Hallo bezoeker,
welkom op het blog van de Mailgroep Huisdieren, een hechte groep Dierenvrienden-SeniorenNetters, die er zijn voor, door en met elkaar.
Op dit blog kunnen jullie kennismaken met onze dieren, tips vinden over de verzorging en de gezondheid van de dieren, dierengedichten en dierenartikels lezen, werkjes in verband met dieren bekijken, enz.
Veel kijk- en leesplezier!
31-03-2009
Bengaalse Varaan
De Bengaalse varaan of dtua ngern dtua tong of "ตัวเงินตัวทอง" noemt men in de isaanstreek "ตัวเหี้ย" of dtua hîa. Voor de tweede keer hebben we er een opgemerkt in de Mae Nam Chi die kronkeld door het resort waar we wonen. Wikipedia schrijft: De Bengaalse varaan (Varanus bengalensis) is een grote hagedis uit de familie varanen. De ondersoort Varanus bengalensis nebulosus komt voor in Thailand en wordt tot bijna twee meter lang.
Dit prachtexemplaar met een vleugelslag vergelijkbaar van een volwassen mus, kwam me vandaag tijdens de schemering letterlijk in het gezicht gevlogen.... Beide van de schrik bekomen, zocht ze haar toevlucht echter tegen een boom zodat ik de nodige beelden kon nemen.
De uilvlinder (Erebus macrops) is een nachtvlinder uit de familie van de Noctuidae, de uilen. De vlinder heeft een spanwijdte van ongeveer 12 centimeter, zeer groot voor een uil. De vlinder komt in de subtropische delen van Afrika en Azië voor.
Vanwege de grootsheid van dit exemplaar.... voor één keer een grotere foto.
Als tegenhanger van onze tegenwoordig in België of Nederlandse zeldzame meikever hebben we hier in Thailand dit exemplaartje.
De meeste soorten hebben een rond, bol lichaam, korte tasters en grote, soms glanzende dekschilden, vaak met lengtegroeven en soms met beharing. Ze hebben platte, waaiervormige uiteinden aan de tasters, hiermee sporen mannetjes en vrouwtjes elkaar op om te kunnen paren.
Een aantal soorten, met name de grotere kevers kennen een larvestadium van meerdere jaren. Volwassen kevers leven doorgaans niet lang; enkele weken tot een maand, en eten vaak plantendelen als nectar, fruit en stuifmeel. De keverlarven leven lang niet altijd van levend plantaardig materiaal: er zijn vele soorten die zich met rottende bladeren en humus voeden, onder andere de afgebeelde Chrysina macropus.
Wat staat me eigenlijk te wachten als ik aan een pup begin?
Wat staat me eigenlijk te wachten als ik aan een pup begin?
Kom vast in de stemming...
(auteur onbekend)
* Schenk op diverse plaatsen een scheut koude appelsap over de vloerbedekking en ga in het donker blootsvoets rondlopen
* Draag een sok met een flink gat ter hoogte van je teen
* Ga zodra je wakker wordt buiten in de regen staan en zeg: 'Kom op, brave pup zijn, plasje doen, schiet op!'
* Bedek al je goede kleren met hondenhaar. Witte haren op donkere pakken, donkere haren op lichte kleding. Laat ook wat haar in je eerste kop koffie van de dag drijven
* Doe een vangspelletje met een kletsnatte tennisbal
* Ren met je blote voeten de sneeuw in om het tuinhek dicht te doen
* Keer een mand met schone was om en verspreid de inhoud over de hele vloer
* Laat je ondergoed op de vloer van de woonkamer liggen, dat is namelijk de plaats waar de pup het straks toch naar toe zal sjouwen (vooral als je visite hebt)
* Spring vlak voor het eind van je favoriete televisieprogramma uit je stoel en ren naar de deur, terwijl je roept: 'Nee, nee! Dat moet je BUITEN doen!' Zorg dat je het eind van het programma mist
* Leg 's ochtends een klodder chocoladepudding op de vloerbedekking, en ruim die niet op voordat je 's avond thuiskomt van je werk
* Bewerk de poot van de eettafel een paar keer met een schroevendraaier - je pup gaat er straks toch op kauwen
* Pak een warm, zacht dekentje uit de kast en trek dat over je heen. Zo voelt het straks als je een slapende pup op je schoot hebt liggen
Zeldzaam zebrapaard op nippertje van slachtbank gered
Zeldzaam zebrapaard op nippertje van slachtbank gered
Archiefbeeld van een zebrapaard.
Een erg zeldzaam zebrapaard is door een Zuid-Afrikaanse vrouw van de slachtbank gered. Op het laatste nippertje bood ze de slachtprijs voor het koperbruine dier met zebrastrepen, dat een zebravader en een paardenmoeder heeft.
Aanvaard Koopster Sandy Barnes zegt in de krant The Star dat ze op het internet had ontdekt dat er slechts weinig van deze zebrapaarden bestaan. Haar eigen 22 paarden hebben de nieuweling onmiddellijk aanvaard, ondanks dat het dier rare geluiden maakt. het dier stoot klanken uit die het midden houden tussen het gehinnik van een paard en het geblaf van een zebra. (dpa/eb)
BRUSSEL- Een gelukkige hond die zijn plaats kent in het gezin, heeft weinig reden om te blaffen. 'Het is de taak van de baas om een hond alleen dan te laten blaffen wanneer het nodig is', zegt dierendokter Rob Lückerath. 'Dat kan je aanleren, met enkele trucjes en best van kleinsaf.'
Blaffen is voor een hond wat praten is voor de mens. 'Een hond die blaft, heeft lang niet altijd kwade bedoelingen', zegt Rob Lückerath. 'Hij wil gewoon wat vertellen. Dat begint al in het nest. De puppy is nog maar een dag geboren en je hoort hem al piepgeluidjes maken. Daarmee wil hij mama vertellen dat hij honger heeft, kou, pijn of ongemakkelijk ligt. Na ongeveer een week gaat het gepiep over in zachte kefgeluidjes. Hij kan al net iets beter zeggen hier lig ik, een beetje aandacht graag .'
Niet elke hond van hetzelfde ras blaft hetzelfde, sommigen hebben een diepe blaf, andere een schriele, het blaffen verschilt ook in tijd en tonatie.
'Aan de toon kan je horen of de hond blij is of boos', zegt Rob Lückerath. 'Maar een ding is zeker, een hond blaft altijd om een reden. Als het begint te schemeren bijvoorbeeld, gaat hij blaffen om duidelijk te maken dat hij er ook nog is. Hij krijgt dan vaak antwoord van een andere hond die het ook maar niks vindt om alleen in het donker te zitten.'
Om een hondenconcert te voorkomen, is het de boodschap om ervoor te zorgen dat je hond geen reden heeft om te blaffen. 'Allerlei prikkels maken dat je hond begint te blaffen', zegt Lückerath. 'Als je hond buiten zit, moet je ervoor zorgen dat hij zo weinig mogelijk prikkels krijgt die hem ertoe brengen de keel open te zetten. Dus moet je het hok op een doordachte manier plaatsen in de tuin. Je kan het blaffen afleren. Dat is zeer belangrijk. Het is mijn principe dat niemand anders last mag hebben van mijn hond. Hier ligt een belangrijke taak voor mij, als baas, weggelegd. Ik moet hem leren wanneer hij wel en niet mag blaffen. Het beste alarm in huis is nog altijd een hond, maar als hij de hele dag ligt te keffen, besteed je er geen aandacht meer aan. Begint hij enkel te blaffen bij onraad, dan weet je hoe laat het is.'
Blaffen afleren kan je conditioneren en daar begin je best zo vroeg mogelijk mee. Hou een snoepje voor, begint hij de blaffen dan krijgt hij het niet, houdt hij op dan krijgt hij lekkers. Er bestaan ook halsbanden die bij elke blaf een geur verspreiden die de hond niet graag heeft. Dat helpt als je het huis uit bent om de buren niet hoorndol te maken. 'Er bestaan zelfs banden die een stroomstoot of een ultrasoon geluid geven maar dat is een vorm van mishandeling en absoluut af te raden', besluit Lückerath. (rbm)
Begin de vissen pas te voeren met een vitaminerijk voer als de watertemperatuur tot een waarde rond de 10 °C is gestegen. Licht verteerbaar voedsel op basis van tarwekiemen is in deze tijd het best geschikt. Gebruik geen visvoer dat te lang heeft gelegen of waarvan de datum is vervallen.
Druk de planten, die door de vorst omhoog zijn geduwd, weer vast.
Controleer de vissen op parasieten als ze aan de oppervlakte zwemmen.
Dode vissen kunnen nu boven drijven, neem deze weg voor dat ze naar de bodem zakken om daar te gaan verrotten.
Centraal staat nu het controleren van de waterkwaliteit. Met een eenvoudige test-set kunt u de zuurgraad (pH) en de hardheid van het water (gH) en de carbonaat hardheid (kH) meten.
Nu moet je ook alert zijn voor reigers die het op uw kikkers, salamanders en vissen hebben gemunt. Neem zonodig maatregelen.
Als de dotterbloemen zijn uitgebloeid, snij dan niet alle zaaddoosjes af. Probeer zaad te winnen om dit later weer uit te zaaien.
Britse wetenschappers hebben robotvissen ontwikkeld die vanaf volgend jaar in zee zullen worden losgelaten om vervuiling op te sporen.
Als het proefproject met de eerste vijf robotvissen in de haven van Gijon in Noord-Spanje een succes blijkt te zijn, zullen de vissen ingezet kunnen worden in rivieren, meren en zeeën over de hele wereld.
De vissen, die anderhalve meter lang zijn en op karpers lijken, bootsen de bewegingen van echte vissen na en zijn uitgerust met detectoren om potentieel gevaarlijke vervuilende bronnen op te sporen, zoals lekken in schepen of onderwaterpijpleidingen. Via Wi-Fi-technologie sturen ze de gevonden informatie terug naar land.
In tegenstelling tot vroegere robotvissen, maken deze nieuwe robots geen gebruik van een afstandbediening. Ze zijn immers in staat om zich volledig onafhankelijk voort te bewegen, zonder menselijke interactie.
Honden likken om verschillende redenen. Likken is in de eerste plaats een onderdanig sociaal gedrag om eerbied te tonen aan de dominantere "roedelgenoot". Pups likken om vast voedsel aan hun moeder te vragen als ze geen melk meer drinken. Dus een jonge hond kan likken om zijn eten te vragen. Likken kan een teken van genegenheid zijn, uw hond's manier om u te laten weten dat hij uw aandacht prettig vindt. Of hij likt u omdat hij u lekker vindt ruiken. Ofschoon likken meestal erg onschuldig is kan het lastig zijn als het extreme vormen aanneemt. Soms kan een hond voortdurend likken als uiting van stress of verveling. Dit kan zo obsessief zijn dat ze hun vacht kaal likken en soms zelfs hun huid beschadigen. Dit is een gedragsprobleem en het kan verstandig zijn uw dierenarts te raadplegen als u zich zorgen maakt over het likgedrag van uw hond.
Mijn pup bijt graag in mijn hand als ie met me speelt. Hoe kan ik hem leren te spelen zonder te bijten of te krabben?
U kunt aan dit bijt-probleem werken door een aantal dingen tegelijkertijd te doen. Ten eerste moet u de speelactiviteiten van uw lichaam af houden. Dit kunt u doen door apport spelletjes aan te moedingen en stoei spelletjes te ontmoedigen. Ten tweede kunt u positieve beloning weghalen als hij u bijt. Dit kan door weg te lopen en de pup 5 minuten te negeren elke keer als hij iets doet wat u niet fijn vindt. U mag dan ook niet tegen hem praten gedurende die tijd. Ten derde kunt u een negatieve ervaring veroorzaken bij het ongewenste gedrag. U kunt dat doen door bijvoorbeeld uw hand in te smeren met azijn als de pup daar steeds in bijt. U kunt ook een blik vullen met een aantal muntjes en er heel hard mee schudden als de hond bijt, zodat hij erg schrikt. U kunt ook ferm en luid "NEE" zeggen. Als laatste kunt u de hond stimuleren om voorzichtig te spelen door hem te belonen als hij dat doet. Het allerbelangrijkst is dat echt de hele familie dezelfde regels hanteert en even consequent is.
Met de lente die er aankomt kan dit nog wel eens van pas komen :
Dierenkliniek De Postwagen
Gevonden jonge vogelsUit: Krankheiten der Wildtiere
K. Gabrisch / P. Zwart
Een groot deel van de gevonden jonge vogels is in tegenstelling tot watvaak gedacht wordt niet verlaten of uit het nest gevallen. Bij veel soorten vogels verlaten de jongen namelijk het nest al als ze nog lang niet volwassen zijn. Ze kunnen dan nog niet vliegen of zelf eten en houden zich schuil, bijv. in struiken of bosjes. Tijdens deze periode, die qua lengte sterk varieert (5 tot 10 dagen of langer, afhankelijk van de vogelsoort), kunnen ze erg doordringend piepen, wat lijkt op hulpeloosheid. Ze worden dan echter nog gevoerd door de ouders. Ook als het lijkt alsof er geen ouders in de buurt zijn, is er in vrijwel alle gevallen familiecontact. Dit contact wordt vooral door rust in stand gehouden.Is het tijdelijk onrustig in de buurt dan kan het gebeuren dat het jong langere tijd niet gevoerd wordt en kan het lijken alsof het jong verlaten is, terwijl dat niet het geval is. Tijdens deze periode buiten het nest nemen de behendigheid en het vluchtvermogen van het vogeltje snel toe ook al kan het nog niet vliegen. Soms heeft een jonge vogel het nest echt te vroeg verlaten, bijv. door onrust. Ook deze jongen zijn meestal niet verloren en worden buiten het nest verder gevoerd. Vogeltjes die nog geen of heel weinig veertjes hebben, zijn wél veel te vroeg uit het nest gevallen of geworpen. Deze jongen hebben weinig tot geen overlevingskans en sterven snel door onderkoeling.
Verplegen en voeren van jonge gevonden vogels heeft slechte resultaten. Uit onderzoek is gebleken dat meer dan 50% sterft tijdens het verplegen en dat een jaar na het vrijlaten nog ongeveer 10% leeft (met uitzondering van opgezette hulpprogramma's voor bijv. roofvogels). Als daarbij in aanmerking genomen wordt dat meer dan 50% van de opgenomen jongen eigenlijk goed verzorgd had kunnen worden door de eigen ouders, heeft verplegen en voeren dus een negatief resultaat.
De beste oplossing is het jonge vogeltje zo snel mogelijk terug te zetten op de plek waar het gevonden is of zo dicht mogelijk daarbij in struiken of bosjes. Óók als het jong door mensen is aangeraakt wordt het zonder problemen weer door de ouders aangenomen, soms wordt het jong zelfs aangenomen door vreemde ouders die hun eigen jongen aan het voeren zijn.
Zou men ondanks het voorafgaande besluiten om een jonge vogel toch te gaan verzorgen dan moet het verblijf voor een jong met veren bestaan uit een kist en voor een jong zonder veren uit een "kunstnest" van isolerend materiaal, beiden met een warmtelamp erboven. Het voer dat het jong moet krijgen is afhankelijk van de soort. Insectenetende vogels kunnen gevoerd worden met klein gesneden mager vlees gemengd met magere kwark en een multi-vitamine preparaat. Vinken zouden gevoerd kunnen worden met droog brood, hard gekookt et, een multi-vitamine preparaat en melk, samengevoegd tot een brei-ige massa. Het jong moet van zonsopgang tot zonsondergang elk half uur gevoerd worden, bijv. met een afgeronde pincet.
Concluderend kan men zeggen dat een jonge vogel de grootste overlevingskans heeft als hij zo snel mogelijk wordt terug gezet op de plek waar het jong gevonden is.
Ik vraag me af hoe ze dat hebben kunnen onderzoeken en zo zeker kunnen weten?
Zangvogels bepalen zelf geslacht van nakomelingen
23/03/2009 10:00
Om te voorkomen dat ze zwak nageslacht krijgt, kan de gouldamadine - een zangvogel - zelf "beslissen" of ze mannelijk of vrouwelijk nageslacht krijgt.
De vogels hebben een zwarte, rode of oranje kop. Vrouwtjes met een rode kop hebben de voorkeur te paren met een mannetje dat ook een rode kop heeft. En vrouwtjes met een zwarte kop willen een mannetje met een zwarte kop.
Zwak
Wanneer gouldamadines met een rode kop en een zwarte kop met elkaar paren, zijn hun kuikens zwakker en hebben ze een grotere kans om vroeg te sterven. Dat geldt vooral voor de jonge vrouwelijke kuikens.
Australische onderzoekers hebben nu bewezen dat vrouwtjes die met een mannetje paren dat een andere kleur kop heeft dan zijzelf het nageslacht kunnen bepalen. Zij beschrijven hun onderzoek in het wetenschappelijke tijdschrift Science.
Bevruchting
Bij de zangvogels is het geslacht van een eitje al bepaald, voordat het wordt bevrucht door het mannetje. Wanneer uit de 'mismatch' een mannelijk kuiken komt, is de kans groter dat het kuiken gezond is.
Volgens dr. Sarah Pryke van de Macquarie Universiteit in Sydney beïnvloeden de vrouwtjes onbewust de sekse van hun nageslacht om er zeker van te zijn dat hun nageslacht overleeft. Aangezien er niet genoeg compatibele mannetjes zijn, gebruiken de vrouwtjes deze techniek om het beste te maken van een slechte situatie. Hoe ze dat doen is voorlopig nog een mysterie.
"Waarschijnlijk heeft het iets te maken met hormonen, maar dat moeten we verder onderzoeken", aldus Sarah Pryke.
Hoe kan ik zien of mijn parkiet een mannetje of vrouwtje is?
Hoe kan ik zien of mijn parkiet een mannetje of vrouwtje is?
Helaas kunnen we bij de meeste vogels niet van buiten zien of we te maken hebben met een mannetje of een vrouwtje. Maar bij parkieten zijn de geslachten vaak gekoppeld aan een kleurcode. De mannetjes hebben vaak wat blauw gekleurde huid over de snavel en de vrouwtjes hebben over het algemeen roze of witte huid bovenaan de snavel. Er zijn natuurlijk uitzonderingen. Wilt u zekerheid, dan kunt u het beste een geslachtsonderzoek door uw dierenarts laten uitvoeren.
08:13 In het Amerikaanse Denver is een papegaai met veel vertoon geëerd voor zijn heldendaad van afgelopen jaar. Hij kreeg ook de 'Animal Lifesaver Award' en dat in aanwezigheid van Bill Ritter, de gouverneur van de staat Colorado en de burgemeester van Denver, John Hickenlooper.
Papegaai Willie redde in november een baby van de verstikkingsdood. Zijn baasje Megan Howard verliet haar ontbijtende spruit even om naar het toilet te gaan. Toen het kind zich verslikte, alarmeerde de papegaai meteen: "Mama, baby!".
Moeder Howard was zo net op tijd om haar kind van een gruwelijke dood te redden. "Willie is de echte held", klinkt ze nog lovend.
Schrik je al van een spin in de slaapkamer of een kakkerlak in je slaapzak? Dat is niets vergeleken met wat een Australisch stel afgelopen week in het echtelijk bed aantrof.
Een stel uit de hoofdstad Canberra schrok wakker, omdat een veertig kilo wegende kangoeroe door het glas van de slaapkamer binnenviel en op het bed sprong. Het stel dook van schrik van het geluid van brekend glas onder de lakens met hun negenjarige dochter. Hierop dook de kangoeroe bovenop hen.
Verrast Mogelijk nog opmerkelijker dan dit nieuwsfeit zelf, is de reactie van de vader, die dacht dat er een geschifte ninja door het raam kwam.
Houdgreep Bij zijn kamikazeactie verwondde het dier zichzelf. In zijn poging zich te heroriënteren liet hij een bloedspoor achter op de muren van het huis. Toen de kangoeroe van zon 1 meter 75 zich verschanste in de kamer waar een tienjarige jongen lag te slapen, greep de man des huizes in. Hij nam het enorme dier in een houdgreep en werkte hem naar buiten, waarop het beest in de struiken van Canberra verdween.
De koi vijver in het voorjaar na een koude winter!
De koi vijver in het voorjaar na een koude winter!
Gelukkig is gedurende winterperiode alles rustig gebleven in de koi vijver. Een biologisch filter moet niet worden stil gezet tijdens de koude periode!
Zodra de buitentemperatuur omhoog gaat worden zowel de eigenaren als de vissen actiever. Beiden willen elkaar zien, de ene om te eten en de ander om te zien hoe alles er bij staat.
Niet voeren bij de eerste zonnestralen. De vissen willen misschien iets eten, maar de rest verontreinigt het vijverwater.
Enkele tips voor het voorjaar:
niet of heel spaarzaam voeren onder 15° C
zet zieke of afwijkende vissen in een aparte behandelbak
als alle vissen afwijkingen vertonen is er hoogst waarschijnlijk een probleem met de water kwaliteit
controleer tenminste de temperatuur, de pH (7-8), het ammoniak gehalte en het nitrietgehalte (beide laatsten behoren nul te zijn)
Het is belangrijk om de pH zowel 's ochtends vroeg als 's avonds laat te meten. Zo ken je de uiterste waarden van je vijver. Als je hem bv enkel 's middags meet kan je bv. op een ideale 7.5 zitten, maar als je uiterste waarden 6 en 9 zijn, kan je daar heel wat vissterfte door hebben.
als een paar vissen afwijkingen vertonen kan een bacterie, virus, parasiet of schimmel aanwezig zijn
raadpleeg een deskundig dierenarts en laat een diagnose stellen
gebruik geen geneesmiddelen als niet duidelijk is wat of wie de ziekte veroorzaker is
bedenk dat onder de 15C bij vissen er praktisch geen afweer is tegen ziekten
als er visverliezen waren in de winter koop dan nieuwe vissen bij een vertrouwd adres, liever begin van de zomer. De vissen hebben dan meer weerstand.
koop niet te veel vissen; vissen groeien, de vijver en het filter niet
laat de vissen minstens 4-6 weken in een quarantaine bak bij het eigen huis en doe na twee weken steeds wat vijverwater bij de vissen in quarantaine en kijk hoe ze reageren
Het is dan het beste om een klein filter te kopen voor de quarantainebak. Anders moet je continu water verversen wat voor extra stress zorgt bij de vissen. Het filtermateriaal van de quarantainebakfilter kan je dan in je grote (vijver)filter leggen zo is het al klaar voor gebruik als je het nodig hebt
als alles goed gaat kunnen de nieuwe vissen in de vijver.
Als een dier (of mens) in contact komt met een stof die normaal niet in het lichaam thuishoort ontstaat een afweer reactie. Als het om een ziekteverwekker gaat zorgt die afweerreactie er voor dat ziekte-verschijnselen worden tegengegaan. Bij allergie is er sprake van een vergelijkbare, maar veel te sterke reactie, die ongewenste verschijnselen als gevolg heeft. Het is goed mogelijk dat een huisdier jaren achtereen met een bepaalde stof in contact is geweest, voordat deze een overgevoeligheidsreactie ontwikkelt. Anderzijds kan een contact van enkele weken al voldoende zijn om de overgevoeligheidsreactie te laten ontstaan. Bij de mens is hooikoorts een bekende vorm van allergie; het allergeen (de stof waarop het lichaam reageert) is in dit geval bijvoorbeeld stuifmeel van planten dat wordt in geademd. Dieren vertonen als allergische reactie vooral huidklachten die samengaan met veel jeuk; een enkele keer is diarree een gevolg van een overgevoeligheidsreactie; bij uitzondering en dan voornamelijk bij katten worden niezen, astma of andere luchtwegverschijnselen gezien.
Jeuk
Oorzaken van allergische reacties Huidklachten kunnen ontstaan na veel verschillende mogelijkheden om in contact te komen met een allergeen en een groot aantal stoffen kan aanleiding geven tot een allergische reactie. Om een allergische reactie te ontwikkelen moet er een periode contact met de betreffende stof geweest zijn en ook na langere tijd zonder klachten kan een lichaam plotseling een overmatige reactie vertonen.
Vlooienallergie Bij een vlooienallergie volgt de allergische reactie op contact met het vlooienspeeksel dat bij de vlooienbeet wordt ingebracht.
Voedingsallergie Bij een voedingsallergie is een bestanddeel van het voedsel de allergene stof. Vaak is het moeilijk aan te tonen om welke voedselbestanddelen het gaat. Het feit dat een hond of kat langdurig een bepaald soort voer goed verdragen heeft sluit helaas niet uit dat hetzelfde voedsel op een zeker moment oorzaak is van huidklachten. Alleen door een langere periode (minstens 6-12 weken!) een dieet te geven dat vrij is van allergene bestanddelen die eerder wel in het voer voorkwamen is een voedingsallergie te achterhalen.
Atopie Een atopie ontstaat o.a. door inademing van bepaalde stoffen ('allergenen') of door stoffen die op de huid terechtkomen. Bij de mens is hooikoorts een goed voorbeeld. 3-15% van de honden heeft last van een atopie. Het is een allergie voor stuifmeel van bloeiende gewassen (zoals grassen, onkruiden, bomen), voor huidschilfers van dieren en voor diverse huisstof- en voedermijten. Meestal treden de eerste verschijnselen van atopie al voor de leeftijd van 3 jaar op; Atopie komt meer dan gemiddeld voor bij de volgende rassen: Lasa Apso, Schnauzer, Duitse Herder, Boxer, Labrador, Golden Retriever, Poedel, West Highland White, Cairn, Jack Russel en Foxterriër. Soms is de aandoening seizoensgebonden, bijvoorbeeld de allergie voor bloeiende gewassen.
Contactallergie Een contactallergie is een overgevoeligheid van de huid voor bijvoorbeeld vloerbedekking, shampoo, schoonmaakmiddelen voor bijvoorbeeld plavuizen, vlooienband, etc. Hierbij kun je roodheid en ontsteking van de huid zien op die plaatsen waar contact met het allergeen optreedt, bijvoorbeeld de buikhuid of aan de onderzijde van de poten (dus het gebied waar hij/zij mee op de grond ligt).
Overgevoeligheid voor medicijnen Bepaalde soorten medicijnen zoals antibiotica kunnen ook een overgevoeligheidsreactie veroorzaken. Vaak is er dan sprake van een algemene roodheid van de huid, gepaard gaande met heftige jeuk.
Behandelingsmogelijkheden Bij honden is het mogelijk, dat met een allergietest een aantal allergenen worden opgespoord. Ook dan is het zelden mogelijk de oorzaak van de allergie uit de omgeving weg te nemen. Wel kan er dan met een serie injecties die het lichaam minder overgevoelig moeten maken een poging gewaagd worden de allergie tegen te gaan. Dit heet desensibilisatie. Deze behandeling heeft niet altijd het gewenste resultaat. Als de jeuk zich goed en voor langere tijd met medicijnen tegen laat gaan dan heeft die behandeling nogal eens de voorkeur. Uiteraard is bij een vlooienallergie een goede vlooienbestrijding van het grootste belang. Met een aangepast dieet kunnen de gevolgen een voedingsallergie vaak goed onder controle gehouden worden.
Het "vlooienseizoen" is er weer, daarom even dit artikel voor de honden/katten die er allergisch aan zijn.
Vlooienallergie
Wat is vlooienallergie? Bij uw hond / kat is de diagnose vlooienallergie gesteld. Dit betekent dat het dier overgevoelig reageert op vlooienbeten. Elke keer als een vlo bloed zuigt, brengt de vlo ook stoffen in de huid van uw huisdier waardoor het bloed even onstolbaar wordt. Ten aanzien van deze stoffen kunnen overgevoeligheidsreacties ontstaan die leiden tot zeer heftige en langdurige jeuk. Elke keer als een vlo uw dier bijt, treden deze reacties opnieuw op. Een intensieve vlooienbestrijding is belangrijk bij deze problemen, maar helaas soms niet voldoende. Immers, elke hond / kat loopt ondanks de vlooienbestrijding wel eens een vlo op, met als onmiddellijk resultaat nieuwe allergische reacties met de bijbehorende heftige jeuk.
Dit is een vlo. Klik op het plaatje voor meer info over vlooien
Welke dieren krijgen een vlooienallergie? Waarschijnlijk speelt bij het ontstaan van een vlooienallergie de erfelijke aanleg een belangrijke rol. Daarnaast is ook van belang hoeveel vlooien in de omgeving van het dier aanwezig zijn. Leeftijd speelt geen rol: zowel jonge als oude dieren kunnen een vlooienallergie ontwikkelen. Hoe vaker een dier door vlooien gebeten wordt, des te groter de kans op het ontwikkelen van een allergie! Vlooienpreventie vanaf het begin is dan ook nodig om het ontstaan van deze allergie te voorkomen.
Hoe herkennen we een vlooienallergie? Een vlooienallergie is als volgt te herkennen: * Hardnekkige en heftige jeuk, meestal op het achterlijf; zowel buik, rug als staart. * De jeuk gaat gepaard met ontsteking, korsten en / of kaalheid. * Intensieve vlooienbestrijding helpt, maar helaas is een doorbraak soms niet te voorkomen. * Vlooien zijn zelden of nooit (meer) te vinden. * De jeuk is meestal het hele jaar aanwezig. Wat is er aan te doen? Voortdurende (het hele jaar!) intensieve vlooienbestrijding. Optimaal is het combineren van 2 soorten producten: 1. Een middel dat de vlooien direct doodt en het dier tot de volgende behandeling beschermt tegen een nieuwe besmetting. Voorbeelden hiervan zijn Frontline (druppels in de nek en spray), Advantage (druppels voor in de nek) en Tick-Fence (druppels in de nek) en Flea-fence acute (tabletje wat binnen enkele uren alle vlooien op uw huisdier doodt. 2. Een spray voor in huis die alle aanwezige vlooien doodt en de eitjes en larven onschadelijk maakt. Een dergelijke spray hoeft (in combinatie met de vorige middelen) meestal maar 1 keer gebruikt te worden. Om het dier de eerste keer of bij een doorbraak van de jeuk af te helpen worden meestal cortison-tabletten gegeven, soms na een injectie. Bij gebruik volgens de voorschriften is het effect snel en goed en zijn er nauwelijks bijwerkingen, zoals veel drinken en plassen. De allergie gaat hiervan niet over; de symptomen worden slechts onderdrukt. Een doorbraak voorkomen door de bovenbeschreven vlooienbestrijding is dan ook onmisbaar voor een optimale aanpak.
Wat zijn de vooruitzichten? Meestal verloopt de aandoening zeer chronisch: na elke vlooienbeet steken de huidproblemen en jeuk weer de kop op. Genezing van de allergie is niet te verwachten; de symptomen zullen levenslang voorkomen moeten worden door vlooienbestrijding en af en toe behandeld moeten worden bij een doorbraak. Het voornaamste doel van de behandeling is dan ook de situatie voor het dier en de eigenaar leefbaar te maken en te houden.
Katten kunnen heel veel dingen veel beter dan de mens. En dan heb ik het niet alleen over hun lenigheid, behendigheid en hun buitengewoon sterke spieren.
Het oog Het netvlies, een membraan op de achterzijde van het oog, bevat bij de kat 200 miljoen 'staafjes' (cellen die heel gevoelig zijn voor licht), tegenover 120 miljoen bij de mens. Het netvlies bevat echter weinig 'kegeltjes', de fotoreceptoren die gevoelig zijn voor kleuren. Daarom ziet de kat dus een beperkt kleurenspectrum maar maakt hem tot een uitstekende nachtkijker.. Daarnaast heeft de kat een soort spiegel achter het netvlies, die het niet opgenomen licht weerkaatst, daarmee het netvlies een tweede kans geeft om het licht te registreren (belangrijk bij zeer zwak licht) en de indruk wekt dat de ogen in het donker 'lichtgeven'. Kattenogen hebben zes keer zo weinig licht nodig dan mensenogen! Overdag en 's nachts kan de kat moeiteloos een muis herkennen: een verschil in lichtsterkte en zelfs de kleinste beweging van de prooi volstaat om zijn aanwezigheid te verraden.
Het gehoor Het gehoor van de kat is veel beter ontwikkeld dan het onze of dat van de hond. Katten kunnen ultrasone trillingen tot wel 60.000 Hz waarnemen. De mens komt slechts tot 20.000 Hz. Muizen communiceren met elkaar op 40.000 Hz. Wij kunnen dat niet horen, maar katten horen dit 'gefluister' met gemak. De oren van de kat werken als een soort radar. Dankzij twintig verschillende spiertjes kunnen ze onafhankelijk van elkaar bewegen om de bron van een geluid op te sporen.
De reuk Ook ruiken kan de kat beter dan de mens, maar minder goed dan de hond. Hij kan de meest complexe chemische combinaties van geuren herkennen. Vandaar dat het heel moeilijk is een kat te foppen door een medicijn in zijn eten te verstoppen. Met het orgaan van Jacobson, gelegen tussen neus en keelholte, kunnen katten de geur van iets bijna proeven. Ze nemen met hun tong geurstoffen uit de lucht en drukken hun tong vervolgens tegen de opening van het orgaan Jacobson. Dit gedrag heet 'flehmen'. Zijn smaak is echter veel minder sterk ontwikkeld dan dat van de mens. De kat let in zijn voeding dus meer op de geur dan op de smaak.
De tastzin De tastharen zijn lange, stugge en uiterst gevoelige haren, die de kat nauwkeurige informatie geven over zijn omgeving. Ze werken als antennes die perfect luchtverplaatsingen, trillingen en warmteverschillen registreren. De grote lengte van vooral de snor en de tastharen boven de ogen voorkomt dat de kat obstakels raakt. Ze zijn zo gevoelig voor trillingen, dat ze zelfs als een barometer werken: al lang van tevoren voelen ze dat er onweer, een storm of een aardschok op komst is.
Het evenwicht De kat heeft een zeer goed ontwikkeld evenwichtsorgaan, wat het dier bijvoorbeeld 'vertelt' in welke houding hij zich bevindt tijdens een val. Zo komt een kat meestal weer op zijn pootjes terecht...
De geboorteregeling Maar waar katten het absoluut afleggen tegenover de mens is het organiseren van hun geboorteregeling met als gevolg een jaarlijks sterk groeiende katten-populatie met alle gevolgen van dien. De Dierenbescherming houdt de bestaande zwerfkatten-populatie zo veel mogelijk in toom door zwerfdieren te vangen en te laten castreren of steriliseren. Daarna plaatsen ze de dieren weer terug in de groep, die vervolgens stabiel en rustig blijft.
Onderzoekers hebben in Papoea-Nieuw-Guinea een groene kikker met enorme ogen, een gestreepte gekko en een springspin gevonden die tot nog toe onbekend waren.
De wetenschappers van milieuorganisatie Conservation International (CI) ontdekten in totaal vijftig nieuwe soorten tijdens een expeditie in juli en augustus. Dat maakte een woordvoerder woensdag bekend.
In totaal brachten de onderzoekers meer dan zeshonderd soorten in kaart. Ze vonden nieuwe spinnensoorten, planten, kikkers en een gekko die nog nooit eerder beschreven waren.
CI hoopt daarom nog drie keer terug te gaan naar het gebied om te zien of er nog meer te ontdekken valt. (anp/mvl)
25/03/09 08u31
De meest verloren van alle dagen is de dag waarop men niet heeft gelachen. Bron : HLN.be
Deze speciale whiskey wordt toegediend met een echte Cobra slang, zwarte schorpioen, ginseng wortels en extracten van kruiden. De whiskey dient vervolgens enkele maanden te trekken, wat vervolgens zou moeten zorgen voor een unieke smaak. Het verhaal is dat deze wordt gedronken als een zeer sterke afrodisiacum, en heeft ook tal van medische toepassingen, zoals de behandeling van rug-en spierpijn..... Een gekregen paard mag je niet in de muil kijken..... een gekregen fles zoals de onze, zal desondanks de beloofde nevenwerking, ook niet opengaan.
FAQ: Veel voorkomende vragen over honden en katten
Aanschaf Hoe oud kan mijn hond of kat worden? Gemiddeld wordt een hond twaal tot veertien jaar oud. Een kat kan wat ouder worden: veertien tot zeventien jaar. Natuurlijk zijn er best wel uitschieters naar boven (er komen wel eens katten van 21 jaar op het spreekuur), maar dat zijn uitzonderingen. Wat kost een hond of kat? Dat is afhankelijk wat u kiest: sommige rassen zijn duur. Informeer hierover bij de rasverenigingen. Adressen zijn op te vragen bij de Raad van Beheer op Kynologisch Gebied in Nederland . U kunt natuurlijk ook een dier uit een asiel nemen. Dat is veel goedkoper . Deze zijn al gevaccineerd, ontwormd en onderzocht op ziekten of afwijkingen. Asielkatten zijn altijd gecastreerd of gesteriliseerd
Waar moet ik op letten als ik een hond of kat koop? Bij de aanschaf van een huisdier moet u een geldig vaccinatiepaspoort, een koopcontract en een betalingsbewijs ontvangen. Bij rasdieren bovendien nog een officiële stamboom, welke wordt afgegeven door de Raad van Beheer (zie boven). Pups en kittens mogen pas vanaf een leeftijd van 7 weken het nest verlaten. Het geeft daarnaast een goed gevoel, en is natuurlijk ook belangrijk, dat het dier goed verzorgd is en dat de eventuele nestgenoten en moeder dat ook zijn.
Ben ik wel geschikt voor een hond of een kat? Bedenk alle voor- en nadelen voordat u een huisdier aanschaft. U hebt 'm niet voor een weekje, maar minstens 10 jaar lang! Komt u er niet uit, dan heeft de Dierenbescherming een hondentest en een kattentest ontwikkeld. Hiermee kunt u uzelf de vraag stellen of u wel geschikt bent voor een hond of kat.
Registratie Wat bedoelen ze met chippen? Onder de huid wordt met een injectiespuit een chip ter grootte van een rijstkorrel ingebracht. Dat is vrijwel pijnloos. De gegevens van chip en eigenaar worden doorgegeven aan een databank. De chip bevat informatie over de eigenaar welke op internet makkelijk is te vinden. Dierenambulances, asiels en dierenartsen kunnen deze chip aflezen met een reader. Op http://www.chipnummer.nl kunt u de gegevens terugvinden.
Is een chip verplicht? Nee, nog niet. Maar het is wel verplicht bij honden en katten die bedrijfsmatig worden gehouden of verkocht, zoals fokkers. En ook als u uw hond of kat meeneemt op vakantie naar het buitenland. Ook paarden hebben verplicht een chip.
Mijn dier is geregistreerd en is weggelopen. Wat nu? Informeer de politie, de Dierenambulance en uw dierenarts over de vermissing en geef daarbij ook het chipnummer (te vinden in het dierenpaspoort) door. Misschien is hij/zij immers al gevonden en heeft men u nog niet gebeld.
Opvoeding Hebt u tips voor de opvoeding? Wees in ieder geval consequent. Sta het dier geen dingen toe die u eerder verboden hebt en andersom. En belonen is beter dan straffen. Bovendien zijn er gehoorzaamheidcursussen en puppy-cursussen die in het gehele land worden gegeven. In onze regio kunt u hier terecht.
Hoe voorkom ik bedelen? Weer door consequent te zijn en uw pup van jongsaf aan niets te geven terwijl u eet. Als u of een gezinslid maar één keer een uitzondering op die regel maakt levert u dat al een bedelende hond op.
Wij zijn pas verhuisd, maar onze kat loopt steeds terug naar ons oude huis. Hoe kan dat? Op korte afstand kan een kat door herkenning de weg naar huis vaak terug vinden. net als wij. Als het echter om een onbekende plaats gaat lijkt de kat over een 'inwendig kompas' te beschikken. Deskundigen nemen aan dat daardoor sommige katten honderded kilometers ver en weken lang kunnen reizen en uiteindelijk toch weer bij hun 'oude' huis aan komen. Voorkom dit door de kat ongeveer een maand thuis te houden, zodat hij vertrouwd raakt met zijn 'nieuwe' thuis.
Mijn kat sproeit. Wat is daar tegen te doen? Katers, maar ook poezen, sproeien wat urine met geurhormonen (feromonen) om andere katten te laten weten dat ze hier leven en om hun leefomgeving vetrouwder te maken. Eigenlijk is het een vorm van communiceren. Castratie helpt zon 80% van de katers van dit gedrag af. Helpt dat niet dan zijn er nog andere mogelijkheden om het gedrag te beïnvloeden. Daarover leest u hier meer.
Wat doe ik aan die vieze sproeiplekken en de stank? Reinigen met water en (groene) zeep, maar beslist geen chloor of ammoniak. Deze stoffen stimuleren juist het sproeigedrag omdat de plek vreemd ruikt voor de kat. De geur kunt u neutraliseren met azijn.
Mijn pup wil niet zindelijk worden. Wat doe ik eraan? Een aantal tips over het zindelijk krijgen van uw pup leest u hier . Katten zijn trouwens erg snel zindelijk. Als ik afwezig ben, breekt mijn hond bijna het hele huis af of blaft hij aan één stuk door. Wat moet ik doen? Dat heet verlatingsangst . Daar is wat aan te doen met gedragstraining, soms gecombineerd met medicijnen.
Vaccineren Wanneer krijgt een kat zijn eerste inenting? Vanaf een leeftijd van zo'n 9 weken. Daarbij wordt hij/zij ook goed nagekeken: we noemen dat een gezondheidscheck . Het kitten wordt dan gevaccineerd tegen kattenziekte en niesziekte. Beide zijn besmettelijk. Kattenziekte is vrijwel altijd dodelijk.
En een pup? Jonge honden kunnen vanaf een leeftijd van 6 weken worden ingeënt. Ook die worden vooraf goed onderzocht door de dierenarts.
Voeding Mogen katten melk drinken? Van meer dan 50 ml melk per dag kunnen katten diarree krijgen. Dat geldt ook voor andere melkprodukten, zoals yoghurt en slagroom. Geef daarom liever speciale kattenmelk of gewoon kraanwater. Dat een kat melk zou moeten drinken komt meer door stripverhalen zoals de Donald Duck. Echt nodig is het dus niet.
Hoeveel mag een hond of kat per dag drinken? Beide drinken normaal zo'n 40 ml per kilogram lichaamsgewicht per dag, afhankelijk van welk soort voer ze eten. Van droogvoer drinken ze natuurlijk meer dan wanneer ze blikvoer krijgen. Als de totale hoeveelheid boven de 100 ml per kilo per dag komt, zou dit op een ziekte kunnen wijzen. Ga dan naar de dierenarts. Die kan met behulp van o.a. bloed- en urineonderzoek uitzoeken wat de oorzaak is van dit vele drinken.
Kan een hond doodgaan van chocolade? Jazeker! In chocola zitten stoffen (o.a. theobromide) die schadelijk zijn voor hart en zenuwstelsel.
Waarom eet mijn hond poep? Vrijwel altijd is dat een gedragsstoornis en zelden heeft het met een tekort in de voeding te maken.
Verzorging van uw huisdier Mag ik mijn hond of kat wassen? Ja. Zeker als hij of zij vies is. Een vuile vacht is een broeinest voor schimmels en parasieten. Gebruik wel een speciale hondenshampoo. Een tip: begin er al jong mee, zodat uw hond of kat er aan went. En geef 'm daarna een beloning. Droog uw huisdier na het wassen af met een gewone handdoek. Verder likken ze zich wel droog. Eventueeel kunt u ook een föhn gebruiken, bij voorkeur op een wat koudere stand. Houdt pas gewassen honden en katten een paar uur binnen en uit de tocht: ze vatten snel kou.
Wat kan ik doen tegen vlooien? Er zijn heel veel vlooienbestrijdingsmiddelen . En let daarbij niet alleen op uw hond of kat... maar ook op de omgeving (mand, vloerbedekking, etc.).
Welk vlooienmiddel werkt het best? Een middel wat zowel de volwassen vlo bestrijdt en tevens larven en eitjes doodt. En vergeet niet te stofzuigen. Elke vlo legt zo'n 20-30 eitjes per dag en die komen allemaal in de omgeving terecht. Tip: doe een stukje vlooienband in de stofzuigerzak voor u begint te stofzuigen. Dan blijven de vlooien in de zak en springen ze er niet zo snel meer uit.
Hoe zie ik dat mijn huisdier wormen heeft? Soms zitten er volwassen wormen in de ontlasting of in het braaksel. Ook treft u wel eens 'witte rijstkorreltjes' aan rond de anus of op de plekken waar uw dier ligt. Dit laatste wijst op een lintwormbesmetting. Jonge dieren hebben bij ernstige worminfecties een slechte eetlust en een opgeblazen bolle buik
Hoe houd ik mijn huisdier wormenvrij? Al vanaf twee weken na de geboorte kunt u met ontwormen beginnen. Daarna elk half jaar. Overleg met uw dierenarts over de beste wormbestrijding in uw situatie. Uit een onderzoek van enkele jaren geleden in een grote stad werden in 25% van de parken en 59% van de zandbakken spoelwormeieren gevonden. Vooral kinderen lopen door hun speelgedrag en minder goede hygiëne een grotere kans besmet te worden.
Mijn hond heeft vieze oren. Moet ik daarmee naar de dierenarts? Als het slechts overtollig oorsmeer is (bruine rommel in de oorschelp) dan kunt u dat eenvoudig met een tissue weghalen. Gebruik nooit een wattenstokje: u unt door het trommelvlies prikken en bovendien stampt u het vuil alleen maar aan tegen het trommelvlies. Blijft hij/zij krabben aan het oor of schudt regelmatig de kop, ga er dan mee naar de dierenarts. Oormijt kun je vaak niet met het blote oog zien.
Sterilisatie / Castratie Op welke leeftijd kan ik mijn kat het beste laten steriliseren of castreren? Vanaf een leeftijd van 6 maanden, maar soms kan het ook al eerder omdat katten steeds jonger vruchtbaar worden.
Zijn er nog andere manieren om zwangerschap te voorkómen? Beide dieren kunnen aan de pil. Bij katten is dat vaak een tablet en bij de hond wordt dat gedaan met een injectie. Daar zijn wel nadelen aan verbonden, zoals baarmoederontsteking en borstkanker. Daarom verdient sterilisatie/castratie de voorkeur.
Wat is het verschil tussen castratie en sterilisatie? Er wordt meestal van sterilisatie van een poes of teef gesproken, terwijl de ingreep in werkelijkheid castratie genoemd moet worden, net zoals bij de kater en de reu. Sterilisatie betekent alleen het onvruchtbaar maken: daarbij worden de eileiders of de zaadstreng afgesloten. Dat doen we zelden of nooit bij een hond of kat. Castratie betekent het wegnemen van de eierstokken (poes en teef) of testikels (kater en reu) en dat is wat er bij de ingreep gebeurt. Dus eigenlijk moet je bij de hond en de kat altijd van castratie spreken, of het nu een vrouwelijk of mannelijk dier betreft.
Gezondheid van de mens Mag een hond me in het gezicht likken? Een hondentong herbergt heel veel bacteriën die een enkele keer tot ziektes leiden. Doe het dus liever niet.
Wat te doen met een katten- of hondenbeet? Bij beide moet u zo snel mogelijk naar de dokter om dat te laten behandelen. Vooral kattenbeten kunnen tot vieze abcessen leiden.
En een krab van een kat? Daar kan de mens de 'kattenkrabziekte' van krijgen. Dat is een infectie van de lymfeklieren van oksel of lies. Het ontstaat zo'n 2-6 weken na de krab. Erg vervelend, maar niet levensgevaarlijk. Reinig zo'n krab in ieder geval goed en desinfecteer het met bijvoorbeeld betadine.
Mag mijn zwangere vrouw de kattenbak schoonmaken? Liever niet. In de ontlasting van de kat kan toxoplasma zitten. Deze parasiet kan bij ongeboren babies afwijkingen veroorzaken zoals waterhoofd en blindheid. Toxoplasmose bij de kat kunt u voorkómen door de dieren uitsluitend kant-en-klaar voedsel te geven en vlees altijd te verhitten. Knaagdieren en vogels kunnen een belangrijke bron voor besmetting van uw kat zijn. Katten die uitsluitend binnen worden gehouden hebben er dus geen last van. Als u zwanger bent en alleen woont wees dan voorzichtig. Als u uw buren niet wilt lastig vallen, draag dan rubber handschoenen bij het verschonen van de kattenbak en was uw handen grondig.
Mogen mijn kinderen de kat aaien als hij spoelwormen heeft? Liever niet, want de eitjes van de wormen kunnen in zijn vacht zitten en kinderen kunnen daar ziek van worden. Ook als kinderen in de zandbak spelen, waarin dieren hebben gepoept, kunnen ze deze infecties oplopen. Uit een onderzoek van enkele jaren geleden in een grote stad werden in 25% van de parken en 59% van de zandbakken spoelwormeieren gevonden. Vooral kinderen lopen door hun speelgedrag en minder goede hygiëne een grotere kans besmet te worden. Ontworm daarom uw huisdier regelmatig.
Wat zijn zoönosen? Dat zijn ziekten die u van huisdieren kunt oplopen. Men noemt dat zoönosen. Meer over zoönosen leest u hier.
Kan ik AIDS krijgen van de kat? Nee. Net zoals AIDS (HIV) bij de mens, bestaat er ook een immunodeficiëntie-virus bij katten: FIV (feline immunodeficiëntie virus) . Hoewel FIV tot dezelfde familie behoort als HIV, is er niets dat erop wijst dat het virus kan worden overgedragen op de mens. FIV kan alléén de kat besmetten en niet de mens. Het is dus geen zoonose!!
Ziekten bij hond en kat Wat is de normale lichaamstemperatuur bij de hond en de kat? De normale temperatuur ligt tussen de 38 en 39 graden Celsius, afhankelijk van de grootte van het dier. Kleine honden vaak wat hoger, en grote rassen wat lager. Dus wel wat hoger dan bij de mens.
Welke ziekten zou ik kunnen verwachten bij mijn huisdier? Meer info over ziekten bij de hond en ziekten bij de kat vindt u boven in het menu aan de linkerzijde van dit witte tekstveld.
Mijn hond heeft erge jeuk en de dierenarts zegt dat hij allergisch is. Wat is dat? Als een dier (of mens) in contact komt met een stof die normaal niet in het lichaam thuishoort ontstaat een afweer reactie. Als het om een een virus of een bacterie gaat zorgt die afweerreactie er voor dat ziekte-verschijnselen worden tegengegaan. Bij een allergie is er sprake van een vergelijkbare, maar veel te sterke reactie, die ongewenste verschijnselen, bijvoorbeeld jeuk, als gevolg heeft. Er zijn verschillende soorten van allergie .
Kan ik zelf wat doen aan de wagenziekte bij mijn hond? Geef uw hond vanaf zes uren voor het vertrek geen voer meer. Daarnaast moet de angst voor autorijden worden tegengegaan: een pup kun je met hele korte ritjes (eerst alleen de straat uit en niet verder) laten wennen aan het autorijden. Probeer de hond tijdens de rit af te leiden en gerust te stellen. En als alles goed gaat, is het aan het einde van de rit belangrijk de hond te belonen voor het goede gedrag. Zeker tijdens een lange reis is goed ventileren belangrijk: raampje open en niet roken! En als dat allemaal nog niet lukt heeft de dierenarts medicijnen tegen wagenziekte. Helaas kan de hond daar wat sloom van worden, dus beperk het gebruik tot lange ritten. Wagenziekte komt trouwens ook voor bij de kat.
Algemeen Ik hoor wel eens dat een 3-jarige hond in 'mensenleeftijd' 21 jaar is. Is dat zo? Nee. De vergelijking van 1 jaar dierenleeftijd met 7 jaren mensenleeftijd gaat niet op. Lees hier maar.
Waarom spinnen katten? Vroeger dacht men dat katten spinden als ze tevreden waren. maar er zijn ook katten die met ziek en met veel pijn op de tafel van de dierenarts zitten te spinnen. Dan zijn ze toch niet meer tevreden... Spinnen betekent dat de kat vriendelijk is tegen jou en ook graag vriendschap terug wil. Overigens kunnen tijgers in de natuur (onze katten lijken er erg op) niet zo goed snorren als onze huiskatten, die dat soms uren kunnen volhouden. Maar gelukkig kunnen onze katten weer niet zo brullen :)
In een dierentuin in Australië is een zeldzaam aapje geboren. Het François Langur-aapje kreeg de naam 'Elka' mee. De oranjeharige primaat, die werd afgestoten door de moeder, is dé sensatie van de Taronga Zoo in Sydney. De geboorte kwam dan ook als een complete verrassing want de verzorgers wisten niet eens dat de moeder zwanger was. Volgens diverse bronnen zouden er nog amper 1.000 François Langur-apen in het wild leven. (dea)
24/03/09 12u46
De meest verloren van alle dagen is de dag waarop men niet heeft gelachen.
Links: eitjes van luizen in de vacht van een paard. Rechts de boosdoener: een bloedzuigende luis (Haematopinus)
Luizen zie je vooral bij jonge of verzwakte dieren en met name in de winter en vroege voorjaar. De paarden zitten dan immers langer in het haar, het is vochtiger en de dieren zitten meer op elkaar dan in andere seizoenen. Maar ook kerngezonde paarden en pony's kunnen last hebben van luizen. Er is jeuk (likken, krabben, schuren) en bij sommige luizensoorten kan zelfs bloedarmoede ontstaan. Je hebt twee soorten luizen: de bloedzuigende (die tref je vooral in de manen en in de staart aan) en de bijtende luizen (vooral te vinden op de romp: borst en buik). Met het blote oog kun je de luizen en neten (eitjes van luizen) makkelijk zien, eventueel onder de microscoop (zie foto boven). De behandeling bestaat uit wassen met produkten (ectoparasitica) zoals Sebacil of vlooienshampoo bij de hond (zie onder schurft). Vergeet daarbij niet de omgeving (dekens, etc.) maar ook de andere paarden die eventueel op stal staan te behandelen. Herhaal de behandeling na 10-14 dagen omdat de neten niet doodgaan van de gebruikte middelen. Sommigen menen goede ervaringen te hebben met het voeren van knoflook aan het paard of het wassen met allerlei andere middeltjes. Bedenk daarbij dat de luizen daar meestal niet van dood gaan, maar zich hooguit (tijdelijk) verplaatsen. Voorop staat natuurlijk het goed controleren op luis wanneer je pony of paard een dikke vacht hebben.
Teken Doorgaans zie je bij infecties met teken geen huidproblemen, maar wel kunnen teken ziekten overbrengen, zoals ziekte van Lyme. Dit kan o.a. kreupelheid geven. Zie onder ' tekenziekten '.
Links: de gelige eitjes op het been van een paard Rechts: Gasterophilus-larven in het maagdarmslimvlies van een paard
Dit is niet echt een huidziekte. Het paardehorzel (Gasterophilus) -vrouwtje legt in de zomer gelige eitjes op de haren van de manen, van de schouder, van de onderbenen en van de flanken. Het paard likt de larven uit de eieren op en na een trektocht komen de larven uiteindelijk in de maag terecht en hechten zich vast aan het maag- en darmslijmvlies. Dieren kunnen er door vermageren. Volwassen horzels veroorzaken onrust bij het paard. De eitjes zijn moeilijk te verwijderen van de huid, de larven krijg je redelijk goed weg met een antiparasitair wasmiddel. De larven kunnen in november, wanneer ze in de maag zitten worden bestreden met wormpasta's die ivermectine bevatten.
Heel zelden komen nog andere horzellarven een rol bij paarden, zoals runderhorzellarven (Hypoderma bovis). Deze kunnen horzelbulten veroorzaken. De trektocht van deze larven eindigt onder de rughuid. Daar boort het larfje een gaatje in de huid (ademopening) en verlaat hierdoor na enige tijd het lichaam. Vaak sterven de larven bij het paard af onder de rughuid. Die larven onder de rughuid kunnen aanleiding geven tot 0,5 tot 2 cm grote knobbeltjes die pijnlijk zijn, redelijk zacht en vaak een gaatje (de ademopening) hebben. Door de intensieve bestrijding van runderhorzel bij rundvee in ons land zie je deze aandoening gelukkig nauwelijks meer.
Parafilariose ("bloed zweten", "zomerbloeden") Dit wordt overgebracht door bloedzuigende insecten, waarbij larven in de huid worden gebracht. je ziet het vooral in de zomer, maar het komt in Nederland eigenlijk alleen voor bij importpaarden. Het paard heeft jeuk, is onrustig en je kunt soms erwtgrote knobbeltjes zien, die openbarsten waarna er druppels bloed uitkomen met daarin de eitjes en de larfjes.
NIET-INFECTIEUZE HUIDAANDOENINGEN BIJ HET PAARD
Aangeboren afwijkingen Er is aan aantal aangeboren huidaandoeningen die je bij het veulen kunt tegenkomen, zoals albinisme (stoornis in de pigmentvorming in huid, haren, ogen en hoeven), aangeboren kaalheid (maar wel een intacte huid) of het ontbreken van delen van de huid, bijvoorbeeld op de onderbenen en/of het hoofd. Ook ontbreken in dat laatste geval wel eens delen van het slijmvlies in de mond en in de slokdarm. Het zal duidelijk zijn dat er geen therapie is en dat euthanasie vaak verstandiger is.
Hierbij zie je verdikkingen in de huid ten gevolge van oedeem. Urticaria noemt men die (urtica=brandnetel). Soms verdwijnen ze heel snel (binnen enkele minuten), soms duurt het veel langer. Soms zijn het kleine bultjes, andere keren vloeien ze samen tot grotere 'kwaddels' (zie foto's).
Oorzaken Uitwendige oorzaken: Insektenbeten (speeksel, zoals bij staart- en maneneczeem), brandnetels, geneesmiddelen of chemische stoffen. Ook bij paarden is atopie bekend. Inwendige oorzaken: sommige voeders of geneesmiddelen, maagdarminfecties, infectieziekten of bloedtransfusies. Je ziet ook wel eens ' haverbultjes ': kleine bultjes op de halsvlakte en soms ook elders op het lichaam, waarvan nogal eens wordt vermoed dat de oorzaak in de voeding is gelegen. Maar dat is nog maar zeer de vraag.
Symptomen De oedeemplekken kunnen heel klein zijn (je ziet hooguit van opstaande haren) tot hele grote verhevenheden. Aanvankelijk zijn ze rond, maar later kunnen allerlei vormen ontstaan. Je herkent ze dooradt je er, net als in een pakje boter, putjes in kunt drukken. Meestal is er geen jeuk. Als ze lang blijven bestaan zie je nog wel eens dat ze gaan 'lekken' en door indrogen krijg je dan korsten die aan de haren vastklitten. Uiteindelijk kunnen er soms huidontstekingen ontstaan die wel eens wat jeuk kunnen geven.
Behandeling Meestal gaat het vanzelf over binnen enkele uren of dagen, en is een behandeling dus niet nodig. Soms versnelt het toedienen van corticosteroïden het herstel. Belangrijk, maar niet makkelijk, is het opsporen van de oorzaak en deze te verwijderen. Bij haverbultjes moet je het rantsoen aanpassen.
Hierover staat in eenaparte paginain deze website veel meer en wordt uitgebreid ingegaan op de oorzaken, de behandeling en de preventie. Wil je meer weten over staart- en maneneczeem? Deze pagina van de Animal Science Group in Wageningen houd je op de hoogte van het laatste nieuws en onderzoeksresultaten over deze huidaandoening.
Mok Ook hieraan is eenaparte paginain deze website gewijd, waarin uitgebreid wordt ingegaan op de oorzaken, de behandeling en de preventie.
Zadeleczeem De oorzaak is een verhoogde gevoeligheid van het paard in combinatie met onvoldoende hygiëne. Door zweet en vuil tussen de huid en het zadel ontstaat er irritatie, waarbij bacteriën een rol gaan spelen. Verwar dit niet met zadeldruk (zie onderaan onder 'tenslotte'). Je ziet het nogal eens bij dieren die enige tijd niet zijn gebruikt en dan plotseling weer volop aan het werk moeten, en bij dieren die op de zadelplek geschoren zijn. In feite is het een vorm van contactdermatitis . De verschijnselen lijken wel wat op Dermatophilose (zie onder 'infectieuze huidaandoeningen' bovenaan deze pagina).
Behandeling Rust (dus geen zadel op) en hygiëne. Wassen met betadine-shampoo en (in ernstige gevallen) antibiotica.
Voorkómen Was de zadelplaats na het rijden grondig en droog het vervolgens goed met een schone handdoek. Gebruik elke dag een schoon zadeldek of een schone kant van een wollen deken.
Urineus eczeem Dit tref je soms bij merries met verlammingen van de urineblaas aan de achterbenen, zoals je dit kunt tegenkomen bij ataxie als gevolg van de Cauda Equina- neuritis. Cauda Equina is latijn voor 'paardenstaart'. Zo heet het laatste deel van het ruggemerg. De urine komt niet meer met een straal naar buiten, maar loopt over de binnenkant van de achterbenen en veroorzaakt daarbij eczeem. In feite is dit ook weer een contactdermatitis .
Ook kun je huidproblemen zien bij paarden (vooral veulens) met langdurige diarree wanneer de huid van de achterhand niet regelmatig wordt gereinigd.. Je kunt het beste de binnenkant van de achterbenen insmeren met vaseline.
Een pony met ernstige haaruitval over het gehele lichaam
Hieronder wordt verstaan abnormale haaruitval waarbij de huid geen zichtbare verwondingen vertoont. De manen en de staart blijven doorgaans onaangetast. De oorzaken zijn helaas onbekend. Je kunt denken aan langdurige ziektes, hoge koorts, hormonale stoornissen en tekorten in het rantsoen. De behandeling is onbekend, maar bij de meeste paarden zie je de haren na enkele maanden weer terugkomen, maar die zijn dan vaak wel lichter van kleur. Als je toch wat wilt doen, dan zou je biotine kunnen geven. Bij veel meer op deze pagina genoemde huidaandoeningen is er lokaal ook wat kaalheid, maar daarbij is niet alleen verlies van haren, maar tevens beschadiging van de huid.
Zonnebrand (mummificatie van de witte huid, eczema solare, foto-sensibiliteit) Er zijn stoffen die na opname de huid onveranderd bereiken en daar reageren met bepaalde golflengtes uit het zonlicht. Die stoffen kunnen aanwezig zijn in bepaalde planten (boekweit, klavers, lucerne, sommige koolsoorten, etc.) en in chemicaliën (bepaalde medicijnen). Je ziet het meer bij dieren in de weide dan op stal. Bij paarden met leveraandoeningen kun je het vaker aantreffen. Alleen de ongepigmenteerde huiddelen zijn aangetast; het zal dus duidelijk zijn dat je het niet bij Friezen ziet. 'Gewone zonnebrand' (op niet-gepigmenteerde of dunne onbehaarde huiddelen) door te lang in de zon lopen zie je ook wel eens, maar is dus iets anders dan de hier bedoelde foto-sensibiliteit. Van dat laatste zie je hieronder een foto.
Dit paard heeft te lang in de zon gestaan
Symptomen In het begin tref je een warme, pijnlijke en te rode (witte) huid aan. Daarna treedt er oedeem op en soms jeuk. In ernstiger gevallen blaarvorming met verval van huidweefsel en vervellen. Bacteriën voelen zich hier heel prettig in en aansluitend kan er ook een huidontsteking ontstaan.
Diagnose De verschijnselen zijn vaak erg duidelijk. Aanvullend onderzoek van de lever (bloedonderzoek, biopsie) is belangrijk omdat de lever immers een rol kan spelen.
Behandeling Opstallen. Aangetaste huiddelen insmeren met een verzachtende en invettende zalf, bijvoorbeeld levertraanzalf. Als het mogelijk is de oorzaken opsporen en vermijden. Bij ernstige aantasting en ontstekingen van de huid zijn antibiotica en/of pijnstllers gewenst.
Dit is één van de meest voorkomende huidaandoeningen bij het paard met 'bulten' onder de huid. Ze kunnen overal op het lichaam aanwezig zijn, maar met name op de rug, de schoft en de hals. Het paard heeft er weinig of geen last van en doorgaans is er ook geen jeuk. De oorzaak is onbekend, ofschoon wordt gedacht aan een allergie voor insektenbeten. Misschien dat je het daarom ook vaker in de warme jaargetijden ziet. Een behandeling is niet nodig (waarschijnlijk zelfs het beste), maar bij heel veel bulten kunnen corticosteroiden een gunstig effect hebben.
Melanomen rond de anus bij een pony (links), een melanoom onder het oor (midden) en een tumor van het derde ooglid (rechts)
Onder 'infectieuze huidaandoeningen' zijn sarcoïden en wratten al beschreven. Een derde belangrijke huidtumor bij het paard is het melanoom. Dit zie je voornamelijk bij paarden met weinig pigment (witte, grijze, bonte paarden en bij veranderlijke schimmels). Een melanoom van de huid is een vorm van huidkanker die uitgaat van de pigmentcellen (melanocyten), die overal in de huid voorkomen. Meestal zijn ze goedaardig en tref je ze aan rond de anus, achter en onder de oren, aan de oogleden, op de benen en rond de geslachtsdelen en de anus. Het zijn in de aanvang kleine bruine tot zwarte knobbeltjes. Soms jaren later gaan ze groeien waarbij de huid die er op ligt kan gaan ontsteken. Soms zijn ze ook wel eens kwaadaardig en zaaien dan snel uit. De behandeling bestaat uit operatieve verwijdering of bevriezen. In de literatuur worden ook gunstige resultaten beschreven met Cimetidine (dat is een maagzuurremmer voor de behandeling van maagzweren ) Daarnaast komen er ook nog andere huidtumoren voor bij het paard. TENSLOTTE: Trauma Soms worden huidaandoeningen veroorzaakt door trauma (doorliggen, drukkingen van zadel of tuig, verbrandingen, contact met chemische stoffen, schuringen (schuren van een touw) en door zonlicht. Zadeldruk is pijnlijk bij paarden en ze zullen dan ook reageren als je bijvoorbeeld een zadel oplegt of als je ze op die plekken poetst. Het kan ontstaan als het zadel niet goed past, verkeerd ligt of heen en weer schuift. De behandelingen zijn gericht op het wegnemen van de oorzaak en daarnaast bepaalde zalven en wassingen. Overleg daarover met uw dierenarts. Soms zijn antibiotica en/of pijnstllers geïndiceerd. Ook door verwondingen kan een huid flink zijn aangetast. Daarover lees je hier meer.
Ziekte van Cushing Bij de ziekte van Cushing zie je lang krullend haar bij het paard (zie foto hieronder), maar dit is geen huidziekte.
Zadeldruk op de rug van een paard (links) en Ziekte van Cushing bij een paard (rechts)
Pigmentveranderingen Vitiligo bij een vrouw (links) en bij een haflinger (de witte plekjes voor het zadel)
Dan zijn er nog pigmentverstoringen door drukkingen, sommige huidziekten of aangeboren oorzaken. Zo zie je af en toe vitiligo: dat is een verlies van pigment waarbij je kleine (0,5-1 cm grote) gedepigmenteerde plekjes ziet, vooral op de lippen, neus, oogleden, rond anus en geslachtsdelen en elders. Er is geen behandeling en de aandoening heeft alleen cosmetische betekenis. Vitiligo komt ook bij de mens voor: een bekend voorbeeld is Michael Jackson.
Seborroe Soms zie je seborroe. Hierbij is er een afwijkende verhoorning van de huid en overmatige produktie van talg wat tussen de haren blijft zitten. Meestal zie je het maar op enkele plekken op de huid, zelden over het gehele lichaam. De oorzaken kunnen hormonaal zijn, maar ook klimaatveranderingen, rantsoen en bepaalde ziekten kunnen (primaire) seborroe geven. Ook zie je seborroe nogal eens samengaan met de andere op deze pagina beschreven aandoeningen (secundair dus), zoals bijvoorbeeld bij dermatophilose. Er zijn twee vormen: droge en vette seborroe. Bij de droge vorm zie je een droge schilferige huid met kleine schilfertjes. Bij de vette (natte) vorm zie je, omdat er ook vet vrijkomt, ook geelbruine vettige korsten ontstaan waarin de haren vastklitten. Deze laatste gaat nogal eens gepaard met ontstekingen.
De behandeling bestaat uit het opsporen en wegnemen van de primaire oorzaak (bv. staart- en maneneczeem), scheren en wassen met bepaalde shampoo's. Helaas zijn de resultaten nogal eens matig en wordt de aandoening chronisch. Elke irritatie geeft weer een toename van de schilfering en talgproduktie, dus irriteer de huid zo min mogelijk.
Auto-immuunziekten Tenslotte zijn er nog bepaalde auto-immuunziekten die resulteren in huidaandoeningen. Hierbij worden antistoffen gevormd tegen huidcellen van het paard. Een voorbeeld is pemphigus.
Aanvullend onderzoek
Hier wordt een biopt genomen van de huid
Een enkele keer is een biopt van de huid nodig om de exacte diagnose te stellen. Dat gaat heel eenvoudig: met een soort 'appelboortje' wordt een heel klein stukje huid weggenomen en opgestuurd naar een laboratorium. Vooraf wordt de plek niet geschoren, omdat anders voor het onderzoek belangrijke oppervlakkige lagen van de huid zouden kunnen worden 'weggeschaafd'. Wel wordt de plek licht gewassen. Meestal hoeft het wondje niet te worden gehecht: het geneest doorgaans heel snel zonder een litteken achter te laten.
Deze virusziekte zie je vooral bij jonge paarden (1-3 jaar), soms bij jonge veulens al. Feitelijk zijn het heel goedaardige huidtumortjes. De infectie vindt plaats door wondjes of schaafplekjes. Na infectie kan het wel 2-3 maanden duren voor je wratten ziet. Heel vaak gaan ze na verloop van tijd (na 3-4 maanden) vanzelf weer weg door de opbouw van een goede afweer. Eigenlijk is de aandoening dus 'zelflimiterend', d.w.z. de wratten verdwijnen spontaan. Niet teveel aan doen dus.
Voorkeursplaatsen zijn de neus, rond de lippen, soms de onderbenen of de geslachtsorganen. Wratten kunnen klein zijn, maar soms wel 10 cm groot en doorgaans een bloemkoolachtig aspect aan de buitenkant. Daarom worden ze wel eens verward met sarcoïden. Een behandeling is dus zelden nodig, maar eventueel kun je ze operatief verwijderen (geeft nogal eens bloedingen) of beter bevriezen (cryochirurgie). Ook wegbranden wordt wel eens gedaan.
Exanthema Coitale Exantheem is huiduitslag, soms met pukkeltjes. Ook dit is een virusziekte, maar komt weinig voor en gaat gelukkig vanzelf weer over. Het herpes-virus veroorzaakt uitslag met blaasjes en eczeem rond de geslachtsorganen van merrie en soms ook de hengst. Soms is er heel iets jeuk. Het is, zoals de naam al aangeeft, een geslachtsziekte. Om de plekken te laten genezen en het te voorómen moet je enige tijd niet dekken. Eventueel kunnen antibiotica-zalven worden toegepast om secundaire bacteriële infecties te voorkomen. Na genezing resteren wel eens kleine ongepigmenteerde (witte) littekentjes.
Een Shire met mok. Midden de Chorioptes-mijt die je onder de microscoop kunt zien. En rechts een close-up van de Psoroptes.
Infecties met schurftmijten zie je nogal eens bij dieren met verminderde weerstand. Er zijn verschillende soorten mijten die bij het paard een rol spelen: Chorioptes (komt verreweg het meest voor), Psoroptes en Sarcoptes. Meer dan de helft van de Friese paarden is besmet met Chorioptesmijten. Dit is een schurftmijt die zich bijvoorkeur nestelt in de warme, vochtige omgeving van de kootholte.
Chorioptes kan vanuit de kootholte omhoog kruipen en dan vinden we de bekende kale plekken aan de binnenkant van de onderbenen. De mijt veroorzaakt jeuk, het paard begint te stampen en te schuren. De huid wordt grijs en schilferig en de haren breken af door het schuren. Blijft de infectie beperkt tot de kootholte dan krijgt het paard een vorm van mok . Omdat de mijten gangetjes graven in de huid wordt deze gevoeliger voor infecties met bacteriën. De kootholte en kogel worden dik en pijnlijk. Soms gaan de lymfebanen ook ontsteken en kan de zogenaamde Einschuss ontstaan: het been wordt van onderaf dik, warm en pijnlijk en het paard krijgt koorts. Soms kruipt de infectie van de lymfebanen nog verder omhoog en wordt het been ook boven de sprong of de voorknie dik. Direct ingrijpen door de dierenarts is dan nodig.
Diagnose Een huidafkrabsel onderzoeken onder de microscoop geeft direct uitsluitsel: prachtig om die mijten door beeld te zien kruipen...
Huidbeschadigingen en korsten bij een ernstig geval van schurft door Posoroptes-mijten
Bij schurft ten gevolge van Psoroptes en Sarcoptes zie je eerst doffe haren en kale grijzige plekken. Op de huid onstaan kleine blaasjes, die etterig vocht afgeven na barsten. Dit vocht droogt op tot korsten. Het paard heeft zeer heftige jeuk en mede daardoor ontstaan de huidbeschadigingen die je op bovenstaande foto's ziet. Bij Sarcoptes-schurft zie je de plekken vooral aan het hoofd maar ook over het gehele lichaam. Deze vorm van schurft is eveneens besmettelijk voor de mens. Psoroptes zit vooral in de manenkam en rond de schoft, de rug, het kruis en de staartbasis.
Behandeling Op dit moment zijn er drie manieren om paarden met een Chorioptes-infectie te behandelen: Sebacil Vlooienshampoo die bij honden gebruikt wordt (Defencare® ) Ivermectine (zoals Dectomax®) Deze produkten zijn niet toegestaan voor gebruik bij het paard door een falende wetgeving. Gelukkig worden ze wel gebruikt omdat dierenleed voor dierenartsen een hogere prioriteit heeft dan voor de overheid. Je zult immers maar jeuk hebben!
De vlooienshampoo lijkt goed te werken maar is niet getest voor gebruik op paarden. Waarschijnlijk worden de meeste infecties met Chorioptes goed bestreden maar als de mijt erg diep in de huid zit, dan zal het tegenvallen. Ivermectine (die stof zit ook bijvoorbeeld in veel wormmiddelen ) doodt schurftmijten. Sommigen geven het in de mond (zoals een wormpasta) maar dat werkt dan helaas niet of nauwelijks tegen schurftmijten. Dectomax bevat ook ivermectine en kan worden ingespoten bij het paard. Ook zijn er zalven waarin ivermectine wordt verwerkt die lokaal kunnen worden toegepast. Dan is het wel belangrijk dat de huid niet meer vet en vuil is, want dan komt het middel niet op de plaats van bestemming. Het is belangrijk de behandeling na 10-14 dagen te herhalen omdat deze niet helpt tegen de eitjes.
Belangrijk: Amitraz (Tactic®) mag je nooit gebruiken bij het paard i.v.m. vergiftigingsverschijnselen, welke meestal tot de dood leiden!
Huidaandoeningen bij het paard Inleiding Huidaandoeningen komen regelmatig voor bij het paard. De bekendste zijn schimmel en schurft, maar er zijn er veel meer. Vaak wordt er 'schimmel' geroepen als een paard huidplekken heeft, maar dat hoeft dus helemaal niet het geval te zijn. Ook zie en lees je wel eens dat een paardeneigenaar een paard met een huidprobleem aan het behandelen is met een medicijn wat juist helemaal niet werkt tegen die huidziekte. Hieronder een opsomming van de meest voorkomende huidziekten bij het paard, waarbij een indeling is gemaakt tussen de infectieuze (besmettelijke) huidziekten en de niet-infectieuze. Deze lijst is niet volledig: er komen nog enkele andere aandoeningen voor, maar omdat we ze hoogst zelden zien worden ze niet vermeld. Onderaan deze pagina zie je een doorsnede van de huid en lees je iets over de diagnostische mogelijkheden.
Voor een goede diagnose is de hulp van de eigenaar erg belangrijk: hieronder staat een lijstje met vragen die je dierenarts wellicht aan je zou kunnen stellen bij huidproblemen: 1. Hoe lang bestaat de aandoening al? 2. Verdwijnen de huidklachten ook wel eens een poosje en komen ze dan weer terug? 3. Waar zag je voor het eerst huidplekken en zie je ze op bepaalde plekken (bijvoorbeeld lichte plekken) meer dan op andere? 4. Zijn er nog meer paarden met dezelfde problemen? 5. Zie je ook huidklachten bij andere dieren en eventueel jezelf of anderen? 6. Is er iets veranderd in de voeding of in de omgeving van het paard? 7. Krijgt het paard momenteel medicijnen of is het nog onlangs gevaccineerd ? 8. Merk je dat de huidklachten verergeren bij bepaalde weertypen (zon, regen)? 9. Merk je dat er meer insecten in de omgeving aanwezig zijn? 10. Wanneer heb je het paard voor het laatst ontwormd en met welk middel? 11. Is er jeuk?
Schimmelinfectie bij paarden en een kind. De tweede foto van links laat een typische schimmelplek zien, veroorzaakt door Microsporum.
Oorzaak Deze meest voorkomende huidaandoening bij het paard wordt veroorzaakt door de schimmels Trichophyton of Microsporum. Aan de huidplekken kun je niet zien welke van de twee de oorzaak is. De incubatietijd kan 4 dagen zijn, maar soms ook wel eens 6 weken. De infectie wordt overgebracht door direct contact tussen paarden of indirect door borstels, tuigen, etc. Niet altijd heeft het paard verschijnselen: vaak zie je bij stress of verminderde weerstand de symptomen tevoorschijn komen.
Symptomen In het begin zie je kleine bultjes met opstaande haren, later min of meer ronde, kale, schilferige plekken die vanuit het centrum genezen. Doorgaans is er geen jeuk, maar zijn er ernstige huidbeschadigingen dan kunnen die door secundaire bacteriële infecties wel gaan jeuken. Meestal zie je de aandoening op de plaatsen waar het tuig ligt: zadel, hoofdstel, etc. Binnen een grotere paardenpopulatie, bijvoorbeeld een manege, zie je dat er een redelijke immuniteit bestaat waardoor je nauwelijks of geen verschijnselen ziet. Een nieuw aangevoerd paard binnen zo'n populatie krijgt vaak binnen een maand de verschijnselen.
Diagnose De symptomen geven vaak al voldoende duidelijkheid. Bevestiging kun je krijgen met een schimmelkweek door de dierenarts. Behandeling Er zijn enkele anti-schimmelmiddelen, zoals imaverol. Volg de gebruiksaanwijzing van het produkt of de adviezen van je dierenarts. Herhalen van de behandeling is erg belangrijk, omdat in één behandeling lang niet alle schimmelsporen worden gedood. En vergeet niet de omgeving van het paard te behandelen: borstels, zadeldekens, tuigen, enz. kun je met dezelfde anti-schimmelmiddelen behandelen. De stal kun je reingen met water en soda of met chloor (bleekwater).
Voorkómen Zorg dat op een manege elk paard zijn/haar eigen tuig/zadel/borstels, etc. heeft. Er kan ook tegen schimmel worden gevaccineerd. Lees daarover meer onder het hoofdstuk ' vaccinatiespaard '.
Belangrijk: Schimmelinfecties zijn ook voor de mens zeer besmettelijk!
Dermatophilose op de rug bij een paard. Rechts zie je de pus onder de weggetrokken korst
Dit is de meest voorkomende bacteriële huidaandoening bij het paard. Oorzaak De bacterie Dermatophilus congolense komt de huid binnen via bijvoorbeeld schaafwondjes, vooral als de huid en haren nat zijn. Je ziet het dan ook vaak bij paarden die buiten lopen in regenachtig weer. Ook onder onhygiënische omstandigheden zie je de ziekte vaker. De ziekte is weliswaar niet besmettelijk, maar de infectiedruk op een stal is hiermee wel verhoogd, waardoor het zich kan verspreiden naar andere paarden. De ziekte komt ook (zelden) bij de mens en de koe voor. Het heet ook wel 'regenschurft', maar eigenlijk is die naam onjuist: het suggereert dat mijten de oorzaak zijn (= schurft), terwijl dat helemaal niet zo is!
Symptomen Soms lijkt het in eerste instantie wat op schimmel. Je ziet de plekken nogal eens op de rug en zijkant van het paard. Later ontstaan korstjes die, als je ze verwijdert een roze open plekje achterlaten. Aan de onderzijde zijn die korstjes vochtig en je ziet soms wat geelgroene pus. Er is doorgaans geen jeuk, maar de aandoening is wel vaak pijnlijk.
Diagnose Ook hier is het 'klinisch' beeld vaak voldoende om de diagnose Dermatophilose te stellen. Eventueel kan de dierenarts een bacteriologisch onderzoek laten doen.
Behandeling De korsten moet je voorzichtig verwijderen en vervolgens om de 3-4 dagen wassen (eventueel het gehele paard) met Betadine-shampoo. Je kunt de korsten ook eerst laten weken met die shampoo voor je ze verwijdert. Liever geen betadine-scrub, omdat die op alcoholbasis is gemaakt en sommige paarden daar slecht op reageren. Na het wassen goed afdrogen of in de zon zetten. In ernstige gevallen worden antibiotica gegeven aan het paard. Vergeet daarnaast niet de huisvesting te verbeteren (schone en droge stal, etc.). Let op: bij de mens veroorzaakt de aandoening een huidontsteking met 2 tot 5 mm grote witte pukkeltjes, soms met wat jeuk. Bij het onderzoeken of behandelen van verdachte huidaandoeningen bij een paard is het daarom raadzaam om handschoenen te dragen.
Folliculitis (ontsteking van de haarfollikels, de haarzakjes) Oorzaak De oorzaak is de bacterie Staphylococcus aureus. De aandoening zie je vooral in het voorjaar en zomer en op plekken waar tuigdelen liggen. Vaak is er een combinatie van factoren: beschadiging van huid, hitte, vuil, zweet, insektenbeten, enz. Wanneer deze aandoening zich ook uitbreidt naar de omliggende huid en het bindweefsel wordt het furunculosisgenoemd: deze grotere knobbels kun je herkennen als zachte bobbels, open zweren en korsten.
Symptomen In het begin zie je kleine bultjes (2-3 mm), die zich gaan ontwikkelen tot puistjes. Soms gaan ze weer weg en een andere keer worden ze wat groeter. Er is geen jeuk, maar wel zijn de plekjes pijnlijk. Als de puistjes opengaan komt er een pussig tot bloederig vocht uit. Als ze herstellen zie je korstjes en kaalheid op die plaats.
Behandeling Rust (dus geen tuig of zadel op) totdat de huid volledig is genezen. Daarnaast goede hygiëne. Eventueel kun je de plakken wassen met Betadine-shampoo en in ernstige gevallen ook antibiotica. Gelukkig is dat laatste zelden nodig. Genezing van de grotere knobbels duurt soms weken tot maanden
Dit is de meest voorkomende huidtumor bij het paard en wordt waarschijnlijk door een virus veroorzaakt. Vooral waar wondjes zijn (denk ook aan vliegen) zie je het optreden. Je ziet het op alle leeftijden en bij alle rassen. Ze kunnen van dier op dier overgaan, maar dat gebeurt zelden. Je kunt sarcoïden op alle delen van de huid zien, maar vooral een dunne huid en op vochtige plekken, zoals de liezen, de oksels, rond het geslachtsapparaat, achter de oren rond de ogen. Sarcoïden kunnen er heel verschillend uitzien: bloemkool- of wratachtig, soms gesteeld, andere keren weer een gladde en stevige knobbel in de huid en soms ook een grote tumor van wel 25 cm groot, die makkelijk bloedt. Bij één paard kunnen verschillende typen naast elkaar voorkomen.
Diagnose De huidaandoening is vaak makkelijk te herkennen. Zekerheid krijg je door een stukje te laten onderzoeken door de dierenarts (die stuurt het biopt dan naar de patholoog, zie onderaan deze pagina).
Behandeling De keuze van de therapie hangt mede af van de grootte, van de plaats en van het aantal sarcoiden. Vaak worden verschillende behandelingen gecombineerd om het beste resultaat te krijgen. Cryochirurgie (bevriezen, net zoals men dat bij wratten doet). Operatief: grotere tumoren moet je chirurgisch laten verwijderen. Daarnaast worden nog wel eens andere behandelingen ingesteld, zoals injecties met BCG , bepaalde zalven, chemotherapie en bestraling, maar enkele daarvan worden in de praktijk niet of nauwelijks toegepast. Hier kun je er meer over lezen.
Prognose Je ziet ze nogal eens terugkomen. Een goede vliegenbestrijding is belangrijk.
Het alcoholisch sap in een bamboescheut was de boosdoener.
Het leven als bedreigde diersoort is niet altijd gemakkelijk en ook de zeldzame berggorilla's in Rwanda durven dan al eens te diep in het glas kijken. Fotograaf Andy Rouse was verrast toen hij de dieren stomdronken in het gebladerte aantrof. Ze hadden blijkbaar iets te veel genoten van alcoholisch sap afkomstig van bamboescheuten.
Sommige gorilla's lagen doelloos over de grond te rollen en vooral de leider van de groep had het zwaar te pakken. De fotograaf liet het dan ook niet na om enkele hilarische foto's te maken. U kan ze hier bekijken. (gb)
Australië: meer dan 60 van 80 gestrande walvissen gestorven
Australië: meer dan 60 van 80 gestrande walvissen gestorven
23 maart 2009
In Australië is opnieuw een groep walvissen in ondiep water geraakt en gestrand. Voor minstens 67 van de 80 dieren was geen redding meer mogelijk, zo heeft de omroep ABC maandag gemeld.Op een strand op zowat 270 kilometer ten zuiden van Perth aan de westelijke kust van Australië waren maandag tientallen vrijwilligers aan de slag om gestrande en nog levende walvissen weer in zee te helpen. Het is echter niet uitgesloten dat de geredde zoogdieren wat verder opnieuw stranden. Begin maart waren ten noorden van het eiland Tasmanië 149 walvissen en enkele dolfijnen op het strand terechtgekomen. Zowat 140 walvissen overleefden het niet. Hulpverleners en milieubeschermers konden de andere dieren met vereende krachten weer in zee krijgen. (DWM)
Chinchilla's zijn zeer fraaie diertjes met een uitzonderlijk zachte vacht. Ze zijn tamelijk kostbaar en nog niet zo heel erg populair als huisdier. Het zijn gevoelige dieren en met name de spijsvertering geeft nogal eens problemen. Door gevechten of hun halsbrekende toeren willen ze nogal eens de ledematen breken of beschadigen. Regelmatig worden in onze praktijk chinchilla's behandeld. Hieronder volgt wat algemene informatie over chinchilla's.
Klasse Mammalia (zoogdieren)
Orde Rodentia (knaagdieren)
Familie Chinchillidae (wolmuizen)
Geslacht Chinchilla laniger (chinchilla)
Oorsprong en voorkomen
De chinchilla staat bekend om zijn zachte vacht die 2,5-4 cm dik is. Hij is 25 cm lang met een eekhoornachtige staart.
De oren zijn vrijwel niet behaard en de ogen zijn groot. Hij bezit lange snorharen. De voeten hebben stevige zolen en de tenen hebben kleine nagels.
Vroeger kwam de chinchilla voor in grote delen van het Andesgebergte in Peru, Bolivia, Argentinië en Chili tot een hoogte van 6000 meter. Door een intensieve bejaging is het leefgebied nu beperkt tot het noorden van Chili.
Het zijn nachtdieren, maar ook in de avond en de morgen zijn ze actief. In grote groepen bevolken ze de rotsachtige hellingen en holen.
Door de dikke vacht zijn ze in staat om grote temperatuurverschillen te verdragen.
Voortplanting
Chinchilla's zijn monogaam, het vrouwtje is wat groter dan het mannetje (bok) en is ook sterker. Jonge chinchilla's zijn nestvlieders, dus zeer snel zelfstandig.
Chinchilla's kunnen in een groep worden gehouden met 1 mannetje of als paartje. De kooi moet minimaal 100x80x60cm groot zijn en gemaakt zijn van knaagbestendige materialen! Het is belangrijk dat de chinchilla veel kan klimmen.
De kooi moet voorzien zijn van harde klimtakken en er dient een slaaphok aanwezig te zijn. Op verschillende hoogten moeten er zitplankjes gemonteerd worden. Het hok dient in een rustige omgeving geplaatst te worden, de temperatuur moet zo'n 15-20o C bedragen. Als bodembedekking worden houtkrullen of een speciaal nestmateriaal gebruikt.
Een chinchilla is gesteld op de mogelijkheid om dagelijks een zandbad te kunnen nemen als nodige vachtverzorging. Onjuist zand doet schade aan de vacht!
Een knaagsteen voorkomt gebitsafwijkingen en voorziet in mineralen.
Voeding
Op de berghellingen van de Andes is het enige beschikbare voedsel voor de chinchilla's het harde ruwe gras en wat kruidplanten. Bij het eten wordt het voedsel met de voorpoten vastgehouden terwijl het dier op zijn achterlijf zit.
In de natuurlijke leefomgeving is weinig water en de vochtvoorziening moet dan gedekt worden door dauw en het aanwezige vocht in de voeding.
Het maagdarmstelsel van de chinchilla is dus ingesteld op een energiearme, maar aan een celstof rijke voeding.
Grote hoeveelheden hoogwaardig voer worden niet verdragen, van geschikte pellets wordt 20-25 gram per dag opgenomen.
Voer voor andere knaagdieren of konijnen is ongeschikt!
Naast het voer moet dagelijks een hoeveelheid hooi van een goede kwaliteit worden aangeboden. Het beste kan men een chinchilla 's avonds voeren.
De wateropname per dag bedraagt 40-60 ml, wordt geen compleet voer gegeven dan moet het drinkwater van een multivitaminenpreparaat voorzien worden.
Het moederdier heeft 3 paar melkklieren, waarvan er meestal slechts enkele functioneren. De noodzaak tot bijvoeren bij een groot nest kan dus best noodzakelijk zijn. Het beste kan dit geschieden met Nutrisoja (babymelkpoeder met soja). Dosering 15 gram per 100 gram lichaamsgewicht.
Sommige melkpoeders voor de pup voldoen ook:
0-1 weken interval 3 uur
1-2 weken interval 4 uur
3 of meer weken 's nachts niet meer en geleidelijk wennen op vast voedsel.
Een goede voeding heeft ongeveer de volgende analyse:
Ruw eiwit 15-20 %
Ruw vet 2.5-5 %
Ruwe celstof 10-20 %
as 10 %
Koolhydraten 40-50 %
Vooral gebaseerd op granen,het bevat best ook vitaminen, mineralen en sporenelementen. Het moet altijd aangevuld worden met hooi dat schoon en vezelrijk is.
Eventuele voedingswisselingen dienen zoveel mogelijk vermeden te worden, als er toch een wisseling plaats moet vinden dan dient deze geleidelijk te geschieden in ongeveer 1 week.
Voedingsgerelateerde ziekten
Onvoldoende tandafslijting
Door te weinig knaagmogelijkheden worden de snijtanden te lang met als mogelijk gevolg slechte voedselopname en speekselvloed.
Keelgatverstopping
Door een te gulzige opname van ruwvoer en/of lekkernijen zoals radijs, gedroogde vijgen, distels of brandnetels kan een keelgatverstopping ontstaan met als gevolg een speekselvloed.
Maagdarmstoornissen/infecties
Vooral door plotselinge voerwisselingen of een te rijk voer kunnen infecties aanslaan met als mogelijk symptomen gebrek aan eetlust, vermagering, plotselinge sterfte en maagkrampen.
Er kan diarree ontstaan, bij een overmaat krachtvoer, of trommelzucht, bij een overmaat aan eiwit .
Leververvetting
Deze aandoening ontstaat bij een voeding die teveel vet en/of koolhydraten bevat.
Calciumtekort
Een tekort aan calcium kan vooral bij lacterende vrouwtjes optreden waarbij de achterpoten gestrekt worden.
Thiaminetekort
Ontstaat bij een onvolledige voorziening en geeft symptomen van het centrale zenuwstelsel zoals bewegingsstoornissen.
Vitamine E tekort
Sommige auteurs maken hier melding van en deze aandoening leidt tot wat bij andere diersoorten bekend staat als "Yellow Fat Disaese" of vrij vertaald "geelvetontsteking".
Bij andere diersoorten is er ook duidelijk een verband aangetoond met een te lage seleniumvoorziening bij het optreden van deze ziekte.
Vitamine C tekort
Hier is de wetenschap het nog niet over eens. Er bestaat nog geen eensluidende mening over het feit of de chinchilla nu wel of niet in staat is om zelf vitamine C aan te maken.
Een overmaat zal niet snel nadelige gevolgen hebben omdat deze het lichaam weer met de urine verlaat.
Een hond heeft een ruimer gezichtsveld dan een kat of een mens. Dit betekent dat hij naar links en rechts beter kan zien en meer dingen tegelijkertijd kan waarnemen. De ogen van herdershonden staan vrij zijdelings om een zo breed mogelijk gezichtsveld te hebben om toezicht te houden op de kudde. De ogen van een jachthond liggen meer vooraan op de kop om met beide ogen hun prooi goed te kunnen zien. Een hond merkt heel goed bewegingen op afstand, maar onderscheidt op dezelfde afstand moeilijk stilstaande objecten. Hij kan ook minder goed afstanden inschatten. Hij ziet, evenals een kat, ook minder goed dichtbij (0-50 cm) dan mensen en hij kan minder details waarnemen. Dit gebrek wordt gecompenseerd door een beter reukvermogen, de gevoeligheid van de snorharen en het beter kunnen opmerken van bewegingen. Een hond en vooral een kat zien beter in het donker dan wij. In tegenstelling tot wat wel eens wordt beweerd, kunnen katten en honden wel kleur waarnemen, maar ze kunnen kleuren minder goed onder scheiden dan wij.
Het gehoor
U heeft vast wel eens opgemerkt dat onze viervoetige huisgenoten in staat zijn om in beperkte mate hun oren te bewegen. Door deze eigenschap kunnen ze heel precies vaststellen waar het geluid vandaan komt. Vergeleken met de mens kan een hond beter maar een kat nog beter hoge tonen onderscheiden. Een hond neemt ultrason geluiden waar, die toelaten een appèl-fluitje te gebruiken. Een kat reageert op het hoge gepiep van een muis, terwijl u niks heeft gehoord. De hond onderscheidt ook heel goed verschillende geluiden. Hij kan dus gemakkelijk de woorden van zijn baas onderscheiden, zelfs al spelen de toon en de gebaren ook een rol.
Geur
Het reukvermogen is, vergeleken bij de mens, bijzonder goed ontwikkeld bij een kat, maar nog beter bij een hond. De oppervlakte van het neusslijmvlies is bij de hond 25 tot 250 cm² en bij de mens maar 2 tot 3 cm². Een Cocker Spaniël heeft 67 miljoen reukcellen, een Duitse herder 200 miljoen en de mens 5 tot 20 miljoen. Uw huisdier ruikt de hele dag door een groot aantal geuren waarvan u geen vermoeden hebt. Deze eigenschap van de hond komt ons mensen vaak genoeg van pas. Denk maar aan de speurhonden van de politie en aan de drugshonden. Van het reukvermogen wordt ook gebruik gemaakt tijdens de jacht, om zich te oriënteren en om tussen individuen te communiceren. Nu begrijpt u waarom uw hond tijdens een wandeling voortdurend stopt; zo communiceert hij met de honden die later langs dezelfde plek zullen komen. De hond herkent zijn huis en zijn baas beter door de geur dan door zijn zicht.
Smaak
De smaak is nauw verbonden met het reukvermogen. Een kat is een echte carnivoor; hij heeft alleen interesse voor dat wat op vlees is gebaseerd. Hij is normaal gesproken ongevoelig voor zoete of zoute smaken. Een hond staat daarentegen dichter bij de mens en is dus meer een omnivoor, een alleseter. Net zoals een kat is hij ongevoelig voor een zoute smaak, maar hij houdt wel van zoete dingen. De smaakgewaarwording is bij de hond weinig ontwikkeld. Een hond heeft 1706 smaakpapillen, een mens 9000; Een hond kan dagelijks hetzelfde voedsel eten. Hij heeft geen behoefte aan afwisseling.
Wanneer moet u met uw dier op raadpleging bij uw dierenarts?
Wanneer moet u met uw dier op raadpleging bij uw dierenarts?
Veel mensen weten niet precies wanneer ze de dierenarts moeten raadplegen. Bij onderstaande verschijnselen moet u hem of haar zeker om advies vragen:
bij zwakheid of lusteloosheid
altijdwanneer het dier opeens een heel zieke indruk maakt.
alsuw huisdier zich duidelijk niet prettig voelt
bij verlies van eetlust langer dan 24 uur
bij diarree of braken langer dan 24 uur
als het dier ongewoon veel drinkt
als het dier vaker of meer plast dan normaal of als een zindelijk dier opeens in huis gaat plassen.
wanneer uw dier zichtbaar pijn heeft en/of perst bij het plassen of de ontlasting, steeds kleine beetjes plast (eventueel met bloed) of abnormaal lang blijft zitten op de kattenbak of bij het uitlaten
bij een hardnekkige hoest, abnormale ademhaling of
heftige jeuk, steeds aan de oren blijven krabben of met het achterwerk overde grond schuurt
als u rond of onder het verband een zwelling ontdekt, als het verband abnormaal ruikt of de huid eromheen verkleurt, als het verband verschuift of losraakt,
bij kreupelheden, verlammingen of veranderingen in de manier van lopen ofrennen
als het dier in elkaar zakt of stuiptrekkingen heeft
Het Amerikaanse ruimteveer Discovery dat zondag vanuit het Kennedy Space Center is gelanceerd, had een verstekeling aan boord. Op foto's van vlak voor de lancering is een vleermuis te zien die zich aan de brandstoftank vastklampt, zo meldt de NASA."Een analyse van de lanceringsbeelden heeft uitgewezen dat het dier zich in elk geval tot het moment van lancering heeft vastgehouden. Vanaf dat moment ontbreekt elk spoor van de vleermuis", zo meldt de NASA op de site Space.com. De vleermuis "is enkele malen van positie veranderd tijdens het aftellen, maar ze zat er nog op het moment van de lancering", aldus de Amerikaanse ruimtevaartorganisatie. "Uit infraroodbeelden blijkt dat het dier leefde en niet zat vastgevroren, zoals misschien verondersteld zou kunnen worden." Het brandstofreservoir bevatte immers twee miljoen liter vloeibare waterstof op een zeer lage temperatuur. Niemand weet wat er van het diertje geworden is, maar de NASA gaat ervan uit dat het avontuur niet lang geduurd heeft. "Het dier is waarschijnlijk tijdens het opstijgen van de Discovery al snel gestorven." (DWM)
Eén van de rupsen die momenteel gezien worden is deze van de "Chilasa clytia" of Common Mime. Dit is een vraatzuchtige rups, die na ontpopping een zwaluwstaartvlinder moet worden (al lijkt het niet zo te zijn door het ontbreken van de staarten.) die gespot wordt in Zuid-en Zuidoost-Azië.
De basset hound heeft een groot hoofd met een ronde schedel. De snuit staat parallele met de bovenkant van de schedel. De huid van de bassethond valt in vouwen op het hoofd. Zijn fluweelachtige oren zijn zeer lang en zouden voorbij de bovenkant van de neus moeten samenkomen. De oren moeten vouwen en niet vlak lijken. De grote tanden zouden in een schaar of niveaubeet moeten samenkomen. De bassethond heeft droevige bruine ogen. De uitdrukking zou vriendelijk zonder enige ruwheid moeten zijn. De basset heeft een zeer uitgesproken halskwab.
Zijn borst is zeer diep en breidt zich in de voorzijde van de voorpoten uit. Hun voeten zijn groot en de achterdelen zijn rond. De beweging van de bassethond zouden weloverwogen maar niet onhandig moeten zijn. De vacht is kort, hard en glanzend. Er zijn geen regels betreffende kleur, maar het is gewoonlijk wit met kastanje of zand-gekleurde noteringen.
Karakter en temperament
De Basset Hound is zoet, zacht, toegewijd, en van nature uit vreedzaam. Zij passen goed in het familieleven. Hun temperament zou altijd vriendelijk moeten zijn. Dit ras zou nooit aggressief mogen zijn. Bassethonden zijn mild maar niet schuchter, zeer hartelijk en vriendschappelijk met kinderen. De Basset Hond is niet in staat om te bijten, maar kan een beetje koppig zijn. Bassets houden ervan om iets te doen voor hun voedsel. Ze hebben een diepe muzikaal geblaf. Met juiste opleiding zijn zij gehoorzaam, maar wanneer zij een interessante geur opnemen, is het soms moeilijk om hun aandacht te krijgen.
Hoogte: Reu: 30-38 cm, Teef: 28-36 cm Gewicht: 20-29 kg
Zij zijn binnen zeer inactief maar in openlucht zullen zij uren willen rondlopen en spelen. Basset hounds zullen het goed doen zonder een tuin, maar zouden kansen moeten krijgen op te lopen en te spelen om zich gezond en fit te houden.
Levensverwachting
10 tot 12 jaar
Verzorging
De vlotte, kortharige vacht van de basset hound is gemakkelijk te verzorgen. Kam en borstel met een borstel van varkenshaar. Het wassen van de vacht met shampoo: alleen wanneer nodig. Veeg regelmatig onder de oren en knip regelmatig de steennagels.
Overvoed deze honden niet omdat het extra gewicht een te grote last op de benen plaatst. Het is beter hem twee of drie kleine maaltijden te geven in plaats van een grote maaltijd. Om de basset hound gezond te houden, zouden ze regelmatig wat oefening moeten krijgen, maar we raden het springen af, daar het een belasting van de voorbenen betekent.
Oorsprong
De naam Basset hond komt uit het Franse woord "bas" wat laag beteken. Sommige bronnen stellen dat de Basset Hond uit genetische dwerghonden kan voortgekomen zijn gekruisd met andere soorten Franse jachthonden. Andere bronnen stellen dat het ras afstamt van verschillende Belgische typen laagbenige jachthonden, waarvan de meeste inmiddels uitgestorven zijn. Volgens onderzoek, begon de ware bekendheid van de Basset in 1863, toen de hond in Parijs werd voorgesteld ontdekten de Engelsen dit ras. Ze kruisten het ras met de Bloedhond om de fragiele lichaamsbouw te verbeteren. Dit leverde de huidige Basset Hound op. Zijn populariteit spreidde zich over Engeland uit waar een levendig geschil zich tussen twee facties van kwekers voordeed: Zij die de Basset Hond wilden houden als jachthond, en zij die het ras in een metgezelhond wilden omzetten. Tussen deze twee facties waren er Amerikaanse kwekers aan het werk gingen om een uiterst aangename metgezelhond te ontwikkelen zonder om het even welk van de kwaliteiten van de jager op te offeren. (Bron : De Woefk.R.)
Allergische reactie op insektenbeet (hot spot) met locale roodheid, haarverlies, veel likken en bijten, kan soms ook ademhalingsproblemen geven.
Plotse verlamming van de achterpoten of de vier poten.
Botbreuken, dier steunt hierbij niet meer op de poot, poot bungelt eraan.
Braken en diarree met bloedbijmengingen, met verzwakte algemene toestand (erg suf).
Diepe wonden met of zonder erg bloeden.
Ademhalingsproblemen waarbij het dier naar adem snakt, soms met ratelend ademgeluid en blauwe tong.
Ernstige bloeding die niet te stoppen valt door druk.
Bevallingsproblemen voor eerste pup of kitten max 3 uur persen, erna maximaal gedurende half uur persen zonder geboorte van volgend jong, of langer dan twee uur niet persen terwijl men zeker is dat er nog een jong moet komen.
Epilepsieaanvallen langer dan 5 minuten of vaker dan 2 per uur, tijdens aanval niet reageren op naam, urine en ontlastingsverlies, nadien soms tijdelijk blind.
Oogkwetsuur met een bloedend of erg gezwollen oog, of waarbij oog uit oogkas valt.
Maagtorsie/dilatatie, braken of braakneiging, soms wit slijmbraaksel, buik wordt dik.
Oververhitting na lange tijd in auto (die niet noodzakelijk in de zon stond), zeer snel hijgen, soms coma.
Plasproblemen, constant willen plassen zonder resultaat of slechts een lekje of met bloed.
Vergiftigingen, noteren welk gif dier heeft opgenomen.
Verkeersongeluk, steeds laten controleren op inwendige bloedingen en klaplong.
Constipatie, geen ontlasting meer, ondanks veelvuldig persen.
Voorkom het najagen van fietsers en joggers door uw hond.
Voorkom het najagen van fietsers en joggers door uw hond.
Bij alle eigenschappen die honden bezitten, mogen we niet vergeten dat de hond van oudsher een jager is. Ondanks alle uiterlijke en ook innerlijke verschillen van ras tot ras, en hond tot hond, zit het jachtinstinct er bij praktisch elke hond nog steeds ingebakken. Dat instinct kan zeer nuttig zijn tijdens het jagen bijvoorbeeld, of tijdens het drijven van schapen, zoals we dat kennen bij de Border Collie. Bij de dagelijkse omgang met onze honden wil het jachtinstinct echter ook nog wel eens de kop opsteken op momenten dat men daar niet zo gelukkig mee is : voorbijkomende bromfietsen, fietsers, ruiters en joggers, zijn voor sommige honden een geliefde 'prooi' om achter aan te jagen. Nog afgezien van de schrik en de ergernis, kan een dergelijke situatie maar al te gemakkelijk tot ongelukken leiden. En de schuld daarvoor is niet op de hond af te schuiven, want de eigenaar blijft altijd verantwoordelijk voor het doen en laten van zijn huisdier. Daarom is het altijd nuttig om een goede famiale verzekering te nemen, die ook eventuele schade door de huishond dekt (lees goede de 'kleine lettertjes', want de éne familiale is de andere niet). Maar veel beter is natuurlijk om alle ongelukjes te vermijden en ervoor te zorgen dat de hond niet achter autos, fietsers, etc aan gaat ! Het voorkomen van deze ongewenste eigenschap rust op 2 pijlers :
1. Het aanleren van voldoende gehoorzaamheid om de hond onder alle omstandigheden (dus ook op momenten dat hij achter iets aan wil) onder controle te hebben.
2. Het zorgen voor een vervangende 'prooi'.
1. Gehoorzaamheid Bij het aanleren van de gehoorzaamheid kan voor dit doel de 'blijf' of 'af' oefening gebruikt worden. Bij 'blijf' wordt de hond geleerd ter plekke te wachten tot hij weer verder mag. Nog iets veiliger is het om de hond met het commando 'af' te leren, namelijk te gaan liggen tot hij weer (op commando van de baas en niet uit zichzelf) overeind mag komen. Beide zaken worden gewoon thuis (waar dus geen afleiding is) aangeleerd. Eerst vlak bij de baas, zodat die kan ingrijpen als de hond het zelf beter denkt te weten. Daarna worden de oefeningen op enige afstand van de baas uitgevoerd. Voor alle duidelijkheid kan het uitgesproken commando vergezeld gaan met een welbepaald gebaar. Bijvoorbeeld : de hand recht omhoog gestoken naar voren toe voor het commando 'blijf' en de hand plat naar beneden naar de grond toe voor het commando 'af'. Eens dat de hond deze zaken onder de knie heeft binnenshuis, moet de training verder gezet worden buitenshuis, waar veel afleiding is door geluiden, passanten en verkeer. Eerst aan een lange leiband, en pas als de hond werkelijk perfect luistert : los. 2. Een vervangende prooi Naast het aanleren van bovenstaande commandos kan men een vervangende 'prooi' introduceren, als afleidingsmanoeuvre, als er een jogger of een ander na te jagen persoon aankomt. Dit is zeker aan te raden bij honden die de smaak van het najagen al te pakken hebben en op dergelijke momenten oostindisch doof zijn voor het geroep van hun baas. Weinig honden zullen de verleiding van een weggegooide bal kunnen weerstaan en als ze achter de bal aangaan, zullen ze geen oog hebben voor de jogger of fietser. Wen de hond eraan dat de bal op elk willekeurig moment (ook als er geen fietsers of joggers zijn) kan tevoorschijn komen om weg te gooien. Zo zal de hond tijdens de wandeling vooral met zijn aandacht bij de baas zijn en vanzelf minder letten op andere zaken. Voorwaarde is wel dat de hond het balletje altijd terugbrengt naar de baas en er niet mee blijft rondlopen, want anders is de fascinatie van het balletje gauw verdwenen. Dit geldt niet alleen voor buiten, maar ook binnenshuis : het balletje moet fascinerend blijven ! Zodat op 'risicovolle momenten' (wanneer hij bijvoorbeeld een fiets of jogger nadert) het balletje kan tevoorschijn gehaald worden met veel vertoon : de bal is dan oneindig veel interessanter dan die fietser. Gebruik liever geen stokken om te gooien : deze kunnen scherpe uiteinden hebben waaraan de hond zich kan verwonden, en splinteren ook snel, met alle gevolgen van dien. Een bal is trouwens ook makkelijker in een jaszak te stoppen. Neem wel een bal van een degelijk formaat zodat ie niet ingeslikt kan worden. Voor de meest gangbare honderassen voldoet een tennisbal of baseball-bal uitstekend. Grotere honden, grotere ballen !
Véél voorkomende vragen zoals: "Welke voeding is nu het gezondste voor mijn kat?" of "Mag ik mijn kat nu iets van tafel geven?" of "Wat is gezondheidvoeding?" krijgen wij vaak te horen in de kliniek. Vandaar dat wij voor deze "tip van de maand" jullie wat meer willen informeren over dé gezondheidsvoeding voor uw kat...
Laten we beginnen met een kleine schematische voorstelling die één en ander duidelijk zal maken betreffende de verschillende voedingsbehoeften tussen enerzijds mensen en anderzijds huisdieren. M.a.w. waardom dus van tafel laten eten niet goed is:
Mens
Hond
Kat
Behoefte op volwassen leeftijd aan:
Koolhydraten
60 - 65 %
miniem
miniem
Eiwit
8 - 12 %
20 - 40 %
25 - 40 %
Vet
25 - 30 %
10 - 65 %
15 - 45 %
alleseter
semi vleeseter
vleeseter
Duur voedseltransport
30 uur - 5 dagen
12 - 30 uur
12 - 24 uur
Verhouding spijsverteringsorgaan/totaal gewicht
11 %
2,7 à 7 %
2,8 à 3,5 %
Lang darmstelsel = aangepast aan de vertering van koolhydraten Kort darmstelsel = aangepast aan de vertering van eiwitten
Dichtheid darmflora
11.000.000
10.000
10.000
Die bacteriën zorgen voor de vertering, hoe hoger het aantal bacteriën, hoe groter de aanpassingscapaciteit aan andere voeding.
Er zijn ontzettend veel merken en soorten voeding op de markt. Om het voor u zo eenvoudig mogelijk te maken hebben wij ons gamma ook zo beperkt mogelijk gehouden. Wij kozen namelijk voor de gezondheidsvoeding van Royal Canin.
Het gamma van Royal Canin voorziet gezondheidsvoeding vanaf kitten tot senior katten:
Growth
Voor wie?voor katjes vanaf 3-6 weken tot 12 maanden (of tot sterilisatie/castratie) + zwangere of zogende mama poezen.
Voeding en zijn voordelen:
deze voeding bevat hoog verteerbare eiwitten wat betekent dat de meeste eiwitten die erin zitten ook door het lichaam opgenomen worden, dit is heel belangrijk bij diertjes die volop groeien en verhoogde behoeften hebben. De grootte van de korreltjes is aangepast aan uw diertje.
de textuur en de vorm van de brokken zorgen voor een mechanische poetsbeurt die het vormen van tandplaque afremt. Het natriumpolyfosfaat in de buitenlaag van de brok vangt het calcium uit het speeksel op en remt zo de vorming van tandsteen.
de omega-3 vetzuren houden het darmslijmvlies intact. De Manno-Oligo-Sacchariden (MOS) versterken het immuunsysteem van het darmslijmvlies en remmen de groei van ziekteverwekkende bacteriën.
Young male of female (skin)
Voor wie? Voeding is bestemd voor gecastreerde of gesteriliseerde katten tot de leeftijd van 7 jaar.
Voeding en zijn voordelen:
een groot probleem in deze leeftijdsgroep zijn blaasproblemen. Deze voeding werkt preventief voor de vorming van kristallen. Zodanig dat als het volume van de urine toeneemt, daalt meteen ook de verzadiging van urine met struviet en calciumoxalaat. Aldus wordt de vorming van deze kristallen beperkt bij toediening van deze voeding.
een hyperproteïnendieet helpt de spiermassa beter te behouden dan een klassiek dieet, maakt daarentegen de voeding erg smakelijk en draagt bij tot het ontstaan van een verzadigingseffect. Eiwitten leveren netto 30% minder energie dan koolhydraten, wat obesitas helpt voorkomen.
hoge doseringen biotine, niacine en panthoteenzuur in combinatie met het zink-linolzuurcoplex beperken het waterverlies via de opperhuid en versterken de barrièrefunctie van de opperhuid.
een aangepaste verhouding tussen fermenteerbare vezels en niet fermenteerbare vezels verlicht het verwijderen van haarballen. De toevoeging van psyllium reguleert de transit en vergemakkelijkt de uitscheiding van ontlasting.
deze voeding bevat verhoogde hoeveelheden EPA en DHA die o.a. heel belangrijk zijn voor huid en pels.
Omega 3 en 6 zijn een ideale verhouding van 1/5 aanwezig.
bernagieolie bevat 20% gamma linoleenzuur en is essentieel voor een zachte en glanzende vacht.
zink versterkt de structuur van de opperhuid en van de vacht.
koper maakt de kleur van de vacht intenser.
Mature weight & kidney
Voor wie? Deze voeding is voor katten tussen 7 en 10 jaar.
Voeding en zijn voordelen:
De naam maakt al meteen duidelijk waar in die leeftijdsgroep de knelpunten liggen
Het fosfor gehalte is verlaagd om de ontwikkeling van hyperparathyroïdie af te remmen die mee de oorzaak kan zijn van ontwikkelende nierproblemen. Toevoeging van polyfenolen (uit groene thee en druiven) om het oxidatieproces af te remmen en de doorbloeding van de nieren te bevorderen.
Omega 3 vetzuren zorgen ervoor dat de glomeruli het bloed blijven zuiveren (ontstekingswerende actie)
Senior kidney & osteo
Voor wie? Deze voeding is bestemd voor katten ouder dan 10 jaar
EPA-DHA die de ontstekingsreacties van de gewrichten afremmen.
Deze voeding bevat ook chondroïnte. Deze remt de invloed van de enzymen op de kraakbeencellen en hydrateert het kraakbeen. Alsook glucosamine die de verwerking van glycoaminoglycanen en hyaluronzuur stimuleert. Dit geeft als resultaat dat de gewrichten soepeleren zijn.
Verder zorgen de antioxidanten voor bestrijding van vrije radicalen die ontstaan bij gewrichtsletsels.
Kortsnuitige hondenrassen hebben een erfelijke aanleg voor afwijkingen aan de bovenste luchtwegen. Deze afwijkingen worden gemakshalve gegroepeerd onder de noemer brachycefaal obstructief syndroom of kortweg BOS. Het syndroom omvat volgende afwijkingen: vernauwing van de neusopeningen, een te lang zacht gehemelte, een naar buiten klappen van de laryngeale luchtzakken en een inklappen van het strottenhoofd. Vernauwing van de neusopening en een verlengd zacht gehemelte zijn de primaire anatomische componenten van het syndroom. Eversie van de laryngeale luchtzakken en inklappen van het strottenhoofd treden secundair op. Rassen waarbij deze afwijkingen in hoog percentage voorkomen zijn: Shiz Tzu, boxer, Engelse en Franse bulldog, Pekinees, mopshond, shar pei, chow chow en Boston terriër. Het gaat om een progressieve aandoening die reeds op een leeftijd van 2 - 4 jaar zijn eindstadium van dodelijke larynxcollaps kan bereiken. Vroegtijdige diagnostiek en behandeling is daarom ten zeerste aangewezen.
Inleiding Door de bewuste menselijke selectie naar eerder extreme uiterlijke kenmerken zijn er verschillende anatomische fouten geslopen in de lichaamsbouw van kortsnuitige honden. We denken dan vooral aan de Engelse en Franse bulldog, de Boston terriër, de mopshond, de Pekinees, de boxer en de dog- en mastiffachtigen. De afwijkingen komen voor op het niveau van de neus (te nauwe neusgaten), de keel (een te lang zacht gehemelte) en het strottenhoofd (het uitpuilen van de laryngeale luchtzakken en het inklappen van het strottenhoofd). Deze aandoeningen worden hieronder in het kort besproken.
De ademhaling De ademhaling heeft als eerste doel lucht in de longen te brengen om het bloed van de noodzakelijke zuurstof te voorzien. Daarnaast gebruiken honden hun ademhaling ook om overtollige warmte kwijt te raken. Tijdens het hijgen zal speeksel op de tong verdampen in de in- en uitgeademde lucht zodat het lichaam afkoelt. Wanneer nu de ademhaling reeds moeizaam verloopt, is het te begrijpen dat de extra inspanning die door het hijgen wordt gevergd er teveel aan is. Dit verklaart waarom de meeste problemen zich voordoen in perioden met warm weer.
Hindernissen Vele bulldoggen hebben een onvoldoende stevig kraakbeenskelet van de neusgaten. Hierdoor zullen de neusvleugels inklappen. Zo ontstaat dan de te nauwe opening van de neusgaten, met de typische snotterende ademhaling. Hierdoor moeten kortsnuitigen soms echt moeite doen om lucht door hun neusgaten naar binnen te zuigen. Vaak wordt erg snel overgeschakeld op open mond ademen.
Een tweede barriëre bevindt zich achterin de keel en wordt gevormd door het zachte gehemelte (de huig). Deze structuur dient normaal om de slokdarm af te sluiten tijdens de ademhaling en gaat enkel open bij het slikken. Kortsnuitige honden hebben echter een te lang zacht gehemelte, dat nu niet enkel de slokdarm, maar ook de luchtpijp gedeeltelijk afsluit. Dit is hoorbaar (vooral tijdens de slaap, omdat de spieren dan verslappen) als een opvallend snurkend geluid.
Doordat kortsnuitigen een extra inspanning dienen te leveren tijdens het inademen om deze barriëres te overwinnen zal er een negatieve druk ontstaan in de bovenste luchtwegen. Deze afwijkende onderdruk zorgt voor zwelling en onsteking van het slijmvlies waardoor het probleem nog verergert.
De negatieve druk kan ervoor zorgen dat twee kleine zakvormige structuurtjes bovenaan in het strottenhoofd (de laryngeale luchtzakken) binnenste buiten keren. Hierdoor wordt de doorgang naar de luchtpijp verder belemmerd.
Wanneer een patiënt langere tijd met deze luchtwegproblemen rondloopt zal, door de afwijkende negatieve druk, de kraakbeenstructuur waaruit het strottenhoofd is opgebouwd zijn stevigheid verliezen. Hierdoor klapt het strottenhoofd in elkaar en kan er praktisch geen lucht meer passeren (larynxcollaps).
Klinische symptomen De voor de eigenaar meest opvallende afwijking is een luidruchtige en bemoeilijkte ademhaling. Patiënten met een te lang zacht gehemelte vertonen zowel bij inademing als bij uitademing een bijgeluid, onafhankelijk van het openen of sluiten van de mond. Sommige patiënten worden aangeboden voor frekwent kokhalzen of het opbraken van slijmen. Aangetaste honden kunnen slikmoeilijkheden hebben, rusteloos slapen en zelfs bewusteloosheid ten gevolge van zuurstoftekort in de hersenen komt voor. Patiënten met ingeklapt strottenhoofd hebben een ademhaling gekenmerkt door het naar achteren opspannen van de mondhoeken, ademen met open mond of continu hijgen, openspreiden van de voorpoten en uitgesproken opspannen van de buikspieren.
Behandeling Bij patiënten met minimale klachten, kan worden gedacht aan het vermijden van de uitlokkende factoren (inspanning, opwinding). Vermageren is een noodzaak door zijn invloed op de lichaamstemperatuur en de inspanningstolerantie van het dier.
Een medicamenteuze behandeling is enkel aangewezen bij spoedpatiënten om op korte termijn het acute respiratoire ongemak te verlichten. Het afkoelen van de patiënt naast het toedienen van kalmeermiddelen, ontstekingsremmers en zuurstof kunnen levensreddend zijn. Op langere termijn kan medicatie de degeneratieve veranderingen echter niet tegenhouden.
Een echte behandeling is enkel mogelijk door het uitvoeren van een chirurgische correctie. Hierbij kunnen indien nodig zowel de neusopeningen, het zachte gehemelte als de luchtzakken in één sessie worden gecorrigeerd. De neusgaten worden wijder gemaakt door een hoeveelheid kraakbeen uit de neus te verwijderen. Het zachte gehemelte wordt zorgvuldig ingekort en de naar buiten geklapte luchtzakken worden weggesneden. Het chirurgisch herstellen van een ingeklapt strottenhoofd leidt helaas niet tot bevredigende resultaten. Het maken van een permanente opening in de luchtpijp (tracheostomie) kan mogelijks een oplossing bieden.
Tijdens de ingreep dient de nodige aandacht te worden geschonken aan het verdovingsrisico. Ook het wakker worden verdient de nodige aandacht. Zuurstoftoediening is aangewezen en de dierenarts dient uitgerust te zijn om een spoed tracheostomie uit te voeren.
Prognose Zonder operatieve correctie is het vooruitzicht slecht omwille van het progressieve verloop wat leidt tot de dodelijke larynxcollaps. Wanneer stenotische neusopeningen de enige afwijkingen zijn is de prognose na chirurgische correctie uitstekend. Wanneer deze afwijking in combinatie met andere van het BOS optreedt, zullen de meeste patiënten een duidelijk verminderde inspiratoire inspanning vertonen en een betere inspanningstolerantie hebben wanneer deze afwijkingen chirurgisch worden gecorrigeerd.
Gaat uw hond of poes mee met vakantie ? de reisapotheek !
Dieren kunnen net als mensen ziek worden of een ongeluk krijgen wanneer ze met vakantie zijn. Het spreekt voor zich dat ernstige gevallen de hulp van een dierenarts ingeroepen wordt, maar voor kleine kwalen kan u best een vakantie-apotheekje samenstellen. Het is immers niet altijd makkelijk om in een vreemde taal duidelijk te maken aan de apotheker ter plaatse wat het probleem is met uw huisdier en wat u juist nodig hebt. Daarbij kan de medicatie ter plekke u totaal onbekend zijn en bijsluiters ontcijferen in een vreemde taal is geen makkie Een eerste punt zijn de parasieten : vlooien, teken, luizen, kriebelmugjes, etc. Het is zo dat in mediterrane landen zulke parasieten bepaalde bloederziekten kunnen overbrengen, neem dus geschikte anti-parasitaire middelen mee : een goede tekenband (Killtix, Scalibor, ), een spray om het dier te beschermen (Frontline ), een spuitbus om de slaapgelegenheid en het muggenraam te bespuiten, etc. Een tekentang kan handig zijn om teken te verwijderen van de huid van uw huisdier (deze kan u via uw dierenarts bekomen). Het huisdier (zeker de hond) is veel actiever met vakantie met een baasje dat nu volop tijd heeft voor hem: dus ongelukjes tijdens het spel komen vaker voor ; een schaafwonde, een snee in het teenkussentje, etc. Zorg voor een goed ontsmettingsmiddel (bvb isobetadine, HAC, ) en geschikt verband (Vetrap) en tensoplast (schaar niet vergeten). Gaasjes en watten zijn een onmisbare hulp om wonden te beschermen of te ontsmetten. Een pincet is handig om splinters, doornen of een angel te verwijderen. Wanneer de hond vaak het water in gaat, kunnen oog- en oorontstekingen makkelijk ontstaan : neem oogwater mee om de ogen te baden en vraag uw dierenarts geschikte oordruppels voor te schrijven. Neem best de voeding van uw huisdier van thuis mee : immers plotse voedselveranderingen kunnen braken/diarree veroorzaken. Ook de warmte, zwemmen, oplikken van zeewater, etc. kunnen maagdarm-problemen met zich meebrengen : neem daarom een electrolieten-mengsel (bvb ORS, Soparyx, ) mee om in het drinkwater op te lossen bij ernstige maagdarmklachten. Laat uw dierenarts u een geschikt medicijn voorschrijven om te gebruiken bij braken of diarree . Bovenstaande neemt niet veel plaats in uw bagage in en kan zeer handig zijn wanneer u plots een ongemak met uw huisdier meemaakt. Wees verder een beetje voorzichtig : ga niet ineens met een ongetrainde hond een wandeling maken van uren en uren, laat het dier rusten op de warmste momenten van de dag op een koele plaats, geef nooit ijskoud water te drinken en geef liever flessewater, hou u aan de voeding die uw dier thuis ook eet allemaal logische en makkelijk realiseerbare tips die u en uw huisdier heel wat narigheid kunnen besparen.
Scheuren van de voorste kruisband zien we bij twee types honden. In de eerste plaats bij jonge, vaak zware, atletische honden zoals de Rottweiler, Herder, Berner Sennen, Beauceron enz.. Ten tweede zien we ze ook bij de wat oudere honden van elk ras maar vaak ook bij kleinere rassen zoals de Yorkshire terriër, Maltezer, Poedel, enz..
Deze scheuren ontstaan door overbelasting van de kruisband. Dit gebeurt vaak tijdens een explosieve beweging zoals jagen achter een vogel of poes, of bij spelen met stokken of een bal. Bij oudere honden echter kan de band scheuren bij dagelijkse bewegingen en dat omdat er slijtage en degeneratie op de band zit.
De band scheurt bij slechts een klein aantal honden direct helemaal. Meestal is er een voorgeschiedenis van kleine scheurtjes die aanleiding geven tot periodes van mank zijn. In de beginfase reageert de hond dan ook nog goed op pijnstillers of ontstekingsremmers en dat zolang de scheurtjes klein zijn.
Als de band echter helemaal scheurt, ontlast de patiënt de poot geheel en zullen pijnstillers geen of nauwelijks verbetering veroorzaken. edeeltelijke scheuren van de voorste kruisband leiden in onze ervaring steeds tot gehele rupturen. Deze totale scheuren kunnen optreden dagen, weken, maanden, of jaren na het optreden van de eerste partiële scheuren.
SchuifladeEens de band helemaal gescheurd is, wordt de knie instabiel en treedt het schuiflade syndroom op. Hierbij is de knie abnormaal te bewegen. Om dit uit te testen is het meestal nodig om de patiënt te sederen. De knie wordt dan stevig vastgenomen en onderzocht op het voorwaarts schuiven van het onderbeen ten opzichte van het bovenbeen. Indien dit kan is de schuiflade positief.
Ook tijdens het wandelen zal deze abnormale beweeglijkheid in de knie aanwezig zijn. Daardoor maalt de knie op de duur haar eigen meniscus kapot. Onderzoek heeft aangetoond dat scheuren van de kruisband die niet worden geopereerd in 100 % van de gevallen leiden tot meniscus scheuren na een jaar. ij grote honden zijn een maand na het optreden van een voorste kruisbandscheur reeds 85 % van de meniscussen gescheurd. ls een scheur van de kruisband optreedt, is het dus verstandig om de ingreep redelijk snel uit te voeren (zonder echte spoed). pijtig genoeg treden er ook nog scheuren van de meniscus op na een herstellende ingreep en dit in nog 15 % van de patiënten. Hoewel dit wat ontgoochelend is, is het alleszins veel beter dan in de 100 % die anders te verwachten is. upturen van de voorste kruisband worden, zoals reeds aangegeven, best chirugisch behandeld. Er zijn meer dan 100 technieken beschreven voor het herstellen van deze afwijking. Wat daarbij opviel was dat de resultaten van de chirurgie slechter werden naarmate de hond meer woog. Er werden bij deze zware honden vaak meniscus scheuren waargenomen, soms maanden na de oorspronkelijke ingreep en tevens bleven de dieren vaak mank vooral na rust. Ook trad er zelfs na een ingreep steeds behoorlijk wat arthrose op. aarom werd recent een geheel nieuwe techniek ontwikkeld.
Wij bieden in onze kliniek 2 technieken aan, de TPLO (= Tibial Plateau Levelling Osteotomy) en de TTA (= Tibial Tuberosity Advancement). Aangezien niet elke hond dezelfde knie heeft en sommige honden geen TTA of andersom, geen TPLO kunnen ondergaan, kunnen we kiezen welke techniek uw dier het beste ondergaat.
Het herstel na de ingreep moet langzaam gebeuren. Daarom moet de patiënt tot zes weken na de ingreep aan de korte lijn worden gehouden. In huis mag hij echter vrij bewegen. Wandelingen moeten kort zijn. Tien minuten is echt het maximum, maar dit mag vaak per dag zijn.Na zes weken mag de patiënt meer doen. Maar de patiënt ineens loslaten en plots alles laten doen is te veel van het goede. De knie wordt dan overbelast. Daarom moet de fysieke opbouw langzaam gebeuren over een periode van 1 tot 2 maanden.
Bij katten worden scheuren van de kruisband vaak gezien in combinatie met een ziekte van de hartspier. Een EKG en echografisch onderzoek is dan ook steeds noodzaakelijk voor de anesthesie bij deze diersoort.
Hoe je landschildpad laten wakker worden in de lente ?
Hoe je landschildpad laten wakker worden in de lente ?
Bij het ontwaken (in de loop van de maand maart) geeft men de schildpad een lauwwarm bad van ongeveer 30°C. Het water moet tot juist boven het buikschild reiken. Zo'n bad geef je 2x per dag, gedurende 30 minuten. Let wel op dat het dier niet te zwak is en dat het zijn kopje boven water kan houden: anders moet je een houten plankje schuin in het water leggen en het kopje hierop met kleefband vast maken. Zo'n bad zal de darmperistaltiek bevorderen en de eetlust opwekken. Verder moet je zorgen dat de omgevingstemperatuur van de schildpad voldoende hoog is (30°C gedurende de dag, 20°C gedurende de nacht). Zo'n warmte kan je optimaal creëren met een eenvoudige spot met daglichtlamp, in het terrarium gericht. Bij een te lage temperatuur zal de schildpad immers inactief blijven : het is te warm om te slapen, maar te koud om een goede eetlust te ontwikkelen, zodat het dier op zijn vetreserves gaat teren die al fel verminderd zijn door de winterslaap. Zo'n dier sterft uiteindelijk door uitputting. Het is dus van groot belang dat je schildpad meteen goed aan het eten gaat. Doet hij dat niet ondanks de warmte in het terrarium en de warmwaterbaden, zal ie moeten gevoed worden onder dwang, wat een bezoek aan de dierenarts impliceert.
Een goed vaccinatieschema is belangrijk: samengevat is dat:
6 weken -9 weken-12 weken-jaarlijks of 6 weken-12 weken-16 weken-jaarlijks
Als de pup 6 weken oud is, dient hij geënt te worden tegen Hondenziekte,Hepatitis en Parvo. 3 weken later, dus met 9 weken , moet de enting tegen de Ziekte van Weil en Parvo gegeven worden. Vaak wordt dan ook de enting tegen kennelhoest gegeven. Dit is een erg besmettelijke ziekte waartegen de inenting zeer is aan te raden als de hond veel met andere honden in aanraking komt. Op 12 weken leeftijd wordt de hond nogmaals geënt tegen Hondenziekte en Parvo. Daar komt dan de enting voor de Ziekte van Weil, Leverziekte, Parainfluenza en het Adenovirus bij. Deze gecombineerde enting noemen we de "Cocktail enting ".Soms wordt op 9 weken ook een "Cocktail enting" gegeven. De "Cocktail enting" moet voor een blijvende bescherming jaarlijks worden herhaald. Is uw pup eenmaal bij de dierenarts geënt dan krijgt u automatisch het volgende jaar bericht voor de herhaling. Tevens wordt bij elke enting een volledig lichamelijk onderzoek bij uw hond verricht. Indien u naar het buitenland gaat bent u verplicht uw hond een maand van tevoren tegen Hondsdolheid te laten enten en die in het Europees paspoort te laten invullen.. Deze enting is een jaar geldig.Binnen belgië blijft de enting 3 jaar geldig(nodig voor ten zuiden van Samber en Maas). Gaat uw hond naar het pension vraag dan naar de aldaar gestelde eisen t.a.v. de entingen. Meestal wordt een aanvullende enting tegen Kennelhoest gevraagd. Twijfel je of je dier goed gevaccineerd is, aarzel dan niet om het aan de dierenarts te vragen.
Tegen welke ziekten wordt er gevaccineerd?
a) Hondenziekte = "ziekte van Carré" = Distemper Dit virus tast alle hondachtigen aan en is overal ter wereld te vinden. Het virus wordt overgebracht door lichamelijk contact met een ziek dier, of via uitwerpselen waarmee een zieke in contact is geweest. Bij pups is de ziekte dodelijk, bij oudere dieren veroorzaakt het een blijvende invaliditeit (blijvende zenuwstoornissen) die vaak euthanasie tot gevolg hebben.
b) Kattenziekte = parvovirose van de hond. Dit virus is pas in 1978 ontdekt. Het virus is dodelijk (braken-diaree) en zeer besmettelijk. Het wordt overgezet via uitwerpselen van een zieke hond en niet via de kat !!!!
c) kennelcough="hondengriep" = Kennelhoest ="influenza=besmettelijke" tracheo-bronchitis Deze ziekte wordt veroorzaakt door 2 virussen en een bacterie. De ziekte is niet dodelijk, maar veroorzaakt een verzwakt ademhalingsstelsel zodat het dier chronisch hoest en vatbaarder is voor longontstekingen.
d) besmettelijke hepatitis= Leverontsteking . Dit virus wordt o.a. overgedragen door urine van besmette honden en ratten en is vaak dodelijk voor jonge dieren, oudere dieren krijgen te kampen met chronische problemen.
e) leptospirose= Rattenziekte ="ziekte van Weil". Deze ziekteverwekker wordt overgedragen via urine van besmette honden (en ratten). Meestal dodelijk. Trouwens ook voor de mens gevaarlijk.
f) Hondsdolheid ="rabiës = razernij." Dit virus met dodelijk afloop, is ook zeer gevaarlijk voor de mens. Het wordt overgebracht door contact met speeksel van een besmet dier of door het eten van knaagdierenlijkjes, gestorven aan rabiës. Elke warmbloedige is vatbaar. Rabiës komt in België voor in het zuiden van het land, onder de Maas-Samberlijn.
Wat is een vaccin?
Een vaccin is een hulpmiddel voor het lichaam om zich te beschermen t.o.v. bepaalde virussen of bacteriën, die zonder die bescherming vaak dodelijk zijn. Zo'n vaccin wordt gemaakt van een bepaalde hoeveelheid of delen van het desbetreffende virus of bacterie verantwoordelijk voor een bepaalde ziekte, doch deze virussen of bacteriën hebben vooraf grondige veranderingen ondergaan zodat ze niet meer gevaarlijk zijn. Dit geldt voor elk vaccin zowel voor mens als dier.
Hoe werkt een vaccin?
Het vaccin wordt toegediend , met ander woorden : gewijzigde virussen/bacteriën komen het lichaam binnen. Ze veroorzaken geen ziekte, doch stimuleren de productie in het lichaam van beschermende bestanddelen, antistoffen genaamd. Deze antistoffen zijn specifiek, d.w.z. een vaccin met virus x dat verantwoordelijk is voor ziekte x, zal antistoffen in het lichaam doen ontstaan, zodat het dier/mens niet meer vatbaar is voor ziekte x, doch deze antistoffen x zullen het lichaam niet beschermen tegen ziekte y. De bescherming die door een vaccin wordt verkregen neemt af met de tijd en kan enkel gestimuleerd worden door een nieuwe vaccinatie, de rappel- of hervaccinatie.
Waarom is een vaccinatie zonder meer een must voor uw huisdier?
Zeker niet om de dierenartsenbeurs te spekken. Denk maar eens aan polio bij de mens : deze erge ziekte behoort in onze streken eindelijk tot het verleden dankzij doeltreffende vaccinatie van alle jonge kinderen. Zo ook met uw huisdier : de ziekten waartegen gevaccineerd wordt , zijn dodelijk voor uw huisdier, dus door een simpele prik kunt u alle narigheid voorkomen voor uw huisdier, uzelf en de huisdieren van anderen, want vaak zijn de ziekten uiterst besmettelijk.
Na een half jaar geen druppel regen gezien te hebben, was het gisteren zo ver... een stevig onweer met de nodige stortregens, brachten de nodige verfrissing en tevens water op voor onze smachtende tuin. Eerste regenbuien van het jaar is tevens het signaal voor vliegende termieten (Formosan termites) of " แมลงเม่า ", om in zéér grote getallen te uitzwermen na een regenachtige dag, en bij het vallen van de duisternis tot middernacht. Een kolonie termieten bevindt zich vaak zowel boven- als ondergronds en is boven de grond te zien als termietenheuvel..... Link naar het filmpje:
Nu de "koude periode" in Thailand voorbij is, komen ze terug tevoorschijn. De Papilio Memnon (Engels: Great Mormon) is een dagvlinder uit de familie Papilionidae, de grote pagina's. De spanwijdte kan tot 150 millimeter bedragen. De waardplanten van de rupsen komen uit het geslacht Citrus . Het verspreidingsgebeid beslaat een groot deel van Zuidoost-Azië .
Hond weigert gebouw, dat wordt afgebroken, te verlaten
Hond weigert gebouw, dat wordt afgebroken, te verlaten
In China kunnen arbeiders een appartementsgebouw niet afbreken omdat een hond weigert het gebouw te verlaten. De eigenaar van het dier is ondertussen al verhuisd, maar de hond weigert mee te gaan en leeft al zes maanden in het leegstaande gebouw.
Elke dag staat Guai Guai op het dak om te waken over het appartementsgebouw. De eigenaar heeft al tientallen keren geprobeerd om zijn hond mee te nemen, maar faalde telkens. De man woonde op de achtste verdieping. Zijn hond ging mee tot de zesde verdieping, maar weigerde dan nog een poot te verzetten.
Het dier zorgt er nu al zes maanden voor dat de arbeiders het gebouw niet met de grond kunnen gelijkmaken. (adv)
De kleur van de dekschilden is diep roodbruin en glanzend, het borststuk en de zeer brede kop zijn zwart en iets ruwer. Mannetjes kunnen tot acht centimeter lang worden, waarvan een derde bestaat uit de enorme, eveneens roodbruine kaken, die vaak iets meer naar rood of zelfs paars neigen dan de schildkleur. De kaken kunnen echter niet bewegen, en dienen niet om mee te eten of predatoren aan te vallen, maar om te vechten met de concurrentie om een vrouwtje. De kaken van een vrouwtje zijn zwart en vele malen kleiner, maar omdat ze deze in tegenstelling tot het mannetje wel kan samentrekken, kan alleen het vrouwtje een wond toebrengen door te bijten. De larve is wit en heeft zes stompe, zachte oranje pootjes en een oranje kop. De larve lijkt enigszins op de larve van de meikever (Melolontha ) omdat het lichaam niet wordt gestrekt en een 'C'-vorm heeft, maar wordt veel groter.
Voorkomen en voedsel
Het vliegend hert komt voor in zuidelijk en centraal Europa , en leeft voornamelijk bij eikenbossen. Ook in Groot-Brittannië komt deze kever voor, hoewel erg zeldzaam. In sommige streken is de soort echter nog plaatselijk zeer algemeen. In Nederland is deze soort vrijwel uitgestorven, op enkele geïsoleerde gebieden na zoals in Gelderland en in Limburg en een klein deel van Overijssel . De reden is dat de larve uitsluitend van zacht rottend hout van voornamelijk de eik leeft. Lange tijd werden namelijk omgevallen boomstammen 'netjes opgeruimd'. Pas later besefte men dat het bos er wel schoner uitzag, maar dat het op grote schaal verdwijnen van rottend hout voor vele diersoorten funest is. Door omgevallen boomstammen nu te laten liggen hoopt men op meer waarnemingen van deze kever, die sinds lange tijd beschermd is. Behalve in bossen zijn er ook exemplaren aangetroffen in grote parken en zelfs in tuinen, als er maar rottend eikenhout is waar ze de eitjes in kunnen leggen.
Volwassen kevers voeden zich met suikerrijke goedjes als plantensappen en nectar van de beuk en de eik. Van vrouwtjes is beschreven dat ze de bast kunnen doorboren om bij het sap te komen. De mannetjes kunnen waarschijnlijk niet eten omdat de enorme kaken dat verhinderen. Vermoed wordt zelfs dat de kevers helemaal niet eten of enkel sporadisch druppels opnemen. Overigens zijn er wel meer insecten die eenmaal volwassen niet meer eten, zoals de haften of eendagsvliegen (orde Ephemeroptera).
Voortplanting en gedrag
Een volwassen vliegend hert leeft erg kort en de mannetjes zijn voornamelijk bezig een partner te zoeken. Om een vrouwtje te vinden vliegt het mannetje uit of loopt over boomstammen en als hij een vrouwtje tegenkomt maakt hij deze het hof, maar als het een mannetje betreft proberen ze elkaar in een gevecht om te duwen of naar beneden te laten vallen. Ze verwonden elkaar niet, maar een enkel mannetje blijft over en de concurrentie druipt uitgeput af. Vrouwtjes kunnen zachte klikgeluidjes maken waarvan niet precies bekend is waarvoor deze dienen, waarschijnlijk om mannetjes te lokken. Als er gevlogen wordt, maken de vleugels een zacht brommend geluid. Een vliegend hert is een traag dier en kan niet erg snel rennen, vliegen of opstijgen. Als ze benaderd worden door een mogelijke vijand blijven ze zelfs doodstil zitten. In combinatie met het mooie uiterlijk heeft dat ervoor gezorgd dat al veel mensen deze kever wel eens op een foto hebben gezien.
Ontwikkeling
Het voedsel van de larve bevat niet veel voedingsstoffen en een larve moet erg groot worden om te kunnen verpoppen. Daarom bepaalt de hoeveelheid voedsel sterk de lengte van het larvale stadium; bij optimale omstandigheden verpopt de larve al na drie jaar, bij slechtere omstandigheden tot wel zes jaar. Ook de lengte van het popstadium is enigszins veranderlijk en hangt af van omgevingsfactoren als temperatuur en vochtigheid. Een reeds verpopt vliegend hert overwintert in de popkamer om pas het volgende jaar te voorschijn te komen. In extreme gevallen leeft een kever wel vijf tot zes jaar als larve, terwijl een imago het hooguit enkele weken tot maanden uithoudt. Ook de grootte en kleur van het 'gewei' van een mannetje hangt af van hoe goed de larve het heeft gehad. Deze soort leeft als imago voornamelijk rond de maand juni.
Onlangs is ontdekt dat de larve een stridulatieorgaan heeft; net zoals bij cicades en sprinkhanen een orgaan bestaande uit twee verharde, vaak geribbelde delen. Deze worden langs elkaar gestreken met als doel een geluid te produceren dat in dit geval ongeveer een seconde duurt en soms enkele keren wordt herhaald. Waarschijnlijk dient het zachte, ratelachtige geluid om te communiceren, maar onduidelijk is waarom.
Een kip in China heeft zich over twee pups ontfermd. Volgens Coa Fengying was het gepluimde beest ook al de beste maatjes met de moeder van de hondjes. Het moedergeluk was maar van korte duur. Tien dagen na de bevalling werd de viervoeter vergiftigd.
"De kip en de hond waren de beste vrienden. Ze hadden nooit ruzie en speelden altijd samen", vertelt Coa in de krant Today Morning. "Ik vreesde dat ook de hondjes zouden sterven maar een dag na de dood van hun moeder waren ze verdwenen. Ik ging op zoek en vond de hondjes onder de kip. Ze had de beestjes geadopteerd." De kip laat eerst de hondjes eten voor ze zelf aan haar maaltijd begint. "Ze houdt ook de andere kippen af die aan het eten van de hondjes zitten." De inwoners van het Chinese dorpje snappen het niet maar Coa weet wel beter. De kip wil gewoon haar beste vriendin plezieren. (vsv)
In Australië heeft een python een hond van 5,8 kilo opgegeten, inclusief halsband en naamplaatje. Dat meldt The Northern Territory News.
Patty Buntine rook onraad toen haar drie jaar oude Maltezer-terrier Bindi vorige week niet opdaagde voor het ontbijt. "Ik ging kijken waar Bindi uithing", zegt de vrouw. "Achter het huis zag ik het gruwelijke tafereel. Een slang had mijn hondje opgeslokt".
Ongezien Mevrouw Buntine kon niet veel anders dan een slangenvanger opbellen. "Dit is de eerste keer dat ik zoiets meemaak", zegt David Reed. "Ik heb al veel oproepen gehad voor honden die werden gebeten door slangen. Ik heb ooit een python gehad die een puppy had opgeslokt, maar een hond van dit kaliber die werd opgegeten door een slang... Neen, dit is ook voor mij een trieste primeur".
Steak van zestig kilo "Je kan het vergelijken met een man van 100 kilogram die een steak van 60 kilo zou opeten", aldus nog David Reed. Een week na het incident heeft de python de hond nog altijd niet helemaal verteerd. (eb)
Een koppel uit Spokane heeft een kat in een zetel gekocht. In de sofa, die ze op een rommelmarkt op de kop hadden getikt, bleek een poes te wonen. Kat én zetel hebben een schamele 30 euro gekost.
Vreemd geluid Vickie en haar vriend Chris vonden wel dat de zetel een vreemd geluid maakte. Na een paar dagen hadden ze door dat het gepiep vanonder de kussens van hun sofa kwam. Vickie nam de kussens weg en vond daar de hongerige kat.
Herenigd Het koppel ging tevergeefs op zoek naar de vorige eigenaar van het zitmeubel. In de lokale pers las de oorspronkelijke eigenaar van de zetel het verhaal. De man stelde toen pas vast dat zijn poes, Callie, verdwenen was. Hij is inmiddels herenigd met zijn troeteldier. (eb)
In Leicestershire, Engeland, zorgde Adam Morley voor een nest van 18 dalmatiërs. De moeder van deze puppies kwam goed uit deze recordworp maar moest wel hulp krijgen van haar baasje met het zogen.
Een dalmatiër is vruchtbaarder dan andere hondenrassen maar deze worp is uitzonderlijk. Gemiddeld bestaat een nest uit zeven à acht pups. Adam Morley staat zestien pups af en houdt er zelf twee. Mocht hij ze wel allemaal houden, dan zijn er enkele simpele manieren om alle pups uit elkaar te houden. Mertens: 'Meestal krijgen de pups gekleurde bandjes of een teken om de nek. Omdat een moeder de pups niet over de buik likt, wordt daar ook wel eens nagellak op gesmeerd om ze te onderscheiden.' (CGB)
Paarden werden al 5.500 jaar geleden getemd en gemolken
Paarden werden al 5.500 jaar geleden getemd en gemolken
Paarden werden al duizend jaar eerder getemd dan tot dusver werd aangenomen. En de mensen die dat deden, in het gebied dat nu Kazachstan is, bereden die dieren niet alleen, ze molken ze nog ook. Dat blijkt uit nieuwe archeologische ontdekkingen die werden gedaan door Britse wetenschappers en die werden gepubliceerd in het tijdschrift Science .
De wetenschappers vonden in het gebied waar, duizenden jaren voor Christus, de Botai leefden beenderen en scherven aardewerk die erop wezen dat het paard niet zon 4.000 jaar geleden voor het eerst werd getemd, maar tijdens de bloeitijd van de Botaicultuur tussen 3.700 en 3.100 voor Christus.
Eerder al waren in de streek van de Botai overblijfselen gevonden die duidelijk maakten dat paarden een belangrijke rol speelden in hun cultuur.
Nu ontdekten onderzoeksleiders Akan Outram en Richard Evershed dat de anatomie van die oerpaarden meer gelijkenissen vertoonden met onze latere tamme paarden, dan met hun wilde soortgenoten, wat erop wees dat ze werden gekweekt voor specifieke doeleinden en werden gebruikt om op te rijden en om zware lasten te laten dragen of slepen. Ook bleek hun melk te worden gedronken.
Onderzoek van de tanden van Botaipaarden gaf sporen aan van het gebruik van teugels, zodat duidelijk werd dat de dieren werden bereden (en dus getemd).
Dat paarden ook werden gemolken, blijkt uit de aanwezigheid in stukken Botai-aardewerk van vetrestanten die alleen afkomstig kunnen zijn van de melk van een merrie, destijds vermoedelijk een belangrijke bron van eiwitten voor de mens.
Ook in het hedendaagse Kazachstan wordt trouwens nog paardenmelk gedronken, dat men doorgaans laat gisten tot de licht alcoholische drank 'koumiss'.
'Het is bekend dat het temmen van paarden zeer grote sociale en economische betekenis had en een grote bijdrage leverde aan de communicatie, het vervoer, de voedselproductie en het oorlogvoeren', zegt dr. Outram.
'Onze bevindingen geven aan dat paarden veel eerder werden getemd dan we dachten, wat onze kennis van de manier waarop vroege beschavingen zich ontwikkelden verandert.'
Het is volop lente.
Het wordt warmer.
Veel mensen voelen zich daar
moe bij.
Ze zijn lente-moe.
Sommigen nemen er zelfs pillen voor.
Echt
gezond is dat niet.
Een kuur met melk van paarden is wel gezond.
Die
melk maakt je weer sterker.
Je lichaam krijgt meer weerstand.
De melk
van paarden is nog voor veel meer goed.
Eeuwen geleden wisten de
mensen dat al.
Hun kennis ging echter verloren.
Onderzoekers
ontdekten ze nog niet zo lang geleden opnieuw.
Melk van paarden drinken is een natuurlijke manier van genezen.
Toch
is deze manier nog weinig bekend.
Je vindt de melk niet zomaar in de
winkel.
Je moet er voor naar een melkerij.
In Lint staat zo'n
melkerij.
Ze heet de 'Lintse Paardenmelkerij'.
Paul en Greta Van Looy
houden er paarden.
Die melken ze.
Wablieft ging er een kijkje nemen.
We kregen meteen een glas verse melk.
Ze smaakt een beetje zoet.
Wablieft: Waarom begonnen jullie een melkerij van paarden? Greta: Mijn man is boer.
We kweekten vroeger witloof.
We verdienden
daar steeds minder aan.
Op de veiling kregen we er nog een halve euro
per kilo voor.
Maar we hadden wel meer kosten.
We besloten om er mee
te stoppen.
We hielden toen al dieren.
We gingen verder met de
paarden.
Dat doen we nu al 8 jaar.
We kweken in het voorjaar wel nog
courgettes in de serres.
In de winter zijn we enkel met de paarden
bezig.
Dan is er ook meer werk met de dieren.
Want ze staan dan op
stal.
Wablieft: Jullie kozen voor het ras 'Haflingers'.
Waarom? Greta: Haflingers zijn trekpaarden.
Ze komen uit Oostenrijk.
Ze hebben een
heel zacht en rustig karakter.
Je kan er gemakkelijk mee omgaan.
Dat
is eigenlijk de enige reden.
Want het ene ras van paarden geeft geen
betere melk dan het andere.
Alleen de verzorging en de voeding
tellen.
Die moeten zo natuurlijk mogelijk zijn.
Daarom krijgen onze
paarden alleen hooi en krachtvoer.
Onze merries en veulens leven
samen in een grote kudde.
Ze kunnen vrij in en uit de stal lopen en
eten.
Ze leven hier net zoals in de natuur.
Maar we verzorgen hen wel
beter dan in de natuur.
En dat is allemaal erg belangrijk voor de
melk.
Die wordt er beter door.
Wablieft: Wanneer en hoe melk je een paard? Greta: Merries geven pas melk als ze een veulen hebben.
We hebben daarom een
hengst.
Die staat meestal apart.
Een keer per jaar mag hij paren met
de merries.
We beginnen met melken als het veulen 6 weken oud is.
Dan
leren we het een dag per week van de moeder weg te zijn.
Een merrie
kan 4 of 5 keer per dag gemolken worden.
Ze geeft een halve liter tot
een liter melk per keer.
Het melken gebeurt met een machine.
Is het
veulen 8 maanden oud? Dan stoot de merrie het af.
Vanaf dan geeft ze
ook geen melk meer.
We verkopen de veulens.
We hebben er nu 8.
Daarvan zijn er al 4 verkocht.
Mensen gebruiken ze om huifkarren te
trekken.
Wablieft: Wordt de melk behandeld? Greta: Neen.
De rauwe melk gaat alleen door een filter.
Daarna vriezen we ze
in.
Ze gaat in potjes van een vierde van een liter.
Zoveel heb je per
dag nodig.
Je mag de melk nooit sterk verwarmen.
Laat ze ontdooien in
de koelkast.
Dat duurt ongeveer een dag.
Wil je ze sneller ontdooien?
Dan kan je ze 'au bain marie' ontdooien.
Je zet het potje met melk
dan in water van 37 graden.
Ontdooi de melk nooit in de microgolf.
De
melk van onze paarden is altijd in orde.
We krijgen vaak controle.
Een labo onderzoekt regelmatig onze melk.
Het 'Verbond van
paardenmelkerijen' gaf ons ook al een teken van kwaliteit.
Wablieft: Hoe kan de melk je gezondheid helpen? Greta: Veel problemen komen door het slecht werken van de darmen.
Zo krijg
je gif in je lichaam.
Je begint slecht te verteren.
Je wordt er moe
van.
Je krijgt ook te weinig vitamines en mineralen binnen.
Je
lichaam verliest zijn weerstand.
Dan kan melk van paarden goed
helpen.
De melk herstelt de darmen.
En ze bouwt weerstand op.
We
kregen hier al meerdere mensen met uitslag op de huid.
Ze waren al
bij vele dokters geweest.
Niets hielp.
Na 2 maanden melk drinken
waren ze genezen.
Sommige dokters zijn zelf ook klant bij ons.
Wablieft: Heeft melk van paarden nog andere voordelen? Greta: Melk van paarden lijkt van alle soorten melk het meeste op
moedermelk.
Er zitten ongeveer dezelfde stoffen in.
Ze smaakt ook
bijna hetzelfde.
Melk van koeien is helemaal anders.
Ze smaakt ook
anders.
Sommige mensen zijn gevoelig voor melk van koeien.
Ze
verteren die niet goed.
Zij kunnen dan melk van paarden drinken.
Die
is veel beter te verdragen.
Wablieft: Hoe gebruik je de melk dan? Greta: Voor gezonde mensen is een kuur in het voorjaar genoeg.
Je drinkt dan
een maand lang elke dag een vierde van een liter.
Je kan dat ook nog
eens in het najaar doen.
Zieke mensen moeten langer melk drinken.
De
problemen kunnen na enkele weken erger worden.
Dat is normaal.
Meestal merk je wel verbetering na een maand.
Na 2 of 3 maanden ben
je helemaal genezen.
Je kan de melk vers of bevroren kopen.
Een liter
kost 7,50 euro.
Voor een kuur van een maand heb je 7 liter bevroren
melk nodig.
Dat kost je 50 euro.
Meer info vind je op internet op www.gezondmetpaardenmelk.be.
Hondsdraf (Glechoma hederacea ) is een plant die behoort tot de lipbloemenfamilie (Lamiaceae ). Het is een kruipende, geurende plant die op de knopen wortelt. De naam is waarschijnlijk afkomstig van het Gotische woord 'Gunderaba' wat wondrank betekent. De bladeren zijn niervormig met een gekartelde rand. Hoe zonniger de standplaats, des te kleiner zijn de bladeren.
Prunus padus
Vogelkers
Dit is een grote struik die veel aangeplant wordt langs wegen.
Niet verwarren met de Amerikaanse Vogelkers. Die struik noemt men wel de bostpest omdat hij in onze bossen verwildert en daar een soort onkruid is.
Onze pruimen horen ook tot het geslacht prunus.
De grote muggenorchis (Gymnadenia conopsea ) is een orchidee van 45-60 cm hoog. De lippen hebben drie lobben met één langere lip in het centrum van de bloem. De sterke, zoete geur trekt veel insecten aan.
hier eentje die iedereen kent
Onze Thaise tuin is niet volledig zonder de nodige bloemen en planten. Hierbij behoren onder andere een vijfhonderdtal SPINLELIES (hymenocallis caribaea) of " พลับพลึงตีนเป็ด ". Dit bolgewas is afkomstig uit de zuidelijke VS en midden Amerika, het vormt flinke bloemstengels van meer dan 70 cm hoog, waarop dan de sierlijke bloemen worden gevormd. Mooi in de border tussen wat lagere planten. De bloemen geuren bovendien sterk. De bloeitijd in Thailand.... gans jaar.
Penstemon of Schildpadbloem?
Zaterdag 2 september Dit plantje staat vrij achteraan in de tuin en eigenlijk komt hij daar helemaal niet tot zijn recht. De bloemen hebben een prachtige kleur en hij is behoorlijk sterk. Maar hij staat een beetje weggestopt in een vrij donkere hoek en zelf denk ik dat hij het een stuk beter zal doen als hij wat meer licht krijgt. Nu is dat, als de grote confineer weg gaat in het najaar, al voor een deel opgelost. Dat hij sterk is, dat moet wel duidelijk zijn, Ik knip hem vroeg in het voorjaar een flink stuk terug en verder krijg hij af en toe water als het heel heet is. Desondanks blijft hij leven en toch ieder jaar bloemen geven. Dit jaar wel heel erg weinig bloemen, maar wat er aan zit, ziet er erg goed uit. Ik zal hem vanaf het volgende zomerseizoen beter gaan verzorgen. In ieder geval meer licht en eens zien wat er dan gebeurt. En ook van deze plant weet ik de naam niet zeker. Ik vermoed dat het een schildpadbloem is, maar kom er (ook via Google) niet helemaal uit. Ik zal binnenkort mijn boeken er eens op nazien. Door de computer kijk ik te weinig in mijn tuinboeken, terwijl die vaak ook een heel duidelijk beeld geven van de bloemen en planten in de tuin.
Berenklauw
foto 8198
Millingerwaard
Datum
overal te vinden langs bermen en veldwegen,de vogelwikke.
Op een 100 kilometertjes van Chum Phae kan je tijdens een van je tochtjes hier in de Tempel van Thammaakho een bezoekje brengen. Best wel je zakken dichthouden want er zitten kleine dieven op de loer!
500 makaken verdeeld in 2 hordes hebben hier hun thuisfront..
Hier had onze hond "amai" ook haar eerste ontmoeting met andere viervoeters.....
Alles wat niet goed afgesloten is, is niet veilig voor deze kleine gauwdieven...
Aanschuiven aan het plaatselijk toilet...
Bij het uitrijden van het park, heb je beslist enkele "zwartrijders" mee....
Wandelende takken behoren tot de klasse 'Insectia', tot de orde 'Phasmida', wat spook betekent.
Je hebt een groot aantal verschillende soorten. Kleine, grote, forse, smalle en in allerlei kleuren. Je hebt wandelende takken soorten die erg agressief zijn en je aanvallen of zuur afscheiden, en je hebt soorten die erg rustig zijn of zich eerder 'dood houden'.
Het exemplaar dat ik voor de lens kreeg hield zich liever voor dood....
Vergiftigingen bij huisdieren gebeuren nog vrij vaak. Soms, en helaas, met voorbedachten rade, soms echt per ongeluk. Een voorbeeld van vergiftiging per ongeluk is het opeten van giftige planten. Poezen zijn wat dit betreft iets voorzichtiger dan honden, maar toch is poes ook vaak het slachtoffer van giftige planten. Vooral de binnenlevende kat. Een kat zal instinctief grassen knabbelen om bijvoorbeeld haarballen kwijt te geraken of wanneer ze ongesteld is aan het maagdarmstelsel. Een binnenlevende kat zal dus noodgedwongen aan kamerplanten knabbelen en er zijn toch heel wat giftige kamerplanten.
Over het algemeen smaken giftige planten erg bitter, en zal hond of kat na de eerste hapjes de plant links laten liggen, maar tijdens het spel en het wroeten of graven in de tuin worden toch heel wat planten opgegeten. De felgekleurde besjes die zo gezellig wegrollen, zijn geliefd speel- en snoepmateriaal.
Wanneer u als eigenaar vermoedt dat uw huisdier een giftige plant heeft gegeten, moet u er zo nel mogelijk mee naar de dierenarts. Vergeet niet volgende gegevens te vermelden, want de correcte behandeling (en dus de genezing) hangt hiervan af : de naam van de plant of neem de plant mee, welk deel van de plant is opgegeten (bijv. : blad, bloem, bes etc.), hoe is het contact geweest (bij. : door opeten of door contact met de huid), wanneer heeft het dier de plant opgegeten, welke symptomen zijn u opgevallen (bijvoorbeeld : speekselen, braken, diarree, zenuwsymptomen zoals trillen of lichte convulsies, etc.),breng eventueel geproduceerd braaksel of uitwerpselen mee.
Wat kan u als eigenaar als EHBO doen wanneer uw huisdier aan giftige planten heeft zitten knabbelen ?
Wanneer het dier de plant pas heeft opgegeten en niet in kramptoestand verkeert of bewusteloos is, kan u het dier doen braken door een lepel zout achter in de keel te gooien. Een bewusteloos dier mag u absoluut niet doen braken en geen vloeistof in de keel gieten, meteen naar de dierenarts is de boodschap.
Laxeren is niet in alle gevallen van plantvergiftiging goed, dus eerst advies inwinnen bij uw dierenarts.
Medicinale houtskoolpoeder toedienen daarentegen wel : houtskool absorbeert de giftige bestandsdelen in de darm. Eens het gif opgenomen is in het bloed, zal de houtskool echter niets meer helpen.
Elk plantengif heeft zijn eigen specifieke werking op het organisme, bijvoorbeeld : op de rode bloedlichaampjes, op de celwand, de longen, de lever. Daarom is het in het kader van de behandeling zo belangrijk om te weten over welk plantengif het gaat. Indien men dat niet weet, bestaat de behandeling eruit de uiterlijke symptomen te behandelen, in de hoop dat het gif geen te erge ravage aanricht in het lichaam.
Giftige kamerplanten
De top drie van giftige kamerplanten is de volgende : dieffenbachia, philodendron en de tabaksierplant. De eerste twee zijn vooral in trek bij poes, terwijl de tabaksierplant (nicotiana-soorten) meer in de smaak valt bij de hond.
De dieffenbachia is trouwens ook de kamerplant nummer één in een doorsnee belgisch gezin. Zowel de bladeren als de stengel zijn giftig. Het gif tast de keelholte aan, het maagdarmstelsel (braken-diarree) en de ademhaling.
Het dier veel laten drinken (water) als eerste hulp is zeer nuttig.
De philodendron is die typische klimplant die rondom een stok wordt geleid. Alle plantendelen hiervan zijn giftig. Het gif tast vooral de nieren van het dier aan en sterfte is niet zeldzaam. Als eerste hulp weerom het dier veel laten drinken.
De tabaksierplant is ook in zijn geheel giftig. Het gif (nicotine) werkt vooral op de skeletspieren en het autonooom zenuwstelsel, zodat in ernstige gevallen sterfte door verstikking optreedt (de ademhalingspieren worden verlamd) Een opname van 5 tot 25 bladeren kan dodelijk zijn voor hond en kat.
De gatenplant (Monstera) is een zeer populaire kamerplant en ook giftig in blad en stengel. Toch blijven poes en hond meestal van deze plant af. Het gif is vergelijkbaar met de dieffenbachia.
De kerstster in de volksmond foutief de kerstroos genoemd, is ook giftig. Deze plant zie je in de meeste huiskamers rond kerstmis verschijnen. Het giftige aan de plant zit hem in het melksap van de bladeren of stengels en in de zaden. Wanneer de huid in contact komt met dat melksap, moet die overvloedig gespoeld worden met water. Het sap is erg gevaarlijk voor de ogen : kans op blindheid bestaat.
De echte kerstroos is een plant met een witte bloem. Men ziet deze plant niet zo vaak als kamerplant, maar ook deze plant is giftig, en wel alle plantendelen. Het gif heeft een erge uitwerking op het hart met eventueel sterfte als gevolg.
Het meiklokje (lelietje van dalen) is giftig : zowel het bloempje, als de bladeren en de stengel. Het gif werkt in op het hart en kan dodelijk zijn. Gelukkig wordt het gif traag opgenomen in het lichaam, zodat snelle interventie na consumptie veel kwaad kan voorkomen.
De hyacint en de narcis behoren ook tot de giftige planten. Tegenwoordig is het erg in trek om kleine bolletjes hyacinten en narcissen in huis tot bloei te laten komen. Zowel de bol als het zaad, als de bladeren en de bloemen zijn mild giftig.
Wat de narcissen betreft : hun gif wordt ook vrijgegeven in het water van de vaas waarin de bloemen staan. Katten hebben de vervelende gewoonte uit vazen te drinken en kunnen alzo het vergif binnen krijgen. Ververs daarom het vaaswater van narcissen geregeld.
De slangenwortel is een plantje dat vaak in bloem- en plantenstukken wordt gebruikt. Alle plantendelen zijn giftig. Bij opname van de plant moet het dier overvloedig drinken om het gif via de nieren te laten verdwijnen.
De aronskelk is helemaal giftig, maar vooral de bessen zijn gevaarlijk. Meestal zal de aronskelk in de huiskamer geen bessen ontwikkelen. Na opname van deze plant is ook weer overvloedig drinken de boodschap.
Tuinplanten
De allergiftigste tuinplanten voor de hond zijn bolderik (een anjerachtige),doornappel, bitterzoet, eenbes, guichelheil, herfsttijloos, het palmboompje (buxusboompje), de taxushaag, hondspeterselie, honingklaversoorten, monnikskap, wegedoorn, wolfskers en het wonderboompje.
Voor de poes is vooral de taxushaag gevaarlijk, de beenbreek, de gouden- en blauwe regen en de wolfskers.
Bolderik wordt voornamelijk als sierplant gekweekt (bv : de bekende Milas Purple Queen) en geeft mooie paarse bloempjes. Alle plantendelen zijn giftig.
Herfsttijloos is een populair plantje van de leliefamilie met mooie paarse krokusachtige bloemen in de late zomer. Het gif is een zogenaamde stapelgif. Effecten van het gif worden dus erger naarmate er vaker aan de plant wordt geknabbeld.
Guichelheil is een populaire bodembedekker met blauwe of rode bloempjes. Het lijkt een beetje op de zogenaamde muur (de vogelmuur) waar kippen zo dol op zijn.
Bitterzoet wordt als heester beschouwd en vooral de onrijpe bessen zijn erg giftig.
Het palmboompje is zeker het vermelden waard omdat dit struikje zeer populair is als echt haagje rond bloembedden en perken. Alle delen van dit haagje zijn giftig. Bij de hond leidt de opname van 0,8 gram buxine (het gif van deze heerster) tot de dood!....
Taxus of venijnboom is zeer populair als tuinafscheiding. De plant blijft groen in de winter en draag rode schijnbesjes. De bladeren (naalden), schors en zaden (bessen) zijn dodelijk giftig. Enkel een zeer snelle interventie kan hond of poes redden.
Een kruid dat men meer in meer in tuinen begint te zien, is het vingerhoedskruid (digitalis). Dit kruid draagt prachtige paarse bloemen. Het gif (digitalis) werkt in op de hartspier. Het gif wordt wel gebruikt in de geneeskunde voor hartpatiënten.
De hierna vermelde planten zijn wel giftig voor hond en kat, maar worden door hen zelden beknabbeld, door de vreemde geur of de echt bittere smaak. Nogmaals : tijdens spel en door verveling kan er toch een opname van plantendelen gebeuren. De meeste planten zijn goed gekend en hoeven dus geen aparte beschrijving. Het gaat over : berenklauw, rhododendronstruik, kamperfoelie, de roos, boekweit, anemomen, de clematis, de cotoneaster (zeer populaire bodembedekker met rode besjes), de hulst, de reukerwtbloempjes, de lupine en de acacia.
Beter dus bovenstaande planten, bloemen en struiken mijden in huis of op plaatsen waar hond of poes rondloopt. Denk trouwens ook aan het feit dat de betrokken planten stuk voor stuk ook giftig zijn voor de mensen : kleine kinderen missen het dierlijk instinct om bepaalde planten met rust te laten en vaak kauwen ze blaadjes of eten ze die verleidelijk gekleurde besjes op.
Zout doodt dieren Sterfgevallen ontdekt in Amsterdam
door Nienke Oort - AMSTERDAM -
Keukenzout, een bekend eerste hulpmiddel om huisdieren te laten braken als zij iets giftigs hebben binnengekregen, blijkt beesten te doden. In de Spoedkliniek Weesperzijde in Amsterdam zijn onlangs honden aan dit huis-, tuinen keukenmiddel overleden en de artsen luiden nu de noodklok.
Op internet, in EHBO-boeken voor dieren en door dierenartsen wordt het geven van een schep keukenzout vaak geadviseerd als eerste hulpactie, als het baasje weet dat zijn dier iets giftigs heeft binnengekregen. De dierenartsen van de Spoedkliniek raden dit nu sterk af; één schep zout kan al fataal zijn.
Zout heeft een irriterende werking op het slijmvlies van het maag-darmkanaal, waardoor gebrek aan eetlust, braken en diarree vaak de eerste verschijnselen na opname van zout zijn. Door de hoge natriumconcentratie in het bloed verplaatst water zich vanuit de weefsels naar het vaatbed, wat kan leiden tot ophoping van een abnormale hoeveelheid vocht in weefsels.
Sloom De artsen van de Spoedkliniek kwamen er achter dat als de natriumconcentratie ook in de hersenen gaat stijgen, dit kan leiden tot rusteloosheid. Het dier wordt prikkelbaar, sloom en/of krijgt spiertrekkingen, toevallen en koorts. Uiteindelijk kan het beest in coma raken en overlijden.
Het eerste geval waarbij duidelijk werd dat het keukenzout de doodsoorzaak was en niet het giftige middel was bij een acht jaar oud schipperke hondje. Het dier had een hartmedicijn van zijn bazin ingeslikt. Op advies van haar dierenarts gaf ze de hond een schep zout. Vanaf dat moment is het misgegaan en konden ook de artsen bij de Spoedkliniek niets meer voor het hondje doen. Tien uur na de inname van het zout was het hondje dood.
Een ander geval betreft een skye terriër, die een sok had ingeslikt. De eigenaren gaven tot twee keer toe een schep zout, maar de hond braakte niet. Aangekomen bij de Spoedkliniek kreeg de hond ook daar nog een braakmiddel, maar ook dat werkte niet. Na zes uur kreeg de hond een epileptische aanval en na twaalf uur raakte het dier in coma. Ze hebben de hond laten inslapen.
De dierenartsen van de Spoedkliniek hebben nu een artikel geschreven voor het Tijdschrift voor Diergeneeskunde dat vrijwel bij elke praktijk in Nederland wordt bezorgd. Op deze manier hopen zij dat het snel bekend wordt dat keukenzout niet meer gebruikt mag worden als braakmiddel bij huisdieren.
Wat te doen als een hond zich in een voorwerp verslikt ?
Wat te doen als een hond zich in een voorwerp verslikt ?
Als een hond in een voorwerp dreigt te stikken, dan is het raadzaam eerst te proberen dit voorwerp uit de luchtweg te verwijderen. Indien dit niet mogelijk is, pas dan de Heimlich Procedure toe.
Til de hond onderste boven op, met zijn rug tegen jouw borst.
Duw eerst met je hand/arm lichtjes onder de ribben om te voelen of je onder de ribben zit
Geef nu met beide armen 5 zeer korte en krachtige duwen in de buikholte, onder de ribben
Kijk of het voorwerp tevoorschijn komt in de bek/begin luchtweg. Zo ja: verwijder en geef neus op mond beademing. Zo niet, ga terug naar stap 1
Indien je hond te groot is om hem op te tillen, voer de procedure alsvolgt uit:
09/03 Twee Britse broers zeggen dat ze het oudste spinnenweb ter wereld gevonden hebben. De twee vonden dunne sporen van spinnendraden terug in een barnsteen.
Amateur-fossielzoekers Jamie Hiscocks en zijn broer Jonathan vonden de barnsteen, die 140 miljoen jaar geleden gevormd werd tijdens het Krijt-tijdperk, op een strand in Bexhill.
Hars
Onderzoekers denken dat het spinnenweb in het hars van een naaldboom werd vereeuwigd na een bosbrand. Daarna fossiliseerde het geheel.
De vondst wordt nu onderzocht aan de Universiteit van Oxford.
Iguanodon
De broers vonden overigens ook de gefossiliseerde resten van het kaakbeen van een Iguanodon op het strand.
Prasat Pueai Noi is de grootste Khmer heiligdom in noord-oost Thailand. De tempel bestaat uit 3 bakstenen gebouwen gebouwd op dezelfde laterale basis, en zijn allen gericht naar het oosten.
Vanwege de serene en rustige ligging, kan je hier met wat geluk en een scherp oog één van de 26 bekende soorten eekhoorns in Thailand tegenkomen.
Uit deze 26 soorten, vermoed ik dat deze de Callosciurus finlaysoni is
Je kan er niet naast kijken, in onze streek zie je in elk dorp wel ergens een afbeelding van een dinosaurus. Reden om eens op onderzoek te gaan op het internet om verklaring te vinden.
De Isaanstreek is zéér bekend om zijn opgravingen. Als gevolg van "recentelijke" botsingen tussen de Eurasian continentale plaat en de Indo-Australian plaat (50 miljoen jaar geleden) is het Khorat plateau ontstaan. Door deze botsingen zijn de heuvels in het Isaan gebied onstaan waarbij beenderen uit het Jurassic tijdperk naar boven kwamen. Grootse beelden van diverse dinausaurussen zijn dan ook alom aanwezig in deze streek, waarbij de "Isanosaurus attavipachi" genoemd naar de streek zelf het meeste voorkomt. In 1976 is door de heer Sutham Yaemniyom, tijdens bodemonderzoek naar Uranium, Thailand's eerste dinosaurus fossiel gevonden in de heuvels van Phu Wiang tussen Khon Kaen en Chum Phae.
Voor wie eens het verleden wil induiken, kan je een bezoek brengen aan dit wel overzichtelijke museum gelegen in Phuwiang national park. (Vanuit Khon Kaen richtig Chum Phae, halverwege rechts af slaan.) Thaise benaming " พิพิธภัณฑ์ไดโนเสาร์ภูเวียง " of " pí-pít-pan dai-noh-săo poo wiang "
Het museum werd opgericht in 1976 nadat een geoloog Mr. Sudham Yamniyom beenderen vond op op wat nu "site 3" geworden is.
Een paar kilometer verder kan je de vindplaatsen zelf bezoeken. Een uitgestippelde wandeling van enkele kilometers brengt je naar de verscheidene "site's" waar de fossielen gevonden zijn. Nu, wil ik wel even waarschuwen voor diegene die geen stevige "bergwandelbenen" hebben..... stevig wandelschoeisel is echt wel aan te bevelen.... de eerste kilometers gaan stevig bergop.... de terugtocht gaat langs een vervaarlijk kronkelend dalend weggetje (klauteren over rotsblokken).... niet echt aan te bevelen tijdens regenweer of de "ouderen" onder ons, of wie slecht te been is.
Greets from Thailand
Farang Geplaatst met toestemming van de webmaster.
Wandelende taken en bladeren (ook wel phasmiden genoemd) zijn insecten die doorgaans een sterke gelijkenis hebben met twijgen en bladeren. Wandelende takken en bladeren (Phasmida) zijn ingedeeld in orde der Orthoptera waar toe ook de sprinkhanen, krekels, oorwormen en bidsprinkhanen behoren. In tegenstelling tot deze laatste groepen zijn phasmiden obligate herbivoren die niet kunnen springen zoals de meeste sprinkhanen en krekels, terwijl zij ook de haken aan het achterlijf, die zo typisch zijn voor oorwormen, missen.
Wandelende takken vinden hun verspreiding voornamelijk in de tropen en de subtropen, hoewel ook enkele soorten in het zuiden van Europa voorkomen.
Heden ten dagen zijn er ongeveer 2900 soorten wandelende takken en bladeren bekend. Onderling vertonen phasmiden een grote variëteit aan vormen en kleuren. Zo bevindt zich in deze groep dieren het grootste insect Phobaeticus serratipes die inclusief poten 55 cm meet, maar ook het tweede zwaarste insect Heteropteryx dilatata die wel 65 g kan wegen. De meeste soorten zijn onopvallend en vaak uitgerust met fraaie versierselen op hun lichaam en poten die doen denken aan weelderige schors of doorntakjes, terwijl andere gevleugelde soorten juist heel opvallend gekleurd zijn.
De meest bekende wandelende tak is ongetwijfeld de Indische of laboratorium wandelende tak (Carausius morosus Sinéty) die aan het eind van de vorige eeuw door Franse missionarissen naar Europa is gebracht. Sindsdien wordt deze eenvoudig te houden soort door velen succesvol gekweekt. Met de Indische wandelende tak als voorbeeld zal hieronder de kweek van wandelende takken uitgelegd worden.
Behuizing
De Indische wandelende tak is niet veeleisend en is gemakkelijk te houden en te kweken in een goed doorlucht terrarium of een kooi van horregaas. Een geschikt onderkomen is minimaal 20 cm breed, 20 cm diep en 30 cm hoog om de dieren voldoende levensruimte te geven. De bodem kan men bedekken met een stuk papier of tissue zodat excreta en eieren gemakkelijk verwijderd kunnen worden. De Indische wandelende tak verdraagt geen temperaturen beneden 10oC maar gedijd goed bij normale kamertemperatuur (18-22oC) zodat de kooi dus binnenshuis geplaatst kan worden. Om een goede luchtvochtigheid te waarborgen kan men eens in de een of twee dagen met een bloemenspuit de behuizing licht bespuiten.
Voedsel
Zoals alle wandelende takken is de Indische wandelende tak een planteneter die gevoederd kan worden met bladeren van enkele lokaal voorkomende heesters, struiken en bomen. Geschikte voedselplanten zijn braam, roos, klimop, liguster, framboos, meidoorn en vuurdoorn. Kleine takken met verse bladeren van deze planten kan men samen bundelen en plaatsen in de kooi in een pot gevuld met water. Omdat de Indische wandelende tak een insect is moeten deze voedsel planten vanzelfsprekend wel vrij zijn van insecticiden en andere chemicaliën.
De phasmiden zijn over het algemeen 's nachts actief en hangen overdag bewegingsloos en goed gecamoufleerd tussen het gebladerte. Onder normale omstandigheden zullen de wandelende takken tijdens het schemeren gaan foerageren en beginnen te knabbelen aan de randen van de bladeren. Het meeste vocht nemen de wandelende takken op via het voer, doch soms hebben zij ook behoefte aan water. Dit water kan men het best aanbieden in de vorm van kleine waterdruppeltjes die men met een bloemenspuit op de voedselplanten kan spuiten. Let wel, wandelende takken houden er niet van om nat gespoten te worden dus spuit het water alleen op de planten.
De levenscyclus
Wandelende takken hebben een uitwendig skelet dat regelmatig vervangen moet worden door een grotere versie omdat het insect anders niet kan groeien. Voordat de Indische wandelende tak volwassen is moet deze eerst zes maal vervellen, dit proces gebeurt ongeveer om de 20 dagen. Een tot drie dagen voordat een wandelende tak gaat vervellen stopt deze met eten, en kort voor de eigenlijke vervelling gaat het insect onderste boven hangen. Vervolgens wordt de kop sterk naar voren gebogen waardoor het uitwendig skelet scheurt en de wandelende tak zich uit zijn vel kan worstelen. Voordat het nieuwe vel uitgehard is heeft het insect de gelegenheid om te groeien door zich vol te pompen met lucht. De vervellingen vormen de meest kwetsbare momenten in het leven van een wandelende tak en men moet er zorg voor dragen dat de insecten in geen geval tijdens dit proces gestoord worden.
Voortplanting
Ongeveer 14 dagen na de laatste vervelling begint de Indische wande
Oude Chinese bronnen vermelden, dat de eerste goudvis, Carassius auratus rond 300 na Chr. werd ontdekt. Het is een kweekproduct van een karperachtige die nauw verwant is aan de ook in Nederland voorkomende kroeskarper. Na de kweek ontstonden er al snel verschillende kleuren en patronen en later, door zorgvuldig kruisen en kweken, weer nieuwe varianten. Deze varianten worden doorgaans 14 jaar oud, dit in tegenstelling tot de goudvissen, die ongeveer 35 jaar oud kunnen worden, mits ze in gunstige omstandigheden kunnen leven.
Het gebeurt nog te vaak, dat men zich te laat realiseert, welke consequenties het houden en verzorgen van dieren in het algemeen, en in dit geval de goudvissen, met zich meebrengt.
Natuurlijk kunt u voor advies en informatie bij de dierenspeciaalzaak terecht! Waarbij dan direct gezegd moet worden dat het houden van goudvissen in een kom, niet de juiste manier is om deze dieren te huisvesten. Vanwege de te nauwe hals van de bolronde kommen is de zuurstofuitwisseling namelijk zeer gering, waardoor dieren vaak langzaam stikken, en zijn dus zeer dieronvriendelijk.
Aanschaf
Als u een goudvis wilt kopen, bedenk dan van tevoren dat deze vissen wel 15 jaar oud kunnen worden. Helaas bereiken veel goudvissen een leeftijd van niet meer dan een paar weken of maanden door slechte verzorging. Hoewel de goudvis één van de gemakkelijkste vissen is ¨in het onderhoud¨, is er toch een basiskennis nodig om het dier goed te kunnen verzorgen. Zolang het vis in uw bezit is zult u er dus dagelijks de nodige aandacht en zorg aan moeten besteden.
Overweeg of u dagelijks de tijd heeft en wilt nemen om de vis(sen) te verzorgen. Daarnaast kost het schoonmaken van het aquarium of de vijver wekelijks zo'n 2 tot 3 uur. Houd er rekening mee dat u voor vervanging zorgt, als u zelf een paar dagen weg gaat of op vakantie bent.
Huisvesting
Wie goudvis zegt, denkt waarschijnlijk aan een viskom. Kommen zijn niet geschikt voor goudvissen. Ten eerste is de zuurstofuitwisseling door de nauwe hals van de bolronde kommen zeer gering. De vissen kunnen hierdoor ernstig zuurstofgebrek hebben en een langzame verstikkingsdood sterven. Ten tweede is een kom vaak te klein voor de vis(sen). Tenslotte verontreinigen ze veel sneller dan een aquarium.
Schepnet Gebruik een schepnet om de vis uit het water te halen. Deze zijn er in alle soorten en maten. Hoe groter het net is, hoe gemakkelijker de vis te vangen is. Zorg ervoor dat de goudvis aan het net gewend raakt. Leg er bijvoorbeeld wat voer in en volg de vis vanaf de zijkant van het aquarium en niet van bovenaf.
Aquarium Goudvissen zijn bewegelijke vissen die veel ruimte nodig hebben. Een technisch ingewikkeld aquarium is overbodig, maar een goudvis in een kom leidt een slecht leven. Er is een regel die zegt dat een vis per centimeter lichaamslengte 1.8 liter water nodig heeft. Een goudvis met een lengte (van neus tot staartwortel gemeten) van 8 centimeter heeft dus minstens 14,4 liter water nodig. Heeft u meerdere vissen, dan neemt het benodigde watervolume dus toe met het aantal centimeters 'vis'. Een andere bron vermeldt dat goudvissen met een totale lengte van 15-20 centimeter minstens een aquarium van 200 liter nodig hebben (100x40x50 cm). Zolang ze nog jong zijn is een bak van 80 liter voldoende (80x35x40 cm). Zeer belangrijk is in ieder geval een groot wateroppervlak, zodat er voldoende zuurstof beschikbaar is.
Voor een bak met een lengte tot 80 cm. is een binnenfilter met een membraanpomp geschikt. Grotere bakken hebben een waterpompfilter nodig. Het is de bedoeling dat hierbij de inhoud van het aquarium één keer per uur de filter passeert.
Daglicht of verlichting Plaats het aquarium op een koele plaats en niet bij een venster op het oosten, zuiden of westen in verband met fel zonlicht. Als het aquarium niet bij een raam staat is kunstmatige verlichting nodig. Diverse lampen zijn geschikt. Halogeenlampen hangt u vrij boven de bak. Tl-buizen met de lichtkleuren nr. 21, 22, 31 en 37, plaatst u in een houder boven op het aquarium. Per liter water is 0.5 tot 1 watt nodig, anders komen de waterplanten om. Zorg dat de lampen een veiligheidskeurmerk dragen.
Let op dat het water niet door invloeden van buitenaf extra kan opwarmen. De beste temperatuur ligt tussen de 10 en 22 graden Celsius. Goudvissen zijn koudwatervissen en hebben dus geen water met tropische temperaturen nodig. Ook hebben ze geen speciaal zeewater nodig. Vissen zijn koudbloedig. Ze kunnen hun eigen temperatuur niet regelen en nemen de temperatuur aan van het water waarin ze leven. Een plotselinge temperatuursverandering van het water maakt dat hun eigen temperatuur ook snel toe- of afneemt.
Varianten op de gewone goudvis zijn vaak moeilijker te verzorgen. De sluierstaart heeft zo bij voorkeur een watertemperatuur van 22-24 graden Celsius nodig. Bij deze temperatuur is het dier actiever. Hiervoor is elektrische staafverwarming of een verwarmingskabel met een laag voltage nodig. Vraag hiervoor altijd om advies bij de speciaalzaak. Leg een drijvende thermometer in het water om de temperatuur te controleren. Zorg ervoor dat de stekker uit het stopcontact is alvorens het water aan te raken.
Dek het aquarium af met een kap, zodat niet te veel water verdampt en geen stof of dampen in het water terechtkomen. Bedek de bodem met fijne kiezelsteentjes of grind (1-3 mm). Strooi vervolgens een laagje grovere kiezels (5-8 mm). De kiezels moeten rond zijn, zodat de goudvis zijn mond niet beschadigt. Zorg ervoor dat ze schoon zijn, door ze eerst in een emmer grondig te spoelen.
Een aantal decoraties in het aquarium is leuk, maar laat ook ruimte voor de vis over. Zorg ervoor dat deze accessoires niet scherpe randen hebben. Plaats ook een aantal waterplanten (zie plantaardig voedsel). Vul de bak als laatste met water (de vis volgt als allerlaatste!). Gebruik hiervoor gewoon leidingwater. Het mag echter niet direct uit de kraan komen en moet eerst een dag staan. Gebruik geen gechloreerd water.
Vijver De aanleg van een vijver kost aanmerkelijk meer voorbereiding dan de aanschaf van een aquarium. Houd echter rekening met het volgende. Een vijver heeft per dag 4 tot 6 uur zonlicht nodig en mag niet in de buurt van vallende bladeren liggen. Als u wilt dat de goudvissen ook in de winter in de vijver overleven dan heeft u een diepwatergedeelte nodig van 1 vierkante meter met een diepte van 80 cm. Voor meer informatie over vijvers verwijs ik onder andere naar de genoemde literatuur in de bronvermelding.
Van belang is verder het reiger-bestand bij u in de buurt. In veel gevallen zal u vijver worden gecontroleerd op door overvliegende en neerstrijkende reigers, en uw felgekleurde vissen zijn snel aan de beurt. Een net over de vijver of draden langs de kant en/of over het water wil vaak helpen.
Verzorging
Pas gekochte goudvissen zijn erg teer. Ze hebben een lange en zware reis achter de rug. Kweker, exporteur, vliegtuig, importeur, groothandel, winkelier en tenslotte uw viskom, aquarium of vijver. Steeds is de vis overgezet in water van een andere temperatuur en/of een andere samenstelling, bv hardheid, zuurgraad en zuurstofgehalte. Tijdens de reis worden ze minimaal gevoed om waterbederf te voorkomen. Ook is hun dag- en nacht ritme verstoord. De slijmhuid die de vis beschermt tegen parasieten, bacteriën en andere ziekteverwekkers is door het vele overscheppen beschadigd. Zorg dat het water van de nieuwe behuizing dezelfde temperatuur heeft als bet water in de zak waarin u de vis mee naar huis krijgt. Dit kunt u met een aquariumthermometer goed controleren. Geef uw vis zoveel mogelijk ruimte. Niet meer dan twee stuks van ongeveer 5 cm in een kom van 7 liter. De beste behuizing is een aquarium of vijver. Kiest u voor een viskom, neem dan liever een lage en brede kom dan een hoge en smalle. In de eerste kan door het grotere raakoppervlakte van water en lucht meer zuurstof in het water worden opgenomen en koolzuurgas uitgedreven worden. Vul een viskom daarom tot maximaal 3/4 deel. Zorg voor een lichte standplaats, maar geen direct zonlicht vanwege de hitte.
Wanneer de planten goed groeien geven ze zuurstof af en nemen ze koolzuurgas en andere afvalprodukten van de vis uit het water op. Waterpest, cabomba en penningkruid zijn hiervoor zeer geschikt. Staat de bak te donker dan gaan de planten dood en verbruiken ze juist zuurstof door het rottingsproces. Bruine alg op het glas geeft dit aan. Groeit er binnen korte tijd groene alg op het glas dan is de standplaats te licht. Groeien de planten goed en het glas blijft lang helder dan staat hij op de juiste plaats.
Een goudvis kan zeker 15 jaar oud worden. Schoonmaken van de viskom doet u als volgt: Als het glas en het water niet vuil zijn kunt u volstaan met wekelijks 1/5 deel van het water te vervangen door kraanwater van dezelfde temperatuur. Kook nooit het water, dit zal niet alleen het chloor, maar ook de zuurstof uit het water drijven. Zit er allen wat algaanslag op het glas, doe dan 4/5 deel van het water, de vis en de planten voorzichtig in bv een schone pan of emmer zonder zeep resten ed. Maak met het bekende kunststof huishoudschuursponsje het glas schoon en spoel de steentjes tot alle vuil eruit is. Vul de kom weer met het achtergehouden water en voeg weer 1/5 deel vers water toe. Als het water troebel is kunt u het beste enkele dagen niet voeren en dagelijks 1/3 deel water vervangen tot het weerhelder is.
Een vuistregel voor het berekenen van het aantal te houden vissen in een aquarium gaat als volgt. U rekent voor een vis van 2,5 cm. (Gemeten van neus tot staartwortel) 4,5 liter water. Waarbij u zich natuurlijk moet realiseren dat vissen groeien. Maar denk er bij de aanschaf van een aquarium aan er één te nemen met een zo groot mogelijk wateroppervlak, dit om de zuurstofuitwisseling ten volle te kunnen benutten.
Al zijn goudvissen koudwatervissen die in een onverwarmd aquarium gehouden kunnen worden, zijn ze wel erg gevoelig voor snel wisselende temperaturen. De beste temperatuur ligt tussen de 10°C en 21°C. Goudvissen zullen er geen last van ondervinden als de temperatuur eens hoger of lager ligt, als het maar geleidelijk gaat en niet met plotselinge temperatuurschokken.
Bij water verversen moet altijd eerst de watertemperatuur in het aquarium met een thermometer opgenomen worden en daarna het verse water d.m.v. mengen dezelfde temperatuur gemaakt worden. Dus de goudvissen nooit in koud water zetten.
Wanneer nieuwe vissen aangekocht zijn, moet u ze altijd minimaal een uur in de geopende plasticzak in het aquarium laten drijven om aan de temperatuur te laten wennen om zo een temperatuurschok te voorkomen!
Het gebruik van een filter in een aquarium met grotere vissen, zoals goudvissen, is gewenst. De reinigende biologische werking van het filter voorkomt het onnodig oplopen van concentraties van giftige stoffen en zorgt tevens voor een betere zuurstofverdeling.
De behoefte aan zuurstof van goudvissen en sluierstaarten is relatief groot. Voldoende echte waterplanten (bijvoorbeeld waterpest en cabomba) in combinatie met voldoende belichting kunnen ervoor zorgen dat deze zuurstofbehoefte volledig wordt gedekt. Het zuurstofgehalte van het water daalt echter indien temperaturen te hoog oplopen. Vissen komen dan naar de oppervlakte om "lucht te happen´. Ditzelfde verschijnsel doet zich voor als een aquarium overbevolkt is en teveel vissen zuurstof voor hun ademhaling gebruiken.
Om beschadiging aan uw vissen te voorkomen gebruikt u bij voorkeur stenen zonder scherpe randen. Zuurstofplanten zet u in bosjes van 3 of 4 planten bij elkaar in de bodem.
Voeding
Voer uw vissen niet te veel, maar ook niet te weinig. Ze mogen er niet mager uitzien, maar moeten een volle buikpartij tonen. Een maaltijd per dag is meestal voldoende. Al het voer moet binnen 5 minuten opgegeten worden. Overgebleven voedsel resten maken het water troebel en bederft het. Geef ze ook eens levend voer, bv rode muggelarven, een ware delicatesse voor uw goudvissen. Hebt u geen levend voer in huis dan is dit ook in diepvriesvorm verkrijgbaar. (wel tevoren even ontdooien. red.) Als uw jonge kind de goudvis voert laat het dan korrels geven in plaats van vlokken. U kunt dan het aantal korrels klaarleggen, zodat er niet teveel wordt gevoerd. Meestal zijn 1 of 2 korrels per dag voldoende. De vis eet ook waterpest. Zorg dat dit dus altijd ruim aanwezig is.
Voorkom watervervuiling en voer niet meer dan de vissen in korte tijd op kunnen eten. Maximaal drie deeltjes die niet naar de bodem zakken. Geef de sluierstaartgoudvis korrels als voedsel dat naar de bodem zakt. Anders hapt de vis naar lucht en gaat het op de rug zwemmen waardoor hij dood gaat. Voer vissen regelmatig, daar wennen ze aan.
Voortplanting:
In de voortplantingstijd is het verschil tussen mannetjes en vrouwtjes beter te zien dan anders, de vrouwtjes worden aanzienlijk zwaarder door kuitaanzetting en het mannetje ontwikkelt kleine "wratjes" ook bekend onder de naam " voortplantingspareltjes " langs borstvinnen en kop, reikend vanaf de zijkant van de neus en lippen tot aan de ogen. Het mannetje volgt het vrouwtje steeds, stoot haar in de buikstreek totdat ze bereid is de 500 a 1000 eieren af te zetten. Hierbij komen ook zijn geslachtsproducten vrij en dan worden de eieren bevrucht. De eieren blijven tussen de waterplanten kleven en hangen daar totdat ze uitkomen, zo'n zeven dagen later. De larven hangen dan nog ongeveer 2 dagen tussen de planten totdat hun vinnen zodanig zijn ontwikkeld dat zij in staat zijn zelfstandig vrij te zwemmen.
Door Paardentango op 08-03-2009 22:29:09 - 60 keer bekeken
In deze tijd is er redelijk veel recent onderzoek beschikbaar over paarden en hun gedrag. Waar blijven alleen de publicaties van onderzoeksresultaten waar paard en mens wat aan hebben ? Waar is de informatie? Ik leerde zelf veel uit de praktijk en op de opleidng voor gedragstherapeut voor paarden, veel informatie die zo nuttig zou kunnen zijn voor anderen. Of meer nog, voor paarden en hun belang. Helaas staat het wetenschsappelijke onderzoek naar paarden even stil, met name omdat het zo enorm kostbaar is. Paarden houden is anders dan een bak met ratten of muizen. We hopen op financiële middelen om nog meer gedegen onderzoek te kunnen doen. Daar is behoefte aan, mensen willen graag feiten horen om iets te geloven. Nog een lastig punt is dat bij onderzoek de onderzoeksvoorwaarden hetzelfde moet zijn om een conclusie te trekken. Dat vinden de wetenschappers, maar de meeste mensen weten op basis van hun ervaring wel te vertellen wat goed en niet goed is voor dat ene paard.
Gevoelige dieren Paarden zijn gevoelige dieren, aan de ene kant wordt dat erkend en durft de wetenschap uit te spreken dat paarden last kunnen hebben van eenzaamheid, stress, claustrofobie, frustratie, angst en pijn. Terwijl aan de andere kant maar heel schoorvoetend gesproken wordt over de meer positieve gevoelens en emoties als blijdschap, vreugde, liefde en behoefte aan sociale contacten. Allerlei paardengedrag en mensen zoals ik zitten te springen om andere mensen hierover voor te lichten in de vorm van cursussen. Maar de instaties die kunnen helpen bellen niet terug.
Een tipje van de sluier Bij het spenen van veulens en het opsluiten van jonge paarden na een gezamenlijke opfokperiode in een stal is vaak veel sprake van stress. Onderzoek liet zien dat 40-60% van deze paarden kleine maagzweertjes hebben. Als die niet verholpen worden kan dit zich voortzetten. De reactie op de maagpijn is luchtzuigen of kribbebijten. Luchtzuigen, kribbenbijten wordt nu als één gezien. Uit onderzoek blijkt dat het gedrag voortkomt uit een reactie op de opsluiting. Het ene paard is meer gevoelig vor maagklachten als gevolg van stress dan het andere. Opsluiting die stress veroorzaakt in het innerlijk van het paard kàn maagbeschadigingen geven. In 40-50% van de onderzochte paarden bleek dit zo te zijn. Net als mensen zal het ene paard nergens last van hebben, en het andere paard weer wel. Ieder dier is immers weer net een beetje anders en heeft andere behoeften.
Weven Weven is ook een verschijnsel wat gezien wordt als 'stalgebrek'. De oorzaak van weven ligt echter in de bovenstaande beschrijving. Het paard wordt onrustig in de stal en zoekt een manier om die stress aan te kunnen. Weven is een reactie op een te kleine ruimte die onvrede geeft. Het paard kan niet veel en ontwikkelt zogenaamd stereotiep gedrag. Vergelijkbaar met wilde dieren in de dierentuin die hun dag besteden door de hele dag maar heen en weer te lopen voor hun hek. Weven is gedrag wat voortkomt uit onvrede en onoplosbaarheid, vanuit het aard bekelen, van de situatie. Een grotere ruimte doet het weven verdwijnen. Redelijk eenvoudige oplossingen, en tich wordt het paard zijn gedragm zijn gevoeligheid gezien als 'een stalgebrek' en niet andersom. Net als wilde dieren is ons huidige paard nog altijd van nature een steppedier. Steppedieren leven op open vlaktes en hebben onder andere behoefte aan ruimte om te rennen en aan sociale contacten met soortgenoten.
Geestdodend gevangen In de praktijk zie je ook vele paardenstallen met een uitzicht op een blinde muur of de hooi- en stro voorraad voor de komende winter. Het behoeft geen uitleg dat dit geestdodend is voor paarden. Gedrag als passerende soortgenoten aanvallen is dan geen stalgebrek, maar een vorm van uiting geven aan het gevoel van onvrede wat een paard heeft. Het is zijn manier van het hebben van sociaal contact, soms zelfs het enige sociale contact. Paarden zijn horizon kijkers, ze hebben behoefte aan impulsen van buiten. Net als mensen is opsluiting met een doelloze en inhoudsloze dag zonder uitzicht geestdodend en brengt individueel gedrag met zich mee. De ene kan er beter mee omgaan dan de ander. Maar in veel gevallen verwachten wij wel erg veel aanpassingsvermogen van de paarden.
Voorkomen Om dergelijk onwenselijk en medisch gezien ongezonde reacties te voorkomen is er eigenlijk maar één oplossing. Kritisch kijken naar het stalmanagement. Soms kan een paard wat weeft een grotere plek krijgen, het weven stopt dan. Misschien is het mogelijk meer weidegang aan te bieden, paarden weven niet in de wei. Ook het kritisch kijken naar voertijden en hoeveelheden is een overweging. Allerlei punten die je stapsgewijs eens kunt nalopen.
Oplossingen zoeken Kortom als een paard symptomen vertoont die niet wenselijk zijn, pak dan niet het paard aan wat onwenselijk gedrag vertoont, maar kijk eens goed naar de omgeving van dat paard. Wat heeft dat ene paard nodig? Heel vaak is een kleine aanpassing voldoende om het welzijn van het paard te verbeteren. Beetje creativiteit èn een hart voor paarden en hun welzijn zijn de sleutel van het geluk voor paard en mens.
Eenzame Amerikaan bouwt luxeranch voor 500 katten "Caboodle Ranch, waar katten niet behandeld worden als dieren", zo kondigt de eenzame Craig Grant zijn eigengereide project aan. Wie de ranch in Florida bezoekt, kan er niet naast kijken. Meer dan 500 katten, één voor één straatkatten, bevolken deze onwaarschijnlijke mini-stad. "Het is allemaal begonnen toen mijn zoon uit het ouderlijke huis vertrok. Hoewel ik eerst een hekel had aan zijn kat, bleef ik ze toch verzorgen. Zo raakte ik aan ze gehecht. Sindsdien heb ik mijn job opgegeven om een reusachtig kattenresort uit de grond te stampen", zegt Grant, die 100.000 dollar (80.000 euro) in de verblijfplaats van zijn 'vrienden' pompte. "Ik ben dag in dag uit met mijn katten bezig. Hoewel ik zelf vaak honger lijd, gaat alles naar mijn viervoeters. Ik zou niet willen dat ze iets te kort komen", aldus Grant. Grant knutselde onder meer eigenhandig een kapel, lagere school en winkeltje in elkaar, om zijn katten niets te ontzeggen. Maandelijks moet de werkloze Grant om en bij de 6.000 dollar (4.800 euro) neertellen om zijn viervoeters te onderhouden. Een hels karwei, als u het ons vraagt... (dea)
In close up lijkt 'Ugly Bat Boy' nog afschrikwekkender.
Deze kater is zo lelijk dat de melk in zijn kommetje er prompt zuur van wordt. 'Ugly Bat Boy' heet hij toepasselijk en het dier komt zonder twijfel in aanmerking voor de titel van 'lelijkste kat ter wereld'.
Dierenkliniek Het grootste deel van zijn lijf is kaal, maar op zijn borst groeien dan weer weelderige manen. 'Ugly Bat Boy' verblijft in een dierenkliniek in het Engelse Stratham. Het personeel daar noemt hem bij zijn koosnaampje 'Uggs'.
Ondanks zijn eerder weerzinwekkende uiterlijk, is de lelijkerd een ware publiekstrekker geworden in de dierenkliniek. De medewerkers moeten er wel telkens bijvertellen dat de kat niet ziek is, enkel lelijk. (eb)
Bericht uitgegeven door de Zoogdiervereniging op zaterdag 28 februari 2009
De lente is in aantocht. De eerste konijnenjongen zijn al waargenomen.
In de Uithof, Utrecht zijn de eerste jonge uitlopende konijnen van dit jaar waargenomen. Dat is vrij vroeg: meestal worden de eerste jonge dieren in maart-april gezien.
Na een zwangerschap van 28-30 dagen, komen jonge konijnen naakt en blind geboren, in een ondergronds hol. De moeder bezoekt de dieren eenmaal per dag om ze te zogen. De jonge konijntjes groeien snel, en na ongeveer 25 dagen komen de jonge konijntjes, intussen met een zacht vachtjetevoorschijn. Een week later moeten ze al voor zichzelf zorgen. Die hele jonge konijnen (uitlopertjes) zitten vaak nog in of vlakbij de holingang.
Konijnen zijn sinds het uitbreken van konijnenziekte VHS begin jaren 1990 minder talrijk dan vroeger. Gelukkig nemen ze de laatste paar jaren weer toe. Je ziet ze ook steeds meer in stadsparken, industrieterreinen en campings waar ze genieten van het korte, versgemaaide gras.
De Natuurkalender verzamelt eerste waarnemingen van uitlopertjes. Meld uw eerste waarneming van uitlopertjes van het jaar op www.natuurkalender.nl .
Ik heb er ook geen idee van hoe snel die zijn. Alhoewel deze krokodillen schuw zijn, hier even gaan zwemmen kan je echter beter niet doen. Eten hebben ze genoeg, de vijvers zaten boordevol met vis, waarvan ik twee soorten meteen herkende die eveneens in onze vijvers (zonder krokodillen) rondzwemmen.
De eerste soort, Pla Nin of (Oreochromis niloticus) is een zoetwatervis van de Cichliden famillie. De tilapia is origineel afkomstig uit Afrika.
Een tweede soort is de striped snake head of "ปลาช่อน" , een straalvinnige vis uit de familie van slangkopvissen en behoort derhalve tot de orde van baarsachtigen. De vis kan maximaal 100 cm lang en 3000 gram zwaar worden. Hij komt voor in zoet en brak water. De vis prefereert een tropisch klimaat. Het verspreidingsgebied beperkt zich tot Azië. De diepteverspreiding is 1 tot 10 m onder het wateroppervlak.
Greets from Thailand
Farang Geplaatst met toestemming van de webmaster.
Een mens gaat rond zijn vijfenzestigste met pensioen. Sommigen zijn dan nog heel vitaal, terwijl bij anderen de kaars al een eind opgebrand is.
Wanneer kunnen we spreken van een oudere hond? Op sommige wedstrijden en clubmatches is er een speciale klasse voor de senior hond, honden ouder dan 7 jaar. Ook hier geldt, dat lang niet alle honden van 7 jaar oude honden zijn, hoewel het grootste deel van het hondenleven wel voorbij is. Oud worden ze pas als ze mogen meedoen in de veteranenklas (boven de 11 jaar).
Het is niet eenvoudig om aan te geven, wanneer uw hond tot de categorie 'oudere honden' behoort. Daarbij komt dat de hond niet van de een op de andere dag oud is. Het ouder worden is een langzaam verlopend proces en de snelheid ervan is afhankelijk van o.a. erfelijke aanleg, voeding, conditie, leefomstandigheden etc.
Grotere rassen worden door de band genomen tussen de tien en twaalf jaar oud. Het is zeer wel mogelijk, dat uw hond tot het einde toe vitaal blijft, maar het kan ook zijn, dat hij een redelijk lange oude dag heeft.
Ouder worden is geen ziekte
Iedereen wil graag zijn of haar hond zo lang mogelijk in goede gezondheid bij zich houden en zo lang hij nog plezier in zijn leven heeft.
U moet uw ouder wordende hond niet als zielig gaan behandelen. Dit mag u hem niet aandoen. Hij verdient uw respect. Wel moet u meer dan voorheen zijn gezondheid in de gaten houden, omdat sommige organen minder goed zullen gaan functioneren.
Ouderdom geeft verschijnselen van slijtage en uitval van één of meerdere organen. De cellen op zich worden oud en functioneren niet meer optimaal, kleine mankementen ontstaan in de weefsels en dit geeft slijtageverschijnselen. De manier waarop wij de hond zijn leven lang verzorgd hebben, is van grote invloed op deze ouderdomsverschijnselen.
Ouderdom betekent dat reserves opraken, een gegeven dat we niet dagelijks opmerken. Vaak komt dat pas na een 'stresssituatie' aan het licht.
Verzorging van de senior hond
Wij kunnen voor de ouder wordende honden veel doen. De dagelijkse voedingis van groot belang, ook aangepaste beweging, bepaalde diëten en verzorging van de huid.
Voor wat het dieet betreft: het voedsel moet makkelijk verteerbaar zijn (tragere stofwisseling). Het 'normale voer' bevat voor de oudere hond vaak teveel eiwitten, dit geldt overigens ook voor rood vlees. Er zijn tegenwoordig speciale voeders in de handel, die geheel zijn aangepast aan de behoeften van de senior hond.
De huidvan de oudere hond vraagt veel aandacht (wekelijks borstelen voor een goede doorbloeding van de huid), net als de controle en verzorging van het gebit. Ze kunnen nl. last hebben van loszittende tanden, waar dan vaak ook een ontsteking ontstaat. Tandsteen is het begin van losrakende tanden en het regelmatig verwijderen hiervan verlengt de levensduur van het gebit (zie "Tandsteen").
Ook de ogen en oren moeten regelmatig worden gecontroleerd. Laat bij een bezoek aan de dierenarts de ogen en oren van de hond, en ook longen en harteens controleren.
Honden lopen bij het ouder worden vaak al langer met afwijkingen rond, zonder dat wij het in de gaten hebben. Reuen kunnen op oudere leeftijd last krijgen van de prostaat .
Ouderdomscontroles zijn nog niet altijd zo gebruikelijk bij de dierenartsen, maar als u erom vraagt, zal iedere dierenarts bereid zijn om uw oudere hond eens aan een algehele inspectie te onderwerpen.
Als de hond wat ouder is geworden, kan de huid vaak een penetrante geur verspreiden. Dit kan worden tegengegaan door de hond eens te wassen en regelmatig te borstelen.
Lichaamsbeweging
Denk er vooral aan dat de normale hoeveelheid lichaamsbeweging niet ineens veranderd kan worden. Als de hond de hele winter met u kleine blokjes om heeft gelopen, mag hij in geen geval bij de eerste mooie voorjaarsdag worden meegenomen voor een lange wandeling. Daardoor kunnen er, door teveel beweging ineens bij een relatief warme dag, allerlei klachten bij de hond ontstaan, zoals hartklachten, zonnesteek etc. Geleidelijk de bewegingshoeveelheid per dag opvoeren is daarom ook het advies.
Ook een vakantie in de bergen kan een aanslag plegen op de algehele lichamelijke conditie van de ouder wordende hond.
Als laatste punt nog de omgevingstemperatuur. Een grote overgang van kou naar warmte of omgekeerd is slecht voor de ouder wordende hond. Hoe ouder de hond wordt, hoe groter zijn behoefte aan warmte zal worden.
U zult, door uw hond goed te observeren, ontdekken dat u de hond op een juiste wijze kunt begeleiden in het verouderingsproces. En de hond, waar we zo trots op waren toen hij jong was en die altijd in was voor een partijtje ravotten, heeft het verdiend, dat we hem ook bij het verouderingsproces helpen. En daarmee bedoelen we met alles wat in ons vermogen ligt om de hond in goede gezondheid en met waardigheid oud te laten worden!
Weet dat er tegenwoordig verschillende goede medicijnen bestaan die net zoals bij de mens de oude dag merkelijk kunnen verlichten. Spreek er gerust uw dierenarts over aan.
" พระพิฆเนศวร " of " prá pík-nêt " ook Ganesha genaamd, is de hindoestaanse godheid met het olifantenhoofd. Hij is de god van kennis en wijsheid, neemt hindernissen weg en is de beschermheilige van reizigers. Hindoes bidden tot Ganesha voor ze aan iets nieuws beginnen, zoals een nieuwe baan of wanneer ze verhuizen. Ganesha is de zoon van Shiva en Parvati.
Al toen Ganesh nog zeer jong was, wou hij met rust gelaten worden en het liefst was hij alleen. Om die reden en omdat Shiva oorlog ging voeren, had Shiva de kans niet om zijn zoon goed te leren kennen. Na jaren te hebben gestreden keert Shiva terug naar Parvati (zijn vrouw) en Ganesh (zijn zoon). Als hij thuiskomt ziet hij een indringer, en omdat hij zo temperamentvol is, onthoofdt hij de indringer meteen.
Maar het was al te laat toen hij zag dat die indringer eigenlijk zijn eigen zoon was, die hij op het eerste zicht niet had herkend omdat hij hem nog maar zo weinig had gezien. Shiva beval zijn dienaren om op zoek te gaan naar het eerste het beste levende wezen dat men tegen zou komen en ze keerden terug met de afgehakte kop van een olifant. Shiva bevestigde de olifantenkop op het levenloze lichaam van zijn zoon die terug tot leven komt en de geschiedenis zou ingaan als de halfgod met de olifantenkop.
De strop of lasso in de rechterhand noemt men " บ่วงบาศ " of " bòr wong bàat " of "pasam". De pasam is het symbool om verlangens en gevoelens in toom te houden. De " ขอช้าง " of " kŏr cháang " of olifantenhaak in de linkerhand is het symbool van controle om iemand terug in de juiste richting te sturen.
De haak is dus net zoals een paard teugels heeft, om het dier de richting aan te geven.
De Thai zien de vorm van hun land graag als de kop van een olifant, waarbij het Maleisische schiereiland de lange slurf moet voorstellen. Die vergelijking ligt hier nogal voor de hand, aangezien olifanten in de Thaise oerwoudgebieden voorheen zeer algemeen voorkwamen. Tot in het recente verleden waren tamme olifanten belangrijk als rij- en lastdieren, zowel bij het wegtransport als bij het werk in de bosbouw. Tot 1916 sierde een olifant het nationale wapen van Thailand. Het dier kwam verder voor op de eerste Thaise munten. Olifanten worden tegenwoordig nog slechts beperkt ingezet bij de bosbouw, maar doen nog volop dienst voor toeristische doeleinden.
Klik hier voor de stichting "Bring the elephant home"
วัดอุุดมคงคาคีรีเขต of Wat Udom Khongkha Khiri Khet is een afgelegen maar prachtig onderhouden tempel gelegen in weelderige bossen van Tambon Ban Khok, Mancha Khiri district.
Slechts enkele stoffelijke restanten getuigen nog van een zekere Luangpu Phang, een bekende overleden boeddhistische monnik in meditatieleer, die hier ooit woonde.
Groot was mijn verwondering dat er in het door ons geliefde Isaan, nog van deze exemplaren in het wild voorkomen.
Op enkele vijvers bij deze afgelegen tempel zagen we deze waarschuwingsborden met het opschrift: ระวังจระเข้ดุ of rá-wang jà-rà-kây dòo, wat zoveel betekend als opgepast onvriendelijke krokodillen.
De Siamese krokodil (Crocodylus siamensis) is een krokodil uit de familie echte krokodillen (Crocodylidae).
Met een lengte van maximaal vier meter voor de grotere mannetjes is deze soort een gemiddelde krokodil, de meeste exemplaren blijven onder de drie meter.
Momenteel waarschijnlijk nog geen probleem voor België, maar hier in Thailand dienen onze dieren bij een huidige temperatuur van 38° à 39° wel degelijk af te koelen.
Wat kunnen we doen?.... buiten dat onze honden, wanner we onderweg zijn, steeds in een laadbak zitten met airconditioning....
Krijgen ze dagelijks hun portie ijs om zich af te koelen........
uiteraard geen ijskreem, maar gewone ijsblokjes die ze maar al te graag aflikken.....
buitenshuis is de temperatuur echt wel te hoog om de ganse dag in te verblijven.......en zeggen dat het nog een 10° graden warmer zal worden!.... en mogen ze tijdens dit jaargetijde in de bijkeuken liggen waar gedurende de dag een ventilator ter beschikking staat om voor de nodige verfrissing te zorgen...
Uiteraard kunnen ze "vrij" wanneer ze het wensen even in de vijver springen!
De Belgische wetenschapper Philippe Kok heeft een nieuw hagedisgeslacht ontdekt in Guyana. De hagedis werd gevangen op een hoogte van bijna 2.100 meter, op de top van de Mount Maringma in het oosten van Guyana. Het dier kreeg de naam 'Pantepuisaurus rodriguesi', ter ere van Miguel Rodriguez, een Braziliaanse wetenschapper die reptielen en amfibieën bestudeert.
Het is al de tweede keer dat Kok een nieuw genus (een groep van soorten die overeenkomstige kenmerken vertonen en die evolutief nauw verwant zijn) ontdekt. Naast het nieuwe hagedisgeslacht ontdekte Kok, een herpetoloog van het Koninklijke Belgische Instituut voor Natuurwetenschappen, in Guyana ook een hagedissoort en een kleine pad. Zijn conto staat ondertussen al op vijftien nieuwe soorten - zowel amfibieën als reptielen - sinds het begin van zijn onderzoek in de regio.
'Door de globale opwarming is het moeilijk om de dieren daar te redden', zegt Kok, die de biodiversiteit in het gebied wil optekenen. 'Maar met hun ontdekking verdwijnen ze tenminste niet zonder dat we het beseffen.' In november gaat hij terug naar de dichtbeboste wouden. 'Ik ben al vijftien jaar onderzoeker en vertoef al vijf jaar in dat Zuid-Amerikaanse gebied. Elk jaar worden er honderd nieuwe hagedissoorten ontdekt. Het vinden van een genus is uitzonderlijker, maar het toont toch aan dat er heel wat onbekend leven dreigt te verdwijnen.'
Kok doet zijn werk met passie: 'Rijk word je er niet van, integendeel. Ik stop er zelf geld in. Sponsors mogen zich bij deze aanbieden.'
Het fantastische giraffeverhaal van gisteren, krijgt al bijzonder snel een staartje! Gisteren nog stelden we het veulentje van mama Diamant onder grote belangstelling aan de pers voor. Het andere zwangere moedertje, Barbie, heeft geen twee weken zoals voorspeld gewacht en zette vannacht haar stevige veulen op de wereld! De warme stal vormt een vertederend decor voor deze snelle gezinsuitbreiding. Deze tweede babygiraf is nog slanker, nog groter dan de vorige en staat meteen zeer stevig op de pootjes. Het geslacht kennen we op dit moment nog niet.
Samen met hengst Baridi, oma Maji en de 2 tantes Sarah en Diamant met haar kersverse jong telt de giraffefamilie nu 7 leden in Planckendael. Je kan hen allemaal in volle glorie aanschouwen in de binnenstal via de inkijkramen in de lodge op de savanne van het park.
Deze giraffen zijn een bedreigde ondersoort en gelijken sterk op de zeer bedreigde giraffen in Niger, waarvan er nog slechts een 200 tal in leven zijn. Planckendael neemt deel aan het Europese kweekprogramma maar steunt ook de giraffen in situ (in Niger in dit geval) door geld in te zamelen voor het bouwen van een waterput voor de lokale bevolking. Hierdoor verdwijnt de concurrentie tussen mens en dier voor water en verbetert zowel de sociale als economische situatie van de bevolking en brengt de giraf hen geluk in plaats van een rivaal te zijn.
Giraffen zijn in hun milieu succesvol geworden doordat de evolutie ervoor heeft gezorgd dat ze over een uitzonderlijk lange nek beschikken. Hierdoor reikten ze zover dat ze in dat deel van hun omgeving geen concurrentie hadden van andere bladeters. Kortom, de eerste langere nekken konden daar hun voordeel uithalen en werden succesvolle dieren.
Op www.planckendael.be en www.ketnet.be vind je alvast enkele mooie namen die de verzorgers uitkozen voor onze twee veulentjes. Het publiek kan vanaf nu ook stemmen welke naam hun voorkeur wegdraagt.
Planckendael 2009, vlekken troef op de savanne! (ook moddervlekken mogelijk)!
BRUSSEL- Een gemiddelde hond deponeert jaarlijks vijfentachtig kilo drollen. Dierendokter Rob Lückerath mocht aan den lijve ondervinden dat deze hoopjes vaak op de meest verkeerde plaatsen liggen. 'Ergernis troef', zegt hij. 'Maar je kan de hoeveelheid drollen aanzienlijk verminderen als je de juiste voeding geeft.'
Uitgerekend op het ogenblik dat hij in Brussel op een grote poster leest hoeveel kilo drollen een hond gemiddeld legt op een jaar, trapt hij midden in een hoopje. 'Nu ben ik wel wat gewoon, maar doorgaans heb ik aangepast schoeisel aan', zegt Rob. 'Met mijn mooie schoenen geeft dat helemaal geen prettig gevoel.'
Het voorval zette de dierendokter aan het denken. 'Als je hond een hoopje laat, ruim dat dan meteen op', zegt Rob. 'Het is niet meer dan fatsoenlijk.'
Maar Rob ging ook op zoek naar een manier om 'te bezuinigen op de productie'. 'Het is eigenlijk heel simpel', zegt hij. 'Eten doe je om te kunnen verbruiken. Als je benzine in de auto gooit, wordt die verbruikt. Als een hond, kat of mens eet, dan wordt dat voedsel in het lichaam omgezet in energie, voor het algemeen welzijn en om ziektes te voorkomen. De hoeveelheid uitwerpselen is in sterke mate afhankelijk van de grootte en de leeftijd van de hond, maar net zo goed van de inspanningen die hij levert en het seizoen. Een hond die in de stad leeft, doet over het algemeen minder inspanningen maar eet toch veel. Gevolg: te veel van het opgenomen voedsel wordt omgezet in vet en afvalstoffen.'
De juiste voeding in de juiste hoeveelheid is essentieel om de hoeveelheid drollen te verminderen. Hoe meer het lichaam opneemt, hoe minder afval. 'Voer van goede kwaliteit brengt altijd zijn kostprijs op', zegt Lückerath. 'Het is niet zo best om goedkope spullen te kopen. Vraag advies aan uw dierenarts.' (rbm)
BRUSSEL- Bij een hond die met geen stokken het huis uit te krijgen is, op het eerste gezicht liever lui dan moe is, en dan ook nog eens op korte tijd kilo's verzamelt, kan er meer aan de hand zijn dan 'de oude dag'. 'Honden kunnen net als mensen problemen krijgen met de schildklier', zegt dierendokter Rob Lückerath. 'Vaak zien we de patiënt pas in de praktijk in een laat stadium.'
De aandoening heeft de moeilijke naam hypothyreoïdie . 'Je merkt het als hondeneigenaar pas na een tijdje', zegt Rob Lückerath. 'Je hond gaat minder graag de deur uit, ziet het helemaal niet zitten om achter de bal aan te rennen, ligt het liefst van al thuis in zijn mand. Zijn eetlust is doorgaans normaal maar je ziet hem dikker worden. De ondervacht geeft problemen, plots zijn er kale plekken te zien en krijgt je hond huidproblemen. En als klap op de vuurpijl ziet je huisdier er ontzettend triest uit. Het lijkt wel alsof hij op het punt staat in huilen uit te barsten. Dat komt omdat er vochtophopingen ontstaan onder de gezichtshuid.'
De oorzaak ligt bij de schildklier die te weinig hormoon aanmaakt en langzaam zijn functie verliest. De symptomen duiken niet ineens op, vandaar dat het ook moeilijk is om de aandoening snel vast te stellen. 'Het is als baasje belangrijk om snel de signalen op te vangen en naar de dierenarts te gaan', zegt Rob Lückerath. 'Met een simpele test kan hij een diagnose stellen en de juiste behandeling voorschrijven. Meestal is het met een eenvoudig medicijn redelijk snel te verhelpen.'
Vroeger bestonden er alleen tabletten die de hond een tot twee keer per dag moest innemen. Nu is er ook een vloeistof die maar een keer per dag moet worden gegeven. Omdat de schildklier niet meer kan herstellen, zal de hond het medicijn voor de rest van zijn leven moeten blijven nemen.
'Het resultaat van de behandeling is al na enkele weken zichtbaar', zegt Rob Lückerath. 'Je hond wordt actiever en gaat weer graag wandelen. Die ommekeer zie je al na twee weken. De huid herstelt zich na een tot vier maanden. Aanvankelijk zal de kaalheid wel nog een beetje toenemen. Binnen de drie maanden krijgt je hond ook zijn slanke lijn terug. Alles samen is je huisdier meestal na dertien weken helemaal de oude.'
De wasbeer rukt langzaam maar zeker op in ons land. Het agressieve beestje valt huisdieren aan en kan zelfs dodelijk zijn voor kinderen.
'Hun schattige uiterlijk doet iets anders vermoeden', zegt Irène Langlet uit Barvaux, in de provincie Luxemburg. Ze woont aan de rand van een uitgestrekt bos. 'De jongste tijd krioelt het hier van de wasberen. We hebben hier een draad van twee meter hoog gezet. Wel, daar kruipen ze met gemak over.'
Nog niet zo lang geleden kreeg Irène een eerste keer met haar nieuwe 'buren' te maken. 'Onze honden, een jackrussellterriër en een Engelse jachthond, werden allebei aangevallen door een wasbeer. Op klaarlichte dag. De ene zijn snuit was opengereten en bij de andere hadden ze verschillende keren met hun klauwen uitgehaald.'
'De nagels van een wasbeer zijn bijna vijf centimeter lang. Eerlijk gezegd, ik weet niet of ik mijn kleinkinderen nog in onze tuin durf te laten rondlopen.'
Nauwelijks een goed jaar geleden signaleerde Irène voor het eerst een wasbeer in haar tuin. Intussen zijn het er steeds meer. Nu zitten er al enkele honderden in Wallonië. 'De wasbeer hoort van nature niet thuis in onze contreien en kan daarom een bedreiging vormen voor verschillende inheemse dieren', zegt Koen Van Den Berge van het Instituut voor Natuur- en Bosonderzoek (INBO). 'In het ergste geval kan hij ons ecosysteem uit zijn evenwicht halen.'
Oorspronkelijk komen de dieren uit Noord-Amerika, maar in 1929 werden ze in Duitsland ingevoerd voor hun mooie vacht en het jachtplezier van Hitlers naaste medewerkers.
In Noord-Amerika duiken er geregeld dieren op met een spoelworm, die ook bij mensen voor infecties kan zorgen en het hersenweefsel aantast. Elk jaar sterven er in de VS verschillende kinderen aan de gevolgen van zo'n infectie.
Planckendael steekt zijn nek uit: recordprestatie van piepjonge babygiraf! Doe ons giraffenveulen maar na met een vrije val van 2 meter!
De gloednieuwe savanne in Planckendael heeft er nog voor de lente begint een bewoner bij: het allereerste girafje in de geschiedenis van Planckendael is geboren. Kersverse moeder Diamant koestert haar allereerste kalfje dat iedereen kan bekijken in de warme stal vanuit de lodge. Vader Baridi neemt genoegen met een nieuwsgierige blik vanuit de naburige stal. De geboorte is een ware recordprestatie want het dier -een mannetje- maakte een val van zowat 2 meter om al snel op zijn ranke pootjes te staan. Zowel voor Planckendael als voor de giraffemama is dit een primeur van formaat!
Deze giraffen zijn een bedreigde ondersoort en gelijken sterk op de zeer bedreigde giraffen in Niger, waarvan er nog slechts een 200 tal in leven zijn. Planckendael neemt deel aan het Europese kweekprogramma maar steunt ook de giraffen in situ (in Niger in dit geval) door geld in te zamelen voor het bouwen van een waterput voor de lokale bevolking. Hierdoor verdwijnt de concurrentie tussen mens en dier voor water en verbetert zowel de sociale als economische situatie van de bevolking en brengt de giraf hen geluk in plaats van een rivaal te zijn.
Giraffen zijn in hun milieu succesvol geworden doordat de evolutie ervoor heeft gezorgd dat ze over een uitzonderlijk lange nek beschikken. Hierdoor reikten ze zover dat ze in dat deel van hun omgeving geen concurrentie hadden van andere bladeters. Kortom, de eerste langere nekken konden daar hun voordeel uithalen en werden succesvolle dieren.
De draagtijd van giraffen bedraagt 14 tot 15 maanden. Mannetjes worden tot 5 meter hoog, vrouwtjes strekken de nek tot 4,30m. Ze zijn de hoogste dieren ter wereld en toch hebben ze maar 7 nekwervels net als een muis. Steek nooit je tong uit naar een giraf, want die van hen is wel 45 cm lang. Dit mooie verhaal krijgt bovendien nog een staartje want ook Barbie verwacht nu elk moment haar eerste baby.
Deze piepjonge verleidingskracht zal, als het warmer wordt, buiten huppelen op de savanne samen met de Kaapse elandantilopen, de impalas en de grappige helmparelhoenders. Op het belevingsparcours dat rond de savanne kronkelt, kan je je naar hartelust uitleven. Op www.planckendael.be en www.ketnet.be vind je alvast enkele mooie namen voor het dier die de verzorgers uitkozen. Het publiek kan vanaf nu ook stemmen welke naam hun voorkeur wegdraagt.
Het spreekwoord "het kaf van het koren scheiden" is in Thailand niet van toepassing. Het kaf van de rijst scheiden echter des te meer. Dit kaf is echter niet verloren, maar wordt nog verder gebruikt om onder andere de BBQ aan te steken.
Het kaf van de rijst scheiden kan op verschillende manieren. Met de hand of industrieel heb ik nog nooit gezien. In de Isaanstreek is er voor eigen gebruik, in elk dorp wel iemand te vinden die een verouderde machine heeft staan om op dit kleinschalige maar even efficiënte wijze te verwezenlijken.
De kippen doen zich ten lange laatste te goed aan de restafval......
Buiten dat de kippen zich tegoed doen aan de restanten, vonden we nog een onverwachte toepassing. Het kaf wordt eveneens gebruikt door imkers in hun rookpot om de bijen op afstand te houden.
Greets from Thailand
Farang Geplaatst met toestemming van de webmaster.
... echt hartverwarmend. (lees tekst onderaan de foto!)
De doberman is zwanger. De brandweerman heeft haar juist gered uit de brand in het huis waar ze woont.
Hij droeg haar in zijn armen naar de voortuin, en ging dan verder met het bluswerk Toen de vlammen eindelijk geblust waren, ging hij zitten om op adem te komen en even uit te rusten. Een fotograaf van de krant krant Charlotte (North Carolina)zag dat de hond uit de verte naar de brandweerman keek. Hij zag hoe de hond recht naar de brandweerman liep, en vroeg zich af wat er nu ging gebeuren.
Als hij zijn camera klaarpakte, kwam de hond net bij de vermoeide brandweerman, die net haar leven had gered, en dat van de jongen in haar buik. Ze likte hem net toen de fotograaf dit kiekje maakte
Laatste vrije momenten voor zwangere olifant Phyo Phyo
Laatste vrije momenten voor zwangere olifant Phyo Phyo
07:35 Phyo Phyo, de zwangere olifant van de zoo van Antwerpen, gaat de laatste uren/dagen van haar zwangerschap in. Sinds tweeëntwintig maanden zijn zowel de olifant als de verzorgers en gidsen in blijde verwachting.
Anderhalve week geleden is in Rotterdam ook een baby-olifantje ter wereld gekomen. Het weekend nadien zorgde dat voor een ware stormloop van meer dan twintigduizend kijklustigen.
StampMedia ging een kijkje nemen tijdens deze laatste vrije momenten van een hoogzwangere mastodont.
mailgroep huisdieren
Nu moet je ook alert zijn voor reigers die het op uw kikkers, salamanders en vissen hebben gemunt. Neem zonodig maatregelen. 
De favoriete plek om te slapen... (foto 
In Australië is opnieuw een groep walvissen in ondiep water geraakt en gestrand. Voor minstens 67 van de 80 dieren was geen redding meer mogelijk, zo heeft de omroep ABC maandag gemeld.Op een strand op zowat 270 kilometer ten zuiden van Perth aan de westelijke kust van Australië waren maandag tientallen vrijwilligers aan de slag om gestrande en nog levende walvissen weer in zee te helpen. Het is echter niet uitgesloten dat de geredde zoogdieren wat verder opnieuw stranden. Begin maart waren ten noorden van het eiland Tasmanië 149 walvissen en enkele dolfijnen op het strand terechtgekomen. Zowat 140 walvissen overleefden het niet. Hulpverleners en milieubeschermers konden de andere dieren met vereende krachten weer in zee krijgen. (DWM)
Het Amerikaanse ruimteveer Discovery dat zondag vanuit het Kennedy Space Center is gelanceerd, had een verstekeling aan boord. Op foto's van vlak voor de lancering is een vleermuis te zien die zich aan de brandstoftank vastklampt, zo meldt de NASA."Een analyse van de lanceringsbeelden heeft uitgewezen dat het dier zich in elk geval tot het moment van lancering heeft vastgehouden. Vanaf dat moment ontbreekt elk spoor van de vleermuis", zo meldt de NASA op de site Space.com. De vleermuis "is enkele malen van positie veranderd tijdens het aftellen, maar ze zat er nog op het moment van de lancering", aldus de Amerikaanse ruimtevaartorganisatie. "Uit infraroodbeelden blijkt dat het dier leefde en niet zat vastgevroren, zoals misschien verondersteld zou kunnen worden." Het brandstofreservoir bevatte immers twee miljoen liter vloeibare waterstof op een zeer lage temperatuur. Niemand weet wat er van het diertje geworden is, maar de NASA gaat ervan uit dat het avontuur niet lang geduurd heeft. "Het dier is waarschijnlijk tijdens het opstijgen van de Discovery al snel gestorven." (DWM)
.gif)
