Nightride (31-47 km) van het Waanzinnig Weekend te Herfelingen op vrijdag 13-07-2012.

In het kader van het Waanzinnig Weekend Herfelingen werd voor de derde keer op rij een avondmountainbiketocht georganiseerd vanuit deze gemeente in het Pajottenland. De eerste editie heb ik ook gereden, deze van vorig jaar niet. Ik heb lang getwijfeld of ik zou afkomen, omdat ik vreesde voor moddertoestanden nadat het de vorige veertien dagen al overvloedig had geregend en er ook vandaag een aantal fikse buien waren gevallen. Mijn fiets met nieuw stuur en handvatten gaan ophalen bij BikeAholic en dan de knoop doorgehakt! Ik ga naar Herfelingen! Het werd tijd van nog eens buiten te komen, het was veertien dagen geleden dat ik de fiets nog van dichtbij gezien had. De verplaatsing richting Brussel viel mee, nergens files. Via enkele lokale wegen bereikte ik de straat met de feesttent. De zijbermen waren gemaaid om te zorgen voor parkeerplaatsen. Een overdreven toeloop was er niet, te zien aan het aantal geparkeerde wagens. Er reden bikers voorbij die de rit al achter de rug hadden. Sommigen zagen er nog vrij proper uit, anderen zaten onder de modder! Hoe de paden er gingen bij liggen, bleef dus een open vraag. Me ingeschreven en omstreeks 21.00 u was ik op pad.

Het vertrek was via de weide achter de tenten en daar werden we al direct op de foto vastgelegd door een jonge Waanzinnige Weekender die daar had postgevat. Veertien dagen stilliggen liet zich al snel voelen. Gedurende de eerste anderhalve kilometer volgden we een landelijk asfaltbaantje dat zich op en af doorheen de landelijke omgeving slingerde tot aan de grens met Kester (Gooik). Na een regenachtige dag kleurde de avondhemel blauw tussen de wolken die alle kleuren hadden, van wit, tot rood en grijs. Het voordeel van nog bij licht te vertrekken is dat je ook nog wat kan zien van de streek waarin je rijdt. Het mooie landelijke Pajottenland op plaatsen waar ik zelden kom. Via een veldweg bereikte ik langzaam dalend de grens met Bogaarden-Pepingen, ter hoogte van een kapelletje, waar een konijn zich amuseerde in een weide tegenover een eenzaam huis. Vijf bikers van eenzelfde club staken me voorbij.

Tot vijf kilometer konden de bikers zich amuseren op een veldweg en een smalle track die zich, omzoomd door struikgewas en gras, doorheen de velden slingerde. De track kwam uit op een grote baan tegenover het Fruitbedrijf Kestergat. Daar ging het de baan over en doken we naast het fruitbedrijf de grote appelboomgaarden in. Drie bikers staken me voorbij. Via goed berijdbare veldwegen waar je de eventuele plassen kon ontwijken door op de met gras begroeide middenstrook te rijden, kwamen we toe aan een bos. Het kort stukje weg door het bos lag er goed vettig bij, maar het bleef doenbaar. Slechts een groepje van twee en een groepje van drie bikers deelden mijn pad en op een veldweg met sporen stak een eenzame rijder me tegen een redelijke snelheid voorbij. Samen met twee anderen bereikte ik een grote weg die we dienden te kruisen op de grens tussen Kester-Gooik en Leerbeek-Gooik. Het was toen 21.30 u en het tellertje toonde 8 km. Eens de grote baan over sloegen we naar rechts de Nattebroekstraat in. Van een natte broek had ik voorlopig nog geen last, de gulp water die uit het slurfje van m’n drinkzak gelopen was buiten beschouwing gelaten. Vanaf dit landelijke en eenzame asfaltbaantje doken we via een poortje een smal paadje in dat me langsheen velden en laag struikgewas voerde om het via een tweede poortje weer te verlaten. Tot 11,5 km voerde een asfaltbaantje me doorheen een mooie omgeving met nog steeds de kleurrijke wolken aan de hemel in de avondschemering.

Een baantje dat Bree-Eik heet stuurde me in Sint-Kwintens-Lennik voorbij een grote oude witte hoeve waar de van de buitenmuren gevallen bepleistering op niet al te professionele wijze weer was bijgewerkt. De kosten om zulke grote gebouwen te onderhouden moeten niet min zijn. In deze streek staan wel meer dergelijke hoeven, sommigen mooi gerestaureerd, anderen in staat van verval en met daken die enkel de tand des tijds of een stevige storm nodig hebben om in te storten. Ik zag een groepje van drie mannen naderen. Om 21.50 u na 13 km rijden. Tot 15 km werden plezante veldwegen ons deel en kregen we tot twee maal een leuke afdaling over een kiezelpad voor de wielen. Een smalle track in hoog gras bracht me na 16,5 km tot aan de Kwakkelbeekstraat in Gooik. Daar stonden een aantal gloednieuwe huizen. Omstreeks km 17 voerde het traject door een donker bos van het domein Paddenbroek. Ik trotseerde er de slijkerige ondergrond en probeerde zonder licht het spoor te volgen dat de voorgangers er gebaand hadden. Na de doortocht van het bos bereikten we een meer open vlakte met boomgaarden. Er weerklonk muziek vanuit de boomgaard, maar ik kon er geen tekenen van leven bespeuren.

Om 22.15 u bereikte ik na 19,5 km de bevoorrading nadat ik de felle lampen gemerkt had van een andere eenzame rijder die me volgde. Reeds van op de weg had ik de fel verlichte tent in de verte zien staan. Men was daar inderdaad goed uitgerust met een eigen stroomaggregaat dat verderop in het veld was opgesteld en een frigo met fris drinken! Er was keuze genoeg om te knabbelen: bananen, appelsienen, chocoladecake, cake, wafels en peperkoek. Er was in ieder geval niets tekort, want er lagen nog grote zakken vol appelsienen te wachten op eters. Na tien minuten rust weer op pad om vanaf de Paddenbroekstraat een beslijkte klim op gestuurd te worden. Pas vanaf de stop mijn lichten aangestoken. Dat paadje ging over in een veldweg doorheen het gras. Er stonden daar twee bikers die me daarstraks nog ingehaald hadden en die aan de stop waren vertrokken toen ik er arriveerde. Ik heb ze niet meer gezien. Ik vermoed dat ze even verderop de richting van de 31 km zijn uitgegaan. Want aan het einde van het paadje was de splitsing tussen de beide afstanden waar ik naar rechts de 47 km ben opgegaan, startend met een licht klimmende track.

Tot 22,5 km volgden we het spoor van de vaste groene route van Gooik die ons vanaf een kruispunt aan een restaurant en enkele huizen over een mooie track doorheen de weiden voerde. Een aantal jaren geleden ben ik die vaste route komen rijden. Ik had tot dan toe nog nooit van Gooik gehoord. Van Herfelingen evenmin. In mei 2010 vond ik tijdens de toertocht in het Waals-Brabantse Lasne het kaartje van een ballonwedstrijd, ingericht door het ACV Herne! Ik had nog nooit van Herne gehoord! Anderhalve maand later streek ik dan op de nightride in Herfelingen neer om vast te stellen dat dit een deelgemeente is van Herne! En om de gekke naam Kokejane tegen te komen, waar ik op het forum al wel over gelezen had! De mountainbike heeft me zo al op vele plaatsen gebracht waar ik anders in mijn leven nooit iets van zou gezien hebben! Intussen was het al 22.45 u geworden! Ik had er tot dan een rustig ritje van gemaakt, maar ik mocht nu wel een tandje bij steken!

Rond 24 km sloegen we vanaf een baantje een papperig van water verzadigd weidepad in, waardoor de klodders modder van de natte bovenlaag me om de oren vlogen! Daarna doken we een maïsveld in waar het smalle paadje tussen de nog niet zo hoog opgeschoten stengels er vrij vast bij lag en goed te berijden was. Het viel me trouwens op dat op sommige plaatsen de grond de indruk geeft modderig te zijn, terwijl die gewoon keihard is als je er met je voet op trapt! Het paadje kwam uit aan een plek met enkele huizen. Daar beleefde een egel de schrik van zijn leven toen ik me opzij moest smijten en mijn banden hem op een haar na misten! Ik had hem niet gezien! Om daarna verblind te worden door mijn helmlamp wanneer ik het beest van naderbij bekeek! Ik had er 25 km op zitten om 23.00 u. Ter hoogte van het smalle paadje dat naast een beekje voer en waar het wat uitkijken geblazen was, vluchtte nog een egel voor mijn wielen weg!

Na 26 km werden we een smal glibberig paadje op gestuurd tussen een prikkeldraad aan de linkerkant en netels en struikgewas aan de rechterkant! Netels leken me bij een eventuele schuiver toch beter dan de kennismaking met de prikkeldraad! Na dit hachelijk intermezzo volgde tot 29 km een lange veldweg van een kilometer of twee. Goed te berijden ondanks de natte ondergrond, ook al was het voelbaar in de benen! In mijn ooghoeken bemerkte ik de felle lampen van nog een biker die me volgde. En al zag ik soms zijn licht voor me schijnen, het duurde toch een tijdje eer hij me ter hoogte van een grote baan ingehaald had. “Wie anders dan de Strammer kunnen we hier nu nog in het donker tegenkomen”, hoorde ik een bekende stem zeggen. Het was Patje2. Hij liet me voorgaan bij het volgende smalle wegeltje omdat hij naar zijn zeggen doodop was. Hij had mijn knipperende rode achterlichtje al opgemerkt vanaf het pad met de netels, maar dan had hij nog een kwartier nodig gehad om me bij te halen. Hij had de route van 31 km al gereden en was daarna aan die van 47 km begonnen.

Ondanks het feit dat hij moe was, moest ik nog alles geven om hem te kunnen blijven volgen. Enkele klimmen en afdalingen over kiezelwegen en weidepaadjes volgden elkaar op. Het middenspoor doorheen het gras was de beste keuze in de afdalingen om de plassen te kunnen ontwijken. Met als nadeel dat je eventuele putten in het gras niet kan opmerken! Ik heb me gewoon laten gaan en gehoopt dat geen putten me liggen zouden hebben, teneinde Patje te kunnen blijven volgen. De veldwegen en weidepaadjes gaven na 37 km uit op een grote baan. Daar moest ik Patje lossen, ik zag hem in de verte rijden. Vanaf de weg moesten we links een servitudewegeltje in. Het was 23.45 u. Op het ogenblik dat ik toch wel moe begon te worden van de nachtelijke rit, werd ik niet gespaard. Want er volgde een stevige klim, weliswaar over asfalt. Ik was blij dat ik boven was! Een smal bospad voerde ons, naar het einde ervan, rakelings voorbij twee huizen en eindigde in een trap naar beneden. 42 km en 00.10 u!

Ik kwam op een grote baan terecht en aan een huis wees een pijltje naar links. Daar was in het donker wel een pad doorheen het gras naar een bos toe, maar ik kon in het schijnsel van mijn helmlamp geen pijlen meer ontwaren! Er hingen wel pijlen voor een wandeling en bordjes die de keuze lieten tussen een traject “met hond” en “verboden voor de hond”. Nog eens op mijn stappen teruggekeerd! Verrek, geen pijlen! Aan het bos hing wel een pijl naar links voor de wandelingen, maar mijn gevoel vertelde me om rechtdoor het bos in te rijden. Daar lag de grond er redelijk vettig bij. Nergens pijlen te zien en gewoon rechtdoor gereden. In de verte zag ik het witte schijnsel van licht en daarna een felle lamp. Patje2 stond daar te wachten. Hij had het noodnummer al gebeld omwille van de afwezigheid van pijlen. Ze waren om een bepaalde reden daar al verwijderd. Aan het einde van het bos moesten we naar links en daar zouden we terug pijlen vinden.

Ik mocht weer stevig trappen om Patje bij te blijven. Wat moet dat zijn als hij er niet “door zit”! Bovendien begon mijn licht te verzwakken. Op een veldweg kreeg ik het daardoor lastig om de middenstrook te vinden en reed ik dus maar gewoon door de plassen in het spoor rechts. Patje won terrein in een snelle afdaling doorheen het gras, zodat ik noodgedwongen toch maar gestopt ben om voor die luttele laatste kilometers nog nieuwe batterijen te plaatsen. Volgde nog een moeizame klim over een smal paadje naar een straat toe. Daar stond mijn metgezel te wachten. De laatste kilometer verliep over de betonbaan waarlangs ik daarstraks was toegekomen en waar mijn auto geparkeerd stond. In de verte klonk de muziek van de fuif in de grote tent. We waren weer bij af! Oef! Het moet al 00.30 u geweest zijn! Ik had er mijn tijd voor genomen, meer dan ik geschat had en ondanks het feit dat ik de laatste 18 km door Patje op sleeptouw was genomen. Mijn tellertje gaf 51 km aan.

Aan de ingang van het terrein trof ik nog mijn clubmakker Steve die sinds enige tijd het Antwerpse heeft ingeruild voor Halle en de toer was komen rijden met enkele collega’s. Hij heeft hier zijn nieuwe werkstek en aan hetgeen hij vertelde te horen is zijn keuze voor Halle definitief. De liefde drijft mensen naar andere oorden. Diens leven is op korte tijd wel drastisch veranderd. En er is nog van dat op komst! De ooievaar! Patje heeft zelfs mijn fiets schoongespoten, voor zover dat in het donker nog kon! De vriendelijke Waanzinnige Weekender wou zelfs de douchewagen terug openmaken, maar omdat daar alles waarschijnlijk al proper gemaakt was hebben we er geen gebruik van gemaakt. Ons kaartje met noodnummer hebben we nog kunnen inruilen voor een gratis Leffe. We hebben er nog een tweede soldaat gemaakt terwijl we een praatje maakten met enkele mensen die dit weekend organiseerden. Tegen dat mijn fiets weer opgeladen was en mijn spullen in de auto lagen, was het al bijna halfdrie! Om 03.40 u was ik thuis. En dan heb ik alles nog proper gemaakt, uitgezonderd de fiets. Kleren in de wasmachine en rijder onder de douche. Om 05.30 u ben ik gaan slapen! Het begon alweer licht te worden! Van een lange dag gesproken!

Het traject in Herfelingen was vrij goed te berijden ondanks de overvloedige regen van de afgelopen veertien dagen. De fiets was wel snel vuil, maar er waren weinig stroken waar je door de modder moest dabben. Plassen waren te ontwijken. Naar het einde toe zag ik er wel lief uit omdat ik de plassen niet goed meer zag door mijn verzwakkend licht. Er waren een 245 deelnemers, maar ik heb er daar niet veel van gezien. De meesten moeten de toer dus nog bij licht gereden hebben. Mooie tocht, mooie streek, veel off-road voor een nightride, enkele pittige klimmen en afdalingen. Ik heb al een paar keren moeten denken aan de mensen in Herfelingen. Daar was zaterdag en zondag nog van alles en nog wat te doen. Naast de tent was een zandvlakte aangelegd voor beachvolleybal. "Zomerterras met streekbieren, auto- en tractorwijding, springkastelen, barbecue...", het zal daar helaas een natte bedoening geweest zijn, ondanks alle inspanningen en voorbereidingen. Ik denk dat vele mensen dit weer beu zijn! Allicht tot het volgende Waanzinnig Weekend!

Het verslag van deze toertocht kan je ook lezen op mtb-you en op mountainbike.be!

Voor een verslag uit EditiePajot met enkele foto's: klik hier!

Foto's van Godelieve Deschuyffeleer:

Waanzinnig Weekend Herfelingen 2011 by DJRelactivexml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />