Hallo bezoeker,
welkom op het blog van de Mailgroep Huisdieren, een hechte groep Dierenvrienden-SeniorenNetters, die er zijn voor, door en met elkaar.
Op dit blog kunnen jullie kennismaken met onze dieren, tips vinden over de verzorging en de gezondheid van de dieren, dierengedichten en dierenartikels lezen, werkjes in verband met dieren bekijken, enz.
Veel kijk- en leesplezier!
30-03-2008
Die pad voert ook heel wat in zijn schild!
Kijk maar in het volgende filmpje (klik op de link)
http://video.tagged.com/?v=Ul0gfCyeiyM
Vis dreigt snel uit oceaan te verdwijnen (Knudde1)
Vis dreigt snel uit oceaan te verdwijnen
Gepubliceerd: 29 maart 2008 09:11 | Gewijzigd: 29 maart 2008 09:12
Door onze redacteur Sander Voormolen
Rotterdam, 29 maart. De vis in de oceanen verdwijnt veel sneller dan tot dusver werd aangenomen. Als er niet snel drastische maatregelen worden genomen, zwemmen er binnenkort alleen nog kwallen en plankton in zee.
De Frans-Canadese visserijbioloog Daniel Pauly. (Foto Evelyne Jacq)
Dat zegt de Frans-Canadese visserijbioloog Daniel Pauly, die eerder deze maand een eredoctoraat kreeg van de Wageningen Universiteit. Pauly bestudeerde kritisch de wereldwijde visvangstcijfers die de voedsel- en landbouworganisatie van de Verenigde Naties, de FAO, jaarlijks publiceert en ontdekte een verborgen daling. Te hoge rapportage van China en sterk schommelende ansjovisvangsten, maskeerden het feit dat de mondiale visvangst vanaf eind jaren tachtig jaarlijks met 0,4 miljoen ton daalt. Niet omdat er minder gevist wordt, integendeel, maar omdat de vis steeds schaarser wordt.
Het zijn de voortekenen van het instorten van de visserij op wereldschaal, waarschuwt Pauly. Het is alarmerend dat er ondanks een toegenomen visserij-inspanning een mondiale trend bestaat van afnemende vangsten. Dat betekent dat visbestanden overal ter wereld zijn overbevist.
Consumenten hebben hiervan nog weinig gemerkt omdat vissers zijn uitgeweken naar andere soorten of andere gebieden. Vijftig procent van de vis wordt geconsumeerd op een ander continent dan waar het gevangen is, heeft Pauly berekend. De markt blijft zo voorzien, maar het is allesbehalve duurzaam. Volgens Pauly heeft de visserij de laatste grens bereikt: Ze kan niet verder uitbreiden.
Alleen radicale maatregelen kunnen nog soelaas bieden, zegt de bioloog. De visserijsubsidies zouden moeten worden afgeschaft en het visserijbeleid moet overschakelen van een soortgerichte op een ecologische benadering. Ook moet ten minste 20 procent van de wereldzeeën tot beschermde mariene zone verklaard worden waarbinnen niet mag worden gevist. Alleen dan kunnen vispopulaties zich herstellen en kunnen we duurzaam oogsten uit zee. ncr/nl.handelsblad
Omstreden zeehondenjacht geopend in Canada (Knudde1)
28/03Omstreden zeehondenjacht geopend in Canada
Canada heeft vrijdag zijn omstreden zeehondenjacht geopend, maar zware ijsgang speelt de jagers vooralsnog parten. Vrijdag voor dag en dauw zetten zestien schepen koers naar de ijsschotsen in het zuiden van de Golf van St. Lawrence, zei woordvoerder Phil Jenkins van het ministerie van visserij en oceanen. De jagers zijn nog niet in de buurt van een kudde gekomen en hebben door de slechte weersomstandigheden nog maar een paar zeehonden kunnen doden, zei hij.
De jagers en het ministerie zeggen dat de jacht duurzaam, humaan en goed georganiseerd is en een aanvulling vormt op het inkomen van geïsoleerde vissersdorpen die zwaar zijn getroffen door het verdwijnen van de kabeljauw. Milieuorganisaties denken daar anders over en verschillende landen, waaronder Nederland en België, verbieden de import van zeehondenproducten. In de Europese Unie geldt sinds 1983 een verbod op de import van de witte vachten van babyzeehonden en de EU overweegt de markt te sluiten voor alle zeehondenproducten.
Dierenbeschermers krijgen vergunning om toezicht te houden op de Canadese jacht en worden later vrijdag in het gebied verwacht. Zij noemen de jacht wreed en zeggen dat die wel degelijk schade toebrengt aan de zeehondenpopulatie.
De Canadese jagers mogen geen babyzeehonden doden die nog beschikken over het witte dons dat kenmerkend is voor de leeftijd van 10 tot 21 dagen. Ook zijn zij ditmaal verplicht de slagaders onder de vinnen van de zeehonden door te snijden om er zeker van te zijn dat de dieren dood zijn voor ze worden gevild, zoals de EU in een rapport heeft aanbevolen. Dat neemt de bewaren van de dierenbeschermers echter niet weg.
De toegestane vangst is dit jaar gesteld op 275 duizend zeehonden, iets meer dan de 270 duizend van vorig jaar. Twee jaar geleden bedroeg de toegestane vangst 335 duizend, maar dat werd vanwege de slechte conditie van het ijs verlaagd. De spek en de vacht van een zeehond levert 49 euro op. Met de vangst van 2006 werd ongeveer 15,8 miljoen euro verdiend. (gva)
Hoe slagen in de opvoeding van uw jonge hond ? (Yradja)
Hoe slagen in de opvoeding van uw jonge hond?
Indien u zich wil verzekeren van een aangename verstandhouding tussen u en uw hond, mag u niet aarzelen hem een aantal basisregels aan te leren zodra hij het huis van zijn nieuwe familie betreedt.
Gezin, pup: elk zijn plaats
Wil uw jonge hond zich goed voelen in zijn nieuwe familie, dan heeft hij daar nood aan een duidelijk afgebakende plaats. Ook in een hondenroedel bestaat er een duidelijke hiërarchie die het de groep mogelijk maakt om in harmonie met elkaar te leven. In een gezin is het belangrijk dat het dominante statuut in de relatie tussen de gezinsleden en de hond voorbehouden blijft aan de mensen. Is dat niet het geval, dan kunnen zich agressiviteitsproblemen voordoen. Soms is de hond ook verantwoordelijk voor vernielend gedrag in het huis. Dat zijn gedragingen die noch voor de hond, noch voor de baasjes aangenaam zijn en die de onderlinge verstandhouding vertroebelen. Het is dus heel belangrijk om de pup , meteen na zijn aankomst in het gezin, met zachtheid maar toch met vaste hand op te voeden. Een slechte opvoeding en slechte gewoonten zijn zelden onomkeerbaar, maar zij zijn wel bijzonder moeilijk te corrigeren. Wat de relatie betreft met andere honden die in het huis leven, laat u de pup best zelf ontdekken welke de hiërarchische verhoudingen zijn. Uw tussenkomst zou wellicht niet veel nut hebben. De privileges van de leider
In een hondenroedel , behoudt de leider de dominante hond zijn statuut door zich bepaalde gedragingen eigen te maken, o.a. in verband met voeding. Hij behoudt zich bijvoorbeeld het recht voor om als eerste te eten, zonder zich te haasten en terwijl zijn 'onderdanen' toekijken. Wanneer hij gegeten heeft, mogen de andere honden de eventuele resten opeten. Ook op seksueel gebied moeten de hiërarchische regels gevolgd worden: de roedelleider is de enige die mag paren terwijl de andere honden erbij zijn. In aanwezigheid van de roedelleider moeten de 'onderdanen' zich onthouden. Fysieke contacten, zoals likken en zachtjes bijten, tussen de 'onderdanen' en de leider zijn onderworpen aan de goodwill van de dominante hond. Deze wordt snel agressief zodra hij geen zin meer heeft in de aanwezigheid van andere honden in zijn directe omgeving.
Word roedelleider !
Opdat uw pup zich goed zou voelen in zijn nieuwe familie, moet u zich houden aan een aantal regels om hem meteen zijn plaats in de familiale hiërarchie duidelijk te maken. Het is bijvoorbeeld aan te raden om de hond, meteen na zijn aankomst in het gezin, niet bij u te laten slapen. Ondanks zijn eventuele klachten van de eerste dagen, is het van het grootste belang dat u niet toegeeft. Zo geeft u hem de kans om te leren alleen in slaap te vallen en u maakt hem duidelijk dat de slaapkamer en het bed voorbehouden zijn aan de dominante personen van het gezin. De slaapplaats van de pup (deken of mand) bevindt zich best in een hoekje van de keuken of de woonkamer en niet op een plaats waar iedereen voorbijkomt en waar de hond het komen en gaan van iedereen zou kunnen volgen zoals dominante dieren dat doen. De maaltijden van de hond en die van het gezin moeten onafhankelijk van elkaar gehouden worden. Het is bovendien ten zeerste aan te raden tijdens de maaltijd van het gezin niets aan de hond te geven om hem niet tot bedelgedrag aan te moedigen. Na een halfuur neemt u de kom waaruit de hond gegeten heeft, weg en u zet die pas weer terug bij de volgende maaltijd.
Tot slot, het initiatief om te spelen en te knuffelen moet van u komen en niet van de hond : u bent de baas, u moet dus de sociale contacten regelen. Hierdoor leert de pup ook zich alleen bezig te houden en een zekere onafhankelijkheid ten opzichte van u aan te nemen.
Honden leren door het opdoen van ervaringen. Er is natuurlijk instinctief gedrag, maar als ze daar een vervelende ervaring mee opdoen is de kans toch groot dat ze dit gedrag minder gaan vertonen. Zo is er ook ander gedrag, wat eigenlijk helemaal niet bij honden hoort, dat zulke plezierige consequenties heeft dat de hond dit gedrag graag herhaalt. Zo leert een heel klein pupje al heel snel hoe hij zijn spiertjes moet gebruiken om niet meer waggelend maar op een gewone manier vooruit te komen.
Hierbij proberen ze hun pootjes op een bepaalde manier te bewegen en de manier die succes heeft slaan ze op in hun hersentjes. Ook alweer geleerd. Zo leren jonge pupjes dus eigenlijk vanaf hun geboorte enorm veel en blijven ze ook veel leren. Ook als ze net bij u in huis zijn gekomen. Goede dingen, maar ook verkeerde dingen. Als een pupje per ongeluk leert dat als hij de vuilnisbak omgooit, er allerlei lekkers uitkomt dan zal hij die vuilnisbak reuze interessant blijven vinden. Ondanks het feit dat wij daar helemaal niet zo blij mee zijn. De opvoeding van pups begint dus vanaf het eerste moment dat de pup in huis is.
Controleren of aanleren?
Eigenlijk zijn wij als mensen soms een beetje raar. We gaan bij pups controleren of ze bepaalde dingen kunnen, zonder dat we ze die dingen eerst hebben aangeleerd. Het alleen blijven is hier een mooi voorbeeld van. We gaan 10 minuten weg en luisteren of hij al gaat janken of piepen. Dan gaan we 20 minuten weg, dan een half uur, een uur enzovoorts. Als hij toch gaat piepen gaan we er snel heen en geven hem op zijn kop. Eigenlijk een beetje vreemd. Veel verstandiger is het om de pup te leren dat als hij eventjes alleen is, wij altijd weer terugkomen. Hoe lang dat ook duurt. En dit is ook veel vaker te oefenen. In dat ene kwartier dat u gaat controleren of hij al zo lang alleen kan blijven, en waarbij u dus gewoon gokt dat hij het wel kan, kunt u ook 15 keer het terugkomen oefenen. De pup blijft 10 seconden alleen en u bent weer terug. Nu leert de pup. En deze tijd breidt u heel langzaam uit. Als u bovendien terugkomt als hij blaft, leert hij dat dat blaffen werkt. U leert hem nu dus blaffen als hij wil dat u terugkomt. Een beetje de omgekeerde wereld...
Wordt deze pup een vechtersbaas?
Het is heel vervelend als je hond een vechtersbaas wordt. Vaak kom je er pas laat achter en is dit gedrag al een beetje ingesleten. De hond heeft regelmatig succes en overwint de andere honden uit de buurt. Deze plek is voor hem heel belangrijk en die wil hij graag handhaven. Als een volleerde Rambo stapt hij ook iedere wandeling met u de deur uit.
Dit wilt u natuurlijk voorkomen. U wilt helemaal niet dat uw hond gaat vechten. U heeft uw hond genomen omdat u dat leuk vond en omdat u er veel plezier mee wilde beleven. U moet dan natuurlijk wel zelf zorgen dat uw hond u het allerbelangrijkste van de hele wereld gaat vinden. Hij moet niet strijdlustig de wandeling aanvangen maar hij moet vrolijk en blij zijn dat hij opnieuw met u mee mag. Met de baas die van iedere wandeling weer een feest weet te maken. Maling aan alle andere honden, wij hebben ons eigen roedeltje.
De baas moet het allerbelangrijkst worden
Dit gedrag moet u de pup al vanaf het eerste moment aanleren. Vaak zijn we geneigd om pups hun gang een beetje te laten gaan omdat ze de wereld tenslotte moeten ontdekken. Maar u kunt hier natuurlijk ook uitgebreid gebruik van maken. U bent tenslotte voor een groot deel die wereld en als u nu zorgt dat u veel leuker bent dan al die andere dingen die er om uw pupje heen gebeuren, dan bent u al een eind op de goede weg.
Variatie
U moet daarom ook zorgen dat u, juist in het begin, als de pup er net is, altijd met iets nieuws komt. De ene keer heeft u een balletje dat u weggooit voor hem als hij netjes heeft gereageerd op het roepen van zijn naam, de andere keer mag hij een snoepje komen halen. De keer daarop rent u hard weg en mag de pup u volgen, wat hij nu nog hartstikke leuk vindt, en u kunt u ook eens een keertje verstoppen. Balletjes of speeltjes verstoppen is ook een leuk trucje en u kunt natuurlijk al allerlei oefeningetjes doen. Als u die oefeningetjes weer enorm leuk maakt, leert u de pup dat er met u altijd plezier te beleven valt.
Spelen met andere honden
Natuurlijk mag uw pup ook wel met andere honden spelen. Op zich is dit goed voor hem, mits hij hier geen verkeerde dingen mee leert. Nu zijn er pups die het spelen met soortgenootjes wel erg serieus nemen. Tijdens ieder spelletje proberen ze alleen maar om de andere pup te onderwerpen. Ze doen hier erg fel in, ze weigeren om ook een keer onderop gelegd te worden en juist bij deze pups moet u zich afvragen of dit spelen nog wel zo leuk is. De kans bestaat namelijk dat deze pups nu leren vechten. Op dit moment, nu ze nog heel klein zijn, kunnen ze nog niet zo heel veel kwaad doen, naarmate ze ouder worden zal dit echter steeds minder plezierig verlopen en aflopen. Juist deze pups moet u niet laten spelen met andere honden. Hier leren ze alleen maar verkeerde dingen van en u kunt er bijna van verzekerd zijn dat ze later nog steeds niet leuk kunnen spelen met andere honden. Soms wordt bij deze pups wel eens het advies gegeven om ze een keer hun krachten te laten meten met een iets oudere of volwassen hond. Dit levert niet altijd iets op. Ze verliezen nu wellicht maar dat houdt niet automatisch in dat ze later niet opnieuw een krachtmeting aan zouden willen gaan.
Niet laten spelen met andere honden is dan de enige oplossing. Als u dan zorgt dat u tevens veel leuker bent dan al die andere honden loopt u, ook later, met veel meer plezier met uw hond te wandelen. En daar had u hem toch voor aangeschaft.
Het is heel belangrijk dat u uw hond zonder problemen alleen kunt achterlaten in huis of auto, zonder dat hij angstig of onrustig wordt, schade aanricht of probeert uit te breken. Enkele nuttige tips van dierenarts Jim Evans uit zijn boek Wat als mijn hond...?
● Wen een pup er vanaf de leeftijd van 12-14 maanden aan dat hij wel eens alleen moet blijven. Bij een volwassen hond begint u hier binnen een week na de aanschaf mee.
● Uw hond moet zich prettig voelen in zijn mand in huis of op zijn kussen op de achterbank van de auto. Zijn mand mag eventueel in een kamerkennel staan als u die gebruikt.
● Zorg dat uw hond moe is en geen honger heeft, zodat hij geneigd is te gaan slapen, en dat hij kort voor uw vertrek nog uitgebreid is uitgelaten.
● Verricht altijd een aantal handelingen voordat u de hond alleen achterlaat. Zet bijvoorbeeld de radio zacht aan, doe een paar lampjes aan of geef uw vriend een favoriet stuk speelgoed dat speciaal voor deze gelegenheid gereserveerd blijft. Deze handelingen zijn voor de hond een duidelijke aanwijzing dat u na enige tijd absoluut weer terugkomt.
● Let er op dat uw hond water heeft, de kamer voldoende geventileerd is en hij het niet te warm of te koud gaat krijgen.
● Praat bij het weggaan met normale stem tegen uw hond en zeg bijvoorbeeld Hij is braaf en Het duurt niet lang, waarna u hem een korte aai geeft. Hij verstaat weliswaar de woorden niet maar herkent de toon en de manier van praten, wat zijn besef dat u zult terugkeren versterkt. Breng geen variaties aan in wat u doet en zegt: consequentheid is heel belangrijk. Als u wilt, mag u uw hond gerust iets lekkers geven bij het vertrek.
● Begin met uw hond heel kort alleen te laten, hooguit 5 minuten, maar zorg wel dat hij de gekozen vaste handelingen heeft geregistreerd. Blijf in de buurt, uit het zicht, maar bij voorkeur binnen gehoorsafstand. Als na uw terugkomst alles in orde is en u uw hond niet hebt horen piepen of blaffen, beloont u hem met een lekkernij en prijst u hem uitbundig.
● Verleng de periode waarin u afwezig bent in de volgende 7 tot 14 dagen geleidelijk met 5-10 minuten per keer, tot een totale duur van 2 uur. In het begin is het verstandig te wachten buiten het zicht van de hond maar op een plek waar u hem nog kunt horen, zodat u direct terug kunt keren als hij begint te blaffen, of opgewonden geraakt. In dat geval gaat u naar binnen, negeert zijn gedrag en kalmeert hem. Vervolgens herhaalt u de gekozen procedure, waarbij u hem nog korter alleen laat en de periode van het alleen zijn nog geleidelijker verlengt.
● Als u hem in 3 of 4 dagen dagelijks een keer of acht op deze wijze hebt achtergelaten, zult u uw hond binnen een week minstens een uur alleen kunnen laten, vooropgesteld dat u onderweg geen fouten hebt begaan. Verwacht echter niet direct te veel want dan haast u zich misschien door de procedure. En vergeet niet dat sommige honden minder snel leren dan andere.(Nieuwsblad)
Henk Lommers praat met psychotherapeute Jacqueline de Rond over angst voor spinnen, een verschijnsel waar verbazingwekkend veel mensen last van hebben, en wat je er aan kunt doen.
Heb je ook al altijd willen weten hoe een spn zo'n web-kunstenaar is ? Kijk dan maar even mee. Henk Lommers en Wybren Landman kijken hoe je een spinnenweb maakt en wat je er vervolgens mee kunt doen.
Vergiftigingen bij huisdieren gebeuren nog vrij vaak. Soms, en helaas, met voorbedachten rade, soms echt per ongeluk. Een voorbeeld van vergiftiging per ongeluk is het opeten van giftige planten. Poezen zijn wat dit betreft iets voorzichtiger dan honden, maar toch is poes ook vaak het slachtoffer van giftige planten. Vooral de binnenlevende kat. Een kat zal instinctief grassen knabbelen om bijvoorbeeld haarballen kwijt te geraken of wanneer ze ongesteld is aan het maagdarmstelsel. Een binnenlevende kat zal dus noodgedwongen aan kamerplanten knabbelen en er zijn toch heel wat giftige kamerplanten.
Over het algemeen smaken giftige planten erg bitter, en zal hond of kat na de eerste hapjes de plant links laten liggen, maar tijdens het spel en het wroeten of graven in de tuin worden toch heel wat planten opgegeten. De felgekleurde besjes die zo gezellig wegrollen, zijn geliefd speel- en snoepmateriaal.
Wanneer u als eigenaar vermoedt dat uw huisdier een giftige plant heeft gegeten, moet u er zo nel mogelijk mee naar de dierenarts. Vergeet niet volgende gegevens te vermelden, want de correcte behandeling (en dus de genezing) hangt hiervan af : de naam van de plant of neem de plant mee, welk deel van de plant is opgegeten (bijv. : blad, bloem, bes etc.), hoe is het contact geweest (bij. : door opeten of door contact met de huid), wanneer heeft het dier de plant opgegeten, welke symptomen zijn u opgevallen (bijvoorbeeld : speekselen, braken, diarree, zenuwsymptomen zoals trillen of lichte convulsies, etc.),breng eventueel geproduceerd braaksel of uitwerpselen mee.
Wat kan u als eigenaar als EHBO doen wanneer uw huisdier aan giftige planten heeft zitten knabbelen ?
Wanneer het dier de plant pas heeft opgegeten en niet in kramptoestand verkeert of bewusteloos is, kan u het dier doen braken door een lepel zout achter in de keel te gooien. Een bewusteloos dier mag u absoluut niet doen braken en geen vloeistof in de keel gieten, meteen naar de dierenarts is de boodschap.
Laxeren is niet in alle gevallen van plantvergiftiging goed, dus eerst advies inwinnen bij uw dierenarts.
Medicinale houtskoolpoeder toedienen daarentegen wel : houtskool absorbeert de giftige bestandsdelen in de darm. Eens het gif opgenomen is in het bloed, zal de houtskool echter niets meer helpen.
Elk plantengif heeft zijn eigen specifieke werking op het organisme, bijvoorbeeld : op de rode bloedlichaampjes, op de celwand, de longen, de lever. Daarom is het in het kader van de behandeling zo belangrijk om te weten over welk plantengif het gaat. Indien men dat niet weet, bestaat de behandeling eruit de uiterlijke symptomen te behandelen, in de hoop dat het gif geen te erge ravage aanricht in het lichaam.
Giftige kamerplanten
De top drie van giftige kamerplanten is de volgende : dieffenbachia, philodendron en de tabaksierplant. De eerste twee zijn vooral in trek bij poes, terwijl de tabaksierplant (nicotiana-soorten) meer in de smaak valt bij de hond.
De dieffenbachia is trouwens ook de kamerplant nummer één in een doorsnee belgisch gezin. Zowel de bladeren als de stengel zijn giftig. Het gif tast de keelholte aan, het maagdarmstelsel (braken-diarree) en de ademhaling.
Het dier veel laten drinken (water) als eerste hulp is zeer nuttig.
De philodendron is die typische klimplant die rondom een stok wordt geleid. Alle plantendelen hiervan zijn giftig. Het gif tast vooral de nieren van het dier aan en sterfte is niet zeldzaam. Als eerste hulp weerom het dier veel laten drinken.
De tabaksierplant is ook in zijn geheel giftig. Het gif (nicotine) werkt vooral op de skeletspieren en het autonooom zenuwstelsel, zodat in ernstige gevallen sterfte door verstikking optreedt (de ademhalingspieren worden verlamd) Een opname van 5 tot 25 bladeren kan dodelijk zijn voor hond en kat.
De gatenplant (Monstera) is een zeer populaire kamerplant en ook giftig in blad en stengel. Toch blijven poes en hond meestal van deze plant af. Het gif is vergelijkbaar met de dieffenbachia.
De kerstster in de volksmond foutief de kerstroos genoemd, is ook giftig. Deze plant zie je in de meeste huiskamers rond kerstmis verschijnen. Het giftige aan de plant zit hem in het melksap van de bladeren of stengels en in de zaden. Wanneer de huid in contact komt met dat melksap, moet die overvloedig gespoeld worden met water. Het sap is erg gevaarlijk voor de ogen : kans op blindheid bestaat.
De echte kerstroos is een plant met een witte bloem. Men ziet deze plant niet zo vaak als kamerplant, maar ook deze plant is giftig, en wel alle plantendelen. Het gif heeft een erge uitwerking op het hart met eventueel sterfte als gevolg.
Het meiklokje (lelietje van dalen) is giftig : zowel het bloempje, als de bladeren en de stengel. Het gif werkt in op het hart en kan dodelijk zijn. Gelukkig wordt het gif traag opgenomen in het lichaam, zodat snelle interventie na consumptie veel kwaad kan voorkomen.
De hyacint en de narcis behoren ook tot de giftige planten. Tegenwoordig is het erg in trek om kleine bolletjes hyacinten en narcissen in huis tot bloei te laten komen. Zowel de bol als het zaad, als de bladeren en de bloemen zijn mild giftig.
Wat de narcissen betreft : hun gif wordt ook vrijgegeven in het water van de vaas waarin de bloemen staan. Katten hebben de vervelende gewoonte uit vazen te drinken en kunnen alzo het vergif binnen krijgen. Ververs daarom het vaaswater van narcissen geregeld.
De slangenwortel is een plantje dat vaak in bloem- en plantenstukken wordt gebruikt. Alle plantendelen zijn giftig. Bij opname van de plant moet het dier overvloedig drinken om het gif via de nieren te laten verdwijnen.
De aronskelk is helemaal giftig, maar vooral de bessen zijn gevaarlijk. Meestal zal de aronskelk in de huiskamer geen bessen ontwikkelen. Na opname van deze plant is ook weer overvloedig drinken de boodschap.
Tuinplanten
De allergiftigste tuinplanten voor de hond zijn bolderik (een anjerachtige),doornappel, bitterzoet, eenbes, guichelheil, herfsttijloos, het palmboompje (buxusboompje), de taxushaag, hondspeterselie, honingklaversoorten, monnikskap, wegedoorn, wolfskers en het wonderboompje.
Voor de poes is vooral de taxushaag gevaarlijk, de beenbreek, de gouden- en blauwe regen en de wolfskers.
Bolderik wordt voornamelijk als sierplant gekweekt (bv : de bekende Milas Purple Queen) en geeft mooie paarse bloempjes. Alle plantendelen zijn giftig.
Herfsttijloos is een populair plantje van de leliefamilie met mooie paarse krokusachtige bloemen in de late zomer. Het gif is een zogenaamde stapelgif. Effecten van het gif worden dus erger naarmate er vaker aan de plant wordt geknabbeld.
Guichelheil is een populaire bodembedekker met blauwe of rode bloempjes. Het lijkt een beetje op de zogenaamde muur (de vogelmuur) waar kippen zo dol op zijn.
Bitterzoet wordt als heester beschouwd en vooral de onrijpe bessen zijn erg giftig.
Het palmboompje is zeker het vermelden waard omdat dit struikje zeer populair is als echt haagje rond bloembedden en perken. Alle delen van dit haagje zijn giftig. Bij de hond leidt de opname van 0,8 gram buxine (het gif van deze heerster) tot de dood!....
Taxus of venijnboom is zeer populair als tuinafscheiding. De plant blijft groen in de winter en draag rode schijnbesjes. De bladeren (naalden), schors en zaden (bessen) zijn dodelijk giftig. Enkel een zeer snelle interventie kan hond of poes redden.
Een kruid dat men meer in meer in tuinen begint te zien, is het vingerhoedskruid (digitalis). Dit kruid draagt prachtige paarse bloemen. Het gif (digitalis) werkt in op de hartspier. Het gif wordt wel gebruikt in de geneeskunde voor hartpatiënten.
De hierna vermelde planten zijn wel giftig voor hond en kat, maar worden door hen zelden beknabbeld, door de vreemde geur of de echt bittere smaak. Nogmaals : tijdens spel en door verveling kan er toch een opname van plantendelen gebeuren. De meeste planten zijn goed gekend en hoeven dus geen aparte beschrijving. Het gaat over : berenklauw, rhododendronstruik, kamperfoelie, de roos, boekweit, anemomen, de clematis, de cotoneaster (zeer populaire bodembedekker met rode besjes), de hulst, de reukerwtbloempjes, de lupine en de acacia.
Beter dus bovenstaande planten, bloemen en struiken mijden in huis of op plaatsen waar hond of poes rondloopt. Denk trouwens ook aan het feit dat de betrokken planten stuk voor stuk ook giftig zijn voor de mensen : kleine kinderen missen het dierlijk instinct om bepaalde planten met rust te laten en vaak kauwen ze blaadjes of eten ze die verleidelijk gekleurde besjes op.
Europese landschildpadden in serre of tuin. (Yradja)
Europese landschildpadden in serre of tuin.
Het houden en verzorgen van nakweek EUROPESE landschildpadjes
Inleiding: Omdat er in de fokkerij of handel weinig of geen halfwas of volwassen Griekse, Moorse of kloklandschildpadden (respectievelijk Testudo hermanni, Testudo graeca en Testudo marginata ) worden aangeboden die onmiddellijk in een buitenterrarium of serre kunnen worden gehuisvest, zullen we de opfok van babylandschildpadjes bespreken.
Huisvesting: Jonge babys kunnen best in een oud aquarium, terrarium of caviabak ondergebracht worden op een minimum 10 cm dikke laag vochtige potgrond of cocopeat die men regelmatig dient te bevochtigen om de diertjes met een mooi glad schild te laten opgroeien.
In het terrarium kan men een ruwe platte steen plaatsen, enerzijds als decoratie anderzijds om de nageltjes van de diertjes af te laten slijten.
Temperatuur: De omgevingstemperatuur in het terrarium mag 28° tot 30° C bedragen, dit zowel dag als nacht. Overdag mag het onder de spotlamp(en) zelfs meer zijn, 30° tot 35°C. De gloeilampen kan men monteren in lamphouders met knijpsysteem, zodoende kan men ze op willekeurige plaatsen aanbrengen. Bij voorkeur aan de ene zijde van de bak of terrarium zodat de temperatuur hier hoger is dan de andere zijde. Omdat het daar dan koeler blijft, hebben de diertjes de keuze in welk gedeelte zij willen verblijven. Schrik niet als de diertjes soms enkele dagen in de grond vertoeven. Zodra ze behoefte hebben aan voeding of drinken komen ze wel tevoorschijn.
Ideaal is de nakweek gedurende twee winters in het verwarmde terrarium te houden zonder winterslaap. Om de beste resultaten met uw nakweekdieren te verkrijgen raden wij aan om de babys bij goed weer vanaf 20°C buiten te laten genieten van het broodnodige zonlicht. Opgepast voor oververhitting! Onder het glas van een serre loopt de temperatuur hoog op en moet je de dieren bescherming bieden door hooi of stro op de grond te leggen. Vanaf half of eind mei kunnen de dieren buiten vertoeven. Ideaal is natuurlijk een (mini) serre: hierin wordt de temperatuur ruim 10° tot 30°C hoger dan buiten. Bij slecht weer of vanaf eind oktober kan het terrarium weer opgezocht worden.
Landschildpadjes moeten steeds de mogelijkheid hebben zich te beschermen tegen het (kunst)zonlicht, dit kan door middel van laagstruikgewas, een oude nokpan, stro, hooi in combinatie met takken enz.
Gevaar: Aandacht dient men ook te besteden wanneer men schildpadjes in de zomer buiten plaatst in de tuin. Eksters, kraaien, torenvalk, Vlaamse gaai, ratten, katten, honden,... kunnen gevaarlijke vijanden van uw lievelingsdieren worden.
Voeding Bij het voeren van babylandschildpadjes dient men voldoende afwisseling aan te bieden zoals aardbei, radijs, komkommer, witloof, appel, peer, meloen, weegbree, melkdistel, klaver, paardebloem, bloemkolen, broccoli, andijvie,...
Ook sepiaschelp en gemalen eierschalen mogen niet ontbreken op het menu! Eenmaal per week kan men een geweekte katten- of hondenbrok verstrekken in een laag onderzetbordje gevuld met water. Zelf hebben we goede resultaten met Pedigree Mixer wat we lichtjes bestrooien met mineraalmengsel voor duiven (poeder). Ook dient men dagelijks vers fris drinkwater aan te bieden eveneens in een ondiep onderzetbordje.
Groei: Wanneer de babys goed verzorgd en verwarmd worden zullen zij de volgende lente na hun geboorte ruim 8 tot 11 cm groot zijn.
Opmerkelijk is dat vrouwelijke dieren van het laatste kweekjaar tussen 8 en 9 cm en mannelijke tussen 10 en 11 cm groot waren. (zie bijgevoegde fotos )
Wist je dat dieren in gevangenschap bij goede verzorging zelfs ouder dan 80 à 90 jaar kunnen worden.
Op de grote, stille heide dwaalt de herder eenzaam rond, wijl de witgewolde kudde, trouw bewaakt wordt door de hond. En, al dwalend ginds en her, denkt de herder:'Och, hoe ver, hoe ver is mijn heide, hoe ver is mijn heide, mijn heide!'
Op de grote, stille heide bloeien bloempjes lief en teer, pralend in de zonnestralen als een bloemhof heinde'en veer. En, tevreên met karig loon, roept de herder:'O, hoe schoon, hoe schoon is mijn heide, hoe schoon is mijn heide, mijn heide!'
Op de grote, stille heide rust het al bij maneschijn, als de schaapjes en de bloemen vredig ingeslapen zijn. En, terugziende'op zijn pad, juicht de herder:'Welk een schat, hoe rijk is mijn heide, hoe rijk is mijn heide, mijn heide!'
Orde : Cetacea - familie : Delphinidae - geslacht : Tursiops - soort : Tursiops truncatus. Dit slimme waterzoogdier heeft naar verluidt heel wat schipbreukelingen het leven gered en wordt beschouwd als een echte mensenvriend. De tuimelaar is de grootste dolfijn met een snuit, die bij hem kort en stomp is en op de bovenkant van een fles lijkt. Er wordt verondersteld dat tuimelaars erg intelligent zijn. Ze leven in sociale groepen, scholen genoemd, en ze communiceren met elkaar via typische fluittonen, klikgeluiden en lichaamstaal. De belangrijkste paartijd is van maart tot april. Dolfijnen vormen kortstondig een paar zodra het mannetje voorkeur vertoont voor het gezelschap van een bepaald vrouwtje. Bij de balts kan het er wild aan toegaan, met veel krachtige kopstoten. In de Europese wateren worden de kalveren hartje zomer geboren en in Florida van februari tot mei. De band tussen moeder en kalf is heel sterk. Men heeft vrouwtjes dode kalveren naar het wateroppervlak zien ondersteunen, alsof ze ze wilden laten ademen. Hoewel hij nog vrij algemeen voorkomt, is de tuimelaar her en der bijna uitgeroeid. In sommige gebieden wordt jacht op hem gemaakt vanwege zijn vlees en andere lichaamsdelen, en in de Grote Oceaan verdrinkt hij vaak in tonijnnetten, hoewel er steeds vaker met dolfijnvriendelijke netten wordt gevist. Onlangs ontstond ongerustheid over geluiden die mensen op zee maken (zoals sonar op schepen), die het vermogen van walvissen en dolfijnen om zich te voeden, te navigeren en te communiceren, verstoren. Verwante tuimelaars trekken vaak samen op in kleine groepen van zo'n tien dieren aan de kust tot 25 op zee, al heeft men ook scholen van vijfhonderd dieren gezien. Binnen zo'n school gaan soortgenoten meestal met elkaar om. Soms zie je de tuimelaar in de boeggolf van een schip zwemmen en dan een paar meter uit het water springen, waarna hij een platte duik maakt. Hij slaapt zo'n acht uur per dag, zwemt twintig kilometer per uur, kan 300 meter diep duiken en kan twintig minuten onder water blijven. In de paartijd leveren de mannetjes felle gevechten om de vrouwtjes. In het wild voeden tuimelaars zich dagelijks met zo'n acht tot vijftien kilo inktvis, garnalen, paling en andere vis. Vaak jagen ze in teamverband, waarbij ze kleine vissen voor zich uitdrijven en de afvallers eruit pikken. Soms volgen ze garnalenvissers om zich te goed te doen aan de restjes. De jachtmethode kan per gebied enorm verschillen. In de Golf van Mexico zijn tuimelaars waargenomen die vis bewusteloos slaan door ze met hun staartvinnen de lucht in te gooien en daarna van het water te plukken. Volgens sommige onderzoekers kunnen ze zelfs hun prooi verdoven door harde geluiden te produceren.
Beschrijving De kathaai of scyliorhinus stellaris heeft grijsbruine rug en flanken met grote, ronde, zwarte en witte vlekken en de buik is vuilwit. De levenswijze is dezelfde als de hondshaai . De kathaai voedt zich voornamelijk met kreeftachtigen en inktvissen. De soort wordt groter dan de hondshaai en prefereert rotsachtige bodems. Hij kan in de Middellandse Zee tot op vierhonderd meter diepte voorkomen. De eikapsels van kathaaien worden zelden langs onze kust aangetroffen. Lengte De kathaai is groter dan de hondshaai, hij meet 165 cm. Verspreiding Zijn verspreidingsgebied is de Noordoost-Atlantische Oceaan en de Noordzee. Langs de Nederlandse kust zeldzaam. Onregelmatig worden ten westen van Texel jonge exemplaren gevangen.
Hij kijkt me aan alsof hij het al weet. Ik weet niet of ik het wel over mijn diervriendelijke hart kan krijgen om te bellen. Hij was twee weken geleden al zes maanden oud en ik had mezelf voorgenomen om het dan te doen. Maar nu loop ik het dus al twee weken uit te stellen en moet het toch gebeuren, denk ik ...
'Ja goedemorgen, ik wil graag een afspraak maken voor mijn kat Jip ... ja, voor castratie ...'
Voordat ik de nodige moed had verzameld om te bellen, had ik op internet al wat informatie gezocht: 'Beide testikels worden onder algehele verdoving operatief verwijderd. De productie van het hormoon testosteron vindt hierdoor niet meer plaats. In de regel verdwijnt hierdoor ook het karakteristieke 'katergedrag'.'
Volgens dezelfde informatiebron op de website van dierennieuws, houdt dat katergedrag in dat katers hun territorium afbakenen en verdedigen. Hierdoor zullen ze regelmatig in een heftig gevecht met buurkaters verwikkeld zijn. De bekende schreeuwende krolse katers. Een nog vervelender gevolg van territoriumgedrag is het 'sproeien'. De kat plaatst geurvlaggen in de tuin en - nog vervelender - in huis door nogal sterk ruikende urine in het rond te sproeien.
Niet veel mensen worden blij van deze geurige gewoonten van hun huisdier. Ik dus ook niet. Toch zie ik er tegenop om de stap te nemen om mijn kleine Jip naar de dierenarts te brengen. Ik had wel eens een castratie van een kat meegemaakt. Dat zag er erg pijnlijk uit. Er wordt een sneetje in de huid van elke testikel gemaakt. Vervolgens wordt de zaadstreng en het bloedvat afgebonden. Het lossnijden van de testikel is de laatste handeling van de ingreep. De sneetjes blijven namelijk gewoon open en moeten tijdens het genezen vanzelf weer dichtgaan.
'Helpen'
Mijn vader was laatst op bezoek en knuffelde met de kleine Jip, voorzover hij dat toelaat tenminste. Ik vertelde dat hij binnenkort 'geholpen' moest worden. Mijn vader trok een raar gezicht, keek naar het kleine tegenspartelende hoopje kat op zijn arm en zei: 'Helpen noemt ze dat, nou wat wordt jij geholpen zeg.' Ik vind het eigenlijk ook erg raar dat het zo genoemd wordt. Alsof je hem er echt mee helpt en problemen voor hem oplost. En dan is hij geholpen en dan durven we dat nog niet eens onder ogen te zien, dus dan is hij voor de rest van zijn leven een 'je-weet-wel' kater.
Nee, als er iemand geholpen wordt dan zijn het de baasjes die verlost zijn van de problemen van een krolse kat. Geen gesproei, geloei of ander krolse bezigheden. Maar voor de kat gaat er een wereld open bij zijn eerste door testosteron aangestuurde krolsheid. Hij gaat proberen indruk te maken op mooie lekker ruikende poezen en soms wordt dit ook nog beantwoord. Hij gaat vechten om zijn territorium en de meisjes, oftewel hij wordt een echte stoere man. Allemaal erg herkenbaar lijkt me; welke man wil er nou niet gewaardeerd worden om zijn kracht, zijn stem, zijn charmes, zijn potentie en het liefst een combinatie hiervan.
Maar nee onze katten laten we 'helpen' zodat ze niet zo groot worden, niet zoveel ruzie maken, niet zo'n lawaai maken 's nachts en vooral niet overal hun stinkende geurvlaggen achterlaten. Het gevolg is dat bijna alle thuis gehouden katers operatief worden gecastreerd. Stel dat we overlast zouden hebben van de zeer natuurlijke oergewoonten van onze 'huisdieren'. Het woord zegt het al, het zijn dieren die zich aan moeten passen aan het huis en zijn baasje.
Leeftijd
Er is veel discussie onder dierenartsen over de leeftijd waarop een kater gecastreerd mag worden. De meeste katers in Nederland worden rond 9 maanden gecastreerd. Het komt echter regelmatig voor dat katers al op een leeftijd van 6 maanden gecastreerd worden. Het voordeel hiervan is dat de kans op sproeien minder is dan bij een latere castratie. Als een kater eenmaal begonnen is met het uitzetten van deze geurvlaggen kan deze gewoonte nog wel eens blijven hangen. Dit is natuurlijk erg vervelend.
Bij een vroege castratie groeit de kater niet helemaal uit tot de theemutskater als in 'Jan, Jans en de kinderen' met de karakteristieke 'katerkop'. De kat houdt een kleinere, smallere kop en het skelet blijft ook kleiner. Dit heeft trouwens geen nadelige gevolgen voor de gezondheid van het lichaam of de ontwikkeling van het gedrag. Voor Jip heb ik dus gekozen voor een castratie op de leeftijd van 6 maanden. Dit is niet omdat ik niet zo'n enorme hoop karakteristieke kat op mijn bank wil hebben. Nee, het heeft te maken met mijn andere harige huisgenootje, de superlieve je-weet-wel kater Bo. Deze kater is nu ruim twee jaar oud en ook gecastreerd op de leeftijd van 6 maanden. Dit was tegelijk met zijn zusje Lin, die een half jaar later overleden is.
Toentertijd was ik nog niet zo bewust van de gevolgen van zo'n vroege castratie wat betreft de groei van de kat. Bo is nu dus geen grote kater met een echte 'katerkop'. Bo is een rank, lief en aanhankelijk beest. Hij is bijna altijd rustig, kalm en bedaard. Af en toe blaast hij tegen Jip als die hem weer zit te plagen. Maar hij vindt heel veel goed en hij kiest over het algemeen liever de aftocht dan de aanval.
Nee, dan Jip. Vanaf het moment dat hij bij ons kwam wonen, was hij door zijn brutaliteit en enthousiasme eigenlijk al de baas in huis. Hij pakt het eten voor Bo's neus weg en Bo laat het nog toe ook. Door hem nu te castreren hoop ik te voorkomen dat hij ook in grootte en lichaamsgewicht mijn andere kat gaat overheersen. Waarschijnlijk wordt hij sowieso wel groter, want zijn vader was een enorme witte kater. Echt de witte schrik van de buurt. Maar ik kan het misschien wel zo ver mogelijk inperken.
Toch vind ik het wel erg zielig. Het was ook zo'n koddig gezicht, zo'n grotendeels witte kater met gekleurde balletjes. Het is vooral erg goed zichtbaar als hij loopt op zijn eigen uiterst parmantige manier met de staart kaarsrecht omhoog. Je ziet dan een grijs-zwart gestreepte staart en daaronder een witte kat met oranje-grijs gekleurde balletjes, echt waar. Visite die de nieuwe aanwinst kwamen bewonderen vroegen al gauw, wat heeft hij daar toch ... Naarmate hij ouder werd ging het meer opvallen door de groei van deze private geslachtsdelen. Het leukste was nog dat mensen zich erover verbaasden en soms zelfs een beetje rood werden omdat ze zo'n rare vraag hadden gesteld.
Het bekende gezegde, 'wat de boer niet kent dat vreet ie niet', is misschien ook hier van toepassing. De geholpen katers kennen de geneugten van krolsheid niet en weten waarschijnlijk ook niet wat ze missen. Ze begrijpen niets van die rare capriolen van de krolse katten om hen heen. De daarvoor benodigde hormoontoevoer is al vroeg bij hen gestopt. Deze gedachte kan mij nog een beetje troosten. Als ik Jip nu niet laat 'helpen' dan wordt hij veel groter, sterker en dus nog meer overheersend over zijn lieve rustige huisgenootje. En ik weet niet of ik d t wel over mijn diervriendelijke hart kan krijgen.
In tegenstelling tot de rivierprik is de beekprik geen parasitaire vis. De vis leeft zo'n zes jaar als larve. In die tijd heeft de beekprik geen oogjes en leeft het nagenoeg geheel ingegraven in de zandige bodem van beekjes. Na die zes jaar, de beekprik is dan ongeveer 12 centimeter lang, veranderd het beestje in een echte beekprik met ogen. De vis leeft dan nog ongeveer vier tot acht maanden waarin ze zich niet voeden, maar alleen met de voortplanting bezighouden.
De beekprik heeft een bruinige rug en is verder grijs tot vuilwit van kleur. Ook deze prik heeft een zuigbek met een raspschijf met kleine tandjes. Aan beide zijden van de kop heeft de beekprik zeven kieuwopeningen.
De larve van de beekprik leeft in schone stromende beken. Het voedt zich met één- en meercelligen. Na de gedaanteverwisseling zoekt de volwassen beekprik sneller stromende gedeelten op om te paaien. Dit vindt plaats tussen maart en mei.
De beekprik komt in Nederland bijna niet meer voor. Met name verzuring/bemesting van de wateren en de barrières in de beken waar het visje in leeft zorgt ervoor dat het visje het moeilijk heeft in Nederland.
De beekprik, die maximaal zo'n 17,5 centimeter en zes a zeven jaar kan worden, is beschermd in de Natuurbeschermingswet (worlwidebase)
TEXEL - Natuurfotograaf Renee de Kleijn was tijdens het paasweekend op Texel getuige van een bijzondere gebeurtenis. Op een van de weilanden trof ze een zilvermeeuw aan die bezig was een merel op te eten.
"We hebben er met verbazing naar gekeken. Het was verrassend om te zien hoe snel de merel naar binnen werd gewerkt." De fotograaf weet niet of de zilvermeeuw de merel dood heeft gevonden of dat de meeuw de merel ook zelf heeft gedood. Van zilvermeeuwen is bekend dat het rovers zijn en dat ze regelmatig jonge vogels eten, maar het verorberen van een volwassen merel is andere koek. (ANP) (hln)
Sydney - In Australië hebben ze zo hun eigen tradities met Pasen. Ganzen krijgen kleren aan volgens de laatste 'duck fashion' en paraderen voor honderden toeschouwers op de catwalk.
De zogeheten Pied Piper Duck Parade is een vast onderdeel van de Royal Easter show in Sydney.
Buiten de catwalk doet een hond zijn best de dierlijke fashionista's te begeleiden door de stad.(telegraaf)
De kafferbuffel (Syncerus caffer ) of Afrikaanse buffel is een Afrikaansrund , de enige nog levende soort uit het geslacht Syncerus . Het dier maakt deel uit van de De Grote Vijf . De kafferbuffel heeft een slechte reputatie. Hij is onvoorspelbaar en kan gevaarlijk zijn voor jagers en mensen die te dichtbij komen, soms met de dood tot gevolg. Meestal loopt het dier echter weg bij gevaar. Er zijn twee vormen, de savannebuffel en de bosbuffel .
De kafferbuffel is een grote, sterke buffel met korte poten, een gespierde nek en een grote kop met een brede snuit en grote oren. Het is het grootste holhoornigehoefdier van Afrika. Hij heeft een korte vacht. Volwassen kafferbuffels zijn meestal rood tot donkergrijs of zwart. Jongere dieren zijn meestal roodachtig bruin van kleur. De onderzijde en de kin zijn lichter van kleur, tot roomwit. De staart is lang en eindigt in een zwarte kwast. De oren zijn groot, rond en met kwastjes. Zowel mannetjes als vrouwtjes hebben zware, zijwaarts krullende hoorns . De hoorns zijn goede wapens tegen predatoren . De grootte en vorm van de hoorns verschillen per regio, ondersoort, geslacht en leeftijd. Oude stieren hebben de grootste hoorns.
Het zichtvermogen van de kafferbuffel is vrij slecht ontwikkeld, en het gehoor matig, maar het dier heeft een sterke reukzin . Doordat de soort niet afhankelijk is van hun zicht, kunnen ook blinde dieren hoge leeftijden bereiken.
De kafferbuffel komt oorspronkelijk voor in het grootste deel van Afrika ten zuiden van de Sahara, zowel in dichte wouden als open grasvlakten, maar nooit verder dan twintig kilometer van een waterbron. Tegenwoordig is zijn leefgebied kleiner geworden door jacht, habitatverlies en ziekten. Vooral een runderpestepidemie in de jaren negentig van de negentiende eeuw heeft zuidelijke populaties een flinke klap gegeven. Tegenwoordig komt de soort nog algemeen voor, voornamelijk in natuurparken en reservaten .
De kafferbuffel wentelt graag in modderpoelen om af te koelen. Waar mogelijk drinkt hij tientallen liters water per dag. Hij leeft voornamelijk van grassen , aangevuld met moerasplanten. In bosachtige streken eet hij ook bladeren en scheuten . De kafferbuffel is zowel overdag als 's nachts actief. Op het heetst van de dag zoekt de soort de schaduw op.
De kafferbuffel leeft in een gemengde kudde , bestaande uit gemiddeld twintig tot veertig dieren voor de savannebuffels en tot twaalf dieren voor de bosbuffels. Deze kudde heeft geen echte leider. De kudde is zeer hecht, en de dieren zullen andere groepsleden verdedigen als ze in gevaar zijn. Dit heeft tot gevolg dat gehandicapte buffels nog jaren kunnen leven en een volwaardig lid kunnen zijn van een groep. Soms voegen deze kudden zich samen tot grotere kudden, die in het geval van de savannebuffels uit meer dan tweeduizend dieren kunnen bestaan. Oudere dieren leven solitair of in "bejaardengroepen". De buffel wordt vaak vergezeld door ossenpikkers , spreeuwachtige vogels uit het geslacht Buphagus die teken en andere parasieten verwijderen van de huid van de buffel.
Mannetjes vechten vaak tegen andere mannetjes om hun plaats in de hiërarchie te bepalen en te veranderen. Ze stoten dan met hun hoorns tegen elkaar aan. Dit gaat met zo'n kracht gepaard, dat soms een buffel door de lucht vliegt na een klap.
Een bronstig vrouwtje trekt meerdere mannetjes aan. De stier dat het hoogst in de hiërarchie staat heeft over het algemeen het meeste recht om te paren, maar gevechten komen toch regelmatig voor. Één kalf wordt geboren na een draagtijd van elf maanden. De kafferbuffel kan een leeftijd van 26 jaar bereiken.
Er zijn verschillende ondersoorten van de kafferbuffel, verdeeld in twee groepen, de savannebuffels en de bosbuffels . Ze variëren niet alleen in grootte, maar ook in bouw, hoorns en vachtkleur.
Savannebuffels zijn grote, zware runderen die leven op meer open vlakten. De savannebuffels worden ingedeeld in drie ondersoorten:
De bosbuffel of woudbuffel (S.c. nanus ) is een andere ondersoort. Deze leeft niet in open vlakten maar in bossen, en ziet er anders uit: een stuk kleiner, met kleinere hoorns en een valere vacht. Sommige wetenschappers onderscheiden nog een vijfde ondersoort, de bergbuffel (S.c. mathewsi ).
mailgroep huisdieren
Het houden en verzorgen van nakweek EUROPESE landschildpadjes 
Wanneer de babys goed verzorgd en verwarmd worden zullen zij de volgende lente na hun geboorte ruim 8 tot 11 cm groot zijn.
Orde : Cetacea - familie : Delphinidae - geslacht : Tursiops - soort : Tursiops truncatus.
![](javascript:fotovenster("http://www.telegraaf.nl/multimedia/archive/00167/ganzen1_167843d.jpg"," "," ",200,108); "javascript:fotovenster(\"http://www.telegraaf.nl/multimedia/archive/00167/ganzen1_167843d.jpg\",\" \",\" \",200,108);")
