Toertocht (10-25-40 km) van De Bokkerijders te Overpelt op zaterdag 14-01-2012.

Op deze frisse zaterdag met eindelijk nog eens wat droog weer naar Overpelt afgezakt om er de toer van De Bokkerijders te komen rijden vanuit de mij nu stilaan vertrouwde Zaal Holheide.  Lekker doorgesjeesd met de auto, want op een uur tijd was ik ter plekke!  Toen ik me ging inschrijven stond er zelfs een rij aan te schuiven van bikers die allen in hetzelfde blauwe pak waren gestoken.  De mannen aan de bewaakte fietsparking hadden hun handen vol met fietsen aannemen en terugbezorgen!  Om 13.15 u was ik op pad en doken we al direct de bossen naast de voetbalvelden in om de daar gelegen tracks mee te pikken.  De bodem was vochtig maar van slijk was geen sprake meer.  Een heel verschil met de vorige weken!  Na 2 km kwamen we weer de bossen uit om enkele asfaltstraten mee te pikken op de plaats waar de kidstoer zijn eigen weg op ging.  De hoofdbaan overgestoken en even verder ging het dan naar rechts een veldweg in.  De omgeving kwam me nog bekend voor van een eerdere editie en bij nader toezien ben ik deze toer ook vorig jaar komen rijden.

Vrij rechte bosdreven werden ons deel en deze werden na 5 km afgewisseld met een leuke track die zich tussen een bos en een weide door het landschap slingerde.  Halverwege liep er dwars over het pad een diepe voor waarin nog een stuk betonnen afvoerbuis zat.  Dat betrouwde ik daar toch niet goed.  Ik had toen ik stopte niet gemerkt dat een andere biker me op de hielen zat.  Maar die werd daardoor niet van de wijs gebracht, stond zo goed als stil op zijn fiets om daarna gezwind over de buis te gaan en zonder voet aan de grond te moeten zetten.  Op 5,75 km kwam de splitsing tussen de 25 en de 40 km.  Gekozen voor de grootste afstand, anders loont de lange autorit niet!  Leuke bospaden volgden en ondanks mijn vrij late start genoot ik nog het gezelschap van andere deelnemers, vaak in groepjes onderweg.  Na 7 km kwamen we uit de bossen tevoorschijn ter hoogte van de straat Het Hobos die er naast de ringweg naar Lommel loopt.

Naar het einde toe klimt Het Hobos naar de verkeersarme Groenstraat toe, alwaar er een brug over de ringweg is.  Even naar rechts en dan de Groenstraat over om aan de andere zijde de bossen in te duiken.  Ik herinnerde me dat van de vorige keer en wist nog dat er in deze bossen met lage bomen lange rechte smalle paadjes lopen.  Een duo in blauw zat me op de hielen en een dwars over het pad gevallen boom met dikke stam noopte ons tot afstappen.  De track ging over in een bospaadje dat uitkwam in een woonstraat.  Naar links en weer naar rechts de Diestersebaan in op het grondgebied van Hechtel-Eksel.  Het tellertje toonde toen 10 km.

Tot 15 km volgden zeer leuke tracks doorheen statige dennenbossen met bultjes op en af.  Ik genoot er met volle teugen van.  Zulke leuke paadjes in de bossen doen me altijd likkebaarden.  De tracks ruimden weer plaats voor bospaadjes en wegen op de grens tussen bos en weiden om na 19 km uit te komen aan een onverzorgd terrein van een boomkwekerij.  Het landschap was hier weer meer open.  Terug de bossen in om na 20 km weer toe te komen op de plek waar de eerste splitsing tussen de beide afstanden was en daar het traject van de 25 km weer te vervoegen.  Het was toen 14.30 u.  Van uit de bossen kwamen we weer op meer open terrein en zag je in de verte de tentjes van de bevoorrading staan naast een zandweg, geflankeerd door een fietspad in asfalt.  De rust kwam na 23 km.  Een tractor diende er over het fietspad uit te wijken omdat bikers, bikes en een vuurkorf de zandweg hadden ingenomen!  Maar de kerel die achter het stuur zat loodste zijn machine probleemloos overal voorbij.  Er was nog redelijk wat beweging aan de tussenstop.  Er waren lekkere hete soep, suikerwafels en wafels met chocolade, partjes appelsien en sportdrank om de inwendige mens te versterken.  Het was welgekomen, want ik had ’s middags niet de tijd gehad om te eten, eigenlijk was ik het gewoon vergeten, vermits ik nog van elders was gekomen en m’n bike thuis nog was moeten gaan oppikken.  Er ging een gsm af met dezelfde toon als de mijne.  Ja, die man had net hetzelfde toestelletje!  Hij riep zo hard en enthousiast door zijn telefoon dat men het net zo goed zo had kunnen horen!

Na de stop ging de speeltuin pas echt open en doken we de prachtige bossen in over tracks en bospaden waarop de smalle sporen ook de allure hadden van singletracks.  We deden ook recent aangelegde tracks aan die er nu toch al vaster bij lagen.  Tijdens de afgelopen zomer ben ik hier een toer komen rijden en die liep gedeeltelijk over tracks die de indruk gaven speciaal voor die gelegenheid te zijn aangelegd.  Gloednieuw waren ze toen!  Ik kon een tijdje in het spoor blijven van een trio iets oudere bikers.  Plots doemde ze links op, de voor mij onmogelijke helling die de eerste aanloop is naar de Witte Berg.  Nog nooit ben ik hier fietsend op geraakt, maar in het spoor van twee anderen ben ik er wonderwel tot boven op gereden.  We hielden ons links van de middelste zandstrook.  Misschien zat er in de soep hetzelfde product als wat de slagersgast uit Van Vlees en Bloed in zijn banaan gespoten kreeg!  Aan de andere kant gaat het er via overvloedig los zand weer naar beneden, maar ik weet intussen dat er tussen de bomen een smal paadje loopt waar het beter fietsen is.  De twee voorgangers wisten dat ook en zo konden we de zandstrook probleemloos ontwijken.  Weer naar beneden om de plek te bereiken waar de Peltercrossers tijdens hun toertocht hun bevoorrading neerpoten om dan naar links weer de berg op te rijden.  Daar is het me wel al gelukt om zonder voet aan de grond boven te geraken over het paar nijdige wortels dat er ligt, en dat was nu ook het geval!  Zelfs weer naar beneden door het mulle zand lukte zonder voet aan de grond in het spoor van de twee anderen.  Een kinderhand is gauw gevuld, maar ik was toch blij met m’n prestatie!  Dan ging het naar rechts de brede bosweg op.

Even verder stak ik een vrouw en een man voorbij.  Deze laatste reed moeizaam.  Ik denk dat bij die mens het vat al af was!  Het deed me denken aan mijn eerste ritjes met de bike waar ik ook na 10 km bekaf was!  Ik werd al snel weer met beide voeten op de grond gezet en de euforie van er in geslaagd te zijn de Witte Berg zonder voet aan de grond bedwongen te hebben, was van korte duur.  Want op 27 km volgde een technisch stukje over tracks in de bossen met vele opeenvolgende korte bochtjes rond stammen van bomen.  Vaak nog gevolgd door een kort klimmetje!  Dat was toch niet zo mijn ding.  De vermoeide biker van daarnet liep met z’n fiets tussen de bomen.  Toen ik na het bochtenwerk even halt hield aan de kant van de weg, volgde hij even later zwaar hijgend mijn voorbeeld!  De vrouw die bij hem was had meer energie in haar mars.  Op 29,50 km kwam er weer een splitsing tussen de 25 en de 40 km en werden we een paadje naast een zandgroeve op gestuurd.  Ik herinnerde mij vaag de plek van vorige keer of misschien uit andere tochten.  Aan een open plek doemde de afsluiting op rond het terrein van de Ford testbaan en doken we even de bossen in om dan weer uit te komen in de buurt van de draad.  Daar ging het de bekende track op tussen een bos en een veld met een lage prikkeldraad en voorbij een metalen uitkijktorentje.

Aan de omgeving en de verlaten asfaltweg die we een tweetal keren te zien kregen tussen de bomen in de bossen, vermoedde ik dat we de omgeving van Lommelzand genaderd waren en dus weer in de richting van Holheide reden.  We arriveerden na 32 km aan een gloednieuwe kolossale villa met bijhorende schuur alwaar een biker me gezwind voorbijstak.  Een weidepaadje voerde ons naar de track die naast de spoorlijn loopt.  Terwijl ik onderweg was op deze lange rechte singletrack kreeg ik zelfs een voorbijrijdende trein te zien.  We passeerden de overweg aan de grote zandvlakte om kort het fietspad op te gaan en weer de bossen in te duiken.  En nog was het niet gedaan, want gedurende de laatste kilometers kregen we nog een deel van de vele paadjes en tracks voor de wielen geschoven in de bossen achter de voetbalvelden van Holheide.  Daarbij passeerden we de midden de bossen gelegen parkeerplaatsen waarvan het nut me ontgaat!  Als afsluiter volgde nog een draaiende en kerende track die zich tussen de bomen slingerde en waar het wat opletten was voor wortels in de bochtjes.  Ik heb daar alles moeten bovenhalen wat er aan stuurmanskunsten in mijn mars zat omdat ik op de hielen gezeten werd door een drietal waarvoor ik niet wilde onderdoen!  Om dan uit de bossen tevoorschijn te komen in de straten van de woonwijk rond de zaal Holheide.

De fiets was niet zo heel vuil, dus geen gebruik gemaakt van de bikewash.  Wel van de douches met lekker warm water.  En omdat zelfs na m’n douche de mannen van de bewaakte fietsparking nog present waren, heb ik binnen in de zaal nog even kunnen genieten van een drankje en een broodje kaas om er de zon te zien ondergaan.  Samen met de laatste mensen in de zaal opgestapt zodat het doek kon vallen over deze mooie tocht van De Bokkerijders.

Mooie toer met een parcours dat bijna voor de volle honderd procent door de bossen loopt.  Een aantal langere rechte stukken die afwisselen met mooie singletracks.  Duidelijk afgepijld, de splitsingen waren goed aangegeven en gevaarlijke oversteken degelijk aangeduid met gevarenbordjes.  Bewaakte fietsparking aanwezig.  Verzorgde bevoorrading.  Tussen de vele toeren die jaarlijks vanuit Holheide vertrekken heeft deze zijn eigen charme.

Het verslag van deze tocht kan je ook lezen op mtb-you of op mountainbike.be!

Toertocht te Overpelt op 14-01-2012 door Phille81