Toertocht (17-25-35-40 km) van WTC Achter d’Hei te Kalmthout-Achterbroek op zondag 19-02-2012.

Op tijd uit de veren om na enkele sandwiches en koffiekoeken achter de kiezen te hebben gestoken, een half uur later dan voorzien, om 8.30 u van thuis uit met de bike naar Kalmthout-Achterbroek te vertrekken om daar deel te nemen aan de toertocht. De volgens de routeplanner voorspelde 12 km naar ginder bleken er uiteindelijk 17 te zijn. Mijn tochtje naar ginds langsheen de spoorlijn Antwerpen-Roosendaal werd een koude en eenzame rit, enkel gekleurd door twee voorbijrijdende treinen waarvan de tweede de slagbomen in Heide voor mijn neus deed dichtgaan. Eens aan de Molenbaan stootte ik op twee seingevers in een fluojasje en kwam ik groepen bikers tegen die reeds aan de toertocht begonnen waren en me vanuit “Het Scheel” tegemoet kwamen gereden. Enkele straten verder arriveerde ik aan de start in Achterbroek en kon ik me inschrijven. De startplaats aan Vleeshal Van Gool kwam me niet bekend voor! Dus ik vermoed dat het de eerste keer is dat ik deze toer rijd! Zo niet, dan is het in elk geval al lang geleden! Weer buiten zag ik Rubber-12 ook vertrekkenklaar staan. Samen op weg om 9.30 u, maar den Rubber reed weer veel te snel voor mij, ook al zou hij het rustig aan doen, zodat ik na enkele kilometers al weer alleen reed tussen de andere deelnemers.

De eerste 3 km brachten betonnen landbouwwegen ons weer naar De Molenbaan om aan de Beauvoislaan naast Taverne Den Bosduin, de bossen van Kapellenbos in te duiken, alwaar we gedurende 4 km een aantal vettige tracks voor de wielen geschoven kregen. Het smeltwater van de fikse sneeuwbui die ons tijdens de afgelopen ijzige veertien dagen te beurt was gevallen en zo lang is blijven liggen, was na een week dooi nog niet de grond in getrokken. Op sommige grotere plassen lagen trouwens nog flinke ijskorsten die nog niet volledig waren weggesmolten. Dat zouden we vandaag nog op diverse plaatsen kunnen vaststellen. De zompige toestand van de bodem zou van deze rit een redelijk zwaar tochtje maken! Tot 8 km volgden enkele zware bospaden om daarna uit te komen op een open vlakte in de heide. Zanderige paadjes werden na 10,5 km gevolgd door een hobbelige track op en af, midden de bossen, zelfs over een aantal stevige graspollen. Dat paadje kwam uit op een asfaltbaantje dat luisterde naar de naam Kolibriedreef op het grondgebied van Kapellen en vlak bij het militair domein van Brasschaat gelegen. Daar werden we via een poortje weer de bossen in gestuurd om weer uit te komen midden de heide op een open vlakte. Daar stond op 12 km na de start een verzuringsmeetpunt van de Vlaamse Milieu Maatschappij met statistieken over de zure regen. Een aantal jaren geleden was daar veel over te doen, maar de laatste tijd horen we daar nog weinig van! Leuke draaiende en kerende paadjes op de heide in de buurt van het militair domein werden ons deel.

Op 15 km konden we een zeer mooi stuk berijden dat ons doorheen de bossen en over de heide voerde. De ondergrond lag er zeer zompig bij zodat het er zwaar fietsen was. Naar het einde toe was het echt stompen geblazen over een van water verzadigde bosgrond om dan uit te komen aan de in onbruik geraakte spoorweg naast de betonbaan die langsheen de militaire vlieghaven van Brasschaat loopt. Daar stond al na 17 km de bevoorrading opgesteld, te merken aan de grote groep bikers die er samentroepten. Terwijl ik naast het spoor reed, werd ik samen met twee andere rijders op de gevoelige plaat vastgelegd door iemand van de organiserende club. Een warme kop soep was welgekomen in de koude en er lagen bananen, sultanakoeken en ander lekkers om te knabbelen. Een gesuikerde sportdrank was goed om weer wat energie op te doen. De tragere rijder, ik schatte hem iets ouder dan mezelf, en die ik vandaag nog ettelijke keren op zijn cyclocrossfiets zou tegenkomen, kwam er ook toe. Hij was een Nederlander en droeg een zwart-rood pak met reclame voor Rabobank op de rug. Daarstraks had ik samen met hem nog achter een echtpaar met kinderen gehangen en was ik hem voorbijgegaan nadat hij even halt had gehouden na een toch wel erg gehavend stuk in het bos waar grote bulten, modder, water en dood hout ons noopten tot stoppen en even stappen. Er was nog redelijk wat drukte aan de stopplaats en je zag de bikers langs de spoorweg toekomen en in beide richtingen op de betonbaan weer vertrekken, want op deze plek was meteen de splitsing tussen enerzijds de 25 km en anderzijds de toeren van 35 en 40 km.

Voor de langste ritten werden we naar rechts de betonbaan op gestuurd om naast de vlieghaven geleid te worden en even verder het bos in gestuurd te worden na een aantal in onbruik geraakte militaire gebouwen te zijn gepasseerd. Na 19 km volgde dan de splitsing tussen de routes van 35 en van 40 km. Gekozen voor de lange toer, vermits die vijf extra kilometers het verschil niet zouden maken! Een mooie track voerde ons naast een grote vijver en ik vermoed het antitankkanaal. Daar lag ook een soort van crossparcours met enkele plezante diepe putten en kuilen om doorheen te rijden. Doorheen de bomen zag je een kolossale villa staan, eerder al een klein kasteel! Daar passeerden we later vlak bij toen we over een zompig paadje naast het antitankkanaal werden geleid. Het tellertje klokte toen 21 km af.

We kwamen uit in een straat met betonnen wegbedekking alwaar om de twee lantaarnpalen een sticker was bevestigd die meldde dat de gemeente energie bespaarde, waarschijnlijk door de helft van de verlichting vanaf een bepaald uur te doven! De aanblik van de in het groen verstopte kolossale huizen, de cirkelvormige straat en de omgeving deden me vermoeden dat we in de buurt van de Sion Kloosterlaan waren beland, de plek waar veruit de rijkste mensen van Brasschaat moeten wonen, getuige daarvan het nieuwe kasteel van daarnet! Twee kilometer verder passeerden we het in 1912 gebouwde Fort van Brasschaat op een plek waar de betonnen straat een hoek van 90° maakt om over te gaan in een kasseiwegeltje. Je kunt niet tot bij het fort, vermits de brug er naartoe verdwenen is. Er werd trouwens gewaarschuwd voor instortingsgevaar, gevaar op verdrinking en de aanwezigheid van ratten! Geen leuke plek zo te zien! We werden er over een track in een bosje gestuurd om uit te komen op het kasseiwegeltje en voorbij de Romanshoeve geleid te worden. Ik ben daar ooit eens wat wezen drinken na een wandeling in het natuurgebied De Uitlegger, maar ik weet niet meer wanneer en met wie! In ieder geval al lang geleden! Wat opzoekwerk op internet leerde me dat we daarnet dus vermoedelijk de bossen van De Oude Gracht hadden doorkruist, een gebied waarop de oorlogen hun stempel hebben gedrukt onder de vorm van de bunkers en de antitankgracht die er werden aangelegd. Mijn vermoeden was correct, want de Romanshoeve is gelegen in de Sion Kloosterlaan. Aan het einde van deze straat werden we nogmaals over een klein crossparcours geleid met leuke paadjes over bulten en doorheen putten! Om zo uit te komen in een straat die Mishagen heet. Langs de ene kant gaat die straat over in een verharde brede bosweg die ik ooit eens tijdens het nachtelijke duister met de auto bereden heb, wat eigenlijk niet mag, omdat ik absoluut wilde weten waar ze uitkwam. En dat was in Kapellen-Hoogboom, eigenlijk niet zo ver van m’n woonplaats. Maar die bosweg is wel ettelijke kilometers lang! Daar staat inderdaad nog ergens een oude poort met de vermelding “De Oude Gracht”!

Wij werden de andere kant van Mishagen op gestuurd en tot 28,5 km volgden na een aantal straten met villa’s van zeer rijke mensen, bospaden, wegen en vettige tracks in de omgeving van het militaire domein Kamp Van Brasschaat. We passeerden er ook de in de bossen gelegen wijk met de oude statige militaire woningen die thans waarschijnlijk in privébezit zijn gekomen. We reden door de Luikstraat en de Antwerpenstraat de bossen tegemoet over een paadje dat in den beginne evenwijdig loopt met de grote baan die vanaf Brasschaat Maria-Ter-Heide naar Kalmthout en Essen leidt. Om na 31 km weer op de heide te arriveren en geleid te worden over paden in een afwisselend landschap met heide en bos. Drie kilometer verder kwamen we uit in een brede, zanderige dreef waar je ettelijke enorme plassen diende te ontwijken die de hele breedte van het pad innamen. Of je toevlucht diende te zoeken op de smalle tracks die zich naast de eigenlijke paden hadden gevormd om de grote putten vol water te kunnen ontwijken. Putten die er in de loop der tijden vermoedelijk door de passage van tanks zijn ontstaan. Waarbij men zich dan de vraag kan stellen of er in deze regio, buiten op het vliegplein, nog veel militaire activiteit is. Want zelfs de grote legergebouwen langsheen de Sint-Jobsteenweg hebben intussen een andere bestemming gekregen na mooi te zijn opgeknapt.

Aan het einde van die weg vol plassen werd ik na een lusje in het bos, ingehaald door twee Nederlanders die ofwel een stukje hadden afgesneden, ofwel enkele pijlen hadden gemist. Ik kwam weer achter de trage Nederlander op de cyclocrossfiets te hangen die langzaam maar zeker verder reed over een moeilijke zompige track. Tot hij er even de brui aan gaf toen hij het tweetal van daarnet langs de kant zag staan op een modderige plek. Dat bleken ook Nederlanders te zijn. En het zou de laatste keer zijn dat ik de cyclocrosser vandaag zou tegenkomen. Mijn snelheid toch wat opgedreven vermits ik al een hele tijd onderweg was! Tijdens de laatste kilometers volgden nog een aantal zware stukken, inclusief een pad met uit de kluiten gewassen bulten en diepe putten om doorheen te rijden. Nadat we dit vermoeiende stuk achter de rug hadden kreeg ik het gezelschap van een jongedame waarvan ik vermoed dat ze me eerder nog al eens had ingehaald in het gezelschap van een kerel waarmee ze aan de praat was op een moment dat ik me even opzij had gezet om op adem te komen. Dat was voor mij de kans om wat publiciteit te maken voor de mountainbikesites, want het meisje wist duidelijk nog niet hoe je aan de weet kon komen waar er dergelijke tochten te beleven zijn.

Eens de bossen weer uit reden we opnieuw over de landelijke betonbaantjes, maar kregen we te maken met felle en koude tegenwind! Over het laatste betonbaantje had ik vanochtend bikers uit de tegenovergestelde richting zien rijden, dus dat waren mannen die de rit toen al achter de rug hadden. Hiermee wist ik dat het einde niet ver meer kon zijn. Mijn tellertje toonde na afloop 42 km voor de toertocht zelf. Ik had niet kunnen denken dat men op deze plek en in de uitgekozen richting een toertocht met zo veel off-road stukken kon uitzetten! Dat was echt een verrassing! Het meisje wou haar fiets nog schoonmaken, maar omdat er bijna niks van water uit de spuiten kwam en ik toch nog per bike huiswaarts moest, heb ik dat al snel opgegeven. Binnen in de zaal trof ik Richard en Lies uit Roosendaal nog aan in het gezelschap van een sympathieke mederijder. Dus was er nog tijd voor een glas terwijl een duo bekende liedjes ten gehore bracht. Een duo dat ik ooit bezig hoorde in de VIP-tent na de Superprestige Hoogstraten. De jongedame van daarnet vond ook nog bekend gezelschap in de keet. Nadat Richard en de zijnen vertrokken waren nog tot 14.00 u daar blijven zitten, geen zin om al naar huis te gaan. Dan toch vertrokken na een korte hagelbui en op de terugweg de Rubber even doen opschrikken toen ik van op de straat had gezien dat hij enkele houtblokken naar binnen zeulde. Hij toonde me een grote stapel snoeihout van gisteren, waarvan hij beweerde hem straks nog met de kettingzaag te lijf te gaan om afgevoerd te worden. Maar ik durf er op wedden dat daar niets van in huis is gekomen!

Terug thuis na een lange rit van ruim 75 km en ondanks een zonnetje in de koude m’n op zaterdag en zondag gebruikte bikes nog schoongemaakt. Na een hete douche nog een boterham gegeten, naar Witse gekeken en na het ophangen van m’n gewassen kleren was ik murw genoeg om direct in slaap te vallen! Met m’n groeten aan de jongedame uit Antwerpen. Want ik had haar een verhaaltje beloofd en net nu heeft het even op zich laten wachten!

Het verslag van deze toertocht is al te lezen op mtb-you en op mountainbike.be en op Stander.info!

Net voor de stop op de gevoelige plaat vastgelegd, samen met een sympathieke biker van La Pipe, een andere club uit Stabroek!