Hallo bezoeker,
welkom op het blog van de Mailgroep Huisdieren, een hechte groep Dierenvrienden-SeniorenNetters, die er zijn voor, door en met elkaar.
Op dit blog kunnen jullie kennismaken met onze dieren, tips vinden over de verzorging en de gezondheid van de dieren, dierengedichten en dierenartikels lezen, werkjes in verband met dieren bekijken, enz.
Veel kijk- en leesplezier!
28-09-2008
Vissers beschermen zeeschildpad met nieuwe vishaken
Vissers beschermen zeeschildpad met nieuwe vishaken
Het omwisselen van traditionele vishaken in de vorm van een 'J' door zogenoemde cirkel- of C-haken, door tonijnvissers in de Grote Oceaan vermindert de bijvangst van zeeschildpadden zonder dat het ten koste gaat van de vangst. Dat staat in een nieuw rapport van het Wereld Natuur Fonds (WNF) en de Inter- American Tropical Tuna Commission (IATTC). De bijvangst werd met 89 procent teruggebracht.
In totaal 1300 vissers uit Midden- en Latijns-Amerika, die in het oostelijk deel van de Grote Oceaan vissen op tonijn, zwaardvis, haai en goudmakreel, hebben vrijwillig aan het hakenomwisselprogramma meegewerkt. Het project begon in Ecuador, daarna volgden al snel vissers uit Mexico, Panama, Costa Rica, El Salvador, Guatemala, Colombia en Peru. De vissers wisselden niet alleen de haken om, maar namen ook onafhankelijke waarnemers aan boord om instructie te krijgen over het gebruik van de nieuwe haken, het loshalen van zeeschildpadden en om het resultaat van de nieuwe haken te meten. Vanwege het succes gaan ook vissers in Nicaragua dit jaar met de nieuwe haken aan de slag.
De visserij op tonijn en zwaardvis gebeurt met lange lijnen waaraan haken zitten (long-lines). De lijnen zijn soms kilometers lang en worden door het water getrokken. Zeeschildpadden kunnen de traditionele J-haak gemakkelijk inslikken en gaan dan dood. Maar de C-haak voorkomt dat de zeeschildpad zich met zijn bek erin kan vastbijten. Daar waar dat toch gebeurt, overleefde 95 procent van de zeeschildpadden het en konden ze weer levend overboord worden gezet, zo blijkt uit het onderzoek.
¨Dit programma is een mooi voorbeeld van hoe vissers en natuurbeschermers elkaar kunnen vinden¨, aldus Carel Drijver, hoofd programma Oceanen & Kusten van het WNF. ¨Maar er is nog veel te doen om deze visserij echt duurzaam te maken. Nederland is een belangrijke importeur van tonijn uit deze regio. Het omwisselprogramma is slechts een eerste stap. De volgende stap is om met de vissers te werken aan een beter beheer van de populatie, zodat niet alleen de bijvangst, maar ook de overbevissing wordt tegengegaan. Pas dan kan de visserij in aanmerking komen voor certificering door het Marine Stewardship Council (MSC) voor duurzame visserij.¨
Het hakenomwisselprogramma in Latijns-Amerika is zo succesvol dat het inmiddels ook door het WNF is begonnen in het westelijk deel van de Grote Oceaan, onder meer bij Bali. Hier werkt WNF samen met de Nederlandse visimporteur ANOVA.
Vissers beschermen zeeschildpad met nieuwe vishaken
Vissers beschermen zeeschildpad met nieuwe vishaken
Het omwisselen van traditionele vishaken in de vorm van een 'J' door zogenoemde cirkel- of C-haken, door tonijnvissers in de Grote Oceaan vermindert de bijvangst van zeeschildpadden zonder dat het ten koste gaat van de vangst. Dat staat in een nieuw rapport van het Wereld Natuur Fonds (WNF) en de Inter- American Tropical Tuna Commission (IATTC). De bijvangst werd met 89 procent teruggebracht.
In totaal 1300 vissers uit Midden- en Latijns-Amerika, die in het oostelijk deel van de Grote Oceaan vissen op tonijn, zwaardvis, haai en goudmakreel, hebben vrijwillig aan het hakenomwisselprogramma meegewerkt. Het project begon in Ecuador, daarna volgden al snel vissers uit Mexico, Panama, Costa Rica, El Salvador, Guatemala, Colombia en Peru. De vissers wisselden niet alleen de haken om, maar namen ook onafhankelijke waarnemers aan boord om instructie te krijgen over het gebruik van de nieuwe haken, het loshalen van zeeschildpadden en om het resultaat van de nieuwe haken te meten. Vanwege het succes gaan ook vissers in Nicaragua dit jaar met de nieuwe haken aan de slag.
De visserij op tonijn en zwaardvis gebeurt met lange lijnen waaraan haken zitten (long-lines). De lijnen zijn soms kilometers lang en worden door het water getrokken. Zeeschildpadden kunnen de traditionele J-haak gemakkelijk inslikken en gaan dan dood. Maar de C-haak voorkomt dat de zeeschildpad zich met zijn bek erin kan vastbijten. Daar waar dat toch gebeurt, overleefde 95 procent van de zeeschildpadden het en konden ze weer levend overboord worden gezet, zo blijkt uit het onderzoek.
¨Dit programma is een mooi voorbeeld van hoe vissers en natuurbeschermers elkaar kunnen vinden¨, aldus Carel Drijver, hoofd programma Oceanen & Kusten van het WNF. ¨Maar er is nog veel te doen om deze visserij echt duurzaam te maken. Nederland is een belangrijke importeur van tonijn uit deze regio. Het omwisselprogramma is slechts een eerste stap. De volgende stap is om met de vissers te werken aan een beter beheer van de populatie, zodat niet alleen de bijvangst, maar ook de overbevissing wordt tegengegaan. Pas dan kan de visserij in aanmerking komen voor certificering door het Marine Stewardship Council (MSC) voor duurzame visserij.¨
Het hakenomwisselprogramma in Latijns-Amerika is zo succesvol dat het inmiddels ook door het WNF is begonnen in het westelijk deel van de Grote Oceaan, onder meer bij Bali. Hier werkt WNF samen met de Nederlandse visimporteur ANOVA.
C&A stopt met verkoop 'verwarrende' hondenconfectie
C&A stopt met verkoop 'verwarrende' hondenconfectie
Ondanks het grote succes stopt kledingketen C&A met zijn confectielijn voor keffertjes. De hondentruitjes, -sjaaltjes en -paraplus veroorzaakten verwarring bij sommige klanten die dachten dat het om baby-artikelen ging.
C&A lanceerde de hondenkleding dit jaar in alle stilte. Met zijn confectietruitjes voor zeven euro per stuk vormde het een gezonde tegenhanger van de dure exclusieve winkels als Baziel en Blanche van Phaedra Hoste. Maar baasjes die een betaalbare outfit voor Fifi willen, moeten zich reppen, want de rekken in C&A worden niet meer aangevuld. We hebben die hondencollectie twee keer als een funartikel ingebracht, vertelt Ingrid Heymans van de klantendienst. C&A wilde niet echt de confectiemarkt voor honden veroveren. Er komt voorlopig geen vervolg meer. Er zijn wat opmerkingen gekomen van klanten, en het lijkt bij nader inzien toch beter om ons tot mensenspul te beperken. Die beslissing heeft niets met een tegenvallende verkoop te maken, integendeel. O, stopt het? vraagt de kassierster van de C&A op de Meir in Antwerpen een beetje ontgoocheld. De hondenvestjes en -hemdjes hangen centraal aan de kassa en kosten allemaal zeven euro. Spijtig, want er is veel vraag naar. Een andere verkoopster valt dan weer uit de lucht als we vragen waar de hondenkleding hangt. Ik wist niet eens dat wij dat verkopen, zegt ze.
Hondensofas
Wat vinden de gespecialiseerde hondenboetieken eigenlijk van die democratisering van de markt? Ik heb er geen bang van, het is kwalitatief een ander marktsegment, vertelt Sarah Vernimmen van honden- en kattenboetiek SisterDogs op de Waalse Kaai in Antwerpen. C&A is niet de enige. Aveve begint ook hondenkleding te verkopen en Ikea exploreert volop de interieurmarkt voor huisdieren. Je kan er nu ook al sofas of bedden voor honden en katten kopen. Greet Weyns van The Doggy Shop in Lier schrikt niet dat C&A stopt met hondenkleding. Dat is toch een aparte branche hoor. De klant heeft een intensievere begeleiding nodig. Een hondentrui mag je bijvoorbeeld nooit een maat te groot kopen, zoals je bij een kindertrui wel eens doet. Als het truitje slobbert, heeft de hond het kouder mét trui dan zonder.
door Vincent Bos. woensdag 24 september 2008 | 04:33 | Laatst bijgewerkt op: woensdag 24 september 2008 | 10:10
Doreen Proos uit Bemmel verstaat de taal van paarden. Ze gruwt van mensen die zich niet verdiepen in de dieren en er daarom verkeerd mee omgaan. Ze heeft zich de werkwijze van de Canadees Chris Irwin eigen gemaakt en daarvoor een certificaat gekregen. foto Erik van 't Hullenaar
BEMMEL - De lichaamstaal van paarden. Doreen Proos verstaat die als geen ander. Aan de houding van hoofd, hals of staart kan de Bemmelse al zien wat er met het paard aan de hand is.
Proos heeft zich verdiept in de wijze waarop de Canadese expert Chris Irwin met paarden omgaat en mag volgens zijn methode werken. Ze heeft daarvoor als een van de eersten in Europa een certificaat gekregen.
" Paarden tonen hun emoties. Ze kunnen zich niet verstoppen. Je kan aan de houding zien of het gestresst is of juist niet. Houdt het zijn hoofd en hals omhoog, dan weet je dat het paard gespannen is", zegt ze.
Proos is weg van paarden. Al van kindsaf koestert ze liefde voor de dieren die ze als atletisch en kwetsbaar omschrijft. Op 17-jarige leeftijd volgde ze al een cursus om instructrice te worden, omdat bij haar rijvereniging werd gezegd dat ze daar talent voor had.
Probleempaarden trokken haar aandacht. "Ik was niet bang voor paarden, had er gevoel voor. Tijdens mijn examen voor instructrice dachten ze dat ik in een paardenfamilie was opgegroeid omdat ik zo goed met de dieren kon omgaan. Je moet paarden begrijpen. Veel eigenaren doen dat niet. Die zeggen 'stom paard' als het dier niet doet wat ze willen. Het probleem ligt juist bij de eigenaar. Ze zouden zich meer moeten inleven in het gedrag van paarden."
Proos hekelt handelaren die aan het hoofd van het paard trekken om het dier in de trailer te krijgen. "Dan gaan ze voor het paard staan en zeggen ze 'kom maar'. Daar krijgt een paard stress van en gaat het steigeren of trappen. Ook als je achter het paard staat en een klap op de kont geef, krijg je 'm niet in de trailer."
De instructrice laat het niet bij woorden. Bij de stal wordt duidelijk wat ze bedoelt. " Je moet altijd naast het paard lopen. Niet ervoor of erachter."
Ze geeft nog wat tips. Als ze het paard op de borst drukt, stapt het naar achter, drukt ze op de singel (achter het voorbeen), dan draait het paard het hoofd naar haar toe.
De les van Proos begint niet als de cursist op het paard zit, maar al eerder. "Je moet weten hoe je een paard moet benaderen. Je moet alert zijn op zijn reacties. Als je je verdiept in de lichaamstaal van het paard, bereik je meer. Het lijkt magie, maar het is gewoon paardenlogica."
ZWIJNDRECHT - De verstandelijk gehandicapte bezoekers van het ontmoetingscentrum Lunenhof in Zwijndrecht kunnen elke donderdagmiddag kroelen met de twee Dwergschnauzers honden Cleo(9) en Buster(12,5).
Verstandelijk gehandicapten knuffelen honden. FOTO VICTOR VAN BREUKELEN
Steeds vaker worden 'knuffelhonden' ingezet om mensen in een zorginstelling een leuke tijd te bezorgen. Terwijl de hele groep aan het knutselen is, rennen de twee knuffelhondjes al blaffend richting de zaal van het ontmoetingscentrum Lunenhof in Zwijndrecht. "Buster,'' roept de 44-jarige Henny enthousiast.
Hij gaat snel op de grond zitten om de hond al knuffeld op te vangen. "Ze reageren altijd heel leuk op de honden,'' zegt baasje Agnes Mulder. Sinds een half jaar bezoekt ze met haar honden het Lunenhof. "De mensen genieten echt van het kroelen met de dieren,'' vertelt vrijwilligster Mulder.
Langzaam maar zeker wordt het inzetten van dieren in verzorgingstehuizen populairder. Het effect dat dieren op zorgbehoevende mensen hebben is merkwaardig. "Sommige mensen leven helemaal op. Henk is onze vaste bezoeker. Hij is zit vaak voor zich uit te staren in zijn stoel, maar als de honden komen wordt hij actief. Meestal zetten we een hondje op zijn schoot en dat vindt hij fantastisch,'' vertelt leidinggevende Lunenhof Jacky Luimes.
In het ontmoetingscentrum Lunenhof kunnen mensen met een beperking diverse belevingsgerichte activiteiten doen. De honden lopen tijdens de activiteiten rond in de zaal. "Het is een extraatje voor de mensen. Bij ons zijn de honden geen activiteit op zich, maar meer een aanvulling,'' vertelt leiding.
De 'knuffelhonden' worden ook door De KynologenClub Dordrecht e.o ingezet. Deze hondentrainclub werkt sinds een aantal jaar met het 'Manitoe aaihonden team' project. Ze gaan één keer per week met een groepje speciaal geselecteerde aaihonden naar het verzorgingstehuis Swinhove in Zwijndrecht. De bejaarden kunnen zich aanmelden voor de aaimiddag. "Mensen die niet meer uit bed kunnen, krijgen van ons persoonlijk bezoek. Wij komen dan met de hond naar de kamer,'' vertelt vrijwilligster Monique Geurts van KC Dordrecht.
Volgens Geurts zijn sommige aaimiddagen ontroerend. "We hebben meegemaakt dat mensen die niet meer spraken hele verhalen vertelden aan de aaihonden. Zelfs de verzorgers waren ontroerd. De honden kunnen iets losmaken bij de mensen,'' zegt ze.
De honden voelen volgens de vrijwilligers aan hoe ver ze kunnen gaan. "Laatst waren we bij een man die stervende was. We hadden een pup bij ons en die zijn meestal erg druk, maar hij bleef opmerkelijk rustig.''
De meewerkende zorginstellingen zijn te spreken over de aaiprojecten. "De een is wat enthousiaster dan de ander, maar de meesten vinden het erg gezellig. De mensen krijgen ook langzaam een band met de honden. Sommige kijken echt uit naar het bezoek. Ze hebben hele gespreken met de honden,'' vertelt Luimes.
De 55-jarige Loes vindt de bezoekjes erg fijn. Ze aait hondje Cleo voorzichtig. "Ik vind ze lief,'' zegt ze. Terwijl Mulder het hondje van schoot pakt, vraagt Loes of ze Cleo een kusje mag geven. "Natuurlijk, maar wel voorzichtig,'' zegt Mulder. Loes geeft Cleo een dikke kus. "Honden geven onvoorwaardelijk liefde en dat doet de mensen goed,'' weet Mulder
(Novum/AP) - Honden worden door moslims over het algemeen als onrein beschouwd, maar de 18-jarige Mahomed-Abraar Katri uit de Engelse stad Leicester mag met zijn blindegeleidehond toch de moskee in. De Britse raad voor islamitische rechtspraak Shariah vaardigde daar speciaal een fatwa voor uit.
"Ik hoop dat dit deuren opent, zodat ook andere mensen een hond kunnen nemen en zich geen zorgen hoeven te maken over de religieuze aspecten daarvan", zei Katri woensdag tegen de Britse omroep BBC. Zijn gele labrador Vargo mag echter niet de gebedszaal in. Hij moet in hetzelfde voorportaal waar moskeebezoekers hun schoenen achterlaten in een hok wachten tot zijn baasje terugkomt.
De Britse moslimraad, een overkoepelend orgaan van moslimorganisaties, zei blij te zijn met het besluit. De verantwoordelijke schriftgeleerden hebben de kwestie van alle mogelijke kanten bekeken, prees een medewerker. Ook de Britse vereniging voor blindegeleidehonden reageerde enthousiast, en sprak van een belangrijke stap voorwaarts voor andere blinde en slechtziende moslims
Nadat Buffy, een kip van één jaar jong, drie weken geleden zo goed als kaal en graatmager werd binnengebracht, heeft de Engelse Dierenbescherming haar voorzien van een gestreepte trui. Inmiddels is Buffy al aardig wat bijgekomen en is ze een attractie geworden in het opvangcentrum in Brent Knoll.
"Het is altijd een triest gezicht wanneer kippen in deze staat worden binnengebracht. Ze zag er echt uit als een geplukte kip die klaar was voor de oven", aldus assistent-manager Emma Phillips, 'pleegmoeder' van Buffy. "Gelukkig is ze nu sterk genoeg om tussen de andere kippen op zoek te gaan naar voedsel en te genieten van de zon. Ik hoop dat haar veren er uiteindelijk ook weer aangroeien." (odbs)
Planckendael coördineert wereldwijd stamboek en zorgt voor stevig evenwicht binnen Europese bonobopopulatie
Planckendael coördineert wereldwijd stamboek en zorgt voor stevig evenwicht binnen Europese bonobopopulatie.
Gisteren verhuisden vier bonobos of dwergchimpansees van Planckendael naar Apenheul in Apeldoorn (NL). In de plaats kregen wij twee nieuwe dieren van Apenheul in Planckendael toe. Hun verhuizing kadert in het Europees kweekprogramma voor deze bedreigde diersoort. De KMDA is als coördinator verantwoordelijk voor het opvolgen van alle bonobos die wereldwijd in dierentuinen leven.
30-jarige moeder Hortense reisde samen met haar drie zonen (Redy, Zamba en de jonge Hongo) naar Nederland. Deze vier dieren komen in een groep met 1 andere man en 8 vrouwen terecht. De mannetjes zullen er voor de nodige nakomelingen moeten zorgen. Om de voortplanting in Planckendael te waarborgen, verhuizen er 2 vrouwtjes uit deze groep naar België. Op de terugreis van Apenheul naar Planckendael zullen de verzorgers dus vergezeld zijn van bonobo Lomela en haar zesjarige dochter Jasiri. Beiden zullen op hun eigen tempo geïntroduceerd worden in de groep en deze eerste dagen begeleid worden door hun eigen verzorger . Eerst mogen de dieren wennen aan hun nieuwe omgeving en de verzorgers en dan maken ze kennis met de andere dieren van de groep.
De bonobofamilie in Planckendael bestaat dan uit 5 vrouwtjes en 2 mannetjes. Of er ook een machtswissel aan te pas komt, zal de toekomst moeten uitwijzen maar we verwachten dat alfavrouw Hermien niet zomaar de kaas van haar brood zal laten halen door de nieuwe, Nederlandse meid Lomela. In 2006 werden er nog drie bonobobabys geboren. Duimen maar voor 2009! De bonobos bevolken het eiland bij het Afrikadorp.
Bonobos kunnen 50 jaar oud worden en halen een gewicht van zon 45 kg. De mannetjes blijven hun hele leven bij hun moeder. Bonobos komen oorspronkelijk alleen voor in de regenwouden van de Democratische Republiek Congo. Naar schatting leven er tussen de 50.000 en 100.000 bonobos in het wild. Ze worden er bedreigd door houtkap en de jacht. In Europese dierentuinen leeft een tachtigtal bonobos verspreid over negen dierentuinen.
Europese primeur: 2 monniksgierkuikens kiezen het luchtruim!
Europese primeur: 2 monniksgierkuikens kiezen het luchtruim!
Supernieuws voor het Europees kweekprogramma dat Planckendael coördineert.
Vandaag vrijdag 1 augustus zwaaien we twee kuikens van onze monniksgieren uit in de Gorges du Verdon (Frankrijk). Vorig jaar mocht er al één jong het luchtruim verkennen in Spanje. Dit jaar doen we nog beter! Onze twee koppels monniksgieren hebben elk een kuiken grootgebracht. Sinds half mei zijn Xyniks en Ysis de trotse kweekouders die hun jong met zorg groot brengen. Samen met het kweekkoppel Chil en Wonder doen ze hun best om voor de broodnodige nazaten te zorgen. Monniksgieren zijn een bedreigde soort en aangezien de kweek in Europa heel moeizaam gaat, is het belangrijk dat Planckendael er in geslaagd is om dit jaar twee jongen voort te brengen!
Fantastisch nieuws voor het Europees kweekprogramma voor de monniksgier onder coördinatie van Planckendael! Alle zestig dierentuinen die aan dit kweekprogramma deelnemen, werken mee aan een introductieproject door de jongen die bij hen geboren worden, af te staan om uit te zetten in Frankrijk en Spanje. Dus haast je, dan kan je de jonge vogels nog even bewonderen voor ze het wijde luchtruim kiezen!
Het geslacht van beide jongen is nog niet gekend. De namen zullen zeker met een J beginnen, maar worden pas definitief gekozen als het geslacht ook bekend is. De dieren worden niet gemanipuleerd maw er komt geen verzorger in de buurt om de vogels zo weinig mogelijk te verstoren. Wanneer de vogels op transport vertrekken, zullen er voor het eerst enkele veertjes kunnen afgenomen worden om later via DNA-onderzoek het geslacht te kunnen bepalen.
Tot nu toe heeft de KMDA al 4 gieren uitgezet in de natuur: in de Causse de la Jonte en de Baronnies in Frankrijk en in Catalonië in Spanje, waarvan twee Planckendael-jongen en twee pleegjongen geadopteerd door het koppel in de Zoo van Antwerpen. Hoop voor de toekomst! De oorspronkelijke populatie is een eeuw geleden al verdwenen. De belangrijkste bedreigingen zijn habitatverlies, voedseltekort, jacht en vergiftiging. Dit is een mooi voorbeeld van de missie van de Zoo en Planckendael in de praktijk.
De ijsberen die op de Noordpool leven, zijn kannibalen geworden. Dat is een onvermijdelijk gevolg van het smelten van de ijskappen, zo heeft een medewerker van een Amerikaanse dierenbeschermingsorganisatie aan de nieuwszender CNN bekendgemaakt.
Door het ontdooien van het poolijs is de biotoop van de daar levende zoogdieren drastisch ingekrompen. De ijsberen krijgen het daardoor bij hun jacht op vis almaar moeilijker.
Uit hoge nood zijn ze sinds kort begonnen met zich op elkaar te storten om aan voldoende voedsel te komen
In totaal namen 38 studenten deel aan de studie, 24 van hen kregen paardentherapie. De overige studenten - de controlegroep volgden geen therapie. De score van de controlegroep was na acht weken gelijk aan de eerste score. De 24 studenten die deelnamen aan de paardentherapie scoorden beter op onder meer stressbeheersing en aanpassingsvermogen.
De leiding van het onderzoek was in handen van George Davies, mentor op de school. ,,De resultaten tonen aan dat studenten die paardentherapie volgen beter functioneren in het dagelijkse leven en meer genieten, aldus Davies. ,,Het programma is vooral geschikt voor studenten die minder goed reageren op de traditionele praattherapie.
Bailey slaapt tussen Martine en haar man in bed. Martine: "We lagen er nog maar kort in toen Bailey begon te blaffen en maar niet ophield. Er moest wat aan de hand zijn. Toen we aan de achterzijde van onze woning keken, hoorden we herrie. Het kwam van een hoekwoning. De bewoners waren niet thuis. Er werd ingebroken, dus belden we meteen de politie." Die kon een van de inbrekers in de kraag vatten. De ander wist te ontkomen. "We zijn hartstikke trots op onze heldin", aldus Martine
De Duitse dierenverzorger van Knut, de beroemdste ijsbeer ter wereld, is op 44-jarige leeftijd overleden. Thomas Dörflein werd wereldwijd bekend toen hij de door zijn moeder verstoten ijsbeer begon te verzorgen.
Miljoenen mensen uit binnen- en buitenland bezochten de zoo van Berlijn toen het nieuws bekend raakte. Dörflein speelde daar handig op in en voerde talloze shows op met de populaire ijsbeer. Het ging zelfs zover dat de verzorger honderden liefdesbrieven en gedichten van vrouwelijke fans over heel de wereld kreeg.
Mysterie
De dood van Dörflein zorgt voor veel speculatie in de Duitse media. Hij werd dood aangetroffen in zijn appartement en over de doodsoorzaak doen de wildste geruchten.
'k Heb jullie wat laten vallen, hè, een beetje vergeten hè ! 'k Geef het toe. Maar ik heb het zo druk gehad met die grote witte mamapoes, Snoopy heet ze. Amai, van in't begin hebbekik daar problemen mee gehad met die tang, iedere keer mep, mep op mijne kop, al die zijn pottekes eten hebbekik moeten opeten om wraak te nemen, iedere keer dat wij samen door dat vensterke moesten ... arrè, mep, mep op mijn koppeke en ikke terug.
Iedere keer dadik die witte nachtmerrie tegenkwam in den tuin, arrè mep, mep op mijn donderke. Ik ben dat zo beu als kou pap geworden en met veel durf en opofferingsvermogen ben ik eindelijk een beetje dichter bij haar geraakt. Wat taal dat die spreekt dat weetik nie. Buiten kssss, kssss, en wat gekrijs, komt daar niet veel zinnigs uit. Die is nooit naar de poezenschool geweest, en in een vorig leven is die bokser geweest dat kan niet anders. Die eet 5 klein brokskes per dag en den hele nacht zit die door den tuin te lopen achter klein beestjes. Ik heb ook zo een gevonden in de garage waar het paardeneten staat. Plezant om mee te spelen, ongelooflijk, spijtig dat ze niet lang meedoen en rap gaan liggen slapen. En eens dat die slapen, dan kunde daar niks meer mee doen, die worden niet meer wakker. Gek wat er hier allemaal rondloopt. 't Vrouwke heeft die maar weggegooid. Ja, wat moete daar anders mee doen ? 'k Vraag me af wat die witte Snoopy daar mee doet ? Daar vinde nooit niks meer van terug.
En mijn kiekevriendje zit nu opgesloten ... die ging zijn witte bollen bij den buurman leggen in die zijnen bloembak. Ze zeggen hier dat dat mijn schuld is omdat ik daar altijd koerske mee deed. Dan liep die door den tuin en ikke daarachter ... 't schijnt dat 'em dat niet plezant vond. Nu kijk ik naar hem vanuit den boom, maar hij kan niet uit zijn kiekeskot en ik kan er niet in. Die bekijkt mij zelfs niet meer. Spijtig 'k vond dat vroeger wel leuk.
'k Ga stoppen, ik moet die dikke witte mamapoes weer wat les gaan geven in sociale kontakten, anders vergeet die dat weer en wordekik weer de speelbal. Zadden die beter Mepmep geheten in plaats van Snoopy. Gelukkig hebbekik een goeie scholing gehad bij mijn vroegere baasjes en vrouwkes. Ik denk nog af en toe aan hen, maar dat is hier het paradijs mannen, ik blijf hier voor de rest van mijn 7 levens ! Der is alleen nog veel werk aan Mepmep, voor dat die een diploma gaat hebben, dat gaat mij hier nog veel moeite kosten !
Dikke zoen allemaal en speciaal voor mijn vriendinnetje Yasmientje (ziet die der mooi uit zeg ... beeldschoon !) en mijn vriend Roske. (Ja, ik ben Poessietje, nadien Roske en nu terug Poessietje, en Roske was efkes Poezeke en nu terug Roske en Yasmientje, awel, dat weet ik niet en als ge er niet meer aan uit kunt, lees dan mijn dagboek eens na.
mailgroep huisdieren
![](javascript:fotovenster("http://images2-telegraaf.nl/multimedia/archive/00364/bailey_364123d.jpg","Marianne%20en%20hond%20Bailey ","Bob%20Friedländer ",200,118); "javascript:fotovenster(\"http://images2-telegraaf.nl/multimedia/archive/00364/bailey_364123d.jpg\",\"Marianne en hond Bailey \",\"Bob Friedländer \",200,118);")
