04-02-2007 om 21:39 geschreven door mailgroep

Relatie mens - huisdier

1. Heeft het huisdier een invloed op de ontwikkeling van het kind?

Een dier houden is goed voor een kind. Het helpt zijn karakter ontwikkelen.

Een mening die veel ouders en opvoeders hebben en waarvan ze ook overtuigd zijn. Het gezelschapsdier - en vooral de hond - is een ideale vriend voor het kind.
De hond heeft aandacht voor zijn gevoelens, aanvaardt ze en verdraagt heel veel van het kind: zowel zijn woede als zijn liefkozingen. Het dier is gevoelig voor zijn gemoedstoestand, zijn vreugde en zijn verdriet. Het is een geduldige gesprekspartner die luistert en nooit een oordeel velt. Door zijn aanwezigheid en zijn activiteit, prikkelt het dier de zintuigen van het kind en stimuleert het zijn motoriek. Ten slotte wekt het ook zijn interesse op voor de natuur en is het een aansporing om "verantwoordelijk" te worden.


Het huidige onderzoek.

Nochtans bestaan er momenteel weinig objectieve studies die zich over de wetenschappelijke realiteit van dergelijke uitspraken hebben gebogen of een nauwkeurige en gedetailleerde analyse maakten van de rol die het gezelschapsdier kan hebben bij de ontwikkeling van het kind in zijn dagelijkse omgeving. Onder de wetenschappers die zich interesseren voor de veelzijdige aspecten van de relatie tussen mens en dier, zijn er twee die momenteel, in hun land, een experimentele studie doen naar de relatie tussen het kind en zijn huisdier.
Jean-Louis Millot (Frankrijk) en Nienke Endenburg (Nederland).

Ethologia heeft hen uitgenodigd voor een reeks voordrachten in Belgische universiteiten waar ze de huidige resultaten van hun werk zullen voorstellen aan de studenten en professoren van de faculteiten van psychologie en diergeneeskunde en aan alle geïnteresseerde specialisten. Gemeenschappelijk in hun beide uitgangspunten is dat ze alle twee het kind in zijn relatie met zijn eigen hond hebben gekozen voor het experimentele deel van hun onderzoek.


De ethologische benadering.

Jean-Louis Millot is lector op de Departement Gedragsbiologie en Ecofysiologie (Faculté des Sciences et des Techniques) van de Universiteit van Franche-Comité te Besançon. Daar neemt hij deel aan een onderzoek naar de relationelen systemen tussen het kind en zijn huisdier (hond), in functie van zijn sociale omgeving (gelijken, opvoeders, ouders,....) en de inrichting van de opvangvoorzieningen (crèche, kinderopvang).

Door de spontane interactie tussen het kind en zijn hond te filmen en te observeren, heeft Jean-Louis Millot de gedragingen van beiden kunnen definiëren en in de cijfers omzetten voor wat de manier van communicatie betreft (begroeting, bedreiging,agressie,....). En zo kon hij de wijzingen evalueren die optreden naargelang het kind (leeftijd, geslacht, aantal broers en zussen,...) en de hond (leeftijd, geslacht, adoptiedatum, ras,....).

Zijn observaties tonen het belang aan van zintuiglijke prikkelingen (snuffelgedrag van de hond, geluiden, houdingen, gebaren en mimiek van het kind). Deze werden afzonderlijk bestudeerd of tesamen op experimentele wijze (uitzenden van geluid van het kind opgenomen op cassette, voorleggen aan de hond van kleding doordrongen van geuren van het bekende kind en van onbekende kinderen).


Het psycho - pedagogisch standpunt.

Als psycho-pedagoge aan de Universiteit van Utrecht heeft Nienke Endenburg haar doctoraat behaald met een thesis over het thema "Dieren als gezelschap-demografische, motivationele en ethische aspecten van het houden van gezelschapsdieren". Sinds 1991 zet zij haar onderzoek verder naar de invloed van honden op de ontwikkeling van het kind en hun plaats in het gezin, in samenwerking met een multidisciplinair team van dierenartsen, psychologen, een methodoloog en een ethicus.

Het project van Nienke Edenburg loopt over een lange periode, want de studie die zij zo'n twee jaar geleden ondernam, duurt er meer dan acht in totaal! En terecht, want in haar onderzoek worden 900 kinderen van 3, 8 en 13 jaar betrokken, bij wie de gedragingen met hun eigen hond zullen geanalyseerd worden bij het begin van het onderzoek, na 2.5 jaar en na 5 jaar. Elke leeftijdscategorie is onderverdeeld in twee groepen. Een experimentele groep van kinderen met een hond en een controlegroep die er geen heeft.

Hoe beïnvloedt de hond de ontwikkeling van het kind of hoe niet, varieert deze invloed naargelang het gaat om een jongen of een meisje, hun leeftijd... allemaal aspecten waarover het onderzoek gaat.

De eerste fase van de studie heeft al resultaten opgeleverd die bemoedigend zijn voor de voortzetting ervan, want het bleek namelijk op een formele manier, dat de kinderen die een positieve ervaring hadden met het dier minder introvert en bang zijn in de dagelijkse situaties.

Nienke Endenburg is bovendien geïnteresseerd in de opleiding van de toekomstige dierenartsen, die zich, zoals zij vaststelt, onvoldoende bewust zijn van de relatie tussen de bezitteer (m.a.w. de cliënt) en zijn dier (de patiënt). Zij stelt hen daarom rollenspellen voor met de welwillende medewerking van haar eigen hond.



2. Een gezelschapsdier voor bejaarden? De Belgische geriaters raden het aan.

Verschillende studies in het buitenland en vooral in de Angelsaksische landen, hebben de positieve invloed van de aanwezigheid van een gezelschapsdier bij bejaarden aangetoond. En dit zowel op sociaal, affectief en psychologisch als op fysiologisch vlak: verantwoordelijkheidszin, sociabiliteit, beweeglijkheid, daling van de bloeddruk, enz... Toch blijkt deze positieve invloed nog niet voldoende gekend te zijn, en wordt hij zeker niet benadrukt.

Wat de bejaardeninstellingen erover zeggen.

Met dit als uitgangspunt heeft Ethologia-de Belgische Vereninging voor Studie en Informatie over de Relatie Mens-Dier- een enquête gedaan bij de directie van de bejaardentehuizen, om zo te bepalen welke plaats het gezelschapsdier er inneemt. Daartoe richtte ze zich schriftelijk tot 1.000 instellingen, van alle soorten en alle statuten, representatief voor heel België.

De toegestuurde antwoorden waren gematigd. Want terwijl een meerderheid van de homes hun bewoners toelaten gezelschapsdieren (hond, kat, vissen, vogels) te houden, hebben ze er meestal veel bedenkingen bij: in de Vlaamse Gemeenschap, is de reglementering ertegen en in heel het land zijn er motieven om te weigeren zoals "hygiënische problemen" of "bepaalde inwoners zijn ertegen".

Nochtans blijken de motieven van diegenen die er categoriek tegen zijn, hoofdzakelijk te steunen op het niet kennen van de voordelen van deze aanwezigheid en de onwetendheid over de manier waarop het dier geïntegreerd kan worden (plaats, verzorging, opvoeding....). En toch weet men wat een drama het kan zijn voor een bejaarde, alleenstaand, soms ziek of gehandicapt, die bij zijn opname in een instelling, waar hij waarschijnlijk tot het einde zal verblijven, zijn laatste vriend en vertrouweling niet mag meebrengen.
De echte kosten van deze "depressie" kunnen ongetwijfeld uitgedrukt worden in stijgende medische kosten en een vermindering van zelfstandigheid die, in instellingen die er zich van bewust zijn, de lichte investering voor een aangepaste infrastructuur voor één of meerdere dieren, ten volle verantwoorden.

Daarom heeft Ethologia, zonder te willen pleiten voor een overdreven enthousiasme rond het toelaten van dieren, onlangs de aandacht van de verantwoordelijken van bejaardeninstellingen getrokken op het belang van het opnemen van huisdieren in een algemeen animatieprogramma ten voordele van de inwoners. Een programma waarin een geriater, dierenarts, kinesitherapeut of om het even welke andere specialist nuttig kunnen betrokken worden.


... en wat de geriaters ervandenken.

Om de gegrondheid van deze aanbeveling te controleren, heeft Ethologia een bijkomende studie gedaan bij diegenen die het best geplaatst zijn om de steun van het dier op de gezondheid van de ouderlingen in te schatten: de geriaters.
Hun antwoord is unaniem en duidelijk: 95 % van hen raadt deze aanwezigheid aan en doet zelfs een sterke aanbeveling. De geriaters vinden zelfs dat dit een positieve invloed heeft op de gezondheid van de bejaarden. Een invloed die zich zowel of fysiek (motoriek) en op moreel vlak (psychisch, sociaal, affectief, emotioneel) als op de gezondheid in het algemeen, toont. De nadelen, zoals zoönosen (ziekten overdraagbaar door het dier), beten en allergieën worden zelden aangehaald.

In geval van ziekte of weduwschap wordt het gezelschapsdier bovendien beschouwd als een belangrijke morele steun waarmee de senior deze moeilijke tijd beter kan doorkomen. Hierbij aansluitend, willen we u ook herinneren aan de recente studies die gedaan werden in de Verenigde Staten, Groot Britannië en Australië, waaruit bleek dat het dier een rol kan spelen in het therapeutisch proces: zijn aanwezigheid "catalyseert" het genezingsproces -fysiek of mentaal- en kan het zelfs versnellen.

Welke dieren raden de geriaters aan? Een grote meerderheid kiest voor de hond,op voorwaarde dat hij klein is (de beperkte mobiliteit omwille van hun leeftijd laat niet veel ouderlingen toe een groot dier uit te laten) en een goed karakter heeft. Katten staan op de tweede plaats in de "hitparade" van de geriaters, die in mindere mate vogels en vissen aanbevelen. Hamsters, ten slotte, krijgen geen vermelding.

Volgens de opiniepeiling kan het soms nagatieve gedrag van bepaalde directeurs van bejaardeninstellingen verklaard worden door het feit dat ze bijna nooit vragen stellen aan de geriaters over de gevolgen die de scheiding met hun dier kan hebben voor de bewoners of het opnemen van een dier in de instelling. Evenmin worden er vragen gesteld over de risico's of de voordelen van deze aanwezigheid. Waardoor veel duidelijk wordt.

Ethologia houdt natuurlijk de resultaten van deze twee studies ter beschikking van de verantwoordelijken van bejaardeninstellingen en kan hen eventueel begeleiden bij een project waarbij een viervoeter wordt ingeschakeld in hun animatieprogramma.



3. Wanneer het dier actief deelneemt aan de therapie.

"Dieren toegelaten": een "pluspunt" voor de instellingen.

Een voor te bereiden integratie.

Stel u eens een instelling voor (ouderlingentehuis, ziekenhuis, rusthuis), waar patiënten en huisdieren goed kunnen samenleven. "Absurd en onverantwoord" zullen sommigen denken. Nochtans lijkt de idee, als men het wat van dichterbij bekijkt, de goede richting uit te gaan, want zo reconstrueert men trouw het milieu waarvan de patiënt vaak gevoelsmatig verbonden is. En juist daar hebben de instellingen met een dilemma te kampen: hoe de imperatieven vereningen die uit hun opdracht voortvloeien en hun wens om de patiënten een aangename en gastvrije omgeving te bieden, aangepast aan hun fysisch en psychologisch welzijn?

Het volstaat niet de ruimte herin te delen, de vertrekken zo in te richten dat er wat plaats is voor de huisdieren. Men moet er ook op letten dat hun aanwezigheid meer genoegen dan problemen met zich brengt, door hun integratie zorgvuldig voor te bereiden. Vele pogingen waren al tevergeefs door een gebrek aan kennis, aan organisatie of aan opvolging. Maar één keer dat deze voorwaarden vervuld zijn, zal de nieuwe omgeving andere, soms onverwachte, maar altijd positieve perspektieven bieden.


Dier voor communicatie.

Laten we het Canadees voorbeeld nemen van een belangrijk rusthuis in Montreal, waar de verantwoordelijken beslist hebben voor de oudere personen vogels in te voeren (kanaries en parkieten). De meest validen zorgen voor de voeding en het onderhoud van de kooien, terwijl de anderen navraag komen doen naar de gezondheid van de vogeltjes of met hen komen praten als lotgenoten. Al spoedig mondde deze eerste communicatie spontaan uit in een rijker samenleven: kleine groepjes van gepensioneerden vormden zich rond de kooien, er ontstonden informele conversaties en er werden zelfs kleine zithoekjes in de buurt van de kooien geïnstalleerd.

Dier voor genezing.

Maar de heilzame gevolgen van de aanwezigheid van een dier, vinden ook een verlenging in het therapeutisch proces: de psychiater, de psycholoog of de kinesist benutten het dier als een ideaal medium, waardoor een dialoog makkelijk op gang komt en die toelaat de therapeutische behandeling te starten. Op psychisch vlak bezorgt het dier de patiënt geborgenheid, maakt de therapeutische confrontatie minder dreigend en vergemakkelijkt zo ook het verloop van de behandeling.

De Britse vereniging voor dierenbescherming "Pro-Dogs National Charity" biedt hospitalen of ouderlingentehuizen het bezoek van één van haar 5.000 huisdieren (meestal honden) aan die, vergezeld van hun baasje, de namiddag komen doorbrengen bij de zieken. De vereninging ondervindt reeds de grootste moeilijkheden om aan de vraag te voldoen: de toestand van sommige patiënten verbetert aanzienlijk en de artsen beginnen zelfs dieren voor te schrijven om de zieken, die het lachen verleerd hadden, op te monteren.
Kinesisten kunnen op hun beurt profiteren van de medewerking van huisdieren die de patiënt makkelijk aanzetten tot eenvoudige, geïntegreerde, fysieke oefeningen en tot kinesitherapeutische behandelingen. Met een poes spelen of ze aaien, met een hond gaan wandelen, hem een bal werpen, enz... blijven heel eenvoudige bewegingen die het psycho-motorisch evenwicht van de zieken verbetert.


Het dier heilzaam voor iedereen.

Talrijke therapeuten (dokters, pediaters, geriaters, psychiaters, psychologen, kinesisten...) zijn tegenwoordig overtuigd, door experimenten, van de fysieke en psychologische weldaden van de aanwezigheid van het dier in de instellingen. Maar het zijn niet de enige professionelen die van de aanwezigheid van gezelschapsdieren profiteren. Talrijke studies hebben aangetoond dat het dier, door de aandacht van de patiënten te trekken, bijdraagt tot de ontspannen sfeer in een instelling. De onnodige oproepen verminderen en het verplegend personeel, dat minder gevraagd wordt, blijft nu meer ter beschikking voor de gevallen die echt een interventie nodig hebben. Andere aanwezigheden, andere sfeer,...

Al zijn deze experimenten voor de intergratie van het dier in instellingen nog in volle uitbreiding, toch blijven ze momenteel nog teveel het initiatief van de Angelsaksische landen. We merken nochtans op dat vele instellingen in Frankrijk op de voet volgen. Op weg naar de geheimen die de mens en het dier harmonisch samenvoegen.



(info: o.a. Ethologia)

 

04-02-2007 om 16:28 geschreven door mailgroep

Toxoplasmose

Een eencellige parasiet, Toxoplasma gondii, veroorzaakt de zeer algemeen voorkomende infectieziekte toxoplasmose. Vrijwel alle diersoorten en de mens kunnen besmet raken.
De parasiet maakt verschillende stadia door gedurende zijn levenscyclus.
Katachtigen, wild en gedomesticeerd, zijn eindgastheer. Zij zijn de enigen waarbij een stadium van de parasiet voorkomt waarbij oöcysten (een soort eitjes) gevormd kunnen worden.
Alle andere dieren, inclusief de mens, zijn tussengastheren. Zij kunnen besmet raken met de parasiet, en de parasiet kan ook aan andere dieren overgedragen worden doordat de dieren elkaar opeten. In geen van deze tussengastheren kunnen echter oöcysten gevormd worden.
Uiteindelijk zijn de katachtigen altijd het oorspronkelijke reservoir van Toxoplasma.

Het oöcyste producerende stadium van Toxoplasma bevindt zich in de darmwand van katten. De oöcysten komen met de kattenmest in het milieu terecht, waar zij heel lang kunnen overleven.
De tussengastheer neemt de oöcysten op. Dit kan op vele manieren gebeuren : doordat voeding besmet raakt (bijvoorbeeld sla uit de moestuin), doordat men in de tuin werkt en de eitjes uit de aarde op de handen blijven zitten, doordat de eitjes in een waterreservoir terecht gekomen zijn waaruit geput wordt om voeding te bereiden of te wassen etcetera. Voornamelijk jonge katten scheiden, als ze zelf besmet zijn, enige tijd eitjes uit .
In de tussengastheer, dit kan de mens zijn, komen er uit de eitjes een soort banaanvormige eencellige vormen van de parasiet, tachyzoiet genaamd, die zich door het lichaam naar alle weefsels verspreiden. Door de afweerreactie die in het lichaam optreedt, lopen deze tachyzoïeten uiteindelijk ergens vast en er komt een kapsel omheen. Dit stadium heet een bradyzoiet. Deze bradyzoïeten vermenigvuldigen zich niet meer en blijven op hun plek. Ze kunnen jaren, tot levenslang, overleven.
Als een tussengastheer een andere tussengastheer opeet (bijvoorbeeld een vos eet een muis, of een mens eet lamsbout, biefstuk of ander vlees) dan worden deze bradyzoïeten weer ‘actief’. Het worden weer tachyzoïeten die zich in het lichaam van de volgende tussengastheer gaan verspreiden, net zo lang tot ze ergens in het weefsel vastlopen.
Alle dieren en de mens kunnen zich besmetten met deze beide vormen van de parasiet (de oöcyste die door de kat uitgescheiden wordt en de bradyzoiet in het vlees van een tussengastheer).
In uitzonderlijke gevallen kunnen ook tachyzoïeten die in de melk van lacterende dieren uitgescheiden worden voor een besmetting zorgen.

Mensen kunnen de besmetting niet op elkaar overdragen (tenzij bij transplantatie het donororgaan besmet is), BEHALVE zwangere vrouwen. Bij hen kan Toxoplasma door de placenta heen naar de ongeboren baby gaan, en daar ernstige schade aanrichten, afhankelijk van het moment in de zwangerschap waarop dit gebeurt.

Een Toxoplasma-infectie bij de mens, door opname van oöcysten of besmet vlees, wordt vaak niet opgemerkt, aangezien de infectie zelden tot ziekteverschijnselen leidt. Eventuele tekenen van infectie zijn weinig specifiek: moeheid, lusteloosheid, soms wat koorts. Bij een minder frequente vorm, die sterk doet denken aan de ziekte van Pfeiffer, worden daarnaast ook vergrote lymfeknopen gezien, evenals spierpijn, lever- en miltvergroting. Soms vertoont de patiënt een ernstiger ziektebeeld, dat is vooral het geval als er sprake is van een verminderde afweer. Ernstige oogontstekingen, longontsteking en hersenvliesontsteking kunnen dan optreden. Bij 10 procent van de Europese HIV geïnfecteerde patiënten veroorzaakt een Toxoplasma-infectie hersenabcessen en hersenontstekingen.

Infectie tijdens de zwangerschap
In principe zal bij vrouwen die al eens in hun leven (ongemerkt) met Toxoplasma besmet zijn geraakt geen besmetting van het ongeboren kind optreden. De moeder heeft antilichamen tegen de parasiet in haar bloed en de parasiet zal geen kans zien om zich in het moederlichaam te vermenigvuldigen en om door de placenta heen naar het kind gaan.
Bij een eerste infectie tijdens de zwangerschap vindt tot ongeveer 40 procent van de gevallen overdracht van moeder op kind plaats. De verschijnselen bij het kind zijn dan afhankelijk van het stadium van de zwangerschap.
Infecties vroeg in de zwangerschap leiden, gezien de kwetsbaarheid van zich ontwikkelende orgaansystemen, veelal tot ernstige afwijkingen. Een miskraam zal vaak het gevolg zijn. Bij de geboorte ziet men dan onder andere een waterhoofdje, verkalkingen in de hersenen en ontwikkelingsstoornissen (te klein hoofd, blindheid).
Latere infecties kunnen leiden tot vroeggeboorte, waarbij de baby’s heftige verschijnselen van een infectieuze ziekte hebben: koorts of instabiele temperatuur, uitslag, bloedarmoede, geelzucht en lever- en miltvergroting. Ook doodgeboorte kan ten gevolge van toxoplasmose voorkomen. Vaak is de infectie bij de geboorte echter nog niet zichtbaar. Verschijnselen kunnen dan veel later nog optreden, waarbij alsnog ernstige schade wordt veroorzaakt, met name in het oog. Ten gevolge van ontsteking en steeds verdere beschadiging van het netvlies treedt gezichtsverlies op.

Bij dieren zien we vrijwel geen symptomen ten gevolge van een Toxoplasma-infectie. Hetzelfde geldt voor katten. Een enkele keer worden wel bij jonge katjes ziekteverschijnselen gezien (diarree, hersenvliesontsteking, leverontsteking, longontsteking). Een relatief veel voorkomend probleem bij landbouwhuisdieren, met name bij schapen, is het optreden van abortus.

Allereerst moet vlees altijd goed gaar worden gegeten want hitte maakt bradyzoïeten onschadelijk. Verder moet men vermijden dat katten kunnen komen op plaatsen waar veel kinderen spelen (door bijvoorbeeld een deksel op de zandbak te leggen). Was groenten en fruit (uit eigen tuin) altijd heel goed en draag handschoenen bij het tuinieren.
De kattenbak dient iedere dag schoongemaakt te worden (de eitjes worden pas na 48 uur infectieus).
Zwangere vrouwen kunnen beter geen kattenbakken verschonen. Was altijd goed de handen na contact met aarde, zand, vuil, stro of kuilvoer.
Zorg voor een perfecte hygiëne rond het afkalven of rond de geboorte (of abortus) van geitjes en lammetjes: zorg dat eventuele bezoekers niet te dichtbij komen, draag beschermende kleding (ook lange plastic handschoenen), vermijd contact tussen handen en gezicht.

  In samenwerking met dierenartsen en klinieken

04-02-2007 om 15:54 geschreven door mailgroep

04-02-2007 om 14:55 geschreven door mailgroep

03-02-2007 om 20:27 geschreven door mailgroep

Vasten Voor je hond – Gezond?

Hoe snel kan je je hond zuiveren van de minderwaardige voeding die hij jaren verorberde? Ben jij een van de hondeneigenaars die occasioneel toelaat dat je hond mee geniet van de tafelrestjes of van je eigen – weinig gezond- dieet, zoals hamburgers, hot dogs, broodbeleg, half vochtige hondenvoeding en suikerige hondensnackjes? Wist je dat heel veel van deze zaken heel veel giftige stoffen bevatten zoals nitraten, nitrieten, aldehyde en andere geassorteerde schadelijke additieven ? Dat in vele van deze producten de schadelijke ingrediënten er voor zorgen dat de pancreasenzymen van uw hond snel worden uitgeput? Al eens gedacht aan een vastenperiode om je geliefde viervoeter te zuiveren van al deze narigheid ? We geven je alvast enkel tips waarmee je op weg kan. Lang gekookt vlees heeft bijna geen voedzame stoffen meer in zich en heeft dus geen enkel nutritief nut voor je hond. Zonder de nodige pancreasenzymen ( die nodig zijn om het vlees te verteren) zal de voeding rotten wat kan leiden tot pancreatitis of vergiftiging. Als het systeem echt niks kan aanvangen met de aangeboden voedingstoffen is het dus beter om helemaal geen voedsel op te nemen. Het lichaam zal dan zichzelf beginnen voeden op de opgebouwde reserves om in leven te blijven en het dier zal dus snel gewicht en tonus ( spierstrekking) verliezen ondanks het voldoende aangeboden voedsel. In geval van malingante tumoren ( kwaadaardig) zal het lichaam dus de tumor blijven voeden ten koste van de eigen spieropbouw. Op deze manier groeit de tumor naar grotere proportie en zal het lichaam dehydrateren zoals een gedroogde pruim. Conclusie van dit verhaal : Indien je vermoedt dat je dier ziek is, ga hem dan niet volstoppen met hoog kwalitatieve voeding om op krachten te komen !! Deze reactie zal enkel tot gevolg hebben dat het lichaam verder aftakelt. Het wegnemen van de voeding voor een dag of langer zal echter een revitalisatie van het lichaam ten goede komen. Op deze manier krijgt het lichaam de kans om de verzwakking te overwinnen zonder meer energie te gaan verspelen aan verdere nutteloze voedselverbranding. Nu de spijsverteringsorganen zich niet meer moeten bezighouden met het normale verteringsproces hebben ze meer tijd om alle afval uit het lichaam te verwijderen. Een vastenperiode is dus de meest natuurlijke manier om het hondenlichaam te zuiveren van alle afval of giftige stoffen en dit tot in de kleinste cellen. Cellen die verdrinken in giftige afvalstoffen hebben nml geen capaciteit meer om voedingstoffen op te nemen. Het proces waarbij het lichaam afvalstoffen begint te verwijderen noemen we autolyse. Het is een zeer krachtig proces dat zelfs in staat is om sommige types van tumoren en cysten te absorberen in een zeer geleidelijk purificatiegebeuren. Als je echter een ouder hond hebt kan het zijn dat na de jaren het aantal enzymen fel is afgenomen en dat je op een of andere manier enzymen zal moeten toevoegen om de bestaand “stock “een beetje te helpen . Raadpleeg hiervoor steeds een dierenarts en ga zeker niet zelf experimenteren ! Deze enzymentoevoegingen zullen de krachten versterken om proteïnen,vetten en koolhydraten te verteren en het metabolisme van de voeding te verbeteren. Pancreasenzymen zullen het slappe verteringsproces weer op weg helpen en er voor zorgen dat het veel efficiënter zal gaan functioneren. Door de toevoeging van deze enzymen zal het proces dus veel harmonieuzer worden en alle overtollige enzymen zullen verder blijven zorgen voor een grondige opkuis van alle nog resterende afval.

Diabetes komt evenveel voor bij honden als bij hun baasjes.

Vele hondeneigenaars staan ervan verbaasd dat ook hun viervoeters soms diabetespatiënt kunnen worden. Graag overlopen we even een aantal maatregelen waarmee je alvast preventief kan optreden of je diabetes hond een beter leven kan bezorgen. Diabetes komt meestal voor bij honden tussen 7 en 9 jaar oud maar ook heel veel honden met overgewicht worden aangetast. Bijna 70% van de diabetespatiënten zijn niet-gesteriliseerde teven waarmee direct is aangegeven dat het steriliseren van je hond ook een aantal positieve aspecten kan hebben. Diabetes is het gevolg van de onmacht van het lichaam om het niveau van glucose ( suiker) in het bloed op een ordentelijk peil te houden. In de meeste gevallen zijn heel duidelijke signalen terug te vinden in het ziektebeeld : de hond zal meer drinken, eten, gewicht verliezen en meer urineren dan normaal. Ondanks zijn alerte en lucide verschijning in de beginfase van het ziekteproces. Naderhand veranderd het beeld naar een meer depressiever gedrag en een vermindering in eetlust. De honden worden dan ziek en dehydrateren. Indien men hier niet gaat behandelen resulteert dit in nierfalen, coma en dood door dehydratatie. Op dit ogenblik is er geen genezing van diabetes mogelijk, maar het kan zeker goed onder controle worden gehouden mist een strikt dieet, regelmatige beweging en dagelijkse insuline inspuitingen. Eens diabetes is vastgesteld zal men de therapie aanpassen aan de ernst van de aandoening, maar het staat vast dat het juiste dieet een essentieel onderdeel zal vormen. Het dieet van de meeste honden zal bestaan uit een juiste balans tussen proteïnen koolhydraten, vet en vezels. Commerciële diëten zijn meestal beter dan eigen brouwsels. En natuurlijk zijn calorierijke tussendoortjes niet toegelaten zonder akkoord van uw dierenarts. Sommige patiënten hebben echter een tweede inspuiting per dag nodig maar meeste baasjes kunnen dit eenvoudigweg zelf toedienen. Een volledig dieetplan, alle benodigdheden en instructies zullen u zeker door uw dierenarts worden aangereikt. Zo’n diabetes set bestaat uit een gedetailleerde instructie, kaartjes om de testgegevens aan te tekenen, teststripjes( deze geven via kleurindicatie aan hoe hoog het suikergehalte is ) speciale insuline naalden ( zeer dun) en een volledige dosis insuline tot aan de volgend checkup. Meestal worden de baasjes opgeleid in het geven van de inspuitingen door dierenarts of zijn assistente. In heel het traject is het bijzonder belangrijk dat de dierenarts en het baasje goed samenwerken zodat steeds elke vraag of onwetendheid kan behandeld worden en er geen misverstanden kunnen ontstaan in het arbeidsintensief proces.

De iCare gewichtsenquête !

Heb jij er al bij stilgestaan of je hond overgewicht heeft? Wellicht heb je nog nooit een grondige controle gedaan van je hond . Dan kan je dit nu alvast goedmaken . Check de conditie van je hond via onze BODY CHECK TEST en stuur ons een mailtje met het resultaat. Deze test wordt ook door een aantal dierenartsen gebruikt. Je maakt kans om een van de 10 gratis iCare lidmaatschappen te winnen. Hoe ga je te werk? Je gaat naar bijgevoegde link en voert de bodycheck uit: http://www.icare-web.be/docs/doc1.doc Daarna stuur je een mailtje naar wedstrijd@icare-web.be met vermelding van het ras van je hond , zijn leeftijd en de score die je hem toekende ( scores van 1 tot 9 volgens de checkup) Uit alle inzendingen kiezen we op 15 maart 2007 een winnaar die zomaar een waardevol iCare lidmaatschap cadeau krijgt ! Meespelen kost dus weinig moeite en ook je hond zal er goed bij varen!

 

03-02-2007 om 14:27 geschreven door mailgroep

volgen artikel is  > > > >    Krabpalen en klimmeubelen.

 

03-02-2007 om 14:25 geschreven door mailgroep

• Katten houden niet van drukte;
  Als u een huis vol visite heeft, dan kruipt een kat weg. Hij is dan niet bang, hij wil gewoon met rust gelaten worden. Vaak wint zijn nieuwsgierigheid het en komt hij wel tevoorschijn om kennis te maken;
• Katten houden van regelmaat;
  Katten zullen u waarschuwen, wanneer het tijd is om op te staan of wanneer etenstijd is aangebroken;
• Katten zijn dieren die het liefst op dezelfde plaats blijven;
  Op vakantie gaan, of meegenomen worden in de caravan is voor alle katten een verschrikking. Hoewel er katten bestaan die zich meer hechten aan de baas dan aan de plaats zullen alle katten er de voorkeur aan geven met de vakantie thuis te blijven en verzorgd te worden door een bekende.
  

Waardoor wordt het gedrag bepaald?

Katten zijn dieren die in eerste instantie op hun oren en ogen vertrouwen en pas in tweede instantie op hun neus. Hierin zijn ze dus duidelijk anders dan een hond.
Een uitzondering op die regels is het zicht op korte afstand. Het best kun je dat zien, wanneer je vlak bij de kat een kattensnoepje neerlegt. Zijn ogen zijn ongeschikt om te kijken op korte afstand en hij zal het snoepje dan ook zoeken met zijn neus.
Het gedrag van de kat wordt dus bepaald door de manier, waarop hij zijn zintuigen gebruikt.
Wij zullen ons beperken tot het bespreken van sociale gedragingen van katten onderling en in relatie tot de mens.

Geurvlaggen.

Merkwaardig genoeg speelt bij sociaal gedrag de neus een veel belangrijkere rol dan bij de jacht.
Katten laten dan ook op veel manier zien, dat zij er zijn door middel van zogenaamde geurvlaggen:

• Zowel poezen als katers sproeien;
• In de voetzooltjes van de voorpoten zitten zweetkliertjes. Bij het scherpen van de nagels, laten zij dan ook geurstoffen achter;
• Op de kop zitten verscheidene geurkliertjes. Het zogenaamde kopjes geven zorgt weer voor geurmerken;
• Het strijken met de flanken langs de benen van de eigenaar laat ook geurmerken achter;
• Ook de manier waarop de kat al of niet zijn ontlasting onderkrabt en dus in meer of mindere mate laat blijken dat hij er geweest is heeft een sociale functie, met name voor de rangorde;
• Onder de staart zit een belangrijke geurklier. Die zorgt voor belangrijke informatie bij de ontlasting. U mag het als een groot compliment beschouwen, als de kat zijn achterwerk naar u toedraait. Hij wil u dan laten ruiken. De meeste mensen zullen dit echter nalaten.....

Het zal duidelijk zijn, dat katten en mensen heel anders denken over welke geurvlag gewenst is. Voor zover wij de geuren kunnen ruiken, ervaren wij die geuren altijd als onaangenaam.
Ook de manier, waarop zij de geuren overbrengen kan voor een probleem zorgen: als een kat de krullen van de trap krabt, is dat een teken, dat hij zich thuis voelt bij u. Voor hem is dat normaal gedrag. Voor de mens is dat in veel gevallen onaanvaardbaar.
Het zogenaamde kopjes geven daarentegen wordt door de mens als aangenaam ervaren.

Groepen.

Huiskatten vormen, als zij met meerdere katten samenwonen, familiegroepen. Het is een vergissing om te denken, dat katten solitaire dieren zijn. Dieren, die tot dezelfde groep behoren begroeten elkaar met het bekende "prrrrt", zij snuffelen aan elkaars neus, halen informatie van elkaars achterwerk en brengen elkaars geur over, door langs elkaar heen te strijken. Zodoende bevestigen ze, dat zij bij elkaar horen. Niets is een gezelliger gezicht dan 2 katten die tegen elkaar aan liggen te slapen of die elkaar wassen.

Rangorde.

Overal waar groepen katten samenleven, speelt rangorde een rol.
Eerst moeten we vaststellen, dat als er al een "hoofd-kat" zou zijn, die positie afhankelijk is van tijd, plaats, humeur, jaargetijde, aanwezigheid van andere katten en tal van andere factoren. Zo kan het zijn, dat een kat de baas is op een bepaalde slaapplek en iedereen wegjaagt, maar op een andere plek is hij de ondergeschikte. Behalve 's ochtends, dan is zijn vriendinnetje de baas op zijn slaapplaats....
Overigens is de rang van een kater iets gemakkelijker te bepalen aan de hand van zijn territorium. Het spreekt echter vanzelf, dat wanneer hij gecastreerd wordt, zijn positie onmiddellijk naar beneden zal tuimelen. Een castratie is daarom geen kleinigheid. Het heeft grote gevolgen voor zijn sociale leven. Dit geldt overigens ook voor poezen. Een poes met een nestje heeft een zeer hoge sociale status in een groep en haar positie duikelt, wanneer zij gecastreerd wordt.
Bekendheid met de omgeving levert ook een stevige sociale positie op. En daar kan je gebruik van maken bij de introductie van een nieuwe kat. Je sluit de nieuweling bijvoorbeeld een weekje op in een bepaalde kamer. Zodoende kunnen andere katten er niet bij en ontstaat voor de nieuweling een territorium, dat hij erg goed kent. Daar zal hij veilig zijn en de baas zijn. Als u dan ook voor voldoende schuilplaatsen zorgt, zal hij in zijn eigen tempo kunnen wennen aan andere katten, als de deur open gaat.

< in samenwerking met  dierenasielen>

 

03-02-2007 om 14:23 geschreven door mailgroep

Als een muis een kat uitlacht, is er een holletje in de buurt.
(Nigeriaanse uitdrukking)

Een kat heeft 40 miljoen haren : 5 miljoen op de rug, 10 miljoen op de buik en 25 miljoen op je bankstel.(Midas Dekkers)

Katten hechten zich niet zo erg aan mensen, behalve als je nylonkousen aan hebt.(Onbekend)

De dromen van de kat zijn met muizen gevuld. (Arabisch gezegde)

Het is toch wel grappig dat honden en katten de mens beter kennen dan dat de mens zichzelf kent.(Eleanor H. Porter)

Zelfs de allerkleinste kat is al een meesterwerk.(Leonardo da Vinci)

Alle honden en katten, zijn rijk aan deugd en talent, maar de hond heeft een talent te veel: hij laat zich dresseren. En hij heeft een deugd te weinig: hij is een dier zonder geheimen.(Erich Kästner)

Katten bereiken moeiteloos wat wij mensen niet kunnen: door het leven gaan zonder lawaai te maken.(Ernest Hemingway)

Mijn man is bij me weg. De kat was allergisch.(Onbekend)

Alleen kattenliefhebbers kennen het genot van muzikale kruiken in bed, die nooit afkoelen! (Susanne Millen)

Een mens moet hard werken om te zorgen dat een deel van zijn persoonlijkheid blijft bestaan. Voor een kat is het zo makkelijk, hij hoeft alleen maar te plassen en zijn aanwezigheid is er nog voor jaren op regenachtige dagen. (Albert Einstein)

02-02-2007 om 16:51 geschreven door mailgroep

Hier een lijstje waar je kan kijken wat je totem dier- plant- of edelsteen is, als je op het plaatje klikt krijg je een grotere versie te zienl

02-02-2007 om 15:17 geschreven door mailgroep

Hoe wordt de diagnose huidmijt gesteld?

Als Uw huisdier last heeft van jeuk of als er huidklachten zijn dan vindt er meestal een diep huidafkrabsel plaats: met een steriel operatiemesje wordt op 3 verschillende plekken de huid zodanig afgekrabt tot er een schaafwondje ontstaat.
Dit afkrabsel wordt onder de microscoop bekeken.
Als er het vermoeden is dat uw huisdier last heeft van de Cheyletiella mijt dan wordt er een oppervlakkig huidmonster genomen: door middel van plakband, stofzuigermethode of door een druppeltje olie op de huid aan te brengen en vervolgens weer af te krabben wordt de oppervlakte van de huid onder de microscoop bekeken.
Ook al wordt er geen mijt gevonden in het afkrabsel dan kan soms toch de diagnose huidmijt worden gesteld. Dit gebeurt aan de hand van het klinisch beeld : waar is als eerste de jeuk ontstaan, wat zijn nu de jeuk plekken, hoe ziet de huid eruit, hebben andere huisdieren of mensen ook last van jeuk?

Welke mijten zijn er en hoe worden ze behandeld?

Cheyletiella

Deze mijt komt voornamelijk bij jonge dieren voor en leeft op de huid. Vaak worden ze al in het nest besmet, soms vindt de besmetting op shows plaats.
Bij ons kan deze mijt rode jeukende vlekjes op onze huid veroorzaken. Symptomen: voornamelijk op de rug lichte schilvering, jeuk varieerd.

komt voor bij: honden (Sarcoptes scabiei ) en wordt zelden op de kat gezien.

Ook wel jonge hondenschurft genoemd. Deze mijt komt met name bij jonge honden voor en leeft in én op de huid. Ze worden meestal al in het nest met deze mijt besmet.
Bij de mens kan de mijt rode vlekjes op armen en buik veroorzaken (zoönose).
Sarcoptes wordt vastgesteld d.m.v. een diep huidafkrabsel vastgesteld.

Symptomen: veel jeuk, rode huid en huidontstekingen. De klachten beginnen meestal aan de kop (oren!), poten en de onderkant van de buik.
Behandeling: 1 maal per week een injectie gedurende 3 weken. Eventuele huid-ontstekingen worden met een antibioticumkuur behandeld. Deze injectie mag niet gegeven worden aan collie's en collie-kruisingen. Wassen met een speciale shampoo heeft helaas niet altijd het gewenste resultaat.
Er is ook een nieuw middel tegen hondenschurft: stronghold, door een simpel pipetje in de nekvel aan te brengen wordt de mijt gedood.

Demodex

Komt voor bij: honden (Demodex canis) , en katten (Demodex cati, zeer zeldzaam)

Helaas nemen niet alle fokkers deze waarschuwing ter harte!
Met name bij de Bulldog-achtigen wordt deze mijt helaas vaak vastgesteld. Deze mijt is niet besmettelijk voor de mens.
De besmetting met deze mijt vindt meestal al plaats in het nest.
Aangezien deze mijt het gevolg is van een aangeboren afwijking van de afweer is deze mijt niet altijd goed te bestrijden.
De mijt leeft met name in de haarfollikels en wordt d.m.v. een diep huidafkrabsel aangetoond De mijt kan zich op 2 manieren uiten:

1) de schilverige en (meestal) locale vorm. Deze vorm jeukt meestal niet erg. De klachten beginnen meestal met enkele plekjes aan de poten of de kop.
Bij deze vorm is er een genezingskans van 90%.De resterende 10 % gaat over op:
2) de puistige en meestal gegeneraliseerde vorm. Deze vorm jeukt erg en de hond/kat voelt zich beroert eronder. De klachten beginnen meestal over het hele lichaam.
Deze vorm heeft een slechte prognose. Ondanks behandelingen treedt er vaak slechts tijdelijke verbetering op.
behandeling: deze bestaat uit scheren (alleen bij langharige honden/ katten).
Vervolgens wassen met een shampoo die de haarfollikels goed schoonmaakt.
Daarna verschillende keren wassen met de mijtdodende shampoo Ectodex (c) totdat de huidafkrabsels negatief zijn. Bij hardnekkige gevallen kan soms een aanvullende behandeling met de tekenband Preventic nuttig zijn.Ook zogenaamde T-cel stimulerende medicijnen kunnen hulpzaam zijn. De aanwezige huidontstekingen worden met een speciale antibioticum kuur behandeld.

Notoedres cati

komt voor: bij katten en konijnen

Deze zeldzame mijt is zeer besmettelijke is voor katten en konijnen. Door direct contact kan ook de hond en de mens (zoönose) besmet raken.
Symptomen: sterke huidschilvering gepaard gaande met veel jeuk. Voornamelijk op kop en poten.
De mijt wordt vastgesteld met behulp van een diep huidafkrabsel.
Behandeling: alle katten en konijnen moeten behandeld worden. De schilvers moeten weggewassen worden en vervolgens worden alle dieren 2 maal met een injectie behandeld. De behandeling slaat meestal goed aan.

 

02-02-2007 om 12:18 geschreven door mailgroep

FIV : een vreselijke ziekte bij de kat

Wat is FIV nou precies  ?

FIV (Feline Immunodeficiëntie Virus) is een vrij recent ontdekt virus dat behoort tot de retrovirussen en de ziekte veroorzaakt dat in de volksmond 'kattenaids ' wordt genoemd. Het behoort tot dezelfde familie als het leukosevirus (FeLV).

Het behoort tot de de subfamilie van de lentivirussen, tesamen met virussen die longontstekingen bij schapen veroorzaken, bloedarmoede bij paarden, artrose en hersenontsteking bij geiten, en AIDS bij de mens.

Het feit dat men spreekt over een virus, maakt dat deze ziekte dus besmettelijk is tussen katten onderling.

Hoe wordt FIV verspreid  ?

De voornaamste manier van verspreiding is via bijtwonden (speeksel-bloed, of bloed-bloed contact). Zo valt het op dat intacte katers die vrij rond lopen (dus vaak vechten en dekken) het meest aangetast zijn met het virus. Men heeft onderzocht dat een gewoon kontakt tussen katten weinig of niet verantwoordelijk is voor de verspreiding van het virus. Infectie van kittens is mogelijk via hun aangetaste moeder. Ook is sexueel kontakt een mogelijke oorzaak van virusverspreiding.

Hoe tast het virus de kat aan  ?

Na de initiële infectie, gaat het virus naar de plaatselijke lymfeknopen, waar het zich vermenigvuldigt in bepaalde witte bloedcellen, de lymfocyten. Van daaruit verspreidt het virus zich naar andere lymfeklieren in het lichaam, wat resulteert in een algemene lymfeklieraandoening met opzetten van de klieren tot gevolg. Dit stadium van de ziekte gaat meestal aan het oog van de eigenaar voorbij, tenzij de klieren drastisch vergroot zijn of het dier serieuze koortsopstoten doormaakt.

Later (dit kunnen dagen, maar eventueel ook weken of maanden later zijn) krijgt de kat koorts en bij bloedname ziet men een verlaagd aantal witte bloedcellen. Het zijn voornamelijk de neutrofielen van de witte bloedcellen die lager in aantal geworden zijn  : deze neutrofielen beschermen de kat tegen bacteriële infecties. Daardoor wordt de kat zeer gevoelig voor banale infecties en sukkelt het dier van de ene infectie in de andere, bv. frequent optredende keelontstekingen. Ook een verlaging van de rode bloedcellen wordt opgemerkt  : dit noemt men anemie of bloedarmoede. Deze vermindering in bloedcellen te wijten is aan verminderde celproductie in het beenmerg.

De kat kan tot jaren na de besmetting perfect gezond lijken, tot op zekere dag er vage symptomen beginnen op te vallen. Door de verminderde weerstand kan de kat zich niet beschermen tegen infecties. Bacteriën, virussen en schimmels die tot dan onschadelijk waren voor gezonde katten, worden nu levensbedreigend voor een immunodeficiënte (verminderde afweer) kat. Het zijn deze secundaire besmettingen die verantwoordelijk zijn voor de meeste klinische symptomen die gepaard gaan met een FIV besmetting.

Wat zijn dan de symptomen van FIV  ?

De klinische symptomen van FIV zijn heel wisselend en vaag, omdat er een heleboel secundaire infecties kunnen plaatsvinden in de kat. Gewoonlijk zijn lusteloosheid en een doffe vacht de enige symptomen om aan te duiden dat er iets mis is met de kat. Een temperatuursstijging boven de 39.5  °C is dikwijls aanwezig in een later stadium van de infectie en kan zelfs veel hoger liggen.

Een veel voorkomende klacht is een verlies van eetlust, of pijn bij het eten doordat het tandvlees en de mondholte ontstoken zijn. Chronische en terugkomende infecties van de huid, blaas en bovenste luchtwegen worden ook dikwijls gezien. Een ander frequent probleem is aanhoudende diarree door langdurige ontsteking van de darm. Abortus of het niet kunnen drachtig worden bij kweekkatinnen valt op. Sommige katten vertonen epilepsie-aanvallen, of andere neurologsiche symptomen.

De meeste katten hebben dus een voorgeschiedenis van regelmatig ziek zijn achter de rug. Men ziet bij dit wisselend ziek en gezond zijn, ook een stijging en daling van de witte en rode bloedcellen. Bij elke nieuwe periode van ziek zijn, zakken de bloedcellen steeds verder weg naar lagere waarden.

Hoe wordt de diagnose gesteld  ?

Diagnose van FIV is gebaseerd op de voorgeschiedenis van de kat, de symptomen en onderzoek van bloed (de FIV-antistoffentest). Een postieve test toont aan dat de kat besmet is met FIV en dus op zijn beurt andere katten kan aantasten. De eerste drie maanden van een besmetting kan men een negatieve FIV test hebben  !

Wat kan men doen als de kat besmet is met FIV  ?

Het virus zelf kan men niet afdoden. De behandeling is louter palliatief, maar uiteindelijk zal het dier sterven aan de gevolgen van de virus-infectie. Geregeld gebruik van antibiotica om de secundaire bacteriële infecties onder controle te houden is noodzakelijk.

Ondersteunende verzorging zoals intraveneuze baxters, bloedtransfusies en hoog calorische voedingssupplementen zijn dikwijls vereist. Behandelingen met interferon-injecties kunnen de evolutie van de ziekte vertragen en de levenskwaliteit van de patiënt verbeteren. In sommige gevallen wordt ook cortisone toegediend. Anabolica helpen gewichtsverlies en wegkwijnen te vertragen. Medicatie om de algemene afweer te verhogen zijn ten zeerste op zijn plaats.

Kan de kat beschermd worden tegen FIV  ?

In de States is een vaccin beschikbaar. Dus hopen we binnenkort ook in Europa van het vaccin gebruik te kunnen maken. Binnenshuis levende katten lopen geen risico om met het virus besmet te worden. Natuurlijk altijd opletten wanneer er nieuwe dieren in huis worden gebracht  : de nieuwelingen eerst laten testen  !

Buitenlopende dieren moet men castreren om zo de kans op gevechten te minderen en moet men 's nachts binnen houden, omdat de meeste gevechten toch 's nachts plaats grijpen. Catteries moeten regelmatig testen en hun positieve katten uit de groep halen. Elke nieuwe kat dient getest te worden alvorens ze in de cattery binnen te laten  ! Dieren die ter dekking gaan of dekkingen doen, moeten regelmatig gecontroleerd worden met de bloedtest.

Kunnen mensen besmet worden met het virus  ?

Tot op heden is het de overtuiging van de wetenschappers dat het virus diersoortspecifiek is en aldus enkel katten aantast. Risicopersonen, zoals dierenartsen en eigenaars van FIV positieve katten, hebben tot op heden nog geen infectie opgedaan.

In samenwerking met dierenartsen en klinieken

 

01-02-2007 om 15:59 geschreven door mailgroep

De Kikker



Die gladde, glazen
Knikkertjes,
Zijn eitjes van de kikkertjes.
Ze drijven zomaar
In het riet.
Een nestje heeft
De kikker niet.
En weet je, wat het gekste is?
Wel, uit zo'n eitje komt…..
Een vis!
Die krijgt al gauw
Een dikke kop.
Wat zeg je wel
Van zo'n slokop?
En toch is hij
Nog niet tevree.
Hij krijgt vier pootjes,
Twee aan twee.
Zijn staart gaat weg.
Is dat niet raar?
En dan pas is
De kikker klaar.

( Lientje bij de kabouters, Koert Zwerver)

                                                 

01-02-2007 om 15:53 geschreven door mailgroep

DE MUIS

Het  in de stal zag een muis

Wat zoek jij hier? vroeg paard.

Een nieuw huisje zei de
Wel dan zit u hier goed,

Kies maar een hoek.

Joepie riep het
Een vriendje erbij.

Hip hip riep de
Hoera, blafte  de
En nam z’n kluif in de mond.

Dat was buiten de waard gerekend

Een muis, dat is vervelend.

Dus ging hij naar de markt

En kocht er een
Een kat om te jagen

Hij zou dat muisje eens plagen.

Maar de kat die wou niet jagen

En de waard, hij bleef maar klagen.

Over de muis in zijn huis.

Geschreven door Patsy

10 januari 2007.

31-01-2007 om 18:49 geschreven door mailgroep

WOELMUIZEN

Wij hebben nogal last van woelmuizen in de tuin, deze beesten maken ontzettend lange gangenstelsel en zorgen voor behoorlijke verzakkingen onder gras en borders. Wat is nu een goede manier om deze beesten uit de tuin te verdrijven ? We hebben de tuinslang al eens in een tunnel gestopt maar dat had geen effect, en we gebruiken liever geen gif.

31-01-2007 om 18:27 geschreven door mailgroep

Afleren van ongewenst blaffen van uw hond

Er zijn zoveel burenruzies over het blaffen van honden. Blaffende honden kunnen hun eigenaren gek maken en voor veel overlast in de buurt zorgen. Dat blaffen vervelend is weten we allemaal, maar waarom blaffen honden eigenlijk? En wat is er aan te doen?

Honden gebruiken in plaats van taal, allerlei andere vocale manieren om te communiceren. Blaffen is daar een voorbeeld van; het is voor een hond voornamelijk een manier om te waarschuwen. Honden blaffen over het algemeen om de volgende redenen:

• Ze willen de andere leden van de roedel alarmeren voor gevaar
• Ze willen hun behoeftes uiten;
  
• Ze willen een reactie van de mensen om hun heen;
  
• Ze zijn hun terrein aan het verkennen.

Dàt uw hond af en toe blaft, is dus vrij normaal. Uw hond moet echter wel aangemoedigd worden om te blaffen op het juiste moment en op het juiste tijdstip, bijvoorbeeld om inbrekers bang te maken. Overlast veroorzaken met blaffen is totaal iets anders dan blaffen zoals een hond normaal gesproken doet.

Er zijn meestal verschillende redenen waarom storend blaffen voorkomt. Als uw hond gevangen zit achter een obstakel, zoals een hek, waardoor hij u niet kan zien en hij wordt geprikkeld door iets of iemand die hij kan ruiken of horen, dan kan hij ongepast gaan blaffen. Gelijk aan de frustratie van een obstakel zal uw hond ook willen blaffen als hij van achter het raam naar mensen kijkt die voorbij komen lopen. Isolatie en verlatingsangst zijn waarschijnlijk de belangrijkste redenen waarom honden ongepast blaffen. Ze krijgen angstaanvallen doordat ze alleen gelaten worden

De meeste honden die op ongepaste tijden blaffen zijn beloond voor hun buitensporige geblaf, door:

• Hem te aaien of hem vast te houden, zodat hij kalmeert;
  
• Schreeuwen of terugblaffen naar de hond;
  
• Hem iets geven wat hij wil, zoals vrijheid of koekjes.

Om het overmatig blaffen te stoppen is het dus erg belangrijk dit gedrag in ieder geval nooit te belonen. Maar wat moet u dan wel doen?

Terechtwijzen: Uw hond moet weten dat zijn gedrag niet gewenst is. U kunt korte commando's gebruiken, zoals ¨Foei¨,¨Stil¨ of ¨Stop¨ voor uw probleemblaffer. Zorg ervoor dat u de aandacht van uw hond heeft voor u het commando gebruikt. Het is ook belangrijk dat hij ophoudt met blaffen wanneer u het commando zegt, zodat u hem weg kunt slepen van wat zijn blaffen veroorzaakt terwijl u het commando herhaalt.

Rekening houden met de omgeving van uw hond , aangezien dingen als luide actie films hem naar de rand drijven en dan wordt elk excuus om te blaffen aangegrepen. Kalmerende omgevingen helpen uw hond tot rust te komen en zorgen ervoor dat hij niet bij het minste of geringste gaat blaffen.

Negeren: Als een jonge hond aan het blaffen is vanwege verlatingsangst negeer hem dan tot hij ophoudt met blaffen. Ga naar hem toe als hij stil is en geef hem een compliment. Dit zorgt ervoor dat hij leert dat hij niet zou moeten blaffen. Als u naar hem toegaat terwijl hij blaft dan legt hij de link tussen het blaffen met uw aanwezigheid. Hem laten stoppen met blaffen wordt dan erg lastig.

4 stappen anti-blafmethode: Dit programma kan erg effectief zijn, maar het vraagt wel een hoge mate van consistentie en toepassing door alle familieleden, wil het ook echt werken.

Het programma bestaat uit de volgende vier stappen:

1. Zorg dat alles wat het blaffen van uw hond kan veroorzaken niet meer in de buurt is. Dit kan lastig zijn, maar u kunt bijvoorbeeld zijn toegang tot familieleden beperken of hem alleen maar bij één tegelijk in de buurt laten.
   
   
2. Zorg ervoor dat wanneer hij begint met blaffen dat IEDEREEN hem negeert. Ga hem NIET aaien, tegen hem praten, belonen, etc. Naast blaffen moet u er ook voor zorgen dat u niet reageert op wat voor geluiden (zoals huilen, grommen, etc.) hij ook maakt. Als u weinig succes heeft met deze methode na twee weken tijd, gebruik dan stap 4.
   
   
3. Zorg dat goed en stil gedrag u opvalt en beloon dit ook. Complimenteer en aai hem wanneer hij stil is bij de kinderen. Geef hem alleen dit soort aandacht als hij er niet om vraagt.
   
   
4. Betrap hem terwijl hij blaft. Zodra hij begint, spuit hem dan nat met een waterpistool en zeg: ¨Foei¨.

Als u meer oplossingen wilt voor andere veelvoorkomende hondenproblemen of als u informatie wilt over training en opvoeding, kijk dan op www.hondtraining.com

Hondtraining.com
DN 26/01/2007

31-01-2007 om 18:22 geschreven door mailgroep

New Forest Pony

bron: Stutteri Elmholt (DK) - Pedro NFH 104
 
De New Forest pony dankt zijn naam aan 'het nieuwe bos' een natuurreservaat in zuid-west Engeland, 'the New Forest'. Een gebied gelegen tussen Southhampton en Bournemouth.
De pony's werden van oudsher hier min of meer wild gehouden en ook nu nog zijn er kuddes in deze gebieden te vinden. Het natuurgebied bestaat uit heide, bebossing en moerassen.
De New Forest pony werd voornamelijk gebruikt als trekkracht in de landbouw en aangespannen voor het vervoer van mensen. De voordelen van pony's in het algemeen werd bijzonder gewaardeerd; ze gaan lang mee, zijn niet al te groot en sterk en vast ter been. Eigenschappen die de New Forester wel bekend zijn. Doch zoals het met alle paard- achtigen verging, raakte het werk verloren door de toenemende mechanisering. De New Forest pony werd steeds vaker als rij- en sportpony ingezet en door zijn geweldige karakter en veelzijdigheid niet zonder succes.
In 1957 werden de eerste New Forest pony's in Nederland geïmporteerd.  Ze moesten vooral aan de vraag van geschikte kinderrijpony voldoen want tot dan werd er voor kinderen slechts de 'vaak te kleine' Shetlander gebruikt.  De New Forest beschikte over een goede maat en een betrouwbaar karakter. In datzelfde jaar werd ook het Stamboek opgericht. Door een ongelooflijk enthousiaste inzet en het op bijzonder korte termijn geven van prachtige demonstraties werd de New Forest pony in Nederland reuze populair. De vereniging maakte dan ook een sterke groei.
 

bron: Stutteri Elmholt (DK) - Pedro NFH 104
 

 

Rasstandaard

Het lichaam staat in het rechthoekstype, hetgeen wil zeggen:  van de zijkant gezien vormen de lijnen langs boeg, rug, billen en de bodem een rechthoek. Het totaalbeeld moet een sterk gebouwde pony geven.
Het beenwerk is stevig en mag niet te fijn zijn.
Het hoofd is niet te groot, met pony-uitstraling, een breed voorhoofd en vriendelijke ogen.
De hals is rond, over het algemeen iets kort maar hij mag niet te zwaar zijn.
Een New Forest pony is van nature sober en kan (mits hij dat gewend is) het hele jaar door buiten blijven. Daar de pony veel in de sport wordt gebruikt is het begrijpelijk, dat er qua voedsel en onderdak andere regels gelden.   
Bij de schofthoogte maakt men onderscheid in twee types, al moet men dat type niet letterlijk nemen. Volwassen pony's met een stokmaat onder 1.37 m vallen in de kleine maat, pony's van 1.37 tot en met 1.48 m vallen in de grote maat.
Alle kleuren, behalve bont, zijn toegestaan.
 

bron: Stutteri Elmholt (DK) - Parks Tambour NFH 99

Het gebruik

De New Forest pony is door zijn betrouwbare karakter enorm geschikt als kinderrijpony. Doch de veelzijdigheid die dit ras kent is bijzonder groot. Op hoog niveau draait de pony goed mee in zowel dressuur, springen, samengesteld als wel het aangespannen rijden op recreatief en wedstrijdniveau. Een top sportpony van alle tijden! New Foresters worden zelfs, niet zonder succes, gebruikt in de western sport, polo wedstrijden en in de gehandicapten sport.
 

bron: Stutteri Stegstedgård (DK)
Malibu II NFH 100

bron: The New Forest Pony & Cattle Society (UK)
'Rodlease Fantasia' tijdens de cross country
 

bron: The New Forest Pony & Cattle Society (UK)
'Newholme Lucinda' & 'Clayhill Stans Folly'
in Tandem aanspanning
 

bron: The New Forest Pony & Cattle Society (UK)
'Silverlea Jack Flash' tijdens een Polo wedstrijd

Fokkerij

De fokkerij van New Forest pony's is een serieuze aangelegenheid. Het Nederlandse stamboek is een gesloten stamboek, een hulpstamboek kent men niet. Het stamboek organiseert jaarlijks 6 regionale en 1 centrale merrie keuring. Daarnaast is er een jonge hengsten keuring en een centrale hengstenkeuring.
De volgende predikaten worden uitgegeven:
Ster: op basis van exterieur, type en beweging (merries, ruinen en jonge hengsten (alleen tijdens de voorkeuring hengsten).
Kroon: stermerries op basis van kwaliteit, eigen verrichting en de kwaliteit van een geregistreerd 100% New Forest veulen.
Preferent: door kinderen bezorgd, indien zij op de keuringen tot goede resultaten komen. 
Voor goede sportresultaten bestaan de predikaten prestatiepony, prestatie dekhengst, prestatie fokmerrie en  fokhengst.
Pony's die niet volledig New Forest gefokt zijn, kunnen bij het Nederlandse New Forest Pony Stamboek wel worden geregistreerd. Alle veulens met minimaal 25% New Forest bloed kunnen in het wedstrijdregister worden opgenomen.

Pony's die zijn opgenomen in het wedstrijdregister kunnen  aan alle evenementen van het stamboek deelnemen. Merries en ruinen kunnen zelfs worden aangeboden voor stamboek opname, waarbij ze dan niet in een ander boek worden overgeschreven maar wel net als de volledige New Forest pony's worden gekeurd. Voor deze pony's kan een certificaat van de stamboekopname worden aangevraagd. Een pony kan echter maar bij één stamboek worden ingeschreven. Dubbele registratie in bijvoorbeeld NRPS hulpstamboek én New Forest wedstrijdregister is niet mogelijk. Overschrijven kan wel.

bron: Stutteri Elmholt (DK)
Elmholt's Femineth NF 1518
 
 
Veel dank gaat uit naar het New Forest Pony Stamboek Nederland voor de uitgebreide informatie!

http://www.ponynet.nl/kk_300014.html

31-01-2007 om 14:38 geschreven door mailgroep

Medisch: Ontsteking van de uitwendige gehoorgang Door Dr. Kaat de Ridder van dierenartsenpraktijk Nieuwe Dijk

Verschillende rassen zijn zeer gevoelig aan oorontstekingen, zoals basset, cockers, retrievers, Duitse herders, dogo argentino, … . Het zijn vnl. de honden met lange oren die vaak problemen hebben. Ook honden die regelmatig gaan zwemmen en kopje onder gaan zijn gevoeliger.

Er zijn verschillende redenen waarom een hond begint te krabben aan zijn oren.

Het kan zijn dat er een grashalmpje inzit. Je huisdier gaat dan plots heel veel jeuk hebben aan zijn oor. Hij schuift met zijn kopje over het gras, over de tapijten of schuurt tegen de zetel. Het beste kan je dan naar de dierenarts gaan. Met de otoscoop, het toestelletje om in de oortjes te zien, kan de dierenarts het grashalmpje zien zitten. Je hond wordt dan lichtjes verdoofd. Met een speciaal tangetje wordt het grashalmpje uit het oor verwijderd, heel voorzichtig dat het trommelvlies niet beschadigd wordt.

Eén van de meest voorkomende oorzaken van een oorontsteking  zijn allergieën. Een hond kan net zoals de mens allergisch zijn voor allerlei dingen, zoals voeding, huisstofmijt, vlooien, mensen, vogels, katten,…. De oorzaak vinden is niet altijd even gemakkelijk. Tengevolge van de jeuk ontstaan er dan wondjes waarin bacteriën en gisten gaan woekeren. Dit geeft nog meer jeuk. Je bevindt je dan in een vicieuze cirkel.

Bij jonge hondjes wordt een oorontsteking vaak veroorzaakt door oormijten.

Het voortdurend vochtig houden van de gehoorgang veroorzaakt ook sneller een ontsteking. Vandaar dat honden die dagelijks gaan zwemmen ook gevoeliger zijn.

Er zijn verschillende producten om de oren te reinigen. Om de hoeveel tijd dat je de oren moet reinigen , kan je best aan je dierenarts vragen. Dit advies is voor elke hond wat verschillend. Bij ernstige gevallen moeten de oren soms onder verdoving gespoeld worden met een oorspoelapparaat.

Als de oren ontstoken zijn, kan je ook best naar je dierenarts gaan. Je arts kan dan een staaltje nemen van het oorsmeer. Dit wordt dan bekeken onder de microscoop of eventueel doorgestuurd naar een labo. Afhankelijk van de resultaten wordt dan een therapie ingesteld. Belangrijk is om zeker niet vroeger te stoppen met de behandeling dan aangegeven door de dierenarts. Ook zeker zorgen dat de medicatie goed in de oren is aangebracht en heel goed is ingemasseerd.

Als het probleem terugkeert, moet verder gezocht worden naar de mogelijke oorzaken. Deze zoektocht vraagt soms veel geduld.

 

30-01-2007 om 21:00 geschreven door mailgroep

De hondenogen:  Wat zegt mijn hond met zijn ogen? Door Rudi  hondenmagazine

Het knipperen voegt een vredelievend gebaar toe aan het dreigende staren en verlaagt het niveau van confrontatie zonder al te veel gezichtsverlies.

Laatst zei iemand me zelfs dat uit onderzoek  is gebleken  dat mensen die regelmatig met hun ogen knipperen veel sympatieker overkomen.

Zit die persoon  die je net hebt aangekeken  nog steeds in de buurt?   Begin maar te knipperen...

30-01-2007 om 18:21 geschreven door mailgroep

1.            Koorts of niet?

2.            Een droge neus?

3.            Wormen of niet?

4.            Moet een teefje of kattin 1 keer jongen voor haar gezondheid?

5.            Wat is de correcte straf voor een hond?

6.            Wat is de correcte straf voor een kat?

7.            Vlooien in de winter?

Koorts of niet?

Temperatuurstijging is een goede 'maatstaf' om meteen dierenartshulp in te roepen ja en dan neen, wanneer het huisdier zich anders gedraagt dan normaal.
Alleen moet je als eigenaar wel weten hoe je temperatuur moet nemen en wat de normale lichaamstemperatuur is.
De normale temperatuur van hond en kat ligt hoger dan bij de mens en kent een grotere variatie: elke temperatuur tussen de 38° en de 39° is normaal.
De temperatuur moet steeds anaal genomen worden. Men kan dat met een normale thermometer doen, maar er bestaan ook fijne thermometertjes die makkelijker verdragen worden door dieren. Voor het inbrengen kan men best de thermometer wat glad maken met wat zeep. Neem steeds de temperatuur met 2 mensen.
Bij de hond moet de helper de buik van het dier ondersteunen, zodat het dier niet kan gaan zitten wanneer er getemperatuurd wordt. Dit is immers een normale reactie van het dier wanneer ie irritatie voelt aan de aars.
Bij de poes is een helper zeker nodig, want over het algemeen vindt poes temperaturen niet leuk. Poes wordt op de zijkant gelegd en gefixeerd door de helper (ev. handschoenen aandoen), terwijl de temperatuurnemer z'n 2 handen vrij heeft voor de handeling).
De thermometer moet lang genoeg in de aars gehouden worden, zodat de exacte temperatuur verkregen wordt. Een te lage temperatuur (indien correct en lang genoeg genomen) is zeer ernstig en kan wijzen op shock. Een te hoge temperatuur wordt veroorzaakt door een infectie of pijn.


2) Een droge neus?

Veel eigenaars denken meteen dat een droge neus bij hond of poes wijst op koorts en ziek zijn. Dit is niet helemaal correct.
Bij koorts zal meestal, maar niet altijd, de neus droog zijn. Maar ook een perfect gezonde hond/poes heeft soms een droge neus, bijv. wanneer ze lekker geslapen heeft dicht bij een warmtebron, of gewoon wanneer de lucht in huis droog is. De neus is dus geen betrouwbare graadmeter ivm de gezondheid van het dier.


3) Wormen of niet?

Wanneer hond/poes met de aars over de grond schuurt - het zogenaamde "sleetje-rijden" - denkt de eigenaar vaak dat het dier wormen heeft. Dit is slechts gedeeltelijk waar.
De gewone spoelworm (de meest voorkomende worm bij hond of kat) veroorzaakt geen jeuk aan de aars en zal de schuur-reflex niet uitlokken. Er is een type worm, nl. de dypillidium-lintworm (die wordt overgezet via de vlo) die wel jeuk kan veroorzaken, omdat de segmentjes aan en rond de aars blijven kleven. Deze worm is niet te verdelgen met de alle op de markt zijnde ontwormingsmiddelen: vraag info bij uw dierenarts.
Een meer frequent voorkomende reden van het "sleetje-rijden" is een ontsteking of een overvuld zijn van de anaalklieren. Deze 2 kliertjes bevinden zich aan weerszijden van de aars en produceren een vloeistof die normaal bij het uitwerpselen maken geëvacueerd worden. Indien dit mechanisme spaak loopt, worden de klieren voller en voller wat tot irritatie of ontsteking kan leiden.
Poes of hond reageert hierop door hardnekkig aan de staartbasis te knabbelen en/of sleetje te rijden. Bij de mannelijke hond met dat soort symptomen moet men ook denken aan de mogelijkheid van prostaatproblemen. Dit gaat meestal wel gepaard met andere symptomen die de eigenaar sneller zullen alarmeren dan het sleetje- rijden (oa pijn bij het uitwerpselen maken, bloed in de urine of moeilijk plassen).


4) Moet een teefje of kattin 1 keer jongen voor haar gezondheid?

Het antwoord is kort en bondig: neen!
Men ziet net zoveel baarmoeder- of melkklierproblemen bij dieren die in hun jeugd een nestje hebben gehad als bij dieren die nooit hebben gejongd.
Bij de hond is de verklaring simpel: hormonaal gezien kent een normale loopsheid zonder dracht of een loopsheid wel gevolgd door een dracht, bijna dezelfde fluctuaties : dus geen voor- of nadelen ivm hebben van een nest.
Ook bij katten ziet met statistisch geen verschil in gezondheid tussen dieren die gejongd hebben of niet. Bij katten is het iets moeilijker na te gaan omdat de meeste kattinnen gewoonweg gesteriliseerd (gecastreerd) worden op jonge leeftijd. Men ziet wel dat er relatief weinig borstkanker gezien wordt bij kattinnen die op jonge leeftijd zijn gecastreerd (na de eerste krolsheid) in vergelijking met kattinnen die niet gecastreerd zijn. Een tendens die ook bij teven gezien wordt.
Het hebben van een nestje is dus echt een overweging voor de eigenaar zelf: het huisdier wordt er niet gezonder of ongezonder van.


5) Wat is de correcte straf voor een hond?

De straf moet steeds snel op het gewenste gedrag volgen - binnen de seconde. Anders beseft het dier niet waarvoor ie gestraft wordt. Een plas dat daar al een uur ligt of een kapot gebeten slof dat na thuiskomst gevonden wordt, zijn zaken die niet meer kunnen bestraft worden.
De straf moet ook consequent zijn: niet de éne keer dat bepaalde gedrag straffen en de andere keer niet.
De straf moet duidelijk en verstaanbaar zijn voor de hond: de hond moet dus op zijn "honds" gestraft worden. Wanneer je honden in een roedel bestudeert, zie je dat de tophond de andere straft door grommen en/of bijten in de nek. Het grommen vervangt het baasje door met een luide zware stem een strafcommando te roepen (kies een kort krachtig woord en gebruik telkens hetzelfde woord). Het bijten in de nek wordt vervangen door de hond krachtig in het nekvel te grijpen en over en 't weer schudden.


6) Wat is de correcte straf voor de kat?

Ook bij de kat moet de straf onmiddellijk op het ongewenste gedrag volgen, anders is de straf zinloos.
Straffen van een kat moet op z'n "kats" gebeuren. Bij het observeren van een groep katten, zal de éne kat de andere straffen door blazen en krijsen en/of door krachtig met de poot (de klauwen uit) te slaan, bij voorkeur op de kop van de te straffen kat.
Het blazen en krijsen vervangt de eigenaar weerom door een luid geroepen strafcommando. De tik met de klauw vervangt het baasje door een tik te geven met de vinger op de neus van de kat. Deze "lijfelijke" straf mag enkel gegeven worden wanneer de kat u als eigenaar aanvalt (dwz krabben, blazen, onwillig zijn bij manipulatie, heus aanvallen etc). Voor andere zaken zoals aan meubels krabben, aan planten knabbelen etc, mag u niet 'zelf' straffen, maar wel een schrikeffect veroorzaken terwijl de kat het doet. Immers, wanneer de poes de straf met u associeert, zal ze zich voorbeeldig gedragen wanneer u erbij bent, maar vrolijk verder krabben of knabbelen wanneer u weg bent.
Hoe een schrikeffect bij uw kat teweeg brengen: bv met een plantenspuit een straaltje water op de kat richten, tijdelijk schuurpapier aan de meubels aanbrengen waaraan poes zit te krabben, gaas in de plantenbakken aanbrengen wanneer poes de aarde eruit spit etc.


7) Vlooien in de winter?

Veel eigenaars denken dat vlooien enkel een zomerplaag zijn en niet in de winter voorkomen. Helaas kunnen vlooien ook in de winterperiode de huisdieren (en hun baasjes) teisteren. Het is wel zo dat de vlo door de winterse kou niet in de buitenwereld zal overleven, maar wel binnenshuis waar het lekker warm is.
Wanneer vlooien opgedaan in de zomer niet afdoende behandeld worden (door zowel het dier als het woonhuis te behandelen), gaan de vlooien nestjes maken in huis op warme, stoffige plaatsjes. Deze vlooien overleven dankzij de verwarming in huis en zodoende kan het huisdier ook in de winterperiode last hebben van vlooien. Om van het probleem af te geraken moet dus niet alleen het dier behandeld worden door middel van een spray, een vlooienband, vlooiendruppels of -tabletten (afhankelijk van de diersoort, leeftijd, gewicht en huidconditie), maar ook het woonhuis moet van de nestjes ontdaan worden.
Dit door middel van een spray of verneveling, die enkel geschikt zijn voor dode materie (dus nooit op dieren te gebruiken). Deze middelen vlekken niet en kunnen dus op tapijten en stof gebruikt worden. Het komt erop aan vooral de plaatsen te sprayen waar je met de stofzuiger moeilijk bij kan: onder en achter kasten, naden van zetels, achter de koelkast of het fornuis, onder een laag bed, etc.
Elke kamer in huis moet onder handen genomen worden, ook degene waar het dier niet komt. Immers een opgezogen vlo blijft netjes in de stofzuiger zitten, maar kan er weer uitkruipen om in een andere kamer verder te woekeren. Handig is ook bij het verversen van de stofzuigzak even met een vlo-dodende spray in de nieuwe zak te spuiten vooraleer deze in de stofzuiger te steken.

< In samenwerking met dierenartsen en klinieken.>

                                                                 

29-01-2007 om 14:06 geschreven door mailgroep

29-01-2007 om 14:00 geschreven door mailgroep

Ringworm (soms ten onrechte genoemd ringschurft) is geen worm en geen mijt.
Het is een aandoening die veroorzaakt wordt door schimmels, meestal van het geslacht Microsporum of Trichophyton. De aandoening wordt ook wel tinea corporis genoemd (op de romp) of tinea capitis (als het op het hoofd is gelocaliseerd).

Veel dieren, maar ook mensen, zijn symptoomloos drager van de schimmelsporen die ringworm kunnen veroorzaken. Zij kunnen de schimmel overdragen op anderen zonder dat ze zelf verschijnselen vertonen. De infectie kan van dier naar mens overgedragen worden, maar ook van mens naar mens of van mens naar dier.
De schimmelsporen kunnen vooral goed doordringen in een natte, enigszins verweekte of beschadigde huid. Dit kan ook via de omgeving.
Bijvoorbeeld via paardendekens, zadels, borstels, de hondenmand, of kleding.
Nadat de schimmel de huid is binnen gedrongen, duurt het gemiddeld 2 tot 3 weken voordat er symptomen waargenomen worden.

De schimmel dringt de bovenste lagen van de huid binnen, begint daar te groeien en sporen te vormen. De schimmel vermenigvuldigt zich met deze sporen en kan zich zo verspreiden naar andere mensen en dieren.

De typische ringworm-plekken zijn rood en rond en worden steeds groter. De ringen zijn scherp begrensd, met een regelmatige uitbreiding aan de randen. Het randgebied is iets verheven, vertoont roodheid, kan gaan schilferen en heeft soms kleine pukkeltjes. Na verloop van tijd wordt de plek in het midden wat lichter gekleurd en treedt daar genezing op. Meestal doet de plek geen pijn maar er kan wel jeuk optreden.
Door zijn typische vorm wordt dit ook wel eens katrienewiel genoemd.
De plekken kunnen overal op het lichaam voorkomen, ook op de behaarde hoofdhuid. De plekken gaan vaak vanzelf weer weg maar dat kan lang duren.
Bij mensen met een verminderde afweer kan een ander beeld ontstaan. Daar kan de schimmel vaak dieper in de huid doordringen en daar een ernstige en pijnlijke huidontstekingen geven.
Jonge kinderen met intensief contact met hond of kat kunnen gemakkelijk besmet raken. Verder wordt schimmelinfectie veel gezien bij landbouwers en veeartsen. Ongeveer 50 procent van hen zegt wel één of meerdere keren een schimmelplek gehad te hebben.

Bij dieren kunnen de ringworm-plekken er uiterst variabel uit zien. De typische ringworm-plekken zijn rood en rond en scherp begrensd. Vaak zijn er ook grauwe schubjes of korsten en treedt er haaruitval op op de aangetaste plaatsen.
Bij runderen en paarden is er meestal geen jeuk, bij honden en katten wel. Vooral jonge dieren hebben er last van. Veel dieren kunnen schimmel bij zich hebben zonder symptomen te vertonen.

Hygiënemaatregelen zijn belangrijk om schimmelinfectie te voorkomen. Dat betekent handen wassen na het aanraken van een dier, ook als aan de buitenkant niet te zien is dat het dier met schimmel besmet is. Verder is het nodig ervoor te zorgen dat de schimmel niet andere dieren in huis of op stal kan besmetten. Aangetaste dieren zouden geïsoleerd moeten worden en materialen zoals borstels moeten niet met meerdere dieren gedeeld worden. Door dieren en mensen direct te behandelen, voorkomt men dat er dragers overblijven en dat anderen besmet worden.

Salmonellose

Salmonellose wordt veroorzaakt door een bacterie, Salmonella. Van deze bacteriesoort bestaan heel veel typen. De belangrijkste in Nederland voorkomende typen zijn: S. typhimurium en S. enteritidis. Er zijn enkele Salmonella-typen die alleen bij de mens voorkomen (S. typhi en S. paratyphi), maar het grootste deel kan bij mensen én bij dieren voorkomen.

Salmonellabacteriën komen bij vrijwel alle diersoorten voor: wilde en tamme dieren, vogels en reptielen. Mest van geïnfecteerde dieren besmet de omgeving. Vogels, insecten en knaagdieren verspreiden de bacterie. Besmetting bij de mens treedt voornamelijk op door het eten van besmet vlees en eieren of producten, die door vlees of eieren zijn besmet (kruisbesmetting). Direct contact met besmette dieren veroorzaakt slechts 5 tot 10 % van alle gevallen van salmonellose. Dit kan bijvoorbeeld optreden door intensief contact met een besmette huisschildpad. Er zijn relatief veel bacteriën nodig om ziekteverschijnselen te veroorzaken.
Rechtstreekse overdracht van mens naar mens is uitzonderlijk, maar bijvoorbeeld in ziekenhuizen moet men toch rekening houden met deze mogelijkheid.
Uitbraken van salmonellose onder veel mensen worden met enige regelmaat gerapporteerd wanneer bij een bijeenkomst besmette voeding is geserveerd. Aangezien Salmonella zich goed kan vermeerderen in voedsel, zeker bij kamertemperatuur of iets hoger, moet voedsel dat bereid is met risicoproducten (vlees, eieren) altijd gekoeld bewaard worden. Een zelfgemaakte mayonaise kan op het moment van bereiden enkele salmonellabacteriën (uit een besmet ei) bevatten die niet schadelijk hoeven te zijn, als de mayonaise echter is verwerkt in een salade die enkele uren op een buffet bij kamertemperatuur heeft gestaan, kan het inmiddels een ware ‘bacteriebom’ geworden zijn. Hetzelfde geldt voor bijvoorbeeld een bavarois of een broodje filet américain.

Ongeveer 1 à 2 dagen (kan zelfs binnen 6 uur) na infectie ontstaat een acute darmontsteking, die gepaard gaat met koorts, heftige diarree en buikkrampen. Later wordt de diarree minder waterig maar er kan bloedbijmenging optreden. Bij heftige diarree moet men op uitdroging bedacht zijn. De verschijnselen duren ongeveer één week. In 3 tot 5 % van de gevallen kunnen complicaties ontstaan, zoals longontstekingen, gewrichtsontstekingen, abcessen in allerlei organen, nierfalen, sepsis (bloedvergiftiging) en shock. De diagnose wordt gesteld door het aantonen van de bacterie in de ontlasting. Een besmet persoon scheidt de bacteriën niet continu uit. Daarom moet de ontlasting van drie achtereenvolgende dagen verzameld worden om de bacterie uit te kunnen kweken. Ondanks de heftige symptomen, is meestal geen behandeling nodig, zolang er maar geen uitdrogingsverschijnselen optreden. In geval van complicaties wordt er wel behandeld met antibiotica. Een nadeel van behandeling met antibiotica is dat mensen na genezing langer bacteriën uit blijven scheiden.

Dieren zijn vaak symptoomloos drager: dat betekent dat ze wel de bacterie bij zich dragen (en ook met de mest uitscheiden), maar dat ze er niet ziek van worden. Wanneer dieren wel ziek worden vertonen zij min of meer dezelfde verschijnselen als de mens: heftige diarree met bloedbijmenging, koorts en eventueel complicaties. Drachtige dieren kunnen door de hoge koorts aborteren.

Zorg voor een goede keukenhygiëne: handen wassen, groenten en fruit wassen, voedsel goed gaar opdienen, schone hand- en vaatdoeken. Voorkom kruisbesmetting: breng rauw vlees niet met reeds verhit voedsel of bijvoorbeeld salades in contact. Eet geen producten waar rauwe eieren in verwerkt zijn. Eet geen rauw vlees (filet américain, carpaccio). Drink geen rauwe melk.
Zorg voor een goede hygiëne in de omgang met dieren: handen wassen na het aaien van dieren, handen wassen na het verschonen van stallen, hokken en kooien.
Zet (huis)dieren met diarree apart en zorg ervoor dat zij geen andere dieren of mensen kunnen besmetten. Let ook hier op een goede hygiëne.

Schurft, scabiës

Mijten (Acarina) veroorzaken schurft. Er bestaan verschillende soorten mijten.
De Sarcoptes scabiei (schurftmijt) veroorzaakt scabiës. De verschillende ondersoorten van deze mijt leven op verschillende diersoorten en zijn vrij specifiek voor deze diersoorten. Cheyletiellamijten komen voor bij hond, kat en konijn.
De vogelmijt (Dermanyssus gallinae, ook wel bloedluis of kippenbloedmijt genoemd) leeft in de directe nabijheid van vogels en voedt zich met hun bloed.
Mensen kunnen last hebben van vogelmijten als de mijten talrijk zijn en de vogels hun nest verlaten hebben. Men treft vogelmijten rond het huis aan in vogelnesten onder dakpannen, in vogelkooien of in volières. De mijten kunnen de woning binnenkomen via dakbeschot, ventilatieroosters of airconditioning.
Trixacarus caviae is een mijt die specifiek bij cavia’s voorkomt.

Overdracht van de mijt van dier naar mens gaat via intensief contact met het dier, maar ook kunnen mijten vanuit de verblijfsplaatsen van de dieren (mand, nest, broedplaats) of via textiel op de mens kruipen.
Cheyletiella laat zich zelfs vervoeren door vlooien of luizen.

De door dieren overgedragen mijten zorgen in het algemeen alleen voor jeuk en hooguit wat huiduitslag. De ontstekingen zijn zelflimiterend : na verloop van tijd (maximaal drie weken) gaat het vanzelf over.
Voor de vogelmijt geldt dat deze lichtschuw is. Huiduitslag is vooral zichtbaar op door kleding bedekte huiddelen. Alleen als er een allergische reactie ontstaat, ziet men een wat ernstiger beeld (blaartjes, eczeemachtige uitslag).
De diagnose is niet eenvoudig te stellen, want de mijten zijn vrijwel niet met het blote oog te zien of zijn al weer verdwenen.
Voor sarcoptesschurft (scabiës) geldt vaak dat de patiënt eerst met zijn hond naar de dierenarts is geweest en dus vaak zelf al met de optie schurft komt.

Scabiës komt bij de hond voor bij alle leeftijden. Meestal begint het op de buik, waarna het zich over het hele lichaam kan verspreiden. Er ontstaan jeuk en rode bultjes. Door het krabben ontstaan vaak grote korsten en kale plekken.
Bij de kat komt scabiës ook voor, maar het is zeldzaam en komt voornamelijk op de kop voor (kopschurft).
Bij het varken veroorzaakt scabiës vooral heel veel jeuk, vooral als het dier vaker geïnfecteerd wordt en daardoor een overgevoeligheid voor de mijt ontwikkelt.
Het meest opvallend bij een infectie met Cheyletiella, is de vacht die heel stoffig lijkt. Dit komt door de overmatige schilfering van de huid. Hierbij heeft het dier wisselend last van jeuk, soms heel heftig en soms helemaal geen jeuk. Soms veroorzaakt ook Cheyletiella rode bultjes en bij het konijn zien we vooral korsten op de rug, de borst en de flanken.
Vogelmijten veroorzaken niet veel last bij vogels, behalve als het er echt heel veel zijn en als de vogel ernstig verwaarloosd is of al een andere ziekte onder de leden heeft. Dan zal het dier vooral lusteloos zijn, doordat de vogelmijt leeft van het bloed van de vogel.

Besmetting is niet altijd te voorkomen, net zo min bij de mens als bij het dier.
Regelmatig schoonmaken van de omgeving van het dier, inclusief de hondenmand en kattenbak wordt aanbevolen. Het is verstandig het huisdier te laten behandelen bij de dierenarts.
Meestal scheert die het dier dan kaal en wast het vervolgens met een mijten dodend middel.

In samenwerking met dierenartsen en klinieken

29-01-2007 om 13:52 geschreven door mailgroep

MOLLEN

Leefwijze

Een mol leeft alleen, buiten de periode dat er jongen zijn. De mannetjes verlaten vroeg in het voorjaar hun territorium op zoek naar een vrouwtje. De paring vindt plaats in maart-april. Na een dracht van 4 -5 weken worden 4 - 5 jongen geboren . In 3 weken zijn ze tot bijna volwassen lengte gegroeid en is de vacht ontwikkeld. De jongen worden 4 -5 weken gezoogd en blijven daarna nog 2 -3 weken bij elkaar in het gangenstelsel van de moeder. Eind juni gaan de jongen op zoek naar een eigen territorium .

Territorium

De oppervlakte van een territorium is ca. 400 m². en heeft oppervlakkige en diepe gangen. Bij de oppervlakkige gangen wordt de grond meestal wat omhoog gedrukt, bij de diepere gangen wordt de grond naar boven gewerkt en ontstaan hopen. Per uur kan een mol een gang graven van 15 meter lengte. Het eigen territorium wordt fel verdedigd tegen andere voedselzoekende mollen. Als er een territorium vrijkomt wordt het snel ingepikt door een nieuwe mol.

Voedsel

in volgorde van voorkeur: (Fieldbook of Natural History by Palmer (Cornell U.) and Fowler (Penn. State U.)

MOLLEN BESTRIJDEN

Hoe bestrijd ik de mollen in mijn tuin?

Vangen

Verjagen

Voorkomen

29-01-2007 om 13:47 geschreven door mailgroep