Hallo bezoeker,
welkom op het blog van de Mailgroep Huisdieren, een hechte groep Dierenvrienden-SeniorenNetters, die er zijn voor, door en met elkaar.
Op dit blog kunnen jullie kennismaken met onze dieren, tips vinden over de verzorging en de gezondheid van de dieren, dierengedichten en dierenartikels lezen, werkjes in verband met dieren bekijken, enz.
Veel kijk- en leesplezier!
25-10-2008
Geschiedenis konijn
Inleiding:
Het konijn behoort tot de orde der Lagomorpha (haasachtigen). Zij onderscheiden zich van de knaagdieren (Rodentia) doordat ze achter de voorste snijtanden 2 stifttandjes hebben.
Geschiedenis... Oorspronkelijk is het konijn waarschijnlijk afkomstig uit Azie, waarna het zich over grote delen van de wereld verspreid heeft. Gedurende de ijstijd is het leefgebied verkleind en zijn de konijnen uiteindelijk terechtgekomen op het Iberisch Schiereiland, het huidig Spanje en Portugal. Rond 250 B.C. zijn de konijnen voor het eerst in gevangenschap gehouden door de Romeinen. Zij fokten de konijnen om hun vlees en om hun vacht. Ze werden gehouden in zogenaamde "leporarien", grote ommuurde tuinen die de konijnen tegen vijanden beschermden, maar van een echte domesticatie was nog geen sprake. Pas in de middeleeuwen verspreidde het konijn zich richting Noord-Europa en werd het konijn voor het eerst door monnikken als huisdier gehouden. Zij begonnen ook met het creeren van rassen door konijnen met een afwijkende vachtkleur met elkaar te kruisen.
Nu... Pas na de 2e wereldoorlog raakt het konijn langzamerhand in zwang als gezelschapsdier, een trend die zicht tot de dag van vandaag voortzet. Steeds meer mensen nemen een konijn als huisdier.
Het normale gebit:
Het gebit van het konijn bestaat uit 4 snijtanden, 2 stifttanden en 20 kiezen. De melktanden van het konijn wisselen in een periode vlak voor de geboorte tot 3-5 weken na de geboorte.
Stiftanden zijn kleine snijtandjes die achter de snijtanden van de bovenkaak staan. Dit onderscheid konijnen van knaagdieren zoals de cavia, hamster en de rat.
Knagers... Alhoewel een konijn geen knaagdier is zijn het wel uitmuntende knagers. Dit komt mede doordat tanden en kiezen door middel van lamellen tussen de wortel en het slijmvlies van de tandkas diep in het bot verankerd zijn. Ongeveerd 2/3e van de tand bestaat uit wortel!
Op de röntgenfoto hieronder zie je hoe de tanden en kiezen in de kaak zitten:
Levenslang groeien... De tanden en kiezen van konijnen hebben een open wortel en groeien gedurende hun hele leven door. De snijtanden groeien 2-2.4 mm per week. Dit is dus bijna 10 cm per jaar! Deze groei word opgevangen door slijtage van de tanden en kiezen. De slijtage vindt plaats als gevolg van het knagen en kauwen op voedsel. Het is belangrijk dat groei en slijtage met elkaar in evenwicht zijn.
Slijtage... Bij een normaal gebit staan de bovensnijtanden voor de ondersnijtanden en raken de ondersnijtanden de stifttanden. Hierdoor slijten de snijtanden beitelvormig op elkaar af en zijn ze zeer geschikt om mee te kunnen knagen. De kiezen slijten af door het malen op voer. Het konijn maalt zijn voer door tijdens het kauwen zijn kiezen horizontaal te bewegen. Hierdoor slijten de kiezen op elkaar af.
(wordt vervolgd met Gebitsproblemen bij het konijn) (Dierengebit Nederland)
Kaak en/of tandproblemen door een aanrijding of een val
Kaak en/of tandproblemen door een aanrijding of een val
Als een kat aangereden wordt, of ergens van afvalt, kan er van alles aan het gebit en de kaken beschadigd raken. Vaak zal de kat onder het bloed zitten. Het ziet er vreselijk uit, omdat het mondslijmvlies erg goed doorbloed is. Tanden kunnen los komen te zitten of uitvallen. Haaktanden kunnen afbreken. Bij harde klappen kunnen zelfs de kaken breken.
Een aangereden kat... Als voorbeeld zullen we deze kat nemen. De kat werd door de eigenaar gevonden toen hij onder het bloed binnen kwam lopen. Ze zijn snel naar onze dierenkliniek gekomen en daar bleek de kat in shock te zijn. Daarbij zat de bek onder het bloed, er waren snijtanden verdwenen en de onderkaak was gebroken. De behandeling... De kat werd opgenomen en onder lichte sedatie gebracht om de pijn te verlichten, nu kon er ook gekeken worden wat er preciesaan de hand was. De bek werd schoongemaakt en er bleek dat er diverse snijtanden weg waren (zie foto links). Er waren gelukkig geen haaktanden afgebroken.
Wel was er een breuk van de onderkaak aanwezig (zie foto hierboven rechts). De breuk was in de symphysis en dit was te voelen, de linker en rechteronderkaak zaten los ten opzichte van elkaar. Dit kon hersteld worden met behulp van een cerclagedraaddie om de beide kaakhelften wordt vastgezet.
De kat kreeg een pijnstiller en antibiotica en de shock werd met een vochtinfuus hersteld. Met antbioticum en pijnstiller en het advies om gedurende een paar weken het eten dun te maken kon de kat naar huis.
4 weken later... 4 weken kwam de kat voor controle (zie foto rechts, klik op de foto voor het eindresultaat). Het slijmvlies was mooi genezen en de kaakhelften van de onderkaak zaten weer aan elkaar vast. Onder sedatie is de cerclagedraad weggehaald en kat is weer genezen.
Gelukkig viel het bij deze kat reuze mee. Helaas kan een kat veel ergere problemen ondervinden van een val of een aanrijding.
Na Ed het sprekende paard is er een nieuw hippisch toptalent opgestaan.
Kunstenaar Cholla heeft de passie van Jackson Pollock en was al te zien op tentoonstellingen in New York en Los Angeles. Maar toen hij met een van zijn kunstwerken meedeed in een Italiaanse competitie, keek de jury even raar op. Cholla is namelijk een paard. Met zijn mond schildert hij het ene abstracte werk na het andere. Zijn creatie The Big Red Buck was geselecteerd voor de derde internationale Arte Laguna-expositie in Mogliano Veneto, Italië.
Aangezien er meer dan 3000 schilderijen, sculpturen en foto's waren ingestuurd, is het vrij opmerkelijk dat een paard door de eerste selectie is gekomen. De juryleden reageerden verschillend: de helft kon erom lachen, anderen waren laaiend kwaad en wilden het paard diskwalificeren. Toch is zijn werk uiteindelijk goedgekeurd. Een geldprijs zit er helaas niet in voor Cholla, de jury houdt het bij een eervolle vermelding. Verschillende curatoren hebben Cholla nu gevraagd voor een solotentoonstelling.
Net als bij de mens is het voorkomen van gebitsproblemen beter dan genezen! De belangrijkste pijler bij preventie berust op het voorkomen of vertragen van de vorming van tandplak en tandsteen. De dierenarts speelt hier een rol bij, maar de dagelijkse verzorging van het gebit door de eigenaar is veel belangrijker.
Voeding... Voeding kan helpen bij de preventie van tandplak: een gebit dat kauwt blijft schoner. Zo geven harde droge brokken minder snel problemen dan zacht blikvoer. Ondanks dat blijven ook bij de harde brokjes toch nog voedselresten achter tussen de kiezen die tandplak kunnen veroorzaken.
De beste manier om het gebit van een kat schoon te houden is door de tanden poetsen. Als kattendierenartsen die zich toegelegd hebben op tandheelkunde bij katten, adviseren wij het mechanisch reinigen (=tanden poetsen) van het gebit om tandplak te verwijderen en daardoor tandsteen te voorkomen.
Speciale poetsdoekjes ...
We adviseren om poetsdoekjes te gebruiken die de combinatie in zich hebben om zacht te zijn maar die ook een zeer goed opnameniveau hebben. We gebruiken zelf poetsdoekjes van Hekasoft (10 cm lang en 5 cm breed). We wikkelen de doekjes om onze wijsvinger en poetsen daarna de tanden en kiezen van de hond. Poets alleen de buitnenkant, de binnenkant wordt door de tong gepoetst. Ook zijn er speciale tandenborstels voor katten ontwikkeld, maar daarmee gaat het poetsen moeilijker dan met de gaasjes.
Hoe moet u poetsen ...
Tijdens het poetsen dient de buitenkant van de tanden en kiezen in de bovenkaak en met name de achterste kiezen goed gepoetst te worden. Twee a drie keer per week 1x langs de tanden en kiezen halen is vaak al voldoende om de vorming van tandplak tegen te gaan
Vet Aquadent op het gaasje ...
Wij adviseren om Vet Aquadent op het poetsdoekje aan te brengen. U kunt een scheutje Vet Aquadent op een gaasje aanbrengen, vervolgens poetst u de kiezen en tanden van uw kat. Het poetsen met een gaasje wordt door uw hond goed verdragen. u hoeft alleen de buitenkant van de tanden en poetsen te poetsen, de binnenzijde van de kiezen wordt gepoetst door de tong
T/D* voer... Indien de kat niet toelaat dat er gepoetst wordt dan kunt u speciale brokken voeren. Er is sinds een aantal jaar een voer op de markt dat, wetenschappelijk bewezen, helpt de vorming van tandplak en tandsteen tegen te gaan: t/d* voer van Hill's . Door de grootte en de vorm van de brok kan een kat deze brokken niet zonder kauwen doorslikken. Door de speciale samenstelling en het hoge vezelgehalte van de brok poetst deze brok als het ware de tanden tijdens het kauwen. U kunt bij ons in de dierenkliniek gratis proefzakjes afhalen.
Oravet ...
Indien er ernstige gingivitis (tandvleesontsteking) of zelfs parodontitis (= teruggetrokken tandvlees) is ontstaan dan kunnen we een behandeling met Oravet inzetten. 2 weken later begint dan de Oravet thuisbehandeling, de eigenaar moet 1x per week de Oravet aanbrengen. We adviseren om de Oravet altijd in combinatie met tandenpoetsen of speciale brokken te gebruiken.
Controle... Sommige katten laten het poetsen niet goed toe. Zeker bij katten met aanleg voor tandplak en tandsteen is een regelmatige controle door de dierenarts en een eventuele professionele gebitsreiniging noodzakelijk. Tijdens de jaarlijkse checkup, waarbij de kat gevaccineerd wordt, controleren wij altijd het gebit van de kat.
Acht pompiers kunnen ontsnapte hamster niet vangen
Acht pompiers kunnen ontsnapte hamster niet vangen
Acht brandweermannen hebben tevergeefs jacht gemaakt op de ontsnapte hamster van de kleine Zoe (6) uit het Schotse Dunbar. De pompiers hadden nochtans een camera en een stofzuiger ingezet om Fudgie te vangen.
Fornuis en gasleiding ontmanteld De mama van Zoe had maandag de brandweer gebeld nadat de hamster zes dagen voordien in een holletje onder de houten keukenvloer was gekropen. De hulpverleners vatten meteen de stier bij de horens en ontmantelden het fornuis en een deel van de gasleiding in de keuken. Fudgie bleef echter ongrijpbaar.
Technologie faalt Dan maar de technologie inschakelen, dachten de brandweerlui. Ze lieten een minicamera onder de keukenvloer zakken. Ze hadden het apparaat met chocolade ingewreven om indruk op de hamster te maken. Toen dat niet hielp, probeerden ze het dier naar de oppervlakte te zuigen met een stofzuiger.
Stille aftocht De reddingsoperatie moest afgeblazen worden. Fudgie zit inmiddels al acht dagen onder de keukenvloer. De dierenbescherming vermoedt dat het diertje daar inmiddels een nest heeft gebouwd en zich best naar zijn schik voelt. (eb)
Een nieuwe ontwikkeling in de paardensport is het bitlozehoofdstel . Het woord zegt het eigenlijk al, het is een hoofdstel zonder bit . Omdat dit een vrij nieuwe vorm van rijden is, waar de meeste mensen nog geen ervaring mee hebben en geen idee hebben welke werking welk bitloze hoofdstel heeft, hieronder een overzicht van verschillende bitloze optomingen .
De bosal is één van de oudere bitloze optomingen die voornamelijk in de westernsport gebruikt wordt. Oorspronkelijk stamt dit hoofdstel van de Indianen af, ze maakten een stugge ring van rawhide (leer) en de teugels van staart - of manenhaar , ook wel mecate genoemd. De mecate wordt onderaan de knop van de bosal (onder de kin van het paard) vastgebonden.
De scherpte van een bosal is afhankelijk van de dikte. Een dikkere bosal zal de druk meer verdelen en zo minder scherp inwerken dan een dunnere. De bosal is minder geschikt voor mensen die rijden met veel teugelcontact omdat het mogelijk kan schuren op de paardenneus. Voor westernrijden is deze optoming uiterst geschikt en het is ook toegestaan om paarden onder de 6 jaar uit te brengen op wedstrijden met een bosal.
Cross rope bridle
een cross rope bridle
Een cross rope bridle is eigenlijk het zelfde idee als een touwhalster , alleen is deze minder geschikt voor grondwerk en meer bedoeld om mee te rijden. In plaats van één lus om de teugels aan vast te maken zoals bij het touwhalster heeft de cross rope bridle 2 lussen en werkt het meer met zijwaartse druk. Sommige paarden begrijpen een cross rope bridle beter dan een touwhalster.
Dually training halter
Dually training halter
Oftewel, het halster van Monty Roberts . Dit is een gewoon halster met een extra touwstuk bij de neus. Bij het aantrekken van het halster geeft het touw extra druk op de neus waardoor het halster scherper inwerkt dan een normaal halster. Aan beide uiteindes van het touw zit een ring waar je mogelijk de teugels aan kunt bevestigen. Dit halster is zeer geschikt voor grondwerk maar minder geschikt voor het rijden. Het halster is vrij stug en de inwerking op de neus is vrij scherp waardoor dit halster minder geschikt is om engels mee te rijden.
Dr. Cook hoofdstel
Het Dr. Cook hoofdstel
Dit is een van de meest bekende bitloze optoming op dit moment. Dr. Cook is een dierenarts die uitgebreid onderzoek heeft gedaan naar de gevolgen van een bit in een paardenmond. Uiteindelijk kwam hij daarom met een bitloos hoofdstel op de markt. Dit hoofdstel heeft twee riemen kruislings onder de kin doorlopen. Als er druk op de teugels gegeven wordt, werkt dit hoofdstel niet alleen druk uit op de neus, maar ook achter de oren en de zijkant van de kaak. Dit hoofdstel is er in een lederen uitvoering en de kunststoffen uitvoering, over het algemeen wordt dit hoofdstel als vriendelijk beschouwd voor het paard.
Ook mennen met het Dr. Cook hoofdstel is mogelijk. Een kleine aanpassing aan het rijhoofdstel maakt dat je één hoofdstel voor beide takken van de sport kunt gebruiken, simpel door wat extra riempjes bij te bestellen zodat je de oogkleppen kunt vastmaken. De oogkleppen staan iets wijder van het hoofd af dan bij de gewone menhoofdstellen , zodat de paarden meer zicht hebben.
Glucksrad
Een Glucksrad
Het Glucksrad is een ring die zich bevindt aan de zijkant van het paardenhoofd. De ring staat in verbinding met zowel het bakstuk , neusriem en de teugels. Door de spaken in de ring wordt elke stuk op een andere plek vast gemaakt. Als er druk wordt uitgeoefend op de teugels draait het rad en treed er een hefboomwerking op. De mate waarin het hefboomeffect optreedt hangt af van waar je de teugels aan vastmaakt. Als de teugels aan de voorzijde van de ring vastmaakt wordt, kantelt het wiel meer dan wanneer het meer aan de achterzijde vastmaakt is. Dit hoofdstel geeft zowel druk op de neus, kin en achter de oren en kan een vrij scherpe optoming zijn, afhankelijk van hoe het wordt gebruikt.
Hackamore
Een Hackamore met korte scharen
Dit is één van de meest bekende bitloze hoofdstellen in Nederland. Dit hoofdstel zie je vaak terug in het springparcours in de hogere niveaus. De Hackamore werkt met een zogenaamde hefboomwerking. De mate waarin deze hefboomwerking voorkomt hangt af van de lengte van de scharen. Er zijn zowel korte als lange scharen, de langere scharen werken scherper in dan de kortere. Met het in contact nemen van de teugels kantelen de scharen en wordt er druk uitgeoefend op de neus en de kin. Maar ook achter de oren komt druk, de mate waarin hangt ook weer af van de lengte van de scharen. Bij verkeerd gebruik van de Hackamore kan het neusbot breken. Dit komt echter alleen voor bij een te harde hand en een te laag hangende hackamore. De hackamore is de scherpste bitloze optoming die momenteel op de markt is.
Sidepull
Een sidepull
De sidepull is een hoofdstel dat werkt met zijwaartse druk, de teugels worden bevestigd aan de zijkanten van de neusriem. Als er druk wordt uitgeoefend op de rechterteugel zal het paard op het linker gedeelte van zijn neus druk voelen. De scherpte van het hoofdstel verschilt per merk en uitvoering. Er zijn sidepulls op de markt met dun ruw touw op de neus, deze werken vrij scherp in. Ook kan het touw mogelijk gaan schuren; deze sidepull is dan ook minder geschikt voor constante teugeldruk. Maar er zijn ook sidepulls met lederen neusriemen of zelfs neopreen onderlegd. Deze hoofdstellen zijn qua scherpte een stuk vriendelijker voor de paardenneus.
Touwhalster
een touwhalster
Zie Touwhalster voor het hoofdartikel over dit onderwerp.
Een touwhalster is een halster gemaakt van sterk touw. De dikte van het touw verschilt van 6 tot 8 mm. Door het dunne touw werkt het halster vrij scherp in, ook heeft dit touw de eigenschap dat het niet breekt. Daarom is het heel belangrijk om een paard vooral niet vast te zetten aan een touwhalster! Een touwhalster kan gebruikt worden bij zowel grondwerk als om mee te rijden. Het touw werkt in op de neus en op de grond ook achter de oren. Omdat het touw toch vrij scherp is, is een touwhalster minder geschikt voor het Engels rijden. Een bontje op de neus kan een touwhalster wat minder scherp maken en voorkomt schuurplekken op de neus.
Voest-hoofdstel
een (namaak) Voest-hoofdstel
Het bitloze hoofdstel van Emiel Voest werkt met kruislingse riempjes onder de kin door. Het hoofdstel heeft een brede neusriem waardoor de werking minder snel scherp optreedt, de druk wordt over een groter oppervlakte verdeeld.
Als je links aan de teugel trekt zal er aan de rechterkant druk ontstaan waardoor het paard zijn hoofd zal buigen naar links. Bij verkeerd gebruik kan het de neus afknellen maar bij correct gebruik is dit een vriendelijk hoofdstel met weinig leer om het hoofd van je paard.
Kaptoom
Zie Kaptoom voor het hoofdartikel over dit onderwerp.
Kaptoom
De Kaptoom is een bitloos hoofdstel dat zowel bitloos kan worden gebruikt, als in combinatie met een bit . De kaptoom wordt voornamelijk gebruikt voor grondwerk of bij de africhting van jonge paarden. De kaptoom is heel populair bij de Academische rijkunst.
Neckrope
Neckrope
De neckrope is, zoals de naam al zegt, een halsring/touw. Een (bitloze) optoming die om de hals van het paard ligt. De gesloten ring, ook wel rijring genoemd is gemaakt van dik touw, doordat hij uitgebreid verstelbaar is, is hij voor ieder paarden soort geschikt. Je rijdt met behulp van neckreining en zit en/of stem.
Dit uiterst kleine hertje kwam ter wereld door een keizersnede in de dierenkliniek, nadat zijn moeder door een auto werd gedood.
Kleine Rupert, die zo klein is dat hij in een volwassen hand past, was geboren nadat dierenartsen er niet in waren geslaagd zijn moeder te redden.
Wees: De dierenartsen konden zijn moeder niet redden. Bij maar 15 cm lang en het gewicht van iet meerr dan een pond, is hij nu in een incubator in de intensivecare eenheid bij het Ziekenhuis van het Wild Tiggywinkles in Buckinghamshire.
Hij heeft pas onlangs zijn ogen geopend.
Les Stocker, vinder van Tiggywinkles, zei: Ruperet moeder had zeer zware verwondingen.
We kregen hem aan het ademen en ging in de couveuse met zuurstof. Hij wordt nu gevoed via een buisje.
Rupert ondergestopt in de couveuse.
Lief Hertje Rupert poseert al mooi voor de camera.
Men is na 5 dagen optimistich over Rupert, dat hij volledig zal herstellen.
Het is altijd erg moeilijk met baby hertjes, maar Rupert is een zeer levenslustig hertje.
De laatste tijd bereiken ons nogal wat klachten en vragen over de groeiende steenmarterpopulatie in Leuven en Vlaanderen in het algemeen. Hoewel ze geen enkel gevaar voor de mens vormen veroorzaken ze nogal wat onvrede, wat in vele gevallen overigens niet geheel onterecht blijkt.
Hoe herkent u een steenmarter? De steenmarter (Martes foina) is een 40-50 cm lang inheems roofdier met een bruine vacht met een gelige onderwol met een witte borstvlek die doorloopt tot halverwege de voorpootjes. Ze lijken qua lichaamsbouw sterk op boommarters en bunzings, of de gedomesticeerde variant van deze laatste: de fret.
Levenswijze Marters zijn zeer territoriale dieren, met andere woorden: ze wonen ergens. Dit territorium verdedigen ze dan ook met grote ijver: geen enkele soortgenoot komt erin, zelfs hun eigen jongen worden in het najaar zonder pardon verjaagd.
Marters zijn net als fretten omnivoor en echte opportunisten. De combinatie van deze levensstijl en het feit dat de groeiende populatie zich bijzonder goed schijnt aan te passen aan het leven met de mens maakt conflicten onvermijdelijk. Her en der veroorzaken ze schade van verschillende aard: o doodbijten van pluimvee, konijnen, o geuroverlast door uitwerpselen en etensresten (de zogenaamde latrines) o lawaai (gestommel op zolder) o knaagschade aan elektrische bedrading en wagens, isolatiemateriaal,
Bescherming De steenmarter is juridisch gezien een wildsoort (categorie overig wild). Dit komt neer op een totale bescherming, aangezien de steenmarter sinds jaar en dag niet meer mag worden bejaagd. Het vangen of doden van deze dieren is dan ook verboden, en overigens ook geen oplossing aangezien vrijgekomen territoria bijna onmiddellijk worden ingenomen door een andere steenmarter
Oplossingen Men dient het territorium blijvend ongeschikt te maken voor de marters. Mogelijkheden hiervoor zijn: o geurspray die de dieren verjaagt o verstoring veroorzaken (licht maken, lawaai, ) o schrikdraad: er zijn systemen beschikbaar waarbij geëlektrificeerde plaatjes her en der onder de motorkap van de wagen worden geplaatst o toegang tot gebouwen afsluiten o kippen s nachts opsluiten, of de ren vos- en steenmartervrij maken. Hierover is een interessant artikel te vinden op de site van de vogelbescherming.
Meer info? Deze en andere tips zijn door de milieudienst gebundeld in een informatieve folder. Gezien het juridische statuut van het dier is het niet mogelijk tot vangst of verdelging over te gaan, maar we zijn ervan overtuigd dat door het verstrekken van informatie de appreciatie voor dit mysterieuze dier kunnen laten groeien, en de schade door preventieve ingrepen kunnen vermijden.
Een nieuw huisdiertje is met een onstuimige opmars bezig. Het gaat om de zogenaamde Suikereekhoorn, die in het Engels luistert naar de naam Sugarglider. In Groot-Brittanië is het momenteel een ware rage aan het worden, daar vliegen ze letterlijk over de toonbank.
Het diertje komt van origine uit Australië en komt verder in het wild voor in Tasmanië en New Guinea. In het latijns luidt de naam van het diertje: Petaurus Breviceps. Het meest opvallende aan het diertje is dat de Suikereekhoorn een huidplooi tussen de voor en achterpoot heeft. Als hij zich strekt vouwt de huid uit en heeft daarbij de grootte van een A4tje, waardoor het diertje uitstekend op de wind kan zweven/glijden. Er zijn daarbij zweefvluchten vastgesteld tot maar liefst 66 meter.
Ook in ons land is er een groeiende belangstelling voor het beestje. Ze worden suikereekhoorns genoemd omdat ze op eekhoorns lijken, maar toch is dit eigenlijk een onjuiste benaming, want het zijn geen eekhoorns, het zijn zelfs geen knaagdieren, maar buideldieren. Daarom wordt ook in ons land meestal de engelse naam Sugargliders gebruikt.
In Australië zelf is het overigens verboden om dit wilde diertje als huisdier te houden. Maar toch heeft het beestje inmiddels zijn weg naar menige fokker en liefhebber gevonden. De aangeboden diertjes in de dierenwinkels zij daarom vrijwel allemaal afkomstig van de nakweek van andere liefhebbers en gelukkig vrijwel niet meer uit het wild.
Als huisdier is hij in korte tijd enorm populair geworden in Amerika en Engeland en nu ook in Nederland. Ze zijn zo populair omdat het een klein, vrij tam beestje is met een ontzettende zachte, fluweelachtige vacht.
Op de website van de Belangenvereniging Sugargliders Nederland (BSN) is veel informatie te vinden over het houden van de diertjes. Daar staat onder andere ook: "toch is en blijft het een exotisch dier en geen knuffeldier, alhoewel dit niet betekent dat ze niet aanhankelijk kunnen zijn. Er zijn zat verhalen bekend van mensen die hun sugarglider overal mee naartoe nemen. Verder is het goed er rekening mee te houden dat het geen huisdier is voor kleine kinderen, maar met een beetje geduld en een tam nakweekdier van een goede hobbyist, kun je aan de sugarglider een geweldig huisdier hebben. Belangrijk is verder om te weten dat de Sugarglider ook een behoorlijk luidruchtig diertje is dat ondanks het feit dat hij niet zo groot is een behoorlijk volume aan allerlei geluiden weet te produceren...
Op youtube zijn diverse filmpjes te vinden over dit relatief nieuwe huisdiertje...
De Britten zijn misschien de grootste (huis)dierenliefhebbers van Europa, maar wij kunnen er ook iets van. Om onze katten en honden nog meer te verwennen, kunnen we nu gebruik maken van de Vibrating Pet Masaage Glove. Terwijl je de hond of kat aait, trilt de handschoen zachtjes waardoor je huisdier nog sneller tot rust komt. Doordat dit gadget van fleece gemaakt is, beschadigt het de pels van je dier niet. Met een vochtig doekje verwijder je nadien alle haartjes die achtergebleven zijn. Je kunt al een handschoen kopen voor een slordige 15 euro, en wel online op www.harrietcarter.com .
Het paard natuurlijk in balans : Wintervoorbereidingen
Het paard natuurlijk in balans : Wintervoorbereidingen
DA Margriet CREMERS Niets is zo netjes en ordelijk als de natuur. Soms krijgen we de indruk dat de natuur er een potje van maakt en op zoek is naar een eigen en nieuw evenwicht. Niets is minder waar. De natuur werkt in een voortdurend en geordend evenwicht, samengevat in het bekende Franse spreekwoord La nature se redresse toujours (de natuur herstelt zichzelf altijd). Aan ordening en structuur dus geen gebrek. Net zoals dat volop aanwezig is bij de wintervoorbereiding van de dieren op ons halfrond.
Tekst: Margriet Cremers
Op zoek naar een zo optimaal mogelijk evenwicht voor ons gedomesticeerde paard, is het altijd zinvol om de natuur als raadgever te beschouwen en te zien wat de natuur zelf doet bij paarden, om hen goed op de winter voor te bereiden. Dit dient ons van advies als het gaat om de voorbereiding van het gedomesticeerde paard. Uiteraard gaat het niet om het nabootsen van de natuurlijke situatie. Het gedomesticeerde paard is net zo min te vergelijken met het wilde paard als de huidige mens met de vroegere holbewoners. De volgende aandachtspunten zijn relatief makkelijk in een algemeen beleid te vatten: stabiele gezondheidsbasis reinigende stoffen voortdurend blijvende zomervacht niet voldoende regenbestendig Het zijn de negatieve kanten van de gezondheidsmedaille bij het gedomesticeerdepaard. Een deel hiervan kanmet kunstige hulpgrepen en ondersteuning geneutraliseerd worden of zelfs geheel verdwijnen. In de herfst bereiden wilde paarden zich voor op een periode van schaarste en stellen ze hun energieverbruik in op warm blijven. De natuur zorgt er eerst voor dat gedurende de zomer een stevige basis wordt gelegd. Het gevolg van de overvloed aan eten en warmte en daarmee aan gezapige tevredenheid werkt een goede gezondheid en een stevige vetvoorraad in de hand. Op basis van die stevigheid kan het dier in de winter al een boel doorstaan. Voor paarden die leven in het wild is een langzame overgang cruciaal. Het volle, vette gras verhout heel langzaam. Het zijn langere, ruwere stengels die dan nog op de natuurlijke weide staan. Die leveren vaak meer ruwvezel en vocht op dan voeding. De darmflora past zich hierop aan. De pH-waarde verandert licht. Hiermee wordt de voorbereiding gelegd voor het verorberen en zinvol verteren van basten van bomen. Boombasten en twijgen zijn voor een belangrijk deel winterkost, maar worden zeker ook in de herfst al gegeten, zonder dat schaarste het paard ertoe dwingt. De basten en soms twijgen van bepaalde bomen bevatten namelijk belangrijke gezondheidsbevorderende stoffen ofzelfs sterk reinigende stoffen.
Voor onze gedomesticeerde paarden is er nauwelijks een verandering. Gedurende de zomer vreten onze paarden zich niet vol. Zij moeten immers gewoon blijven werken en kunnen niet met een dikke buik gezapig in het zonnetje staan te genieten. Daarmee vervalt de noodzaak van langzame overgang naar een ander rantsoen en een ander bewegingspatroon. Dat is eenvoordeel. Er is echter ook een nadeel: Onze paarden hebben niet de stevige basis van fysieke en mentale gezondheid gelegd. Bovendien krijgt het paard geen reinigende stoffen binnen. Dit maakt hen per definitie eerder vatbaar voor winterkwalen.
Stabiele gezondheidsbasis
Uiteraard zal iedere eigenaar ervan
uitgaan dat hij zich optimaal inspant om de gezondheid van het paard te waarborgen. Een vorm van bedrijfsblindheid beperkt helaas vaak het resultaat. Standaard voeren en huisvesten is voor geen enkel paard geschikt; er bestaat geen standaard paard. Een individuele aanpak ten aanzien van voer, huisvesting, verzorging en werk levert vaak al veel winst op. Het ruwvoer verstrekken is een ander belangrijk punt. Paarden zijn ingesteld op achttien uur eten en verteren. Dit zo dicht mogelijk benaderen is goed voor hun fysieke- en mentale balans. De angst voor een grasbuik is vaak ten onrechte. Een paard kan mooi in lijn blijven ondanks een behoorlijke hoeveelheid ruwvoer. Zonlicht/daglicht is niet voor alle paarden in Nederland te realiseren. Een UV lamp echter wel en daarmee is een belangrijk stuk gezondheid gewonnen. Fysieke inspanning is vaak in anderhalf uur per etmaal geconcentreerd. Op zich is dit niet zo slecht als velen denken.Immers: ook in de natuur is er soms eenvluchtmoment dat langere tijd kanaanhouden. Het grote verschil zit echter in de afwisseling van in- en ontspanning tijdens die anderhalf uur. Een kudde op de vlucht, of op gedwongen trek uit het territorium, zal zeker wel langer druk bezig zijn. De vluchtende sprint echter wordt al relatief snel afgewisseld met een stevige, maar ontspannen draf. Dus niet het geconcentreerde werk van ons gedomesticeerde paard is slecht, maar het gebrek aan ontspanning daarin geeft gemakkelijk disbalans. Met andere woorden: hoe beter het paard ontspant tijdens het werk, hoe gezonder hij blijft.
Sociale interactie is tussen paarden
evenzeer een ontspannende actie als vrienden die samen een biertje pakken. Op veel bedrijven kunnen paarden weinig van elkaar zien en aanraken gaat al helemaal niet. Een beetje neuscontact kan al veel goeds doen en bijdragen aan de goede gezondheidsbasis die nodig is om gezond de winter door te komen. De mogelijkheidom elkaar te groomen geeft nog een extra gezondheidsimpuls.
Reinigende stoffen
Ter ondersteuning van de mentale en fysieke gezondheid kunnen we het
paard veel aanbieden door simpelweg takken of kruiden te voeren. Bijvoorbeeld polsdikke takken van vlier of berk en gedroogde brandnetel of thee welke is getrokken van verse brandnetel. Let wel: de brandnetels kunnen gewoon in de natuur geplukt indien er niet teveel uitlaatgassen overheen zijn gegaan of onkruidverdelger is gespoten, anders voer je het paard extra gif! Is het niet mogelijk om dit aan te bieden, dan zijn er voldoende natuurlijke middelen in de handel die reinigend werken. Een reiniging aan het begin van iedere winter valt absoluut aan te raden. Het dier kan dan zonder ballast de winter in en is daardoor beter in staat om weerstand te bieden aanwinterkwalen. Bovendien zal het lichaam dan beter gebruik kunnen maken van stoffen uit de voeding die de vachtwisseling bevorderen.
Rui
Door de verandering van hoeveelheid daglicht en door de verandering van hetrantsoen stelt het paardenlichaam zich langzaam in op de verandering die hem
geschikt maakt de winter goed te doorstaan, namelijk de rui. Ook de reinigende stoffen uit de boombasten stimuleren de rui. Het verwijderen van de zomervacht en aanmaken van een wintervacht met voldoende onderhaar is een inspannende klus. De chemie van het paard moet in goede balans zijn om dit te kunnen bolwerken. De mate waarin de ondervacht wordt aangemaakt,is echter niet alleen afhankelijk van voeding en van het spijsverteringsapparaat. Ook daglichtintensiteit en -hoeveelheid, aanleg en eveneens omgevings-temperatuur spelen hierbij een belangrijke rol. Gedomesticeerde paarden mogen vaak geen wintervacht aanmaken. De wintervacht is lastig met het werk en dus is het maar beter deze achterwege te laten. Het voordeel hiervan is dat het paardenlichaam geen energie kwijt raakt aan de aanmaak van de vacht. Het nadeel is dat er geen goede vachtwisseling plaatsvindt en het paardenlichaam voortdurend in dezelfde zomervacht blijft hangen.
Blijvende zomervacht
Hoewel gedomesticeerde paarden dus niet gebaat zijn bij een dikke winter
vacht, is het wel van belang om van vacht te wisselen De huid is een extrauitscheidingsorgaan voor afvalstoffen. Als de huid belemmerd wordt in deze functie, door een verstikkende, vervuilde vacht, kan dat gevolgen voor de gezondheid hebben. Het is dus zaak om het paard te helpen om de zomervacht los te laten en een eventueel dus heel dunne nieuwe vacht aan te maken. Reinigende stoffen dragen hiertoe bij, evenals een dagelijks goede borstelbeurt en het niet al te snel en langdurig onderdekken. Natuurlijk is een deken één van de middelen om de
om de aanmaak van een wintervacht te voorkomen. Het is echter ongezond om dit al vroeg in het najaar op te leggen. Toegegeven: het vinden van de juiste balans is niet zo heel simpel. Veel factoren spelen een rol; de genen, de omgevingstemperatuur, de leeftijd, het voedsel, de huisvesting enzovoorts. Toch is het van groot belang voor de algemene gezondheid en winterweerbaarheid om zo min mogelijk uren en zo laat mogelijk in het najaar, een deken te gebruiken.
Regenbestendig
In de aanloop naar de winter zullen bij het paard in de natuur eveneens de
hoeven verharden, de vetlok verdikken, de kruinen op de vacht intensiveren. Dit alles om ervoor te zorgen dat de winterregen het lichaam zo min mogelijk deert. Het gedomesticeerde paard heeft niet te lijden van de winterregen, omdat het er niet of nauwelijks aan wordt blootgesteld. Gebeurt dit onverhoopt een keer, dan mag het gebrekkige vermogen om weerstand te bieden niet worden onderschat. Een paard zonder wintervacht kan geen winterregen verdragen. Door de vacht de gelegenheid te geven zich te vormen, zullen betere kruinen worden gevormd. Goede kruinen en vetlokken zorgen ervoor dat regenwater zodanig wordt afgevoerd dat waterstromen zo min mogelijk vitale onderdelen van het lichaam belasten. Kruinen in de flanken houden regen weg van de buikorganen en de heupspieren- en gewrichten; kruinen in de hals houden de boeg vrij van regen enzovoorts. Een stevige vetlok voorkomt dat de regen in de kootholte stroomt Kortom, als de natuur haar gang mag gaan, maakt ze een vacht die het paard heel goed beschermt. Kan de natuur niet haar gang gaan, houd dan goed rekening met het feit dat een korte blootstelling aan koude regen al een stevige aanslag kan doen op de gezondheid van het paard. In dat geval dus is een goede regendeken wel effectief en zinvol!
Het gedomesticeerde paard kan, wil en hoeft niet terug naar de wilde dagen
van weleer. Wel is de mens gehouden om zijn kennis en verstand te benutten om de bruikbare punten van het leven van toen te benutten ter verbetering van de gezondheid van nu.(De Hoefslag - Nl)
Waren er misschien twee soorten dodos? Leidse wetenschappers hebben sterke vermoedens van wel en reizen zaterdag naar het eiland Mauritius om een massagraf van de uitgestorven vogelsoort te onderzoeken. Dat maakte het Leidse museum Naturalis woensdag bekend.
Dodo
De dodo is aan het einde van de zeventiende eeuw uitgestorven. De legendarische loopvogel met de enorme snavel was de muze van vele kunstenaars.
Zo had Boudewijn Büch een grote fascinatie voor het beest. De vogel speelt ook een rol in de boeken Alice in Wonderland en Harry Potter.
Dodograf
Het dodograf op Mauritius, een eiland in de Indische Oceaan, is een jaar geleden ontdekt. Er lagen ruim 4000 beenderen in het graf.
Tussen de botten die werden opgegraven, zaten twee verschillende soorten dijbeenbotten van volwassen dodos. Door deze vondst rees het vermoeden dat er minimaal twee soorten dodos hebben bestaan van verschillende grootte.
Verschil
Het verschil in de dijbeenbotten kan echter ook wijzen op een grootteverschil tussen mannetjes en vrouwtjes. Volgens de onderzoekers is het niet waarschijnlijk dat de kleine botten van dodokuikens zijn.
De dodo (Raphus cucullatus ) was een loopvogel die leefde op het eiland Mauritius . Het dier was ongeveer een meter hoog en 20 kilo zwaar en kon venijnig van zich afbijten met zijn grote snavel. Verder zou hij vrij hulpeloos zijn geweest. Zijn voedsel bestond uit fruit, planten en mogelijk ook kleine prooidieren. De dodo kon niet vliegen en had, tot de komst van Nederlandse kolonisten geen natuurlijke vijanden.
Een duif
De dodo behoort samen met de Rodrigues Solitaire (Pezophaps solitaria ) tot de Raphidae , een vogelfamilie uit de orde Columbiformes (duiven en dodo's). De dodo wordt vaak loopvogel genoemd omdat hij niet kon vliegen, maar behoort strikt genomen niet tot de loopvogels (Ratites), een groep waartoe de struisvogels en de kiwi's behoren.
Manenduif in een Engelse dierentuin. Een nog levende verwant van de dodo.
Onderzoekers van de Universiteit van Oxford (Engeland) hebben in 2002 genetische monsters genomen van overblijfselen van een dodo, de Rodrigues solitaire en 35 nog voorkomende duivensoorten; zij wilden de stamboom van deze dieren ontdekken. Het onderzoek bevestigde dat de dodo en de Rodrigues solitaire elkaars nauwste verwanten waren. Verrassender was de uitkomst dat de dodo en de Rodrigues solitaire diep genesteld bleken te zijn in de duivenfamilie. Met andere woorden: sommige vliegende duivensoorten zijn nauwer verwant aan de dodo dan aan andere vliegende duivensoorten. De dodo en de Rodrigues solitaire zijn het meest verwant aan de manenduif (Caloenas nicobarica ), een duif uit Zuidoost-Azië. Bijna net zo nauw verwant zijn de kroonduiven (Goura sp. ) uit Nieuw-Guinea . Weer een andere verwant van de dodo is de tandduif (Didunculus strigirostris ), met haar dodo-achtige snavel.[1]
Evolutie
Onderzoek heeft aangetoond dat de proto-dodo/solitaire en de voorouder van het duivengeslacht Caloenas uit elkaar gingen in het midden tot late Eoceen (rond 43 Ma ). De dodo en de solitaire gingen uit elkaar in het late Oligoceen (rond 26 Ma ). Deze dateringen zijn interessant, omdat ze veel verder teruggaan dan die van de eilanden Mauritius en Rodrigues zelf. Geologisch bewijs laat zien dat Mauritius ontstond tijdens een reeks vulkaanuitbarstingen, waarvan de oudste plaats vond rond 7 Ma . Rodrigues werd pas rond 1,5 Ma gevormd. De genetische afstand tussen de dodo en de Rodrigues solitaire kan dus niet ontstaan zijn door isolatie op de twee eilanden.
Boringen in de zee hebben laten zien dat onderzeese heuvelruggen rond het Mascarenen -Plateau in het late Oligoceen boven de zeespiegel uitkwamen en daarna langzaam verzonken. Onmiddellijk valt op dat de tijd waarin de dodo en de solitaire uiteengingen, overeenkomt met het eerste bewijs van land in de Mascarenen-eilandengroep. Dit geeft aanleiding tot het vermoeden dat de soorten op vroegere eilanden ontstaan zijn, voordat ze hun weg vonden naar Mauritius en Rodrigues . De dodo en de Rodrigues solitaire bereikten de eilanden door de lucht, waar ze later allebei, onafhankelijk van elkaar, evolueerden tot niet-vliegende vogels.
Uitsterven
Dodokop uit het reisverslag van het VOC-schip Gelderland (1602)
Dodo uit het reisverslag van het VOC-schip Gelderland (1602)
De eerste vermelding van de dodo kwam in 1507 van Portugese zeelieden onder leiding van kapitein Pedro de Mascarenhas . Het eiland bleef onbewoond totdat de Verenigde Oostindische Compagnie het in 1598 koloniseerde. Ze noemden het eiland Mauritius naar prins Maurits , de zoon van Willem van Oranje . De dodo was slecht bestand tegen de gevolgen van de kolonisatie. Er zijn veel verhalen in omloop dat dodo's in groten getale door de matrozen als etenswaar van het eiland gehaald zijn. In het journaal van de Tweede Schipvaart (1598) onder Jacob Cornelisz. van Neck en Wybrant van Warwijck wordt voor het eerst vermeld: "Dese voghels noemdem wy Walchvoghels, eensdeels om dat, alhoewel sy langh soden, seer tay om eeten waren, doch de maghe met de borst was seer goet, ten anderen uyt oorsaken dat wy de menichte vande Tortelduyfkens conden becomen, de welcke ons vry wat lieffelicker van smaeck waren (...)" .[2]Andere historische en archeologische bronnen geven weer een ander beeld. In het reisverslag van het VOC-schip de Gelderland (1602) wordt over de dodo het volgende vermeld: "Deese vogels vanckt men op het eijlandt Mauritius in grote menichten want sij en connen [niet] vlien ende is goet eeten ende verversing. Hebben dickmaels steenen inde maech ende als eijren somtijts grooter ende cleijnder. Sijnde genaempt griffeendt ofte cermes gaensen. "[3][4]In 1606 beschreef Cornelis Matelieff de Jonge in zijn verslag de merkwaardige flora en fauna van het eiland, waaronder de dodo.[5]Steven van der Hagen at gezouten dodo. Een van de bemanningsleden van een schip onder Pieter Willemsz. Verhoeff werd door de dodo in zijn bil gebeten. Roelant Saverij tekende in 1626 en schilderde twee jaar later een dodo, die meegebracht was op de terugreis.
In 1646 wordt in het boek Begin ende Voortgangh van de Vereenighde Nederlantsche Geoctroyeerde Oost-Indische Compagnie de volgende beschrijving gegeven:"Men vinter sekeren vogel, die van sommige Dodaersen genaemt wort, van andere Dronten, de eerste die hier arriveerden hietense walgh-voghels om datse andere genoech konden krijgen,"[6]. De citaten geven het idee dat het vlees eerder taai dan vies was. In het afval van het Nederlandse fort zijn geen dodo-botten gevonden, wel allerlei botten van door de kolonisten meegevoerde diersoorten zoals honden, apen, varkens en geiten. Er zijn onderzoekers die veronderstellen dat de dodo vooral uitstierf door toedoen van die dieren, bijvoorbeeld door het gewroet van de varkens en door de honden, ratten en apen die het op de eieren en het gebroed hadden voorzien.
De laatste waarnemingen van de dodo zijn tegenstrijdig en zijn gedaan tussen 1598 en 1669. Tot in de zestiger jaren van de 17e eeuw schenen ze nog gezien te worden, want in het boek "Reizen in Zuid-Afrika in de Hollandse tijd" citeert E.C. Godëe Molsbergen uit een verslag van 1669 "Zagen dat dese revier ... ongeveer noch een halve mijl verder op tegens eenige zantduyntjes ... te niet liep, daer 't veer aff zeer vlack is, en liepen by duyzenden walck en oock andere vogels, in..." . Voorts is er nog sprake van een ontsnapte slaaf, Simon genaamd, die beweerde dat hij nog in 1674 een dodo gezien had en het laatste verslag van levende dodo's stamt uit 1681, toen Benjamin Harry, de eerste stuurman van de Berkeley Castle , met zijn schip bij Mauritius aanlegde. Over de betrouwbaarheid van deze latere waarnemingen bestaat echter twijfel. De Franse Hugenoot François Leguat, die in 1693 op Mauritius aankwam, maakte in zijn verslag geen melding meer van de dodo, zodat we moeten aannemen dat hij toen verdwenen was[7]
Als datum van uitsterven wordt het vaakst 1662 genoemd, toen de dodo op een eilandje bij Mauritius werd waargenomen door Volkert Evertsz. De dodo moet toen al erg zeldzaam geweest zijn, aangezien een eerdere waarneming 24 jaar eerder was gedaan. Maar de dodo overleefde waarschijnlijk nog een tijdlang na 1662 zonder dat iemand er een zag. Ook het jaartal 1681 wordt vaak genoemd voor het uitsterven. De wetenschappers David Roberts en Andrew Solow schreven in 2003 in het blad Nature dat ze een statistische methode ontwikkeld hadden waarmee berekend kon worden hoe lang een soort waarschijnlijk overleefde na de laatste waarneming. Ze gebruikten de tien laatste waarnemingen van de dodo en kwamen tot de conclusie dat de dodo waarschijnlijk pas rond 1690 uitgestorven is.[8][9]
Overblijfselen
Dodo (anoniem werk ca. 1880)
Dodobot meegenomen door de expeditie van 2007
Dodo-onderzoeker Kenneth Rijsdijk vertelt
In het zuidoosten van Mauritius heeft het land zich uitgebreid over de ondiepe zeebodem. Gevolg: een koraallaag in de bodem.
Het opmerkelijke is dat er van vele uitgestorven vogelsoorten een geprepareerde vogel aanwezig is (opgezette vogel of balg). Van de dodo is er echter geen enkele bewaard gebleven; alleen diverse botjes resteren nog. In het universiteitsmuseum voor natuurlijke historie in het Engelse Oxford, bevindt zich de enige intacte dodokop ter de wereld, maar deze is voor het publiek niet te bezichtigen. Er zit gedroogd vel rondom deze kop, en een complete poot is nog aanwezig. Deze overblijfselen zijn afkomstig van het ooit opgezette exemplaar in het Ashmolean Museum in Oxford. Dat exemplaar werd in opdracht van de directeur in 1755 nagenoeg geheel verbrand: alleen de kop en de poot zijn nog over. In Kopenhagen bevindt zich nog een beroemde schedel, en het Nationaal Natuurhistorisch Museum, thans Naturalis in Leiden bezit negentiende-eeuwse afgietsels van zowel de poot uit Oxford als de schedel uit Kopenhagen. Tevens heeft dit museum twee dijbenen, vier scheenbenen en vier middenvoetsbeentjes in zijn bezit.
Het East-London Museum in Zuid-Afrika bewaart in haar archief nog een origineel dodo-ei. In het museum zelf wordt een replica hiervan tentoongesteld.
We kunnen alleen via de overblijfselen, beschrijvingen, tekeningen en schilderijen een idee krijgen van hoe een dodo er ongeveer uit gezien kan hebben. Bovenstaande tekening is dan ook speculatief, daar geen enkel schilderij een exacte overeenkomst toont met enige andere weergave.
In oktober 2005 vonden enkele Nederlandse en plaatselijke onderzoekers op Mauritius vele honderden botten en resten van het milieu waar de dodo in geleefd zou hebben; die vondsten waren circa 2000 tot 3000 jaar oud. Hiermee zou voor het eerst een beeld geschetst kunnen worden van de leefwijze van de dodo.[10]Van 2 juni tot 3 juli 2006 groef een team van Nederlandse, Britse en plaatselijke biologen, geologen en archeologen op Mauritius naar botten van de dodo. Doel van de expeditie was een reconstructie te maken van de wereld waarin de dodo leefde voordat de westerse mens voet aan land zette op Mauritius en de dodo uitstierf. De expeditie moest meer licht werpen op de oorzaken van het verdwijnen van de dodo en zijn ecosysteem.[11]Op 23 juni 2006 werd bekendgemaakt dat er een intact skelet van het onderlichaam van een dodo gevonden is, het is een heup, vier bijpassende beenbotten en andere botten, alsmede veel omgevingsmateriaal. Er is goede hoop dat er in het gebied ooit een volledig dodoskelet gevonden zal worden. De gevonden dodo-botten kunnen in Naturalis bekeken worden.
In augustus 2007 is opnieuw een expeditieteam naar Mauritius geweest. Onder de expeditieleden bevonden zich deze keer ook grondwaterdeskundigen van het TNO Bouw en Ondergrond . Zij hebben in het onderzoeksgebied van 2006, het drooggevallen moeras Mare aux Songe aan de zuidoostkant van het eiland, een bouwput gemaakt. Hiertoe werden eerst vier damwanden in de grond gebracht. Daartussenin werd de put uitgegraven. Door wegpompen vanuit de diepte werd voorkomen dat onder de damwanden door water zou toestromen en de put zou vollopen. De put was anderhalve meter diep en drie meter breed. Met Hollandse trots werd gesproken van een 'Dodo- polder '. De expeditie keerde terug met 4000 botten, niet alleen van de dodo, maar bijvoorbeeld ook van schildpadden . Dertig mud aan opgegraven botten werd in het moeras achtergelaten. Dat achterlaten was de meest betrouwbare manier van bewaren.
De bovenste laag op de plek van de put bestond uit basaltblokken die in de jaren zestig in het moeras waren gedumpt om de levenskansen van de malariamug te verkleinen. Onder deze 50 centimeter dikke laag volgt een laag van 140 centimeter bestaande uit gyttja en houtresten . Daaronder ligt een acht meter dikke laag van koraalzand . Dat koraalzand heeft er waarschijnlijk voor gezorgd dat juist hier zoveel botten te vinden waren. Een vulkanischeiland als Mauritius heeft over het algemeen een zure bodem. De kalk uit het koraal zorgde ervoor dat het zuur in dit moeras geneutraliseerd werd. In tijden van droogte was hier het enige goede drinkwater van het eiland te vinden. Geen wonder dus dat alle dieren zich bij dit moeras verzamelden. Of die dieren ook allemaal tegelijk bij een ramp zijn omgekomen, is nog een open vraag. Inmiddels is gebleken dat de fossiele resten 4000 jaar oud zijn[12].
Een ander doel van de expeditie was onderzoek te doen naar landschappelijke aspecten van het eiland. Men wil proberen het ecosysteem van destijds te reconstueren. Dat is niet eenvoudig, omdat niet alle levensvormen in gelijke mate bewaard zijn gebleven.
Dodoboom
Op Mauritius komt een boom voor, Sideroxylon grandiflorum , die plaatselijk tambalacoque wordt genoemd en ook wel dodoboom. Deze zou sinds het verdwijnen van de dodo bijna uitgestorven zijn. Rond 1870 werd door een zekere Stanley Temple het idee geopperd dat het verdwijnen van de dodo hierin een cruciale rol zou spelen. Volgens hem konden de zaden van deze boom slechts ontkiemen nadat zij het spijsverteringskanaal van de dodo hadden gepasseerd. Deze rol zou later enigszins zijn overgenomen door geïmporteerde kalkoenen. Voor deze theorie zijn echter geen steekhoudende bewijzen gevonden. Ook na het uitsterven van de dodo zijn er nog Tambalacoques ontkiemd. Tot op dit moment zijn deze bomen nog op Mauritius aanwezig en ze zijn niet eens zeldzaam.
Jan Wolkers schreef een boek met de titel De walgvogel .
De schrijver Boudewijn Büch was gefascineerd door de dodo en legde tijdens zijn leven een verzameling aan van naar eigen zeggen alle boeken die er ooit over de dodo geschreven zijn.
In mei 2003 verscheen een biografie van de dodo door Jan den Hengst : De Dodo, portret van een pechvogel .
In de animatiefilm Ice Ageuit 2002 is een hele scène gewijd aan dodo's.
In het stripverhaal De schacht naar noord uit 1979 van Douwe Dabbert is een dodo de trouwe metgezel van de hoofdpersoon.
In de wereld van Harry Potter heten dodo's 'Diricawls' en zijn ze niet uitgestorven, maar kunnen ze zomaar verdwijnen in een wolkje van veren en ergens anders meteen weer opduiken. Dat is de reden waarom gewone, niet-magische mensen denken dat de Dodo/Diricawl is uitgestorven.
In de Engelse TV serie Primeval is een aflevering van dodo's gemaakt waarbij ze terugkomen door een zogenaamde anomaly in het heden.
Wanneer een paard door mensen gebruikt wordt, onder het zadel of in een aanspanning, wordt er altijd gebruik gemaakt van een paardentuig . Dit is een stelsel van riemen en verbindingsstukken waarmee het paard ingezet kan worden voor het werk dat er met hem gedaan gaat worden. Tuigage, naar het Frans ook harnachement genoemd is er in vele vormen. Naast het hoofdstel, dat in elk tuig voorkomt zijn er met name uiteenlopende tuigages voor rij- en trekpaarden.
Hoofdstel, uitgangspunt voor tuigage
Een eenvoudig maar sterk hoofdstel waaraan men een paard kan vastzetten wordt een halster genoemd, en er zijn ook bitloze optomingen of bosals , maar hoofdstellen omvatten gewoonlijk deze delen:
Bij tuigpaarden en trekpaarden bestaat het tuig naast het hoofdstel uit:
de leidsels . Leidsels zijn eigenlijk hele lange teugels.
een borsttuig of borstblad . Met het borsttuig trekt het paard een kar , ploeg of koets . Aan het borsttuig zitten lange strengen, die aan de evenaar (zie verderop) vastzitten. In plaats van een borstblad kan ook een haam of een gareel gebruikt worden.
een schoftstuk . Hieraan zijn bevestigd:
binnensingel
buitensingel. Hieraan zitten ook de
lichtogen, waarin de lamoen hangt; verder zit hieraan ook de
staartriem vast, die voorkomt dat het tuig naar voren schuift. Ook zit hier een zogenoemde
broek aan, die moet voorkomen dat op hellingen bij vaart minderen het voertuig tegen het paard aanrijdt.
Aan het te trekken werktuig zit onder andere
de evenaar , een kantelbare staaf waar de strengen die de kar trekken aan vast zitten. De evenaar gaat in de bochten mee, zodat de kar altijd evenredig getrokken wordt, vandaar de naam die begrepen moet worden als 'vereffenaar'.
Lamoen
Het lamoen bestaat uit twee balken of stangen waartussen het paard loopt. Dit geheel verenigt allerlei functies. Het paard loopt recht voor het voertuig en wordt beperkt in het uitbreken. Bij vaart minderen zorgen de haken van het lamoen samen met de broek ervoor dat de kar of koets niet tegen het paard aanrijdt. Bij tweewielers zoals karren , kleine koetsen of sulky's wordt het gerij door het lamoen in balans gehouden.
Met dit stappenplan willen je helpen om je valkparkiet tam te maken. Nu is iedere valkparkiet anders en zal het niet bij iedereen even snel lukken. Maar met veel geduld kom je een heel eind. Als eerste is het stappenplan beschreven en vervolgens een gedeelte over situaties en problemen.
De stappen: Afhankelijk van de leeftijd en het verleden van je valkparkiet zal het stappenplan snel of langzaam doorlopen worden. Een valkparkiet die door een ervaren kweker handtam is gemaakt en net zelfstandig is zal sneller tam worden als een valkparkiet die 6 maand oud is en uit een buitenvoliere komt.
1 - De voorbereiding Voordat je je valkparkiet gaat ophalen, zorg er dan voor dat je weet dat hij zelfstandig eet. En zorg er ook voor dat de kooi gereed staat. Zet een bakje voer en een bakje water op de bodem. Als je valkparkiet erg bang is zal hij niet direct op een zitstok zitten. Let er op dat de kooi niet te vol hangt met speeltjes en pas op met halve zitstokken ivm rondvliegen.
2 - Thuis aangekomen Als je thuiskomt met je valkparkiet, zet hem dan in zijn nieuwe kooi en kijk hoe hij erop reageert. Vaak gaan ze in een hoekje zitten en gaan daar niet meer weg.
3 - De nieuwe omgeving Laat je valkparkiet rustig wennen aan de omgeving. Kijk of de valkparkiet wat eet. Het kan zijn dat je valkparkiet de eerste dag helemaal niks eet. Het is een grote verandering van omgeving en vaak ook een omgeving zonder soortgenootjes en allemaal nieuwe geluiden. Als je valkparkiet begint te verkennen, kun je kijken hoe hij op jou reageert. Ga een eindje van de kooi afzitten en praat tegen je valkje. Noem duidelijk de naam, zo leert de valkparkiet de naam kennen en schrikt de valkparkiet niet zo snel.
4 - De eerste toenadering Als je valkparkiet rustig blijft als je bij de kooi bent, probeer dan je hand een klein eindje in de kooi te steken. Als je in je hand een strengetje trosgierst houd, kun je proberen of je valkparkiet ervan gaat eten. Dit zal misschien niet de eerste keer lukken, probeer het dan later weer een keer. Blijf tegen je valkparkiet praten, op een rustige toon.
5 - Trostgierst begint lekker te worden Als je valkparkiet ervan eet, steek dan je hand steeds een stukje verder de kooi in. Misschien durft je valkparkiet na een tijdje op je hand te zitten. Dit doe je door de trosgierst steeds korter bij je hand te houden. Herhaal dit 2 of 3 keer per dag.
6 - Het eerste vertrouwen is gewonnen Als je ziet dat je valkparkiet het vertrouwd om op je hand te zitten, kun je kijken of hij het ook zonder trosgierst durft. Is dat het geval, leer je valkparkiet op je vinger te stappen door je vinger iets boven zijn pootjes te houden, en zachtjes te duwen. Blijf ook steeds rustig tegen je valkparkiet praten.
7 - Het kroelen Durft je valkparkiet op te stappen, en blijft rustig zitten, probeer hem eens te kroelen. Laat je valkparkiet rustig in z'n kooi zitten en beweeg je vinger naar bijvoorbeeld over het buikje, nek of rug. Loopt de valkparkiet voor je weg, blijf dan oefenen met opstappen en op je hand eten. Blijft de valkparkiet rustig zitten, kijk dan hoe de valkparkiet reageert.
8 - Uit de kooi met vertrouwen Kan je valkparkiet goed op je vinger stappen, haal de valkparkiet dan eens voorzichtig uit de kooi en probeer de aandacht te houden met trosgierst. Vliegt de valkparkiet weg, er nog niks aan de hand. Als het goed is, heb je een vertrouwensband met je valkparkiet opgebouwd en kun je de valkparkiet weer op je vinger laten stappen. Vliegt de valkparkiet nog weg, lok dan met trosgierst.
Let er goed op dat de ramen gesloten zijn, en ook de gordijnen. Als ze er te hard tegenaan vliegen, kunnen ze hun nek breken. Laat een valkparkiet nooit alleen!
9 - Op de schouder Laat je valkparkiet over je handen heen lopen, opstappen op je vingers en op je schouder zitten. Valkparkieten zitten graag op het hoogste punt. Ze willen ook wel eens op je hoofd landen. Wil je dit niet, pak de valkparkiet er dan steeds vanaf.
10 - Je valkparkiet is nu tam Als je alle stappen met veel geduld bent afgegaan, zul je zien dat je valkparkiet al goed tam is. Het is nu aan jou om creatief te zijn en je valkje stimuleren om nieuwe dingen te leren. Laat de valkparkiet zich bijvoorbeeld met de volle hand over de rug vastpakken? Of gaat de valkparkiet helemaal op in het kroelen? Belangrijk is, blijf geduldig, en praat veel tegen je valkje. Dan zul je er nog jaren plezier van hebben!
Andere situaties/problemen
Handopfok Veel mensen halen een valkparkiet al voordat deze zelfstandig is. In ontzettend veel gevallen gaat het fout. Zelfs bij ervaren kwekers. Kwekers verkopen vaak dan omdat ze geen tijd willen steken in het tam maken of snel een nieuw nestje willen beginnen. Haal gewoon een valkje dat zelfstandig is want dan is de kans kleiner dat hij doodgaat en hij wordt even tam! Denk maar goed na of het waard is om de kans te lopen dat je valkparkiet ziek wordt/overlijdt omdat jij niet twee weken kon wachten.
Valkparkiet uit dierenwinkel Een valkparkiet uit de dierenwinkel is over het algemeen geen 7 weken meer. Ze zijn ook minder aan mensen gewend dan vaak bij een kweker. Maar een valkparkiet uit een dierenwinkel is zeker tam te maken ook als hij een half jaar is.
Valkparkiet uit volière naar binnen Een valkparkiet uit een volière kan even tam worden als een binnenvalkje als hij dezelfde aandacht heeft gehad.
Kortwieken Veel mensen geloven dan dat de valkparkiet tammer wordt. Dit is niet waar. Je moet er evenveel aandacht aan besteden en zal even tam worden als een niet gekortwiekte valkparkiet. Kortwieken is alleen handig als je een valkparkiet hebt wat overal tegen aan blijft vliegen of als er jonge kinderen in huis zijn die regelmatig deuren openlaten staan. En zelfs een gekortwiekt valkparkiet kan nog wegvliegen bij je. Een valkparkiet heeft een goed geheugen en onthoudt als iemand iets uithaalt bij de hem of haar. Zoals gevangen worden met een theedoek of handschoen. Zo blijft een valkparkiet altijd bang van je door die nare ervaring.
Meerdere valkparkiet tegelijk Bij meerdere valkparkiet is het moeilijker. Vaak hebben mensen met een nieuwe valkparkiet een aparte kooi gereed staat vanwege de quarantainetijd. Je kan dan de volledige aandacht geven aan de nieuwe valkparkiet en deze kan niet van een andere valkparkiet schrikken. Apart zetten is de makkelijkste manier, maar niet als ze al een hele tijd bij elkaar zitten. Dan missen ze elkaar teveel en blijven ze roepen.
Al paniek op afstand In het begin zijn veel valkparkiet bang, vooral de eerste dagen is dat normaal. Dat is logisch alles is nieuw! Zorg dat je valkparkiet niet bij een deur staat of ergens anders waar het meteen erg druk is. Als je in de buurt komt waarschuw eerst door zachtjes te praten (dit moet altijd in het begin) en kom dan dichterbij, Blijf er dan ook bij zitten en leg telkens iets lekkers in de kooi als je er bent en blijf praten. Herhaal dit vaak, is je valkparkiet overdag alleen dan even de radio aan zodat de valkparkiet aan de geluiden kan wennen.
Bang zijn voor je valkje Als je denkt dat je hard gebeten wordt kom dan niet te dichtbij. In het begin kan het wel eens voorkomen dat een valkparkiet kan doorbijten als de valkparkiet erg bang is. Als de valkparkiet alleen maar hapt naar je vingers dan doet het niet zeer als de valkparkiet je raakt. Trek dan niet je hand terug! De valkparkiet jaagt je dan succesvol uit de kooi en heeft daarmee bereikt wat het wilde, je vingers uit de kooi. Beweeg veel met je vingers in de kooi.
Vliegt hele kooi door Zorg dat je de ruimte iets kleiner maakt en met zo min mogelijk valkparkieten erin. Zodat je de volledige aandacht aan het nieuwe valkparkiet kan schenken. Een valkparkiet moet eerst in quarantaine dus dan zit hij al apart van je andere valkjes.
Wil geen trosgierst Dring het niet op maar ga steeds dichter naar de valkparkiet toe. Wil het echt niet lukken dan kan je de trosgierst of iets anders op de grond leggen. Trosgierst heeft als voordeel dat het lekker is en is lang zodat je telkens wat kan opschuiven met je hand. Als de valkparkiet daarvan eet kan je dat telkens proberen naar het trosgierst te gaan met je hand. Heeft de valkparkiet nooit honger zorg dan dat je iets minder van al het andere voer en een tijdje niks geeft dan krijgt hij honger en komt hij vaak wel naar de trosgierst. Niet een halve dag zonder voer laten zitten!
Vliegt telkens weg van hand in kooi Blijf de stappen volgen totdat de valkparkiet gewend is aan je vingers dan kan je met trosgierst de valkparkiet lokken. Zet dan je hand tegen de buik aan en duw er zachtjes tegen en trek het trosgierst van de valkparkiet weg met je andere hand. Vaak gaat de valkparkiet dan mee en gaat op je hand. Geef dan lekker het trosgierst. Herhaal dit en houd je hand telkens in het begin stil.
Niet meer op vinger buiten de kooi. Zorg dat de kooi openstaat en haal een paar uur van te voren het voedsel weg. Als de valkparkiet in de kooi moet, zet het voedsel weer terug. Of je geeft de valkparkiet trosgierst en dan komt de valkparkiet op je hand of op een stok kan ook. Laat de valkparkiet niet uit de kooi voordat hij aan je handen is gewend. Als je de valkparkiet dan moet vangen kan je weer vanaf het begin beginnen. Zorg dat je vaak je valkparkiet op je vinger neemt en niet alleen als de valkparkiet de kooi in moet. Laat een valkparkiet nooit alleen als de valkparkiet vrij in een kamer vliegt! Zorg altijd dat er voldoende voedsel en water aanwezig is om te eten en drinken.
valkparkieten de in volière Doordat de ruimte groot is hebben ze ook meer ruimte om weg te vluchten daarnaast is het zo dat als er een wegvliegt ze bijna allemaal gaan. Het kan best maar het zal een stuk moeilijker zijn en niet elke valkparkiet wordt tam.
Hoe moet ik mijn valkje terugzetten in de kooi? Wil je valkparkiet niet terug in de kooi, voorkom allereerst een stress situatie. Probeer je valkparkiet niet te vangen met een theedoek/handdoek of handschoen. Het vertrouwen zal verloren gaan wat je reeds hebt opgebouwd met je valkparkiet. Probeer je valkparkiet lokken met trosgierst of met iets anders. Als je zelf gespannen of gestrest bent zal de valkparkiet dit ook merken.
In de nacht raakt mijn valkparkiet in paniek Diverse mutaties (kleurslagen) zoals de lutino (wit/geel) en de albino (helemaal wit) kunnen nachtblind zijn. Als ze in de nacht dan ergens van schrikken kunnen ze de zitstok niet meer terug vinden met gevolg: Paniek. Door een kinderlampje of nachtlampje te plaatsen kun je voorkomen dat er in de nacht paniek ontstaat.
Lukt het nog niet?? Herhaal de stappen en als het echt niet lukt dan kan je altijd nog een vraag stellen op het forum. Het kost veel tijd en energie en lukt niet natuurlijk niet binnen een dag.
Er zijn veel kleurmutaties onder de valkparkieten. Ik noem er een paar: wildkleur, lutino, geparelden, witkop, albino, cinnamon, bont en fallow. De wetenschappelijke naam voor de valkparkiet is Nymphicus Hollandicus.
Van oorsprong komt de valkparkiet uit Australië. Ze leven daar in de buurt van rivieren in groepen van 12 tot 20 vogels.
Op de kleur na zijn valkparkieten gelijk en dus verschillen ze niet qua karakter. Al zit er natuurlijk wel verschil in individuele valkparkieten, maar dat heeft dan niks te maken met de kleurslag.
Aan een valkparkiet kan je zien of het een man of een pop is. De mannen zijn vaak kleurrijker. Op het internet zijn de verschillen per kleurslag wel te vinden.
Beter een tamme man of een pop?
Het kan allebei. De meeste mensen kiezen voor een man omdat deze meer verschillende geluiden kan maken en omdat ze kleurrijker zijn. Mannetjes vertonen ook echt macho gedrag... kuif omhoog, parmantig lopen enzovoort. Een pop is hier dus niet zo van, die maakt minder geluid en is dus verder ook wat rustiger qua gedrag.
Als ze jong zijn, kan je echter niet altijd zien of het een man of een pop is. Bij sommige kleurmutaties kan het en ook een kweker met wat ervaring kan het misschien gokken door de grote van het jong (mijn vader deed dat met mijn Davey, hij zei dat de kans groot was dat het een man was en hij had gelijk), maar over het algemeen is dus echt pas goed te zien na de eerste rui. Dit duurt wel even en de jongen zijn dan al lang zelfstandig.
Zijn valkparkieten makkelijk tam te krijgen?
Ja, valkparkieten zijn uitermate geschikt om tam te maken. Dit gaat het makkelijkste wanneer de valk met de hand wordt grootgebracht of wanneer ze net zelfstandig zijn.
Ze hebben vaak wel even nodig om aan de mens te wennen, maar dit gaat vrij vlot.
Een rustige benadering is wel nodig. Dwing de vogel ook nergens toe. Dingen als op laten stappen kosten tijd, maar als ze dat eenmaal doen, dan zijn ze heel tam.
Wees dus rustig, consequent in wat wel en niet mag en ga er vanuit dat het even duurt voordat de vogel zo op z'n gemak is dat je er "alles" mee kunt. Ik heb alles tussen "..." gezet omdat de ene valkparkiet meer zal toelaten dan een ander. Hieronder lees je bijvoorbeeld meer over Davey, mijn valkparkiet, en die laat niet alles toe. Elke valkparkiet heeft echt zijn eigen karakter.
Het karakter van de valkparkiet.
Valkparkieten zijn makkelijk tam te maken en over het algemeen zijn ze erg vrolijk. Ze maken leuke geluidjes en zijn nieuwsgierig aangelegd.
Je hebt echter wel weer verschil in hoe aanhankelijk ze zijn. Davey houdt bijvoorbeeld niet zo van handen. Ik heb geen idee waarom niet, want er is nooit iets voorgevallen, maar hij stapt niet snel op mijn vingers. Nu stapt hij wel op op mijn arm, dus zo'n probleem is het ook niet.
Andere valkparkieten zullen dus wel makkelijk opstappen na wat oefenen en vaak vinden ze kroelen ook erg fijn. Bij Davey krijg ik dat maar sporadisch voor elkaar.
Valkparkieten zitten graag bij je, zo ook mijn Davey. Uren kan hij zich vermaken op mij schouder of op mijn knie. Beetje poetsen, knikkebollen of fluiten en hij vermaakt zich best.
In de kooi doet hij hetzelfde en spelen met de speeltjes vind hij ook leuk. Zo af en toe fluit hij hard en met regelmaat zit hij gezellig te brabbelen, net alsof hij van alles en nog wat heeft meegemaakt en dat moet vertellen. Ik vind dat echt enorm gezellig klinken altijd.
Vliegen doet Davey ook heel graag. Zodra hij uit de kooi is, gaat hij eerst een paar rondjes vliegen. Daarna is er pas tijd om bij mij te komen zitten, maar dan hoeft het vliegen ook niet meer en dan kan hij dus tijden bij me blijven.
Het eten van de valkparkiet.
Ik geef Davey altijd groot parkietenvoer als basis. Dit bevat allerlei kleine zaden en ook zonnebloempitten. Daarnaast krijgt hij regelmatig eivoer. Fruit en groente eet hij bijna nooit op (ik blijf proberen), maar ook dat is dus goed om te geven. Ook hangt er altijd een kalkblok in zijn kooi en er hangt een bakje met daarin grit. Zo af en toe krijgt hij een streng trosgierst, daar is hij echt gek op. Ook een snoepstengel eens in de zoveel tijd lust hij graag. Noten vindt hij ook lekker, vooral walnoot.
Een stukje appel, peer, mandarijn of sinaasappel wordt ook altijd gewaardeerd, dit kan ook gemengd worden door het eivoer. Houdt er wel rekening mee dat het snel bederft. Een beetje kiwi of zelfs een halve kiwi is ook leuk om te voeren, de valkparkiet is dan tijden druk met de kiwi en er zitten ook nog eens zaadjes in. Denk ook eens aan aardbeien, rode bessen, kersen enzovoort, de valkparkiet ziet er na de maaltijd dan wel verschrikkelijk uit. Meestal zitten ze dan helemaal onder de aardbei. Dit kan echter geen kwaad.
Met bladgroenten zoals: Sla, muur, andijvie, spinazie enzovoort oppassen dat er niet teveel gegeven wordt i.v.m. mogelijk problemen met de ontlasting. Een stukje wortel, komkommer, courgette, rettich en bleekselderij wordt ook altijd op prijs gesteld door de valkparkiet. Dit kan ook gemengd worden met eivoer. Verder kunnen ook boontjes, rijst, tauge gevoerd worden.
De kiezel is van belang voor de maagspier van de valkparkiet. Als er geen kiezel aanwezig is kan de maagspier verslappen en dat is slecht voor de spijsvertering.
De kiezel vermaalt de zaden zoals mensen het met de tanden en kiezen doen. Een valkparkiet neemt hiervan naar behoefte, soms een hele tijd niet, maar het moet altijd beschikbaar zijn.
Roodsteen en houtskool worden vaak toegevoegd aan kiezel of grit. Maar beiden zijn meer schadelijk dan nuttig. Ze nemen stoffen op uit de darm of laten het darmkanaal tot rust komen. Deze zouden dus alleen versterkt moeten worden als geneesmiddel. Kiezel en grit vermengd met roodsteen of houtskool niet verstrekken.
Trosgierst is de lievelingsmaaltijd van elke valkparkiet. Geef hiervan nooit te veel, niet meer dan 1 a 2 strengen per week per valkparkiet. De valkparkiet eet dan namelijk alleen nog maar trostgierst en zal de andere voedingsmiddelen niet meer nuttigen.
Een schijfje hard gekookt ei, waarbij het de valkparkiet alleen gaat om het eiwit, is een echte aanrader. Probeer ook eens een pinda (eventueel met dop) te voeren of noten en op walnoten zijn ze ook erg gek.
Op knabbelstaven kunnen ze uren knagen en het is nog goed voor ze ook. Dit zijn houten stokken met daar rondom zaden met honing geplakt. De valkparkiet moet hiervoor veel moeite doen om de zaden los te krijgen. Dit is ook goed tegen verveling. Deze staven zijn verkrijgbaar bij bijna elke dienspeciaalzaak.
LET OP!: het is belangrijk om het basisvoer te halen bij een dierenspeciaalzaak met veel omzet. Op die manier weet je dat het voer vrij vers is (het wordt vaak aangevuld). Oud voer verliest zijn voedingswaarde en zal ook minder lekker zijn voor je valkparkiet.
Als je fruit of groente geeft, dan moet je dit ook niet te lang in de kooi laten. Het bederft snel en dat betekend dus een risico voor je vogel.
Geef je noten, let er dan ook op dat ze vers zijn. Pinda's uit dop bevatten nog wel eens schimmels en dat kan erg gevaarlijk zijn!
Avocado en chocola zijn giftig voor vogels, geef dit dus nooit!!
Fruit zoals manderijn of sinaasappel niet te vaak geven en niet in grote porties. Het bevat een stof waarvan vogels niet teveel moeten hebben.
Water dien je in elk geval elke dag te verversen. Met warm weer is het aan te raden om dit wat vaker te doen.
Kunnen valkparkieten praten?
Ja er zijn valkparkieten die kunnen praten. Het zal beperkt blijven tot een aantal woordjes. Niet alle valkparkieten gaan praten! De meeste kans heb je bij de mannetjes, maar mijn Davey is van 1999 en heeft nog nooit één woord gezegd.
Fluiten doen ze dus wel en ook goed. Dan heb ik het wel over de mannetjes. Allerlei riedeltjes passeren hier de revue.
Kunnen valkparkieten overweg met andere vogels?
Ja en nee. Hier is Davey "bang" voor de andere vogels en hij gaat ze dus uit de weg. Samen eruit is met hem geen probleem want hij zoekt gewoon een ander plekje. Dit wil natuurlijk niet zeggen dat alle valkparkieten zo zullen reageren.
Wil je verschillende soorten vogels samen in één kooi zetten (wat ik eigenlijk afraad als huiskamervogel, beter apart) dan in elk geval niet met bijvoorbeeld papegaaien of agapornissen. Grasparkieten kan eventueel wel. Maar wat ik al zei: ik ben er geen voorstander van, geef elke vogel zijn/haar eigen kooi en laat ze er regelmatig samen uit als het klikt.
Twee valkparkieten samenzetten kan natuurlijk wel, dat levert doorgaans geen problemen op.
Kunnen valkparkieten overweg met andere dieren?
Ja dat kunnen ze wel, maar het is altijd uitproberen en heel goed uitkijken natuurlijk. Ik ga nu even uit van een hond en/of een kat/poes.
Hou er rekening mee dat een valkparkiet het onderspit delft als er wel wat gebeurd.
Mocht de combinatie wel goed gaan, dan nog raad ik het af om de valkparkiet met een ander dier alleen te laten. Altijd onder toezicht dus.
Als je twee valkparkieten hebt, worden ze dan minder tam voor de mens?
Ja meestal gebeurd dit wel. Het is dan niet zo dat er helemaal niets meer te beginnen valt met de valkparkieten, maar het gedrag wordt vaak wel anders.
Je kan dit nog het meest beperken door beide valkparkieten ook apart aandacht te geven.
Een man en een pop zullen een stelletje gaan vormen. Twee van het zelfde geslacht worden maatjes. Wil je dus niet persé een tamme valkparkiet, maar vind je het gezellig om ze in huis te hebben? Koop er dan twee... dan heb jij de gezelligheid en zij hebben een maatje aan elkaar.
Een bijtende valkparkiet, wat doe ik daaraan?
Meestal bijten valkparkieten niet meer als ze tam zijn. Het kan echter wel voorkomen natuurlijk. Bedenk eerst of er een aanwijsbare reden is.... je maakt een onverwachte beweging bijvoorbeeld. Is er geen aanwijsbare reden? Straf je valkparkiet door hem in de kooi te zetten als hij bijt en er de eerst komende uren geen aandacht aan te schenken. Ga niet schreeuwen, geef de vogel geen tik... dit maakt alleen maar dat het erger wordt.
Blijft het bijten doorgaan? Ga eens na hoe het kan dat je valk ineens zo bijt. Zijn er veranderingen geweest van omgeving? Is de valk wel gezond? Enzovoort.
Moet de toekomstige eigenaar zelf de handvoeding geven?
Nee dit hoeft niet. Als je er zelf geen ervaring mee hebt, doe het dan juist niet want het risico bestaat dat je het verkeerd doet waardoor de valk doodgaat! Door het geven van handvoeding, door wie dan ook, went de valk aan de mens. Het echte tam worden begint pas als de valk zelfstandig is.
Natuurlijk is het wel heel leuk om zelf de handvoeding te geven (dan wen jij ook al aan de valk) en de meeste kwekers zullen je ook best willen uitleggen hoe je het moet doen.
Zijn valkparkieten erg luidruchtig?
Dit is altijd een lastige vraag omdat de één sneller iets luidruchtig vindt als de ander. Valkparkieten zijn in elk geval niet de luidruchtigste vogels. Veel papegaaiensoorten maken veel meer kabaal.
Ik vind het erg meevallen. Davey kan best wel een enorme keel opzetten, maar dat is vaak maar heel even en hooguit een paar keer per dag. De rest van de tijd is hij of stil of hij brabbelt heel gezellig.
De kooi van een valkparkiet.
Een kooi kan nooit groot genoeg zijn, wel te klein. Let erop bij het aanschaffen van een kooi dat de valkparkiet er redelijk vrij in kan bewegen en ook zijn vleugels kan uitslaan.
Zet een kooi niet op de tocht of op een plek waar de zon fel op schijnt. Het beste is een rustige plek waar de valk jou nog wel eens ziet, maar waar niet steeds "gedoe" is. Brpn : Dier en Natuur (NL)
Het geslacht van een valkparkiet is bij de oorspronkelijk wildkleur (de grijze) eenvoudig visueel vast te stellen op voorwaarde dat deze valkparkiet de eerste rui heeft gehad. Voor de eerste rui, ook wel jeugdrui genoemd, lijken alle wildkleur jonge valkparkieten op poppen. Dit is ook van toepassing bij mutaties. Met mutaties bedoelen we hier andere kleuren en/of patronen van bevedering dan welke waarneembaar zijn bij de grijze wildkleur valkparkiet.
Bij alle mutaties is het gedrag van een valkparkiet afhankelijk van het geslacht. Het verschil tussen mannen en poppen is goed vast te stellen als we dit gedrag bestuderen. Vooral mannen doen specifieke dingen die poppen vrijwel niet of zelfs nooit zullen doen. Maar net als bij het vaststellen van het geslacht via de specifieke uiterlijke kenmerken zoals de kleuren, moet ook bij het vaststellen van het geslacht door het gedrag te bestuderen de valkparkiet toch een bepaalde leeftijd hebben bereikt om met zekerheid te kunnen vast stellen of we te maken hebben met een man of een pop.
Deze leeftijd is wat afhankelijk van de valkparkiet zelf, de periode waarin de valkparkiet geboren is (voor- of najaar) en het tijdstip waarop de jeugdrui gaat beginnen. Over het algemeen zal dit ongeveer zo'n vijf tot zeven maanden na de geboorte zijn. Een valkparkiet ondergaat over het algemeen een rui vrij eenvoudig. Niet alle veren worden tegelijk verloren en vervangen door nieuwe veren, de totale rui kan een paar weken duren.
Daarnaast kunnen er aanwijzingen worden gevonden voor het geslacht door te kijken naar een aspect van de lichaamsbouw, het bekken, maar deze methode is veel minder betrouwbaar en is alleen toepasbaar door mensen met veel ervaring met valkparkieten. Tenslotte kan een kweker in sommige gevallen heel eenvoudig bepalen wat het geslacht van nakomelingen van een kweekkoppel is.
Al deze methode's tot het vaststellen van het geslacht van een valkparkiet komen hier aan de orde.
Wanneer de valkparkiet door de eerste rui is, zullen mannen een duidelijk ander gedrag vertonen dan poppen. Dat is dus voor het eerst merkbaar als de valkparkiet zo'n half jaar oud is. Bij sommige jonge mannen kunnen er ook al voor de jeugdrui bepaalde gedragingen wijzen op het "man" zijn.
De specifieke gedragingen van mannen zijn:
" Een uitgesproken "macho" gedrag: de valkparkiet doet zijn vleugels iets van het lijf af en loopt parmatig over de bodem van de kooi of over de zitstokken en fluit duidelijk een herhalend wijsje. " Fluiten: schril, hard en aanhoudend. Vaak reagerend op fluittonen of andere geluiden uit de omgeving. Dit kunnen vogels of andere dieren zijn, maar ook geluiden van radio of TV of van mensen. " Tikken: met de snavel een roffelend geluid maken op de wanden van de kooi, op tralies, op voerbakjes, op een spiegeltje of op een ander speeltje. " Contact met mensen: wanneer de verzorger of een ander contact maakt met de valkparkiet door praten of fluiten dan zal deze terug "praten" in de vorm van fluiten.
Dit gedrag van mannen word bevorderd als er een andere valkparkiet in de buurt komt, vooral als dit een pop is, maar wordt ook opgewekt door een spiegeltje. De valkparkiet herkent zichzelf namelijk niet maar denkt dat die "ander" nodig onder de indruk moet worden gebracht. De gedragingen van de poppen zijn:
" Géén macho-gedrag. " Vrijwel geen fluiten, ze "brabbelen" maar wat op een vrij laag geluidsniveau. " Ze vertonen geen tikgedrag. " Bij terug "praten" tegen mensen is dit over het algemeen een wat "brabbelen" met vrijwel geen fluittonen.
Knagen op hout (stokken, wanden, etc.) geeft geen aanwijzing of we te maken hebben met mannen of poppen. Zowel mannen als poppen knagen, sommige valkparkieten veel, andere valkparkieten weer vrijwel niet.
Mannen zijn grijs met witte vleugelranden, een duidelijk gele kop met een oranje wangvlek en een kuif met vrijwel uitsluitend gele veren.
Poppen zijn ook grijs met witte vleugelranden maar de kop is veel minder geel tot vrijwel geheel grijs. De oranje wangvlek blijft aanwezig. De intensiteit (de kleur-kracht) van deze wangvlek kan wat minder zijn als bij mannen. De kuif kan wat gele veren hebben maar is over het algemeen grijs. Poppen zijn verder herkenbaar aan het visgraat-motief van de staartveren. De onderkant van de onderste staartveren is bij mannen egaal van kleur, meestal donkergrijs. Bij poppen is er duidelijk een geel-grijs visgraat motief zichtbaar.
Bij een aantal andere kleuren zijn deze specifieke kenmerken hetzelfde, zoals bij cinnamon (wat bruinige veren in plaats van grijs), bij fallow (zeer opgebleekt grijs), bij zilveren (het grijs is dan zilverachtig) en bij de vrij nieuwe mutatie geelmasker. Bij de geelmasker mutatie is de oranje wangvlek (vrijwel) verdwenen, maar de verdere kenmerken van de grijze, wildkleur valkparkiet zijn hetzelfde gebleven. Overigens kan de geelmasker factor ook ingekweekt worden in andere mutaties. Geelmasker mannen zullen dus een duidelijk gele kop hebben zonder oranje wangvlek, de geelmasker poppen hebben een veel minder gele kop zonder oranje wangvlek.
Een aantal kleuren, bijvoorbeeld de zilveren, kan dan ook nog voorkomen met rode ogen in plaats van de normale zwarte ogen. De kleur van de ogen is geen aanwijzing voor het geslacht.
b. Lutino
Bij de lutino valkparkiet is de grijze kleur verdwenen en blijft er dus een gele valkparkiet met een oranje wangvlek en rode ogen over. Het geel kan variëren van wat bleekgeel, vrijwel wit, tot diepgeel. Op sommige plaatsen op het lijf kan het geel intensiever zijn dan op andere plaatsen. Bij de lichter gele lutino's is vaak de kop wat geler, zowel bij mannen als bij poppen.
Het verschil tussen mannen en poppen is niet eenvoudig te zien. De mate van geelheid of de intensiteit van de oranje wangvlek zegt helemaal niets. Maar er is verschil waarneembaar aan de onderzijde van de vleugels. Bij een uitgeklapte vleugel zijn aan de onderkant van de vleugelveren bij poppen lichtere spots (vrijwel witte (soms licht gele vlekken) zichtbaar in een tamelijk gelijkmatig patroon. Bij mannen zijn deze spots niet waarneembaar.
c. Witmasker
Bij de witmasker is de gele kleur en ook de oranje wangvlek verdwenen. Er blijft een valkparkiet over met een witte kop, zonder wangvlek. Mannen hebben een duidelijke witte kop en een kuif met vrijwel uitsluitend wit/grijze veren. Poppen hebben een grijze kop en een grijze kuif. Het visgraatpatroon aan de onderkant van de staartveren zoals bij de grijze wildkleur is bij de poppen niet meer zichtbaar omdat, natuurlijk, ook daar het geel verdwenen is.
d. Albino
Deze geheel witte valkparkieten zijn op uiterlijk niet te sexen. Hoewel we spreken over albino is een witte valkparkiet in principe een lutino én een witmasker. Door lutino factor zijn ze grijs verloren en door de witmasker factor zijn ze geel en oranje verloren, er blijft dus uitsluitend wit over. Dus kan alleen het gedrag gebruikt worden voor het bepalen van de sexe. Er bestaan albino's met rode ogen en met zeer donker rode, vrijwel zwarte ogen. De kleur van de ogen zegt niets over het geslacht.
e. Gepareld
Vrijwel elke kleur valkparkiet kan ook nog "gepareld" voorkomen. Over het hele lijf komen er dan in een regelmatig patroon spots, vlekjes, voor die afhankelijk van de oorsprong kleur geel of wit zijn. Hierdoor verwijnen dan vrijwel alle zichtbare kenmerken voor het bepalen van het geslacht. Maar, .. bij mannen verdwijnen de parels altijd! Meestal met de jeugdrui grotendeels en pas geheel na een aantal keren in de rui geweest te zijn. Deze mannen keren dan terug naar de oorspronkelijke kleur. Een volwassen valk die dus nog net zo gepareld is als in de jeugd zal dus altijd een pop zijn.
Overigens kan ook een albino gepareld zijn, maar dit is dus niet zichtbaar. Witte spots op een witte vogel zijn uiteraard niet zichtbaar. Kwekers moeten echter hier wel rekening mee houden want deze genen voor gepareld zijn kunnen uiteraard wel aan het nageslacht worden doorgegeven.
f. Bont
Bij de bonte mutatie worden de kleuren van de oorspronkelijk grijze, cinnamon, etc. valkparkiet in een min of meer symmetrisch vlekpatroon door elkaar gemengd. Ook hier zijn daardoor de uiterlijke geslachtskenmerken zodanig verstoord dat visueel het geslacht vaststellen niet meer mogelijk is. Net als bij de albino's is het geslacht dus alleen vast te stellen door bestudering van het gedrag.
g. Bont én gepareld
Zoals beschreven bij gepareld en bij bont is het vast stellen van het geslacht bij bont én gepareld niet mogelijk. Maar bij mannen verdwijnen de parels, dan weten we dus zeker dat de bonte geparelde valkparkiet die zijn parels verliest een man moet zijn.
In principe is de lichaamsbouw bij valkparkieten bij zowel mannen en poppen vrijwel gelijk. Aan de hand van de grootte, het gewicht, de intensiteit van de kleuren, de grootte van de kuif, de forsheid van de borst en dergelijke is het dus niet mogelijk het geslacht vast te stellen. Wel zijn er verschillen in het bekken. Bij volwassen poppen is de ruimte tussen de bekken botjes wat groter dan bij volwassen mannen. Een ervaren kweker zou dus door bevoelen van het bekken een sterke aanwijzing voor het geslacht kunnen krijgen. Maar dit verschil is bij valkparkieten lang niet zo groot als bij andere vogels en alleen iemand met grote ervaring die veel valkparkieten met elkaar vergeleken heeft kan met een bepaalde zekerheid iets voelen. Zichtbaar zijn de verschillen zeker niet!
Tenslotte kan een kweker het nageslacht van een kweekkoppel in sommige gevallen al in een zeer vroeg stadium vaststellen. Dit heeft te maken met de wetten die gelden bij mutatie kweek. Zo zal een zuivere lutino man, die dus niet split is voor een ander kleur of voor bont en/of gepareld, gekoppeld aan een zuivere grijze pop kunnen zorgen voor grijze mannen (split voor lutino) en voor lutino poppen. En een grijze man, split voor lutino, gekoppeld aan een zuivere grijze pop krijgt 25% van de nazaten in de kleur lutino, geslacht pop. De rest van de nazaten is grijs, zowel mannen (zuiver grijs (25%) of split voor lutino (25%)) en poppen (de resterende 25%). In deze beide voorbeelden zijn gele jonge valkparkieten dus altijd poppen.
Een bijdrage van: Valkparkieten Kwekerij " de Valk " Jura & Herman Berkhout
We zijn hard aan het werken om een totaal nieuw concept te maken van onze website. Daarom kan het ook zijn dat u de site niet altijd kan bezoeken. Omdat we met zoveel acties bezig zijn in het belang van de dieren, blijven we toch op uw steun rekenen die we zo hard nodig hebben. Mijn mail bestand is zo groot en mijn mailproblemen zijn nog niet helemaal opgelost, daarom stel ik voor dat u zich via de oude site aanmeld, zo krijgt u zeker al het nieuws, acties enz automatisch op een nieuwsbrief toegezonden.
Wat zijn op het moment de lopende acties
Het asiel La Louviére dat we blijven opvolgen.
Het grote schandaal in de asielen van Antwerpen en Kontich.
Het asiel Evergem waar de wantoestanden ook al 25 jaar bestaan.
We klagen het lakse beleid van Brugge aan want geen enkele zwerfpoes die binnen gebracht wordt komt er levend uit. Ook de gewone huiskatten lopen gevaar.
De winkels en grote petcenters-uitbaters gaan nu ook fokkers worden. Harteloos hebben ze massaal pups verkocht. Een mooie showroom voor het publiek en voor de rest is het verboden terrein? met alle excuses ??
De sluiting van het fokbedrijf Sint-Lievens-Houtem op de manier van ???? Hier moeten ze ons nog meer duidelijkheid geven. 100 Honden zijn overgebracht naar een illegale kweker in Meer. Deze werd onlangs bij een inval betrapt hier zijn eindelijk al de honden in beslag zijn genomen, want dat gesol met de dieren moet stoppen.
De EU actie tegen subsidies van stieren die voor de arenaâs worden gefokt, dit moet ook stoppen.
En, ook en niet onbelangrijk, de vraag om een wetsvoorstel in te dienen om een correcte labeling van alle bont, de herkomst en bontsoort moet duidelijk worden vermeld. In het belang van de consument en de controle.
En er staan nog meer acties op stapel.
Onze buitenlandse actie loopt als een trein maar moet wel blijven rijden !
Altijd al gedacht aan een tweede huis in het buitenland, maar altijd gedacht dat het voor u niet was weggelegd? Maar voor slechts 15 euro wordt uw droom (of liever gezegd, de droom van een Roemeense hond) al werkelijkheid.
Want zelfs zo'n huisje is pure luxe. En er komen er nog meer. En zo gaat het verder.
Een binnengekregen reactie van Nancy:
Ja, het loopt heel goed!
Was zeker interessant van jou om die 6 voor voeding daar bij te zetten. De laatste 2 dagen al heel wat stortingen gehad hoor!Vandaag nog 11 huisjes en al 110 voor voedsel!!Dit zullen wel allemaal reacties zijn op jouw mails of op jouw krantje!! Mijn contacten met de pers beginnen ook lopen!
Vandaag stonden we regionaal in het Nieuwsblad,de dagelijkse krant, artikel was mooi, groot met foto! (Ik werd er zelfs uitgeroepen als figuur van de dag ofzo..)
En we kwamen al in het zondagskrantje bij de bakker. Het moet ook in de streekkrant staan, maar ik heb deze nog niet ontvangen. Zal jou de artikels eens inscannen en doorsturen misschien kun je ze wel op je site zetten als mensen een gezicht op die fameuze Nancy willen plakken. Bij mij op de foto staat ook Rita (de foto werd genomen met hondjes uit ons asiel waar ik als vrijwilliger werk). De mail hieronder is van Rita die ook meewerkt aan deze actie. Zij verkocht 188 dozen koeken en doet ook echt alles om mee te helpen.
In mijn mail naar jou,over die collectebussen bedoelde ik dit op haar omdat zij wat van die bussen gezet heeft en daar idd al bijna 40 mee gehaald heeft. Zij wou dit blijkbaar nog eens benadrukken.
Ondertussen al geld van 174 huisjes binnen!!!( 2610!!). En meer dan 2000 om voer aan te kopen. Ik had dit nooit durven hopen of dromen,echt niet. Kreeg ook nog telefoontje van iemand uit het poezennestje ofzo uit Kapellen. Ze doet ook inzamelacties voor Slatina via de mail die ze van jou doorgestuurd gekregen heeft. We bellen elkaar vanavond verder! Ze heeft nog 1 week verlof in september en zou héél graag ook naar Slatina gaan om mee te helpen in het asiel. Fantastisch allemaal! En allemaal via jouw steun en contacten!! sjiek!
En nu aftellen om naar Romenie te gaan !
Groeten Nancy
Op onze volgende nieuwsbrief staat er nog veel meer te lezen wat er met het geld ginder is gebeurd.
Alsook nog een massa's foto's misschien staat er uw huisje ook op de foto.
Al deze acties moeten gesteund worden door u als Beestjesvriend. We rekenen op U want anders zal er niets veranderen.
Daarom vraag onze nieuwsbrief aan. Dat bespaart ons veel werk en zo kunnen we onze tijd beter gebruiken om alles zo goed mogelijk te blijven opvolgen en de nodige contacten te leggen en actie te kunnen organiseren.
Want bedenk, we doen al dat werk maar met enkele vrijwilligers en dit alles belangloos en zonder enige vorm van steun of lidgelden.
Aan heel het Beestjes-team en onze webmaster hartelijke dank! In de hoop de beestjes er wel bij varen!
Dagboek van Poessietje [dag elevendertigenhalf] (JeeCee)
Yoooh de mannen !!
Mijne secretaris kan niet meer tellen. Maar 't maakt niet uit, 'k ben hier ondertussen al lang zenne. En werk dat dekik hier de laatsten tijd heb gehad met die witte tangetangpoes .... niet te geloven. Aan die haar opvoeding hebbekik nogal moeten werken zenne.
We zijn nu eindelijk zover dat we neuzeneuze doen als we mekaar zien en dan blijven we respectvol een beteke uit mekaar. En af en toe doenik een poging om te spelen, maar dat is nietedoen. Dat loopt altijd uit op een gevecht. Die witte mamatang die denkt altijd dat ze in ne griezelfilm meespeelt, nen thriller ... en ik ben dan altijd het slachtoffer en dat is niet eerlijk want ik ben een manneke en 't zijn de vrouwkes die altijd het slachtoffer zijn in die thrillers en niet de mannekes en 'k vind het niet eerlijk na .... ! Dan ganekik maar buitenspelen met m'n kiekevrindje, en die heeft nu ook een vriendje en dan spelen we samen thrillerke met 3. Dan sluipekik naderbij, pootje voor pootje door het hoge gras, mijn ogen op een spleetje en dan op 't laatste momentje, een, twee ...... en dan hebben die mij toch wel gezien zeker en dan gaan die met veel lawaai lopen. Ook al niet plezant nie meer ... ze zitten nu trouwens in een groot hok waar ik niet meer in kan. Af en toe kruip ik daar nog wel eens op en dan speel ik terroristje, maar die 2 weten al goed dat ik daar niet meer in kan en die trekken zich daar niks meer van aan.
Rest mij niks anders dan verstopperke spelen met 't vrouwke. En als die mij vindt dan springek weg en ik verstop mij ergens anders, en uiteindelijk 's avonds vallik in 't slaap op mijn vertrouwde plekje achter mijn baasje en dan droomekik van die grote poezen met die ijzeren schoenen en van mijn kiekevriendjes die in de kou zitten ... dom, hè, daar moete toch lomp voor zijn om een kieke te zijn, als ge poes zijt dan kunde lekker warm binnen zitten. En dan die grote poezen, 't baasje moet daar op gaan zitten om die warm te houden. Dan heeft die van mij toch nogal wa minder last. 'k Ga daar gewoon lekker achter liggen snorren, heel die zijn poep begint er soms van te trillen van mijn geronk.
Dikke zoen aan mijn Yasmientje en aan Roske, en dikke zoen aan mijn Huisdierenvrienden,
Onwaarschijnlijk maar waar: na 15 jaar is de verloren trouwring van landbouwer Hugo Peeters uit Essen terecht. Hij verloor het juweel destijds ín een koe, tijdens het kalven. Jef Arnouts vond de gouden ring toevallig terug op de akker van boer Hugo, terwijl hij op pad was met zijn metaaldetector.
Hebt u ook ooit een lang verloren voorwerp op een heel toevallige manier teruggevonden? Mail je straf verhaal dan naar reacties@gva.be ! Wie weet publiceren we het dan in de krant.
Ik herinner me het moment nog goed, vertelt landbouwer Hugo Peeters (48). Toen de ring van mijn vinger gleed. Om een kalf ter wereld te brengen binden we een touwtje rond de achterpoten. Vijftien jaar geleden ging het daar mis. Bij die handeling voelde ik mijn trouwring van mijn vinger glippen. Ik heb nog even gezocht, maar had snel door dat het een hopeloze zaak was.
Via de beerkar op het akker
Hugo had nooit gedacht dat hij zijn gouden trouwring ooit nog zou terugzien. Blijkbaar is de ring uit de koe gekomen, terwijl ze in de stal stond. Dan heeft het juweel - ik weet niet hoelang - in de aalput gelegen, is het mee opgezogen in de beerkar en zo op mijn akker beland."
"Daarna is de ring waarschijnlijk nog een paar keer mee omgeploegd totdat Jef hem vorige week ontdekte met zijn metaaldetector. De koe is allang weg, maar ik heb nu twee ringen. De ene heeft toch een straffer verhaal dan de andere.
Metaaldetector
Jef Arnouts raakte via een tv-programma gepassioneerd door opzoekingen met een metaaldetector. Het was niet de eerste keer dat hij aan het werk was op het veld van Hugo Peeters.
Ik had er al wat munten bovengehaald, maar waar er maïs was gezaaid, moest ik enkele maanden wachten voor ik er nog eens op kon. Zondag vond ik de ring. Eerst dacht ik dat het een koperen rondel was, maar toen ik erover wreef werd het meteen proper en merkte ik dat het een gouden ring was met de inscriptie Greet en Hugo. Zo was de link snel gelegd. Dit is een vondst die ik nooit meer zal vergeten.
mailgroep huisdieren
Na Ed het sprekende paard is er een nieuw hippisch toptalent opgestaan.
De laatste tijd bereiken ons nogal wat klachten en vragen over de groeiende steenmarterpopulatie in Leuven en Vlaanderen in het algemeen. Hoewel ze geen enkel gevaar voor de mens vormen veroorzaken ze nogal wat onvrede, wat in vele gevallen overigens niet geheel onterecht blijkt.
De Britten zijn misschien de grootste (huis)dierenliefhebbers van Europa, maar wij kunnen er ook iets van. Om onze katten en honden nog meer te verwennen, kunnen we nu gebruik maken van de Vibrating Pet Masaage Glove. Terwijl je de hond of kat aait, trilt de handschoen zachtjes waardoor je huisdier nog sneller tot rust komt. Doordat dit gadget van fleece gemaakt is, beschadigt het de pels van je dier niet. Met een vochtig doekje verwijder je nadien alle haartjes die achtergebleven zijn. Je kunt al een handschoen kopen voor een slordige 15 euro, en wel online op 
