Van Aartsen moet Carolien helpen

Zo werden de koeien tot 2005 vastgelegd aan de kop. ARCHIEFFOTO AD

Jozias van Aartsen, de nieuwe burgervader van Den Haag, is door de vrienden van de Haagse koe al van de trieste feiten op de hoogte gesteld, en gevraagd zijn niet geringe invloed aan te wenden om haar lot te verbeteren.


De kwestie draait om de wijze waarop de koeien in de winterse stalling aan hun kop zijn vastgelegd. Dat gebeurt op zo’n manier dat de dieren niet vrijuit kunnen bewegen. Ook de staarten worden (weer) als vanouds opgeknoopt.


De vereniging Zorg voor dieren wist de kwestie door goed lobbywerk een paar jaar geleden op de agenda van de lokale politiek te krijgen. Sinds 2005 zou de zaak geregeld zijn.


Zorg voor dieren meldt nu echter dat de oude praktijk is teruggekeerd in ’t Waaijgat; de koeien liggen weer aan de ketting. Volgens de dierenvrienden krijgen de beesten soms ‘veertig uur geen beweging.’


Vooral de roodbonte koe Carolien schijnt onder de omstandigheden te lijden, houdt Zorg voor dieren de gemeente voor. De groep roept wethouder Baldewsingh ter verantwoording. Hij zou eerdere besluiten uit de raad niet zijn nagekomen.(ad.nl)

31-03-2008 om 23:40 geschreven door mailgroep

Roodborstjes met lentekriebels

  (trouw.nl)

Vorige week begon  de lente. Hoewel het nu vaak pijpenstelen regent, zie je als je goed om je heen kijkt dat sommige dieren echt al de lentekriebels hebben. De Amersfoorter Pep Degens vond zo een verliefd Roodborstpaartje in zijn fietsenstalling, dat op een wel heel bijzondere plek een nestje bouwden. Dat vertelde Degens aan dagblad De Gooi- en Eemlander . - Door Sandy Stevens

Bomen, struiken of houtstapels, er zijn meer dan genoeg plekken voor roodborstjes om fijne nestjes in te bouwen. Wat schetste daarom ook de verbazing van Pep Degens toen hij zijn fietsenstalling in liep: twee roodborstjes hadden er een nestje gebouwd in het zadel van zijn fiets! 'Hoe krijgen ze het voor elkaar',  vroeg hij zich af.

Eerst was hij nog verbaasd dat een hele stapel dorre bladeren zomaar onder zijn zadel was gewaaid, maar toen hij het eruit wilde trekken ,bedacht hij zich. Hij zag dat er twee vogeltjes bezig waren hun stulpje te bouwen. Pep Degens is een vogelliefhebber, want hij laat het gevleugelde liefdespaartje gewoon hun gang gaan: ze mogen in zijn zadel blijven wonen. Voorlopig gebruikt hij dan de fiets van zijn vrouw of zijn zoons. De vogelvriend vertelt dat hij de vogels wel goed in de gaten houdt: 'Natuurlijk! Ik ben razend benieuwd of er jonkies uit komen.' 

(kidsweek.nl

31-03-2008 om 18:51 geschreven door mailgroep

Muizen hebben meer aanleg voor surfen dan je zou denken. Dat is te zien in een nieuw filmpje op Youtube dat al een miljoen keer is bekeken. - Door Dennis Rijnvis

Shane Wilmott uit Australië was al lang van plan om zijn huisdieren te laten surfen bij het strand in Queensland. Hij maakte daarom kleine plankjes van 25 centimeter speciaal voor de dieren. Daarna wachtte hij op een dag met weinig wind en liet hij de muizen los op zee. 'Er waren nauwelijks golven, de muizen liepen geen gevaar. Ze konden perfect hun evenwicht bewaren op de plankjes', aldus Shane

Cameraman Justin Gane maakte de videobeelden van de surfende dieren. Hij vindt het geweldig dat zijn filmpje al zo vaak is bekeken. 'We krijgen ook wel negatieve reacties. Sommige mensen vinden het wreed om muizen te laten surfen. Maar Shane zorgt heel goed voor zijn huisdieren. Als het water te koud is, laat hij ze niet surfen. De muizen zelf worden helemaal enthousiast als ze weer mogen surfen.'

Neen, niet zo   ga maar eens kijken op

http://www.kidsweek.nl/artikel/176306/

31-03-2008 om 17:48 geschreven door mailgroep

waarom hang je niet uit het raam zoals andere honden?


Ik heb een paar jaar geleden een doorn uit zijn poot gehaald

31-03-2008 om 17:11 geschreven door mailgroep

Veel dierenleed in vakantielanden

Nederland hoog op lijst met dierenleed

Voor het tiende jaar presenteert Stichting Dierenhulp Venezuela een lijst met landen waar dierenleed op grote schaal voorkomt. De lijst komt jaarlijks tot stand op basis van meldingen van toeristen, artsen en collega organisaties en eigen waarneming. Uiteraard geeft een dergelijke lijst nooit een exacte weergave van het dierenleed en de omgang met dieren in de betreffende landen. Maar het geeft een redelijke indicatie over hoe het in tal van landen gesteld is. Zoals Ghandi ooit schreef: 'De beschaving van een volk leest men af aan de omgang met dieren. 'Met het komende vakantie seizoen in aantocht zullen opnieuw veel landgenoten op hun vakantiebestemming geconfronteerd kunnen worden met soms zeer ernstige vormen van dierenleed en dierenmishandeling.

Bovenaan de lijst heeft Griekenland de eerste plek overgenomen van Spanje. Opvallend is de stijging van de Nederlandse Antillen die naar plek drie zijn gegaan. Als reden kan genoemd worden de aankoop van zes wilde dolfijnen vanuit Cuba voor het dolfinarium op Curaçao. Ondanks dat internationaal een verdrag op de vangst van dolfijnen getekend werd. Ook de incidenten op Curaçao met het dolfinarium heeft er geen goed aan gedaan. Verder zijn er in 2007 aanzienlijk meer meldingen binnengekomen van dierenmishandeling op straat. De hoge notering van de Antillen komt ook door het transport van wilde ezels die vanaf Bonaire vervoerd worden naar Curaçao om daar als voer in de dierentuin te dienen. De Nederlandse Antillen bezetten in 2006 plaats 4.

Nederland hoogste nieuwkomer In alle voorgaande jaren werd Nederland niet meegenomen. Voor het jaar 2007 werd besloten dit wel te doen. Mede omdat er diverse berichten in de diverse media verschenen over dierenleed. Na telling van al deze meldingen bleek Nederland met stip binnen te komen op plaats 10 van de lijst die 30 landen telt. Een hoge positie ondanks de aanwezigheid van tal van organisaties. Deze positie werd mede veroorzaakt door tal van meldingen als brute moord in kinderboerderijen tot het hebben van dierenseks toe. Maar ook ernstig verwaarloosde paarden en schapen. Tweede nieuwkomer is België op plaats 12 en Bulgarije is op plaats 20 de derde nieuwkomer in de lijst.

China zakte twee plaatsen, maar in de aanloop naar de Olympische Spelen zullen diverse media kennis maken met de houding ten aanzien van mens en dier en zal China waarschijnlijk volgend jaar hoger op de lijst komen. China heeft niet bepaald een goede reputatie met dieren. Hondenhaar voor de mode industrie en beren die ernstig gekweld worden voor de winning van gal van deze dieren. Egypte is ook fors gestegen. Stond dit land in 2006 nog op plaats 20, in de lijst over 2007 bezet men de 11 plaats.

Maatstaf
Onder dierenleed wordt verstaan het aantal zwerfdieren dat op tal van locaties leeft maar ook de houding van de lokale bevolking ten aanzien van deze dieren. Hierbij worden ook dieren als paarden, ezels, geiten, schapen etc gerekend. Stierenvechten wordt gezien als een ernstige vorm van dierenmishandeling.

Het aantal meldingen van dierenleed en mishandeling in 2007 nam ook toe met ruim 27%. Ten opzichte van 2006.

De top tien van landen ziet er als volgt uit.

1 Griekenland

2 Spanje

3 Nederlandse Antillen

4 Venezuela

5 Turkije

6 Roemenië

7 China

8 Portugal

9 Italië

10 NEDERLAND

Aanpak problemen
Stichting Dierenhulp is sinds 1996 actief in Venezuela en steunt daarnaast dierenprojecten in Griekenland, Spanje en de Nederlandse Antillen. Voornaamste werkzaamheden zijn het gratis steriliseren en castreren van zwerfdieren. Dit ter voorkoming van meer dieren die geboren worden. Dierenhulp Venezuela propageert niet het naar Nederland halen van zwerfdieren. Dit zou niet bijdragen aan de wezenlijke oplossing van het zwerfdieren probleem in de betreffende landen. Door in de landen zelf te werken met lokale artsen en vrijwilligers hoopt men meer begrip en draagvlak te creëren voor de problemen. De complete lijst is te zien op de pagina Laatste Nieuws op de website www.dierenhulp.nl

Dierenhulp Venezuela draait volledig op sponsoring en donateurs en vrijwilligers en ontvangt geen subsidie voor haar werk . In Venezuela werkt men vanuit drie dierenklinieken aan een beter en dierwaardig bestaan voor mens en dier.

Noot voor de redactie niet voor publicatie. Meer informatie op www.dierenhulp.nl

31-03-2008 om 17:00 geschreven door mailgroep

30-03-2008 om 14:28 geschreven door mailgroep

Vis dreigt snel uit oceaan te verdwijnen

Gepubliceerd: 29 maart 2008 09:11 | Gewijzigd: 29 maart 2008 09:12

Door onze redacteur Sander Voormolen

De Frans-Canadese visserijbioloog Daniel Pauly.
(Foto Evelyne Jacq)

 

29-03-2008 om 20:14 geschreven door mailgroep

28/03  Omstreden zeehondenjacht geopend in Canada

Canada heeft vrijdag zijn omstreden zeehondenjacht geopend, maar zware ijsgang speelt de jagers vooralsnog parten. Vrijdag voor dag en dauw zetten zestien schepen koers naar de ijsschotsen in het zuiden van de Golf van St. Lawrence, zei woordvoerder Phil Jenkins van het ministerie van visserij en oceanen. De jagers zijn nog niet in de buurt van een kudde gekomen en hebben door de slechte weersomstandigheden nog maar een paar zeehonden kunnen doden, zei hij.

De jagers en het ministerie zeggen dat de jacht duurzaam, humaan en goed georganiseerd is en een aanvulling vormt op het inkomen van geïsoleerde vissersdorpen die zwaar zijn getroffen door het verdwijnen van de kabeljauw. Milieuorganisaties denken daar anders over en verschillende landen, waaronder Nederland en België, verbieden de import van zeehondenproducten. In de Europese Unie geldt sinds 1983 een verbod op de import van de witte vachten van babyzeehonden en de EU overweegt de markt te sluiten voor alle zeehondenproducten.

Dierenbeschermers krijgen vergunning om toezicht te houden op de Canadese jacht en worden later vrijdag in het gebied verwacht. Zij noemen de jacht wreed en zeggen dat die wel degelijk schade toebrengt aan de zeehondenpopulatie.

De Canadese jagers mogen geen babyzeehonden doden die nog beschikken over het witte dons dat kenmerkend is voor de leeftijd van 10 tot 21 dagen. Ook zijn zij ditmaal verplicht de slagaders onder de vinnen van de zeehonden door te snijden om er zeker van te zijn dat de dieren dood zijn voor ze worden gevild, zoals de EU in een rapport heeft aanbevolen. Dat neemt de bewaren van de dierenbeschermers echter niet weg.

De toegestane vangst is dit jaar gesteld op 275 duizend zeehonden, iets meer dan de 270 duizend van vorig jaar. Twee jaar geleden bedroeg de toegestane vangst 335 duizend, maar dat werd vanwege de slechte conditie van het ijs verlaagd. De spek en de vacht van een zeehond levert 49 euro op. Met de vangst van 2006 werd ongeveer 15,8 miljoen euro verdiend. (gva)

29-03-2008 om 15:00 geschreven door mailgroep

Gezin, pup: elk zijn plaats

Wil uw jonge hond zich goed voelen in zijn nieuwe familie, dan heeft hij daar nood aan een duidelijk afgebakende plaats. Ook in een hondenroedel bestaat er een duidelijke hiërarchie die het de groep mogelijk maakt om in harmonie met elkaar te leven. In een gezin is het belangrijk dat het dominante statuut in de relatie tussen de gezinsleden en de hond voorbehouden blijft aan de mensen. Is dat niet het geval, dan kunnen zich agressiviteitsproblemen voordoen. Soms is de hond ook verantwoordelijk voor vernielend gedrag in het huis. Dat zijn
gedragingen die noch voor de hond, noch voor de baasjes aangenaam zijn en die de onderlinge verstandhouding vertroebelen. Het is dus heel belangrijk om de pup , meteen na zijn aankomst in het gezin, met zachtheid maar toch met vaste hand op te voeden. Een slechte opvoeding en slechte gewoonten zijn zelden onomkeerbaar, maar zij zijn wel bijzonder moeilijk te corrigeren. Wat
de relatie betreft met andere honden die in het huis leven, laat u de pup best zelf ontdekken welke de hiërarchische verhoudingen zijn. Uw tussenkomst zou wellicht niet veel nut hebben.

De privileges van de leider

In een hondenroedel , behoudt de leider – de dominante hond – zijn statuut door  zich bepaalde gedragingen eigen te maken, o.a. in verband met voeding. Hij behoudt zich bijvoorbeeld het recht voor om als eerste te eten, zonder zich te haasten en terwijl zijn 'onderdanen' toekijken.
Wanneer hij gegeten heeft, mogen de andere honden de eventuele resten opeten. Ook op seksueel gebied moeten de hiërarchische regels gevolgd worden: de roedelleider is de enige die mag paren terwijl de andere honden erbij zijn. In aanwezigheid van de roedelleider moeten de
'onderdanen' zich onthouden. Fysieke contacten, zoals likken en zachtjes bijten, tussen de 'onderdanen' en de leider zijn onderworpen aan de goodwill van de dominante hond. Deze wordt snel agressief zodra hij geen zin meer heeft in de aanwezigheid van andere honden in zijn directe omgeving.

Word roedelleider !

Opdat uw pup zich goed zou voelen in zijn nieuwe familie, moet u zich houden aan een aantal regels om hem meteen zijn plaats in de familiale hiërarchie duidelijk te maken. Het is bijvoorbeeld aan te raden om de hond, meteen na zijn aankomst in het gezin, niet bij u te laten slapen.
Ondanks zijn eventuele klachten van de eerste dagen, is het van het grootste belang dat u niet toegeeft. Zo geeft u hem de kans om te leren alleen in slaap te vallen en u maakt hem duidelijk dat de slaapkamer en het bed voorbehouden zijn aan de dominante personen van het gezin. De slaapplaats van de pup (deken of mand) bevindt zich best in een hoekje van de keuken of de
woonkamer en niet op een plaats waar iedereen voorbijkomt en waar de hond het komen en gaan van iedereen zou kunnen volgen zoals dominante dieren dat doen. De maaltijden van de hond en die van het gezin moeten onafhankelijk van elkaar gehouden worden. Het is bovendien ten zeerste aan te raden tijdens de maaltijd van het gezin niets aan de hond te geven om hem niet tot bedelgedrag aan te moedigen. Na een halfuur neemt u de kom waaruit de
hond gegeten heeft, weg en u zet die pas weer terug bij de volgende maaltijd.

Tot slot, het initiatief om te spelen en te knuffelen moet van u komen en niet van de hond : u bent de baas, u moet dus de sociale contacten regelen. Hierdoor leert de pup ook zich alleen bezig te houden en een zekere onafhankelijkheid ten opzichte van u aan te nemen.

11/09/2007
Anne Pensis, dierenarts

28-03-2008 om 23:35 geschreven door mailgroep

Puppy's

Vanaf wanneer kan een pup iets leren?

Honden leren door het opdoen van ervaringen. Er is natuurlijk instinctief gedrag, maar als ze daar een vervelende ervaring mee opdoen is de kans toch groot dat ze dit gedrag minder gaan vertonen. Zo is er ook ander gedrag, wat eigenlijk helemaal niet bij honden hoort, dat zulke plezierige consequenties heeft dat de hond dit gedrag graag herhaalt. Zo leert een heel klein pupje al heel snel hoe hij zijn spiertjes moet gebruiken om niet meer waggelend maar op een gewone manier vooruit te komen.

Hierbij proberen ze hun pootjes op een bepaalde manier te bewegen en de manier die succes heeft slaan ze op in hun hersentjes. Ook alweer geleerd. Zo leren jonge pupjes dus eigenlijk vanaf hun geboorte enorm veel en blijven ze ook veel leren. Ook als ze net bij u in huis zijn gekomen. Goede dingen, maar ook verkeerde dingen. Als een pupje per ongeluk leert dat als hij de vuilnisbak omgooit, er allerlei lekkers uitkomt dan zal hij die vuilnisbak reuze interessant blijven vinden. Ondanks het feit dat wij daar helemaal niet zo blij mee zijn. De opvoeding van pups begint dus vanaf het eerste moment dat de pup in huis is.

Controleren of aanleren?

Eigenlijk zijn wij als mensen soms een beetje raar. We gaan bij pups controleren of ze bepaalde dingen kunnen, zonder dat we ze die dingen eerst hebben aangeleerd. Het alleen blijven is hier een mooi voorbeeld van. We gaan 10 minuten weg en luisteren of hij al gaat janken of piepen. Dan gaan we 20 minuten weg, dan een half uur, een uur enzovoorts. Als hij toch gaat piepen gaan we er snel heen en geven hem op zijn kop. Eigenlijk een beetje vreemd. Veel verstandiger is het om de pup te leren dat als hij eventjes alleen is, wij altijd weer terugkomen. Hoe lang dat ook duurt. En dit is ook veel vaker te oefenen. In dat ene kwartier dat u gaat controleren of hij al zo lang alleen kan blijven, en waarbij u dus gewoon gokt dat hij het wel kan, kunt u ook 15 keer het terugkomen oefenen. De pup blijft 10 seconden alleen en u bent weer terug. Nu leert de pup. En deze tijd breidt u heel langzaam uit. Als u bovendien terugkomt als hij blaft, leert hij dat dat blaffen werkt. U leert hem nu dus blaffen als hij wil dat u terugkomt. Een beetje de omgekeerde wereld...

Wordt deze pup een vechtersbaas?

Het is heel vervelend als je hond een vechtersbaas wordt. Vaak kom je er pas laat achter en is dit gedrag al een beetje ingesleten. De hond heeft regelmatig succes en overwint de andere honden uit de buurt. Deze plek is voor hem heel belangrijk en die wil hij graag handhaven. Als een volleerde “Rambo” stapt hij ook iedere wandeling met u de deur uit. Dit wilt u natuurlijk voorkomen. U wilt helemaal niet dat uw hond gaat vechten. U heeft uw hond genomen omdat u dat leuk vond en omdat u er veel plezier mee wilde beleven. U moet dan natuurlijk wel zelf zorgen dat uw hond u het allerbelangrijkste van de hele wereld gaat vinden. Hij moet niet strijdlustig de wandeling aanvangen maar hij moet vrolijk en blij zijn dat hij opnieuw met u mee mag. Met de baas die van iedere wandeling weer een feest weet te maken. Maling aan alle andere honden, wij hebben ons eigen roedeltje.

De baas moet het allerbelangrijkst worden

Dit gedrag moet u de pup al vanaf het eerste moment aanleren. Vaak zijn we geneigd om pups hun gang een beetje te laten gaan omdat ze de wereld tenslotte moeten ontdekken. Maar u kunt hier natuurlijk ook uitgebreid gebruik van maken. U bent tenslotte voor een groot deel die wereld en als u nu zorgt dat u veel leuker bent dan al die andere dingen die er om uw pupje heen gebeuren, dan bent u al een eind op de goede weg.

Variatie

U moet daarom ook zorgen dat u, juist in het begin, als de pup er net is, altijd met iets nieuws komt. De ene keer heeft u een balletje dat u weggooit voor hem als hij netjes heeft gereageerd op het roepen van zijn naam, de andere keer mag hij een snoepje komen halen. De keer daarop rent u hard weg en mag de pup u volgen, wat hij nu nog hartstikke leuk vindt, en u kunt u ook eens een keertje verstoppen. Balletjes of speeltjes verstoppen is ook een leuk trucje en u kunt natuurlijk al allerlei oefeningetjes doen. Als u die oefeningetjes weer enorm leuk maakt, leert u de pup dat er met u altijd plezier te beleven valt.

Spelen met andere honden

Natuurlijk mag uw pup ook wel met andere honden spelen. Op zich is dit goed voor hem, mits hij hier geen verkeerde dingen mee leert. Nu zijn er pups die het spelen met soortgenootjes wel erg serieus nemen. Tijdens ieder spelletje proberen ze alleen maar om de andere pup te onderwerpen. Ze doen hier erg fel in, ze weigeren om ook een keer onderop gelegd te worden en juist bij deze pups moet u zich afvragen of dit spelen nog wel zo leuk is. De kans bestaat namelijk dat deze pups nu leren vechten. Op dit moment, nu ze nog heel klein zijn, kunnen ze nog niet zo heel veel kwaad doen, naarmate ze ouder worden zal dit echter steeds minder plezierig verlopen en aflopen. Juist deze pups moet u niet laten spelen met andere honden. Hier leren ze alleen maar verkeerde dingen van en u kunt er bijna van verzekerd zijn dat ze later nog steeds niet leuk kunnen spelen met andere honden. Soms wordt bij deze pups wel eens het advies gegeven om ze een keer hun krachten te laten meten met een iets oudere of volwassen hond. Dit levert niet altijd iets op. Ze verliezen nu wellicht maar dat houdt niet automatisch in dat ze later niet opnieuw een krachtmeting aan zouden willen gaan. Niet laten spelen met andere honden is dan de enige oplossing. Als u dan zorgt dat u tevens veel leuker bent dan al die andere honden loopt u, ook later, met veel meer plezier met uw hond te wandelen. En daar had u hem toch voor aangeschaft. www.kynotrain.nl

28-03-2008 om 23:33 geschreven door mailgroep

28-03-2008 om 23:32 geschreven door mailgroep

28-03-2008 om 16:43 geschreven door mailgroep

27-03-2008 om 19:41 geschreven door mailgroep

27-03-2008 om 18:47 geschreven door mailgroep

Hanneke had een lammetje
met een sneeuwwitte vacht.
Hanneke hield van haar lammetje,
ze had het zelf grootgebracht.

Het lammetje volgde haar overal,
ook naar het leslokaal.
'Het is hier toch geen schapestal',
lachten de kinderen allemaal.

De meester stuurde het lammetje weg,
en wat denk jem, wat deed het lam?
Het bleef wachten aan de weg
tot Hanneke weer naar buiten kwam.

Hanneke had een lammetje
met een sneeuwwitte vacht.
het lammetje hield van Hanneke,
zij had het immers grootgebracht.
(onbekend)

26-03-2008 om 17:07 geschreven door mailgroep

26-03-2008 om 17:04 geschreven door mailgroep

26-03-2008 om 17:02 geschreven door mailgroep

Europese landschildpadden in serre of tuin.

Het houden en verzorgen van nakweek EUROPESE landschildpadjes

Inleiding:
Omdat er in de fokkerij of handel weinig of geen halfwas of volwassen Griekse, Moorse of kloklandschildpadden (respectievelijk Testudo hermanni, Testudo graeca en Testudo marginata ) worden aangeboden die onmiddellijk in een buitenterrarium of serre kunnen worden gehuisvest, zullen we de opfok van babylandschildpadjes bespreken. 

Huisvesting:
Jonge baby’s kunnen best in een oud aquarium, terrarium of caviabak ondergebracht worden op een minimum 10 cm dikke laag vochtige potgrond of cocopeat die men regelmatig dient te bevochtigen om de diertjes met een mooi glad schild te laten opgroeien.

In het terrarium kan men een ruwe platte steen plaatsen, enerzijds als decoratie anderzijds om de nageltjes van de diertjes af te laten slijten.

Temperatuur:
De omgevingstemperatuur in het terrarium mag 28° tot 30° C bedragen, dit zowel dag als nacht. Overdag mag het onder de spotlamp(en) zelfs meer zijn, 30° tot 35°C. De gloeilampen kan men monteren in lamphouders met knijpsysteem, zodoende kan men ze op willekeurige plaatsen aanbrengen. Bij voorkeur aan de ene zijde van de bak of terrarium zodat de temperatuur hier hoger is dan de andere zijde. Omdat het daar dan koeler blijft, hebben de diertjes de keuze in welk gedeelte zij willen verblijven. Schrik niet als de diertjes soms enkele dagen in de grond vertoeven. Zodra ze behoefte hebben aan voeding of drinken komen ze wel tevoorschijn.

Ideaal is de nakweek gedurende twee winters in het verwarmde terrarium te houden zonder winterslaap. Om de beste resultaten met uw nakweekdieren te verkrijgen raden wij aan om de baby’s bij goed weer vanaf 20°C buiten te laten genieten van het broodnodige zonlicht. Opgepast voor oververhitting! Onder het glas van een serre loopt de temperatuur hoog op en moet je de dieren bescherming bieden door hooi of stro op de grond te leggen. Vanaf half of eind mei kunnen de dieren buiten vertoeven. Ideaal is natuurlijk een (mini) serre: hierin wordt de temperatuur ruim 10° tot 30°C hoger dan buiten. Bij slecht weer of vanaf eind oktober kan het terrarium weer opgezocht worden.

Landschildpadjes moeten steeds de mogelijkheid hebben zich te beschermen tegen het (kunst)zonlicht, dit kan door middel van laagstruikgewas, een oude nokpan, stro, hooi in combinatie met takken enz. 

Gevaar:
Aandacht dient men ook te besteden wanneer men schildpadjes in de zomer buiten plaatst in de tuin. Eksters, kraaien, torenvalk, Vlaamse gaai, ratten, katten, honden,... kunnen gevaarlijke vijanden van uw lievelingsdieren worden.

Voeding
Bij het voeren van babylandschildpadjes dient men voldoende afwisseling aan te bieden zoals aardbei, radijs, komkommer, witloof, appel, peer, meloen, weegbree, melkdistel, klaver, paardebloem, bloemkolen, broccoli, andijvie,...

Ook sepiaschelp en gemalen eierschalen mogen niet ontbreken op het menu! Eenmaal per week kan men een geweekte katten- of hondenbrok verstrekken in een laag onderzetbordje gevuld met water. Zelf hebben we goede resultaten met Pedigree Mixer wat we lichtjes bestrooien met mineraalmengsel voor duiven (poeder). Ook dient men dagelijks vers fris drinkwater aan te bieden eveneens in een ondiep onderzetbordje.

Groei:
Wanneer de baby’s goed verzorgd en verwarmd worden zullen zij de volgende lente na hun geboorte ruim 8 tot 11 cm groot zijn.

Opmerkelijk is dat vrouwelijke dieren van het laatste kweekjaar tussen 8 en 9 cm en mannelijke tussen 10 en 11 cm groot waren. (zie bijgevoegde foto’s )

Wist je dat dieren in gevangenschap bij goede verzorging zelfs ouder dan 80 à 90 jaar kunnen worden.

26-03-2008 om 17:00 geschreven door mailgroep

De herder

Op de grote, stille heide
dwaalt de herder eenzaam rond,
wijl de witgewolde kudde,
trouw bewaakt wordt door de hond.
En, al dwalend ginds en her,
denkt de herder:'Och, hoe ver,
hoe ver is mijn heide,
hoe ver is mijn heide, mijn heide!'

Op de grote, stille heide
bloeien bloempjes lief en teer,
pralend in de zonnestralen
als een bloemhof heinde'en veer.
En, tevreên met karig loon,
roept de herder:'O, hoe schoon,
hoe schoon is mijn heide,
hoe schoon is mijn heide, mijn heide!'

Op de grote, stille heide
rust het al bij maneschijn,
als de schaapjes en de bloemen
vredig ingeslapen zijn.
En, terugziende'op zijn  pad,
juicht de herder:'Welk een schat,
hoe rijk is mijn heide,
hoe rijk is mijn heide, mijn heide!'

P. Louwerse

26-03-2008 om 16:59 geschreven door mailgroep

26-03-2008 om 16:56 geschreven door mailgroep

De kathaai

De kathaai of Scyliorhinus stellaris.

Beschrijving
De kathaai of scyliorhinus stellaris heeft grijsbruine rug en flanken met grote, ronde, zwarte en witte vlekken en de buik is vuilwit.
De levenswijze is dezelfde als de hondshaai . De kathaai voedt zich voornamelijk met kreeftachtigen en inktvissen. De soort wordt groter dan de hondshaai en prefereert rotsachtige bodems. Hij kan in de Middellandse Zee tot op vierhonderd meter diepte voorkomen. De eikapsels van kathaaien worden zelden langs onze kust aangetroffen.
Lengte
De kathaai is groter dan de hondshaai, hij meet 165 cm.
Verspreiding
Zijn verspreidingsgebied is de Noordoost-Atlantische Oceaan en de Noordzee. Langs de Nederlandse kust zeldzaam. Onregelmatig worden ten westen van Texel jonge exemplaren gevangen.

26-03-2008 om 16:55 geschreven door mailgroep

Diervriendelijke ingrepen

Hij kijkt me aan alsof hij het al weet. Ik weet niet of ik het wel over mijn diervriendelijke hart kan krijgen om te bellen. Hij was twee weken geleden al zes maanden oud en ik had mezelf voorgenomen om het dan te doen. Maar nu loop ik het dus al twee weken uit te stellen en moet het toch gebeuren, denk ik ...

'Ja goedemorgen, ik wil graag een afspraak maken voor mijn kat Jip ... ja, voor castratie ...'

Voordat ik de nodige moed had verzameld om te bellen, had ik op internet al wat informatie gezocht: 'Beide testikels worden onder algehele verdoving operatief verwijderd. De productie van het hormoon testosteron vindt hierdoor niet meer plaats. In de regel verdwijnt hierdoor ook het karakteristieke 'katergedrag'.'

Volgens dezelfde informatiebron op de website van dierennieuws, houdt dat katergedrag in dat katers hun territorium afbakenen en verdedigen. Hierdoor zullen ze regelmatig in een heftig gevecht met buurkaters verwikkeld zijn. De bekende schreeuwende krolse katers. Een nog vervelender gevolg van territoriumgedrag is het 'sproeien'. De kat plaatst geurvlaggen in de tuin en - nog vervelender - in huis door nogal sterk ruikende urine in het rond te sproeien.

Niet veel mensen worden blij van deze geurige gewoonten van hun huisdier. Ik dus ook niet. Toch zie ik er tegenop om de stap te nemen om mijn kleine Jip naar de dierenarts te brengen. Ik had wel eens een castratie van een kat meegemaakt. Dat zag er erg pijnlijk uit. Er wordt een sneetje in de huid van elke testikel gemaakt. Vervolgens wordt de zaadstreng en het bloedvat afgebonden. Het lossnijden van de testikel is de laatste handeling van de ingreep. De sneetjes blijven namelijk gewoon open en moeten tijdens het genezen vanzelf weer dichtgaan.

'Helpen'

Mijn vader was laatst op bezoek en knuffelde met de kleine Jip, voorzover hij dat toelaat tenminste. Ik vertelde dat hij binnenkort 'geholpen' moest worden. Mijn vader trok een raar gezicht, keek naar het kleine tegenspartelende hoopje kat op zijn arm en zei: 'Helpen noemt ze dat, nou wat wordt jij geholpen zeg.' Ik vind het eigenlijk ook erg raar dat het zo genoemd wordt. Alsof je hem er echt mee helpt en problemen voor hem oplost. En dan is hij geholpen en dan durven we dat nog niet eens onder ogen te zien, dus dan is hij voor de rest van zijn leven een 'je-weet-wel' kater.

Nee, als er iemand geholpen wordt dan zijn het de baasjes die verlost zijn van de problemen van een krolse kat. Geen gesproei, geloei of ander krolse bezigheden. Maar voor de kat gaat er een wereld open bij zijn eerste door testosteron aangestuurde krolsheid. Hij gaat proberen indruk te maken op mooie lekker ruikende poezen en soms wordt dit ook nog beantwoord. Hij gaat vechten om zijn territorium en de meisjes, oftewel hij wordt een echte stoere man. Allemaal erg herkenbaar lijkt me; welke man wil er nou niet gewaardeerd worden om zijn kracht, zijn stem, zijn charmes, zijn potentie en het liefst een combinatie hiervan.

Maar nee onze katten laten we 'helpen' zodat ze niet zo groot worden, niet zoveel ruzie maken, niet zo'n lawaai maken 's nachts en vooral niet overal hun stinkende geurvlaggen achterlaten. Het gevolg is dat bijna alle thuis gehouden katers operatief worden gecastreerd. Stel dat we overlast zouden hebben van de zeer natuurlijke oergewoonten van onze 'huisdieren'. Het woord zegt het al, het zijn dieren die zich aan moeten passen aan het huis en zijn baasje.

Leeftijd

Er is veel discussie onder dierenartsen over de leeftijd waarop een kater gecastreerd mag worden. De meeste katers in Nederland worden rond 9 maanden gecastreerd. Het komt echter regelmatig voor dat katers al op een leeftijd van 6 maanden gecastreerd worden. Het voordeel hiervan is dat de kans op sproeien minder is dan bij een latere castratie. Als een kater eenmaal begonnen is met het uitzetten van deze geurvlaggen kan deze gewoonte nog wel eens blijven hangen. Dit is natuurlijk erg vervelend.

Bij een vroege castratie groeit de kater niet helemaal uit tot de theemutskater als in 'Jan, Jans en de kinderen' met de karakteristieke 'katerkop'. De kat houdt een kleinere, smallere kop en het skelet blijft ook kleiner. Dit heeft trouwens geen nadelige gevolgen voor de gezondheid van het lichaam of de ontwikkeling van het gedrag. Voor Jip heb ik dus gekozen voor een castratie op de leeftijd van 6 maanden. Dit is niet omdat ik niet zo'n enorme hoop karakteristieke kat op mijn bank wil hebben. Nee, het heeft te maken met mijn andere harige huisgenootje, de superlieve je-weet-wel kater Bo. Deze kater is nu ruim twee jaar oud en ook gecastreerd op de leeftijd van 6 maanden. Dit was tegelijk met zijn zusje Lin, die een half jaar later overleden is.

Toentertijd was ik nog niet zo bewust van de gevolgen van zo'n vroege castratie wat betreft de groei van de kat. Bo is nu dus geen grote kater met een echte 'katerkop'. Bo is een rank, lief en aanhankelijk beest. Hij is bijna altijd rustig, kalm en bedaard. Af en toe blaast hij tegen Jip als die hem weer zit te plagen. Maar hij vindt heel veel goed en hij kiest over het algemeen liever de aftocht dan de aanval.

Nee, dan Jip. Vanaf het moment dat hij bij ons kwam wonen, was hij door zijn brutaliteit en enthousiasme eigenlijk al de baas in huis. Hij pakt het eten voor Bo's neus weg en Bo laat het nog toe ook. Door hem nu te castreren hoop ik te voorkomen dat hij ook in grootte en lichaamsgewicht mijn andere kat gaat overheersen. Waarschijnlijk wordt hij sowieso wel groter, want zijn vader was een enorme witte kater. Echt de witte schrik van de buurt. Maar ik kan het misschien wel zo ver mogelijk inperken.

Toch vind ik het wel erg zielig. Het was ook zo'n koddig gezicht, zo'n grotendeels witte kater met gekleurde balletjes. Het is vooral erg goed zichtbaar als hij loopt op zijn eigen uiterst parmantige manier met de staart kaarsrecht omhoog. Je ziet dan een grijs-zwart gestreepte staart en daaronder een witte kat met oranje-grijs gekleurde balletjes, echt waar. Visite die de nieuwe aanwinst kwamen bewonderen vroegen al gauw, wat heeft hij daar toch ... Naarmate hij ouder werd ging het meer opvallen door de groei van deze private geslachtsdelen. Het leukste was nog dat mensen zich erover verbaasden en soms zelfs een beetje rood werden omdat ze zo'n rare vraag hadden gesteld.

Het bekende gezegde, 'wat de boer niet kent dat vreet ie niet', is misschien ook hier van toepassing. De geholpen katers kennen de geneugten van krolsheid niet en weten waarschijnlijk ook niet wat ze missen. Ze begrijpen niets van die rare capriolen van de krolse katten om hen heen. De daarvoor benodigde hormoontoevoer is al vroeg bij hen gestopt. Deze gedachte kan mij nog een beetje troosten. Als ik Jip nu niet laat 'helpen' dan wordt hij veel groter, sterker en dus nog meer overheersend over zijn lieve rustige huisgenootje. En ik weet niet of ik d  t wel over mijn diervriendelijke hart kan krijgen.

Wietske van Dalfsen
Stagiaire Dierennieuws

DN 12/11/2003
(Bron : Dierennieuws)

26-03-2008 om 16:54 geschreven door mailgroep

BESCHRIJVING

In tegenstelling tot de rivierprik is de beekprik geen parasitaire vis. De vis leeft zo'n zes jaar als larve. In die tijd heeft de beekprik geen oogjes en leeft het nagenoeg geheel ingegraven in de zandige bodem van beekjes.
Na die zes jaar, de beekprik is dan ongeveer 12 centimeter lang, veranderd het beestje in een echte beekprik met ogen.
De vis leeft dan nog ongeveer vier tot acht maanden waarin ze zich niet voeden, maar alleen met de voortplanting bezighouden.

De beekprik heeft een bruinige rug en is verder grijs tot vuilwit van kleur. Ook deze prik heeft een zuigbek met een raspschijf met kleine tandjes. Aan beide zijden van de kop heeft de beekprik zeven kieuwopeningen.

De larve van de beekprik leeft in schone stromende beken. Het voedt zich met één- en meercelligen. Na de gedaanteverwisseling zoekt de volwassen beekprik sneller stromende gedeelten op om te paaien. Dit vindt plaats tussen maart en mei.

De beekprik komt in Nederland bijna niet meer voor. Met name verzuring/bemesting van de wateren en de barrières in de beken waar het visje in leeft zorgt ervoor dat het visje het moeilijk heeft in Nederland.

De beekprik, die maximaal zo'n 17,5 centimeter en zes a zeven jaar kan worden, is beschermd in de Natuurbeschermingswet
(worlwidebase)

  Groetjes Knudde 1   

26-03-2008 om 16:50 geschreven door mailgroep

26-03-2008 om 16:48 geschreven door mailgroep

Meeuw eet merel

"We hebben er met verbazing naar gekeken. Het was verrassend om te zien hoe snel de merel naar binnen werd gewerkt."
De fotograaf weet niet of de zilvermeeuw de merel dood heeft gevonden of dat de meeuw de merel ook zelf heeft gedood. Van zilvermeeuwen is bekend dat het rovers zijn en dat ze regelmatig jonge vogels eten, maar het verorberen van een volwassen merel is andere koek.
(ANP) (hln)

  Groetjes Knudde 1   

26-03-2008 om 16:45 geschreven door mailgroep

Sydney  -  In Australië hebben ze zo hun eigen tradities met Pasen. Ganzen krijgen kleren aan volgens de laatste 'duck fashion' en paraderen voor honderden toeschouwers op de catwalk.

De zogeheten Pied Piper Duck Parade is een vast onderdeel van de Royal Easter show in Sydney.

Buiten de catwalk doet een hond zijn best de dierlijke fashionista's te begeleiden door de stad.(telegraaf)

24-03-2008 om 17:07 geschreven door mailgroep

Kafferbuffel

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie

Ga naar: navigatie , zoeken

Kafferbuffel IUCN - status: van bescherming afhankelijk (LR/CD)
Met ossenpikker op de rug
Taxonomische indeling
Rijk : Animalia (Dieren) Stam : Chordata (Chordadieren) Klasse : Mammalia (Zoogdieren) Orde : Artiodactyla (Evenhoevigen) Familie : Bovidae (Holhoornigen) Geslacht : Syncerus
Soort
Syncerus caffer Sparrman , 1779

De kafferbuffel (Syncerus caffer ) of Afrikaanse buffel is een Afrikaans rund , de enige nog levende soort uit het geslacht Syncerus . Het dier maakt deel uit van de De Grote Vijf . De kafferbuffel heeft een slechte reputatie. Hij is onvoorspelbaar en kan gevaarlijk zijn voor jagers en mensen die te dichtbij komen, soms met de dood tot gevolg. Meestal loopt het dier echter weg bij gevaar. Er zijn twee vormen, de savannebuffel en de bosbuffel .

Inhoud [ verbergen ] 1 Kenmerken 2 Verspreiding en leefgebied 3 Leefwijze 4 Ondersoorten

[ bewerk ] Kenmerken

De kafferbuffel is een grote, sterke buffel met korte poten, een gespierde nek en een grote kop met een brede snuit en grote oren. Het is het grootste holhoornige hoefdier van Afrika. Hij heeft een korte vacht. Volwassen kafferbuffels zijn meestal rood tot donkergrijs of zwart. Jongere dieren zijn meestal roodachtig bruin van kleur. De onderzijde en de kin zijn lichter van kleur, tot roomwit. De staart is lang en eindigt in een zwarte kwast. De oren zijn groot, rond en met kwastjes. Zowel mannetjes als vrouwtjes hebben zware, zijwaarts krullende hoorns . De hoorns zijn goede wapens tegen predatoren . De grootte en vorm van de hoorns verschillen per regio, ondersoort, geslacht en leeftijd. Oude stieren hebben de grootste hoorns.

De kafferbuffel heeft een kop-romplengte van 170 tot 340 centimeter, een staartlengte van 50 tot 80 centimeter, een schofthoogte van 100 tot 170 centimeter en een lichaamsgewicht van 250 tot 850 kilogram.

Het zichtvermogen van de kafferbuffel is vrij slecht ontwikkeld, en het gehoor matig, maar het dier heeft een sterke reukzin . Doordat de soort niet afhankelijk is van hun zicht, kunnen ook blinde dieren hoge leeftijden bereiken.

[ bewerk ] Verspreiding en leefgebied

De kafferbuffel komt oorspronkelijk voor in het grootste deel van Afrika ten zuiden van de Sahara, zowel in dichte wouden als open grasvlakten, maar nooit verder dan twintig kilometer van een waterbron. Tegenwoordig is zijn leefgebied kleiner geworden door jacht, habitatverlies en ziekten. Vooral een runderpest epidemie in de jaren negentig van de negentiende eeuw heeft zuidelijke populaties een flinke klap gegeven. Tegenwoordig komt de soort nog algemeen voor, voornamelijk in natuurparken en reservaten .

[ bewerk ] Leefwijze

Kafferbuffel in Krugerpark

De kafferbuffel wentelt graag in modderpoelen om af te koelen. Waar mogelijk drinkt hij tientallen liters water per dag. Hij leeft voornamelijk van grassen , aangevuld met moerasplanten. In bosachtige streken eet hij ook bladeren en scheuten . De kafferbuffel is zowel overdag als 's nachts actief. Op het heetst van de dag zoekt de soort de schaduw op.

De kafferbuffel leeft in een gemengde kudde , bestaande uit gemiddeld twintig tot veertig dieren voor de savannebuffels en tot twaalf dieren voor de bosbuffels. Deze kudde heeft geen echte leider. De kudde is zeer hecht, en de dieren zullen andere groepsleden verdedigen als ze in gevaar zijn. Dit heeft tot gevolg dat gehandicapte buffels nog jaren kunnen leven en een volwaardig lid kunnen zijn van een groep. Soms voegen deze kudden zich samen tot grotere kudden, die in het geval van de savannebuffels uit meer dan tweeduizend dieren kunnen bestaan. Oudere dieren leven solitair of in "bejaardengroepen". De buffel wordt vaak vergezeld door ossenpikkers , spreeuwachtige vogels uit het geslacht Buphagus die teken en andere parasieten verwijderen van de huid van de buffel.

Mannetjes vechten vaak tegen andere mannetjes om hun plaats in de hiërarchie te bepalen en te veranderen. Ze stoten dan met hun hoorns tegen elkaar aan. Dit gaat met zo'n kracht gepaard, dat soms een buffel door de lucht vliegt na een klap.

Een bronstig vrouwtje trekt meerdere mannetjes aan. De stier dat het hoogst in de hiërarchie staat heeft over het algemeen het meeste recht om te paren, maar gevechten komen toch regelmatig voor. Één kalf wordt geboren na een draagtijd van elf maanden. De kafferbuffel kan een leeftijd van 26 jaar bereiken.

[ bewerk ] Ondersoorten

Er zijn verschillende ondersoorten van de kafferbuffel, verdeeld in twee groepen, de savannebuffels en de bosbuffels . Ze variëren niet alleen in grootte, maar ook in bouw, hoorns en vachtkleur.

Savannebuffels zijn grote, zware runderen die leven op meer open vlakten. De savannebuffels worden ingedeeld in drie ondersoorten:

• Kaapse buffel (Syncerus caffer caffer )
• West-Afrikaanse savannebuffel (S.c. brachyceros )
• Centraal-Afrikaanse savannebuffel (S.c. aequinoctialis ).

De bosbuffel of woudbuffel (S.c. nanus ) is een andere ondersoort. Deze leeft niet in open vlakten maar in bossen, en ziet er anders uit: een stuk kleiner, met kleinere hoorns en een valere vacht. Sommige wetenschappers onderscheiden nog een vijfde ondersoort, de bergbuffel (S.c. mathewsi ).

Savannebuffel

Bosbuffel

         

24-03-2008 om 17:06 geschreven door mailgroep

LENTEGEDICHT

(de rol van Oma)

Hoe gelukkig kan een mens toch zijn

zittend op een houten bank

stil genietend van rust en vree

en wat de dag mij schenkt.

De poes naast mij ronkt als vanouds

en vredig graast een koe,

kinderen spelen, dartel, vrij

als veulens in de wei.

Ik geniet van ieder puur moment

zie alles als een Godsgeschenk,

hoe goed en machtig moet U toch zijn

mijn God, dat U mij deze rijkdom schenkt?

Ik sluit mijn ogen en voel intens

geen enkel moment laat ik nu gaan

alsof ik later – nu niet besef –

deze beelden nodig heb.

Mijn mijmering wordt wreed verstoord,

ik hoor een auto en gegil – dan stil;

mijn kleinkind ligt daar levenloos

de wereld staat plots stil.

In één tel is er alles weg,

geen kat of koe, neen, zelfs geen zon

en God die ik eerst zo aanbad

heeft mij nu verlaten.

Een stille traan rolt langzaam neer

Ik bid en kniel wanhopig

Mijn God, mijn Heer, zeg mij wanneer

vind ik het leven weer ?

- Innerchild -

24-03-2008 om 16:57 geschreven door mailgroep

23-03-2008 om 13:28 geschreven door mailgroep

Gerrit Jansen: Vogels zingen omdat ze moeten

Door Gerrit Jansen. donderdag 20 maart 2008 | 15:52 | Laatst bijgewerkt op: vrijdag 21 maart 2008 | 10:10

Tekstgrootte

Veel zanglijsters zingen al weer minder uitbundig dan twee weken geleden. De territoriumgrenzen zijn afgebakend en een aantal zit al op eieren. foto's Otto Faulhaber ;Torenvalken.

Veel zanglijsters zingen al weer minder uitbundig dan twee weken geleden. De territoriumgrenzen zijn afgebakend en een aantal zit al op eieren. foto's Otto Faulhaber ;Torenvalken.

Of vogels plezier aan het zingen beleven, is maar de vraag. Ze zingen omdat ze moeten. Wij mensen worden er vrolijk van, maar zij musiceren enkel om een partner te lokken en om de territoriumgrenzen af te bakenen.

Iedere vogel zingt zoals hij gebekt is en daarom verstaan alleen soortgenoten elkaar. Als een mens niet goed in zijn vel zit of alleen maar chagrijnig is, zal hij niet gauw een vrolijk lied ten gehore brengen.

Vogels zijn waarschijnlijk nooit chagrijnig, maar ook niet vrolijk. Ze zingen als het moet en als ze er tijd voor hebben. Toch vraag ik mij wel eens af hoe een boerenzwaluw zich 'voelt', als hij er net een reis van een paar duizend kilometer op heeft zitten. Ben je eindelijk thuis, dan word je op hagel en sneeuw getrakteerd. Logisch dat je dan even je snavel houdt. Toch weet zo'n vogel dat, wanneer hij eenmaal op de plaats van bestemming is aangekomen, hij zo gauw mogelijk moet laten horen dat hij er is.

Vogelzang heeft een duidelijke boodschap en moet daarom opgevat worden als een signaal.

Bij vogels die in vaste paren leven, zoals kauwen en eksters, stelt de zang, hoewel zij gezien de bouw van hun strottenhoofd wel zangvogels zijn, niet veel voor. Ook vogels met een opvallend verenkleed zijn minder gebekt dan de grauwe onopvallende soorten, zoals fitis, tuinfluiter, spotvogel en de nachtegaal niet te vergeten.

De gekleurde vogels hebben niet zo'n uitgebreid zangrepertoire omdat zij met hun bontgekleurde verenpak al voldoende opvallen. De wielewaal, wat kleuren betreft een plaatje, komt dan ook niet veel verder dan 'dudeldjo'. Mezen en kwikstaarten weten met hun kleuren ook voldoende te imponeren. Met een herhaald 'tjiet- jiepè' bij de koolmees en een kwetterend 'tsis-sit' van de kwikstaart houdt het bij deze twee zangvogels wel op.

Elk voorjaar wil ik minstens één keer, voordat de vogels wakker worden, buiten zijn. Ik wil mijn oor te luisteren leggen bij de gevederde muzikanten in de bebouwde kom. Ruim voor zonsopkomst wordt het al licht. Daarom zette ik de wekker op half zes. De alarmroep van de merel onder ons slaapkamerraam vertelt mij om tien voor half zes dat dit rijkelijk laat is.

Om half zes sta ik dan ook buiten. Als eerste hoor ik het scherp krassende 'kraaa', viermaal herhaald. Dat komt van een zwarte kraai en daar kun je nu niet bepaald van zeggen dat hij de sterren van de hemel zingt.

Vijf minuten later hoor ik de eerste merel zingen. Ongelooflijk, binnen een paar minuten zingen alle merelmannen in de buurt en dat zijn er heel veel! Drie minuten later klinkt het gepingel van een ontwakende roodborst en de metaalachtige roep van de koolmees.

De roodborst had ik eigenlijk nog eerder verwacht, want onderzoek heeft uitgewezen dat hij met recht een vroege vogel is.

Gemiddeld begint hij drie kwartier voor zonsopkomst te zingen. Altijd nog even eerder dan de merel. Deze roodborst zingt bij de oprit van de dijk onder een lantaarnpaal; soms doet hij dat zelfs midden in de nacht. Hetzelfde onderzoek wees uit dat de koolmees en de tjiftjaf van uitslapen houden. Ik hoorde de laatste dan ook pas om zeven uur zijn eentonige liedje roepen en dan te weten dat hij pas twee dagen thuis is. Ik zeg bewust roepen, want een grote zangkunstenaar kun je de tjiftjaf niet noemen. Dat geldt wel voor de heggenmus; vanaf half zeven preludeert een drietal heggenmusmannen met grote overgave. Op een televisiemast jubelt een zanglijster. Het is er een met veel noten op zijn zang. Misschien is hij wel muzikaler dan zijn naaste neef, de merel. Op verschillende plaatsen hoor ik het gedempte 'koe-koe- roe.., koe-koe' van de houtduiven. De luide, vlugge triller van de groenling klinkt weinig ingetogen. Eén duidelijke stem heb ik tijdens mijn fietstochtje door het dorp gemist, maar als ik thuis de oprit weer oprijd blaast Klein Jantje, de winterkoning, vrolijk zijn deuntje mee.

Vroeg in de ochtend valt er meer vogelzang te beluisteren dan later op de dag. Rond het middaguur is het dikwijls uitgesproken stil, terwijl de avond weer een kleine opleving te horen geeft. Voor die stilte op de middag is wel een verklaring.

De meeste zangvogels voeden zich in het voorjaar en in de zomer met dierlijke, eiwitrijke hapjes. Insecten zijn wat hun activiteiten betreft afhankelijk van hoge temperaturen. Daarom moeten door onze zangvogels de vliegjes, kevertjes en spinnetjes voor het grootste deel rond het middaguur buit gemaakt worden.

Net voordat ik naar de koffie wil, dient het paartje torenvalken zich boven de nestkast aan. Het mannetje wisselt zijn zweefvlucht regelmatig af met snelle vleugelslagen, waarbij een vliegbeweging ontstaat alsof hij aan een touw wordt rondgedraaid. Als het vrouwtje in de nestkast landt, verdwijnt hij even uit beeld.

Een scherp ki-ki-ki maakt duidelijk dat hij weer in aantocht is. Torenvalken kunnen niet zingen, maar ook zij gebruiken hun stem om het territorium af te bakenen en een dame te lokken.

• (gelderlander)          

22-03-2008 om 16:10 geschreven door mailgroep

Chimpansees communiceren ook met linkerbrein

Gepubliceerd: 22 maart 2008 10:29 | Gewijzigd: 22 maart 2008 10:32

Hendrik Spiering

De Zambiaanse chimp Toto vraagt om voedsel. Als chimpansees communiceren is hun linker hersenhelft actief, net als bij mensen.
reuters

22-03-2008 om 16:07 geschreven door mailgroep

Wateren rond Zuidpool vol enorme wezens
Uitgegeven: 21 maart 2008 18:26

WELLINGTON - Nieuw-Zeelandse en Amerikaanse onderzoekers hebben in de wateren bij de Zuidpool onverwacht veel groot leven aangetroffen.

De vorsers zijn vooral verbaasd over de omvang van sommige wezens, zoals kwallen met vier meter lange tentakels, enorme zeeslakken en grote, uitgestrekte velden vol zeelelies.

Het onderzoeksteam is ervan overtuigd dat er nieuwe diersoorten zitten in de totaal 30.000 monsters die uit de wateren zijn meegenomen.

Grootte

Volgens Nieuw-Zeelandse media deed het team onderzoek in de Rosszee, tot een diepte van 3500 meter. De grootte van de sommige dieren is mogelijk te verklaren uit de temperatuur en het hoge zuurstofgehalte van het water en de relatieve afwezigheid van grote roofdieren.

De wetenschappers zeggen nog jaren nodig te hebben om alle verzamelde informatie te ordenen en te bestuderen.

(c) ANP


         

22-03-2008 om 14:27 geschreven door mailgroep

Het gedicht Dialoog met Hazen

Men vroeg aan twee oude hazen
wat doen jullie zo met Pasen ?
ze wilde huppelend verder gaan
bleven even toch maar staan.

De ene spak; ach, weet je wat
we zijn het eigelijk met Pasen zat
en we kunnen niemand zeggen
dat wij Hazen geen eieren leggen.

De andere sprak nog wat verlegen
en in ons mooie stille bos
kom je weer duizene mensen tegen
en ze hebben de meeste pret aan hun

eieren van hun zelf daar neer gezet
met Pasen zijn wij Hazen de klos
wij oude Hazen zijn dan pas tevree
als het weer stil is in ons bos.

  Werner Noorda




         

22-03-2008 om 14:15 geschreven door mailgroep

(tuinadvies.be)

21-03-2008 om 23:56 geschreven door mailgroep

Over de productie
Alle eieren hebben vandaag een stempelcode. Dit laat toe het ei te traceren vanaf de boerderij (eventueel tot op stalniveau) tot op uw bord. De code geeft eveneens informatie over het houderijsysteem. De codes van het leghennenbedrijf worden gecentraliseerd bij het FAVV.

De code in België ziet er bijvoorbeeld uit als volgt: 0 BE 1234-1

• 0 : code voor het houderijsysteem

  • Wat houderijsystemen betreft bestaan er 4 categorieën:

    • 0: bio

    • 1: vrije uitloop

    • 2: scharrel

    • 3: kooi
       

• BE : iso-code voor de lidstaat – BE = België
   

• 1234: identificatienummer van het leghennenbedrijf
   

• 1 : eventueel nummer van de stal

Toelichting bij de houderijsystemen:

BIO-EIEREN
Een ei is een bio-ei als de kip die dat ei legt op biologische wijze gekweekt wordt. Het voeder van de leghen moet minstens voor 80 % van biologische oorsprong zijn en er moet voldoende ruwvoer (zoals gras) voorzien worden.
Per stal mogen maximum 3000 dieren worden gehouden met maximum 6 dieren per m2. De vrije uitloop moet minstens 4 m2 per leghen bedragen.

EIEREN VAN HENNEN MET VRIJE UITLOOP
Deze eieren zijn afkomstig van leghennen gehouden in een stal te vergelijken met scharreleieren maar die bovendien de ganse dag over een vrije uitloop beschikken in open lucht. Deze uitloop moet grotendeels begroeid zijn (met gras bijvoorbeeld) en een oppervlakte van minstens 2,5 m2 per hen beslaan.

SCHARRELEIEREN
Deze eieren zijn afkomstig van scharrelkippen die in een stal worden gehouden met voldoende legnesten en zitstokken. Minstens 1/3 van de staloppervlakte is scharrelruimte en er zitten maximaal 9 hennen per m2 bruikbare staloppervlakte (oppervlakte van vloer + etages). In sommige gevallen kan men tot maximaal 12 hennen per m2 bruikbare vloeroppervlakte plaatsen (indien er geen etages zijn).

KOOI-EIEREN
Het overgrote deel van de eieren wordt in legbatterijen geproduceerd. In dit houderijsysteem zitten meestal vier à vijf hennen samen in een kooi. De Europese wetgeving bepaalt dat een oppervlakte van minstens 550 cm2 per hen moet worden voorzien. Daarnaast gelden een reeks bepalingen wat betreft de uitrusting van de kooi.
De pluimveehouders schakelen stilaan om naar grotere kooien met bijvoorbeeld 16, 24 of meer leghennen, waarbij 750 cm2 per leghen wordt voorzien. Deze kooien worden uitgerust met zitstokken, legnesten en scharrelplaatsen. Tegen 2012 wordt dit door Europa trouwens verplicht.

• Bewaar de eieren in de koelkast

• Plaats eieren met de spitse kant naar beneden

• Bewaar eieren niet naast citroen, gerookte vis of knoflook. Eieren kunnen door de poreuze schaal heen gemakkelijk geur en smaak van dergelijke producten overnemen.

• Let op de houdbaarheidsdatum en verpakkingsdatum; verse eieren zijn tot 4 weken na de legdatum houdbaar in de koelkast. De uiterste houdbaarheidsdatum staat op het ei zelf. De legdatum van de eieren wordt vermeld op de doos.

• Bewaar geen restjes van gerechten met rauwe eieren.

Over eieren en gezondheid
Eieren zijn klein van stuk, maar staan bol van voedingsstoffen die belangrijk zijn voor ons lichaam.

Rijk aan eiwitten, arm aan calorieën
Eieren zijn een goede bron van hoogwaardige eiwitten. Ze bevatten alle essentiële aminozuren in een goede verhouding. De eidooier is een goede bron van ijzer en tal van vitaminen. Eieren bevatten de antioxidanten die mogelijk bescherming bieden tegen ouderdomsgebonden oogziekten zoals cataract. Een gemiddeld gekookt ei (ong. 60 g) levert slechts 90 kcal.

Hoe zit het met de cholesterol ?
Het wit van ei is vrij van cholesterol, de eidooier bevat gemiddeld 200 mg cholesterol. Het ei heeft in vergelijking met andere bronnen van cholesterol het geluk relatief arm te zijn aan calorieën en verzadigde vetzuren. Deze laatste hebben een belangrijker effect op het bloedcholesterolgehalte dan cholesterol uit voeding.

Meer dan de helft van het vet in een ei is bovendien onverzadigd. Dat zijn goede vetten, die het cholesterolgehalte helpen verlagen in het bloed en mogelijk het risico op hart- en vaatziekten verminderen.

Niet duur
Een ei doet de portemonnee geen geweld aan. Kwaliteit voor weinig geld. Wat moeten we meer ?

Makkelijke bereiding
Je hoeft geen keukenpiet te zijn om met eieren aan de slag te gaan.

Gevarieerd en creatief
Met eieren kan je eindeloos variëren. Hardgekookt, zachtgekookt, gebakken, roerei, omelet, spiegelei, gepocheerd,...

21-03-2008 om 23:50 geschreven door mailgroep

Het medisch onderzoek

Wanneer uw paard ziek of kreupel wordt, moet u altijd de veearts waarschuwen. Bovendien moet hij een aantal routinehandelingen verrichten om ziekte te voorkomen.

Een volledig onderzoek kunt u elk moment van het jaar laten doen. Na een inenting mag het paard echter vier of vijf dagen geen zwaar werk verrichten, voor het geval er neveneffecten zoals een stijve nek optreden. Geef hem een grondige poetsbeurt en krab zijn hoeven uit. Controleer, terwijl u dit doet, alvast zelf de huid, hoeven en benen, voor het geval u daar vragen over hebt. Het controleren van het gebit van een paard dat pas heeft gegeten, is riskant. Geef hem zijn voer een uur van tevoren en laat hem geen stro of hooi eten.

Tetanusspuit

Dit is een essentieel onderdeel van het jaarlijks onderzoek. Inenting, vooral tegen de ernsige ziekte tetanus, is een van de belangrijkste dingen die u voor de gezondheid van uw paard kan doen. Een paard kan gemakkelijk tetanus krijgen wanneer een wond met tetanusbacillen, die in de grond leven, besmet raakt. Paarden hebben een grotere kans op besmetting omdat deze bacteriën soms in hun darmen aanwezig zijn. Als de darmwand beschadigd wordt, kunnen de bacillen in het lichaam vrijkomen en tetanus veroorzaken. Een paard moet permanent tegen tetanus worden ingeënt: twee maandelijkse inentingen, gevolgd door een herhalingsinenting een jaar later, en vervolgens een inenting om de twee tot drie jaar. Een paard dat niet regelmatig wordt ingeënt, moet elke keer als hij een snijwond of diepe wond oploopt, het serum toegediend krijgen. Dit serum werkt onmiddellijk, maar niet langer dan drie tot vier weken.

Griep

Dit is ook een vervelende ziekte die zeer snel epidemische vormen kan aannemen. Het paard kan er tevens een nare hoest aan overhouden die verscheidene maanden kan aanhouden. Het paard moet in eerste instantie twee maal worden ingeënt met een tussentijd van 21 tot 92 dagen, gevolgd door een herhalingsinenting een half jaar later, waarna hij elk jaar wordt ingeënt.

Het gebit

Het op een na belangrijkste onderdeel van het jaarlijks onderzoek is de gebitscontrole. Ideaal gesproken moeten de boven- en onderkiezen precies op elkaar passen, en door het constant vermalen van voedsel gelijkmatig afslijten. In werkelijkheid staan de bovenkiezen iets meer naar buiten dan de onderkiezen, waardoor de binnenste randen van de bovenkiezen en de buitenste randen van de onderkiezen meer slijten. De buitenste randen van de bovenkiezen blijven scherp en snijden in de wang, terwijl de binnenste randen van de onderkiezen in de tong snijden. Bovendien krijgt het paard alleen voldoende voedingsstoffen binnen als hij het voedsel goed kan kauwen. Anders wordt het maar half verteerd of valt het uit zijn mond. De veearts kan de scherpe randen bijvijlen en het maaloppervlak van de kiezen bijwerken.

Wormen en wormkuren

In het wild grazen paarden over uitgestrekte gebieden en hebben ze zelden last van wormen. De domesticatie van het paard en het beperken van zijn graasgebied heeft het wormprobleem doen ontstaan. Paarden moeten dan ook regelmatig een wormkuur hebben.

De wormen die in het lichaam van elk paard leven, zijn parasieten. Hoewel het moeilijk, zo niet onmogelijk is om worminfecties helemaal te laten verdwijnen, kunt u toch het een en ander doen om de gezondheidsproblemen die wormen veroorzaken te reduceren. Regelmatig ontwormen heeft twee voordelen: u bevordert de gezondheid van het paard als u hem van schadelijke volwassen wormen en larven verlost u verkleint de kans op besmetting in de wei De wormkuur is slechts een onderdeel van de bestrijding van worminfecties. Door het weiland zo nu en dan te laten rusten, de mest enkele keren per week te verwijderen kunt u ook het risico voor paarden verkleinen.

Koliek

Om koliek of ernstige buikpijn te voorkomen moet u uw paard regelmatig ontwormen, topkwaliteit voer geven, en hem niet zo hongerig laten worden dat hij zich overeet. Koliek kan diverse oorzaken hebben, en als u vermoedt dat uw paard aan deze pijnlijk kwaal lijdt, moet u de veearts waarschuwen.

Sommige vormen van koliek zijn ernstiger dan andere, maar de symptomen komen overeen. Het paard kijkt naar de buik en probeert er wellicht naar te bijten. Hij krabt met zijn voorhoeven, kreunt en begint te zweten. Hij gaat herhaaldelijk rollen, maar schudt zich niet wanneer hij weer opstaat. Een veearts zal allereerst de oorzaak proberen te achterhalen. Spasmodische koliek komt het meeste voor. Deze wordt veroorzaakt door darmkramp. Als een paard ongeschikt voer eet, zich volpropt of ijskoud water drinkt, kan hij deze vorm van koliek krijgen. Windkoliek wordt veroorzaakt door een opeenhoping van gas in de darmen en treedt vooral op na het eten van voedsel dat in de darmen gaat gisten. Te grote hoeveelheden suikerbietpulp kunnen dit effect hebben. Consitipatie treedt op wanneer onverteerbaar voedsel zich in het lichaam ophoopt en de darmen blokkeert. Voedsel met een hoog gehalte houtachtige vezels of slech geprepareerd voer met zand en gruis kunnen de oorzaak zijn. Obstructie treedt op wanneer de darm verdraaitd raakt. Obstructie kan uit andere vormen van koliek of andere ziektes volgen, of op zichzelf staan? Het is een zeer ernstige aandoening waarbij een chirurgische ingreep vaak noodzakelijk is. Thrombotische embolie is een van de gecompliceerdste oorzaken van koliek. Het wordt veroorzaakt door larven die tot de bloedvaten van de darmen zijn doorgedrongen. Ze tasten de wanden van de bloedbaten aan, waardoor bloedproppen onstaan die de bloedtoevoer blokkeren. Deze aandoening kan vaak niet met medicijnen behandeld worden. Deze vorm van koliek kan echter vrij eenvoudig voorkomen worden door wormkuren.

Lamininitis

Laminitis is een van de meest voorkomende oorzaken van kreupelheid. Deze zeer pijnlijke ziekte treedt op als er iets mis is met de hoefstructuur. Laminitis is niet besmettelijk, en het is zelden het gevolg van voetproblemen. Het ontstaat doordat elders in het lichaam van de pony giftige stoffen vrijkomen die de bloedtoevoer naar de voet aantasten. Deze stoffen komen met name vrij in de darmen na het eten van te veel proteïnerijk voer. Het spijsverteringsstelsel van een pony is geschikt voor het verteren van kleine hoeveelheden vezelig, moeilijk te verteren boedsel. Grote hoeveelheden concentraten of mals, proteïnerijk voorjaarsgras kan een pony nier verwerken. De meest voorkomende oorzaak van laminitis is dus door het eten van te veel mals gras in het voorjaar of vroege zomer, vooral als de grond met kunstmest behandeld is.

Laminitis veroorzaakt veel pijn waardoor het paard weigert te staan of te lopen. Gaat hij wel staan of lopen, neemt hij een bepaalde houding aan, met de acherbenen onder zijn lichaam om zoveel mogelijk gewicht te kunnen dragen, en zijn voorbenen vooruit om het gewicht naar de hielen te verplaatsen. Hij loopt met korte passen op zijn hielen. De voeten voelen warm aan. Waarschijnlijk heeft hij koorts en een kloppende slagader aan de achterkant van de koot.

Het paard moet dadelijk door een veearts behandeld worden voordat de hoef te zeer vergroeid is. Hij zal een pijnstillende injectie geven en poeders achterlaten om de pijn te verzachten. Door het paard te laten lopen wordt de bloedtoevoer bevordert naar de voeten. De pijn zal verminderen terwijl hij beweegt.

Verrekkingen en spat

Verwondingen aan de benen komen vaak bij paarden voor. Kreupelheid en andere problemen koen zich voor bij niet fitte paarden die te hard moeten werken.

Verrekkingen treden bij zware inspanning op. Als u een niet fit of moe paard laat galopperen, zijn de spieren niet meer soepel genoeg om stoten op te vangen. De meeste verrekkingen komen in de voorbenen voor. De beste manier om te voorkomen dat uw paard iets verrekt, is hem alleen te laten galloperen als hij fit is en niet te forceren als hij moe is.

21-03-2008 om 23:49 geschreven door mailgroep

AMSTERDAM  -  Pasgeboren haasjes die alleen in het veld zitten, moeten met rust gelaten worden. Dat zeggen dierenasielen die elk voorjaar massa's haasjes krijgen aangeboden door mensen die niks van de natuur begrijpen.

Haags Haasje

Foto: van leeuwen

Pasgeboren haasjes horen namelijk alleen te zitten. De moeder komt vanwege de veiligheid maar één keer per dag bij haar jong om het te voeren en verdwijnt dan meteen weer, zegt opvang de Fûgelhelling in Ureterp tegen de Leeuwarder Courant.

Ook reekalfjes en uilskuikens worden veel te snel meegenomen door overbezorgde dierenliefhebbers.

Vorig voorjaar werden alleen in Ureterp al dertig hazenjongen bij de opvang gebracht die geen hulp nodig hadden als de mens ze met rust had gelaten. Deze week kwamen al weer drie jonge hazen binnen, aldus de krant.

Mensen staan steeds verder van de natuur af en weten niet meer wat normaal is in de beestenwereld, zegt een woordvoerder van de opvang als verklaring voor de overbezorgdheid. (de telegraaf)

21-03-2008 om 23:47 geschreven door mailgroep

Lieveheersbeestjes

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie

Lieveheersbeestjes
Taxonomische indeling
Rijk : Animalia (Dieren) Stam : Arthropoda (Geleedpotigen) Klasse : Insecta (Insecten) Orde : Coleoptera (Kevers) Onderorde : Polyphaga Infraorde : Cucujiformia Superfamilie : Cucujoidea
Familie
Coccinellidae Linnaeus , 1758
Larve van Veelkleurig Aziatisch lieveheersbeestje verorbert wollige bloedluis (Eriosoma lanigerum )

Kop van het zevenstippelig lieveheersbeestje

Lieveheersbeestjes zijn leden van de tot de kevers behorende familie Coccinellidae.

Algemeen

Ze zijn gekenmerkt door een ronde, zelfs vaak halfbolvormige vorm met korte pootjes die net als de kleine antennen onder het dek- en nekschild kunnen worden teruggetrokken. Ze hebben vaak rode, gele, witte en zwarte kleuren en zijn vaak gestippeld.

De grootte van de Nederlandse soorten ligt tussen 2 en 10 mm; in Nederland komen een zestigtal soorten voor. De kevers en de larven zijn meestal predatoren van o.a. bladluizen (die vaak worden beschermd door mieren vanwege hun zoete afscheiding), maar er zijn ook lieveheersbeestjes met een plantaardig dieet.

Hoewel de meeste lieveheersbeestjes felle rovers zijn is het diertje zelf symbool van een aantal instellingen en verenigingen met een goed doel, o.a. de Vereniging Het Zonnehuis voor verpleging van langdurig zieken en de Landelijke Beweging Tegen Zinloos Geweld .

De meeste lieveheersbeestjes leven ongeveer een jaar. Het aantal stippen zegt dus niets over de leeftijd. De kleur en de vlekken op de dekschilden spelen wel een belangrijke rol bij het op naam brengen van de verschillende soorten lieveheersbeestjes.

Kenmerken

Net als de boktorren , de snuitkevers , de bladhaantjes en de loopkevers , maken de lieveheersbeestjes (Coccinellidae) deel uit van de orde van de kevers (Coleoptera). Deze insecten zijn te herkennen aan de aanwezigheid van dekschilden, een stevig en ondoorschijnend omhulsel dat ontstaan is door de omvorming van de voorvleugels, waaronder zich de vliesvleugels bevinden (coleos = etui).

Lieveheersbeestje kunnen soms sterk gelijken op andere kevers of zelfs op sommige wantsen. Het zorgvuldig kijken naar de 'extremiteiten' (poten, antennes, monddelen) kan nuttig zijn bij het vermijden van verwarring tussen lieveheersbeestjes en andere kevers met gevlekte en gekleurde dekschilden. Een voorbeeld van gelijkende kevers zijn de mierenzakkevers uit de familie bladhaantjes . De tarsen van lieveheersbeestjes zijn cryptotetrameer, wat betekent dat ze bestaan uit 3 goed zichtbare leden en een uiterst klein, vierde lid dat verborgen zit tussen de 2 lobben van het tweede lid. De antennen bestaan uit 8-11 leedjes en zijn verbreed tot een knots aan het uiteinde. Het laatste lid van de kaaktasters is bijlvormig.

De larven lijken van afstand op kleine rupsjes , maar hebben zes kleine looppootjes aan de voorzijde. Larven van veel soorten zijn stekel-achtig behaard en hebben felle gele en rode kleuren. De larven van verschillende soorten zien er vaak verschillend uit. De pop van een lieveheersbeestje lijkt een beetje op een druppel en is meer bruin van kleur.

Chemische afschrikking

Als je een lieveheersbeestje "pest" door zachtjes op hem te drukken dan produceert hij een gele vloeistof. Dit gedrag heet "reflexbloeden". De vloeistof (hemolymfe), die tevoorschijn komt bij het femoro-tibiale gewricht van de poten, heeft een kwalijk geurtje en smaakt erg bitter. Vogels die een lieveheersbeestje oppakken proeven dit bloed en laten hem dan soms snel vallen. Het rood met zwarte kleurpatroon is dan ook te beschouwen als een waarschuwing. Dit ziet men vaak bij insecten of andere dieren die hun giftigheid of vieze smaak adverteren door een felle kleur en wordt aposematische kleuring genoemd. De vieze smaak wordt veroorzaakt door een alkaloïde dat per lieveheersbeestje verschilt. Er is aangetoond dat deze vloeistof van het zevenstippelig lieveheersbeestje giftig is voor koolmeeskuikens. Die van het tweestippelig lieveheersbeestje niet.

Veelkleurig Aziatisch lieveheersbeestje

Het lijken verschillende soorten, maar zijn allemaal variaties van 1 soort, het veelkleurig lieveheersbeestje.

Lieveheersbeestjes worden o.a. gebruikt om bladluizen op een natuurlijke manier te bestrijden (bio-tuinbouw). Een om deze reden ingevoerde Aziatische soort, het veelkleurig Aziatisch lieveheersbeestje (Harmonia axyridis (Pallas)) blijkt een invasieve soort die in Europa inmiddels vaste voet heeft gekregen en o.a. in Engeland (voor het eerst waargenomen in 2004), België en Nederland voorkomt. Ze hebben veel verschillende mogelijke tekeningen, van vrijwel oranje tot vrijwel zwart, maar zijn herkenbaar aan de zwarte 'M'-vormige tekening op het halsschild (pronotum ) en het van achteren vaak wat geplooide of gedeukte rugschild (elytrum ). De verspreiding wordt wetenschappelijk bestudeerd. Het veelkleurig Aziatisch lieveheersbeestje is een agressieve predator en bij gebrek aan luizen worden ook andere soorten lieveheersbeestjes, rupsen en vlindereitjes opgegeten, waardoor ze een bedreiging vormen voor de inheemse soorten.

[ bewerk ] Etymologie

De naam lieveheersbeestje is een herinnering aan de tijd dat de Germanen in Europa gekerstend werden. De bestaande Germaanse naam voor het kevertje, Freyafugle , vogel van de godin Freya , werd verchristelijkt tot onzelievevrouwebeestje of lieveheersbeestje. De eerste vertaling leeft voort in het Duits (Marienkäfer ) en Engels (ladybird ); de tweede in het Nederlands en Frans (bête à bon Dieu , al is coccinelle gebruikelijker). De Franse naam is in het Iers verbasterd tot bóín Dé , wat ook Gods koetje kan betekenen.

[ bewerk ] Streeknamen

• Nederlands : kapoentje , oliebeestje, Stippelbeestje
• Brabants : boerinnetje, boterbeestje, fowieltje, hemelbeestje, hennetje, kezenmolletje, jezusjesbeestje, koffiekuikentje, liefhennetje, liefvrouwebeestje, liefvrouwemuisje, lieve marijtje, lieveheerhennetje, lieveheerspaardje, lievehereminnetje, lievelammetje, mariabeestje, poppennonnetje
• Fries : krúpelhintsje, ingeltsje, earmpiekje
• Limburgs : sjmautwurmke,(s)-levenierepaerdje, pimpernelletje, smoutwormpje, tierenhennetje, vliegmusje, onzelievevrouwpulletje, mulderinnetje, molentandje, muuëletêntje ( Weert ), moedergodssterretje, lieveherebolletje, kevelewormpje, kaevelebieësje ( Nederweert ), draaihennetje, goudbeestje, hemellammetje, oliebeestje, (s)-lievrouwbiske (Sint-Truiden), slivveniersbieske ( Maastricht )
• Nedersaksisch : kukeluusjen, kukeluutjen ( Nunspeets ), kukelesaantje ( Bunschoten ), keukediefien, kukediefien ( Urkers ), mariabeestje, zönnekuukske ( Twents ), zönnekuuknje ( Rijssens ), kroontien, herenhoentien ( Stellingwerfs ), laiveneertiekje ( Gronings ), armmarmottie ( Drents )
• Vlaams : (onze)lieveheer(s)(e)beestje, (onze)lievevrouw(e)beestje, piempampoentje, hemelbeestje, pieternel(letje), pieternellebeestje, piepauw(tje), piepebontje, pimpajoen(tje), pimpaljoen(tje), pimpompulletje
• Zeeuws : kok'aentje, kok'aontje, lieve vrouwke, lie:vevrouwebêêstjen, pàpoe:nebêêsje, pampoe:ntje, piempampoe:ntje, pieternelleke, pimpampoe:ntje

Bron: Wikipedia

21-03-2008 om 23:45 geschreven door mailgroep

Nieuwe kledij voor de paashaas

Voor de klokken verandert er niets, die hebben nu zelfs gratis koeling.
Vanaf nu een zonnige Sinterklaas en een witte Pasen

  Groetjes Knudde 1   

21-03-2008 om 23:42 geschreven door mailgroep

21-03-2008 om 17:53 geschreven door mailgroep

21-03-2008 om 13:14 geschreven door mailgroep

Murenen

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie

Ga naar: navigatie , zoeken

Murenen
Gymnothorax polygonius
Taxonomische indeling
Rijk : Animalia (Dieren) Stam : Chordata (Chordadieren) Klasse : Actinopterygii (Straalvinnigen) Orde : Anguilliformes (Palingachtigen)
Familie
Muraenidae

De murenen (Muraenidae ) of moeralen vormen een familie straalvinnige vissen uit de orde van palingachtigen (Anguilliformes). Er zijn circa 200 soorten, verdeeld over 15 geslachten. Murenen komen voor in zowel zee-, brak- als zoetwater en komen verspreid over de gehele wereld voor.

Inhoud [ verbergen ] 1 Habitat 2 Anatomie 3 Voedsel 4 Geslachten 5 Externe link

[ bewerk ] Habitat

Moeralen komen vooral voor in tropische en subtropische wateren tot op dieptes van wel 200 meter. Zij brengen de meeste tijd door in holtes of rotspleten. Zij scheiden een beschermend slijm af dat hun schubloze huid bedekt, dat bij sommige soorten giftig kan zijn. De kleine ronde kieuwen, ver achter de bek op hun flanken gelegen, maken dat moeralen gapen om de ademhaling te vergemakkelijken.

[ bewerk ] Anatomie

Murenen kunnen een lengte van 1-2 meter bereiken. De rugvin strekt zich uit van net achter de kop over de rug waar hij naadloos aansluit op de staart- en aarsvin. De meeste soorten missen de borst en buikvinnen, wat bijdraagt tot hun slangachtig uiterlijk. Hun ogen zijn klein en moeralen zijn vooral afhankelijk van hun sterk ontwikkelde reukvermogen als zij in hun schuilplaats hun prooi afwachten. Soms kunnen zij ook hun schuilplaats verlaten om een reukspoor te volgen. Het lichaam is gevlekt tot in de bek toe, hetgeen een camouflerend effect heeft. Zij hebben brede kaken en een vooruitstekende snuit. Zij bezitten grote scherpe tanden waarmee zijn hun prooi in stukken scheuren alvorens deze te verorberen. Achterin hun keel hebben zij nog een stel kaken die naar voren komen om de prooi te verorberen. Zij kunnen ook aan mensen ernstige verwondingen toebrengen, bijvoorbeeld als deze hun hand in de schuilplaats steken.

[ bewerk ] Voedsel

De meeste soorten zijn vleesetend en voeden zich vooral met vis, koppotigen , schaal- en weekdieren. Zij wachten totdat hun prooi dicht genoeg is genaderd, en springen dan uit hun schuilplaats naar voren om hun prooi te grijpen. Vele soorten zijn vooral in de nacht actief. Zij vormen zelf alleen een prooi voor zeebaarzen , andere moeralen en barracuda ’s. Er wordt ook op hen gevist, maar sommige soorten kunnen de ciguatera voedselvergiftiging veroorzaken. Murenen worden soms door duikers met de hand dode vis gevoerd.

Gymnothorax mordax

Reuze murene ( Gymnothorax javanicus )

[

  Groetjes Knudde 1   

20-03-2008 om 18:06 geschreven door mailgroep

20-03-2008 om 17:47 geschreven door mailgroep

20-03-2008 om 17:28 geschreven door mailgroep

20-03-2008 om 17:18 geschreven door mailgroep

19-03-2008 om 23:00 geschreven door mailgroep

Vuil is gezond

Een te hygiënisch leven zou kanker een kans kunnen geven.

Het is bekend dat een onhygiënisch leven mensen vatbaar maakt voor allerhande ziektes. Maar het tegenovergestelde is evenzeer waar: een overhygiënisch leven maakt kwetsbaar, omdat een lichaam niet de kans krijgt zijn afweer scherp te stellen.

Kinderen die van hun ouders niet in de modder mogen springen en geen huisdieren mogen aaien met de handjes die ze vervolgens in hun mond steken, hebben meer kans om later met allerhande allergieën te maken te krijgen dan andere kindjes. De afweer, die gewend is om systematisch bestookt te worden, krijgt te weinig werk en valt het eigen lichaam aan.

Het vakblad New Scientist meldt dat er nu ook aanwijzingen zijn dat kinderen die als peuter in een crèche zaten minder kans zouden hebben om leukemie (een vorm van bloedkanker) te ontwikkelen dan andere kinderen.

Melkveehouders zouden vijf keer minder kans hebben op longkanker dan andere mensen - een mogelijk gevolg van het regelmatig inademen van piepkleine mestdeeltjes. De recente toename van bepaalde vormen van kanker zou dus misschien ook met onze overdreven zorg om hygiëne te maken kunnen hebben.

De European Journal of Cancer beschrijft de eerste resultaten van experimenten waarbij de overlevingskansen voor bepaalde vormen van longkanker beduidend verhoogd werden door patiënten in te spuiten met een afgezwakte vorm van een bacterie die verwant is aan degene die tuberculose veroorzaakt. De bacteriën stimuleren het afweersysteem, dat vervolgens ook de kankercellen aanvalt. Een spoor dat uiteraard nader onderzocht wordt.

Dirk Draulans
(Knack-Wetenschap)

19-03-2008 om 16:01 geschreven door mailgroep

De verzorging van klauwen en hoeven

De wereld van de hoefdieren wordt verdeeld in even- en onevenhoevigen. De evenhoevigen hebben aan iedere poot twee tenen die ieder een sterk uitgegroeide nagel hebben, die ook wel de klauw wordt genoemd. Tot deze groep behoren de koeien, schapen, geiten en vele wilde herkauwers zoals herten, impala's en hartebeesten. De onevenhoevigen daarentegen hebben door de eeuwen heen aan iedere poot slechts één teen overgehouden waaraan de nagel, de hoef genoemd, sterk ontwikkeld is. Tot deze groep behoren de paarden, ezels en zebra's. De hoeven en de klauwen van de dieren die door de mensen worden gehouden (paarden, koeien, geiten, ezels en schapen) en van de dieren die in de dierentuin worden gehouden, moeten regelmatig gecontroleerd worden. Er kunnen in die klauw of hoef namelijk allerlei afwijkingen ontstaan doordat het hoorn niet goed groeit of niet voldoende slijt. Bij de drie genoemde groepen dieren gaat het daarbij steeds om andere facetten van de verzorging van klauwen of hoeven.

Paarden en ezels

De verzorging van de hoef door de eigenaar moet gericht zijn op het zo schoon mogelijk houden van de zogenaamde straal van de hoef. Deze kan namelijk bij een slechte verzorging gaan ontsteken. Daarnaast dient door de hoefsmid regelmatig het overtollige hoorn weggesneden te worden zodat het zogenaamde hoefmechanisme van de hoef niet belemmerd wordt. Door een goed hoefmechanisme treedt een goed schokbrekend effect op tijdens de bewegingen en wordt de bloedafvoer uit de hoornschoen bevorderd. Het is de taak van een hoefsmid om zoveel overtollig hoorn weg te snijden dat de hoef weer een goede vorm krijgt en het hoefmechanisme goed blijft werken. Gebeurt dat niet, dan kunnen allerlei aandoeningen ontstaan zoals draagrandscheuren, kroonrandscheuren, een gekneusde hoefzool of veranderingen van de stand van het been waardoor in het ergste geval kreupelheid kan ontstaan. Het hoorn van de hoef is soms erg hard en dan moet de smid erg hard slaan om het overtollige hoorn weg te nemen.

Gehouden evenhoevigen (met name koeien)

Bij deze dieren zijn er twee hoornschoenen onder iedere poot aanwezig. Het probleem daarbij is dat deze in een aantal gevallen niet even snel hoorn vormen of even snel afslijten. Het is vooral de buitenklauw van de achterpoten die in veel gevallen te snel groeit of te weinig slijt. Het gevolg daarvan is dat deze buitenklauw op een gegeven ogenblik het gehele gewicht moet dragen en de binnenklauw er maar een beetje bij hangt. Het gevolg is dat er kneuzingen in het levende weefsel onder de hoornschoen kunnen ontstaan waardoor die kunnen gaan ontsteken. Er kan dan een zoolzweer ontstaan waardoor de koe kreupel wordt. Om dit te voorkomen moet regelmatig (eens per 4 tot 6 weken) bij alle of een aantal koeien (hangt af van het ras en de wijze van huisvesting) het overtollige hoorn van de buitenklauw verwijderd worden.
Is er al sprake van een zoolzweer dan kan er onder de binnenklauw (die meestal heel sterk is omdat die al enige tijd geen gewicht gedragen heeft) een klauwblokje geslagen, gelijmd of gebonden worden zodat de buitenklauw kan worden ontzien.

19-03-2008 om 14:41 geschreven door mailgroep

Het Falabella paardje

Geschiedenis

De Falabella is het kleinste paardenras ter wereld. Het is een uniek en zeldzaam paardje, want in heel Europa zijn momenteel maar 359 raszuivere Falabella's te vinden. De geschiedenis van dit ras gaat een heel eind terug in de tijd. De paarden komen van oorsprong uit Argentinië. Daar leven ze in de vrije natuur in kuddes. Spanjaarden namen in de zestiende eeuw hun Andalusische paarden mee naar Latijns-Amerika in hun strijd om dit gebied te veroveren. Toen de Spanjaarden uit Latijns-Amerika vertrokken, lieten ze hun paarden achter. De dieren moesten onder zware omstandigheden zien te overleven. Door de droogte bleven uiteindelijk de sterkste paarden over. Een genetische verandering maakte de paarden geleidelijk steeds kleiner.

In 1845 ontdekte de Ier Newtall een wilde kudde voorgangers van de Falabella's bij indianen in Argentinië. Hij kocht een aantal dieren en ging er mee fokken. Zijn schoonzoon (meneer Falabella) heeft het ras verbeterd en de dieren nog kleiner gemaakt. Hij gebruikte daar andere kleine paardenrassen voor, zoals Shetlanders en kleine Volbloeden. Zo is het paard ontstaan dat we nu kennen als het Falabella paard.

Uiterlijk

Een Falabella paard is slank en fijn gebouwd. Zeker vergeleken met de bekende Shetland pony, die gemiddeld maar 20 centimeter hoger is, maar heel wat forser.

Ook de benen van een Falabella zijn slank en daardoor lijken de paarden vaak hoger dan ze in werkelijkheid zijn.
De stokmaat van een Falabella ligt tussen de 80 en 86 centimeter, maar er zijn er ook die slechts 75 centimeter zijn. De kleinste versie is trouwens een stuk kostbaarder, omdat ze zo zeldzaam zijn.

Een Falabella is dus eigenlijk een miniatuurpaard. Toch zijn lang niet alle minipaarden Falabella's. Om te kunnen zien of een paard een echte Falabella is, heeft men een DNA-test ontwikkeld. Een laboratorium bepaalt het DNA via de haren van de manen. Elk paardje dat wordt ingeschreven in het Falabella stamboek moet zo'n DNA-test ondergaan. Zo blijft de Falabella raszuiver.

De vachtkleur van Falabella's is heel verschillend. Volgens het Argentijns stamboek is bruin/zwart de officiële kleur, maar ook andere kleurvarianten zijn toegestaan. De zwarte en witte Falabella's zijn over het algemeen kleiner dan de paarden met een andere vachtkleur.
In de zomer hebben Falabella's een gladde vacht, terwijl ze in de winter een dikke wintervacht krijgen.

Gedrag

Falabella paardjes zijn zeer rustig en vriendelijk. Bovendien zijn ze erg leergierig en intelligent. Je kunt daardoor uiteenlopende activiteiten met deze kleine paarden ondernemen. Door hun kleine afmetingen zijn Falabella's niet geschikt om op te rijden, maar er zijn genoeg alternatieven. Het onderdeel 'vrij springen' lijkt op het bekende concours hippique van grote paarden. De eigenaar loopt in dit geval naast het paard.
Ook worden Falabella's wel voor een wagentje gespannen. Verder doen Falabella paarden mee aan keuringen en shows.

Falabella's zijn van nature kuddedieren. Daarom hebben deze dieren graag gezelschap van een ander paard.

Verzorging

De Falabella paarden voelen zich het prettigst in de wei. 's Zomers kunnen ze dag en nacht buiten blijven. In een grote wei met veel gras is het verstandig delen af te rasteren.. De paarden eten zo niet in één keer al het gras op. Als ze te veel gras eten bestaat het gevaar van koliek of te dik worden.
Afzettingen in de wei bij voorkeur niet met prikkeldraad, in verband met verwondingen.
's Winters kunnen Falabella's overdag naar buiten. 's Avonds zet je ze dan weer op stal.
Voor op de grond is tarwe- of gerstestro ideaal. Let er wel op dat de paarden goed bij hun water en hooiruif kunnen. In de winter moet de stal niet onder de 10 graden zijn, voldoende frisse lucht hebben, maar vooral geen tocht.

Paarden die in het voorjaar en in de zomer in de wei staan, hoef je in principe niet bij te voeren. Het is voldoende om ze dagelijks een handje paardenmuesli te geven en zorg voor voldoende vers water.

In het najaar en in de winter is bijvoeren van de dieren dus wel nodig. Stem de hoeveelheid voer af op het gewicht van het paard. Een Falabella moet er goed gevoed uit zien, maar mag ook weer niet te dik zijn. Geef ze daarnaast nog een zout/mineraal blok.
Als tussendoortje kun je de dieren zonodig wat gras of een extra handje haver of muesli geven. Wortelen, appels, brood en suikerklontjes zijn ongeschikt en niet gezond voor deze paarden.

Falabella's worden één keer per jaar gevaccineerd tegen influenza en tetanus. Een veulen krijgt met zes maanden de eerste inenting. Daarnaast is het belangrijk het paardje ieder half jaar te ontwormen. Veulens in hun eerste levensmaanden moeten zelfs nog vaker ontwormd worden. Raadpleeg voor de vaccinaties en het ontwormen je dierenarts.

Voortplanting

De draagtijd van het Falabella paard is ongeveer 11 maanden en 5 dagen. Let er op dat de merrie tijdens haar zwangerschap voldoende eet en drinkt. Reinig en ontsmet de stal vlak voor de geboorte en let op tocht in de stal. De kans dat het veulen ziek wordt is dan het kleinst. Als de bevalling eenmaal begonnen is, komt het veulen binnen 10 minuten ter wereld.
Een Falabella veulen drinkt in vergelijking met andere paardenrassen erg lang bij de moeder.
Het veulen mag op zijn vroegst op een leeftijd van 5 maanden bij de moeder weggehaald worden.
Falabella's worden ongeveer 35 jaar oud.

Conclusie

Wie een paard zoekt om op te rijden is bij het Falabella paard dus aan het verkeerde adres. Maar door zijn vriendelijkheid en intelligentie is de Falabella uitermate geschikt voor mensen die een sterke band met hun paard willen opbouwen. Bovendien is het voor mensen met een groot gazon een fantastische grasmaaier.

Surf voor meer informatie over Falabella paarden naar www.falabella-europe.com

Suzanne de Lijser

19-03-2008 om 14:39 geschreven door mailgroep

Het stamboek van Reina voor het kleinste paardje ter wereld

Net buiten het historische stadje Elburg liggen uitgestrekte weilanden. In dit rustige en landelijke gebied aan de noordelijke punt van het Veluwemeer staat een woonboerderij die dateert uit 1809. Afbeeldingen van paarden op het ijzeren hekwerk aan de rand van het erf verraden dat ik op het goede adres ben. Ik ga namelijk op bezoek bij het Falabella Stamboek Europa van Reina Knaap. Al dertien jaar zet zij zich in voor het kleinste paardenras ter wereld.

Reina neemt mij mee naar de stallen en het weiland waar haar acht minipaarden staan. Als we bij het hek van de wei aankomen, roept Reina de naam Mara. Vanuit de verte komt een zwart paardje op ons af gestapt. Als ze dichterbij komt, zie ik dat ze twee grappige witte vlekken op haar billen heeft. Mara is erg aanhankelijk wat kenmerkend is voor de Falabella.

Reina legt uit hoe haar liefde voor de Falabella's destijds ontstond: ¨In 1994 kocht ik mijn eerste Falabella paarden. Mijn man en ik zagen ooit een afbeelding van een minipaard in een tijdschrift. We wisten alleen niet waar we zo'n paardje konden kopen. Nu zoek je even op internet, maar dat bestond toen nog niet. Later kreeg ik via een kennis het adres van een fokster van deze minipaarden in Amerika. Toen we op een gegeven moment in Amerika waren, besloten we tijdens onze reis deze fokster op te zoeken. Uiteindelijk vonden we haar ergens in de middle of nowhere. Zij vroeg ons of we een minipaard of een Falabella paard wilden. We hoorden toen voor het eerst de naam Falabella. Ze waren een stuk zeldzamer en duurder dan andere minipaarden, maar we kozen uiteindelijk toch voor een Falabella. We kochten er toen zelfs meteen maar vier. Het lieve en rustige karakter van Falabella's spreekt mij ontzettend aan. Bovendien zijn ze heel intelligent.¨
Terwijl Reina haar verhaal vertelt, lopen we naar de stallen. Drie kleine, blaffende stalknechten begroeten mij enthousiast als we het gebouw binnengaan. Reina legt uit dat de hondjes en de paarden het prima met elkaar kunnen vinden.

In een hoek van de stal staat een kleine lichtgekleurde Falabella. Opvallend is dat het diertje, in tegenstelling tot Reina's andere paarden, een gladde vacht heeft. ¨Dat komt omdat deze hengst pas twee dagen geleden met het vliegtuig vanuit het warme Argentinië naar Nederland is gekomen. Hij heeft daarom geen wintervacht. Omdat hij een lange reis achter de rug heeft, mag hij op een rustig plekje aan zijn nieuwe omgeving wennen,¨ legt Reina uit.
Het paardje lijkt zich al aardig thuis te voelen. Als Reina de deur van zijn stal opent, loopt hij rechtstreeks naar de etensbakken van de honden. Hij heeft zichtbaar interesse in de hondenbrokjes.

In haar secretariaatsruimte vertelt Reina over het stamboek en haar stoeterij. Want naast het bijhouden van het stamboek fokt ze ook met de Falabella's. Ze legt uit wat het doel van haar stamboek is: ¨In 1995 ben ik officieel gestart met het Falabella stamboek. Mijn stamboek is een non-profit stichting. Ik wil voorkomen dat dit unieke ras uitsterft en het is daarom erg belangrijk dat deze minipaarden raszuiver blijven. Ik ga voor 100 procent raszuiverheid, niet voor 99,9 procent! Omdat het bijhouden van het stamboek erg veel tijd kost, komt mijn stoeterij voorlopig even op het tweede plan.¨

Reina geeft aan wat het stamboek precies inhoudt: ¨Ik registreer alle Falabella paarden en stoeterijen in Europa. Momenteel staan er 379 paarden in mijn computersysteem ingeschreven. Onlangs heb ik het hele stamboek geautomatiseerd. Ik kan nu alle gegevens gemakkelijk terugvinden in de computer. Zodra een Falabella geboren is, krijg ik een geboortebericht van de eigenaar. Voordat ik het paardje kan inschrijven moet eerst het DNA bepaald worden. Zo weet ik of de Falabella raszuiver is. Als uit de test blijkt dat het paardje een echte Falabella is, registreer ik het in mijn stamboek.¨

Maar het stamboek bestaat uit meer dan alleen de registratie van de paarden. Reina geeft ook voorlichting over het ras van de Falabella's. Mensen die geïnteresseerd zijn in een Falabella kunnen voor advies altijd bij haar aankloppen.
Ondanks de drukte werkt ze nagenoeg in haar eentje aan het stamboek. ¨Ik heb geen mensen in dienst. Wel helpen hier regelmatig stagiaires met het stamboek en de stoeterij. Ik ben namelijk een erkend leerbedrijf voor de groene sector. Daarnaast helpen twee meiden iedere zaterdag met het verzorgen van mijn paarden.¨
Naast haar stamboek heeft Reina gewoon een baan. ¨Voordat ik 's morgens naar mijn werk ga verzorg ik eerst de paarden. 's Middags, na mijn werk, houd ik mij bezig met het stamboek werk. Nu de veulentijd weer is begonnen, is het extra druk. Wel is het werk heel afwisselend. Zeker omdat ik ook nog deels met de stoeterij bezig ben¨.

Het Falabella Stamboek Europa heeft in Nederland momenteel 55 leden. Eigenaren van een raszuivere Falabella kunnen lid worden van het stamboek. Naast fokkers, zijn dit ook veel particulieren. ¨Sommige mensen willen één of twee paardjes op een groot gazon in de tuin. Door hun kleine hoefjes krijg je een prachtig egaal grasveldje. Ik vind het leuk dat niet iedereen alleen maar prestatiegericht is en dat velen zo'n paard puur als hobby nemen. Falabella's zijn door hun rustige en lieve karakter erg geschikt voor mensen die nog weinig ervaring met paarden hebben,¨ zegt Reina.

Na ons gesprek over het stamboek gaan we nog even terug naar deze kleine paarden om ze op de gevoelige plaat vast te leggen. Ondanks hun rustige karakter is dit nog niet zo eenvoudig. Een rood/bont paard heeft moeite met stilstaan en loopt iedere keer naar mij toe. Ze is al die media-aandacht kennelijk niet gewend. Hoewel haar naam Maxima anders zou doen vermoeden.

Als ik het erf van Reina af rijd, rennen haar stalknechten blaffend achter mijn auto aan. Bij het hekwerk met de afbeelding van paarden keren ze om. Want daar verlaat ik het Falabella Stamboek Europa en dus ook hun territorium.

Suzanne de Lijser

Website: www.falabella-europe.com

19-03-2008 om 14:37 geschreven door mailgroep

De winter is voorbij
De lente komt er aan
De dagen worden langer
de kou is weg gegaan

de bloempjes komen op
de knopjes komen uit
de vlinders vladeren rond
de vogels zingen luid

  Jonda Lorre

17-03-2008 om 23:58 geschreven door mailgroep

10 jaar neushoorns beschermen met resultaat

Het Afrikaanse neushoornprogramma van het Wereld Natuur Fonds viert op vrijdag 14 maart zijn 10-jarige bestaan. Reden voor een feestje, ook omdat dit project hét bewijs vormt dat natuurbescherming wel degelijk zin heeft.

Voor de kolonisatie van Afrika in de 19e eeuw moeten er honderdduizenden neushoorns op het continent rond hebben gelopen. Wetenschappers onderscheidden twee belangrijke soorten: de zwarte en witte neushoorn.

Twee eeuwen later, anno 1997, leven in zuidelijk Afrika nog 8.466 witte en 2.599 zwarte neushoorns. De dieren zijn bijna uitgeroeid door blanke jagers en stropers, die het vooral op de hoorn van het dier hebben voorzien. En dat terwijl het doden van de neushoorn hiervoor onnodig is. Het dier blijft zonder hoorn gewoon in leven en de afgezaagde hoorn groeit gewoon weer aan.

Klinkende resultaten

Door samen te werken met de lokale bevolking, hard op te treden tegen stropers en het leefgebied van de neushoorns beter te beschermen, heeft het WNF de afgelopen tien jaar klinkende resultaten geboekt. Het aantal zwarte neushoorns is bijna verdubbeld tot 4.000 dieren en het aantal witte neushoorns is gegroeid tot 14.500. Volgens de Species Survival Commissie van de wereldwijde natuurbeschermingsorganisatie IUCN groeien de populaties witte en zwarte neushoorns sinds 1995 jaarlijks met 6,8 procent en 4,5 procent.

Nederlands tintje

Leuk weetje is de naam 'witte neushoorn' is afgeleid van een verkeerde verbastering van het Nederlands. De witte neushoorn heeft namelijk een vierkante, platte bek. Dit in tegenstelling tot zijn zwarte familielid, die een veel puntiger snuit heeft om blaadjes mee te plukken. De Nederlandse kolonisten gebruikten om de kop van de witte neushoorn te beschrijven de term 'weit', oftwel een breed voorkomen. De Engelsen vertaalden dit 'weit' later onterecht als
WNF
DN 14/03/2008

16-03-2008 om 17:08 geschreven door mailgroep

15-03-2008 om 14:06 geschreven door mailgroep

 

15-03-2008 om 14:00 geschreven door mailgroep

Dit is Augie. Een Golden Retriever uit Texas wiens naam genoteerd staat in het Guinness Wereldrecordboek. Augie kan namelijk vijf tennisballen tegelijk in zijn mond houden. Hij deed dit in juli 2003. Misschien kan hij aan de slag als assistent van Justine Henin?

15-03-2008 om 13:57 geschreven door mailgroep

15-03-2008 om 13:56 geschreven door mailgroep

15-03-2008 om 13:52 geschreven door mailgroep

Dierenartsen willen verbod op onverdoofd slachten

De beroepsorganisatie van dierenartsen, de Koninklijke Nederlandse Maatschappij voor Diergeneeskunde (KNMvD) wil een verbod op onverdoofd slachten. De KNMvD vindt dat het dierenwelzijn bij een dergelijke slachting zonder verdoving vooral bij runderen onaanvaardbaar wordt aangetast. Voorzitter Ludo Hellebrekers: 'wij zullen er bij de regering op aandringen dat een verbod zo snel mogelijk tot stand komt. Het dierenwelzijn moet hier voorop staan.'

In Nederland mogen dieren op basis van bepaalde religieuze overtuigingen zonder verdoving en dus bij bewustzijn worden geslacht. De extra maatregelen, die bij het ritueel slachten nodig zijn om dieren vast te zetten, leiden tot veel stress bij dieren. Bovendien wordt bij het ritueel slachten de hals doorgesneden als het dier nog bij bewustzijn is. De periode waarin vervolgens door verbloeding het bewustzijnsverlies intreedt, kan bij bijvoorbeeld runderen en schapen oplopen tot twee minuten. Tijdens die periode is er sprake van onnodige pijn en lijden.

De beroepsorganisatie van dierenartsen pleit er daarom voor dat dieren voortaan alleen nog maar na verdoving geslacht mogen worden. Het gaat de KNMvD er nadrukkelijk niet om religieuze groeperingen hun recht op ritueel slachten te ontnemen. Het gaat er om dat ritueel slachten diervriendelijke kan, door vooraf bedwelmingsmethoden toe te passen. Er zijn stromingen binnen religies die diervriendelijker slachtmethoden toestaan die niet in strijd worden geacht met de voorschriften van betreffende religies. Het toepassen van reversibele elektrische bedwelming of het bedwelmen van de dieren direct na het aanbrengen van de halssnede zijn daar voorbeelden van.

Zolang het onbedwelmd slachten in Nederland nog is toegestaan bepalen vooral de omstandigheden tijdens het slachtproces de mate van aantasting van het dierenwelzijn. De KNMvD doet daarom ook een aantal aanbevelingen om de bestaande situatie in aanloop naar een verbod, te verbeteren. Zo moet onder meer het toezicht worden verscherpt en moeten er met spoed betere methoden komen om dieren in bedwang te houden tijdens de rituele slacht. Totdat er een verbod is moet de export van vlees van ritueel geslachte dieren aan banden worden gelegd en moet vlees dat in de Nederlandse schappen terecht komt duidelijk worden gelabeld.

Website: www.knmvd.nl