Hallo bezoeker,
welkom op het blog van de Mailgroep Huisdieren, een hechte groep Dierenvrienden-SeniorenNetters, die er zijn voor, door en met elkaar.
Op dit blog kunnen jullie kennismaken met onze dieren, tips vinden over de verzorging en de gezondheid van de dieren, dierengedichten en dierenartikels lezen, werkjes in verband met dieren bekijken, enz.
Veel kijk- en leesplezier!
05-05-2007
Hoe produceert een koe op een mager dieet van gras vette melk? (Cis-ka)
Hoe produceert een koe op een mager dieet van gras vette melk?
BART VERCRUYSSEN , Antwerpen
LOTTE ALSTEENS
Vonden wij dagelijks louter groene groentjes op ons bord, dan zouden we ongetwijfeld weinig gedaan krijgen. Een koe daarentegen blijft niet alleen ter been op een pover dieet van gras, ze levert ons bovendien schijnbaar moeiteloos dikmakers als boter, kaas en room. Met dank aan de erg efficiënte melkklier, 'een structuur die relatief vroeg in de evolutie opduikt, nog voor de moederkoek bijvoorbeeld', weet de lactatiefysioloog Christian Burvenich van de faculteit Diergeneeskunde van de Universiteit Gent.
Maar voor we de mirakels van de natuur bezingen, moeten we die eerst relativeren. De melk die de koe produceert, is veelal een waterig goedje. In een pakje boter van 250 gram gaat ongeveer zes liter van het witte brouwsel. 'Koeienmelk bestaat voor 85 procent uit water', zegt Burvenich. 'In dat water is ongeveer 5 procent melksuiker, 5 procent melkvet en net geen 4 procent melkeiwit opgelost, alledrie door de melkklier aangemaakt. De overige bestanddelen, waaronder vitaminen, worden uit het bloed opgenomen.'
Toch blijft het opmerkelijk dat een koe daarvan dagelijks tientallen liters voortbrengt, want de chemische bestanddeelen in gras zijn nauwelijks te vergelijken met die van melk. 'De sleutel van de chemische omzetting zit in de pens, de eerste van de vier magen bij herkauwers. In die voormaag zit een grote massa microscopisch kleine eencelligen, voornamelijk bacteriën. Zij zorgen voor de gisting van het gras, en produceren tijdens dat proces onder meer azijnzuur en boterzuur, die dan in de bloedbaan terechtkomen. Die twee stoffen zijn vetzuren, bouwstenen die de melkklier gebruikt om melkvet aan te maken.'
'Een andere bouwsteen van melkvet, glycerol, bereikt de melkklier na afbraak van het lichaamsvet van de koe of wordtt opgebouwd uit glucose, een molecule die ook dient tot de aanmaak van melksuiker. Dat glucose kan op zijn beurt ter hoogte van de lever geproduceerd worden uit onder meer propionzuur, een ander vetzuur van de eencelligen in de pens.'
Die eencelligen vormen na verloop van tijd ook zelf het voedsel van de koe. 'De flora van de pens reist af naar wat volgt van het spijsverteringsstelsel en wordt afgebroken tot onder andere aminozuren, de bouweenheden van eiwitten die dan in het bloed afreizen naar de melkklier om er het melkeiwit te vormen.'
Een knap staaltje scheikunde van de klier dus, maar het hele proces vergt wel veel energie van de koe. 'Omdat ze instaat voor het welzijn van de nakomelingen, staat de melkklier hoog in het lijstje van belangrijke weefsels. Op de tweede plaats zelfs, na de hersenen. Dat wil zeggen dat de klier voorrang krijgt van het lichaam en veel energie opeist, of de koe dat nu wil of niet.'
Goede melkkoeien zijn daarom als het ware topatleten. Veel melk aanmaken vergt een zeker talent: het lichaam van sommige koeien werkt efficiënter dan dat van andere. Melkveebedrijven fokken dan ook alleen met de dieren die het meest produceren. Met resultaat: 'Enkele decennia geleden produceerde een koe slechts de helft van de hoeveelheid die ze vandaag aanmaakt', merkt Burvenich op.
Maar die vooruitgang hebben ze niet louter te danken aan een stel goede genen. Veeboeren geven de dieren een steuntje in de rug door ze extra voeding te geven. 'Veevoer en hooi zijn een bron van koolhydraten en leveren na gisting in de pens extra azijnzuur en boterzuur op. Ook toegevoegde eiwitten en vet vullen de reserves van de dieren aan', zegt Burvenich. 'Wil je een rendabel bedrijf, dan volstaat het al lang niet meer om een koe gewoon in de wei te zetten.'
LOTTE ALSTEENS
(DS)
We zijn er voor, door en met elkaar ! http://blog.seniorennet.be/mailgroephuisdieren/
Geoffrey West kijkt met natuurkundige ogen naar de biologie Waarom worden mensen gemiddeld niet ouder dan honderd jaar? En waarom slapen ze acht uur? Natuurkundige Geoffrey West bestudeert vragen waarop de traditionele biologie volgens hem geen antwoord heeft.
Van onze medewerker : Bennie Mols
Begin 2007 publiceerde hij als eerste een kwantitatieve slaaptheorie, die laat zien waarom een mens gemiddeld acht uuur slaapt, een muis maar liefst veertien uur en een olifant slechts 3,5 uur (Proceedings of the National Academy of Sciences , 16 januari). Hij vond ook een antwoord op de vraag waarom een mens gemiddeld niet ouder wordt dan honderd jaar. Sommige biologen doen schamper over zijn werk, andere bewieroken hem. Het Amerikaanse weekblad Time koos hem in 2006 tot een van de honderd invloedrijkste mensen in de wereld - een van de zestien wetenschappers en denkers op die lijst. 'Een meester van de complexiteit', schreef het tijdschrift.
De Britse natuurkundige Geoffrey West, nu 66, zat begin jaren negentig nog helemaal in de hoge-energiefysica. Bij het Los Alamos National Laboratory in de Verenigde Staten bestudeerde hij de kleinste deeltjes in de natuur. Hij onderzocht quarks en fundamentele natuurkrachten, en zijn hoop was gevestigd op de bouw van een nieuwe Amerikaanse deeltjesversneller: de Superconducting Super Collider. Daarmee wilden hij en zijn collega's de bouwstenen van de natuur nog verder ontrafelen. Maar de Amerikaanse regering blies het plan in 1993 af. Te duur. Natuurkunde? Dat was iets van de negentiende en twintigste eeuw. De 21ste eeuw zou voor de biologie zijn, was de teneur.
Ja, West beaamt dat - 'sorry, voor de natuurkundigen' - maar de achterliggende gedachte dat het afgelopen zou zijn mmet de fysica, maakt hem nog steeds kwaad. 'De biologie wordt alleen een krachtige wetenschap als ze iets van de manier van denken uit de fysica overneemt. Als de fysica in de biologie wordt toegepast. Alleen zo kan ze ooit een kwantitatieve, wiskundig geformuleerde wetenschap worden die voorspellingen doet. Over evolutie, over veroudering, over bewustzijn, over kanker.'
West was destijds, begin jaren negentig, in de vijftig. Hij kreeg grijze haren. Rimpels rukten op. Zijn geheugen begon hem af en toe in de steek te laten. Hij raakte geïntrigeerd door veroudering, en dook in de biologische literatuur. 'Ik las over allerlei theorieën, maar ik ben geen bioloog tegengekomen die zich afvroeg wat ik me afvroeg: Waarom worden mensen gemiddeld niet ouder dan honderd jaar? Waarom is dat getal niet duizend, of tien?'
Hersenschade
En dat gold ook voor andere vragen naar 'schaalregels', ofwel naar hoeveelheden in de biologie: Waarom slaapt een mens gemiddeld acht uur? Hoeveel bomen van een bepaalde grootte staan er in een bos? Hoeveel RNA-moleculen zitten er in een cel?
Zo rolde West van de natuurkunde in de biologie. En nu ligt er de eerste kwantitatieve theorie die kan verklaren waarom zoogdieren zo lang slapen als ze slapen. De vraag waarom zoogdieren slapen, is nog steeds niet definitief beantwoord. Slaap is nodig om spieren en organen te laten herstellen, zegt de ene hypothese. Andere theorieën veronderstellen dat de hersenen in de slaap interne cellulaire schade repareren, of dat ze de overdag opgedane ervaringen herkauwen en rangschikken.
Grootverbruikers
West en zijn collega Van Savage gingen uit van een observatie: welke hypothese over slaap ook waar is, steeds hangen de onderliggende biologische processen af van de stofwisselingssnelheid, de energie die cellen per seconde verbruiken. En van alle organen in het lichaam zijn de hersenen de grootverbruikers. Van het honderd watt-energieverbruik bij een persoon in rust neemt het hoofd ongeveer twintig watt voor zijn rekening, maar liefst een vijfde deel dus.
De stofwisselingssnelheid van de hersenen van een zoogdiersoort hangt samen met de hersenmassa. Zo kon de slaaptijd vrij eenvoudig gerelateerd worden aan die stofwisselingssnelheid. Het model voorspelt dat de verhouding tussen slaaptijd en waaktijd van een zoogdiersoort afneemt met de hersenenmassa tot de macht 1/4. Als de gemiddelde hersenmassa zestien keer zo groot is, halveert dus de verhouding tussen slaap- en waaktijd. Concreet zegt de theorie zo dat muizen langer slapen dan mensen omdat hun stofwisselingssnelheid per gram hoger is. Mensen hebben op hun beurt weer een hogere stofwisselingssnelheid per gram dan olifanten. Vandaar dat olifanten met minder slaap toekomen dan mensen. Kwalitatief was dat idee al eerder geformuleerd, maar kwantitatief niet.
Data van 96 zoogdiersoorten komen overeen met de voorspellingen van de theorie. De eerlijkheid gebiedt wel te zeggen dat deze gegevens breed uitwaaieren rond het voorspelde verband. De theorie neemt dus niet alle subtiliteiten van het slaapmechanisme mee. Bovendien zegt ze alleen iets over verschillen tussen soorten, niet over individuen binnen een soort, en dat zal volgens West ook niet kunnen. Daarvoor is de biologie inderdaad een graadje complexer dan de natuurkunde.
'De belangrijkste conclusie is', legt West uit, 'dat slaaptijd wordt bepaald door de hersenen en niet door de rest van het lichaam. De rest van het lichaam kan zich ook met rust overdag herstellen. De hersenen niet, want die zijn altijd bezig. Belangrijke wegen in een stad repareer je ook het liefst 's nachts, als er geen of bijna geen verkeer is.'
De veronderstelling dat we slapen om de rest van het lichaam rust te gunnen, klopt dus niet volgens de theorie van West. Maar zegt de theorie ook waarom de hersenen zoveel slaap nodig hebben?
Voorlopig is het model in overeenstemming met zowel de hypothese dat we slapen om de hersenen te repareren, als mett de hypothese dat we slapen om de hersenen te reorganiseren. De vooruitgang is dat het model aangeeft welke gegevens nodig zijn om uit te rekenen hoe belangrijk reorganisatie en reparatie zijn. Neurobiologen moeten daarvoor meten hoe snel hersencellen beschadigd raken, hoeveel energie voor celreparatie nodig is, wat de reorganisatiesnelheid is, en hoeveel energie een cel voor reorganisatie verbruikt.
Fractaal
Eind jaren negentig werd West beroemd met het oplossen van een mysterie in de biologie, dat bekend is sinds de jaren dertig: het opvallende wiskundige verband tussen het gewicht van een zoogdiersoort en de stofwisselingssnelheid van zijn hele lichaam. De stofwisselingssnelheid van het lichaam neemt toe met het lichaamsgewicht van een zoogdiersoort tot de macht 3/4.
West liet zien dat de drie in de teller van deze breuk volgt uit de drie ruimtelijke dimensies waarin we leven. De vier in de noemer volgt uit de eigenschappen van de netwerken, die energie en materialen door organismen transporteren. West ging daarbij uit van vier centrale ideeën, die hij wiskundig formuleerde om de schaalregel af te leiden.
Allereerst gebruiken zoogdieren vertakte netwerken zoals het bloedvatensysteem of de luchtwegen. Ten tweede hebben die vertakkingen een fractalachtige structuur, die de ruimte driedimensionaal vult. Ten derde: of het nou om muizen of olifanten gaat, de natuurlijke selectie gebruikt steeds dezelfde fundamentele basiseenheden (zoals de capillaire bloedvaatjes, of de mitochondria: de energiefabriekjes in een cel). De vierde en belangrijkste aanname is dat organismen zo zijn geëvolueerd dat ze het efficiëntst met energie omspringen. Verander het bloedvatenstelsel van een zoogdier en het hart heeft meer energie nodig om bloed rond te pompen.
Samen met de biologen James Brown en Brian Enquist publiceerde West tussen 1997 en 2002 schaalregels voor verschilllende grootheden - en bijbehorende meetgegevens - voor zoogdiersoorten in Science en Nature . De afgelopen vijf jaar liet Enquist in een reeks publicaties in Science en PNAS zien dat stofwisselingssnelheid ook een centrale rol speelt in de biologie van planten en in de ecologie van een bos. Momenteel wordt het werk uitgebreid naar cellulair niveau (Proceedings of the National Academy of Sciences, 13 maart 2007).
Maar de stofwisselingssnelheid bepaalt toch niet een heel organisme, werpen biologen vaak tegen. West: 'Ik wil benadrukken dat niet alle biologie zich leent voor dit soort wiskundige analyses. De schaalregels zijn een venster op de onderliggende fundamentele dynamica, geen biologische theorie van alles. Ze zeggen bijvoorbeeld niets over verschillen binnen een soort. Schaalregels zijn een grofkorrelige beschrijving. Ze beschrijven een eenheid die zich uitstrekt van het moleculaire en cellulaire niveau naar het organisme als geheel, en zelfs naar het niveau van ecosystemen. Essentieel is dat de mathematisch-fysische eigenschappen van de onderliggende netwerken universeel zijn.'
Biologie zal nooit eenzelfde exactheid kennen als de natuurkunde, maar daar hoeven biologen niet nerveus van te worrden. West: 'De diversiteit in de natuur dwingt biologen ertoe relatief kleine gebieden te bestuderen, en dat moet ook zo, in ieder geval in delen van het vak.' Ironisch voegt hij toe: 'Maar af en toe moet iemand voldoende naïef zijn om naar het grote geheel te kijken.'
Zo'n globale observatie is bijvoorbeeld dat alle zoogdiersoorten ruwweg eenzelfde aantal hartslagen in hun leven heebben: anderhalf miljard. Dat duidt op een universeel onderliggend mechanisme dat de levensduur van een organisme bepaalt. En ook dat mechanisme wilde West in een wiskundige formule vatten.
Waar slaaptijd in ieder geval deels gerelateerd is aan het beschadigen en repareren van hersencellen, lijkt de maxiimale levensduur van een organisme helemaal te worden bepaald door het beschadigen en repareren van de cellen in het hele lichaam. West: 'Het waren biologen die een verband legden tussen mijn werk aan de stofwisselingssnelheid en levensduur. Ze zeiden: realiseer je je niet dat de stofwisselingssnelheid ook de sleutel is tot een antwoord op de vraag waarom een mens honderd kan worden, maar niet duizend?'
Levensduur
Wat is dan die link? 'In elk energietransporterend netwerk gaat energie verloren', legt West uit. 'Daardoor ontstaat celschade in alle delen van het lichaam. Bijvoorbeeld: Door te ademen, produceren we zuurstofradicalen, die celonderdelen kunnen beschadigen. In principe kun je berekenen hoeveel schade een organisme in de loop van de tijd oploopt. En we weten ook wel een en ander over de reparatiemechanismen. Voor beide mechanismen kun je vergelijkingen opschrijven. En daaruit volgt dan hoe de maximale levensduur gerelateerd is aan het lichaamsgewicht van een zoogdiersoort. De levensduur schaalt dan met het lichaamsgewicht van een soort tot de macht 1/4.'
Stofwisseling moet wel gepaard gaan met schade. En om te blijven leven, moet de schade gerepareerd worden. Dat is het idee dat West wiskundig uitwerkte. 'Onze vergelijkingen laten zien dat de maximale levensduur fundamenteel beperkt is. En voor de mens ligt die in de orde van honderd jaar. De poëtische ironie is dat het biologische systeem dat je in leven houdt, tegelijkertijd het systeem is dat je dood inleidt.'
West is sinds 2005 directeur van het Santa Fe Institute (New Mexico, VS), dat, sinds zijn oprichting in 1984, een vvan de koplopers in de wereld is in het multidisciplinair onderzoek naar 'complexe systemen' - van natuurkunde tot biologie, en van economie tot sociale organisaties zoals steden en bedrijven.
Voor zijn werk aan slaap en veroudering werkte hij jarenlang een dag in de week samen met biologen. 'Zeker in het begin waren veel van die gesprekken hopeloos. Alsof jij nu Nederlands tegen me zou spreken. Maar uiteindelijk hebben ze ons vooruit geholpen. Het is makkelijk voor biologen om te zeggen: Ach, wat hebben die wiskundige vergelijkingen met biologie te maken?, Aan de andere kant roepen fysici gemakkelijk: Die biologen bedenken voor elk nieuw verschijnsel weer een nieuwe naam, zonder te zoeken naar de overeenkomsten., Ik ga lekker verder met mijn geïdealiseerde, wiskundige model.'
Voor een vruchtbare samenwerking tussen biologen en natuurkundigen, besluit West, 'is een verbintenis nodig zoals eeen huwelijk. Niet voortdurend one-nightstands, maar een ouderwets huwelijk: Ik blijf bij je, zelfs al maak je me soms gek, zelfs al begrijp ik soms niets van wat je zegt, zelfs al ben je soms ontrouw. Die verbintenis is moeilijk, maar alleen zo wordt de biologie van een wetenschap met een kleine 'w' een wetenschap met een grote 'W'.'
Bennie Mols
(DS)
We zijn er voor, door en met elkaar ! http://blog.seniorennet.be/mailgroephuisdieren/
Joepie, Shiva heeft nieuwe baasjes gevonden! Net als de voorbije zeven maanden, heeft ook het hondje dat Dierenmagazine en Dieren in Nood vorige maand in de kijker zetten, nieuwe baasjes gevonden. Bij het begin van de paasvakantie werd de chow-chow-puppy Shiva geadopteerd door een gezin uit Kessel-Lo. De familie heeft drie zoontjes en ze zijn allemaal even gek op de hond. Ook de kinderen gaan met hem wandelen, en zo kan deze jongen rekenen op minimum drie uitstapjes per dag. Hoewel de familie nooit eerder een hond had, valt de verzorging reuze mee. Shiva heeft zich al erg goed aangepast aan zijn nieuwe thuis. Enkel de eerste nacht had hij het een beetje moeilijk, maar nu is hij al helemaal thuis in het werkhuis dat hij als slaapvertrek ter beschikking kreeg. Shiva volgt ook al hondenschool, en hij doet zijn best, maar moet nog veel leren. De hele familie is dol op hem en zou hem voor geen goud van de wereld meer willen missen. Eind goed al goed. Hopelijk kunnen binnenkort nog veel meer hondjes trots aan de leiband rondstappen met hun nieuwe baasjes. Misschien Minka ?
THUIS GEZOCHT: MINKA Een zonnige namiddag in april. Dierenmagazine-reporter van dienst gaat op pad om alweer een vriend van de maand te spotten. Zoals elke maand, zet de Lada Niva koers naar Werchter. Een half uurtje karren en we zijn ter plekke. Enthousiast om te vernemen hoe het onze vorige adoptie-kandidaat verlopen is en tegelijkertijd benieuwd naar de nieuwe lieveling die halsreikend uitkijkt naar een nieuwe thuis. De mensen van "Dieren in Nood" overleggen kort en beslissen dan om Minka aan me voor te stellen: een zachtaardige en levenslustige meid van een goed anderhalf jaar. Hardop hopen we allemaal dat we langs deze weg snel een geschikte thuis vinden voor dit lieve dalmatiër-teefje.
Het verhaal van Minka Minka werd geboren op 4 augustus 2005, het meisje is dus iets meer dan anderhalf jaar jong. Ze kende een gelukkige hondenjeugd, tot haar vorige baasjes besloten een punt te zetten achter hun relatie, met het helaas zo gekende gevolg. Van een huis ging het naar een appartement en toen de huisbaas dat niet meer zo leuk vond, werd Minka naar het asiel van Werchter gebracht. Daar wacht ze nu tussen haar lotgenootjes op een nieuwe baas.
Minka is een volgroeid dalmatiërteefje dat blaakt van gezondheid. Ze is helemaal volwassen, zowel lichamelijk als geestelijk. Het meisje werd niet gesteriliseerd en is met al haar vaccinaties in orde tot het einde van dit jaar. Minka is een erg sociale hond, zowel met mensen als met andere honden. Ze heeft niet het echte dalmatiër-karakter, wat ervoor zorgt dat ze heel kalm is. Geen echt jachthondtype maar een heel gezellige gezinshond. De mensen die interesse hebben in Minka, mogen dus best mensen met kinderen zijn, en ook andere honden in het gezin vormen geen enkel probleem. Minka is heel sociaal en speels. Een tuin is voor een hond als Minka echt wel een vereiste. En een dagelijkse wandeling hoort daar uiteraard ook bij.
De nieuwe baasjes krijgen Minka 14 dagen op proef mee naar huis, om er zeker van te zijn dat ze perfect past in haar nieuwe familie. Een teefje als Minka kost 150 Euro bij "Dieren in Nood". Met dit bedrag dragen de nieuwe baasjes bij aan de kosten die "Dieren in Nood" maakte om deze hond op te vangen, te verzorgen, onderdak te verschaffen en te redden van een onzeker en triestig hondenleven.
Mensen met voldoende motivatie, die vanuit hun hart een wel overwogen interesse hebben in Minka, kunnen haar ontmoeten in het asiel "Dieren in Nood", Olifant 14, 3118 Werchter - telefoon: 016 - 53.47.07 of GSM: 0476 -91. 30.81 - E-mail: dieren.in.nood@skynet.be
Identiteitskaart:
Naam: Minka Leeftijd: 1,5 jaar Geslacht: teefje Kleur: wit met zwarte vlekjes Uiterlijk: kortharig, lief gezicht, speelse jeugdige hond die erg goed luistert en waarmee zelfs kinderen van een jaar of 10 alleen kunnen gaan wandelen, Ras: dalmatiër Lief met: volwassenen, kinderen, ook kleine kinderen van 5 à 6 jaar, andere honden Erg geïnteresseerd in: alle andere dieren en vooral mensen en dieren die lief voor haar zijn Reden opname asiel: Minka werd afgestaan door haar vorige baasjes omdat deze uit elkaar gegaan zijn en de vrouw Minka niet langer mocht houden op het appartement dat ze nu betrekt
THUIS GEZOCHT : FRIT EN FRET
Tijdens de paasvakantie werden twee fretjes gevonden van ongeveer een jaar jong. Het zijn lieve, zindelijke diertjes die in het asiel ook gecastreerd werden, waardoor hun geur binnen de perken blijft. Ze zitten allebei te wachten op een lieve nieuwe baas die niet van plan is om hen te dumpen bij de eerst volgende vakantie. Frit en Fret zijn rossig van vacht, goed verzorgd, gecastreerd en zindelijk. Wie er eerst eens goed heeft over nagedacht, voorzien is van de juiste infrastructuur om een fretje te houden en één van deze jongens, of hen allebei een nieuwe thuis wil geven, kan contact opnemen met de mensen van "Dieren in Nood".
Tekst & fotos: Annemie Verhoeven
STEUN DE ASIELDIEREN MET UW BEZOEK! Omdat de mensen van "Dieren in Nood" noch de tijd, noch de middelen hebben om bij de adoptanten thuis een bezoek af te leggen, maar ze wel erg geïnteresseerd zijn in, en bezorgd over hoe het gaat met de honden die bij hen geadopteerd werden, organiseren ze een hondenwandeling. Op deze manier hopen ze een hele boel van de door hen verzorgde en opgevangen honden eens weer te zien, in blije omstandigheden.
Wat en waar ? Open-deurdagen + hondenwandeling op 2 + 3 juni 2007 van 11 tot 18 uur Kom wandelen met je hond op rustige wegen in bosrijke omgeving en steun zo ook onze werking!! Start aan het asiel! Hapje-Tapje-Tombola-Pannekoeken-Snacks Iedereen welkom, breng gerust vrienden en kennissen mee!
Een korte Handleiding in 15 stappen hoe U uw Kat een Pilletje moet geven!
1. Pak uw kat op en leg hem in de ronding van uw arm alsof u een baby vasthoudt. Zet uw rechter wijsvinger en duim aan beide zijden van het snoetje van de kat en oefen voorzichtig wat druk uit terwijl u de pil in andere hand gereed houdt. Zodra uw kat het bekje opent gooit u de pil naar binnen en geeft u de kat de gelegenheid om te slikken.
2. Zoek de pil op de vloer en haal de kat achter de bank vandaan. Leg de kat opnieuw in de ronding van uw arm en herhaal het proces.
3. Haal de kat van de slaapkamer en gooi de inmiddels vies en vochtig geworden pil weg.
4. Neem een nieuwe pil uit het doosje, pak de kat weer in uw arm terwijl u beide voorpoten stevig vasthoudt. Duw de kaken van elkaar en duw de pil naar binnen met de rechter wijsvinger. Houdt het bekje tenminste tien tellen dicht. 5. Vis de pil uit het aquarium en haal de kat van de bovenkant van de kast. Roep uw echtgenoot uit de tuin.
6. Kniel op de vloer en dwing uw kat tussen uw knieën, neem de pootjes in een ferme greep. Negeer het lage gebrom. Laat uw partner het kopje stevig vasthouden en dwing met een houten liniaal de bek open. Gooi de pil via de liniaal naar binnen en wrijf de kattenkeel stevig om het slikken te stimuleren. 7. Haal uw kat van de gordijnrail en neem een nieuwe pil uit het doosje. Maak een notitie om een nieuwe liniaal te kopen en de gordijnen te laten repareren. Veeg de kapotte beeldjes en vaasjes aan de kant om later op te ruimen of eventueel te lijmen.
8. Draai uw kat in een grote handdoek en laat uw partner op de kat liggen, zodanig dat net de kattenkop zichtbaar is van onder zijn oksel. Zuig de pil met een rietje op en forceer de bek open. Blaas de pil door het rietje in de kattenkeel.
9. Controleer de bijsluiter om zeker te zijn dat deze pillen onschadelijk zijn voor mensen en neem een biertje om de smaak weg te spoelen. Ontsmet de arm van uw partner en doe er een verband om. Verwijder de bloedvlekken uit de vloerbedekking.
10. Haal uw kat van de schuur van de buurman. Pak een nieuwe pil en neem nog een biertje. Zet uw kat in het keukenkastje zodanig dat het kattenkopje net naar buiten steekt. Forceer de bek open en schiet de pil binnen met een elastiekje.
11. Haal de schroevendraaier uit de garage en hang het deurtje van de keukenkast weer terug in zijn scharnieren. Zoek de whiskyfles. Neem een flinke teug en leg een koud whiskykompres op uw wangen om te ontsmetten. Controleer of uw tetanus injectie nog geldig is. Gooi uw gerafelde trui weg en trek een nieuwe aan.
12. Bel de brandweer om de kat uit de boom te halen. Maak uw verontschuldiging bij de buurman die, terwijl hij uw kat ontweek door zijn eigen schutting reed. Neem de laatste pil uit het doosje.
13. Tape de beide voorpoten van het ettertje tezamen helemaal in en bind hem stevig aan de poot van de eettafel. Pak uw zware werkhandschoenen en trek deze aan. Duw de pil naar binnen en een stuk vlees erachteraan. Pak vervolgens een glas water. Houdt de kop van het huftertje verticaal en giet het water naar binnen om hem zo te dwingen te slikken.
14. Neem het laatste beetje whisky, vraag uw partner u naar de eerste hulp te rijden. Laat daar uw vingers en onderarm hechten en de restanten van de pil uit uw rechteroog verwijderen. Bel onderweg naar huis de meubelzaak om een nieuwe eettafel te bestellen.
15. Bel het dierenasiel of ze een gemuteerde hellekat willen ophalen en informeer bij de dierenwinkel of ze hamstertjes hebben.
Een goed opgevoede hond: minder stress in uw leven!
Als u een temperamentvolle en energieke hond hebt, gebeurt het allicht vaker dat u thuiskomt of gasten ontvangt en hij zijn vreugde laat blijken met nogal onaangenaam gedrag. U kunt dat voorkomen door hem enkele elementaire gedragsregels bij te brengen.
Onaangenaam gedrag
Overkomt het u ook? U komt thuis en uw hond stort zich letterlijk op u waardoor u bijna uw evenwicht verliest, of hij springt tegen uw benen en krabt uw huid open? Dit weinig aangename gedrag weerspiegelt vaak gewoon zijn blijdschap om u te zien! Of hebt u zon type hond dat tussen de benen van uw gasten gaat snuffelen? Hij wil uw gasten helemaal niet bruuskeren of binnendringen in hun intieme wereld, hij wil gewoon informatie verzamelen (leeftijd, plaats in de hiërarchie ), precies zoals hij dat doet met soortgenoten! U vindt die reacties vast gênant. Toch zou het fout zijn om uw vriend te straffen als hij zich zo gedraagt, want in feite zijn het allemaal uitingen van affectie. U kunt zijn gedrag beter corrigeren door hem enkele eenvoudige commandos te leren opvolgen.
Hoe uw hond goede manieren bij te brengen?
Om te voorkomen dat uw huisdier op u springt moet u hem leren om op commando te gaan zitten. Ga als volgt te werk: toon hem een lekkernij en zeg « zit » terwijl u uw hand onder zijn ogen brengt. Uw hond zal met gretige ogen naar het snoepje kijken en normaal ook gaan zitten. U kunt hem helpen het commando te begrijpen door op zijn achterlijf te drukken. Als hij blijft zitten, geeft u hem het snoepje. Herhaal die oefening verschillende keren achtereen gedurende meerdere dagen. U kunt hem ook leren niet te bewegen als hij zit door uw handpalm voor zijn snuit te houden en daarbij het commando « niet bewegen » te geven. Als uw hond zit, kunt u ten slotte een druk naar onderen op zijn halsband uitoefenen en hem zo leren op commando te gaan liggen. Als hij doet wat u zegt, streel hem dan en geef hem een snoepje als beloning. Als uw hond uw bevelen begint te begrijpen, geeft u hem maar één op de twee keren een snoepje.
Feestjes en gasten
Om te voorkomen dat uw huisdier uw gasten in verlegenheid brengt of u stoort als u aan tafel zit, is het belangrijk dat u hem leert in zijn mand te gaan zitten als u dat vraagt. Ga als volgt te werk: loop met hem naar zijn mand en zeg hem « in de mand! ». Als hij gaat liggen, geeft u hem iets lekkers. Herhaal de handeling, maar blijf dit keer één meter van zijn mand staan. Als hij gaat liggen, geeft u hem een complimentje. Als hij uit zijn mand mag, laat hem dat dan weten, en altijd met dezelfde woorden. Op die manier voorkomt u dat hij er zelf uitkomt en het commando zijn betekenis verliest. Om hem bij te brengen dat hij uw gasten niet mag bespringen als ze het huis binnenkomen, leert u hem op uw commando te gaan zitten als de deur opengaat. Als u in alle rust wilt eten, mag u uw hond zeker geen hapjes geven als u aan tafel zit. Pas die regel strikt toe, want als u ook maar een beetje speelruimte laat, zal uw vriend ervan profiteren en nog meer gaan bedelen.
01/05/2007 Anne Pensis, dierenarts
Bronnen : Bron: « Honden trainen voor dummies » Jack en Wendy Volhard, Addisson Wesley.
(e-gezondheid.be)
We zijn er voor, door en met elkaar ! http://blog.seniorennet.be/mailgroephuisdieren/
Wist je dat honden het leergedrag van kinderen kunnen stimuleren? (Cis-ka)
Zoek je nog een goede reden om je iets oudere kleinzoon of -dochter een hond te geven voor zijn verjaardag?
Wist je dat honden het leergedrag van kinderen kunnen stimuleren?
Gezelschapsdieren kunnen het leergedrag bij kinderen stimuleren. Hiervoor is een tweetal redenen aangegeven:
Emotionele betrokkenheid stimuleert het leerproces.
Hetzelfde geldt voor relaties die als zinvol worden ervaren.
Er zijn aanwijzingen dat bij kinderen die met huisdieren leren omgaan, de zorgzaamheid jegens medemensen gemakkelijker tot ontwikkeling komt. Dit houdt niet noodzakelijkerwijs in dat zij ook beter voor anderen leren zorgen. Hoewel juist ook eenzame ouderen baat kunnen vinden bij het houden van een huisdier, komt het bezit ervan in vele landen frequenter voor in gezinnen met opgroeiende kinderen.
We zijn er voor, door en met elkaar ! http://blog.seniorennet.be/mailgroephuisdieren/
Wist je dat een hond geen verkoudheid kan krijgen? (Cis-ka)
Wist je dat een hond geen verkoudheid kan krijgen?
Op de vraag of je hond jouw verkoudheid kan overkrijgen is het antwoord eigenlijk heel kort. Nee. Honden worden niet besmet door de virussen die bij de mens verkoudheid kunnen veroorzaken. Je hond kan wel een infectie krijgen die het strottenhoofd, de luchtpijp en de bronchiën kan aantasten.
Als de bovenste luchtwegen worden geïnfecteerd kan de hond gaan hoesten en niezen. Hoesten is op zich helemaal niet erg. Hoesten is een natuurlijke reflex om de luchtwegen vrij te maken.
Als je hond een druipneus heeft en veel en abnormaal hoest neem dan meteen contact op met de dierenarts.
Andere 'menselijke' ziektes kan een hond eventueel wel overkrijgen. Bijvoorbeeld infectieziektes zoals tuberculose. De hond kan ook streptokokkeninfectie meedragen zonder zichtbare symptomen.
Ook als er iemand in het gezin last heeft van roodvonk, acute gewrichtsreumatiek, ontstoken amandelen of door pneumokokken veroorzaakte longontsteking moet je ervoor zorgen dat de hond ook een antibioticakuur krijgt.
Door Pascale Fuchs. Pascale Fuchs heeft een adviesbureau voor dierenartsen. Huisdieren en mensen hebben al jaren haar belangstelling en zij is dan ook altijd werkzaam geweest in de dierenbranche. Nadat zij zelf een dochter kreeg, wilde ze meer voorlichting geven over het hebben van een dier en een kind. Speciaal voor Over Dieren schreef zij er een artikel over.
In blijde verwachting? Met de blijdschap van een zwangerschap komt er soms ook kleine ongerustheid om de hoek kijken. Hoe zal de hond reageren? Bedenk vooraf hoe de hond het best bij de nieuwe situatie betrokken kan worden. Goed voorgelicht zijn is belangrijk en kan veel ellende voorkomen. Er zijn diverse boeken over dit onderwerp geschreven en ook de plaatselijke kynologenclub zal eigenaren graag extra informatie verstrekken. Ook bij de dierenartsenpraktijk kunt u terecht met vragen over dit onderwerp.
Rangorde Als hondeneigenaar weet u meestal wel het één en ander over roedelgedrag en rangorde. Toch zijn er vaak nog wel wat praktische vragen over hoe zoiets nu moet worden gepakt. Belangrijk is om altijd in het achterhoofd te houden dat de baby hoger geplaatst is dan de hond en men moet zich daar dus ook naar gedragen. De viervoeter moet leren dat hij steeds de laagste op de sociale ladder is.
Aandacht Om te voorkomen dat de hond het kindje associeert met allerlei verboden, kan er tijdens de zwangerschap al een aantal zaken geregeld worden. Aankomende ouders kunnen oefenen dat er af en toe even geen aandacht voor hem is. Dus niet constant de hond op schoot of tegen hem praten, maar hem gerust eens een tijdje negeren. Als de hond dat helemaal niet gewend is, kan de eigenaar beginnen met eerst een paar minuten en de perioden zonder aandacht langzaam opbouwen.
Leer bijvoorbeeld de hond om niet op de (toekomstige) babykamer te komen of zelfs niet meer op de bovenverdieping. Dit kan eenvoudig met een traphekje beneden aan de trap. Door het hekje al voor de komst van de baby te plaatsen zal het niet geassocieerd worden met het kindje. Mag de hond op de bank? Leer dat dan ook voortijdig af. Sommige baasjes vinden dat echter vervelend omdat het dier al jaren gezellig op de bank ligt. Eventueel kan er dan een pop als proefbaby dienen en zodra je met de pop op schoot zit, mag de hond niet op de bank. Is de pop weg (= baby in de box), mag de hond wel op de bank. Het duurt even voordat het kwartje valt en u moet dus echt heel consequent zijn. Indien mogelijk is het verstandig de hond ruim voor de bevalling te laten snuffelen aan allerlei nieuwe speeltjes, kleertjes en meubeltjes. Zo kan men hem er toch al een beetje bij betrekken en is niet alles in één keer nieuw.
Babytijd En dan is de baby er! Laat de hond gerust snuffelen aan de voetjes en de handjes (pas wel op voor de grijpreflex van de baby), want ook hij is nieuwsgierig naar het nieuwe gezinslid. Probeer de hond constant aandacht te geven als de baby er is, om zo een positieve associatie voor het dier te creëren het kindje is erbij dus voor mij is het nu ook leuk. Denk bijvoorbeeld aan een brokje als de fles of de borst gegeven wordt. Betrek hem ook zo veel mogelijk bij de dagelijkse verzorging, bijvoorbeeld als de baby in bad gaat, gezellig tegen hem praten. Of met de baby op schoot met de bal spelen.
Een baby is geen pup Een hond zal niet van nature lief zijn voor een baby, want een baby is anders dan een pup. Pups gaan op hun rug liggen om zich te onderwerpen, maar babys liggen altijd op hun rug. Een onderdanige pup houdt zich doodstil, maar babys spartelen en maken geluid. Dit kan de hond verwarren. Houdt er daarom rekening mee dat men de baby altijd letterlijk hoger plaatst dan de hond. Dus met het voorbeeld van de bank: hond op de bank, baby op schoot. Baby in maxi-cosi of iets dergelijks óp een stoel of óp een tafel en de hond op de grond. Leg een baby nooit in de mand van de hond. Als de deurbel of telefoon gaat en u wilt even de handen vrij hebben, leg de zuigeling dan even in de box. Voor kind en hond wel zo veilig.
Kraamvisite Als bezoek gewend is om zich met de hond te bemoeien kan men dat ook zeker blijven doen, maar niet té geforceerd waardoor het dier het idee kan krijgen dat híj belangrijker is dan de baby. De beste volgorde van binnenkomst is, eerst de eigenaar begroeten, dan het kindje en vervolgens als laatste de hond.
Zeker in de prille kraamtijd schiet het uitlaten van de hond er nog wel eens bij in. Misschien kan vertrouwd bezoek de hond even lekker buiten laten dollen. Als hij zijn energie kwijt is, is hij ook in huis rustiger en vraagt minder aandacht. Zodra u er met de kinderwagen op uit gaat, wordt het voor de hond weer interessant! Hij kan lekker mee en associeert de baby met iets plezierigs.
Autoritjes Als de hond gewend is om zich vrij door de hele auto te bewegen, denk dan eens aan een hondenrek of hondennet. Want een kindje in een autostoeltje en de hond er los naast is niet aan te raden. Ook al blijkt hij nog zo lief: stel hij ziet een soortgenoot of een kat op straat en springt boven op het kindje, met alle gevolgen van dien. Ook het kindje kan al onderzoekend in ogen prikken of aan haren trekken, en geef de hond eens ongelijk als hij daarop reageert.
Vroeger? Vroeger waren er verhalen dat de hond een poepluier moest opeten om het kindje te accepteren. Volgens de huidige kynologische inzichten is dit absoluut niet nodig. Nogmaals, verplaats je in het gedrag van de hond en met gezond verstand kom je vervolgens een heel eind. De enige regel die men in acht moet nemen is: hond en kind ABSOLUUT NOOIT alleen met elkaar laten! Vervolgens zullen ze samen opgroeien en een band voor het leven opbouwen. Ze zullen de beste maatjes worden, elkaar begrijpen, spelen en troosten op moeilijke momenten van hun leven. Kortom hond en kind is een ideale combinatie als ze op de juiste manier met elkaar hebben kennisgemaakt.
In het kort: *al tijdens de zwangerschap de hond voorbereiden op de komst van een nieuwkomer (babyspullen, kamertje) *bepaalde gewoontes af- of juist aanleren (niet op de bank, alleen blijven) *als de baby wakker is, moet het voor de hond ook leuk zijn. *plaats baby altijd letterlijk hoger dan de hond *toch ook eens tijd vrij maken om lekker alleen met de hond uit te gaan *constant alert zijn en laat kind en hond nooit alleen!
Kennismaking schept een band voor het leven.
We zijn er voor, door en met elkaar ! http://blog.seniorennet.be/mailgroephuisdieren/
Door Erik Sannen. U heeft het vast wel eens meegemaakt: u krijgt bezoek. Uw hond is blij dat er visite komt en laat dat merken door tegen de nietsvermoedende gasten op te springen. Wanhopig probeert u de hond te corrigeren, maar die lijkt zich er niets van aan te trekken. Het is belangrijk dat u uw hond zo vroeg mogelijk leert dat hij niet tegen mensen mag opspringen. Maar hoe doet u dat precies? Erik Sannen, kynoloog, legt het uit.
Bijna iedere hond vindt het fijn als zijn baasje thuiskomt. Razend enthousiast komt hij naar hem toe, springt tegen zijn baasje op en maakt zijn kleren vuil. Nog veel leuker vindt de hond het om tegen bezoekers op te springen. Dat levert de nodige aandacht op: de bezoeker gilt, het baasje roept of gilt, wat een feest! Opeens wordt het baasje behoorlijk kwaad. Waarom toch, daarnet was het een feest en nu is hij kwaad. Dit is een voorbeeld van een situatie waarbij mensen heel anders redeneren dan honden. Vanuit het standpunt van de hond gezien is opspringen heel goed. De baas of bezoeker geeft daarop namelijk ongelooflijk veel aandacht. Er wordt geroepen, de hond wordt weggeduwd, allemaal signalen van aandacht. En aandacht van de baas of bezoeker is precies wat de hond wil. Hij ervaart de aandacht die hij krijgt als een beloning voor het opspringen.
Aangeleerd Geheel onbewust leren de meeste mensen hun hond het opspringen zelf aan. Als een pup naar hen toekomt, gaan ze hem onmiddellijk aaien. Gaat dat schattige pupje op zijn achterpootjes tegen ze opstaan, dan gaan ze hem zeker aaien. Daarmee heeft de hond de basis voor het opspringen al aangeleerd. Honden herhalen gedragingen die hun het meeste opleveren. Aaien is prettig, dus gaan de honden meer en meer opstaan tegen mensen. Het op hun achterpoten staan evolueert zeer snel tot opspringen.
Voorkomen is beter dan genezen Om te voorkomen dat de pup gaat opspringen, geven we hem nooit aandacht als hij op zijn achterpoten tegen ons aan gaat staan. Gaat de pup verder door op te springen dan draaien we ons gewoon om en doen we net alsof hij niet bestaat. De pup ontdekt zo dat opspringen geen enkele zin heeft. Zijn baasje reageert niet zoals hij dat zou willen. Nu gaat de pup vast iets anders proberen om aandacht te krijgen. Misschien gaat hij wel spontaan zitten. Dat is dan ook het moment waarop we hem overladen met aandacht, aaien, een snack geven of een spelletje met hem spelen. Als uw pup niet uit zichzelf gaat zitten, dan leren we hem dat eerst aan. Wil de pup nu opspringen dan reageren we precies zoals hiervoor beschreven: negeren. Vlak daarna geven we het bevel om te gaan zitten. Zit hij, dan overladen we hem met beloningen. Op deze manier zult u snel merken dat de pup automatisch gaat zitten in plaats van op te springen. Doordat de hond gaat zitten, krijgt hij aandacht van mensen. Door op te springen krijgt hij geen aandacht.
Opspringen afleren Honden vinden het fijn om aandacht te krijgen. Ze krijgen dan ook liever negatieve aandacht dan helemaal geen aandacht. Een opspringende hond straffen werkt daarom ook meestal niet. Straft u de hond verbaal of duwt u hem weg, dan geeft u hem aandacht. Dat is dus geen straf, maar een beloning en daarmee wordt het voor ons vervelende opspringen in stand gehouden. Erger nog is de raad die men wel eens krijgt om de hond een kniestoot te geven als hij opspringt of hem op zijn achterpoten te trappen. Deze methodes kunnen dan misschien wel werken, maar ze zijn dieronvriendelijk en bovendien is er een reële kans dat de hond hierbij gewond raakt. Net zoals bij jonge honden is het veel beter het opspringen volledig te negeren en te wachten tot de hond niet meer zo opdringerig is. Als hij rustig naast u gaat staan of zitten, beloont u hem. Meestal is negeren niet voldoende. Het is noodzakelijk om de hond in plaats van het opspringen, ander, onverenigbaar gedrag aan te leren. Een zitbevel geven als de hond u nadert is daar een goed voorbeeld van. Een hond kan niet zitten en tegelijk opspringen. Dus leer hem zitten in plaats van opspringen om aandacht te krijgen.
Corrigeren? Soms is het haast onmogelijk om het opspringen af te leren door te negeren. Bij grote en sterke honden bijvoorbeeld kan dat knap lastig zijn. Neem een Duitse dog, als die opspringt is hij groter dan wij. Of een Newfoundlander, die springt u zo omver. Bij zulke honden is het af en toe nodig om naar een hulpmiddel te grijpen om de kracht of de grootte van de hond de baas te kunnen. We corrigeren nooit met pijnprikkels, zoals schoppen of slaan. Dat zou de vertrouwensrelatie tussen hond en baas te veel schaden. U moet zoeken naar een ander middel dat honden niet fijn vinden. Zo kunt u bijvoorbeeld gebruikmaken van trainingsdiscs. Dat zijn enkele metalen schijfjes, bij elkaar gehouden door een ringetje, die een specifiek geluid maken als u ermee rammelt. De hond vindt dat geluid niet prettig. Het gebruik van deze discs moet eerst wel aangeleerd worden bij de hond. Dat moet altijd gebeuren door iemand die goed vertrouwd is met de werking van de discs, zoals een professionele trainer of gedragsdeskundige. Een ander correctiemiddel waar de meeste honden bijzonder goed op reageren en dat u zonder hulp kunt toepassen, is het waterpistool of een plantenspuit. Springt de hond op dan spuit u een waterstraal in de richting van zijn snuit. Dat vindt de hond bepaald niet prettig en hij houdt onmiddellijk op met opspringen. Vlak daarna geeft u een zitbevel en beloont u de hond met veel aandacht op het moment dat hij daadwerkelijk zit.
Samengevat Het is dus het beste om een hond op jonge leeftijd af te leren om op te springen door zijn gedrag te negeren en hem uitbundig te belonen als hij gaat zitten. Mocht uw hond het opspringen niet afgeleerd hebben, dan kunt u hem op latere leeftijd corrigeren met een correctiemiddel. Trainingdiscs, een waterpistool of een plantenspuit zijn hiervoor geschikte middelen. Maak nooit gebruik van pijnprikkels, daardoor wordt de band tussen u en uw hond te veel beschadigd en vertrouwt uw hond u op den duur niet meer.
NULAND - De Stichting Hulphond droeg vorige maand vijf honden over die zijn getraind om mensen met epilepsie te helpen. Het gaat om zogenoemde seizure honden. De dieren zijn onder meer in staat hun baas na een aanval van epilepsie in een stabiele zijligging te leggen, medicijnen aan te geven en hulp te halen.
Het is voor het eerst dat de stichting seizure honden overdraagt. Ze werden op een bijeenkomst in het Noord-Brabantse Nuland overgedragen aan hun nieuwe baasjes, maakte de stichting bekend.
De Stichting Hulphond stelt zich ten doen speciale hulphonden op te leiden om ze vervolgens kosteloos ter beschikking te stellen aan mensen met een lichamelijke beperking.
In een onderzoek van Wells en Heffner staat het mannelijke en vrouwelijke geslacht van zowel de mens als de hond centraal. Onderzocht werd of honden anders reageren op mannen dan op vrouwen én of reuen een andere reactie op mensen hebben dan teven. Om dit te testen werden om beurtelings dertig asielhonden geobserveerd op het moment dat een proefpersoon voor zijn of haar kennel stond. In totaal waren er zes proefpersonen (drie vrouwen, drie mannen). Terwijl ze voor de kennel stonden, kregen zij de opdracht geen (oog)contact met de honden te maken. Tijdens de twee minuten durende test werd onder meer gelet op de hoeveelheid tijd die de desbetreffende hond besteedde aan: bij de tralies staan, blaffen, naar de persoon kijken en kwispelen. Ook activiteiten als zitten, staan, beweging en rust werden genoteerd. De resultaten van het onderzoek waren als volgt: bij honden is het geslacht van invloed op de hoeveelheid tijd die het individuele dier naar een mens kijkt. Teven kijken namelijk minder lang naar ons dan reuen. Het geslacht van de mens is van invloed op het blaf- en kijkgedrag van de hond. Honden blaffen en kijken minder naar vrouwen dan naar mannen. Hoe een hond op ons reageert kan dus afhankelijk zijn van zowel hun als ons geslacht
(honden.blogo.nl)
We zijn er voor, door en met elkaar ! http://blog.seniorennet.be/mailgroephuisdieren/
Vermijd inspanning bij hoge temperaturen. Uw hond is wellicht nog actief genoeg, maar na een tijdje spelen met b.v. een frisbee kunnen honden oververhit raken. Een hitteshock als gevolg van overmatige inspanning komt regelmatig voor. Als dit gebeurd, maar de hond nat met een natte handdoeken of de plantenspuit en leg hen in de schaduw of kelder. Vertrouwd u het niet, dan naar uw dierenarts.
Wees voorzichtig met het uitlaten van uw hond op asfalt en bestrating, die in de volle zon staat. Ze warmen snel op door de korte afstand van hun lichaam en het warme wegdek. Ook raken ze normaal een deel van hun warmte kwijt via hun voetzolen, maar dat gaat dan ook niet meer. Beter is het om gras op te zoeken of een gebied met veel schaduw.
De meeste honden zwemmen graag maar u moet wel oppassen voor de mogelijkheid van botulisme. Honden en andere dieren kunnen er ziek van worden, mensen krijgen huidirritatie als ze in het besmette water gaan. Ook andere pathogenen kunnen zich met het warme weer in het water ontwikkelen.
Met de lage waterstand in de rivieren zijn onverwachte stromingen ook een gevaar en ¨onfrisse¨ stoffen in het water kunnen in hogere concentraties voorkomen. Een zwembadje in de tuin of op het balkon is de veiligste optie en uw huisgenoot kan daar naar eigen believen gebruik van maken.
Aquaria, terraria en vogelkooien
Vissen, reptielen en amfibieën dienen uit de zon gehouden te worden. Deze dieren kunnen hun eigen temperatuur niet reguleren en kunnen oververhit raken als hun onderkomens in de zon komen te staan of in een ruimte staan waar de temperatuur hoog op kan lopen.
Denk er ook aan dat u rekening houdt met de beweging van de zon. Als u weggaat kunnen de dieren in de schaduw staan terwijl er een paar uur later de volle zon op staat. Gordijnen voor 90% sluiten of de zonnewering laten zakken is vaak afdoende om oververhitting door de zon te voorkomen.
De kamers waar de bakken staan dienen ook voldoende geventileerd te worden.
Vogelkooien dienen uit de zon gehouden te worden en het drinkwater van de dieren moet regelmatig gecontroleerd worden.
Reptielen
Met het warme weer zal iedere reptielenhouder extra moeten opletten. Met name oppassen op parasieten door de hoge temperatuur en hoge luchtvochtigheid. Bloedmijt verspreidt zich met deze warmte verschrikkelijk snel. U kunt bloedmijt het beste 's avonds constateren omdat de mijten lichtschuw zijn. Indien u er snel bij bent is dit heel goed te behandelen Frontline of met Vapona vliegencassettes. De laatsten mogen niet meer niet meer in Nederland verkocht, maar in België nog volop te verkrijgen zijn. Het nadeel van vapona vliegencassetes is dat als je maar iets te veel gebruikt de kan lijden tot dood van de slang. Frontline geeft een heel goed resultaten, vooral als je de frontline op een doek spuit en niet op de slang.
Zet deze in het terrarium open, maar er moet rekening worden gehouden met het volume van het verblijf. Begin met de laagste stand voor een half uur voor een klein terrarium, voor een groter verblijf kan de cassette langer worden open gezet. Let op de reactie van de dieren, omdat de Vaponadamp bij hoge concentratie giftig is voor slangen.
Een andere aanpak in wassen of sprayen van de dieren met 1:50 verdunde Ivomec(R)-vloeistof (werkzame stof Ivermectine, een ontwormingsmiddel voor rund en varken). Ook kan Ivomec door een dierenarts met ervaring met reptielen per injectie worden toegediend.
Water voor reptielen kan het best gekookt worden of spa blauw gebruiken en in ieder geval iedere dag verversen.
Dieren in hokken en rennen dienen een schaduwplaats te hebben en de verblijven dienen goed geventileerd te zijn.
Denk er ook aan dat u rekening houdt met de beweging van de zon. Als u weggaat kan het hok of de ren in de schaduw liggen terwijl er een paar uur later de volle zon op staat.
Uiteraard dient u te zorgen voor voldoende vers water. Voor b.v. konijnen in buitenhokken kunt wat verkoeling geven door een plastic fles met water te vullen, deze even in de vriezer te leggen en deze in het hok te bevestigen. Ook kunt u overwegen om gedurende de warmste uren van de dag het hok in huis op een koele plaats te zetten in plaats van buiten in de warme tuin. 's Avonds als de zon gezakt is kunt u rondom en op de kooi, met name de dakbedekking, natsproeien, niet in de kooi.
Hang enkele malen per dag vers water op, dat is koeler.
Verschoon de (natte plekken in de) kooi minimaal dubbel zo vaak, omdat vochtige broeierige plekken nu alle ongedierte aantrekken. Controleer ook regelmatig (dagelijks) uw dieren op de huidmadenziekte!
Geef je groenten of versvoer, haal het restant dan halverwege de dag weg.
Baadt een konijn niet, het blijft te lang nat op de huid. Föhnen kan teveel op tocht lijken, waardoor zelfs met dit warme weer een (vaak dodelijke) longontsteking kan worden opgelopen, en weerom trekt een klamme huid ongedierte aan, zoals de aasvlieg (huidmaden, zie hierboven).
Onze Ko'tjes kunnen beter tegen koude dan tegen warmte en zeker in de buitenhokken van een meter is het een extra benauwde bedoening. Mocht je een konijn hebben wat lijkt te bezwijken aan de warmte, leg em dan direct binnen op de tegels of op een handdoek die om wat koelelementen is gewikkeld (of een plastic zak met ijs o.i.d. ipv een koelelement) en bel je dierenarts voor advies.
Paarden, koeien, schapen, varkens, etc. die in de wei staan moeten een gelegenheid hebben om uit de zon te komen. Een schaduwplaats waar ze uit de zon kunnen staan is hard nodig. De actie ¨bomen voor koeien¨ van enige tijd geleden was voornamelijk gericht op agrariërs maar ook houders van hobbydieren dienen rekening te houden met de noodzaak van schaduw voor hun dieren. Dieren de gelegenheid geven om de stal in te gaan is vaak een praktische en diervriendelijke oplossing, zeker als daar stromend water voor handen is.
En natuurlijk, in alle gevallen, voldoende vers water. Drinkbakken dienen dagelijks schoongemaakt en met vers water gevuld te worden. In het warme weer kunnen zich in vervuild water makkelijk bacteriën ontwikkelen waar dieren ziek van kunnen worden.
Wildlife
De meeste wilde dieren kunnen zich doorgaans wel redden. Een vogelbadje in de tuin met dagelijks wat vers water is uiteraard altijd welkom. Zet het wel op een hoge plaats neer waar ze zich veilig kunnen voelen en niet door katten besprongen kunnen worden.
Als u dieren aantreft die niet gezond lijken, ga dan niet zelf voor doktertje spelen maar waarschuw de dierenambulance. Deze dierenredders hebben het in deze tijd van het jaar vaak erg druk, dus heb een beetje geduld met wachten.
mailgroep huisdieren
