Hallo bezoeker,
welkom op het blog van de Mailgroep Huisdieren, een hechte groep Dierenvrienden-SeniorenNetters, die er zijn voor, door en met elkaar.
Op dit blog kunnen jullie kennismaken met onze dieren, tips vinden over de verzorging en de gezondheid van de dieren, dierengedichten en dierenartikels lezen, werkjes in verband met dieren bekijken, enz.
Veel kijk- en leesplezier!
05-03-2010
Hondenweetjes
Hondenweetjes
- Een hond van 1 jaar oud heeft een mentale rijpheid in mensenjaren van een 15 jarige
- Honden schudden vaak het hoofd als ze een speeltje in de muil hebben. Dit is instinctief jachtgedrag dat genetisch bepaald is en teruggaat tot de tijden dat honden hun prooi heen en weer schudden om ze te doden.
- honden hebben andere levensbehoeftes en levensstijl naarmate ze ouder worden. In hun eerste levensjaren zijn spelen en uitgelaten worden de hoogtepunten van de dag , bij oudere honden zijn dat de voedermomenten
- bij kruising van 2 hondenrassen vertonen honden meestal de karaktertrekken van het ras waar ze uiterlijk het meest op lijken.
Vele hondeneigenaars vinden het knippen van hondennagels maar een enge bedoening. Voor anderen is het dan weer een gevecht om de hond in bedwang te houden. Hoe kan je deze twee frustraties vermijden en van nagelknippen een aangename activiteit maken voor hond en baasje? Hieronder een aantal tips om je hond te laten wennen aan deze noodzakelijke activiteit.
Trainen om pijn te vermijden
Het knippen van hondennagels kan gevaarlijk zijn voor hond en baas als de hond bang is van de knipbeurt. Honden die bang zijn slaan wild om zich heen, waarmee ze het risico verhogen dat baasjes te snel willen knippen omdat ze de hond niet onder controle krijgen. Hierbij loopt men het risico om in het "leven" te knippen. Het "leven" is het gevoelige gedeelte dat zich binnenin de nagel bevind. Eens men daarin heeft geknipt zal de vrees van de hond voor de trimbeurt alleen maar toenemen. Daarenboven zijn honden die pijn hebben in staat om te bijten en verhoog je dus je eigen risico.
Een aversie voor nagelknippen kan voortvloeien uit een gebrek aan basisopvoeding binnen de verzorging van je hond of aan een slechte eerste knipbeurt. De juiste socialisatie en gewenning aan verzorgende handelingen zijn dus op zijn plaats bij de opvoeding van elke hond. Wanneer mogelijk kan je je pup best met deze handelingen confronteren vanaf een leeftijd van 3 tot 12 weken. Het is gemakkelijker om deze trimaversie te voorkomen (zoals bij elke angstaanjagende ervaringà door de hond een heleboel positieve ervaringen te laten opdoen in deze kritieke periode dan hem te genezen van een lang opgebouwde negatieve historiek. Ongeacht het feit dat je een hond hebt zonder trimervaring of een ouder hond met een bestaande angst doe je er goed aan om je hond te laten gewennen aan de betasting en manipulatie van poten en tenen. Puppies, die socialisatiesponzen zijn in deze leeftijdsperiode, zullen met gemak deze handelingen ondergaan. Honden met een gevestigde reactiviteit zullen wellicht meer tijd en energie vragen. Blijf dit positief trainen met alle lekkers waar je hond gek op is!
Hoe kan je de hondennagel knippen?
Eens je de hond gewend hebt gemaakt om poten en tenen te laten manipuleren, kan je starten met het echte knipwerk. Indien je nooit tevoren hondennagels hebt geknipt is het aan te raden dit eerst even te laten demonstreren door je dierenarts of een professioneel trimmer. Zwarte nagels zijn een beetje moeilijker dan witte/doorschijnende nagels omdat het "leven" daarin niet zichtbaar is. Zorg ervoor dat de nagelscharen steeds scherp zijn. Stompe, oude nagelscharen zorgen ervoor dat je de nagel verbrijzeld ipv knipt. Dit resulteert in een hogere druk en dus meer pijngevoel. Scherpe nagelknippers geven een mooie en zuivere snede die het risico op uitsteeksels(risico op blijven haperen) vermindert. Er bestaan diverse types van nagelknippers maar het Guillotine systeem en het schaarsysteem zijn de twee belangrijkste. Beide systemen hebben hun eigen kniptechniek en het is dus belangrijk onderstaande instructies goed te lezen. Om te controleren of het noodzakelijk is dat de nagels geknipt worden zet u de hond recht op zijn poten. Staan de nagels nu van de grond af, dan hoeft u niet te knippen, indien de nagels wel de grond raken moeten de nagels geknipt/gevijld worden. Te lange nagels kunnen voor een afwijkende stand van de voeten veroorzaken. Ook kunnen ze na lange verwaarlozing doorgroeien (rond groeien) tot in het vlees, overbodig te vermelden dat dit zeer pijnlijk is.
Heeft uw hond lichtgekleurde nagels, dan kunt u zien waar het "leven" zit, dit is de rode ader die u in de nagel ziet. U kunt ruim daarvoor de nagel veilig afknippen. Heeft uw hond zwarte nagels dan knipt u het minimale wat nodig is eraf om te voorkomen dat u in het "leven" knipt, wat zeer pijnlijk is voor de hond. Soms is de nagel aan de achterkant opengespleten, in dat opengespleten gedeelte is het ook veilig om te knippen. Houd bij het knippen van de nagels de lijn aan zoals die aangeven staat op de tekening. Gebruik bij twijfel een vijl om een stukje van de nagel af te vijlen. Mocht u onverhoopt toch het bloedvat raken dan moet deze zo snel mogelijk gedicht worden. Daarvoor zijn meerdere mogelijkheden, variërend van een heet mes of een soldeerbout ertegen aan drukken tot stelpen met wat maïzena. De meest diervriendelijke en effectiefste methode is het dichtdrukken van de bloedende ader met een speciaal daarvoor bestemd stelpmiddel.
Andere technieken van nagelonderhoud
Honden die in een stadsomgeving leven en regelmatig worden uitgelaten op de harde voetpaden hebben meestal minder nagelonderhoud nodig. Opgelet: bij deze honden moet je wel regelmatig de duimklauw laten bijknippen gezien deze de grond niet raakt. Je kunt ook de hondennagel onderhouden met een Dremel boortje dat in de meeste doe het zelf zaken verkrijgbaar is. Ook hier is het noodzakelijk om je hond langzaam te laten wennen aan het geluid van het boortje. Een ander veel gebruikte techniek ( meestal mensen die heel veel tijd kunnen besteden aan de verzorging van hun hond) is het gebruik van de hondenvijl. Deze kan je zelf vervaardigen door een fijn zandpapier (gebruik bij het schuren bij behang en verfactiviteiten) te bevestigen op een houten plankje. Je kan hiermee dan naar believen en op elk mogelijk ogenblik de nagels van de hond vijlen. Daardoor verminder je het risico op "inknippen" en ga je de nagels meer geleidelijk onderhouden dan het drastisch wegknippen van de overtollige nagelstukken. Welke methode je ook gebruikt, met een beetje tijd en moeite kan je de hond gemakkelijk op een veilige en rustige manier laten gewennen aan het nageltrimmen. Veel succes!
Hieronder vind je wat meer info over Syringomyelia.
Ken je iemand met een hondje dat opvallend veel krabt aan één zijde? Zeg het verder!
Syringomyelia is een vaak voorkomende aandoening bij Cavalier King Charles Spaniels. Het probleem ontstaat door een in aanleg te klein achterhoofdsbeen en daardoor een te klein achterhoofdsgat. Dit heet de Chiari malformatie of misvorming. Dit betekent dat de schedelholte achter in de kop te klein is en dat de vloeistof die hersenen en ruggenmerg omspoelt niet vrij kan circuleren. Deze vloeistof wordt in het ruggenmerg geperst waardoor een holte ontstaat en dit wordt syringomyelie genoemd.
De holtevorming in het ruggenmerg veroorzaakt beschadigingen waardoor typische verschijnselen ontstaan. Het meest voorkomend is krabben aan één kant, maar het kan beiderzijds voorkomen. Er zijn hierbij geen afwijkingen aan huid of oor. Aangedane honden zijn tevens gevoelig aan kop, nek en voorpoten en gillen vaak van de pijn zonder duidelijke reden. De pijn kan samenhangen met de houding van de kop en sommigen honden eten en slapen bij voorkeur met de kop omhoog. Sommige ernstig aangedane jonge honden ontwikkelen een nek skiliose, dit is een kronkel in de ruggengraat. Tenslotte krijgen ernstig aangedane honden een waggelende gang met de achterpoten en of zwakte van de voorpoten. Doofheid komt vaak voor en wordt veroorzaakt door vloeistof in het middenoor.
Beide sexen en alle kleurtypes zijn aangedaan. De verschijnselen ontstaan meestal vanaf de leeftijd van een halfjaar. Veel honden leiden een relatief normaal leven, maar sommige honden verslechteren toenemend en worden rond middelbare leeftijd geëuthaniseerd. Er bestaan dus duidelijk verschillende graden van ernst van de aandoening. Bij andere rassen komt de aandoening soms ook voor zoals bij King Charles Spaniels, Yorkshire terriers en Malteser terriers.
De enige zekere manier om de diagnose syringomyelie en misvorming van het achterhoofdsgat vast te stellen, is door middel van een MRI scan. MRI is Magnetic Resonance Imaging.
Ik dacht altijd dat het een ckc spaniel ziekte was..
De King Charles Spaniel en Syringomyelia
Dit stukje heb ik geschreven voor het weblog van de rasvereniging, gelukkig zijn ze nu bezig goede maatregelen te treffen.
Omdat ik mijn King Charles Spaniel Ollie na een vreselijke ziekte-periode heb moeten laten inslapen ten gevolge van syringomyelia, wil ik op dit blog aandacht geven aan het bestaan van deze ziekte bij de King Charles Spaniel. Tot een paar maanden geleden was ik namelijk nog in de veronderstelling dat deze ziekte bij de King Charles Spaniel niet voorkwam. Ook weten de meeste dierenartsen nog weinig van deze ziekte en om deze redenen is de diagnose bij Ollie te laat gesteld en is de behandeling ook nog eens helemaal verkeerd verlopen. Hierdoor heeft Ollie onnodig veel moeten lijden. Om dit leed in de toekomst te voorkomen, wil ik ervoor pleiten dat syringomyelia als mogelijke ziekte wordt opgenomen in de gezondheidsinformatie over het ras. Daarnaast vind ik ook dat er binnen de fokkerij meer preventieve maatregelen genomen zouden moeten worden. En uiteraard is het ook van belang dat dierenartsen en andere professionals uit de hondenwereld meer over deze ziekte te weten komen, zodat de begeleiding zo optimaal mogelijk kan verlopen.
Wat is syringomyelia? Om te beginnen is het een verschrikkelijke rotziekte. Bij de mens staat deze ziekte bekend als één van de meest pijnlijke aandoeningen die er is. De ziekte ontstaat doordat het achterste deel van de schedel te klein is en het achterhoofdsgat te groot, hierdoor puilt een deel van de kleine hersenen uit in het achterhoofdsgat. Het ruggenmerg begint bij het achterhoofdsgat en hier ontstaat een blokkade. Dit uit zich in een verstoring van de normale beweging van het hersenvocht en abnormale drukverhoudingen binnen en rondom het ruggenmerg in de nek. Uiteindelijk ontstaan hierdoor holtes in het ruggenmerg die kunnen lijden tot een aantal vreemde en pijnlijke symptomen.
Wat zijn de symptomen van de ziekte? Het meest belangrijke en steeds terugkomende symptoom van syringomyelia is pijn. Deze is moeilijk te lokaliseren en omdat de pijn vaak wisselend optreedt, wordt deze vaak gemist door zowel eigenaar als dierenarts. Om het iets makkelijker te maken pijn vast te stellen bij uw hond, hieronder een aantal voorbeelden van hoe de pijn zich kan uiten: - na springen of beweging met het hoofd tussen de beide voorpoten op de grond gaan liggen, - plotseling schreeuwen of gillen, - een zacht piepgeluid bij de ademhaling, - kreunen, - verlaagde motivatie voor activiteiten waar de hond vroeger wel zin in had. Mijn hond wilde op een gegeven moment helemaal niet meer wandelen, - vermoeidheid, - met het hoofd in een ongewone (vaak opgeheven) positie slapen, - gewone aanrakingen als pijnlijk ervaren (vermijdingsgedrag bij begroeten), de hond vindt het vaak niet fijn om op bepaalde plaatsen van het lichaam aangeraakt te worden en de hond laat bijv. borstelen of een halsband niet toe, - krabben (vaak tijdens het lopen en meestal aan 1 zijde), - een scoliose of hernia-achtig beeld, - irritatie, een slecht humeur, - rusteloosheid en veel van ligplaats veranderen. Vaak wil de hond koel gaan liggen omdat dit verlichting geeft, - er is vaak sprake van aangezichtspijn die de hond uit door met het gezicht overal langs te willen wrijven. Dit kan zijn langs een stoel, maar ze kunnen ook gaan rollen in hun mand of op het grasveld, - veel gapen, - smakken met de mond, - schudden met het hoofd, - onzeker gedrag, lichaamstaal van een hond die met een stroomband wordt getraind, - een droevige gezichtsuitdrukking, - spanning of agressie bij ontmoeting met (onstuimige) honden.
Naast de pijnklachten kunnen er ook neurologische verschijnselen ontstaan zoals een krachtvermindering in de poten, afname van spierweefsel en verlamming van de achterhand. Evenwichtsverlies, omvallen, wegglijden van poten en scheefstand van de kop worden ook gezien.
Nogmaals, het is heel erg moeilijk om de ziekte vast te stellen. Mede doordat veel van de pijnuitingen zoals het krabben en rollen in de mand ook als normaal gedrag gelden en mede doordat de pijn wisselend op kan treden. Er kunnen perioden zijn dat de hond nergens last van lijkt te hebben en ineens kan er een periode zijn dat de hond zich raar gedraagt. En om het nog ingewikkelder te maken, laat lang niet iedere hond alle symptomen van de ziekte zien en wisselt het ziektebeeld dus per individu. Hierdoor vergis je je als eigenaar al snel en denk je dat de hond een tijdelijk huid- of oorprobleem heeft gehad. Vooral als de ziekte in een beginstadium verkeert, denk je aan onschuldige zaken. Zeker als er daarna weer een periode komt dat je niets aan de hond merkt. Jammer genoeg heb ik aan den lijve mogen ondervinden dat wanneer de ziekte in een zwaar stadium verkeert, het duidelijk is dat er iets goed mis is met je hond. Alleen wat?
Om te voorkomen dat de ziekte zo uit de hand loopt als bij Ollie het geval is geweest, is het van belang tijdig vast te stellen dat er sprake is van syringomyelia. Des te eerder de behandeling begint, des te meer kans de ziekte in toom te houden. Op dit moment kan er in Nederland alleen met medicijnen behandeld worden. In het buitenland worden ook operaties uitgevoerd, maar deze zijn erg zwaar voor de hond en het resultaat is niet altijd even succesvol. De behandeling met medicijnen is moeilijke materie, zorg er daarom voor dat je naar een dierenarts gaat die veel ervaring heeft met deze ziekte. Het is namelijk van belang dat de dierenarts zoveel ervaring heeft dat hij of zij kan beoordelen of de medicijnen wel genoeg aanslaan en of de hond nog wel een hondwaardig leven heeft. Het toekomstbeeld van een hond met syringomyelia is niet erg rooskleurig, de ziekte gaat nooit helemaal weg en de meeste honden worden op een te jonge leeftijd ingeslapen ten gevolge van de ziekte.
Bij welke rassen komt de ziekte voor? Na het lezen van de omschrijving van deze ziekte, komt u dit verhaal misschien bekend voor. Op het moment is er namelijk veel aandacht voor het optreden van deze ziekte bij de Cavalier King Charles Spaniel. Maar bij nader onderzoek blijkt dat er veel meer rassen zijn waarbij deze ziekte voorkomt, zoals de King Charles Spaniel. Overige rassen zijn:
- Yorkshire Terrier, - Brusselse Griffon, - Malteser , - Chihuahua, - Dwergteckel, - Bichon Frisé, - Mopshond, - Shih Tzu, - Staffordshire Bull Terrier, - Pekingees, - Franse Bulldog, - Japanse Spaniel, - Boston Terriër, - Jack Russell Terriër, - Toypoedel en dwergpoedel, - Dwergkeeshond, - Dwergpinscher.
En natuurlijk bij kruisingen van 1 of meer van deze rassen. Denk hierbij ook aan de boomer kruisingen!!! De Boomers zijn vaak vaak Shih Tzu x Malthezer of Jack russel kruisingen. De Boomer is geen ras.
En er zijn ook een aantal katten waarbij de ziekte is vastgesteld.
Hoe kun je de ziekte vaststellen? De ziekte kun je alleen door middel van een MRI-scan vaststellen. Gelukkig is er in Best een dierenartsenpraktijk waar je tegen een gereduceerd tarief kunt scannen op syringomyelia. De honden krijgen een roesje omdat ze helemaal stil moeten blijven liggen in de MRI-scan. Daarom worden de honden eerst op hun algemene gezondheid gecheckt. De scan duurt maar 25 minuten en daarna krijg je direct de uitslag. Voor meer info: http://www.dierenkli.../mri.html#cm_sm
Jammer genoeg ben ik met Ollie in een veel te laat stadium op dit adres aangekomen. Mijn eigen dierenarts wilde de medicijnen te lang testen, terwijl er te weinig resultaat te zien was. Dierenarts Erik Noorman van de praktijk in Best is naast het maken en beoordelen van de MRIs erg thuis in alle materie rondom syringomyelia. Hij werkt hierbij met een internationaal protocol waardoor er meer duidelijkheid is over wat je mag verwachten van de medicijnen. In het geval van Ollie had dit betekend dat we de medicijnen maar 1 week hadden hoeven testen. Met de minimale verbeteringen die bij Ollie te zien waren, was hij dan na die week al ingeslapen. Dit had Ollie veel onnodig leed bespaard. Natuurlijk worden niet alle honden met syringomyelia gelijk ingeslapen. Het MRI-beeld van Ollie was erg dramatisch en dierenarts Noorman kon met behulp van dit beeld duidelijk zien dat hij erg veel pijn moest hebben. Inmiddels had Ollie al allerlei zware pijnstillers voor mensen geprobeerd, op het laatst zelfs morfine en ook daar kwam de pijn dwars doorheen. Gelukkig zijn er gradaties in de ziekte en het verloop en daarom zijn er gelukkig ook honden die ondanks deze ziekte een redelijk normaal leven kunnen leiden.
Het gekke is dat Ollie totdat hij 7 jaar oud was geen klachten had. Na deze leeftijd begon hij wat te klungelen, hij werd moe en kreeg steeds meer tegenzin voor zijn dagelijkse wandelingen. De dierenarts dacht destijds dat dit kwam door een hartprobleem dat hij net had ontwikkeld. Ik vond het erg vervelend dat hij een hartprobleem had gekregen, want op 6-jarige leeftijd heb ik hem als dekreu ingezet en hieruit is een nest van 6 pups geboren. Ten tijde van de dekking was ik in de veronderstelling dat Ollie een gezonde hond was, maar nu ik weet dat hij naast die lekkende hartklep ook nog syringomyelia onder de leden heeft gehad, vind ik het verschrikkelijk dat dit nest er is gekomen.
We hebben zelf ook een pup uit dit nest in huis genomen, een reutje wat nu 6,5 jaar oud is. Hij heet Sergio en is altijd een erg vrolijk en aanhankelijk manneke geweest. Het ironische is dat hij de laatste maanden ook wat moe werd en ook tegenzin begon te ontwikkelen voor zijn wandelingen terwijl hij anders altijd vooraan stond. Toen Ollie erg ziek was, begon hij ineens met zijn kop te schudden. Eerst dacht ik nog dat ik spoken zag, omdat Ollie zo ziek was, maar inmiddels zijn er nog wat rare symptomen bijgekomen en ben ik erg bang dat hij ook syringomyelia heeft. We laten 7 januari van Sergio ook een MRI-scan maken. Ik zal jullie op de hoogte houden van de uitslag. En ook over de symptomen bij Ollie en Sergio wil ik nog wat meer schrijven op dit blog.
Veel honden en katten lijden aan diabetes. Het is belangrijk dat honden- en katteneigenaren er snel achterkomen vanwege de ernstige gezondheidsproblemen die diabetes met zich meebrengt.
Hoe herkent u diabetes bij uw hond of kat? De eerste tekenen zijn overmatige dorst en honger op onverwachte momenten, dufheid en veel plassen. Diabetes wordt veroorzaakt door een gebrek aan insuline, een hormoon dat de suikerspiegel in balans houdt. Honden en katten kunnen op verschillende manieren diabetes krijgen. Het kan veroorzaakt worden door een virusinfectie, stofwisselingsproblemen of aantasting van het immuunsysteem. Sommige rassen hebben er ook genetische aanleg voor; zoals de poedel, schnauzer, teckel, beagle en sommige type terriërs. Honden die diabetes krijgen zijn meestal zeven jaar of ouder en suikerziekte treft vier keer zo vaak een vrouwtje. Katten die diabetes krijgen zijn meestal mannetjes en hebben als belangrijkste symptoom overgewicht. Maria Eversteijn van stichting Vier Voeters: ¨Het is belangrijk om alert te zijn als het gaat om honden- of kattendiabetes en om zo snel mogelijk een dierenarts naar uw huisdier te laten kijken.¨
Dieren met diabetes moeten de rest van hun leven behandeld worden. Meestal kan het onder controle gehouden worden met insuline injecties, verantwoorde voeding en veel beweging. Katten zijn moeilijker te behandelen dan honden omdat ze niet houden van veranderingen in hun voedingspatroon.
Dat honden minder kleur waarnemen is al langer bekend, maar volgens de Amerikaanse psycholoog Stanley Coren is het niet juist wat veel mensen denken, namelijk dat honden alles in grijskleuren waarnemen. Uit recent onderzoek is gebleken dat honden de wereld voor een deel wel in kleur zien, maar met minder kleuren dan de mens.
Rood heeft voor honden een heel andere werking dan voor mensen, het is in ieder geval geen alarmkleur. Waarschijnlijk zien honden het `mensen-rood`als donkergrijs of zwart.
Kleuren zien heeft te maken met kegeltjes in het netvlies. Net als bij mensen bevat het netvlies van honden staafjes en kegeltjes. De staafjes verrichten hun diensten in weinig licht, zij kunnen geen kleuren doorgeven. Daarvoor zijn de kegeltjes. Maar anders dan bij de mens heeft de hond geen 3 maar 2 kegeltjes. Met zijn 3 soorten kegeltjes kan de mens de regenboog waarnemen, violet, blauw, blauwgroen, groen, geel, oranje en rood. De hond ziet deze regenboog waarschijnlijk als donkerblauw, lichtblauw, grijs, geel, donkergeel/bruin en zeer donkergrijs. Honden nemen de wereld dus vooral waar in de kleuren geel en blauw.
Buiten dat honden een minder breed kleurenbeeld hebben, kunnen ze ook minder scherp zien dan de mens. Ze kunnen minder details waarnemen. Volgens onderzoeker Stanley Coren is het scherptebeeld van de hond te vergelijken met mensenogen die bedekt zijn met een laagje folie waarop weer een dun laagje doorzichtige gel is gesmeerd.
Uit onderzoek is gebleken dat honden een gezichtsvermogen hebben van 6/23. Dit houdt in dat een hond op 6 meter nog net een voorwerp kan zien, terwijl een mens dit nog kan zien op 23 meter!
Tegenover de onscherpe waarneming van de hond staat echter het grote opvangvermogen. Doordat zij een grotere pupil hebben, vangen zij meer licht dan onze ogen waardoor zij beter kunnen zien in schemer en donker.
Handig om te weten bij het trainen van je hond, een klein arm of handgebaar zal hij niet kunnen zien, in sommige gevallen waarin de hond niet reageert op non-verbale commando´s kan dus liggen aan het feit dat de eigenaar niet duidelijk genoeg is voor de hond en niet omdat hij ongehoorzaam is!
Uit Brits onderzoek kwam naar voren dat de populairste namen voor huisdieren mensennamen als Molly, Poppy, Charlie, Max en Alfie zijn. Volgens psychologen is dat een manier om de huisdieren te vermenselijken, zodat ze meer als een deel van het gezin aanvoelen. Grofweg zijn de dierennamen op te delen in vier categorieën, en volgens diezelfde periode, zegt dat ook iets over jou.
1) Voor de hand liggende namen Honden die hond of woef heten, katten die luisteren naar de roepnaam poesje: het bestaat en het komt vaker voor dan je denkt. Dit slaat op twee types mensen: zij die gewoonweg geen inspiratie hebben en zij die het expres doen, en het cool vinden om onverschillig te lijken over de dierennaam.
2) Grapjassen Bijdehante eigenaren geven hun dier een naam die een boodschap stuurt naar de wereld. Marilyn Monroe noemde haar poedel Mafia, een verwijzing naar de roddels dat ze betaald werd door gangster. Audrey Hepburn gaf haar terrier de naam mister famous.
3) Klassiek & neutraal Wie vaak in het voetlicht staat en meemaakt dat elke beweging verkeerd wordt uitgelegd, zoals wereldleiders en politici, kiest een klassieke en neutrale dierennaam: Lucky (luidde het bij president Ford), Liberty (president Carter) en Socks (president Clinton). De hond van president Obama zorgt voor een stijlbreuk en heet Bo. Al gokte iedereen op Hope of Change.
4) Merken of bekende personen Sommige beestjes krijgen waanzinnige namen als Chanel, Moet, Smirnoff, Bing & Bong of Tinkerbell celebrities als Mariah Carey en Paris Hilton gaven het goede voorbeeld en anderen volgden.
mailgroep huisdieren
