Toertocht (45-60 km) Rit van de Gouverneur van WTC De Leierenners te Zulte op zaterdag 07-04-2012.  Tijdens deze fietshappening zijn er ook uitgestippelde tochten voor wielertoeristen op de weg en familietochten met de gewone fiets.

Na een stevige rit, eigenlijk altijd rechtdoor over de snelweg, toegekomen in de Waalstraat, midden een KMO-zone.  Het zekere voor het onzekere genomen en m’n auto geparkeerd op een ideaal plekje op anderhalve kilometer van de start.  Even moeten zoeken naar die startplaats.  M’n fiets in de bewaakte stalling geplaatst en na ingeschreven te zijn kon ik omstreeks 11.45 u vertrekken in het kielzog van nog een andere biker voor de Rit van de Gouverneur van WTC De Leierenners.  Gedurende de eerste kilometer werden we over een smal paadje in een omgeploegd veld gestuurd.  Over de eerste tien kilometers valt weinig te vertellen.  We reden over asfaltwegen, meestal rustige baantjes, met ter hoogte van de snelweg een intermezzo van honderd meter over een grindpaadje.  Dit alles op de grens met Waregem en Kruishoutem.

Na 10 km reden we door de landelijke Bredestraat in Kruishoutem en bereikten een schilderachtig plekje aan gerestaureerde huizen op het kruispunt met de Oude Molenweg.  Eens deze Molenweg achter de rug kregen we een kasteeltoren te zien die moederziel alleen in een bos stond van één of ander domein waarvan de woning aan het gezicht onttrokken werd.  Dat was in de rustige Waregemsestraat waar we een eerste zachte helling op moesten.  Twee kilometer verder doken we een verharde weg in die ons een eindje door een mooi bos voerde.  Dat was van korte duur, want dra voelden we weer asfalt onder onze wielen.  Even verder reden we voorbij een groot wit kasteel, gelegen in een grote tuin met een dubbele slotgracht en waterpartijen.  Na 13,5 km troffen we de eerste splitsing tussen de toeren van 45 en van 60 km.  Voor de langste afstand ging het dan voorbij enkele mooie oude huizen met in blauw en geel geschilderde luiken.  Druk was het niet.  Op dit eerste deel had ik vijf bikers me weten inhalen.

Die huizen met die kleurige luiken kwamen me bekend voor.  Even later werd me duidelijk van waar!  Want toen we even later de Kasteelstraat dienden te beklimmen, herkende ik die plek van tijdens de Lozerbosveldtoertocht vanuit Kruishoutem die ik al een paar keren gereden heb.  Dan kom je van de andere kant en rijd je in die straat naar beneden tot aan die kleurrijke huizen.  Ik ben daar toen zelfs even van het parcours afgeweken omdat ik wou zien wat zich boven achter de bocht in die bosrijke omgeving bevond.  Nu werden we naar rechts in die richting gestuurd en ze stond er nog, die villa in de hoogte, links van de weg.  In plaats van de straat weer naar beneden toe te volgen, werden we over een klim in het bos gejaagd.  Deze mooie track bevond zich op privaat terrein.  Zo zouden we er nog tegenkomen.  Het is een zegen dat vele mensen hier hun privéterreinen openstellen voor deze gelegenheid, want daarin zaten ook meestal de mooiste stukken!

Asfalt en betonbaantjes brachten ons in de richting van Nokere en Wortegem-Petegem.  Op 17 km troffen we een paadje door de velden waar twee bikers me voorbij gingen.  Van km 20 tot 21 konden we genieten van een mooi privébos met leuke paden.  Een groepje van vier stak me voorbij en toen we het bos uitkwamen bleef één biker in m’n wiel hangen.  Net voor een brug moesten we de baan over en links een paadje in slaan.  De biker die in m’n zog reed ging rechtdoor de brug over.  Volgde een veldweg waarna we een track op moesten die op de zijflank van het bruggenhoofd gelegen was.  Daar was het wat keren en draaien tot we op een parkeerplaats uitkwamen.  Daar stond na 24 km de eerste bevoorrading.  Even later kwam de kerel die in m’n wiel was komen hangen ook toe.  Hij was gewoon te ver gereden.  Ik vond het al raar dat hij gewoon rechtdoor reed terwijl hij toch zag dat ik aanstalten maakte om de weg te kruisen.

Aan de stop was allerlei lekkers om te eten: bananen, appelsienen, wafels, honingwafels, rozijnen, granenkoeken, tot zelfs paaseitjes toe!  Wie daar niets naar zijn zin vond is een moeilijke mens!  Er stonden ook mensen, groot en klein, die de familietocht reden met gewone fietsen.  De kleine jongen in het fietskarretje kwam er het beste van af.  Hij hoefde niet te trappen!  Even later werd ik aangesproken door een man en een vrouw in zwart-oranje pakken die net waren gearriveerd.  Die pakken kwamen me bekend voor!  Of ik het was die zij vorige zondag een paar keren gezien hadden tijdens de toertocht in Anderlues!  Toen hadden ze een kleine jongen in hun gezelschap.  Ja, dat was ik.  Ik heb het in m’n verhaaltje over de tocht van Anderlues trouwens over dit trio bikers van het Waasland Mountainbiketeam gehad.  Zij reden gezwind rond en mijn helm af voor de jongen die daar de route van 60 km uitreed!  Zij hadden het verhaal niet gelezen.  Dus dat was de kans om wat publiciteit te maken voor mtb-you!  Het gebeurt niet vaak dat men dezelfde mensen op een volgende tocht tegenkomt.  Het is me nog eens overkomen met een vader en zijn zoontje die ik eerst in Mol had zien rijden, hen vermeld had in m’n schrijfseltje, en hen nadien weer ontmoette op een toertocht in Wiekevorst.

Na van alle lekkers geproefd te hebben, weer op weg.  Eerst kregen we een veldweg voor de wielen geschoven.  Tot 27 km konden we ons hart ophalen op de paadjes die zich doorheen een mooi bos op privaat terrein slingerden.  Volgens de kaart is dat het Spitaalbos.  Ik werd weer ingehaald door de twee Waaslanders en ter hoogte van een boskapelletje door nog een snelle jongen.  Even later kwamen we ter hoogte van enkele mooie huizen weer uit het bos tevoorschijn in de Tjammelsstraat in Wortegem-Petegem.  Na een aantal asfaltwegen volgden meer off-road-paden, vaak over private domeinen met een kort maar stevig bosklimmetje op 32 km.  De omgeving was intussen ook landelijker geworden.  We reden dan nog steeds in Wortegem-Petegem.  Twee bikers staken me voorbij, kort voor een kruispunt waar een tot woonhuis omgebouwde molenromp staat.  Omstreeks 34 km reden we Nokere (Kruishoutem) binnen en rond 36 km volgde een stukje baan waarop we ook de groepen wielertoeristen te zien kregen die aan de Rit van de Gouverneur deelnemen op de weg.  Eén kerel keek even bedenkelijk opzij toen hij me het paadje tussen de weiden in zag rijden.

Verder ging het de Ooikestraat in en passeerden we een oude hoeve waarvan een hangar op instorten staat.  Ook de Lozerbosveldtoertocht passeert hier.  Ik meen me te herinneren dat bij één van mijn eerste deelnames deze plek nog bezaaid lag met oud landbouwgetuig en onnoemlijk veel rommel.  Dat is nu allemaal opgeruimd.  Mij eens tot op de binnenplaats achter de vervallen stallen gewaagd om daar een nog in redelijke staat verkerend verlaten woonhuis te treffen.  Op dit deel van het traject was het wat drukker, want ik kreeg er een deelnemer of 11 te zien.  Eens de oude hoeve voorbij reden we een track op tussen de weiden en troffen op 37,5 km een splitsing tussen de beide afstanden in de Galgestraat in Kruishoutem.  Voor de route van 60 km ging het dan de Nokerepontweg op en verder naar rechts de drukkere Oudenaardsesteenweg op.  Even verder reden we Ooike (Wortegem-Petegem) binnen en verlieten de drukke weg door links de overdadig met keien bezaaide Duytstraat op de grens met Oudenaarde in te slaan.  Een weidepaadje brengt ons naast een beek tot aan een schilderachtig gelegen oud gerenoveerd huis en een grote nieuwe villa inclusief schuur.  Ik meen dat de Lozerbosveldtoertocht deze plek ook passeert.  Ik krijg er even het gezelschap van twee andere bikers.

Een stevig klimmetje over een smalle geplaveide kerkwegel brengt ons tot in de Wannegem-Ledestraat van waaruit ik rechts een groot wit kasteel kan zien staan en recht voor me een molen.  Een plek me bekend uit de Lozerbosveldtoertocht.  Even tot aan de molen gereden, niet wetend dat de tocht daar dra toch zal passeren.  En daar krijg ik de Huisepontweg te zien waarlangs de Schietsjampettermolen gelegen is.  Ik meen hier ooit eens een bord te hebben zien staan dat vermeldde dat de Ronde Van Vlaanderen hier passeerde.  In de TV-reeks die daarover gemaakt werd is deze molen eventjes te zien in een slecht getrukeerde sequens, zoals in oude films een bewegende achtergrond de indruk moest wekken dat een wagen aan het rijden is.  Ik meen me ook vaag te herinneren dat bij mijn eerste deelname aan de Lozerbosveldtoertocht deze straat nog niet voorzien was van de huidige kasseitjes.  Op mijn stappen teruggekeerd en het parcours weer gevolgd.  We worden over een verhard pad om het domein van het witte kasteel en nog andere gebouwen heen gestuurd, beneden ligt een vijver met bouwwerk er in, om dan naar links de Huisepontweg op te rijden en voorbij de molen te komen.  Even verder vinden we in deze straat de tweede bevoorrading voor een schoolgebouw in het midden van nergens.  Of toch aan de rand van een dorpje met kerktoren.  Ik had wat te doen met de mannen die daar voor de bevoorrading moesten zorgen, want het woei daar redelijk hard en het was er koud.  Ook hier kon je kiezen uit een groot aanbod van fruit en lekkernijen.  Er waren nog een vijftal andere bikers aanwezig en er kwamen er nog enkelen toe.  Ook twee wandelaars die ik daarnet tijdens de klim op de kerkwegel had zien lopen, mochten genieten van het aanbod.  Het tellertje toonde 44 km.

Na de stop ging het aan een kruispunt de drukkere Kasteelstraat op richting Zingem.  Aan dat kruispunt stond ook een groot kasteel met een aantal ajuintorens.  In een zoldervenster brandde licht.  Dan heeft men zo een groot verblijf en gaat men op de zolder zitten!  Daarna volgde een mooi stukje off-road met eerst een klimmetje en dan een plezante afdaling.  Asfaltbaantjes leidden ons door het centrum van Kruishoutem zo omstreeks km 50.  We moesten een drukkere baan op zonder fietspaden.  Daar bemerkte ik een bordje dat verwees naar het bekende Hof Van Cleve.  Even tot daar gereden om dat eens met eigen ogen te zien!  Daarvoor moest ik wel een ferme klim in de Riemegemstraat overwinnen!  Aan het restaurant zelf was geen beweging.  Ik had verwacht dat het er groter zou zijn.  Ook het bord aan de ingang is van een bescheiden kaliber, wat van de eigenaar niet kan gezegd worden!

Op mijn stappen teruggekeerd en het uitgestippelde parcours weer vervoegd.  Intussen had ik 55 km achter de rug.  Via een grote brug op een afgescheiden fietspad naast een drukke weg ging het de snelweg over.  Dan naar links op een paadje naast een beek met eenden.  Daar werd ik bijna uit mijn sokken gereden door een auto die een carpoolparking verliet.  Wat dan volgde was een echte afknapper.  Zo’n afgrijselijk lelijk landschap met kris kras door elkaar neergepote gebouwen en huizen.  Daar stonden koterijen tussen die nog bewoond bleken te zijn ook, te zien aan het buiten liggende kinderspeelgoed.  Of een oud huis met daarnaast een kanjer van een hoogspanningsmast!  We arriveerden in Zulte-Olsene en passeerden het huis van een verwoed duivenmelker, te merken aan het aantal duivenhokken.  Ze stonden wel vlak bij de spoorweg!  Die vogels moeten zich de pleuris schrikken, elke keer als er een trein passeert!  Naast de spoorweg een heel eind tot aan de overweg om er de sporen te kruisen.  Langs de andere kant dienden we op onze stappen terug te keren zodat we de duivenhokken ook aan de achterzijde nog eens te zien kregen!  Het tellertje toonde 59 km.  Dan volgden woonstraten met huizen tot ik na 66 km weer bij af was.  De laatste tien kilometer waren een dooddoener.  Daar zou men een alternatief voor moeten kunnen bedenken, zo dat mogelijk is.  Het laatste stuk blijft immers vaak in het geheugen van de bikers hangen!

M’n fiets in de bewaakte stalling gezet en direct een broodje hamburger gekocht aan het kraampje dat buiten stond.  Die twee mannen moeten een gouden dag beleefd hebben met de verkoop van hun hotdogs, hamburgers en braadworsten!  Daar stonden constant hongerigen aan te schuiven!  Binnen nog een rijsttaartje gegeten en twee ice tea gedronken, alles aan de ondenkbare prijs van één euro!  Deze toer was niet mijn ding!  Redelijk wat asfalt!  Ik houd meer van bossen en de natuur.  Het was wel tof van de schilderachtige plekjes die ik tijdens de Lozerbosveldtoertochten had leren kennen nog eens te zien.  Toevallig heb ik de editie van september 2011 gemist door vast te zitten in de file van m’n werk naar huis, waardoor het te laat was om nog naar Kruishoutem te rijden.  Ik had er ook geen benul van dat Zulte zo dicht bij Kruishoutem ligt en dat een groot deel van de tocht over die gemeente zou lopen!  Je moet alle streken eens aandoen en niet overal heeft men dezelfde mogelijkheden, maar geef mij toch maar de tochten in de Kempen, Limburg, Vlaams en Waals Brabant!  Het was toch een plezante dag en de voorspelde buien bleven ons bespaard!

Dit verslag is ook te lezen op mtb-you en op mountainbike.be!

Op de foto’s: de Huisepontweg in Kruishoutem (Wannegem-Lede) met een kapelletje, de Schietsjampettermolen en het Kasteel van Wannegem-Lede!  Klik op de links om de originele foto’s te zien.