Hallo bezoeker,
welkom op het blog van de Mailgroep Huisdieren, een hechte groep Dierenvrienden-SeniorenNetters, die er zijn voor, door en met elkaar.
Op dit blog kunnen jullie kennismaken met onze dieren, tips vinden over de verzorging en de gezondheid van de dieren, dierengedichten en dierenartikels lezen, werkjes in verband met dieren bekijken, enz.
Veel kijk- en leesplezier!
06-01-2008
Belgische Rode Lijst (zoogdieren) (Victorijo)
Belgische Rode Lijst (zoogdieren)
Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Dit is de Rode Lijst voor zoogdieren in Vlaanderen uitgegeven in 1994 :
Kunnen poezen in de winter buiten overleven? Zijn er speciale maatregelen nodig of vormen zij instinctief een voldoende vetlaag? Dr. Rob Lückerath: Een poes heeft twee beschermingslagen: de vetlaag in de huid en haar pels. Over het algemeen bouwen buitenpoezen een speklaag voor de winter op. Dat isoleert op zich al lekker. Voorts gaat de poes ook een winterpels aantrekken, zoals wij een dikkere winterjas. Het mooiste is echter dat poezen zich daar bovenop nog extra kunnen isoleren. Ze zetten de pels iets op en hierdoor ontstaat onder de haren als het ware een isolerende luchtlaag. Wij mensen doen dat trouwens ook als we het koud hebben: we krijgen kippenvel en onze haren komen iets overeind om de isolerende luchtlaag te vormen. Helaas hebben we te weinig haar om er profijt van te hebben.
Mijn buren hebben een haan en die kraait mij iedere ochtend wakker. Waarom doet hij dat en kun je hem dat afleren, vraagt lezer Geens uit Diksmuide? Een haan kraait om zijn territorium af te bakenen, weet Rob Lückerath. Via het kraaien laat hij andere hanen weten dat hij de absolute chef is. Vandaar de uitdrukking haantjesgedrag. Wanneer er andere hanen in de buurt zijn, zal de haan nog harder kraaien om indruk te maken. Hij duldt geen andere hanen in de omgeving. Het is niet mogelijk om hem dit af te leren. Het gedrag voor het grootste deel bepaald door geslachtshormonen. (Het Nieuwsblad)
Slang succesvol geopereerd na maaltijd golfballen Uitgegeven: 2 januari 2008 15:55
AMSTERDAM - In het Australische New South Wales heeft een dierenarts een slang het leven gered door het dier te opereren nadat het vier golfballen voor eieren had aangezien en opgegeten.
Een echtpaar in Nobbys Creek had de golfballen in de kippenren gelegd, in de hoop dat hun kip zo zou gaan leggen. Op een gegeven moment merkten ze dat de 'eieren' weg waren. Wel troffen ze een tapijtpython aan met bulten in zijn lijf.
Operatie
Ze namen de 80 centimeter lange, nietgiftige slang mee naar het nabijgelegen Currumbin Wildlife Sanctuary, waar dierenarts Michael Pyne de golfballen operatief uit de ingewanden van de slang wist te verwijderen.
"De golfballen konden niet verder; ze zaten muurvast. Als de slang niet gevonden was, zou hij nu dood zijn", aldus Pyne woensdag.
Het vogelbekdier is een uniek Australisch dier. Het heeft de kenmerken van drie andere bekende diersoorten: de snavel van een eend, het lijf van een mol en de staart van een bever. Toch is het vogelbekdier een heel ander dier dan één van deze drie dieren. Samen met de miereneter behoort het vogelbekdier tot de monotremen. Monotremen zijn de meest primitieve zoogdieren, ze zogen hun jongen hoewel ze eieren leggen en niet levend baren zoals alle andere zoogdieren. Het woord monotreem komt uit het Grieks en betekent één gat. Ze hebben namelijk maar één uitgang die meerdere functies heeft: paren, eieren leggen en uitwerpselen. Monotremen komen van nature alleen in Australië voor
De steenuil - het kleinste uiltje van ons land - komt het gehele jaar voor. Het is een vrij schaarse broedvogel. Het is onduidelijk in welke aantallen de soort hier vroeger broedde. Tegenwoordig zijn ze zeer schaars.
Voedsel
De dagelijkse kost van een steenuiltje bestaat uit muizen, regenwormen, kikkers, mollen, insecten en soms een klein zangvogeltje.
Voortplanting
In maart of april hebben ze de baltsperiode, waarna het vrouwtje gemiddeld zo'n 4 eieren legt die in 4 weken worden uitgebroed. De jongen verlaten na een week of 5 het nest, maar kunnen dan nog niet direct goed vliegen. Ze worden nog een week of zes door de ouders verzorgd. Een steenuilenechtpaar blijft elkaar het hele leven trouw en zal ook niet snel van broedplaats veranderen.
Biotoop
De voorkeursbiotoop van de steenuil in Nederland is een graslandschap met houtwallen, knotwilgen en oude hoogstambomen en verspreid staande boerderijen met erfbeplanting.
BRUSSEL - Vogelliefhebbers hebben de steenuil verkozen tot de vogel van 2008. Hij haalde een kwart van de stemmen in de verkiezing van Vogelbescherming Vlaanderen, zo meldt de organisatie woensdag.
De steenuil is de absolute winnaar van de verkiezing. Vogelbescherming Vlaanderen telde 574 voorkeurstemmen voor de uil of 27,9 procent van alle stemmen. Op de tweede plaats staat de meest algemeen voorkomende en talrijkste broedvogel van Vlaanderen, de merel. "Met 161 stemmen (7,8 procent) achter zijn naam vormde de tuinvogel nooit een bedreiging voor de steenuil", luidt het. Ook in Wallonië kaapte de steenuil de eerste plaats weg. Vogelbescherming Vlaanderen organiseerde de verkiezing voor de tweede keer op rij in de herfst van 2007. Uit een lijstje van 20 bekende en minder bekende vogelsoorten kon het grote publiek zijn favoriete vogel kiezen. "Blijkbaar wint deze laagdrempelige activiteit aan populariteit want in vergelijking met 2006, toen 1.133 mensen hun stem uitbrachten, telden wij in 2007 niet minder dan 2.058 stembiljetten", zegt de Vogelbescherming nog. Vorig jaar werd de roodborst verkozen tot "Vogel van het Jaar 2007". (VHL) (Het Nieuwsblad)
Spelen is meer dan alleen maar een vorm van plezier maken en verstrooiing hebben. Al spelend leert uw hond ook zijn plaats in de hiërarchie van het gezin kennen. Het draagt dus op een prettige manier bij tot zijn opvoeding.
Spelen om controle te verwerven over zijn partner
Het spel is een praktische activiteit voor alle gezonde zoogdieren. Er bestaan varianten in functie van de leeftijd van de dieren en de verscheidenheid van de spelvormen hangt af van het ontwikkelingsniveau van het specifieke ras. Maar alle vormen van spel van de diverse soorten, ook de hond, hebben één ding gemeen: de ludieke activiteit bestaat altijd in het nabootsen van een gevecht of jachtpartij, met als doel om de controle over de andere te verwerven. Daarnaast is het spel ook een aangename manier om informatie door te geven en het wekt de aandacht van de spelers voor de anderen en hun omgeving.
Nut van het spel
Met 4 weken verplaatst de puppy zich alleen en begint hij met zijn broers, zussen en moeder te spelen. Deze spelletjes zijn heel belangrijk, vooral dan om het bijten onder de knie te krijgen en het te leren beheersen. Door de andere familieleden op een speelse manier te bijten en hun kreten te horen als reactie op de beten, leert de puppy dat hij de druk van zijn kaken moet beheersen en dat men kan spelen zonder de partner te bijten of hem te bespringen. Het spel vervult op die manier een onmisbare educatieve rol en zorgt ervoor dat een hond niet gevaarlijk wordt voor zijn omgeving. Het spel is ook een manier om een hond op een leuke manier vertrouwd te maken met de basiscommandos ("kom", "zit"). Via ludieke activiteiten kan een hond bovendien ook zijn plaats leren kennen in de hiërarchie van zijn familie. De menselijke leden van deze familie moeten altijd boven de hond staan en hem ook grenzen opleggen: zij zijn het die het initiatief nemen en die beslissen wanneer het spel is afgelopen. Zo moet elke poging tot bijten of elk ongepast gedrag van de hond afgestraft worden met een "neen!" en/of door het stopzetten van het spel. Het spel biedt de hond last but not least natuurlijk ook de kans om plezier te maken en om de band met zijn baasje te versterken.
Hoe te spelen?
Om met uw hond te spelen hebt u geen materiaal nodig, of toch heel weinig. Voor achtervolgingsspelletjes en schijngevechten hebt u, net als voor de dagelijkse wandelingen, alleen maar plaats nodig. Uw hond speelt trouwens ook vaak alleen, bijvoorbeeld als hij bij een bepaald deel van zijn lijf probeert te komen, of erin te bijten (poten, staart ) of hij kan met zijn soortgenoten spelen. Ballen, pluchen beren voor honden en botten van buffelhuid zijn eveneens ideaal om het bijtinstinct en de jacht op een nepprooi te oefenen.
Spelen is een noodzaak
Spelen is een absolute noodzaak voor het evenwicht van uw hond en dus ook voor zijn gezondheid. Een hond die niet kan spelen, gaat zich vervelen, hij voelt zich eenzaam en begint vaak voorwerpen of meubelen in huis te vernielen. Spelen kan ook iets vertellen over de conditie van uw gezelschapsdier: een hond die niet wil spelen is misschien ziek of heeft misschien een gedragsstoornis of een probleem in de relatie met zijn baasje. Dit soort activiteiten betekent natuurlijk dat u veel tijd moet hebben om met uw hond bezig te zijn. En die tijd hebben mensen vaak niet, met als gevolg dat de hond vaak wordt weggedaan en de dierenopvangcentra overbevolkt raken.
Schoon zijn is belangrijk: veeg je voeten altijd heel grondig af aan het witte kleed als je uit de modder komt. Ben je er zeker van dat niemand kijkt, schuur dan je rug langs de bank, ideaal als je nat bent.
Zoek na het eten de dichtstbijzijnde broek of rok; dat zijn geweldige servetten.
Door je grootte loop je snel in de weg. Probeer het huiselijk verkeer niet op te houden, ga op de bank of op een bed liggen, dan loop je niemand in de weg.
Bewaak de tuin, ren dan goed door de struiken en bloemen, zodat er voor vogels en aanverwante artikelen geen twijfel over bestaat dat jij de leiding hebt.
Begroet alle gasten uitbundig, spring op hun tenen, zoen hen uitgebreid, begeleid hen naar het toilet, duw je neus in de koffie om je er van te overtuigen dat deze niet te warm is en duw hem daarna onder de rokken van de dames om het gesprek gaande te houden. Wees een gastheer!
Snoei de planten goed kort. Ga desnoods met je poten op de vensterbank of op de tafel staan; als je je werk maar goed doet.
Kijk het aanrecht nauwkeurig na op overgebleven restjes, ze zijn aan bederf onderhevig en moeten opgeruimd worden. Denk erom: gehakt en kip zijn uit ., zoek de biefstuk!
Zit je in de auto als het erg druk is op de weg, leg dan je kop op de schouder van de bestuurder, zoen hem in zijn oor, zodat hij weet dat je voor 100% vertrouwen in hem hebt.
Ga s nachts alle bedden langs om te kijken of alles in orde is, overtuig je ervan dat iedereen wel adem haalt door je natte neus op die van hen te leggen.
Wees selectief bij wat je eet, maar doe het netjes. Zitten er bv. erwtjes of boontjes in, leg deze dan naast je bord of verstop ze onder het kleed.
Laat iedereen meegenieten als je pens hebt gegeten en uitgebreid ligt te spijsverteren. Ga zo centraal mogelijk liggen, zodat je niemand voortrekt.
Doe alsof je drachtig bent, je krijgt dan tweemaal zoveel eten en een heleboel andere privileges. Graaf een gat in de tuin waar een UFO in kan, maar laat nooit merken dat het maar spel is. Op de 64e dag gedraag je je weer normaal.
Speel geen vraag- en antwoordspelletjes; loop je aan de lijn, trek dan je baas omver, om duidelijk te maken welke kant jullie opgaan.
Laat tijdens de sprong over de haag je apporteerblok vallen, maar zorg er wel voor dat het een mooie sprong is.
Als je af moet blijven, laat de keurmeester dan duidelijk zien hoe knap jij kunt zitten terwijl je op de baas wacht.
Denk erom dat alle honden, ongeacht hun grootte en voorkomen, bij al hun bazen geliefd zijn, zodat je rustig gebruik kunt maken van deze tips en toch een deel van de familie blijft!
Konijnen zijn intelligente en speelse dieren die veel beweging nodig hebben. Bijna elk konijn vindt het leuk om te spelen en bovendien stimuleert spelen hun lichamelijke en geestelijke gezondheid. Een konijn die niet kan spelen kan zich enorm gaan vervelen, zeker als een konijn alleen gehouden wordt zonder soortgenoten om mee te spelen. Verveling kan bij een konijn leiden tot depressiviteit, bijterig gedrag en vernielzucht. Daarom is het belangrijk om uw konijn speelgoed te geven om hem bezig te houden.
Niet alle konijnen houden van hetzelfde speelgoed. Het is een kwestie van uitvinden wat uw konijn leuk vindt om te doen en aan de hand hiervan hem het juiste speelgoed te geven. Het ene konijn houdt van rennen en klimmen, een ander vindt het heerlijk om te graven en te wroeten, terwijl weer een ander graag met dingen gooit en smijt. Maar ieder konijn voelt zich er prettig bij om bezig te zijn en zonder zn eigen speelgoed zal hij zich al snel aan uw meubilair gaan wagen.
Speelgoed heb je in alle soorten en maten en prijzen. In de dierenwinkel zijn allerlei katten- en vogelspeeltjes te koop waar ook een konijn zich prima mee kan vermaken. Maar ook kunt u zelf van eenvoudige dingen veel voor uw konijn maken waar hij zich mee uit kan leven. Wat voor een konijn belangrijk is wat betreft speelgoed, is dat hij ermee moet kunnen gooien, eraan kan knagen, er tegenaan kan duwen, er op kan gaan zitten, er zn neus in kan steken enzovoorts.
Voor konijnen die graag klimmen en op onderzoek uitgaan, kunt u een paar dozen op elkaar stapelen. Verzwaar de onderste dozen een beetje zodat ze niet meteen omvallen als uw konijn er op klimt. Knip een paar gaten in de dozen die dienst kunnen doen als deuren en ramen, breng eventueel nog wat loopplankjes aan en u heeft voor uw konijn een droomvilla gecreëerd waarin hij op onderzoek uit kan gaan of zich in kan verstoppen.
Veel konijnen vinden het ook heerlijk om te graven en te wroeten. Een konijn kan zn instinct om een tunnel te graven helemaal uitleven met een kartonnen koker (van tapijt) of een regenpijp. Stop aan het einde ervan hooi, stro of proppen papier zodat hij naar hartelust kan graven. U kunt ook een doos of rieten mand vullen met hooi of krantensnippers waar uw konijn in kan graven.
Geef uw konijn uw oude telefoongids of gouden gids. De meeste konijnen gaan hier maar wat graag mee aan de slag om het te versnipperen. Het kan geen kwaad als uw konijn krantenpapier of karton opeet, mits uw konijn er per dag geen grote hoeveelheden van eet, want dan zou het tot verstopping in de darmen kunnen leiden. Krantenpapier is niet giftig. Vroeger werd papier gebleekt met chloor, maar tegenwoordig gebruikt men bijna aleen nog zuurstof om papier te bleken. Ook de inkt is tegenwoordig op basis van soyaolie en daarom veel minder schadelijk dan vroeger. Geef uw konijn geen glanzend en ander bewerkt papier zoals tissuedozen, lege sigarettenpakjes en glossy papier van bv. tijdschriften. Dit papier is behandeld met anti-schimmelmiddelen of vernis en deze middelen zijn wel schadelijk voor uw konijn.
Om aan de knaagwensen van uw konijn tegemoet te komen kunt u behalve papier en karton ook stro, stokken, stukken hout, rieten mandjes, denneappels etc. geven. Let er wel op dat al dat knaagmateriaal onbehandeld is. Verf, beits, lak etc. is giftig voor uw konijn. Wilgentakken zijn heel gezond voor uw konijn om aan te knagen. Wilgenhout splintert niet en de bast en bladeren van wilgentakken bevatten belangrijke vitamines en mineralen. Zorg ervoor dat uw konijn voldoende knaagspeelgoed heeft, het voorkomt dat anders de plinten in uw huis als knaaghout dienst gaan doen.
Heeft u nog wat oude handdoeken, oud beddegoed of oude kleedjes over, geef deze dan eens aan uw konijn. Veel konijnen kunnen zich hier enorm mee vermaken door eraan te trekken, er tegenaan te duwen of door elkaar te gooien. Houd wel in de gaten dat uw konijn er niet van gaat eten, want dat kan weer voor verstopping in de darmen zorgen.
Ballen zijn vaak ook heel geliefd speelgoed voor uw konijn. Ze vinden het meestal prachtig om er met hun neus tegenaan te duwen en ze over de grond te rollen of ze omhoog te gooien. Rubberen balletjes, pingpongballetjes, plastic balletjes, balletjes met belletje of balletjes zonder belletje, alles kan. Let er alleen wel op dat ze er geen stukjes af kunnen knagen en opeten. Flosstouwen voor honden kunnen ook heel geschikt zijn om mee te spelen en te slepen en te gooien. Lege plastic limonadeflessen vinden veel konijnen heel leuk om om te gooien. Met lege keukenrollen of wc rolletjes gevuld met hooi kunnen ze zich ook prima vermaken.
Kortom, er zijn legio mogelijkheden om uw konijn lekker te laten spelen en hem zo voor verveling te behoeden. Geef altijd voldoende speelgoed, zodat uw konijn datgene kan doen waar hij op dat moment zin in heeft. En is uw konijn na een tijdje uitgekeken op z´n speelgoed, leg het dan tijdelijk weg en geef hem wat andere dingen om mee te spelen. Zo blijft zijn speelgoed altijd leuk en interessant. Vergeet echter niet dat, hoe belangrijk speelgoed ook is voor uw konijn, hij daarnaast op z´n tijd ook aandacht en liefde van u nodig heeft. Zo maakt u van uw konijn een gelukkig en tevreden huisdier.
"Je moest het zien,ze kon gemakkelijk een koppel vormen met de oude cocker die zelf volledig onder de slagroom zat.
Aan alle mooie dingen komt echter een einde........ttz tot op het ogenblik dat ik het bazinnetje hoorde thuiskomen.
Ik riep nog: "Mannen opgepast, maak dat jullie wegkomen..... bazinnetje komt eraan"
De paniek was onbeschrijfelijk,iedereen verspreidde zich als een hazewind in huis, weg van de keuken die ondertussen op een echt slagveld leek, slagveld was zelfs licht uitgedrukt..........
Op die momenten heb je echt geen tijd om na te denken, ik wist maar al te goed dat ik de schuld zou krijgen.Ik kreeg een geniaal idee, als ik mijn bazinnetje eens kon overtuigen dat ik absoluut in mijn kennel wilde.......
Zo gezegd zo gedaan, ik koerste naar buiten en liep mijn bazinnetje bijna overhoop. Ik stond letterlijk neus tegen neus met haar.Zij begreep er helemaal niets van.......Ik die absoluut mijn kennel in wilde ????????
Ik heb alles uit de kast (hi,hi,hi,) moeten halen om haar te overtuigen, ik was zelfs braafjes gaan zitten en begon haar zelfs een pootje te geven..........
Zo gezegd zo gedaan, mijn bazinnetje opende de deur van de kennel. Ik was binnen nog voor zij zelfs iets kon zeggen........
Op dat ogenblik viel de frank van mijn bazinnetje...........Ik hoorde haar nog roepen " GODV..........". Mijn bazinnetje liet alles vallen en rende het huis binnen............
Het vervolg kunnen jullie allemaal wel raden.........Het was vreselijk.
Later, veel veel veel later,hebben mijn baasjes dan een nieuwe frigo gekocht en dat terwijl ik in mijn kennel ouder en ouder werd...........
Tot op een dag.........Ik geloofde mijn oude ogen niet. Ik dacht dat ik droomde....Maar neen, ik droomde echt niet,mijn bazinnetje was heel voorzichtig MIJN frigo in mijn kennel aan het plaatsen.
JaJaJa ik kon het echt niet geloven.......... Van zodra mijn bazinnetje buiten was liep ik heel behoedzaam naar mijn geliefde frigo. Ik bekeek hem vanuit alle hoeken en kanten..... het was hem inderdaad. Ik kreeg er een krop van in de keel zo ontroerd was ik.
Alleen, dat vond ik niet zo lief van mijn bazinnetje, wanneer ik hem opendeed lag er helemaal niets in de frigo. Zelfs geen dode muis....... Hier kon ik echt niet mee lachen.
Ik had mijn bazinnetje echter slecht beoordeeld. Soms kwam zij mijn kennel ingeslopen, opende de deur van mijn frigo en legde er iets lekkers in.Vervolgens sloot zij heel behoedzaam de deur en vertrok zoals zij was gekomen. Zodoende had ik heel regelmatig het goede gevoel van iets scheef te kunnen slagen. Vossen of liever gezegd Barzoïs verliezen soms wel hun haren maar dan toch niet hun streken.
Soms echter als ik droomde zag ik hoe mijn frigo uitpuilde van lekkernijen....steaks... stukken kip....restjes spaghetti..... Ik sleepte mij dan naar MIJN frigo om iets te kunnen stelen.......
Wanneer ik dan de deur opende was hij leeg, helemaal leeg......Wat een nachtmerrie........(einde).
Een eerste waar (hihihi) gebeurd verhaal!!!! in 3 delen (Martina1)
De belevenissen van Cellica.....
" Hallo"
"Als het voor jullie in orde is zou ik graag beginnen met mij voor te stellen.
Mijn naam is "Cellica" en men heeft mij steeds gezegd dat ik een mooi meisje ben. Wel... dat is niet meer als normaal gezien het feit dat ik gekleed ben door "Versace", een dikke witte pels en gouden oorranden, dat sedert mijn prille jeugd......... Ik had geen enkel gebrek.......Wel, ik zou het bijna vergeten...... Ik had wel degelijk een gebrek en dit had niets met schoonheid te maken. Mijn enigste gebrek was mijn ........MAAG!!!!!!!!!!
Geloof me, ik spreek uit ondervinding, enkel een maaltijd en wat koekjes was niet genoeg voor mij.
Op jonge leeftijd reeds had ik de gave om op gelijk welke manier, wettelijk of niet, mijn steeds terugkerende honger te stillen.
Het is zo dat ik, mits veel te oefenen, zeer ervaren werd in het "recuperen" van eten. Meer bepaald de koelkast was mijn uitverkoren werkterrein. Ik was een natuurtalent in het openen van de deur van " MIJN " frigo.
Excuseer maar als ik het woord frigo hoor ben ik niet meer te houden.
Spijtig voor mijn baasjes, aan hun reakties te horen waren die er absoluut niet mee akkoord dat ik regelmatig de frigo plunderde.
Ik moet zeggen dat tijdens deze "Rooftochten" ik steeds de buit deelde met de andere bewoners. Ik moet zeggen dat dezen helemaal niet ontevreden waren om mee te werken met een S.I.H.O.V.D.( specialiste in het openen van deuren).
Mijn baasjes hadden natuurlijk vlug door dat ik de "onschuldige" daderes was. Ik voelde me heel goed in mijn vel tot op een dag.......
Mijn baasjes hadden er genoeg van om steeds hun hele voorraad eten te zien verdwijnen en zij besloten om mij in het "prison" te gooien.
Ik......"Cellica met de gouden oortjes" in het prison.
Ik geef het toe, ik had het wel een beetje zelf gezocht. En dan, dat zijn dingen die gebeuren. Zelfs de eerlijkste politiekers durven wel al eens iets scheef te slagen. Het was toch niet nodig om daar zo een heisa om te maken.
Ik was niet alleen in mijn cel. Er waren twee medegevangenen die niet zo happig waren om mij. Ik meen dat het hier twee sociale gevallen waren die ze ergens in een godvergeten gat hadden gevonden. Wanneer ik hen dan vroeg wat zij uitgevreten hadden, beweerden zij van onschuldig te zijn. Waar had ik dat ook weer gehoord.........
Ik geloofde hen helemaal niet maar kom..... na een tijdje begon ik het verblijf in mijn "prison" gewoon te worden.
Regelmatig had ik een vrij week-end, weliswaar onder toezicht. Mijn baasjes kwamen mij dan halen om naar een schoonheidswedstrijd te gaan. Ook daar liep het fout !!!!!!!!! Ik kon het gewoonweg niet laten. Binnen de kortste keren was ik weg met de boterhammetjes van mijn baasjes,nadat ik, in het voorbijgaan, een stand met snoepjes met een bezoekje had vereerd. Wat de uitbaters van deze stand helemaal niet konden appreciëren.
Op het einde van zo'n tentoonstelling dat ik steeds met heimwee aan "mijn" frigo. Ik mocht nog zo mijn best doen, ik bracht bekers naar huis, prachtige diploma's, het mocht niet baten. Mijn baasjes hielden het been stijf. Ik moest en zou teruggaan naar het asiel. Zodoende vond ik iedere keer, zeer tegen mijn zin, mijn celgenoten terug.
Tot er op een mooie dag een mirakel gebeurde. Mijn bazinnetje kwam mij halen. Ik "Cellica met de gouden oortjes" kon mijn ogen niet geloven. Ik mocht naar huis naar mijn "frigo".
Nooit heb ik goed begrepen waarom ik iedere dag een drankje kreeg. Het drankje zelf was absoluut ondrinkbaar, walgelijk.........
Maar kom, als dat de prijs was om niet meer naar mijn cel te moeten..............
De Barsoi (de "snelle") kreeg zijn populariteit toen de tsaar van Rusland omstreeks 1850 er enkele exemplaren schonk aan de Britse vorstin Victoria. De Barsoi stamt af van de oosterse windhonden. Eeuwenlang werd de Barsoi (ook wel Barzoi of Borzoi geschreven) door tsaren, grootvorsten en edellieden in Rusland gebruikt voor de wolvenjacht, hoewel ze oorspronkelijk gebruikt werden voor de jacht op gazelles, hazen en vossen.Eind 1800 verschenen de eerste goede exemplaren in Nederland en rond de eeuwwisseling kwam het ras tot grote bloei. Ook tijdens de Eerste Wereldoorlog (1914-1918) waren er vele Barsois in Nederland te vinden, daar vele Belgische en Duitse rasgenoten in ons neutrale land werden ondergebracht. De Barsoi is een edele en goedaardige hond, welke toch enigszins gereserveerd staat tegenover vreemden. Vanzelfsprekend vereisen ze zeer veel lichaamsbeweging.De Barsoi is tolerant tegenover kinderen, maar is niet erg gesteld op hun wilde spel. Zoals eigenlijk geldt voor ieder ras, ook hier de waarschuwing om nooit kleine kinderen alleen te laten bij de hond.
Een beschrijving van het ras door H.A. graaf van Bylandt:
Algemeen voorkomen: Zeer elegant gevormde hond. De reu is in het algemeen korter van lichaam en staat hoger op de poten dan de teef.
Kop:Lang, zeer smal en mager. De kop van af het voorhoofd tot den top van den neus moet zoo fijn en mager zijn, dat de beenderen en spieren gemakkelijk zichtbaar zijn.
Hersenpan: Lang, aan beide kanten ovaal, eindigende in een ontwikkelden achterhoofdsknobbel.
Stop: Bijna onzichtbaar.
Snuit: Eenigszins gewelfd. doch zeer weinig, lang, dun en mager.
Oogen: Amandelvormig, niet bolrond, donker van kleur; oogleden zwart; de oogen moeten op den helft van den kop geplaatst zijn, m.a.w. de lengte van af het oog tot den neustop is even lang als de lengte van af het oog tot den achterhoofdsknobbel.
Neus: Puntig, zwart of donker van kleur.
Kaken: Lang en gespierd
Tanden: Wit en sterk ontwikkeld.
Ooren: Klein, dun, niet rond aan de toppen, hoog aangezet en zeer beweeglijk; naar achteren gedragen, de toppen raken elkander achter den achterhoofdsknobbel; bij opmerkzaamheid worden zij weleens rechtop gezet. De beharing is kort, zacht en mag geen lange franje vormen.
Nek: Van middelmatige lengte, niet zoo lang en zo recht als bij den Engelschen Windhond, vlak op den kanten. De teef heeft een langeren en dunneren nek dan de reu.
Schouders: Vlak en mager.
Borst: Zeer diep, niet ingedrongen, ook niet uitpuilend; de breedte hangt af van den stand der achterpooten, de voorhand is smaller dan de achterhand.
Rug: Tamelijk kort bij de reuen, in het midden wat gewelfd, de teven hebben een langeren en rechteren rug; een inzakking achter de schouders is een fout.
Buik: Flink opgetrokken.
Ribben: Diep en tot de ellebogen reikende, ovaal, enigszins plat, nimmer rond.
Lendenen: Breed en afvallend; flanken sterk en kort, bij de teven ruimer.
Achterhand: Wat hooger dan de voorhand, lang en breed; heupen breed; dijbenen gespierd.
Voorpoten: Recht; beendergestel plat, niet rond, van voren gezien staan zij dicht bij elkander en van ter zijde, breed bij den schouder en geleidelijk smaller wordende naar de voeten.
Achterpooten: Niet te wijd van elkander; stil staande, wat naar achteren geplaatst, niet recht; voetgewricht slechts weinig gebogen; hielen kort; spieren, evenals die van borst en achterhand moeten ontwikkeld zijn, teneinde veel voortstuwende kracht te kunnen geven.
Voeten: Lang; teenen gesloten, doch niet gekromd, lang behaard; nagels kort en gewelfd; de onderkant van den voet is lagwerpig; de hond moet meer op de nagels dan op de hielen staan.
Staart: Lang, bijna den grond rakende, door de lange haren zeisvormig; het bovenste gedeelte wat gekruld, het onderste gedeelte voorzien van een fraaie, lange franje.
Haar: Lang en zijdeachtig; kort, zacht en zijdeachtig op den kop; om den hals langer en wat gekruld, en mof vormend; op den rug golvend; wat gekrulder op de dijbeenen; korter en rechter op de borst en den buik; de voorpoten met een veder van 6½ Centimeter behaard; de franje van den staart meet ongeveer 11 tot 14 Centimeter. Het haar tusschen de teenen is recht en tamelijk lang.
Kleur: Eenkleurig wit, of wit met kleine gele, ornaje, grijze, of zilverkleurige vlekken. Eenkleurig lichtbruin weinig gezocht; evenmin wit met kleine zwarte vlekken, deze worden echter spoedig zilver-grijsachtig. Eenkleurig zwart of wit met groote zwarte vlekken of geheel zwart met roodbruine afteekening zijn fouten.
Schouderhoogte: Reuen van 70 tot 90 Centimeter, teven van 65 tot 75 Centimeter.
Gewicht: Reuen van 35 tot 45 Kilogram; teven van 30 tot 40 Kilogram.
Ik fietste naar het winkelcentrum, maar nog heel dicht bij huis zag ik een kat zéér geïnteresseerd kijken naar iets, dat op een wc-borstel zonder steel leek. Dàt moest ik even van dichterbij bekijken, want wc-borstels trekken over het algemeen niet langdurig de aandacht van katten. Ik zette mijn fiets neer en liep naar het steelloze borsteltje toe. De kat bleef kijken. En jawel hoor, het wàs geen borstel, maar een klein egeltje. Dat kon ik daar niet laten liggen, want dan was hij in no time een platte egel. In de bosjes zetten, was ook geen optie, want het was nog maar een klein egeltje en het was al bijna winter. Ik zou het maar beter even naar de dierenarts kunnen brengen, die was vlakbij en daar zouden ze het diertje wel naar het egelopvangcentrum laten transporteren. Voorzichtig pakte ik het beestje op...een raar gevoel, al die stekels. Op weg naar de dierenarts kwam er voorzichtig een klein grijs snuitje kijken en even later een achterpootje. "Hé hallo", zei ik, "wie ben jij?" "Ik ben Flip", bromde het diertje,"is die engerd weg?" "Ja, dáár hoef je je geen zorgen meer om te maken", stelde ik hem gerust,"waar kom je vandaan?" "Ach", snikte het diertje, "vanmorgen ging ik mijn moeder zoeken en ze lag op de weg, helemaal plat, ik heb nog geprobeerd haar op te tillen, maar ze zat vast..." "Ach kereltje toch," troostte ik hem zachtjes, "ik ga je naar de dierenarts brengen en die zorgt ervoor dat je bij allemaal andere egeltjes terechtkomt." "Echt waar?" klonk het al een beetje opgelucht en de laatste tranen vielen door de stekeltjes. "Echt waar!" zei ik en we gingen de praktijk van de dierenarts binnen...
Wij hebben een ontzettend lief konijn. Nooit agressief. Altijd (nou ja, vaak) bereid om je te komen begroeten. We zijn dan ook heel blij met hem, vooral mijn man, die eigenlijk zijn moeder is. Hij heeft met hem rondgesjouwd toen hij klein was, hem gerustgesteld enzovoort en toen heeft het beestje hem als zijn moeder geadopteerd. Hij likt het gezicht van mijn man met van verrukking half gesloten oogjes, oneindig lang...ik krijg ook wel eens een paar slordige likjes als mijn man niet in de buurt is, nou ja...ik ben kennelijk de vader en vaders, die lik je niet zo als moeders... Gisternacht kon ik niet slapen en ik ging naar beneden. Pim, het konijn, was ook wakker en ik ging hem even gedag zeggen. "Weet je", zei hij, "ik wou je al een tijdje wat vragen..." "K.k.k.kan jij praten?", stotterde ik. "Soms...", gaf Pim toe, "maar luister nou...ik heb het hier best naar mijn zin...pap is natuurlijk geweldig en smaakt altijd naar meer...jij kan er ook mee door..." "O...dank je" mompelde ik..."Graag gedaan", ging Pim verder, "maar nou even wat anders...dat castreren...dáár ben ik niet zo blij mee...moest dat nou?" Ik ging er eens voor zitten, nam hem op schoot en vertelde dat ik er lang over getwijfeld had, maar dat hij op een gegeven moment overal ging plassen...ook op de bank... "Ok", zei hij, "daar kan ik inkomen...nou ja, ik wilde het gewoon weten...en dat plassen...doe ik nu toch netjes op de bak?" "Je bent een wereldkonijn"zei ik en knuffelde hem eens stevig. Hij liet het zich welgevallen en gaf mij voor de verandering eens een fikse schoonmaakbeurt. "Zo", zei hij..."je ruikt niet meer zo mensig, en nu naar bed, vort!" Ik gehoorzaamde meteen en na elkaar welterusten gewenst te hebben, zette ik hem weer in zijn kooi en ging zelf naar boven. Vanmorgen toen ik beneden kwam, ging ik op mijn knieën bij de kooi zitten. "Hoi Pim", begroette ik hem en hij ging tegen het gaas opstaan en likte mijn vingers. "Zeg je niks meer?", vroeg ik en hij keek me aan zoals een gewoon konijn dat doet en ging nog even door met likken. Geen geluid kwam d'r uit. Had ik alles gedroomd? Ik keek hem nog even aan en het was net of hij knipoogde...
mailgroep huisdieren
Kunnen poezen in de winter buiten overleven? Zijn er speciale maatregelen nodig of vormen zij instinctief een voldoende vetlaag? Dr. Rob Lückerath: Een poes heeft twee beschermingslagen: de vetlaag in de huid en haar pels. Over het algemeen bouwen buitenpoezen een speklaag voor de winter op. Dat isoleert op zich al lekker. Voorts gaat de poes ook een winterpels aantrekken, zoals wij een dikkere winterjas. Het mooiste is echter dat poezen zich daar bovenop nog extra kunnen isoleren. Ze zetten de pels iets op en hierdoor ontstaat onder de haren als het ware een isolerende luchtlaag. Wij mensen doen dat trouwens ook als we het koud hebben: we krijgen kippenvel en onze haren komen iets overeind om de isolerende luchtlaag te vormen. Helaas hebben we te weinig haar om er profijt van te hebben. 
Niet alle konijnen houden van hetzelfde speelgoed. Het is een kwestie van uitvinden wat uw konijn leuk vindt om te doen en aan de hand hiervan hem het juiste speelgoed te geven. Het ene konijn houdt van rennen en klimmen, een ander vindt het heerlijk om te graven en te wroeten, terwijl weer een ander graag met dingen gooit en smijt. Maar ieder konijn voelt zich er prettig bij om bezig te zijn en zonder zn eigen speelgoed zal hij zich al snel aan uw meubilair gaan wagen.
Geef uw konijn uw oude telefoongids of gouden gids. De meeste konijnen gaan hier maar wat graag mee aan de slag om het te versnipperen.
Ballen zijn vaak ook heel geliefd speelgoed voor uw konijn. Ze vinden het meestal prachtig om er met hun neus tegenaan te duwen en ze over de grond te rollen of ze omhoog te gooien. Rubberen balletjes, pingpongballetjes, plastic balletjes, balletjes met belletje of balletjes zonder belletje, alles kan. Let er alleen wel op dat ze er geen stukjes af kunnen knagen en opeten.
