Poezen en katers steeds jongere vruchtbaar.
(September 2005)

VROEGCASTRATIE VAN KATTEN, HET OP JONGERE LEEFTIJD CASTREREN VAN POES EN KATER.
Er valt een verontrustend verschijnsel waar te nemen: poezen en katers worden op steeds jongere leeftijd vruchtbaar. Katten kunnen op een leeftijd van 5 maanden of eerder al geslachtsrijp zijn. Veel mensen zijn er nog steeds niet van doordrongen, dat een poes al jongen kan krijgen als ze zelf nog maar net geen kitten meer is. Men denkt te vaak dat ze nog wel even tijd hebben, om vervolgens voor de tweede keer te worden verrast door hun superpoes! Tja? En dan zit je, met een mand of doos vol met zulke schattige donsjes van een week of tien. Waar laat je ze dan? De asiels zitten er inmiddels ook al vol mee, zij bieden hun kittens uit noodzaak zelfs op internet aan. Naarmate de tijd verstrijkt, zijn het geen kittens meer, maar katten, waar er al heel veel van zijn.

De asiels zouden vroegcastratie, vóór herplaatsing in overweging moeten nemen. Voor nieuwe eigenaren een hele zorg minder! De beslissing om op tijd te laten castreren werd al voor hun genomen. Het zwerfkattenprobleem wordt op deze manier ook effectief aangepakt. Van huis geraakte katten planten zich immers niet meer voort.

Stichting Castraatje, belde met 25 dierenartsenpraktijken. We vroegen wat de beste leeftijd is voor castratie van de kater en de poes. De dierenartsen in de grote steden gaven een gemiddelde leeftijd op van 6 maanden. Buiten de grote steden was het advies 8 of 10 en zelfs 12 maanden! Ook vroegen we, of we een afspraak konden maken voor castratie van onze kater, die met sproeien was begonnen en onze poes, die plaste bij deuren en op matten, beide 4 maanden oud. Mispoes!

Vroegcastratie, wordt door dierenartsen in Nederland, nauwelijks of niet gedaan, ook niet bij onzindelijkheidsproblemen. Op onze vraag wat daar de reden van was kregen we geen duidelijk antwoord! Zo krijg je veel onzindelijksheidsklachten, een reden maar al te vaak om een kat te dumpen én ongewenste nestjes!

De dierengezondheidszorg is de laatste tien jaar enorm vooruit gegaan, maar de zeer uiteenlopende leeftijdsadviezen landelijk gezien voor castratie van katers en poezen zijn absoluut onaanvaardbaar.

In Noord Amerika gebeurt vroegcastratie op leeftijd van 13 weken, al meer dan 25 jaar zonder problemen. In 1993 bevestigde de American Veterinary Medical Association, dat ze vroegcastratie steunen en sindsdien hebben velen zich daarbij aangesloten en is er meer onderzoek gedaan. Wij kijken te lang de kat uit de boom. De meeste negatieve opmerkingen worden gemaakt door mensen, die zich niet in de materie verdiept hebben en vasthouden aan oude gewoontes, bakerpraatjes of totaal achterhaalde informatie. De hoop, is dan ook gevestigd op jonge dierenartsen die oog en interesse hebben voor de vele voordelen die pleiten voor vroegcastratie.

Het is U misschien nog niet opgevallen, maar als u in het donker goed om u heen kijkt, bijvoorbeeld in de Amsterdamse Bijlmermeer, kunt u veel zwerfkittens zien, die door honger gedreven massaal op zoek gaan naar eten. Kittens, die als ze blijven leven, zullen opgroeien tot wilde katten. Het probleem groeit en groeit. De katten kunnen het niet helpen. Wij mensen moeten veranderen en onze verantwoordelijkheid nemen. Vroeger castreren, is een stap in de goede richting ter voorkoming van erger.

Stichting Castraatje
Neutralisatie - programma Amsterdam e.o.
www.castraatje.nl

27-02-2007 om 15:23 geschreven door mailgroep

De paardenfluisteraar van Waalwijk

Zaterdag 24 februari 2007 - WAALWIJK - Lusteloos en bijna niet vooruit te branden. Zo gedroeg de toen driejarige ruin Nikos zich wanneer ruiter Gertjan Bekkers tijdens het rijden ging doorzitten. "Ik vond het zó vreemd, heb allerlei dierenartsen bezocht. Maar die konden niks vinden." Via, via kwam Bekkers, die onder meer clinics met Anky van Grunsven verzorgt, acht jaar geleden in contact met de paranormaal begaafde Anja Reijns.

Anja Reijns. Foto Marc Bolsius

27-02-2007 om 14:19 geschreven door mailgroep

Net zoals deel 1 bevat deze blog een kleine selectie van onderzoek of nieuws dat duidt op een zelfbeeld bij dieren. Zo gek is dat niet, maar 't is wel iets waar u en ik maar weinig bij stilstaan. We beginnen bij de vis, altijd lekker, die een logisch redenerend vermogen blijkt te hebben.

Als u ooit wel eens in een fysiek gevecht bent verwikkeld dan zult u vast wel weten dat u niet de grootste dreiging gaat uitzoeken. Als u de keuze heeft tussen een teddybeer en een grizzly dan is de kans groot dan teddy's vel verkocht wordt. De cichlide, de vis die u hierboven op foto ziet, denk daar hetzelfde over.
"Deze resultaten tonen aan dat vissen wel degelijk redeneren om te bepalen waar ze zich bevinden op de sociale ladder. En dat nog wel alleen door naar andere mannetjes te kijken," aldus deskundige Russel Fernald.

Zelfbeeld herkennen?

Hoe valt eigenlijk te zeggen of mens of dier een zelfbeeld heeft? Eén van de mogelijke signalen is zelfherkenning. Als u in een reflecterend object kijkt, men neme een spiegel, en u heeft geen flauw idee wie die dame of kerel is die zo dom staat te kijken, dan is de kans groot dat het matig met uw zelfbeeld is gesteld.

Aziatische olifanten zouden het in dat geval stukken beter doen. De mastodonten weten zichzelf namelijk prima te herkennen, blijkt uit een onderzoek op drie olifantenwijfjes uit de Bronx zoo van New York. Een PDF van de studie vindt u via deze link.
Vanzelfsprekend zijn het niet alleen olifanten die tekenen van een zelfbeeld vertonen. Ook Dolfijnen, mensapen (het kon uw buurman zijn) en andere onderzochte vissen vertonen hetzelfde patroon.

Dumbo geen dombo

Zelfbeeld hebben, dus begrip van de omgeving, betekent ook communicatie. De huisdierenliefhebber zal weten dat katten, honden of vogels met elkaar 'praten'. Het gaat natuurlijk om (voor ons) onverstaanbare klanken, maar dat maakt het niet minder een taal.

Daar houdt het echter niet bij op. Wat dacht u van een olifant die echt kan praten, in mensentaal? Een Zuid-Koreaanse dikhuid was de eerste waarvan dit officieel werd geregistreerd. U ziet het bewuste dier links op foto.

De mannelijke olifant uit de dierentuin van Everland, het grootste amusementspark van Zuid-Korea, begon in 2004 menselijke klanken uit te stoten. De grote grijze doet dat door zijn slurf in zijn bek te stoppen en die tijdens het uitademen heen en weer te bewegen.
Eerder was al een Keniaanse olifant bekend die een vrachtwagen nabootste. In geen van de gevallen weten wetenschappers of de olifanten ook weten wat ze zeggen, maar het onderzoek blijft duren.

( De truckende Keniaanse olifant )

En nu? Pootjes geven?

Wat u hier allemaal van moet denken maakt u natuurlijk lekker zelf uit. Dit is hoe dan ook pas deeltje 2 van deze reeks en u hebt er hierna nog minstens één te goed. Daarin zult u kunnen genieten van onze broer de chimpansee.

Net zoals bij het vorige blog mag ik u graag oproepen om in de reactiemogelijkheid eigen links te plaatsen die duidelijk maken dat dieren minstens even beestig als mensen zijn.

26-02-2007 om 14:15 geschreven door mailgroep

26-02-2007 om 13:31 geschreven door mailgroep

Cavia: dit uit Zuid-Amerika afkomstig knaagdiertje is zowel binnen als buiten goed te houden. De meeste mensen zijn er echter van overtuigd dat het tere diertjes zijn die slecht tegen kou kunnen. Dat dit niet zo is, blijkt wel uit het feit dat bij dierenartsen Ebeli en assistente Anita de caafs bij -15°C (februari 2005) nog lekker buiten aan het rondscharrelen waren. Beschutting tegen zon, wind en regen is wel erg belangrijk. Een middagje in de zon op het grasveld kan door oververhitting snel fataal zijn! Hieronder enkele wetenswaardigheden.
De zieke cavia: herken je aan vuile oogjes, geen eetlust (zeer afwijkend dus!), terugtrekken. Wacht niet te lang met langskomen. Een zieke cavia is erg kwetsbaar. Niet eten leidt tot fatale uitdroging. 
Voeding: hooi (van goede kwaliteit) en knaagdiervoer ( 25 gram per dag) aangevuld met vit C tabletjes opgelost in het water zijn de basis van de voeding. Groenvoer (witlof, andijvie, wortelen, paprika) moet ook dagelijks worden gegeven. 
Huisvesting: cavia's zijn onderzoekende beestjes. Geef ze dus een flinke kooi. Een cavia in zijn eentje in een bakje van 40 bij 60 cm is ronduit zielig. Een huisje om in weg te duiken en wilgentakken geven speelmogelijkheden. Als bodemstrooisel kan het beste zaagsel worden gebruikt.
Huidproblemen: zien we bijna dagelijks bij cavia's. Vooral schurft geeft grote problemen: de cavia krabt zich helemaal kapot op de flanken en nek. Schimmel zien we vaak aan de kop en oortjes (en bij de verzorgers, omdat het behoorlijk besmettelijk is voor mensen). Luizen komen we ook regelmatig tegen, doch deze geven minder problemen (en zijn niet overdraagbaar op mensen). Vettige talgklonten op de achterzijde van de rug zien er soms vervelend uit, doch geven zelden problemen. Kortom; heeft uw caaf een huidaandoening, laat hem dan controleren.
Gebit: zowel tanden als kiezen kunnen afwijkend doorgroeien. Een cavia die plots mager wordt, speekselt en moeite heeft met eten moet goed in de bek gekeken worden.  Op de foto is te zien dat de boventanden te lang zijn en binnen de ondertanden vallen.
Tumoren: komen relatief weinig voor bij cavia's. Zwellingen bij cavia's zijn vaker cystes (bijv talgkliercyste op de rug of eierstokcyste in de buik).
Diarree: kan bijvoorbeeld veroorzaakt worden door voedingsovergang.  Wacht niet te lang met langskomen, want diarree die langer dan 24 uur aanhoudt kan dodelijk zijn.
Nagels: zeker aan de voorpootjes kunnen deze krulsgewijs doorgroeien en soms zelfs ingroeien. Korthouden dus.

(Dierenkliniek Buitenmere) 

25-02-2007 om 13:02 geschreven door mailgroep

Een cavia aanschaffen

Een cavia kan je in de dierenwinkel kopen, maar ook bij kinderboerderijen, particulieren en asielen. Cavia's kosten meestal zo rond de 7 €, waarbij de gladharigen meestal goedkoper zijn als de borstelharigen. Neem de tijd om de cavia die je op het oog hebt goed te observeren. Het moet gezond zijn, schoon en zonder verwondingen of afwijkingen. Kijk bijvoorbeeld ook naar hoe het verblijf waar je het diertje wil kopen er uit ziet en hoe de cavia omgaat met soortgenoten en of hij een levendige indruk maakt. Koop nooit impulsief dieren! Zorg dat je het verblijf thuis klaar hebt staan en goed geïnformeerd bent over de cavia, de benodigdheden en de kosten die hieraan verbonden zijn. Denk ook aan dierenartskosten die mogelijk aan de orde kunnen komen. Qua karakter maakt het niet veel uit of je een mannetje (beer) of vrouwtje (zeug) koopt. Een beer wordt wel groter en ruikt meer dan een vrouwtje. Mensen met verstand van cavia's kunnen makkelijk direct na de geboorte het geslacht bepalen.

Eten en drinken voor uw cavia

Naast hooi hebben cavia's hardvoer nodig dat je bij de supermarkt of in een dierenwinkel kan kopen. Je kan hierbij kiezen tussen geperste graskorrels of gemengd voer. Een nadeel bij gemengd voer is dat de cavia het lekkerste eruit pakt en de rest laat liggen, waardoor hij niet alle voedingsstoffen binnen krijgt, omdat elk verschillend stukje voer een andere samenstelling heeft. Vaak wordt reclame gemaakt dat er extra vitamine C is toegevoegd aan het voer. Dit is dan wel zo, maar dit is echter nog niet toereikend voor de behoefte van de cavia. Om er zeker van te zijn dat de cavia voldoende vitamine C binnen krijgt, kan je elke dag een vitamine C tablet geven van 50 mg. Buiten het hardvoer kan je je cavia ook lekkernijen tussendoor geven, zoals wortel, andijvie, sla, komkommer etc. Doe dit niet te veel anders krijgt de cavia last van zijn buikje door overmatig vocht. Ook kan je knaagdierenlekkernijen in de dierenwinkel kopen, zoals een liksteen, knaagstangen e.d. Geef nooit snoep, koek, chips e.d! Zorg bovendien altijd voor vers, schoon en voldoende water. Het liefst in een fles, zodat de cavia het niet zelf kan bevuilen.

Huisvesting en buitenverblijf

Huisvesting

Voor een cavia dient het verblijf minstens 60 x 45 x 40 cm. (L x B x H) te zijn. Voor twee cavia's 90 x 45 x 40 cm. en voor drie cavia's 110 x 45 x 40 cm. Het is aan te bevelen een verblijf te nemen met een ruif, zodat de cavia altijd beschikt over schoon hooi. Als bodembedekking kan je bijvoorbeeld eerst een laag kranten neerleggen. Zorg hierbij wel voor dat de cavia deze niet kan opeten i.v.m. giftige inkt! Hierover kan je een laag kattenkorrels leggen die de urine absorbeert. Ikzelf leg hierover nog een laag houtzaagsel heen, zodat de cavia zacht kan lopen en liggen. Er moet altijd voldoende schoon hooi aanwezig zijn. De darmen van de cavia moeten namelijk altijd bezig zijn (tegen verrotting) en het eten van hooi zorgt hiervoor. Bovendien kan de cavia zich verstoppen in het hooi en zacht en warm liggen. Cavia's vinden het ook fijn als er een huisje of iets dergelijks aanwezig is waar het zich kan terugtrekken of verstoppen. Het beste is om overdag het huisje uit het verblijf te halen. Dan worden cavia's sneller tam en vluchten ze niet telkens als je ze wilt aanhalen en/of oppakken. Zeker bij een nieuwe cavia is dit erg belangrijk. Het verblijf dient 1 a 2 maal per week te worden schoongemaakt.

Buitenverblijf

Als het wat warmer wordt (boven 10 a 15 graden) kan de cavia best lekker buiten staan. Zorg er wel voor dat de cavia veilig is voor andere dieren zoals katten, roofvogels etc. De cavia moet ook tochtvrij staan en voldoende hooi, voer en water tot zijn beschikking hebben. Zet nooit de cavia in de volle zon! Hij kan hierdoor uitdrogen of een zonnesteek oplopen wat fataal kan zijn. Pas ook op dat de cavia niet kan ontsnappen door kieren in het verblijf en geen giftige planten kan eten. Een cavia kan je niet, zoals een hond, mee naar buiten nemen aan de lijn. Ten eerste zijn de straatstenen veel te grof en hard voor de voetzooltjes van je cavia. Ten tweede zijn er veel te veel gevaren zoals hollende kinderen en verkeer. Ten derde kan de cavia zo bang worden, waardoor hij nooit meer in zijn gewone doen en laten zal komen.

Verdraagzaamheid en karakter

Cavia's zijn groepsdieren, maar kunnen desondanks alleen worden gehouden. Als cavia's in een groep worden gehouden, zal er altijd een bepaalde rangorde zijn onderling. Bij geslachtsrijpe beren kunnen er nogal eens problemen ontstaan, omdat zij gaan concurreren met elkaar om met de zeugjes te paren. Hierbij kunnen zij elkaar behoorlijk verwonden. Soms echter gaat het houden van twee mannetjes wel goed. Twee vrouwtjes houden gaat meestal beter. Elke cavia heeft zijn eigen persoonlijkheid en als het niet klikt, dan gaat het fout.

Cavia's zijn van nature zachtaardig en zullen nooit zomaar bijten. Dit gebeurt enkel als ze pijn hebben of er te hardhandig met ze om wordt gegaan. Jonge cavia die pas nieuw zijn in huis, zullen schuw zijn en vaak wegrennen. Benader cavia's altijd van de zijkant i.p.v. de bovenkant. De roofvogel is een van de natuurlijke vijanden en deze valt de cavia van bovenaf aan. De cavia zal jou als een bedreiging zien en wegrennen. Plaats tijdens de wenperiode geen huisje in het verblijf. De cavia zal zich hier vanwege angst in terugtrekken en wordt minder snel handtam.

Cavia-geluiden

Cavia's kunnen vele verschillende geluiden produceren. Maar wat wil nu welk geluid zeggen.

Aandacht vragen: als de cavia aandacht wil of krakende plastic zakjes hoort die hij associeert met eten, zal hij hard gaan piepen. Dit piepen lijkt een beetje op fluiten.

Boos zijn: als de cavia kwaad is, zal hij gaan klappertanden. Dit gebeurt voornamelijk onder soortgenoten.

Zich goed voelen: als de cavia zich op zijn gemak voelt, zal hij een soort van zachte knorrende en piepende geluidjes maken.

Pijn hebben: als de cavia pijn heeft zal hij gaan kreunen en piepen.

Geïrriteerd zijn: als een cavia vervelende geluiden hoort zal hij een kort gebrom maken.


(Al deze geluiden kan je beluisteren op de webiste van http://www.huisdierinfopunt.be/Algemeen.htm   waar je ook de foto's vindt die bij de verschillende kleurslagen en rassen hieronder  horen.

Verschillende kleurslagen

Paren / Dracht / Geboorte / Jongen

Een zeugje wordt eens in de 16 dagen bronstig gedurende 20 tot 24 uur. Tijdens de bronst breekt er een vlies in de vagina waardoor de dekking plaats kan vinden. De paring gebeurd heel discreet en meestal niet in het openbaar. Nadat de beer de zeug gedekt heeft sluit hij haar vagina af met een wasachtige prop, zodat het sperma er niet uit kan lopen. Deze prop laat vanzelf weer los.
Drachtige cavia's kunnen flink in gewicht aankomen (50 tot 75 %), maar je kan dit pas echt zien als de dracht al voor driekwart verstreken is. De dracht duurt 65 a 70 dagen. Laat het vrouwtje i.v.m. stress zo veel mogelijk met rust. De zeug heeft behoefte aan extra vitamine C tijdens haar zwangerschap. Geef haar dus elke dag (als je het al niet doet) 50 mg hiervan.
De geboorte kan gewoon in het verblijf plaatsvinden en in principe kan de beer er ook bij aanwezig zijn. Hij zal zich weinig van de bevalling aantrekken. Wees er wel van bewust dat de zeug al 24 uur na haar bevalling weer paringsbereid is! Ze kan dus meteen weer gedekt worden door de beer. Hierom kan het dus aan te bevelen zijn om de beer even ergens apart te zetten. Gewoonlijk verloopt de bevalling vlot en binnen een kwartier zijn de jongen op de wereld. Als een jong is geboren likt de moeder het vruchtvlies open en bijt de navelstreng door. Raak de jongen niet aan, want hierdoor krijgen ze een vreemde geur en zullen ze verstoten worden!
De jongen komen volkomen ontwikkeld op de wereld: behaard en met de oogjes en oortjes al open. Ook kunnen ze al snel na de geboorte lopen. Zo kunnen ze al meteen vluchten voor gevaar. Hoewel hun maag al meteen ingesteld is op vast voedsel, drinken de jongen nog ongeveer een maand bij de moeder. Hierna worden de jongen verstoten door haar en moeten ze zelf op pad.

Verschillende rassen

Dank aan: De Cavia Tuin

Ziektes en ongemakken

Abortus/miskraam
Aborteren is het verliezen van jongen. Als dit gebeurd voor de zesde week zijn er meestal geen gevolgen. Het is dan beter om de zeug weer onmiddellijk te laten dekken, want vaak gaat de volgende dracht wel goed. Abortus op een later tijdstip kan gevolgd worden door een ontsteking. Dit kan met antibioticum worden verholpen. Dit geld ook bij een baarmoederontsteking. Als de baarmoeder er uitkomt tijdens de bevalling, kan deze, mits het onbeschadigd is, weer door de dierenarts worden teruggestopt 24-02-2007 om 19:24 geschreven door mailgroep

23-02-2007 om 19:48 geschreven door mailgroep

23-02-2007 om 10:59 geschreven door mailgroep

Grenzen van dierenmanieren, deel 1

22-02-2007: Dieren, met uitzondering van ons eigen mensenras, werden lang voor domme eetbare zool versleten. Honden zijn rechtlijnig trouw; papegaaien konden slechts nabootsen en geen enkel ander dier vertoont intelligentie. Mens als kroon op de schepping, u kent het fabeltje wel... Ook de God uit de christelijke bijbel vertelt dat dieren er slechts zijn als instrument van de mens.  Als Hij het al zegt; wie zijn wij als kroon dan? Het antwoord is eenvoudig: zoekend en onwetend. Een kroon zijn is ook niet alles... Een kort artikel uit een oude Kijk geeft u misschien een indruk waat ik naartoe wil. Leest u even mee? Vogels hebben niet een aangeboren talent om mooi te zingen. Nieuw onderzoek toont aan dat ze heel precies naar hun eigen gefluit luisteren om het helemaal goed te ‘tunen’. Ornithologen gebruiken vaak het geluid van een vogel om te kunnen identificeren om welke soort het gaat. Studie van de Universiteit van Californië in San Francisco toont aan dat zangvogels niet zijn voorgeprogrammeerd met een specifiek geluid, maar dit tijdens hun leven ontwikkelen. Na hun geboorte beginnen de vogels met een soort ‘fluiterig’ gebrabbel. Ze verbeteren hun zangkwaliteiten met de hulp van een leraar. Wanneer ze eenmaal een eigen geluid hebben ontwikkeld gebruiken ze dit om hun territorium af te bakenen of een soortgenoot te verleiden. Kleine verschillen in de melodie onderscheidt de ene zangvogel van de andere. En het kost ze dan ook veel moeite om hun eigen sound hun hele leven vast te houden. Om tot deze conclusies te komen hebben de wetenschappers verschillende proeven met zangvogels gedaan. Eén hiervan was het niet laten functioneren van het gehoor. Hieruit bleek dat na een tijdje het geluid van de vogel steeds verder afweek van het oorspronkelijke deuntje. Volgens de onderzoekers gebruiken vogels dezelfde manieren om hun geluid te produceren en terug te horen als wij. De resultaten van hun studie kunnen hierdoor nieuw licht werpen op het onderzoek naar stotteren bij mensen. (JvdK, 25-09-2006) Met andere woorden: vogels zijn slim of leren hoe dan ook van situaties op een manier die van een zelfbeeld spreekt. Vooralsnog houd ik het even bij één soort vogel: de papegaai. Jaco kon uw kind zijn. Ander onderzoek uit 2006 wijst uit dat papegaaien ook al veel slimmer zijn dan gedacht. Daar kwam men achter door bijna 30 jaar de hersenactiviteit van de Afrikaanse grijze roodstaart papegaai te observeren. Niet voor niets dat die Jaco's bijna zijn uitgestorven. Hoe dan ook blijken de communicatieve vaardigheden van de papegaai overeen te komen met die van een tweejarig kind. Op het gebied van rekenen en herkennen van kleuren en vormen valt zelfs een vergelijking te maken met een kind van vijf á zes jaar. "De allerslimste van de drie vogels waarmee Pepperberg de jongste tijd werkte, de 29-jarige Alex, kan zeven verschillende kleuren benoemen, vijf vormen onderscheiden en tot vijf tellen. Hij herkent, vraagt of weigert zo'n 1000 verschillende voorwerpen en doet ook veel meer dan napraten," aldus de nieuwssite Het Laatste Nieuws. Humor vereist intelligentie? Men zegt wel eens dat slechts slimme mensen in staat zijn tot humor; dat het iets te maken heeft met snel schakelen en het associatief vermogen. Wat dan te denken van een moppen tappende papegaai? Alweer een Afrikaanse grijze roodstaart papegaai is in staat om 950 woorden te herkennen en gebruiken. "Hij formuleert zelfstandig woorden en zelfs hele zinnen als hij met nieuwe situaties wordt geconfronteerd waarin zijn vocabulaire nog niet voorziet. Toen een andere papegaai ondersteboven aan z´n stokje hing riep het beest z´n baasje toe om even snel een fototoestel te pakken. Later lieten de onderzoekers de gevleugelde grappenmaker een foto zien van een dierenverzorger met een aap op z´n arm. Toen daarna de verzorger, nu zonder aap, kwam binnenlopen vroeg de wondervogel waar de verzorger z´n aap had gelaten," aldus Fok.nl. De grote vraag? Dit is natuurlijk slechts deel 1. In een volgend deel breng ik u een verzamelijk van leuke dierenmanieren die tonen dat dieren soms menselijker zijn dan u denkt. De grote vraag is: hoe menselijk precies? Bron grenswetenschap.nl

22-02-2007 om 18:13 geschreven door mailgroep

22-02-2007 om 18:00 geschreven door mailgroep

Mensen vinden dit een vies gezicht. Maar ontlasting bevat nog voeding. Hoe eiwitrijker de ontlasting des te lekker deze voor de hond is. Bovendien zijn konijnenkeutels en paardenmest rijk aan de vitaminen  B, C en K. Poep eten is dus niet ongezond, mits de ontlasting niet van een ziek dier is. De hond kan wel met het eten van ontlasting van andere dieren zich besmetten met eieren van wormen. Voor Bobtails, Canadeze herdershonden, Collies en Shelties is het ook beter dat in de paardenmest niet het wormdodend middel ivermectine zit. Hoe onfris het er ook uit ziet, een hond eet poep voor de lekkere trek en kan hier dik van worden. Poep eten kan een aangeleerd gedrag zijn, een vorm van aandacht vragen zijn, een uiting van verveling zijn, een uiting van stress zijn, ten gevolge van een extreem hongergevoel na castratie of 'sterilisatie', ten gevolge van een extreem hongergevoel door bepaalde medicijnen (b.v. corticosteroïden, phenobarbital of valium) of soms een lichamelijk oorzaak hebben. Voorbeelden van een lichamelijke oorzaak zijn: hormonale stoornissen in de bijnieren (de ziekte van Cushing), de schildklieren (hyperthyreoïdie) en de alvleesklier ( suikerziekte ), een tekort aan eiwitsplitsende enzymen van de alvleesklier, aandoeningen van het maagdarmkanaal (b.v. een ernstige spoelworminfectie ), een verminderde nierfunktie, een verminderde leverfunktie of aandoeningen aan het centrale zenuwstelsel (b.v. een hersentumor). Wat te doen tegen het eten van poep? Zorgen dat de hond er niet bij kan, dus aan de lijn uitlaten. En als de hond los loopt er goed op letten, dat niet stiekem gesnoept wordt. Vooral goed opletten, dat ù het lekkers eerder ziet. En de hond direct aanlijnen zónder dat deze de kans krijgt er een hapje van te nemen. Het duurt maanden, eer uw hond zijn snoepgewoonten verandert. Ook wordt wel geprobeerd uitwerpselen, die men straks met de hond gaat passeren, tijdens het uitlaten onaangenaam te maken door er bijvoorbeeld zout of een misselijkheid oproepende stof (LiCI) tevoren in aan te brengen, zodat 'voedselvermijdingsleren' kan optreden.

21-02-2007 om 20:14 geschreven door mailgroep

21-02-2007 om 00:15 geschreven door mailgroep

20-02-2007 om 17:07 geschreven door mailgroep

Olifant niet van de grond door menselijk haar

In Taiwan is het plan om een olifant op te tillen met menselijk haar niet doorgegaan omdat er te veel protest op kwam. Het museum voor technologie en wetenschap heeft meer dan 6.000 euro gespendeerd om 1,6 miljoen haren aan elkaar te knopen tot een touw dat 8 ton kon optillen.

Het was de bedoeling om de olifant op te tillen zodat hij op een platform kon gaan staan. Omdat er veel protest opkwam, heeft de Zoo besloten het op een andere manier aan te pakken.

20-02-2007 om 14:31 geschreven door mailgroep

20-02-2007 om 14:26 geschreven door mailgroep

De optimale groei van puppies van grote rassen

Vergeleken met andere diersoorten en de mens vertoont het groeiproces bij honden in een relatief korte tijd opmerkelijke veranderingen. In het bijzonder bij grote rassen is de groei in de lengte (groei van lange botten) spectaculair. Op de leeftijd van 16 tot 18 maanden hebben deze honden hun uiteindelijke lichaamsomvang (niet hun uiteindelijke gewicht) bereikt.

  Kouros, onze hond, net volwassen geworden.

Groeischijven

De groei van botten in de lengte vindt plaats in de groeischijven. De botten groeien niet willekeurig, maar alleen in deze groeischijven van kraakbeen, die zich bevinden aan de uiteinden van de botten. Tijdens het groeiproces wordt het kraakbeen gemineraliseerd en omgezet in bot. Dit proces gaat door totdat het bot zijn uiteindelijke lengte heeft bereikt.

Verstoringen die zich tijdens dit proces kunnen voordoen leiden tot skeletaandoeningen die kreupelheid en misvorming van botten tot gevolg hebben. In de meeste gevallen doen deze aandoeningen zich voor in de schouder- en ellebooggewrichten. Ook het kniegewricht, het enkelgewricht en het heupgewricht kunnen worden aangetast.

    Een Shar Pei met zijn rechter pootje die niet helemaal recht      groeit.

Skeletaandoeningen

Onderzoek bij honden van grote rassen in Zweden, de Verenigde Staten, Duitsland, Australië en Nederland heeft aangetoond dat deze aandoeningen het gevolg zijn van abnormale ontwikkeling van het kraakbeen in het gewricht. Deze aandoening bij honden staat bekend als osteochondrose (OC) of osteochondritis dissecans (OCD). Aan de andere kant kan overbelasting van de gewrichten door een te hoog gewicht eveneens tot problemen leiden. Het bekendste voorbeeld hiervan is heupdysplasie (HD).

  Erge heupdysplasie bij een dobberman van 6 jaar oud.

Osteochondrose (OC) en heupdysplasie (HD) zijn aandoeningen die zich ontwikkelen tijdens de groei. Ze zijn erfelijk van aard en kunnen worden beïnvloed door omgevingsfactoren, zoals trauma. HD wordt gekenmerkt door een slecht in elkaar passend heupgewricht, door de vorm van de dijbeenkop of van de kom of van beide. Wanneer een hond geen HD heeft wanneer zijn skelet volgroeid is, zal hij dit nooit krijgen. In het geval dat een hond HD heeft, maar dit niet gediagnosticeerd is toen hij nog jong was, kan dit later gediagnosticeerd worden aan de hand van de daarop volgende artrose. Hetzelfde geldt voor OCD.

In verscheidene studies (waarbij genetische invloeden werden uitgesloten), is aangetoond dat bij opgroeiende puppies een relatief hoog gewicht door overmatige voeding (de puppy is te zwaar ten opzichte van het gewicht dat hij gezien zijn leeftijd zou moeten hebben) een aanzienlijke toename van klinische HD tot gevolg heeft. Een puppy slank grootbrengen geeft een significant resultaat en vanuit orthopedisch gezichtspunt heeft een slanke puppy de voorkeur boven een zwaarlijvige puppy. Overmatig gewicht veroorzaakt misvorming van het heupgewricht (in feite: verhoogt het het risico van HD). De algehele omvang (hoogte aan de schouder) wordt niet beïnvloed door de puppy zo te voeden dat hij slank blijft. Niet de omvang van de puppy groeit langzamer, maar het lichaamsgewicht, wat beter is.

Het risico van een te hoge calciuminname

Calcium is nodig voor de ontwikkeling van gezond botweefsel. Uit uitgebreid onderzoek is gebleken dat calcium de grootste risicofactor is voor de ontwik-keling van OCD. Een te hoge calciuminname verhoogt het risico van de ontwik-keling van klinische aandoeningen bij de hond. Overmatige calciuminname kan zich voordoen a) wanneer calciumsupplementen worden toegevoegd aan een complete en uitgebalanceerde voeding, b) wanneer het dier een complete voeding met een te hoog calciumgehalte krijgt of c) wanneer de eigenaar teveel calcium toevoegt aan een door hemzelf bereide voeding. Toevoeging van calcium aan complete en uitgebalanceerde voedingen dient onder alle omstandigheden vermeden te worden, omdat de hoeveelheid calcium in deze voedingen zorgvuldig is gereguleerd.

Het gevaar van een te hoog caloriegehalte

De ontwikkeling van heupdysplasie (HD) is niet gerelateerd aan de groei van botten in de lengte, maar wordt in hoge mate beïnvloed door voeding. Overmatige voeding (calorieën) tijdens de groei heeft een groter risico op de ontwikkeling van HD tot gevolg. Dit wordt veroorzaakt door de snelle toename van het lichaamsgewicht en het relatief onvolgroeide skelet dat dit lichaamsgewicht moet dragen.

Bij de geboorte bestaat het skelet grotendeels uit kraakbeen, dat geleidelijk wordt omgevormd tot bot. In vergelijking met bot is kraakbeen flexibel en kan en zal van vorm veranderen wanneer dit wordt belast. Wanneer het onvolgroeide skelet, en dus het onvolgroeide heupgewricht, overbelast wordt door het overmatige lichaamsgewicht van de hond (ten opzichte van zijn leeftijd), bestaat het gevaar dat de vorm van zijn heupgewrichten zich daaraan aanpast, wat dysplasie tot gevolg heeft.

HD is echter een erfelijke ziekte en wanneer de genen niet voorkomen in de foklijn, zal een overmatig lichaamsgewicht voor een gegeven leeftijd nooit HD tot gevolg hebben. Aan de andere kant is aangetoond dat, wanneer in de foklijn het risico van HD bestaat, overmatig voeden van de puppy de frequentie en de ernst van de aandoening sterk kan verhogen.

Hetzelfde geldt voor het relatieve risico van OCD en de groep aandoeningen die elleboogdysplasie (ED) genoemd worden. Een te snelle toename van het lichaamsgewicht verhoogt het risico dat deze aandoeningen zich voordoen. Evenwichtige groei in samenhang met een gereguleerde toename van het lichaamsgewicht geeft een optimaal eindresultaat: een gezonde, fitte hond. De juiste dagelijkse hoeveelheid voeding verzekert dat de hond zijn uiteindelijke omvang als volwassen hond bereikt en een optimale lichamelijke conditie verkrijgt.

Het eiwitgehalte heeft geen invloed

Onderzoek naar de groei van de Duitse Dog (Nap RC, Nederland) heeft aangetoond dat het eiwitgehalte in een voeding geen significante invloed heeft op de ontwikkeling van het skelet. Een hoge eiwitinname heeft geen verhoogd risico op de ontwikkeling van OCD of HD tot gevolg en heeft geen invloed op de lengtegroei van bot.

Speciale voeding voor de groei

Gegeven de hoge mate van skeletaandoeningen bij honden van grote rassen, is het goed nieuws dat er voeding beschikbaar is die speciaal is samengesteld om te voorzien in de behoeften van snel groeiende puppies van grote rassen. In deze producten zijn de resultaten van de laatste studies verwerkt, waarin calcium is aangewezen als de grote risicofactor in de voeding van grote rassen en ook verlaging van de algehele energie-inname wordt aanbevolen om gereguleerde groei te bewerkstelligen. Eukanuba Puppy & Junior Grote Rassen is speciaal samengesteld om de hond een lager caloriegehalte en een aangepaste verhouding tussen calcium en energie te bieden om een gezonde groei te ondersteunen. Deze voeding geeft iedere puppy van een groot ras optimale voedingsondersteuning!

© 2003 - dierenkliniek Causus - Oudenburg


We zijn er voor, door en met elkaar ! http://blog.seniorennet.be/mailgroephuisdieren/

20-02-2007 om 13:59 geschreven door mailgroep

Wandelen met de hond is toch heerlijk. Oké soms heb je misschien geen zin maar het is altijd gezond voor je. Dus als je je er even overheen zet, is het echt zo erg nog niet. Zeker niet als je eenmaal aan het wandelen bent. Minimaal drie keer per dag zo'n twintig minuutjes. Dat is wat onze Angel krijgt... soms wat meer en soms wat minder. Het hangt ook een beetje van haar eigen bui af en of we gebald of geskeelerd met haar hebben. Dan heeft die gekke hond meer dan genoeg energie kwijt gekund, geloof me maar. Soms is het voor wat oudere mensen niet meer mogelijk om lange wandelingen te maken of soms zijn mensen gewoon lui. Vergeet dan niet dat je hond wel zijn energie kwijt moet kunnen en investeer je geld in een honden loopband. Op die manier hoef jij niet de deur uit maar krijgt je hond toch de nodige beweging. Ik persoonlijk vind het verschrikkelijk hoor. Dat arme beest moet lekker vrij kunnen rennen, ravotten, met andere honden spelen en lekker achter de bal aankunnen. Waar men in Japan al niet oplossingen voor bedenkt. Onvoorstelbaar... oh ennuh... als je hem wilt bestellen mag je wel eerst je Japans even bijspijkeren Bron: Honden.Blogo.nl

19-02-2007 om 23:35 geschreven door mailgroep

19-02-2007 om 23:33 geschreven door mailgroep

19-02-2007 om 17:50 geschreven door mailgroep

Eens iets meer te weten komen over een "wilde hond"? Veel leesplezier!
Afrikaanse wilde hond         

Taxonomische indeling
Rijk: Animalia (Dieren)
Stam: Chordata (Chordadieren)
Klasse: Mammalia (Zoogdieren)
Orde: Carnivora (Roofdieren)
Familie: Canidae (Hondachtigen)
Geslacht: Lycaon 
 
De Afrikaanse wilde hond of hyenahond (Lycaon pictus) is een wilde hondachtige uit de orde der roofdieren (Carnivora). Alhoewel de soort veel lijkt op de hond, zijn de twee geen nauwe verwanten. De hond is meer verwant aan de wolf en de jakhalzen dan aan de hyenahond.

Uiterlijke kenmerken
De Afrikaanse wilde hond is een grote, gevlekte hond met een lang, slank lichaam en lange poten, grote afgeronde oren en een lange, volle staart. De kop is vrij kort en breed, met krachtige kaken. Hij heeft een donkerbruine tot zwarte vacht met onregelmatige roomkleurige, witte en geelbruine vlekken. Het vlekkenpatroon en de kleur van de vlekken verschilt zeer per individu, maar onder verwante dieren en dieren uit dezelfde regio zijn gelijkenissen te vinden. De staartpunt is bijna altijd wit, en de snuit meestal zwart. Jonge dieren zijn meer zwart van kleur met verspreid enkele witte vlekken, voornamelijk op de poten.

De Afrikaanse wilde hond heeft een sterke, herkenbare geur. De gemiddelde Afrikaanse wilde hond heeft een kop-romplengte van 76 tot 112 cm, een staartlengte van 30 tot 41 cm en weegt zo'n 15 tot 36 kg.

Verspreiding en leefgebied
De Afrikaanse wilde hond leeft in savannes, licht beboste streken, steppen en graslanden, zowel in laagland als in bergen. Hij kwam oorspronkelijk algemeen voor in een groot deel van Afrika ten zuiden van de Sahara, in alle gebieden met voldoende prooidieren. Hij ontbrak enkel in de dichte bossen in West- en Centraal-Afrika. Door toedoen van de mens is zijn leefgebied echter versnipperd geraakt. Deze versnippering is een grote bedreiging voor deze diersoort, die namelijk veel ruimte nodig heeft.

Voedsel     

De Afrikaanse wilde hond jaagt voornamelijk op middelgrote antilopen als impala, Thomsongazelle, blauwe gnoe en grote koedoe. Hij is echter ook in staat grotere dieren als zebra's te doden. Afrikaanse wilde honden jagen gezamenlijk op hun prooi. Ze jagen voornamelijk in de schemering. Hun specialiteit is niet zozeer snelheid maar uithoudingsvermogen. Hij kan over een afstand van vijf kilometer een gelijkmatig tempo van 48 km/u volhouden. In een korte sprint kunnen ze snelheden van 60 km/u bereiken.

De troep achtervolgt een prooi en hapt naar de achterzijde en de flanken van het prooidier totdat deze vermoeid raakt. In tegenstelling tot katachtigen zoals de leeuw grijpen de Afrikaanse wilde honden hun prooi niet bij de keel maar in de buik. Ze rukken de ingewanden eruit en hierdoor komen de prooidieren niet door verstikking maar meestal door een shocktoestand om het leven. Dit klinkt barbaars en daarom werden Afrikaanse wilde honden tot in het recente verleden beschouwd als verderfelijk. Recent onderzoek heeft echter aangetoond dat de prooien van Afrikaanse wilde honden sneller overlijden dan die van leeuwen en luipaarden.

Sociaal gedrag en voortplanting
Het zijn zeer sociale dieren, die een strikte hiërarchie in hun groep hebben. De kern van een groep is een dominant paartje. Enkel het dominante paartje mag zich voortplanten en het territorium met urine markeren. Andere volwassen dieren helpen mee met de zorg voor de jongen, onder andere door voedsel op te braken.

Een groep bestaat tegenwoordig meestal uit ongeveer zes volwassen mannetjes en vier volwassen vrouwtjes. Vroeger waren groepen veel groter, en zijn er groepen waargenomen van enkele honderden wilde honden. Grotere groepen hebben grotere territoria dan kleinere groepen. Ook hebben welpen in grotere groepen een hogere overlevingskans. Het territorium van een groep kan zeer groot zijn, 200 tot 2000 km². In groepsverband doorkruizen ze het territorium.

De Afrikaanse wilde hond is meestal zwijgzaam. Als contactroep dient een laag, doordringend en herhalend krassend geluid, bij opwinding in de groep laat hij een staccato gepiep horen.

Een volwassen Afrikaanse wilde hond vertoont in zijn omgang met andere wilde honden binnen een groep opvallend vaak infantiel gedrag als bedelen. Op deze manier kan een wilde hond bij een potentieel agressief dier meer zorgzame reacties teweegbrengen, waardoor dit niet zal aanvallen.

De Afrikaanse wilde hond krijgt van alle hondachtigen de grootste worpen: gemiddeld tien welpen per worp. De meeste welpen worden geboren aan het einde van de regentijd in een ondergronds hol, meestal het verlaten hol van een aardvarken. De welpen zijn bij de geboorte blind en hulpeloos. Na een maand komen ze voor het eerst buiten het hol. Na vijf weken gaan ze van moedermelk over op opgebraakt voedsel. Na negen weken gaan ze met de andere volwassen honden mee op jacht, en na een jaar zijn ze volgroeid.

Na het ontwaken, vroeg in de ochtend of laat in de middag, ontstaat er een soort samenkomstceremonie, waarbij jonge wilde honden samenscholen en andere dieren lastigvallen door om ze heen te cirkelen. Dieren die niet lastiggevallen willen worden sluiten tijdelijke vriendschappen met andere dieren, waarbij ook zij samenscholen in grotere groepen. Deze ceremonie zorgt voor het mobiliseren en verbinden van individuele dieren in een jachttroep.

De Afrikaanse wilde hond wordt meestal niet oud: veel dieren sterven voor hun tiende levensjaar.

Bedreiging
Van alle grote Afrikaanse roofdieren is de verspreiding van de Afrikaanse wilde hond de laatste jaren het sterkst afgenomen. Een belangrijke bedreiging is het afnemen van geschikte habitat door de oprukkende landbouw, met versnippering tot gevolg. Behalve de versnippering van het leefgebied heeft hij ook veel te lijden van ziekten die zij opdoen van de gedomesticeerde hond, en wordt er op de soort gejaagd omdat hij wel eens vee vangt. Er zijn niet meer dan 2500 volwassen exemplaren over en de soort wordt tegenwoordig als bedreigd beschouwd.

(Wikipedia)


We zijn er voor, door en met elkaar !

http://blog.seniorennet.be/mailgroephuisdieren/

19-02-2007 om 17:34 geschreven door mailgroep

Tien tips om dierenharen te verwijderen
Met een stofzuiger zuig je niet alle haren van kat- of hondlief op. Daarom leggen wij je uit hoe je dierenharen het best verwijdert van de vloer, het tapijt, meubelen, kledij... Daarnaast hebben we oog voor enkele preventieve acties.

·                  Veeg dierenharen op een stenen of vinylvloer op met een natte dweil.

·                  Achtergebleven haren op het tapijt verwijder je met een borstel met kunststof haar dat elektrostatisch geladen is.

·                  Nog een hulpmiddel om met statische energie je tapijt of meubelen met stof zuiver te krijgen is een rubberen handschoen.

·                  Op meubels met stof kan je ook een vochtig microvezeldoekje gebruiken. Soms lukt het eveneens met een vochtig washandje.

·                  Op meubels zonder stof zoals kasten kan je met een vochtige spons haren weghalen.

·                  Dierenharen op kleren verwijder je met een kledingborstel: de variant met tape of die waarbij je tegen de richting in moet borstelen.

·                  Voor dierenharen op wollen kleding gebruik je een kledingborstel die eerst in spiritus gedoopt is.

·                  Preventie is ook belangrijk: borstel je hond of kat geregeld buiten. Al die haren kunnen alvast niet meer in je huis verdwalen. Hoe vaak je je huisdier best borstelt, hangt af van het ras: korthaar of langhaar.

·                  Maak de wasmand dierenproof: zorg ervoor dat je trouwe viervoeter niet op het vuile en zeker niet op het propere wasgoed  kan gaan  liggen.

·                  Is je huisdier toch in de wasmand geraakt? Droog dan je kleren in de droogkas in plaats van buiten of op een droogrek. De honden- en kattenharen blijven dan in de stoffilter achter. Ook handig als je de mand, de knuffel of het dekentje van je huisdier moet wassen.

18-02-2007 om 13:54 geschreven door mailgroep

 

17-02-2007 om 14:07 geschreven door mailgroep

17-02-2007 om 12:48 geschreven door mailgroep

Hoe weet een mier wat ze moet doen?

Mieren staan bekend als ijverige werkers. Of liever: werksters, want mannetjes zijn maar korte tijd aanwezig in de kolonie.

15-02-2007 om 13:54 geschreven door mailgroep

Het is heel normaal en natuurlijk dat honden niet graag alleen zijn. Een hond is een sociaal dier dat van oorsprong in groepen (roedels) leeft. Wel kan met wat inzet van de eigenaar worden bereikt dat de hond het alleen zijn leert accepteren als een "normaal" onderdeel van zijn leven. Uitingen van verlatingsangst zijn onder meer vernielen, onzindelijk zijn en janken en blaffen wanneer de hond alleen thuis is.
Hondeneigenaars worden regelmatig geconfronteerd met vernielzucht van hun dier. De hond gaat voorwerpen te lijf, zoals schoenen, ondergoed en meubilair. Meestal vertoont de hond dit gedrag enkel wanneer hij alleen thuis is. Op zo'n momenten voelt de hond zich 'eenzaam' en zoekt afleiding in grommen, blaffen en zijn behoefte doen.
Tenslotte gaat hij met bepaalde voorwerpen rondlopen, zoals met een 'prooi'. Hij schudt ze dood, waarna hij ze vernielt en opeet. Dit probleem doet zich bijvoorbeeld veel minder voor bij katten, die van nature zonder problemen alleen kunnen zijn. Een hond verlangt echter voortdurend gezelschap, zodat hij effectief moet leren om 'alleen' te zijn !
In feite heeft de eigenaar van de hond daar onbewust een hand in, want als je een puppy in huis haalt is die meestal nog niet zindelijk. De eigenaar verliest hem dan natuurlijk geen moment uit het oog en loopt hem zelfs achterna. Op die manier leert een puppy heel snel om zindelijk te worden, maar hij leert ook heel snel dat hij 'nooit alleen is' ! De puppy, die intussen gewoon is dat de baas hem overal volgt, denkt automatisch dat hij de baas is en zich dus wat kan veroorloven. Op een bepaald moment ontdekt de puppy echter dat hij alleen thuis is en hij slaat in paniek. Hij doorzoekt het hele huis, maar vindt nergens z'n baas. Dan gaat hij vanalles uitproberen waarmee hij normaal gezien de aandacht van z'n baas kan trekken ... deugniet-streken dus. Plots komt de baas binnen en ziet dat de puppy op de 'verniel-toer' gegaan is .... die krijgt dus een uitbrander. Maar wat de baas niet beseft is dat de puppy denkt "wanneer ik dit gedrag vertoon, dan komt mijn baas thuis" ! De jonge hond zal zijn 'truuk' niet vlug vergeten, dus het vervolg van dit verhaal kunnen jullie beslist zelf invullen ... .

Vernielen ... wat kan je eraan doen ?
De vernielzucht van een hond kan vele oorzaken hebben.  Allereerst heeft een hond 'gezelschap ' nodig. Een hond is dus geen ideaal huisdier voor een eigenaar die een fulltime betrekking heeft, tenzij hij aan deze situatie een mouw probeert te passen, zoals het houden van een tweede huisdier.  Een andere hond, een kat of zelfs een dwergkonijn kunnen de 'wachttijd' voor de hond een stuk aangenamer maken. Jonge honden dienen verschillende keren per dag gevoed te worden en moeten ook meermaals hun behoefte doen. Voor eigenaars die een ganse dag afwezig zijn kan dit bijvoorbeeld opgelost worden door aan vrienden of buren te vragen om de hond eten te geven en ermee te gaan wandelen.
De hond moet ook beschikken over een eigen plaats, zoals een eigen mand of een deken. Wanneer jouw hond nog niet rustig kan zijn terwijl jij in een andere kamer bent, dan is het nog te vroeg om de hond alleen thuis te laten.
Zelfs een radio is een middel om die eenzaamheid te beperken ... door de aanwezigheid van menselijke stemmen voelt de hond zich minder eenzaam. Raar maar waar ... proeven hebben uitgewezen dat honden rustiger worden van 'klassieke muziek'. Dit is trouwens een gebruikte methode in veebedrijven, waar koeien minder stress vertonen en meer melk geven bij het horen van klassieke muziek ! Een ander middel voor jouw hond is het laten afspelen van een opname van jullie 'familiegesprek'.  De hond herkent effectief jullie stemmen en dit geeft hem het gevoel niet helemaal alleen te zijn. Sommige eigenaars laten zelfs de tv aan tijdens hun aanwezigheid .... voor sommige honden kan dat helpen.
Een ander veel voorkomend feit is het opspringen tegen de deur. Een jonge hond die tegen de deur springt wanneer hij z'n behoefte moet doen, wordt vaak door z'n baas beloond voor z'n 'propere ingesteldheid'. De baas beloont hem dan door hem zo vlug mogelijk buiten te laten. Ook dit is een signaal wat de hond vlug heeft begrepen, zodat hij tijdens je afwezigheid tegen de deur zal springen, omdat hij uit ervaring weet dat jij dan komt opdagen en hem buiten laat !
En dan heb je nog het janken, blaffen of huilen als de eigenaar weg gaat. Hier moet je als eigenaar beslist en resoluut ingrijpen, want de hond moet leren dat dit niet mag. De eigenaar dient een paar minuten te wachten, voordat hij definitief van huis weggaat. Hoort hij de hond blaffen, dan moet hij onmiddellijk terugkeren en de hond boos terug naar z'n plaats sturen. Dan pas mag je het huis verlaten, maar zonder lovend woord of zonder extra aandacht voor je hond.
Een goed hulpmiddel tegen eenzaamheid is speelgoed. Let wel dat je de hond niet overlaadt met speelgoed ... het is niet de hoeveelheid, maar wel de 'kwaliteit' van het speelgoed wat voor de hond telt, m.a.w. het plezier dat de hond aan het stuk speelgoed beleeft. Honden zijn hierin net als kinderen ... nieuw speelgoed is altijd véél interessanter.  Je hoeft daarom niet elke dag een nieuw stuk speelgoed te kopen, je kan ook gewoon al het speelgoed wat je hebt verdelen in verschillende pakketten. Geef dagelijks één pakket speelgoed aan je hond, en zorg dat het speelgoed van de vorige dag weggeborgen is. Door het speelgoed dagelijks te veranderen, blijft het nieuw en interessant. Zo'n speelgoedpakket bevat minstens een viertal zaken : één voorwerp dat rolt, één voorwerp dat lawaai maakt als het weggeduwd wordt, één voorwerp wat uitnodigt tot knabbelen en één voorwerp met een opvallende kleur.
Daarnaast wil ik jullie graag wijzen op het bestaan van D.A.P. (Dog Appeasing Pheromone), een electrische verdamper met een rustgevend effect. Feromoon is een stof die door zogende teven wordt uitgescheiden zo'n drie tot vijf dagen nadat de jongen zijn geboren. Deze geruststellende stof wordt bij de hond geproduceerd door de talgklieren bij het melkpakket.  Uit onderzoek is gebleken dat er een sterke relatie bestaat tussen de productie van het feromoon en de binding van de kleintjes aan hun moeder. De resultaten zijn verbazend : na één maand stopt 72 tot 85 procent van de honden met vernielen en blaffen wanneer ze alleen worden gelaten.  Gedurende de eerste week van het gebruik zijn er reeds resultaten merkbaar. Deze verdamper is veilig voor mens en dier en is verkrijgbaar bij uw dierenarts.  Persoonlijk heb ik enkele klanten die D.A.P. toepassen, en inderdaad met succes !

Waar moet je zeker op letten
Een hond associeert vrij goed, met andere woorden hij legt vlug een verband tussen jouw handelingen en een feit.  Wanneer de eigenaar voor z'n vertrek bijvoorbeeld telkens dezelfde handelingen doet, heeft de hond vlug door dat hij na die handelingen alleen gelaten wordt. Op die manier raakt een hond extra opgewonden en z'n geestdrift leidt dan wel eens tot vernielzucht. Het is dus heel belangrijk als eigenaar, dat je geen signalen gebruikt die voor de hond betekenis hebben ! Het spreekt voor zich dat een stevige wandeling voor je vertrek een fantastische uitlaatklep is voor de overtollige energie van de hond. Hij heeft het daarna minder moeilijk om alleen thuis te blijven. Geef tijdens de wandeling of voor je vertrek geen extra aandacht aan de hond en vooral ... wees rustig ! Een beloning of extra aandacht maken het voor de hond juist interessant om met de baas mee te gaan.
Ook zijn er bepaalde belangrijke zaken wanneer je terugkeert . De eigenaar moet zijn best doen om steeds opgewekt thuis te komen, zelfs al is er schade aangericht ! Dat is niet zo gemakkelijk, maar je moet weten dat de hond de schade wellicht heeft aangebracht de eerste vijftien minuten na je vertrek, zodat hij dan ook niets begrijpt van een boze reactie zo'n drie uur later ! Indien de straf niet direct volgt op het verkeerde gedrag, kan de hond die associatie niet maken. Boosheid van de baas kan er in dit geval enkel toe leiden dat de hond bang wordt van zijn baas.
Tenslotte doe je er als eigenaar goed aan om je hond extra aandacht te geven bij je thuiskomt.  Jouw lievelingsdier heeft tenslotte effectief op jou gewacht en hij verdient dan ook die portie aandacht !

14-02-2007 om 15:08 geschreven door mailgroep

13-02-2007 om 13:06 geschreven door mailgroep

Een bench, oftewel kamerkennel of hondenbox, is een metalen kooi die speciaal voor honden is bedoeld. Hoewel een bench helaas niet echt goedkoop in aanschaf is, loont de aanschaf ervan vaak toch de moeite. Het gebruik van de bench kan erg nuttig zijn bij de zindelijkheidstraining en bij het voorkomen van probleemgedrag bijvoorbeeld wanneer de hond alleen is. Het gebruik van de bench maakt een mand overbodig.

Wat zijn nu de voordelen van het gebruik van een bench?

• Uw hond zal zich prettiger voelen in de bench wanneer hij alleen thuis moet blijven. De bench is voor de hond een soort hol waarin hij veilig is, zoals honden in het wild ook een veilig hol hebben. De kans dat hij de de hele buurt bij elkaar jankt is daarom ook een stuk kleiner!

• Uw hond krijgt de kans niet om "rottigheid" uit te halen terwijl u weg bent. Toch prettig natuurlijk wanneer u zeker weet dat uw hond zich niet tegoed zal doen aan uw bankstel of uw vloerbedekking!

• Wanneer uw hond nog niet (helemaal) zindelijk is, vergroot het gebruik van de bench de kans dat het toch "droog" blijft terwijl u weg bent (ook 's nachts!). Een hond zal namelijk zijn eigen hol niet graag bevuilen. Alleen in uiterste nood (en zo lang blijft u natuurlijk niet weg) zal de hond in zijn eigen bench plassen of poepen. Niet alleen scheelt u dit een hoop dweilen; het is ook belangrijk dat het proces waarin het een gewoonte wordt om alleen buiten te plassen en te poepen niet te doorbreken. Ideaal bij de zindelijkheidstraining van een puppy.

Voordat u de hond in de bench opsluit wanneer hij alleen thuis moet blijven, moet u ervoor zorgen dat de hond de bench als een prettige, veilige, ligplaats gaat beschouwen. U zet de bench in de woonkamer, op een tochtvrije plek. Het liefst op een plek van waaruit de hond de kamer goed kan overzien (de meeste honden vinden dit prettig). In de bench legt u een deken of iets dergelijks, zodat de ondergrond aangenaam is om op te liggen.

Om de hond te wennen aan de bench geeft u hem een lekkere kluif die hij in de bench op mag eten of een gevulde KONG . Het deurtje van de bench blijft open, maar als de hond zijn kluif of KONG wil meenemen naar een andere plek brengt u hem rustig terug naar zijn nieuwe "plaats". Dit houdt u een aantal dagen vol; iedere kluif of ander lekkers die de hond krijgt laat u hem in de bench opeten. U kunt het beste pas doorgaan met de volgende stap wanneer de hond geen aanstalten meer maakt om zijn kluif mee te nemen naar een andere plek, maar rustig in de bench blijft liggen totdat hij is uitgekloven.

Is de hond eenmaal zover, dan gaat u door met de volgende stap. Iedere keer wanneer de hond wil gaan slapen, bijvoorbeeld na een wandeling of een spelletje, dan brengt u de hond rustig naar zijn bench. Als de hond in de bench gaat liggen (al dan niet op uw aanwijzing) beloont u de hond door hem een speeltje of iets lekkers in de bench te geven. Wanneer de hond een mand, een ligbed of iets dergelijks had, maak het de hond dan gemakkelijker door deze (in elk geval voorlopig) weg te halen. Past de mand of het ligbed in de bench, dan kunt u die daarin natuurlijk goed gebruiken! Wanneer de hond uit zijn bench komt met de bedoeling om op een andere plek te gaan slapen, brengt u hem, net zoals eerst met de kluif, weer rustig terug naar zijn plaats.

Is de hond zover, dat hij zonder problemen in de bench wil liggen slapen en deze zelfs regelmatig zelf opzoekt, dan sluit u als de hond gaat slapen voor een tijdje het deurtje. U geeft hem hierbij de eerste keer weer een kluif of een KONG. U gaat nog niet weg, dat is pas de laatste stap. Mocht uw hond nu toch onrustig worden en/of gaan janken of blaffen, dan is het heel belangrijk dat u juist nu goed reageert. Dat wil zeggen: zolang de hond onrustig is, negeert u hem volkomen! U mag hem vooral niet troosten of geruststellen, want dan voelt de hond zich beloond voor zijn onrustige gedrag en zal hij dit dus blijven herhalen. Ook kunt u beter niet op hem mopperen, want ook dan krijgt hij toch aandacht van u en dat is precies waar hij om vraagt. Zodra de hond stil is, ook al is het maar even, gaat u op dat moment naar hem toe. Wees niet uitbundig, maar open gewoon het deurtje alsof het de normaalste zaak van de wereld is. Laat de hond direkt gewoon zijn eigen gang gaan; het is niet de bedoeling dat u door uw gedrag de indruk wekt alsof er iets heel bijzonders is gebeurd.

Pas wanneer de hond rustig in de bench blijft liggen met het deurtje dicht, terwijl u thuis bent, neemt u de laatste stap. Als u (eerst voor korte tijd) weggaat, sluit u de hond op in de bench. Geef hem de eerste keer weer een kluif of KONG.

Een extraatje om de hond zover te krijgen dat hij uit zichzelf met plezier in de bench gaat is nog het volgende. Leg regelmatig een paar hondenbrokjes of ander lekkers achterin de bench, op een moment dat de hond niet ziet dat u dit doet. De hond zal het al gauw de moeite vinden om telkens weer in zijn bench te gaan kijken of er misschien wel weer "zo maar" wat lekkers ligt.

Misschien denkt u, als u dit verhaal gelezen heeft, dat een goede bench-training erg veel tijd en moeite zal kosten. In de meeste gevallen kunt u de omschreven stappen echter al binnen één tot twee weken allemaal nemen. Wel is het belangrijk dat u de hond echt stap voor stap aan de bench laat wennen en dat u daar zoveel tijd voor neemt als bij uw hond nodig is. Het resultaat moet namelijk zijn, dat de hond probleemloos alleen kan blijven in de bench, omdat hij dit als zijn eigen veilige ligplaats ziet. U mag de hond daarom ook nooit voor straf in zijn bench sturen (want dan wordt het juist een vervelende plek)! Als u kinderen heeft zult u erop moeten letten dat zij de hond als deze in zijn bench ligt ook nooit storen of lastigvallen. De bench moet juist een plek zijn waar de hond zich rustig terug kan trekken.

Tenslotte: laat een hond NOOIT de halsband om in de bench: wanneer de hond door allerlei rare bewegingen met de halsband ergens achter blijft haken, kan hij stikken!

(site van Martin Gaus)

12-02-2007 om 17:38 geschreven door mailgroep

12-02-2007 om 14:16 geschreven door mailgroep

Kennismaken met andere huisdieren.

12-02-2007 om 14:14 geschreven door mailgroep

10-02-2007 om 23:21 geschreven door mailgroep

10-02-2007 om 20:36 geschreven door mailgroep

Dag hond  <>   Dag kat

----------------------------------------- 

Bedankt voor de mooie jaren

Dat wij samen waren

Jou liefde en oprechtheid

kan niemand evenaren.

Hoe graag zou ik je

Nog eens belonen

Maar een engeltje

  heeft u meegenomen

bedankt voor de mooie jaren

dat wij samen waren.

Geschreven door Patsy

  ©        02 Februari. 2006     

10-02-2007 om 14:08 geschreven door mailgroep

Een DA mag röntgenopnamen (verder RX genoemd) in zijn archief bijhouden als dit door middel van een brief – uitgehangen op een zichtbare plaats – aan de eigenaar wordt kenbaar gemaakt.

Kopieën moeten meegegeven worden aan wie erom vraagt.

Indien de eigenaar de originele RX wenst mee te nemen dan kan dit nadat hij een formulier voor ontvangst heeft ondertekend. Dit document wordt in het dossier van de patiënt bewaard.

Wat het bekend maken van bloeduitslagen betreft, is de Raad van mening dat met het oog op het uitvoeren van een diergeneeskundige handeling de eigenaar van het dier het recht heeft op de bloeduitslagen, maar dat de DA steeds als eerste moet worden geïnformeerd. M.a.w. : het interpreteren van een bloeduitslag is een diergeneeskundige handeling, dus de DA ontvangt de bloeduitslag.

De DA dient zijn klant volledig te informeren, dus ook resultaten van labo-onderzoeken mee te delen. Dit “meedelen” kan op vraag van de klant gebeuren via het afleveren van Kopieën van verslagen en foto’s. De klant kan zelfs een afdruk vragen van de patiëntenfiche die de DA al dan niet op computer bijhoudt. De DA heeft wel het recht om voor het afleveren van kopieën kosten aan te rekenen.

Je kan ook stellen dat een deel is van goed praktijkmanagement. Een medisch dossier is maar volledig als alle gegevens in dit dossier bewaard blijven voor een bepaalde periode. Die gegevens moeten dan natuurlijk wel ter inzage blijven voor bijvoorbeeld een tweede advies.

10-02-2007 om 14:03 geschreven door mailgroep

Dieren leven en bewegen zich in een driedimensionale ruimte. Om te kunnen functioneren moeten ze weten waar ze zijn en hoe ze ergens kunnen komen. Voor vastzittende dieren lijkt dit minder belangrijk, maar ook die hebben vaak een vrij levend stadium (bijvoorbeeld zeeanemonen). Kortom, dieren moeten zich kunnen oriënteren.

Hoe onthoud ik een plek?

Dieren moeten allerlei plaatsen terug kunnen vinden, zoals hun nest of een goede voedselplaats. Ze leveren daarbij soms prestaties die haast bovennatuurlijk lijken. Probeer maar eens een nest terug te vinden in een overvolle kolonie jan-van-genten. Als oriëntatiepunten gebruiken dieren soms zeer onopvallende zaken. Vogels die op zandige of stenige vlaktes nestelen en eieren met camouflagekleuren hebben, zoals bontbekpleviertjes, gebruiken schelpjes en kleine steentjes als geheugensteuntje. De grote Nederlandse gedragsonderzoeker Niko Tinbergen deed proeven over het oriëntatievermogen van graafwespen. Deze insectengraven een gang in het zand, waarin prooidieren en eieren worden gelegd. Die gang wordt bij het verlaten dichtgemaakt ter camouflage. De wesp vliegt één keer een rondje over de directe omgeving, wat genoeg blijkt om later de nestgang weer terug te vinden. Worden opvallende kenmerken rond het nest (zoals gevallen dennenappels) verlegd, dan is de wesp in grote problemen.

Hoe vind ik de weg?

Als we ergens nooit eerder zijn geweest, gebruiken we hulpmiddelen zoals de positie van de zon en de stand van de sterren. Dieren doen hetzelfde. Daarbij kunnen zij dingen waarnemen die wij niet kunnen. Bijen bijvoorbeeld gebruiken de polarisatie van het zonlicht. Trekvogels gebruiken een inwendig kompas, dat zich op zonnestand, sterrenconstellatie en zelfs het aardmagnetisch veld richt. Hoe vogels dat aardmagnetisch veld waarnemen, is nog onbekend. Nu geeft een kompas wel de richting, maar nog niet een plek aan. Om te weten tot hoever ze moeten doorvliegen, zit er informatie over de lengte van de trekroute in de vogels opgeslagen. Ook zonder uitwendige prikkels kunnen dieren vaak koers houden. Duizendpoten bijvoorbeeld, die door een obstakel uit de juiste richting zijn gebracht, corrigeren de omweg zodra het obstakel is gepasseerd. Ze gaan, eenvoudig gezegd, net zover naar rechts als dat ze naar links moesten.

Wat is boven en wat beneden?

Wij noemen 'beneden' alles wat dichter bij de aarde is, en 'boven' alles wat verder van de aarde af is. Ook met de ogen dicht weten we dat verschil nog heel goed. Dat komt doordat we de richting van de zwaartekracht kunnen waarnemen. Voor veel dieren is het waarnemen van de zwaartekracht van groot belang. De meest voorkomende oplossing is de ontwikkeling van zogenaamde statolietorganen. In zo'n orgaan rust een zwaarder voorwerp (de statoliet) op zintuigharen die gevoelig zijn voor druk. De statoliet is soms een klein, door het lichaam gevormd korreltje, bij bepaalde kreeftachtigen een uit de omgeving opgenomen zandkorreltje. Bij bijvoorbeeld zoogdieren bestaat het uit een groep, door omringende cellen afgescheiden, kristallen van calciumcarbonaat. Bij de gewervelde dieren is het statolietorgaan ingebouwd in het oor. Insecten gebruiken kussentjes van zintuigharen die drukverschillen tussen de geledingen van het lichaam waarnemen.    <  naturalis >

 

10-02-2007 om 13:55 geschreven door mailgroep

08-02-2007 om 22:10 geschreven door mailgroep

De volgende soorten vogels kan men tijdens de winter in de tuin aantreffen:

koolmees (Parus Major) Gele buik met zwarte lengtestreep, witte kaken met zwarte pluimen boven de ogen.

pimpelmees (Parus Caeruleus) De zwarte oogstreep en het blauw op de kop en vleugels vallen goed op.

staartmees (Aegithalos caudatus) Valt erg op door de zeer lange staart (8 tot 10 cm). Ze vertoeven meestal in groepjes.

kuifmees (Parus cristatus) De kuifmees is door het zwartwitte koppatroon met opvallende kuif  zeer eenvoudig van andere mezensoorten te onderscheiden.

boomklever (Sitta europaea) De  boomklever klimt schoksgewijs in bomen en klimt in alle richtingen.

winterkoning (Troglodytes Troglodytes) Zeer klein, zenuwachtig vogeltje. Kan zijn staartje opvallende rechtop zetten zoals op de foto.

goudhaantje (Regulus Regulus) een frequent bezoeker van tuinen waar veel naaldbomen staan, het kleinste vogeltje van Europa.

roodborstje (Erithacus Rubecula) Een vrij nieuwsgierig vogeltje die U bij Uw tuinwerk volgt.

huismus (Passer domesticus) Meest voorkomende mus.

ringmus (Passer montanus) Deze kun je onderscheiden van de huismus door de zwarte vlek op de wangen en de doorlopende grijze ring rond de nek.

heggenmus (Prunella modularis) Iets groter dan een huismus. Heeft een nogal verdoken levenswijze.

houtduif (Columba palumbus) De grootste inheemse duif. Ze hebben een opvallende witte halsring.

Turkse tortel (Streptopelia decaocto) Een klein duifje met fijn zwart bekje en zwarte halsring.

grote bonte specht (Dendrocopos major) Opvallende rode onderstaartdekveren.

vink (Fringilla Coelebs) Lijkt veel op een gewone mus maar heeft opvallende veel wit aan de vleugels.

groenling (Carduelis chloris) Groenachtige gele vogels die meestal in groep rondvliegen.

sijs (Carduelis spinus) De wijfjes van de Sijs zijn grijzig bruin, bijna zonder geel, behalve aan de staartbasis en gestreepte witachtige onderdelen. De mannetjes zijn geelgroen met een zwart petje en kin en veel geel in vleugel en staart.

merel (Turdus merula) De mannetjes zijn zwart en hebben hebben een oranje snavel. De vrouwtjes zijn bruin met bruine snavel.

zanglijster (Turdus philomelos) Net iets groter dan een merel met een bruine rug en witte borst met bruine vlekken.

spreeuw (Sturnus vulgaris) ± even groot als de merel. Zwart van kleur met opvallend gespikkelde rug en borst. Ze leven in groep.

ekster (Pica pica) Grote vogel met lange staart. Zwarte kop en vel wit aan de onderborst en vleugels.

kraai (Corvus corone) Nog groter dan de ekster. volledig zwart.

kauw (Corvus monedula) Kleiner dan de kraai met opvallende grijze hals.

Vlaamse gaai (Garrulus Glandarius) Even groot als de kauw met mooi opvallend blauw op de vleugels.

Auteur: Vossaert Kurt,
webmaster: www.tuinadvies.be

08-02-2007 om 17:46 geschreven door mailgroep

Hoeveel muizen vangen onze katten?

Het Hoekschewaards Landschap (HWL) gaat onderzoeken hoeveel muizen onze katten vangen.

Veel katten maken er een sport van muizen te vangen. Omdat de katten vaak goed doorvoed zijn, eten ze de muizen niet op, maar nemen ze mee naar huis.


De meeste mensen gooien de trofeeën van hun huisdieren weg, maar voor het Hoekschewaards Landschap zijn de muizenkadavers van grote waarde. Ze kunnen helpen bij het verkrijgen van een beeld van de in Nederland voorkomende muizen.


De vereniging voor natuurbehoud, milieu en historisch dorpsschoon in de Hoeksche Waard vraagt streekgenoten de muizenlijkjes naar natuurbezoekerscentrum Klein Profijt aan het Zalmpad in Oud-Beijerland te brengen. Wie dat ’onfris’ vindt, kan een foto maken en die e-mailen naar kantoor@hwl.nl . Belangrijk is dat het lijf, kop en staart op de foto staan.


Deze manier van inventariseren is in voorgaande jaren al toegepast in Limburg, zegt Merijn van den Hoogenhoff van het HWL. In Limburg kwam met name informatie over soorten die niet gemakkelijk met de gebruikelijke vallen en kooien waren te vangen. Het is de bedoeling dat de resultaten van het kattenkwaad als aanvulling dienen op de zogeheten zichtwaarnemingen.

08-02-2007 om 16:00 geschreven door mailgroep

 

08-02-2007 om 15:35 geschreven door mailgroep

De oorsprong van de huiskat

 


Voor de oorsprong van de kat moeten we terug naar ZuidOost Azië, vermoedelijk liggen hier de wortels van ons zo beminde huiskat. En niet alleen van onze huiskat, alle katten zijn volgens hetzelfde anatomische model geschapen en men neemt dan ook aan dat deze 'oerkat' kat zich evolueerde tot ondermeer onze huiskat maar ook de leeuw, tijger jaguar etc. Dat onze kat een gezamelijke voorvader heeft valt op te maken uit het anatomische model dat bij alle katten exact gelijk is. Uitzondering hierop is de Pampaskat met 18 chromosomenparen, de rest heeft er allemaal 19.

Onderzoekers delen de kat op in 2 groepen, tot de een behoren de Jachtluipaarden, leeuwen, luipaarden. deze groep kenmerkt zich doordat ze haar klauwen niet kan intrekken. De 2e groep waarin onze huiskat valt word weer opgedeeld in kleine en grotere rassen.

Behalve het niet in kunnen trekken van de klauwen verschilt de eerste groep ook nog op een ander punt van de groep tot waar onze huiskat toebehoort en dat is brullen.. Dit brullen word de eerste groep mogelijk gemaakt door het verbeende tongbeen Dit stukje extra kraakbeen heeft echter ook weer tot gevolg datze alleen bij het uitademen kunnen spinnen. de veel grotere poema die zowel bij het inademen als het uitademen kan spinnen behoort dan ook tot de zelfde groep als onze huiskat.

afstamming van de huiskat:
Onze huiskat komt dus voort uit groep 2 en onderzoekers stellen dat slechts een uit deze groep de voorvader van onze huiskat is nl de Afrikaanse izabelkat (felis silvestris lybica). Alhoewel in een later stadium inmenging van de wilde boskat (felis silvestris silvestris) en de steppekat (feils silvestris ornata) niet uitgeloten word.

Waarneer onze huiskat precies beloot dat de mens een goed partner was is niet helmaal duidelijk vermoed word dat dit omstreeks 2000 v. Chr. is geweest. de tijd dat de mens grote voedsel voorraden ging aanlegen om de winter te overbruggen. Grote voorraad schuren met graan trokken ongedierte zoals muisen en ratten aan en vormden voor de kat een prima plek om te vertoeven, dankbaar dat de kat hun van de indringers 'verloste' begon de mens de aanwezigheid van de kat te koesteren. De Egyptische Mau vindt zijn oorsprong in het oude Egypte. 4000 jaar terug werd hij daar vereerd als een god. ‘Mau’ is in het Egyptisch ‘kat’ of ‘zon’. In het begin was hij bijna de beschermer van de mensen omdat hij muizen (graandieven) en slangen doodde. Wanneer iemand een kat doodde of slecht behandelde, dan kreeg hij de doodstraf. De Mau was een lid van de familie, kreeg goed eten en had een hoog aanzien.

Dat de kat ook minder rooskleurige tijden heeft gekend bewijst de vondst van Archeologen, zij vonden enorme grafvelden, zoals die van Beni Hassan, waar meer dan 300.000 geofferde katten lagen begraven. Ook later in de Middeleeuwen werd om onder het mom van duivelse verafgoding veel katten levend verbrand.

Zeelieden
Ook vandaag de dag hebben heel wat schepen een 'scheepskat' Ook zeelieden moeten hun voedselvoorraden beschermen tegen ongedierte. zo rond 1000 voor Chr. gingen waarschijnlijk de eersten huiskatten naar het Midden-Oosten, wat nu Italië is en vanaf daar verspreidde ze zich langzamerhand over heel Azië en Europa. Doordat ze nog steeds aan boord van schepen werden genomen, bereikten ze ook de Nieuwe Wereld toen rond 1600 ontdekkingsreizen en handel steeds belangrijker werden.

Azië
Om heilige geschriften tegen muizen te beschermen werden zij vaak in tempels gehouden. Ook hielden ze ratten en muizen ver van de kostbare zijdecocons vandaan. De zijdehandel was van een enorm economisch belang voor China en Japan. Australië: Katten gingen zich in de hele wereld thuisvoelen, behalve in Australië: het was pas de huiskat die als eerste van de katachtigen het vijfde continent betrad.

Raskatten
het bewust fokken van rassen is pas vrij recentelijk ontstaan. Het was dhr Harrison Weir die op het lumineuze idee kwam een kattententoonstelling te organiseren op 13 juli 1871. Tevens stelde hij de eerste "Points of Excellence" op, de voorloper van de huidige rasstandaarden. Vele mensen raakten toen besmet met de "kattenkoorts" en na deze eerste tentoonstelling voor katten zijn er nog velen gevolgd. Ook het bewust fokken van verschillende rassen nam een aanvang; men stelde standaarden op en ging aan de slag. Zo werd de kat gepromoveerd van muizenvanger tot elegante salonheld(in). Omdat katten, anders dan honden, niet geschikt zijn voor de jacht, vechtsporten, bewaken enz., concentreerde men zich bij het fokken op het uiterlijk van het dier. De kattententoonstellingen waren (en zijn) daarom uitsluitend schoonheidswedstrijden omdat de katten nagenoeg uitsluitend op hun uiterlijk worden beoordeeld. Het karakter en de gezondheid van het dier zijn hierbij van ondergeschikt belang. Na de 2e W.O. kwam het fokken en houden van raskatten pas echt van de grond. Was het voorheen een hobby uitsluitend weggelegd voor de 'happy few', door de toenemende welvaart konden meer en meer mensen zich deze hobby permitteren. Ook het feit dat er inmiddels een vaccin was tegen de zo gevreesde kattenziekte gaf aan het fokken een flinke impuls.

Door selectie op bepaalde kenmerken ontstonden er vele nieuwe rassen naast de (van oorsprong) "natuurlijke" rassen zoals o.a. de Siamees, de Blauwe Rus en de Turkse Angora. Ook de natuurlijke rassen werden "vervolmaakt" d.m.v. selectie. Slechts weinig rassen hebben hun oorspronkelijke uiterlijk behouden; de (Blauwe) Rus is hiervan een voorbeeld.

 

08-02-2007 om 15:13 geschreven door mailgroep

Gevaarlijke honden moeten een muilkorf dragen"

Maar liefst 74% van de surfers van Gazet van Antwerpen vindt dat de wetgeving in België over gevaarlijke honden hetzelfde moet worden zoals die van Duitsland.

Ongeveer 1400 mensen vinden dat gevaarlijke honden zoals de pitbull terriër een muilkorf moeten dragen, gecastreerd en gesteriliseerd moeten worden. In Duitsland is dit al opgenomen in de wetgeving.

Toch waren er nog andere voorstellen om gevaarlijke honden aan te pakken. Velen stelden voor om een cursus te geven voor de baasjes. Die weten immers dikwijls niet hoe ze moeten omgaan met hun hond.

07-02-2007 om 15:47 geschreven door mailgroep

Hond is goed voor de gezondheid

 

06-02-2007 om 13:10 geschreven door mailgroep

De kattenbak.

                   


Waaraan moet een goede kattenbak voldoen?

De meest ideale kattenbak is groot. De kat moet zich gemakkelijk kunnen omdraaien, een goede plek kunnen zoeken en in het kattengrit kunnen krabben.
Hij moet overdekt zijn en heeft een geurfilter en een klapdeurtje. Dit om geurtjes te voorkomen. Ook voorkomt een dichte bak het uitkrabben van kattengrit.
Hij moet een hoge rand hebben, om uitlopen van kattengrit tegen te gaan. Ook is een hoge rand prettig omdat sommige katten, zowel katers als poezen, de gewoonte hebben om tegen de rand aan te plassen in plaats van in een kuiltje in het grit
En eigenlijk is daar alles mee gezegd.
Bezwaren zijn eigenlijk niet te maken tegen deze soort kattenbakken. Op de foto ziet u een voorbeeld van een goede kattenbak. Weliswaar geen deurtje maar wel ruimte voor een koolstoffilter bovenop. Deze filters zijn uiterst effectief in het absorberen van geurtjes.
De grit rondom de bak is uitloop. In deze bak zit een lichte soort klontvormende kattenbakvulling. Die blijft vanwege zijn gewicht aan de pootjes hangen en valt dus buiten de bak op de grond.

Andere systemen.

Nu zijn er natuurlijk nog veel meer systemen. Zoals zelfreinigende kattenbakken, kruip-door-sluip-door-systemen in plaats van deurtjes, kortom, te veel om op te noemen. De meeste van dergelijke systemen zijn vrij prijzig en hebben allemaal hun eigen voordelen en nadelen.

Handleiding voor het in gebruik nemen van een nieuwe kattenbak.

Laat in het begin de kap eraf. Maak een nieuwe bak eerst schoon met bleekwater. Dat neemt de nieuwe geurtjes weg en de geur stimuleert katten om daar te gaan plassen. Wel goed uitspoelen, want teveel chloor is giftig voor de kat en kan zijn longen beschadigen!
Voor de zekerheid kunt u een beetje kattengrit erin doen, dat de kat al eens heeft gebruikt. Hij zal dan zeker van de bak gebruik gaan maken. Ook kunt u zijn oude bak er nog even bij laten staan. U gebruikt voor 1 kat toch ook 2 bakken?
Nadat de kat gewend is aan zijn nieuwe bak, kunt u de kap erop doen.
De laatste stap is het deurtje. Als u dan eenvoudig aan uw kat laat zien, dat het deurtje open en dicht kan, dan zal hij misschien in het begin nog even moeite hebben, maar uiteindelijk zal hij toch door het deurtje gaan.
Wilt uw kat toch niet van zijn bak gebruik maken, doet u dan een stapje terug en haalt u het deurtje er weer uit en probeert u het een paar dagen later nog eens. Wil het dan nog niet lukken, dan laat u het deurtje er gewoon uit.

Het schoonmaken van de kattenbak.

Wanneer alles goed is gegaan komt het moment, dat u de kattenbak moet schoonmaken. Hoe vaak u dat moet doen hangt af van de soort kattenbakvulling die u gebruikt: klontvormige minder vaak dan "gewone" kattengrit.
U kunt daar allesreinigers voor gebruiken maar ook gewoon soda. Bleekmiddel is voor kattenbakken bij uitstek geschikt, omdat katten de neiging hebben te gaan plassen op de plaats waar bleekwater is gebruikt.
Vermijdt u echter het gebruik van schoonmaakmiddelen met citroengeur. Een kat heeft daar een hekel aan en u loopt dan de kans, dat hij een andere plaats zal kiezen.

Schoonmaken als u zwanger bent.

Maakt u, als u in verwachting bent echter niet de bak schoon. U kunt dat beter aan uw partner overlaten. In de ontlasting van uw kat zit een diertje, een parasiet, die toxoplasmose kan veroorzaken. Dat is normaal gesproken een volstrekt ongevaarlijke ziekte, die je maar één keer kunt krijgen, daarna heeft het lichaam antistoffen aangemaakt. Maar voor het ongeboren kind kan die ziekte ernstige gevolgen hebben, zoals een waterhoofd of blindheid, als de moeder geen antistoffen heeft.
Wanneer uw partner de bak schoonmaakt en direct daarna zijn of haar handen wast, loopt uw ongeboren kind echter volstrekt geen gevaar. Toxoplasmose krijgt u via de mond, dus mocht u kattenontlasting hebben aangeraakt, wast u dan de handen. U kunt zich daarna veilig voelen. Ook van het aaien van een kat wordt u niet ziek.
Maakt u zich zorgen over uw gezondheid, zoekt u dan eens wat artikelen op internet op. Of nog beter: laat u zich voorlichten door de huisarts. U zult merken, dat u gerustgesteld het spreekuur verlaat!

Kattenbakvulling oftewel kattengrit.

Waar je op moet letten als je kattenbakvulling koopt.

Er zijn veel soorten kattenbakvulling. Allemaal met hun eigen eigenschappen. We zullen proberen om ze allemaal te bespreken. Maar we zullen er zeker enkele vergeten.
Graag horen wij aanvullingen van u.
In ieder geval is het met alle kattenbakvulling zo, dat het van materiaal gemaakt is, dat bacteriegroei tegengaat en geur en vloeistof goed absorbeert. Daarnaast is het ook belangrijk, dat de kattengrit stofvrij is wat per merk nogal eens kan verschillen. Uw kat heeft er namelijk een hekel aan om in wolken stof te gaan zitten krabben. Bovendien is dat slecht voor zijn longen.
Als je dan de soorten wil gaan vergelijken dan zal bij het ene merk de bacteriegroei beter worden tegengegaan, terwijl bij het andere de geur beter wordt geabsorbeerd. Het ene merk heeft geparfumeerde korrels terwijl het andere merk claimt, dat hun product langer meegaat. Vergelijken wordt daadoor eigenlijk een moeilijke zaak.
Mocht u van merk willen veranderen, dan is het goed om de eerste dagen een beetje van de oude kattenbakvulling te mengen met de nieuwe.

Lichte en zware korrels.

Wanneer de kat de kattenbak verlaat, zullen er altijd wat korrels aan zijn poten blijven hangen. Hoe zwaarder de korrel, hoe minder rommel want de korrels vallen dan eerder van zijn pootjes af.
Helaas zijn de zakken, die u dan moet verslepen ook zwaarder. En als u de kattenbak moet gaan verschonen en u moet met 1 hand een zware bak vasthouden, met de andere hand een deur open doen, terwijl u tegelijkertijd met uw voet 3 katten moet tegenhouden die proberen te ontsnappen, dan kiest u daarna misschien wel voor lichte vulling. U merkt, wij hebben praktijkervaring.

Kleine en grote korrels.

In het algemeen is een grote korrel zwaarder dan een kleine korrel van hetzelfde materiaal. Dus grote korrels zullen niet zo snel aan de pootjes blijven hangen. Het nadeel van deze korrels is wel, dat deze wat minder makkelijk aan een keutel blijven hangen, waardoor de kans op poepgeurtjes groter is.

Verschillende soorten materiaal.

Er zijn biologisch afbreekbare materialen, natuurlijke materialen en kunststof.
Biologische afbreekbare materialen zijn stro, hout en papier. Deze materialen zijn bewerkt om geschikt te maken voor de kattenbak. Het kattengrit zou dan in de "groene container" kunnen worden gedeponeerd.
Hier zijn 2 waarschuwingen op zijn plaats. Niet alle gemeenten staan toe om mest van huisdieren in de groene container te doen. En dat heeft te maken met parasieten en bacteriën en andere microörganismen die in de mest kunnen zitten die schadelijk zijn voor de mens. Gooit u dus geen mest van uw huisdieren op uw eigen composthoop. Als u dan later die compost zou gebruiken in uw groentetuin, dan krijgt u gevaarlijke bloemkolen.
Natuurlijke materialen zijn bijvoorbeeld bentonietkorrels. Een kleisoort met een buitengewoon absorptievermogen die onder andere in Frankrijk wordt gewonnen.
Kunststof korrels zijn gemaakt van materialen met een groot absorptievermogen, zowel voor geur als voor vocht.

Gewone en klontvormende kattengrit.

Klontvormende kattenbakvulling vormt klompjes van natte korrels. Dus als een kat geplast heeft, dan blijft er een bal van aan elkaar klevende korrels over. Deze ballen zijn heel eenvoudig te verwijderen met een speciaal daarvoor bestemd schepje. De procedure is als volgt:
1 maal per dag verwijdert u de urineballen en de drollen. U doet dat door de bak heen en weer te bewegen. Daardoor worden de ballen zichtbaar en kunt u ze met een schepje verwijderen.
Dit heeft de volgende voordelen:

• De bak stinkt minder, want de urine wordt elke dag verwijderd;
• Bacteriegroei verloopt minder snel;
• De grote schoonmaak van de bak met al het gesjouw hoeft slechts, als de bak bijna leeg is of als er zoveel gruis is ontstaan, dat de klontvormende werking is afgenomen;
• De dagelijkse hoeveelheid is klein en daardoor is het gewicht per schoonmaakbeurt laag;
• Het kattengrit is uiterst zuinig in gebruik.

De nadelen van klontvormende kattenbakvulling:

• De hoge prijs van het grit;
• U moet elke dag de bak schoonmaken in plaats van eens in de zoveel dagen;
• Sommigen vinden het onprettig om naar "drollen te zoeken". (Dat went overigens!)

Daar tegenover staat de gewone kattengrit. U doet daarvan een laag in de kattenbak en als hij vol is, gooit u de gehele inhoud weg. U vervangt de kattengrit wanneer u ziet, dat de absorberende werking afneemt. Ook bij deze soort vulling kunt u overigens de drollen er dagelijks uitscheppen. Dat scheelt stank en bacterie- of parasietenopbouw.

Voordelen:

• Het grit is goedkoop;
• U hoeft minder vaak schoon te maken. Handig als u een keer een paar dagen de zorg van uw kat aan iemand anders overlaat.

De nadelen:

• Doordat de ontlasting langer in de bak blijft, ontstaat er grotere bacterieopbouw;
• De hoeveelheden die moeten weggegooid worden zijn groter;
• De bak moet meerdere maken per week grondig worden schoongemaakt.

Toevoegingen en extra's

Er zijn een aantal middelen op de markt die u helpen met het voorkomen van geurtjes en het bestrijden van bacteriën.
In de eerste plaats zijn er producten in de handel die aan de kattenbak bacteriën toevoegen, om uitwerpselen af te breken en daardoor geurtjes te voorkomen.
Verder zijn er parfums speciaal voor de kattenbak, die er voor zorgen, dat urinegeur wordt bestreden en bacteriën worden doodgemaakt. Vaak zijn deze deodorants op basis van chloor en zijn dan niet te gebruiken met bovengenoemde bacteriëntoevoeging. Op internet is weinig te vinden over dit soort toevoegingen. U moet daarom maar eens in de schappen van de betere dierenspeciaalzaak "neuzen". Daar vindt u beslist iets wat u zoekt.

Milieuoverwegingen.

Een paar aandachtspunten:

• Zware korrels kosten veel energie om te vervoeren;
• Kleikorrels worden gewonnen op een manier, die soms het landschap aantast;
• Kleikorrels worden vaak van ver gehaald. Het vervoer is vervuilend;
• Lichte korrels zijn er verkrijgbaar in biologisch afbreekbaar afvalmateriaal;
• Bij de fabricage worden soms hulpstoffen gebruikt, zoals kleefstoffen voor de klontvormende kattengrit. Vraag eens na,welke kleefstoffen dit zijn en in hoeverre deze stoffen belastend zijn voor het milieu;
• Kunststof korrels kunnen van afvalmateriaal worden gemaakt, waarbij de benodigde energie minimaal is. Het nadeel is de biologische afbreekbaarheid.

Surft u voor meer informatie eens op het internet rond. Er is genoeg gespecialiseerde informatie over milieutechnische aspecten te krijgen.

Conclusie.

Er is geen "beste" kattenbakvulling. Alle producten hebben wel een nadeel. En wat voor de één een voordeel is, is voor iemand anders een probleem: iemand met rugklachten zal liever een lichte soort grit nemen en het stofzuigen op de koop toe nemen.
Het beste advies wat wij u kunnen geven is, dat u een aantal merken uitprobeert. U zult zien, dat als u eenmaal een merk gevonden hebt, dat u goed bevalt, u na een half jaar toch weer iets anders wilt proberen, omdat het toch niet zo ideaal was als dat u dacht. Kijkt u ook eens op de pagina over Kattenbakken, waar u naast informatie over de kattenbak ook tips over het schoonmaken vindt.

< in samenwerking met  dierenasielen>

 

06-02-2007 om 13:02 geschreven door mailgroep

Kattentaal.