Toertocht (15-25-45 km) van School Berkenbeek te Wuustwezel op 12-02-2012.

De koude die ik buiten voelde toen ik op zaterdagavond huiswaarts keerde was eerder van aard om mij te doen besluiten van op zondagochtend in mijn warme bed te blijven liggen en eens uit te slapen. Maar toen ik op het forum las dat Rubber-12 en SilverFokske vast van plan waren om te komen, kon ik mij niet permitteren van de koude aan te grijpen als argument om thuis te blijven, teneinde nadien niet als watje te zullen versleten worden! En achteraf bekeken heeft het me deugd gedaan nog eens buiten te komen nadat het vorige weekend ook al zonder bike gepasseerd was! Dus na een korte nacht op tijd weer uit de veren en met de auto richting Wuustwezel. Er was nog ruim plaats op de parking, zodat ik dicht bij de start stond. Aan de inschrijving stond een korte rij wachtenden. Je kreeg er een noodnummer mee en een briefje waarop je uw naam en gsm-nummer kon zetten om het in de doos te droppen die naast de te winnen mountainbike was geplaatst! Na een berichtje naar Rubber-12 om m’n vertrek te melden, kon ik om 9.00 u van start gaan in de bittere koude. Maar met een korte broek onder m’n lange aangetrokken kon ik er goed tegen en had ik bovendien een ultra zacht kussentje om op te zitten! Alleen m’n handen hadden het bij momenten koud.

De toer voerde ons vanaf het schooldomein richting het bos dat achter Berkenbeek ligt met als opener een lange en bochtige singletrack die zich tussen de bomen slingerde. De eerste 2 km konden dus al niet meer stuk! De singletrack gaf uit op een breed bospad dat we linksaf op gestuurd werden. Daar ging het geruime rijd gewoon rechtdoor over het smalle spoor dat de voorgangers in de sneeuw gebaand hadden. De bevroren sneeuw kraakte onder de banden, maar er was weinig risico op een partijtje glijden of vallen. Eens het bos uit ging het verder over de landelijke betonwegen in Wuustwezel en dat gedurende ettelijke kilometers. Ik herinnerde mij de plek waar twee jaren geleden de sporen van glijd- en valpartijen zichtbaar waren in de sneeuw. Want het is niet de eerste keer dat deze toer plaatsvindt in winterse omstandigheden. Na 6,5 km bereikten we het domeinbos Noordheuvel alwaar we een paar leuke tracks voor de wielen kregen. Om dan tot 12 km weer boerenwegen en betonbaantjes op gestuurd te worden. Op één van die wegen werd ik staande gehouden door een biker die met een leegloper te maken had gekregen en wiens pompje niet meer bleek te werken. Maar mijn pompje is enkel geschikt voor dunnen ventielen, zodat ik de man niet kon helpen. Vermits er nog andere bikers in aantocht waren, veronderstel ik dat er allicht iemand zal geweest zijn die deze mens kon verder helpen.

Intussen was ik tot de vaststelling gekomen dat het slurfje van m’n lurkzak bevroren was, een probleem waarvan ik verwacht had ermee geconfronteerd te worden. Ik heb het dan gewoon onder m’n windvest verstopt om het door m’n eigen lichaamswarmte weer te laten ontdooien. Want niets is meer vervelend dan een stijf bevroren slurfje in het geval van dorst! Op 13 km arriveerden we aan een straat die Beersgat heette om daar het bos in te duiken en de eerste splitsing van de 25 en de 45 km te treffen. De kidstoer had zich al eerder van de andere afstanden gescheiden. Volgde een lang stuk off-road over een pad tussen twee stroken bos en altijd rechtdoor op de rand van het militair domein op de grens van Wuustwezel en Brecht. We kregen er een mengeling van sneeuw en kiezelstenen onder de wielen. Op 16 km kregen we een bevoorradingspost in het vizier, maar door een opgespannen lint werden we eerst nog naar rechts het bos in gestuurd. Eerst een brede dreef in om via een poortje het bos in te duiken en de tracks te kunnen berijden in het domein, een kruising tussen een bos en een park, dat gelegen is achter het klooster van de zogenaamde “witte nonnen”. Deze nonnen zullen zich indertijd niet bewust geweest zijn van het feit dat vele jaren later bikers zich in hun toenmalige achtertuin zouden komen vermaken. We reden zelfs tot pal naast de kerk en ik verwonderde mij er over het feit dat het klooster zo enorm groot is. Ik rijd er zeer vaak voorbij op weg naar of van m’n werk, omdat dit klooster langsheen de Bredabaan in Gooreind is gelegen, maar vanaf de straat krijgt men slechts een peulschil ervan te zien! Een mooie geste van de eigenaars om hun bos open te stellen voor de rijders van deze toer. Of er nog nonnen huizen is zeer de vraag, ook al verwees er een pijl naar “zusters”!

Eens deze leuke paadjes achter de rug waren, arriveerden we aan een kleine drankpost waar twee medewerkers de koude trotseerden om er te zorgen voor flesjes drinken en koeken. Het tellertje klokte 19 km af en de klok halfelf. Ik was nauwelijks gestopt of ik voelde de hete adem van Rubber-12 en SilverFokske in m’n door een bivakmuts aan de koude onttrokken nek. Met daar nog een tweede muts en helm overheen kon de koude mij niet deren. Me te goed gedaan aan een flesje drinken en een paar koeken. Er arriveerden nog bikers, dus er waren er toch redelijk wat onderweg. Na de stop ging het dan verder over het militaire domein. Eerst de witte open vlakte in zodat je neus leek te bevriezen in de ijzige lucht. We passeerden een op een heuvel gelegen barak. Even verderop ging het dan weer de bossen in over een pad dat ons eerst in de buurt van Overbroek bracht en ons nadien leidde in de richting van de baan van Brecht naar Wuustwezel, waarlangs ik vanochtend op de heenweg nog gepasseerd was. De merkwaardige metalen bruggen voor militaire voertuigen boezemden me niet veel vertrouwen in wat eventuele gladheid betrof, maar ik voelde m’n bike toch niet schuiven!

Op 23 km bereikten we tenslotte het pad dat naast de weg van Brecht naar Wuustwezel loopt. Daar stond een bordje dat de rijders waarschuwde voor mogelijke gladheid. Daar lagen onder een laag sneeuw inderdaad een aantal grote bevroren plassen verborgen. Losgekomen of losgereden en nadien weer vastgevroren ijsbrokken staken hier en daar boven een laagje sneeuw uit. En soms was het oppassen voor ijzige sporen. Wie het niet vertrouwde kon uitwijken naar het fietspad naast de rijweg. Naar het einde toe boog het pad naar links af en bereikten we na 26 km de singletrack die vlak naast een vijver ligt in het militair domein. Volgde een leuke, lange en hobbelige singletrack doorheen het zogenaamde Uilenbos waarvan ik vorige zomer ontdekt heb dat het zeer dicht bij het centrum van Wuustwezel ligt, op een boogscheut van de Bredabaan! Vanuit het Uilenbos brachten enkele paadjes ons naar het domeinbos ’t Marum (28 km) , naast de gelijknamige hoeve. Daar ging het links het bos in over een mooie maar korte track, waarna een veldweg ons naar een woonwijk vol witte huizen bracht. Nu lagen ook de straten er wit en ijzig bij. Enkele servitudepaadjes, waaronder een asfalten naast enkele uit de kluiten gewassen oude bomen, leidden ons door het centrum van Wuustwezel. Volgde de oversteek van de Bredabaan. We bereikten een brede dreef in een bosrijk gebied dat het midden hield tussen een park en een bos. Ik hoorde dat bikers me op de hielen zaten en omdat het niet normaal is dat ze me niet voorbij staken, wist ik al snel wie het waren! Daarom misgunde ik hen een blik achterwaarts en het vermoeden dat ik me opgejaagd voelde! In een bocht moesten we naar links een metalen poortje door en hield ik even halt. Mijn achtervolgers stopten ook met veel remmengeknars en mijn vermoeden werd bevestigd! Rubber en Fokske zaten me op de hielen! De Rubber heeft me dat nog ooit eens gelapt met alle bikers van Noord-Antwerpen in zijn gezelschap, maar een tweede keer lukt dat bij mij niet! Dat ze weer achterop geraakt waren, lag aan het feit dat ze de track naast de vijver drie keer hadden gereden en het Uilenbos twee keren! De leuke stukjes kon je inderdaad gemakkelijk nog eens over doen, vermits je meestal weer in de buurt van de plek waar ze begonnen passeerde. Het tellertje toonde 32 km. “Hop naar de soep”, riep Rubber toen hij het oude poortje binnen reed en in de bossen verdween.

De eigenlijke bevoorrading kwam na 34 km en was buiten opgesteld naast een paar gloednieuwe moderne chirolokalen in de buurt van nieuwgebouwde huizen. Daar was keuze genoeg uit bananen, verschillende soorten wafels, cake en sportdrank. Maar het meeste deugd deed nog een kommetje lekkere hete soep. Als poolreizigers ingepakte bikers troepten er samen rond een vuurkorf. Niemand kon toen vermoeden dat er nog een leuk stukje van de route op ons lag te wachten! Want we bereikten de plek die ik sinds de vorige editie van deze tocht vermoedelijk niet meer te zien heb gekregen. Het begint met een paadje dat een door aarden wallen omzoomde put in duikt onder een lage omgevallen boomstam, waarna je enkele heuveltjes over kan wippen om via de andere kant op de aarden wal de put weer te verlaten. Volgens mij heeft bij een eerdere editie de bevoorrading zelfs in deze buurt gestaan. Maar op 36 km ging de speeltuin pas echt open toen we het crossparcours op gingen. Het paadje loopt daar over een aantal aangelegde heuvels en bulten om zich ook gedeeltelijk door het lokale bos te slingeren. Dat alles goed voor een dikke 2 km plezier! En het bewijs te leveren dat ik in de loop der jaren toch wat bijgeleerd heb en aan de hoogste heuvel niet de chickenway er omheen hoefde te kiezen zoals destijds, maar er gewoon los over ging! Het was een mooi gezicht van deze plek ingenomen te zien door de bikers die er zich kwamen amuseren. Met de gedachte dat mijn twee kompanen daarstraks de track naast de baggerput drie keer hadden bereden, bekroop me de lust om dit amusante parcours nog eens een tweede keer over te doen. Dus ruim 2 km extra in de prijs begrepen! De tweede keer hing ik achter een vrij jong meisje dat ondanks verdienstelijke pogingen op sommige plekken net niet boven geraakte en aan de grootste berg ook voor de chickenway koos. Na 41 km was ik weer rond en leidde een mooie draaiende en kerende track ons doorheen een stukje bos naar de Koekoeksdreef. Daarna volgden een aantal zandwegen in met buitenverblijven bebouwde bossen.

Dan ging het naar links een straatje in en werden we door een goed ingeduffelde seingeefster de Nieuwmoersesteenweg nabij Berkenbeek over geholpen om even verder aan de baan van Wuustwezel naar Kalmthout naar rechts het fietspad op gestuurd te worden. Ik herinnerde me nog van vroeger dat we even verderop de singletrack in gestuurd werden die zich draaiend en kerend en bijna parallel met de rijbaan door deze bossen slingert. Via een dreef en een paar veldwegen arriveerden we tenslotte weer tot vlak tegenover de school waar we door een laatste seingever de baan over werden geholpen om na ruim 48 km weer toe te komen.

De sporthal zat nog goed vol zodat het me wat moeite kostte om mijn twee kompanen te spotten. En terwijl er een foto genomen werd van de winnaar van de mountainbike naast zijn prijs, sloten wij deze rit af met een glas of twee en een hotdog met mosterd. Kwestie van weer wat op te warmen. Er zijn uiteraard toertochten waartegen deze van vandaag in dit vlakke land niet kan optornen, maar er werd voor de deelnemers toch een tocht uitgestippeld met een aantal plezante tracks en amusante stukjes waarvan het leuk is dat je er elk jaar nog eens kunt passeren. Het is bovendien geen evidentie om in zulke barre weersomstandigheden een tocht uit te pijlen. Een woord van waardering voor de uitpijlers, de vele seingevers en de mensen aan de twee stops die hun zondag opofferden om voor het plezier van de bikers en ten voordele van de schoolkinderen in de barre kou te komen staan is dus zeker op zijn plaats! Verder een vlekkeloze organisatie, uitgebreide bevoorrading en après in een ruime zaal. Ik meen dat het de vierde keer is dat deze toer werd georganiseerd. Ik heb de eerste editie in 2008 en de derde in 2010 gereden. De andere twee heb ik laten voorbijgaan omwille van de marathon in Bergen-op-Zoom. Een mens moet nu eenmaal keuzes maken! De uitgave 2010 heeft ook plaatsgevonden in barre weersomstandigheden met veel sneeuw en ijs en toen ben ik van thuis uit met de bike vertrokken. Door de afgelasting van de toer in Bergen-op-Zoom ben ik nog eens naar hier afgezakt en ik heb er geen spijt van dat ik daarvoor mijn warme nest zo vroegtijdig uit moest. Allicht tot een volgende keer!

Prijsvraag van deze week. De bevoorrading stond nabij de lokalen van de chiro. Wat betekent “chiro” eigenlijk? Uw prijs: een gratis bevoorrading bij uw volgende toertocht!

Het verslag van deze toertocht kan je ook lezen op mtb-you, op mountainbike.be en op mountainbike.nl!

Het filmpje over deze toer hieronder is van de hand van Berchembikeservice.

Toertocht te Wuustwezel-Berkenbeek op 12-02-2012 by Berchembikeservicexml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />