Hond is goed voor de gezondheid

 

06-02-2007 om 13:10 geschreven door mailgroep

De kattenbak.

                   


Waaraan moet een goede kattenbak voldoen?

De meest ideale kattenbak is groot. De kat moet zich gemakkelijk kunnen omdraaien, een goede plek kunnen zoeken en in het kattengrit kunnen krabben.
Hij moet overdekt zijn en heeft een geurfilter en een klapdeurtje. Dit om geurtjes te voorkomen. Ook voorkomt een dichte bak het uitkrabben van kattengrit.
Hij moet een hoge rand hebben, om uitlopen van kattengrit tegen te gaan. Ook is een hoge rand prettig omdat sommige katten, zowel katers als poezen, de gewoonte hebben om tegen de rand aan te plassen in plaats van in een kuiltje in het grit
En eigenlijk is daar alles mee gezegd.
Bezwaren zijn eigenlijk niet te maken tegen deze soort kattenbakken. Op de foto ziet u een voorbeeld van een goede kattenbak. Weliswaar geen deurtje maar wel ruimte voor een koolstoffilter bovenop. Deze filters zijn uiterst effectief in het absorberen van geurtjes.
De grit rondom de bak is uitloop. In deze bak zit een lichte soort klontvormende kattenbakvulling. Die blijft vanwege zijn gewicht aan de pootjes hangen en valt dus buiten de bak op de grond.

Andere systemen.

Nu zijn er natuurlijk nog veel meer systemen. Zoals zelfreinigende kattenbakken, kruip-door-sluip-door-systemen in plaats van deurtjes, kortom, te veel om op te noemen. De meeste van dergelijke systemen zijn vrij prijzig en hebben allemaal hun eigen voordelen en nadelen.

Handleiding voor het in gebruik nemen van een nieuwe kattenbak.

Laat in het begin de kap eraf. Maak een nieuwe bak eerst schoon met bleekwater. Dat neemt de nieuwe geurtjes weg en de geur stimuleert katten om daar te gaan plassen. Wel goed uitspoelen, want teveel chloor is giftig voor de kat en kan zijn longen beschadigen!
Voor de zekerheid kunt u een beetje kattengrit erin doen, dat de kat al eens heeft gebruikt. Hij zal dan zeker van de bak gebruik gaan maken. Ook kunt u zijn oude bak er nog even bij laten staan. U gebruikt voor 1 kat toch ook 2 bakken?
Nadat de kat gewend is aan zijn nieuwe bak, kunt u de kap erop doen.
De laatste stap is het deurtje. Als u dan eenvoudig aan uw kat laat zien, dat het deurtje open en dicht kan, dan zal hij misschien in het begin nog even moeite hebben, maar uiteindelijk zal hij toch door het deurtje gaan.
Wilt uw kat toch niet van zijn bak gebruik maken, doet u dan een stapje terug en haalt u het deurtje er weer uit en probeert u het een paar dagen later nog eens. Wil het dan nog niet lukken, dan laat u het deurtje er gewoon uit.

Het schoonmaken van de kattenbak.

Wanneer alles goed is gegaan komt het moment, dat u de kattenbak moet schoonmaken. Hoe vaak u dat moet doen hangt af van de soort kattenbakvulling die u gebruikt: klontvormige minder vaak dan "gewone" kattengrit.
U kunt daar allesreinigers voor gebruiken maar ook gewoon soda. Bleekmiddel is voor kattenbakken bij uitstek geschikt, omdat katten de neiging hebben te gaan plassen op de plaats waar bleekwater is gebruikt.
Vermijdt u echter het gebruik van schoonmaakmiddelen met citroengeur. Een kat heeft daar een hekel aan en u loopt dan de kans, dat hij een andere plaats zal kiezen.

Schoonmaken als u zwanger bent.

Maakt u, als u in verwachting bent echter niet de bak schoon. U kunt dat beter aan uw partner overlaten. In de ontlasting van uw kat zit een diertje, een parasiet, die toxoplasmose kan veroorzaken. Dat is normaal gesproken een volstrekt ongevaarlijke ziekte, die je maar één keer kunt krijgen, daarna heeft het lichaam antistoffen aangemaakt. Maar voor het ongeboren kind kan die ziekte ernstige gevolgen hebben, zoals een waterhoofd of blindheid, als de moeder geen antistoffen heeft.
Wanneer uw partner de bak schoonmaakt en direct daarna zijn of haar handen wast, loopt uw ongeboren kind echter volstrekt geen gevaar. Toxoplasmose krijgt u via de mond, dus mocht u kattenontlasting hebben aangeraakt, wast u dan de handen. U kunt zich daarna veilig voelen. Ook van het aaien van een kat wordt u niet ziek.
Maakt u zich zorgen over uw gezondheid, zoekt u dan eens wat artikelen op internet op. Of nog beter: laat u zich voorlichten door de huisarts. U zult merken, dat u gerustgesteld het spreekuur verlaat!

Kattenbakvulling oftewel kattengrit.

Waar je op moet letten als je kattenbakvulling koopt.

Er zijn veel soorten kattenbakvulling. Allemaal met hun eigen eigenschappen. We zullen proberen om ze allemaal te bespreken. Maar we zullen er zeker enkele vergeten.
Graag horen wij aanvullingen van u.
In ieder geval is het met alle kattenbakvulling zo, dat het van materiaal gemaakt is, dat bacteriegroei tegengaat en geur en vloeistof goed absorbeert. Daarnaast is het ook belangrijk, dat de kattengrit stofvrij is wat per merk nogal eens kan verschillen. Uw kat heeft er namelijk een hekel aan om in wolken stof te gaan zitten krabben. Bovendien is dat slecht voor zijn longen.
Als je dan de soorten wil gaan vergelijken dan zal bij het ene merk de bacteriegroei beter worden tegengegaan, terwijl bij het andere de geur beter wordt geabsorbeerd. Het ene merk heeft geparfumeerde korrels terwijl het andere merk claimt, dat hun product langer meegaat. Vergelijken wordt daadoor eigenlijk een moeilijke zaak.
Mocht u van merk willen veranderen, dan is het goed om de eerste dagen een beetje van de oude kattenbakvulling te mengen met de nieuwe.

Lichte en zware korrels.

Wanneer de kat de kattenbak verlaat, zullen er altijd wat korrels aan zijn poten blijven hangen. Hoe zwaarder de korrel, hoe minder rommel want de korrels vallen dan eerder van zijn pootjes af.
Helaas zijn de zakken, die u dan moet verslepen ook zwaarder. En als u de kattenbak moet gaan verschonen en u moet met 1 hand een zware bak vasthouden, met de andere hand een deur open doen, terwijl u tegelijkertijd met uw voet 3 katten moet tegenhouden die proberen te ontsnappen, dan kiest u daarna misschien wel voor lichte vulling. U merkt, wij hebben praktijkervaring.

Kleine en grote korrels.

In het algemeen is een grote korrel zwaarder dan een kleine korrel van hetzelfde materiaal. Dus grote korrels zullen niet zo snel aan de pootjes blijven hangen. Het nadeel van deze korrels is wel, dat deze wat minder makkelijk aan een keutel blijven hangen, waardoor de kans op poepgeurtjes groter is.

Verschillende soorten materiaal.

Er zijn biologisch afbreekbare materialen, natuurlijke materialen en kunststof.
Biologische afbreekbare materialen zijn stro, hout en papier. Deze materialen zijn bewerkt om geschikt te maken voor de kattenbak. Het kattengrit zou dan in de "groene container" kunnen worden gedeponeerd.
Hier zijn 2 waarschuwingen op zijn plaats. Niet alle gemeenten staan toe om mest van huisdieren in de groene container te doen. En dat heeft te maken met parasieten en bacteriën en andere microörganismen die in de mest kunnen zitten die schadelijk zijn voor de mens. Gooit u dus geen mest van uw huisdieren op uw eigen composthoop. Als u dan later die compost zou gebruiken in uw groentetuin, dan krijgt u gevaarlijke bloemkolen.
Natuurlijke materialen zijn bijvoorbeeld bentonietkorrels. Een kleisoort met een buitengewoon absorptievermogen die onder andere in Frankrijk wordt gewonnen.
Kunststof korrels zijn gemaakt van materialen met een groot absorptievermogen, zowel voor geur als voor vocht.

Gewone en klontvormende kattengrit.

Klontvormende kattenbakvulling vormt klompjes van natte korrels. Dus als een kat geplast heeft, dan blijft er een bal van aan elkaar klevende korrels over. Deze ballen zijn heel eenvoudig te verwijderen met een speciaal daarvoor bestemd schepje. De procedure is als volgt:
1 maal per dag verwijdert u de urineballen en de drollen. U doet dat door de bak heen en weer te bewegen. Daardoor worden de ballen zichtbaar en kunt u ze met een schepje verwijderen.
Dit heeft de volgende voordelen:

• De bak stinkt minder, want de urine wordt elke dag verwijderd;
• Bacteriegroei verloopt minder snel;
• De grote schoonmaak van de bak met al het gesjouw hoeft slechts, als de bak bijna leeg is of als er zoveel gruis is ontstaan, dat de klontvormende werking is afgenomen;
• De dagelijkse hoeveelheid is klein en daardoor is het gewicht per schoonmaakbeurt laag;
• Het kattengrit is uiterst zuinig in gebruik.

De nadelen van klontvormende kattenbakvulling:

• De hoge prijs van het grit;
• U moet elke dag de bak schoonmaken in plaats van eens in de zoveel dagen;
• Sommigen vinden het onprettig om naar "drollen te zoeken". (Dat went overigens!)

Daar tegenover staat de gewone kattengrit. U doet daarvan een laag in de kattenbak en als hij vol is, gooit u de gehele inhoud weg. U vervangt de kattengrit wanneer u ziet, dat de absorberende werking afneemt. Ook bij deze soort vulling kunt u overigens de drollen er dagelijks uitscheppen. Dat scheelt stank en bacterie- of parasietenopbouw.

Voordelen:

• Het grit is goedkoop;
• U hoeft minder vaak schoon te maken. Handig als u een keer een paar dagen de zorg van uw kat aan iemand anders overlaat.

De nadelen:

• Doordat de ontlasting langer in de bak blijft, ontstaat er grotere bacterieopbouw;
• De hoeveelheden die moeten weggegooid worden zijn groter;
• De bak moet meerdere maken per week grondig worden schoongemaakt.

Toevoegingen en extra's

Er zijn een aantal middelen op de markt die u helpen met het voorkomen van geurtjes en het bestrijden van bacteriën.
In de eerste plaats zijn er producten in de handel die aan de kattenbak bacteriën toevoegen, om uitwerpselen af te breken en daardoor geurtjes te voorkomen.
Verder zijn er parfums speciaal voor de kattenbak, die er voor zorgen, dat urinegeur wordt bestreden en bacteriën worden doodgemaakt. Vaak zijn deze deodorants op basis van chloor en zijn dan niet te gebruiken met bovengenoemde bacteriëntoevoeging. Op internet is weinig te vinden over dit soort toevoegingen. U moet daarom maar eens in de schappen van de betere dierenspeciaalzaak "neuzen". Daar vindt u beslist iets wat u zoekt.

Milieuoverwegingen.

Een paar aandachtspunten:

• Zware korrels kosten veel energie om te vervoeren;
• Kleikorrels worden gewonnen op een manier, die soms het landschap aantast;
• Kleikorrels worden vaak van ver gehaald. Het vervoer is vervuilend;
• Lichte korrels zijn er verkrijgbaar in biologisch afbreekbaar afvalmateriaal;
• Bij de fabricage worden soms hulpstoffen gebruikt, zoals kleefstoffen voor de klontvormende kattengrit. Vraag eens na,welke kleefstoffen dit zijn en in hoeverre deze stoffen belastend zijn voor het milieu;
• Kunststof korrels kunnen van afvalmateriaal worden gemaakt, waarbij de benodigde energie minimaal is. Het nadeel is de biologische afbreekbaarheid.

Surft u voor meer informatie eens op het internet rond. Er is genoeg gespecialiseerde informatie over milieutechnische aspecten te krijgen.

Conclusie.

Er is geen "beste" kattenbakvulling. Alle producten hebben wel een nadeel. En wat voor de één een voordeel is, is voor iemand anders een probleem: iemand met rugklachten zal liever een lichte soort grit nemen en het stofzuigen op de koop toe nemen.
Het beste advies wat wij u kunnen geven is, dat u een aantal merken uitprobeert. U zult zien, dat als u eenmaal een merk gevonden hebt, dat u goed bevalt, u na een half jaar toch weer iets anders wilt proberen, omdat het toch niet zo ideaal was als dat u dacht. Kijkt u ook eens op de pagina over Kattenbakken, waar u naast informatie over de kattenbak ook tips over het schoonmaken vindt.

< in samenwerking met  dierenasielen>

 

06-02-2007 om 13:02 geschreven door mailgroep

Kattentaal.

Katten brengen - net als mensen - geluid voort. En hoewel katten niet echt kuddedieren zijn, gebruiken ze dat geluid om met elkaar en met de mens te communiceren.

Van alle geluiden die de kat gebruikt is het miauwen dat voor de mens bestemd is het meest divers: hij maakt gebruik van vele verschillende klanken, met verschillende geluidssterkte en verschillende toonhoogten. En al die geluiden betekenen allemaal wat anders.
Nu vindt de kat, dat de mens hem eigenlijk niet goed begrijpt. En hoe minder wij hem begrijpen, hoe harder het geluid zal zijn.
Zo kunnen kat en baas een binnen het gezin heel eigen taaltje ontwikkelen, waar niemand,

Ook de buurtkatten niet. Hieronder vindt u een overzicht van de verschillende kattengeluiden en hun globale betekenis.

  Lichaamstaal van de kat.

Hoe een kat zich voelt, wat een kat aan het doen is, is vaak af te lezen aan zijn houding en bewegingstempo.
Het meest opvallende signaal is de staart. Hangend naar beneden, in een boog van de kat af betekent, dat de kat relaxed is, niet bijzonder geprikkeld en waarschijnlijk op weg naar niets in het bijzonder, dan wel zijn slaapplek of voerbak. Als hij hem iets hoger houd maar wel in dezelfde stand, zal hij wèl ergens mee bezig zijn, hij is dan bij voorbeeld op weg naar het kattentoilet.
De staart in een boog met de punt naar beneden betekent, dat hij het geweldig druk heeft. Hetzij met spelen, hetzij met hard weglopen. Hij is dan geschrokken.
In relatie tot u zal de kat zijn staart recht omhoog houden als zijn relatie met u goed is. Als hij u plotseling ziet, dan schiet zijn staart omhoog en zegt hij "prrrrt". Zijn manier om te zeggen: hee, hallo, leuk je te zien, ik houd van je.
Als een kat langs u heen loopt, staat zijn staart niet alleen omhoog, maar is ook opzij naar u toe gebogen. Een manier om contact te bewaren. Dat doen katten overigens ook onderling. Als het staartje dan ook nog daarbij trilt, dan is dat het grootste compliment, dat een kat u kan geven. Wat hem betreft bent u de liefste kat van de wereld.

Natuurlijk is er aan de houding van de rest van het kattenlichaam ook van alles af te lezen. Zo kan een kat zich niet goed voelen (dat hoeft overigens niet altijd zo te zijn!) als hij op zijn buik ligt met zijn voor- en achterpoten onder zich gevouwen. Hij heeft dan soms buikpijn.
Laten we eens kijken naar de verschillende emoties:

Schrik is geen emotie, maar eerder het gevolg van een aantal emoties. Zo kan hij in zijn spel een dikke staart krijgen, een hoge rug opzetten, maar als hij onderbroken wordt en aangehaald onmiddellijk goedmoedig reageren.

Er is nog veel meer te zeggen over kattengedrag. Kijk u daarvoor eens op onze pagina over gedrag. Kijkt u ook eens in een bibliotheek. Daar zijn prachtige boeken over dit onderwerp te vinden. U zult dan uw kat beter leren begrijpen.

< in samenwerking met  dierenasielen>

06-02-2007 om 13:00 geschreven door mailgroep

Gezondheid Huisdieren
Voedingssupplementen voor honden en katten: wanneer zijn ze nuttig? In de handel zijn tegenwoordig vitamines, mineralen, kraakbeenbeschermende middelen, aminozuren en essentiële vetzuren te koop voor honden en katten. Ze zijn te krijgen in poedervorm, als siroop of als capsules. Maar in welke gevallen is hun gebruik aangewezen? Gevoelige huid en doffe vacht Als uwhond of kat gezond is maar zijn vacht is dof en/of hij verliest heel veel haren, zal een vitaminekuur hem goed doen. Een kuur van vitamine A, B2, B5, B6 en PP heeft een beschermende invloed op de huid. Biotine of vitamine H bevordert de haargroei en houdt de opperhuid gezond. Essentiële vetzuren maken de vacht weer zacht en stralend, en voorkomen dat de huid uitdroogt. Zink, jodium, koper en het aminozuur L-cystine ten slotte stimuleren de aanmaak van keratine (hoornstof). Ondersteuning voor dieren op leeftijd Als uw huisdier al een jaartje ouder is, is het belangrijk dat zijn lichaamscellen beschermd worden tegen de werking van de vrije radicalen. Die versnellen immers het verouderingsproces. De vitamines van de C- en E-groep, en selenium zorgen voor die bescherming. Choline en arginine ondersteunen dan weer de functie van de lever en de nieren. Zaadjes van psyllium (vlozaad) zorgen ervoor dat de darmpassage normaal blijft en voorkomen fenomenen zoals stuwing of een te snelle darmpassage, een veel voorkomend fenomeen bij oudere dieren. Dieren in de groei Teefjes en kattinnen hebben geen voedingssupplementen nodig als ze een complete, evenwichtige en aan hun ras aangepaste voeding krijgen. Extra kalk innemen kan zelfs schadelijk zijn en voor problemen zorgen bij de ontwikkeling van het beendergestel van uw jonge vriend. Bescherming van het kraakbeen Dieren met gewrichtsproblemen, of ze nu jong zijn of iets ouder, kunnen hun voordeel doen met voedingssupplementen op basis van chondroïtinesulfaat of glucosamine, samen vaak « kraakbeenbeschermers » genoemd. Ze remmen de artrosevorming af doordat ze de aanmaak van bouwstoffen stimuleren die essentieel zijn voor het goed functioneren van de gewrichten en die de structuur van het kraakbeen verbeteren. Dunne stoelgang en winderigheid Heeft uw hond of kat vaak diarree of laat hij vaak slecht ruikende winden? U kunt een eventuele behandeling van de diarree combineren met een kuur van supplementen op basis van enzymen (amylases, lipases en proteases) en van vitamines B1 en B2. op die manier wordt de werking van de verteringsenzymen versterkt. Er bestaan ook bacteriën die een regulerende werking hebben op de darmflora (lactobacillus acidophilus). Ondersteuning voor zieke dieren Bij chronische nierinsufficiëntie kunt u uw dier voedingssupplementen geven die calciumcarbonaat bevatten en een stof genaamd chitosan. Deze binden de fosfaten in de voeding en absorberen de afvalstoffen (ureum). Op die manier kan het ziekteproces van uw dier wat worden vertraagd. Bij leverinsufficiëntie is het aangewezen om uw dier methionine (een aminozuur) en sorbitol toe te dienen. Deze stoffen bevorderen de leverfunctie en activeren de contractie van de galblaas. Bij bloedarmoede ten slotte zorgen vitamine B12 en ijzer voor een goede werking van de rode bloedcellen. 06/02/2007 Anne Pensis, dierenarts
e-gezondheids nieuwsbrief Simone

06-02-2007 om 11:48 geschreven door mailgroep

Stress bij katten

Het doen van de behoefte in huis, terwijl de kat dit normaal gesproken altijd keurig op de kattenbak deed

De oplossing die u kunt kiezen, hangt erg af van de oorzaak van de onrust. Probeer, om te beginnen, de oorzaak van de onrust te achterhalen, en, weg te nemen. Natuurlijk zullen sommige stressgevende factoren na verloop van tijd de kat niet meer beïnvloeden, omdat hij er simpelweg aan gewend is geraakt. Zo kunt u bijvoorbeeld verder ook weinig veranderen aan een scheiding of de komst van een baby.

Laat uw kat in elk geval even nakijken door de dierenarts om een lichamelijke oorzaak uit te sluiten. En/of om eventueel een plan van aanpak te bespreken tegen de zwaarlijvigheid, of eventuele wormen, vlooien of parasieten.

Mocht de oorzaak van de stress liggen in rivaliteit / jaloezie ten opzichte van een andere dierlijke huisgenoot, haal deze dieren dan tijdelijk uit elkaar en geef ze op verschillende tijden aandacht en eten. Het introduceren van een nieuw huisdier is een proces dat tijd en geduld in beslag neemt. Het kan weken tot maanden duren voor een kat aan een nieuw huisdier in zijn leefomgeving gewend is.

Als uw kat ineens zijn behoefte doet op andere plaatsen in huis dan op de kattenbak, en u hebt het vermoeden dat deze stress gerelateerd is, doordat er recentelijk een nieuwe kat is bijgekomen, kunt u er een kattenbak bijkopen. Ook kunt u experimenteren met verschillende soorten kattenbakken. De algemene regel is dat iedere kat zijn eigen kattenbak tot zijn beschikking heeft.

Als uw kat tekenen van stress vertoont, en hij is de enige kat in uw huishouden, dan kan het zijn dat hij gewoon eenzaam is. Een kat erbij nemen kan de oplossing zijn. Maar mocht het zo zijn dat u niet in de gelegenheid bent om er een kat bij te nemen, of als een tweede kat door u niet gewenst is, zorg dan dat uw kat voldoende speeltjes heeft om zich mee te vermaken. Geef uw kat voldoende aandacht en maak regelmatig tijd vrij om met uw kat te spelen. Sommige katten vinden het prettig als u de radio of televisie aanlaat als u zelf niet thuis bent.

Ongeacht het aantal katten dat u hebt: katten vinden het erg fijn om een plekje in huis te hebben vanwaar zij naar buiten kunnen kijken, en zien wat daar allemaal gebeurt. Ook vinden katten het prettig om lekker in het zonnetje te kunnen liggen, of slapen. Dus met een vrij plekje op de vensterbank doet u uw kat meestal een groot plezier!

Indien u alles heeft geprobeerd om de stressgevende factoren weg te nemen, (en u hebt door een bezoek aan de dierenarts een lichamelijke oorzaak uitgesloten), en uw kat vertoont nog steeds tekenen van stress, kunt u wellicht een consult bij een goede kattengedragsdeskundige overwegen. Hij/zij is gespecialiseerd in de psyche en het gedrag van de kat, en samen kunt u wellicht tot een oplossing komen om uw kat weer een tevreden lid van uw huishouden te maken.

 

05-02-2007 om 11:57 geschreven door mailgroep

04-02-2007 om 21:39 geschreven door mailgroep

Relatie mens - huisdier

1. Heeft het huisdier een invloed op de ontwikkeling van het kind?

Een dier houden is goed voor een kind. Het helpt zijn karakter ontwikkelen.

Een mening die veel ouders en opvoeders hebben en waarvan ze ook overtuigd zijn. Het gezelschapsdier - en vooral de hond - is een ideale vriend voor het kind.
De hond heeft aandacht voor zijn gevoelens, aanvaardt ze en verdraagt heel veel van het kind: zowel zijn woede als zijn liefkozingen. Het dier is gevoelig voor zijn gemoedstoestand, zijn vreugde en zijn verdriet. Het is een geduldige gesprekspartner die luistert en nooit een oordeel velt. Door zijn aanwezigheid en zijn activiteit, prikkelt het dier de zintuigen van het kind en stimuleert het zijn motoriek. Ten slotte wekt het ook zijn interesse op voor de natuur en is het een aansporing om "verantwoordelijk" te worden.


Het huidige onderzoek.

Nochtans bestaan er momenteel weinig objectieve studies die zich over de wetenschappelijke realiteit van dergelijke uitspraken hebben gebogen of een nauwkeurige en gedetailleerde analyse maakten van de rol die het gezelschapsdier kan hebben bij de ontwikkeling van het kind in zijn dagelijkse omgeving. Onder de wetenschappers die zich interesseren voor de veelzijdige aspecten van de relatie tussen mens en dier, zijn er twee die momenteel, in hun land, een experimentele studie doen naar de relatie tussen het kind en zijn huisdier.
Jean-Louis Millot (Frankrijk) en Nienke Endenburg (Nederland).

Ethologia heeft hen uitgenodigd voor een reeks voordrachten in Belgische universiteiten waar ze de huidige resultaten van hun werk zullen voorstellen aan de studenten en professoren van de faculteiten van psychologie en diergeneeskunde en aan alle geïnteresseerde specialisten. Gemeenschappelijk in hun beide uitgangspunten is dat ze alle twee het kind in zijn relatie met zijn eigen hond hebben gekozen voor het experimentele deel van hun onderzoek.


De ethologische benadering.

Jean-Louis Millot is lector op de Departement Gedragsbiologie en Ecofysiologie (Faculté des Sciences et des Techniques) van de Universiteit van Franche-Comité te Besançon. Daar neemt hij deel aan een onderzoek naar de relationelen systemen tussen het kind en zijn huisdier (hond), in functie van zijn sociale omgeving (gelijken, opvoeders, ouders,....) en de inrichting van de opvangvoorzieningen (crèche, kinderopvang).

Door de spontane interactie tussen het kind en zijn hond te filmen en te observeren, heeft Jean-Louis Millot de gedragingen van beiden kunnen definiëren en in de cijfers omzetten voor wat de manier van communicatie betreft (begroeting, bedreiging,agressie,....). En zo kon hij de wijzingen evalueren die optreden naargelang het kind (leeftijd, geslacht, aantal broers en zussen,...) en de hond (leeftijd, geslacht, adoptiedatum, ras,....).

Zijn observaties tonen het belang aan van zintuiglijke prikkelingen (snuffelgedrag van de hond, geluiden, houdingen, gebaren en mimiek van het kind). Deze werden afzonderlijk bestudeerd of tesamen op experimentele wijze (uitzenden van geluid van het kind opgenomen op cassette, voorleggen aan de hond van kleding doordrongen van geuren van het bekende kind en van onbekende kinderen).


Het psycho - pedagogisch standpunt.

Als psycho-pedagoge aan de Universiteit van Utrecht heeft Nienke Endenburg haar doctoraat behaald met een thesis over het thema "Dieren als gezelschap-demografische, motivationele en ethische aspecten van het houden van gezelschapsdieren". Sinds 1991 zet zij haar onderzoek verder naar de invloed van honden op de ontwikkeling van het kind en hun plaats in het gezin, in samenwerking met een multidisciplinair team van dierenartsen, psychologen, een methodoloog en een ethicus.

Het project van Nienke Edenburg loopt over een lange periode, want de studie die zij zo'n twee jaar geleden ondernam, duurt er meer dan acht in totaal! En terecht, want in haar onderzoek worden 900 kinderen van 3, 8 en 13 jaar betrokken, bij wie de gedragingen met hun eigen hond zullen geanalyseerd worden bij het begin van het onderzoek, na 2.5 jaar en na 5 jaar. Elke leeftijdscategorie is onderverdeeld in twee groepen. Een experimentele groep van kinderen met een hond en een controlegroep die er geen heeft.

Hoe beïnvloedt de hond de ontwikkeling van het kind of hoe niet, varieert deze invloed naargelang het gaat om een jongen of een meisje, hun leeftijd... allemaal aspecten waarover het onderzoek gaat.

De eerste fase van de studie heeft al resultaten opgeleverd die bemoedigend zijn voor de voortzetting ervan, want het bleek namelijk op een formele manier, dat de kinderen die een positieve ervaring hadden met het dier minder introvert en bang zijn in de dagelijkse situaties.

Nienke Endenburg is bovendien geïnteresseerd in de opleiding van de toekomstige dierenartsen, die zich, zoals zij vaststelt, onvoldoende bewust zijn van de relatie tussen de bezitteer (m.a.w. de cliënt) en zijn dier (de patiënt). Zij stelt hen daarom rollenspellen voor met de welwillende medewerking van haar eigen hond.



2. Een gezelschapsdier voor bejaarden? De Belgische geriaters raden het aan.

Verschillende studies in het buitenland en vooral in de Angelsaksische landen, hebben de positieve invloed van de aanwezigheid van een gezelschapsdier bij bejaarden aangetoond. En dit zowel op sociaal, affectief en psychologisch als op fysiologisch vlak: verantwoordelijkheidszin, sociabiliteit, beweeglijkheid, daling van de bloeddruk, enz... Toch blijkt deze positieve invloed nog niet voldoende gekend te zijn, en wordt hij zeker niet benadrukt.

Wat de bejaardeninstellingen erover zeggen.

Met dit als uitgangspunt heeft Ethologia-de Belgische Vereninging voor Studie en Informatie over de Relatie Mens-Dier- een enquête gedaan bij de directie van de bejaardentehuizen, om zo te bepalen welke plaats het gezelschapsdier er inneemt. Daartoe richtte ze zich schriftelijk tot 1.000 instellingen, van alle soorten en alle statuten, representatief voor heel België.

De toegestuurde antwoorden waren gematigd. Want terwijl een meerderheid van de homes hun bewoners toelaten gezelschapsdieren (hond, kat, vissen, vogels) te houden, hebben ze er meestal veel bedenkingen bij: in de Vlaamse Gemeenschap, is de reglementering ertegen en in heel het land zijn er motieven om te weigeren zoals "hygiënische problemen" of "bepaalde inwoners zijn ertegen".

Nochtans blijken de motieven van diegenen die er categoriek tegen zijn, hoofdzakelijk te steunen op het niet kennen van de voordelen van deze aanwezigheid en de onwetendheid over de manier waarop het dier geïntegreerd kan worden (plaats, verzorging, opvoeding....). En toch weet men wat een drama het kan zijn voor een bejaarde, alleenstaand, soms ziek of gehandicapt, die bij zijn opname in een instelling, waar hij waarschijnlijk tot het einde zal verblijven, zijn laatste vriend en vertrouweling niet mag meebrengen.
De echte kosten van deze "depressie" kunnen ongetwijfeld uitgedrukt worden in stijgende medische kosten en een vermindering van zelfstandigheid die, in instellingen die er zich van bewust zijn, de lichte investering voor een aangepaste infrastructuur voor één of meerdere dieren, ten volle verantwoorden.

Daarom heeft Ethologia, zonder te willen pleiten voor een overdreven enthousiasme rond het toelaten van dieren, onlangs de aandacht van de verantwoordelijken van bejaardeninstellingen getrokken op het belang van het opnemen van huisdieren in een algemeen animatieprogramma ten voordele van de inwoners. Een programma waarin een geriater, dierenarts, kinesitherapeut of om het even welke andere specialist nuttig kunnen betrokken worden.


... en wat de geriaters ervandenken.

Om de gegrondheid van deze aanbeveling te controleren, heeft Ethologia een bijkomende studie gedaan bij diegenen die het best geplaatst zijn om de steun van het dier op de gezondheid van de ouderlingen in te schatten: de geriaters.
Hun antwoord is unaniem en duidelijk: 95 % van hen raadt deze aanwezigheid aan en doet zelfs een sterke aanbeveling. De geriaters vinden zelfs dat dit een positieve invloed heeft op de gezondheid van de bejaarden. Een invloed die zich zowel of fysiek (motoriek) en op moreel vlak (psychisch, sociaal, affectief, emotioneel) als op de gezondheid in het algemeen, toont. De nadelen, zoals zoönosen (ziekten overdraagbaar door het dier), beten en allergieën worden zelden aangehaald.

In geval van ziekte of weduwschap wordt het gezelschapsdier bovendien beschouwd als een belangrijke morele steun waarmee de senior deze moeilijke tijd beter kan doorkomen. Hierbij aansluitend, willen we u ook herinneren aan de recente studies die gedaan werden in de Verenigde Staten, Groot Britannië en Australië, waaruit bleek dat het dier een rol kan spelen in het therapeutisch proces: zijn aanwezigheid "catalyseert" het genezingsproces -fysiek of mentaal- en kan het zelfs versnellen.

Welke dieren raden de geriaters aan? Een grote meerderheid kiest voor de hond,op voorwaarde dat hij klein is (de beperkte mobiliteit omwille van hun leeftijd laat niet veel ouderlingen toe een groot dier uit te laten) en een goed karakter heeft. Katten staan op de tweede plaats in de "hitparade" van de geriaters, die in mindere mate vogels en vissen aanbevelen. Hamsters, ten slotte, krijgen geen vermelding.

Volgens de opiniepeiling kan het soms nagatieve gedrag van bepaalde directeurs van bejaardeninstellingen verklaard worden door het feit dat ze bijna nooit vragen stellen aan de geriaters over de gevolgen die de scheiding met hun dier kan hebben voor de bewoners of het opnemen van een dier in de instelling. Evenmin worden er vragen gesteld over de risico's of de voordelen van deze aanwezigheid. Waardoor veel duidelijk wordt.

Ethologia houdt natuurlijk de resultaten van deze twee studies ter beschikking van de verantwoordelijken van bejaardeninstellingen en kan hen eventueel begeleiden bij een project waarbij een viervoeter wordt ingeschakeld in hun animatieprogramma.



3. Wanneer het dier actief deelneemt aan de therapie.

"Dieren toegelaten": een "pluspunt" voor de instellingen.

Een voor te bereiden integratie.

Stel u eens een instelling voor (ouderlingentehuis, ziekenhuis, rusthuis), waar patiënten en huisdieren goed kunnen samenleven. "Absurd en onverantwoord" zullen sommigen denken. Nochtans lijkt de idee, als men het wat van dichterbij bekijkt, de goede richting uit te gaan, want zo reconstrueert men trouw het milieu waarvan de patiënt vaak gevoelsmatig verbonden is. En juist daar hebben de instellingen met een dilemma te kampen: hoe de imperatieven vereningen die uit hun opdracht voortvloeien en hun wens om de patiënten een aangename en gastvrije omgeving te bieden, aangepast aan hun fysisch en psychologisch welzijn?

Het volstaat niet de ruimte herin te delen, de vertrekken zo in te richten dat er wat plaats is voor de huisdieren. Men moet er ook op letten dat hun aanwezigheid meer genoegen dan problemen met zich brengt, door hun integratie zorgvuldig voor te bereiden. Vele pogingen waren al tevergeefs door een gebrek aan kennis, aan organisatie of aan opvolging. Maar één keer dat deze voorwaarden vervuld zijn, zal de nieuwe omgeving andere, soms onverwachte, maar altijd positieve perspektieven bieden.


Dier voor communicatie.

Laten we het Canadees voorbeeld nemen van een belangrijk rusthuis in Montreal, waar de verantwoordelijken beslist hebben voor de oudere personen vogels in te voeren (kanaries en parkieten). De meest validen zorgen voor de voeding en het onderhoud van de kooien, terwijl de anderen navraag komen doen naar de gezondheid van de vogeltjes of met hen komen praten als lotgenoten. Al spoedig mondde deze eerste communicatie spontaan uit in een rijker samenleven: kleine groepjes van gepensioneerden vormden zich rond de kooien, er ontstonden informele conversaties en er werden zelfs kleine zithoekjes in de buurt van de kooien geïnstalleerd.

Dier voor genezing.

Maar de heilzame gevolgen van de aanwezigheid van een dier, vinden ook een verlenging in het therapeutisch proces: de psychiater, de psycholoog of de kinesist benutten het dier als een ideaal medium, waardoor een dialoog makkelijk op gang komt en die toelaat de therapeutische behandeling te starten. Op psychisch vlak bezorgt het dier de patiënt geborgenheid, maakt de therapeutische confrontatie minder dreigend en vergemakkelijkt zo ook het verloop van de behandeling.

De Britse vereniging voor dierenbescherming "Pro-Dogs National Charity" biedt hospitalen of ouderlingentehuizen het bezoek van één van haar 5.000 huisdieren (meestal honden) aan die, vergezeld van hun baasje, de namiddag komen doorbrengen bij de zieken. De vereninging ondervindt reeds de grootste moeilijkheden om aan de vraag te voldoen: de toestand van sommige patiënten verbetert aanzienlijk en de artsen beginnen zelfs dieren voor te schrijven om de zieken, die het lachen verleerd hadden, op te monteren.
Kinesisten kunnen op hun beurt profiteren van de medewerking van huisdieren die de patiënt makkelijk aanzetten tot eenvoudige, geïntegreerde, fysieke oefeningen en tot kinesitherapeutische behandelingen. Met een poes spelen of ze aaien, met een hond gaan wandelen, hem een bal werpen, enz... blijven heel eenvoudige bewegingen die het psycho-motorisch evenwicht van de zieken verbetert.


Het dier heilzaam voor iedereen.

Talrijke therapeuten (dokters, pediaters, geriaters, psychiaters, psychologen, kinesisten...) zijn tegenwoordig overtuigd, door experimenten, van de fysieke en psychologische weldaden van de aanwezigheid van het dier in de instellingen. Maar het zijn niet de enige professionelen die van de aanwezigheid van gezelschapsdieren profiteren. Talrijke studies hebben aangetoond dat het dier, door de aandacht van de patiënten te trekken, bijdraagt tot de ontspannen sfeer in een instelling. De onnodige oproepen verminderen en het verplegend personeel, dat minder gevraagd wordt, blijft nu meer ter beschikking voor de gevallen die echt een interventie nodig hebben. Andere aanwezigheden, andere sfeer,...

Al zijn deze experimenten voor de intergratie van het dier in instellingen nog in volle uitbreiding, toch blijven ze momenteel nog teveel het initiatief van de Angelsaksische landen. We merken nochtans op dat vele instellingen in Frankrijk op de voet volgen. Op weg naar de geheimen die de mens en het dier harmonisch samenvoegen.



(info: o.a. Ethologia)

 

04-02-2007 om 16:28 geschreven door mailgroep

Toxoplasmose

Een eencellige parasiet, Toxoplasma gondii, veroorzaakt de zeer algemeen voorkomende infectieziekte toxoplasmose. Vrijwel alle diersoorten en de mens kunnen besmet raken.
De parasiet maakt verschillende stadia door gedurende zijn levenscyclus.
Katachtigen, wild en gedomesticeerd, zijn eindgastheer. Zij zijn de enigen waarbij een stadium van de parasiet voorkomt waarbij oöcysten (een soort eitjes) gevormd kunnen worden.
Alle andere dieren, inclusief de mens, zijn tussengastheren. Zij kunnen besmet raken met de parasiet, en de parasiet kan ook aan andere dieren overgedragen worden doordat de dieren elkaar opeten. In geen van deze tussengastheren kunnen echter oöcysten gevormd worden.
Uiteindelijk zijn de katachtigen altijd het oorspronkelijke reservoir van Toxoplasma.

Het oöcyste producerende stadium van Toxoplasma bevindt zich in de darmwand van katten. De oöcysten komen met de kattenmest in het milieu terecht, waar zij heel lang kunnen overleven.
De tussengastheer neemt de oöcysten op. Dit kan op vele manieren gebeuren : doordat voeding besmet raakt (bijvoorbeeld sla uit de moestuin), doordat men in de tuin werkt en de eitjes uit de aarde op de handen blijven zitten, doordat de eitjes in een waterreservoir terecht gekomen zijn waaruit geput wordt om voeding te bereiden of te wassen etcetera. Voornamelijk jonge katten scheiden, als ze zelf besmet zijn, enige tijd eitjes uit .
In de tussengastheer, dit kan de mens zijn, komen er uit de eitjes een soort banaanvormige eencellige vormen van de parasiet, tachyzoiet genaamd, die zich door het lichaam naar alle weefsels verspreiden. Door de afweerreactie die in het lichaam optreedt, lopen deze tachyzoïeten uiteindelijk ergens vast en er komt een kapsel omheen. Dit stadium heet een bradyzoiet. Deze bradyzoïeten vermenigvuldigen zich niet meer en blijven op hun plek. Ze kunnen jaren, tot levenslang, overleven.
Als een tussengastheer een andere tussengastheer opeet (bijvoorbeeld een vos eet een muis, of een mens eet lamsbout, biefstuk of ander vlees) dan worden deze bradyzoïeten weer ‘actief’. Het worden weer tachyzoïeten die zich in het lichaam van de volgende tussengastheer gaan verspreiden, net zo lang tot ze ergens in het weefsel vastlopen.
Alle dieren en de mens kunnen zich besmetten met deze beide vormen van de parasiet (de oöcyste die door de kat uitgescheiden wordt en de bradyzoiet in het vlees van een tussengastheer).
In uitzonderlijke gevallen kunnen ook tachyzoïeten die in de melk van lacterende dieren uitgescheiden worden voor een besmetting zorgen.

Mensen kunnen de besmetting niet op elkaar overdragen (tenzij bij transplantatie het donororgaan besmet is), BEHALVE zwangere vrouwen. Bij hen kan Toxoplasma door de placenta heen naar de ongeboren baby gaan, en daar ernstige schade aanrichten, afhankelijk van het moment in de zwangerschap waarop dit gebeurt.

Een Toxoplasma-infectie bij de mens, door opname van oöcysten of besmet vlees, wordt vaak niet opgemerkt, aangezien de infectie zelden tot ziekteverschijnselen leidt. Eventuele tekenen van infectie zijn weinig specifiek: moeheid, lusteloosheid, soms wat koorts. Bij een minder frequente vorm, die sterk doet denken aan de ziekte van Pfeiffer, worden daarnaast ook vergrote lymfeknopen gezien, evenals spierpijn, lever- en miltvergroting. Soms vertoont de patiënt een ernstiger ziektebeeld, dat is vooral het geval als er sprake is van een verminderde afweer. Ernstige oogontstekingen, longontsteking en hersenvliesontsteking kunnen dan optreden. Bij 10 procent van de Europese HIV geïnfecteerde patiënten veroorzaakt een Toxoplasma-infectie hersenabcessen en hersenontstekingen.

Infectie tijdens de zwangerschap
In principe zal bij vrouwen die al eens in hun leven (ongemerkt) met Toxoplasma besmet zijn geraakt geen besmetting van het ongeboren kind optreden. De moeder heeft antilichamen tegen de parasiet in haar bloed en de parasiet zal geen kans zien om zich in het moederlichaam te vermenigvuldigen en om door de placenta heen naar het kind gaan.
Bij een eerste infectie tijdens de zwangerschap vindt tot ongeveer 40 procent van de gevallen overdracht van moeder op kind plaats. De verschijnselen bij het kind zijn dan afhankelijk van het stadium van de zwangerschap.
Infecties vroeg in de zwangerschap leiden, gezien de kwetsbaarheid van zich ontwikkelende orgaansystemen, veelal tot ernstige afwijkingen. Een miskraam zal vaak het gevolg zijn. Bij de geboorte ziet men dan onder andere een waterhoofdje, verkalkingen in de hersenen en ontwikkelingsstoornissen (te klein hoofd, blindheid).
Latere infecties kunnen leiden tot vroeggeboorte, waarbij de baby’s heftige verschijnselen van een infectieuze ziekte hebben: koorts of instabiele temperatuur, uitslag, bloedarmoede, geelzucht en lever- en miltvergroting. Ook doodgeboorte kan ten gevolge van toxoplasmose voorkomen. Vaak is de infectie bij de geboorte echter nog niet zichtbaar. Verschijnselen kunnen dan veel later nog optreden, waarbij alsnog ernstige schade wordt veroorzaakt, met name in het oog. Ten gevolge van ontsteking en steeds verdere beschadiging van het netvlies treedt gezichtsverlies op.

Bij dieren zien we vrijwel geen symptomen ten gevolge van een Toxoplasma-infectie. Hetzelfde geldt voor katten. Een enkele keer worden wel bij jonge katjes ziekteverschijnselen gezien (diarree, hersenvliesontsteking, leverontsteking, longontsteking). Een relatief veel voorkomend probleem bij landbouwhuisdieren, met name bij schapen, is het optreden van abortus.

Allereerst moet vlees altijd goed gaar worden gegeten want hitte maakt bradyzoïeten onschadelijk. Verder moet men vermijden dat katten kunnen komen op plaatsen waar veel kinderen spelen (door bijvoorbeeld een deksel op de zandbak te leggen). Was groenten en fruit (uit eigen tuin) altijd heel goed en draag handschoenen bij het tuinieren.
De kattenbak dient iedere dag schoongemaakt te worden (de eitjes worden pas na 48 uur infectieus).
Zwangere vrouwen kunnen beter geen kattenbakken verschonen. Was altijd goed de handen na contact met aarde, zand, vuil, stro of kuilvoer.
Zorg voor een perfecte hygiëne rond het afkalven of rond de geboorte (of abortus) van geitjes en lammetjes: zorg dat eventuele bezoekers niet te dichtbij komen, draag beschermende kleding (ook lange plastic handschoenen), vermijd contact tussen handen en gezicht.

  In samenwerking met dierenartsen en klinieken

04-02-2007 om 15:54 geschreven door mailgroep

04-02-2007 om 14:55 geschreven door mailgroep

03-02-2007 om 20:27 geschreven door mailgroep

Vasten Voor je hond – Gezond?

Hoe snel kan je je hond zuiveren van de minderwaardige voeding die hij jaren verorberde? Ben jij een van de hondeneigenaars die occasioneel toelaat dat je hond mee geniet van de tafelrestjes of van je eigen – weinig gezond- dieet, zoals hamburgers, hot dogs, broodbeleg, half vochtige hondenvoeding en suikerige hondensnackjes? Wist je dat heel veel van deze zaken heel veel giftige stoffen bevatten zoals nitraten, nitrieten, aldehyde en andere geassorteerde schadelijke additieven ? Dat in vele van deze producten de schadelijke ingrediënten er voor zorgen dat de pancreasenzymen van uw hond snel worden uitgeput? Al eens gedacht aan een vastenperiode om je geliefde viervoeter te zuiveren van al deze narigheid ? We geven je alvast enkel tips waarmee je op weg kan. Lang gekookt vlees heeft bijna geen voedzame stoffen meer in zich en heeft dus geen enkel nutritief nut voor je hond. Zonder de nodige pancreasenzymen ( die nodig zijn om het vlees te verteren) zal de voeding rotten wat kan leiden tot pancreatitis of vergiftiging. Als het systeem echt niks kan aanvangen met de aangeboden voedingstoffen is het dus beter om helemaal geen voedsel op te nemen. Het lichaam zal dan zichzelf beginnen voeden op de opgebouwde reserves om in leven te blijven en het dier zal dus snel gewicht en tonus ( spierstrekking) verliezen ondanks het voldoende aangeboden voedsel. In geval van malingante tumoren ( kwaadaardig) zal het lichaam dus de tumor blijven voeden ten koste van de eigen spieropbouw. Op deze manier groeit de tumor naar grotere proportie en zal het lichaam dehydrateren zoals een gedroogde pruim. Conclusie van dit verhaal : Indien je vermoedt dat je dier ziek is, ga hem dan niet volstoppen met hoog kwalitatieve voeding om op krachten te komen !! Deze reactie zal enkel tot gevolg hebben dat het lichaam verder aftakelt. Het wegnemen van de voeding voor een dag of langer zal echter een revitalisatie van het lichaam ten goede komen. Op deze manier krijgt het lichaam de kans om de verzwakking te overwinnen zonder meer energie te gaan verspelen aan verdere nutteloze voedselverbranding. Nu de spijsverteringsorganen zich niet meer moeten bezighouden met het normale verteringsproces hebben ze meer tijd om alle afval uit het lichaam te verwijderen. Een vastenperiode is dus de meest natuurlijke manier om het hondenlichaam te zuiveren van alle afval of giftige stoffen en dit tot in de kleinste cellen. Cellen die verdrinken in giftige afvalstoffen hebben nml geen capaciteit meer om voedingstoffen op te nemen. Het proces waarbij het lichaam afvalstoffen begint te verwijderen noemen we autolyse. Het is een zeer krachtig proces dat zelfs in staat is om sommige types van tumoren en cysten te absorberen in een zeer geleidelijk purificatiegebeuren. Als je echter een ouder hond hebt kan het zijn dat na de jaren het aantal enzymen fel is afgenomen en dat je op een of andere manier enzymen zal moeten toevoegen om de bestaand “stock “een beetje te helpen . Raadpleeg hiervoor steeds een dierenarts en ga zeker niet zelf experimenteren ! Deze enzymentoevoegingen zullen de krachten versterken om proteïnen,vetten en koolhydraten te verteren en het metabolisme van de voeding te verbeteren. Pancreasenzymen zullen het slappe verteringsproces weer op weg helpen en er voor zorgen dat het veel efficiënter zal gaan functioneren. Door de toevoeging van deze enzymen zal het proces dus veel harmonieuzer worden en alle overtollige enzymen zullen verder blijven zorgen voor een grondige opkuis van alle nog resterende afval.

Diabetes komt evenveel voor bij honden als bij hun baasjes.

Vele hondeneigenaars staan ervan verbaasd dat ook hun viervoeters soms diabetespatiënt kunnen worden. Graag overlopen we even een aantal maatregelen waarmee je alvast preventief kan optreden of je diabetes hond een beter leven kan bezorgen. Diabetes komt meestal voor bij honden tussen 7 en 9 jaar oud maar ook heel veel honden met overgewicht worden aangetast. Bijna 70% van de diabetespatiënten zijn niet-gesteriliseerde teven waarmee direct is aangegeven dat het steriliseren van je hond ook een aantal positieve aspecten kan hebben. Diabetes is het gevolg van de onmacht van het lichaam om het niveau van glucose ( suiker) in het bloed op een ordentelijk peil te houden. In de meeste gevallen zijn heel duidelijke signalen terug te vinden in het ziektebeeld : de hond zal meer drinken, eten, gewicht verliezen en meer urineren dan normaal. Ondanks zijn alerte en lucide verschijning in de beginfase van het ziekteproces. Naderhand veranderd het beeld naar een meer depressiever gedrag en een vermindering in eetlust. De honden worden dan ziek en dehydrateren. Indien men hier niet gaat behandelen resulteert dit in nierfalen, coma en dood door dehydratatie. Op dit ogenblik is er geen genezing van diabetes mogelijk, maar het kan zeker goed onder controle worden gehouden mist een strikt dieet, regelmatige beweging en dagelijkse insuline inspuitingen. Eens diabetes is vastgesteld zal men de therapie aanpassen aan de ernst van de aandoening, maar het staat vast dat het juiste dieet een essentieel onderdeel zal vormen. Het dieet van de meeste honden zal bestaan uit een juiste balans tussen proteïnen koolhydraten, vet en vezels. Commerciële diëten zijn meestal beter dan eigen brouwsels. En natuurlijk zijn calorierijke tussendoortjes niet toegelaten zonder akkoord van uw dierenarts. Sommige patiënten hebben echter een tweede inspuiting per dag nodig maar meeste baasjes kunnen dit eenvoudigweg zelf toedienen. Een volledig dieetplan, alle benodigdheden en instructies zullen u zeker door uw dierenarts worden aangereikt. Zo’n diabetes set bestaat uit een gedetailleerde instructie, kaartjes om de testgegevens aan te tekenen, teststripjes( deze geven via kleurindicatie aan hoe hoog het suikergehalte is ) speciale insuline naalden ( zeer dun) en een volledige dosis insuline tot aan de volgend checkup. Meestal worden de baasjes opgeleid in het geven van de inspuitingen door dierenarts of zijn assistente. In heel het traject is het bijzonder belangrijk dat de dierenarts en het baasje goed samenwerken zodat steeds elke vraag of onwetendheid kan behandeld worden en er geen misverstanden kunnen ontstaan in het arbeidsintensief proces.

De iCare gewichtsenquête !

Heb jij er al bij stilgestaan of je hond overgewicht heeft? Wellicht heb je nog nooit een grondige controle gedaan van je hond . Dan kan je dit nu alvast goedmaken . Check de conditie van je hond via onze BODY CHECK TEST en stuur ons een mailtje met het resultaat. Deze test wordt ook door een aantal dierenartsen gebruikt. Je maakt kans om een van de 10 gratis iCare lidmaatschappen te winnen. Hoe ga je te werk? Je gaat naar bijgevoegde link en voert de bodycheck uit: http://www.icare-web.be/docs/doc1.doc Daarna stuur je een mailtje naar wedstrijd@icare-web.be met vermelding van het ras van je hond , zijn leeftijd en de score die je hem toekende ( scores van 1 tot 9 volgens de checkup) Uit alle inzendingen kiezen we op 15 maart 2007 een winnaar die zomaar een waardevol iCare lidmaatschap cadeau krijgt ! Meespelen kost dus weinig moeite en ook je hond zal er goed bij varen!

 

03-02-2007 om 14:27 geschreven door mailgroep

volgen artikel is  > > > >    Krabpalen en klimmeubelen.

 

03-02-2007 om 14:25 geschreven door mailgroep

• Katten houden niet van drukte;
  Als u een huis vol visite heeft, dan kruipt een kat weg. Hij is dan niet bang, hij wil gewoon met rust gelaten worden. Vaak wint zijn nieuwsgierigheid het en komt hij wel tevoorschijn om kennis te maken;
• Katten houden van regelmaat;
  Katten zullen u waarschuwen, wanneer het tijd is om op te staan of wanneer etenstijd is aangebroken;
• Katten zijn dieren die het liefst op dezelfde plaats blijven;
  Op vakantie gaan, of meegenomen worden in de caravan is voor alle katten een verschrikking. Hoewel er katten bestaan die zich meer hechten aan de baas dan aan de plaats zullen alle katten er de voorkeur aan geven met de vakantie thuis te blijven en verzorgd te worden door een bekende.
  

Waardoor wordt het gedrag bepaald?

Katten zijn dieren die in eerste instantie op hun oren en ogen vertrouwen en pas in tweede instantie op hun neus. Hierin zijn ze dus duidelijk anders dan een hond.
Een uitzondering op die regels is het zicht op korte afstand. Het best kun je dat zien, wanneer je vlak bij de kat een kattensnoepje neerlegt. Zijn ogen zijn ongeschikt om te kijken op korte afstand en hij zal het snoepje dan ook zoeken met zijn neus.
Het gedrag van de kat wordt dus bepaald door de manier, waarop hij zijn zintuigen gebruikt.
Wij zullen ons beperken tot het bespreken van sociale gedragingen van katten onderling en in relatie tot de mens.

Geurvlaggen.

Merkwaardig genoeg speelt bij sociaal gedrag de neus een veel belangrijkere rol dan bij de jacht.
Katten laten dan ook op veel manier zien, dat zij er zijn door middel van zogenaamde geurvlaggen:

• Zowel poezen als katers sproeien;
• In de voetzooltjes van de voorpoten zitten zweetkliertjes. Bij het scherpen van de nagels, laten zij dan ook geurstoffen achter;
• Op de kop zitten verscheidene geurkliertjes. Het zogenaamde kopjes geven zorgt weer voor geurmerken;
• Het strijken met de flanken langs de benen van de eigenaar laat ook geurmerken achter;
• Ook de manier waarop de kat al of niet zijn ontlasting onderkrabt en dus in meer of mindere mate laat blijken dat hij er geweest is heeft een sociale functie, met name voor de rangorde;
• Onder de staart zit een belangrijke geurklier. Die zorgt voor belangrijke informatie bij de ontlasting. U mag het als een groot compliment beschouwen, als de kat zijn achterwerk naar u toedraait. Hij wil u dan laten ruiken. De meeste mensen zullen dit echter nalaten.....

Het zal duidelijk zijn, dat katten en mensen heel anders denken over welke geurvlag gewenst is. Voor zover wij de geuren kunnen ruiken, ervaren wij die geuren altijd als onaangenaam.
Ook de manier, waarop zij de geuren overbrengen kan voor een probleem zorgen: als een kat de krullen van de trap krabt, is dat een teken, dat hij zich thuis voelt bij u. Voor hem is dat normaal gedrag. Voor de mens is dat in veel gevallen onaanvaardbaar.
Het zogenaamde kopjes geven daarentegen wordt door de mens als aangenaam ervaren.

Groepen.

Huiskatten vormen, als zij met meerdere katten samenwonen, familiegroepen. Het is een vergissing om te denken, dat katten solitaire dieren zijn. Dieren, die tot dezelfde groep behoren begroeten elkaar met het bekende "prrrrt", zij snuffelen aan elkaars neus, halen informatie van elkaars achterwerk en brengen elkaars geur over, door langs elkaar heen te strijken. Zodoende bevestigen ze, dat zij bij elkaar horen. Niets is een gezelliger gezicht dan 2 katten die tegen elkaar aan liggen te slapen of die elkaar wassen.

Rangorde.

Overal waar groepen katten samenleven, speelt rangorde een rol.
Eerst moeten we vaststellen, dat als er al een "hoofd-kat" zou zijn, die positie afhankelijk is van tijd, plaats, humeur, jaargetijde, aanwezigheid van andere katten en tal van andere factoren. Zo kan het zijn, dat een kat de baas is op een bepaalde slaapplek en iedereen wegjaagt, maar op een andere plek is hij de ondergeschikte. Behalve 's ochtends, dan is zijn vriendinnetje de baas op zijn slaapplaats....
Overigens is de rang van een kater iets gemakkelijker te bepalen aan de hand van zijn territorium. Het spreekt echter vanzelf, dat wanneer hij gecastreerd wordt, zijn positie onmiddellijk naar beneden zal tuimelen. Een castratie is daarom geen kleinigheid. Het heeft grote gevolgen voor zijn sociale leven. Dit geldt overigens ook voor poezen. Een poes met een nestje heeft een zeer hoge sociale status in een groep en haar positie duikelt, wanneer zij gecastreerd wordt.
Bekendheid met de omgeving levert ook een stevige sociale positie op. En daar kan je gebruik van maken bij de introductie van een nieuwe kat. Je sluit de nieuweling bijvoorbeeld een weekje op in een bepaalde kamer. Zodoende kunnen andere katten er niet bij en ontstaat voor de nieuweling een territorium, dat hij erg goed kent. Daar zal hij veilig zijn en de baas zijn. Als u dan ook voor voldoende schuilplaatsen zorgt, zal hij in zijn eigen tempo kunnen wennen aan andere katten, als de deur open gaat.

< in samenwerking met  dierenasielen>

 

03-02-2007 om 14:23 geschreven door mailgroep

Als een muis een kat uitlacht, is er een holletje in de buurt.
(Nigeriaanse uitdrukking)

Een kat heeft 40 miljoen haren : 5 miljoen op de rug, 10 miljoen op de buik en 25 miljoen op je bankstel.(Midas Dekkers)

Katten hechten zich niet zo erg aan mensen, behalve als je nylonkousen aan hebt.(Onbekend)

De dromen van de kat zijn met muizen gevuld. (Arabisch gezegde)

Het is toch wel grappig dat honden en katten de mens beter kennen dan dat de mens zichzelf kent.(Eleanor H. Porter)

Zelfs de allerkleinste kat is al een meesterwerk.(Leonardo da Vinci)

Alle honden en katten, zijn rijk aan deugd en talent, maar de hond heeft een talent te veel: hij laat zich dresseren. En hij heeft een deugd te weinig: hij is een dier zonder geheimen.(Erich Kästner)

Katten bereiken moeiteloos wat wij mensen niet kunnen: door het leven gaan zonder lawaai te maken.(Ernest Hemingway)

Mijn man is bij me weg. De kat was allergisch.(Onbekend)

Alleen kattenliefhebbers kennen het genot van muzikale kruiken in bed, die nooit afkoelen! (Susanne Millen)

Een mens moet hard werken om te zorgen dat een deel van zijn persoonlijkheid blijft bestaan. Voor een kat is het zo makkelijk, hij hoeft alleen maar te plassen en zijn aanwezigheid is er nog voor jaren op regenachtige dagen. (Albert Einstein)

02-02-2007 om 16:51 geschreven door mailgroep

Hier een lijstje waar je kan kijken wat je totem dier- plant- of edelsteen is, als je op het plaatje klikt krijg je een grotere versie te zienl

02-02-2007 om 15:17 geschreven door mailgroep

Hoe wordt de diagnose huidmijt gesteld?

Als Uw huisdier last heeft van jeuk of als er huidklachten zijn dan vindt er meestal een diep huidafkrabsel plaats: met een steriel operatiemesje wordt op 3 verschillende plekken de huid zodanig afgekrabt tot er een schaafwondje ontstaat.
Dit afkrabsel wordt onder de microscoop bekeken.
Als er het vermoeden is dat uw huisdier last heeft van de Cheyletiella mijt dan wordt er een oppervlakkig huidmonster genomen: door middel van plakband, stofzuigermethode of door een druppeltje olie op de huid aan te brengen en vervolgens weer af te krabben wordt de oppervlakte van de huid onder de microscoop bekeken.
Ook al wordt er geen mijt gevonden in het afkrabsel dan kan soms toch de diagnose huidmijt worden gesteld. Dit gebeurt aan de hand van het klinisch beeld : waar is als eerste de jeuk ontstaan, wat zijn nu de jeuk plekken, hoe ziet de huid eruit, hebben andere huisdieren of mensen ook last van jeuk?

Welke mijten zijn er en hoe worden ze behandeld?

Cheyletiella

Deze mijt komt voornamelijk bij jonge dieren voor en leeft op de huid. Vaak worden ze al in het nest besmet, soms vindt de besmetting op shows plaats.
Bij ons kan deze mijt rode jeukende vlekjes op onze huid veroorzaken. Symptomen: voornamelijk op de rug lichte schilvering, jeuk varieerd.

komt voor bij: honden (Sarcoptes scabiei ) en wordt zelden op de kat gezien.

Ook wel jonge hondenschurft genoemd. Deze mijt komt met name bij jonge honden voor en leeft in én op de huid. Ze worden meestal al in het nest met deze mijt besmet.
Bij de mens kan de mijt rode vlekjes op armen en buik veroorzaken (zoönose).
Sarcoptes wordt vastgesteld d.m.v. een diep huidafkrabsel vastgesteld.

Symptomen: veel jeuk, rode huid en huidontstekingen. De klachten beginnen meestal aan de kop (oren!), poten en de onderkant van de buik.
Behandeling: 1 maal per week een injectie gedurende 3 weken. Eventuele huid-ontstekingen worden met een antibioticumkuur behandeld. Deze injectie mag niet gegeven worden aan collie's en collie-kruisingen. Wassen met een speciale shampoo heeft helaas niet altijd het gewenste resultaat.
Er is ook een nieuw middel tegen hondenschurft: stronghold, door een simpel pipetje in de nekvel aan te brengen wordt de mijt gedood.

Demodex

Komt voor bij: honden (Demodex canis) , en katten (Demodex cati, zeer zeldzaam)

Helaas nemen niet alle fokkers deze waarschuwing ter harte!
Met name bij de Bulldog-achtigen wordt deze mijt helaas vaak vastgesteld. Deze mijt is niet besmettelijk voor de mens.
De besmetting met deze mijt vindt meestal al plaats in het nest.
Aangezien deze mijt het gevolg is van een aangeboren afwijking van de afweer is deze mijt niet altijd goed te bestrijden.
De mijt leeft met name in de haarfollikels en wordt d.m.v. een diep huidafkrabsel aangetoond De mijt kan zich op 2 manieren uiten:

1) de schilverige en (meestal) locale vorm. Deze vorm jeukt meestal niet erg. De klachten beginnen meestal met enkele plekjes aan de poten of de kop.
Bij deze vorm is er een genezingskans van 90%.De resterende 10 % gaat over op:
2) de puistige en meestal gegeneraliseerde vorm. Deze vorm jeukt erg en de hond/kat voelt zich beroert eronder. De klachten beginnen meestal over het hele lichaam.
Deze vorm heeft een slechte prognose. Ondanks behandelingen treedt er vaak slechts tijdelijke verbetering op.
behandeling: deze bestaat uit scheren (alleen bij langharige honden/ katten).
Vervolgens wassen met een shampoo die de haarfollikels goed schoonmaakt.
Daarna verschillende keren wassen met de mijtdodende shampoo Ectodex (c) totdat de huidafkrabsels negatief zijn. Bij hardnekkige gevallen kan soms een aanvullende behandeling met de tekenband Preventic nuttig zijn.Ook zogenaamde T-cel stimulerende medicijnen kunnen hulpzaam zijn. De aanwezige huidontstekingen worden met een speciale antibioticum kuur behandeld.

Notoedres cati

komt voor: bij katten en konijnen

Deze zeldzame mijt is zeer besmettelijke is voor katten en konijnen. Door direct contact kan ook de hond en de mens (zoönose) besmet raken.
Symptomen: sterke huidschilvering gepaard gaande met veel jeuk. Voornamelijk op kop en poten.
De mijt wordt vastgesteld met behulp van een diep huidafkrabsel.
Behandeling: alle katten en konijnen moeten behandeld worden. De schilvers moeten weggewassen worden en vervolgens worden alle dieren 2 maal met een injectie behandeld. De behandeling slaat meestal goed aan.

 

02-02-2007 om 12:18 geschreven door mailgroep

FIV : een vreselijke ziekte bij de kat

Wat is FIV nou precies  ?

FIV (Feline Immunodeficiëntie Virus) is een vrij recent ontdekt virus dat behoort tot de retrovirussen en de ziekte veroorzaakt dat in de volksmond 'kattenaids ' wordt genoemd. Het behoort tot dezelfde familie als het leukosevirus (FeLV).

Het behoort tot de de subfamilie van de lentivirussen, tesamen met virussen die longontstekingen bij schapen veroorzaken, bloedarmoede bij paarden, artrose en hersenontsteking bij geiten, en AIDS bij de mens.

Het feit dat men spreekt over een virus, maakt dat deze ziekte dus besmettelijk is tussen katten onderling.

Hoe wordt FIV verspreid  ?

De voornaamste manier van verspreiding is via bijtwonden (speeksel-bloed, of bloed-bloed contact). Zo valt het op dat intacte katers die vrij rond lopen (dus vaak vechten en dekken) het meest aangetast zijn met het virus. Men heeft onderzocht dat een gewoon kontakt tussen katten weinig of niet verantwoordelijk is voor de verspreiding van het virus. Infectie van kittens is mogelijk via hun aangetaste moeder. Ook is sexueel kontakt een mogelijke oorzaak van virusverspreiding.

Hoe tast het virus de kat aan  ?

Na de initiële infectie, gaat het virus naar de plaatselijke lymfeknopen, waar het zich vermenigvuldigt in bepaalde witte bloedcellen, de lymfocyten. Van daaruit verspreidt het virus zich naar andere lymfeklieren in het lichaam, wat resulteert in een algemene lymfeklieraandoening met opzetten van de klieren tot gevolg. Dit stadium van de ziekte gaat meestal aan het oog van de eigenaar voorbij, tenzij de klieren drastisch vergroot zijn of het dier serieuze koortsopstoten doormaakt.

Later (dit kunnen dagen, maar eventueel ook weken of maanden later zijn) krijgt de kat koorts en bij bloedname ziet men een verlaagd aantal witte bloedcellen. Het zijn voornamelijk de neutrofielen van de witte bloedcellen die lager in aantal geworden zijn  : deze neutrofielen beschermen de kat tegen bacteriële infecties. Daardoor wordt de kat zeer gevoelig voor banale infecties en sukkelt het dier van de ene infectie in de andere, bv. frequent optredende keelontstekingen. Ook een verlaging van de rode bloedcellen wordt opgemerkt  : dit noemt men anemie of bloedarmoede. Deze vermindering in bloedcellen te wijten is aan verminderde celproductie in het beenmerg.

De kat kan tot jaren na de besmetting perfect gezond lijken, tot op zekere dag er vage symptomen beginnen op te vallen. Door de verminderde weerstand kan de kat zich niet beschermen tegen infecties. Bacteriën, virussen en schimmels die tot dan onschadelijk waren voor gezonde katten, worden nu levensbedreigend voor een immunodeficiënte (verminderde afweer) kat. Het zijn deze secundaire besmettingen die verantwoordelijk zijn voor de meeste klinische symptomen die gepaard gaan met een FIV besmetting.

Wat zijn dan de symptomen van FIV  ?

De klinische symptomen van FIV zijn heel wisselend en vaag, omdat er een heleboel secundaire infecties kunnen plaatsvinden in de kat. Gewoonlijk zijn lusteloosheid en een doffe vacht de enige symptomen om aan te duiden dat er iets mis is met de kat. Een temperatuursstijging boven de 39.5  °C is dikwijls aanwezig in een later stadium van de infectie en kan zelfs veel hoger liggen.

Een veel voorkomende klacht is een verlies van eetlust, of pijn bij het eten doordat het tandvlees en de mondholte ontstoken zijn. Chronische en terugkomende infecties van de huid, blaas en bovenste luchtwegen worden ook dikwijls gezien. Een ander frequent probleem is aanhoudende diarree door langdurige ontsteking van de darm. Abortus of het niet kunnen drachtig worden bij kweekkatinnen valt op. Sommige katten vertonen epilepsie-aanvallen, of andere neurologsiche symptomen.

De meeste katten hebben dus een voorgeschiedenis van regelmatig ziek zijn achter de rug. Men ziet bij dit wisselend ziek en gezond zijn, ook een stijging en daling van de witte en rode bloedcellen. Bij elke nieuwe periode van ziek zijn, zakken de bloedcellen steeds verder weg naar lagere waarden.

Hoe wordt de diagnose gesteld  ?

Diagnose van FIV is gebaseerd op de voorgeschiedenis van de kat, de symptomen en onderzoek van bloed (de FIV-antistoffentest). Een postieve test toont aan dat de kat besmet is met FIV en dus op zijn beurt andere katten kan aantasten. De eerste drie maanden van een besmetting kan men een negatieve FIV test hebben  !

Wat kan men doen als de kat besmet is met FIV  ?

Het virus zelf kan men niet afdoden. De behandeling is louter palliatief, maar uiteindelijk zal het dier sterven aan de gevolgen van de virus-infectie. Geregeld gebruik van antibiotica om de secundaire bacteriële infecties onder controle te houden is noodzakelijk.

Ondersteunende verzorging zoals intraveneuze baxters, bloedtransfusies en hoog calorische voedingssupplementen zijn dikwijls vereist. Behandelingen met interferon-injecties kunnen de evolutie van de ziekte vertragen en de levenskwaliteit van de patiënt verbeteren. In sommige gevallen wordt ook cortisone toegediend. Anabolica helpen gewichtsverlies en wegkwijnen te vertragen. Medicatie om de algemene afweer te verhogen zijn ten zeerste op zijn plaats.

Kan de kat beschermd worden tegen FIV  ?

In de States is een vaccin beschikbaar. Dus hopen we binnenkort ook in Europa van het vaccin gebruik te kunnen maken. Binnenshuis levende katten lopen geen risico om met het virus besmet te worden. Natuurlijk altijd opletten wanneer er nieuwe dieren in huis worden gebracht  : de nieuwelingen eerst laten testen  !

Buitenlopende dieren moet men castreren om zo de kans op gevechten te minderen en moet men 's nachts binnen houden, omdat de meeste gevechten toch 's nachts plaats grijpen. Catteries moeten regelmatig testen en hun positieve katten uit de groep halen. Elke nieuwe kat dient getest te worden alvorens ze in de cattery binnen te laten  ! Dieren die ter dekking gaan of dekkingen doen, moeten regelmatig gecontroleerd worden met de bloedtest.

Kunnen mensen besmet worden met het virus  ?

Tot op heden is het de overtuiging van de wetenschappers dat het virus diersoortspecifiek is en aldus enkel katten aantast. Risicopersonen, zoals dierenartsen en eigenaars van FIV positieve katten, hebben tot op heden nog geen infectie opgedaan.

In samenwerking met dierenartsen en klinieken

 

01-02-2007 om 15:59 geschreven door mailgroep

De Kikker



Die gladde, glazen
Knikkertjes,
Zijn eitjes van de kikkertjes.
Ze drijven zomaar
In het riet.
Een nestje heeft
De kikker niet.
En weet je, wat het gekste is?
Wel, uit zo'n eitje komt…..
Een vis!
Die krijgt al gauw
Een dikke kop.
Wat zeg je wel
Van zo'n slokop?
En toch is hij
Nog niet tevree.
Hij krijgt vier pootjes,
Twee aan twee.
Zijn staart gaat weg.
Is dat niet raar?
En dan pas is
De kikker klaar.

( Lientje bij de kabouters, Koert Zwerver)

                                                 

01-02-2007 om 15:53 geschreven door mailgroep

DE MUIS

Het  in de stal zag een muis

Wat zoek jij hier? vroeg paard.

Een nieuw huisje zei de
Wel dan zit u hier goed,

Kies maar een hoek.

Joepie riep het
Een vriendje erbij.

Hip hip riep de
Hoera, blafte  de
En nam z’n kluif in de mond.

Dat was buiten de waard gerekend

Een muis, dat is vervelend.

Dus ging hij naar de markt

En kocht er een
Een kat om te jagen

Hij zou dat muisje eens plagen.

Maar de kat die wou niet jagen

En de waard, hij bleef maar klagen.

Over de muis in zijn huis.

Geschreven door Patsy

10 januari 2007.

31-01-2007 om 18:49 geschreven door mailgroep

WOELMUIZEN

Wij hebben nogal last van woelmuizen in de tuin, deze beesten maken ontzettend lange gangenstelsel en zorgen voor behoorlijke verzakkingen onder gras en borders. Wat is nu een goede manier om deze beesten uit de tuin te verdrijven ? We hebben de tuinslang al eens in een tunnel gestopt maar dat had geen effect, en we gebruiken liever geen gif.

31-01-2007 om 18:27 geschreven door mailgroep