Erotic Bike Avondtoertocht (25 km) van Mountainbike Team ’t Lof te Borchtlombeek op vrijdag 13-04-2012.

Mijn bedoeling was van hier een pikant verslag over te schrijven, maar het zou dan de indruk kunnen wekken dat ik te goed van alles op de hoogte ben, dus… Toen er op 23 januari een mailtje binnenkwam van Offshore, die ik had leren kennen samen met een aantal andere fervente nightriders, en dat melding maakte van een Erotic Bike Avondtoertocht op vrijdag 13 april, hetgeen vrijdag de dertiende definitief als ongeluksdag naar de geschiedenis verwijst, was mijn belangstelling natuurlijk gewekt! Hoe zou je zelf zijn! Me dus ingeschreven bij Mountainbike Team ’t Lof om te komen rijden in Borchtlombeek. ’s Namiddags de opzetstukken voor de lampen gemonteerd en de avond voordien de nodige batterijen laten opladen! De rit richting Brussel, waar ik omwille van de drukte en mogelijke files altijd wat tegen op zie, viel goed mee. Er was enkel wat vertraagd verkeer op de ring om Antwerpen. Een uurtje later was ik ter plekke en kon ik een parkeerplekje vinden in de Knoddelstraat. Hoe gek kan een straatnaam soms zijn! Lampen op het stuur geplaatst, schoenen en overtrekken aan en naar het Kerkplein, want daar was the place to be.

In het zaaltje van de inschrijving was weinig erotisch te bespeuren, buiten een papiertje dat de aanvangsuren van een stripact en paaldansen aankondigde. Dus geen bunny’s aan de inschrijvingstafel! De aanmelding verliep wat stroef, omdat de naam van wie zich vooraf had ingeschreven en betaald, op een lijst met 230 namen diende opgezocht te worden. De dame in kwestie was verwonderd dat ik vanuit Antwerpen naar ginds was afgezakt! Een mens moet af en toe wat moeite doen, nietwaar? Ik kreeg een papiertje mee met een noodnummer. Er waren nog een aantal andere fervente nachtridders present zoals Jinba Ittai, samen met de voorzitter van z’n club, Offshore en Patje2. Deze laatste was al onderweg, want die maalt elke nachtrit dan nog eens twee keren af! En het zou onbegrijpelijk zijn van dit deze keer dan niet te doen!

Omdat het voor een nachtrit toch wel donker behoeft te zijn, gewacht tot halfnegen alvorens met vieren van start te gaan. Een zijstraatje van het Kerkplein in en op de plek waar dat uitgaf op de velden, stond de bikewash opgesteld. Die wisten dan meteen staan voor na afloop! En hij zou nodig blijken! Naar rechts een servitudepaadje in en weg waren we. De tocht op zich was vergelijkbaar met andere nachttochten, dus een mengeling van asfaltbaantjes, servitudepaadjes, al dan niet verhard, een strook donker bos, een track over een soort van dijk en uiteraard de doortocht van omgeploegde velden. Bij aanvang konden we nog zonder licht rijden, maar het werd al snel goed donker.

Rond 12 km kregen we een stevige klim voor de wielen. Blij dat ik daar boven was! De eerste stop was in een uit betonplaten opgetrokken schuurtje, ik vermoed aan een voetbalveld. Toen ik binnenkwam zei een biker me dat het verder door de moeite was! Hij had het dan niet over het aanbod op de bevoorradingstafel, maar wel over de wijze waarop dit aangeprezen werd. Want topless bediening op een toertocht had ik nog nooit meegemaakt. Dat meiske mocht gezien worden. In de Heilige Schrift staat trouwens ergens geschreven dat men toch ook geen licht aansteekt om het dan onder de korenmaat te verstoppen! Ik hoorde een biker zeggen dat hij thuis naar zijn vijs zou krijgen indien geweten was wat hier te zien was! Want buiten zijn eega kreeg hij geen naakte vrouwen te zien! Er zijn dus nog brave mannen in deze wereld!

Door wat gesukkel met het slurfje van m’n zak, m’n drinkzak wel te verstaan, raakte ik bij de start na de stop even achterop. Na de stop ging het ook weer even naar boven, en dan heb ik het wel over het parcours en niet over eventuele andere zaken. Intussen was het ook duidelijk geworden waarom er hier geen kidstoer georganiseerd werd! Jinba Ittai stond aan de kant, hij was z’n maat ineens kwijt en keerde terug. Op die plek ging het naar rechts een smal steil paadje op en raakte ik Offshore kwijt. Veel andere bikers waren er niet meer onderweg. Op 14 km volgde een zware modderstrook tussen de velden. Daar was het voor mij toch even afstappen! En dat goedje blijft overal aan kleven, dus banden en schoenen vol modder! Eens je dan weer op vastere grond komt, vliegen de klodders modder je om de oren! Veldwegen en asfaltstraatjes werden ons deel, soms naar boven kruipend, dan weer lekker naar beneden bollend. Jinba kwam me in een veld weer voorbij gesjeesd.

Omstreeks 17 km ging het naar links, kwam ik voor een poortje te staan en doemde een steile helling over kasseitjes op. Halverwege zag ik een licht branden. Stond daar nu een biker te wachten? Als dat zo was, dan kon hij zich verdomd goed stil houden! Na een kwart van de helling ben ik noodgedwongen afgestapt, teneinde mijn energie hier niet volledig te verspelen. En wel op een goede plek, daar waar een schaars geklede dame langs de kant van het pad stond! De tweede stond even verder en had dus zelfs licht bij en tenslotte reden we nog een derde schoonheid voorbij. Ze konden zich allemaal roerloos stil houden! Als je wil weten hoe dat komt, moet je zelf maar eens naar hier komen rijden! Boven aan de kasseihelling stonden twee jonge snaken te kijken naar wie hier tot boven kon rijden. Puffend heb ik hen gezegd dat ik afgestapt was om langer van de omgeving te kunnen genieten! Een straatnaambordje vermeldde “Kluisberg Roosdaal”. Die helling heeft haar naam dus niet gestolen.

Boven op de Kluisberg stond een schoolgebouw. Je bent gezegend als je elke dag zo naar boven naar school mag kruipen! Want ook langs de andere kant, waar de straat was, ging het opwaarts. In een donker vettig pad stonden gevarenbordjes die eerst een diepe put en daarna de aanwezigheid van een blote (sic) betonnen rioolbuis aankondigden. Daar was voorzichtigheid geboden. We kregen ook een glibberig paadje naast een beek te verwerken. Daar was het ook wat uitkijken. In een smal servitudepaadje stond een bordje dat de keuze liet tussen “the heavy way” en “the easy way”. Toch maar voor het eerste gekozen. Eigenlijk viel de doortocht van dat omgeploegd veld best mee, want ik had het op eerdere stukken soms lastiger gehad, ook al moest je hier stevig trappen. Op zo’n veld moet je soms zelfs trappen tijdens een afdaling om vooruit te komen! Ik kreeg er het gezelschap van een andere rijder. Want veel anderen had ik niet meer gezien. Na de doortocht van het veld kwam er wel een lastig stukje omdat je daar tussen twee groeven van een omgeploegd veld moest rijden, je kent dat wel, zo van die velden die omgeploegd zijn met van die bergjes waar later het plantgoed op komt. Ik zag twee lichtjes achter me naderen, maar ik was net weer op tijd uit de klei zodat die twee mannen zonder probleem voorbij konden, terwijl de klodders modder weer rond m’n oren vlogen!

Aan de tweede bevoorrading had m’n tellertje er al 25 km op zitten. Daar werden we opgewacht door een blonde schone in zwarte lingerie. Het was alleen zo gênant dat haar borsten zo naar mij bleven kijken! Gelukkig was er ook verwarming voorzien voor het geval het lieve kind het nodig zou hebben! Niet alleen het oog kreeg lekkers om te snoepen, je kon er ook wat eten en drinken. Waartoe die gaatjes in de tent dienden heb ik niet gevraagd. Glorie of zoiets? Gloria, ja dat staat ook in de Schrift! Snel weer op pad, in de hoop de anderen nog aan de aankomst te zien, lees het vooropgestelde uur van de aangekondigde acts niet te missen! Gloednieuwe verkeersborden in een smal paadje kondigden “slipjesgevaar” aan. Wegeltjes en straten voerden ons verder doorheen een donker landschap. In de verte zag ik twee rode flikkerende lichtjes. In een stevig klimmend paadje tussen de velden slaagde ik er warempel zelfs in om deze twee bikers in te halen! Dat me dat nog mag overkomen! We kregen vanuit een straat op een hoogte een mooi zicht op de oranje lampjes in de diepte. Diegenen die daar wonen moeten overdag een mooi uitzicht hebben over Borchtlombeek. De hoek om en weer naar beneden rijdend, kondigden de oranje straatlantaarns aan dat we weer bij af waren. Ik had 29 km op m’n tellertje staan.

Eerst m’n lampenwinkel en rugzakje in de auto gaan leggen. Patje2 stond buiten te genieten van een drankje. Goed dat hij me opmerkzaam maakte over het voorhanden zijn van de bikewash, want mijn fiets zag er lief uit. Dus maar snel het zootje afgespoten. Binnen in het zaaltje was het druk en het kostte wat moeite en geduld om aan een drankje te geraken. De reden van de toeloop was duidelijk. De blonde schone van aan de tweede stop voerde er namelijk een lapdance op met een biker die de avond van zijn leven beleefde. Alhoewel, die jongen is misschien meer gewoon! Kan best zijn! Ze werd opgevolgd door een collega paaldanseres. Ik denk toch dat die kunstjes aan zo’n paal niet simpel zijn. Ik zie mij nog niet direct aan zo’n paal gaan hangen, mijn benen naar boven zwieren en dan naar beneden glijden. Zeker niet met hoge hakken aan! Het zou trouwens ook geen gezicht zijn! Paaldansen in een parochiezaal! De tijden zijn duidelijk veranderd. En dat in het zicht van de Christus aan zijn kruis op de achtergevel van de kerk.

Nog een laatste glas gedronken tijdens een babbel met Patje2. Het armbandje van de inschrijving kon je inruilen tegen een hot-dog in een kraam dat zich onder Christus had geparkeerd. Omstreeks middernacht huiswaarts gekeerd. Even over enen was ik thuis, maar nadat ik m’n spullen had proper gemaakt voor de volgende dag was het toch weer knap laat eer ik in m’n bed lag! Want op zaterdag trek ik naar Rillaar om ginds de nightride te rijden. Het zijn drukke tijden!

’t Was plezant om naar Borchtlombeek afgezakt te zijn en dit bijzondere initiatief eens mee te maken. De organisatie was in orde. Het parcours was genietbaar en vergelijkbaar met sommige andere nachttochten. Misschien dat de pijlen mettertijd kunnen voorzien worden van reflecterende strips, alhoewel ik maar op één plek echt gemist heb. En daar hingen dan nog drie pijlen! We zullen aan dit alles terugdenken wanneer de dertiende nog eens op een vrijdag valt!

Het verslag van deze tocht kan je ook lezen op mtb-you en mountainbike.be!