). Genoteerd voor het geval me een onverwacht fortuin in de schoot geworpen zou worden! Een groepje van vier en een aanzienlijk ploegje van zeven komen er voorbij wanneer ik even halt houd. Een stukje net aangelegde asfalt brengen me doorheen de Mottestraat en de Turkstraat. Men had er één straat van kunnen maken: de Turk krijgt Mottestraat. De rustige straten leiden naar een prachtig stukje privaat bos dat op een helling gelegen is met even verder een villa. Ik dook de Koninginnestraat in voor een leuke afdaling die overgaat in een keienpad. Een mooie veldweg bracht me dan verder naar beneden in de richting van een mooi huis met in blauw en geel geschilderde luiken in een groen aangelegd domein.

Rechtsaf kreeg ik bikers tegen die me daarstraks hadden ingehaald. De reden was al snel duidelijk. Even verder kwam na 39 km de tweede bevoorrading op een stukje door hagen omzoomde weide. Een hoopje redelijk verse keutels toonde aan dat de bewoner, een schaap of een geit, zijn weide tijdelijk werd ontzegd! Dames en heren stonden er met hetzelfde aanbod als aan de eerste stop en ook hier had men wat last van de wespen die in de blakende zon op het zoete lekkers afkwamen. Ook de wielertoeristen hadden hier een pauzeplaats. Vandaar dat wij even op onze stappen dienden terug te keren om weer langsheen het huis met de mooi geschilderde luiken te rijden. 15.00 u. De Vijverdamstraat leidde me langsheen een kasteel dat door vijvers werd omringd. Een man stond er foto’s te maken van deze mooie plek. Voor mij volgde een bosklim langsheen enkele domeinen met statige huizen en lekker onder de bomen. Boven kwam ik uit op een grotere baan aan een voetbalveld en een huis. Daar hing net zoals twee jaar geleden het dekbed nog in vol ornaat uit de venster op de eerste verdieping. Ofwel woont daar een stinkerd, ofwel iemand die laat uit z’n nest komt!

De straat voerde me tot in het prachtige Nokere. Het parcours even verlaten en de kasseiweg richting centrum af gebold om deze nadien weer te beklimmen. 41,75 km. Bij m’n eerste deelname enkele jaren geleden stond de tweede stop er achter de kerk. Naast een huis, ik dacht het cultureel centrum, een smal paadje in dat overgaat in een veldpaadje en kerkwegel. Om straten te bereiken die luisteren naar bizarre namen zoals Lindeknokstraat en Nokeregat. Daar reden we voorbij zeker drie oude hoeven die in verbouwing waren. 44 km. Daarna ging het even door een woonwijk en over een fel afdalend graspaadje. Vanaf een betonbaantje konden we op 47 km genieten van prachtige vergezichten. Een kilometer verder volgde de kruising van een grote baan ter hoogte van een kasteeltje met park om deze even te moeten volgen en tegenover een volgende kasteelpoort een graspad in te rijden. Via deze baan was ik daarstraks naar Kruishoutem gereden en had ik toen al bikers opgemorken. Ook de tocht vanuit Zulte kwam hier voorbij.

Op 51 km bereikte ik weer de plek waar ik kort na de start uit het kasteelpark was gekomen en ons de bijkomende kilometer bos beloofd was. Goed dat ik er stond, want een biker volgde eerst de asfaltbaan om op zijn stappen terug te keren en dan de pijl te willen volgen die diende voor het begin van de toer, in plaats van het graspaadje links van het lint in te slaan. Eens het graspaadje achter de rug doken we het kasteelbos in over de paden en tracks tussen de bomen. Hier lagen nog een paar verloren gelopen modderstroken zodat het wat laveren was om de proper gebleven fiets ook proper te houden! We reden zelfs tot vlak voorbij het kasteel over de oprijlaan uit grind. Dan toch een baron die mountainbikers goed gezind is en zijn domein openstelt voor de bikers uit Lozer in plaats van iedereen die in de buurt van zijn stulpje komt te weren. Na 53 km verlieten we het domein via een veldweg om via een stukje asfalt rechtsaf het Lozerbos in te rijden. Daar liepen ook joggers en wandelaars rond. Jammer genoeg werden twee bredere paden recht op recht bereden, terwijl links en rechts kleinere paadjes op en neer elke biker deden watertanden. Want in het Lozerbos zitten hier en daar wel wat hoogteverschillen. Net zoals na de start stonden er op de drukkere punten enkele seingevers om ons over te helpen tot in het bos tegenover de Leeuw Van Vlaanderen. Daar liepen links en rechts van de centrale dreef nog een paar plezante singletracks met enkele bulten en putten om tenslotte via een wortelpaadje naast een afsluiting de finish te bereiken na zo’n 55 km. Bikewash overbodig wegens fiets niet vuil.

Er is nog een reden waarom ik zo graag naar hier kom. De après is op een zonnig grasveld achter De Leeuw van Vlaanderen in de figuurlijke schaduw van de kerktoren. Een Rodenbach van het vat voor 1 euro en aan de inschrijvingskaart een strookje voor een broodje braadworst. Aangeboden door twee vriendelijke dames. Voor 2,50 euro heb ik nog een tweede braadworst verorberd en doorgespoeld met nog een Rodenbach. Me onder de tent in de schaduw gezet met zicht op de bonte bende rijders die van de zon genoot. En aan de afvoer van lege glazen te zien zat niemand droog! Zelfs de kinderen waren mee ingeschakeld tijdens het laatste weekend van de grote vakantie. Die weide in de zon met eten en drinken is een plek waar men hoopt dat de tijd stil zou blijven staan. Maar het slaan van de kerkklok toonde dat dit maar ijdele hoop was. Ik had koud water in de douchewagen, maar ik vermoed dat de gasfles al afgekoppeld was. Stond daar vroeger trouwens geen vaste barak met douches? Met mooie foto’s binnenin? Zo kon ik in ieder geval proper de lange terugweg naar huis aanvatten.

Deze toer is er eentje met redelijk wat asfalt, maar het gebruik van de vele kerkwegels geeft er een speciaal accent aan en men rijdt door een prachtige streek. Ik kom elk jaar graag weer terug naar hier en al die keren was het prachtig weer.

xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />Het verslag van deze toertocht is ook te lezen op mtb-you en op mountainbike.be!