Toertocht (25-45 km) van Cycling4Helchteren te Helchteren op maandag 02-01-2012.

Bij het opstaan ’s morgens was het buiten niet droog, maar er viel geen water uit de hemel. Ik had me voorgenomen me vandaag niet thuis te laten houden door eventueel slecht weer, ook al viel het water vorige nacht met bakken uit de hemel. Even voor tienen was ik aan het Don Bosco-instituut, een mij bekende locatie vermits hier ook de mountainbikeritten van de Ter Dolen Fietshappening vertrekken, een evenement dat jaarlijks op m’n kalender staat. Ik vond nog een parkeerplaatsje in de vakken voor de school. De biker die naast me kwam staan merkte op dat hij blijkbaar niet de enige gek was die vandaag kwam rijden. Ja, maar druk was het evenmin, vermits de inschrijvingen om halfelf stopten en ik nog een plek vond zo dicht bij de start! Me ingeschreven en om exact 10.00 u kon ik m’n formuliertje droppen in de doos van de man die eenzaam aan de start stond, maar zijn humeur niet liet vergallen door de grijze hemel.

Er werd aangezet langsheen de straat naast de school en in tegenstelling tot de toer van Ter Dolen ging het rechtsaf en de grote baan over. Na 2 km asfalt doken we dan de bossen in over een track die er zeer modderig bij lag. “Daar heb je het”, dacht ik bij mezelf, “hopelijk is het niet de hele toer van dat!” Hoe kon ik toen weten dat deze rit een tergend lang partijtje modderdabben zou worden, van bij het begin tot aan het einde! De volgende 5 km reden we over tracks door de bossen. Het was een tijdje haasje-over spelen met een trio bestaande uit een kleine jongen en zijn ouders. Ik had hen over het eerste technische stukje zien rijden waarvoor ik zelf gepast heb. Vader en zoon reden vrij goed doorheen de modder en wachtten geregeld op hun moeder. Omdat ik zelf bij momenten wat reed te stuntelen tijdens het berijden van de modderbrij, stak het drietal met geregeld weer voorbij.

Van 7 tot 9 km volgde een leuk stukje over bredere paden met een zavelkleurige ondergrond, lekker naar beneden toe en waarbij men met enige behendigheid en wat heen en weer slingeren, de vele brede plassen netjes kon ontwijken. Plots hoorde ik achter me het piepen van remmen. Een jonge biker op een cyclocrossfiets werd achter een bochtje met mijn trage aanwezigheid geconfronteerd en verkoos te remmen in plaats van voorbij te steken door de plas! Dan stak hij voorbij en vervolgde zijn rit met sierlijke bochtjes om het water te ontwijken. Indien ik mij eerder of tijdens mijn jonge jaren op het biken zou gestort hebben, dan zou ik dat misschien ook gekund hebben. Want ik moet vaak zo veel moeite doen om minder snel vooruit te komen dan anderen die schijnbaar zonder veel inspanningen hoge snelheden ontwikkelen. Nu moet ik tevreden zijn met wat ik er nog kan uithalen. De moeder van daarnet ging langzaam door een bochtje en werd dan opgenomen in een groepje dat sneller vooruitkwam toen ik even halt hield. Ik ben het drietal dan toch kwijtgespeeld en vermoedelijk hebben zij gekozen voor de kleine toer zodat ik hen niet meer te zien heb gekregen.

Het zavelpad vol plassen eindigde op een asfaltbaantje dat langsheen een draadafsluiting liep. Ik vermoed dat achter die draad de terreinen van een voormalige mijn liggen, maar het berust louter op een gok! Even verderop had je weer de keuze tussen “niet technisch”, waarbij men gewoon het asfaltpaadje kon blijven volgen, of de optie “technisch”. Deze keer voor het tweede gekozen en dat bleek een goede gok. Een track slingerde zich in een lager gelegen terrein over enkele bultjes en tussen heuveltjes. Waar ik een modderige helling op moest was het even te voet, maar dat kon de pret niet drukken. Het smalle paadje vervolgde zijn weg tussen boompjes om 2 km verder weer uit te geven op het asfaltbaantje. We dienden onze weg te vervolgen doorheen een bos waar de bodem omgetoverd was tot een vettige modderige brij om na 11 km de splitsing te treffen tussen de 25 en de 45 km aan een open plek aan een oud vervallen huisje met groene luiken, mij bekend van de Ter Dolen Fietshappening, waarvan de mountainbikerit hier ook passeert. Voor de 45 km ging het dan even door een grasveld om een stukje bos mee te pikken met weer dezelfde slijkerige paadjes en een aantal korte bochtjes. Een biker trok met zijn ranke lijfje zijn fiets gezwind door de modder terwijl ik reed te stompen als een gek om mijn lichaam door de modder te trekken. We passeerden een beeldhouwwerk met bijhorend moeilijk leesbare gedicht op een metalen plaat die er opgehangen was.

Tot 18 km reden we in de bossen over beslijkte tracks waarbij we tussen de 15 en de 18 km over een S-vormige lus gestuurd werden over de paadjes doorheen de brede gangen van eenzelfde bos waarlangs een fietspad liep. Vanaf het fietspad naar rechts, rechtdoor, naar links, rechtoor, naar links, rechtdoor tot aan het fietspad en weer van voren af aan hetzelfde. Dat zal geweest zijn om kilometers te maken, maar in de gegeven natte omstandigheden werkte dat eerder wat enerverend. Op het fietspad kreeg ik steeds hetzelfde koppel wandelaars te zien telkens ik dat weer bereikte. De eentonigheid werd op een bepaald ogenblik echter doorbroken door een geschenk uit de hemel, want op een paar meter voor m’n bike staken ineens twee reeën de track over om in het naastgelegen bos weg te vluchten! De lus eindigde op het terrein van een bedrijf in aanbouw of renovatie. Er waren werkzaamheden bezig in de lege gebouwen. Een eenzame biker kwam ook uit de bossen tevoorschijn en stak me voorbij.

Op 19 km bereikten we de uitgestrekte parkeerterreinen van Kelchterhoef en werden we de bossen in gestuurd. Die lagen er zwaar en geaccidenteerd bij omwille van boswerkzaamheden. Een kraan was er in de weer om boomstammen te laden naast een pad waarover we in een lusje werden gestuurd. Want er werden tijdens de toer wel meer lusjes gemaakt om alle paadjes mee te pikken die er konden meegepikt worden. Net voor mij doken een vader en zijn zoontje de bossen in. Daar was ook gewerkt waardoor de track diepe putten vertoonde die in deze slijkerige omstandigheden niet zo eenvoudig te bedwingen waren. De kleine jongen had het er lastig en deze grote ook! Maar het drietal jonge knullen dat mij op de voet volgde bleef toch ook steken in de eerste diepe put. Het paadje gaf uit op een trap naar een grote baan toe, alwaar ik nog een andere biker trof. Trap af, de baan over en weer het bos in over een korte track die uitkwam aan een golfterrein. Daar stond de bevoorrading op 21 km van de start. Op deze plek slaat ook Ter Dolen zijn tenten op. Maar deze keer was de poort open en was de bevoorrading aan de ingang van een grote schuur. Het is trouwens de eerste keer dat ik merk dat het hier om een golfterrein gaat! De bevoorrading werd er verzorgd door drie vrouwen in het gezelschap van één man die er voor de nodige ambiance zorgde. Vuurkorven gaven er wat warmte. Er lagen bananen, partjes appelsien en wafels die je kon eten nadat je een beker lekkere warme soep achter de kiezen had! Iets warm om binnen te gieten was in deze vochtige omstandigheden welgekomen!

Even halt gehouden in het gezelschap van nog andere bikers. Het vroeg wat moed om weer te vertrekken. Tot 25 km reden we over een brede verharde weg langsheen het golfterrein en een ingang tot het domein De Teut waarlangs de rit van Ter Dolen de heide in duikt. Nu reden we er voorbij. Dit stukje was het enige droge paadje van de gehele toer! Dan verlieten we langs rechts het brede pad, doken we weer de bossen in en tot 27 km volgde een beslijkte track die zich doorheen een prachtige omgeving slingerde. Net voor we een wei in doken stond er veel blubber op de weg en mijn pogingen om daar doorheen te geraken werden bekroond met een val! Ik kon me niet op tijd uit m’n klikpedaal losmaken en viel netjes naar links de smurrie in! Beslijkte handschoenen waren het resultaat! Op 29 km en na veel slijk op tracks doorheen de bossen ging het een grote baan over en kwam er een splitsing tussen de beide afstanden. De route van de 43 km op, wadend door een smurrie van zand, water en boomtakken. Vettige tracks gingen over in iets drogere exemplaren. Op 31 km arriveerde ik op de grote parking voor een vijver “De Plas” voor watersporten. Even halt gehouden. Een bestelwagen stopte naast me. Het waren twee mannen van de organisatie die vroegen of alles in orde was! Ja, alles was in orde! Alleen had mijn achterste rem het intussen begeven en had ik geregeld last van kettingzuig! Dat maakte de beproeving erger, maar ik zou er wel geraken, zei ik tegen de mannen. We reden langs de vijver, werden enkele malen de flanken van de heuvel ernaast op en af gestuurd en passeerden de cafetaria en een loods voor bootjes.

Toch ging nu de automatische piloot op nadat we weer in de bossen waren. Eén van de weinige slijkdabbers die ik nog te zien zou krijgen haalde me hier in. Tot 39 km volgde niets anders dan tracks en paden door de bossen! Bij mooi en droog weer zou het een plezier geweest zijn om hier te kunnen rijden. Nu was het een echte beproeving! Modder en slijk van bij de aanvang tot aan het einde. Mijn ongenoegen hierover steeg bij elke overwonnen kilometer! Er scheen geen einde te komen aan dit partijtje dabben! Bovendien reed ik hier moederziel alleen rond, geen levende ziel was er te bespeuren. Er volgde nog een keuze tussen “technisch” en “niet-technisch”. De tweede optie leek me de beste, ook al moest ik daardoor afgaan voor de twee mannen die daar wandelden! Volgde nog een hobbelige track met bultjes, putten en wortels en het alomtegenwoordige slijk. We reden toen naast een draadafsluiting.

Een blik op m’n tellertje leerde me dat het nu toch niet lang meer kon duren. Het zien van bewoonde wereld en later een bordje met “nog 5 km” was een geruststelling. Dan Jan! We doken een bosje in en werden nog door een kolossale put gestuurd! Twee keren zelfs! Naar boven was te voet, de tweede put heb ik omzeild via een chicken-way. Het vat was af! En nog waren we niet thuis! Weer ging het een bos in om nog een lusje te rijden. Dat het een lusje betrof viel me op omdat ik nog drie andere bikers zag rijden. Eén ervan riep me toe met de vraag waar de aankomst was! Een andere zei hem dat er hier waarschijnlijk nog een lusje gemaakt werd! “Jonge, jonge”, zei de eerste! Ik denk dat hij ook naar het einde verlangde! Dan nog werden we een aantal keren op en af een soort dijk langsheen een pad gestuurd! Dat zal geweest zijn om ons helemaal klein te krijgen. Samen met het drietal de grote baan overgestoken en linea recta naar de bikewash. Die was gelukkig nog operationeel. Ik heb er niet alleen m’n bike, maar ook m’n schoenen en m’n broek afgespoten, terwijl ik er nog in zat! En mijn voorbeeld kreeg navolging met dat verschil dat die twee bikemakkers elkaar konden proper spuiten!

De douches waren gelukkig ook nog beschikbaar. “Ik zou graag nog douchen als het kan, en als het niet kan ook”, zei ik tegen de man die met een emmertje slijk naar buiten kwam. In de douche trof ik nog een duo slijkdabbers aan. Een ervan bleek me te kennen vanwege m’n schrijfseltjes. Bij nader toezien zou dat Koppigaard kunnen geweest zijn. Ik heb hem één keer ontmoet na de eerste Halloweentocht van MTB De Wandelaars in Bonheiden op 29 oktober 2011. Maar nu stond hij in zijne pure en dat geeft toch een andere beeld van een mens! Bij deze dan m’n groeten. De douche gaf overvloedig warm water en het was een zegen om er te kunnen onder staan!

Binnen in de zaal was er nog slechts weinig beweging: een tafel met mensen van de organisatie Cycling4Helchteren en een tafel bikers uit de streek die het blijkbaar erg naar hun zin hadden. Ik kon er gelukkig nog wat te drinken krijgen, ook al was het meeste al opgeruimd en was een vrouw bezig met het buiten vegen van het laatste zand. Toen ik m’n glas dronk kwam ze even een praatje maken en zo kwam ik te weten dat er een 400 deelnemers waren komen rijden, terwijl ze anders soms duizend bikers over de vloer krijgen. En dat nadat er zo veel moeite gedaan was om het parcours af te pijlen en ’s ochtends alles nog eens te gaan controleren! Het weer heeft niemand in de hand. Jammer, want het uitgezette traject op zich zou in droge omstandigheden garant staan voor een zeer mooie tocht met veel paadjes en tracks in de bossen en een afwisselend parcours! Daar kon je vandaag minder van genieten, vermits alle aandacht ging naar het zo efficiënt mogelijk stompen door de modder, wat toch wel zeer vermoeiend en tegen de duur frustrerend was! En dan nog een niet werkende achterrem en chainsuck er bovenop!

De organisatie was dik in orde: de afpijling overal duidelijk en in orde, ontvangst en après in een ruime zaal, bikewash en douches met warm water. Ik hoop deze toer nog eens te kunnen rijden bij beter weer, want het parcours is meer dan de moeite waard, maar liever niet in deze omstandigheden! Jammer dat de mensen die zich hiervoor ingespannen hebben hun voorbereidingen in het slijk hebben zien vallen!

Het verslag van deze rit kan je ook lezen op mtb-you en op mountainbike.be!

TT te Helchteren op 02-01-2012: een filmpje van Frits Motaar!
 

TT Helchteren 02-01-2012 from Frits Motaar on Vimeo.