Acht tips om de oren van je hond zuiver te houden

Of de oren van je hond nu lang en hangerig zijn of kort en rechtopstaand, ze vergen speciale aandacht om zeker te zijn dat ze zuiver blijven en vrij van problemen.  Oren produceren smeer, vangen vuil, er groeit haar in, houden vocht vast en kunnen makkelijk infecties oplopen wanneer ze worden genegeerd.  Kijk elke dag de oren van je hond na. Als het dier gewoon is dat er naar zijn oren wordt gekeken, zal hij dit makkelijk toelaten wanneer de hondentrimmer of dierenarts ermee bezig is.

Hieronder vind je acht tips om de oren van je hond tip top in orde te houden:

1. Controleer de oren van je hond.  Kijk goed na of er geen klitten zitten aan de buitenkant en ga na of er geen parasieten zitten, deze durven zich naar de oren van de hond te begeven.  Aan de binnenkant zou er geen overdreven hoeveelheid oorsmeer mogen zitten of vuil.  De oren dienen zuiver te zijn.  Een beetje oorsmeer is normaal, zolang het maar geen excessieve hoeveelheden zijn of er rood-bruin uitziet of een raar geurtje heeft.
2. Ga na of er aan de binnenkant niet overdreven veel haar zit. Dit kan vuil, bacteriën en vocht vasthouden welke een oorinfectie veroorzaken. Als je wilt kan je de haren binnenin het oor trimmen.
3. Om het haar te trimmen trek je voorzichtig de oorflap plat over de schedel.  Op deze manier worden delicate onderdelen van het oor afgesloten.
4. Voor honden met lang haar, pluk je de haren met je vingers. Pluk niet meer dan 1  à  2 haren tegelijk want dat kan pijnlijk zijn voor de hond.  Je kan speciale  trimtangetjes kopen in de handel om het haar te plukken.
5. Als het haar te kort is om te plukken of als je liever knipt dan plukt, kan je dit doen met een schaar. Kies echter wel een schaar met botte punt om verwondingen te voorkomen.
6. Je kan in de handel oorpoeders verkrijgen als je een hond hebt die snel oorinfecties opdoet. 
7. Als het oor heel vuil is, kan je het voorzichtig van de schedel wegtrekken om het oorkanaal te openen en er een paar druppels oorspoelmiddel indoen of minerale olie.  Masseer vervolgens de basis van het oor zodat het product het oorkanaal binnengaat.  Hou het oor zeker een minuut dicht zodat het goed kan inwerken.  Laat dan de hond zijn hoofd een aantal keer schudden zodat het oorsmeer of vuil loskomt.  Controleer vervolgens opnieuw en verwijder het vuil met een doekje of een wattenstaafje. Ga nooit met een wattenstaafje het oor in, hiermee drukt u het vuil naar beneden waardoor het alleen maar moeilijker te verwijderen is.  Dus enkel de oorschelp reinigen met wattenstaafje.
8. Voor honden met   afhangende oren  hou je best al het haar onder de oorholte en trim je de binnenkant van het oor.  Dit verhoogt de luchtcirculatie in het oor en vermindert de kans op oorinfecties.  bron; honden.be

05-02-2012 om 23:42 geschreven door mailgroep

Samen op wandel - enkele tips voor baasje en hond

1. Vergeet nooit dat een hond slecht tegen de warmte kan. Een hond verliest z’n warmte langs de voetzolen en via z’n tong. Daarom hijgt hij altijd. Ga dus nooit wandelen bij onmenselijke temperaturen.
    
2. Houd rekening met de afstand van de wandeling. Dit geldt zowel voor de wandelaar als voor de hond. Als de hond opmerkt dat de baas door z’n beste krachten doorzit, durft hij zich wel eens op eigen initiatief uit te leven. Als de baas daarentegen een betere conditie heeft dan de hond moet hij er op letten dat het dier niet uitgeput raakt.
    
3. Loop – zeker in het begin – dikwijls met de hond aan de lijn. Zo weet hij immers dat hij niet altijd vrij kan rondlopen. Oefen in deze periode ook op wat drukkere plaatsen. Zo leert hij gedragingen van een grotere massa mensen kennen, maar heb je hem toch altijd onder controle.
    
4. Wandel met je hond niet alleen over de zachte berm of door velden. Als je samen met hem regelmatig over een verharde ondergrond loopt, kweekt hij eelt op z’n pootjes. Dat stelt hem in staat om later grotere afstanden af te leggen zonder dat hij daardoor gekwetst raakt.
    
5. Bij warm weer moet er voor de hond genoeg mogelijkheid zijn om te drinken. Voor een grote hond moet je toch al rekenen op 1 liter water voor een tocht van 3 kilometer.
    
6. Loopt je hond los, verwittig hem dan niet als je plots een zijweg inslaat. Hij moet aan jou zelf aandacht schenken. Bij herhaaldelijke verwittigingen zal zijn aandacht verslappen. Roep hem wel iets toe als er andere wandelaars langskomen, je kan maar op zeker spelen.
    
7. Hij mag niet trekken aan de lijn. Het is immers de bedoeling dat het voor baas en hond een aangename ontspanning is. Krachtmetingen horen hier dus niet thuis.
    
8. Als je met meerdere honden wandelt, houd er dan rekening mee dat hun gedragingen anders zijn dan wanneer je met elk apart gaat wandelen. Een hond voelt zich sterker in groep en zal zich sneller impulsief tot agressief gaan gedragen.
    
9. Zorg ervoor dat de hond zich op zijn gemak voelt. Neem hem nooit op z’n eerste wandeling mee in een drukke wandelstraat. Zowel baas als hond moeten mekaar begrijpen en vertrouwen vooraleer zich op drukke en lawaaierige plaatsen te wagen. (bron : Hondencentrum)

28-01-2012 om 01:42 geschreven door mailgroep

De mergpijp Veel honden krijgen al of niet regelmatig een mergpijp. Toch is dit typisch iets waarbij geldt: het gaat goed totdat het fout gaat Gevaar 1: Laatst kwam een hond bij de dierenarts met als klacht dat hij niet kon poepen. Bij onderzoek bleek dat hij allemaal splinters van een mergpijp in zijn darmen had, waardoor hij niet meer durfde te poepen door de pijn. Het is niet moeilijk je voor te stellen dat dit erg pijnlijk voor de hond is,en als je er niet op tijd bij bent kunnen de splinters de darmen perforeren. Gevaar 2: Met gepaste regelmaat komt bij ons op de dierenkliniek een hond met een mergpijp om de onderkaak. Meestal zit die dan dermate klem dat hij er afgezaagd moet worden. Het hangt van het temperament van de hond af of dit met- of zonder roesje moet gebeuren. Gevaar 3: Als een mergpijp niet alleen om de onderkaak zit van de hond, maar ook nog de tong van de hond tussen de mergpijp zit bestaat er verstikkingsgevaar! Hier ziet u Quentin, een patient van de dierenkliniek, met een mergpijp klem om zijn onderkaak. Wat kun je zelf doen? Preventie: Let op de maat van de mergpijp. Hij moet of veel te groot zijn om klem te komen te zitten, of zo klein dat hij niet om de onderkaak past. Ontbijtkoek is iets dat eigenlijk in een EHBO-set van de hondenbezitter thuishoort vanwege de omhullende werking van scherpe randen. Merk je dat je hond zo fanatiek kluift dat de splinters er van af vliegen, kun je beter geen mergpijp meer geven. Zit de mergpijp eenmaal klem om de onderkaak, kun je voorzichtig proberen hem er weer af te manoeuvreren. Als dit niet lukt ga dan snel naar de dierenarts voordat de tong klem komt te zitten! Gedrag Honden kunnen van alles doen om aandacht van de eigenaar te trekken. Eén van die dingen kan zijn: het eten van vreemde voorwerpen (ook wel pica genoemd). Eigenaren reageren vaak meteen in verband met het gevaar dat het eten van een vreemd voorwerp nu eenmaal met zich meebrengt. Het geven van ontbijtkoek na het eten van iets met scherpe randjes kan zelfs direct belonend werken. Ik wil hiermee niet zeggen dat je geen ontbijtkoek moet geven om de scherpe randjes in te pakken in de koek, maar wees ervan bewust dat de hond het als beloning kan opvatten. Een beloning heeft als effect dat een gedraging vaker zal optreden. Het is maar dat je het weet!

23-01-2012 om 23:03 geschreven door mailgroep

Wanneer moet je hond in bad?

We kunnen het ons zelf – gelukkig – niet voorstellen, maar een hond hoeft eigenlijk helemaal niet zo vaak in bad. Heeft hij toch een geurtje of is zijn vacht niet meer schoon? Dan is het alle hens aan dek: met borstel, shampoo en een grote stapel handdoeken in de aanslag!
1) Je hond wassen is alleen nodig als hij echt vuil is of een slechte geur verspreidt. Voor de meeste honden volstaat het om een tot drie keer per jaar een bad te nemen. Als je hem te veel wast, schaadt het de huid en kunnen er irritaties optreden.

2) Neem een wasplekje waar er voldoende ruimte is. Kan het niet in bad? Doe het dan wel in de buurt van warm water, want dat zal je nodig hebben.

3) Leg al het wasgerief op voorhand klaar, zodat je op het moment zelf je hond niet alleen moet laten. Het basispakket? Een kam of borstel, een stapel handdoeken en watten. Zit je met een gladde vloer? Dan is een antislipmat geen overbodige luxe.

4) Gewoon met water wassen is voldoende. Kies je toch voor een shampoo, koop dan geen te straffe. Het is in elk geval geen slecht idee om hierover raad te vragen aan je dierenarts.

5) Voor je de hond wast, moeten alle knopen uit zijn vacht zijn. Om zijn oren te beschermen tegen het water kan je wat watjes gebruiken.

6) Maak je hond volledig nat met lauw water en vermijd hierbij de ogen, oren en neus. Leg je hand eventueel op het hoofd zodat hij niet te wild in het rond springt.

7) Als je shampoo gebruikt, neem dan kleine hoeveelheden. Masseer de zeep in de vacht en laat ze een kwartiertje inwerken.

8) Spoel de huid daarna grondig en laat je hond zich eventjes uitschudden. Kam de vacht nog eens goed en wrijf hem droog met een handdoek.

06-05-2010 om 00:05 geschreven door mailgroep

Tips

* Laat de hond goed uit voordat u hem naar de trimsalon brengt.
Het is voor de hond heel vervelend om zijn behoefte

te moeten ophouden tijdens de trimbeurt.
Mocht het echt nodig zijn dan laten wij hem natuurlijk ook uit, maar dit

gaat ten koste van de tijd van de trimster, dus laat hem alstublieft zelf even uit.



* Minimaal 2 dagen voor en na de trimbeurt de hond niet behandelen met anti-vlooien middel of andere bestrijdingsmiddelen.

Breng de hond wel vlo-vrij.



* Breng de hond zo droog mogelijk omdat een natte vacht moeilijk behandelbaar is.
Doe een plukhond dan ook niet eerst

in bad zodat hij schoon bij de trimster komt.



* Heeft de hond besmettelijke aandoeningen of medische afwijkingen, meldt dit dat al aan de telefoon wanneer u de afspraak

maakt zodat wij ons daarop kunnen instellen.
Meldt het ook als de hond al oud is , dan kunnen wij hem tussendoor meer

rust geven.



* Breng de hond niet met een volle maag.



* Breng de hond altijd aan de lijn.

24-03-2010 om 14:14 geschreven door mailgroep

Vele hondeneigenaars vinden het knippen van hondennagels maar een enge bedoening. Voor anderen is het dan weer een gevecht om de hond in bedwang te houden. Hoe kan je deze twee frustraties vermijden en van nagelknippen een aangename activiteit maken voor hond en baasje? Hieronder een aantal tips om je hond te laten wennen aan deze noodzakelijke activiteit.

Trainen om pijn te vermijden

Het knippen van hondennagels kan gevaarlijk zijn voor hond en baas als de hond  bang is van de knipbeurt. Honden die bang zijn slaan wild om zich heen, waarmee ze het risico verhogen dat baasjes te snel willen knippen omdat ze de hond niet onder controle krijgen. Hierbij loopt men het risico om in het "leven" te knippen. Het "leven" is het gevoelige gedeelte dat zich binnenin de nagel bevind. Eens men daarin heeft geknipt zal de vrees van de hond voor de trimbeurt alleen maar toenemen. Daarenboven zijn honden die pijn hebben in staat om te bijten en verhoog je dus je eigen risico.

Een aversie voor nagelknippen kan voortvloeien uit een gebrek aan basisopvoeding binnen de verzorging van je hond of aan een slechte eerste knipbeurt. De juiste socialisatie en gewenning aan verzorgende handelingen zijn dus op zijn plaats bij de opvoeding van elke hond. Wanneer mogelijk kan je je pup best met deze handelingen confronteren vanaf een leeftijd van 3 tot 12 weken. Het is gemakkelijker om deze trimaversie te voorkomen (zoals bij elke angstaanjagende ervaringà door de hond een heleboel positieve ervaringen te laten opdoen in deze kritieke periode dan hem te genezen van een lang opgebouwde negatieve historiek.
Ongeacht het feit dat je een hond hebt zonder trimervaring of een ouder hond met een bestaande angst doe je er goed aan om je hond te laten gewennen aan de betasting en manipulatie van poten en tenen.
Puppies, die socialisatiesponzen zijn in deze leeftijdsperiode, zullen met gemak deze handelingen ondergaan. Honden met een gevestigde reactiviteit zullen wellicht meer tijd en energie vragen. Blijf dit positief trainen met alle lekkers waar je hond gek op is!

Hoe kan je de hondennagel knippen?

Eens je de hond gewend hebt gemaakt om poten en tenen te laten manipuleren, kan je starten met het echte knipwerk. Indien je nooit tevoren hondennagels hebt geknipt is het aan te raden dit eerst even te laten demonstreren door je dierenarts of een professioneel trimmer. Zwarte nagels zijn een beetje moeilijker dan witte/doorschijnende nagels omdat  het "leven" daarin niet zichtbaar is.
Zorg ervoor dat de nagelscharen steeds scherp zijn. Stompe, oude nagelscharen zorgen ervoor dat je de nagel verbrijzeld ipv knipt. Dit resulteert in een hogere druk en dus meer pijngevoel. Scherpe nagelknippers geven een mooie en zuivere snede die het risico op uitsteeksels(risico op blijven haperen) vermindert.
Er bestaan diverse types van nagelknippers maar het Guillotine systeem en het schaarsysteem zijn de twee belangrijkste. Beide systemen hebben hun eigen kniptechniek en het is dus belangrijk onderstaande instructies goed te lezen.
Om te controleren of het noodzakelijk is dat de nagels geknipt worden zet u de hond recht op zijn poten. Staan de nagels nu van de grond af, dan hoeft u niet te knippen, indien de nagels wel de grond raken moeten de nagels geknipt/gevijld worden. Te lange nagels kunnen voor een afwijkende stand van de voeten veroorzaken. Ook kunnen ze na lange verwaarlozing doorgroeien (rond groeien) tot in het vlees, overbodig te vermelden dat dit zeer pijnlijk is.

Heeft uw hond lichtgekleurde nagels, dan kunt u zien waar het "leven" zit, dit is de rode ader die u in de nagel ziet. U kunt ruim daarvoor de nagel veilig afknippen. Heeft uw hond zwarte nagels dan knipt u het minimale wat nodig is eraf om te voorkomen dat u in het "leven" knipt, wat zeer pijnlijk is voor de hond. Soms is de nagel aan de achterkant opengespleten, in dat opengespleten gedeelte is het ook veilig om te knippen. Houd bij het knippen van de nagels de lijn aan zoals die aangeven staat op de tekening. Gebruik bij twijfel een vijl om een stukje van de nagel af te vijlen.
Mocht u onverhoopt toch het bloedvat raken dan moet deze zo snel mogelijk gedicht worden. Daarvoor zijn meerdere mogelijkheden, variërend van een heet mes of een soldeerbout ertegen aan drukken tot stelpen met wat maïzena. De meest diervriendelijke en effectiefste methode is het dichtdrukken van de bloedende ader met een speciaal daarvoor bestemd stelpmiddel.

Andere technieken van nagelonderhoud

Honden die in een stadsomgeving leven en regelmatig worden uitgelaten op de harde voetpaden hebben meestal minder nagelonderhoud nodig. Opgelet: bij deze honden moet je wel regelmatig de duimklauw laten bijknippen gezien deze de grond niet raakt.
Je kunt ook de hondennagel onderhouden met een Dremel boortje dat in de meeste doe het zelf zaken verkrijgbaar is. Ook hier is het noodzakelijk om je hond langzaam te laten wennen aan het geluid van het boortje.
Een ander veel gebruikte techniek  ( meestal mensen die heel veel tijd kunnen besteden aan de verzorging van hun hond) is het gebruik van de hondenvijl. Deze kan je zelf vervaardigen door een fijn zandpapier (gebruik bij het schuren bij behang en verfactiviteiten) te bevestigen op een houten plankje. Je kan hiermee dan naar believen en op elk mogelijk ogenblik de nagels van de hond vijlen. Daardoor verminder je het risico op "inknippen" en ga je de nagels meer geleidelijk onderhouden dan het drastisch wegknippen van de overtollige nagelstukken.
Welke methode je ook gebruikt, met een beetje tijd en moeite kan je de hond gemakkelijk op een veilige en rustige manier laten gewennen aan het nageltrimmen. Veel succes!

05-03-2010 om 00:22 geschreven door mailgroep

Winterwandelingen

In de herfst en in de winter is het mogelijk dat uw hond door de lage temperaturen niet graag buiten gaat, hij kan zelfs een  bronchitis oplopen. In de vrije natuur kunnen honden goed tegen temperatuurverschillen omdat ze er heel het jaar aan worden blootgesteld. Dat geldt echter niet voor onze huishonden die maar  weerstand tegen de koude opbouwen naargelang de tijd die ze g buiten doorbrengen. Een hond die altijd buiten is, kan grote temperatuurschommelingen aan, op voorwaarde dat hij over een schuilhok beschikt dat op de grond goed geïsoleerd is en goed verlucht is. Maar in de meeste gevallen woont uw hond gewoon bij u in huis en kan hij blootstellingen aan de kou maar moeilijk verdragen.

De tweede parameter waar u rekening mee moet houden, is het ras van uw hond. Bepaalde rassen uit koude streken (Siberische Husky, Sint-Bernard, Newfoundlander…) hebben een vacht en een ondervacht, zodat ze zich goed kunnen beschermen tegen het verlies van lichaamswarmte. Heel anders is het voor kleine rassen en windhonden die een veel dunnere vacht hebben en erg gevoelig zijn voor koude.

Ten slotte kunnen magere honden moeilijker koude verdragen dan hun soortgenoten met een normaal gewicht. Als uw vriend binnen dit  criterium valt, mag u niet vergeten hem een jasje aan te doen of de wandelingen in te korten als het erg koud is.

  Een aangepaste voeding is ook belangrijk. Als  uw hond  heel het jaar door in een min of meer constante temperatuur leeft, is er geen enkele reden om zijn voeding in de winter rijker te maken. Maar als hij in de tuin woont of in de winter intensieve activiteiten uitvoert, zal hij meer energie verbruiken dan wanneer het warm is. Daarom moet u de hoeveelheid voeding verhogen of hem een rijkere voeding geven zodat hij ondanks een barder klimaat in goede gezondheid kan blijven.

  Spelen in de sneeuw : honden vinden wandelen en spelen in de sneeuw vaak heerlijk. Sneeuw is echter hetzelfde als vocht en kan dus verkoudheden veroorzaken. Daarom is het belangrijk dat u uw hond na elke wandeling zorgvuldig afdroogt. De poten en de zones tussen de tenen en de kussentjes moeten bijzonder aandachtig geïnspecteerd worden. Zo kunnen sneeuw of ijs ophopingen tussen de kussentjes irritatie of wondjes veroorzaken met  nare gevolgen achteraf.  Bovendien kunt u enkele dagen voordat u intensief in de sneeuw gaat spelen, een lotion op de kussentjes aanbrengen, zodat ze beschermd zijn en de keratine harder wordt. Vraag ernaar aan je dierenarts.

Als uw hond ten slotte veel sneeuw naar binnen heeft gewerkt, kan hij een maag- en darmontsteking oplopen, die zich uit in de vorm van diarree en braken. Zelfs spelen in de sneeuw met een volle maag (voedsel of water) kan een maagkanteling veroorzaken. Wees ook waakzaam voor producten die in de winter worden gebruikt, zoals het zout op de wegen, dat voor spijsverterings- en zenuwproblemen of huidirritatie aan de poten kan zorgen. Ook hier helpt een speciale vloeistof om de zoolkussentjes mee te beschermen. En als uw hond antivriesvloeistof inslikt kan dit voor uw vriend binnen enkele uren fataal zijn! Dan moet je dringend naar je dierenarts!

(Dierenarts Asse)

14-12-2009 om 22:20 geschreven door mailgroep

Anaalklieren en hun problemen

A. De functie van anaalklieren

Anaalklieren zijn twee "zakjes" aan weerszijden van de anus bij hond en kat. In die zakjes wordt een pasteuze tot vloeibare substantie gemaakt die vreselijk doordringend (vies) ruikt.
De anaalklieren worden normaal gesproken geleegd na de ontlasting van het dier, om een duidelijk kenteken achter te laten. Deze " geurvlag " dient voor de hond voor de herkenbaarheid binnen de roedel en het waarschuwen van dieren van buiten de roedel. Voor de kat helpt de geurvlag bij het afzetten van het territorium.
Op zich spelen de anaalklieren dus een nuttige rol in het sociale leven van onze huisdieren. 

B. Anaalklierproblemen

Helaas functioneren de anaalklieren soms nogal problematisch. Indien het legen van de anaalklieren aan het eind van de ontlasting niet goed verloopt, kunnen de anaalklieren " overvuld " raken.
De inhoud van overvulde anaalklieren is gevoelig voor het aanslaan van infecties, waarna er een anaalklierontsteking kan ontstaan. Een ernstige ontsteking van de anaalklieren kan tot een fistelend anaalklierabces leiden: naast de anus zien we dan één of meerdere gaten waar ontstekingsvloeistof of pus uitkomt.

C. Symptomen van anaalklierproblemen

Door de eigenaar worden dit soort problemen meestal snel opgemerkt, aangezien een dier er veel last van heeft. Het meest opvallende symptoom is het veelvuldig likken en bijten naast of op de staartbasis ten gevolge van de jeuk en irritatie die overvulde en/ of ontstoken anaalklieren veroorzaken. Daarnaast verspreiden problematische anaalklieren vaak een typische penetrante stank .   

D. Onderzoek en therapie bij anaalklierproblemen

Indien een dier bovengenoemde symptomen heeft onderzoekt de dierenarts natuurlijk de conditie van de anaalklieren en hun inhoud. Maar ook wordt gecontroleerd of er geen sprake is van een vlooienprobleem of vlooienallergie, aangezien daar dezelfde symptomen bij gezien kunnen worden. In ieder geval worden de anaalklieren door de dierenarts geleegd.
Afhankelijk van de bevindingen wordt dit na een week nog een keer herhaald of worden de anaalklieren (indien nodig onder sedatie) met een anti-bacterieel middel gespoeld . Ook dit spoelen kan enkele keren herhaald worden, totdat de anaalklieren weer een volledig normale omvang en inhoud hebben.

Bij ernstige ontstekingen of abcessen worden bovendien antibioticum tabletten voorgeschreven.

Indien ondanks deze grondige aanpak de problemen steeds snel terugkomen, valt het te overwegen om de anaalklieren chirurgisch, dus operatief, te laten verwijderen. Aangezien deze operatie vlak naast de anus plaatsvindt, is er een kleine kans (kleiner dan 5%) dat het dier door de operatie onzindelijk wordt voor ontlasting. Daarom kiezen we nooit direct voor deze oplossing.


Hier zie je de anaaklier die verwijderd wordt bij een Shar Pei met chronische infectie van de anaaklieren.

De kosten van een dergelijke operatie liggen rond de € 250. Dit is inclusief de kosten voor een screenend bloedonderzoek. Indien uw dier 5 jaar of ouder is wordt een dergelijk bloedonderzoek verricht, voorafgaand aan een narcose.

© 2003 - dierenkliniek Causus - Oudenburg (Belgium) - info@causus.be - disclaimer

29-11-2009 om 23:57 geschreven door mailgroep

29-11-2009 om 23:29 geschreven door mailgroep

Huid : de patiënt met jeuk

Hoe ontstaat een allergie?

Allergie is een ongewenste reactie van het afweerapparaat op lichaamsvreemde stoffen. Bij het eerste contact met deze stoffen reageert het immuunsysteem door antistoffen en afweercellen aan te maken. Bij een volgend contact met dezelfde stof bepaalt het lichaam of en hoe het moet reageren. Bij 5 tot 10% van de honden of katten ontstaat een ernstige allergische reactie, in plaats van geen of een geringe reactie. Bij dit herhaalde contact met het zogenaamde allergeen reageert het afweerapparaat met de productie van stoffen, die leiden tot een ontstekingsreactie van de huid en het optreden van jeuk, oogontsteking, hoesten en niezen.

Een pootje met een contact allergie en een mastiff met een allergie op een spot-on product.

Het is goed mogelijk dat uw huisdier jaren achtereen met een bepaalde stof in contact is geweest, voordat deze een overgevoeligheidsreactie ontwikkelt. Anderzijds kan een contact van enkele weken al voldoende zijn om de overgevoeligheidsreactie te laten ontstaan. Is uw huisdier eenmaal allergisch, dan zijn slechts kleine hoeveelheden van het allergeen (de stof) nodig om een allergische reactie te laten optreden. Een allergie verdwijnt niet uit zichzelf.

Welke allergieën komen voor?

De meest voorkomende allergieën zijn:

• voedselallergie
• vlooienallergie
• atopie

Bij huisdier kunnen ook meerdere allergieën naast elkaar voorkomen, bijvoorbeeld een vlooienallergie in combinatie met een voedselallergie of atopie.

VOedSELALLERGIE

• Hoe ontstaat een voedselallergie?
  Een voedselallergie wordt veroorzaakt door een overgevoeligheidsreactie voor bepaalde bestanddelen in het voer. In het algemeen is het allergeen een eiwit. We spreken van een voedselovergevoeligheid, omdat zowel een voedselallergie als een voedselintolerantie (waarbij dus geen immunologische reactie aanwezig is) hetzelfde klinische beeld kan geven. Deze twee reacties zijn op basis van de symptomen niet van elkaar te onderscheiden. Alle voederbestanddelen kunnen een overgevoeligheidsreactie veroorzaken, bijvoorbeeld melk, melkproducten, rundvlees, kip, kippeneieren, maïs, soja, paardenvlees etc
• Wanneer komt het voor?
  Het is geen geslacht- of rasgebonden aandoening. In principe kan een voedselallergie op alle leeftijden voorkomen, maar ze lijkt vaker voor te komen bij jonge dieren. Omdat verschillende merken voeders vaak zijn opgebouwd uit dezelfde basiscomponenten en eiwitbronnen, kan een allergie voorkomen bij dieren die steeds verschillende voeders krijgen. Daarentegen kan het ook voorkomen dat een kat jeuk krijgt, terwijl het dier al jaren hetzelfde voer krijgt.
• Wat is het klinisch beeld?
  Een voedselallergie gaat gepaard met een niet seizoengebonden jeuk. Het beeld kan fluctueren en de huidveranderingen kunnen van huisdier tot huisdier wisselen. Ze kan gepaard gaan met een miliaire dermatitis en veel lijken op een vlooienallergie. 
  
     
    Dit is een kat met een voedsel allergie voor de behandeling
  
  
  
  Dit is dezelfde kat na zes weken speciale allergene vrije voeding
  
  
  Het is ook mogelijk dat uw huisdier een eosinofiel granuloom ontwikkelt of alleen maar kale plekken door het vele likken. De verschillende beelden kunnen ook naast elkaar voorkomen bij uw huisdier. In een groot deel van de gevallen is de jeuk gelokaliseerd aan de kop, oorschelpen en nek. Ook wordt wel jeuk over het hele lichaam gezien. In een klein deel van de gevallen kunnen huidproblemen samen gaan met maagdarmklachten.
• Hoe wordt de diagnose gesteld?
  Een voedselallergie kan klinisch lijken op een vlooienallergie of een atopie. De diagnose kan alleen worden gesteld met behulp van een eliminatiedieet. Dit dieet moet zelf worden bereid en bestaat uit een vleessoort die uw huisdier nooit eerder heeft gekregen (en er dus nog niet een allergie tegen kan hebben opgebouwd) en gekookte rijst of macaroni als koolhydraatbron. Het dieet moet minstens 6 weken worden verstrekt. Er mogen geen andere voedselbestanddelen worden gegeven, dus geen melk, snoepjes, worst en andere tussendoortjes. Om te voorkomen dat uw huisdier buiten op straat iets opeet, moet uw huisdier in de testperiode binnen worden gehouden of alleen onder begeleiding worden uitgelaten. Voor het aantonen van een voedselallergie is een commercieel hypoallergeen dieet niet betrouwbaar. Deze diëten bevatten te veel voedselbestanddelen, waardoor een negatief testresultaat nog geen voedselallergie uitsluit.
• Wat is de therapie?
  De therapie bestaat uit het vermijden van de oorspronkelijke voeding. Deze moet worden vervangen door een commercieel hypoallergeen voer. Om er achter te komen welk voer geschikt is voor de patiënt, kan, nadat de diagnose met het zelfbereide eliminatiedieet is gesteld, een testperiode met verschillende hypoallergene voeders worden ingevoerd. Een symptomatische behandeling van de jeuk met corticosteroïden heeft bij een voedselovergevoeligheid vaak geen effect. Op de kliniek gebruiken we Hills Feline Z/D ultra allergen free en Eukanuba Dermatosis Cat

VLOOIENALLERGIE

• Hoe ontstaat een vlooienallergie?
  De vlooienallergie kan ontstaan nadat uw huisdier herhaaldelijk is blootgesteld aan vlooienbeten. Vlooienallergische huisdieren zijn overgevoelig voor het speeksel van de vlo. Heeft een vlo gebeten, dan ontwikkelt uw huisdier een immunologische reactie. Deze immunologische reactie is verantwoordelijk voor het vrijkomen van bepaalde stoffen. Deze stoffen veroorzaken een ontstekingsreactie in de huid die gepaard kan gaan met jeuk. Is uw huisdier eenmaal gevoelig, dan is één beet per week voldoende om de allergische reactie in stand te houden.
• Op welke leeftijd komt het voor?
  In principe kan een vlooienallergie op iedere leeftijd ontstaan, maar huisdieren zijn zelden jonger dan 6 maanden. Het is geen geslacht- of rasgebonden aandoening.
• Wat is het klinisch beeld?
  Een vrij heftige jeuk - met name op de rug - is het eerste verschijnsel. De jeuk is eventueel seizoensgebonden, met een piek in de zomer en nazomer.
  
     
  Een poedel met erge jeuk tgv een vlooien allergie, rechts zie je een detailfoto
  
  Meestal bestaat de jeuk het hele jaar door.
  Een vlooienallergie gaat vaak gepaard met kale plekken en kleine korsten (een miliaire dermatitis). De plekken zijn met name gelokaliseerd op het achterste deel van de rug, de binnenzijde van de dijen, de buik, de flanken en de nek.
• Hoe wordt de diagnose gesteld?
  Een miliaire dermatitis kan ook worden gezien bij een voedselallergie, atopie of een mijteninfectie. Daarom is het belangrijk dat de diagnose wordt gesteld. Belangrijk is het verloop van de huidaandoening (eventueel seizoen van optreden), aanwezigheid van huidproblemen en jeuk bij de eigenaren en andere huisdieren en het effect van een goede vlooienbestrijding. Het effect van een grondige vlooienbestrijding is diagnosebevestigend.
• Wat is de behandeling?
  Naast eventuele symptomatische behandeling van uw huisdier, bestaat de therapie uit een uitgebreide vlooienbestrijding, gericht op de verschillende stadia van de vlooiencyclus.
  
  
  
  Belangrijk is dat de uitgebreide vlooienbestrijding het hele jaar door wordt uitgevoerd.
  
  

ATOPIE

• Hoe ontstaat een atopie?
  Een atopie is een overgevoeligheidsreactie voor bepaalde allergenen uit de omgeving. Deze allergenen kunnen worden ingeademd of via het maagdarmkanaal of de huid het lichaam binnenkomen. Door de overgevoeligheidsreactie komen stoffen in het lichaam vrij die huidproblemen of in sommige gevallen problemen van de luchtwegen kunnen geven.
  Stoffen die vaak een allergie veroorzaken, zijn: gras- en boompollen, plotselinge kou, kunstmest, huishoudproducten, huisstofmijten, antibiotica, bloemen en planten of huidschilfers van dieren of mensen.
• Wanneer komt het voor?
  Het is geen geslacht- of rasgebonden aandoening. De eerste verschijnselen lijken vooral op jonge leeftijd voor te komen. Bij de mens en hond is een duidelijk genetische component aanwezig, bij de kat is hierover nog te weinig bekend.
• Wat is het klinisch beeld?
  Bij de hond is er vaak sprake van een irritatie van de huid rond de ogen, rond de bek en van de onderpoten, wat zich uit in veel bijten aan de tenen. In sommige gevallen vertoont het dier echter een algemene huidontsteking, met een donkere verkleuring en verdikking van de huid in de oksels, de liezen en het halsgebied. Ooguitvloeiing en niesbuien behoren ook tot de symptomen.
  
     
  Een Golden retriever met enorme jeuk, korsten en pyoderma
  
     
  Verschillende gevallen van atopie bij een Ierse Setter en een Engelse Bulldog
  
  Bij de kat overheerst meestal het beeld van een irritatie van de hele lichaamshuid, maar soms is de kaalheid of de jeuk beperkt tot het kopgebied. De jeuk kan wel of niet seizoengebonden zijn, afhankelijk van het allergeen.
  
   
  Een andere Engelse Bulldog met enorme huidinfectie van het krabben.
  
  De jeuk hoeft niet altijd goed zichtbaar te zijn voor de eigenaar, met name als er sprake is van kale plekken zonder dat de huid is aangetast. Indirecte tekenen van likken zijn: braken van haarballen, haren in de ontlasting van de uw huisdieren, haren tussen de tanden of haarplukjes in de mand van uw huisdier. De huidafwijkingen kunnen verschillen. De vier meest voorkomende reactiepatronen zijn:
• kale plekken als gevolg van overmatig likken
• grote ontstoken plekken, met name aan kop en oren
• een eosinofiel granuloom, ulcus op de lip of een eosinofiele plaque
• kleine korstjes (een miliaire dermatitis
  
  Een combinatie van de bovenstaande reactiepatronen is mogelijk. Oogontsteking, hoesten en niezen kan wel of niet in combinatie met huidproblemen worden gezien.
• Hoe wordt de diagnose gesteld?
  Een atopie kan klinisch lijken op een vlooienallergie, een voedselallergie, een mijteninfectie of likken als gevolg van stress. De diagnose is te stellen door uitsluiting van andere aandoeningen in combinatie met het aspect van de huidveranderingen en het ziekteverloop.
  De betrouwbaarheid van een huidtest is niet 100%. Bloedtesten op basis van antigeenspecifieke antilichaamdetectie zijn nog niet volledig geëvalueerd, om als betrouwbaar te beschouwen.
  
  
  
  Toch kunnen huidtesten een goede hulp zijn bij het diagnostiseren van een allergie of atopie. Deze maltezer was 100% positief voor een huischimmel, we behandelden deze met een specifiek vaccin en na 6 maanden was de hond van het probleem af.
• Wat is de behandeling?
  • Behandeling van het auto-immuunsysteem
    Essentieel voor het functioneren van het immuunsysteem is dat het onderscheid kan maken tussen wat 'eigen' is en wat 'vreemd'. Het immuunsysteem moet op alle indringers reageren (vreemd), maar juist niet op moleculen van het lichaam zelf (eigen).
    Bij auto-immuunziekten spelen genetische, hormonale en omgevingsfactoren (waaronder ziekteverwekkers als virussen en bacteriën). Op het moment dat een allergische reactie optreedt in het lichaam, is het auto-immuunsysteem ook verstoord. Het is dienovereenkomstig onvoldoende alleen de allergie te behandelen. Het hieronder liggende auto-immuunsysteem dient ook behandeld te worden. Wij werken op de kliniek veel met essentiele vetzuren en met een nieuw product dat alopecia heet. Dit is een product van Novartis.
  • Behandeling van de allergie
    Allergie is het gevolg van een verstoring van het auto-immuunsysteem. Het kan in zeer veel verschijningsvormen voorkomen. Meestal zijn het huidaandoeningen met al dan niet jeuk. Prednisolone en antibiotica zijn in deze behandeling uitstekende hulpmiddelen. Essentiele vetzuren zijn ook van groot belang. Wij raden de omega3/omega6 vetzuren aan in de juiste verhouding.

© 2003 - dierenkliniek Causus - Oudenburg (Belgium) - info@causus.be - disclaimer

29-11-2009 om 00:00 geschreven door mailgroep

De optimale groei van puppies van grote rassen

Vergeleken met andere diersoorten en de mens vertoont het groeiproces bij honden in een relatief korte tijd opmerkelijke veranderingen. In het bijzonder bij grote rassen is de groei in de lengte (groei van lange botten) spectaculair. Op de leeftijd van 16 tot 18 maanden hebben deze honden hun uiteindelijke lichaamsomvang (niet hun uiteindelijke gewicht) bereikt.

  Kouros, onze hond, net volwassen geworden.

Groeischijven

De groei van botten in de lengte vindt plaats in de groeischijven. De botten groeien niet willekeurig, maar alleen in deze groeischijven van kraakbeen, die zich bevinden aan de uiteinden van de botten. Tijdens het groeiproces wordt het kraakbeen gemineraliseerd en omgezet in bot. Dit proces gaat door totdat het bot zijn uiteindelijke lengte heeft bereikt.

Verstoringen die zich tijdens dit proces kunnen voordoen leiden tot skeletaandoeningen die kreupelheid en misvorming van botten tot gevolg hebben. In de meeste gevallen doen deze aandoeningen zich voor in de schouder- en ellebooggewrichten. Ook het kniegewricht, het enkelgewricht en het heupgewricht kunnen worden aangetast.

    Een Shar Pei met zijn rechter pootje die niet helemaal recht      groeit.

Skeletaandoeningen

Onderzoek bij honden van grote rassen in Zweden, de Verenigde Staten, Duitsland, Australië en Nederland heeft aangetoond dat deze aandoeningen het gevolg zijn van abnormale ontwikkeling van het kraakbeen in het gewricht. Deze aandoening bij honden staat bekend als osteochondrose (OC) of osteochondritis dissecans (OCD). Aan de andere kant kan overbelasting van de gewrichten door een te hoog gewicht eveneens tot problemen leiden. Het bekendste voorbeeld hiervan is heupdysplasie (HD).

  Erge heupdysplasie bij een dobberman van 6 jaar oud.

Osteochondrose (OC) en heupdysplasie (HD) zijn aandoeningen die zich ontwikkelen tijdens de groei. Ze zijn erfelijk van aard en kunnen worden beïnvloed door omgevingsfactoren, zoals trauma. HD wordt gekenmerkt door een slecht in elkaar passend heupgewricht, door de vorm van de dijbeenkop of van de kom of van beide. Wanneer een hond geen HD heeft wanneer zijn skelet volgroeid is, zal hij dit nooit krijgen. In het geval dat een hond HD heeft, maar dit niet gediagnosticeerd is toen hij nog jong was, kan dit later gediagnosticeerd worden aan de hand van de daarop volgende artrose. Hetzelfde geldt voor OCD.

In verscheidene studies (waarbij genetische invloeden werden uitgesloten), is aangetoond dat bij opgroeiende puppies een relatief hoog gewicht door overmatige voeding (de puppy is te zwaar ten opzichte van het gewicht dat hij gezien zijn leeftijd zou moeten hebben) een aanzienlijke toename van klinische HD tot gevolg heeft. Een puppy slank grootbrengen geeft een significant resultaat en vanuit orthopedisch gezichtspunt heeft een slanke puppy de voorkeur boven een zwaarlijvige puppy. Overmatig gewicht veroorzaakt misvorming van het heupgewricht (in feite: verhoogt het het risico van HD). De algehele omvang (hoogte aan de schouder) wordt niet beïnvloed door de puppy zo te voeden dat hij slank blijft. Niet de omvang van de puppy groeit langzamer, maar het lichaamsgewicht, wat beter is.

Het risico van een te hoge calciuminname

Calcium is nodig voor de ontwikkeling van gezond botweefsel. Uit uitgebreid onderzoek is gebleken dat calcium de grootste risicofactor is voor de ontwik-keling van OCD. Een te hoge calciuminname verhoogt het risico van de ontwik-keling van klinische aandoeningen bij de hond. Overmatige calciuminname kan zich voordoen a) wanneer calciumsupplementen worden toegevoegd aan een complete en uitgebalanceerde voeding, b) wanneer het dier een complete voeding met een te hoog calciumgehalte krijgt of c) wanneer de eigenaar teveel calcium toevoegt aan een door hemzelf bereide voeding. Toevoeging van calcium aan complete en uitgebalanceerde voedingen dient onder alle omstandigheden vermeden te worden, omdat de hoeveelheid calcium in deze voedingen zorgvuldig is gereguleerd.

Het gevaar van een te hoog caloriegehalte

De ontwikkeling van heupdysplasie (HD) is niet gerelateerd aan de groei van botten in de lengte, maar wordt in hoge mate beïnvloed door voeding. Overmatige voeding (calorieën) tijdens de groei heeft een groter risico op de ontwikkeling van HD tot gevolg. Dit wordt veroorzaakt door de snelle toename van het lichaamsgewicht en het relatief onvolgroeide skelet dat dit lichaamsgewicht moet dragen.

Bij de geboorte bestaat het skelet grotendeels uit kraakbeen, dat geleidelijk wordt omgevormd tot bot. In vergelijking met bot is kraakbeen flexibel en kan en zal van vorm veranderen wanneer dit wordt belast. Wanneer het onvolgroeide skelet, en dus het onvolgroeide heupgewricht, overbelast wordt door het overmatige lichaamsgewicht van de hond (ten opzichte van zijn leeftijd), bestaat het gevaar dat de vorm van zijn heupgewrichten zich daaraan aanpast, wat dysplasie tot gevolg heeft.

HD is echter een erfelijke ziekte en wanneer de genen niet voorkomen in de foklijn, zal een overmatig lichaamsgewicht voor een gegeven leeftijd nooit HD tot gevolg hebben. Aan de andere kant is aangetoond dat, wanneer in de foklijn het risico van HD bestaat, overmatig voeden van de puppy de frequentie en de ernst van de aandoening sterk kan verhogen.

Hetzelfde geldt voor het relatieve risico van OCD en de groep aandoeningen die elleboogdysplasie (ED) genoemd worden. Een te snelle toename van het lichaamsgewicht verhoogt het risico dat deze aandoeningen zich voordoen. Evenwichtige groei in samenhang met een gereguleerde toename van het lichaamsgewicht geeft een optimaal eindresultaat: een gezonde, fitte hond. De juiste dagelijkse hoeveelheid voeding verzekert dat de hond zijn uiteindelijke omvang als volwassen hond bereikt en een optimale lichamelijke conditie verkrijgt.

Het eiwitgehalte heeft geen invloed

Onderzoek naar de groei van de Duitse Dog (Nap RC, Nederland) heeft aangetoond dat het eiwitgehalte in een voeding geen significante invloed heeft op de ontwikkeling van het skelet. Een hoge eiwitinname heeft geen verhoogd risico op de ontwikkeling van OCD of HD tot gevolg en heeft geen invloed op de lengtegroei van bot.

Speciale voeding voor de groei

Gegeven de hoge mate van skeletaandoeningen bij honden van grote rassen, is het goed nieuws dat er voeding beschikbaar is die speciaal is samengesteld om te voorzien in de behoeften van snel groeiende puppies van grote rassen. In deze producten zijn de resultaten van de laatste studies verwerkt, waarin calcium is aangewezen als de grote risicofactor in de voeding van grote rassen en ook verlaging van de algehele energie-inname wordt aanbevolen om gereguleerde groei te bewerkstelligen. Eukanuba Puppy & Junior Grote Rassen is speciaal samengesteld om de hond een lager caloriegehalte en een aangepaste verhouding tussen calcium en energie te bieden om een gezonde groei te ondersteunen. Deze voeding geeft iedere puppy van een groot ras optimale voedingsondersteuning!

© 2003 - dierenkliniek Causus - Oudenburg (Belgium) - info@causus.be - disclaimer

27-11-2009 om 18:15 geschreven door mailgroep

Uw puppy mee naar huis nemen.

Gedurende de eerste 12 weken van zijn leven leert uw puppy de meest belangrijke basisgedragingen, zowel van de moederteef als van u. Deze socialisatieperiode is zeer belangrijk en is bovendien bepalend voor de rest van zijn leven. Het is dus van groot belang dat de puppy rustig de tijd krijgt om alle indrukken te verwerken.

    Laat me met rust, ikke slaap.

Als u uw nieuwe puppy mee naar huis neemt, zal het veel nieuwe indrukken opdoen. Hierdoor kan het diertje in het begin een beetje onzeker zijn. Veel genegenheid, een eigen plaats en een rustige omgeving zijn daarom belangrijk.
Probeer hem niet te veel op te pakken, maar laat hem juist naar u toe komen. Honden zijn van nature sociale wezens, daarom hebben zij behoefte aan aandacht. In het begin heeft een puppy moeite met alleen zijn, maar in de loop der tijd kan hij steeds langer alleen zijn.
De eerste nacht mist uw puppy vaak de warmte en liefde van het nest. Dit gemis kunt u verminderen door een doek of speeltje met de lucht van het nest in zijn mand te leggen.

    Wie van de drie gaat mee naar huis.

Na een ongelukje kunt u uw puppy beter niet straffen; hier wordt hij namelijk angstig van. Het werkt beter om uw puppy te belonen bij alles wat hij goed doet. Dit kan in de vorm van een klein hondenkoekje of met uw stem. Honden wennen heel snel aan bepaalde gewoonten, daarom is het heel belangrijk dat u altijd consequent bent.

Uw puppy een eigen plek geven.

Uw puppy heeft behoefte aan een behaaglijk en veilig plekje waar hij zich terug kan trekken als hij behoefte heeft aan rust. Een hondenmand, hondenkussen of bench biedt hem die mogelijkheid. De materialen dienen goed reinigbaar te zijn in verband met onzindelijkheid en ongedierte.

Eerst vechten om een plekje                                                                                                                        om daarna samen te zoeken naar een plaatsje

Het beste kunt u een plaats uitzoeken waar uw puppy het zicht heeft over de hele leefruimte, zodat hij zich betrokken voelt bij het gezin.
Zijn ‘plaats’ moet een plek zijn waar uw puppy graag gaat liggen. Het is dus niet verstandig uw puppy naar zijn plaats te sturen omdat hij straf heeft.

Benodigdheden voor uw puppy.

Waterbak en etensbak (voor grote honden bijvoorkeur op een standaard)

• Een voedzame voeding afgestemd op de behoefte van uw puppy
• Mand, kussen of bench
• Borstel en (vlooien) kam
• Adreskoker, naampenning of microchip
• Halsband en riem
• Hondenshampoo, tandenpasta en tandenborstel
• Speeltjes van hoge kwaliteit die veilig zijn om mee te spelen, op te kauwen en het wisselen van de tanden te vergemakkelijken, zoals bijvoorbeeld een floss touw, stoffen honden-speeltje of rubberen bal.

Uw puppy oppakken.

Soms is het moeilijk om de verleiding te weerstaan, maar laat uw puppy altijd naar u toekomen. Op die manier weet uw puppy dat u de baas bent. Als u hem oppakt, doe het dan op de volgende wijze:

• Plaats een hand onder zijn romp en de andere onder zijn borstkas.
• Pak hem met beide armen op.
• Houd hem tegen uw lichaam, zodat hij zich veilig en beschermd voelt.

  Plaats een hand onder zijn romp en de andere onder zijn borstkas

  Pak hem met beide armen op

  Houd hem tegen uw lichaam, zodat hij zich veilig en beschermd voelt

Uw puppy zindelijk maken.

Over het algemeen is een puppy reeds (krant)zindelijk als hij weg mag bij zijn moeder. Door hem elk uur mee naar buiten te nemen en telkens hetzelfde rondje te lopen, leert uw puppy waar hij zijn behoefte moet doen. Op het moment dat hij zijn behoefte heeft gedaan, hoort u hem uitgebreid te belonen.

Een vast ritme en routine is heel belangrijk in het leven van uw hond. Op een vast tijdstip eten, na het eten rusten (vooral grote honden i.v.m. maagkanteling) en uitlaten na het slapen is heel belangrijk.
Een volwassen hond moet minimaal 4 keer per dag worden uitgelaten, maar een puppy natuurlijk veel vaker. Vaak kunt u aan het gedrag zien dat uw puppy hoge nood heeft. Hij gaat dan bijvoorbeeld rondjes draaien, piepen of bij de deur zitten. Het kan voorkomen dat uw puppy zijn behoefte niet kan ophouden. In dat geval mag hij niet worden gestraft, omdat hij het verheffen van uw stem of een tik niet in verband kan brengen met het ‘ongelukje’.
Als u uw puppy op heterdaad betrapt, neem hem dan snel mee naar buiten en prijs hem wanneer hij klaar is.

Uiterlijke verzorging en baden.

• Uiterlijke verzorging.

Regelmatig borstelen en kammen is essentieel voor honden.
Hierdoor worden niet alleen losse haren, vuil en parasieten verwijderd, maar de bloedtoevoer naar de huid wordt tevens gestimuleerd. Het gevolg is een gezondere en glanzende vacht.
Als uw puppy het borstelen en kammen als een prettige bezigheid ervaart, zal hij snel leren rustig te staan of te zitten - iets dat ook helpt bij een bezoek aan de dierenarts of trimsalon. Gebruik altijd een borstel die bestemd is voor het onderhouden van de vacht van een hond.

  Als Uw hondje lang haar heeft is regelmatig kammen belangrijk.

De juiste borstel is afhankelijk van de vacht van uw hond. Over het algemeen wordt gebruik gemaakt van een vlooienkam, een universeelborstel en eventueel een rubberen borstel.
Uw dierenspeciaalzaak, trimsalon of fokker kan u adviseren over de beste hulpmiddelen voor het onderhouden van de vacht van uw hond.

• Baden

Door regelmatig wassen van uw hond kunnen essentiële oliën uit zijn vacht worden gewassen, waardoor zijn vacht doffer en minder waterdicht wordt. Toch is het raadzaam uw puppy een keer te wassen voordat hij drie maanden oud is. Als hij echt heel vies is of naar de trimsalon moet, zal hij waarschijnlijk rustig blijven tijdens het wassen.

Het beste kunt u uw puppy in de badkuip of de gootsteen wassen met lauw water en een shampoo specifiek voor honden. Uw puppy zal waarschijnlijk rustig blijven als u tegen hem praat en hem rustig aait, terwijl u zijn lichaam nat maakt. Na het wassen moet de shampoo goed worden uitgespoeld.

Zijn kop kunt u het beste als laatste wassen, zodat uw puppy rustig blijft staan. Als er water in zijn oren komt of de shampoo in zijn ogen jeukt, zal hij onrustig worden en zich gaan uitschudden.

Nadat uw puppy goed afgespoeld is, droogt u hem grondig met een handdoek. Op een warme dag kunt u hem mee naar buiten nemen en hem op een natuurlijke manier laten drogen. Anders droogt u de vacht met een föhn op een warme (niet te hete) stand. Uw puppy moet altijd helemaal droog zijn, anders kan hij onderkoeld raken.

Tanden wisselen en kauwen.

Op een leeftijd van ongeveer drie maanden begint uw puppy met het wisselen van de tanden. Om dit te stimuleren heeft hij behoefte om te kluiven. Door het verstrekken van kauwmateriaal voorkomt u dat uw puppy bijvoorbeeld aan het meubilair of schoenen begint.

  Ringo, mijn hond, met zijn favoriete speeltje

De meeste geschikte materialen zijn kauwbotjes van buffelhuid, harde brokjes en een floss touw. Voor al het speelgoed en kluifmateriaal geldt dat het van betrouwbaar materiaal moet zijn en een goede afmeting heeft. En zelfs dan kan uw puppy het speelgoed stuk krijgen met zijn scherpe tandjes. Laat uw puppy dus altijd onder toezicht met botjes en speelgoed spelen.

Geef droge voeding.

Om tandsteen en plaque onder controle te houden, heeft een hond kauwmateriaal nodig. Naast kluifjes helpt een droge voeding het gebit schoon te houden. Ook het wisselen van de tanden en kiezen wordt gestimuleerd door het kauwen op een harde voeding. Als de bek van uw puppy gevoelig is, kunt u droge voeding zacht maken door deze eerst in warm water te weken.

Als uw puppy langdurig weinig eetlust heeft, kunt u het beste even een afspraak maken bij uw dierenarts voordat u overstapt op een andere voeding.

Bezoek aan de dierenarts en gewenning

Na de geboorte is uw puppy al meerdere malen onderzocht en behandeld door een dierenarts. En dit behoort gedurende zijn hele leven te worden voortgezet.

• Bezoek aan de dierenarts.

De moedermelk beschermt een puppy tot een leeftijd van ongeveer 6 weken tegen diverse ziekten en virussen. Daarna moet het immuunsysteem van de puppy zijn werk gaan doen. Om dit te ondersteunen wordt een puppy op een leeftijd van 6 tot 8 weken voor het eerst ingeënt. Voor volledige bescherming dient u diverse keren met uw puppy naar de dierenarts te gaan voor een reeks injecties. Ook een volwassen hond behoort jaarlijks een inenting te krijgen. Naast deze inenting is het belangrijk om uw hond minimaal twee keer per jaar te ontwormen.

• Regelmatige controles.

Uw puppy moet er aan wennen om beetgepakt te worden. Door regelmatig zijn ogen, oren, bek, voetzolen, nagels, huid en vacht te controleren, voorkomt u dat uw puppy pijn heeft zonder dat u het weet. Aarzel niet naar uw dierenarts te gaan als u iets ongewoons opmerkt.

  Regelmatig naar de tanden kijken is noodzakelijk.

Voeding en lichaamsbeweging.

Voeding en lichaamsbeweging zijn essentieel voor het welzijn van uw hond. En zeker voor een puppy; die is speels en energiek. De hoeveelheid lichaamsbeweging die uw puppy nodig heeft, is afhankelijk van zijn ras. De levensstijl, de grootte en de levensfase van uw puppy zijn bepalend voor de voedingsbehoefte. De voedingsbehoeften zijn zo belangrijk, daarom worden deze in een apart gedeelte behandeld.

Symptomen van ziekte.

Als uw puppy zich niet goed voelt, merkt u dat vaak aan zijn gedrag. Een snel bezoek aan de dierenarts zal bevestigen of er iets aan de hand is. Hieronder worden symptomen van een mogelijk slechte gezondheid genoemd.

• Niet willen eten en drinken
• Plotseling gewichtsverlies of -toename; langdurig geleidelijk gewichtsverlies
• Traagheid, geen zin in spelen of naar buiten gaan
• Heel vaak of minder vaak urineren
• Bloed in de ontlasting of losse vormloze ontlasting; diarree
• Aanhoudend braken
• Overmatige speekselvorming, Onregelmatige ademhaling
• Doffe vacht

Basistraining.

Niemand houdt van een ongehoorzame en onhandelbare hond. Dus hoe eerder u met zijn training begint, hoe beter.
Veel professionele trainers adviseren een vroegtijdige gehoorzaamheidscursus voor puppies om het trainingsproces op gang te helpen.
Een van de eerste dingen die u uw puppy moet leren, is het reageren op zijn naam. Als u zijn naam noemt wanneer u hem liefkoost en wanneer u hem eten geeft, zal hij snel luisteren naar zijn naam wanneer u hem roept. Herhaling en veel geduld is belangrijk bij het trainen van puppy’s.

Een paar tips voor training:

• Houd een schema aan van twee dagelijkse trainingsessies van vijf minuten.
• Gebruik dezelfde woorden op dezelfde toon voor bepaalde bevelen om verwarring te voorkomen.
• Wees serieus, zodat uw puppy weet dat hij zijn training serieus moet nemen.
• Als uw puppy merkt dat u uw geduld verliest, maakt dat de training moeilijker. Probeer dus altijd kalm te blijven.
• Een puppy leert meer van een positieve en enthousiaste reactie van u, dan van een afstraffende correctie. Het slaan of stem verheffen maakt een puppy vaak onzeker, terwijl een puppy een handeling juist zal herhalen als uw reactie daarop heel plezierig was.
• Beëindig de trainingsessies in een gelukkige sfeer.

Halsband en riem.

In het begin zal uw puppy het heel vreemd vinden om iets om zijn nek te dragen. Wen uw puppy daarom eerst aan het dragen van een zachte halsband. Na een poosje bevestigt u een korte, lichte riem aan de halsband. Het doel is uiteindelijk dat hij met u mee loopt zonder dat hij aan de riem trekt. Als hij voor u uit loopt of achterblijft, geeft u alleen een zacht rukje aan de riem.

Reizen met uw puppy.

Het reizen per trein, bus en auto op jonge leeftijd heeft tot gevolg dat uw puppy graag met u mee gaat. Laat hem eerst wennen aan korte ritten van vijf tot tien minuten. Maak de ritten geleidelijk langer totdat uw puppy zich op zijn gemak lijkt te voelen. Uiteindelijk kunt u hem meenemen voor een echte reis van ongeveer twee uur. De volgende adviezen zijn nuttig voor zowel lange als korte ritten:

nutttige adviezen.

• Neem een passagier mee om voor uw puppy te zorgen tijdens zijn eerste autoritten.
• Geef uw puppy twee tot drie uur voor de rit geen eten.
• Laat hem voor uw vertrek uit.
• Neem zijn favoriete kussen en speeltjes mee, zodat hij zich thuis voelt.
• Zorg voor goede ventilatie in de auto, maar uw puppy mag niet zijn kop uit het raam steken.
• Stop na maximaal iedere twee uur om hem de gelegenheid te geven om te drinken, te lopen en zijn behoefte te doen.
• Aan het einde van de rit beloont u uw puppy voor zijn geduld.

Voeding voor uw puppy.

De energiebehoefte van een hond is gedurende de groeifase het grootst. In het eerste jaar groeit uw puppy ongeveer evenveel als een mens gedurende de eerste 14 levensjaren. Een goede en uitgebalanceerde voeding is dan ook van noodzakelijk belang. Een goede voeding bevat als hoofdbestand-deel veel vlees in plaats van plantaardige producten. En is bovendien afgestemd op de behoefte van uw puppy.

In Dierenkliniek Causus kozen wij voor het merk Eukanuba. Wij hebben altijd het hele gamma in voorraad en zijn ook steeds bereid voor verdere uitleg.

De Eukanuba hondenvoedingen kennen een goede verteerbaarheid door het gebruik van vers vlees. Daarnaast wordt er gebruik gemaakt van natuurlijke antioxidanten, zoals Vitamine E en Rozemarijnolie.
En natuurlijk zijn alle Eukanuba formula’s compleet en uitgebalanceerd, zodat u er niets aan toe hoeft te voegen. Alleen een bak met water heeft uw puppy dan nog nodig.
Eukanuba is verkrijgbaar in vier specifieke formules afgestemd op de behoefte van uw puppy. Er wordt onderscheid gemaakt tussen verschillende rasgroottes om een gelijkmatige ontwikkeling van uw puppy te bevorderen.

© 2003 - dierenkliniek Causus - Oudenburg (Belgium) - info@causus.be - disclaimer

27-11-2009 om 18:12 geschreven door mailgroep

De juiste sterilisatieleeftijd

door Hans van Zoolingen. vrijdag 06 november 2009 | 06:52 | Laatst bijgewerkt op: vrijdag 06 november 2009 | 12:32

Foto: StockXchng

Wanneer jou als dierenarts om advies wordt gevraagd in een bepaalde kwestie en je verhaal verschilt wezenlijk van hetgeen je jaren daarvoor verkondigd hebt, dan is dat nou niet bepaald vertrouwenwekkend.

Het is daarnaast natuurlijk ook verwarrend voor een diereneigenaar, maar ja, sommige inzichten veranderen nou eenmaal naarmate we meer kennis opgedaan hebben over bepaalde zaken. Neem nou de simpele vraag: op welke leeftijd kan ik het beste mijn hond laten steriliseren?

Toen ik net in de praktijk werkzaam was, luidde het credo: na de eerste loopsheid. Achteraf bezien was dit zo gek nog niet. Echter, na een aantal jaren veranderde dit advies. Bij honden, zo werd er verteld, die gesteriliseerd worden voor de eerste loopsheid, zouden op latere leeftijd nooit mammatumoren ontstaan. Eigenlijk te mooi om waar te zijn.

Over de nadelen van een vroege sterilisatie werd amper gesproken. En die zijn er wel degelijk, zoals iets meer kans op het ontstaan van incontinentie, vooral bij bepaalde rassen, of de kans op het veranderen van de vachtstructuur. Voor wat betreft het ontstaan van kwaadaardige mammatumoren, wordt nu een leeftijdsgrens van 2,5 jaar leeftijd aangehouden. Voor die leeftijd steriliseren verlaagt het risico op het ontstaan hiervan, waarbij nog wel geldt dat hoe vroeger gesteriliseerd wordt, hoe lager het risico wordt. Als de hond eenmaal ouder is dan 2,5 jaar, dan is er in dat opzicht niets meer te winnen.

Helpt het dan wel om een hond te steriliseren die, al dan niet kwaadaardige, gezwelletjes in de melkklieren heeft? Tot voor kort beantwoordden we die vraag altijd met een volmondig 'ja'. Wat blijkt nu? Als het om recidieven of uitzaaiingen gaat, helpt het sowieso niet. Het overgrote deel van deze tumoren blijkt ongevoelig te zijn voor hormonen, dus ook voor eventuele invloeden van de hormonen die door de eierstokken geproduceerd worden.

Dat is ook de reden waarom een hormonale therapie, zoals die bij de mens wel wordt toegepast, bij een hond niet zinvol is. Als het niet om kwaadaardige maar om goedaardige gezwelletjes gaat, zou het mogelijk wel kunnen schelen, althans, als het om een dier gaat dat jonger is dan 7,5 jaar. Bij een dier dat ouder is, heeft dit geen zin meer.

Dat betekent dus voor een hond van pakweg 5 jaar, dat je eerst pathologisch onderzoek zou moeten doen om te bepalen of sterilisatie nog enig nut heeft als het gaat om het tegengaan van melkkliertumoren.

Verwarrend verhaal? Eigenlijk wel, en, wanneer doe je het goed? Vijf maanden geleden zou ik een 3,5 jarige hond steriliseren. Bij het openen van de buik trof ik een grote tumor van de eierstok aan met uitzaaiingen door de hele buik.

Uitzonderlijk, dat zeker, maar hoe je het ook wendt of keert, het had voorkomen kunnen worden.


Bron : De Gelderlander

11-11-2009 om 14:02 geschreven door mailgroep

verharen

Verharen De meeste honden verharen alleen in de ruiperiode overmatig. In deze periode (lente en herfst) wisselt de vacht van zomer- naar winteruitvoering en andersom. In deze periode zult u extra moeten borstelen om de hond door de rui heen te helpen en zo bent u zelf ook het snelst van een huis vol haar af.

Een aantal honden verharen het hele jaar door overmatig. Hier is het normale ritme in de ruiperiode duidelijk ontregeld. Weersomstandigheden kunnen deze periode grondig beïnvloeden, maar ook het overwegend binnenshuis houden van de hond, het overdreven borstelen van de vacht en onaangepaste voeding kunnen in dit ruiproces hun invloed doen gelden.

Overborstelingseffect

Hoe kunt u dit proces nu keren?

De trimsalon kan u helpen

02-10-2009 om 16:48 geschreven door mailgroep

EERSTE HULP BIJ DIEREN
Wat te doen bij Zonnesteek?

Een dier raakt bevangen door warmte, als de temperatuur en de vochtigheidsgraad in zijn omgeving zo hoog zijn, dat zijn lichaam de normale temperatuur niet meer kan handhaven. Hijgen of transpireren om de lichaamstemperatuur te verlagen heeft dan geen effect meer, en uiteindelijk bezwijkt het dier.

Het komt het meest voor bij honden die in de zomer in een auto worden achtergelaten. Er is dan zeker niet aItijd sprake van achteloosheid; de afwezigheid kan langer duren dan gepland en een auto kan pas later in de volle zon komen te staan.

Verschijnselen: Hoge lichaamstemperatuur (boven de 41,5° C), snel hijgen, overvloedig kwijlen, tong en lippen hebben een zeer rode kleur, braken, diarree. Uiteindelijk raakt het dier in coma.  Dit is een levensbedreigend spoedgeval!!

Spoedhulp:

·                Haal het dier zo snel mogelijk uit de warme omgeving

·                Zo snel mogelijk de lichaamstemperatuur verlagen met behulp van lauw water, onder de douche of eventueel in een sloot (langzaam in het water laten zakken). Ga er mee door totdat de temperatuur tot onder de 39,5° C is gezakt (temperatuur altijd rectaal opnemen; normale lichaamstemperatuur van een hond en kat is 38-39° C)

·                Het dier zo snel mogelijk naar de dierenarts (laten) vervoeren.

17-07-2009 om 12:14 geschreven door mailgroep

Tips voor de verzorging van honden- en kattenvachten

Kwaliteitsvoeding geven en de pels regelmatig borstelen bezorgen de meeste honden en katten een vacht die straalt van gezondheid. Sommige onder hen hebben echter bijkomende hulp nodig om met hun vacht goed voor de dag te komen.

Fundamentele rol van de voeding

De voeding die u aan uw hond of kat geeft, speelt een belangrijke rol voor het behoud van een goede
gezondheid, een gezonde huid en een mooie vacht . Indien u uw huisdier evenwichtige
kwaliteitsvoeding geeft, zal het alle vitaminen, eiwitten en voedingsstoffen krijgen die nodig zijn voor
een gezonde huid.

Voedingssupplementen

Ondanks een goede gezondheid en een gezonde voeding, hebben sommige honden en katten een doffe
vacht of zij verliezen veel haren , zelfs buiten de ruiperioden. In die gevallen kan de
gezondheid van de huid verbeterd worden dankzij voedingssupplementen die te verkrijgen zijn in de
vorm van tabletjes of siroop. Deze supplementen bevatten vitaminen (A, B, E, PP, biotine), essentiële
vetzuren, zink en aminozuren. Deze bestanddelen bieden de huid een betere bescherming, een betere
gezondheid en een goede keratinesynthese. Zij hebben bovendien ook een preventieve functie tegen
roos en haar uitval.

Regelmatig borstelen maar niet te dikwijls in bad

Gewoonlijk zorgen katten zelf voor een goede lichaamshygiëne dankzij hun grondig toilet. Zwaarlijvige
katten hebben het echter soms moeilijk om hun rug en anusstreek te wassen zodat een regelmatige
borstelbeurt, eventueel vergezeld van een plaatselijke shampoo, soms nodig blijkt. Katten met
halflange en lange haren moeten zeker om de twee à drie dagen geborsteld worden om de
dode haren te verwijderen en om de vorming van knopen te vermijden.
Voor honden hangt de frequentie van het borstelen af van de lengte en de dichtheid van de
vacht . Sommige honden met kort haar moeten praktisch nooit geborsteld worden.
Katten en honden in bad stoppen gebeurt met speciale shampoo en alleen wanneer het echt nodig is.
Honden met lang haar mogen om de vier tot acht weken in bad en honden met kort
haar mogen slechts twee tot vier keer per jaar een bad krijgen wanneer dat nodig is. Welke
vacht uw hond ook heeft, hij moet na elke wandeling in het bos of op het strand afgedroogd en
geborsteld worden om modder, zand en plantenresten te verwijderen.

verzorgingsproducten

Om de kwaliteit van de vacht van uw hond of kat te verbeteren, hebben laboratoria
huidverzorgingsproducten ontworpen in de vorm van pipetten die enkele milliliter van een vocht
bevatten dat op de huid van uw huisdier moet gedruppeld worden. Deze pipetten bevatten natuurlijke
bestanddelen zoals poly-onverzadigde vetzuren, essentiële rozemarijnolie, lavendel en andere planten,
en ten slotte vitamine E. Een behandeling van twee maanden, waarbij elke week één pipet op de huid
wordt gedruppeld, maakt het mogelijk om de huid en de vacht te hydrateren en te verzachten
en om de slechte geuren te verdrijven. De pels van uw huisdier is nu opnieuw glanzend en
vrij van roos.
Tot slot, voor de honden die een abnormaal vette huid hebben, bestaan er pipetten om de hoeveelheid
huidsmeer te verminderen. Hierdoor verhoogt u de werking van de speciale hondenshampoos tegen
overtollig huidsmeer.

Anne Pensis, dierenarts
e-gezondheid

07-05-2009 om 19:28 geschreven door mailgroep

Dieren en gezondheid: verzorg de tanden van uw hond!

Als u het gebit van uw hond goed verzorgt, kunt u zijn leven aan uw zijde verlengen! De twee gouden regels: vleesbrokken en tandenpoetsen!

De 42 tanden van de vleeseter

Vanaf de vierde maand maken de melktanden van uw puppy geleidelijk aan plaats voor de volwassen tanden. Met 4,5 maand heeft hij meestal zijn definitieve snijtanden, de hoektanden verschijnen met 5 maanden. De kiezen of maaltanden verschijnen vanaf de 6de maand en met 7 maanden is het definitieve gebit volledig. Uw hond heeft dan de 42 tanden van een vleeseter. Van dan af is het belangrijk dat u zijn gebit goed verzorgt om achteraf geen tandproblemen te krijgen.

Tandsteen, de vijand van de tanden

Elke keer dat uw hond eet, zetten er zich voedingsresten neer op zijn tanden. De bacteriën gebruiken die restjes om zich te vermeerderen en vormen op de tanden een film, de zogeheten tandplaque . Die plaque - hij is voor het blote oog niet te zien - voedt weer andere bacteriën en veroorzaakt de vorming van tandsteen. Als dat op de tanden blijft zitten, kan er een ontsteking van het tandvlees volgen. Dat wordt dan rood en gaat opzwellen.

In dat stadium is verwijderen van het tandsteen de enige mogelijke behandeling. De ingreep gebeurt bij honden onder volledige verdoving. Als het tandsteen niet verwijderd wordt, gaat het beetje bij beetje de ligamenten die de tanden met de kaak verbinden, aantasten. De tanden komen dan los te zitten en vallen uit. Er kunnen ook abcessen ontstaan en soms kan de ontsteking nadien overgaan op andere organen, zoals het hart of de lever. Alle honden hebben last van tandsteen, maar sommige kleine rassen zijn er gevoelig voor en ontwikkelen het heel snel. Dat is onder meer het geval met leeuwhondjes, yorkshires en poedels.

Hoe de symptomen van een ongezond gebit te herkennen?

Een slechte adem is vaak een alarmsignaal dat erop wijst dat de tanden niet in orde zijn, al kunnen er nog heel wat andere oorzaken in het spel zijn (slechte vertering…)

De tandvleesontsteking die door het tandsteen is veroorzaakt, is bovendien een pijnlijk fenomeen. De pijn kan tot uiting komen door een overmatige speekselproductie, problemen om het voedsel te kauwen, en in een verder gevorderd stadium, het gewoon weigeren van voedsel. Als u dan de lippen van uw hond omhoog zou doen, zou u het tandsteen goed zien zitten. Het is een bruinachtige neerslag die in een eerste fase vaak op het oppervlak van de kiezen en aan de basis van de hoektanden verschijnt.

Vleesbrokken en tandenborstel

Als u wilt voorkomen dat uw hond zijn tanden verliest, moet u twee regels in acht nemen. Eén: geef hem voedsel op basis van droge vleesbrokken . Die zullen bij het kauwen automatisch de tanden reinigen. Regel twee: verwijder dagelijks de tandplaque met een tandenborstel en tandpasta voor honden (die heeft een vleessmaak). Om de tandverzorging gemakkelijker te laten verlopen, moet u uw hond daar zo vroeg mogelijk aan leren wennen! Als dat niet gebeurt en de verzorging niet vlotjes loopt, zijn er nog andere, weliswaar minder efficiënte middelen voor tandreiniging die toch hun nut hebben. In speciale dierenzaken vindt u voorwerpen en botten in rundshuid om op te kauwen en ook ontsmettende producten die u dagelijks in het drinkwater van uw hond moet doen.
(DA Pensis)

16-04-2009 om 00:03 geschreven door mailgroep

Ontwormen moet zeker VIER MAAL PER JAAR gebeuren.

Vlooien :

Het vlooienseizoen zal weldra beginnen. Eens de buitentempertuur boven de 10 °C komt zijn ze er weer. Dus preventie is ook hier aan de orde binnen een paar weken. Zeker niet vergeten.

Vaccinatie :

Ik weet dat de meeste dieren in orde zijn met de vaccinaties, maar voor diegenen die dat niet zijn: kijk een in je vaccinatieboekje en laat het zo snel, mogelijk in orde brengen.

Laser :

Ik wou ge toch ook melden dat na de humane geneeskunde ook de diergeneeskunde gebruik maakt van de laser voor operaties en bepaalde fysio-behandelingen. Je zal hem niet in elke dierenartspraktijk vinden, maar in de toekomst toch meer en meer. Het voordeel is namelijk dat er minder bloedingen optreden bij een operatie en dus minder risico.

Chip :

Alle honden dienen een chip te dragen, maar voor paardenliefhebbers moet gezegd dat het vanaf begin dit jaar verplicht is om alle paardachtigen van een chip te voorzien, alsook in te schrijven in een register. De dierenarts kan je meer info geven daaromtrent.

Tandsteen :

Veel spijsverteringsproblemen bij honden en katten liggen aan een slecht verzorgd gebit. Kijk eens nar de tanden van je troeteldier: als die lichtbruin gekleurd zijn, en je een onaangename geur waarneemt, laat je best eens het tandsteen verwijderen. Je zal veel moeilijkheden voorkomen. Je kan een afspraak nemen voor zo’n behandeling.

Ik denk dat ik hiermee al wat belangrijke punten aangehaald heb. Nu nog de raad opvolgen en je dier is weer tiptop in orde . Is dat geen prettig vooruitzicht?

19-02-2009 om 00:00 geschreven door mailgroep