Foto
Inhoud blog
  • Lieve AMY
  • Lieve Babs
  • Boyke
  • Jerommeke
  • Youry onze Golden Retriever
    Zoeken in blog

    Beoordeel dit blog
      Zeer goed
      Goed
      Voldoende
      Nog wat bijwerken
      Nog veel werk aan
     
    Een huisdier neem je voor 't leven, niet voor heel even.
    Werkjes van Frean
    Categorieën
  • Apen (20)
  • Dagboek van Poessietje (15)
  • Diertjes van de leden (16)
  • Filmpjes (71)
  • Gedichtjes (22)
  • Gezondheid hond & kat (50)
  • Hond (59)
  • Humor (22)
  • Insekten (17)
  • Kat (24)
  • Konijn (5)
  • Nieuws (396)
  • nieuws uit Thailand (21)
  • Olifanten (14)
  • Opvoeding hond (8)
  • Opvoeding kat (4)
  • Paard (25)
  • REGENBOOGBRUG VAN ONZE MAILGROEP (5)
  • Verzorging hond (19)
  • Verzorging kat (0)
  • Vissen (31)
  • Vogels (91)
  • Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Werkjes van Tuurke
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Werkjes van Victorijo
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Werkjes van Fien43
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Werkjes van Simone1
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Werkjes van Runne
    Foto
    Rondvraag / Poll
    Leest u graag de berichtjes over dieren ?
    1 ja
    2 nee
    3
    4
    5 of meer
    Bekijk resultaat

    Werkjes van Meiske
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Werkjes van Gwen
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Categorieën
  • Apen (20)
  • Dagboek van Poessietje (15)
  • Diertjes van de leden (16)
  • Filmpjes (71)
  • Gedichtjes (22)
  • Gezondheid hond & kat (50)
  • Hond (59)
  • Humor (22)
  • Insekten (17)
  • Kat (24)
  • Konijn (5)
  • Nieuws (396)
  • nieuws uit Thailand (21)
  • Olifanten (14)
  • Opvoeding hond (8)
  • Opvoeding kat (4)
  • Paard (25)
  • REGENBOOGBRUG VAN ONZE MAILGROEP (5)
  • Verzorging hond (19)
  • Verzorging kat (0)
  • Vissen (31)
  • Vogels (91)
  • mailgroep huisdieren

    Hallo bezoeker, welkom op het blog van de Mailgroep Huisdieren, een hechte groep Dierenvrienden-SeniorenNetters, die er zijn voor, door en met elkaar. Op dit blog kunnen jullie kennismaken met onze dieren, tips vinden over de verzorging en de gezondheid van de dieren, dierengedichten en dierenartikels lezen, werkjes in verband met dieren bekijken, enz. Veel kijk- en leesplezier!
    28-09-2007
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Mijn beste vriend (Ereli)

    mijn beste vriend

    de vriendschap van een hond
    is vriendschap voor het leven
    voor een ander niet te zien
    hoeveel een hond kan geven
    want ben je ééns verdrietig
    dan kijkt hij je aan
    alsof hij zeggen wil
    ik zal altijd naast je staan
    en als je dan weer vrolijk bent
    dan slaat hij met zijn staart
    en blaft alsof hij zeggen wil
    dat hebben we weer geklaart
    zo'n vriendschap is een wonder
    een wonder om te beleven
    zo'n viendschap kan geen mens
    geen mens kan zoiets geven

    (onbekend)

    Ereli    en Knudde

    28-09-2007 om 23:44 geschreven door mailgroep

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 4/5 - (1 Stemmen)
    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Hamstersoorten (Ereli)

    hamstersoorten

    Hier vind je informatie over de verschillende hamstersoorten. Als je meer wilt weten over de geschiedenis van de hamstersoorten kijk hier.

    Dwerghamsters
    Syrische hamsters
    Wilde hamsters
    Populairste hamstersoort
    Dwerghamsters

    Russische dwerghamster
    (Phodopus sungorus )

    De Russische dwerghamster komt oorspronkelijk uit Noord-Kazachstan (Siberië). Deze hamster is een vrij rustige hamster (rustiger dan bijv. de Roborovski dwerghamster). Het lichaam heeft een doorsnee van ongeveer 7 centimeter en een klein staartje. De Russische dwerghamster heeft een brede kop met ronde en bolle ogen. Ze worden ongeveer 1,5 tot 2 jaar oud.
    Wat bijzonder is aan deze hamstersoort is zijn wintervacht, in de winter wordt de vacht wit. Niet alle Russische dwerghamsters in gevangenschap krijgen een wintervacht, het ligt aan de hoeveelheid (kunst)licht in de kamer. Bij de meeste mensen gaat in de winter al vroeg de lamp aan, zodat er geen wintervacht ontstaat.
    In theorie kan de Russische dwerghamster samen gehouden worden met soortgenoten, maar dat gaat zeer zelden goed. Het is ook niet zielig om een Russische dwerghamster solitair te houden. Als je toch meerdere Russische dwerghamsters bij elkaar wilt houden kan dit alleen met broertjes/zusjes uit hetzelfde nest die hun hele leven bij elkaar gezeten hebben. Je moet dan wel een reservekooi achter de hand te houden voor het geval het fout gaat..

    Russiche dwerghamsters bestaan in 3 officieel erkende kleuren:

    • Wildkleur: De buik is grijswit, oortjes donker, een donkerbruine vacht en een zwartbruine streep over zijn rug.

      Wildkleur
    • Blauw-wildkleur (sapphire ): Het lijkt op de wildkleur, alleen is de vacht blauwgrijs en is de streep over zijn rug donkerblauw.

      Blauw-wildkleur
    • Parelgrijs (pearl ): Parelgrijs (Pearl) is sinds kort niet meer officieel erkend als kleur, maar het is wel een kleur die je vaak ziet. Ze hebben een witte vacht en de oortjes zijn lichtgrijs.

      Pearl

    Verder zie je in de winkel ook steeds vaker "nieuwe" kleuren opduiken, zoals geel roodoog of mandarijn. Over de zuiverheid van deze dieren bestaat discussie (zie verderop het stuk "Het verschil tussen Russen en Campbelli's" en het Hamsterforum).
    Russische dwerghamsters in wintervacht zien er zo uit:

    Wintervacht
    Ned. naam: Russische dwerghamster
    Latijnse naam: Phodopus sungorus
    Levensverwachting: 1,5 - 2 jaar
    Lengte (kop-romp): 64-100 mm

    Campbelli dwerghamster
    (Phodopus campbelli )

    De Campbelli-dwerghamster komt oorspronkelijk uit Noord-Mongolië en Noord-China. Hij is nauw verwant met de Russische dwerghamster. Ze hebben de reputatie agressief te zijn, maar als je je Campbelli hamster bij een goede fokker of een betrouwbare dierenwinkel haalt is daar geen sprake van. Ze zijn wat nieuwsgieriger en assertiever dan Russische dwerghamsters. Ze worden ongeveer 1,5 tot 2 jaar oud.
    In theorie kan de Campbelli dwerghamster samen gehouden worden met soortgenoten en de ervaring van leden van het Hamsterforum is beter dan met het samenhouden van Russische dwerghamsters. Echter, het is ook niet zielig om een Campbelli dwerghamster solitair te houden. Als je meerdere Campbelli dwerghamsters bij elkaar wilt houden kan dit alleen met broertjes/zusjes uit hetzelfde nest die hun hele leven bij elkaar gezeten hebben. Het is dan wel raadzaam om een reservekooi achter de hand te houden voor het geval het fout gaat.
    De Campbelli dwerghamster komt in heel veel verschillende kleuren en vachttypes voor.

    Campbelli
    Ned. naam: Campbelli dwerghamster
    Latijnse naam: Phodopus campbelli
    Levensverwachting: 1,5 - 2 jaar
    Lengte (kop-romp): 68-103 mm

    Het verschil tussen Russen en Campbelli's:
    Het is voor het ongeoefende oog vrij moeilijk het verschil te zien tussen een Russische en een Campbelli dwerghamster. Er zijn echter een paar kenmerken die vrij makkelijk te zien zijn.
    Ten eerste komt de Russische dwerghamster maar in een beperkt aantal kleuren voor en heeft altijd een witte buik, "bogen" in zijn zij (behalve een pearl natuurlijk), en is bijvoorbeeld nooit gevlekt. Als je een hamster hebt die hier niet aan voldoet, is het in ieder geval geen Russische dwerghamster. Sommigen Campbelli-kleuren hebben ook bogen in de zij, maar deze zijn minder scherp afgetekend dan bij de Russische dwerghamster. Bij de wildkleur Campbelli zit er bijvoorbeeld een gelige tint tussen de zijbogen en de witte buik, terwijl de overgang bij de Rus wat abrupter is.
    Een relatief makkelijk kenmerk om de Russische dwerghamster van de Campbelli te onderscheiden is de aalstreep. Russische dwerghamsters hebben een brede, dikke aalstreep, Campbelli's hebben een dunne aalstreep (bij bepaalde kleuren zelfs niet goed zichtbaar)
    Verder loopt bij een Russische dwerghamster de neus vloeiend over in de rest van de kop, bij een Campbelli ligt de neus er bij wijze van spreken als een bolletje op.
    Een Campbelli dwerghamster heeft van bovenaf gezien een 8-vorm, een Russische dwerghamster een ei-vorm (smal bij de schouders, breed van achteren).
    Tot slot heeft de Campbelli een wat meer plukkerige vacht dan de Russische dwerghamster.
    Russische dwerghamsters en Campbelli's zijn de enige hamstersoorten die onderling gekruist kunnen worden, je krijgt dan zogeheten "hybride" hamsters. Dit is echter absoluut af te raden omdat dit ernstige gevaren voor de gezondheid op kan leveren en het is desastreus voor het zuiver houden van de beide subsoorten.
    Aangezien Russische en Campbelli dwerghamsters onderling gekruist kunnen worden, zul je als je je hamster uit de dierenwinkel hebt gehaald waarschijnlijk nooit helemaal zeker weten of je een raszuivere Russische of Campbelli dwerghamster hebt. Op de onderstaande foto is een voorbeeld van kruising Rus/Campbelli te zien. Hij is gevlekt, dus geen raszuivere Rus, maar heeft een te brede aalstreep om een Campbelli te kunnen zijn.

    Kruising Rus en Campbelli

    Roborovski dwerghamster
    (Phodopus roborovskii )

    Roborovski dwerghamsters zijn de kleinste dwerghamsters. Ze hebben een kort en breed kopje met ronde, grote ogen. Hun vacht bevat een bruingele tint met een grijze onderlaag. Er is geen streep over de rug (aalstreep) en een witte buik.
    Oorspronkelijk komen ze uit het Westen en het Oosten van Mongolië en Noord China. Ze zijn erg levendig en snel en ze worden ongeveer 2 tot 3 jaar oud. Over het algemeen zijn Roborovski's vooral "kijkhamsters". Ze zijn te snel om vast te kunnen houden.
    Ze zijn niet solitair en kunnen dus meestal in groepjes worden gehouden. Het houden van groepjes mannen lijkt echter toch wel regelmatig voor problemen te zorgen. Neem ook nooit meer dieren dan je eventueel apart zou kunnen huisvesten. Een gemengde groep zal altijd betekenen dat ze op een bepaald moment jonkies gaan krijgen en dit kan behoorlijk snel oplopen! In alle gevallen is het raadzaam om één of meerdere reservekooien achter de hand te houden voor het geval het fout gaat.
    Er is tegenwoordig een kleurmutatie van de Roborovski verkrijgbaar. Het oorspronkelijke uiterlijk (wildkleur) ziet er zo uit:

    Roborovski dwerghamsters

    De nieuwe variant wordt "white face" of "white mask" genoemd:

    Roborovski dwerghamsters
    Ned. naam: Roborovski dwerghamster
    Latijnse naam: Phodopus roborovskii
    Levensverwachting: 2 - 3 jaar
    Lengte (kop-romp): 86-92 mm

    Chinese dwerghamster
    (Cricetulus griseus )

    De Chinese dwerghamster komt oorspronkelijk uit Noord-China en Mongolië. Ze zijn erg levendig en houden van klimmen. Ze zijn wreed tegen soortgenoten, dus ze moeten net als de Syrische hamster solitair worden gehouden. Ze worden ongeveer 2,5 tot 4 jaar oud. De Chinese dwerghamster heeft een duidelijk waarneembaar staartje van ongeveer 1 centimeter lang, wat voor een groot deel verklaart waarom ze zo goed kunnen klimmen. Ze gebruiken hun staartje voor houvast en om hun evenwicht te bewaren. Verder is geslachtsonderscheid bij de Chinese dwerghamster erg makkelijk, bij mannetjes kunnen de ballen tot wel 1/3 van de lichaamslengte beslaan!
    Chinese dwerghamster worden relatief niet zo vaak als huisdier gehouden in Nederland. Lees over ervaringen van mensen met Chinese dwerghamsters of deel je eigen ervaringen in het onderwerp over Chinese dwerghamsters op het Hamsterforum .
    Hieronder staan weer de kleuren.

    • Wildkleur: Een bruingrijze kleur met zwarte haarpuntjes. Ze hebben een vaalwitte buik en een donkerbruine aalstreep.
    • Wit: Ze zijn effen wit met een donkere aalstreep en donkere ogen.
    • Gevlekt: Ze komen ook nog gevlekt voor.
    Chinese dwerghamsters
    Ned. naam: Chinese dwerghamster
    Latijnse naam: Cricetulus griseus
    Levensverwachting: 2,5 - 4 jaar
    Lengte (kop-romp): 82-126 mm
    Syrische hamster

    De Syrische hamster wordt ook wel de goudhamster genoemd. Vroeger werd vooral deze naam gebruikt, maar tegenwoordig heten ze Syrische hamsters. Deze naam is ook beter, omdat er verschillende kleuren zijn naast de oorspronkelijke kleur goud. In 1839 werd de Syrische hamster ontdekt, maar daarna dachten ze dat hij was uitgestorven. In 1930 vonden ze in de Syrische woestijn een nest met een vrouwtje en haar jongen. Met dat nest is verder gefokt en de meeste mensen denken daarom dat alle Syrische hamsters die worden gehouden, afstammen van dat nest. De Syrische hamster is solitair, dat betekent dat hij agressief is tegen soortgenoten (behalve als ze geslachtsrijp zijn). Ze worden ongeveer 1,5 tot 2 jaar oud.

    Syrische hamsters

    De Syrische hamster komt in verschillende vachtsoorten en kleuren voor:

    Vachtsoorten:

    • Normaalhaar: Deze vacht is kort, dicht en wollig. Hij voelt zacht aan.
    • Langhaar: De vacht is erg zacht en enkele centimeters lang. Gemiddeld wordt de vacht van een mannetje langer dan dat van een vrouwtje.Bij deze soorten is het noodzakelijk dat je de vacht soms verzorgt, voor meer informatie kijk hier
    • Rex: De vacht is erg kort, wollig en gegolfd. De snorharen zijn altijd gekruld.
    • Satijnhaar: De satijnharige vacht hoort kort te zijn en niet wollig. De vacht moet echter wel dicht zijn en een mooie glans geven. Satijnbeharing komt zowel voor bij normaalharige en langharige en rex hamsters.

    Kleuren met uitmonstering:

    • Goud: De oorspronkelijke kleur. Ze hebben en goudbruine vachtkleur. De buik en poten zijn wit en de ogen zijn donker van kleur. Er is een duidelijke grens tussen goud en wit
    • Geel: De vacht heeft een warme, gele kleur. Creme is de grondkleur en de buik is vaalwit. De ogen zijn zwart.
    • Lilac: Ze hebben een zachtgrijze vacht. De oren zijn lichtbruin en de ogen donkerood. De buik is lichter van kleur dan zachtgrijs.
    • Sepia: De oren van deze hamsters zijn donkergrijs en de ogen donkerbruin. De vacht is bruingeel tot beige en de buik is zachtgrijs.
    • Grijs: De vacht is grijs en de buik is lichtgrijs. De ogen zijn donkerbruin en de oren donker grijs.
    • oranje: ze hebben een warm, oranje vacht. Een lichte buikkleur, donkerrode ogen en bruine oren.

    Eenkleurig:

    • Chocolade: De vacht is chocolakleurig, de oren bruin en de ogen van deze hamsters zijn zwart.
    • Zwart: Zwarte hamsters horen eigenlijk helemaal zwart te zijn, maar er komen ook heel veel zwarte hamsters voor met witte voetjes en soms kleine witte vlekjes voor. De oren zijn wat lichter en de ogen zijn zwart.
    • Champagne: De vacht is lila met een kleine grijze tint. Ze hebben rode ogen.
    • Albino: Deze dieren zijn helemaal wit met rode ogen. De oren hebben een vleeskleur
    • Wit Met donkere ogen: net als de albino zijn deze dieren ook wit. Het verschil zijn de ogen, deze zijn niet rood maar donker
    • Wit met rode ogen: Ook deze lijkt op de albino, alleen hebben deze donkergrijze oren.
    • Creme met rode ogen: De vacht van deze dieren zijn roomkleurig. De buikkleur is wat lichter en de ogen zijn rood.
    • Creme met donkere ogen: De vacht is abrikooskleurig. Ze hebben donkere ogen en donkergrijze oren.
    • Dove/duifgrijs: De ogen van deze dieren zijn rood, de vacht is duifgrijs.
    • Donker-sepia: van deze dieren zijn de haarpunten donkerbruin/zwart. De andere kleur is beige, net als de poten en de 'ringen' om de ogen. De ogen zijn zwart en de oren zijn donker van kleur.
    • Zilver-sepia: Precies hetzelfde als de donker-sepia. Het enige verschil is dat de delen die bij de donker-sepia beige zijn, dat ze hier zilverwit zijn.

    Kleuren met tekening:

    • Gevlekt: Deze dieren komen in allerlei verschillende kleuren voor. De eerste gevlekte hamsters werden geboren in 1947.
    • Schildpad: Deze kleur komt alleen voor bij vrouwelijke hamsters. Deze hamsters hebben twee haarkleuren die in een soort 'lappen' over het lichaam verspreid zijn. Een kleur is altijd geelachtig, de andere kleur kan bruin of zwart zijn. Als dit wordt gecombineerd met de kleur wit, heet dit driekleur.
    • Witband: Deze hamsters hebben een gekleurd lichaam met een witte band in het midden dat over de buik, rug en zijden loopt. Deze band is erg recht.
    Ned. naam: Syrische hamster
    Latijnse naam: Mesocricetus auratus
    Levensverwachting: 1,5 - 2 jaar
    Lengte (kop-romp): 17-18 cm
    populairste hamstersoort?

    Eind 2005 is er een poll geweest op de voorpagina. De uitslag vind je hieronder. De Russische dwerghamster blijkt het populairst te zijn, daarna komt de Syrische hamster.

    Favoriete hamstersoort? (1427 stemmen)
    Campbelli dwerghamster 111 (7%)
    Chinese dwerghamster 79 (5%)
    Korenwolf 43 (3%)
    Roborovski dwerghamster 78 (5%)
    Russische dwerghamster 676 (47%)
    Syrische hamster 440


    (dehamster.nl)

    Ereli    en Knudde

    28-09-2007 om 23:39 geschreven door mailgroep

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Eenden (Ereli)

    Eenden

    Van Wikipedia

    Ga naar: navigatie , zoeken
    Eenden

    Vliegende wilde eend (vrouwtje)
    Taxonomische indeling
    Rijk : Animalia (Dieren)
    Stam : Chordata (Chordadieren)
    Klasse : Aves (Vogels)
    Orde : Anseriformes (Eendvogels)
    Familie : Anatidae (Eendachtigen)
    Onderfamilie
    Anatinae
    Tadorninae
    Merginae
    Oxyurinae
    Stictonettinae

    Eend is de algemene naam voor een aantal soorten vogels uit de familie van eendachtigen (Anatidae). Alle soorten uit de Anatidae worden "eenden" genoemd, behalve de soorten uit de onderfamilie Anserinae , de ganzen en zwanen . Eenden zijn hoofdzakelijk aquatische vogels, meestal kleiner dan hun verwanten, de zwanen en de ganzen, met een kortere nek, en kunnen in zowel zoet als zout water worden gevonden. De Tadorninae , waartoe onder andere de bergeend behoort, houden het midden tussen de ganzen en zwanen.

    Eenden worden soms verward met verscheidene soorten niet verwante vogels met gelijkaardige vormen, zoals duikers , futen en rallen als meerkoet en waterhoen . Soms wordt met "eend" alleen vrouwtjeseenden bedoeld. Een mannetjeseend heet een "woerd". Een jonge eend wordt een "pulletje" genoemd. Een woerd is naast de kleur ook te herkennen aan een krulletje in de staart (dit is niet altijd zichtbaar).

    Inhoud

    [ verbergen ]

    [ bewerken ] Eigenschappen

    Eenden zijn watervogels. Ze hebben zwemvliezen en waterafstotende veren. De vrouwtjes bekleden het nest meestal met dons dat ze uit hun borst plukken. De jongen zijn nestvlieders . Ze verlaten het nest spoedig na het uitkomen. Eenden ruien hun slag- en staartpennen tegelijkertijd. Ze kunnen daardoor ongeveer 1 maand niet vliegen. Deze rui vindt plaats meteen na het broedseizoen. Bij de meeste soorten hebben de mannetjes een kleurig broedkleed, de vrouwtjes daarentegen schutkleuren. Alleen tijdens die korte ruiperiode hebben de mannetjes ook een camouflerend verenkleed ( eclipskleed ).

    Eenden eten verschillende soorten voedsel, waaronder grassen, waterplanten, vissen, insecten, enz. Het geluid dat door eenden wordt gemaakt wordt "kwaken" genoemd.

    Mannetjes van noordelijke soorten hebben vaak opvallend gevederte.

    Sommige soorten eenden, hoofdzakelijk die in de gematigde en noordpoolgebieden, migreren ; andere soorten doen dit niet en blijven het hele jaar in hetzelfde gebied. Weer andere soorten, in het bijzonder in Australië waar de regenval fragmentarisch en onregelmatig is, zijn nomadisch en zoeken tijdelijke meren en poeltjes op die zich na zware regen vormen.

    [ bewerken ] Gebruik

    Eenden in de samenleving.
    Eenden in de samenleving.

    In vele gebieden wordt op wilde eenden gejaagd voor het vlees of voor het vermaak. Meestal gebeurt dit door de dieren te schieten; vroeger werden daarnaast ( eendenkooien ) gebruikt. Eendenvlees en -eieren worden in veel landen geconsumeerd. Donzen dekbedden bestaan uit de onderveren van de eidereend . Het wordt bijeengezocht uit hun nesten in voortplantingsgebieden waar de eenden de veren gebruiken om hun nesten te bedekken. Naast de mens zijn ratten de grootste vijanden van eenden.

    Tegenwoordig leven eenden vaak juist dicht in de buurt van mensen, zoals bij water in de bebouwdekom van dorpen en steden en worden de eenden niet meer gejaagd maar gezien als leuke aanvulling op de leefomgeving. Zo wordt het bijvoorbeeld door sommigen als aardig tijdverdrijf gezien om "de eendjes te voeren" met overgebleven oud brood.

    [ bewerken ] Fictieve eenden

    Eidereend (mannetje)
    Eidereend (mannetje)

    De eend is al lang een dier dat veel gebruikt wordt in verhalen, in het bijzonder voor kinderen. Enkele voorbeelden:

    [ bewerken ] Taxonomie

    De eenden zijn ingedeeld in verschillende onderfamilies van de eendachtigen en vertegenwoordigen dus niet een vaste taxonomische groep. Hier volgt de indeling van de vogels die als eenden bekendstaan:

    Familie Eendachtigen (Anatidae)

    • Onderfamilie: Anatinae
      • Geslachten: Salvadorina , Malacorhynchus , Aix , Pteronetta , Cairina , Chenonetta , Nettapus , Amazonetta , Callonetta , Anas , Marmaronetta , Netta , Aythya , Polysticta , Somateria ( eidereenden ), Histrionicus , Melanitta , Clangula , Mergellus , Bucephala , Lophodytes , Mergus , Heteronetta , Biziura , Oxyura
    • Onderfamilie: Tadorninae
      • Geslachten: Hymenolaimus , Merganetta , Tachyeres , Sarkidiornis , Tadorna
    • Onderfamilie: Stictonettinae
      • Geslacht: Stictonetta

    [ bewerken ] Soorten

    Enkele bekende eendensoorten zijn:

    Ereli    en Knudde



    28-09-2007 om 23:37 geschreven door mailgroep

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (1 Stemmen)
    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Torenval (Ereli)

    valk-mol06


    valk-mol11

    Ereli    en Knudde

    28-09-2007 om 23:34 geschreven door mailgroep

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Wielewaal (Martina1)

    Wielewaal

    In populieren roept hij ongezien

    zijn luide naam in een herhalend ritme

    dat tureluurs maakt maar ook vreugde schept.

    De schuwheid is hem blijvend aangeboren,

    hij zoekt de schaduw van de dichte kruin

    en zelden vangt een oog zijn geel en zwart.

    Van boom tot boom gaat hij in snelle vlucht,

    een vallend glijden door het rijdend licht,

    alsof hij zich verlustigt in het niets.

    Het nest wuift als een luchtig wiegelied

    en vangt de trilling van de minste wind:

    een verend deinen, eindeloos herhaald.

    Het kenmerk van zijn mensenschuwe staat

    herneemt hij in zijn schallende muziek

    die in Dutmala klank en weerklank vindt.

    Een vreemde is hij in dit schamel land

    van ruime verten en gehaagde bomen

    en dat besef bestempelt hem tot vroom:

    een pelgrim die op bedevaart zal gaan,

    de kringloop volgend van zijn litanie

    die na de zomer in het niets verstomt.


    Streel wat niet kan helen

    28-09-2007 om 19:53 geschreven door mailgroep

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    >> Reageer (0)
    27-09-2007
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Torenvalk (Ereli)

    Torenvalk

    Van Wikipedia

    Ga naar: navigatie , zoeken

    De torenvalk (Falco tinnunculus ) is een vogel uit de familie van valken (Falconidae ).

    Een volwassen exemplaar is 30 tot 35 centimeter groot. Ze komen voor op allerlei soorten plaatsen, ook in steden. De dieren zijn vaak te zien langs autowegen. Ze kijken vanuit de lucht naar beneden op zoek naar een prooi. Als ze deze hebben gevonden, duiken ze erop af. Het voedsel bestaat voornamelijk uit kleine zoogdieren en insecten , bijvoorbeeld muizen en kevers . Hierom bouwen ze hun nest dan ook op een plaats waar ze zicht hebben op een open ruimte waar ze kunnen speuren naar voedsel.

    Het mannetje heeft een grijsblauwe kop en nek, een roodbruine rug en vleugels met donkere vlekken. De staart is blauwachtig grijs en heeft een zwarte eindband. Het vrouwtje is identiek aan het mannetje, maar heeft een bruine kop en nek, dwarsbandjes op de rug en vleugels en een bruine staart.

    Het gehele jaar komen torenvalken in een groot deel van Europa voor, waaronder Nederland en België . In Scandinavië en Noord-Rusland zijn de dieren alleen in de zomer aan te treffen.

    Torenvalk
    Torenvalk







    Ereli    en Knudde

    27-09-2007 om 19:31 geschreven door mailgroep

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Fragiele diertjes (Yradja)
    Fragiele diertjes








    27-09-2007 om 19:30 geschreven door mailgroep

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Vaccinatie van een kat: zijn er nevenwerkingen te vrezen? (Ereli)

    Gezondheid Huisdieren

     
    Vaccinatie van een kat: zijn er nevenwerkingen te vrezen?

    Vaccinatie van een kat: zijn er nevenwerkingen te vrezen?

    Vaccinatie is belangrijk om een kat te beschermen tegen talrijke virussen. In sommige gevallen, kan een vaccin de oorzaak zijn van een aantal nevenwerkingen, die meestal ongevaarlijk zijn voor de gezondheid van uw huisdier.

    Waarom moet een kat gevaccineerd worden?

    Vanaf acht weken na de geboorte, mag een kitten beschermd worden tegen verschillende ziekten, zoals
    tyfus, coryza, chlamydia en leukose. Deze bescherming bestaat uit het toedienen van vaccins .
    Dat gebeurt om het jaar of om de 2 à 3 jaar naargelang de ziekte. Niet alle katten moeten
    beschermd worden tegen al deze ziekten. Uw dierenarts zal de vaccins toedienen die nodig
    zijn, rekening gehouden met de specifieke levenswijze van uw huisdier. Indien u in een risicogebied
    woont of indien u met uw kat op reis gaat, moet uw kat ook gevaccineerd
    worden tegen hondsdolheid. In sommige specifieke gevallen ten slotte, kan men de kat
    ook laten vaccineren tegen besmettelijke buikvliesontsteking. Dat gebeurt met een
    vaccin dat in de neusgaten van de kat wordt gedruppeld.


    Plaatselijke reactie

    Na de vaccinatie van uw huisdier, kan een knobbeltje van minder dan 2 cm zichtbaar worden
    op de plaats waar het vaccin geïnjecteerd werd. Deze plaatselijke reactie is mogelijk bij het
    aan katten toedienen van eender welk vaccin . Het knobbeltje vervaagt meestal na
    enkele weken of enkele maanden, vereist geen behandeling en verdwijnt zonder sporen na te laten. U
    doet er nochtans goed aan de zwellingen in het oog te houden, en zeker wanneer zij zich voordoen op
    de rug tussen de schouderbladen. Op die plaats ontwikkelt zich wel eens een kwaadaardige tumor, een
    fibrosarcoom, waarvan de oorzaak tot nu toe nog onbekend is. Er werden reeds verschillende
    hypothesen geuit, zoals een genetische oorzaak, een trauma opgelopen door herhaalde inspuitingen op
    dezelfde plaats of de voorzorgsmaatregelen die door de dierenarts genomen worden voor het
    toedienen van de jaarlijkse vaccins . De vaccins en in het bijzonder hun hulpstoffen
    (aluminiumoxide) werden beschouwd als mogelijke oorzaak van een fibrosarcoom. Deze hypothese
    wordt tegenwoordig meer en meer als onwaarschijnlijk beschouwd.


    Algemene nevenwerkingen

    Bij terugkeer naar huis, na het jaarlijkse bezoek aan de dierenarts (controle en vaccinatie), kan uw
    kat verzwakt lijken, minder eten en een verhoogde lichaamstemperatuur hebben gedurende
    24 uur. Het kan gaan om een reactie op het vaccin die geen specifieke behandeling vereist.
    Aarzel nochtans niet om uw dierenarts op de hoogte te brengen zodat hij de nodige maatregelen kan
    nemen om de toestand van uw kat op te volgen.
    Er zijn ook zeldzame gevallen waarbij een anafylactische reactie optreedt enkele minuten na het
    toedienen van een vaccin . In dat geval zal uw dierenarts uw kat een adequate
    noodbehandeling geven.


    Uw kat vaccineren: een noodzaak!

    Nevenwerkingen na het aan een kat toedienen van een vaccin bestaan, maar komen
    al bij al niet zoveel voor. Zij mogen in elk geval niet als reden opgegeven worden om een kat
    niet te vaccineren . Vaccinatie is inderdaad zeer nuttig en is eigenlijk een geschenk
    dat u aan uw huisdier geeft om het te beschermen tegen heel wat, soms levensbedreigende ziekten. Zo
    bezorgt u uw hond of uw kat een lang leven aan uw zijde!

    25/09/2007
    Anne Pensis, dierenarts




    Ereli    en Knudde

    27-09-2007 om 00:54 geschreven door mailgroep

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Haar puppy liefde kent geen grenzen (Ereli)
    Haar puppy liefde kent geen grenzen                                                                      

    Een Chinese hond zwemt dagelijks meer dan 4 km om haar pasgeboren puppies te verzorgen die gestrand zijn op een eiland. De hond is ondertussen al een bekendheid geworden in Chongqing stad en ze werd Huahua gedoopt door de lokale bevolking. Ze bevoel van 4 puppies in Shanhuba dat een eiland werd door het feit dat de Changjiang rivier buiten haar oevers trad, door de felle regens.

    Huahua zwemt elke dag 1,2km naar het eiland om haar 4 baby's te verzorgen en te voeden. Dan keert ze terug naar de Changjiang rivier, volgt de stroom van het water en zwemt nog eens 1.1 km terug naar een ander deel van de stad om zichzelf te voeden.

    Iedere dag herhaalt Huahua dit scenario tweemaal. Een keer in de morgen rond 7 uur en nog eens een keertje rond 7 uur 's avonds. Op dat tijdstip blijft ze bij haar kindjes op het eiland tot de volgende morgen, want dan keert ze terug naar de stad.

    Huang Pingren, een gepensioneerde man die elke dag naar het eiland zwemt, vertelde dat hij dit wonderlijke gebeuren enkele weken geleden opmerkte.
    ¨Ik rustte uit op het eiland en vond 4 onbeschermde kleine hondjes. In de avond rond 7 u zag ik een hond naar de oever zwemmen en naar de pasgeborenen rennen.¨
    Twee dagen geleden steeg het water weer en de moeder verhuisde haar kleintjes naar een hoger gelegen punt van het eiland, aldus de Chongqing Evening News.

    Dierenleed Azie
    Belgie / Nederland
    www.dierenleedazie.be

    DA


    Ereli    en Knudde

    27-09-2007 om 00:53 geschreven door mailgroep

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Cartoons (Ereli)




    Ereli en Knudde


    27-09-2007 om 00:46 geschreven door mailgroep

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    >> Reageer (0)
    25-09-2007
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.verzorgen van Kittens
    Filmpje over verzorgen van kittens komt van Kanaal50

    25-09-2007 om 16:37 geschreven door mailgroep

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    >> Reageer (0)
    24-09-2007
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Hamsters zijn slaapkoppen (Martina1)

    Hamsters zijn slaapkoppen

    Hamsters zijn leuke diertjes om in huis te halen als je geen zin hebt in de rompslomp van een écht huisdier. Een hok plaatsen, hamster erin en klaar is Kees, denken we. Voor alle zekerheid trokken we eens bij dierendokter Rob Lückerath aan de bel om hem te vragen of het wel zo eenvoudig is.

    W aar moeten we allemaal op letten wanneer we overwegen een hamster te kopen?

    Dierendokter Rob Lückerath: 'De aanschaf van een hamster moet goed worden voorbereid, dat geldt trouwens voor ieder dier. Een dier is in alle opzichten afhankelijk van de mens en dat schept verantwoordelijkheden (verzorging, voedsel, onderhoud kooi...).'

    'Als je een beestje gaat kopen moet je er op letten dat het gezond is. Het beste is om aan het einde van de middag naar de winkel te gaan. De hamster is dan tenminste wakker en kan onderzocht worden. Een gezonde hamster heeft glinsterende kraaloogjes en een droge neus. Je moet ook testen of het diertje niet agressief is. Strijk eens met je vinger over de rug, een normale hamster staat dit toe. Wanneer dit allemaal gedaan is, til je haar op en controleer je de 'poep'. Een hamster heeft droge keutels (net als een muizenkeutel). Dit betekent dat het achterste vrij moet zijn van kleverige ontlasting. Als het diertje nog slaapt, maak het dan voorzichtig wakker. Een gezonde hamster zal actief gaan bewegen.'

    Kopen we het best een jong of een oud diertje?

    'Je moet weten dat een hamster niet zo oud wordt, gemiddeld zo'n 2 tot 3 jaar. Als je een diertje koopt, moet je dat goed beseffen. Als je voor de eerste keer een hamster koopt, is een diertje van zes weken prima. Koop je ze jonger dan zijn ze uiterst speels, gevoeliger aan manipulatie en is het lastiger om ze te tam te maken. Diertjes ouder dan een half jaar wennen moeilijker aan mensen. Ze hebben er dan ook al een kwart van hun leven op zitten.'

    Hoe gaat dat in zijn werk, het tam maken van een hamster?

    'Het doel is om de hamster te laten wennen aan de mensen in huis. We gaan dat in een paar stappen doen. Zoals bij de meeste dieren kunnen we voedsel als hulpmiddel gebruiken. Je pakt een stukje voer dat ze heel erg lekker vinden. Hou in de gaten wat ze het eerst uit haar bakje neemt en serveer haar dat dan. Hou haar de lekkernij voor en babbel tegen haar. Na verloop van tijd neemt ze het uit je hand. Vervolgens gaan we ze ook zachtjes over de rug strelen. Neem de tijd! Kunnen we de hamster voeren, dan gaan we een stapje verder. We gaan proberen het diertje van op de hand te voeren. Dit vraagt heel veel geduld. Zorg dat het diertje niet uit de handen valt.'

    Hoe dienen we ons thuis verder te organiseren?

    'In de winkel staan allerlei kooien, van groot tot klein. Bij de keuze van een kooi moet je rekening houden met het feit dat hamster graag wil klimmen, graven en zich verstoppen. Neem dus een kooi met horizontale tralies en vergeet niet dat er een deksel op moet liggen, anders is ze zo haar kooi uit. Het beste is om vooraf een kooi te kopen en die volledig in te richten. Vooral met kinderen is dat voorbereiden een belangrijke eerste stap, om uit te leggen wat het inhoudt om een diertje te hebben.'

    'Komen we dan na de aanschaf van onze nieuwe kameraad thuis, laat haar dan rustig de nieuwe woonst verkennen. Meestal verdwijnen ze direct in hun slaaphuis om vanuit deze beveiligde omgeving de boel te overzien. Kinderen moeten goed beseffen dat het diertje nog schuw is en de eerste tijd rust vraagt. Laat ze dus niet met al hun vriendjes om de kooi heen gaan staan en opgewonden staan doen.'

    Wat zetten we op het menu?

    'In de natuur voeden hamsters zich met zaden en granen. Ook fruit en groenten vinden zij een lekkernij.Een hamster eet keurig met 2 pootjes en werkt dat voedsel keurig naar binnen.'

    Het dier heeft ook niet voor niks zijn naam geleend aan het werkwoord hamsteren.

    'Een hamster eet niet al het voer op dat ze vindt. Ze stopt een groot gedeelte in haar wangzakken. Iedere wangholte is een soort van opslagplaats. Dat opgeslagen voer neemt ze mee naar haar woning, waar ze alles weer uit de zakken haalt, en in de voorraadkast stopt.'

    Wat leg je op de bodem van de kooi?

    'Het beste zijn houtkrullen, geen krantenknipsels of fijne gemalen spulletjes, want die kunnen voor een hoop ellende zorgen.'

    Nog een laatste tip?

    'Hamsters zijn schemerdieren. Zij slapen dus overdag en zijn 's nachts actief. Hou daar bij de aanschaf rekening mee.'

      Roel Vandecasteele

    (NBL)

    24-09-2007 om 17:22 geschreven door mailgroep

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Grappige hondenfoto's (Ereli)













    Ereli    en Knudde

    24-09-2007 om 17:11 geschreven door mailgroep

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (1 Stemmen)
    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Schorpioenen

    even een klik op de woorden in het blauw en je krijgt nog meer informatie.  Veel leesplezier !

    Schorpioenen

    Van Wikipedia

    Schorpioenen (Scorpiones) zijn een orde van geleedpotigen , behorend tot de klasse der spinachtigen . Zweepstaartschorpioenen en bastaardschorpioenen zijn overigens geen echte schorpioenen en missen ook de staart met gifstekel. Schorpioenen zijn verwant aan spinnen , mijten , teken en hooiwagens . Toch zijn ze eenvoudig van de andere groepen te onderscheiden door het langgerekte lichaam, de grijpscharen en de dikke staart met een gifstekel. Alle soorten zijn giftig, maar veruit de meeste zijn niet gevaarlijk voor de mens. Schorpioenen komen voor in subtropische en tropische landen, maar ook in Europa. Ze komen op alle continenten voor, maar niet op Antarctica . Ook in Nieuw-Zeeland komen van nature geen soorten voor. Schorpioenen leven in spleten en holen, soms graven ze zelf een ondergrondse gang of hol en er zijn zelfs soorten die in bomen leven. Omdat schorpioenen kannibalistisch zijn, leven ze solitair. De oudst bekende fossielen van schorpioenen zijn ruim 400 miljoen jaar oud; pas 200 miljoen jaar later verschenen de dinosauriërs . Ze zijn hiermee tevens de oudst bekende spinachtigen. Sommige soorten werden bijna een meter lang. Schorpioenen zijn allemaal carnivoor , en ruimen veel insecten en spinnen op. Het zijn zonder uitzondering bestendige dieren, die in extreme omstandigheden kunnen overleven. In totaal zijn er meer dan 1000 soorten schorpioenen, die bijna allemaal leven in de tropen, veel soorten leven ook in woestijnen. Kleinere soorten leven vaak maar een jaar, maar grotere soorten zijn pas na meer dan 5 jaar volwassen.

    Anatomie

    Het lichaam van een schorpioen bestaat uit een kopborststuk (1, ook wel cephalothorax of prosoma) en een achterlijf (2 en 3, ook wel abdomen of opisthosma). Het voorste deel van het achterlijf is opgebouwd uit zeven segmenten en is dikker, bevat de organen en wordt mesosoma genoemd (2). De staart van de schorpioen (3), is dus onderdeel van het achterlijf. De staart bestaat uit 5 segmenten en wordt metasoma genoemd. Aan het einde zit de telson (11) met de gifstekel (10). Aan de voorzijde zitten de monddelen, die cheliceren worden genoemd (6).
    Een schorpioen heeft vijf paar gesegmenteerde poten (5), vier looppoten en twee tasterpoten waarvan het voorste paar (4) sterke scharen heeft (7). De scharen zijn het laatste segment van de tasterpoten en bestaan uit een onbeweegbaar deel (9) en een beweegbaar deel (8). Aan de onderkant zit het sternum of buikschild, de genitaalheuvel en de pectines (12). Dit is een soort kam -vormig orgaan dat onder de achterste poten hangt en de grond aftast. Met de pectines wordt de geur van prooidieren waargenomen maar ook eventuele partners kunnen worden opgespoord. Aan de achterkant van de onderzijde heeft de schorpioen vijf buikplaten. Aan de bovenkant zitten achter het rugschild, dat de kop en borststuk verbindt, zeven rugplaten.
    Een schorpioen heeft twee ogen voorop het halsschild en geen of vijf paar ogen aan de zijkant van het rugschild. Met de ogen aan de zijkant ziet de schorpioen weinig. De schorpioen heeft vier paar boeklongen die gepositioneerd zijn aan de onderkant van het laatste segment. De huid van schorpioenen houdt het water vast, zodat veel soorten in heel droge gebieden kunnen overleven. Schorpioenen hebben geen felle balts- of schrikkleuren, hoewel sommige soorten naar blauw of paars neigen, maar vertrouwen op de camouflage. Soorten die in woestijngebieden leven zijn meestal zandgeel gekleurd en soorten die de bosbodem in regenwouden leven zijn veel donkerder. Dit heeft te maken met de nachtelijke levenswijze; overdag zit de schorpioen verstopt en pas 's nachts gaat hij jagen. Kleinere soorten schorpioenen blijven onder de centimeter, grotere soorten kunnen langer dan 20 cm worden.

    Vervelling

    Schorpioenen moeten bij hun groei naar volwassenheid, net als kreeftachtigen en spinnen en een aantal insecten, geregeld vervellen; het harde pantser groeit niet mee. Tijdens de vervelling is de schorpioen volkomen weerloos, zeer zacht en erg kwetsbaar voor vijanden. Jonge schorpioenen vervellen een aantal maal (4 tot 6 keer), het jaar daarop meestal maar drie keer en in het derde jaar zijn veel soorten pas volwassen en vervellen niet meer. Het vervellen geschiedt door de huid van de kop open te klappen, waarna de schorpioen uit zijn oude huid kruipt. Het komt voor dat deze wordt opgegeten. Het vervellen gebeurt gewoonlijk 's nachts en op een verborgen plaats, zoals onder een steen.

    Voedsel en vijanden

    Maurus palmatus in dreighouding.
    Maurus palmatus in dreighouding.

    Schorpioenen zijn nachtactief en leven van insecten en spinnen . Grotere soorten pakken wel eens kleine gewervelden. De prooi wordt opgemerkt met haren die trillingen opvangen die op de grijpscharen zitten. Schorpioenen grijpen de prooien beet met de scharen en rijten deze aan stukken met de chelicerae (dat zijn grote kaken aan de zijkant van de mond), of vermorzelen deze met de scharen. Daarna wordt de prooi met de scharen ontleed en met de monddelen opgegeten, waar het dier uren mee bezig kan zijn. Alleen als de prooi zich verzet, gebruikt de schorpioen zijn gifstekel. Pas 14 dagen na een steek is het gif namelijk weer volledig aangevuld. Bij een steek buigt de schorpioen zijn staart naar voren over het lichaam heen en doorboort de prooi met de punt. Als een schorpioen wakker is, staat zijn staart overigens altijd omhoog gericht; alleen als hij slaapt ligt de staart plat. Met de tastharen, die ook geluidstrillingen kunnen waarnemen, merkt het dier ook zijn vijanden op. De belangrijkste zijn spinnen, vogels , slangen , bavianen , stokstaartjes en hagedissen . Sommige dieren zijn immuun voor het gif, maar bavianen en stokstaartjes niet; deze verwijderen altijd eerst de staart van de schorpioen voor deze wordt opgepeuzeld. Schorpioenen zijn gevreesd door de giftige steek, die bij de meeste soorten in de regel alleen zeer pijnlijk is: slechts een klein aantal soorten heeft een potentieel levensgevaarlijk gif, en meestal alleen in het geval van kleine kinderen en bejaarden. Alleen tropische soorten zijn soms gevaarlijk, de Europese schorpioenen niet. Als algemene regel kan gesteld worden: hoe kleiner de scharen, hoe groter de gifstaart en de giftigheid, en omgekeerd. Dit is ook logisch: een soort met grote scharen kan zijn prooi met de scharen verpletteren en heeft geen gif nodig. Het gaat echter niet altijd op; soorten uit het geslacht Androctonus hebben een zeer dikke staart, maar zijn juist heel gevaarlijk. Sommige schorpioenen maken een tsjilpend geluid door de onderkant van de grijpschaar tegen de onderkant van zijn voorste looppoot te wrijven ( stridulatie ). Dit geluid gaat vooraf aan een aanval en geldt als waarschuwing. Door de tastharen op de poten voelt hij trillingen van vijanden, een schorpioen heeft geen goed zichtvermogen. Bij een aanval houdt de schorpioen zijn scharen wijd open en schuin omhoog gericht. Bij een verdediging houdt het dier de scharen omlaag en vlak voor de kop.

    Voortplanting

    Centruroides exilicauda
    Centruroides exilicauda

    Als het mannetje wil paren, gaat hij voorzichtig bij het vrouwtje in de buurt staan en maakt hij een soort liefdesdans . De liefdesdans gaat als volgt: het mannetje komt klapperend met zijn grijpscharen naar het vrouwtje toe. Als het vrouwtje beweegt, blijft het mannetje stil staan. Als het vrouwtje hem dan goedgekeurd heeft, komt het mannetje naar haar toe en gaan ze met de koppen tegen elkaar aan staan en houden ze elkaars scharen vast. Het mannetje pakt haar dan vast met zijn grijpscharen en drukt haar op zijn spermafotoor , waarin het sperma zit. Het sperma komt dan in haar geslachtsopening, en de bevruchting is voltooid. Het vrouwtje kan het sperma ook opslaan en kan dan verscheidene keren jongen ontwikkelen. Als de bevruchting achter de rug is, gaat het mannetje er snel vandoor: het kan voorkomen dat hij anders door het vrouwtje wordt opgegeten. Dit is echter zeldzaam. Dit gebeurt ook bij bidsprinkhanen en spinnen, hoewel deze vrijwel altijd worden opgegeten en de schorpioen meestal wegkomt. Dit kannibalisme heeft als voordeel dat het vrouwtje een voedzame maaltijd heeft voor de ontwikkeling van de eitjes. Een zwanger vrouwtje stopt namelijk met eten bij schorpioenen. Ze krijgt acht tot meer dan 30 jongen. Als de schorpioen hoogzwanger is, lijkt het of ze gaat ontploffen; de rug en buikschilden staan dan ver van elkaar af. Dit komt omdat de nimfen zich bij de schorpioenen, in tegenstelling tot veel andere spinachtigen, volledig in de moeder ontwikkelen. Als ze geboren worden, rijden de schorpioentjes de eerste tijd van hun bestaan op de rug van hun moeder mee; ze worden als ze op de rug zitten niet verzorgd en dus ook niet gevoed. Als de kleintjes voor het eerst vervellen, gaan ze kort erna meer en meer van de rug van de moeder af, maar keren in het begin steeds terug naar haar. Circa 2 a 3 weken na geboorte verlaten de kleintjes de moeder voorgoed.

    Fabels over schorpioenen

    De bastaardschorpioenen zijn geen echte schorpioenen en zijn zo klein dat ze leven in boeken van stofluizen en andere kleine diertjes.
    De bastaardschorpioenen zijn geen echte schorpioenen en zijn zo klein dat ze leven in boeken van stofluizen en andere kleine diertjes.

    Over schorpioenen doen diverse fabeltjes de ronde; zo zouden ze zelfmoord kunnen plegen, als uitzondering radioactiviteit kunnen overleven etcetera. Het bekendste fabeltje is de vermeende giftigheid van schorpioenen: in sommige streken denkt men dat iedere steek van elke soort dodelijk is, wat geen enkele relatie heeft met de werkelijkheid. Van de vele honderden soorten schorpioenen zijn er maar enkele tientallen dodelijk voor de mens, en zeker niet bij elke steek. Geschat wordt dat één procent van alle gestoken volwassenen sterft, en alleen bij de gevaarlijke soorten. Bij kleine kinderen liggen de percentages wel hoger. Een andere misvatting is dat een schorpioen zichzelf zou doodsteken bij gevaar, bosbranden of onder invloed van alcohol. Van geen enkel dier is bekend dat zelfmoord gepleegd kan worden en bovendien is de schorpioen immuun voor zijn eigen gif en dat van soortgenoten. Wel maakt de schorpioen nogal spastische bewegingen als de temperatuur te hoog wordt, maar dat geldt voor bijna alle dieren, en zeker alle geleedpotigen omdat ze koudbloedig zijn. Het feit dat tweestaartige schorpioenen voorkomen is waar, dit is echter geen soort schorpioen maar een zeer zeldzame genetische mutatie . Tweekoppige dieren, zoals sommige slangen en schildpadden, zijn nog zeldzamer, met name levende exemplaren. Dat een schorpioen radioactiviteit in grote hoeveelheden zou kunnen overleven is wel beschreven, maar bijzonder is het niet: van ongewervelden als kakkerlakken en kevers is ook bekend dat ze radioactieve straling overleven. Een bijzonderheidje is dat sommige soorten schorpioenen oplichten als ze in het donker met blacklight worden beschenen.

    Schorpioenen in de cultuur

    Een antieke armband uit Iran met schorpioenmotief.
    Een antieke armband uit Iran met schorpioenmotief.

    Schorpioenen zijn in veel landen algemeen, zoals het Midden-Oosten ; ook in de bijbel komen ze voor. Het gif van sommige soorten wordt gebruikt in de medische industrie om medicijnen van te maken. In sommige culturen worden ze zelfs gegeten. In de Egyptische mythologie staat de schorpioen symbool voor Seth , de broer van Osiris , die hij later zou vermoorden.

    Trivia

    Leiurus quinquestriatus , ook wel bekend als de 'death stalker", is een van de gifstigste soorten schorpioenen. Deze soort leeft in Noord-Afrika en het Midden-Oosten


    24-09-2007 om 17:02 geschreven door mailgroep

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Groene leguaan (Ereli)

    Groene leguaan

    Van Wikipedia

    De groene leguaan (Iguana iguana ) is een reptiel en de bekendste vertegenwoordiger van de leguanen . De hagedis wordt in Midden-Amerika ook wel boomkip genoemd vanwege het smakelijke vlees.

    Inhoud

    [ verbergen ]

    [ bewerken ] Algemeen

    Deze tot 2 meter lange dieren inclusief staart zijn groen tot bruin van kleur. Verder zijn de dieren herkenbaar aan hun halskwab ook wel wam genoemd. Ook de typische sublabiale schub op de wang is kenmerkend voor de soort.

    Pasgeborenen voeden zich met jong groen blad wat samen in de geboortetijd van de jongen opkomt. Deze periode is net na het regenseizoen. Jong bladgroen heeft een hoog proteïnegehalte en dit is precies wat de dieren nodig hebben om op te groeien. Langzaam gaan de dieren over naar een eetpatroon van blad en fruit. Ook zijn er waarnemingen dat leguanen soms dode dieren en eieren als voedselbron gebruiken. Naarmate het dier ouder wordt neigt het steeds meer naar een folifoor eetgedrag.

    De groene leguaan komt voor in Midden - en Zuid-Amerika , ook op de Antillen en in Suriname . Leguanen maken geen geluid maar kopknikken als vorm van communicatie . Wateragamen als baardagamen vertonen eenzelfde gedrag. Communicatie wordt biologisch / evolutionair gezien als een verhoogde vorm van intelligentie .

    Er is discussie over een ondersoort (Iguana iguana rhinolopha ) die soms kleine hoorntjes ontwikkelt, maar deze wordt niet algemeen als zodanig erkend.

    [ bewerken ] Groene leguanen in gevangenschap

    Groene leguanen kunnen ook tam gemaakt worden en vanaf jonge leeftijd in gevangenschap gehouden dieren kunnen zelfs zindelijk worden. Het in gevangenschap houden van deze dieren is niet eenvoudig. Er is gedetailleerde informatie over de levenswijze bekend, omdat groene leguanen veel in gevangenschap worden gehouden. Het in terraria houden van (bijvoorbeeld) groene leguanen heet terrariumkunde . Niet te verwarren met herpetologie wat de studie van wilde reptielen en amfibieën inhoudt. Met een volwassen lengte van 140 tot 200 cm heeft hij een vervaarlijk voorkomen, dit wordt door de vale stekels op de rug en bij de volwassen man de vergrote kam op de nek nog eens extra versterkt. Groene leguanen kunnen bijten, maar de bacteriën in de bek zijn gevaarlijker dan de beet ( tetanus ). Hoewel een flinke Iguana de huid kan beschadigen, is er van afgerukte vingers geen sprake. De staart wordt gebruikt als zweep, en kan bij grote exemplaren een flinke striem veroorzaken, bij voorkeur in het gelaat.

    Een goede leguanen salade dient qua verhouding uit het volgende te bestaan. De calcium/fosforverhouding van 2:1 per salade dient te worden gehaald.

    • 70% bladgroente, bloemen en spruiten. (Spruiten zoals Alfalfa , bietenscheuten, jonge rucola )
    • 10% wortel/koolsoort
    • 5% ander soort groente dan bladgroente. Denk hierbij bijvoorbeeld aan paprika
    • 10% vruchten. Papaja heeft een bijzonder hoge en dus gunstige calcium:fosfor verhouding.
    • 5% vezel zoals havermout .

    Om deze dieren in huis een goede leefruimte te geven is een ruim terrarium nodig. Hoewel reptielen taaie dieren zijn en er lange tijd over doen om dood te gaan, is de stress van een klein terrarium snel fataal. Zo heeft een volwassen koppel een minimale leefruimte nodig van 250 x 250 x 200 (LxHxB). Jongere dieren (maximaal 3) tot 50 cm kunnen in een bak van ongeveer 1 m³, bij voorkeur met een wat grotere hoogte, worden gehouden.

    Er dient een temperatuur gehandhaafd te worden van ongeveer 28 graden op de bodem van het terrarium en tot 50 graden direct onder de lampen . De belichting voor een volwassen koppel vraagt al snel 200 Watt . Ook is het belangrijk dat de luchtvochtigheid in het terrarium continu is. Dit omdat groene leguanen tropische regenwouden als natuurlijk habitat hebben. Een RV ( relatieve vochtigheid ) van 70% is de norm; 's nachts mag de temperatuur dalen tot rond de 20 graden en moet de RV oplopen tot wel 95%. Indien de RV te lang veel afwijkt zullen huid- of vervellingsproblemen ontstaan.

    Groene leguanen in het wild
    Groene leguanen in het wild

    [ bewerken ] Ziekten

    Groene leguanen zijn door hun grootte en intelligentere gedrag t.o.v. de meeste hagedissen, een wat complexere soort. Zoals eerder vermeld hebben ze een bijzonder menu, maar ook een grotere gevoeligheid voor stress . De meeste ziektes ontstaan of verergeren door stress die de dieren ondervinden. Met name in terraria speelt dit een grote rol.

    • Rachitis ; botontkalking door kalk - of fosforgebrek .
    • Parasieten ; wormen , mijten , teken . Het probleem met parasieten is dat ze allemaal uitgeroeid moeten worden, ook de eitjes. En deze zijn vaak zeer bestendig.
    • Bekwonden; direct gevolg van stress doordat dieren continu tegen de ruiten springen of soms door herhaaldelijk vechten. Indien delen van de kaak worden aangetast, is het dier vaak verloren. Komen in het wild niet voor.
    • Bijtwonden: ontstaan door het vechten onderling. Tenzij er maatregelen worden genomen komen er meer wonden, die uiteindelijk fataal zijn
    • Jodiumtekort ; uit zich in opgezwollen schildklieren (twee bulten in de nek).
    • Uitwendige hemi-penis; tijdens de paring kan een van de dieren een plotselinge beweging maken (verstoring) waardoor de hemi-penis van de man naar buiten komt te hangen. Met vochtige vingers terugmasseren is vaak de enige oplossing. Dit moet wel snel gebeuren, anders drogen de geslachtsorganen uit. Aangezien de hemi-penis inwendig is, heeft deze dus geen huid ter bescherming.


    Ereli    en Knudde


    24-09-2007 om 16:56 geschreven door mailgroep

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    >> Reageer (0)
    21-09-2007
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.'Kerkuilen zie je niet vaak' (Ereli)



    'Kerkuilen zie je niet vaak'
    door Marleen van Merode


    Vrijdag 21 september 2007 - In deze aflevering vertelt Martin Schuurmans (48) uit Oud Gastel over zijn kerkuilen. Hoe is het allemaal begonnen?

    "Ik heb altijd al een zwak gehad voor roofvogels; ik vind het ontzettend mooie beesten. Toen ik 18 jaar was, had ik thuis een torenvalk, die ik heb grootgebracht. Ik heb nu ook een aantal valken zitten en ook mijn zoon was altijd al gek van roofvogels. Hij wilde graag uilen en via internet zijn wij bij onze kerkuilen terechtgekomen. Een man in Limburg had er zes uilen en we hebben ze allemaal gekocht. Uit een DNA-test, want zo gaat dat bij kerkuilen, bleken het twee vrouwtjes (wijfjes) en vier mannetjes (tarzels) te zijn. Er zijn twee koppeltjes ontstaan en de twee mannetjes die overbleven, heb ik verkocht. De wijfjes legden eieren en zodoende hebben we nu drie jonge uiltjes zitten."



    Zijn het gevaarlijke dieren?

    "Nee, absoluut niet. Je kunt ze alleen beter niet zonder handschoenen pakken, want dan liggen je handen open. Ze hebben erg scherpe nagels, die behoorlijke krassen kunnen achterlaten."



    Wat krijgen ze te eten?

    "Ze krijgen kippenkuikens, muizen en vitaminepreparaten, omdat er in diepvrieskuikens weinig vitamines zitten. Iedere vogel eet per dag zo'n twee kuikens."



    Bent u veel bezig met het onderhoud?

    "In principe is het niet veel werk. De ruimte is dan wel dertig vierkante meter groot, maar over de hele vloer ligt papier. Dat wordt één keer in de twee weken opgeruimd. Als het buitenverblijf klaar is, gaan ze net als de valken naar buiten. Regelmatig vinden we tijdens het schoonmaken braakballen. Die verkopen we aan scholen, want zij gebruiken die graag voor de biologielessen. Mijn zoon zorgt overigens voor het grootste deel voor de voeding van de beesten en ook is hij verantwoordelijk voor het schoonmaken."



    Wat vinden andere mensen van de dieren?

    "Mensen reageren altijd heel positief en leuk. Ze vinden het ontzettend mooie dieren. Ik denk dat het komt, omdat je kerkuilen niet vaak ziet."


    Ereli    en Knudde



    21-09-2007 om 19:44 geschreven door mailgroep

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Hoe communiceer jij met je hond? (Martina1)
    Hoe communiceer jij met je hond?
    Wij als mens kunnen op een paar manieren communiceren met onze hond.
    1. Simpelweg door 'mijn wil is wet en je doet wat ik wil, anders...'
    Vaak krijg je dan wel een hond die naar je luistert en heel onderdanig doet wat jij van hem vraagt maar de kans op problemen vergroot aanzienlijk.
    2. Je laat de hond zijn gang gaan. Zolang je hem niet onder druk zet, heb je geen last van hem. De hond is dan de baas is huis. Wat als er echt iets gebeurd wat hem niet zint?
    2. Je kan ook door te leren wat de taal van de honden is gehoorzaamheid bereiken, je hond begrijpt wat je van hem vraagt en doet dit met plezier. Hierdoor voorkom je heel wat misverstanden en problemen. Je hebt echt een relatie met je hond.
    Nee, dit is geen wijzend vingertje naar iedereen die het beste voor heeft met zijn hond maar het net anders doet. Wat het doel ook is van jou met je hond, je kan daar nog steeds naar streven. Alleen kan het in veel gevallen vaak een stuk makkelijker. Je hond begrijpt je gewoon beter...
    (Hondentips.com)

    Streel wat niet kan helen, Martine en abike, een lieve snoet doet iedereen goed,

    21-09-2007 om 19:43 geschreven door mailgroep

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (1 Stemmen)
    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Voorkom misverstanden en problemen door de lichaamstaal van je hond te begrijpen! (Martina1)
    Voorkom misverstanden en problemen door de lichaamstaal van je hond te begrijpen!
    'Mijn eigen hond is een van de beste leermeesters die ik ooit heb gehad...via het gedrag en activiteiten ga je beter begrijpen wat hij zegt tegen andere honden en dus ook tegen ons'.
    (uitspraak: Dr. Bruce Fogle bekend om zijn onderzoek naar de gezondheid en het gedrag van dieren)
    De hond is uitgevonden door de mens, de eerste honden waren wolven die zich bij de mens voegden. Deze 'honden' pasten zich aan in elke wisselende omstandigheid waarin zij de mens volgden. De hond paste zich zo goed aan dat je allerlei variaties kreeg. Met hulp van de mens werd op eigenschappen, karakter en uiterlijk geselecteerd bij het fokken waardoor er uiteindelijk ruim vierhonderd erkende rassen bestaan!
    Dat dit geen fabeltje is bewijst het genetische materiaal van onze moderne hond, oftewel hun mitochondriaal DNA dat ze delen met wolven. Dit terwijl dat van andere hondachtigen, zoals jakhalzen en coyotes, heel anders is.
    Sommige mensen noemen dit de evolutie van de hond maar ik zie het persoonlijk als een variatie van de wolf. Want als iets evolueert dan wil dat toch zeggen dat het vooruit gaat of verbetert, ontwikkelt en dat het eerste dan 'minderwaardig' zou zijn. Dat durf je van een wolf toch niet te beweren. Toch?
    Maar wat we eigenlijk duidelijk willen maken is dat het gedrag van deze wolfachtige erg beïnvloed werd door de mens. De hond paste zich aan de mens aan en onderwierp zich. De mens kreeg er een hele trouwe huisgenoot bij.
    Maar dat jouw hond zo goed kan denken en communiceren met mensen heeft ook veel te maken met de eigenschappen die hij van deze wolf meekreeg!
    Want als je, zoals Dr. Bruce in het begin van dit verslag schreef, gaat letten op het gedrag en de lichaamstaal bij honden onderling ga je merken dat er hier veel meer aan de hand is dan wat kwispelen met de staart of wat speels gedrag. Honden communiceren met elkaar.( Hondentips.com)

    Streel wat niet kan helen, Martine en abike, een lieve snoet doet iedereen goed,

    21-09-2007 om 19:42 geschreven door mailgroep

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Honingbijen en wesp (Martina1)
    honingbijen en een wesp
     
    ma 17/09/07 - Cypriotische honingbijen worden aangevallen door een roofzuchtige wesp, maar ze gaan onversaagd in de tegenaanval.
    (foto Belga)
    ma 17/09/07 - Cypriotische honingbijen worden aangevallen door een roofzuchtige wesp, maar ze gaan onversaagd in de tegenaanval.



    Streel wat niet kan helen, Martine en abike, een lieve snoet doet iedereen goed,

    21-09-2007 om 19:40 geschreven door mailgroep

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Ontdekken jullie mee de cochin :
    Ontdekken jullie mee de cochin :

    Cochin (kippenras)        Cochin

    De Cochin is een zwaar kippenras dat oorspronkelijk uit China komt. De oorspronkelijke Cochin leek echter nauwelijks op het huidige type. Europese en Amerikaanse fokkers hebben door middel van selectieve fok de hedendaagse Cochin gevormd.

    De Cochin is een van de grootste en zwaarste rassen. De hennen worden gemiddeld 4000 gram, hanen 5250 gram. De dieren hebben veel ronde vormen en zijn breed gebouwd. Opvallend is de grote hoeveelheid veren. Het ras wordt gefokt in zwart, blauw, wit, buff, zwartbont, koekoek en meerzomig patrijs.

    Cochins zijn rustige kippen die nauwelijks vliegen. Mede daardoor zijn ze populaire hobbykippen. De eierproductie ligt rond 170 eieren per jaar.

    (wikipedia)


    21-09-2007 om 19:39 geschreven door mailgroep

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Walvishaai (Ereli)

    Walvishaai

    Van Wikipedia

    Ga naar: navigatie , zoeken

    De walvishaai (Rhincodon typus ) is de grootste vis (en daarmee ook de grootste kraakbeenvis en tevens de grootste haai ). In tegenstelling tot wat de naam doet vermoeden, is de walvishaai geen walvis . Walvishaaien vormen een bedreigde diersoort. Niettemin wordt er in ontwikkelingslanden nog wel op gevist. De soort geldt als een van de grootste mysteries in de biologie en is onderwerp van veel wetenschappelijk onderzoek.

    Inhoud

    [ verbergen ]

    [ bewerken ] Uiterlijk

    De gemiddelde walvishaai meet 8 m, maar hij kan ongeveer 15 m lang worden, of misschien nog wel langer. In dat geval weegt hij 15 ton. Vrouwtjes zijn gemiddeld groter dan mannetjes .

    De walvishaai heeft een uniek uiterlijk. Zijn kop is breed en plat. De bek bevindt zich vooraan, niet onderaan de kop zoals bij veel andere haaien, en is net zo breed. Hij bevat 300 rijen kleine tanden , in totaal zo'n 3000. Deze lijken echter geen functie te hebben (zie onder).

    Opvallend zijn de drie groeven die aan beide zijden langs een groot deel van het lichaam lopen. Aan de bovenkant is de walvishaai grijs van kleur met grote witte tot lichtgele stippen en horizontale en verticale strepen. De onderzijde van het lichaam is wit. De walvishaai heeft aan elke kant vijf kieuwopeningen . De huid is tot 10 cm dik.

    [ bewerken ] Leefgebieden

    Walvishaaien komen in alle wereldzeeën voor in het gebied tussen 30-40 graden noorderbreedte en 30-40 zuiderbreedte , maar in de oostelijke Atlantische Oceaan slechts tot de Kaapverdische Eilanden . In de Middellandse Zee vindt men ze ook niet. Er wordt vermoed dat ze migreren, maar daarover bestaat nog erg veel onduidelijkheid. Er zijn maar weinig plekken ter wereld waar ze met regelmaat komen. Eén daarvan is Ningaloo Reef in West-Australië . Vele walvishaaien verblijven daar elk jaar rond maart, de tijd dat er erg veel voedsel is. Een andere locatie waar ze met regelmaat verschijnen is het water voor de kust van Donsol in de Filipijnse provincie Sorsogon . Op deze en andere plekken is er veel belangstelling van toeristen voor ze. Er zijn vaak strikte regels ten aanzien van de benadering van walvishaaien.

    Walvishaaien zijn voor mensen ongevaarlijk, met dien verstande dat er wel duikers gewond zijn geraakt die niet oppasten voor de gigantische staart.

    Walvishaai
    Walvishaai
    Vergelijking tussen walvishaai en mens
    Vergelijking tussen walvishaai en mens

    Walvishaaien worden zowel in de open oceaan als nabij de kust aangetroffen. Soms worden ze zelfs in lagunes gezien. Ze zwemmen vaak vlak onder de waterspiegel en lijken water te prefereren dat een oppervlaktetemperatuur heeft van tussen de 21 en 25 graden met daarbij een opwaartse stroom van kouder water, van zo'n 17 graden. Vergeleken met andere haaien zwemmen ze erg langzaam, niet sneller dan ongeveer 5 km per uur. Hierbij bewegen ze hun hele lichaam heen en weer, niet slechts hun staart zoals veel andere haaien doen.

    Walvishaaien worden zelden in groepen gezien.

    [ bewerken ] Voortplanting

    Geschat wordt dat walvishaaien tussen de 100 en 150 jaar oud kunnen worden. Pas rond hun dertigste zijn ze geslachtsrijp, wat naast hun geringe snelheid een belangrijke oorzaak is van het feit dat ze met uitsterven bedreigd worden. Lang werd aangenomen dat ze eieren leggen. In 1953 werd in de Golf van Mexico een walvishaai-ei gevonden met een lengte van 36 cm, vermoedelijk het grootste ei ter wereld. Recenter is echter duidelijk geworden dat de eieren al in het moederlichaam uitkomen, met andere woorden, dat walvishaaien eierlevendbarend zijn. Dat zou betekenen dat het gevonden ei geaborteerd moet zijn geweest. Er kunnen honderden jongen per keer geboren worden. Deze zijn zo'n 40 - 60 cm lang. Zoals alle haaien zorgen walvishaaien na de geboorte niet voor hun jongen.

    [ bewerken ] Voeding

    De walvishaai voedt zich door met zijn bek open te zwemmen en na de bek weer gesloten te hebben het water te filteren met speciale structuren bij zijn kieuwen. Hierin blijven plankton , krill , kleine vissen en pijlinktvissen hangen. Het zeewater verlaat het lichaam weer door de kieuwen. De walvishaai kan per uur ongeveer 6000 liter water verwerken. Het schijnt dat walvishaaien soms ook op een stofzuiger-achtige manier eten, waarbij ze ook wel verticaal in het water hangen.

    Volwassen walvishaaien hebben weinig natuurlijke vijanden, maar ze vallen soms ten prooi aan orka's .




    Ereli    en Knudde

    21-09-2007 om 19:37 geschreven door mailgroep

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Wespen (Martina1)
     

    verschillende ontwikkelingsstadia
    verschillende ontwikkelingsstadia

      Levenscyclus

    Sociale wespen bestaan uit een volk met meestal één koningin en een aantal werksters. Een volk leeft maar één jaar en sterft aan het begin van de winter zodra het gaat vriezen. Aan het eind van de zomer, in augustus of september, worden er uit enkele tientallen bevruchte eitjes koninginnen en uit onbevruchte eitjes mannetjes geboren. De koninginnelarven krijgen speciaal hormoonrijk voedsel waardoor uit gewoon bevruchte eitjes koninginnen ontstaan.Dit hormoon wordt door speciale klieren in de kop van de werksters gemaakt. De mannetjes zijn 15 mm lang en hebben langere antennes dan de werksters. Ze sterven vrijwel direct na de paring. Na paring met meerdere mannetjes overwinteren de jonge koninginnen in scheuren, vermolmd hout, onder de schors van een boom, onder mos of op andere beschutte plaatsen, zoals in schuren, muurholten, spouwmuren of onder een dak. De koningin kan in haar winterslaap probleemloos bevriezen en ontwaakt pas als zij boven een bepaalde temperatuur komt die pas in het voorjaar wordt bereikt. In het voorjaar bouwt de jonge koningin een nieuw nest. De tamelijk grote wespen (20 mm) die in het vroege voorjaar te zien zijn, zijn dus altijd de jonge koninginnen. Deze koninginnen voeden zich in het begin met nectar, en stuifmeel en indien aanwezig ook honingdauw . Ze bouwt de eerst vijf tot tien cellen zelf en legt daar een bevrucht eitje in. Het sperma dat nodig is voor de bevruchting heeft de jonge koningin vanaf de paring in een aparte opslagplaats meegedragen.De angel en gifblaas hebben plaats gemaakt voor legboor en ei opslag dit is ook de reden dat een koningin geen mogelijkheid heeft tot steken.

    Na 7-10 dagen komt de pootloze larve uit het eitje. De larve groeit 1-2 weken en gaat zich dan verpoppen. Vóór het verpoppen spint de larve een papierachtig deksel over de opening van de cel. In deze fase hopen de uitwerpselen zich op in het achterste gedeelte van de darm, die leeggemaakt wordt in de oude larvehuid, als de larve verandert in een zachte witte pop. Na 1-2 weken komt uit de pop de volwassen wesp. De jonge larven worden gevoed met dierlijke prooien, die door de koningin fijngekauwd worden en tot balletjes worden gemaakt. Hieruit komen ongeveer een maand na de bouw van het nest de eerste werksters, die voedsel gaan zoeken en het nest verder uitbouwen. De werksters zijn 10-15 mm lang. De koningin verlaat nu het nest niet meer en legt alleen nog maar eitjes.
    ( WIKEPEDIA)

    Streel wat niet kan helen, Martine en abike, een lieve snoet doet iedereen goed,





     

    21-09-2007 om 01:37 geschreven door mailgroep

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    >> Reageer (0)
    17-09-2007
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Wat te doen bij oogluxatie?

    Wat te doen bij oogluxatie?

    Soms komt het voor dat de hele oogbol uit de oogkas stulpt. Met name bij honden- en kattenrassen met korte snuiten komt dit nogal eens voor (o.a. pekinees). Zo'n oogluxatie of oogprolaps kan ontstaan door een ongeval of tijdens een gevecht, maar ook door opwinding of te strak aan het nekvel pakken.

    Spoedhulp :
    -  Het oog niet zelf proberen terug te duwen,
    -  hou het oog vochtig en schoon, en voorkom beschadiging,
    -  bescherm het oog met een steriel gaasje of schone doek, gedrenkt in olijfolie, contactlensvloeistof of eventueel schoon water (ieder kwartier opnieuw bevochtigen),
    -  eventueel een licht verband aanleggen,
    -  het dier zo snel mogelijk naar de dierenarts (laten) vervoeren


    Wat te doen bij epilepsie ?
    Een toeval is een plotseling optredend, maar tijdelijk bewustzijnsverlies, gepaard gaande met hevige onwillekeurige samentrekkingen van de skeletspieren. Meestal speekselt het dier overvloedig en laat het de urine lopen.
    Het is meestal van beperkte duur (zelden langer dan een minuut) , maar kan soms zelfs uren duren.

    Oorzaak
    -  Infectieziekten,
    -  tumoren van de hersenen,
    -  ernstige verwondingen aan de kop (bv na auto-ongeval),
    -  diverse andere onbekende oorzaken.

    Eerste hulp
    -  Zorg dat het dier zich tijdens de aanval niet kan verwonden,
    -  probeer het dier lichtjes in bedwang te houden (bv met een deken),
    -  als dit niet lukt, verwijder dan alles in de omgeving waaraan het dier zich zou kunnen kwetsen.
    -  Omdat ook de kaakspieren zich bij een aanval krachtig samentrekken, zal het dier bijten op alles wat in zijn bek komt, pas dus op uw vingers en probeer beschadiging van de tong te voorkomen.
    -  Gebruik géén muilkorf en stop niéts tussen de tanden!
    -  Beperk prikkels van buitenaf (lawaai, fel licht, onverwachte bewegingen).
    -  Noteer zoveel mogelijk alles wat er tijdens een aanval waargenomen wordt (duur, tijdstip en gedrag vóór en na de aanval).
    -  Het dier zo snel mogelijk naar de dierenarts vervoeren indien er nog geen behandeling ingesteld werd.

    http://www.folyfoot.org/ehbo.htm#omgang




    17-09-2007 om 18:12 geschreven door mailgroep

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Cartoons (Ereli)
    cartoons
     

















    Ereli    en Knudde

    17-09-2007 om 17:57 geschreven door mailgroep

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Nog wat mooie foto'sz (Martina1)
    nog wat mooie foto's
     
      zijn 3de verjaardag

      close up van mol

      olifantenfamilie

      moederhen

      dumbo aan het drinken

    Martine en abike


    Streel wat niet kan helen, Martine en abike, een lieve snoet doet iedereen goed,


    17-09-2007 om 17:49 geschreven door mailgroep

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    >> Reageer (0)
    16-09-2007
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Extreme dierenliefde (Ereli)
    extreme dierenliefde
     





    Ereli    en Knudde

    16-09-2007 om 21:01 geschreven door mailgroep

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Dikbil

    Dikbil

    Van Wikipedia

    Belgisch wit-blauwe koe met een litteken van een keizersnee op de linkerflank
    Belgisch wit-blauwe koe met een litteken van een keizersnee op de linkerflank

    Een dikbil is een rund met een overmatige spierontwikkeling. Dit fenotype wordt veroorzaakt door het dikbil- allel van het myostatine - gen dat normaal de spierontwikkeling remt. Dit allel komt door selectie heel vaak voor bij het Belgisch wit-blauwe runderras.

    Bij schapen wordt een gelijkaardige mutatie callipyge ( Grieks voor "mooie bil") genoemd.

    16-09-2007 om 20:59 geschreven door mailgroep

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Amerikaanse sneeuwgeit

    Amerikaanse sneeuwgeit                                                                                                  

     

     

                                                   

      De onwankelbare en opvallend lenige sneeuwgeit voelt zich thuis  op terrein waar zelfs doorgewinterde bergbeklimmers moeite mee hebben. Hij springt onbevreesd van richel naar ichel, op zoek naar de schaarse vegetatie die op de steile rotswanden van zijn Noord-Amerikaanse habitat groeit. Speciaal aangepaste hoeven functioneren als zuignappen, waardoor hij houvast heeft op steile, ruwe rotsen.
    Gedurende de paartijd die eind herfst en in de winter valt, strijden de bokken om de gunst van de vrouwtjes. Ze vechten agressief en rammen flanken en romp van hun tegenstander. Hun scherpen hoorns kunnen ernstige verwondingen veroorzaken. In deze tijd van het jaar zijn de bokken dominant en staan de vrouwtjes lager in rangorde, maar de rest van het jaar domineren juist de vrouwtjes de groep. Eind voorjaar of begin zomer zoekt het drachtige vrouwtje een afgezonderd plekje op een steile berghelling waar ze haar jongen ter wereld kan brengen. Ze werpt één tot drie jongen en zoogt deze drie tot vier maanden. Wanneer de moeder een jaar later opnieuw op het punt van werpen staat, jaagt ze de jongen weg.
    Sneeuwgeiten behoren tot de grazende herbivoren en leven strikt vegetarisch. Het menu is afhankelijk van wat het seizoen biedt en bestaat onder andere uit varens, bloemen, biessoorten, grassen en bladeren en takken van struiken. Tijdens de winter eten ze voornamelijk mossen en korstmossen. De dieren halen het nodige water uit plantensappen en uit de eeuwige sneeuw van hun ijzige leefgebied. Grazende dieren moeten grote hoeveelheden plantaardig materiaal eten om voldoende energie binnen te krijgen, en sneeuwgeiten doen tijdens hun actieve periode dan ook niets anders dan grazen. Ze grazen op relatief open vlakten en mijden plekken waar bomen het uitzicht belemmeren en mogelijke belagers verbergen.
    In de winter en het voorjaar leven de sneeuwgeiten in grote groepen, maar tijdens de zomer kiezen ze voor kleinere familiegroepjes of zwerven alleen rond. Ze beginnen hun dag bij zonsopgang, zijn tot de middag bezig met voedsel te zoeken en rusten dan tot zonsondergang. Tijdens de nacht slapen de sneeuwgeiten in een ondiepe kuil in de grond. Als het erg warm is, gebruiken ze hun bed ook als verkoelend stofbad. Wanneer het herfst wordt trekt de sneeuwgeit van de hoger gelegen voedsel- en werpgebieden naar het lager liggende winterkwartier, vaak via bestaande routes die bekend staan als treksporen. Het gaat bij die trektochten soms om afstanden van zeven tot zestien kilometer. De sneeuwgeit trekt in het voorjaar en de zomer ook naar zoutlikplaatsen (plekken in het wild waar natuurlijke zoutafzettingen voorkomen) voor de noodzakelijke spoorelementen die ontbreken in zijn normale voedsel.
    Hoewel deze diersoort niet echt bedreigd wordt en op vele plaatsen verordeningen van kracht zijn, kan de illegale jacht een probleem zijn. Mensen jagen vooral op de sneeuwgeiten als trofee om op te zetten en aan de muur te hangen, al is ook hun dichte vacht in trek.
                                                                                                                                                                                                                                 

    (worldexplorer)

    16-09-2007 om 20:57 geschreven door mailgroep

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Fretkat
    Fretkat
    Groep : op het land levende zoogdieren

    De fretkat is het enige lid van zijn geslacht, Cryptoprocta. Met zijn stompe, hondachtige neus, puntige snijtanden, katachtige ogen en gedrongen lijf, lijkt de fretkat een vreemde kruising tussen en hond en een poema, die op zoek naar prooi onopvallend door de tropische wouden van Madagaskar sluipt. Met snelle, vloeiende bewegingen klimt en springt dit lenige dier door de bomen en als hij een prooi heeft gevangen, verscheurt hij die met zijn tanden en klauwen.
    Hoewel hij een indrukwekkende jager is, is de fretkat een vrij vreedzaam, solitair dier dat buiten de paartijd zelden agressief is. Komt hij een mens (zijn enige vijand) tegen, dan is zijn eerste reactie wet te rennen in plaats van aan te vallen. Dit ongrijpbare dier brengt de dag grotendeels slapend door op een schaduwrijke, beschutte plek, zoals een hol of bladerrijke tak. Hij waagt zich vooral tijdens de nacht of bij zonsopgang buiten om te jagen, al laat hij zich soms ook overdag zien. Ondanks zijn zware, gedrongen lijf voelt de fretkat zich zowel in de bomen als op de bosgrond thuis. Wanneer dit lenige dier zich met zijn krachtige ledematen door het bladerdak beweegt, zorgt zijn lange staart voor het evenwicht.
    De vleesetende fretkat lust vrijwel ieder levend wezen dat zijn pad kruist, zoals hagedissen, knaagdieren, insecten, kikkers en vogels. De helft van zijn voedsel bestaat echter uit maki's, vooral de grote sifaka. Hij is een specialist in het jagen op dieren die in bomen leven en drijft zijn prooi door de boomtoppen op, tot hij hem te pakken krijgt en met zijn scherpe tanden en gebogen klauwen in stukken scheurt. Hij kan ook goed op de grond jagen en struint de bosbodem af, op zoek naar smakelijke hagedissen en andere kleine dieren. Hoewel hij soms beschuldigd wordt van het doden van vee, zal dit schuwe dier zelden kippen, varkens of runderen aanvallen.
    Deze solitair levende dieren komen allen bij elkaar om te paren. De mannetjes verzamelen zich op de bosbodem, terwijl een vrouwtje hof houdt op een tak boven hen. De mannetjes wedijveren luid en agressief om de aandacht van het vrouwtje, waarbij ze naar haar roepen en elkaar bevechten. Na de paring vertrekt het vrouwtje en kan een ander wijfje haar plaats innemen. Zo'n drie maanden later werpt ze een nest met harige, blinde en tandenloze jongen in de veilige beschutting van haar hol in een grot of boom. De jongen verlaten het hol als ze vier en een halve maand oud zijn, maar blijven bij hun moeder tot ze vijftien tot twintig maanden oud zijn.
    De fretkat komt alleen op Madagaskar voor. Zijn leefgebied wordt helaas verwoest en opgedeeld door houtkap en door het effenen van het land voor de landbouw. Ook wordt er door veel boeren jacht op de fretkat gemaakt omdat zij het dier als een bedreiging voor hun vee beschouwen. Men schat dat er nog 2500 volwassen fretkatten over zijn en in het jaar 2000 kreeg de soort het predikaat bedreigd.

    (worldexplorer)

    16-09-2007 om 20:56 geschreven door mailgroep

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 1/5 - (1 Stemmen)
    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Rare dieren (Ereli)
    rare dieren
     



    Pinkat



    Rode Wolfmus




    Katuil


    Labrameeuw



    Papehondgaai



    Paardekatpapegaai



    Chinchillameeuw

    Ereli    en Knudde

    16-09-2007 om 17:24 geschreven door mailgroep

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Klein geaderd witje (Ereli)

    Klein geaderd witje

    Van Wikipedia

    Ga naar: navigatie , zoeken
    Klein geaderd witje

    Taxonomische indeling
    Rijk : Animalia (Dieren)
    Stam : Arthropoda (Geleedpotigen)
    Klasse : Insecta (Insecten)
    Orde : Lepidoptera (Schubvleugeligen)
    Familie : Pieridae (Witjes)
    Geslacht : Pieris
    Soort
    Pieris napi
    ( Linnaeus , 1758 )
    {{{Plaatje3}}}

    Het klein geaderd witje (Pieris napi ) is een dagvlinder uit de familie Pieridae , de witjes.

    Het klein geaderd witje komt in grote delen van Europa . De vlinder vliegt van zeeniveau tot 2000 meter in berggebied. Het heeft geen specifice eisen aan zijn omgeving en kan daarom overal worden aangetroffen.

    De vleugel heeft een lengte van 20 tot 24 millimeter en is sterk geaderd.

    De vlinders komen in twee tot drie generaties voor. De vliegtijd is van april tot en met november . Ze overwinteren in het popstadium .

    Wikimedia Commons Meer afbeeldingen die bij dit onderwerp horen zijn te vinden op de pagina Pieris napi op Wikimedia Commons


    Ereli    en Knudde

    16-09-2007 om 17:23 geschreven door mailgroep

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    >> Reageer (0)
    14-09-2007
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Cartoons (Ereli)


















    Ereli    en Knudde

    14-09-2007 om 17:10 geschreven door mailgroep

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Grappige dierenfoto's (Ereli)













    Ereli    en Knudde

    14-09-2007 om 16:53 geschreven door mailgroep

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.De kleine plevier of charadrius dubius (Ereli)

    De kleine plevier of charadrius dubius
    Trekvogel, eind maart tot oktober. Waadvogel met het formaat van een vink. Verschilt van de vergelijkbare bontbekplevier door de zwarte (niet oranje-gele)snavel; de grijzige tot vleeskleurige (niet oranje) poten en de citroengele oogring. In de vlucht geen witte band zichtbaar zoals hij de bontbekplevier. Verder is de stem zeer kenmerkend. Jonge vogels en vogels in rustkleed hebben geen zwarte tekening op de kop. Holt zoals alle plevieren met snelle dribbelpasjes en stopt plotseling. Verspreiding en woongebied : broedvogel in het ganse Europese binnenland, niet langs de kust, behalve in het hoge Noorden. bij ons verspreid voorkomend, maar nergens talrijk. Heeft een voorkeur voor vegetatie-arme vlakten in de buurt van water. Is door waterregulering afgenomen. Broedt nu in grindgroeves, maar ook in boerderijen ver van de bebouwing en steenbergen, waardoor het bestand weer enigszins hersteld en zelfs uitgebreid is. Voortplanting : vlak nest op de grond, vaak met kiezels. De vier kiezelkleurige eieren zijn lichtgrijs met donkere punten en worden tussen april en juni gelegd. In de regels slechts één legsel per jaar. Beide ouders broeden 22-28 dagen. De jongen kunnen met 25-30 dagen vliegen. Voedsel : insecten en andere kleine diertjes, die van de grond gepikt worden.




    Ereli  en Knudde


    14-09-2007 om 16:51 geschreven door mailgroep

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 2/5 - (1 Stemmen)
    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Mopshond (Ereli)
    Mopshond
    kleine gezelschapshond - eenvoudig vachtonderhoud - veel beweging nodig - goede waakhond
     

    LAND VAN HERKOMST : Engeland

    GESCHIEDENIS
    Deze koopmanshond kwam al tijden voor in China. Het is één van de oudste dwergrassen. Waarschijnlijk namen de Nederlandse zeelieden de hondjes mee naar Nederland. Vanuit Nederland kwamen zij vervolgens in Engeland en ontstond de onjuiste naam 'Hollandse Mopshond'.  Zonder de waarschuwing van een kleine Mopshond ( of Pug, Carlin ) zou prins Willem van Oranje misschien door de Spanjaarden zijn omgebracht. Het alerte geblaf van de hond waarschuwde de prins van de op handen zijnde invasie en redde zijn leven. De Mopshond werd het officiële hofras en op de graftombe van prins Willem ontbreekt een Mopshond dan ook niet.  Hij is een miniatuur van
    de Mastiff . De Engelse rasnaam Pug is afgeleid van 'pugnus' ( 'vuist' ), waarmee men het hoofd bedoelde.  De naam 'Mops' komt dan weer uit Duitsland.  Hoe dan ook, Mopshonden zijn lieve, zeer aanhankelijke gezelschapshonden, die enorm trouw zijn aan hun baas of vrouwtje.

    IDEALE RASKENMERKEN

    Gewicht : reuen en teven tussen 6,5 en 8,5 kg en de schofthoogte bedraagt 25 tot 28 cm.  Uiterlijk: compact, stoer lichaam; vrij, rollend gangwerk. Vacht : zacht, glad, kort en glanzend.  Kleur : zwart, zilvergrijs, geel of abrikoos ( geel met een oranje gloed ); met zo zwart mogelijk masker, oren, moedervlekken op de wangen, duimafdruk op voorhoofd en aalstreep in lengte over de rug. Hoofd: grote, ronde schedel, korte, vierkante snuit; donkere, donker omrande, ronde ogen; kleine oren: rozenoor ( overdwars en in de lengte gevouwen ) of knopoor ( naar voren gevouwen ). Staart : stijf gekruld over de heup gedragen, liefst in een dubbele krul.
    VACHT :   kort stokhaar; m.a.w. 3 à 6 cm lange, stevige haren met of zonder ondervacht.  VERHARING : blokverharing.    DAGELIJKSE BEHANDELING : met grove kam en borstel losse haren verwijderen. Verzorg ook nu en dan de gezichtsplooien met een daarvoor bestemde lotion. Wanneer het nodig is, druppelt u de ogen.  GROTE BEHANDELING : wanneer de vacht verhaart, ziet men tegen de tijd dat de hond gaat verharen kleine pluisjes wol uitsteken. Dat is het teken dat de hond echt aan het verharen is. De loszittende ondervacht kan men met een herdersharkje verwijderen. Kijken of er vuil in de ogen zit en reinigen. Oren reinigen. Nagels knippen indien nodig.  VOOR- EN NADELEN VAN DE VACHT : vergt weinig onderhoud, maar wel veel losse haren in huis.
    AARD : voor een klein hondje heeft de Mopshond toch zeer veel te bieden.  Hij is gezonder en steviger dan de meeste andere kleine gezelschapshondjes, maar is en blijft een pracht van een gezelschapsdier. Vroeger werd wel eens geklaagd dat Mopshondjes snurken en dat ze veelvraten zijn, maar dit werd ferm overdreven.  Hij is gemakkelijk, aanhankelijk, intelligent, maar ook lichtgeraakt en moedig. De kleine Mops kan zelfs de neiging hebben om de aanval te verkiezen boven de verdediging en gaat daarbij nogal roekeloos te werk.
    ACTIVITEIT : het is een energiek ras, dat veel van beweging houdt. Let op eventuele 'ademhalingsmoeilijkheden' en laat de hond zich niet teveel vermoeien. Let op bij warm weer !  Men mag de Mopshond zeker niet overvoeren, aangezien het ras neiging heeft om dik te worden.
    OPVOEDING : de Mopshond moet u met zachte hand opvoeden. Hij is gevoelig voor de intonatie van uw stem, waardoor harde strafmaatregelen in principe overbodig zijn. (dobrego)





    Ereli en Knudde "dat is nu mijn familie"

    14-09-2007 om 16:45 geschreven door mailgroep

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (1 Stemmen)
    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Sybil de machtigste kat (Martina1)
    Sybil, de machtigste kat
     
    Sybil is net als haar voorganger Humphrey zwart-wit.
    (foto Belga)
    Sybil is net als haar voorganger Humphrey zwart-wit.

    Sybil, de machtigste kat

    wo 12/09/07 - De machtigste kat van Groot-Brittannië heet Sybil. Zo'n tien jaar na de legendarische kat Humphrey van ex-premier John Major, woont er immers weer een poes op Downingstreet 10.

    Het beestje is mee verhuisd met minister van Financiën Alistair Darling. Die betrekt sinds kort de flat boven Downingstreet 10, de woonplaats van premier Gordon Brown.
    (Belga)

    Sybil is een zwart-witte kat en dankt haar naam aan een personage uit de populaire Britse sitcom Fawlty Towers.

    Hopelijk vergaat het Sybil beter dan haar voorganger Humphrey. Die was immers plots verdwenen, zes maanden nadat Tony Blair zijn intrek had genomen in Downingstreet.

    Volgens kwaadsprekers zat Blairs vrouw Cherie achter de uitwijzing van Humphrey.

    Sybil lijkt in elk geval meer geluk te hebben. "Zowel premier Brown als zijn vrouw Sarah hebben niets tegen de aanwezigheid van de kat", zegt een woordvoerder.

    Met de komst van Sybil wordt een oude traditie voortgezet. Heel wat Britse premiers hadden immers een poes in huis
    ( VRT)

    Streel wat niet kan he

    14-09-2007 om 16:43 geschreven door mailgroep

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    >> Reageer (0)
    13-09-2007
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.De eend (Ereli)

    De eend

    • Nest

    De eend bouwt een nest waarin ze haar eieren legt. Normaal doen ze dit in februari. De eenden maken meestal een nest op een heel rustige plaats, en als het kan dicht bij het water. Ze maken het met takjes en donsveertjes. De moedereend trekt deze veertjes uit haar borst met haar snavel. 

    • Eieren leggen

    Wanneer het nest dan klaar is, begint de eend eieren te leggen. Deze eieren moeten het goed warm hebben, dus gaat de eend er op zitten. Meestal legt ze ongeveer 10 eieren.

    • Broeden

    28 dagen blijft moeder eend broeden op haar eieren. Dan komen de kleintjes er eindelijk uit. Dit doen ze door met hun snavel de schaal te breken.

    • Eten

    De kleine eendjes eten de eerste weken vooral insecten. Later gaan ze ook kikkervisjes, grotere insecten, ... eten.

    • Vijand

    De grootste vijand van de eend is de rat.

    • Wilde eend

    Hoe de wilde eend eruit ziet. Het mannetje heeft een groene kop met een witte halsring, Een purpurbruine borst. Wat oranjeachtig snavel en een witachtig staartje. Het vrouwtje lijkt niet op het mannetje. Zij heeft ook een oranje snavel en een witte staartje. Het mannetje heeft veel meer kleuren Zo valt hij op voor het vrouwtje. Er is nog een ding dat hetzelfde is. De zijn zijn zwarte ogen met een witte punt erin.

     
     
    • Vlees en veren

    De bruine veren van het vrouwtje die worden uitgezocht en in dozen gestopt en daarna worden de veren in kussens of bedden gestopt en die worden verkocht aan mensen die lekker willen slapen. En de sierveren worden gebruikt voor om dingen mooi te maken en op hoeden en petten te zetten. De rest van de veren wordt naar Engeland gebracht. En het vlees word naar de polier gebracht maar het wordt ook wel eens zelf opgegeten of aan vrienden gegeven

     

     

    Vragen of opmerkingen: redactie@kinderenwebhotel.be

    Ereli    en Knudd

    13-09-2007 om 22:48 geschreven door mailgroep

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Wilde eend (Ereli)

    Wilde eend

         

        Klasse:  Aves (vogels)
          Orde:      Anseriformes (eendachtigen)
          Familie: Anatidae (eenden, ganzen en zwanen)
          Geslacht en soort: Anas Platyrhyncha (wilde eend)

                           

    Kenmerken Watervogel met oranje poten, zwemvliezen, brede platte snavel en paarsblauwe spiegel. De woerd (mannetje) heeft een glanzend groene kop, een witte halsband, een kastanjebruine borst en gekrulde zwarte veren aan de staart.  Het vrouwtje heeft een onopvallend bruine kleur en een oranje-bruine snavel. Tijdens de najaarsrui onderscheidt de woerd zich door zijn gele snavel van het vrouwtje. Veel exemplaren tonen opvallende kleurafwijkingen door vermenging met gekweekte vormen en zijn soms moeilijk te herkennen.
    Biotoop Leeft in en bij meren, rivieren, sloten en plassen.
    Verspreidingsgebied Europa, Azië en Noord-Amerika.
    Maten Ongeveer 60 cm lang en weegt 1,25 kg
    Paartijd De paartijd is in de herfst en de broedtijd in het voorjaar.
    Aantal jongen 10 tot 12 lichtgroene eieren worden in 3 tot 4 weken uitgebroed door het wijfje. Na 9 tot 12 maanden zijn de kuikens volwassen. Meerdere legsels komen regelmatig voor.
    Leefgewoonte Zwemmen, duiken, poetsen en (`s nachts) voedsel zoeken . In het najaar trekken ze soms een stuk naar het zuiden.
    Voedsel Insekten, larven, wormen, jonge kikkers, padden en visjes, gras, waterplanten, zaden, zoals graankorrels, bessen en eikels.

    Vrouwtjes laten het meest van zich horen
    Alleen vrouwtjes kunnen kwaken. Mannetjes fluiten of maken wat zachte geluiden. De Wilde eend behoort tot de grondeleenden, ook wel zwemeenden genoemd. Deze eenden staan vaak met hun kop onder water te zoeken naar voedsel (grondelen). In ons land broeden ongeveer 300.000 paar Wilde eenden. De meesten blijven hun hele leven in ons land. Veel Wilde eenden uit Noord-Europa brengen de winter in Nederland door. Dan bivakkeren hier regelmatig zo'n miljoen Wilde eenden.

    Goede drijvers en snelle vliegers
    Tussen de donsveren wordt lucht vastgehouden om het drijfvermogen te verhogen. De eend zwemt als het ware met opgevouwen vleugels in een donzen "roeiboot". Het brede lichaam blijft bij wind en golfslag gemakkelijk in balans. Wilde eenden duiken niet gauw en meestal niet dieper dan een meter. Daarna worden de vleugels zorgvuldig druppelvrij gemaakt. Dankzij hun lange en spitse vleugels kunnen ze vrijwel loodrecht uit het water opstijgen. Dit in tegenstelling tot bijvoorbeeld de duikeenden die een lange aanloop nodig hebben om te kunnen opstijgen. Het zijn "slagvliegers"; ze kunnen niet zweven, maar behoren wel tot de snelste vliegers van het vogelrijk.

    Huwelijk
    In de wintermaanden is het gedrag dat hoort bij "verliefd, verloofd en getrouwd" goed te volgen. Het begint met bijeenkomsten van mannetjeseenden, de woerden, op het water. Ze proberen indruk op elkaar te maken door allerlei dansjes op te voeren en door veelvuldig met hun snavel te wijzen naar hun fraai gekleurde spiegel. De vrouwtjes volgen dit pronken en stoer doen nauwlettend. Als een mannetje voor een bepaald vrouwtje valt, maakt hij zijn liefde duidelijk door onder meer regelmatig met zijn snavel druppels water in de richting van zijn uitverkoren vrouwtje te gooien. Wanneer ze eenmaal verkering hebben, wijst het vrouwtje met haar snavel de mannetjes aan die door haar geliefde weggejaagd moeten worden.
    Nadat het huwelijk is gesloten, wordt er dagelijks op het water gepaard. Zonder water is er ook geen paring. Na een paring zwemt het mannetje een rondje om z'n vrouwtje en vervolgens nemen ze een bad. In maart maken ze "verkenningsvluchten" om een geschikte woning te zoeken. De man beslist uiteindelijk waar de woning komt. De vrouw zorgt voor de inrichting van het nest en legt zo'n tien eieren. Deze eieren worden uitsluitend door het vrouwtje bebroed omdat zij in tegenstelling tot haar man goede schutkleuren heeft. Eerst blijft de woerd nog in de buurt van het nest. Vaak begeleidt hij zijn vrouwtje als ze het nest even verlaat voor haar ontbijt en avondmaal. Na een week houdt het mannetje het voor gezien en verlaat voorgoed zijn vrouwtje. Een woerd ziet dus nooit zijn eigen jonkies.
    Op het water is de eend voor roofdieren moeilijk te vangen. Maar om te broeden moet het wijfje het land op. Daar is ze kwetsbaar, al is ze uitstekend gecamoufleerd.
    Eendenkuikens moeten vaak aan land om te rusten. In sloten en vijvers met steile oevers verdrinken veel jonge eendjes: die kunnen de kant niet opkomen en raken uitgeput.

    Dagindeling
    Wilde eenden eten in de wintermaanden voornamelijk gras. In het voorjaar worden Wilde eenden "vleeseters". Ze eten dan onder andere slakken en
    waterinsecten. 's Zomers en in de herfst gaan ze weer over op een vegetarisch dieet dat vooral bestaat uit zaden van grassen en granen.
    Eendenkuikens eten allerlei kleine diertjes, zoals muggen en waterslakjes.Wilde eenden zoeken vooral 's nachts naar voedsel. Omdat "eendjesvoeren" overdag gebeurt, denkt men vaak dat eenden overdag voedsel zoeken. Veel eenden verlaten tegen de avond echter het water en vliegen dikwijls voor hun maaltijd naar het boerenland. Tegen de ochtend keren ze huiswaarts en gaan dan slapen. 's Middags nemen ze uitgebreid een bad en wordt er druk gepoetst. Boven hun staart hebben ze een vetklier: een soort tube met vet. Daarmee smeren ze dagelijks met hun snavel de veren in, zo blijft het verenpak waterdicht.

    Slobberen
    Als eenden grondelen zuigen zij met hun vlezige, gevoelige tong water op door de snavelspits en slaan dit met gesloten snavel via de randen weer naar buiten. Hierdoor ontstaat het bekende snaterende/slobberende geluid. Het voedsel is voornamelijk plantaardig. Zwemeenden gaan vooral 's nachts op zoek naar eten. Voedselvluchten vinden plaats over 10 km en meer.

    Een andere jas
    Een vogelveer is een wonderlijk staaltje van vernuft. Het weegt bijna niks, is veerkrachtig, waterafstotend en isolerend. Het enige nadeel is dat een veer slijt. Daarom ruilen vogels minstens één keer per jaar hun oude "jas"
    in voor een nieuwe; dit wordt rui genoemd. Eenden verliezen in korte tijd alle grote veren vanuit hun vleugels en kunnen een maand lang niet vliegen.
    Mannetjes krijgen dan hetzelfde bruine onopvallende verenkleed als vrouwtjes, zodat ze in deze kwetsbare tijd niet opvallen. Ze zijn 's zomers
    dus wel aanwezig maar worden door hun bruine outfit niet herkend als mannetjes. Alleen aan de groengele kleur van de snavel kun je zien dat het
    een mannetje is, vrouwtjes hebben een bruinoranje snavel. Pas in september krijgen de mannetjes hun mooie prachtkleed terug.




    Ereli    en Knudde

    13-09-2007 om 22:47 geschreven door mailgroep

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    >> Reageer (0)
    12-09-2007
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Een lachtertje tussendoor
    Een lachertje tussendoor
     
       
    Cartoon

    12-09-2007 om 19:18 geschreven door mailgroep

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    >> Reageer (0)
    11-09-2007
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Het wouwaapje (Ereli)


    Het wouwaapje of ixobrychus minutus
    Trekvogel (april tot oktober). Deze reiger met de afmetingen van een Vlaamse gaai, leeft in het riet. In de vlucht steekt bij alle kleden een groot, licht veld af tegen de donkere bovenkant, vooral markant bij de mannetjes. Het vrouwtje heeft eenzelfde kleed als de jonge vogels. Vliegt laag, met brede vleugels en hangende poten korte stukjes boven het riet. Bij gevaar staat de vogel als een paal met opgerichte kop. Verspreiding en woongebied : een broedvogel in gans Europa, behalve Engeland en Scandinavië. Is bijna overal met uitsterven bedreigd. In dicht riet- en wilgenland langs het water. De vogel overwintert voornamelijk ten zuiden van de Sahara. Voortplanting : een nest in dichte vegetatie. Legtijd : mei en juni - één tot twee legsels - vijf tot zes matwitte eieren. Beide ouders broeden 17-19 dagen. De jongen lopen met 8-10 dagen al rond en kunnen na een maand vliegen. Voedsel : kleine visjes, dikkopjes, kikkers, insecten, wormen en weekdieren.



    Ereli  en Knudde



    11-09-2007 om 16:13 geschreven door mailgroep

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.De oehoe (Ereli)

    Uilen doen, dankzij hun ronde uiterlijk en hun grote ogen, een beroep op onze positieve gevoelens. We ervaren ze als "lief." Oehoeboeroe van Paulus de boskabouter en mijnheer de Uil zijn goedmoedige, wijze personen met een vertrouwenwekkende bromstem. Toch bestaan ook de uitdrukkingen "Zo dronken als een uil; "Zo dom als een uil" en "Ieder meent zijn uil een valk te zijn." Daarnaast zijn uilen geduchte nachtrovers; de letterlijke doodsschrik van vele kleine en grotere dieren. Ook spelen ze, door hun nachtelijke leefwijze en soms lugubere schreeuw, een belangrijke rol in het bijgeloof.
    UILEN ALGEMEEN
    Systematisch gezien horen de uilen tot de vogelorde der Strigiformes, met 133 soorten verdeeld over twee families.
    Tot de familie der Tytonidae rekent men de negen soorten kerkuilen, die op grond van enkele lichamelijke verschillen worden onderscheiden van de "echte" uilen of Strigidae. 
    Het zachte, bol staande verenkleed van de uilen zorgt voor een geruisloze, spookachtige vlucht door de nachtelijke stilte. Door die bedekking met veren lijkt de kop groot en de hals kort.
    De ogen staan onbeweeglijk voorin de kop. Hierdoor is het blikveld klein, maar het vermogen om afstand te schatten goed ontwikkeld. Dit is voor roofdieren essentieel, bij alle groepen ervan liggen de ogen naast elkaar. Om de onbeweeglijkheid van de ogen te compenseren, kunnen uilen de kop zeer ver ronddraaien; tot 270 graden rondom en 180 graden naar boven, hierdoor kan ze letterlijk "ondersteboven" gehouden worden. Om voldoende licht te kunnen opvangen in het halfdonker (in het pikkedonker zien zelfs uilen niets) zijn de ogen groot; de oogbol is soms even groot als die van de mens. Alleen pupil en iris zijn zichtbaar omdat het oog, in een plat gezicht, door een krans van veertjes, DE SLUIER, is omgeven.
    Om de gevoelige ogen overdag te kunnen beschermen, trekt er vanuit de ooghoek een derde ooglid, het knipvlies, overheen. De in alle vogelogen aanwezige beenring is bij de uilen tot een op het netvlies uitkomend kokertje uitgegroeid,waardoor echte teleskoopogen ontstaan.
    Van de lichtgevoelige cellen zijn vooral de staafjes, het "schemerzintuig", goed ontwikkeld; het kleurenzien d.m.v. de kegeltjes is echter ook aanwezig.
    Voor gespecialiseerde nachtjagers op kleine dieren zijn goede oren van belang. In de kop bevinden zich oorspleten, de randen van deze gehooropeningen zijn tot bevederde kleppen omgebouwd. Deze kunnen in de richting van het geluid gedraaid worden en de zeer gevoelige oren geheel bedekken. Deze oorkleppen zijn niet identiek aan de vederbosjes op de koppen van ooruilen, die dienen louter voor de versiering. Om de prooi te kunnen grijpen, doden en verscheuren beschikken uilen over sterke grijpvoeten en een haaksnavel. Kleine prooien worden wel in hun geheel ingeslikt, de uitgebraakte onverteerbare delen kennen we als uileballen.
    De voortplantingstijd ligt vroeg in het voorjaar, in het algemeen worden geen nesten gemaakt; de eieren zijn rond en bijna zuiver wit.
    De meest opvallende der Strigidae zijn de oehoe's of ooruilen, met elf soorten over de hele wereld verspreid.
    OEHOE
    Van "de" Oehoe (Bubo bubo) komen ca. 20 ondersoorten voor. Het is een enorme, tonvormige ooruil, 60 à 75 cm groot met een vleugelspanwijdte van 160 à 188 cm. De gezichtsschijf is vrij donker en de sluier niet sterk ontwikkeld. De ondersoort bubo heeft glanzende oranje ogen, bij andere ondersoorten gaan de ogen meer naar geel toe. Deze ogen en de brede, lichtgekleurde keel vallen sterk op; ze geven het dier zijn "vriendelijke" uiterlijk. De snavel is zwart.
    BIOTOOP
    Hoewel sommigen stellen dat de oehoe geen cultuurvluchter is, beschouwt men hem algemeen als bewoner van de laatste wildernissen, vrij van verstoring; voorkomend in alle gebieden en klimaatzones waar zo'n grote, niet gespecialiseerde predator nog voldoende voedsel en nestelgelegenheid kan vinden. Meestal is dat onherbergzaam terrein of gebieden die op andere wijze gevrijwaard zijn van menselijke verstoring. Met het verdwijnen van deze gebieden nam de populatie van de oehoe in de 19e eeuw af. Andere oorzaken van de achteruitgang waren het uithorsten van nesten en in de landbouw gebruikte gifstoffen. Na nestbescherming en uitzetprogramma's nam het aantal oehoe's in sommige landen weer toe.
    In alle populaties komen zwerfgevallen voor buiten het normale verspreidingsgebied. De centraaleuropese en noordeuropese ondersoort bubo (andere ondersoorten zijn bv. hispanus interpositus en ascalaphus) wordt wel aangetroffen in Schotland, het Witte Zeegebied en de toendrazone.
    VOEDSEL
    Het niet gespecialiseerd zijn van de oehoe blijkt o.a. uit de, vergeleken met andere uilen, kleine gehoorspleten.
    De oehoe jaagt vooral onmiddellijk na zonsondergang, in noordelijke gebieden, tijdens de lange zomerdagen, ook wel overdag. Hoewel soms in bossen wordt gejaagd, gaat de voorkeur uit naar spaarzaam bebost terrein. Hier wordt een uitkijkpost opgezocht, die ongeveer iedere vijf minuten wordt verwisseld voor een die 50 à 100 m verder is gelegen. De vlucht gaat vlak boven de grond of de boomtoppen, het verhaal gaat dat dan slapende prooien worden geslagen. Ook wordt verteld dat rotsholten op prooien worden afgezocht en dat eiders op het nest worden gegrepen. Kraaienesten en horsten van de buizerd, inclusief de volwassen vogels, worden in enkele nachten geplunderd. Op visarendenmanier worden vissen uit het water en zelfs uit visnetten omhooggehaald. Een oehoe kan een volwassen eider minstens 500 meter door de lucht dragen, men heeft er zelfs een waargenomen die een volwassen vos in de vlucht meevoerde. Bij het nest zijn prooien tot een gewicht van drie kilo aangetroffen. 
    Op het menu staan allerlei zoogdieren zoals muskusratten, alle marterachtigen (tot jonge dassen toe), wilde katten, jonge varkens, reeën, honden schapen en zelfs runderen. Bij de vogelprooien trof men, naast een volwassen reiger en een andere oehoe, haviken, buizerds, valken en vele andere soorten aan. Ook reptielen, amfibieën, kevers en vele grote en kleine vissen worden niet versmaad.
    TERRITORIUM, VOORTPLANTING
    Oehoe's vormen een paar voor het leven. In gevangenschap kunnen ze meer dan zestig jaar oud worden, in het wild wordt deze leeftijd waarschijnlijk nooit gehaald. De oudste geringde vogel was minstens 21 jaar.
    Het territorium is ongeveer 10 à 20 km groot; de buitengrenzen zijn niet strikt, de territoria overlappen elkaar. Oehoe's tolereren zeker geen slechtvalken in het territorium, deze worden als eersten geëlimineerd. Een zo absolute toppredator in de voedselpyramide als de oehoe duldt geen concurrentie, op zijn menu staan naast elf soorten dagroofvogels niet minder dan acht soorten collega-uilen!
    De oehoe is niet echt schuw; wanneer hij zich op de roestplaats bevindt kan hij vrij gemakkelijk benaderd worden. Bij bedreiging leunt de vogel voorover, staart naar de bedreiger, zet de borstveren op, spreidt de staart uit, tilt de gekantelde vleugels op, sist en knapt met de snavel. Op zulke momenten kreeg zelfs Paulus het benauwd!
    In de broedtijd wordt echter geen verstoring verdragen; die kan leiden tot het onmiddellijk verlaten van nest en jongen. Het nest wordt gemaakt in het vroege voorjaar op de grond, bovenaan een steile helling, in een grot of onder een overhangend gedeelte; meestal in de buurt van enige begroeiing. Soms worden ook wel oude nesten van andere vogels gebruikt.
    Het mannetje schraapt de nestholte uit, waarin 2 à 6 eieren worden gelegd. Na een broedtijd van 34 - 36 dagen komen de jongen uit, ze blijven vijf maanden van de ouders afhankelijk. Bij voedselgebrek eten de oudere jongen, soms geholpen door de moeder, de later uitgekomen broertjes en zusjes op. Zoals alle roofvogels begint de oehoe al te broeden bij het eerste of tweede ei, bij een tekort aan prooidieren overleven alleen de eerstuitgekomen en/of sterkste jongen. Dit is een van de manieren waarop, in natuurlijke omstandigheden, de populatie in evenwicht blijft met zijn prooidieren.


    Ereli  en KnuddeD

    11-09-2007 om 16:12 geschreven door mailgroep

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.De wintertaling of anas crecca (Ereli)
     
       





    De wintertaling of anas crecca
    Zwerf- en trekvogel, doortrekker en wintergast. De kleinste van de grondeleenden. Meestal in groepen langs lage, modderige oevers. Alleen de mannetjes in prachtkleed zijn probleemloos te herkennen. Verspreiding en woongebied : verbreide, in het binnenland verspreid voorkomende broedvogel. In de broedtijd verstopt langs meren en poelen, maar ook in het bos. Voortplanting : nest is verstopt in de grond, in de buurt van water. Legtijd : van april tot juni. Acht tot elf eieren, gelig-grijs tot lichtgroen. Het vrouwtje broedt zo'n 21-23 dagen. Voedsel : kleine diertjes en plantaardig afval.




    Ereli  en Knudde



    11-09-2007 om 16:10 geschreven door mailgroep

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.De glanskop of parus palustris (Ereli)

    De glanskop of parus palustris
    De glanskop lijkt als twee druppels water op de matkop. De gelijkenis is zo sterk, dat pas begin deze eeuw is ontdekt dat de 'zwartkopmees' bestond uit twee soorten met een totaal verschillende leefwijze. Alleen nauwkeurige waarnemers zien de verschillen. Glanskoppen houden van droge voeten en zijn vooral te vinden in de oudere loofbossen, terwijl de matkop juist de nattere wilgen- en berkenbossen verkiest.
    Kenmerken
    De glanskop verschilt van de zwarte mees door het ontbreken van de witte wangen en nekvlek. Lengte : 11,5 cm.
    Voedsel
    Glanskoppen eten vooral insecten en spinnen in het broedseizoen. Ze eten zaden, bessen en noten tijdens de rest van het jaar.
    Wintervoedering
    zaden en restjes
    Nest
    Glanskoppen nestelen in natuurlijke holtes laag boven de grond. Matkoppen hakken hun eigen nestholte uit in oud rottend hout. De bodem van het nest wordt gevoerd met mos.
    Broedgegevens
    Maanden april tot augustus - één legsel - zeven tot acht witte eieren met een paar bruine vlekjes - broedtijd : 13-15 dagen door het vrouwtje - vliegvlug : na 17-20 dagen; zelfstandig na 8-14 dagen.





    Ereli  en Knudde

    11-09-2007 om 16:09 geschreven door mailgroep

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.De oeverloper of actitis hypoleucos (Ereli)

    De oeverloper of actitis hypoleucos
    Tekvogel, april tot oktober, doortrekker. Kleiner dan de merel. Zijkant van de borst is grijsbruin, het wit van de buik komt bij de zittende vogel bijna tot de vleugelbocht. In de lucht smalle witte vleugelbanden en smalle, gestreepte staartkanten. Vliegt stijfjes met trekkende vleugelslag, meestal vlak boven water en drijft korte stukken, waarbij de vleugels gebogen omlaag gehouden worden. Loopt snel en wankelt bij het staan. Zit graag iets hoger. Verspreiding en woongebied : broedvogel in bijna heel Europa, bij ons niet langs de kust. In het binnenland (door waterregulering) zeldzaam geworden. Spaarzaam begroeide oevers met kiezel en zand; soms ook in grindgroeves, maar minder in staat zich aan te passen dan de Kleine Plevier. Op doortrek langs oevers van allerlei aard, maar ook aan de kust. Nachttrekker.
    Voortplanting : in niet te dichte vegetatie een goed verstopt nest op de grond, bij het water. De vier relatief grote bruinige eieren zijn bezaaid met vele donkere stippen en vlekken. Beide partners broeden 21 tot 22 dagen. De jongen verlaten het nest, maar zijn pas na 28 dagen zelfstandig. Voedsel : op de grond gevangen insecten en andere kleine diertjes




    Ereli  en Knudde


    11-09-2007 om 16:08 geschreven door mailgroep

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.grappige hondenfoto's (Ereli)
    grappige hondenfoto's
     
       












    Ereli    en Knudde

    11-09-2007 om 16:04 geschreven door mailgroep

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Toxoplasmose

    Toxoplasmose

    Van Wikipedia

    Toxoplasmose
    Toxoplasma gondii tachyzoïet
    ICD-10 B 58
    ICD-9 130
    DiseasesDB 13208
    MedlinePlus 000637
    eMedicine med/2294

    Toxoplasmose is een ziekte veroorzaakt door een microscopisch kleine, eencellige parasiet , Toxoplasma gondii die vele dieren aantast maar in katachtigen een seksuele voortplantingscyclus heeft. De ziekte wordt daarom wel eens 'kattenziekte' genoemd maar dit is minder gewenst omdat deze naam ook wordt gebruikt voor parvovirose bij katten, een (voor katten) zeer gevaarlijke virusziekte, die niets met toxoplasmose te maken heeft.

    Levenscyclus

    De parasiet is een obligaat intracellulair levende protozo . Katten raken besmet door het eten van vlees met kysten of door infectueuze oocysten in te slikken. In de cellen van de darmwand van de kat ontstaan uit gametocyten nieuwe oocysten, die met de ontlasting naar buiten worden getransporteerd en nu eerst enige tijd moeten rijpen voor ze infectueus kunnen worden. Dit duurt van 1 tot 24 dagen, afhankelijk van de temperatuur. Bij 24 graden, dus ruim boven kamertemperatuur, 2 a 3 dagen. Ze kunnen onder warme en vochtige omstandigheden meer dan een jaar infectueus blijven. De aseksuele cyclus kan plaats vinden in elk type cel van de tussengastheer (zoals de mens) behalve in rode bloedcellen. Na inslikken komt er uit de ookyste een zogenaamde 'tachyzoiet' die een gastheercel binnendringt en zich daarin gaat delen tot de gastheercel barst. De vrijkomende parasieten zoeken een nieuwe cel, etc. Op een gegeven moment gaan de tachyzoieten zich om onbegrepen redenen niet meer delen maar vormen weefselkysten, waarin zich 'bradyzoieten ' bevinden die zeer langzaam bewegen en een trage stofwisseling hebben. De kysten zijn tot 1/5 mm groot en kunnen enkele tot enkele duizenden bradyzoieten bevatten. De kysten kunnen in elk weefsel worden aangetroffen maar hart , hersenen , retina en spieren zijn het meest aangedaan.

    Cysten van toxoplasma-parasieten komen met name voor in de uitwerpselen van een kat en in vlees van varkens , geiten en schapen . Je kunt met deze parasiet in contact komen door:

    • de kattenbak te verschonen als daar jonge katten in hebben gepoept. Alle katten raken ermee besmet, maar ze scheiden alleen cysten uit gedurende een paar weken na de eerste besmetting; de kysten worden pas na 48 uur buiten het lichaam te hebben vertoefd infectieus. Normale hygiëne en geregeld verschonen zijn voldoende om besmetting te voorkomen.
    • te tuinieren
    • rauw of onvoldoende verhit vlees (bijvoorbeeld van de barbecue) te eten
    • ongewassen groenten te eten (risico op besmetting met mest van besmette dieren)

    Symptomen

    De meeste mensen merken weinig tot niets als ze geïnfecteerd worden, symptomen blijven uit of doen denken aan een griepje, doch ernstige symptomen komen zelden wel eens voor, vaak bij mensen met een verminderde weerstand. Dit zijn bijvoorbeeld beschadigingen aan onder andere de hersenen en het netvlies . Enige tientallen procenten van de bevolking hebben antistoffen tegen de parasiet en zijn er dus ooit mee besmet geweest. De meesten hebben daar nooit iets van gemerkt. De infectie blijft levenslang bestaan maar bij een normaal functionerend immuunsysteem wordt hij niet meer actief.

    Toxoplasmose en gedrag

    De laatste tijd is de toxoplasma-parasiet nogal in het (wetenschappelijke) nieuws omdat hij invloed zou kunnen hebben op het gedrag. Ratten met toxoplasmose worden makkelijker door katten gevangen, wat verspreiding van de parasiet in de hand werkt. Mensen blijken vaker risico's te nemen, hun reactiesnelheid vertraagt en men maakt maar liefst 2× zoveel kans op een ongeluk in het verkeer. Ook lijkt het erop dat mensen met schizofrenie vaker met toxoplasma besmet zijn dan gemiddeld. Of dit een oorzaak of een gevolg van de schizofrenie is, is echter nog niet duidelijk.

    Toxoplasmose en zwangerschap

    Zwangere vrouwen die nog niet geïnfecteerd waren moeten extra opletten; toxoplasmose tast als de vrouw geïnfecteerd raakt tijdens de zwangerschap de ongeboren vrucht aan. Naarmate de zwangerschap jonger is is de kans dat de vrucht het krijgt kleiner maar zijn de gevolgen, als dit toch gebeurt, ernstiger. Er kan zich een spontane abortus, afwijkingen aan de ogen en aan het zenuwstelsel van de vrucht voordoen.


    11-09-2007 om 16:02 geschreven door mailgroep

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Ijsberenpopulatie (Ereli)
    'Tweederde ijsberenpopulatie in 2050 uitgestorven'
    Uitgegeven op zondag 09 september 2007 om 18:41:24, bijgewerkt om 21:08:41
       

    (Novum/AP) - Tweederde van de ijsberenpopulatie zal in 2050 zijn uitgestorven en in Alaska zal de soort tegen die tijd niet langer voorkomen, doordat de ijsvloer rond de noordpool als gevolg van het broeikaseffect in omvang en sterkte afneemt. Wetenschappers van het U.S. Geological Survey (USGS), de onderzoeksafdeling van het Amerikaanse ministerie van binnenlandse zaken, hebben dit in een vrijdag gepubliceerd rapport voorspeld.

    'Tweederde ijsberenpopulatie in 2050 uitgestorven'

    Voor de langere termijn zijn de geleerden nog somberder. Eind deze eeuw zullen alleen op de noordelijke Canadese eilanden en de westkust van Groenland nog ijsberen resteren van de 16.000 exemplaren die er momenteel naar schatting zijn, aldus het USGS.

    Het instituut heeft weinig hoop dat de opbouw van koolstofdioxide en andere broeikasgassen zo snel kan worden gekeerd, dat de ijsbeer daar nog van kan profiteren. USGS-directeur Mark Myers stelt dat, ondanks de beperking van de uitstoot van dergelijke gassen ,,dezelfde hoeveelheid energie ten minste 20, 30, 40 jaar in het systeem zal blijven".

    Groenland en Noorwegen tellen de meeste ijsberen, terwijl eenkwart voornamelijk voorkomt in Alaska en naar Canada en Rusland trekt. Hun biotoop zal slinken zodat Alaska en andere zuidelijke regio's uitvallen.

    Het USGS adviseert minister van binnenlandse zaken Dirk Kempthorne, die in januari moet besluiten of hij de ijsbeer zal toevoegen aan de lijst 'bedreigde' of 'met uitsterving bedreigde' diersoorten. In het laatste geval krijgt de ijsbeer bescherming in het kader van de Wet op de met uitsterving bedreigde diersoorten.

    Een ander instituut, de in Zwitserland gevestigde World Conservation Union, schat de huidige ijsberenpopulatie op 20.000 tot 25.000.



    Ereli    en Knudde

    11-09-2007 om 15:53 geschreven door mailgroep

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Fret is populair (Martina1)

    Fret is populair

    Steeds meer mensen nemen een fret in huis. Vraagt dat diertje nu een andere verzorging dan een hond of een kat? Dierendokter Rob kan ons verder helpen.

    Hoe komt het dat de fret zo'n populair diertje wordt?

    Dierendokter Rob Lückerath: 'Een fret kun je beschouwen als een kruising van een pup, kitten en peuter. Hij is dus uitermate speels. Verder is het een handzaam diertje. De ideale combinatie van hond en kat. Je hoeft hem niet in de regen uit te laten, hij gaat lekker op de bak en je kunt hem bij wijze van spreken gewoon in je zak meenemen'.

    Heeft een fretje speciale verzorging nodig?

    'Je moet er, zoals voor elk dier, goed voor zorgen. Bovendien moet je er rekening mee houden dat ook fretten last kunnen krijgen van vlooien. Buiten de ruitijd hoef je een fret niet te borstelen: zijn haren zitten altijd wel in model. Is hij in de rui, dan kun je hem eens lekker borstelen om haarballen te voorkomen.'

    'De nagels van een fret moeten regelmatig geknipt worden, want ze slijten niet gemakkelijk uit zichzelf af. Bevorder het natuurlijke afslijten door met je fretten te gaan wandelen, ze met bakstenen te laten spelen of een tegel in hun kooi te leggen.'

    'Wanneer je de nagels knipt, moet je goed op het leven letten. Dat is het roze stukje in de nagel. Knip daar niet in, want dat doet de fret pijn en kan lelijk bloeden. Houd de nagel plat terwijl je knipt, dan is er minder kans dat hij gaat splijten. Bloedt de nagel, stop hem dan in een stuk zeep of druk er met je vinger enkele minuten op.'

    Moeten het diertje ook in bad?

    'Je kunt hem zo nu en dan wassen, maar dat is eigenlijk niet echt nodig, tenzij hij zijn anaalklieren heeft gebruikt of echt smerig is. Moet de fret in bad, gebruik dan speciale shampoo. Vul het bad met ongeveer tien centimeter lauwwarm water, maak de fret helemaal nat, wrijf hem in met shampoo en spoel het schuim ten slotte goed uit met schoon water. Je kunt de fret licht afdrogen met een handdoek.'

    'Fretten zijn heel speelse diertjes en daarvan kun je gebruik maken. Wanneer je een paar handdoeken op de grond legt, gaat hij kruip door/sluip door spelen en droogt hij zich als het ware zelf af. Niet overdrijven met het wassen, want te veel wassen kan leiden tot huidirritatie.'

    Hebben fretten geen erg penetrante geur?

    'De fret is familie van de bunzing, en dié kan echt stinken. Fretten kunnen ook enorm stinken, maar daar is wel iets aan te doen. Veel mensen kunnen de geur van een fret niet verdragen en laten daarom zijn anaalklieren verwijderen. Dat is niet helemaal juist. De reuk komt van het overvloedige huidvet.'

    'Fretten markeren hun territorium op drie manieren: door huidvet af te zetten op voorwerpen, door urine, en door hun anaalvocht (dat met de ontlasting meekomt). Geurmarkering vindt plaats door met de buik over een voorwerp te wrijven. In feite is het dus niet de fret die stinkt, maar zijn omgeving. Als je dagelijks het nestmateriaal verschoont, is er dus geen probleem.'

    Wanneer gaan ze dan markeren?

    'Het is niet alleen het territorium dat wordt afgebakend, fretten vertonen dit gedrag ook wanneer ze zich vervelen of erg opgewonden zijn. Mannetjes doen het vaker dan vrouwtjes; gecastreerde mannetjes en vrouwtjes ruiken meestal (maar niet altijd) veel minder sterk. Het is wel zo dat niet-gecastreerde mannetjes tijdens het dekseizoen overal druppels urine afzetten. Nogmaals, een gezonde fret riekt niet, zelfs al houd je hem onder je neus. Een basisdierenlucht zit er aan, maar dat is normaal. Een mens ruikt aan het einde van een werkdag ook sterker.'

    Moeten we nog ergens op letten?

    'De fret heeft een relatief zwak gebit. Laat het regelmatig eens controleren bij de dierenarts. Voorts maakt een fret veel oorsmeer aan. Dat moet je regelmatig verwijderen. Ga nooit in het oor, want dan beschadig je de gehoorgang. Er zijn speciale druppels die je in het oor doet. Je masseert het oor en daarna schudt de fret vanzelf zijn kopje. Alle vuiligheid komt automatisch naar buiten.'

    'De zichtbare oorschelp kun je met een stukje watten of wattenstaafje schoon maken. Gele tot bruinrode oorsmeer is normaal. Is de uitvloei zwart en zie je kleine witte spinnetjes , dan heeft de fret last van oormijt. Dat moet je altijd door de dierenarts laten behandelen.(Nieuwsblad)

    6.gif


    11-09-2007 om 15:51 geschreven door mailgroep

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Hondeziekten : uitwendige parasieten (Ereli)
    Uitwendige parasieten
     
    Ook al besteedt u veel aandacht en zorg aan de vacht van uw hond, toch kan hij met huidparasieten in aanraking komen. Ze zijn er nu eenmaal en komen veel voor. Katten-, honden- en zelfs mensenvlooien zien in uw hond een gewillige gastheer. Ze kunnen ernstige huidproblemen veroorzaken en ze bezorgen de hond een onaangenaam gevoel.
    Zoek vooral naar kleine zwarte korreltjes in de vacht en de mand van uw hond. Ze verraden de aanwezigheid van vlooien. Schurftmijten luizen worden meestal overgedragen door direct contact met andere honden, maar ook vossen zijn een mogelijke bron. Teken vormen een echt probleem, temeer omdat ze soms ernstige infecties overbrengen.
    Wild en schapen zijn de bron van deze bloedzuigende parasieten. De meeste parasieten geven de voorkeur aan de hond, maar schurft kan ook van de hond op de mens worden overgedragen. Reden genoeg om uiterst waakzaam te zijn. Hieronder bespreken we kort de meest voorkomende parasieten en
    het vlooienprobleem bespreken we uitgebreid op een afzonderlijke pagina.

    Meest voorkomende uitwendige parasieten
    Wanneer een hond zich voortdurend krabt, dan is dat een algemene aanduiding van een besmetting met parasieten. Kijk de huid na op roos of parasieten en kijk de vacht na op luizen, vooral bij warm weer !

    Vlo Demodexmijt Oogstmijt
    Dit kleine insect beweegt zich razendsnel door de vacht. Het geeft de voorkeur aan pups boven oudere honden. Vlooien kunnen ook een bij de hond veel voorkomende lintworm overbrengen. Ook 'haarzakschurft' genoemd. Deze mijt leeft in de haarzakjes en is alleen zichtbaar met een microscoop. Ze kunnen zich snel vermenigvuldigen, vooral bij jongere kortharige of oudere verzwakte honden. Deze mijt komt enkel in het najaar voor. Zonder vergrootglas lijkt hij op een rode stip. Ze leven in het veld en nestelen zich vooral tussen de tenen. Ze veroorzaken hevige jeuk.
    Cheyletiellamijt Luis Teek
    Deze zeer besmettelijke mijt ziet eruit als een bewegend schilfertje roos. Deze mijten produceren overvloedig roos, vooral op de rug. De Cheyletiellamijt nestelt zich ook bij mensen, waar hij een jeukende uitslag kan veroorzaken. De luis is zichtbaar als hij zich voedt op de huid. Hij kleeft de eitjes aan de haren. Luizen lopen op de huid rond en hun beten veroorzaken hevige jeuk. Verspreiding vindt plaats via direct contact met een besmet dier.  Ook mensen zijn er niet vrij van. Als deze parasiet zich met bloed voedt, zwelt hij op tot een kleine erwt. De teek graaft zich met de monddelen diep in de huid. Sommige teken veroorzaken verlamming of dragen ernstige ziekten over. Teken springen niet alleen op honden, maar ook op mensen.

    Sarcoptesmijt

       
    Ook genoemd 'schurft'. Deze microscopisch kleine mijten graven gangen in de huid, vooral op de oorpunten en ellebogen. De gevolgen zijn huidschilfers, korsten, ernstige jeuk en heftig gekrab. Hierdoor kunnen haaruitval en rauwe plekken ontstaan.  Deze parasiet kan op de mens worden overgebracht. Schurft veroorzaakt vooral rond het middel jeukende pukkels, die sterk lijken op muggenbeten. Wanneer je de hond hiertegen verzorgt, hou er dan rekening mee dat de plaats of plaatsen waar de hond meestal ligt heel grondig moeten gereinigd worden. Verbrand zelfs de hondenmand, want schurftmijten kunnen een tijdje overleven zonder de directe aanwezigheid van de hond.

    Ereli  en Knudde

    11-09-2007 om 15:43 geschreven door mailgroep

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 1/5 - (1 Stemmen)
    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Hondeziekten (Ereli)
    Zenuw aandoeningen
     
    De zintuigen, organen en spieren van de hond werken pas optimaal onder invloed van de hersenen en het netwerk van zenuwverbindingen. Door beschadigingen aan het zenuwstelsel kunnen het uitvallen van de waarneming, gedeeltelijke of gehele verlamming, verlies van evenwichtsgevoel, toevallen of veranderingen in het gedrag van de hond worden veroorzaakt.
    Virussen, zoals de verwekkers van rabiës en hondenziekte, veroorzaken een ontsteking van de hersenen. Tengevolge daarvan treden veranderingen in het temperament en de coördinatie op. Andere bacteriële en virusinfecties tasten het beschermende weefsel rond de hersenen aan, waardoor aandoeningen als hersenvliesontsteking, toevallen en verlies van evenwichtsgevoel kunnen ontstaan. Directe beschadigingen aan het hersenweefsel kunnen leiden tot toevallen. En als het ruggenmerg is beschadigd, kunnen zenuwbanen worden geblokkeerd.
    Afhankelijk van het deel van het ruggenmerg dat is aangetast, treden stoornissen op in de waarneming, verlammingen of incontinentie. Elke aantasting van zenuwweefsel moet direct worden behandeld !

    Het zenuwstelsel van de hond
    Door de goed beschermde wervelkolom loopt het ruggenmerg. Via uitgangen tussen de wervels verbindt het de hersenen met alle organen en spieren. Eenmaal buiten de wervelkolom zijn de zenuwbanen kwetsbaarder. Anders dan de spieren kunnen zenuwverbindingen zich na beschadigingen nooit helemaal herstellen.

    Symptomen en aandoeningen

    • toevallen : epilepsie - hersenontsteking - hondenziekte - trauma - vergiftiging - eclampsie - tumors
    • evenwichtsstoornissen : herseninfarct - inwendige oorontsteking - hersenvliesontsteking
    • verlammingen : druk op het ruggenmerg - Wobbler syndrome - zenuwbeschadigingen - verschoven ruggenwervel - ruggenmergkanker - tetanus - scottiekramp - progressieve neuropathie - teekvergiftiging
    • gedragsveranderingen : rabiës (hondsdolheid) - 'vliegenvangen' - woedeaanval syndroom




    Ereli  en Knudde

    11-09-2007 om 15:42 geschreven door mailgroep

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 1/5 - (2 Stemmen)
    >> Reageer (0)
    09-09-2007
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Caracara's en valken (Ereli)

    VALK


    Caracara's en valken

    Van Wikipedia

    Ga naar: navigatie , zoeken

    De familie valkachtigen (Falconidae) is één van de families in de orde roofvogels (Accipitriformes). Wereldwijd komen er 58 soorten valken voor, die zich alle kenmerken door lange spitse vleugels , een naakt loopbeen en naakte tenen. De rest van de poten is met losse veren bedekt (de broek genaamd). In Nederland is de torenvalk de meest voorkomende valkensoort. Valken werden veelal voor de jacht gebruikt, de valkerij , nu nog als hobby gehouden en afgericht door een valkenier .

    In Nederland en België komen de torenvalk , de boomvalk , het smelleken en de slechtvalk voor. Incidenteel wordt in Nederland ook wel de roodpootvalk (Falco vespertinus ) gezien. Als voedsel eten ze andere vogels en kleine zoogdieren.





    Ereli    en Knudde

    09-09-2007 om 19:58 geschreven door mailgroep

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Let op voor oorhematoom (Martina1)

    Let op voor oorhematoom

    Als een hond oorpijn heeft, flappert hij automatisch met zijn oren. Daarbij kan hij met zijn oor ergens tegenaan stoten. Als er een bloeding ontstaat in de oorschelp komt er een enorme bobbel vol bloed op het oor te staan. Zo'n oorhematoom moet chirurgisch verwijderd worden. Voorkomen is beter dan genezen.



    Controleer de oren van je hond minimaal een keer per maand. Het oor is een à twee graden Celsius warmer dan onze huid, dus voelt het altijd iets warmer aan. De huid van het oor moet lichtroze zijn en wanneer men in het oor ruikt, mag het niet stinken.

    Om het oor te reinigen zijn er producten in de handel. Het best zijn de producten die individueel verpakt zijn. De grote flacons lijken goedkoop, maar zijn na opening meestal beperkt houdbaar. Na het inbrengen van het product moet je de oren goed inmasseren. Het dier schudt de vuiligheid er dan zelf wel uit.

    Geen wattenstaafjes gebruiken! Opgaande beweging met een wattenprop is goed om het vuil te verwijderen. Ook het regelmatig verwijderen van overvloedig haar uit de gehoorgangen is belangrijk om de gang goed te kunnen verluchten en te voorkomen dat oorsmeer zich ophoopt. Er verzamelt zich anders vuil en vochtigheid en dat is een ideale voedingsbodem voor bacteriën en schimmels.

    Trek de haren er met behulp van een pincet uit. Grijp de haren zo dicht mogelijk bij de basis vast en trek met rukjes.

    Het oor bestaat uit drie lagen. De huid aan de buitenzijde, een laag kraakbeen en de huid aan de binnenzijde. Een hematoom (bloedopstapeling) ontstaat ten gevolge van een vechtpartij, veelvuldig schudden en krabben. In de laatste twee gevallen is de oorzaak meestal een oorontsteking; die moet dus eerst behandeld worden. Het hematoom ziet eruit als een enorme bol. Als die wond opengaat bloedt, het oor enorm. De eerste hulp die moet worden uitgevoerd is het aanleggen van een drukverband.

    Een ander probleem is de oorontsteking (otitis), meestal een otitis externa , die wordt veroorzaakt door een samenspel van gisten, bacteriën, schimmels, vreemde voorwerpen en/of oorhaartjes. De kwaal komt meer voor bij honden met hangende oren. Ook 'zwemmers' zijn gevoelig voor dit soort aandoeningen
    (Nieuwsblad)

    09-09-2007 om 19:55 geschreven door mailgroep

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Ooievaars (Yradja)
    4 OOIEVAARS VAN PLANCKENDAEL OPNIEUW MET SATELLIETZENDERTJE OP WEG NAAR HET ZUIDEN.
    De vogeltrek is weer volop begonnen, ook voor de ooievaars van Planckendael.
    De kolonie die 21 jaar geleden in het Mechelse dierenpark werd gesticht, bracht dit jaar 48 jongen voort en telt nu al meer dan honderd vogels.
    4 van hen zijn uitgerust met een zendertje, zodat hun tocht naar het Zuiden op de voet kan worden gevolgd.  Twee zijn er momenteel al vertrokken :  KOBE zit in de buurt van Madrid en GERMAINE maakt zich in het zuiden van Spanje op voor de oversteek naar Afrika. 

    TIA : werd in mei 2003 geboren en kreeg vorig jaar een zendertje om.  Ze bracht de winter door in de buurt van Sevilla en keerde daarna terug naar Planckendael om drie jongen groot te brengen.  Terwijl ze vorig jaar al uitzonderlijk vroeg koers zette naar het Zuiden - op 8 augustus, welgeteld één week nadat ze het zendertje op haar rug geplaatst kreeg - bevond ze zich gisteren nog altijd in Mechelen.
    PUMBA : werd in mei 2000 geboren en kreeg datzelfde jaar een zendertje om.  Het eerste najaar vloog hij tot in het grensgebied tussen Mali en Mauritanië en de zomer nadien bracht hij door in Marokko.  Sinds 2002 keert Pumba jaarlijks naar Planckendael terug en overwintert hij in Spanje.
    Pumba's zendertje geeft momenteel geen bruikbare signalen door, maar wellicht is hij nog niet vertrokken.
    GERMAINE : werd in mei 2000 geboren en kreeg in 2005 een zendertje om.  Ze bracht sinsdien al twee winters door in het Afrikaanse Niger en keerde telkens naar Mechelen terug.  Maar haar broedpogingen bleven tot nu toe zonder succes.  Op 24 augustus vertrok ze weer naar het zuiden.  De voorbije dagen werd ze getraceerd in het zuid-Spaanse Arcos de la Frontera, wellicht wachtend op een gunstig moment om naar Afrika over te steken.
    KOBE werd in mei 2003 geboren en kreeg vorig jaar de zender om.  Hij overwinterde daarna in de buurt van Madrid en bracht afgelopen zomer 2 jongen groot in Planckendael. Hij vertrok dit jaar op 24 augustus, samen met Germaine.  Maar in plaats van door te vliegen naar het zuiden van Spanje, hield hij op 31 augustus al halt op zijn vertrouwde overwinteringsstek bij Madrid.

    Bron : HLN

    09-09-2007 om 19:48 geschreven door mailgroep

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Poezen (ereli)




    Ereli  en Knudde

    09-09-2007 om 18:52 geschreven door mailgroep

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Dierenfoto's (Ereli)
    dierenfoto's
     
       




    het lenteen geit

    zwarte geit

    Zwarte geit

    muilezel huisdieren

    Muilezel


    kleine geiten, jonge geitjes

    kleine geitjes

    de gans

    Gans


    foto van dieren - Schaap



    Schapen


    haan en de kip

    Haan en kip

    Paard


    Paarden
    Ereli    en Knudde

    09-09-2007 om 14:51 geschreven door mailgroep

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Katten (Ereli)

    Katten

    Katten zijn hele makkelijke huisdieren, als je niet in een flat of aan een drukke weg loopt, kan je je kat vaak gewoon alleen buiten laten. Een kat heeft minder aandacht nodig dan een hond.

    Soorten
    Er zijn drie soorten katten namenlijk:
    - haarloze kat.
    - kortharige katten.
    - langharige katten.

    Haarloze katten:
    Alle katten die in het verleden 'haarloos' of 'kaal' werden genoemd hadden in werkelijkheid op zijn minst een donzig dekje over het lichaam. Af en toe wordt er helaas een kale kat geboren uit normaal behaarde ouders en het merkwaardige uiterlijk van deze dieren trekt vaak de aandacht van de mensen.
    Voorbeelden
    haarloze katten: mexicaanse haarloze kat, sphynx.

    Kortharige katten:
    Je kunt korthaarrassen indelen in verschillende types: stevig gebouwde katten, slank gebouwde katten, extreem slank gebouwd type.
    Voorbeelden van kortharige katten: tabby katten, europees korthaar gevlekt, manx, europees korthaar creme.

    Langharige katten:
    Langharige katten waren tot het einde van de 16e eeuw in Europa onbekend. Toen bracht de Franse wetenschapper Nicolas Fabri de Peiresc een langharige kat mee uit Turkije. Tegenwoordig zie je overal langharige katten.
    Voorbbelden langahrige katten: angora, turkse kat, maine coon.

    Voeding
    Een kat moet ten minste twee maal per dag gevoerd worden. Als je je kat twee keer per dag voert in plaats van een keer, geef haar dan bij elke maaltijd de helft van haar dagelijks eten en niet telkens zoveel als ze nodig heeft. Katten hebben ongeveer 80 tot 90 calorieën per dag nodig per kilo lichaamsgewicht. Verminder deze hoeveelheid als je kat te dik wordt en geef wat meer als je kat probeert je goudvis op te eten.

    Op verschillende momenten in haar leven heeft een kat grotere behoefte aan voedsel. Tijdens de zwangerschap of zoogperiode moet zij zoveel kunne eten als zij wil, waarschijnlijk eet ze drie tot vier keer zoveel als normaal. Jonge katjes eten ook meer dan een volwassen kat, omdat zij extra energie nodig hebben om te groeien.

    De grootste invloed op het dieet van een huiskat heeft ongetwijfeld haar baasje. Omdat katten worden beschouwd als kieskeurige eters, kan het een uitdaging worden om voedsel te vinden dat je kat lekker vindt. Een kat die honger heeft, eet praktisch alles wat eetbaar is; zo stom is ze niet.
    Het belnagrijkste waar je aan moet denken bij het kiezen van kattevoedsel is dat de keuze aan jouw is en niet aan de kat. Zorg goed voor je kat: lees de produktinformatie en beslis wat het beste voer voor je kat is.
    Drinken is essentieel voor een kat, maar melk is niet nodig. Veel katten reageren allergisch op melk. Een zoogdier met een goed afgewogen dieet heeft na de zoogperiode geen melk meer nodig.

    Water is echt essentieel voor katten. In feite drinken de meeste katten meer water dan hun baasjes zich realiseren, ook al is het uit een modderpoel. Wil je kat aanmoedigen om te drinken, geef haar dan een ruime drinkbak.(jdmedia.nl)



    Ereli    en Knudde

    09-09-2007 om 14:50 geschreven door mailgroep

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.De goudvis (Ereli)

    Vissen

    Vissen zijn erg makkelijke huisdieren, zolang je maar een kom hebt die groot genoeg is en je hem af en toe te eten geeft. Niet teveel en niet te weinig. We gaan het hier alleen over de goudvis hebben.

    Afkomst
    De goudvis is familie van de karper. Zijn lichaamsbouw lijkt erg op dat van deze vis, hij heeft alleen grotere schubben.
    De oorspronkelijke stamvorm van de goudvis komt uit China, Japan en Vietnam. Meer dan vierduizend jaar geleden werden ze daar voor het eerst gekweekt.
    In de 17e eeuw werd hij als siervis naar Europa gebracht.
    Tegenwoordig komt de goudvis in Italie, Zuid Frankrijk en Portugal op veel plaatsen in vijvers en ander rustig water verwilderd voor. Waar veel roofvis is, redt hij het vaak niet, waarschijnlijk door zijn opvallende kleur.
    Bij ons wordt de goudvis graag als aquariumvis en in siervijvers gehouden.

    Belangrijk om te weten / kenmerken

    Hoe ademt een vis?
    In plaats van zuurstof uit de lucht te halen, zoals wij doen als we ademen, haalt een vis die uit het water met zijn kieuwen. dat zijn meerdere dunne vliesjes aan beide kanten van zijn kop. Hij neemt een slok water met zijn bek en doet die dan dicht, waardoor het water langs de kieuwen moet stromen. de zuurstof wordt uit het water gehaald en opgenomen in het bloed.

    Hoe zwemt een vis?
    Een vis gebruikt de spieren van zijn lichaam om zich door het water voort te bewegen.
    Hij gebruikt zijn vinnen om te sturen, zijn evenwicht te bewaren en om te remmen. Zijn schubben, die voornamelijk als bescherming dienen, stroomlijnen de vis waardoor hij gemakkelijker kan glijden in het water.

    De zintuigen van een vis
    Een vis kan even goed zien als wij, maar omdat zijn ogen aan beide kanten van zijn kop staan en een beetje uitpuilen, kan hij helemaal rondkijken zonder zich om te draaien. Een vis kan voedsel proeven voor hij het in de bek neemt, dat komt omdat hij smaakpapillen heeft aan de binnen- en buitenkant van zijn bek. Hij kan evenveel voelen als wij. Hij kan niet zo goed ruiken als sommige landdieren maar toch is ruiken van belang voor een vis om voedsel te vinden. Al kan een vis horen, toch gaat hij meer af op een ander zintuig: een rij open schubben aan elke kant van zijn lichaam. Dit heet het zijlijnsysteem, waarmee hij de geringste beweging in het water voelt. Hij gebruikt dit zintuig wanneer hij jaagt op levend voedsel of wanneer hij vlucht voor gevaar. Vissen zijn koudbloedig. Dit betekent dat ze hun temperatuur niet kunnen regelen en altijd even warm of koud zijn als het water om hen heen. Een plotselinge verandering in de temperatuur van het water maakt dat hun eigen temperatuureven snel daalt of stijgt. Dit kan dodelijk zijn.

    Goudvissen houden
    Goudvissen zijn koudwatervissen. Ze hebben dus geen speciaal zeewater nodig en het hoeft ook niet verwarmd te worden, zoals voor tropische vissen.
    Ze zijn ook goedkoop en na de aanschaf van het aquarium kost het heel weinig om voor ze te zorgen.

    Goudvissen houden in een ouderwetse ronde kom is niet goed voor ze. Ze hebben dan niet genoeg ruimte om te zwemmen en niet genoeg zuurstof om te ademen. Het ronde glas weerkaatst het licht op een manier die hen zenuwachtig maakt.Ze zijn gelukkiger en gezonder als ze in een groot aquarium worden gehouden. Een goudvis waar goed voor gezorgd wordt, kan verbazend lang leven: misschien wel twintig jaar.





    Ereli    en K

    09-09-2007 om 14:48 geschreven door mailgroep

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Het konijn (Ereli)

    Knaagdieren

    Er zijn een aantal knaagdieren die vaak als huisdier gehouden worden. Dat zijn vooral de hamsters en konijnen. Hier een kort stukje over konijnen.

    Het konijn
    Het konijn wordt in heel West-, Midden- en Zuid-Europa aangetroffen op elk terrein waarin hij holen kan graven. Hij heeft zich van het Middellandse Zeegebied uit verspreid en is in de middeleeuwen in Nederland en België ingevoerd. Het konijn kwam tot 1954 veel voor in zandstreken, bossen en duinen. Een virusziekte is er de oorzaak van dat het dier op vele plaatsen is verdwenen. Later is dat aantal weer toegenomen.

    Bekende rassen

    - Vlaamse reus
    - Pooltje
    - Franse hangoor


    Franse hangoor

    Voedsel
    Konijnen eten alleen plantaardig voedsel. Het zijn herbivoren. Je kunt ook veel kant-en-klare voedselpakketten kopen in de winkel. Een nadeel van het gemengde voer uit de winkel is dat het konijn er de lekkerste dingen uithaalt en de rest laat staan. Hierdoor eet het konijn erg eenzijdig. Konijnen die zwanger zijn hebben minimaal twee keer zoveel eten nodig als normaal. Je moet ze altijd zoveel geven als ze willen. Naast droge brokjes vindt een konijn hooi ook erg lekker. Niet alleen hooi is belangrijk maar ook water heeft een konijn heel veel nodig. Gemiddeld drinkt een konijn een tiende van zijn lichaamsgewicht per dag. Verder vinden konijnen vers groenvoer erg lekker. Bijvoorbeeld: peentjes, andijvie, boerenkool, peer en appel.

    Ram of voedster
    De mannelijke konijnen worden ram genoemd en de vrouwelijke konijnen heten voedster. Het uiterlijke verschil tussen beide konijnen ligt in de vorm van de kop en de rest van het lichaam. Bij de meeste rassen is de vorm van de kop iets breder en hij heeft iets dikkere wangen. De kop van de voedster is minder ontwikkeld en het lichaam van het vrouwtje is vaak wat langer. Verder zijn er ook nog wat karakterverschillen tussen beide konijnen. Normaal gesproken zijn de rammen wat feller. De voedsters zijn wat minder gauw boos. Alleen als ze drachtig (zwanger) zijn kunnen ze soms hard uitvallen.

    Verzorging
    Konijnen kunnen zowel binnen als buiten leven in een hok. Konijnen kunnen wel tegen kou maar niet tegen tocht, nattigheid, felle zon en vrieskou. Je kunt dus beter je konijn in de winter in een schuur zetten waar het niet zo koud is. Je moet het konijn nooit vanuit een koude schuur zo bij de warme kachel zetten want de kans is groot dat hij het dan niet overleeft.
    Konijnen kunnen ook makkelijk binnen leven. De dieren zijn erg schoon en verspreiden geen nare luchtjes. Als je de kooi maar op tijd schoon maakt. Je kunt het konijn zelfs los laten lopen in de kamer als je de kamer maar konijnvriendelijk maakt. Dus elektriciteitsdraden en giftige kamerplanten aan de kant!
    Konijnen zijn uitzonderlijk zindelijke dieren. Het is overbodig om ze in bad te doen. Je moet je konijn iedere week even borstelen. Dit is goed voor de bloedsomloop van het konijn en de oude haren worden verwijderd. De tanden van het konijn groeien altijd door en ze moeten dus af kunnen slijten. Het beste is veel hooi, hard brood en takken waarop ze kunnen knagen. Te lange tanden hinderen het konijn bij het eten. De nagels van het konijn moet je elke 2 a 3 maanden laten knippen door de dierenarts.

    Hoe moet ik mijn konijn optillen en dragen?
    Heel vaak als mensen een konijn optillen doen ze dat verkeerd. De goede manier is het konijn met de rechterhand stevig vastpakken aan het rugvel achter de schouderbladen, tegelijkertijd met de linkerhand ondersteunen. Je moet het dan zo op je arm zetten dat een hand op de nek blijft rusten. Zo kun je een konijn altijd vastpakken. De foute manier is het konijn als een teddybeer onder de arm vast te klemmen. Het is heel gevaarlijk om het op deze manier te doen omdat je zo de ribben en de ingewanden van het dier in kan drukken. Als het konijn dan ook nog gaat spartelen, kan het uit je arm glijden en op de grond vallen.

    (jd.media.nl)


    Ereli    en Knudde

    09-09-2007 om 14:48 geschreven door mailgroep

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Honden (Ereli)

    Honden

    Een heleboel honden zijn echte knuffeldieren. Je kunt van alles met ze doen. Vooral als het nog van die hele kleine puppies zijn dan zien ze er nog zo lief uit.


    Lassie (de bekendste hond van de wereld)

    Als je een hond in huis neemt dan kun je hem niet zo aan zijn lot overlaten, daar komt nog van alles bij kijken.
    Wat dacht je bijvoorbeeld van de verzorging of de voeding die een hond nodig heeft. Nauurlijk is dat niet het enige, want er zijn nog een heleboel andere belangrijke dingen die je moet weten als je een hond in huis neemt of hebt.

    De afkomst
    Over de afstamming van onze honden is in de loop der jaren veel gesproken en wellicht nog meer geschreven. Sommige beschouwen als directe voorvaders de echte wilde honden, zoals de Zuid-Afrikaanse hyenahond. Andere houden het ervoor, dat slechts de wolf en de jakhals als zodanig in aanmerking komen. Ook vergelijking van het gebit pleit voor deze laatste veronderstelling.
    Maar inmiddels zijn de geleerden het er over eens dat onze huishonden afstammen van de wolven.
    Als we honden op straat bekijken zien we hele kleintjes, bijzonder, grote, langharige, kortharige en ga zo maar door. Het valt dan moeilijk in te denken, dat dit allemaal ergens kleine of grote 'wolfjes' zouden zijn.
    De mensen gaan ervan uit dat de grote honden afstammen van de grote Noorse wolven en dat de kleinere honden afstammen van de kleinere wolven uit de zuidelijke streken.
    Dit verklaart natuurlijk nog niet waarom bijvoorbeeld de ene hond staande oren en de andere hangoren heeft.
    De oorzaak hiervan is dat er menselijke invloeden aan te pas zijn gekomen. Toen de hond namelijk tot huisdier werd gemaakt door de mens, gebeurde dit met het doel de getemde wolven voor bepaalde doeleinden te gebruiken.
    De eerste taken van de tamme wolven zullen het waken en vooral de hulp bij de jacht zijn geweest.


    Een wolf

    Soorten
    Nederland heeft sinds 1 januar 1977 een eigen indeling, waardoor op Nederlandse tentoonstelligen en clubmatches de volgende negen rasgroepen te zien zijn:

    * dogachtigen
    * windhonden
    * herdershonden
    * staande jachthonden, spaniels en retrievers
    * terriërs
    * lopende honden en dashonden
    * keesachtigen en poolhonden
    * pinschers en schnauzers
    * gezelschapshonden

    Kenmerken
    Een groot aantal mensen denkt dat een hond gewoon een hond is, en realiseert zich daarbij niet dat er vele honderden soorten bestaan.
    Elke hond heeft natuurlijk zijn eigen kenmerken, maar de hond in het algemeen heeft natuurlijk ook zo zijn kenmerken.

    Verzorging
    Kammen en borstelen:
    De verzorging van een hond is heel erg belangrijk.
    Een hond moet regelmatig worden geborsteld om zijn vacht in goede conditie te houden. De lichaamsverzorging zorgt er namelijk ook voor dat de hond gehoorzaam blijft, want het borstelen van de kop en de rug is een belangrijke manier om de hond te laten zien dat jij zijn baas bent.Sommige rassen gaan af en toe in de rui en moeten dan elke dag geborsteld of gekamd worden. Wanneer je dit bij je hond doet, kun je gelijk controleren of de hond last heeft van vlooien of huidinfecties. Borstel of kam de vacht in de richting van de haren.

    Wassen:
    De meeste volwassen honden hebben af en toe een bad nodig, maar puppy's hoeven alleen maar te worden afgeveegd met een warme, vochtige doek. Gebruik bij het wassen van de hond speciale hondenshampoo. Want vaak zijn de meeste soorten zeep en shampoo's van de mens niet mild genoeg voor de hond en kunnen zorgen voor irritaties.

    Trimmen:
    Van sommige langharige hondenrassen en Terriërs moet de vacht regelmatig worden getrimd. Daar zijn speciale hondentrimmers voor, bij een hondenkaspalon.

    Nagels:
    Als de hond vaak op straat loopt dan slijten zijn nagels vanzelf. Je moet er altijd voor zorgen dat de nagels van de hond niet te lang zijn, want dan kunnen ze niet meer goed lopen.
    Om de nagels van de hond te knippen gebruik je een speciale nageltang.

    Gebit:
    Net als bij ons, moet het gebit bij de hond ook goed verzorgd worden. Bij honden kun je ze speciale tandenborstelkluifjes geven. Dat houdt het gebit van de honden gezond.


    Hondenbek

    Voeding
    Vroeger was het eenvoudig de hond kreeg de tafelresten. En als hij het geluk had bij een boer te wonen, kreeg hij daarnaast soms nog wat slachtafval.
    Maar tegenwoordig schijnt er niets zo onduidelijk te zijn als juist die voeding van de hond.
    Want sinds de wetenschap zich met ons hele leven, en dat van onze honden, blijkt te bemoeien, voelen veel hondenliefhebbers zich erg onzeker over de voeding van ons huisdier.

    De een houdt het op vleesvoeding, een ander kiest juist voor een vegetarische voeding. Weer een ander vindt dat alles eerst gekookt moet worden, terwijl z'n buurman juist zweert bij rauw voedsel voor de hond.
    Een wereld vol verwarring voor de hondenliefhebbers, die het graag zo goed willen doen voor hun honden.


    Ereli    en Knudde


    09-09-2007 om 14:29 geschreven door mailgroep

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    >> Reageer (0)
    08-09-2007
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Zwaluwen

    Zwaluwen

    Van Wikipedia

    Zwaluwen (Hirundinidae) vormen een familie uit de orde van zangvogels . Zwaluwen zijn snelle vliegers die tijdens de vlucht jagen op insecten . Gierzwaluwen behoren niet tot deze familie (zelfs niet tot dezelfde orde): echter, ze lijken wel op zwaluwen maar hebben langere vleugels die zij in de vlucht stijver houden. Zwaluwen zitten vaak op gespannen draden.

    De soorten die in Europa het meest voorkomend zijn, zijn (waarvan de eerste drie in Nederland voorkomen):

    Er wordt gezegd dat je aan de hand van de hoogte van de vlucht van zwaluwen het weer kunt voorspellen; bij mooi weer vliegen de insecten hoog, terwijl bij slecht weer de insecten lager vliegen. Zwaluwen jagen in de lucht op insecten en zitten dus op dezelfde hoogte.

    Soorten

    • Familie: Hirundinidae

    08-09-2007 om 17:49 geschreven door mailgroep

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    >> Reageer (0)
    07-09-2007
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Stokstaartje (Ereli)

    Stokstaartje

    Van Wikipedia

    Ga naar: navigatie , zoek

    Het stokstaartje (Suricata suricatta ) is een klein roofdier dat tot de mangoesten behoort. Hij wordt ook wel "aardmannetje" genoemd. Het bewoont alle delen van de Kalahari in zuidelijk Afrika ( Angola , Botswana , Namibië en het Zuid-Afrika ). In het Afrikaans (en het Engels) worden stokstaartjes "meerkat" genoemd. Daardoor wordt de naam 'meerkat' soms foutief in het Nederlands overgenomen uit films zoals bijvoorbeeld de Disneyfilm De Leeuwenkoning . In het Nederlands is " meerkat " echter een naam voor een groep apen (Cercopithecus ). Het stokstaartje eet voornamelijk insecten , spinnen , schorpioenen en slakken . Van alle mangoesten zijn de stokstaartjes de meest sociale. Het stokstaartje wordt niet bedreigd. In sommige Afrikaanse huizen kun je stokstaartjes aantreffen.

    [ bewerk ] Leefomgeving

    Stokstaartjes leven in zuidelijk Afrika, meer bepaald op de droge open vlaktes. Ze leven in groepen van maximaal 30 dieren. De holen van grondeekhoorns lijken dé geschikte plaats om te verblijven. De gangen bouwen ze uit, tot ze een maximale oppervlakte bevatten van 15 km². In deze gangen zijn speciale kamers aangelegd. Zo heb je slaapkamers, kraamkamers en zelfs toiletten. Deze toiletten worden "schoongemaakt" door de mestkevers waarmee ze "samenleven". Elke dag rollen de mestkevers de uitwerpselen van de stokstaartjes naar buiten en leggen er hun eitjes in. Als deze eitjes uitkomen, hebben de stokstaartjes weer een nieuwe "schoonmaakploeg". De mestkevers kunnen ongestoord hun gang gaan, want de stokstaartjes zullen ze nooit eten (ze zijn namelijk erg giftig voor ze). Stokstaartjes delen de woestijn met hagedissen , schorpioenen en grondeekhoorns. Ze zijn zich bewust van het gevaar dat hen boven het hoofd hangt; een roofvogel. Ze leven in een soort van hiërarchie ; sommige dieren staan op de uitkijk, andere dieren gaan op jacht, enkele andere zijn dan zogezegde babysitters, die de kleintjes in het oog moeten houden als hun ouders er niet zijn. 's Nachts trekken ze zich terug in hun holletje, want de gevaren die buiten op de loer liggen zijn groot.

    [ bewerk ] Gedrag

    Stokstaartjes hebben elk afzonderlijke taken. Een wachter staat op de achterpoten en steunt op zijn staart. Er zijn verschillende alarmsignalen, zo heb je het fluitend geluid, dat 'opgepast' betekent en dan heb je ook het blaffend geluid, waarna hij en de rest van de groep rennen voor hun leven. Een wachter beschikt over een goed zichtsvermogen en kan al reeds op verre afstand een ongevaarlijke gier onderscheiden van hun grootste vijand, de arend . Bij gevaar gaan alle stokstaartjes als gekken graven; dit doen ze om een stofwolk te creëren zodat het roofdier weg zou gaan. Als hij blijft, zullen ze schijnaanvallen uitvoeren op het roofdier, maar als deze halsstarrig blijkt te zijn, en weigert weg te gaan, zien ze nog één oplossing: aanvallen. Ze proberen te spugen en te bijten. Als ze aan de verliezende hand zijn, en ze liggen op hun rug, tonen ze hun tanden en halen agressief uit met hun klauwen.

    [ bewerk ] Voortplanting

    Het alfavrouwtje is meestal de enige dat paart. Het vrouwtje stoot het mannetje steeds weg. Het mannetje ziet zich verplicht het vrouwtje letterlijk in haar nek te bijten. Daarna volgt de paring. Het gewicht neemt met 40% toe. Het vrouwtje weegt dan iets meer dan een kilo. Elf weken later komen 2 tot 5 jongen ter wereld. Deze zijn blind én kaal. Ze worden gezoogd totdat ze ongeveer 3 maanden oud zijn (soms door de babysitters terwijl de moeder op jacht gaat). Drie weken na de geboorte zijn de jongen groot genoeg om hun eerste passen in de wijde wereld te zetten. Een stokstaartje is na twee maanden een miniatuurtje van de ouders.

    [ bewerk ] Voeding

    Stokstaartjes eten voornamelijk slakken, spinnen en insecten, maar als ze de kans krijgen zouden ze ook knaagdieren of op de grond nestelende vogels en hun eieren eten. Ook hagedissen en kleine dieren behoren tot hun menu. Zelfs giftige dieren, zoals schorpioenen en gifslangen , zijn voor het stokstaartje een echte lekkernij. Het stokstaartje heeft omnivore trekjes: zelfs plantaardige materiaal staat op hun menu, zoals knollen en wortelen. Stokstaartjes zijn echter gierig wat betreft het voedsel. Als er een stokstaartje een voedselbron gevonden heeft, zal hij de prooi meestal alleen (een stuk verderop van de andere stokstaartjes) verorberen. Komen de andere stokstaartjes toch dichterbij, dan gaat hij er grommend met de prooi vandoor. Enkel de zwakke en jonge dieren mogen mee-eten. Bij de grotere prooien, die ze met meerdere tegelijk doden, ontstaat er ruzie over wie wat krijgt. Drinken doen ze nauwelijks: al het vocht dat ze nodig hebben halen ze uit hun voedsel.

    [ bewerk ] Uiterlijke kenmerken

    Stokstaartjes kunnen naar kleur variëren van lichtbruin tot grijs of zilvergrijs. Ze hebben donkere strepen. De kop is vuilwit en hun ogen lijken, door de donkere omranding eromheen, veel groter dan ze in werkelijkheid zijn. Deze donkere omranding doet dienst als een soort "zonnebril". Hun gehoor is even goed als dat van een mens. Ze zijn 25-35 cm groot met een staart van 18-25 cm. Ze wegen tussen de 500 gram en 1 kilogram en worden rond de 10 jaar oud. Uiterlijke verschillen tussen vrouwtjes en mannetjes zijn er niet.

    [ bewerk ] Trivia



    • Slangen die zo giftig zijn dat ze een mens kunnen doden, zijn geen gevaar voor stokstaartjes.
    • Een volwassen dier kan zijn eigen gewicht aan zand verplaatsen in nauwelijks 10 seconden.
    • Ze kunnen dieren aanvallen die groter zijn dan het individu. Dit komt door de solidariteit in de groep.
    • Omdat stokstaartjes steeds op hun hoede zijn voor naderende gevaren, wordt het stokstaartje ook wel 'de schildwacht van de woestijn' genoemd. Hij beschermt immers niet alleen zijn eigen familie, maar ook tal van andere dieren maken gebruik van de waarschuwingen van stokstaartjes.
    • Stokstaartjes reinigen hun gebit met behulp van hun lange nagels, die als een soort tandenstokers dienen.
    • Een bekend fictief stokstaartje is Timon , een karakter uit de Leeuwenkoning en de tekenfilmserie Timon en Pumbaa .
    • De televisiezender Animal Planet heeft een serie over stokstaartjes gemaakt, genaamd " Meerkat Manor ". Op VTM wordt deze serie uitgezonden onder de naam "De familie stokstaart".



     

    Ereli    en Knudde

    07-09-2007 om 15:55 geschreven door mailgroep

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (2 Stemmen)
    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Leuk dierenverhaaltje van Jos Brink (Frummelà
    een klein verhaaltje uit een boekje van Jos Brink wat in mijn bezit is
    Zitten op de grond
    Het hemd is nader ,
    Onze poes,die inmiddels de 11 is gepasseed,hetgeen zo langzamerhand een respectabele leeftijd is voor een harige chiantifles op pootjes,diende een kleine reparatie te ondergaan.Mevrouw heeft een hangbuik.Nu komt dat bij mensen ok veelvuldig voor,dus waarom zou men daar een beestje op aankijken.
    Maar mijn overbuurvrouw springt niet bloot over het prikkeldraad.(misschien doet ze dat wel,dat weet ik niet.Ik zie het in ieder geval nooit.Jammer.)
    En mijn kat doet dat veel vuldig.Laat dat stuk stom nou een keer vergeten zijn buik in te houde!De sloerie had alle platjes geinspecteerd en zag natuurlijk een smakelijke kater.
    Zo gaat dat.Alle remmen los ,alle buiken laten hangen,en hup maar ,jongens
    Maar wel thuiskomen ,met een scheur van een halve meter in de vacht
    Wij alzo bevend naar de dierenarts,onderweg voorzichtig de lellen en vellen bij elkaar houdend.Maar de dokter verschoot er niet van.
    Een winkelhaak!riep ie vrolijk
    Ja ,een winkelhaak,zeiden wij iets minder ontdaan.Elke kat die zichzelf hoogacht schijnt eens in de veertien dagen opengereten te moeten worden
    Het bleek een operatie van niks te zijn.Je kon er op wachten ,als ware de poes een pasfoto.Prikje ,ontmetten ,naaien ,rafels bijknippen ,beurs leegschudden en wegwezen!

    Veel gegrom en geloei natuurlijk,niet van de dokter ,maar van depoes,want gaat u elf maar na,mevrouw,u zou het ook niet nemen als uw huisarts op uw buik de rafels bijknipte,
    Ik had minstens verwachr dat ze naar een poezen kliniek moest,waar ik tweemaal daags zou moeten verschijnen met een versterkende viskop,of een geconfijte muis.Niets van dat al
    Ze lag savonds ,hevig likkend aan onze voeten.Tot de zindelijke tante haar kruissteek tegenkwam.Met een enorme voortvarendheid zette ze de tanden in dokters borduurwerk en trok met een ruk los waarvoor de goede man zeven jaar gestudeerd had!Ze vond het misschien te slordig afgewerkt wie weet,Ze zette erin el geval een smoel bij van ,,,laat hem dat nog maar eens doen
    Een andere keuswas er niet Steriel gaas ertegen ,poes in auto,poes weer op de pijnbank,opnieuw gerepareerd met 6 platte knopen en het advies ,haar een truitje aan te doen ,zodat ze er niet meer bij kan!!!Nou heb ik geen kinderen  dus ook geen truitjes (ja wel 20 die verkeerd gewassen zijn,maar die bleken nog te groot)Op weg naar de Hema waar ik in de hemdjesbakheb gegraaid alle afmetingen maar allemaal te groot zelfs voor een deense dog nog tegroot
    UIteindelijk vroeg ik de verkoopster ;heeft u baby-hemdjes? die had ze ,is het voor een jongen of een meisje?
    Voor mijn poes!siste ik schier onhoorbaar ,de verkoopster zakte hijgens in elkaar en ligt nu nog op Intensive care
    Haar collega hielpme aan een miniscuul lapje,met gel olifantjes bedrukt Nu draagt de patientdat ,met een grote veiligheidsspelt op de rug want ondanks haar leeftijd is ze nog erg lenigom zich eruit te wurmen
    Ze ziet er nu uit als een verlopen kermisfiguur ,zit op de vensterbank en kijkt woedend naar buiten
    Want dat hemdje was nog daaraan toe ,,,maar die olifantjes,,,,,,,,,

    zo staan er nog meer verhaaltjes ,hij kon ook leuk schrijven en was ook een dieren liefhebber ,onze Jos BrinkJeetje alles was weg gelukkighad ik het gekopieeert en kon ik het nog plakken geen idee waarom hij de pagins nietkan vinden


    00018.gif



    groetjes frummel
    wie het kleine niet eert
    is het grote niet weerdt

    07-09-2007 om 15:53 geschreven door mailgroep

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    >> Reageer (1)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Japanse bobtails
    Japanse Bobtails
     
       


    Japanse Bobtail

     

     




    Ereli  en Knudde

    07-09-2007 om 15:45 geschreven door mailgroep

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Cartoons (Ereli)
    cartoons
     
       





















    Ereli en knudde


    07-09-2007 om 15:32 geschreven door mailgroep

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Janus de schildpad (Martina1)
    Janus, de schildpad
     
       
    wo 05/09 - Janus, de schildpad met de twee hoofden, heeft in Genève zijn tiende verjaardag gevierd.
    (foto Belga)
    wo 05/09 - Janus, de schildpad met de twee hoofden, heeft in Genève zijn tiende verjaardag gevierd.

    07-09-2007 om 15:27 geschreven door mailgroep

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Even een lachtertje tussendoor ?
    Even een lachertje tussendoor ?
     
       
    Cartoon

    07-09-2007 om 14:05 geschreven door mailgroep

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (4 Stemmen)
    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Voorouders van het paard (Ereli)
    Voorouders van het paard

    Paleontologen hebben veel moeite gedaan om de evolutie van het paard van Eohippus tot Equus te achterhalen en over het geheel genomen is men het eens over de belangrijkste conclusies. Er is ook veel onderzoek gedaan naar de directe voorouders van het huispaard en naar de wilde vormen die betrokken waren bij de ontwikkelingen na het ontstaan van Equus. Op dit laatste punt zijn de geleerden het verre van eens. Veel problemen zijn ontstaan doordat wetenschappers verschillende namen gaven aan wat waarschijnlijk dezelfde diersoort was, en doordat er strijdige opvattingen over belangrijke punten zijn ontwikkeld.

    De grove Poitevin met zijn grote hoeven, dikke vacht en lange haren aan zijn onderbenen kan worden beschouwd als de moderne equivalent van het woudpaard. Het enige van de drie 'primitieve' stampaarden dat nog voorkomt in zijn oorspronkelijke vorm, is het przewalskipaard van de steppen in Centraal-Azië, dat in 1879 door kolonel Nikolai Przewalski werd ontdekt. De tarpan is waarschijnlijk in zijn oorspronkelijke vorm blijven bestaan tot in de 19de eeuw, toen er nog wilde kudden over de steppen van Oost-Europa trokken. Hij had grote invloed op de lichte paardenrassen.

    Tegenwoordig is er steeds meer aanhang voor de theorie dat het moderne paard afstamt van drie primitieve typen, waarvan er één tot op de dag van vandaag is blijven bestaan. Tijdens en direct na de Ijstijden bestonden er vele vormen van Equus, waarvan de onderlinge verschillen waren veroorzaakt door de omstandigheden waarin zij leefden. Het lijkt nu aannemelijk om de basis van het huispaard te zoeken bij het woudpaard , het przewalskipaard en de lichtere en fijne gebouwde tarpan , die door profesoor J. Cossar Ewart uit Edinburgh een 'hoogvlaktepaard' is genoemd en door professor J.U. Duerst uit Bern een 'woestijnpaard'.Eenvoudig gezegd kunnen de huidige zware paardenrassen in verband worden gebracht met het woudpaard, in aanmerking genomen dat er enige kruising heeft plaatsgevonden met het przewalskipaard, gevolgd door aanpassingen aan de leefomstandigheden en het menselijke ingrijpen. De tegenwoordige lichte paardenrassen kunnen worden toegeschreven aan de tarpan en het przewalskipaard, kruisingen daartussen en verdere afleidingen daarvan

    Ereli    en Knudde

    07-09-2007 om 13:52 geschreven door mailgroep

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.De Knabstrupper (Ereli)
    De Knabstrupper

    Dit ras gaat terug op de gevlekte merrie van Spaanse afkomst Flaebehoppen. De slager Flaebe kocht het paard van een Spaanse officier, waarna hij haar verkocht aan de rechter Lunn, die met haar ging fokken op zijn landgoed Knabstrup. De merrie stond bekend om haar snelheid en uithoudingsvermogen. Nadat ze in 1808 door een Frederiksborgerhengst was gedekt, legde ze de basis voor een lijn van gespikkelde paarden. Haar kleinzoon Mikkel wordt algemeen erkend als de stamvader. Knabstruppers zijn wit met bruine en zwarte vlekjes op het hoofd, lichaam en benen.
    Het oude type was sterk met een nogal grof hoofd. Door zijn gespierde schouders en korte, krachtige hals was hij geschikt als tuigpaard. Doordat er alleen gefokt werd voor de gestippelde vacht, zonder te letten op bouw en karakter, en er een zekere mate van inteelt optrad, ging het ras snel achteruit. Knabstruppers bleven erg populair als circuspaarden en waren ideale voltigeerpaarden. Net als bij de Frederiksborger is het oude type nu zeldzaam geworden.
    De moderne Knabstrupper lijkt nu op een goede Appaloosa.

    Hals
    De hals is krachtig, goed gespierd, maar een beetje kort. Het hoofd is echter bijzonder correct geplaatst en ziet er aantrekkelijk uit.

    Lendenen
    De lendenen zijn sterk en breed, maar niet te lang. De schoft is niet geprononceerd.

    Pijpen
    De benen zijn goed in verhouding tot de rest van het lichaam; de pijpen zijn kort en de knieën vlak en groot.
     




    Ereli    en Knudde

    07-09-2007 om 13:51 geschreven door mailgroep

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (1 Stemmen)
    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Het Przewalskipaard (Ereli)

    Het Przewalskipaard

    Van de drie 'stampaarden', die waarschijnlijk de basis vormden voor de tegenwoordige paardenrassen, is het przewalskipaard het enige dat nog in zijn oervorm bestaat. Dit paard vormt de schakel tussen de vroegste paardentypen en de rassen van vandaag. In de prehistorie leefde dit paard op de steppen van Europa en Centraal-Azië. Nu wordt hij nog in enkele dierentuinen gehouden en worden er pogingen ondernomen om groepen in het wild uit te zetten.

    Ontdekking
    Rond de ontdekking of eigenlijk herontdekking van dit paard hangt een zweem van romantiek en avontuur. De zoöloog J.S. Poliakov noemde het ras Equus przewalskii naar de ontdekkingsreiziger N.M. Przewalski, een generaal in het leger van de Russische tsaar.
    Die zag in 1879 wilde kudden van dit Mongoolse paard in het gebied van de Tachin Sjah (de bergen van de gele paarden) aan de rand van de Gobi woestijn.

    Kenmerken
    Dit paard verschilt van het huispaard doordat het 66 in plaats van 64 chromosomen heeft. Het heeft ook bijzondere kenmerken. In het wild is het agressief en onstuimig en leidt het waaschijnlijk een trekkend bestaan, waarbij het in de winter naar het noorden en in het voorjaar naar het zuiden trekt. Het przewalskipaard heeft een schofthoogte van ongeveer 1,3 meter. Zijn kleur is wildkleur bruin, dat wil zeggen dat hij zandkleurig-grijs is met zwarte benen, die vaak gestreept zijn als die van een zebra. Ook de manen en staart zijn zwart. De onderbuik is licht van kleur en meestal is er een duidelijke aalstreep te zien, vaak met bijbehorende schouderstrepen.
    De manen zijn een aanwijzing voor zijn primitieve staat : ze groeien rechtop tot een lengte van ongeveer twintig cm., anders dan die van het huispaard, die langs één kant van de hals omlaag hangen als ze de kans krijgen lang te worden.
    De manen zijn erg borstelig en er is weinig of geen maantop. Aan de bovenkant van de staart zijn de haren kort, zoals bij een muidier of een ezel, aan de onderkant zijn ze lang en grof. Het hoofd is lang en zwaar, met een recht profiel, dat neigt naar een licht gebogen vorm, en de ogen staan hoog in het hoofd. De kleur van de haren rond de ogen en de snuit is lichter dan die van de rest van het lijf.Het dier heeft een rechte rug en geen zichtbare schoft. Het vertoont zeker gelijkenissen met de ezelgroep Equidae, maar het paard behoort toch tot Equus caballus.
    De overeenkomsten bewijzen alleen dat ze gemeenschappelijke voorouders hebben



    Ereli    en Knudde


    07-09-2007 om 13:50 geschreven door mailgroep

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    >> Reageer (0)
    05-09-2007
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Wat als mijn hond ziek wordt in de auto ? (Martina1)
    Tip: Wat als mijn hond ziek wordt in de auto?
    Door Rudi
    De meeste honden zullen wel eens een keertje een ritje meerijden in de auto. Is het niet voor een leuk uitstapje dan is het wel voor een bezoek aan de dierenarts. Om problemen te voorkomen is het belangrijk dat je je hond al vanaf jonge leeftijd leert kennis maken met de auto.

    Angst en onzekerheid  zijn vaak  oorzaken van dat je hond ziek wordt in de auto. Hij weet niet wat er gaat gebeuren, het is in zijn ogen allemaal nieuw en eng. Het kan ook zijn dat hij zich de voorgaande keren herinnert. De keren dat hij naar de dierenarts moest of naar het hondenpension. Ervaringen die hij dan automatisch linkt aan het autorijden.

    Om problemen zoveel mogelijk te voorkomen laat je de hond al van jongsaf op een positieve manier kennismaken met de auto. Neem hem mee voor korte ritjes, ga daarna leuke dingen doen. Bijvoorbeeld een wandeling in het bos of op het strand, even spelen in het park, mee op bezoek, kortom een ritje met telkens op het eind een leuke verrassing.

    De meeste honden die last hebben van reisziekte groeien er na hun eerste levensjaar over heen. Natuurlijk is het goed dat de rit met de auto een leuke ervaring blijft.

    Als het echt reizen met de auto een probleem blijft, kun je het in overleg met de dierenarts oplossen met medicijnen.
    (Hondentips.com)

    00086.gif

    05-09-2007 om 17:01 geschreven door mailgroep

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Cartoons (Ereli)






































    Ereli en Knudde


    05-09-2007 om 16:58 geschreven door mailgroep

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Vlinders (Ereli)

    PPapilio hesperus



    Papilio Hesperus 



    Deze vlinder komt voor in Ivoorkust, Ghana, Togo, Benin, Nigeria, Kameroen, tot in Zambia. Het is een bewoner van de laaglandbossen in die landen. De vleugelspanwijdte is tien tot 12,5 cm. De gele kleur op de vleugels kan variëren van felgeel tot oranje tot heel licht geel. Meestal laten alleen mannetjes van deze pagesoort zich zien. Vrouwtjes verlaten zelden of nooit de bossen waarin ze leven.


     




    Charaxius Jasius 

    Het vrouwtje van deze vlinder heeft een spanwijdte van meer dan acht cm. en is daarmee één van de grootste vlinders uit de familie van de Nymphalidae. Bovenop is deze vlinder bruin met een lichtoranje rand, maar aan de onderkant van de vleugels heeft hij een prachtig kleurenpatroon. Hij komt voor in het Middellandse Zeegebied en in grote delen van tropisch Afrika. De voedselplant van de rups is arbutus. Mannetjes drinken water uit modderpoelen en beide geslachten zijn verzot op het sap van rottend fruit. Daar drinken ze soms zoveel van dat ze te zwaar of te dronken zijn om nog goed te kunnen vliegen.


     



    Ornithoptera Goliat


    Deze vlinder hoort thuis op Nieuw-Guinea en de Molukken. Hij leeft in tropische regenwouden in bergachtige streken op een hoogte van 500 tot 1.500 meter. De vleugelspanwijdte van een vrouwtje kan wel 21 cm. bedragen. Daarmee is deze vlinder de op één na grootste dagvlinder.
    De eitjes worden gelegd op Aristolochia-planten. De groei van de rupsen verloopt vrij langzaam en kan wel meer dan twee maanden in beslag nemen.


     

    Vanessa Atlanta



    De admiraalsvlinder of atalanta komt voor in Europa, Azië en Noord-Amerika. In Europa is hij een trekvlinder, die oorspronkelijk in het Middellandse Zeegebied komt en na de winter naar noordelijk gelegen delen van Europa vliegt. Tegen de tijd dat hij in Nederland aankomt, zijn hier de distels en de brandnetels volop aan het groeien. Dan is er niet alleen genoeg te vinden in de nectarrijke bloemen van de distel, maar zit er ook volop blad aan de brandnetels, die dienen als waardplanten om eieren op te leggen. De rupsen van de atalanta leven solitair en het duurt ongeveer een maand voor ze zover zijn, dat ze gaan verpoppen. In het najaar zijn ze veel te zien in tuinen, op bloemen van buddleia, asters en hemelsleutel. Ook zijn ze dol op het sap van rotte peren en pruimpen die van de boom zijn gevallen. Vrij plotseling zijn ze verdwenen en weer naar het warme zuiden getrokken.


     

    Dryas Julia 




    De opvallende oranje Dryas julia, die voorkomt in Zuid- en Midden-Amerika, zet de eitjes af op ranken en bladeren van een groot aantal verschillende soorten passiflora's. De rupsen, die beige gekleurd zijn met daarop een bruin vlekkenpatroon, zijn ruimschoots voorzien van stekels. De pop is afgerond en voorzien van metaalachtig glanzende vlekken. In rust heeft de vlinder de vleugels boven het lichaam tegen elkaar gevouwen. Hij lijkt dan spreken op een dor blaadje. Van de feloranje kleur is dan niets meer te zien en de vlinder wordt niet gestoord door lastige insecteneters. De vlinders zijn overigens toch al moeilijk te vangen, want ze letten zeer goed op en zijn in de lucht uiterst snel en wendbaar.
    Vlinders zijn vaak te vinden op de bloemen van Lantan camara, een zeer nectarrijke bloem. Het is een allesbehalve zeldzame vlinder. Hij vliegt het hele jaar door en is in sommige perioden in zeer grote aantallen aanwezig.

    Ereli  en Knudde



    05-09-2007 om 16:56 geschreven door mailgroep

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Sabelantilope

    Sabelantilope

    Van Wikipedia

    Voor de gelijknamige Noord-Afrikaanse antilope, zie algazel

    De sabelantilope of zwarte paardantilope (Hippotragus niger ) is een Afrikaanse antilope uit de onderfamilie der paardantilopen . Zijn nauwste nog levende verwant is de Roanantilope (Hippotragus equinus ). De Angolese ondersoort, de reuzensabelantilope (Hippotragus niger variani ), is ernstig bedreigd.

    Kenmerken

    Het is een grote antilopesoort met een stevige nek, stevige schouders, een lange snuit, grote, gepunte oren en een lange staart. De vacht van het mannetje is glanzend zwart. Vrouwtjes en jonge dieren zijn bleker en meer kastanjebruin dan zwart van kleur. De buik is wit, evenals de kin, de mond, de binnenzijde van de oren en twee brede strepen langs de zijde van de kop. De buitenzijde van de oren en de hoofdkruin is licht kastanjebruin van kleur. Van de nek tot de schouders loopt een rechopstaande maan . De hoorns zijn tot 154 centimeter lang. Ze zijn zeer geringd en achterwaarts gebogen. De hoorns van een vrouwtje zijn korter dan die van een mannetje.

    De sabelantilope heeft een kop-romplengte van 190 tot 255 centimeter, een schofthoogte van 117 tot 143 centimeter en een staartlengte van 40 tot 75 centimeter. Mannetjes zijn zwaarder dan vrouwtjes. Een mannetje is tussen de 200 en 270 kilogram zwaar, een vrouwtje tussen de 190 en 230 kilogram.

    Verspreiding en leefgebied

    De sabelantilope leeft in bosrijke savannes en de open Miombo -bossen. In het droge seizoen, van juni tot september, als het Miombo -bos wordt geteisterd door branden en lokale waterbronnen opdrogen, trekt hij naar de mbuga 's, graslanden op de bodem van valleien , in de buurt van permanent water. Als in oktober de regentijd begint, en de grond in de mbuga's modderig wordt, trekt hij weer terug de Miombo -bossen in.

    Hij komt voor in het zuiden en oosten van Afrika , in het noordoosten van Zuid-Afrika , Botswana , Noordoost- Namibië , via Zambia , Zimbabwe , Mozambique , Malawi , Zuid- Congo-Kinshasa , Tanzania en Kenia . Geïsoleerde populaties leven langs de Keniaanse kust en in Angola .

    Leefwijze

    De sabelantilope eet voornamelijk jong of middelhoog gras en kruiden, maar eet soms ook bladeren en scheuten. De sabelantilope moet om de dag drinken en zal dan ook zelden ver van water te vinden zijn. Hij is voornamelijk vroeg in de ochtend, laat in de middag en 's avonds actief.

    De sabelantilope leeft in kudden van tien tot dertig dieren, bestaande uit vrouwtjes met hun kalveren. Deze kudden behoren tot een grotere groep van rond de honderd dieren. Dieren uit verschillende groepen zijn agressief tegen elkaar. Mannetjes volgen soms deze groepen, maar meestal leven ze apart van de vrouwtjes in territoria . Mannetjes vechten regelmatig met andere mannetjes. Ze laten zich door de knieën zakken en worstelen met hun hoorns. Soms raakt een dier zwaar gewond, maar dit is zeldzaam. Een voorbijtrekkende kudde probeert hij in zijn territorium te houden, waarbij ieder vrouwtje in oestrus wordt gedekt.

    Na een draagtijd van 240 tot 280 dagen wordt één zandkleurig kalf geboren. Hij blijft drie weken lang verborgen in de vegetatie , waarna hij zich bij andere jonge dieren voegt in de kudde van zijn moeder. Zijn moeder zoekt hij enkel op om te zogen. Als mannetjes drie jaar oud zijn, worden ze uit de groep gejaagd. Ze sluiten zich dan aan bij vrijgezellengroepen, bestaande uit twee tot twintig jonge mannetjes. Vrouwtjes krijgen meestal na drie jaar hun eerste kalf. De sabelantilope wordt ongeveer zeventien jaar oud.


    05-09-2007 om 14:46 geschreven door mailgroep

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (1 Stemmen)
    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Hoe zien zoogdieren ? (Ereli)

    gezichtsvermogen. Maar zien alle dieren wat wij zien en is het zien voor hen net zo belangrijk als voor ons?

    Onafhankelijk van hun uiterlijk en grootte is het grondprincipe van de ogen bij alle dieren hetzelfde. Om te kunnen zien hebben alle zoogdieren licht nodig. Licht bestaat uit elektromagnetische golven. De dingen om ons heen nemen licht op en kaatsen licht terug. Onze ogen vangen uitgezonden of teruggekaatst licht op en zetten dit in de hersenen om in beeld en kleur. Dit proces noemen we 'zien'.

    Hoe het oog werkt?

    De opbouw van de ogen is in zijn grondvorm voor alle zoogdieren dezelfde. De functie en werking van de ogen van zoogdieren komt zodoende ook in grote lijnen met elkaar overeen. Aan de voorzijde heeft het oog een doorzichtig 'venster', het hoornvlies (comea ), dat het licht ongehinderd doorlaat, buigt of breekt om het zo op de juiste plaats te brengen. Achter het hoornvlies zit de iris met in het midden een gat, de pupil. De doorsnede van de pupil verandert met de lichtsterkte. Vlak achter de iris ligt de lens. De lens is omgeven door spiertjes die de lens vlakker of boller maken om er zodoende voor te zorgen dat de binnenkomende lichtstralen zo afgebogen worden, dat de voorwerpen scherp worden waargenomen. Het gebundelde licht komt tenslotte bij de achterwand van het oog, waar het netvlies (retina ) de lichtstralen opvangt. Het beeld op het netvlies is het omgekeerde beeld van het voorwerp waarvan de lichtstralen het oog zijn binnengegaan. Het netvlies bestaat uit zeer dicht op elkaar staande lichtgevoelige cellen die via de gezichtszenuw met de hersenen in verbinding staan. De lichtsignalen die deze lichtgevoelige cellen bereiken, worden via de gezichtszenuw naar de hersenen overgebracht. De hersenen nemen deze signalen op en vertalen ze in het beeld wat zich voor onze ogen afspeelt.

    Nachtkijken

    Hoe komt het dat veel zoogdieren 's nachts kunnen zien, terwijl toch het zicht afhankelijk is van de lichtsterkte? De opbouw van het oog van dieren die 's nachts actief zijn is praktisch gelijk aan de andere zoogdieren. Het verschil ligt hierin, dat de ogen groter en boller en ontvankelijker voor licht zijn. De zoogdieren die 's nachts actief zijn hebben bovendien een reflecterende laag achter het netvlies, die het invallende licht terugwerpt naar de lichtgevoelige staafjes, die zodoende nog een keer licht opvangen. Dit effect is goed te zien als er 's nachts licht op het oog valt van bijvoorbeeld een kat of vos. Door de reflectie lichten de ogen op. Ook heeft het netvlies relatief veel meer staafjes, waardoor het waarnemingsvermogen in de schemer verhoogd wordt. Dit brengt wel met zich mee, dat deze dieren het volle daglicht moeten mijden. Dit is ook de reden dat de pupillen bij een kat in het volle licht tot smalle streepjes vernauwd worden.

    Kleuren zien.

    Kleuren maken dat we de dingen om ons heen beter kunnen onderscheiden. Maar hoe onderkennen onze ogen kleuren en kunnen alle dieren verschillende kleuren evengoed waarnemen? De elektromagnetische golven uit het zichtbare gebied zijn van verschillende lengte. De langere golven worden door ons oog als rood en oranje waargenomen, de kortere als groen en blauw. De lichtgevoelige cellen van het netvlies bestaan uit twee typen, staafjes en kegeltjes. De staafjes kunnen geen kleur onderscheiden, maar zijn daarentegen lichtgevoelig en nemen ook zeer kleine lichtintensiteiten waar. De kegeltjes zetten de ontvangen golflengten wel in kleuren om. Enkele zoogdieren, met name de primaten, beschikken over drie verschillende soorten kegeltjes. De ene is gevoelig voor blauw, de tweede is gevoelig voor groen en het derde kegeltje is gevoelig voor geel groen en rood. De hersenen verwerken deze tot veelkleurige beelden. De kegeltjes kunnen alleen bij voldoende lichtsterkte de kleuren verwerken. Daarom ziet alles er 's nachts in grijstonen uit. Misschien komt het daardoor, dat lange tijd werd aangenomen dat dieren die 's nachts actief zijn, zoals bijvoorbeeld katten, geen kleuren zouden kunnen onderkennen. Inmiddels weten we, dat alle zoogdieren tot op zekere hoogte kleuren kunnen zien.

    Verschillen in stand van de ogen.

    De bouw van het oog is voor ieder zoogdier in principe gelijk, maar de plaats van de ogen in de kop bepaalt wat en hoeveel een dier kan zien. Succesvolle roofdieren, zoals bijvoorbeeld de kat, moeten hun ogen exact kunnen instellen op hun prooi en deze goed in de gaten kunnen houden. Doordat hun ogen recht naar voren gericht staan, wordt een bijzonder goede dieptescherpte bereikt. Zo kunnen zij uiterst nauwkeurig vaststellen waar precies zich een prooi of iets anders bevindt en hoe ver het van andere dingen verwijderd is.

    Bij potentiële prooidieren zoals konijnen, muizen of herten bevinden de ogen zich echter aan beide zijden van de kop. Zij kunnen ieder oog apart gebruiken en zodoende tegelijkertijd een zeer wijd gebied afzoeken naar eventuele vijanden. Hun gezichtsveld is weliswaar veel ruimer; maar het gaat wel ten koste van de scherptediepte. Een konijn bijvoorbeeld heeft een gezichtsveld van 360 graden, zodat hij in feite alle gevaar, uit welke richting ook, direct opmerkt. Als wij recht vooruit kijken zonder het hoofd te draaien, hebben we een gezichtshoek van ongeveer 200 graden. De gezichtshoek van een kat is kleiner en bedraagt slechts ongeveer 185 graden.

    Ook bij zoogdieren in open gebied, zoals de bewoners van de Afrikaanse wildernis, is aan de stand tussen de ogen te zien of ze prooi- of roofdier zijn. Zij moeten alle de omgeving of naar vijand of naar prooi makkelijk kunnen afzoeken. De ogen van de mens en de meeste primaten zijn ingesteld op een breed gezichtsveld, maar vooral ook op een verticaal gezichtsveld. De ogen van prooidieren zijn daarentegen meer ingesteld op een breder horizontaal gezichtsveld.

    Ereli    en Knudde





    05-09-2007 om 14:41 geschreven door mailgroep

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Waarom dieren slapen (Ereli)

    Bijna alle dieren slapen, sommige maar een paar minuten, andere 20 uur per etmaal. Het is makkelijk genoeg vast te stellen dat een dier slaapt, maar het blijft vaak nog een raadsel waarom.

    Men heeft ontdekt dat de slaap en de lengte daarvan door de hersenen geregeld wordt. Door de enorme verschillen in lengte van slaap tussen diersoorten, ligt het voor de hand dat slapen een levensbelangrijke functie vervult

    Wat is slaap?

    In principe is de slaap een periode van rust zonder veel beweging die een tijd lang kan voort duren. Een dier kan daarbij soms onrustig zijn en draaien en bewegen, maar hij blijft in feite op één plaats. Een slapend dier is min of meer blind voor zijn omgeving. Een slapende vis kan bijvoorbeeld uit het water getrokken worden voordat hij zich ertegen kan verzetten. Een slapend hert daarentegen zal bij het minste of geringste geluid, dat hij niet kan thuisbrengen, wakker worden en wegrennen. Er schijnen twee verschillende soorten slaap te bestaan: een diepe, rustige slaap en een actieve slaap. Bij zoogdieren en vogels kan men beide soorten slaap herkennen aan een karakteristiek patroon van een hersenactiviteit.

    Het nut van de slaap

    Lange tijd bijna roerloos uitrusten op een veilige plek kan voor dieren op allerlei manieren van nut zijn. In de eerste plaats is hij meestal veiliger voor roofdieren op zijn slaapplek dan wanneer hij hongerig op zoek is naar voedsel en misschien niet zo goed oplet. Daarom hebben dieren die weinig tijd nodig hebben om te eten, de neiging om lang te slapen en het veiligste moment van de dag afwachten om naar voedsel te zoeken. Een dier dat slaapt kan zo ook energie besparen of aan extreme kou of hitte ontsnappen.

    Wanneer dieren slapen

    Op welk moment een dier slaapt, hangt ervan af wanneer hij wakker moet zijn. Veel vogels kunnen alleen bij daglicht vliegen en zullen dus 's nachts slapen. Kleine zoogdieren zoals muizen proberen daarentegen overdag aan roofdieren te ontkomen en gaan liever 's nachts op zoek naar voedsel. Andere dieren zoals konijnen en vossen hebben een soort tussenoplossing gevonden en slapen zowel 's nachts als overdag een paar uur. Ze zoeken hun voedsel dan in de ochtend- of avondschemering. Hun bioritme is in elk geval afgestemd op de dagelijkse afwisseling van dag en nacht. Veel zeedieren, vooral die aan de kust leven, trekken zich niet zoveel van het daglicht aan, maar stellen hun bioklok in op de getijden.

    Hoe dieren slapen

    Hoe en waar een dier slaapt, hangt er vooral vanaf of het om een roof- of prooidier gaat, of hij alleen maar uitrust of dat hij zich tegen zijn omgeving moet beschermen. Zo slapen konijnen opgerold in hun hol. Vogels voelen zich hoog in een boom veiliger. Vleermuizen slapen in holtes met hun vlieghuid beschermend om zich heen getrokken. Dieren van de open vlakte, zoals herten en paarden voelen zich nergens veilig genoeg en slapen eerder staand. Als ze gaan liggen doen ze dat alleen als andere dieren waken.

    Wist je dit?
    * Nijlpaarden slapen staand in het water waar ze veilig zijn voor vijanden.
    * Gierzwaluwen, die tot drie jaar ononderbroken in de lucht kunnen zijn, slapen vliegend.
    * Waterhoentjes doen een dutje terwijl ze op het water rondjes zwemmen.
    * Olifanten slapen vaak op een 'bed' van gedroogd gras of in een speciaal gegraven kuil die ook wel 'olifantenbed' heet.
    * Veel vissen nemen tijdens hun slaap een andere kleur aan. Waarschijnlijk om er gevaarlijker uit te zien en op die manier vijanden af te schrikken.
    * In de winter slapen spreeuwen liever in de stad, waar het warmer is dan het open veld.
    * Giraffen slapen staand en leggen dan vaak hun kop te rusten op een boomtak.

     

    Hoe lang slapen dieren

    (uren per dag)

    Kleine tuimelaar

    minder dan 1

    Spitsmuis

    minder dan 1

    Giraf

    4

    Olifant

    4

    Paard

    5

    Grote tuimelaar

    5

    Schaap

    6

    Cavia

    7

    Rund

    7

    Mens

    8

    Mol

    8

    Egel

    10

    Chimpansee

    10

    Konijn

    10

    Jaguar

    11

    Chinchilla

    12

    Rat

    13

    Kat

    13

    Muis

    13

    Varken

    13

    Hamster

    14

    Eekhoorn

    14

    Lemur

    16

    Gordeldier

    19

    Opossum

    19

    Vleermuis

    19

    Tweevingerige luiaard

    20

    dag

    nacht / dag

    nacht

    De tijd dat dieren slapen variëert aanzienlijk, van het 'dutje' van een paar minuten dat spitsmuizen doen tot de 20-uurige diepe slaap van een luiaard. De slaap wordt meestal over een periode van 24 uur gemeten, maar de meeste dieren verdelen hun slaap in kleinere slaapperiodes. Dit kan nodig zijn als een dier niet genoeg energie





    Ereli    en Knudde

    05-09-2007 om 14:40 geschreven door mailgroep

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.De bonte vliegenvanger of ficedula hypoleuca (Ereli)


    De bonte vliegenvanger of ficedula hypoleuca
    Bonte vliegenvangers wonen in loofbossen, parken, boomgaarden en grote tuinen. De aanwezigheid van oude eiken en berken is belangrijk. Het zijn holenbroeders en in ons land broeden ze bijna uitsluitend in nestkasten. Als ze terugkomen uit hun Afrikaanse overwinteringsgebied en zo'n nestkast is reeds bewoond door mezen, dan wordt er soms gestreden op leven en dood. Door het ophangen van nestkasten is de bonte vliegenvanger aantoonbaar toegenomen.
    Kenmerken
    De bonte kleuren van het mannetje en de opvallende vleugelstrepen in de vlucht. De kop is zwart en de buik is spierwit. Jonge vogels zijn bruin met witte vlekken op de vleugels en staart. Lengte : 13 cm. De bonte vliegenvangers die in ons land broeden zijn overwegend bruin van kleur.
    Geluid
    De zang bestaat uit een krachtig, sterk op en neer gaand liedje. De contactroep is een zacht 'siir', de alarmroep klinkt als een scherp 'biet' of 'tik'.
    Voedsel
    De bonte vliegenvanger besteed minder tijd aan het uit de lucht plukken van vliegen dan de grauwe vliegenvanger. Ze jagen meer op kevers, rupsen en vliegen, die ze van de grond en de bladeren afpikken. Na het broedseizoen eten ze ook bessen en zaden.
    Nest
    Het mannetje kiest een territorium en probeert een vrouwtje te verleiden met uitbundig baltsgedrag en gezang. Voor het vrouwtje is de kwaliteit van het gebied doorslaggevend bij de keuze van de man. Sommige mannetjes paren met twee vrouwtjes.
    Broedgegevens
    Maanden april tot juni - één legsel - zes tot zeven bleekblauwe eieren - broedtijd : 13-15 dagen door het vrouwtje - vliegvlug : na 14-17 dagen; na ruim een week zelfstandig.


    Ereli    en Knudde

    05-09-2007 om 14:37 geschreven door mailgroep

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Knobbelzwaan of cygnus olor (Ereli)
    Knobbelzwaan of cygnus olor
    Stand- en zwerfvogel. Oudere vogels met geheel witte veren, oranjerode snavel en een zwarte snavelwortel en zwartgrijze poten; jonge dieren grijsbruin of meteen wit, grijze snavel.  De knobbel op de wortel van de snavel is bij mannetjes in de broedtijd sterk geprononceerd. Naast de knobbel en de kleur van de snavel onderscheidt deze soort zich van de wilde en de kleine zwaan door de vaak S-vormige houding van de hals. Verspreiding en woongebied : wilde vogels in Polen en het zuiden van Scandinavië. In Midden-Europa tamme of verwilderde parkvogels, die sinds 1950 sterk in aantal zijn toegenomen. Woont in staand of langzaam stromend water in het laagland; een enkele keer ook in brak of zout water. Voortplanting : groot horst van riet en twijgen in of bij het water. Legtijd vanaf midden april. 5-8 helder groen-grijze eieren, die later vaak verkleuren tot bruin. Eén legsel. Het vrouwtje broedt alleen 35-40 dagen. Nadat de jongen uit het ei gekropen zijn, worden ze door beide ouders gevoed. Met 120-150 dagen zijn de jongen in staat om te vliegen, maar ze blijven nog tot in de herfst in familieverband wonen. Voedsel : water- en oeverplanten, ook landplanten worden gegraasd. Bij het grondelen komt de lange hals goed van pas; het lichaam blijft daarbij (in tegenstelling tot de eenden) recht.


    Ereli  en Knudde

    05-09-2007 om 14:36 geschreven door mailgroep

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    >> Reageer (0)
    04-09-2007
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Hartenbeest

    Hartenbeest

    Van Wikipedia

    Het hartenbeest (Alcelaphus buselaphus ) is een grote, algemene antilope uit de Afrikaanse grasvlakten. De naam "hartenbeest" is aan het dier gegeven door de Boeren , die het dier vonden lijken op een hert .

    Kenmerken

    Het hartenbeest is een grote antilope met een korte nek, een lang smal gezicht en grote gepunte oren. De rug loopt schuin af, doordat de schouders hoger liggen dan de achterzijde. De vacht is zandkleurig geel tot donkerbruin van kleur, lichter op de achterzijde. De kleur kan echter verschillen per ondersoort . De buik en romp is wittig van kleur. De staart is middellang met zwarte haren aan het uiteinde. Beide geslachten hebben hoorns . Deze zijn sikkelvormig en diep geringd. Ze kunnen 45 tot 83 centimeter lang worden. De hoorns van het vrouwtje zijn kleiner en smaller.

    Het hartenbeest heeft een kop-romplengte van 160 tot 215 centimeter, een staartlengte van 30 tot 70 centimeter en een schouderhoogte van 107 tot 150 centimeter. Vrouwtjes wegen 116 tot 185 kilogram, mannetjes 125 tot 218 kilogram.

    Verspreiding en leefgebied

    De hartenbeest leeft in open, droge graslanden en savannes ,. Vroeger kwam hij in bijna alle grasvlakten en savannes van Afrika voor, maar de soort is tegenwoordig uitgestorven in Noord-Afrika . Hij leeft zowel op vlakten als in heuvelachtig gebied, zowel in open gebied als in meer beboste en met struiken begroeide gebieden.

    Leefwijze

    Het hartenbeest is voornamelijk 's ochtends, laat in de middag en 's avonds actief. Op het heetst van de dag zoeken ze de schaduw op. Hij leeft voornamelijk van grassen en kruiden . Bladeren vormen een klein onderdeel van het dieet . Als water aanwezig is, drinkt hij iedere dag, maar hij kan in de droge tijd overleven op het vocht uit zijn voedsel.

    Hij leeft in kudden die soms uit duizenden dieren kunnen bestaan. Vooral in de droge tijd leeft hij in grote groepen. Ze leven vaak samen met andere grote hoefdieren . Oude mannetjes leven solitair in een territorium, jonge mannetjes zonder territorium leven in vrijgezellengroepen. In sommige gebieden hebben mannetjes het gehele jaar door een vast territorium, in andere gebieden hebben mannetjes enkel in de bronsttijd een territorium, en leven de dieren de rest van de tijd in vrijgezellengroepen. Een territorium wordt afgebakend met mest . In de bronsttijd vechten de mannetjes hevig, waarbij soms doden kunnen vallen, voornamelijk als dieren in hoge dichtheden leven.

    Één kalf wordt geboren na een draagtijd van acht maanden. De moeder verdedigt haar jong fel tegen predatoren . Sommige dieren zijn al na een jaar geslachtsrijp , anderen pas na vier jaar. Het hartenbeest wordt tot negentien jaar oud.

    Ondersoorten

    Er zijn zeven ondersoorten. Het verspreidingsgebied van sommige van deze ondersoorten overlappen, en in deze overlappingszones komen hybrides voor, die soms als aparte ondersoorten worden gezien. Soms wordt ook Lichtensteins hartenbeest (Alcelaphus lichtensteini ) als een ondersoort van het hartenbeest gezien, maar meestal wordt dit beschouwd als een aparte soort.




    04-09-2007 om 17:13 geschreven door mailgroep

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.mopje (Martina1)
    mopje
     
       

    Een paar renpaarden in een stal staan tegen elkaar op te scheppen. "Van mijn laatste 15 wedstrijden heb ik er 8 gewonnen", zegt de ene.

    Een ander paard valt hem in de rede: "Dat is mooi, maar ik won 28 van de 36 wedstrijden."

    Plotseling komt er een hazewindhond binnen. "Ik wil niet opscheppen, hoor, maar ik heb van mijn laatste 90 races er 89 gewonnen."

    Doodse stilte in de stal. "Horen jullie dat!?", zegt het paard dat als eerste van zijn verbazing is bekomen: "Die hond kan praten!".


    pferd57.gif                   00007.gif


    04-09-2007 om 17:09 geschreven door mailgroep

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Maleise vliegende kat

    Maleise vliegende kat

    Van Wikipedia

    Maleise vliegende kat
    IUCN - status: Veilig

    Taxonomische indeling
    Rijk : Animalia (Dieren)
    Stam : Chordata (Chordadieren)
    Klasse : Mammalia (Zoogdieren)
    Orde : Dermoptera (Huidvliegers)
    Familie : Cynocephalidae (Vliegende katten)
    Geslacht : Galeopterus
    Soort
    Galeopterus variegatus
    ( Carolus Audebert , 1799 )

    De Maleise vliegende kat (Galeopterus variegatus ) is een Aziatisch zoogdier behorend tot de familie Cynocephalidae van de orde Dermoptera (Huidvliegers). De enige andere soort uit deze orde is de Filipijnse vliegende kat (Cynocephalus volans ). De Maleise vliegende kat wordt ook wel vliegende lemur, colugo, cobego en koeboeng genoemd.

    Verspreiding

    De Maleise vliegende kat komt in Indochina , Birma , Thailand , Maleisië , Sumatra , Java , Borneo en omliggende eilanden. Deze soort leeft in regenwouden , hoewel de Maleise vliegende kat ook regelmatig nabij kokosnoot-, bananen- en rubber plantages wordt gevonden. Ook in de parken van Singapore (vooral het Bukit Timah Nature Reserve) is Maleise vliegende kat redelijk algemeen.

    Uiterlijk

    De Maleise vliegende kat heeft een kop-romplengte van 34-42 cm, een staartlengte van 18-27 cm, een spanwijdte van 70 cm en een gewicht van 1-1.75 kg. De Maleise vliegende kat heeft grote ogen in een breed hoofd met afgeronde korte oren. Het is een lichtgebouwd dier met slanke ledematen en brede voeten met daaraan vijf geklauwde tenen. De klauwen zijn bijzonder geschikt voor het klimmen in bomen en tussen hun tenen heeft de De Maleise vliegende kat een dunne huid. Het meest opvallende kenmerk van de Maleise vliegende kat is echter de zweefhuid ( patagium ) tussen de nek, de poten, vingers en de staart, waarmee het van de ene naar de andere boom kan zweven en afstanden van wel honderd meter door de lucht kaen afleggen. Het patagium bestaat aan beide zijden uit drie delen: het propatagium tussen de zijkant van de nek en de voorpoot, het plagiopatagium tussen de voor- en de achterpoot en het uropatagium tussen de achterpoot en de staart. Andere zwevende zoogdieren zoals vliegende eekhoorns , suikereekhoorns en enkele andere possums hebben een lange staart en geen uropatagium, terwijl de staart bij de Maleise vliegende kat relatief kort is. De Maleise vliegende kat gebruikt de staart om te sturen tijdens de vlucht. Naast het patagium is verder opmerkelijk dat de snijtanden een voorwaarts uitstekende kam heeft, waarschijnlijk bedoeld om de vacht mee te verzorgen. De vachtkleur van de Maleise vliegende kat is grijsbruin met onregelmatige witte vlekken. De onderzijde van het patagium is haarloos en roze van kleur.

    Leefwijze

    De Maleise vliegende kat is een solitaire boombewoner die zelden op de grond komt. Het dier verschuilt zich overdag in holen in de bomen van het regenwoud en komt pas bij de schemering naar buiten om voedsel te gaan verzamelen. De Maleise vliegende kat zweeft van boom naar boom door eerst naar een boomtop toe te klimmen en zich dan in de richting van een andere boom te lanceren. Het dier landt dan meestal op het lagere gedeelte van de stam van een andere boom om vervolgens weer omhoog te klimmen voor een nieuwe zweefsessie. Maleise vliegende katten kunnen ongeveer zeventig tot honderd meter ver zweven met een minimaal hoogteverlies. Opmerkelijk genoeg is de Maleise vliegende kat een nogal onhandige klimmer. Doordat het dier opponeerbare duimen mist en niet bijzonder sterk is, beweegt de Maleise vliegende kat zich voort door middel van kleine sprongen, zich met de kleine maar scherpe klauwen vastgrijpend aan de bast van de bomen. De Maleise vliegende kat voelt zich zowel zittend op een boomtak als hangend onder een tak op zijn gemak. Dit dier eet voornamelijk bladeren, knoppen en bloemen en waarschijnlijk ook vruchten van diverse bomen. Het gebruiken de lange tong en zijn handen om te eten. Water wordt uit het voedsel of door te likken aan natte bladeren verkregen. Het maagdarmkanaal van de Maleise vliegende kat is speciaal ontwikkeld om de grote hoeveelheden gebladerte te verwerken. De darmen kunnen een lengte bereiken van vier meter en het pars pylori van de maag is vergroot en verdeeld in kamers. In deze kamers bevinden zich micro-organismen die meehelpen cellulose en andere relatief onverteerbare koolhydraten af te breken. De draagtijd van de Maleise vliegende kat is ongeveer zestig dagen. Gewoonlijk krijgen de dieren één jong, een enkele keer zijn het er twee. Als het jong geboren is, is het nog onderontwikkeld en het blijft vervolgens nog een tijd op de buik van de moeder zitten, waarbij het beschermd wordt door het enigszins gevouwen staartdeel van het patagium van de moeder. Pas na twee of drie jaar bereikt het jong de volwassen lengte.

    Status

    Ontbossing en jacht vormen een probleem voor de Maleise vliegende kat, maar deze soort is (nog) niet bedreigd. Er is niet heel veel bekend over de vliegende katten, wat mede veroorzaakt wordt door het feit dat ze uiterst moeilijk in dierentuinen zich te houden. In 2006 had alleen de Maleise Taiping Zoo één exemplaar van de Maleise vliegende kat in de collectie.

    04-09-2007 om 14:17 geschreven door mailgroep

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Monogame vissen en hun familieleven (Ereli)

    Monogame vissen en hun familieleven

    De baarachtigen (Perciformes) vertegenwoordigen een grote groep gewervelde vissen die leven in zeewater, brak water en in zoet water. De vis van deze orde heeft vaak twee rugvinnen; de eerste bestaat vaak uit harde, stekelige vinstralen, terwijl de stralen van de andere zacht en vertakt zijn. De buikvinnen liggen onder de borstvinnen. De schubben zijn vaak kamvormig. Tot deze orde behoren veel onderorden en families. Drie van deze families, die een goed ontwikkeld gevoel vertonen om voor de jongen te zorgen, komen voor in Noord-, Midden- en Zuid-Amerika en in Afrika en Zuidoost-Azië. Dat zijn de cichiliden (Cichlidae), de nanderbaarzen (Nandidae) en de zonnebaarzen (Centrarchidae). Ze leggen hun eieren op plantenbladeren (fytofiele soorten), in ondiepe kuilen in het zand (psammofiele soorten), op platte stenen (lithofiele soorten) of in kloven. De jongen worden verzorgd door het mannetje of het vrouwtje, of door allebei. Mondbroeders vertonen  een zeer bijzondere vorm van zorg : het onderste deel van de mond van het vrouwtje of het mannetje dient als incubator voor de eieren en als veilige haven voor de jongen tijdens de eerste dagen van hun leven.





    Ereli  en Knudde

    04-09-2007 om 14:06 geschreven door mailgroep

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.De ridders van de waterbodem (Ereli)
    De ridders van de waterbodem

    Meervalachtigen leven over de ganse wereld op de bodem van rivieren, meren en beken. Ze zijn goed aangepast aan de bodem als leefomgeving. Hun lichamen zijn naakt of overdekt met een dik pantser van botachtige platen en ze hebben vaak grillige uitsteeksels. Samen vormen ze de grote onderorde van de Siluroidei, die bestaat uit zo'n dertig families en ongeveer tweeduizend soorten.
    Waar deze naakte of gepantserde ridders van de bodem vandaan komen, is raadselachtig. Ze vertonen zowel overeeenkomsten met de zalmachtigen als met de karperachtigen. In hun mond hebben ze zelden tanden. De interessante soorten voor de aquariumhouder zijn de tropische en subtropische vertegenwoordigers van deze onderorde. Zij behoren voor het grootste deel tot de familie van de pantsermeervallen (Callichthyidae), de halfpantsermeervallen (Doradidae), Loricariidae, Pimelodidae, Pangasiidae, Clariidae, enz.
    Sommige zijn gewoon geraakt aan het leven in het aquarium. Maar andere weigeren zich in gevangschap voort te planten en moeten dus uit hun oorspronkelijke leefomgeving geïmporteerd worden.



    Ereli    en Knudde

    04-09-2007 om 14:05 geschreven door mailgroep

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Een schuimend wiegje voor de jonge visjes (Ereli)
    Een schuimend wiegje voor de jonge visjes

    Labyrintvissen (Anabantidae) zijn wijdverspreid in de zoete wateren van Zuidoost-Azië en in het tropische gedeelte van Afrika. Ze schijnen van dezelfde voorouders af te stammen als de baarzen. Anabantidae leven het liefst in ondiep, vaak modderig water met een laag zuurstofgehalte. Om in zo'n ongunstige omgeving toch te overleven, hebben ze een labyrint, een aanvullend ademhalingsorgaan waarmee ze zuurstof uit de lucht kunnen opnemen.
    Het lichaam van deze vissen is bedekt met kamvormige schubben. De rug- en aarsvinnen worden aan de voorkant ondersteund door stekels. In de paaitijd b ouwen sommige labyrintvissen een nest van schuim vlak onder het wateroppervlak of onder de bladeren van waterplanten. Dit nest, waar de vissen de eieren in plaatsen, is opgebouwd uit luchtbellen die omringd worden door een harde afscheiding van het slijmmembraan bij de bek. Het mannetje verzorgt de jongen. Er worden in aquaria veel soorten gehouden en gekweekt.



    Ereli    en Knudde

    04-09-2007 om 14:05 geschreven door mailgroep

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Vissen die uit de lucht vallen (Ereli)
    Vissen die uit de lucht vallen

    In de tropische, subtropische en moessongebieden in Zuidoost-Azië het daartegenover gelegen Afrika en Zuid-Amerika komen de eierleggende tandkarpers voor, de Cyprinodontidae. Ze leven in stromend en stilstaand water, maar ook in modderige vijvers. De volwassen mannetjes van alle soorten zijn groter en mooier gekleurd dan de onopvallende vrouwtjes, die meestal bruinachtig zijn van kleur. De eieren worden meestal gelegd op planten of op de zandige en modderige bodem. Sommige vissen veranderen de structuur van de bodem waar de eieren komen te liggen. De eieren rijpen zonder onderbreking in gebieden waar altijd water is of hun ontwikkeling wordt, in drooggevallen gebieden, onderbroken door één of meer diapauzes (perioden van spontane onderbreking). De soorten met een onderbroken ontwikkeling worden éénjarige vissen genoemd. Bij de Afrikaanse soorten is de onderbreking in de ontwikkeling doorgaans korter en duurt een aantal weken of maanden, terwijl de diapauze bij Zuidamerikaanse soorten wel twee jaar kan duren.
    Wanneer het droge seizoen aanbreekt, drogen de meertjes, die geheel afhankelijk zijn van regenwater, op en de volwassen vissen sterven. Alleen de eieren blijven achter in de opgedroogde en gebarsten modder tot de volgende regenperiode zich aandient. De vissen vallen niet letterlijk uit de lucht, maar het regenwater draagt er in belangrijke mate toe bij dat deze soorten in de precairste omstandigheden toch kunnen overleven. De meeste soorten zijn gewend in zeer zacht water te leven. Gewoonlijk zijn de eieren plakkerig of het oppervlak van de eieren is bedekt met draadjes en haakjes, waarmee ze aan de bodem worden bevestigd. Het omhulsel van de eieren is stevig. Ichtyologen hebben tot nu toe zo'n 430 soorten beschreven waarvan vele in aquaria worden gekweekt.




    Ereli    en Knudde

    04-09-2007 om 14:04 geschreven door mailgroep

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Astronotus ocellatus (Ereli)
    de Pauwoogcichlide
     
       

    Astronotus ocellatus

    Deze pauwoogcichlide is een grote vis die afkomstig is uit het stroomgebied van de Amazone, de Negro, de Parana en uit Paraguay. Hij wordt wel 35 cm. lang. Vooral de jongen zijn prachtig gekleurd : chocoladebruin gemarmerd met hier en daar zwartomrande vlekken. Deze 'jeugd'-kleuren verdwijnen als de vissen ouder en groter worden en uiteindelijk blijft slechts  een bruingrijze tint over. Het aquarium moet groot genoeg zijn voor vissen van een dergelijke omvang. Deze pauwoocichlide is niet geschikt voor aquaria waarin ook andere vissen zwemmen. Elke dag eet hij een aanzienlijke hoeveelheid levend voer in grote stukken (meelwormen, krekels, aardwormen, mager rundsvlees, paardevlees en gevogelte).
    Eén keer paaien levert meer dan duizend jongen op, die tijdens de eerste dagen van hun leven vlak bij de ouders blijven.





    Ereli  en Knudde


    04-09-2007 om 14:02 geschreven door mailgroep

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Hondshaai (Ereli)
    de Hondshaai
     
    Hondshaai Foto van Peter van de Wolf Bestand hondsh.tif De kleine gevlekte hondshaai, een kraakbeenvis, is een haai die in ondiep water leeft. Hij komt voor in een groot gebied en leeft in de Atlantische kustwateren van Noorwegen tot Noord-Afrika en in de Middellandse Zee.

    Hij bereikt een lengte van 60 tot 100 cm en heeft een smal, lichtbruin lichaam met donkerbruine vlekken. Zijn buik is veel lichter, soms bijna wit.
    De hondshaai leeft op een diepte van 100 meter, soms treft men hem echter ook op wel in dieper water aan. Daar jaagt hij op kreeften, weekdieren, maar ook op vissen en wormen.
    In onze breedten legt het vrouwtje tussen november en juli haar eitjes in ondiep water. Ze verstopt ze goed tussen het zeewier. Elk ei heeft aan de buitenkant een langwerpig-hoekig kapsel waaraan bevestigingsdraden zitten.
    Tot de ontwikkeling is voltooid blijven de eitjes 6-11 maanden op de plaats liggen waar ze ook zijn gelegd. Dan komen de jongen uit. Ze zijn dan al 10 cm lang. Ze zijn pas geslachtsrijp als ze een lengte van 50 cm hebben bereikt.


    Ereli  en Knudde


    04-09-2007 om 14:01 geschreven door mailgroep

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.raar diertje (Martina1)
    Goede morgen, met de rapte een raar diertje meegeven

    04-09-2007 om 14:00 geschreven door mailgroep

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Brilkonijn overleeft alles (Ereli)
    Brilkonijn overleeft alles

    AMSTERDAM - Konijnen met brilletjes zijn bestand tegen de dodelijke ziekte Myxomatose. Alleen de knagers met kringetjes rond hun ogen die lijken op brilletjes, weten de verwoestende ziekte te overleven.

    
  Brilkonijn overleeft alles
    Zonnebrilkonijn overleeft alles

    Niet alleen op Schiermonnikoog leggen konijnen massaal het loodje, ook Terschelling wordt flink getroffen. Daar sterven konijnen niet alleen aan myxomatose, maar ook aan de konijnenziekte VHS. ,,Het is ernstig dit jaar'', zegt Freek Zwart van Staatsbosbeheer op het waddeneiland tegen de Leeuwarder Courant.

    Volgens hem is uiteindelijk altijd een groep resistent en sterft de soort niet uit. Volgens Zwart zijn overlevers van myxomatose te herkennen aan een soort brilletje. Het haar rond de ogen is door de oogontsteking uitgevallen en daar is nieuwe voor teruggekomen. ,,Die kleur is anders. Konijnen met een brilletje geven dus hoop'', aldus Zwart tegen de regionale krant.


    Ereli    en Knudde

    04-09-2007 om 13:59 geschreven door mailgroep

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Bonobo (Okidoki)

    Bonobo

    Van Wikipedia

    Ga naar: navigatie , zoek
    Bonobo

    IUCN - status: Bedreigd

    Bonobo
    Volwassen Bonobo
    Taxonomische indeling
    Rijk : Animalia (Dieren)
    Stam : Chordata (Chordadieren)
    Klasse : Mammalia (Zoogdieren)
    Orde : Primates (Primaten)
    Familie : Hominidae (Grote mensapen
    en mensachtigen)
    Geslacht : Pan
    Soort
    Pan paniscus
    ( Schwarz , 1929)
    Leefgebied bonobo

    De bonobo (Pan paniscus ) is een mensaap en daarmee één van de primaten . De bonobo staat samen met haar naaste verwant de chimpansee (Pan troglodytes ) van alle levende diersoorten het dichtst bij de mens . De beide diersoorten samen staan ook wel bekend als 'chimpansee', en de bonobo heette vroeger dwergchimpansee . Die naam is afgeschaft, mede omdat er een flinke overlap bestaat tussen de grootte van chimpansees en bonobo's.

    De bonobo is een evolutionaire aftakking van de chimpansee. De aftakking van de chimpansees is waarschijnlijk begonnen door een grote droogte. Zowel de chimpansees als de voorvaders van de bonobo’s leefden samen met de gorilla's . Beide ‘soorten ’ zochten in de bomen naar fruit omdat de bodemvegetatie gegeten werd door de gorilla's . De plaats waar bonobo's leven beleefde op een gegeven moment een lange droogte. De vegetatie op de bodem verdroogde en verdween en daarmee verdwenen ook de gorilla's. De voorouders van de bonobo hadden het ook zwaar, maar overleefden het wel omdat ze voedsel vonden in de bomen. Later, toen de droogte voorbij was, kwam de bodemvegetatie weer terug. De voorouders konden nu ook op de bodem voedsel vinden, er was geen concurrentie meer. Doordat ze niet meer ieder apart in de bomen naar voedsel hoefden te zoeken, maar op de bodem bleven, ontwikkelde zich een sociale structuur die anders was dan van de chimpansees. Er was een nieuwe soort ontstaan, meer gebaseerd op ‘sociaal met elkaar bezig zijn ’ dan de voorouders deden. Hieruit is ook de voorliefde voor seks ontstaan. De bonobo is net als de mens en de dolfijn een organisme dat aan seks doet voor het plezier en niet voor de voortplanting. Ook andere dieren hebben seks zonder zich daarmee voort te planten, zoals seksuele relaties tussen dieren van hetzelfde geslacht.

    Inhoud

    [ verbergen ]

    [ bewerk ] 'Dwergchimpansee'

    Dat de bonobo een afzonderlijke soort vormt, werd pas in het begin van de twintigste eeuw vermoed. De Nederlandse etholoog Anton Portielje was het opgevallen dat de destijds bij het publiek van dierentuin Artis populaire 'chimpansee' Mafuca veel kleiner was dan de andere chimpansees van Artis. Hij vermoedde dat het dier tot een tot dan onbekende primatensoort behoorde, die hij 'dwergchimpansee' noemde. Andere wetenschappers hadden vergelijkbare ideeën. In 1929 werd de bonobo als afzonderlijke soort erkend. Hij werd toen beschreven door de Duitse anatoom Ernst Schwarz. Een meer uitgebreide beschrijving volgde in 1933 door de Amerikaan Harold Coolidge.

    Net als chimpansees leven bonobo's in Congo . De grens van hun leefgebied wordt gevormd door de Congo ; bonobo's leven ten zuiden van deze rivier, chimpansees ten noorden en ten oosten hiervan.

    Beide primatensoorten verschillen zeer in gedrag. Een duidelijk verschil is dat bonobo's minder geneigd zijn tot geweld dan chimpansees. Het zou een misverstand zijn te zeggen dat geweld onder bonobo's niet voorkomt, maar het is veel minder gebruikelijk en vrijwel altijd ook minder serieus. Daarentegen is seks bij bonobo's een veel voorkomend verschijnsel met een grote sociale functie.

    Het heeft tot de jaren zeventig geduurd voor het gedrag van bonobo's in de natuur werd bestudeerd. Na de onafhankelijkheid van België was Congo politiek erg onrustig, wat het tot een weinig geliefd onderzoeksgebied maakte. Bovendien realiseerde men zich pas dat het gedrag van bonobo's en chimpansees sterk verschilde toen de eerste onderzoeksresultaten binnenkwamen. Tegenwoordig worden bonobo's op een aantal plaatsen in Congo langdurig geobserveerd.

    Bonobo's leven in het woud. Ze zoeken in vaak dagelijks wisselende groepjes naar voedsel. Net als bij chimpansees bestaan er grotere 'gemeenschappen', waarbij groepjes altijd uit leden van een gemeenschap bestaan. De groepjes zijn groter dan bij chimpansees. Het is echter niet duidelijk of dit een reëel verschil tussen de soorten aangeeft of dat het ecologische achtergronden heeft. De gemeenschappen zijn bij beide soorten van vergelijkbare grootte, van 25 tot ruim 100 dieren. Mannetjes blijven hun gehele leven bij de gemeenschap; vrouwtjes trekken weg als ze de vruchtbare leeftijd bereiken. `s Nachts maken bonobo's hun nesten in groepen die wat groter zijn dan overdag.

    [ bewerk ] Matriarchaat

    Jonge Bonobo
    Jonge Bonobo

    De grootste bijzonderheid van de sociale structuur van bonobo's is dat de vrouwtjes meestal het hoogst in de rangorde staan. Oorzaak hiervoor is dat bij een strijd tussen een vrouwtje en een mannetje de andere vrouwtjes vaak te hulp schieten. Bij bonobo's is de rangorde van een mannetje dan ook vaak afhankelijk van de rangorde van zijn moeder, meer dan van het hebben van de juiste vrienden onder de andere mannetjes zoals bij chimpansees. De rangorde onder vrouwtjes is vaak onduidelijk en lijkt vooral afhankelijk van leeftijd.

    Seksualiteit is zeer gebruikelijk bij bonobo's en niet alleen voor voortplanting. Zo komt het bijvoorbeeld niet zelden voor dat twee vrouwtjes hun genitaliën tegen elkaar aanwrijven in een soort pseudo-copulatie. Ook seksueel gedrag tussen mannetjes en met nog niet geslachtsrijpe jongen komt voor, evenals oraal-genitaal en manueel-genitaal contact en masturbatie . Een andere bijzonderheid is dat bonobo's vaak in de missionarishouding , en in diverse andere posities paren en daar ook anatomisch op zijn aangepast. In het verleden is men er wel van uitgegaan dat alleen bij mensen die houding voorkwam. De reden van dit uitgebreide seksuele gedrag is ongetwijfeld sociaal: seksueel gedrag wordt gebruikt om vrede te stichten, spanningen binnen de groep te verlagen en vriendschappen te smeden.

    Het belangrijkste voedsel van bonobo's bestaat uit fruit . Daarnaast eten ze ook een bepaalde soort van bodemplanten, bij onderzoekers bekend als THV (terrestrial herbaceous vegetation). Dierlijk voedsel wordt gegeten maar niet in grote hoeveelheden, ongeveer 1% van het totaal.

    Bonobo's zijn zeer intelligent, wellicht de meest intelligente soort na de mens. Bij andere dieren, zoals walvissen, dolfijnen en olifanten is het moeilijker om de intelligentie vast te stellen. In gevangenschap hebben ze grote vermogens tot het gebruik van werktuigen en het leren van taal. Opvallend is, dat er in vergelijking met chimpansees, weinig voorbeelden zijn van gebruik van werktuigen in de vrije natuur. Ook geven bonobo's er in gevangenschap blijk van zich in de positie van een ander te verplaatsen.

    [ bewerk ] Voortplanting

    Na een draagtijd van 8 maanden zoogt de moeder haar jong nog tot 3 jaar. Zelfs daarna blijven moeder en jong vaak nog wel een jaar of twee bij elkaar. Tussen 2 geboorten verstrijken ook ong. 5 jaar.

    [ bewerk ] Feiten

    Volwassen Bonobo
    Volwassen Bonobo
    • Lengte: 70-83 cm
    • Staart: geen
    • Gewicht: tot 39 kg
    • Voedsel: vruchten, zaden, bladen, bloemen, paddenstoelen, eieren, kleine dieren.
    • Draagtijd: 8 maanden
    • Zoogtijd: tot 3 jaar
    • Leefwijze: in groepen (tot 80 dieren)
    • Verspreiding: centraal Afrika
    • Habitat: tropische bossen
    Bronnen, noten en/of referenties:

    Frans de Waal , Frans Lanting : Bonobo. The Forgotten Ape

    04-09-2007 om 13:21 geschreven door mailgroep

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Ratten (Okidoki)

    RATTEN SOORTEN

    SOORT BESCHRIJVING FOTO
    Agouti De kleur is een mooi diep bruin met hier en daar zwarte haren. De basis haarkleur is grijs tot zwart.

    De buik is zilvergrijs. De ogen zwart.  De pootjes, oren en staart mogen donkere haren hebben.

    Berkshire De lichaamskleur is verschillend, maar de achterpootjes zijn wit tot de enkels, de voorpootjes wit tot halverwege de poot.

      De staart is wit over de helft van zijn lengte.  Een witte vlek is aanwezig op het voorhoofd.

    Black Het lichaam moet donker zwartkleurig zijn. Er mogen geen witte haren aanwezig zijn of vlekken.

    De ogen zijn zwart, en het beste is om de andere delen zoveel mogelijk bedekt te hebben met zwarte haren.

    Blue De kleur is staal blauw en er mogen geen bruine kleuren in voorkomen. 

    De ogen zijn zwart, pootjes, oren en staart zijn roze.

    Buff Het lichaam is een egaal magnoliawit. 

    De ogen donker robijnrood, pootjes, oren en staart zijn roze.

    Capped Hoofdkleur is wit, het bovendeel van het hoofd is in ander kleur en dit tot aan de onderkin zonder voorbij de oren te komen. 

    De kleur van ogen moet aangepast zijn aan het hoofd.  De voeten, oren en staart moeten roze zijn.

    Champagne Het lichaam is gelijkmatig beige.  Rode oogjes. 

    De pootjes, oren en staart zijn roze.

    Chinchilla Het lichaam is grijs, met hier en daar zwarte haren, met een blauwe ondertoon.

    De buik is wit en de ogen zwart.

    Chocolate Het lichaam heeft een diepe chocolade kleur er mogen geen vlekken of witte haren aanwezig zijn. 

    De ogen zijn zwart en op staart, oren, poten mogen bruine haren staan.

    Cinnamon

    De lichaamskleur van de Cinnamon is effen bruin met donker bruine haren er over. 

    De buik is licht zilvergrijs, en de pootjes, oren en staart mogen alle kleuren hebben. 

    De ogen zijn zwart.

    Cinnamon Pearl Het lichaam van Cinnamon Pearl is samengesteld uit drie haarkleuren: crème, crème met blauw en zilver.

    Deze combinatie geeft ons een goudkleurige pels. 

    De  buik moet een vaal zilvergrijze kleur hebben.  Zwarte oogjes.

    Dumbo Belangrijkste eigenschap van Dumbo zijn de grotere oren die zijdelings zijn ingeplant.
    Haarloos Naaktrat - Het typische voor deze rattensoort is het volledig ontbreken van het haar.
    Hooded De hoofdkleur is wit maar het hoofd en de schouders zijn van een ander kleur. 
    De kleur strekt zich uit in een streep over de ganse lengte van de rug tot aan de staart basis er mogen ook kleurvlekken
    zijn op de bovenhelft van de rug.
    De kleur van de ogen moet passen met de kleur van de kop.  De oren, poten en staart hebben ook gekleurde haren. 
    Husky De lichaamskleur verschilt. Maar er vertrekt een v-vorm van de ogen naar achter welke een lijn vormt

    naar de staart toe vanaf de oren. De rest van het hoofd is wit. 

    De hoofd lichaamskleur is wit. De ogen zijn één met de kleur van het v teken.

    Himalayan De lichaamskleur is wit, de neuspunt, oren, benen, staartbasis zijn zuiver diep bruin.  De oogjes zijn roze.
    Irish De kleur loopt uiteen maar op de borst tussen de voorpoten is een duidelijke driehoek te zien.

    De voorpootjes zijn wit en de achterpoten zijn wit tot halverwege. De ogen zijn zwart.

    Mink De lichaamskleur houdt het midden tussen een licht grijze tot bruine toon. 

    De ogen zijn zwart, de pootjes, oren en staart zijn roze.

    Pearl Het lichaam is zacht zilver, met een zachte crème ondervacht en dit met zwarte ogen.
    Rex Met gekruld haar en snorharen, minder krullen op de buik.
    Roze Ogen Het lichaam is volledig wit zonder gekleurde haren. 

    De ogen roze en de pootjes, oren en staart zijn roze.

    Satijn Een fijne langere vacht met een zeer sterke glans.
    Siamese Het lichaam is licht beige, de punt van snuit roze, oren, benen, en staartbasis (tot op de rug)

    zijn van een zeer diep sepia uitvloeiend op het lichaam.  De ogen zijn robijnrood.

    Silverfawn Het lichaam is licht oranje met hier en daar zilver haren. 

    Een witte buik.  Rode ogen en de pootjes, oren en staart zijn roze.

    Staartloos Kenmerkend voor deze rattensoort is het volledig ontbreken van de staart.
    Standaard Kort glad en glanzend haar.
    Topaz De lichaamskleur is een prachtig rijk gouden voskleur met zilveren topharen.

    De buik is crèmekleurig zilver.  De ogen zijn donker robijnkleurig.

    Variegated Hoofd en schouder zijn gekleurd en op het voorhoofd is een witte vlek.

    De rest van het lichaam is in een ander kleur. De buik is wit.  De ogen zijn zwart.

    Zwarte Ogen Het lichaam is volledig wit zonder gekleurde haren. 

    De ogen zwart en de pootjes, oren en staart zijn roze.

    Monitored by BelStat - Your Site Counts




    " LIEFS OKIDOKI "

    04-09-2007 om 13:20 geschreven door mailgroep

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.EHBO voor katten
     
       


    Eerste hulp bij de katEHBO-doos voor katten

    EHBO-doosHet is altijd handig een speciale ehbo-doos klaar te hebben staan. Hierin zitten: hechtpleisters, watten, verbandmateriaal, compresverband, elastische windsels, spalkhoutjes, desinfectiemiddel, bubbeltjesplastic, thermometer, grote handdoek, verbandschaar en tekenpen. Verder alles wat de dierenarts voorgeschreven heeft, zoals oor- of oogdruppels of antiseptische zalf.

    Belangrijke basisgegevens

            Lichaamtemperatuur: 38,6° C.

    De temperatuur altijd anaal opnemen.

            Pols: 110-150 slagen per minuut.

    Neem de hartslag op aan de binnenzijde van het dijbeen. Plaats twee vingertoppen op het bloedvat. Het kan geen kwaad om dit rustig te oefenen.

            Ademhaling: 20-30 per minuut.

    Kijk en tel de borstkasbewegingen in rust en niet als de kat druk is en hijgt.

    Tips om ongevallen te voorkomen

    • Laat je kat nooit alleen op het balkon of bij een open raam op een hoge plaats. Zorg dat hij niet over de balkonrand kan lopen. Als hij er toch op zit, probeer hem dan naar beneden te lokken zonder hem op te pakken.
    • Vermijd gevaarlijke situaties in huis, zoals loshangende stroomdraden, bereikbare hete apparatuur, open wasmachines of -drogers en open vuur.
    • Ga niet met je kat in de armen de straat op. Zorg ervoor dat hij in ieder geval aangelijnd is, zodat hij niet weg kan lopen. Beter is het om een reismand te gebruiken.
    • Zorg ervoor dat je kat niet bij het huishoudelijk afval kan komen en houd afvalbakken en containers gesloten.
    • Houd alle medicijnen, vooral tabletten voorzien van een suikerlaagje, veilig opgeborgen.
    • Berg schoonmaakmiddelen, onkruidverdelgers, indecticiden en andere gifstoffen goed op.
    • Voorkom dat de kat kan spelen met kleine dingen die hij gemakkelijk in kan slikken. Plastic kan zeer gevaarlijk zijn. Het beste is om alleen speelgoed te kopen dat zo groot is dat de kat het niet kan opeten.
    • Je kunt ook een ehbo-cursus voor dieren volgen bij de plaatselijke dierenbescherming.
    • Zorg dat iedereen in huis weet waar de ehbo-doos staat.


    Verkeersongeval?

    • Sluit eerst gevaar voor jezelf, je omgeving en voor het slachtoffer uit. Bel dan de dierenambulance of de dichtsbijzijnde dierenarts.
    • Laat het verkeer regelen en neem maatregelen om verergering van de situatie te voorkomen.
    • Als de kat bewusteloos lijk, controleer dan eerst of hij nog ademt, zijn borst beweegt dan op en neer. Doe verder niet te veel, vermijd handelingen waardoor de verwondingen verergeren.
    • Als de kat niet meer ademhaalt, maak dan de luchtwegen vrij door alle zichtbare belemmeringen te verwijderen en haal de tong naar voren. Duw met tussenpozen enkele seconden zachtjes op de borstwand en laat vervolgens direct weer los.
    • De beste manier om een gewonde kat te vervoeren is in een reismand die groot genoeg is om in te kunnen liggen. Je kunt hiervoor ook een stevige doos gebruiken.
    • Als de kat gedragen kan worden, steek dan een hand onder zijn borst en houd met je andere hand zijn nekvel vast, zodat je hem goed in bedwang hebt. Ondersteun het hele lichaam met je onderarm.
    • Ernstig gewonde katten met rugletsel mag je niet zomaar dragen. In dit geval moet je een draagbaar gebruiken. Hiervoor kan een stevige plaat worden gebruikt (hardboard, spaanplaat e.d.). Leg deze plaat op de grond tegen de rug van de kat en pak op verscheidene plaatsen een huidplooi op de rug. Trek de kat dan op de draagbaar.
    • Als de kat tegenstribbelt, doe dan een deken of handdoek over hem heen en wikkel hem daar in. Breng hem zo naar de dierenarts.
    • Geef een gewonde kat nooit iets te eten of te drinken.

    Handelingen bij een spoedgeval

                Reanimatie (hartmassage)

    1. Controleer of de kat ademt door te kijken en te luisteren (eventueel een wattenpluis voor de neus houden).
    2. Maak de luchtweg vrij. Trek de tong naar voren en verwijder eventueel braaksel of vreemde voorwerpen.
    3. Als de kat niet spontaan begint te ademen, controleer dan de pols (hartslag). Leg hem dan in de zijligging en druk met tussenpozen op de borstwand.
    4. Levert dit geen resultaat op, strek dan de hals van de kat, sluit de bek en blaas voorzichtig en vooral rustig, een beetje adem door de neus naar binnen. Druk vervolgens op de borstkas om de kat te laten uitademen. Herhaal dit net zo lang als nodig is.

                Vreemde voorwerpen verwijderen uit de keel

    1. Zorg ervoor dat je met z'n tweeën bent.
    2. Persoon 1 maakt de luchtweg vrij, opent de bek en haalt de tong zo ver mogelijk naar buiten.
    3. Persoon 2 verwijdert voorzichtig, eventueel met behulp van een tang, het voorwerp. Lukt dit niet binnen een paar minuten, bel dan onmiddellijk de dierenarts en breng de kat daar dan met spoed naar toe.
    4. Probeer nooit scherpe voorwerpen te verwijderen die vastzitten aan de binnenkant van de keel.

                Het benaderen van een gewonde kat

    Een gewonde kat is bang en schuw, en zal dus proberen weg te rennen of weg te kruipen. Ren daarom nooit achter hem aan. Op die manier wordt het alleen maar erger:
    1. Roep zijn naam en probeer te ontdekken waar hij zit.
    2. Blijf rustig, ga bij hem zitten, maak geen onverwachte bewegingen en praat zachtjes tegen hem.
    3. Zorg dat je een reismand of stevige kartonnen doos bij de hand hebt. Je kunt hem ook in een deken of handdoek wikkelen.

    Wat te doen bij.

    Zie ook bij Aandoeningen

            Bevanging door de warmte.

    De kat vertoont uitputtingsverschijnselen, is rusteloos en geïrriteerd en zal sterk hijgen.

    • Je moet onmiddellijk de lichaamstemperatuur verlagen door te douchen met koud water.
    • Dek de kat vervolgens af met natte doeken of natte lakens.
    • Raadpleeg de dierenarts, ook als alles normaal lijkt.

            Bloedingen.

    • Als de wond niet te groot is, zal een drukverband in het algemeen afdoende zijn.
    • Stootsgewijs spuitend, helder bloed wijst op een slagaderlijke bloeding. Dit vereist onmiddellijk ingrijpen van de dierenarts. Leg een drukverband aan op dhet bloeden te stoppen. Helpt dit niet genoeg, breng van een tourniquet aan (afknellen met behulp van een touw of verband). Bel de dierenarts en ga er zo snel mogelijk naar toe.

            Botbreuken.

    • Het is belangrijk de kat rustig te houden. Probeer hem niet te laten bewegen om de aangerichte schade niet te vergroten.
    • Bel de dierenarts. Als je de kat moet vervoeren handel dan zoals beschreven bij "Verkeersongeval?"

            Brandwonden.

    • Zonodig kokende olie of vet verwijderen door deppen.
    • Geen haren wegknippen of zalfjes gebruiken.
    • Douche de wond onmiddellijk met koud water gedurende minimaal 10 minuten.
    • Zo mogelijk de wond afdekken met een koud compresverband.
    • Houd de kat warm door hem bijvoorbeeld in plasticfolie of een deken te wikkelen.
    • Breng het slachtoffer zo snel mogelijk naar de dierenarts.

            Elektrische schok.

    • Raak bij een stroomschok in huis (220 Volt) de kat niet aan, tenzij de stroom is uitgeschakeld.
    • Schakel de stroom uit. Zo mogelijk in de meterkast en anders de stekker uit het stopcontact trekken.
    • Is de kat bewusteloos, start dan reanimatie. Zie hierboven bij "Reanimatie (hartmassage)."
    • Raadpleeg zo snel mogelijk de dierenarts.
    • Vervolgens andere verwondingen behandelen in volgorde van belangrijkheid: bloedingen, brandwonden en botbreuken.
    • Breng de kat naar de dierenarts.

            Insectensteken.

    • Angel zo mogelijk uitrekken met een pincet.
    • Steekwond en omgeving schoonmaken en desinfecteren. Als het kan de wond uitdrukken om op die manier gif te verwijderen.
    • In geval van een ernstige zwelling in de bek of keel, of wanneer de kat een zieke indruk maakt, de dierenarts inschakelen.

            Kleine wondjes en schaafwonden.

    • Deze kun je het beste schoonmaken met steriel water of eventueel met wat betadine (jodium) en verder met rust laten.
    • Voorkom likken van de kat met een kap.
    • Raadpleeg bij twijfel de dierenarts.

            Ongewenste dekking.

    Gemiddeld is een poes met 6 maanden krols en daarna minstens 2 keer per jaar.
    • Voorkom zwangerschap door sterilisatie/castratie of de (prik)pil. Overleg hierover met de dierenarts.
    • Is de kat ongewenst bevrucht, neem dan binnen 24 uur contact op met de dierenarts voor een morning-after prik.

            Oogverwondingen.

    • Als een oogbol uit de kas is geraakt, probeer die dan niet terug te duwen. Leg voorzichtig een koud en nat kompres op de oogbol en schakel de dierenarts in.
    • Zit er een vreemd voorwerp op het oog, spoel dat dan weg. Leg voorzichtig een koud en nat kompres op de oogbol en schakel de dierenarts in.
    • Is het oog geïrriteerd, was het dan met overvloedig lauw water. Voorkom dat de kat in zijn oog krabt. Probeer voorzichtig de oorzaak van de irritatie te achterhalen. Raadpleeg de dierenarts.

            Problemen met plassen.

    Als je kater steeds naar de kattenbak gaat, maar niet kan plassen, moet je dit beschouwen als een noodgeval. Het kan zijn dat hij last van blaasgruis heeft, waardoor de urinewegen verstopt kunnen raken. Als dit niet direct wordt behandeld, kan dit ernstige gevolgen hebben voor zijn gezondheid.
    • Sluit het kattenluik, zodat de kat niet naar buiten kan ontsnappen.
    • Ga direct met je kat naar de dierenarts. Bij blaasgruis wordt meestal een dieet voorgeschreven.

            Teer onder de poten.

    • Knip zo goed mogelijk de haren weg en probeer de teer te verwijderen (eventueel oplossen met petroleum en daarna met shampoo wassen).
    • Voorkom likken door de kat.
    • Smeer de zoolkussens en tenen in met plantaardige olie of boter.
    • Als de teer loskomt, de poten met flink veel schoon water en milde zeep wassen.
    • Raadpleeg de dierenarts.

            Toevallen/flauwte.

    Flauwte is een tijdelijk bewustzijnsverlies
    • Tijdens een epiletische toeval kan het lichaam van de kat extreem bewegen. Raak hem niet aan en voorkom dat hij zichzelf verwondt. Denk aan open vuur, glazen meubels en deuren en vallen van de trap. Leg eventueel een deken over hem heen.
    • Vermijd geluidsinvloeden van buitenaf zoals TV, radio en schreeuwende kinderen.
    • Raadpleeg de dierenarts.
    • Overtuig jezelf ervan dat de luchtweg vrij is.
    • Leg zo mogelijk een koud kompres op het voorhoofd.

            Verdrinking.

    • Til de kat, nadat hij uit het water is gehaald, zo mogelijk op aan de achterpoten en zwaai hem voorzichtig heen en weer om het water uit de longen te laten lopen.
    • Als de kat niet spontaan begint te ademen, pas dan reanimatie toe..
    • Bel de dierenarts.
    • Wrijf de kat droog, houd hem warm en breng hem naar de dierenarts.

          Verf in de vacht.

    • Verf verwijderen: eventueel oplossen met een beetje terpentine en vervolgens direct daarna wassen met shampoo. Let er wel goed op dat de kat niet gaat likken als je de terpentine gebruikt. Dit spul is namelijk giftig.
    • De haren met opgedroogde verf zo veel mogelijk weg knippen.
    • Je kat wassen in veel schoon water met milde zeep of shampoo.
    • Bij erg veel verf de dierenarts raadplegen..

            Verstikken.

    • Indien een vreemd voorwerp (bijvoorbeeld een stuk plastic, touwtje, elastiekje) in de keel is blijven steken, verwijder dat dan voorzichtig met een pincet, tenzij het voorwerp diep in de keel zit.
    • Als verstikking dreigt door een wespen- of bijensteek, bel dan onmiddellijk de dierenarts en ga er direct naar toe.

            Vergiftiging.

    Een vergiftigde kat wordt meestal zeer snel ziek.
    • Stimuleer de kat niet tot braken.
    • Is de oorzaak bekend, dan de gegevens van het gif noteren en bepalen wanneer en hoeveel de kat ervan naar binnen heeft gekregen.
    • Bel zo snel mogelijk de dierenarts en vraag wat je moet doen.

    Nuttige tips bij de verzorging


    Ereli  en Knudde


    04-09-2007 om 13:15 geschreven door mailgroep

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Als de motor van de hond sputtert (Martina1)
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Als de motor van de hond sputtert
    Tien procent sukkelt met hartproblemen

    Een op de tien honden heeft hartproblemen. Toch kunnen ze nog een relatief normaal én actief leven leiden. ,,Belangrijk is dat we het verkeerd functioneren tijdig opsporen'', benadrukt dierendokter Rob Lückerath.

    Het hart is een grote holle spier die verpakt zit in een vlies: het hartzakje. De linker- en rechterhelft zijn telkens verdeeld in twee aparte ruimtes (kamers), van elkaar gescheiden door hartkleppen. Het ritme van het menselijk hart is eenvoudig te controleren door het voelen van de pols. De geluiden (harttonen) die de kleppen maken wanneer ze sluiten, kunnen met een stethoscoop worden beluisterd of op papier (echografie) zichtbaar worden gemaakt.

    Hartgeruis is een abnormaal geluid, een signaal. Het kan op elke leeftijd voorkomen. Een gezond hart kan ruis produceren als de hoeveelheid bloed die per minuut het hart passeert, toeneemt. Dat kan bijvoorbeeld bij zwangerschap, maar ook bloedarmoede, een te snel werkende schildklier of stress kunnen het volume doen toenemen.

    Soms is hartruis echter een teken van een (ernstige) hartaandoening. Het kan zijn dat een van de kleppen niet goed sluit omdat ze te klein of te zwak is. Of de kleppen van de aorta zijn stijf en verkalkt (aortastenose), waardoor ze niet meer soepel opengaan en geruis veroorzaken. Ook een gaatje in het harttussenschot (septumdefect) kan geruis doen ontstaan.

    Vochtopstapeling

    Bij honden moeten we onderscheid maken tussen grote en kleine dieren. Grote honden hebben vaak last van een vergroot hart waardoor zich vocht opstapelt - soms tot 10 liter - in de buikholte. Bij kleine honden verzamelt het vocht achter de longen. Aangetaste honden beginnen te hoesten.

    Twee hartaandoeningen komen veel voor bij honden. In het geval van endocardiosis (klepinsufficiëntie) sluit een hartklep niet goed meer en ontstaat er een abnormale bloedstroom. Vooral kleine honden kunnen er last van hebben. Bij c ardiomyopathie worden de wanden van het hart dunner en minder elastisch, waardoor het hart niet meer goed werkt. Dat komt meer voor bij grote rassen.

    Opsporen

    Hoe ziet u of uw hond last heeft van zijn hart? De hond hoest, vooral 's nachts, als hij ligt. Tijdens de wandeling is hij minder fit dan anders; hij wil eerder naar huis. Als er bezoek is, begint de hond na het aanblaffen van de bezoeker te kuchen. Hij heeft energie tekort en is kortademig.

    Het allerbelangrijkste is om er op tijd bij te zijn. Want als het hart niet pompt zoals het hoort, probeert het lichaam dat te compenseren door het harder te laten werken. Soms heeft dat een gunstig effect, maar op lange termijn wordt de bloeddruk veel te hoog en zal de hartconditie verslechteren, zelfs levensbedreigend worden.


    groetjes, Martine en abike

    04-09-2007 om 13:00 geschreven door mailgroep

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    >> Reageer (0)
    03-09-2007
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Bracco italiano (Ereli)
    Bracco Italiano
    ideale gezelschapshond - jachthond - speurhond - staande hond - retriever
     
    LAND VAN HERKOMST : Italië

    GESCHIEDENIS
    De Bracco Italiano ( of Italiaanse Pointer, Italian Setter ) heeft in Italië al een hele geschiedenis achter zich en is waarschijnlijk de oudste van de Italiaanse Jachthonden. Het ras heeft zich al eeuwen kunnen ontwikkelen, van de jacht met netten naar de jacht met geweren. Fresco's van de 14de eeuw tonen reeds zijn bestaan aan.  Hij is zeker de oudst overlevende en meest succesvolle van diegene die als Italiaanse Jachthond op de voorgrond zijn getreden. Velen beweren zelfs dat hij dezelfde stam heeft als de Segugio . Het meest waarschijnlijke scenario is dat inheemse Italiaanse Hounds gefokt werden met oude Jachthonden. De honden werden geselecteerd aan de hand van apport, reuk-, zwem- en andere bekwaamheden. De Bracco is in feite weinig veranderd in de loop der jaren en, samen met de Segugio, blijft het één van de karakteristieke Jachthonden van Italië. Dit ras heeft een specifieke gang bij het jagen. De hond zal in een verlengde en snelle draf lopen, met geheven hoofd en de neus zo hoog dat deze hoger is dan de toplijn van de hond. Hij werd vooral gebruikt voor de jacht op vogels ( patrijs, fazant en houtsnip ). De hond is hoekig gebouwd en zeer lenig. De exemplaren die de voorkeur genieten zijn zonder franje en goed gespierd.  Dit ras komt in onze contreien heel weinig voor.

    IDEALE RASKENMERKEN
    De Bracco Italiano is sterk en harmonieus gebouwd. De honden die het meest geliefd zijn laten een fraaie belijning zien, gecombineerd met goed ontwikkelde spieren en het markante, rasspecifieke hoofd dat mooi gesneden moet zijn. Het lichaam is even lang als het dier hoog is, of eventueel ietsje langer. De borst is breed, diep en goed tot de ellebogen met goed ontwikkelde ribben. De buik is bijna recht en loopt achter de ribbenkast ietsje op. De lendenen zijn breed en goed gespierd. De voorbenen zijn recht, sterk en goed gespierd. De hals is krachtig en is niet langer dan 2/3 van de lengte van het hoofd. Er is een dubbele keelhuid aanwezig. Kleur : wit, wit met aftekeningen variërend in grootte in een oranje of meer amberkleur, wit met kastanjekleurige aftekeningen en wit met vaaloranje. Een symmetrisch masker wordt geprefereerd, maar afwezigheid van een masker wordt toegelaten. Hoofd en schedel : het hoofd verhoudt zich als 4 tot 10 ten opzichte van de schofthoogte. Het midden van het hoofd is precies op het punt waar een denkbeeldige lijn door de binnenste ooghoeken loopt. De breedte van de schedel mag niet meer bedragen dan de helft van de hoofdlengte. De stop is niet erg duidelijk aangegeven. De voorhoofdsgroef is zichtbaar. De snuit is recht of iets gewelfd. De lengte van de snuit bedraagt de helft van de lengte van het hoofd. De neus is volumineus en groot, met goed geopende neusgaten. De kleur van de neus is bruin of lichter, afhankelijk van de vachtkleur. De lippen zijn goed ontwikkeld en omhullen de kaak. Van voren gezien hangen de lippen iets over de onderkaak. De ogen hebben een zachte uitdrukking. Ze zijn redelijk groot, met ovaalvormige oogleden. De kleur van de ogen is donker, maar mag lichter zijn naar mate de vachtkleur lichter is. De oren zijn goed ontwikkeld. Ze reiken tot aan de punt van de neus. De breedte van de oren is minimaal half tot net zo breed als de lengte. De punten zijn iets gerond. Staart : is dik aan de basis, recht en iets toelopend naar de punt. De staart is bedekt met kort haar. Als de hond in actie is zal de staart horizontaal worden gedragen. Vanaf de staartpunt zal de staart op 15-25 cm worden ingekort. Voeten : de voeten zijn sterk, licht ovaal van vorm en goed gebogen. De tenen gesloten met sterke nagels die goed gebogen tegen de grond staan. Nagelkleur is wit, geel of bruin afhankelijk van de beharingskleur. Vacht : kort, dicht en glanzend. Korter en fijner op het hoofd, de oren, voorzijde van de benen en voeten. De schofthoogte bedraagt voor reuen 58 tot 67 cm en voor teven 55 tot 62 cm. Het gewicht ligt tussen de 25 en de 40 kg, afhankelijk van schofthoogte.
    AARD :
    de Bracco heeft zijn karakteristieke 'koppigheid' behouden, doordat hij in zijn geheel weinig is veranderd.  Als een echte Jachthond is hij in het veld licht opgewonden, maar houdt altijd het hoofd koel.  Naast zijn uitstekende kwaliteiten in het veld, maken zijn gedweeheid en zijn evenwichtigheid van hem een plezierige en waardige metgezel. Deze hond sterk, betrouwbaar, begrijpend en zachtaardig van karakter. Hij is gemakkelijk te trainen en is geschikt voor alle typen van jacht. De Bracco's zijn zeer sociale honden en kunnen heel goed omgaan met andere huisdieren en met kinderen. Ook bezoek wordt hartelijk ontvangen.
    ACTIVITEIT :
    de Bracco Italiano is en blijft een werkhond. U dient hem dagelijks voldoende gelegenheid te geven om zijn energie kwijt te raken. Het liefste heeft de hond een taak te verrichten.
    OPVOEDING : deze hond moet consequent maar met een zachte hand opgevoed worden.  Een harde aanpak heeft op de hond een tegenovergesteld effect






    Ereli    en Knudde

    03-09-2007 om 15:51 geschreven door mailgroep

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Blue lacy (Ereli)
    Blue Lacy
    kuddebewaker van schapen en rundvee - veel beweging nodig - goede waakhond
     
    LAND VAN HERKOMST : Amerika

    GESCHIEDENIS
    De Blue Lacy heeft zijn naam te danken aan de blauwe genen die hij geërfd heeft. Hij is waarschijnlijk een combinatie van wilde paria's die veel in het zuiden van de Verenigde Staten voorkwamen. De Blue Lacy wordt als herder en als drijver gebruikt. Hun zachte, maar daarom niet minder zekere aanpak betekent dat zij de meest humeurige varkens en de meest nerveuze kippen aankunnen.
     

    IDEALE RASKENMERKEN
    Deze zuivere en inschikkelijke boerderijhulp is zowel slank als stevig. Het curachtige uiterlijk, dat veel voorkomt bij de herders van het Amerikaanse Zuiden, past goed bij deze krachtige cowboy. Zijn gewicht varieert tussen de 18 en de 23 kg. Het 'bleu' (blauw) in de naam van de Lacy kan misleidend zijn : de kleur van het ras is namelijk tan, zwart-tan, geel, crèmekleurig, en staalgrijs. Hoewel het ras bekend staat om zijn effen gekleurde vacht, komen twee- en driekleuren ook voor. De vacht is stevig, glad en ziet er buitengewoon schoon uit.
    AARD
    Lacy's zijn opvallende werkers en huisdieren, want ze zijn gemakkelijk te trainen en te hanteren. Dit zijn energieke en toegewijde honden, die doorgaan met werken lang nadat de meest geharde boer er al mee opgehouden is.(dobrego)




    Ereli    en Knudde

    03-09-2007 om 15:50 geschreven door mailgroep

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Bluetick coonhound (Ereli)
    Bluetick Coonhound
    jager op groot wild en wasberen - ideale gezelschapshond - goede waakhond - speurhond
     
    LAND VAN HERKOMST : Amerika

    GESCHIEDENIS
    Voorname speurhonden uit de beroemde steden van Frankrijk werden doorlopend geïmporteerd in Amerika. Deze hounds van het
    Gascogne -type werden gekruist met de werkhonden in het gebied van Louisiana ( zowel met foxhounds als curs) en verschaften de Bluetick Coonhound. Deze veelzijdige jager kan gebruikt worden om wasberen in het nauw te drijven of om vossen, of zelfs poema's, op te sporen. Hij wordt heden ten dage beschouwd als een geboren Amerikaan. Het lijkt alsof de Bluetick tussen zijn ogen Indiaanse oorlogskleuren heeft geschilderd. Dit krijgsachtige uiterlijk is een duidelijke indicatie van de onverschrokkenheid die deze hond tijdens de jacht toont.

    IDEALE RASKENMERKEN
    Deze driekleurige, blauw gevlekte coonhound toont een buitengewoon uniek, glanzende, middellange vacht. Zijn overvloedige tekening bestaat uit zwartkleurige haren op een witte achtergrond, wat een blauw effect sorteert. Het is een middelgrote, vrij pittige hound met lange benen met een lichte botstructuur. De schofthoogte bedraagt 52 tot 69 cm en het gewicht 20 tot 36 kg.
    AARD
    Deze Bluetick Coonhound is een prestatiegerichte en hard werkende jachthond. Hij is de keuze van veel Amerikaanse jagers. Binnenshuis doet hij het ook goed. Het is een zeer geschikte metgezel en waakhond voor de familie van wie hij houdt. De toewijding van de familie wordt alleen geëvenaard door zijn hartstocht in het veld.


    Ereli    en Knudde

    03-09-2007 om 15:49 geschreven door mailgroep

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Brussels smoushondje (Ereli)
    Brussels Smoushondje
    kleine en ideale gezelschapshond - ideale huishond - ratterriër - bestand tegen alle weerstypen
     
    LAND VAN HERKOMST : België
    Varianten :
    de Petit Brabancon , de Griffon Bruxellois of Brussels Smousje , en de Griffon Belge

    GESCHIEDENIS
    Het Brusselse Smoushondje of de Griffon Bruxellois (Brusselse Griffon) dankt zijn rasnaam aan de hoofdstad van België, waar deze hondjes ooit met hun eigenaars op straat flaneerden. Het zijn opvallende hondjes met een klein lichaam, maar met flinke snorren en baarden. Waarschijnlijk stammen ze af van
    de Affenpinscher en kruisingshondjes. De oorspronkelijke Griffons leken meer op de Terriër dan de Griffons van nu.  Dit is niet verwonderlijk, want men gebruikte Terriërs om dit ras te scheppen.  Deze honden hebben een ruige of een gladde vacht en zijn van aard erg 'recht-door-zee'. Ze zijn wel klein, maar zo robuust, dat ze graag flink wandelen. Ze zijn alert en schrander,  en leggen een ongekende trouw aan de dag voor 'hun' mensen. Ze passen zich aan en vanwege hun 'praktisch'  formaat kunnen ze bijna overal mee naartoe worden genomen.

    IDEALE RASKENMERKEN

    Maat: reuen en teven 3 tot 5 kg. Uiterlijk: klein maar evenwichtig lichaam; levendig, vrij gangwerk. Kleur : roodrossig, zwart, zwart met rosbruine aftekeningen, zwart gemengd met bruin. Hoofd: ronde schedel met zeer korte snuit; wijd geplaatste, grote, zwarte ogen; kleine, hoog geplaatste oren, kunnen gecoupeerd of intact (Nederland) zijn. Staart: tot op 1/3 ingekort; hoog gedragen.
    VACHT :
    ruwhaar; m.a.w. de dekharen zijn vrij hard van structuur, voelen stevig aan en hebben een heldere kleur. De wolharen zijn zachter, korter en liggen tegen de huid aan. Ze zijn ook veel lichter van kleur. Wanneer de vacht rijp is, staan de haren in alle richtingen in bosjes bij elkaar. Dan kan de vacht worden geplukt.  VERHARING :   blokverharing.  DAGELIJKSE BEHANDELING : borstelen met een grove borstel of met een speciaal in de hand liggende terriërborstel. Garnituur en poten : met een grove kam.  GROTE BEHANDELING : gebeurt in de ruiperiode ! Deze periode is goed te bepalen. Als u merkt dat de hond wat haar gaat kwijtraken, kunt u een paar haren tussen duim en wijsvinger nemen en ze met een lichte draaiing van de pols uit de huid proberen los te trekken. Laat het haar gemakkelijk los, dan is de vacht rijp. Moet u echt trekken, dan is de hond nog niet aan trimmen toe en kunt u beter nog even wachten met plukken. Gaat men namelijk te vroeg plukken, dan moet men het haar lostrekken uit het haarzakje en irriteert men daarmee de huid.  Een pasgeplukte hond is meestal geen echte schoonheid. Het mooie komt pas bij het natrimmen, een vier tot acht weken na de grote beurt. Doordat de vacht eruit gehaald werd, reageert de huid en begint met het aanmaken van wol.  De nieuwe vacht zit dan na enkele weken onder de wollaag. Bij het natrimmen wordt die wollaag weggetrimd, zodat de nieuwe vacht eronder te voorschijn komt als korte, diepglanzende haartjes.  In principe gebruiken we nooit een schaar of tondeuze bij ruwharige honden. Uitzonderlijk bij de geslachtsdelen, rond de anus en tussen de voetkussentjes. Voetjes worden rondgeknipt.  VOOR- EN NADELEN VAN DE VACHT : door het trimmen is de hond in één keer zijn dode haar kwijt.
    AARD : dit zijn levendige hondjes, die momenten van blijdschap en affectie met hun menselijke levensgezellen delen.  Ze zijn onafhankelijk, sterk en intelligent.  Het Brussels Smoushondje is zeer gehoorzaam, mits die goed is afgericht.  Let wel : ze mogen nooit verwend worden.
    OPVOEDING : verloopt in de regel probleemloos en ze zijn goed in verschillende takken van de hondensport.
    BIJZONDERHEDEN
    Van de Griffon bestaan drie variëteiten,
    de Petit Brabancon , de Griffon Bruxellois of Brussels Smousje , en de Griffon Belge . Het enige verschil zit in de beharing en de kleur van deze honden ( klik op bovenstaande benamingen voor specificatie ). De Griffon werd voor het eerst tentoongesteld in 1880 in Brussel. Het is een Belgisch ras en wellicht afgeleid van de Affenpinscher . De kortharige variëteit ontstond uit kruisingen met de Mopshond . In het begin waren deze kortharige hondjes niet gewenst, maar later werden zij een apart ras en vernoemd naar de provincie Brabant.

    Het Belgisch Smoushondje ( Griffon Belge )

     

    Ondanks zijn karakteristieke haveloze uiterlijk, is het lichaam van deze Griffon Belge of Belgische Griffon goed in balans en goed ontwikkeld in zijn lange, harde vacht.  De vacht is half lang, ruw draadachtig en zonder krul, liefst met een ondervacht.  De kleuren zijn zwart, zwart met tan-aftekeningen en zwart gemengd met bruin.  De oren en de staart worden gewoonlijk kort gecoupeerd.  De Griffon Belge werd gekweekt als gezelschapsdier en is een perfect maatje.  Omdat hij eens een harde werker was en ratten ving om aan voedsel te komen, heeft de Griffon nog steeds enorm veel energie.  Hij heeft echter voor een stuk zijn werkdrift omgezet in gehoorzaamheid.  Hij is ook zeer extrovert.  Zijn draadharige vacht is dan wel lang, maar deze heeft niet zoveel verzorging nodig.  De Belgische Griffon is gehard en heeft weinig voedsel nodig.

    Het Brabandertje ( Petit Brabancon )

     

    De Petit Brabançon ( Het Brabandertje of de Piccolon Brabantino ) is eigenlijk een tegenstelling op zich.  Griffon betekent namelijk letterlijk 'draadharig', terwijl de Brabander gladharig is.  De Amerikaanse Kennel Club staat echter deze paradox toe.  De Petit Brabançon heeft geen snor en geen draadharige vacht.  Zijn vacht is kort, glad en dicht.  De kleuren zijn rossig, al dan niet met een zwart masker, of zwart met roestbruine aftekeningen.  Hij heeft een lichaam met een korte rug, mooi gewelfde ribben en sterke dijen.  De Gladharige Brabançon is vriendelijk en speels, levendig en energiek in huis.  Ze lopen graag in de kijker en genieten van de aandacht.  Bij een eerste ontmoeting kan deze hond ietwat verlegen zijn, maar als hij eenmaal zijn opgeruimde aard toont schept hij zeer veel vreugde.(dpbrego)

     

    Ereli    en Knudde

    03-09-2007 om 15:48 geschreven door mailgroep

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Barzoi (Ereli)
    Barzoi
    zichthond - groot wild jager - ideale gezelschapshond - bestand tegen alle weerstypen
     
    LAND VAN HERKOMST : Rusland

    GESCHIEDENIS
    In Tolstoj's beroemde boek Oorlog en Vrede wordt beschreven hoe met Barzois op wolven wordt gejaagd. Koppels van deze snelle Russische windhonden achtervolgden en grepen wolven. De Barzoi stamt af van de oude Russische Windhond, met invloed van Krim- en Bergwindhonden. Hij was geliefd bij tsaren en was in adellijke kringen een waardevol geschenk. Net als alle windhonden jaagt de Barzoi niet op zijn reuk- , maar op zijn gezichtsvermogen. Ondanks zijn sierlijke uiterlijk is hij een zeer moedige hond. Hij is goedaardig, tenzij hij wordt geprovoceerd. Verder is hij nogal gereserveerd, vooral tegen mensen die hij niet goed kent.

    IDEALE RASKENMERKEN
    Schofthoogte: reuen 70 tot 82 cm, teven ongeveer 5 cm minder. Gewicht : 34 tot 48 kg.  Uiterlijk: Slank, lenig lichaam; zwevend, uitgrijpend gangwerk. Kleur : alle kleuren of kleurencombinaties zijn toegestaan, maar gewoonlijk overheerst wit in het patroon van de vacht. Hoofd: lang, smal, fijn en droog, overgaand in smalle snuit; donkere amandelvormige ogen; kleine roze-oren, ver naar achteren geplaatst. Staart: lang, laag aangezet, licht gebogen.
    VACHT : kort golvend haar met een dikke ondervacht; m.a.w. de dekharen zijn licht golvend. Er komen veel wolharen voor. Het haar kan recht vallen, maar ook een duidelijke golf vertonen. VERHARING: blokverharing. DAGELIJKSE BEHANDELING: kammen en verluchten met een grove kam. Opgepast : ondervacht laten zitten ! GROTE BEHANDELING: in de ruiperiode de losgekomen ondervacht en de losse dekharen met een herdersharkje verwijderen. Oren reinigen, kijken of er vuil in de ogen zit en reinigen. Het teveel aan haar tussen de voetzolen wegknippen. Indien nodig nagels knippen. VOOR- EN NADELEN VAN DE VACHT : het borstel- en kamonderhoud valt mee. De hond kan niet getrimd worden en dat betekent vrij veel haaroverlast in de ruitijd.
    KARAKTER : kalm, soms wantrouwig en terughoudend, vredelievend, elegant en schrander.
    OPVOEDING : de opvoeding moet op basis van wederzijds respect plaatsvinden. De Barzoi is niet erg gehoorzaam, maar breng hem wel het elementaire bij.
    BIJZONDERHEDEN : deze majestueuze hond komt het beste tot zijn recht bij een eigenaar die een goed omheind stuk grond heeft, waarin de hond overdag zo nu en dan naar hartelust kan lopen en rennen.  Binnenshuis is de hond graag dicht in de buurt van zijn eigen gezin. De Barzoi is erg op rust en comfort gesteld, en daarom hoort deze hond zeker niet thuis in een kennel.(dobrego)


     

    Ereli    en Knudde

    03-09-2007 om 15:11 geschreven door mailgroep

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Amerikaanse water spaniel (Ereli)
    Amerikaanse Water Spaniel
    jachthond - houdt van water - bestand tegen alle weerstypen
     
    LAND VAN HERKOMST : Amerika

    GESCHIEDENIS

    Als de Amerikaanse Water Spaniel zwemt, gebruikt hij zijn staart als roer. Op het land jaagt en apporteert deze jachthond in elk terrein gemakkelijk op allerlei klein wild. Hij is in het Midden-Westen van de Verenigde Staten gefokt uit de combinatie van de Ierse Water Spaniel , de Old English Water Spaniel en de Curly Coated Retriever . Het ras heeft een dichte, gekrulde vacht en een fijne neus. Amerikaanse Water Spaniels zijn actief en alert. Hoewel ze vooral als jachthond worden gebruikt, passen ze zich ook graag aan als gezelschapshond.

    IDEALE RASKENMERKEN
    Schofthoogte: reuen en teven ongeveer 36 tot 46 cm. Het gewicht bedraagt 11 tot 20 kg.  Uiterlijk: actief, evenwichtig lichaam; krachtig, stuwend gangwerk. Kleur: effen leverkleurig, bruin of chocolate. Een beetje wit op tenen en borst is toegestaan.  Hoofd: brede schedel met een middellange, stevige snuit, sterke kaken en goed van lengte; wijd geplaatste, nogal ronde, bruine tot hazelnootkleurige ogen; lange hangoren. Het voorhoofd is bedekt met kort glad haar.  Staart: dun toelopend, bevederd, middellang en gebogen als een kromzwaard. De algemene indruk is die van een middelgrote, flinke hond met een typisch Spaniel karakter.
    VACHT : gegolfd of gekruld, middellang; langer haar op keel, hals, achterkant oren en staart. De beharing is echter niet ruw en is dicht genoeg om weer en water te weerstaan.  De krachtige benen zijn lichter behaard.
    KARAKTER : een vriendelijk en typisch Spaniel karakter.  De Amerikaanse Water Spaniel is snel, intelligent, gewillig en geduldig.(dobrego)



    Ereli    en Knudde

    03-09-2007 om 15:06 geschreven door mailgroep

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Qeensland heeler (Ereli)
    Queensland Heeler
    wilde hond - kuddebewaker van rundvee - heeft veel beweging nodig - goede waakhond
     
    LAND VAN HERKOMST : Australië

    GESCHIEDENIS

    Andere benamingen voor deze hond : de Bleu Heeler, de Australian Cattle Dog, de Red Heeler, de Australian Queensland Heeler of de Australische Veedrijvershond .
    In het midden van de 19de eeuw hadden emigranten in Australië goede honden nodig om het vrij lopend vee van het land naar Sydney te drijven. De Engelse 'Smithfield'-veedrijver was niet opgewassen tegen het terrein en door zijn voortdurend geblaf sloegen de koeien op hol. Er werden allerlei kruisingshonden als veedrijver uitgeprobeerd; met weinig succes. Uiteindelijk werd er na zestig jaar van kruisen een sterke, gehoorzame en harde werker gevonden. Hij was een mengeling van
    de Dingo , de Collie , de Dalmatiner , de Bull Terriër , de Bobtail en de Kelpie . Hij werd 'Queensland Heeler' of 'Blue Heeler' gedoopt en de veedrijvers waren erg in hun sas met deze stille, vinnige maar niet al te veeleisende veedrijver.  De Queensland Heeler is zo veelzijdig dat hij niet alleen vee, maar ook paarden, geiten en zelfs eenden kundig en met veel zwier kan drijven en bewaken.  De moderne rasnaam, Australische Veedrijvershond, beschrijft zowel zijn afkomst als zijn functie. Het uiterlijk van dit ras wordt overheerst door symmetrie, kracht en inhoud.

    IDEALE RASKENMERKEN
    Schofthoogte: reuen 45,7 tot 50,8 cm en teven 43,1 tot 48,2 cm, met een gewicht van 16 tot 20,5 kg. Uiterlijk: Stoer, compact lichaam met actieve, vrije beweging. Een brede voor- als achterhand, in harmonie met het lichaam en goed gespierd. De borst is diep en gespierd.  Vacht : de bovenvacht is tamelijk kort en matig grof. De ondervacht is kort en dicht.  De vacht vormt een vossestaart en broek achter de achterbenen.  Kleur : blauw of blauwgespikkeld met of zonder zwarte, blauwe of tan aftekeningen op hoofd en benen, of roodgespikkeld met of zonder donkere aftekeningen op het hoofd. De aftekening moet symmetrisch verdeeld zijn. Het hoofd is in balans met de rest van het lichaam : brede schedel met matig lange voorsnuit; ovale, donkerbruine ogen; kleine, brede, staande oren. Staart: lang, laag aangezet, licht gebogen.
    AARD : volgens Australische veehouders zal deze hond alles eten wat hem niet als eerste op zal eten.  Het ras is iets wilder geworden door de infusie van het Dingobloed.  Hij is een echte werkhond, kent geen vrees en is vastberaden.(dobrego)

     





    Ereli    en Knudde

    03-09-2007 om 15:04 geschreven door mailgroep

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.wetterhoun (Okidoki)

    wetterhoun

    Rasgroep
    8

    Land van herkomst
    Nederland

    Uiterlijk
    Schofthoogte: 50-60 cm
    Gewicht: 20-30 kg
    Beharing: dik en krullend
    Kleur: eenkleurig kastanjebruin of zwart, of met witte vlekken

    Gedrag
    kalm, koppig en waaks

    03-09-2007 om 14:42 geschreven door mailgroep

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.wachtelhund (Okidoki)

    wachtelhund

    Rasgroep
    8

    Land van herkomst
    Duitsland

    Uiterlijk
    Schofthoogte: 45-55 cm
    Gewicht: 15-25 kg
    Beharing: lang, dicht en licht gekruld of vlak met bevedering aan de achterkant van de poten
    Kleur: eenkleurig donkerbruin of roodbruin, bruinschimmel, tweekleurig of driekleurig

    Gedrag
    aanhankelijk, moedig en actief

    03-09-2007 om 14:41 geschreven door mailgroep

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.vizsla (Okidoki)

    vizsla

    Rasgroep
    7

    Land van herkomst
    Hongarije

    Uiterlijk
    Schofthoogte: 50-65 cm
    Gewicht: 20-35 kg
    Beharing: kortharig of draadharig
    Kleur: donkergeel of roodachtig geel, met eventueel kleine witte vlekken op borst en voeten

    Gedrag
    evenwichtig, levendig en loyaal

    03-09-2007 om 14:40 geschreven door mailgroep

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (1 Stemmen)
    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Nog wat rare honden (Rainbows)
















    Rainbows

    03-09-2007 om 14:39 geschreven door mailgroep

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.sloughi (Okidoki)

    sloughi

    Rasgroep
    10

    Land van herkomst
    Marokko

    Uiterlijk
    Schofthoogte: 60-70 cm
    Gewicht: 30-35 kg
    Beharing: kort, dicht en fijn
    Kleur: zandkleurig

    Gedrag
    onafhankelijk en wantrouwend met een groot uithoudingsvermogen

    03-09-2007 om 14:37 geschreven door mailgroep

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.pumi (Okidoki)

    pumi

    Rasgroep
    1

    Land van herkomst
    Hongarije

    Uiterlijk
    Schofthoogte: 35-45 cm
    Gewicht: 8-15 kg
    Beharing: middellang en krullend
    Kleur: zwart, grijs, wit of roodbruin

    Gedrag
    zelfstandig, waaks en gehoorzaam

    03-09-2007 om 14:36 geschreven door mailgroep

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.puli (Okidoki)

    puli

    Rasgroep
    1

    Land van herkomst
    Hongarije

    Uiterlijk
    Schofthoogte: 35-45 cm
    Gewicht: 10-15 kg
    Beharing: langharig; grof dekhaar en fijn onderhaar die koorden vormen
    Kleur: zwart, grijs en wit

    Gedrag
    speels, gevoelig, intelligent en soms wat eigenwijs

    03-09-2007 om 14:35 geschreven door mailgroep

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.mudi (Okidoki)

    mudi

    Rasgroep
    1

    Land van herkomst
    Hongarije

    Uiterlijk
    Schofthoogte: 35-50 cm
    Gewicht: 8-15 kg
    Beharing: lang, dicht en golvend of krullend
    Kleur: zwart, wit of zwart-wit gevlekt

    Gedrag
    levendig, energiek en moedig

    03-09-2007 om 14:34 geschreven door mailgroep

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.lhasa apso (Okidoki)

    lhasa apso

    Rasgroep
    9

    Land van herkomst
    Tibet

    Uiterlijk
    Schofthoogte: 20-25 cm
    Gewicht: 4-7 kg
    Beharing: lang, weelderig en recht, met overvloedige haargroei op de kop
    Kleur: eenkleurig grijs, goud en zand of meerkleurig met zwart, wit en bruin

    Gedrag
    zelfverzekerd en eigenwijs, kalm en gevoelig

    03-09-2007 om 14:33 geschreven door mailgroep

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Kooikerhondje (Okidoki)

    kooikerhondje

    Rasgroep
    8

    Land van herkomst
    Nederland

    Uiterlijk
    Schofthoogte: 35-40 cm
    Gewicht: 10-15 kg
    Beharing: middellang, glad en licht golvend
    Kleur: oranje tot rode vlekken op een witte achtergrond

    Gedrag
    aanhankelijk en intelligent

    03-09-2007 om 14:32 geschreven door mailgroep

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Japanse spaniel (okidoki)

    japanse spaniel

    Rasgroep
    9

    Land van herkomst
    Japan

    Uiterlijk
    Schofthoogte: 20-28 cm
    Gewicht: 2-6 kg
    Beharing: lang, recht en zijdeachtig met weelderige bevedering op oren, hals, heupen en staart
    Kleur: wit met zwarte of rode vlekken

    Gedrag
    vrolijk, aanhankelijk en zachtaardig

    03-09-2007 om 14:31 geschreven door mailgroep

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Cesky fousek (Okidoki)

    cesky fousek

    Rasgroep
    7

    Land van herkomst
    Tsjechoslowakije

    Uiterlijk
    Schofthoogte: 55-65 cm
    Gewicht: 20-35 kg
    Beharing: bovenvacht van harde, zware haren en een zachte ondervacht
    Kleur: eenkleurig bruin, donker schimmel of bruin met aftekening op borst en poten

    Gedrag
    stoer, gehecht aan eigen baas en met een groot uithoudingsvermogen

    03-09-2007 om 14:29 geschreven door mailgroep

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Rare dieren (Martina1)


    Rare dieren
     
       









    03-09-2007 om 14:23 geschreven door mailgroep

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (1 Stemmen)
    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Mammoeten (Okidoki)

    Mammoeten

    Van Wikipedia

    Ga naar: navigatie , zoek

    Paleontologie > Paleozoölogie > lijst van Fossiele zoogdieren


    Mammoeten
    IUCN - status: Uitgestorven (c.10.000 v.Chr.)
    Mammuthus sp.
    Taxonomische indeling
    Rijk : Animalia (Dieren)
    Stam : Chordata (Chordadieren)
    Klasse : Mammalia (Zoogdieren)
    Orde : Proboscidea (Slurfdieren)
    Familie : Elephantidae (Olifanten)
    Geslacht
    Mammuthus
    Brookes, 1828
    Typesoort
    Elephas primigenius Blumenbach
    Museum Münster - foto Ed Stevenhagen
    Museum Münster - foto Ed Stevenhagen


    Mamoettanden
    Mammoetonderkaak - Museum Boerhaave
    Mammoetonderkaak - Museum Boerhaave

    Mammoeten (Mammuthus ) zijn een geslacht van uitgestorven olifantachtigen .

    Inhoud

    [ verbergen ]

    [ bewerk ] Verschillende soorten

    Er hebben verschillende soorten mammoeten bestaan. Het zijn waarschijnlijk afstammelingen van een gezamenlijke voorouder. Doordat ze verschillende leefwijzen hadden konden ze naast elkaar bestaan.

    • zuidelijke mammoet (Mammuthus meridionalis ) uit zuidelijk Europa;
    • steppenmammoet (M. trogontherii ) uit Europa
    • wolharige mammoet (M. primigenius ) uit noordelijk Europa, Azië en Noord-Amerika;
    • Sardinische Dwergmammoet, (M. lamarmorae ) uit Sardinië ( Italië )
    • keizersmammoet (M. imperator ) uit Noord-Amerika;
    • Amerikaanse mammoet (M. columbi ) uit Noord- en Midden-Amerika

    De wolharige mammoet is van deze soorten waarschijnlijk de bekendste. Hij leefde ongeveer vanaf 600.000 jaar geleden, in het Pleistoceen . Hij had een dikke vacht waarvan de haren soms tot aan de grond reikten. De oren waren klein (30 centimeter) en ook bedekt met haren ter bescherming tegen de kou. Van de andere mammoetsoorten was alleen de steppenmammoet dik behaard, de andere soorten leefden in veel warmere gebieden en waren dan ook vrijwel onbehaard, net als de huidige olifanten. Het lijkt er ook op dat de wolharige mammoet een kortere levensduur had, ze werden hooguit 35 jaar. De huidige olifant haalt makkelijk 50 jaar.

    Vaak wordt gedacht dat mammoeten immens groot waren, en 'mammoet' is in onze taal een aanduiding voor 'gigantisch' geworden, bijvoorbeeld in ' mammoettanker ' of ' mammoetwet '. Dit geldt zeker voor de grootste soorten, de keizersmammoet en de Amerikaanse mammoet van Noord Amerika, maar de andere mammoeten waren niet groter dan de hedendaagse Aziatische olifant . Wel hadden ze gigantische slagtanden, bij stieren konden die wel 4 meter lang zijn.

    [ bewerk ] Evolutie

    Volgens de nieuwste inzichten zouden de mammoeten zich ongeveer 4,8 miljoen jaar geleden hebben afgesplitst van de voorouders van de Aziatische olifant, terwijl hun gemeenschappelijke voorouder zich ongeveer 7,3 miljoen jaar geleden heeft afgesplitst van de gemeenschappelijke voorouder met de Afrikaanse olifant. Dat betekent dus dat er in feite een nauwere verwantschap bestaat tussen de mammoet en de Aziatische olifant dan tussen de Afrikaanse en de Aziatische olifant.

    De Latijnse naam "Mammut" wordt gegeven aan een andere familie van uitgestorven olifantachtigen, de mastodonten . Deze familie heeft zich al bijna 30 miljoen jaar geleden afgesplitst van die van de huidige olifanten en de mammoeten. De mastodont is dus niet bijzonder nauw verwant aan de mammoet.

    [ bewerk ] Ontdekking en naam

    Al eeuwenlang werd er in Noord-Europa, Rusland en Siberië fossiel ivoor gevonden. In de 18e en 19e eeuw ontdekten Russische onderzoekers in Siberië diverse tamelijk goed bewaarde ingevroren lichamen in de permafrost . Een buitengewoon volledig lichaam werd in 1901 gevonden aan de oevers van de rivier Berezovka . De Jakoeten (een Mongools, Turks-sprekend volk) waren al eeuwenlang bekend met dergelijke resten en hadden daaraan de naam "mamont" gegeven, hetgeen "aardworm" betekent in hun taal. Zij dachten namelijk dat de in de grond gevonden overblijfselen afkomstig waren van een reusachtige aardworm. In het Russisch heet het dier nog altijd "mamont". Via Franse publicaties raakte, door een spelfout, echter in West-Europa de vorm "mammouth" verspreid.

    [ bewerk ] Leefgebied

    Omdat tijdens de ijstijden veel van het water in landijskappen was vastgelegd, waren veel randzeeën drooggevallen. Daardoor kon de wolharige mammoet zich verspreiden over grote delen van de wereld. De mammoeten hadden als woongebied toendra - en permafrostgebieden van noordelijk Europa , Azië en Noord-Amerika .

    Net als bij vele andere bewoners van deze streken het geval was, zoals de wolharige neushoorn , was het lichaam bedekt met een dichte en isolerende laag haar om het te beschermen tegen het koude klimaat. Het leefgebied was overigens volgens recentere inzichten wel koud maar niet zo koud dat er geen gras kon groeien, waarvan een mammoet naar schatting 180 kilo per dag nodig had. Ze hadden sterke kiezen om de taaie, harde grassen op de steppen te kunnen vermalen.

    [ bewerk ] Uitgestorven

    De mammoet stierf waarschijnlijk vlak na het einde van de laatste ijstijd uit, zo'n 12.000 jaar geleden. Er bestaan sterke vermoedens dat bejaging door de mens hier een groot aandeel in had. Of dit inderdaad de oorzaak was of bijvoorbeeld de klimaatsverandering aan het eind van de ijstijd is nog onderwerp van een hevige wetenschappelijke controverse. Nieuwe wetenschappelijke vondsten tonen aan dat de explosie van een komeet de klimaatsverandering heeft veroorzaakt en daarmee ook het uitsterven van de mammoet. In de Siberische permafrost zijn nog aanzienlijke aantallen ingevroren mammoeten te vinden die voldoende goed geconserveerd zijn om een heleboel over de dieren te weten te komen, zelfs wat voor kleur haar ze hadden en hoe ze roken (als hedendaagse olifanten).

    [ bewerk ] Bijzondere vondsten

    In 1993 rapporteerden Russische wetenschappers dat ze resten van mammoeten hadden gevonden op Wrangel-eiland , 200 km uit de Siberische kust, die gedateerd werden op 3700 jaar geleden (dus pas 1700 jaar voor Christus ).

    De mammoet zou dus 6000 jaar later zijn uitgestorven dan tot nu toe aangenomen. Deze vondst geeft steun aan de hypothese dat de mammoet is uitgestorven als gevolg van bejaging door de mens.

    De op Wrangel gevonden mammoeten leken erg klein; hoewel aanvankelijk werd gerept van 'dwergmammoeten' lijkt het er nu op dat het om vrouwtjesmammoeten gaat die, net als hedendaagse olifanten, na hun eerste dracht niet meer groeiden en beduidend kleiner bleven dan mannetjes. Overigens zijn van vele, ook hedendaagse, andere diersoorten kleinere ondersoorten bekend die op geïsoleerde eilanden leven.

    Eind 2002 werd in de Siberische provincie Jakoetië de zogenoemde Yukagir-mammoet gevonden, een wolharige mammoet van 18.000 jaar oud. Eerder waren er al ongeveer een dozijn mammoeten gevonden in Siberië en Alaska , maar dit was een zeer goed bewaard gebleven exemplaar. Zo was de kop (op de slurf na) vrijwel intact. Ook trof men een complete poot en een maag met goed geconserveerde inhoud aan. In mei 2007 werd in het noorden van Siberië een babymammoet van 10.000 jaar oud ontdekt. Deze was zeer goed bewaard gebleven, zelfs de ogen waren nog intact. Er ontbrak alleen een klein stukje van de staart.

    [ bewerk ] Nederland mammoetland

    Mammoet in Barcelona
    Mammoet in Barcelona

    De grootste mammoetverzameling (7500 botten) ter wereld ligt in het Naturalis -museum te Leiden . Dat is te danken aan het onder water komen te staan van de Noordzee en de daarin gelegen Doggersbank .

    Wat tegenwoordig de Noordzee is, was tijdens de laatste ijstijd een boven de zeespiegel liggende vlakte. Doordat veel water was vastgelegd in immense land ijskappen lag de zeespiegel zo'n 150 meter lager dan tegenwoordig.

    Door het smelten van het ijs kwam deze vlakte uiteindelijk vrij snel onder water te staan. Het merendeel van de Zuidelijke Noordzee heeft tegenwoordig een diepte van 40 tot 70 meter. Maar midden in de Noordzee ligt een groot gebied, de Doggersbank, dat hoger ligt dan zijn omgeving en nu zo'n 40 meter onder de zeespiegel ligt.

    Door de rijzende zeespiegel was de Doggersbank gedurende een bepaalde periode een eiland. Door de verdere stijging van het water zal dit eiland in kleinere eilanden uiteengevallen zijn die uiteindelijk allemaal onder water verdwenen. Doordat het leefgebied steeds meer gefragmenteerd raakte konden steeds minder dieren, waaronder de mammoet, hier leven. Bij het onder water raken van de laatste eilanden verdween ook het laatste restant van de nog aanwezige landfauna. Het is onwaarschijnlijk dat de verdrinking van de eilanden een dramatische ontwikkeling voor de aanwezige fauna betekende. De eilanden waren op het laatst te klein om veel dieren te herbergen maar daarnaast was ook de flora door de sterke opwarming en de toename van de neerslag drastisch aan het veranderen: de steppe-achtige vegetatie was plaats aan het maken voor een meer beboste omgeving. Voor mammoeten is dat niet een geschikte leefomgeving geweest en het is dan ook waarschijnlijk dat bij deze vegetatieverandering de eventueel nog aanwezige mammoeten de eilanden verlaten hebben. Zoals alle olifanten zullen ook mammoeten uitstekende zwemmers geweest zijn (hoewel hun vacht daarbij mogelijk niet in hun voordeel geweest zal zijn) en de laatste dieren zullen lang voor het verdrinken van de eilanden al weggetrokken zijn.

    Vissers die hun sleepnetten boven, of in de buurt van, de Doggersbank uitgooien halen regelmatig botten naar boven. Een groot deel daarvan is voor onderzoek aan Naturalis afgedragen. Het feit dat soms grote concentraties van botten worden aangetroffen kan verklaard worden uit het samenspoelen van grof materiaal in (relatieve) laagtes door de golfwerking van de zee. De omgeving van de Doggersbank heeft lang binnen het bereik van de normale golfwerking van de zee gelegen en ligt mogelijk nu nog binnen het bereik van stormgolven. Doordat andere delen van de Noordzee lager waren, kwamen deze gebieden sneller buiten het bereik van de golfwerking waardoor deze concentratie niet kon optreden. Het feit dat van de Doggersbank (en andere banken) veel fossiele botten worden opgevist, betekent dus niet automatisch dat hier meer dieren geleefd zullen hebben (maar het is niet uit te sluiten).

    Een aantal Nederlandse onderzoekers speelt een prominente rol in mammoetonderzoek en expedities.


    Voor woordenboekinformatie, zie de pagina mammoet op WikiWoordenboek .

    03-09-2007 om 14:20 geschreven door mailgroep

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Afgodslang (Okidoki)

    Afgodslang

    Van Wikipedia

    Ga naar: navigatie , zoek

    De afgodslang (Boa constrictor ) is een tot 3 meter lange wurgslang uit de familie boa's ( Boidae ). Het is een van de weinige reptielensoorten waarvan de wetenschappelijke naam Boa constrictor algemeen bekend is en ook wel als 'Nederlandse' naam wordt gebruikt. Door de inheemse bevolking wordt hij aanbeden en geëerd bij de Inca 's als een van de drie heilige dieren als de Amaru ( quechua -benaming), vandaar de naam afgodslang .

    Inhoud

    [ verbergen ]

    [ bewerk ] Voorkomen en habitat

    De afgodslang komt voor in een waslijst aan landen in een groot gedeelte van Zuid- en Midden-Amerika ; Argentinië , Belize , Bolivia , Brazilië , Colombia , Costa Rica , Dominica , Ecuador , El Salvador , Frans-Guyana , Guatemala , Guyana , Honduras , Mexico , Nicaragua , Panama , Paraguay , Peru , Saint Lucia , Suriname , Trinidad en Tobago en Venezuela . Vanwege het enorme verspreidingsgebied zijn er vele ondersoorten, ongeveer tien, die allemaal in iets afwijkende leefomgevingen leven. De meeste exemplaren leven in vochtige en warme tropische regenwouden, sommige ondersoorten in wat drogere omstandigheden op de eilanden. De afgodslang is een goede klimmer die een groot deel van zijn leven in een boom doorbrengt, loerend op prooien of in rust.

    [ bewerk ] Beschrijving

    De afgodslang heeft een lang en dun lichaam, dat echter erg massief is vanwege de vele spieren. De slang kan meer dan 25 kilo wegen en ondanks de grote lenigheid is het dier niet erg snel. Vanwege het grote verspreidingsgebied is er een een groot aantal kleurvarietieten ontstaan die echter niet altijd samenhangen met een ondersoort. Sommige ondersoorten kennen wel vijf verschillende kleurschakelingen, met kleuren als rood, geel, groen, wit, bruin en zwart. De bekendste is de roodstaartboa of tapijtslang (B. c. constrictor ), die een lichtbruine kleur heeft met een duidelijk donkerbruine tot rode staartpunt. Deze ondersoort treft men onder andere in Suriname aan.

    [ bewerk ] Voedsel

    De afgodslang leeft vooral van ratten en andere knaagdieren en is daarom een nuttige 'huisgenoot'. De slang schuwt de mens niet en komt regelmatig voor in de bewoonde wereld vanwege de ratten die op huizen afkomen. Naast knaagdieren worden ook wel andere zoogdieren, vogels en andere reptielen gegeten als hagedissen en kleine krokodilachtigen . Een bekende houder van de afgodslang was de worstelaar Jake "the Snake" Roberts, die na zijn overwinning de slang op zijn tegenstander gooide. Vele worstelaars waren bang voor de slang, alhoewel dit soms gespeeld was. zie ook professioneel worstelen . Ook op scholen worden wel Boa Constrictor's gehouden in het biologie-lokaal.

    [ bewerk ] Levenswijze

    Boa's zijn eierlevendbarend , er worden wel eieren geproduceerd maar die ontwikkelen zich inwendig. Het duurt vier tot acht maanden eer de jongen geboren worden, dat kunnen er per keer meer dan zestig zijn. De slang is na 3 tot 5 jaar geslachtsrijp, en kan in gevangenschap meer dan 25 jaar oud worden.

    Wikimedia Commons

    03-09-2007 om 14:17 geschreven door mailgroep

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Axolotl (Okidoki)

    Axolotl

    Van Wikipedia

    Ga naar: navigatie , zoek

    De axolotl (Ambystoma mexicanum ), in de volksmond ook wel Mexicaanse wandelvis (letterlijk uit het Engels), is mits volledig ontwikkeld een landbewonende molsalamander, maar de meeste wilde exemplaren blijven aquatiel . De naam axolotl komt uit het Azteekse Nahuatl .

    Inhoud

    [ verbergen ]

    [ bewerk ] Beschrijving

    De axolotl valt op door zijn aparte voorkomen en zijn verschijnselen van neotenie , hij blijft namelijk in zijn larvale stadium, zelfs wanneer het dier seksueel rijp en dus volwassen is. Hij ondergaat in de natuur geen verdere metamorfose.

    Een volgroeide axolotl (18 tot 24 maanden) heeft een lengte variërend van 150 tot 450 mm, hoewel een grootte rond 230 mm het meest voorkomt en ze zelden groter worden dan 300 mm. Ze hebben typerende varenvormige kieuwstructuren die niet bedekt zijn (zoals de kieuwen van vissen en jonge kikkervisjes ; axolotls ademen door de huid en hebben ook longen. De kleur varieert van albino of wit, via grijs en bruin tot zwart. Wilde axolotls zijn zelden wit, maar de mutante witte vorm met donkere ogen die vaak voorkomt in laboratoria en dierenwinkels werd geschapen in een Amerikaans lab in de jaren 1950 .

    [ bewerk ] Ontdekking

    De eerste levende axolotls werden in 1863 vanuit Mexico naar Parijs gebracht. Het betrof drieëndertig donkergekleurde exemplaren en één albino . Zij bleken zich snel aan te passen en plantten zich zelfs voort.
    Vanuit Parijs werden zowel eieren als volwassen axolotls verstuurd over de hele wereld. Nog steeds is de axolotl de meest bestudeerde amfibie. In Parijs werden de axolotls bestudeerd in een herpetologisch onderzoekscentrum voor reptielen en amfibieën door Duméril .
    Cuvier had al voor 1863 dode exemplaren bestudeerd. De overeenkomst met larven van onze gewone salamanders was hem opgevallen en hij meende dat axolotls larven moesten zijn van een grote, onbekende salamander. Toen men zag dat de later bestudeerde, levende axolotls zich in het 'larvale stadium' gingen voortplanten, moest men deze gedachte wel opgeven.

    De in de Balkan levende olm (Proteus anguinus ) en de Noord-Amerikaanse sirenen (Fam. Sirenidae) houden ook de jeugdkenmerken in het volwassen stadium, wat neoteen wordt genoemd. Daarom rekende men deze vroeger samen met de axolotl tot een aparte groep, de Perennebranchiata, dat zijn dieren met blijvende kieuwen. Zij werden beschouwd als een overgang van de kieuwdragende vissen naar de, via longen ademende, salamanders.
    Thomas Hunt Morgan leefde van 1866 tot 1945. Hij deed genetisch onderzoek, dat is onderzoek naar het doorgeven van eigenschappen van ouders op kinderen van levende wezens en ook van planten.
    Hij ontving de Nobelprijs in 1933 voor zijn onderzoek waar onder andere axolotls bij betrokken waren. De bioloog Jean Rostand deed in Parijs tot in 1967 ook onderzoek waarbij hij axolotls gebruikte.

    [ bewerk ] Algemeen

    De axolotl kwam oorspronkelijk voor in het Xochimilcomeer en het Chalcomeer in Midden- Mexico , ze leven ook in "axalapascos", vulkanische kraters gevuld met water. De axolotl is een vleeseter, hij jaagt op kleine prooidiertjes zoals insecten en kleine vissen, die hij in zijn geheel doorslikt. De wilde populaties zijn sterk bedreigd geraakt door de groei van Mexico-stad . De axolotl wordt op dit moment door CITES als een bedreigde diersoort beschouwd. In het Spaans heet hij ajolote . De axolotl is verwant aan de tijgersalamander (Ambystoma tigrinum ), en wordt soms ook wel als een ondersoort van de tijgersalamander beschouwd in plaats van een aparte soort. Axolotls kunnen een metamorfose ondergaan, hoewel ze dit slechts zelden doen. Door heel langzaam het waterniveau te reduceren treedt heel soms de metamorfose op; door het geven van het schildklierhormoon thyroxine kan men de metamorfose betrouwbaarder in gang zetten. In de gemetamorfoseerde vorm lijkt het dier op de Ambystoma mavortium , die verwant is aan de tijgersalamander.

    [ bewerk ] Toepassingen

    Eitjes van de axolotl.
    Eitjes van de axolotl.

    De axolotl wordt gebruikt in laboratoriumonderzoek en grote aantallen worden in gevangenschap gekweekt. Het meest opmerkelijke aan de axolotl is zijn mogelijkheid tot regeneratie : de axolotl herstelt zich zonder littekenweefsel te vormen. Hij kan zelfs vernielde ledematen herstellen en in sommige gevallen nog belangrijkere structuren. Er is ook beschreven dat zelfs de minder vitale delen van hun hersenen volledig kunnen herstellen. Nog een interessant gebied voor het onderzoek zijn de grote en robuuste embryo's die hierdoor, in combinatie met de doorzichtige eischaal, makkelijk zijn te bestuderen. Een andere amfibieënsoort die hiervoor veel wordt gebruikt is de klauwkikker .

    [ bewerk ] De Axolotl in de literatuur

    De Argentijnse schrijver Julio Cortázar (1914-1984) schreef een surrealistisch verhaal over de axolotl. Hierin vereenzelvigt de ik-figuur zich dermate met het dier, dat hun beider identiteit vervaagt en door elkaar lijkt te zijn overgenomen. Het verhaal is afkomstig uit de verhalenbundel Final del Juego (Einde van het spel) uit 1956 en werd opgenomen in de Nederlandstalige verzamelbundel Brief aan een meisje in Parijs, vertaald door J.A. van Praag (Meulenhoff, 1969).

    [ bewerk ] Externe link

    • Axolotls : een pagina met interessante beelden en meer informatie (Engelstalig).
    Wikimedia Commons Meer afbeeldingen die bij dit onderwerp horen zijn te vinden op de pagina Ambystoma mexicanum op Wikimedia Commons .

    03-09-2007 om 14:15 geschreven door mailgroep

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Aardbeikikker (Okidoki)

    Aardbeikikker

    Van Wikipedia

    Ga naar: navigatie , zoek

    De aardbeikikker (Oophaga pumilio ) is een kleine giftige kikker uit de familie pijlgifkikkers (Dendrobatidae). De soort behoorde lange tijd tot het geslacht Dendrobates .

    Inhoud

    [ verbergen ]

    [ bewerk ] Beschrijving

    Deze soort is meestal makkelijk te herkennen aan de rode bovenzijde die ongeveer tweederde uitmaakt en de donkerblauwe onderzijde. Ook wordt het lichaam niet langer dan 3 centimeter en daaraan is de wetenschappelijke soortnaam aan te danken, want pumilus betekent dwerg. Lang niet alle exemplaren hebben echter de roodblauwe kleurencombinatie; geheel blauwe, gele en groene kleuren komen ook voor, soms in combinatie met zwarte vlekken of strepen. Ook zijn er andere soorten die sterk verward kunnen worden met de aardbeikikker, waardoor determinatie soms alleen met behulp van DNA-analyse plaats kan vinden. Over sommige ondersoorten is dan ook wel eens discussie.

    [ bewerk ] Levenswijze

    Zoals alle Dendrobates -soorten bestaat het voedsel uit kleine diertjes zoals mieren, kevertjes, luizen en mijten. Het gif dat in de prooien zit wordt door de kikkers 'hergebruikt', en naar de huid getransporteerd waar ze het voor de eigen verdediging gebruiken. De aardbeikikker komt voor in Nicaragua , Panama en de meeste eilanden voor de kust zoals Costa Rica . De meeste kikkertjes halen de 2 cm niet, soms worden ze tot 2,5 centimeter, maar ook de lengte is afhankelijk van de populatie. Het biotoop bestaat uit dichtbegroeide regenwouden waar het erg warm en vochtig is. De kikker houdt van brede boomtakken met vele bromelia 's die nodig zijn voor de voortplanting.....

    [ bewerk ] Voortplanting

    De voortplanting van deze soort is erg bijzonder; nadat een koppeltje elkaar na een kort paringsritueel gevonden heeft, wordt er naar eierafzetplaatsen gezocht, waarna er eitjes worden gelegd op een tak tussen de bladeren of mos die door de mannetjes bewaakt en verzorgd worden. Nadat de kikkervisjes zijn uitgekomen, nemen de vrouwtjes ze op de rug en brengen ze naar een ander water, meestal in ruimtes in planten, zoals de kelkvormige bromeliasoorten of bladoksels. Omdat er in dit soort watertjes geen voedsel is, hebben sommige soorten pijlgifkikkers een bijzondere manier gevonden om de larven te voeden; het vrouwtje legt zogenaamde voedseleitjes , onbevruchte eitjes die enkel dienen om de jongen groot te brengen.

    In juli 2005 slaagde de Zoo van Antwerpen erin om aardbeikikkers zich in gevangenschap te laten voortplanten, iets wat voorheen nog niet was gelukt.

    [ bewerk ] Externe link

    03-09-2007 om 14:14 geschreven door mailgroep

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (2 Stemmen)
    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Cartoons (Ereli)
    cartoons
     
       
















    Ereli    en Knudde

    03-09-2007 om 14:04 geschreven door mailgroep

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Savannah (Ienie)
    dit is gewoon een heerlijk kattebeest.....en bijna niemand kent het nog
    http://www.savannahcat.nl/Savannah/Savannah.html

    groetjes van ienie

    03-09-2007 om 13:45 geschreven door mailgroep

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Aidi (Ereli)
    Aidi
     
    heeft veel beweging nodig - kuddedrijver - speurhond - goede waakhond




    LAND VAN HERKOMST : Marokko

    GESCHIEDENIS
    Andere benamingen : de Chien de l'Atlas, de Algerijnse Herdershond, de Atlas Sheepdog, de Kabyle Dog.  De Aidi werd oorspronkelijk gefokt om de Nomaden van Noord-Afrika en hun eigendommen te bewaken.  Pas later werd hij in Marokko ingezet als bewaker van kuddes schapen en geiten.  Het ras bestaat uit zeer veelzijdige honden, die zeer bekwaam zijn in hun werk.  Omdat hij een goede neus heeft werd hij ook gebruikt als jachthond.  De Aidi wordt vaak gekoppeld aan een renhond, zoals de Sloughi , waarbij de Aidi het wild opspoort en de Sloughi het achtervolgt en pakt.  De Aidi is kleiner dan en heeft een minder dominerende aard dan de meeste andere kuddebewakers.  Hij is een goede waakhond en gezelschapshond.

    IDEALE RASKENMERKEN
    Schofthoogte : voor reuen en teven 52 tot 62 cm, met een gewicht van om en bij de 25 à 30 kg.  Hoofd : en berenhoofd, droog,  in goede verhouding met de rest van het lichaam.  Brede, afgeplatte schedel. Onduidelijke stop.  Kegelvormige snuit.  Bruine of zwarte snuit, in harmonie met de kleur.  Stevige kaken.  Aangesloten, zwarte of bruine lippen. Oren : van gemiddelde grootte met afgeronde uiteinden, half afhangend gedragen.  Ogen : van gemiddelde grootte, vrij donker.  Enigszins schuine, goed gepigmenteerde oogleden. Lichaam : krachtig.  Gespierde hals zonder keelhuid.  Brede, zeer diepe borstkas.  Brede, gespierde rug.  Licht gewelfde ribben.  Stevige, gebogen lendenen.  Opgetrokken buik. Ledematen : stevig, licht gespierd.  De voeten zijn iets rond.  Sterke nagels in de kleur van de vacht. Staart : lang tot aan de spronggewichten, laag gedragen, sabelvormig als de hond in rust is.  Weelderig behaard (pluim). Vacht : zeer dik, halflang (6 cm), behalve op de kop en de oren waar het fijner en korter is.  De kraag is voornamelijk bij de reuen ontwikkeld. De vacht is weersbestendig en vraagt een regelmatige borstelbeurt.  Kleur : veel variatie, maar men verkiest wit boven alle andere kleuren. Verder :  zandkleur, fauve, rossig, gestroomd, wit en zwart, wit en fauve, min of meer charbonné, driekleurig, enzovoort. 
    AARD : in vroegere jaren was de Aidi alleen maar een werkhond.  Hij beschermde de kudde of de mens, of joeg op wild.  De laatste jaren heeft hij meer en meer de weg naar de huizen van de mens gevonden.  De Aidi kan zich aanpassen aan het stadsleven, mits hij voldoende uitdagingen heeft om zijn energieke aard uit te leven.  Het is een rustieke, enorm sterke en beweeglijke hond.  Hij is waakzaam en steeds tot actie bereid. Hij is moedig en staat klaar om zijn baas en zijn huisgenoten te beschermen tegen roofdieren en vreemden.(dobrego)


    Ereli  en Knudde


    03-09-2007 om 13:35 geschreven door mailgroep

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    >> Reageer (1)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Elandhond (Ereli)
    Elandhond
    groot wild jager ( op eland ) - gezinshond - heeft veel beweging nodig - goede waakhond
     

    LAND VAN HERKOMST : Noorwegen
    VARIANTEN : Grijs en Zwart

    GESCHIEDENIS
    Deze eeuwenoude jachthond voelt zich thuis in het Noorse winterse klimaat, op moeilijk terrein en is opgewassen tegen geduchte tegenstanders. Hij is veelzijdig, maar vooral specialist op het gebied van de eland. Door de Vikingen werd hij enorm gewaardeerd; soms werd hij met zijn baas begraven. In 1877 verscheen hij voor het eerst op de tentoonstelling, georganiseerd door de Noorse jagersvereniging.  Aan de Elandhond is door de eeuwen heen weinig veranderd. Vooral zijn uithoudingsvermogen en snelheid vallen op. Ook is hij intelligent in het uitwerken van sporen en in het contact houden met de jager. Het was zijn taak om de eland ( bij voorkeur het mannetje ) op te sporen en in bedwang te houden, tot zijn baas hem onder schot kon nemen.  Hij deed dit op allerlei manieren, zoals door het dier te hinderen en het op te houden, waardoor de eland aan de plaats gebonden bleef en waardoor bij het dier tevens de aandacht voor de jager werd afgeleid.  In Noordelijke landen wordt nog steeds met dit type hond gejaagd. Ze zijn voor alles trouw, betrouwbaar en zelfverzekerd. Als huishonden zijn ze vriendelijk en meegaand.

    IDEALE RASKENMERKEN

    Schofthoogte: reuen ongeveer 52 cm en teven ongeveer 47 cm. Uiterlijk: gedrongen, compact lichaam; veerkrachtig, lenig gangwerk. Vacht : hard, dik, overvloedig, weerbestendig; korter op hoofd, oren, voorbenen, langer op hals achterhand en staart. Kleur : grijs met zwarte haarpunten; witte vacht is sinds 1993 ook erkend. Hoofd: brede, licht gewelfde schedel, gaat langzaam over in vierkante snuit; ovale, niet erg grote donkerbruine ogen; kleine, staande oren. Staart: dicht over de rug gekruld, hoog aangezet.
    AARD :   de Elandhond is schrander, oplettend, waakzaam, onafhankelijk, vriendelijk en betrouwbaar met kinderen.  Wel is het een hond die een goede discipline vereist !
    ACTIVITEIT : de Elandhond heeft veel lichaamsbeweging nodig. Het ras is graag buiten en is door zijn energie niet geschikt voor mensen die hem onvoldoende beweging kunnen geven.

    De zwarte Noorse Elandhond

     

    Er bestaat ook een Zwarte Noorse Elandhond , die vanzelfsprekend zwart is, maar ook een iets ander type heeft. Qua schofthoogte zijn ze iets kleiner ( de reu : 45 cm en de teef iets minder ).  Ze zijn nauw verwant, net als trouwens andere jachthonden van het Keeshondentype. In België en Nederland worden de Elandhond en aanverwanten tot de Keesachtigen gerekend en niet tot de Hounds. Ook Zweden kent een Elandhond. Verdere verwanten zijn de Finse Spitz , de Karelische Berenhond en de Russische Jachtlaiki.(dobrego) 






    Ereli  en Knudde

    03-09-2007 om 13:34 geschreven door mailgroep

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Eurasier (Ereli)
    Eurasiër
    ideale gezelschapshond en huishond - bestand tegen alle weerstypen - poolhond
     
    LAND VAN HERKOMST : Duitsland

    GESCHIEDENIS
    De Eurasiër heette oorspronkelijk de Wolf-Chow en behoort tot de rassengroep van de Aziatische Keeshonden en soortgelijken.  De Eurasiër heeft zijn oorsprong in Duitsland en werd speciaal gefokt als 'ideale hond'. Het ras werd gefokt uit de Chow-Chow , de Samojeed en de Grote Grijze Keeshond . In de jaren 50 van de vorige eeuw, had een familie in Duitsland ( Julius Wipfel uit Bergstrass in Weinheim ) een zwarte ( poolachtige ) hond die erg lief was voor eigen mensen, maar nogal wild van karakter. Na de dood van deze hond werd een Grijze Keeshond aangeschaft die weliswaar gemakkelijker in omgang bleek, maar minder oorspronkelijk was dan de vorige hond. Hierdoor ontstond het plan om een hond te fokken die beide eigenschappen in zich zou verenigen. Er werd vervolgens gefokt met Chow Chows en een Grijze Keeshond. De nakomelingen uit deze kruisingen werden Wolf-Chow genoemd, hetgeen stuitte op bezwaren van de Duitse Chow Club. Uiteindelijk werd nog de Samojeed ingekruist in 1972, om te komen tot het ideale ras. De naam veranderde van Wolf-Chow in Eurasiër, naar de landen ( Europa en Azië ) die hebben bijgedragen aan de totstandkoming van dit ras. Het ras werd destijds aangeprezen als de ideale huishond en was zeer populair in Duitsland.

    IDEALE RASKENMERKEN
    De Eurasiër is een Middelgrote Keesachtige hond. Het lichaam is langer dan vierkant, met middelzwaar bone. De rug is recht en sterk en loopt over in een lang en breed kruis. Matig gewelfde ribben. Matig diepe borst met diepe onderborst. Buik is iets opgetrokken. De benen zijn recht, sterk en middelmatig lang. De hals is matig gespierd en zonder keelhuid.  Kleur : rood tot vaal, wolfsgrauw, zwart en zwart met aftekeningen ( grijsbruin boven de ogen, aan de onderzijde van de benen en aan de broek en staart ).  Alleen de exemplaren die effen gekleurd zijn, zijn bij de FCI geregistreerd.  Hoofd en schedel : het hoofd neigt naar het wolventype. Van boven gezien wigvormig, met spits staand oor. Vlakke schedel met voorhoofdsgroef. Rechte neusrug met weinig stop. Donkere ogen, niet te diep liggend en amandelvormig. Oren zijn middelgroot en staan rechtop. Gesloten lippen. Schaargebit.  Staart : in rust afhangend en tot aan het spronggewricht gedragen. In actie opgerold of zijdelings over de rug gedragen.  Voeten : grote voeten met stevige voetzolen. Gewelfde tenen. Vacht : over het gehele lichaam dicht onderhaar ( de wol ) en middellang, los aanliggende grannen ( bovenhaar ). Het gezicht, oren en onderstuk van de benen zijn korter behaard. De beharing op de halspartij is maar iets langer dan die op het lichaam en vormt geen manen. De vacht vraagt een regelmatige borstelbeurt. Schofthoogte : voor reuen van 52 tot 60 cm en voor teven 48 tot 56 cm.  Het gewicht bedraagt voor reuen 23 tot 32 kg en voor teven 18 tot 26 kg.
    AARD : de Eurasiër is erg naar de mens en diens affectie georiënteerd.  Hij is sterk verbonden met zijn baas en past zich gemakkelijk aan.  Hij is makkelijk te trainen, leergierig en vredelievend. Hij heeft een zeer goedaardig, rustig en evenwichtig karakter.  Hij maakt minder lawaai dan de Keeshond, maar is toch een degelijke waakhond.    Hij is lief met kinderen.  Hoewel hij gereserveerd is ten opzichte van onbekenden, zal hij hen nooit aanvallen.
    ACTIVITEIT :
    de Eurasiër heeft behoefte aan gezelschap en is dan ook ongeschikt als kennelhond.  Als deze hond binnenshuis leeft, moet hij wel dagelijks grote wandelingen maken.  De Eurasiër heeft een hekel aan alleen gelaten worden of vastgemaakt te worden aan een ketting.
    OPVOEDING : eigenaars weten dat je bij deze hond discipline niet willekeurig moet toepassen.  De Eurasiër voed je op met een zachte en rustige, maar toch consequente hand.(dobrego)




    Ereli  en Knudde

    03-09-2007 om 13:32 geschreven door mailgroep

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Faraohond (Ereli)
    Faraohond
    klein wild jager - zichthond en speurhond - eenvoudig vachtonderhoud - ideale gezelschapshond
     

    LAND VAN HERKOMST : Malta

    GESCHIEDENIS
    Ook honden kunnen blozen. De neus en oren van de Faraohond ( of Pharaoh Hound , Kelb-tal Fenek )  worden donkerrose als hij zich opwindt. Zijn expressieve gezicht met oosterse uitdrukking bevestigen de band met het oude Egypte. Het is misschien de oudste, maar zeker en vast de meest vereerde hond uit de geschiedenis.  Zijn voorouders gaan terug tot zo'n 3000 jaar voor Christus.  Veel van het type en zijn mogelijkheden van deze honden uit de oudheid wordt onthuld wanneer men de vroege schilderijen en hiërogliefen bekijkt.  Hij lijkt weggelopen uit een afbeelding  in een Egyptische graftombe. In werkelijkheid is het een ras dat is gefokt uit Windhonden die op Malta en de eilanden in de buurt leven, en die mogelijk verwant zijn aan prehistorische windhonden uit Noord-Afrika. Waarschijnlijk is de Faraohond nauw verwant met
    de Podenco Ibicenco en de Cirneco dell'Etna .  De Faraohond is dus een zeer oorspronkelijke Windhond. Als huishond is hij alert, intelligent, vriendelijk, zelfs lief. Hij houdt van aandacht, kinderen en spelen, maar is ook graag op pad.

    IDEALE RASKENMERKEN

    Schofthoogte: reuen 56 cm (ideaal), teven 53 cm. Uiterlijk: slank, gebeeldhouwd lichaam; vrij, moeiteloos gangwerk. Vacht : kort, dicht, vlak aanliggend, glanzend. Kleur : roodbruin, iets wit op borst, voeten (niet op de tenen) en staartpunt toegestaan, maar veel wit of wit op de buik, of boven de voeten is ongewenst. Hoofd: lange, droge, goed belijnde schedel met lange snuit; ovale, amberkleurige ogen; grote staande oren. Staart: lang en uitlopend in een punt.
    AARD : voorzien van zowel snelheid als kracht, speur- als gezichtsvermogen, is de Faraohond een veelzijdige jager.  Dit ras joeg vooral op konijnen, zowel op reuk als op gezicht.  Omdat hij al jaren met de mens heeft samengeleefd, is de hond van nature een gezelschapshond geworden.  Hij is vrolijk, intelligent, lief voor kinderen maar wantrouwend tegenover vreemden.
    ACTIVITEIT : deze hond heeft zeer veel lichaamsbeweging nodig.(dobrego)



    Ereli  en Knudde

    03-09-2007 om 13:31 geschreven door mailgroep

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen. American Blue Gascon Hound (Ereli)
       



      American Blue Gascon Hound
     
    groot wildjager - eenvoudig vachtonderhoud - speurhond- goede waakhond
           
     
    LAND VAN  HERKOMST : Amerika / Frankrijk

    GESCHIEDENIS
    De
    Gas cogne hounds van Frankrijk - zeer groot, goede stem en een koude speurneus - verzamelden ontelbare jagers als fans. Deze jagers, die de voorkeur gaven aan de blauw-getekende hounds van het Old Line geslacht; hebben met deze traditie gebroken om de Big n' Blue (want zo wordt hij ook genoemd) te ondersteunen. 'Bluetick Bill' Harshman is verantwoordelijk voor de bijnaam van dit ras. De uitmuntende beheersing bij deze hond van het koude spoor werd vooral gebruikt bij het jagen op groot wild, van vos tot bergleeuw en ieder ander noodlottig schepsel daar tussenin.

    IDEALE RASKENMERKEN
    Dit is een extreem zware, hound-achtige hond, met een zware stem. De Big 'n Blue wordt tot zo'n 81 cm groot en weegt ongeveer een vijftig kg. Het ras is zwaar getekend; de bontkleuring  en tekening op zijn gewoonlijk goed-gespikkelde vacht geven hem een grijsachtige verschijning. De kleur, die wel belangrijk is voor het uiterlijk van dit dier, beïnvloedt de jachtprestatie van deze jager niet.
    AARD
    De Blue Gascon is niet echt geschikt voor iedereen of voor elke jager. Het is een zeer kundige hound, die gespecialiseerde vaardigheden bezit. Zijn verlangen om te jagen kan niet (en mag niet) beteugeld worden. Hij gedraagt zich buitengewoon dapper bij de mensen en in het gezelschap van vrienden is hij zeer meegaand en vertrouwelijk, maar tegenover vreemden gedraagt hij zich afstandelijk. (dobrego)


    Ereli  en Knudde





    03-09-2007 om 13:30 geschreven door mailgroep

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Kanaan hond (Ereli)
    Kanaan Hond
    kuddebewaker van schapen - ideale huishond - Paria-oorsprong - geschikt voor reddingswerk
     
    LAND VAN HERKOMST : Israël

    GESCHIEDENIS
    Van de Kanaanhond (of Canaan Dog, Kelef K'naani, Israël Canaan Dog )  is het bekend dat het ras al ver voor het begin van onze jaartelling voorkwam en er zijn afbeeldingen gevonden van omstreeks 2200 voor Christus,  waarop de kenmerken van de tegenwoordige Kanaanhond duidelijk te zien zijn. In de legendes staat geschreven dat de Kanaanhond met een gouden ketting aan de troon van koningin Jezebel vastgebonden was. Het is de Nationale hond van Israël en hij is al eeuwen lang in het Midden-Oosten bekend.  Hij is oorspronkelijk een Paria ( wilde hond ) en werd in de Negef woestijn gebruikt door de Bedoeïenen en andere Nomaden als herder en schildwacht.  Door de eeuwen heen is de Kanaanhond de mens dus op allerlei verschillende manieren van dienst geweest.  De moderne versie doet onder andere dienst als waakhond, herdershond, speurhond en reddingshond en ook als gehoorzaamheidshond. Hij is achterdochtig tegenover vreemden maar niet agressief. Hij is waakzaam en heeft een snel reactievermogen; hij is bovendien buitengewoon werkwillig en leert gemakkelijk. De Kanaanhond is in Europa een zeldzame verschijning. 
    De Basenji is beslist één van de familieleden van de Canaan Dog.  Dokter Rudolphina Menzel uit Israël is de bezielster en hoofdverantwoordelijke voor de redding en stabilisatie van dit ras.

    IDEALE RASKENMERKEN :
    Het is een middelgrote, licht rechthoekige en sterke hond, die vele van de speciale kenmerken van de wilde hond in zich heeft. Hij is delicaat geproportioneerd en lijkt op de normale Spitz.  Er bestaat tussen de reu en de teef een groot verschil ten aanzien van de geslachtskenmerken.  Hoofd:  matige lang, met de vorm van een stompe wig. Vlakke schedel, tamelijk breed, hetgeen versterkt wordt door de laag aangezette oren. Zwakke, maar duidelijke stop. Krachtige voorsnuit, krachtige kaken, droge lippen, zwarte neusspiegel.  Ogen: donkerbruin, amandelvormige oogopeningen, donkere rand rondom de ogen.  Oren: rechtopstaand, tamelijk kort en breed, licht gerond bij de punten en laag aangezet.  Gebit: schaar- of tanggebit. De laatste heeft de voorkeur.  Hals: matig lang, gespierd.  Lichaam: goed ontwikkelde schouders, vlakke rug, krachtige lendenen. Diepe, maar niet bijzonder brede borstkas, goed gewelfde ribben. Opgetrokken buiklijn. Middelmatige hoeking, zowel voor als achter.  Ledematen: rechte voorbenen, sterke botten, krachtige en goed gespierde achterbenen, laaggeplaatste sprongen.  Voeten: rond, goed gesloten, met sterke voetzolen.  Staart: hoog aangezet, borstelig, wordt gekruld over de rug gedragen.  Gangwerk: licht, energiek.  Vacht: kort tot  matig lang, hard en recht. Dicht en overvloedig onderhaar.  Kleur: zandkleurig tot roodbruin, wit, zwart of gevlekt, met of zonder masker. Een zwart masker en een witte aftekening zijn bij alle kleuren toegestaan.  Schofthoogte: 48 tot 61 cm, de reuen groter dan de teven.  Gewicht: tussen de 16 en de 25 kg.  Een scherpe, snelle gang is karakteristiek voor dit ras.
    AARD : hij is een niet agressieve, maar wel inventieve waakhond.  De Kanaanhond is beschermend en vriendelijk.  Hij wordt steeds populairder in de Verenigde Staten.  Het is een geharde hond, maar toch vertoeft hij het liefst binnenshuis.(dobrego)


    Ereli  en Knudd

    03-09-2007 om 13:24 geschreven door mailgroep

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Kwartelhond (Ereli)
    Kwartelhond
    ideale gezelschapshond - klein wild jager - jager - speurhond - retriever


    LAND VAN HERKOMST : Duitsland

    GESCHIEDENIS
    De Kwartelhond ( of Deutscher Wachtelhund, Duitse Spaniel ) behoort tot de rassengroep van de Opjagende Honden. Het woord 'wachtel' betekent is het Duits 'kwartel' en deze honden zijn specifiek opgeleid om op gevogelte te jagen, in het bijzonder op kwartels. Omtrent zijn afkomst is er weinig definitief bewezen. Als men het gebruik en de mogelijkheden van de hond nadert bestudeert, lijkt het logisch dat er alleen Waterhonden van het continent zijn gebruikt voor zijn ontwikkeling. Het ras lijkt wel op de oude Engelse Waterhonden. Waarschijnlijk heeft hij ook het bloed van verschillende Jagende Spaniels, waaronder de Cocker Spaniel , in zich. Reeds in de achttiende eeuw werd er over honden van het Wachtelhond-type geschreven. In het begin van de negentiende eeuw werden Engelse Jachtspaniel-rassen populair in Duitsland en stierf het ras bijna uit. Einde negentiende eeuw werd het ras echter gered door jagers die erin geïnteresseerd waren, en tegenwoordig heeft het een kleine, maar vaste fokbasis in Europa. De Kwartelhond is een aanzienlijk hardere hond dan de Engelse Jachtspaniel-rassen en het gebeurt wel dat hij het wild doodt. Hij is een uitstekende speurhond en apporteur. Deze 'Duitse Spaniel' is een solide hond die op middelkorte poten staat. Hij is compact en krachtig gebouw, zonder grof te zijn.

    IDEALE RASKENMERKEN
    Het hoofd is droog en de voorsnuit is even lang als de schedel; vlak schedeldak, niet zichtbare achterhoofdsknobbel, geringe stop, geen voorhoofdsgroef. Lange voorsnuit, brede neusrug. Een ramsneus is kenmerkend. Grote neusspiegel, bruin van kleur. Ogen : middelgroot, amandelvormig en donkerbruin. Oren : hoog en breed aangezet. Ze moeten reiken tot de neuspunt en goed behaard zijn. Gebit : schaargebit. Hals : krachtig, middelmatig lang, droog en licht gebogen. Lichaam : iets rechthoekig, uitgesproken schoft, rechte rug met een korte lendenpartij. Ruime borstkas, ovaal, met goed ontwikkelde achterste ribben. Ledematen : goed naar achteren geplaatste schouders, goed gehoekte opperarm, krachtige botten, rechte voorbenen, licht verende voormiddenvoet. Krachtige dijbenen met een goede musculatuur, normaal gehoekt in knie- en spronggewricht, achterbenen evenwijdig aan elkaar. Voeten : ovaal, goed gesloten, behaard tussen de tenen, sterke en elastische voetzolen. Staart : hoog aangezet, horizontaal of licht gebogen gedragen, echter nooit over de rug. Goed behaard. Vacht : krachtig, dicht, golvend en lang haar met kraag en bevedering. Op de schedel, de voorsnuit en in het gezicht dient de vacht kort en zeer dicht te zijn. Kleur : bruin, vaak met witte aftekening op de borst en voeten, wit met bruine vlekken, driekleurig, schimmel met rode of bruine aftekening, en ook roodschimmel. De schofthoogte bedraagt voor reuen 49 tot 54 cm en voor teven 45 tot 51 cm. Het gewicht ligt tussen de 20 en de 30 kg.
    AARD :
    deze Deutscher Wachtelhund is een eerste klasse vogeljager. Het is een allround hond die het zowel apporteren, opjagen en op bloedsporen goed doet. Hij is een alert volhouder, hij luistert goed naar bevelen en reageert goed als hij geroepen wordt.  Tevens is hij een aangenaam gezelschap.
    ACTIVITEIT :
    deze hond vraagt voldoende lichaamsbeweging. (dobrego)

    Ereli  en Knudde




    03-09-2007 om 13:23 geschreven door mailgroep

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Chinese gekuifde naakthond & Powderpuff (Ereli)
    Chinese Gekuifde Naakthond &
    De Powderpuff

    ideale huishond en gezelschapshond - Paria-oorsprong - speciale vachtverzorging nodig
     
    LAND VAN HERKOMST : China

    GESCHIEDENIS
    De Chinese Gekuifde Naakthond, die ooit de 'eetbare Chinese hond' werd genoemd, stamt volgens sommigen af van een haarloze Afrikaanse voorouder. Door steeds met de kleinste hondjes te fokken, ontstond de moderne versie van dit ras. Deze honden gingen met Chinese zeelieden mee op de wilde vaart en hielden de schepen vrij van ongedierte. Tegen de 18e eeuw waren ze dan ook in Afrika, Azië, Europa en Amerika te vinden. Er is tegenwoordig zowel een kale als een behaarde variëteit, de Powderpuff ( zie foto onderaan de bladzijde ), vaak in hetzelfde nest. Het wonderlijke is dat de Chinese Gekuifde Naakthond warmte kwijtraakt via zweetklieren en niet via hijgen.  Dit ras is in China ( zijn land van oorspong ) zeldzaam, maar geniet een groeiende populariteit in het Westen.

    IDEALE RASKENMERKEN
    Schofthoogte: reuen 28 tot 33 cm, teven 23 tot 30 cm. Het gewicht bedraagt 2 tot 5 kg.  Uiterlijk: lichtgebouwd, sierlijk lichaam; levendig, gracieus gangwerk. Vacht : zacht, zijdeachtig haar op het hoofd, de staart en hoogstens tot de polsen, met verder een gladde huid; de Powderpuff is bedekt met lang, recht, zijdeachtig haar. Kleur : alle kleuren of kleurencombinaties toegestaan. De kleuren van de huid variëren tussen roze en zwart, waaronder mahonie, blauw, lavendel en koperkleurig.  Hij kan een gevlekt of een effen uiterlijk hebben.  Hoofd: vrij ronde schedel met dun toelopende snuit; middelgrote, donkere ogen; grote, staande oren. Staart: lang, dun toelopend, hoog gedragen.
    VACHT : de naakte huid moet goed verzorgd worden en af en toe gewassen met een spons en zachte shampoo.  Na het baden insmeren met een uiercrème om de huid soepel te houden.  Deze honden zijn zeer gevoelig voor zonlicht, zodat het aangeraden is om hen niet te lang aan direct zonlicht bloot te stellen en een goede zonnebrandcrème te gebruiken.  De Powderpuff moet nu en dan geborsteld worden en mag wat vaker in bad.  Het haar op het gezicht wordt in een punt naar beneden geschoren, wat het dier zijn typische uiterlijk geeft. 
    AARD : dit ras vergt een speciale verzorging van zijn eigenaar.  Door zijn naaktheid is hij erg gevoelig voor ultra-violette straling, voor koude en vocht en andere klimatologische condities.  De liefdevolle Chinese Naakthond maakt al deze verzorging weer goed, doordat hij zeer gemakkelijk zijn affectie toont, vriendelijk is en een levendige natuur heeft.  Hij is slim, opgewekt, speels, makkelijk te trainen en terughoudend naar vreemden.  Hij gaat goed om met kinderen, wanneer de kinderen hem in zijn waarde laten, m.a.w. hem niet behandelen als speelgoed.  De omgang met andere huisdieren verloopt normaal gezien probleemloos.
    ACTIVITEIT : de Chinese Naakthond past zich qua beweging aan het gezin aan en is dol op spelletjes.
    OPVOEDING : de opvoeding is door zijn slimheid niet moeilijk en hij heeft al vlug door wat er van hem verlangd wordt.bron:dobrego


    Ereli  en Knudde



    03-09-2007 om 13:21 geschreven door mailgroep

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Polski Owczarek Nizinny (Ereli)
    Polski Owczarek Nizinny
    kuddebewaker schapen - ideale gezelschapshond en waakhond- geschikt als geleidehond -  tegen alle weerstypen
     
    LAND VAN HERKOMST : Polen

    GESCHIEDENIS
    De Owczarek Nizinny ( of Berge Polonais de Vallée, Herdershond van de Vallée ) is één van de Poolse Herdershonden.  Dit ras komt uit de laagvlakte, terwijl de andere Poolse Herdershond ( de Tatrahond ) uit de hoogvlakte komt.  Volgens sommigen is het ras met de Hunnen naar Polen gekomen.  Volgens andere bronnen is de Nizinny het resultaat van een kruising  rond de 16de eeuw, tussen een Puli en andere Berg-Herdershonden.  Een noodzakelijke kruising, omdat men een werkhond wou die zich in het Poolse landschap zou kunnen handhaven en die niet door het ruwe klimaat zou worden aangetast.  Vooral in de omgeving van Wojewodschaft Bydgoszsz hielden boeren een dichtbehaard Herdershondje, dat verwantschap vertoonde met onder andere de Schapendoes , de Bearded Collie en de Bobtail . Dit hondje was een veelzijdige helper van de herder. Het duurde echter een tijd voordat het ras de aandacht kreeg van kynologen en werd tentoongesteld.  Op een gegeven moment was er een reu, "Smok" genaamd die qua uiterlijk en innerlijk ideaal was.  Deze hond werd de grondslag voor de verdere fok.  Mevrouw Danuta Kordegarda bouwde een prachtige stam op deze hond.  Dit was noodzakelijk want het ras was tijdens de tweede wereldoorlog met uitsterven bedreigd.  In 1963 werd het ras erkend door de FCI.  Momenteel geniet dit ras een steeds groter wordende populariteit en komt steeds vaker op tentoonstellingen voor.  De Nizinny wordt gebruikt als vee- en schapenhoeder, waakhond en gezelschapshond.

    IDEALE RASKENMERKEN
    De Polski Owczarek Nizinny is een middelmatig grote hond, compact gebouwd, sterk en gespierd. Het lichaam is matig lang met brede en diepe borst. De ribben zijn goed gerond. Licht gebouwde benen, niet te kort doch sterk.  Matig lange hals zonder keelhuid.  Kleur : elke kleur en aftekening toegestaan. Hoofd en schedel : het hoofd is matig groot, goed in verhouding en zeker niet grof. Beharing dicht op de schedel. De schedel verhoudt zich als 1:1 tot de voorsnuit. Eventueel is de voorsnuit iets korter. Matig brede schedel, licht gewelfd. De stop is goed aangegeven. Rechte neusrug en krachtige kaken. Grote donkere neus met goed geopende neusgaten. Middelmatig grote ogen, ovaal van vorm, met een levendige en doordringende blik. Oren van middelmatige grootte, hartvormig breed en hoog aangezet. De voorkant van het oor ligt tegen de wang aan. Schaargebit.  De staart is gecoupeerd of van nature zonder staart.  De voeten zijn ovaal, met gesloten, iets gebogen tenen.  Nagels zo donker mogelijk. De vacht : lang, dicht en grof. De ondervacht is wollig en dicht. Lange hoofdharen bedekken de ogen op karakteristieke wijze.  De vacht dient het best dagelijks geborsteld te worden.  Schofthoogte : reuen 45 tot 50 cm en teven 42 tot 47 cm. Het gewicht bedraagt 15 tot 20 kg.
    AARD : de aangeboren herdersinstincten van het ras hebben zich goed aan het hedendaagse leven aangepast.  De hond is aanhankelijk, oplettend en moedig.  Het is een intelligente hond met een sterke persoonlijkheid en een opvallend sterk herinneringsvermogen, die zich dominant gaat opstellen, veel blaft en ook bezitterig is.  Hij is wel zeer trouw en dol op zijn baas en de kinderen.
    ACTIVITEIT : in principe is dit geen stadshond, al heeft hij zich daaraan aangepast.  Het is wel een hond die zich goed voelt op de buiten en bestand is tegen een leven onder slechte weersomstandigheden.  Hij heeft veel beweging nodig om in conditie te blijven.
    OPVOEDING : deze hond is wantrouwend tegenover vreemden en daardoor een uitstekende waakhond.  Hij heeft beslist een consequente opvoeding nodig.


    bron: dobrego

    Ereli  en Knudde

    03-09-2007 om 13:19 geschreven door mailgroep

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Saarlooswolfhond (Yradja)

    Saarlooswolfhond

    Saarlooswolfhond


    Saarloos was een scheepskok uit Dordrecht.. Hij hield van de natuur en van honden en hij zou de schepper worden van een uniek Nederlands hondenras. Saarloos sprak soms een beetje smalend over 'sierhondjes' als hij de gewone huishond bedoelde. Hij vond dat deze hond veel te veel was verhuiselijkt en wilde, als liefhebber van de Duitse  herder met name in dit ras weer de natuurlijke eigenschappen terugfokken. Eind jaren 30 van de vorige eeuw begon hij met het kruisen van een hond en een  wolf, omdat hij verwachtte dat hierdoor een betere werkhond zou ontstaan. Hij paarde een Duitse Herderreu van het zogenaamde klassieke Pruisische type, Gerard van de Fransenum, aan een Europese wolvin die hij Fleur noemde en die hij uit de Rotterdamse "Diergaarde Blijdorp" had verkregen. Hij wilde de werklust van de Duitse Herder combineren met het grotere uithoudingsvermogen en de kracht van de wolf. Hiervoor maakte hij dus gebruik van deze  Duitse herder  en wolven van het Syberische type. Het project was maar gedeeltelijk een succes. Hij fokte een hond, die een keer per jaar  loops wordt, maar de hond was, zoals ook sommige Tsjecho-Slovaakse Wolfshonden, schuw. Door terugparingen op stamvader Gerard verkreeg Saarloos een basispopulatie kwartwolven. Er volgde een periode waarin hij met zijn fokproducten experimenteerde en een strenge selectie toepaste. De Europese wolfhond, zoals Saarloos zijn fokproduct noemde, was als gebruikshond niet te handhaven. In de jaren die volgden wist Saarloos - met veel moeite en tegenslag - uiteindelijk een nieuw hondenras op te bouwen. Maar voor politie- en africhtingstaken waren de nakomelingen van Gerard en Fleur niet geschikt. De voor dit werk noodzakelijke aanvalsdrift was niet aanwezig. De vluchtdrift van de wolf bleek erfelijk dominant over de aanvalsdrift van de Duitse Herder. Sommige nakomelingen waren min of meer geschikt als reddingshond. Anderen waren bruikbaar als blindengeleidehonden, juist door hun voorzichtige karakter. Saarloos bouwde een bloeiende blindengeleideschool op in Dordrecht. De schuwheid die voor de huidige Saarlooswolfhonden zo kenmerkend is, was toen nog veel minder aanwezig, omdat Leendert Saarloos uitsluitend op karakter fokte. Het uiterlijk was daarbij van ondergeschikt belang. Liefhebbers van het vroegere wolfachtige uiterlijk van de honden fokten, zonder medeweten van Saarloos, de wolfachtige kenmerken weer terug. Het ras werd in 1975, 6 jaar na de dood van Leendert Saarloos, erkend door de Raad van Beheer op Kynologisch Gebied in Nederland en als postuum eerbetoon aan zijn schepper Saarlooswolfhond genoemd. Enige jaren later volgde internationale erkenning door de F.C.I.

    De saarlooswolfhond lijkt iets langbeniger dan de Duitse herder, maar hij is lichter en lijkt eleganter. Reuen hebben een schofthoogte van 65 tot 75 cm; teven van 60 tot 70 cm. Zij hebben een gewicht van 36 tot 45 kg.


    03-09-2007 om 13:17 geschreven door mailgroep

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Hokkaido Inu (Ereli)
    Hokkaido Inu
    ideale gezelschapshond - groot wild jager - goede waakhond - agressief karakter
     
    LAND VAN HERKOMST : Japan

    GESCHIEDENIS
    De Hokkaido Inu ( of Ainu Inu, Hokkaido Hond, Doh Ken ) heeft als oorspronkelijk benaming de 'Ainu-Ken ' en behoort tot de hondenrassengroep van de Aziatische Keeshonden en soortgelijken.  De geschiedenis van deze hond hangt nauw samen met de geschiedenis van de Ainu-stam.  Ongeveer drieduizend jaar geleden vestigde deze stam zich in Japan.  Blijkbaar brachten ze hun honden met zich mee.  De hond heeft een belangrijke rol gespeeld in de geschiedenis van de hondenrassen in Japan.  De woestheid, moed en trouw van de Ainu zijn zeer aantrekkelijke eigenschappen.  Waarschijnlijk zijn ze door de jaren heen zo gefokt.  De Hokkaido Inu is een middelgrote, erg stevig gebouwde hond.  Hij werd ( en wordt ) gebruikt als sledehond, jager op groot wild, waakhond en gezelschapshond.

    IDEALE RASKENMERKEN
    Het hoofd is driehoekig en vosachtig. Brede, platte schedel en voorhoofd. Uitgesproken stop. Rechte neusbrug. Wigvormige snuit. Zwarte neusspiegel ( vleeskleurig in de witte variëteit ). Strakke lippen.  De ogen zijn klein, driehoekig, donkerbruin en staan ver uit elkaar.  De oren zijn klein en driehoekig. Rechtop gedragen en enigszins naar voren gericht.  Het lichaam is krachtig gevormd. Krachtige hals zonder keelhuid. Duidelijk zichtbare schoft. Middelbrede lendenen. Goed ontwikkelde voorborst. Diepe borstkas. Buiklijn is duidelijk opgetrokken. Rechte, stevige rug. Fraai hellende croupe.  Ledematen : zeer compacte, gesloten, goed gewelfde voeten. Gespierde benen met flinke botten.  De staart is hoog aangezet. Dik over de rug gedragen, dicht gekruld of in een boog.  De vacht : kort, stug en recht. Iets langer op de staart. Zachte, compacte ondervacht.  De vacht vraagt een regelmatige borstelbeurt.  Kleur : sesam ( lichtere kleur haar met zwarte punt ). Gestroomd ( zwart, rood, wit, enz. ) Zwart, wit, rood of bruin.  De schofthoogte bedraagt voor reuen 48,5 tot 52 cm en voor teven 45,5 tot 48,5 cm.  Het gewicht bedraagt ongeveer 25 kg.
    AARD : deze hond heeft veel gunstige kwaliteiten.  Het verleden wees uit dat hij een onverschrokken en vastberaden jager, een goede bewaker en een goede beschermer is.  Tegelijkertijd is hij trouw en goed gemanierd.  De Hokkaido Inu is altijd alert en heeft een achterdochtige aard; dit waren in feite de vereisten voor de rol van dorpsbewaker.  Deze moedige en zelfverzekerde hond is volgzaam en aanhankelijk tegenover zijn baas.  Hij heeft een opmerkelijk goed 'richtingsgevoel' en een karakteristieke 'harde' uitdrukking.  Zijn uiterlijk doet aan zijn primitieve voorouders denken.
    ACTIVITEIT :
    de Hokkaido heeft veel ruimte en beweging nodig.
    OPVOEDING :
    dit ras heeft behoefte aan een consequente opvoeding.




    Ereli  en Knudde

    03-09-2007 om 13:15 geschreven door mailgroep

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Kent u de Zwarte Russische Terriër ?

    Kent u de Zwarte Russische Terriër  ?


    Ras: Zwarte Russische Terriër
    Andere naam:
    Chornyi Terriër en Russkji Tchornji Terriër
    Oorsprong:
    Rusland
    Gehouden als:
    Waak, verdedigings en gezinshond
    Grootte:
    Reuen 66-72 cm en teven 64-70 cm
    Gewicht:
    40-65 kg
    Kleur:
    Effen zwart of zwart met enkele grijze haren
    Vachtsoort:
    Ruwharige bovenvacht met een dichte ondervacht
    Gem. Leeftijd:
    10-11 Jaar

    Geschiedenis
    De Zwarte Russische Terriër is een van de nieuwere rashonden in de wereld. Het Sovjetrussische Ministerie van Landbouw erkende de Tchiorny Terriër in 1981 als nieuw Russisch ras. In 1984 volgde de erkenning van de FCI ( Federation Cynologique International). Sindsdien maakt deze geweldige hond steeds meer vrienden over de gehele wereld. Tijdens de Tweede Wereldoorlog ontstond bij het Rode Leger een groeiende behoefte aan honden, welke geschikt waren voor legerdoeleinden.
    Het Rode Leger kreeg de opdracht om een hond te fokken, die breed inzetbaar was voor veel militaire doeleinden. Juist deze militaire doeleinden zijn er debet aan, dat er zo weinig van deze hond bekend is. Het fokprogramma van de nieuwe hond is dan ook gebaseerd op honden, welke waren buitgemaakt op de Duitse Leger ten tijde van de oorlog. Het is dan ook niet zo verwonderlijk, dat enkele Duitse rassen aan de basis staan voor de Zwarte Rus. Dit zijn o.a. de Riesenschnauzer en de Rottweiler. Ook de Airedale Terrier en de New Foundlander zijn naast andere honden ook voorouders van de Zwarte Russische Terrier.

    Het nieuwe ras moest groot en sterk genoeg zijn, om zware lasten te kunnen verplaatsen. Ontzag inboezemen. Bestand zijn tegen de enorme klimatologische en topografische verscheidenheid van de toenmalige Sovjet-Unie.

    Het Rode Leger had een allrounder nodig; een hond die alle gewenste eigenschappen in een groot, sterk en gezond lichaam herbergde. De hondenspecialisten van de "Rode Ster Kennels" maakten creëerden een hond met alle gevraagde eigenschappen. Hij moest zowel de hitte van het zuiden als de ijzige koude van het noorden kunnen doorstaan. Hij moest groot zijn, maar ook atletisch en wendbaar. Zeer waakzaam, zonder in het wilde weg om zich heen te gaan bijten. Bovendien moest hij snel af te richten zijn.

    De Rode Honden mannen begonnen met een prototype, waaraan de Riesenschnauzer, de Rottweiler en de Airedale Terriër hun bijdrage leverden. De Airedale gaf zijn uithoudingsvermogen, gehoorzaamheid en zijn temperament; de Rottweiler zijn stevige bouw en fysieke kracht. Van de Riesenschnauzer kreeg hij zijn grootte en felheid.
    Deze honden werden niet zomaar op elkaar losgelaten, maar in een uitgekiend fok programma met elkaar gekruist. De nakomelingen werden weer met elkaar gekruist en daarna mochten ook andere rassen een duit in het zakje doen: Newfoundlander, Duitse Staande Draadhaar, Laika, Kaukasische Owtcharka, Moskouse Retriever en nog wat andere. In totaal werkten een twintigtal rassen mee aan dit bouwpakket, dat na tientallen jaren fokken, experimenteren en selecteren de Tchiorny Roesky (Zwarte Rus) opleverden.

    Karakter:
    Door gericht te fokken en een strenge selectie op de fokdieren toe te passen ontwikkelde de eerste kruisingsproducten tot de geweldig mooie en stoere hond van nu. De Zwarte Russische Terriër is zeer evenwichtig van karakter, uiterst betrouwbaar en zeer intelligent. Hij heeft door zijn langdurig gebruik in het Rode Leger, zijn enorme arbeidsgeschiktheid en betrouwbaarheid bewezen. Zijn stabiel karakter en zijn goede en snelle opmerkingsgave maakt hem voor meer als alleen bewakingsdoeleinden geschikt. Doordat hij al zijn zintuigen zo goed gebruikt, en hij zo sensibel is, is hij een zeer bruikbare hond in alle hondensporten.

    Bij uitstek is hij een zeer bekwame verdediger van erf en goed, daar hij een zeer specifiek gevoel voor goed en kwaad heeft. Een van naturen aanwezige bewaking- en verdedigingdrang, moet echter wel goed begeleid worden.

    Bij alle goede eigenschappen van de Zwarte Russische Terriër is hij niet van een zekere eigenwijsheid vrij te spreken.

    Opgroeiende pups moeten daarom met veel verstand van zaken en consequentie worden opgevoed. Liefde voor het dier en respect voor het individu hoort hier zeer zeker genoemd te worden. Daar hij een zeer zelfstandig hond wordt, is het van belang, dat men goed weet, hoe met honden om te gaan.

    De pups staan voor veel dingen open en zijn dan ook erg nieuwsgierig. Dol als ze zijn op kinderen, gaan ze er ook altijd graag mee om. De pup groeit uit tot een hond, die heel goed weet wie er tot zijn gezin (= roedel) behoort. Hij zal dan ook ten alle tijden het voortouw nemen, als het erom gaat zijn roedelgenoten te beschermen.Wordt de hond consequent opgevoed, dan neemt de Zwarte Russische Terriër zonder veel moeite zijn plaats in het gezinsroedel in.

    Door zijn grote mate van zelfstandigheid en zijn grote intelligentie, is hij niet de meest geschikte hond voor een beginnende hondenliefhebber.

    Men mag daarom alleen een pup in huis halen, als men bereid is om na een jaar en langer de consequente omgang met de hond te handhaven. Ondanks de grote vreugde over de nieuwe pup, moet men zich wel grondig realiseren, dat de Zwarte Russische Terriër binnen een jaar uitgroeit tot een grote, sterke en weerbare hond.

    Veel van deze honden zijn pas laat af, d.w.z. dat zowel hun lichamelijke als hun geestelijke ontwikkeling zich pas laat volledig ontplooit. Daarom mag men deze jonge hond bij trainingen niet te zeer belasten.

    De Zwarte Russische Terriër is dol op wandelen en zeer actief, zomer en winter. Hij zwemt graag. Hij wil graag actief beziggehouden worden. In huis is hij duidelijk aanwezig, zonder druk of zenuwachtig te zijn. Hij is erg waaks, zonder overmatig veel geblaf; hij is een echte "melder". Hij heeft, zoals de Engelsen dat zo mooi zeggen, een enorme "Will to please" , wat hem tot een onovertroffen sporthond maakt. Maar denk eraan, dat hij sterk en zelfverzekerd is. Van oneerlijke fysieke aanpak is de Zwarte Russische Terriër zeer wars, en hij zal dat dan ook zeer zeker niet accepteren.

    Uiterlijk:
    De Zwarte Russische Terriër
    is dus op een zeer ongewone manier gefokt, maar gelukkig is hij een doodgewone hond. Een beetje groot misschien. Op straat loop je met een opvallende verschijning aan je zijde; een ruim 45 kilo wegende, meer dan 70 centimeter hoge kanjer. De Zwarte Russische Terriër heeft een zwaar skelet met goed ontwikkelde bouw en een massieve bespiering. Een strakke elastische huid zonder plooien of wammen.

    De hoogte: De reu is 68 tot 74 centimeters; van teven is de hoogte 64 tot 70 centimeters.

    De vacht: Dicht aangesloten, draadachtig en licht golvend. Het 4 tot 10 cm. lange bovenhaar bedekt het hele lichaam van de hond. De vacht is goed ontwikkeld en vormt op de kop wenkbrauwen en baard, het z.g. garnituur.

    Kleur: Zwart of zwart met enkele grijze haren.

    De kop: Harmonisch in verhouding met de rest van het lichaam. Hij is tamelijk smal in het schedelgedeelte, met ronde maar niet te sterk ontwikkelde jukbeenderen. Hij heeft een vlakke schedel, de stop voelbaar doch niet te sterk. De schedellijn loopt parallel met de neusrug, die iets korter is. De sterke snuit eindigt in een stompe neus. Baard en baardharen geven de snuit een vierkante vorm. De lippen zijn vlezig en liggen kort aan.

    De Zwarte Russische Terriër beweegt makkelijk, vrij en harmonisch. De draf en de galop zijn karakteristieke gangen. In draf bewegen zijn ledematen correct; uit zijn gangwerk blijkt zijn zelfvertrouwen en kracht. De rug en de nierstreek bewegen elastisch mee. Schoft en lendenen blijven bij de draf op een lijn. Zijn verschijning is opvallend, en hij presenteert zich heel zelfverzekerd en hij is alert op zijn omgeving.

    De rasstandaard schrijft tevens voor dat de honden aan de staart gecoupeerd dienen te worden, maar dat is in Nederland vanaf 1 september 2001 bij de wet verboden. Wij zullen derhalve moeten wennen aan Zwarte Russische Terriërs met een natuurlijke staart. In landen als Finland en Duitsland is men al weer gewend aan de lange staarten van vele hondenrassen, omdat in deze landen het coupeerverbod al van kracht is.

    ( Informatie bron Charovayka )


    03-09-2007 om 13:12 geschreven door mailgroep

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.de Zuid-Russische Owtcharka
    de Zuid-Russische Owtcharka

    Ras: Zuid-Russische Owtcharka         
    Oorsprong:
    Rusland en Oekraïne
    Gehouden als:
    Herders en waakhond
    Grootte:
    Reuen min. 65 cm en teven min. 62 cm
    Gewicht:
    55-75 kg
    Kleur:
    Wit of grijs-cremé
    Vachtsoort:
    Lang, ruw en borstelachtig en heeft een dikke ondervacht
    Gem. Leeftijd: 9-11 Jaar

    Kenmerken:
    - Dikke botten
    - Schedel en snuit zijn even lang
    - Haar op de snuit vormt een snor
    - Hangende en lange oren
    - Hangend haar over het gezicht

    Herkomst: Deze hond is een van de grootste bewakers en verdedigers van de kudde (schofthoogtes van meer dan 90 cm komen voor). Hij is gefokt om de krachtige wolven in het zuiden van de Oekraïne en de Krim aan te kunnen.

    Algemeen voorkomen: Een grote, sterk gespierde hond met hangende oren en een staart die aan het einde in een krul hangt. De Zuidrussische Owcharka is levendig en heeft zeer snelle reflexen.

    Vacht: De Zuidrussische Owcharka heeft een dubbele vacht die weerbestendig is: een dichte ondervacht en een lange, ruwe en borstelige bovenvacht. Hij komt voor in de kleuren wit, verschillende tinten grijs/beige en in wit met grijze platen.

    Gezondheid: In het ras komt heupdysplasie voor; verder geen rasspecifieke problemen bekend.

    Aard: Zelfstandig, eerlijk, onomkoopbaar, moedig, intelligent, sober en hard voor zichzelf. Hij is zeer trouw aan zijn baas en diens gezin, wantrouwend tegenover vreemden, dominant (reuen dulden soms geen andere reuen op hun terrein) en zeer territoriumgebonden. Hij handelt meestal naar eigen inzicht en kan dat razendsnel doen. De opvoeding moet op wederzijds respect gebaseerd zijn; een Zuidrussische Owcharka voert alleen een bevel uit als hij daar het nut van inziet. Deze hond is geschikt voor mensen die de ruimte hebben en afgelegen wonen; het is zeker geen hond voor beginners.





    03-09-2007 om 13:08 geschreven door mailgroep

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 2/5 - (1 Stemmen)
    >> Reageer (0)
    02-09-2007
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Evolutie van puppy's
    Hallo dierenvrienden,

    een goede vriendin van ons heeft in Noordwijk (Nederland)  een hondenschool en heeft nu samen met haar dochter een mooie  website mét klassefoto's  gemaakt om van week tot week de evolutie van een nest puppies te kunnen volgen. Voor de geïnteresseerden - en misschien ook  voor diegenen die iets bij willen leren - geef ik het adres even door :  www.ammeraalcomputers.nl/braaf   .

    Veel kijk- en leesplezier !


    Ciska

    02-09-2007 om 14:47 geschreven door mailgroep

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Grappige dierenfoto's (Ereli)
    grappige dieren foto's
     
       









    Ereli    en Knudde

    02-09-2007 om 14:10 geschreven door mailgroep

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Cartoons (Ereli)
    cartoons
     
       

















    Ereli en Knudde

    02-09-2007 om 14:07 geschreven door mailgroep

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Waarom willen mensen een huisdier? (Ereli)

    Waarom willen mensen een huisdier?


    Klik op de afbeelding voor een vergroting             1
    2
    Het nut van het houden van vee is voor veel mensen een voor de handliggende zaak: het dient als voedsel voor de mens. Maar welk nut hebben huisdieren?


    De meest voorkomende redenen zijn:

    * gezelschap
    * het leggen van sociale contacten
    * mooi, leuk en interessant
    * status
    * tijdverdrijf

    Gezelschap
    Voor veel mensen is een huisdier een vervanging van een relatie, zoals een partner, kind of familielid. Veel oudere mensen vinden het bijvoorbeeld leuk om in plaats alleen thuis te zitten, een hond als gezelschap te hebben. Meestal een schoothondje, met een grote aanhankelijkheid- en aaibaarheidsfactor.
    Het dier dient de behoefte van de mens om te koesteren en lief te hebben en om verveling tegen te gaan.  Het dier vervangt normaal menselijke contact, welke in onze individualistische maatschappij blijkbaar niet meer op te brengen is. Door het dier kwijnen ze niet weg. Maar dan natuurlijk wel een hond die het beste bij hen past en speciaal voor hun behoeften gefokt is.

    Het leggen van sociale contacten
    Huisdieren vergemakkelijken het leggen van sociaal contact. Mensen maken gemakkelijker een praatje wanneer zij hun aandacht op het dier kunnen richten, wanneer er bijvoorbeeld een stilte valt. Net als bij elke hobby is het leuk om met anderen te praten die dezelfde hobby hebben.

    Mooi, leuk en interessant
    Men vindt een dier aantrekkelijk. Wat voor dier het ook is, vaak is er een interessante eigenschap aan te wijzen. Vogeltjes die fluiten, honden en katten die speels zijn en die grappig gedrag vertonen of dieren die er apart uitzien.

    Status
    Een huisdier geeft status. Wanneer een dier er bijvoorbeeld gevaarlijk uitziet, dan straalt dit af op de eigenaar. Veel mensen kiezen (on)bewust een dier dat het beste bij hen past en hun status het meest weerspiegelt.

    Tijdverdrijf
    Het tegengaan van verveling is ook een belangrijke reden. Een dier vereist aandacht. Dit kan veel zijn, zoals bij een hond, maar ook weinig, bij een vis of een schildpad. Daarnaast kun je er naar kijken. Net als bij mensen is dieren observeren een leuk tijdverdrijf.
    Allemaal goede redenen om een huisdier te hebben. Toch zijn er ook mensen die het houden van huisdieren zouden willen ontmoedigen, omdat zij vinden dat de mens niet het recht heeft een dier zich zomaar toe te eigenen. En inderdaad is de mens niet altijd even goed voor het huisdier. Als het huisdier niet meer onderhouden kan worden verkopen we het, brengen het naar het dierenasiel, of laten het los in de vrije natuur. En om er voor te zorgen dat bijvoorbeeld honden of katten zich niet voortplanten, worden ze gesteriliseerd of hun teelballen eraf gehaald. Dit gebeurt ook bij konijnen en cavia's omdat ze anders "stinken".

    Nadelen, die zijn er ook.
    Een hond bijvoorbeeld kan tien tot vijftien jaar oud worden. Hij bepaalt voor een groot deel je levensindeling.  Uitlaten, opvoeden, spelen, borstelen en knuffelen kost dagelijks veel tijd. Tijdens vakanties moet je huisdier ergens onder worden gebracht en moet iemand voor hem zorgen. Veel huisdieren worden niet oud in vergelijking tot de mens. Wanneer ze dood gaan, kan het verdriet erg ingrijpend zijn. En niet te vergeten de hondenpoep die voor veel overlast zorgt en al jaren in de top drie van nationale ergernissen staat. Het ligt op stoepen, speelveldjes, maar ook op "geschikt" geachte plaatsen zoals bospaden.

    Jan Noorman

    Bron : http://commons.wikimedia.org/wiki/Main_Page
    Bron: http://www.animalfreedom.org/


    Ereli    en Knudde

    02-09-2007 om 13:53 geschreven door mailgroep

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Vlinders in de tuin..... (Yradja)
    Vlinders in de tuin...
     
       


    Het kleine koolwitje (Pieris rapae)
    Het kleine koolwitje heeft een vleugelspanwijdte van 45 - 58 mm en op de bovenkant van de voorvleugels een kleine driehoekige zwarte puntvlek, vanaf de onderkant van de vleugel is deze vlek eveneens zichtbaar. Het wijfje heeft twee zwarte vlekken bovenop elk van haar bovenvleugels, het mannetje heeft slechts één vlek. Het volwassen wijfje, dat overdag vrij actief is, kan wel honderden eitjes leggen op de onderkant van de gastheerbladeren, deze eitjes komen nooit in clusters voor, altijd afzonderlijk, dit in tegenstelling tot het grote koolwitje. De vlinder is meestal drie generaties actief: de eerste generatie is er vanaf begin april tot eind juni (met een piek in de maand mei), de tweede en de derde generatie is actief van eind juni tot eind september (met een piek tussen 10 juli en 20 augustus). In gunstige omstandigheden kan er zelfs een vierde generatie uitvliegen!


    Het grote koolwitje (Pieris brassicae) is de tweede meest voorkomende dagvlinder.
    Dit koolwitje is groter (zoals de naam aangeeft) heeft een vleugelspanwijdte van 65 mm.
    De vlinders hebben op de bovenkant van de voorvleugel een zwarte randvlek die zich uitstrekt van de top tot over de helft van de vleugel. Vanaf de onderkant is deze randvlek eveneens zichtbaar, maar is de kleur eerder geelachtig grijs. Het wijfje heeft zowel op de bovenkant als op de onderkant van de voorvleugel twee duidelijke zwarte stippen. Bij het mannetje ontbreken deze stippen op de bovenkant. De eerste generatie is actief van eind april tot eind juni (met een piek tussen 10 en 31 mei), de tweede en derde generatie vliegen van eind juni tot eind september (met een piek tussen 10 juli en 20 augustus).

    atalanta
      De Atalanta (Vanessa atalanta) of de admiraalsvlinder.

    Een vrij grote vlinder met een vleugelspanwijdte van 5-6 centimeter. In de lage landen komen er twee generaties per jaar voor. De waardplant voor de rupsen is de brandnetel.
    De hele zomer is de atalanta in de tuin aanwezig. Aangezien het een trekvlinder is vertrekken in de herfst een deel van de atalanta's naar het zuiden om dan in het voorjaar terug te keren.



    Het bont zandoogje (Pararge aegeria tircis) met flets-gele vlekken. De vleugelspanwijdte is 32 tot 42 mm.
    De vlinder leeft bij voorkeur aan de rand van gemengde bossen en naaldbossen. Je kunt het bont zandoogje van april tot in september zien. Aangezien het de vijfde meest geziene vlinder was bij de vlindertelling van eind juli kunnen we zeggen dat het een algemene soort is die je van begin juli tot eind augustus kunt zien vliegen.

    Het oranje zandoogje (Pyronia tithonus).
    Het is een oranje vlinder met zwart oogjes en daarin nog een kleine witte stippen.
    Het oranje zandoogje kun je vanaf begin juli tot eind augustus zien vliegen.

    Dagpauwoog (Inachis io) vleugelwijdte van 45-65 mm.
    De ogen op de vleugels doen inderdaad denken aan de ogen van een pauwenveer. De 4 opvallende oogvlekken op de bovenkant van de vleugels, dienen echter om vijanden af te schrikken.
    Dagpauwogen zien we al vroeg in het voorjaar vanaf april en mei verschijnen en ook nog eens van juli tot en met september. In de winter trekt de dagpauwoog zich terug onder onder bladeren of tussen spleten en kieren van een tuinhuisje of zolder. Zodra de lente zich laat voelen, komt de dagpauwoog terug naar buiten.



    Het bruin zandoogje (Maniola jurtina)

    Het bruin zandoogje is een vrij grote bruine vlinder met op elke voorvleugel één zwart oogje met witte punt. Het mannetje is alleen bruin en het vrouwtje heeft op de bovenkant van de vleugel een grote oranje vlek.

    De vlinder vliegt in vanaf half juni tot eind augustus in heel Nederland en België. Hij vliegt ook nog als het een beetje regent. Als je één bruin zandoogje ziet, zie je er vast meer, want ze leven en vliegen vaak in groep.


    Het boomblauwtje (Celastrina argiolus) is een klein blauw vlindertje. De spanwijdte van de vleugels bedraagt amper tussen de 26 en 32 millimeter. Het mannetje is volledig blauw. Het vrouwtje heeft zwarte randen langs haar blauwe vleugels. De onderkant van zijn vleugels zijn zilverwit met kleine zwarte stippen. Het boomblauwtje vliegt van half april tot begin juni en weer in juli en augustus. Hij overwintert als pop.


    De gehakkelde aurelia (Polygonia c-album) 50 mm vleugelspanwijdte.
    Deze vlinder heeft opvallend gekartelde vleugelranden die dienen als camouflage als hij overwintert tussen dorre bladeren. Na de winterslaap paren de vlinders in maart en april, de volgende generaties zijn te zien vanaf juni tot oktober. Op de onderkant van de vleugel zit een witte c-vormige tekening.

    De kleine vos is gemakkelijk te herkennen aan de oranje-met-zwarte vleugels, met aan de rand blauwe halve maantjes. De eieren worden op brandnetelbladeren gelegd. De rupsen maken gezamenlijk een spinselnest. De kleine vos heeft 2 a 3 generaties per jaar en kun je zien vliegen vanaf april tot oktober. De kleine vos overwintert als vlinder onder bladeren of tussen houtstapels. Daar blijven ze de hele winter zitten. Zodra het in het voorjaar warm genoeg is, komt de kleine vos weer te voorschijn. Het is altijd één van de eerste vlinders die je ziet vliegen in het voorjaar. Ze gaan dan op een zonnig plekje zitten om op te warmen. Vooral in augustus zitten er soms veel vlinders van de kleine vos tegelijk op distels.

    De dagpauwoog. 

    Auteur: Vossaert Kurt (Tuinadvies)




    02-09-2007 om 13:48 geschreven door mailgroep

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Wereldfoto (Martina1)
    Wereldfoto...chip vindt hond
     
       


    CHIP VINDT HOND - Drugshond Rex is weer terug bij de Mexicaanse nadat hij op transport zoek raakte. Dankzij een bij de hond ingebrachte chip kon de viervoeter nu zelf worden opgespoord.

    (telegraaf)

    02-09-2007 om 13:41 geschreven door mailgroep

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Wereldfoto (Martina1)
    wereldfoto.. moederliefde
     
       

    DICHT BIJ MAMA - Baby-tapir Corumba gaat lekker dicht bij moederlief liggen in hun onderkomen in het Oost-Franse Amneville.

    (telegraaf)

    02-09-2007 om 13:40 geschreven door mailgroep

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    >> Reageer (0)
    01-09-2007
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Cartoons (Ereli)
    cartoons
     














    Image
    Ereli en Knudde

    01-09-2007 om 21:01 geschreven door mailgroep

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Grapje (Ereli)
    grapjes
     
       

    er was eens een piraat die met pensioen ging.
    zijn pappegaai moest verkocht worden.
    Hij kon drie zinnen zeggen:Je speelt vals,Mooie duik,en Bergen in zicht.
    De pappegaai werd verkocht aan een oude dame.
    De dame ging met haar vriendin naar het zwembad.
    De pappegaai ging ook mee.
    Eerst gingen ze een potje kaarten naast het zwembad.
    De pappegaai zei tegen de vriendin:Je speelt vals!
    De vriendin schrok hiervan en viel in het water.
    De pappegaai zei:Mooie duik!
    En alsof dat nog niet genoeg was viel ook de bikini van de vriendin in het water waarop de pappegaai zei:Bergen in zicht!




    Een bouvier en een herder zitten in de wachtkamer van de dierenarts.
    Vraagt de boef aan de herder waar hij voor komt.
    "Dat zal ik je vertellen", zegt de herdershond.
    "Gisteren liep de poes van de buren bij ons door de tuin, ik kon me niet
    beheersen en beet haar dood."
    "Nu krijg ik mijn verdiende loon, een spuit."
    "Wat verschrikkelijk", zegt de boef."
    Vraagt de herder: "Maar wat kom jij hier doen?"
    "Tja", zegt de boef:
    "Gisteren was mijn vrouwtje aan het douchen, ze liet de zeep vallen en bukte
    zich."
    "Ook ik kon me niet inhouden. Ik besprong haar van achteren."
    "Nou" zegt de herder, "dan zul jij ook wel een spuit krijgen."
    "Nee" zegt de boef, "ik ben hier om mijn nagels te knippen


    Een cafébaas heeft een papegaai die nogal graag eens lol trapt.
    Opeens komt er daar ne stoeren gast binnen en bestelt een grote pint bier.
    "Voor mij ne coca!" roept de papegaai.
    Dan roept er iemand tussen al het kletsende volk:
    "voor mij en bierke!"
    "voor mij ne coca!" roept die papegaai weer.
    Diene cafébaas is natuurlijk al ferm op zijn teentjes getrapt en schreeuwt tegen die papegaai:
    "nu is 't genoeg hé, nog ene keer en dan hang ik u bij Jezus aan het kruis"
    "voor mij ne wodka!" roept er weer iemand uit de menigte.
    "voor mij ne coca!" roept die papegaai weer.
    "Nu is 't genoeg hé!" schreeuwt de baas en hangt de papegaai aan het kruis bij Jezus.
    Na een uur vol belangstelling naar Jezus te zitten kijken zegt de papegaai tegen Hem: "Hedde gij ook 3 cola 's besteld?"



    Ereli en Knudde


    01-09-2007 om 20:59 geschreven door mailgroep

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    >> Reageer (0)


    Archief per week
  • 24/02-02/03 2014
  • 17/02-23/02 2014
  • 10/02-16/02 2014
  • 03/02-09/02 2014
  • 18/11-24/11 2013
  • 20/02-26/02 2012
  • 13/02-19/02 2012
  • 06/02-12/02 2012
  • 30/01-05/02 2012
  • 23/01-29/01 2012
  • 16/01-22/01 2012
  • 09/01-15/01 2012
  • 21/11-27/11 2011
  • 24/10-30/10 2011
  • 12/09-18/09 2011
  • 22/08-28/08 2011
  • 20/12-26/12 2010
  • 13/12-19/12 2010
  • 06/12-12/12 2010
  • 08/11-14/11 2010
  • 25/10-31/10 2010
  • 18/10-24/10 2010
  • 13/09-19/09 2010
  • 06/09-12/09 2010
  • 30/08-05/09 2010
  • 23/08-29/08 2010
  • 16/08-22/08 2010
  • 09/08-15/08 2010
  • 19/07-25/07 2010
  • 28/06-04/07 2010
  • 31/05-06/06 2010
  • 24/05-30/05 2010
  • 17/05-23/05 2010
  • 03/05-09/05 2010
  • 26/04-02/05 2010
  • 05/04-11/04 2010
  • 29/03-04/04 2010
  • 22/03-28/03 2010
  • 08/03-14/03 2010
  • 01/03-07/03 2010
  • 22/02-28/02 2010
  • 15/02-21/02 2010
  • 08/02-14/02 2010
  • 01/02-07/02 2010
  • 25/01-31/01 2010
  • 18/01-24/01 2010
  • 11/01-17/01 2010
  • 04/01-10/01 2010
  • 28/12-03/01 2010
  • 21/12-27/12 2009
  • 14/12-20/12 2009
  • 07/12-13/12 2009
  • 30/11-06/12 2009
  • 23/11-29/11 2009
  • 16/11-22/11 2009
  • 09/11-15/11 2009
  • 26/10-01/11 2009
  • 19/10-25/10 2009
  • 05/10-11/10 2009
  • 28/09-04/10 2009
  • 21/09-27/09 2009
  • 14/09-20/09 2009
  • 07/09-13/09 2009
  • 31/08-06/09 2009
  • 24/08-30/08 2009
  • 17/08-23/08 2009
  • 10/08-16/08 2009
  • 03/08-09/08 2009
  • 27/07-02/08 2009
  • 20/07-26/07 2009
  • 13/07-19/07 2009
  • 06/07-12/07 2009
  • 29/06-05/07 2009
  • 22/06-28/06 2009
  • 15/06-21/06 2009
  • 08/06-14/06 2009
  • 01/06-07/06 2009
  • 25/05-31/05 2009
  • 18/05-24/05 2009
  • 11/05-17/05 2009
  • 04/05-10/05 2009
  • 27/04-03/05 2009
  • 20/04-26/04 2009
  • 13/04-19/04 2009
  • 06/04-12/04 2009
  • 30/03-05/04 2009
  • 23/03-29/03 2009
  • 16/03-22/03 2009
  • 09/03-15/03 2009
  • 02/03-08/03 2009
  • 23/02-01/03 2009
  • 16/02-22/02 2009
  • 09/02-15/02 2009
  • 02/02-08/02 2009
  • 26/01-01/02 2009
  • 19/01-25/01 2009
  • 12/01-18/01 2009
  • 05/01-11/01 2009
  • 29/12-04/01 2009
  • 22/12-28/12 2008
  • 15/12-21/12 2008
  • 08/12-14/12 2008
  • 01/12-07/12 2008
  • 24/11-30/11 2008
  • 17/11-23/11 2008
  • 10/11-16/11 2008
  • 03/11-09/11 2008
  • 27/10-02/11 2008
  • 20/10-26/10 2008
  • 13/10-19/10 2008
  • 06/10-12/10 2008
  • 29/09-05/10 2008
  • 22/09-28/09 2008
  • 15/09-21/09 2008
  • 08/09-14/09 2008
  • 01/09-07/09 2008
  • 25/08-31/08 2008
  • 18/08-24/08 2008
  • 11/08-17/08 2008
  • 04/08-10/08 2008
  • 28/07-03/08 2008
  • 21/07-27/07 2008
  • 14/07-20/07 2008
  • 07/07-13/07 2008
  • 30/06-06/07 2008
  • 23/06-29/06 2008
  • 16/06-22/06 2008
  • 09/06-15/06 2008
  • 02/06-08/06 2008
  • 26/05-01/06 2008
  • 19/05-25/05 2008
  • 12/05-18/05 2008
  • 05/05-11/05 2008
  • 28/04-04/05 2008
  • 21/04-27/04 2008
  • 14/04-20/04 2008
  • 07/04-13/04 2008
  • 31/03-06/04 2008
  • 24/03-30/03 2008
  • 17/03-23/03 2008
  • 10/03-16/03 2008
  • 03/03-09/03 2008
  • 25/02-02/03 2008
  • 18/02-24/02 2008
  • 11/02-17/02 2008
  • 04/02-10/02 2008
  • 28/01-03/02 2008
  • 21/01-27/01 2008
  • 14/01-20/01 2008
  • 07/01-13/01 2008
  • 31/12-06/01 2008
  • 24/12-30/12 2007
  • 17/12-23/12 2007
  • 10/12-16/12 2007
  • 03/12-09/12 2007
  • 26/11-02/12 2007
  • 19/11-25/11 2007
  • 12/11-18/11 2007
  • 05/11-11/11 2007
  • 29/10-04/11 2007
  • 22/10-28/10 2007
  • 15/10-21/10 2007
  • 08/10-14/10 2007
  • 01/10-07/10 2007
  • 24/09-30/09 2007
  • 17/09-23/09 2007
  • 10/09-16/09 2007
  • 03/09-09/09 2007
  • 27/08-02/09 2007
  • 20/08-26/08 2007
  • 13/08-19/08 2007
  • 06/08-12/08 2007
  • 30/07-05/08 2007
  • 23/07-29/07 2007
  • 16/07-22/07 2007
  • 09/07-15/07 2007
  • 02/07-08/07 2007
  • 25/06-01/07 2007
  • 18/06-24/06 2007
  • 11/06-17/06 2007
  • 04/06-10/06 2007
  • 28/05-03/06 2007
  • 21/05-27/05 2007
  • 14/05-20/05 2007
  • 07/05-13/05 2007
  • 30/04-06/05 2007
  • 23/04-29/04 2007
  • 16/04-22/04 2007
  • 09/04-15/04 2007
  • 02/04-08/04 2007
  • 26/03-01/04 2007
  • 19/03-25/03 2007
  • 12/03-18/03 2007
  • 05/03-11/03 2007
  • 26/02-04/03 2007
  • 19/02-25/02 2007
  • 12/02-18/02 2007
  • 05/02-11/02 2007
  • 29/01-04/02 2007
  • 22/01-28/01 2007
  • 15/01-21/01 2007
  • 08/01-14/01 2007
  • 01/01-07/01 2007
  • 25/12-31/12 2006
  • 18/12-24/12 2006
  • 11/12-17/12 2006

    Gastenboek
  • Dank jullie wel
  • goede morgen blogger
  • maandaggroeten
  • Piper ( mini Horse ) and Mango ( fat Cat )
  • Groetjes van uit Tessenderlo

    Druk oponderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek


    Blog als favoriet !


    Zoeken in blog



    Mijn favorieten
  • seniorennet.be
  • Dierenasiels
  • Doggydancing
  • Sol y luna
  • Jef Pipe
  • Chamanouke
  • Beautifull Lady
  • Birdie
  • Huisdierenuitvaart

  • Archief per maand
  • 02-2014
  • 11-2013
  • 02-2012
  • 01-2012
  • 11-2011
  • 10-2011
  • 09-2011
  • 08-2011
  • 12-2010
  • 11-2010
  • 10-2010
  • 09-2010
  • 08-2010
  • 07-2010
  • 06-2010
  • 05-2010
  • 04-2010
  • 03-2010
  • 02-2010
  • 01-2010
  • 12-2009
  • 11-2009
  • 10-2009
  • 09-2009
  • 08-2009
  • 07-2009
  • 06-2009
  • 05-2009
  • 04-2009
  • 03-2009
  • 02-2009
  • 01-2009
  • 12-2008
  • 11-2008
  • 10-2008
  • 09-2008
  • 08-2008
  • 07-2008
  • 06-2008
  • 05-2008
  • 04-2008
  • 03-2008
  • 02-2008
  • 01-2008
  • 12-2007
  • 11-2007
  • 10-2007
  • 09-2007
  • 08-2007
  • 07-2007
  • 06-2007
  • 05-2007
  • 04-2007
  • 03-2007
  • 02-2007
  • 01-2007
  • 12-2006

    Inhoud blog
  • Lieve AMY
  • Lieve Babs
  • Boyke
  • Jerommeke
  • Youry onze Golden Retriever
  • Nieuwe Puppy
  • Blijft jouw pup alleen thuis?
  • Hoe overleeft een binnenhuiskat buiten?
  • Veel meer info over vogels
  • Een huisdier maakt onze thuis compleet
  • Wie is het slimst? Hond versus chimpansee
  • Acht tips om de oren van je hond zuiver te houden
  • Dieren op de weide tijdens de vrieskou: wat kan er?
  • Waarom vrouwen van katten houden
  • 10 lessen die je kunt trekken uit het leven van je huisdier
  • Kijk je hond in de ogen
  • Gedichtje
  • Samen op wandel - enkele tips voor baasje en hond
  • Honden en katten twee soorten jagers
  • Allergieën: ook onze katten hebben er last van!

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Willekeurig SeniorenNet Blogs
    paperclip
    blog.seniorennet.be/papercl
    Mijn favorieten
  • seniorennet.be
  • Mijn waffers

  • Zoeken met Google




    Foto

    Foto

    Foto

    Mijn favorieten
  • seniorennet.be
  • crematoriumboom

  • Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Nieuws GVA
  • Saoedi-Arabië neemt voor het eerst deel aan Miss Universe
  • Motard zwaargewond bij frontale aanrijding
  • Gescheurde kruisband betekende zijn einde bij Genk, nu maakt Tom Reyners furore bij Beerschot: “De titel is een gespreksonderwerp in de groep”
  • Jinnih Beels trekt zich terug als lijsttrekker bij gemeenteraadsverkiezingen
  • Erik Van Looy licht tipje van de sluier op over nieuw seizoen van ‘De slimste mens’: “We hebben al 7 kandidaten”
  • Stijgende cacao-prijzen fataal voor chocoladewinkel Vivaldi in Wilrijk
  • Zwijndrechtse gemeenteraad blijft bij beslissing, fusie met Beveren en Kruibeke weer stapje dichterbij
  • “Heel moeilijk, om niet te zeggen onmogelijk”: Bayern München lijkt toptransfer van Leverkusen-coach Xabi Alonso te mogen vergeten
  • Gemeenteraad blijft bij beslissing om te fuseren
  • “Gemaakt van menselijke huid”: Harvard gaat binding van 19de-eeuws boek verwijderen

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Zoeken in blog



    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto


    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Mijn favorieten
  • seniorennet.be
  • Dierenkliniek Wilhelminapark

  • Laatste commentaren
  • Nuru massage in Bangalore (spa69)
        op Het Franse hangoor konijn
  • massage spa near me (madhurisweety)
        op Het Franse hangoor konijn
  • Marianne (Marianne Miltenburg)
        op 8 tips om je huisdier kalm te houden tijdens het vuurwerk
  • Illegaal gebruik artikel (De WeydeGansch)
        op Behandel je hond nooit als mens.
  • goed artikel (LEEN)
        op Hondennagels knippen is geen gevecht.


  • Blog tegen de regels? Meld het ons!
    Gratis blog op http://blog.seniorennet.be - SeniorenNet Blogs, eenvoudig, gratis en snel jouw eigen blog!