Hallo bezoeker,
welkom op het blog van de Mailgroep Huisdieren, een hechte groep Dierenvrienden-SeniorenNetters, die er zijn voor, door en met elkaar.
Op dit blog kunnen jullie kennismaken met onze dieren, tips vinden over de verzorging en de gezondheid van de dieren, dierengedichten en dierenartikels lezen, werkjes in verband met dieren bekijken, enz.
Veel kijk- en leesplezier!
04-04-2008
Meer teken door zachte winters (Knudde1)
Meer teken door zachte winters
Door de zachte winters van de afgelopen jaren en de opkomst van tekensoorten uit het buitenland zijn er meer fatale teken in ons land. Dat zegt diergeneesmiddelenproducent Fort Dodge. Zij onderzochten hoe honden- en katteneigenaars staan tegenover vlooien- en tekenmiddelen.
In steeds grotere aantallen Door de zachte winters blijven veel vlooien en teken actief en komen ze in steeds grotere aantallen voor, zegt Fort Dodge. Honden en katten lopen daarnaast ook sneller vlooien en teken op omdat de beestjes zich niet langer enkel schuilhouden in bossen en in duinen, maar ook in achtertuinen en gemeenteperkjes.
Het hele jaar door Ciao Services ondervroeg in opdracht van Fort Dodge in februari duizend honden- en katteneigenaars over de werking van bestrijdingsmiddelen tegen vlooien en teken. Daaruit blijkt dat ruim driekwart van hen niet weet dat vlooien en teken het hele jaar door aanwezig zijn.
Tekenmiddel Uit de rondvraag komt ook naar voor dat ruim een derde van de Belgische honden- en kattenbezitters van tekenmiddel verandert omdat ze niet tevreden zijn over de werking van de reeds gebruikte middelen. Bij aankoop van vlooien- en tekenmiddelen kijkt men vooral naar de effectiviteit van het middel (98 procent) en de duur van de werking (94,8 procent). Het advies van de dierenarts wordt daarin zeer belangrijk gevonden.
Apotheek Ruim 65 procentvan de honden- en kattenbezitters koopt vlooien- en tekenmiddelen bij de apotheek en slechts 22 procent bij de dierenarts. (belga/tdb) hln
Hanna Verboom met een kunstzinnige viervoeter | foto KNGF Geleidehonden
Hanna verft met honden
Actrice Hanna Verboom ken je als de hoofdrolspeelster in de serie de Coassistent. Maar Hanna is ook een verdienstelijk kunstenares. Dat zou je tenminste denken, aangezien haar werk voor goed geld verkocht wordt. Nu heeft ze het heel bont gemaakt: ze maakte samen met blindengeleidehonden kleurrijke kunst. De opbrengst hiervan gaat ook naar het goede doel. - Door Sandy Stevens
Wie zich waagt aan schilderen met jonge labradors kan rekenen op een grote kliederboel. Hanna Verboom maakte gisteren tien expressionistische schilderen waarbij twee blindengeleidehonden haar een pootje hielpen. Letterlijk: met in waterverf gedoopte voor- en achterpoten konden ze vrij over het canvas van tien doeken lopen. Gecombineerd met de schilderkwaliteiten van Verboom zelf leverde dat tien bijzondere schilderijen op die geveild zullen worden via het tijdschrift Wraf!. De opbrengst is helemaal voor KNGF Geleidehonden bedoeld.
Nog een goed doel Kunstwerken van Hanna Verboom werden al eerder geveild, namelijk in november 2007. Toen leverden die 14.500 euro op in het veilinghuis Christie's in Amsterdam. Dat geld ging naar een Afrikaans weeskind dat Hanna Verboom persoonlijk kent. Zij woonde in haar jeugd namelijk een tijd in Kenia. Hanna's vroegere oppas overleed daar twee jaar geleden aan aids. Haar dochtertje, Churitto, heeft de ziekte ook en kan Hanna's hulp daarom hard gebruiken.(kidsweek.nl)
Een toeriste fotografeert een werkolifant in Laos. Mischien draagt ze op die manier bij tot de instandhouding van de olifanten in het land.
Laos, ooit bekend als het ''Land van een Miljoen Olifanten'', riskeert zijn olifantenkuddes binnen de 50 jaar kwijt te raken indien er niets wordt ondernomen om de dieren beter te beschermen.
Een van de redders van de Aziatische olifant in Laos kan het toerisme zijn.
Verlies leefgebieden Stroperij en verlies van leefgebieden door houtkap, landbouwactiviteiten en hydro-elektrische projecten heeft voor een sterke terugval gezorgd, zowel van gedomesticeerde als wilde olifanten.
Een vierde minder op 5 jaar ElefantAsia, een Franse ngo, schat dat het aantal werkolifanten in Laos over de laatste 5 jaar met 25 procent is teruggevallen. De dieren worden vooral gebruikt bij ontbossing. Er zouden er nu nog 560 over zijn, met slechts 46 koeien onder de 20 jaar.
De Fransen stellen dat het aantal wilde olifanten nu op minder dan 1.000 ligt, met amper twee geboortes om de 10 jaar.
Overwerkt ''De situatie is kritiek'', zegt Sebastien Duffillot, de mede-oprichter van ElefantAsia aan Reuters. ''De vernietiging van het leefgebied van de olifanten heeft een enorme impact op in het wild levende olifanten. Werkolifanten, aan de andere kant, zijn overwerkt door het zware werk bij ontbossingen en dus planten ze zich niet meer voort. Get World Wide Fund for Nature (WWF) schat dat er nog amper 25.000 wilde en 15.000 werkolifanten zijn in de 12 Aziatische landen waar de dieren leven.
Betere bescherming Bezorgdheid over het lot van de Aziatische olifant in het conflict tussen mensen en olifanten, heeft de afgelopen jaren geleid tot oprichting van ngo's zoals ElefantAsia, zakenfirma's als het ''Elefant Park Project'' in de historische hoofdstad Luang Prabang en de ''olifantenuitkijktoren'' in het beschermd gebied van Phou Khao Khouay, nabij de hoofdstad Vientiane. Allemaal hebben ze een betere bescherming van de olifanten tot doel.
Toerisme Dat is nodig, want tot heel kort geleden werd in Laos geen enkele poging gedaan om olifanten beter te beschermen. Maar nu toeristen kunnen worden aangelokt door de hierboven beschreven initiatieven lijkten er meer initiatieven tot bescherming van de olifanten mogelijk, want toeristen brengen natuurlijk geld in het laatje. En die harde deviezen kan het verarmde land best gebruiken. (Marc Helsen)(hln)
Octopussen hebben liefdesleven zoals mensen (Knudde1)
Octopussen hebben liefdesleven zoals mensen
Het liefdesleven van octopussen is geraffineerd. Een team wetenschappers van de universiteit van Berkeley hebben ontdekt dat octopussen net als mensen, flirten en jaloers kunnen worden.
Tentakels vasthouden Christine Huffard ging snorkelen in de waters van Indonesië en bestudeerde het gedrag van de Abdopus aculeatus, een kleine octopus met tentakels die tot 25 centimeter lang zijn. " Bij elke duik leerden we iets nieuws over het gedrag van die octopussen. We kwamen al snel tot de vaststelling dat ze zich anders gedroegen dan hun soortgenoten in aquariums. Ze deden bijna net het tegenovergestelde." De octopussen hielden elkaars tentakels vast, zoals verliefde stelletjes, handjes vasthouden. Ze joegen ook belagers weg en als ze te dichtbij kwamen werden ze gewurgd. De mannetjes gingen ook op zoek naar de grootste en dikste vrouwtjes omdat die het vruchtbaarst zijn.
Ouders sterven De octopussen hebben verschillende keer per dag seks als ze volwassen zijn. De mannetjes hebben een speciale tentakel waarmee ze hun sperma binnenbrengen bij de vrouwtjes die dan duizenden eitjes afscheiden. Een aantal maanden na de bevruchting sterven zowel het mannetje als het vrouwtje, meldt Reuters. (vsv)(hln)
De lente is begonnen en de voortplantingskriebels zijn overal in het dierenrijk waarneembaar. De eksters sjouwen met veel te grote takken, de heggemus zingt in de hoogste top van de hoogste boom en de meesjes zien we alleen nog per paar. In de mensenwereld is het niet anders, de kleding wordt schaarser, de gezichten vriendelijker en de welbekende ontmoetingsplaatsen als discotheek en schoolplein vullen zich langzaam met hormonaal gestuurde tweevoeters. Ook in de gevleugelde wereld is de paarvorming inmiddels in volle gang, De mannetjes fluiten zich de kelen schor en de vrouwtjes kijken nieuwsgierig toe. Hoe vindt paarvorming eigenlijk plaats bij vogels? In de fascinerende wereld van de vogels is dit niet eenvoudig te beantwoorden.
Paarvorming is bij vogels grofweg onder te verdelen in vijf groepen.
De eerste groep betreft de soorten die alleen bij elkaar komen om te copuleren. De mannetjes van de Auerhoen verzamelen zich op een open plek in het bos, zetten hun veren op en onder het luid verkondigen van indrukwekkkende geluiden gedragen zij zich zo macho mogelijk. Het vrouwjte kijkt toe, kiest de meest indrukwekkende man en een korte, maar hevige, one-night-stand volgt. Bij de Houtsnip, bakent het mannetje een territorium af en zingt of duikt en vliegt tot het vrouwtje tevreden is. Dan biedt zij zich aan voor die ene daad, waarna de wegen zich weer scheiden. In beide gevallen draait het vrouwtje alleen op voor de opvoeding van de kuikens.
In de tweede groep neemt het paar een paar dagen de tijd om elkaar te leren kennen. Bij sommige Kolibries bouwt het vrouwtje met het mannetje het nest en na copulatie jaagt ze hem uit haar buurt. Bij de Buidelmees bouwt juist het mannetje het nest, copuleert en verlaat vervolgens het gezin om een nieuw nest te bouwen. Ook in deze groep draait het vrouwtje, al dan niet vrijwillig, alleen op voor broeden en voeden.
De derde groep bestaat vooral uit eenden soorten waaronder de welbekende Wilde Eend. Ook hier laat het mannetje het vrouwtje voor de zorg opdraaien, maar de paarvorming heeft vaak al maanden eerder plaatsgevonden. Vaak in de late herfst of het begin van de winter vinden man en vrouw elkaar, al blijven er kapers op de kust.. Niet voor niets zien we in de winter vaak al paartjes Wilde Eenden, maar in de vroege zomer slechts rondhangende groepen woerden, terwijl de vrouwtjes amechtig met de kleine pluizenbollen bezig zijn.
In de vierde groep, verreweg de grootste, voeden de ouders de jongen gezamenlijk op en blijven (meestal) het gehele broedseizoen bij elkaar. Alle uitzonderingen op het traditionele gezin die in de wereld van de tweevoeters voorkomen, zien we ook in deze groep. Sommige mannetjes, zoals de Oropendola, houden er een harem op na. Andere broedparen (Heggemus) werken samen en helpen elkaar als in een vogel variant op de commune. Soms wisselt het vrouwtje, zoals bij de Huiswinterkoning, na het eerste broedsel van partner en voedt een tweede broedsel met een ander mannetje op. Bij de Bijeneters worden de ouders geassisteerd door directe familieleden tijdens het grootbrengen van de jongen. De assistentie komt van jongen uit een eerder broedsel of gewoon door vrijgezellen binnen de groep.
De Ani's, een Zuid-Amerikaanse koekoeksoort, bouwen een groot nest waar de hele clan de eieren in legt die vervolgens gezamenlijk worden uitgebroed.. Bij de Rietgors kan de buurman stiekem langskomen om ook bij jouw vrouwtje zijn genen veilig te stellen.
Tenslotte de vijfde groep die het gehele leven bij elkaar blijven. Hier is de Zwaan waarschijnlijk het meest bekende voorbeeld. In Nederland zijn er echter veel meer soorten die bij elkaar blijven, levenslang of in ieder geval gedurende enkele jaren. Voorbeelden zijn de Koolmees, Kuifleeuwerik en de Boomklever.
De variaties in paar- en broedgedrag zijn onwaarschijnlijk geschakeerd, monogamie, bigamie en polygamie (te verdelen in polyandrie waar het vrouwtje meerdere mannetjes heeft en polygenie waar het mannetje meerdere vrouwtjes heeft), alles is mogelijk. Bij sommige soorten (Morinelplevier en sommige Franjepoten) is het juist het vrouwtje dat de mannetjes lokt en niet andersom zoals bij veruit de meeste soorten. Tenslotte blijkt mannelijk en vrouwelijk niet altijd even duidelijk te onderscheiden. Bij Kemphanen blijken sommige mannetjes wel heel erg vrouwelijk te zijn, een vogelvorm van transsexualiteit.
Je vraagt je toch echt af hoe de man-vrouw verhouding in Nederland zou zijn,, als we alleen van maart tot juni paardrang zouden hebben. Enig idee ?
Naar aanleiding van een recent geval van hondsdolheid in Frankrijk, waarschuwt de federale overheidsdienst Volksgezondheid, Veiligheid van de Voedselketen en Leefmilieu voor het reizen met dieren. In oktober vorig jaar werd ook in het Vlaams-Brabantse Beersel hondsdolheid vastgesteld bij een jonge hond die illegaal uit Marokko geïmporteerd werd. Om ons land vrij van rabiës te houden, bestaan strenge regels wanneer u met uw huisdieren op vakantie wil of als u een dier uit het buitenland wilt meebrengen. Raadpleeg in elk geval eerst uw dierenarts over uw plannen. Als u wil reizen met uw dier of een dier wil invoeren vanuit een land dat behoort tot de Europese Unie, moeten ze eerst geïdentificeerd zijn en daarna ingeënt tegen rabiës ten minste 21 dagen voor hun vertrek. De inenting moet op het paspoort van het dier vermeld worden. Als u met uw huisdier naar een land wil reizen waar er een verhoogd risico voor hondsdolheid heerst, moet uw dier een bloedonderzoek ondergaan vóór u op vakantie vertrekt. Voor het reizen naar Engeland, Ierland, Zweden en Malta gelden strengere regels. Indien u dieren wil invoeren vanuit een land dat niet behoort tot de Europese Unie en waar een verhoogd risico voor hondsdolheid heerst, moet u een procedure van vier maanden doorlopen. De dieren moeten eerst geïdentificeerd worden en daarna ingeënt tegen rabiës. Dertig dagen na de vaccinatie moet u een bloedstaal van het dier laten onderzoeken in een door de EU erkend labo. Drie maanden na deze bloedafname moet u het dier opnieuw klinisch laten onderzoeken voor u het dier de EU kan invoeren. De eigenaar moet voor het vertrek kunnen aantonen dat aan al deze voorwaarden voldaan is door middel van een gezondheidscertificaat dat afgeleverd is door een officieel erkende dierenarts. Voor specifieke vragen kan u terecht bij de dienst Sanitair Beleid van Dieren en Planten van de federale overheidsdienst (FOD) Volksgezondheid, Veiligheid van de Voedselketen en Leefmilieu. U kan hen bereiken via het e-mailadres Willem.Dhooghe@health.fgov.be of op het nummer 02/524 7320.
Ook honden hebben soms nood aan kinesitherapie! (Knudde1)
Actualiteit gezondheid
Huisdieren: Ook honden hebben soms nood aan kinesitherapie!
Kinesitherapie kan honden helpen wanneer ze ziek zijn, herstellend of erg sportief. De therapie wordt toegepast door dierenartsen en ook door kinesitherapeuten die een opleiding kregen over de anatomie en de fysiologie van de hond.
Kinesitherapie verhoogt het comfort van de hond
Na een ongeval (fractuur, peesletsel, ligamentproblemen) of chirurgie van de ledematen of de rug (discus hernia bijvoorbeeld) en wanneer een jonge of oudere hond met artrose kampt (dysplasie van de heup of de elleboog) kan kinesitherapie helpen. Dat is ook het geval voor gezonde honden die jagen of aan competitiesport doen met het oog op optimale prestaties. De duur en de frequentie van de behandeling met kinesitherapie (twee keer per week tot twee keer per maand) wordt bepaald in functie van de behoefte. Uw hond kan verzorgd worden met massages, manipulaties en mobilisaties van de spieren en gewrichten van ledematen en van de rug. Indien nodig zal hij trainen op een looptapijt.
Ontspannende massages
Massages en manipulaties van de ledematen en de rug van uw viervoeter, hebben een weldoend effect op een aantal vlakken. Vanuit psychologisch standpunt en ook wat de zenuwen betreft, zal de hond zich kalmeren en minder pijn lijden. Ook de bloedsomloop ondervindt positieve effecten van de behandeling zoals de resorptie van oedeem. Spiercontracturen nemen progressief af om aan het einde van de behandelingssessie voor een aangenaam en ontspannen gevoel zorgen.
Looptapijt: spiertraining en revalidatie
Door middel van een looptapijt, helpt kinesitherapie bij spiertraining. Het systeem doet de hond stappen of lopen aan een constante snelheid en in een rechte lijn, zonder versnellingen en zonder brutaal te stoppen, net zoals dat zou kunnen gebeuren bij een wandeling in openlucht. De snelheid van het looptapijt kan geregeld worden. Zo kan de hond opwarmen voordat de training intensiever wordt en progressief daalt tot aan het einde van de sessie. Oefenen met het looptapijt kan honden ook dwingen om hun vier voeten te gebruiken. Na langdurige immobilisatie kan het gebeuren dat de hond op drie poten loopt door gewenning, niet omdat hij pijn heeft. Het progressief opdrijven van de snelheid van het looptapijt maakt dat de hond opnieuw leert lopen op vier poten aan welke snelheid dan ook. De regelbare helling van het looptapijt kan ook voor een intensievere training van de achterpoten zorgen als dat nodig is. Maar het looptapijt kan voor sommige honden traumatiserend zijn. Het is dus niet voor alle honden weggelegd.
Het knobbelzwijn (Phacochoerus africanus ) is een algemeen zwijn uit de familie der varkens (Suidae). Het wordt soms ook wrattenzwijn genoemd, maar deze naam wordt ook gebruikt voor een groep Aziatische zwijnen van het geslacht Sus. Tegenwoordig worden er meestal twee soorten knobbelzwijnen onderscheiden, Phacochoerus africanus , het gewone knobbelzwijn, en Phacochoerus aethiopicus , het woestijnknobbelzwijn uit Ethiopië en Somalië , en vroeger ook op de Kaap .
Het knobbelzwijn is een dagdier . Het leeft op de savannen van Afrika ten zuiden van de Sahara. Het heeft een voorkeur voor uiterwaarden en licht bebost landschap. Om aan de hitte, droogte en roofdieren te ontsnappen, schuilt het knobbelzwijn in holen, voornamelijk verlaten en uitvergrote aardvarkenholen , maar ook zelfgegraven en natuurlijke holen worden gebruikt, evenals holen van stekelvarkens en verlaten termietenheuvels . Hele families slapen in deze holen.
Het knobbelzwijn eet vooral gras , maar ook bast , bladeren, wortelen, vruchten, aas , insecten en larven , en zelfs uitwerpselen. Ook eet het aarde , voor de mineralen . In het droge seizoen eet het vooral knollen en wortelstokken , in het regenseizoen vooral kort gras. Het blijft meestal nabij water, maar kan voor langere tijd zonder water, aangezien zijn voedsel rijk aan vocht is. Om te eten laat het zich door zijn voorpoten zakken.
Als het knobbelzwijn rent, houdt het zijn staart recht omhoog. Zijn belangrijkste vijand is de leeuw .
Het knobbelzwijn is een sociale soort. Meestal bestaat een groep uit een vrouwtje en haar vrouwelijke nakomelingen. Als groepen zich samenvoegen, zijn dat meestal ook nauwe verwanten, zoals zussen of moeders en dochters. Meestal leven verwante familiegroepjes dicht bij elkaar in een gebied van 4 km². Holen binnen dit gebied worden gedeeld door de groepen, maar er wordt nooit meer dan één groep per hol aangetroffen.
Mannetjes blijven net zo lang bij de moeder totdat deze ze wegjaagt. Tot hun vierde jaar, wanneer de mannetjes volwassen worden, leven ze vaak met andere mannetjes in losse groepjes. Volwassen mannetjes leven solitair .
Als een mannetje een vrouwtje in oestrus ontdekt, achtervolgt hij haar, waarbij hij speeksel afscheidt en knorrende geluiden maakt. Als het vrouwtje wil paren, gaat ze steeds langzamer rennen, totdat ze stilstaat. Meestal krijgt een knobbelzwijn twee tot drie jongen per worp, maar dit getal kan tot acht oplopen. Na een draagtijd van 160 tot 170 dagen worden de jongen in een ondergronds hol geboren, bekleed met gras. Na drie weken eten de jongen voor het eerst gras en na twee tot zes maanden worden ze gespeend. Ze kunnen achttien jaar oud worden.
Het knobbelzwijn heeft een lang plat gezicht en staat hoog op de poten. Het knobbelzwijn is te herkennen aan de slagtanden die aan de zijkanten van de bek uitsteken. De vorm van de slagtanden verschillen per dier. Zijn naam dankt het aan de knobbels onder zijn ogen en op zijn snuit, die uit verdikte huid bestaan. De huid is, op wat borstelharen en wimpers na, nagenoeg kaal en grijs van kleur. Over de rug lopen donkere manen , die op de nek en schouders het langst zijn, en op de onderkaak lopen vaal witte borstelharen . Het knobbelzwijn heeft een lang, dun staartje met een kwastje aan de staartpunt. Het heeft een korte hals.
Het knobbelzwijn wordt 90 tot 152 centimeter lang en 45 tot 150 kilogram zwaar. De schouderhoogte is 55 tot 85 centimeter en de staart is 35 tot 50 centimeter lang. Vrouwtjes zijn lichter dan mannetjes, ongeveer 45 tot 75 kilogram, terwijl mannetjes ongeveer 60 tot 150 kilogram wegen.
BRUSSEL - Dat mensen (te) veel pillen slikken is al lang bekend, maar nu meldt de Sunday Telegraph dat ook huisdieren steeds meer medicijnen krijgen toegediend om depressies en andere psychische problemen te bestrijden. En dierenorganisaties luiden de noodklok.
Volgens dierenartsen hebben ook katten maar vooral honden steeds meer last van wat hun baasje vaak teistert: het hedendaagse (stads)leven met veel stress, weinig beweging, weinig gezelschap en slinkende woonruimte. Een op de vier honden in Groot Brittannië kampt daardoor met agressieproblemen, terwijl 7 procent lijdt aan het obsessief compulsief syndroom OCD, wat leidt tot gedragsstoornissen zoals het jagen op de eigen staart, het overdreven vaak wassen van de vacht en zelfs het wild op-en-neer-springen. Daarbij zijn verschillende hondenrassen vaak extra gevoelig voor verschillende symptomen.
Zo bijten dobermanns vaak in hun eigen zij, gaan Duitse schepers op jacht naar hun staart en kunnen collies en rottweilers voortdurend jagen op hun eigen schaduw.
Als gevolg daarvan schrijven de dierenartsen die geplaagde honden steeds vaker menselijke antidepressiva voor, zoals het onlangs nog in opspraak gekomen Prozac. En één farmaceutisch bedrijf ziet zo veel brood in de nieuwe markt dat er zelfs al een geneesmiddel wordt ontwikkeld tegen andere psychische hondenproblemen zoals agressie en OCD.
Bernard Ross, van het farmaceutisch bedrijf Accura dat dit onderzoek verricht, verdedigt het gebruik van medicijnen. 'Als uw hond pijn heeft, als gevolg van artritis bijvoorbeeld, zal elk normaal mens ook een manier zoeken om die pijn te verlichten.'
En hij voegde daaraan toe dat 'wij alleen voorstander zijn van het geven van medicijnen aan dieren als het echt noodzakelijk is'.
Maar de Britse dierenbescherming ziet dat anders. Volgens woordvoerder Mark Evans 'zoeken de farmaceutische firmas enthousiast naar chemische oplossingen, in plaats van de symptomen aan te pakken. De eigenaars van huisdieren zouden beter op zoek gaan naar de oorzaak voor de problemen van hun hond of kat in plaats van daar een pillenslikker van te maken.'
DEN HAAG - De Haagse koe ontbreekt het niet aan mensen die zich haar lot aantrekken. In stadsboerderij t Waaijgat zouden de levensomstandigheden voor de beesten weer zijn verslechterd.
Zo werden de koeien tot 2005 vastgelegd aan de kop. ARCHIEFFOTO AD
Jozias van Aartsen, de nieuwe burgervader van Den Haag, is door de vrienden van de Haagse koe al van de trieste feiten op de hoogte gesteld, en gevraagd zijn niet geringe invloed aan te wenden om haar lot te verbeteren.
De kwestie draait om de wijze waarop de koeien in de winterse stalling aan hun kop zijn vastgelegd. Dat gebeurt op zon manier dat de dieren niet vrijuit kunnen bewegen. Ook de staarten worden (weer) als vanouds opgeknoopt.
De vereniging Zorg voor dieren wist de kwestie door goed lobbywerk een paar jaar geleden op de agenda van de lokale politiek te krijgen. Sinds 2005 zou de zaak geregeld zijn.
Zorg voor dieren meldt nu echter dat de oude praktijk is teruggekeerd in t Waaijgat; de koeien liggen weer aan de ketting. Volgens de dierenvrienden krijgen de beesten soms veertig uur geen beweging.
Vooral de roodbonte koe Carolien schijnt onder de omstandigheden te lijden, houdt Zorg voor dieren de gemeente voor. De groep roept wethouder Baldewsingh ter verantwoording. Hij zou eerdere besluiten uit de raad niet zijn nagekomen.(ad.nl)
Vorige week begon de lente. Hoewel het nu vaak pijpenstelen regent, zie je als je goed om je heen kijkt dat sommige dieren echt al de lentekriebels hebben. De Amersfoorter Pep Degens vond zo een verliefd Roodborstpaartje in zijn fietsenstalling, dat op een wel heel bijzondere plek een nestje bouwden. Dat vertelde Degens aan dagblad De Gooi- en Eemlander . - Door Sandy Stevens
Bomen, struiken of houtstapels, er zijn meer dan genoeg plekken voor roodborstjes om fijne nestjes in te bouwen. Wat schetste daarom ook de verbazing van Pep Degens toen hij zijn fietsenstalling in liep: twee roodborstjes hadden er een nestje gebouwd in het zadel van zijn fiets! 'Hoe krijgen ze het voor elkaar', vroeg hij zich af.
Eerst was hij nog verbaasd dat een hele stapel dorre bladeren zomaar onder zijn zadel was gewaaid, maar toen hij het eruit wilde trekken ,bedacht hij zich. Hij zag dat er twee vogeltjes bezig waren hun stulpje te bouwen. Pep Degens is een vogelliefhebber, want hij laat het gevleugelde liefdespaartje gewoon hun gang gaan: ze mogen in zijn zadel blijven wonen. Voorlopig gebruikt hij dan de fiets van zijn vrouw of zijn zoons. De vogelvriend vertelt dat hij de vogels wel goed in de gaten houdt: 'Natuurlijk! Ik ben razend benieuwd of er jonkies uit komen.'
Muizen hebben meer aanleg voor surfen dan je zou denken. Dat is te zien in een nieuw filmpje op Youtube dat al een miljoen keer is bekeken. - Door Dennis Rijnvis
Shane Wilmott uit Australië was al lang van plan om zijn huisdieren te laten surfen bij het strand in Queensland. Hij maakte daarom kleine plankjes van 25 centimeter speciaal voor de dieren. Daarna wachtte hij op een dag met weinig wind en liet hij de muizen los op zee. 'Er waren nauwelijks golven, de muizen liepen geen gevaar. Ze konden perfect hun evenwicht bewaren op de plankjes', aldus Shane
Cameraman Justin Gane maakte de videobeelden van de surfende dieren. Hij vindt het geweldig dat zijn filmpje al zo vaak is bekeken. 'We krijgen ook wel negatieve reacties. Sommige mensen vinden het wreed om muizen te laten surfen. Maar Shane zorgt heel goed voor zijn huisdieren. Als het water te koud is, laat hij ze niet surfen. De muizen zelf worden helemaal enthousiast als ze weer mogen surfen.' Neen, niet zo ga maar eens kijken op
Voor het tiende jaar presenteert Stichting Dierenhulp Venezuela een lijst met landen waar dierenleed op grote schaal voorkomt. De lijst komt jaarlijks tot stand op basis van meldingen van toeristen, artsen en collega organisaties en eigen waarneming. Uiteraard geeft een dergelijke lijst nooit een exacte weergave van het dierenleed en de omgang met dieren in de betreffende landen. Maar het geeft een redelijke indicatie over hoe het in tal van landen gesteld is. Zoals Ghandi ooit schreef: 'De beschaving van een volk leest men af aan de omgang met dieren. 'Met het komende vakantie seizoen in aantocht zullen opnieuw veel landgenoten op hun vakantiebestemming geconfronteerd kunnen worden met soms zeer ernstige vormen van dierenleed en dierenmishandeling.
Bovenaan de lijst heeft Griekenland de eerste plek overgenomen van Spanje. Opvallend is de stijging van de Nederlandse Antillen die naar plek drie zijn gegaan. Als reden kan genoemd worden de aankoop van zes wilde dolfijnen vanuit Cuba voor het dolfinarium op Curaçao. Ondanks dat internationaal een verdrag op de vangst van dolfijnen getekend werd. Ook de incidenten op Curaçao met het dolfinarium heeft er geen goed aan gedaan. Verder zijn er in 2007 aanzienlijk meer meldingen binnengekomen van dierenmishandeling op straat. De hoge notering van de Antillen komt ook door het transport van wilde ezels die vanaf Bonaire vervoerd worden naar Curaçao om daar als voer in de dierentuin te dienen. De Nederlandse Antillen bezetten in 2006 plaats 4.
Nederland hoogste nieuwkomer In alle voorgaande jaren werd Nederland niet meegenomen. Voor het jaar 2007 werd besloten dit wel te doen. Mede omdat er diverse berichten in de diverse media verschenen over dierenleed. Na telling van al deze meldingen bleek Nederland met stip binnen te komen op plaats 10 van de lijst die 30 landen telt. Een hoge positie ondanks de aanwezigheid van tal van organisaties. Deze positie werd mede veroorzaakt door tal van meldingen als brute moord in kinderboerderijen tot het hebben van dierenseks toe. Maar ook ernstig verwaarloosde paarden en schapen. Tweede nieuwkomer is België op plaats 12 en Bulgarije is op plaats 20 de derde nieuwkomer in de lijst.
China zakte twee plaatsen, maar in de aanloop naar de Olympische Spelen zullen diverse media kennis maken met de houding ten aanzien van mens en dier en zal China waarschijnlijk volgend jaar hoger op de lijst komen. China heeft niet bepaald een goede reputatie met dieren. Hondenhaar voor de mode industrie en beren die ernstig gekweld worden voor de winning van gal van deze dieren. Egypte is ook fors gestegen. Stond dit land in 2006 nog op plaats 20, in de lijst over 2007 bezet men de 11 plaats.
Maatstaf Onder dierenleed wordt verstaan het aantal zwerfdieren dat op tal van locaties leeft maar ook de houding van de lokale bevolking ten aanzien van deze dieren. Hierbij worden ook dieren als paarden, ezels, geiten, schapen etc gerekend. Stierenvechten wordt gezien als een ernstige vorm van dierenmishandeling.
Het aantal meldingen van dierenleed en mishandeling in 2007 nam ook toe met ruim 27%. Ten opzichte van 2006.
De top tien van landen ziet er als volgt uit.
1 Griekenland
2 Spanje
3 Nederlandse Antillen
4 Venezuela
5 Turkije
6 Roemenië
7 China
8 Portugal
9 Italië
10 NEDERLAND
Aanpak problemen Stichting Dierenhulp is sinds 1996 actief in Venezuela en steunt daarnaast dierenprojecten in Griekenland, Spanje en de Nederlandse Antillen. Voornaamste werkzaamheden zijn het gratis steriliseren en castreren van zwerfdieren. Dit ter voorkoming van meer dieren die geboren worden. Dierenhulp Venezuela propageert niet het naar Nederland halen van zwerfdieren. Dit zou niet bijdragen aan de wezenlijke oplossing van het zwerfdieren probleem in de betreffende landen. Door in de landen zelf te werken met lokale artsen en vrijwilligers hoopt men meer begrip en draagvlak te creëren voor de problemen. De complete lijst is te zien op de pagina Laatste Nieuws op de website www.dierenhulp.nl
Dierenhulp Venezuela draait volledig op sponsoring en donateurs en vrijwilligers en ontvangt geen subsidie voor haar werk . In Venezuela werkt men vanuit drie dierenklinieken aan een beter en dierwaardig bestaan voor mens en dier.
Noot voor de redactie niet voor publicatie. Meer informatie op www.dierenhulp.nl
mailgroep huisdieren
Door de zachte winters van de afgelopen jaren en de opkomst van tekensoorten uit het buitenland zijn er meer fatale teken in ons land. Dat zegt diergeneesmiddelenproducent Fort Dodge. Zij onderzochten hoe honden- en katteneigenaars staan tegenover vlooien- en tekenmiddelen.
