Hallo bezoeker,
welkom op het blog van de Mailgroep Huisdieren, een hechte groep Dierenvrienden-SeniorenNetters, die er zijn voor, door en met elkaar.
Op dit blog kunnen jullie kennismaken met onze dieren, tips vinden over de verzorging en de gezondheid van de dieren, dierengedichten en dierenartikels lezen, werkjes in verband met dieren bekijken, enz.
Veel kijk- en leesplezier!
29-01-2008
Draagtijd dieren
Draagtijd Dieren
Soort dier
Tijd
Draagtijd Merrie (paard)
340 tot 350 dagen (48 weken)
en is 11 dagen na het veulenen weer hengstig
Draagtijd Koe
280 (40 weken)
een zware koe 8 dagen langer, een vaars 8 dagen korter. Zij "bolt" elke 3 weken
Draagtijd Ooi (schaap)
147 dagen (21 weken)
ramt alle 18 dagen van half September tot na december en ook wel wat later Het eerst alzo in de 7e maand na het rammen
Draagtijd Zeug (varken)
112 tot 120 dagen
beert alle 3weken
Draagtijd Geit
154 dagen
bokt in Sept, Oct en Nov.
Draagtijd Konijn (moerkonijn)
30 dagen
werpt 8 maal per jaar
Draagtijd Teef (hond)
60 tot 63 dagen
Draagtijd Kat
65 dagen
Draagtijd Hamster
16 dagen
Draagtijd Muis
18-23 dagen
Draagtijd Cavia
63-70 dagen
Draagtijd Ezel
12 maanden
Draagtijd Rat
21-23 dagen
Draagtijd Eekhoorn
46 dagen
worp 2 keer per jaar jan/maart en mei/juni, per worp 1 tot 6 jongen.
Draagtijd Haas
42 dagen
paartijd van jan. tot juli, 4 tot 6 nesten per jaar, per worp 1 tot 6 jongen. zoogtijd +/- 1 maand
Draagtijd Ree
150 +144 dagen
bronstijd in juli augustus; Eind december, na verlengde draagtijd van 150dg, komt het embryo tot ontwikkeling. Na 144 dg komt het kalf: mei begin juni
Draagtijd Vleermuis
4 maanden
paring najaar, bevruchting pas in het voorjaar (verlengde draagtijd), geboorte meestal 1 per vleermuis in juni.
Draagtijd (pin) Egel
31 - 35 dagen
paring na winterslaap: april/mei, gemid. 2 to 6 jongen. 1 tot 2 worpen per jaar
Een reanimatiepoging van een rat door een Britse politieman heeft niet mogen baten.
Agent Adam Westall liep op straat te surveilleren toen hij het zieke dier zag. Hij rende voor me uit, stopte en keek me aan met zijn kraaloogjes, vertelt de politieman.
Ik koesterde hem in mijn handen. Toen schudde hij en raakte bewusteloos. Ik probeerde hem te reanimeren door lucht in zijn besnorde neusgaatjes te blazen en over zijn buikje te wrijven.
Het diertje kwam bij en Westall bracht hem naar een dierenwinkel. Daar overleed hij alsnog.
'Speciale' babypanda zet eerste stapjes (Martina1)
'Speciale' babypanda zet eerste stapjes
Dit schattige pandabeertje heeft zich voor het eerst in zijn prille bestaan laten zien aan bezoekers van de dierentuin van Wenen. De gelukkigen konden hun pret niet op, want ze beseften maar al te goed dat Fu Long de eerste panda in 25 jaar is die in Europa geboren werd.
Fu Long werd al in augustus geboren, maar weigerde tot nu toe onder de beschermende 'vleugels' van mama Yang Yang vandaan te komen. Nu gebeurde het dus toch, maar na een paar minuten vond Yang Yang het al welletjes en loodste ze haar jong terug naar haar hol.
Pandaberen zijn met uitsterven bedreigd: in het wild komen er nog amper een duizendtal voor, terwijl 140 van hen in gevangenschap leven. Verzorgers noemden deze geboorte een klein mirakel, al werd het lot wel een handje geholpen door in 2003 twee pandaberen 'kunstmatig' bij elkaar te brengen. Over kunstmatig gesproken: Fu Long's Europese voorganger van 25 jaar geleden kwam tot stand via kunstmatige inseminatie. (svm)
Er grazen almaar minder zwarte schapen op het Schotse eiland St. Kilda. Dat is vreemd, want zwarte schapen zijn groter van stuk dan hun lichtgekleurde soortgenoten. Ze zouden dus evolutionair gesproken in het voordeel moeten zijn in de strijd om het bestaan.
Zo heeft een zwarte ram er minder moeite mee om een tengere, lichtgekleurde rivaal te verslaan die achter dezelfde ooi aanzit. Dat zou hem meer nageslacht moeten opleveren, donker als hijzelf. Ook het hogere geboortegewicht van zwarte lammetjes (gemiddeld honderd gram extra) zou in het voordeel van de zwarte schapen moeten spelen.
Toch boeren de zwarte schapen achteruit. In 1985 was nog ruim driekwart zwart, inmiddels is hun aandeel onder de zeventig procent gedaald. Als dat zo doorgaat, loopt er straks geen enkel zwart schaap meer rond op het eiland. (hvde)
Het schaap (Ovis aries ) is een zoogdier , dat door de mens is gedomesticeerd om onder andere wol te leveren. De soort behoort tot het geslacht Ovis, waar ook de moeflon en het dikhoornschaap toe behoren.
Ook worden schapen gehouden voor hun melk . Schapenvlees wordt bovendien gegeten, waarbij vooral het lamsvlees wordt gewaardeerd. De schapenmaag wordt gebruikt in de gerechtentripes en haggis .
Schapendarmen werden (en worden, indien gewenst, nog steeds) gebruikt om de snaren van een viool en andere strijkinstrumenten te maken.
Een mannetjesschaap wordt ram genoemd, een vrouwtjesschaap ooien het jong lam.
Vroeger was Nederland een schapenland. Nu is Australië zo'n land. De wol wordt voornamelijk geëxporteerd naar andere landen.
Er bestaan 970 rassen die alle zijn beschreven in een boek (zie externe link). Zie lijst van schapenrassen voor een (onvolledig) overzicht.
Het schaap verschilt van de geit door het ontbreken van een sik . Ook hebben schapen niet de sterke geurklieren die geiten wel hebben. Ook is het verschil te zien door de vorm van de hoorns van het mannetje: een volwassen mannetjesschaap, ram, heeft hoorns die omlaag achter de oren langs krullen, een volwassen mannetjesgeit, bok, heeft rechte of licht gebogen hoorns.
Een schaap kan een leeftijd van 15 tot 20 jaar halen, maar dit komt in de praktijk zelden voor: meestal worden ze veel eerder geslacht. Op hoge leeftijd verliest een schaap zijn tanden en kiezen waardoor het niet meer goed kan eten. Schapen hebben 32 tanden en kiezen; ze hebben geen hoektanden en bovenaan geen snijtanden . Boven en onder hebben ze 6 voorkiezen en 6 kiezen, en alleen in de onderkaak 8 snijtanden.
Historie
Het gedomesticeerde schaap stamt af van wilde schapen uit het geslacht Ovis. Er bestaan verschillende soorten wilde schapen, waaronder de oerial en het dikhoornschaap . De meest waarschijnlijke voorouders van het gedomesticeerde schaap zijn de moeflon (Ovis gmelini ) uit Zuidwest- Azië en waarschijnlijk ook de argali (Ovis ammon ) uit Centraal-Azië . Alle schaapstypen zijn kuddedieren .
Het schaap werd, net als de geit, voor 7500 v.Chr. gedomesticeerd, en behoren tot de vroegst gedomesticeerde dieren. Vanuit het Midden-Oosten , waar het schaap waarschijnlijk is gedomesticeerd, verspreidde het schaap zich over de rest van de wereld. Gewoonlijk trok een schaapherder rond met zijn kudde om overbegrazing te voorkomen. Het houden van schapen in afgezette weiden werd pas in het laat- middeleeuwse Europa gedaan. Het grazen op brinken en meenten is een tussenfase.
In Nederland en België zal men vanaf ongeveer 5000 voor Christus schapen zijn gaan houden. Door natuurlijke selectie (verschillende leefomstandigheden) en door gericht fokken zijn in de loop der eeuwen veel verschillende rassen ontstaan. Bij de Nederlandse rassen kan onderscheid worden gemaakt tussen heideschapen en weideschapen .
De Europese moeflon , die voorkomt op Sardinië en Corsica en is uitgezet in grote delen van Europa , stamt waarschijnlijk af van verwilderde tamme schapen. Ook leeft er een verwilderde populatie schapen, zogenaamde Soaigh-schapen , op de Saint Kilda -archipel, ten noorden van Schotland .
Heideschapen zijn ontstaan op voedselarme gronden. Men liet de beesten overdag op uitgestrekte, ruige gronden grazen en dreef ze 's avonds bijeen in de stal. Zo kon de mest worden verzameld en weer gebruikt worden voor de armetierige akkers . Mede door de ontwikkeling van kunstmest zijn de dieren overbodig geworden en deels zelfs met uitsterven bedreigd.
Weideschapen zijn ontstaan op voedselrijke gronden, zoals op de zware klei langs de rivieren en langs de kust of in het mergelland, met zijn eigen specifieke, maar rijke vegetatie. Weideschapen zijn op te splitsen in rassen die voor het vlees worden gehouden zoals de Texelaar en rassen die voor de melk worden gehouden zoals het Fries en Zeeuws melkschaap . Andere bekende weideschapen zijn het Mergellandschaap en de Zwartbles .
Schapen op dijken
"Vier gouden pootjes en een gouden bekkie", dat is waarom schapen op dijken geweid worden. Met hun pootjes trappen ze de grond vast en met hun bek voorkomen ze dat er struiken en bomen op de dijk groeien. De wortels hiervan zouden de dijk kunnen beschadigen.
Gekleurde schapen
Aan het eind van de herfst hebben de ooien in Nederland en België groene, blauwe of rode vlekken op de vacht. Dit komt doordat in de herfst de rammen tussen de ooien worden losgelaten. De rammen krijgen een stempelkussen (een dekblok genaamd) op hun buik gebonden met rode, groene of blauwe kleurkrijt. Als de ram bovenop de ooi springt om haar te dekken, wordt tegelijkertijd de ooi gekleurd. Zo kan de boer controleren welke ooien gedekt zijn en door welke ram. Bovendien kan de boer zo ook in de gaten houden wanneer welk schaap moet lammeren, om tijdig maatregelen te kunnen nemen.
Een schaap dat op zijn rug ligt, noemen men ook wel een verwenteld schaap. Verwentelingen komen meestal voor bij schapen die een geruime tijd niet geschoren zijn. Wanneer schapen op hun rug liggen, zullen zij sterven, aangezien zij niet zelfstandig weer op hun poten terecht kunnen komen. Directe hulp is dan noodzakelijk. Wanneer een schaap niet geholpen wordt, drukken de ingewanden op de longen en de ruggengraat , waardoor het moeite krijgt met ademen en na verloop van tijd zal stikken.
Het dier moet altijd via de kont weer op de poten geholpen worden, waarbij de achterpoten het eerst de grond moeten raken. Er moet hierbij niet teveel aan de wol of de hoorns worden getrokken omdat er dan allerlei bloeduitstortingen bij het schaap ontstaan. Het best kan je het dier bij de vang , de oksels van een schaap, pakken. Omdat een schaap soms wel 60 tot 70 kilogram kan wegen, is het verstandig het schaap met zijn tweeën op te tillen. Als het schaap op de kont getild is, kan je het dier beter even laten zitten. Er komt dan weer zuurstof naar de spieren en de organen krijgen dan weer meer ruimte.
Een schaap dat nog levenskracht heeft, zal zelf ook willen opstaan, en dat hoef je alleen maar te helpen. Een schaap dat geheel niet meewerkt, moet je niet met geweld op de poten zetten, maar in etappes, zodat de organen zich weer aan kunnen passen aan de nieuwe situatie. Een schaap dat op tijd geholpen wordt, zal meestal binnen 10 minuten weer gaan grazen. Een schaap dat langer op de rug heeft gelegen, zal in het begin wat slingeren bij het lopen. Men moet er dan altijd even bij blijven staan zodat het dier niet ergens in loopt, bijvoorbeeld een sloot. Pas als de dronkemansloop over is en het dier gaat grazen, is het grootste gevaar geweken.
Het is niet zo dat een verwenteld schaap zo naar links of rechts omgerold kan worden en weer op de poten gezet kan worden. Op deze manier is er een grote kans op een maagkanteling . Een maagkanteling (ook wel maagtorsie genoemd) veroorzaakt veel gasvorming in de maag en de darmen waarna het dier vaak eerst in coma raakt, en uiteindelijk alsnog overlijdt.
Trivia
Zowel inwoners van Dordrecht als van Lier worden ook wel schapenkoppen genoemd.
'Paardendiploma verplicht stellen' Uitgegeven: 28 januari 2008 08:21 Laatst gewijzigd: 28 januari 2008 08:22
AMSTERDAM - Wie een paard wil kopen zou volgens De Nederlandse Belangenvereniging van Hobbydierhouders eerst een diploma moeten halen.
In De Telegraaf roept de groep minister Verburg op snel een houdersbewijs in te voeren.
Het diploma moet de miserabele toestand van het paardenwelzijn aan gaan pakken. De vereniging vergelijkt een dergelijke diploma met het al bestaande ruiterbewijs.
"Mensen lijken zich beter te oriënteren bij het kopen van een fiets dan van een paard", zegt bestuurslid Christine Bijl van de NBvH tegen de ochtendkrant . (c) ANP/NU.nl
Ik ben verliefd en moet mijn afspraakje ontmoeten op de rand van de tuin, blijf maar niet op me wachten.
Mrow
Ik wil even geluid maken.
Rrrow-mawww
Alsjeblieft zeg, het is NU toch wel tijd om de bak schoon te maken
Rrrow-miawww
Ik heb de te vuile kattebak een beetje schoongespit door de inhoud zo ver mogelijk weg te werken als mogelijk was.
Miaowmiaow
Speel met me!
Miaowmioaw
Is jou ook het tekort aan kattenspeelgoed in deze kamer opgevallen?
Mioawmioaw
Daar ik niks beters kan vinden om mee te spelen zal ik eens kijken wat er gebeurd als ik mijn nagels scherp aan dit handige meubeltje.
Raowwwww
Ik ga nu even tijd spenderen aan het schoonlikken van mijn tere delen.
Mrowwwww
Ik herinner me nu, met spijt, dat sommige tere delen niet met mij terug kwamen toen ik bij de dierenarts ben geweest.
Roww-maww-roww
Ik ben zo blij dat je thuis bent gekomen met je armen vol boodschappen. Ik ga nu rond je benen lopen en probeer je te tackelen voor je in de keuken bent.
Gakk-ak-ak
Mijn verteringsorganen lijken een haarbal te hebben gevormd. Waar komt dit nu weer vandaan? Ik zal het hier op het tapijt neerleggen..
Mow
Lekker mezelf inrollen is een goed idee.
Moww
De boel opschudden is ook best goed.
Mowww!
Ik was heel prettig bezig met het inrollen en de boel op te schudden in de warme schone was totdat jij me zo onvriendelijk verwijderde.
Miaow! Miaow!
Ik heb ontdekt dat, ook al is men in staat om zijn lijf door de spleet achter de oven of in dat kleine kastje met potten en pannen te manoeuvreren, de terugweg een beetje moeilijker te navigeren is.
Mraakk!
Oh, klein vogeltje! Kom eens hier bij me.
SsssRoww!
Ik geloof dat ik een boomkever of vergelijkbaar beest heb gevonden.
Mmmrowmmm
Het is zeker dat de best smakende vis, die is die je zelf hebt gevangen.
Mmmmmmm
Als ik nog een uur of zo in de zon blijf, denk ik dat ik wel tevreden ben.
Mreoaw
Vraag room service maar om nog een blik tonijn.
Mreeeow
Serveer je daar geen kattensnoepjes bij?
Mroow
Ik heb me in een veel te kleine ruimte geperst om er leuk uit te zien. Wat vindt je er van?
Miaooww! Mriaow!
Daar jij bezig bent met de blikopener ben ik er zeker van dat jij de waarde begrijpt van een goed gevoede en tevreden kat. Ga alsjeblieft door.
DE IDENTIFICATIE EN DE REGISTRATIE VAN UW HOND MAKEN HET MOGELIJK :
de handel in honden beter te controleren;
u te verdedigen tegen de verkoper van uw hond;
te bewijzen dat u wel degelijk de eigenaar bent van uw hond;
uw hond terug te krijgen als deze verloren of gestolen is.
DEZE VERPLICHTING IS VAN TOEPASSING OP:
alle honden geboren na 1 september 1998;
alle honden die van eigenaar veranderen na 1 september 1998.
Concreet betekent dit dat:
indien een hond bij u thuis geboren is en indien u deze hond wil houden, u hem moet laten identificeren en registreren voor de leeftijd van 4 maanden;
indien u een hond wil verkopen of weggeven, u deze hond moet laten identificeren, ongeacht de leeftijd van de hond;
indien u een hond koopt of krijgt, deze hond vooraf geïdentificeerd moet zijn en men u het identificatie- en registratiedocument moet meegeven.
Hoe laat u een hond identificeren?
U hebt de keuze tussen twee methodes om uw hond te laten identificeren:
ofwel door middel van tatoeage
Om een hond te laten tatoeëren moet u zich wenden tot een erkende vereniging voor tatoeage of bij een dierenarts.
Ofwel door middel van een microchip
In dit geval moet u zich uitsluitend wenden tot dierenartsen.
Enkel zij mogen microchips inplanten.
Zowel de tatoeëerders als de dierenartsen beschikken over de nodige informatie en documenten voor deze ingreep.
N.B.: U kan een hond laten identificeren met één tatoeage ENéén microchip maar niet met twee tatoeages en/of twee leesbare microchips.
Hoe laat u een hond registreren?
De persoon, tatoeëerder of dierenarts, die de identificatie van uw hond heeft uitgevoerd, stuurt alle documenten naar de Belgische Vereniging voor Identificatie en Registratie van Honden (B.V.I.R.H.). U moet dus zelf niets doen.
Binnen een termijn van maximum drie weken na de identificatie van uw hond ontvangt u per post een document als bewijs van de identificatie en registratie van uw hond. Op dit document worden al uw gegevens en deze van uw hond vermeld.
Dit document wordt beschouwd als de identiteitskaart van uw hond en moet zorgvuldig bewaard worden.
Wat gebeurt er als de hond van eigenaar veranderd?
Ter herinnering: Indien een hond nog niet officieel geïdentificeerd en geregistreerd is, d.w.z. als de hond niet over een identificatie- en registratiedocument van de B.V.I.R.H. beschikt, mag het dier niet van eigenaar veranderen. Kortom, geen enkele verandering mag gebeuren vooraleer deze verplichtingen nagekomen zijn.
Het identificatie- en registratiedocument van de hond omvat twee luiken.
Bij overdracht van de hond aan de nieuwe eigenaar (overnemer) moet de huidige eigenaar:
Het bovenste luik van het document aan de overnemer geven;
Het onderste luik invullen met de gegevens van de overnemer en dit terugsturen naar de B.V.I.R.H.
De nieuwe eigenaar zal binnen een termijn van maximum drie weken van de B.V.I.R.H. een nieuw identificatie- en registratiedocument met zijn eigen gegevens ontvangen.
Wat moet u doen als u verhuist?
U stuurt gewoon het onderste gedeelte van het identificatie- en registratiedocument met de nieuwe gegevens naar de B.V.I.R.H. die binnen een termijn van drie weken een nieuw document zal opsturen met de vermelding van uw nieuw adres.
Wat gebeurt er als uw hond overlijdt?
In dat geval moet u het onderste luik van het identificatiedocument terugsturen naar de B.V.I.R.H., met vermelding van de overlijdensdatum.
Indien uw hond vóór 1 september 1998 werd geïdentificeerd en u over geen identificatie- en registratiedocument, afgeleverd door de B.V.I.R.H., beschikt, stuurt u een brief naar de B.V.I.R.H. zonder betaling maar met vermelding van uw coördinaten, het identificatienummer van de hond en de overlijdensdatum.
Wat moet u doen als uw hond geïdentificeerd werd vóór 1 september 1998 maar nog geen identificatie- en registratiedocument door de B.V.I.R.H. werd afgeleverd?
Als u niet verhuist of als u uw hond niet weggeeft of verkoopt, is er geen enkele formaliteit nodig. Voor zover uw gegevens en die van uw hond opgenomen waren in een bestaand register, zullen deze automatisch in het centraal register overgenomen worden. Zo kan u geïdentificeerd worden indien uw verloren hond teruggevonden wordt.
Als u verhuist of u uw hond wenst weg te geven of te verkopen, moet het dier geregistreerd worden door de B.V.I.R.H. Daartoe moet u uw gegevens evenals die van uw hond, en niet vergeten het identificatienummer, per brief naar de B.V.I.R.H. sturen. Deze formaliteit kost 200 frank. U kan betalen met een cheque of een overschrijving.
Binnen een termijn van drie weken zal de B.V.I.R.H. u een identificatie- en registratiedocument sturen met de vermelding van alle gegevens.
Hoeveel kost de identificatie en registratie van uw hond?
De prijs voor de tatoeëring of voor het aanbrengen van een microchip wordt bepaald door de verantwoordelijke van de ingreep (tatoeëerder of dierenarts). De prijs is dus niet vastgelegd in de reglementering en komt bovenop de hieronder vermelde basisprijs van de registratie.
De prijs voor de registratie van de gegevens is vastgelegd als volgt:
12.39 voor een hond die voor de eerste keer wordt geïdentificeerd. Dit bedrag wordt aan de B.V.I.R.H. betaald door de persoon die de identificatie verricht (tatoeëerder of dierenarts). U moet dus dit bedrag aan deze persoon en niet aan de B.V.I.R.H. betalen.
4,96 voor de registratie door de B.V.I.R.H. van een hond die reeds vóór 1 september 1998 werd geïdentificeerd maar die nog niet geregistreerd is bij de B.V.I.R.H.
Ter herinnering : in dit geval is de registratie slechts verplicht als u verhuist of als u de hond weggeeft of verkoopt.
Dit bedrag is maar EEN KEER verschuldigd, zolang de hond leeft.
Concreet: als de hond reeds over een identificatie- en registratiedocument afgeleverd door de B.V.I.R.H. beschikt, zal u niets meer moeten betalen voor verdere wijzigingen van uw gegevens (verhuis) of van de gegevens van uw hond (verkoop of schenking).
Een lijn die aan je halsband vastzit, waardoor je mensen mee kan nemen naar waar jij maar heen wilt
Hondenbed:
Elk zacht, schoon oppervlak, zoals de witte beddesprei in de logeerkamer of de nieuwe bank in de woonkamer.
Kwijlen:
Dit is wat je doet als mensen iets te eten hebben en jij niet. Om dit goed te doen, moet je zo dichtbij als mogelijk gaan zitten, zielig kijken en het kwijl op de vloer laten druppen, of beter nog..bij hen op schoot!
Snuffelen:
Een sociale gewoonte om te gebruiken als je andere honden ontmoet. Plaats je neus zo dicht mogelijk bij het achtereind van een andere hond en inhaleer diep, herhaal dit meerdere keren, of tot je mens je laat stoppen.
Vuilnisbak:
Een bak die je buren 1 keer per week buiten zetten om je slimheid te testen. Je moet op je achterpoten gaan staan en proberen met je neus de deksel eraf te duwen. Als je dit goed doet, word je beloond met boterpapiertjes om te verscheuren, soepbotten en uitgedroogd brood om te eten.
Fietsen:
Dit zijn machines op twee wielen, uitgevonden om je conditie op peil te houden. Om het maximale aerobic resultaat te behalen, moet je je achter een struik verstoppen tot er 1 langskomt, dan ren je er luid blaffend een paar meter achteraan, ongeveer tot de persoon zwenkt en valt, dan loop je trots weg.
Dit overkomt honden waarvan de baas wil dat de hond binnen komt en de hond buiten wil blijven. De syptomen zijn inclusief het staren naar die persoon en dan het rennen in de tegenovergestelde richting of het plat gaan liggen.
Oost-Indisch Doof:
Dit is het signaal dat de wereld ten onder gaat! Mensen blijven wonderbaarlijk kalm tijdens het onweer, dus het is noodzakelijk om hen te waarschuwen voor het gevaar door voortdurend te rillen, rond te kijken, tegen ze aan te gaan zitten en ze overal te volgen.
Prullenbak:
Een hondenspeeltje gevuld met papier, enveloppen en oude snoepwikkels. Als je je verveelt, draai je het mandje om en sleep je alle papieren door het hele huis (ze kapotscheuren geeft een nog leuker effect) tot je baas thuiskomt.
Bankstellen:
Zijn voor honden, als wat servetjes zijn voor mensen. Na het eten is het netjes om langs de bank heen en weer te schuren met je snoet en je poten af te vegen.
Bad:
Dit is een proces waarbij mensen de vloer, de muren en zichzelf drijfnat maken. Je kunt ze helpen door vaak en hard te schudden.
Leunen:
De reactie van elke nette hond op het woord "zit !" e/o "blijf!", vooral als de baas gekleed is voor een avondje uit. Heel effectief voor ze naar gala-avonden gaan. Werkt vooral goed in combinatie met kwijlen .
Stoten:
De beste manier om aandacht te krijgen, vooral wanneer ze net een vers kopje koffie of thee hebben.
Liefde:
Is een gevoel van intense aantrekkingskracht, vrij om te geven, zonder grenzen. De beste manier om je liefde uit te drukken is om met je staart te kwispelen. Als je geluk hebt, houd een mens ook van jou!
Een verhaal uit de Surinaams-Indiaanse vertelcultuur
Iedereen in het dorp wist het dat het meisje Matuwi zoveel van de vogels hield, dat zij met haar gevederde vrienden hele gesprekken kon houden. Zij zelf was heel gelukkig met deze vriendschappen.
Matuwi was eenvoudig en vriendelijk tegen iedereen. Elke morgen en elke avond kreeg zij bezoek van vele vogeltjes. Zwaluwen, grietjebie's, tjontjons, de rediborsu, kanaries, noem maar op; allen kwamen met een lekkernij in hun snaveltje naar het meisje. Matuwi op haar beurt had allerlei kruimeltjes klaar voor haar vriendjes. Zo ging het dag in dag uit. En ze babbelde vriendelijk tegen haar vliegende vriendjes.
Op een dag werd Matuwi ernstig ziek. De ouders van Matuwi waren radeloos geworden om de ziekte van hun dochter. Van alles hadden ze reeds geprobeerd om haar beter te doen worden. Maar niets had geholpen. Matuwi werd met de dag zwakker.
O, wat waren de vogeltjes verdrietig. Bij honderden kwamen ze aangevlogen om haar te troosten en beterschap te wensen. Overal zaten ze op de grond, op de spanten van het kamp, op het dak, aan de rand van haar hangmat, zelfs tegen de bladerwand van het kamp. Overal. En ze piepten en floten al maar door. En ze hadden heel wat lekkernijen voor haar meegebracht, heel wat bosvruchten. Het hele vogelrijk was in de waar en in de weer gekomen.
Sommige vogeltjes stierven van verdriet, omdat zij weigerden te eten toen zij Matuwi maar zagen wegkwijnen. De vogels kwamen bij elkaar en zeiden: "Matuwi is onze koningin. Hoe kunnen wij haar helpen?" Rediborsu dacht bij zichzelf: "Matuwi wordt niet beter." En hij bracht zijn familie om de vogelkoningin te groeten en een goede reis naar het hiernamaals te wensen.
Een der kleine grijze vogels sprong op Matuwi's armen en pikte haar. Er kwam wat bloed uit dat op de vogeltjes viel.
Enkele dagen daarna was het dorp en het hele vogelrijk in rouw gedompeld. Matuwi was overleden. Bij haar begrafenis zaten duizenden vogeltjes stil op de takken van de bomen toe te kijken. De vogels hadden zo'n verdriet dat zij nooit meer grote vriendschap met de mensen hebben gesloten. Vanaf die tijd vliegen zij snel weg als je in hun buurt komt.
En jij die dit verhaal hebt gehoord, weet nu ook waarom de rediborsu rode veren en een roodachtige bek heeft.
Heeft u zich wel eens afgevraagd waarom de mus zo'n onopvallend klein grijs vogeltje is? En waarom het beestje alleen maar met gestrekte pootjes kan huppelen? Vroeger was het een geliefd, kleurrijk en trippelend vogeltje. Hoe dat zo veranderd is? Dat vertelt deze legende over de kruisiging van Jezus.
Ooit was het musje een vrolijke kleurrijke verschijning die leefde in Jeruzalem, dicht bij de mensen. De mensen werden blij van het kijken naar de groepjes bont gekleurde zingende mussen. Zo'n 2000 jaar geleden stond het volk samengepakt langs de wegen waar Jezus, met het kruis op zijn schouders, zwoegend de weg naar zijn terechtstelling liep. De doornenkroon pijnigde zijn hoofd en het bloed liep naar beneden. De roodborstjes en de boerenzwaluwen vlogen naar beneden en trokken zoveel mogelijk doornen uit het hoofd om de pijn te verzachten. Maar de mussen pikten die doornen van straat en zetten ze terug, diep in de huid van Jezus. De gelovigen langs de kant van de weg zagen ontzet dat die mussen terugvlogen naar hun dakgoten en Jezus van bovenaf bespotten met hun gesnater. Na de dood van Jezus zijn de mussen voor hun wandaden streng gestraft. De prachtige kleuren werden hen afgenomen; er restte hen slechts bruin en grijs. Hun prachtige liedjes werden beroofd van de mooie klanken en hun pootjes gespalkt, waardoor ze alleen nog hulpeloos kunnen huppelen. Gebleven is echter hun gezellige vrolijkheid. Maar de meeste mensen halen vandaag de dag hun neus op voor dat domme, lelijke vogeltje.
Huismus Foto Els Baars
Er zijn veel legendes over planten en dieren die een rol gespeeld zouden hebben bij de kruisiging van Jezus. Zie hiervoor de legendes over het Judasoor (nr. 12), het Sintjanskruid (nr. 20) en het Roodborstje (nr. 6. ) De Boerenzwaluw verschijnt later.
Vogelbescherming maakt zich ernstige zorgen om het musje. Het eens zo wijd verspreide vogeltje neemt in aantal sterk af, sommige deskundigen spreken van een afname van 30-50%. Een aantal oorzaken wordt genoemd: de vernetting van de woonomgeving: weinig rommelhoekjes met onkruid en zaden; heggen hebben plaatsgemaakt voor schuttingen, grasveldjes en weiden worden tot diep in de herfst gemaaid waardoor er weinig zaadvorming plaats vindt voor voedsel in de winter; pannendaken worden ontoegankelijk voor nesten.
Dierengedragspecialisten zitten al geruime tijd met de vraag of honden en andere dieren emoties hebben. Terwijl er nog heel wat onderzoeken lopende zijn om hiervoor wetenschappelijk bewijs te vinden zijn de echte hondenliefhebbers ervan overtuigd dat honden wel degelijk emoties hebben!
Als hondenliefhebber wil je natuurlijk graag geloven dat dit ook zo is . In de dagelijkse omgang is dat meer dan overtuigend. Je moet gewoon naar ze kijken, luisteren en hun gedragingen analyseren. Kijk naar de wijzigende uitdrukkingen op hun gezicht, het kwispelen van hun staart of hun lichaamstaal in het algemeen. Gezond verstand laat ons concluderen dat wat ze tonen aan de buitenkant een weerspiegeling moet zijn van wat er zich in hun binnenkant afspeelt.
De meeste gedragsspecialisten starten hun onderzoek met na te denken over hoe het is om een hond te zijn. Septisch zijn is dan ook de enige drijfveer waarmee deze dames en heren hun onderzoeken starten. Ze vragen zich dus af of honden sowieso iets kunnen voelen binnenin. Zoals je al kan vermoeden, kan je emoties niet waarnemen onder een microscoop en verwerpen de meeste wetenschappers dus het idee.
Maar tijd brengt raad en naargelang de onderzoeken vorderen geraken meer en meer wetenschappers overtuigd dat dieren wel degelijk emoties hebben! Er zijn ondertussen prestigieuze artikels verschenen in gerenommeerde wetenschappelijke publicaties waar men aantoont dat ratten plezier kunnen beleven, dat muizen empathie ( inlevingsvermogen) hebben en dat olifanten verdriet kunnen hebben. Het is dus ondertussen gefundeerd om te zeggen: Ja, onze honden hebben emoties!
De vraag blijft natuurlijk waarom? Waarom zijn emoties geëvolueerd in sommige diersoorten als een aanpassingsvorm aan hun omgeving? Het antwoord is wellicht dat de emoties zijn geëvolueerd om de hechting te vormen in de sociale patronen die sommige dieren ontwikkelen. Emoties worden dus gebruikt voor diverse sociale redenen.
Interessante Voorbeelden
We weten ondertussen dat emoties het instrument zijn van dieren om zich aan te passen op verschillende locaties. Een studie toonde aan dat muizen zich kunnen inleven en dat ze het fijn vinden om geliefd te worden. Andere studies tonen aan dat leguanen plezier opzoeken, bavianen kwaad kunnen worden, en dat olifanten flashbacks kunnen hebben en post traumatische stress kunnen ontwikkelen. Andere documenten bewijzen dan weer dat vissen wel degelijk kunnen voelen en dat ze emoties vertonen zoals affectie en verdriet.
Ondertussen zijn heel wat onderzoekers het eens dat alle dieren die leven in menselijk gezelschap honden voorop diverse emoties kunnen ontwikkelen in hun relatie met hun baasje. Er zijn trouwens heel wat emotionele kenmerken die enkel bij honden en mensen voorkomen.(icare)
Grote vissen trekken weg uit Noordzee Uitgegeven: 24 januari 2008 23:33 Laatst gewijzigd: 24 januari 2008 23:34
WAGENINGEN - Het veranderende klimaat zorgt ervoor dat er meer kleinere vissen komen in de Noordzee.
Volgens visserijbioloog Remment ter Hofstede (Wageningen Universiteit) trekken vooral kleine vissoorten de Noordzee binnen uit het zuiden, terwijl de grotere en commercieel interessante soorten juist naar het noorden opschuiven.
Soortenverschuizingen
Ter Hofstede analyseerde met zijn collega Jan Geert Hiddink soortenverschuivingen tussen 1985 en 2006. De twee stelden vast dat de bodemtemperatuur die periode anderhalve graad was gestegen en het aantal vissoorten met de helft was toegenomen van zestig tot negentig.
De zeewolf, doornhaai en schelvisachtige leng trokken weg, terwijl de ansjovis en mul hun opwachting maakten.
Zo, nu vertel ik graag wat mij Gebeurd is op een boerderij...
Ik hoorde een paar kippen zeggen: "Wij hebben slaap, dus wij gaan leggen" "Fout," knorden toen twee dikke biggen "Het moet niet leggen zijn, maar liggen" "Oh nee," riep toen een derde zwijn Van liggen kan geen sprake zijn Want kippen in een kippenhok Die slapen zittend op een stok En rinkelt 's morgens vroeg de wekker Voelt elke kip zich weer kiplekker En dat is dan, om zo te zeggen Een mooi moment om te gaan leggen!"
Futen (orde Podicipediformes; familie Podicipedidae) vormen een familie en orde van watervogels van meren en plassen. Zij zijn uitstekende duikers maar op het land zijn ze duidelijk uit hun element. Vliegen doen ze bij voorkeur 's nachts om andere wateren te bereiken. Zij hebben vergeleken met een eend een vrij lange hals die ze rechtop houden en hun staart is vrij klein. Hun poten zijn gelobd en zij bouwen meest drijvende nesten van plantenmateriaal.
's Winters verliezen futen veel van hun felle kleuren en "versieringen" en worden ze van boven grijsbruin en van onderen wit. Ze hebben dan veel weg van zeeduikers , maar zijn kleiner en hebben een meer wigvormige kop.
Futen eten voornamelijk vis en andere waterdieren.
Zusje was 6 weken oud toen ik haar voor mijn verjaardag kreeg.een klein,gekleurd bolletje kat.Ze klom op mijn schouder en liet zich door het huis en de tuin dragen. Zusje groeide voorspoedig op en was ook nog eens erg bij de hand.Ze was nergens bang voor en wilde altijd met de andere katten spelen.Dat kwam haar duur te staan!Op een vrijdag namiddag zag ze een mooie zwarte kater,die bij mij rond liep.Zus was 9 weken oud,maar had al een goed oog voor mooie mannen!!Jammer,dat deze mooie man haar nog wat te jong vond.Hij beet haar en dat kwam aan.Ze had een grote bijtwond in haar buik!Dat was werk voor de dierenarts,dus ik pakte haar op en ging op weg.Bij de dierenarts bleek,dat de wond diep was.We zagen haar ingewanden zitten!Zus werd in slaap gebracht en omdat de assistente al naar huis was,heb ik geassisteerd.De wond werd goed schoon gemaakt en gehecht.Een prik tegen infectie en een pillenkuur voor 10 dagen mee en Zus mocht weer naar huis.Gelukkig is het allemaal goed gekomen en na een week was ze de schrik te boven.Ik ook! Zusje was dus erg bij de hand en toen ze een maand of 7 was bleek ze zwanger!!!Ook dat nog. Omdat ze nog zo jong was,dacht ik dat ze maar een paar kleintjes zou krijgen.Ik had beter moeten weten!!Zusje doet niets half. Op een ochtend om half 6 werd ik wakker.Zus zat op mijn bed tegen mijn been geleund te bevallen!!!!!!!! Ik zat gelijk rechtop in bed.Helemaal zenuwachtig keek ik naar haar en op dat moment werd de eerste geboren.Een klein kleurig poesje rolde op mijn bed.Snel ging Zus aan het wassen en likken en even later kwam nummer 2 en 3 . en 4.Allemachtig Zus,dacht ik,waar heb je die gelaten?Vier kleine katjes uit zon klein moedertje.Zus was hard aan het werk.Haar kindertjes moesten gewassen en gedroogd en warm worden.Toen ze allemaal schoon waren ,besloot ik om het jonge gezinnetje te verhuizen naar de grote doos,die ik al een tijdje klaar had staan.Zus vond het goed!Ze kroop lekker bij haar kindjes en ik liet ze even met rust.Ik was onder hand wel aan koffie toe!!Het valt niet mee,zon bevalling. Na een kwartiertje ging ik even kijken en tot mijn verbazing was het gezin uitgebreid met nog een kleintje.!Nummer 5!!!!!!!!!! Zus had het dus erg druk met de verzorging van haar kinderen.Ze moesten eten ,gewassen worden en warm gehouden.Ze was de hele dag in de weer,maar ze deed het prima.Zo jong en al zon goede moeder.Ik was trots op haar. De volgende nacht werd ik rond 2 uur wakker.Er duwde iets tegen mijn rug en er liep iets over me heen.Ik voelde voorzichtig achter me en was gelijk wakker.Er bewoog iets kleins en zachts tegen mijn hand en ik durfde me niet meer te bewegen.Daar kwam Zus aan met een kleintje in haar bek,die ze achter mij bij de rest in bed stopte,onder de deken en dicht tegen mij aan.Toen ze ze alle vijf had neergelegd en goed ingestopt(in mijn bed,tegen mij aan)liep ze naar de deur en keek om naar mij.Alsof ze wilde zeggen: goed op ze passen,hooren ging naar buiten.Ik kon het niet geloven!Ik werd gebruikt als oppas voor poezenkinderen!!!!!!!!!Doodstil ben ik blijven liggen.De vijf kittens lekker warm ondergestopt door mamma,sliepen rustig.Ik niet!!!Ik durfde niet te bewegen.Zus is de rest van de nacht buiten gebleven.En ik was ontroerd door het vertrouwen van haar in mij.Dat oppassen heb ik nog een week gedaan,toen waren de kleintjes al zo gegroeid,dat ze wel even alleen in de doos konden blijven als Zus naar buiten ging.Maar ik zal het nooit vergeten.Het was een heel bijzondere ervaring.
Iedereen heeft het weleens over hondenweer, maar waar komt deze term nu eigenlijk vandaan. Eigenlijk is het heel simpel het is namelijk als volgt; Vroeger werd de hond net als de paard gebruikt in negatieve zin, neem nu bijvoorbeeld de paardenbloem. Deze heeft zijn naam te danken aan het feit dat deze bloem geen medische functie heeft of niet als voedsel kon dienen. Vandaar dat het een paardenbloem werd genoemd. Vanuit deze negatieve benaming werd er dus ook gesproken over hondenweer. Er is natuurlijk ook nog de engelse term "It's raining cats and dogs", maar waar dit precies vandaan komt is voor ons nog onduidelijk. Mocht je suggesties hebben horen we dit uiteraard heeeeeel graag!
Oja en mocht het nu regenen.... hebben we natuurlijk de hondenparaplu nog!
Konijnen houden van snoep, muizen hebben grote teelballen en muggen houden van blauw. The Daily Mail schuimde het internet af en ontdekte heel wat bizarre feiten over de wereld van de dieren. Wij selecteerden 25 opvallende en bizarre weetjes.
1. Konijnen lusten wel eens een snoepje. De dieren zijn namelijk gek op zoethout. Dat bevat een zoetstof die dertig tot vijftig keer sterker is dan suiker. Het wordt dan ook gebruikt om snoepjes te maken. Maar helaas moeten konijnen ervan afblijven, omdat ze de suikers niet kunnen verteren.
2. Dalmatiërs zijn het enige hondenras dat last kan krijgen van jicht.
3. De linkerbil van een kip is zachter dan de rechterbil. Kippen gebruiken hun rechterpoot vaker en daardoor zijn de spieren sterker ontwikkeld.
4. Het sperma van muizen is langer dan dat van olifanten. Muizen zijn seksueel heel actief en hebben grote teelballen nodig om voldoende te produceren.
5. Er zijn al meer mensen gestorven door vlooien dan door alle oorlogen samen. Ze verspreiden namelijk ziekten zoals de pest en hebben zo eenderde van de Europese bevolking uitgeroeid in de veertiende eeuw.
6. Goudvissen verliezen hun kleur als ze in een donkere of matig verlichte ruimte verblijven. Net zoals mensen hebben de goudvissen licht nodig om een mooi kleurtje te krijgen.
7. Een albatros moet slechts één keer op enkele jaren landen om te broeden. Het dier kan liefst honderdduizenden kilometers afleggen per vlucht.
8. Sommige Chinese en Amerikaanse alligators overleven de winter door hun hoofd in ijs te bevriezen. Enkel hun neus steekt eruit om te blijven ademen.
9. Dolfijnen slapen altijd maar half. Zo slaapt slechts één hersenhelft en is maar één oog gesloten.
10. Sommige leeuwen kunnen meer dan vijftig keer per dag eten.
11. Per mens vliegen en kruipen er ongeveer 200 miljoen insecten op de aardbol.
12. Olifanten zijn de enige zoogdieren die niet kunnen springen.
13. Kamelen hebben drie oogleden om hun ogen te beschermen tegen het opvliegende zand.
14. Een flamingo moet zijn kop ondersteboven houden om te eten.
15. Dolfijnen hebben zo'n scherp gehoor dat ze geluid onder water over een afstand tot bijna 25 kilometer kunnen horen.
16. Een slak kan in bepaalde omstandigheden (zoals een droge periode) tot drie jaar slapen.
17. IJsberen zijn de enige zoogdieren met haar op de zool van hun voeten. Dat hebben ze nodig om meer grip te krijgen op het ijs waarop ze lopen.
18. De meeste olifanten wegen minder dan de tong van een blauwe vinvis.
19. Een pinguin kan bijna twee meter hoog in de lucht springen.
20. Witte haaien kunnen bijna drie maanden overleven zonder voedsel.
21. Een vrouwelijke oester kan gedurende haar leven tot 100 miljoen jongen voortbrengen.
22. Muggen worden twee keer meer aangetrokken door een blauwe kleur dan door om het even welke andere kleur.
23. Kogelvissen zijn hun jagers te slim af door water in te slikken. Daardoor zwellen ze zodanig op dat andere vissen hen niet kunnen doorslikken.
24. Een volgroeide beer kan even snel rennen als een paard.
25. Bij de geboorte vallen giraffen vanaf een hoogte tot twee meter, maar toch zijn ze meestal ongedeerd. (gb)
Neem het fotorolletje uit het doosje en doe het in uw camera (het rolletje natuurlijk)
Haal het doosje uit de bek van uw hond en gooi het doosje in de vuilnisbak.
Haal uw hond uit de vuilnisbak en haal de afvalresten van zijn snuit.
Uw hond is immers veel mooier zonder.
Zoek een passende achtergrond voor de foto. (Supertip: zorg voor een achtergrond ZONDER katten).
Monteer uw camera en maak hem gereed voor de eerste opname.
Zoek uw hond en haal de vieze sok uit zijn bek.
Zet uw hond op de plaats die u in gedachten had en neem enige afstand voor de foto.
Zet uw hond terug op deze plaats en geef hem de commando's ZIT en BLIJF (met enige nadruk uitspreken).
Vergeet die mooie achtergrond en kruip met de camera in de aanslag op uw knieën uw hond achterna.
Stel uw camera met de ene hand in en lok uw hond met in de andere hand iets lekkers.
Haal een zachte doek en veeg de neusafdrukken zorgvuldig van de lens van de camera.
Haal het flitsblokje uit de bek van uw hond en gooi het weg (het flitsblokje).Zet de kat tijdelijk buiten en behandel de krabben op de neus van uw hond met een beetje gel. Leg de asbak en de tijdschriften terug op de salontafel.
Probeer de aandacht van uw hond te krijgen door een piepbeestje boven uw hoofd te houden.
Zet uw bril weer goed en fatsoeneer uw haar weer.
Haal de camera weer onder de bank vandaan en controleer of deze nog werkt.
Spring tijdig overeind, neem uw hond op en zeg: foei dat moet je buiten doen!Roep uw partner om bij het opruimen van het ongelukje te helpen.
Neem een dubbele whisky met ijs.
Ga in een gemakkelijke leunstoel zitten en neem u voor morgenochtend ZIT en BLIJF te gaan oefenen.
Gezellig zit ik in de zetel neer Er hangt in de huiskamer een speciale sfeer Mijn hondje komt erbij Ach, wat voel ik me blij
Het rustige gevoel kan ik zo met mijn hond delen Ik wil dat naar de webmaster van hondengedichten mailen Buurmans poes durft even naar binnen kijken De deur open doen zou zeker geen gezond idee lijken
Toch doe ik even de achterdeur open De kat komt naar binnen gelopen Ik keek verbaasd om me heen Ze miauwde alsof ze wou zeggen: goedendag iedereen
Het leek of mijn hond was van geen kwaad bewust Ik heb haar dan ook eens gekust De poes kwam zelfs even bij ons liggen De hond bleef rustig en kwam op mijn schoot zitten
Zo trouw als een hond kan wezen Was door de vriendschap met de poes bewezen Zo hondje kan je werkelijk niet missen En zeker niet meer uit het geheugen wissen
Mijn hondje wat moet ik zonder ze Ze is ontzettend belangrijk voor me Ze hoort er echt bij Ze is een deel van mij. (vrolijke gedichten over honden)
Een chimpansee is geen persoon, volgens Oostenrijkse regels
De chimpansee Matthew Hiasl Pan is geen "persoon", zo besliste het Oostenrijkse Hooggerechtshof dinsdag. De rechtbank verbrijzelde daarmee de hoop van een plaatselijke dierenrechtenorganisatie, die gehoopt had om het voogdijschap over de aap te verkrijgen.
De activisten proberen al sinds februari 2007 voogd te worden van Hiasl en de vrouwelijke chimpansee Rosi. Toen ging de vorige verblijfplaats van de twee apen failliet en de toekomst van de chimpansees werd opeens zeer twijfelachtig. Daarop wensten de activisten de apen als "persoon" te laten erkennen, omdat de dieren volgens hen op die manier maximale bescherming genoten. Ze wilden vooral voorkomen dat Hiasl verkocht werd. Ze overwegen nu om met deze zaak naar het Europees Hof voor de Rechten van de Mens te stappen. (TIP)
Algemeen totaalbeeld: De Dwergpinscher is de verkleinde weergave van de Duitse Pinscher, zonder de gebreken van verdwergde verschijningen. Zijn elegante, kwadratische bouw is door zijn korte beharing duidelijk zichtbaar.
Belangrijke verhoudingen:
In verhouding van lengte en hoogte moet de lichaamsbouw zo kwadratisch mogelijk tonen. De totaallengte van het hoofd (neuspunt tot achterhoofdsbeen) komt overeen met de helft van de ruglengte (schoft tot staartaanzet). Gedrag en karakter (aard): Levendig, temperamentvol, zelfverzekerd en evenwichtig. Dit alles maakt hem tot een aangename familie- en gezelschapshond.
Huid: Over het gehele lichaam strak aansluitend
Beharing: Haar: Kort en dicht, glad aanliggend en glanzend, zonder kale plekken. Kleur:
Eenkleurig: Hertenrood, roodbruin tot donkerroodbruin.
Zwartbruin: Lakzwarte haar met rode tot bruine aftekeningen. Na te streven zijn zo donker mogelijke, zuivere, scherp afgetekende brand. De aftekeningen zijn als volgt verdeeld: boven de ogen, aan de onderkant van de hals, aan de middelvoet van de voorbenen, aan de voeten, aan de binnenkant van de achterbenen en onder de staartwortel. Twee van elkaar gescheiden zuiver begrensde driehoeken aan de voorborst.
Maat en gewicht: Schouderhoogte: Reuen en teven 25 tot 30 cm. Gewicht: Reuen en teven 4 tot 6 kg.
De dwergpinscher is een zeer aanhankelijke hond. Hij heeft een grote bewegingsbehoefte. Wordt aan deze behoefte niet voldaan is het mogelijk dat hij gedragsafwijkingen ontwikkelt. Hij is zeer waaks en hij blaft makkelijk. De socialisatie van deze hond is bijzonder belangrijk. Hij heeft de neiging omwille van zijn moedige karakter grootheidswaanzin te ontwikkelen.
Met de gezondheid van deze dieren is niets mis. Wel is het van belang dat u het dier bij een fokker koopt die aangesloten is bij de rasvereniging. Men wil de pinscher vaak heel erg klein houden. Dit is slecht voor de hond. De hond hoort 25 tot 30 cm te zijn. Zijn ze kleiner dan krijgen ze problemen met de gewrichten en met de ogen. De ogen horen niet bol uit de kop te steken.
De dwergpinscher kan omwille van zijn dunne vacht niet al te lang bij extreme koude buiten zijn omdat zijn oortoppen makkelijk bevriezen. Verder neigt de ras tot patellaluxatie . Met dieren die deze afwijking vertonen wordt best niet meer gefokt
In Spanje zijn dit jaar al meer dan 35 dode zeezoogdieren, waaronder dolfijnen en walvissen aangespoeld. Volgens de Spaanse krant El Periódico de Catalunya werd bij enkele van de dode dieren een dodelijk virus aangetroffen, dat sterk lijkt op het virus dat al 17 jaar lang massasterftes onder dolfijnen veroorzaakt.
Het virus werd 17 jaar geleden voor het eerst aangetroffen aan de kust van Valencia, waarna het zich verspreidde over Middellandse Zee. In het begin van de jaren negentig zouden naar schatting tussen de 4.000 en de 8.000 gestorven zijn door de ziekte.
Volgens Spaanse biologen kan het virus door een mutatie nu ook andere zeezoogdieren besmetten.
GESCHIEDENIS De Stabyhoun behoort tot de rassengroep van de Continentale Staande Honden van het Spanieltype. Hij stamt uit de provincie Friesland in Nederland en is waarschijnlijk een nakomeling van de grotere Nederlandse jachthond, de Drentse Patrijshond , die gekruist werd met andere Franse en Duitse Spaniels.Net als de Wetterhoun en die Drentse Patrijshond komt ook de Friese 'Staby' uit de Friese Woudstreek. In Nederland zelf is het ras meestal groter dan de aangegeven standaard. Deze honden werden gebruikt voor trekwerk en voor de jacht op haar- en veerwild. De Friese Staby jaagt echter graag op mollen en hazen. De Nederlandse rassen werden vaak door schrijvers en schilders in hun werk opgenomen en hieruit blijkt dat de Hollandse honden vele eeuwen lang zuiver zijn gefokt. Het ras bestaat waarschijnlijk al sinds 1800 en werd in 1942 door de Raad van Beheer op Kynologisch Gebied erkend. De Stabyhoun is een goed gebalanceerde en goede bevederde middelgrote hond.Het is een veelzijdige hond die tegenwoordig als gezelschapshond wordt gehouden. Buiten Nederland komt men het ras nauwelijks tegen.
IDEALE RASKENMERKEN Het lichaam is gestrekt met vrij diepe, niet te brede borst en goed geronde ribben. De rug is vrij lang en recht. Matig opgetrokken buik. Benen matig lang met sterk bot. Korte, ronde hals zonder keelhuid. Kleur : zwartbont, blauwbont, bruinbont en oranjebont. Hoofd en schedel : matig brede, vrij lange schedel. De snuit is even lang als de schedel. De schedel is iets gewelfd. Lichte stop. De neus is zwart; bij anders dan zwart-wit gekleurde honden mag de neus bruin zijn. De zwartbonte honden hebben donkerbruine ogen, iets lichter voor bruin- of oranjebonte honden. De oren zijn middelmatig lang en vlak hangend. Schaargebit. Staart : lang, reikend tot aan de sprong. Recht naar beneden gedragen, lang behaard, niet bevederd maar bossig. Voeten : rond met sterke voetzolen. Vacht : lang en sluik, goede bevedering, hoofd echter kort behaard. De schofthoogte voor reuen bedraagt maximaal 50 cm; voor teven iets minder. Het gewicht gaat van 15 tot 20 kg. AARD : de Stabyhoun is een uitstekende waakhond en metgezel, en daarnaast heeft hij ook nog de capaciteiten van een Retriever en Pointer. Hij is aanhankelijk binnenshuis en altijd goed geaard. Zijn gevoelige neus stelt hem bovendien in staat gewond wild op te sporen ( en te apporteren ). Hij is intelligent, rustig en gemakkelijk te trainen. ACTIVITEIT : mits deze hond geregeld wordt uitgelaten, past hij zich goed aan een stadsleven aan.
De staartmees of Aegithalos caudatus U zult een groepje staartmezen eerder door uw tuin zien trekken dan een voedertafel bezoeken. De zwerm bestaat meestal uit ouders en hun jongen van dat jaar. Zo'n groep heeft voordelen, zoals het samen vinden van het voedsel, het alarmeren tegen roofvogels en verder kruipen ze soms dicht bij elkaar op koude avonden om elkaar warm te houden. In februari en maart splitsen de wintergroepen zich en de mannetjes bezetten eigen territoria binnen het gebied waar ze rondgezworven hebben en paren met de vrouwtjes van andere groepen. Kenmerken Het verenpak is voornamelijk zwart en wit; de jongen zijn bruiner van kleur. De staartmees heeft een lange staart en een roze schakering op het lijf. Lengte : 14 cm. Voedsel Staartmezen eten veel minder zaden dan andere mezen. Ze eten vooral insecten en andere ongewervelde dieren. In tegenstelling tot andere mezen houden ze voedsel niet onder hun poten vast om het beter te kunnen opeten. In plaats daarvan hangen ze ondersteboven aan een pootje, terwijl ze met het andere het voedsel grijpen. Wintervoedering Sommige staartmezen leren dat er iets te halen valt, vooral bij ijzel en vorst. Ze houden van kleine stukjes vlees, vet en pinda's en worden ook aangetrokken door vet dat op de schors van bomen is gesmeerd. Nest Het bouwen van het nest begint al in februari of maart en duurt, omdat het bijzonder fijn is afgewerkt, wel drie weken. De bol van mos, spinnenweb, haar, veertjes en korstmos wordt door beide partners gebouwd in een dicht braambos, heg of hoog in de mik van een boom. De jongen worden soms gevoerd door helpers; dit zijn naaste familieleden die hun eigen jongen verloren hebben. Broedgegevens Maanden maart tot mei - één legsel - acht tot twaalf roodgestippelde, witte eieren - broedtijd : 14-18 dagen door het vrouwtje - vliegvlug : na 15-16 dagen; pas het volgende broedseizoen zelfstandig. (worldbase) ( eveneens de mail met de Stabyhoun was bron vergeten te vermelden)
Zoals met vele trends, was ook deze er 'plots'. De ene dag had niemand van een 'puggle' gehoord, de volgende dag waren er overal honden met geplooide voorhoofden en floppy oren.
Wallace Havens - een hondenfokker uit Wisconsin - had deze trend al lang voorspeld. Begin jaren negentig had hij een beagle teefje en een mannelijke mopshond ('pug' genaamd in het Engels) en besloot hen te kruisen. Het resultaat was een eerste nest met 'puggles' , met lichaampjes als beagles, en de kenmerkende bolle ogen van een mops. Hij was ook de eerste om het ras te registreren bij de American Canine Hybrid Club , een vereninging onstaan om 'hybride' rassen te registeren en benoemen.
Puggles worden vandaag tegen $1,000 tot $1.300 verkocht in de winkel. Puggles werden pas een hut toen Sylvester Stallone er in 2005 eentje kocht. Al snel volgende James Gandolfini (Tony Soprano). In november verschenen de honden in de ochtend shows op televisie. Het ras is razend populair. De ACHC ziet het aantal nesten enkel toenemen. 20% van de hybride nesten die maandelijks geregistreerd worden zijn puggles.
Het aantal soorten hybride rassen neemt ook snel toe: op vandaag zijn er 400 hybriden geregistreerd bij de ACHC , met inbegrip van de 'affenpoo' (kruising Affenpinscher en Poedel ), de 'rat-a-pap' ( Amerikaanse Terrier en Vlinderhondje ') , de 'bordoodle' ( Border Collie en Poedel) en de 'jack-a-bee' ( Beagle met Jack Russell Terrier ). De populariteit van de rassen heeft volgens de ACHC vooral te maken met de wens naar iets 'nieuws'. Maar er zijn ook voordelen bij hybride rassen. Kruisingen met Poedels leveren bijvoorbeeld vaak hypoallergene honden. Bovendien wordt er aangenomen dat kruisingen gezonder zijn dan pure rashonden.
Geen verrassing dat de 'ras honden gemeenschap', weinig goeds heeft te melden over de opkomst van de hybriden. De American Kennel Club (dé vereniging van rashonden fokkers en eigenaars in de Verenigde Staten), erkent de rassen niet. "De mensen die deze honden fokken, zijn uit op geldbejag gebaseerd op een trend."
Enkel tijd zal uitwijzen of de trend ook standaard praktijk wordt.
De Basset Artésien Normand is voortgekomen uit de Basset d'Artois en vindt zijn oorsprong in midden en noord Frankrijk. Basset betekent "laag gesteld". In de tweede helft van de 19de eeuw waren er twee fokkers, die ieder een eigen type Basset d'Artois hadden ontwikkeld: Henry Cte Couteulx de Canteleu en Louis Lane.
Basset d'Artois
Basset Artésien Normand
Rond 1900 wist Leon Verrier het beste uit deze twee types samen te brengen.Zijn Bassets hadden meer adel en hun hoofden leken op de Chien Normand, een hoogbenige jachthond. De Bassets van Verrier werden Basset Artésien Normand genoemd. Zij legden de basis voor de standaard van onze Basset Artésien Normand, die in 1938 werd
Een hele opluchting en een mooi resultaat na een nacht hard werken.
Inderdaad, Room Service hoort bij de privileges van het jonge-moederschap.
Dokter op bezoek
(Intussen hebben we de gekleurde halsbandjes van de pups vervangen door stippen met wimperverf, om de pups van elkaar te kunnen onderscheiden)
"Goedemorgen, waar blijft mijn ontbijt-op-bed?"
En dat geeft Bliss even een mogelijkheid om bij Chérie op kraamvisite te gaan.
Met socialiseren kun je ook al niet vroeg genoeg beginnen. Voorbeeld: er zijn meer rassen dan de Golden, kijk maar. "Kijk kinderen, dit is nu een Beagle."
Alweer een week verder
Roken mocht ik niet tijdens de zwangerschap, maar nu neem ik het er even lekker van met een fijn damessigaartje (van buffelhuid en zonder tabak of vuurtje...)
Beurp... hoe je toch een hekel gaat krijgen aan roken als je er een tijdje van af bent... Mijn koters vinden er ook al niets aan. Ik hoop dat ze er nooit aan beginnen.
Dan nu een kleine demonstratie Eerste Pasjes Van Opgroeiende Puppies. (Ja kom, we zullen ons laten kisten door de puppies van buurvrouw Chérie, die zijn maar net een weekje ouder dan wij...)
Snoepie, toch?
4e week:
Schoonheidsslaapje tussen twee voedingen door.
En Bliss slaapt natuurlijk mee...
Had ik jou niet een servetje gegeven? Dan maar even zo.
Na een leuke dag
Tijd om op te staan en om te beginnen met de ochtendgymnastiek.
Puppie work-out.
En alweer tijd voor het ontbijt...
verhuizing. Chérie is met haar nest groter gaan wonen, Bliss ook.
Heerlijk, zo'n fijne nieuwe ruime ruimte in het groen...
Nederlandse gedragsbiologen hebben een computerprogramma gemaakt waarmee hondengeblaf doorgrond kan worden. Het programma onderscheidt blij, angstig en vijandig geblaf, schrijft Algemeen Dagblad.
De onderzoekers analyseerden opnames van meer dan zesduizend blaffen en kunnen inmiddels zes "woorden honds" onderscheiden, is te lezen in nrc.next. Uit het onderzoek van de biologen blijkt verder dat honden blaffen om te communiceren met hun baas: wilde hondachtigen blaffen nauwelijks. (DWM)
Voor jullie geplukt uit nrc.next:
De hond blaft voor de mens
Rotterdam, 17 jan. Zes woorden begrijpen wetenschappers nu van hondengeblaf. Een team van Hongaarse, Zwitserse en Franse gedragsbiologen ontwikkelden een computerprogramma dat een blaf indeelt in categorieën: vreemdeling, vechten, uitlaten, alleen, bal en spelen. Hun resultaten publiceren ze vandaag in het wetenschappelijke blad Animal Cognition.
Sonogram van blaf: 'Vreemde'
De onderzoekers analyseerden opnames van meer dan 6.000 blaffen van veertien honden van het zogeheten Mudi-ras, een Hongaarse herder. De software stopte de blaffen in 43 procent van de gevallen in de juiste categorie. Blaffen met de betekenis vechten en vreemdeling herkende de computer het beste, respectievelijk 74 en 63 procent. Eerder was al vastgesteld dat mensen, of zij nu hondeneigenaar zijn of niet, goed zijn in het bepalen van de emotionele lading van hondenblaffen, blij, angstig of vijandig.
In tegenstelling tot de mens blijkt de computer veel beter in het herkennen van individuele honden aan hun blaf. In de helft van de gevallen kon deze de hond thuisbrengen, terwijl baasjes zelfs hun eigen hond niet herkennen.
Sonogram van blaf: 'Alleen'
Onderzoeker Péter Pongracz van de Eötvös Lórand universiteit in Boedapest denkt dat honden pas zijn gaan blaffen toen zij gedomesticeerd werden. Mensen begrijpen honden, maar begrijpen honden elkaar ook?, zegt hij aan de telefoon. Wolven en zwerfhonden die zijn verwilderd blaffen niet. Wellicht is het blaffen van honden niet speciaal bedoeld voor hun onderlinge communicatie, maar voor de communicatie met de mens, denkt Pongracz. Het is mijn droom dat ik ooit kan bewijzen dat de menselijke spraak het geblaf van honden heeft uitgelokt. Het is hun poging om met ons mee te praten.
Bekijk hier alle sonogrammen (Beeld: Peter Pongracz):
De buistandigen (Tubulidentata) is een orde uit de klasse der zoogdieren (Mammalia), met één familie , Orycteropodidae , waartoe alle soorten uit de orde behoren. De enige nog levende soort is het aardvarken (Orycteropus afer ), een middelgroot insectenetend dier dat in het grootste deel van Afrika voorkomt. Fossiele soorten zijn bekend uit Afrika (waar de orde waarschijnlijk ontstond), Europa en Azië . Het uitgestorven geslacht Plesiorycteropusuit Madagaskar wordt soms tot deze orde gerekend, maar wordt meestal in een eigen orde geplaatst, Bibymalagasia . De buistandigen worden, samen met onder andere de olifanten , zeekoeien , klipdassen , olifantsspitsmuizen , tenreks en goudmollen , gerekend tot de Afrotheria , hoewel ze traditioneel als verwanten van de hoefdieren worden gezien.
Buistandigen danken hun naam aan de bouw van de tanden . De tanden bestaan uit dicht op elkaar staande buisjes van dentine , gevuld met pulpa en bij elkaar gehouden door tandcement. Ze zijn niet bedekt met tandglazuur .
Heeft u zich wel eens afgevraagd waarom de kwikstaart altijd zo onrustig om zich heenkijkt en voortdurend met haar staart op en neer beweegt? Dat komt door een brutale diefstal, luister!
Tegen het einde van de Schepping waren de staarten op. Voor het wilde zwijn restte nog slechts een knullig krulstaartje en voor het konijn was er alleen nog een dom wit bolletje over, waardoor je haar overal in het land herkent. Zo was er voor een zwart-wit vogeltje helemaal geen staart meer over. Ze moest zich behelpen met een stompe achterkant en dat deed haar veel verdriet. In die dagen pronkte het winterkoninkje met een prachtige lange zwarte staart. Meewarig bewonderde het zwart-witte vogeltje deze prachtige staart. Ze vond die lange zwarte staart veel beter bij haar zwart-witte uiterlijk passen dan bij het kleine bruine vogeltje. Toen het winterkoninkje dan ook op een lome dag in de zon zat te dutten stal ons zwart-witte vogeltje in een razendsnelle actie de lange zwarte staart van het winterkoninkje en ze vloog naar een afgelegen boerderij. Daar zou niemand haar vinden. Zorgvuldig plakte ze de staart op haar stompe achterkant. Wat was ze blij en trots op die mooie staart! Maar de prijs die ze moest betalen was hoog. Het vogeltje woont nog steeds in afgelegen, stille streken. Tot op de dag van vandaag is ze bang dat het winterkoninkje op een onbewaakt moment de staart terugpakt. Ze kijkt voortdurend schichtig om zich heen, om te kijken of de mooie staart er nog aanzit en er geen kapers op de kust zijn. En om te zien of de staart er nog aanzit moet ze deze steeds omhoog wippen. Dat is de reden waarom dit vogeltje en al haar nakomelingen vanaf de dag van de diefstal kwikstaartjes genoemd worden.
En hoe gaat het met het winterkoninkje? Toen zijn lange zware staart werd gestolen bleef er slechts een klein onderstaartje over. En omdat het gewicht van de lange staart er niet meer op drukte, sprong deze omhoog, zodat we vandaag de dag het winterkoninkje in één oogopslag kunnen herkennen aan haar kenmerkende opwippende korte staartje.
De adoptie van een hond is dikwijls een mooie gebeurtenis die het begin markeert van een lang vriendschapsverhaal. Opdat die adoptie een mooie herinnering zou blijven, is het wel nodig de regels en zijn rechten te kennen zodat alles volgens het boekje kan gebeuren. Dat zal u achteraf in elk geval heel wat kopzorgen besparen.
Verkoopbewijs of adoptiecertificaat
Indien u een hond wil adopteren, kunt u er één kopen bij een fokker of er eentje adopteren bij particulieren of een nieuw leven schenken aan een hond die in een asiel achtergelaten werd. In elk geval, zou u een verkoopbewijs of een adoptiecertificaat moeten krijgen wanneer de hond uit een asiel komt. Op dat document moeten een aantal rubrieken vermeld worden: de gegevens van koper en verkoper, het identificatienummer van de hond alsook een waarborg betreffende de koopvernietigende gebreken bij de verkoop van huisdieren.
Gezondheidsboekje
Op het ogenblik van de adoptie van uw nieuwe hond , mag u niet vergeten zijn gezondheidsboekje te vragen. Het gaat gewoonlijk om een Europees paspoort waarin alle behandelingen die uw hond vóór de adoptie genoten heeft, vermeld staan. Wanneer een pup 8 weken oud is, kan hij voor het eerst gevaccineerd worden. Een tweede, noodzakelijke inenting volgt dan 3 tot 4 weken later. Indien u een volwassen hond gekocht hebt, moeten zijn jaarlijkse inentingen in orde zijn op het ogenblik van de adoptie. Wanneer de hond uit het buitenland afkomstig is, moet hij voor zijn vertrek ook nog gevaccineerd zijn tegen hondsdolheid. Het gezondheidsboekje moet bovendien de wormdrijvende middelen vermelden die de hond gekregen heeft. De eerste behandeling tegen wormen kan al starten wanneer de hond één maand oud is.
Identificatie
Alle honden moeten kunnen geïdentificeerd worden aan de hand van een elektronische chip of een tatoeage. Gaat het om een pup die bij u geboren is, dan moet u hem binnen 4 maand laten identificeren en registreren. Indien u een hond koopt bij een fokker of een particulier, dan moet de vorige eigenaar de hond vooraf hebben laten identificeren en registreren. Bovendien moeten honden , katten en fretten die binnen de Europese Unie reizen, geïdentificeerd zijn en beschikken over een Europees paspoort. Opgelet: vanaf 3 juli 2011 zal alleen de elektronische chip nog toegelaten zijn voor de identificatie.
Rashond met stamboom
Een stamboom (pedigree) is een officieel document met daarop de herkomst van de hond (ouders, grootouders ), zijn naam, zijn identificatienummer (tatoeage of elektronische chip), zijn geboortedatum De stamboom moet u overhandigd worden bij de aankoop van de hond , wanneer zijn ouders ingeschreven zijn in het 'Livre des Origines' van het land waarvan zij afkomstig zijn. Heel wat landen hebben hun eigen 'stamboek' met daarin alle honden van het ras in kwestie met hun nakomelingschap. Op die manier willen die landen de harmonieuze ontwikkeling van de verschillende hondenrassen bevorderen.
Een bezoekje aan de dierenarts
Na aankoop van uw nieuwe vriend, gaat u best eens naar de dierenarts. Daar kunt u in overleg een vaccinatieprogramma opstellen en, naargelang de levenswijze van uw hond , afspreken welke wormdrijvende middelen hij zal krijgen. Uw dierenarts zal u bovendien opvoedings- en gezondheidstips geven zodat u optimaal voor uw hond kunt zorgen. Het zou eventueel ook kunnen gebeuren dat uw dierenarts bij de hond koopvernietigende gebreken opspoort, waardoor de verkoper verplicht zal zijn u terug te betalen.
08-01-2008: Wetenschappers hebben eindelijk de betekenis van het piepen en fluiten van Dolfijnen-taal ontcijferd.
Volgens de Australische onderzoekers die dit Dolfijnse dialect hebben opgenomen, blijkt de taal van deze dieren meer overeenkomsten met mensentaal te hebben dan tot nu toe werd aangenomen.
De wetenschappers hebben inmiddels zon 200 verschillende fluittonen geïdentificeerd en stelden vast dat deze fluittonen gerelateerd zijn aan specifiek gedrag.
Bioloog Dr. Liz Hawkins en haar collegas hebben 3 jaar lang geluisterd naar het geklets van wilde tuimelaars, ook wel Flipper genoemd.
Dr. Hawkins die verbonden is aan het onderzoekcentrum verbonden aan Southern Cross University, zegt dat deze communicatie erg complex en contextueel is. In deze zin zou het omschreven kunnen worden als een taal.
Het was bekend dat dolfijnen specifieke fluitgeluiden maakten om zichzelf aan anderen kenbaar te maken, maar het gebruik van de overige fluittonen was een mysterie.
Dr. Hawkins heeft 1.647 verschillende fluittonen van 51 groepen dolfijnen uit de Byron Bay in New South Wales vastgelegd.
De biologen die haar werk presenteerden tijdens een bijeenkomst van de Society for Marine Mammalogy in Cape Town, groepeerden de fluittonen in 5 toonhoogten en stelden vast dat deze groepen, en zelfs de individuele fluittonen, duidelijk geassocieerd zijn met specifiek gedrag.
Dr. Melinda Rekdahl van de Universiteit van Queensland in Brisbane stelde dat het nog te vroeg was om vast te stellen of de fluittonen een specifieke betekenis hadden, maar dat dit wel tot de mogelijkheden behoorde. Dolfijnentaal, zo stelde zij, is gecompliceerder dan we dachten.
Volgens de wetenschappers zal het onderzoek leiden tot een heroverweging van de sociale complexiteit van dolfijnen, en vragen doen opwerpen over hoe de in gevangenschap levende dolfijnen behandeld moeten worden.
De wielewaal of oriolus oriolus Trekvogel van mei tot begin september. Ongeveer zo groot als een merel. Het verenkleed van het mannetje is felgeel; de vleugels zijn zwart met een gele spiegel; staart is zwart, met gele eindband. Lange, spitse, vleeskleurige snavel. Het vrouwtje is aan de bovenzijde geliggroen, aan de onderzijde lichtgrijs met een donkere tekening. Houdt zich meestal op verborgen in hoge loofbomen, is zelden op de grond of in de buurt van de grond te zien. Leeft solitair, soms in familieverband. Vliegt in lange golfachtige lijn. Verspreiding en woongebied : broedvogel in heel Europa, behalve Scandinavië en verre delen van het Britse eiland. Komt bij ons overal in het laagland voor, maar nooit in grote aantallen. Broedt in loofbossen, met voorkeur voor water. Is echter ook in parken met oude bomen te vinden. Voortplanting : het komvormige nest wordt hoog in de bomen gevlochten tussen twee loodrechtstaande takken of in een loodrechtstaande vertakking. De legtijd begint in mei; meestal slechts één legsel per jaar. Drie tot vier wit tot rozerode eieren met enkele kleine, donkere vlekjes. Vaak broedt het vrouwtje 14-16 dagen alleen; beide partners voerden de jongen 14-17 dagen lang in het nest. Voedsel : voedt zich met insecten; in de zomer ook met bessen en vruchten.(worlwildbase)
Op een dag zat er een vreemde, witte duif voor het hok van de postduif. Hij zag er moe en verfomfaaid uit. Dag zei de postduif. Dag zei de witte duif. Wie bent u als ik vragen mag? Ik ben de postduif antwoordde de postduif. Ik breng de post. Brieven en zo. In witte enveloppen En wie bent u? Ik ben de vredesduif zei de witte duif. Ik breng vrede.
Vrede? De vredesduif knikte. Is dat moeilijk? De vredesduif knikte opnieuw. Heel moeilijk, vrede kun je namelijk niet zien. Die moet je voelen Daar ben ik heel goed in, in voelen zei de postduif. Wij postduiven vliegen op ons gevoel moet u weten Voel eens dan zei de vredesduif. De postduif deed zijn ogen dicht en voelde. Ik voel iets zachts zei hij na een poosje. Rust, fijns en iets warms. Het doet me denken aan een nest. Een veilig nest, hoog in een boom. En aan maïskorrels en aan verse stukjes brood.
Zou dat vrede zijn? Dat is heel goed mogelijk knikte de vredesduif. Wilt u het hebben? Graag antwoordde de postduif. Als u het tenminste kunt missen. Och ik heb genoeg vervolgde de vredesduif. Lang niet iedereen wil vrede. Soms gaat mijn hele bestelling retour afzender. Onbegrijpelijk zei de postduif. Het voelt heerlijk. Ik dank u wel. Wilt u misschien iets eten?
Nee, dank u zei de vredesduif. Ik moet gaan. Het is een drukke tijd. De postduif knikte. Praat me er niet van. Tot ziens dan maar. En nogmaals hartelijk dank. Ik wist niet dat vrede zó goed voelde.
De kemphaan of philomachus pugnax Trekvogel van maart tot oktober, doortrekker. De mannetjes van deze waadvogelsoort zijn beduidend groter dan de vrouwtjes, die het formaat hebben van een tureluur. In rustkleed zijn kemphanen te onderscheiden van andere langpotige waadvogels door hun relatief korte snavel en de rechte lichaamshouding. De vaak geelachtige poten geven soms aanleiding tot verwarring met de tureluur. In de vlucht vallen de twee ovale witte vlekken terzijde van de staartaanzet op. Mannelijke kemphanen kunnen in prachtkleed heel opvallend gekleurd zijn, vooral de hals en de kuif, die zwart, grijs, bruin, geel, wit en gevlekt kunnen zijn. Bij de gecompliceerde balts met echte gevechten en tornooien en ook bij de partnerkeuze spelen halskraag en pruik een belangrijke rol. De vrouwtjes kiezen; vaste paren bestaan niet. Verspreiding en woongebied : broedvogel in Noordoost-Europa; bij ons slechts enkele paren, in Nederland iets talrijker. Regelmatige doortrekker ook in het binnenland. Natte weiden en moerasachtig gebied zijn favoriete plaatsen om te broeden, tijdens de trek ook oevers en kustgebied. Voortplanting : grondnest, verstopt tussen de vegetatie. In mei, juni worden vier grijze tot olijfgroene eieren met donkere vlekken gelegd. Het vrouwtje broedt alleen gedurende 20-23 dagen en voert ook alleen de jongen, die na 25-27 dagen kunnen vliegen. Voedsel : kleine dieren in ondiep water en op de grond. (worldwildbase)
Artrose bij katten: een veelvoorkomende aandoening die al te dikwijls niet opgemerkt wordt!
Uw kat kan last hebben van gewrichtsdegeneratie zonder op een duidelijke manier blijk te geven van pijn. Indien u uw kat goed in het oog houdt, zult u nochtans een aantal verschillen opmerken die te maken hebben met artrose. Het is pas wanneer u die symptomen hebt waargenomen dat u zult kunnen zorgen voor een aangepaste behandeling zodat het beestje achteraf verder kan genieten van een aangenaam leventje.
Oudere katten en artrose
Dankzij de verbeterde kwaliteit van verzorging en voeding waarvan onze huiskatten tegenwoordig genieten, is hun leven aanzienlijk langer geworden. Het gebeurt niet zelden dat zij de leeftijd van 15, zelfs 16 jaar bereiken. Vanaf 10 jaar, wordt een kat echter al als een senior beschouwd. Ze kan dan last hebben van pijnen die te maken hebben met de veroudering van sommige organen en onder andere van haar gewrichten . Geleidelijk aan vermindert het kraakbeen in de gewrichten . Het kraakbeen verliest beetje bij beetje zijn functie van schokdemper en na een tijdje kan in het gewricht zelfs sprake zijn van een abnormale toename van het aangrenzende bot. Dit probleem, dat een aanhoudende en felle pijn veroorzaakt, zou 90% van de katten ouder dan 12 jaar treffen!
Een chronische en discrete aandoening
Als eenzaam en onafhankelijk dier, toont een kat haar pijn gewoonlijk veel minder dan een hond. Terwijl een hond gaat manken en jammeren, drukt een kat haar leed slechts op een zeer discrete manier uit. De symptomen van artrose bij een kat bestaan onder andere uit een aantal gedragsveranderingen. De kat wordt soms prikkelbaarder, vooral wanneer men haar streelt op de rug of ter hoogte van het achterlijf, de plaatsen die het meest getroffen worden door de artrose . Ze kan ook agressief worden ten opzichte van personen of dieren die met haar willen spelen maar die in feite de pijn aanwakkeren. Het kan ook gebeuren dat de kat niet meer zindelijk is, bijvoorbeeld wanneer zij moeite heeft om in haar kattenbak te geraken, en dat zij haar behoeften naast de kattenbak doet of elders in huis. Omdat de kat minder beweeglijk wordt en dus ook minder oefening heeft (springen, klimmen, trappen doen ), gaan haar spieren verslappen, vooral ter hoogte van de achterste poten waar het dier na een tijdje uitgemergeld lijkt. Een kat die last heeft van stramheid van de gewrichten , kan het bovendien moeilijk hebben om haar vacht nog goed te onderhouden zodat die er doffer en minder verzorgd gaat uitzien.
Hoe kunt u uw kat helpen om haar beweeglijkheid terug te krijgen?
Om de aanwezigheid van artrose in de gewrichten van uw huisdier te bevestigen, zal de dierenarts de poten en de rug aandachtig onderzoeken en bovendien röntgenfoto's maken om de juiste plaats en de ernst van de letsels te kunnen bepalen. Indien uw kat effectief artrose heeft, kan men de pijn bestrijden met ontstekingsremmers en indien nodig door een dieet op te leggen. Het is inderdaad zo dat overgewicht de veroudering van de gewrichten nog gaat versnellen. Er bestaan eveneens voedingssupplementen die de gewrichten beschermen zodat de evolutie van de artrose vertraagt. Die supplementen worden verkocht in de vorm van tabletten of worden verwerkt in speciale kroketten voor katten die last hebben van gewrichts stoornissen.
1. Als ik het leuk vind, IS HET VAN MIJ 2. Als ik het in mijn bek heb, IS HET VAN MIJ 3. Als ik het van je afpak, IS HET VAN MIJ 4. Als ik het een tijdje gehad heb, IS HET VAN MIJ 5. Als het van mij is, mag je het nooit afnemen 6. Als ik op iets knaag, zijn alle stukjes VAN MIJ 7. Als het ook maar lijkt op dat van mij, IS HET VAN MIJ 8. Als ik het als eerste zie, IS HET VAN MIJ 9. Als jij met iets speelt en je legt het neer dan is het automatisch VAN MIJ 10.Als het kapot is, IS HET VAN JOU
Opmars tropische insecten door reislust Uitgegeven: 11 januari 2008 17:48 Laatst gewijzigd: 11 januari 2008 17:50
DE MEERN - Door de toename van het vliegverkeer en de reislust is er sprake van een flinke toename van het aantal tropische insecten en ongedierte in Nederland.
"We bestrijden momenteel op drie locaties de zogeheten zwartkopmier, afkomstig uit Midden- en Zuid-Amerika. Voorheen kregen we eens in de twee jaar zo'n melding", zei Peter Timmermans van de ongediertebestrijdingsdienst Rentokil vrijdag.
De zwartkopmier lijkt weinig op de Nederlandse mier. Het beestje is erg klein en lijkt uiterlijk op mijt. Ook de Argentijnse mier duikt volgens Rentokil steeds vaker in Nederland op.
Lokaas
Volgens Timmermans is er een doeltreffend middel om de beestjes te bestrijden, maar is de toelating van dat middel verlopen. "Gelukkig mogen we de aanwezige voorraden nog tot maart volgend jaar gebruiken. Fabrikant Bayer is bezig met het ontwikkelen van een nieuw lokaas."
Rentokil houdt zich uitsluitend bezig met de bestrijding van insecten in gebouwen, maar volgens Timmermans is er ook een toename van het aantal exotische insecten dat buiten leeft. "Een mooi voorbeeld is de tijgermug. Dit insect lift mee op tropische planten die hier worden ingevoerd."
En houtworm komt goedgehumeurt thuis. Iederen zijn beste kleren aan, wij gaan uitgebreid uit eten bij de chinees.
De meubelzaak op de hoek heeft meubels uit Hongkong binnengekregen.
Bij de zelfbedieningswinkel in het bos staat al vroeg sochtends een lange rij. Een konijn komt aangerend een dringt met behulp van zijn ellebogen voor tot aan de deur, daar waar de grote beer staat. Hey, konijn het begin van de rij is daarachter .Weg jij ! Het konijn durft niets meer te zeggen en gaat weg. De volgende ochtend is de rij wel dubbel zolang. Het konijn vecht zich weer door naar de ingang. Voor de deur staat weer de beer. Had ik je niet gisteren al vertelt dat het begin van de rij daarachter is? Hup ! Opstandig zegt het konijn : Ook goed, dan ga ik de winkel vandaag gewoon weer niet openen!
Er zit een man in het woestijn en speelt betoverd op zn viool. Een leeuw komt, draait een rondje om de man en gaat erbij liggen. Er komen nog twee leeuwen die gaan erbij liggen. Na een tijdje komt nog een vierde die eet de violist op. Boven in de palmboom zegt de ene aap tegen de andere . Ik zei toch dat het afgelopen is met die muziek zodra die dove komt!
Twee slangen trekken door het woestijn. Vraagt de een aan de ander. Weet jij of wij giftig zijn? Nee, hoezo? Ik heb net op mijn tong gebeten
Wat krijg je als je een duitse herder met een giraf kruist? Een waakhond die over het hek kan kijken!
Waarom gooit een oen altijd brood in de wc? Om de wc-eend te voeren!
Waarom gaat meneer Peters altijd met zn hond naar zee? Hij heeft een zeehond!
Wat is groen en rent door het bos? Een dophert !
Zitten tien na-apertjes in de boom, eentje gaat springen. Hoeveel zitten er nu nog in de boom ? Geen een!
Een hond uit het Engelse Wigan miste zijn overleden maatje Arthur de kat zo erg dat hij wel erg drastische maatregelen nam. Dat schrijft de Britse krant Times.
Oscar de hond besloot in het holst van de nacht om door het kattenluik naar buiten te glippen en Arthur op te graven. Daarna sleepte hij de kat mee naar binnen en likte de vacht van het beestje helemaal proper.
Onafscheidelijk Toen zijn baasjes, Robert en Mavis Bell, de dag nadien naar beneden kwamen, zagen ze Arthur de kat naast Oscar in zijn mand liggen. Robert Bell vermoedt dat Oscar gezien had waar hij de kat begraven had en dat Oscar daar gaan graven was. "Hij moet Arthur door het kattenluik naar binnen gesleept hebben", vertelt Bell, "En haar dan helemaal schoon gelikt hebben want haar vacht was weer mooi wit. Het zal hem toch een nacht gekost hebben want Oscar was een grote kat. Nadien zal hij naast haar in slaap gevallen zijn."
Blijkbaar waren de twee dieren heel hun leven onafscheidelijk geweest. "Toen Oscar nog klein was, hielp onze kat Oscar in de zetel klimmen", vertelt Robert Bell.
Ondertussen is Arthur opnieuw begraven en heeft Oscar een nieuw maatje gekregen, de kat Limpet. (ka) (HLN)
Het bedrijf 'Softpaws' lanceerde onlangs kunstnagels voor honden en katten.
Deze kunnen over de nagels van de hond geschoven worden. Na het knippen van de nagel wordt de silicone nagel gekleefd met een beetje lijm. Niets waar een dierenarts bij moet assisteren: je kan de nagels perfect bij je thuis be-pooticuren!
De kunstnagels bestaan in verschillende kleuren en maten , afhankelijk van (baasjes ...) wensen en de grootte van de hond.
Uit onderzoek blijkt dat de meeste honden en katten het systeem goed verdragen. De nagels gaan +/- 6 weken mee. (Het Nieuwsblad)
LAND VAN HERKOMST : Hongarije Varianten : Korthaar en Draadhaar
GESCHIEDENIS De Vizsla of Hongaarse Staande Hond ( Magyar Vizsla, stamt af van oude jachthonden, die meer dan 1000 jaar geleden met de Magyaren, een nomadisch herdersvolk, naar het tegenwoordige Hongarije kwamen. Invloeden worden ook toegekend aan de Panonische Brak en de Tartaarse Gele Hond en mogelijk nog andere honden. Andere bronnen wijzen op vergelijkbare honden uit Centraal Europa, die bij de valkeniers en jagers uit de Middeleeuwen hoorden. Na de Eerste Wereldoorlog was het ras bijna verdwenen. Met de paar honden die er nog van restten, waren toegewijde fokkers in staat om het ras in ere te herstellen. De Vizsla werd in geheel Europa verspreid en belandde na de Tweede Wereldoorlog ook in Amerika. Het is een uitstekende jacht- en gezelschapshond. Hij is bijzonder bruikbaar bij het jagen op hoogland-wild en het apporteren van waterwild. Het ras houdt zeer goed spoor. We onderscheiden de Vizsla Korthaar en de Vizsla Draadhaar .
IDEALE RASKENMERKEN De Hongaarse Staande Hond Korthaar : schofthoogte: reuen 56 tot 61 cm, teven 52 tot 57 cm. Een afwijking van 4 cm naar boven of beneden zijn toegestaan, mits de hond er evenwichtig blijft uitzien. Gewicht : 22 tot 28 kg. Uiterlijk: gespierd, stoer lichaam; elegant, stuwend gangwerk. Vacht : glad, dik, kort. Kleur : effen donker tarwegeel of donker goudgeel, kleine witte vlekken op borst of voeten toegestaan. Hoofd: brede schedel met een lange, vierkante snuit; middelgrote, ovale ogen; kleur harmonieert met de vacht, maar liefst donker; middellange hangoren. Staart: meestal tot op 3/4 ingekort; bij juiste dracht (horizontaal) ongecoupeerd. VACHT : kort stokhaar; m.a.w. 3 à 6 cm lange, stevige haren met of zonder ondervacht. VERHARING : blokverharing. DAGELIJKSE BEHANDELING : met een grove kam en borstel de losse haren verwijderen. GROTE BEHANDELING : wanneer de vacht verhaart, ziet men tegen de tijd dat de hond gaat verharen kleine pluisjes wol uitsteken. Dat is het teken dat de hond echt aan het verharen is. De loszittende ondervacht kan men met een herdersharkje verwijderen. Kijken of er vuil in de ogen zit en reinigen. Oren reinigen. Nagels knippen indien nodig. Enkel wassen indien echt nodig. VOOR- EN NADELEN VAN DE VACHT : die vergt weinig onderhoud, maar laat wel veel losse haren achter in huis. De Hongaarse Staande Hond Draadhaar. Die heeft een iets grotere schofthoogte, namelijk 58 tot 62 cm voor reuen en 54 tot 58 cm voor teven. Afwijkingen van 3 cm naar boven of beneden zijn toegestaan, mits de hond er evenwichtig blijft uitzien. Het type is hetzelfde, alleen de structuur van de vacht verschilt. Deze is kort en stug, met een dichte, zachtere ondervacht die beschermt bij guur weer. De kleur van de Hongaarse Staande Hond, Draadhaar is zandgeel in verschillende nuances. Kleine witte vlekken op de borst of de tenen zijn toegestaan. Ook de draadhaar is een getalenteerde jachthond. VACHT : ruwhaar; m.a.w. de dekharen zijn vrij hard van structuur, voelen stevig aan en hebben een heldere kleur. De wolharen zijn zachter, korter en liggen tegen de huid aan. Ze zijn ook veel lichter van kleur. Wanneer de vacht rijp is, staan de haren in alle richtingen in bosjes bij elkaar. Dan kan de vacht worden geplukt. VERHARING : blokverharing. DAGELIJKSE BEHANDELING : borstelen met een grove borstel of met een speciaal in de hand liggende terriërborstel. Garnituur en poten : met een grove kam. GROTE BEHANDELING : gebeurt in de ruiperiode ! Deze periode is goed te bepalen. Als u merkt dat de hond wat haar gaat kwijtraken, kunt u een paar haren tussen duim en wijsvinger nemen en ze met een lichte draaiing van de pols uit de huid proberen los te trekken. Laat het haar gemakkelijk los, dan is de vacht rijp. Moet u echt trekken, dan is de hond nog niet aan trimmen toe en kunt u beter nog even wachten met plukken. Gaat men namelijk te vroeg plukken, dan moet men het haar lostrekken uit het haarzakje en irriteert men daarmee de huid. Een pasgeplukte hond is meestal geen echte schoonheid. Het mooie komt pas bij het natrimmen, een vier tot acht weken na de grote beurt. Doordat de vacht eruit gehaald werd, reageert de huid en begint met het aanmaken van wol. De nieuwe vacht zit dan na enkele weken onder de wollaag. Bij het natrimmen wordt die wollaag weggetrimd, zodat de nieuwe vacht eronder te voorschijn komt als korte, diepglanzende haartjes. In principe gebruiken we nooit een schaar of tondeuze bij ruwharige honden. Uitzonderlijk bij de geslachtsdelen, rond de anus en tussen de voetkussentjes. Voetjes worden rondgeknipt. VOOR- EN NADELEN VAN DE VACHT : door het trimmen is de hond in één keer zijn dode haar kwijt. AARD : de Vizsla is een indrukwekkend intelligente en zachtaardige hond. Hij is van nature een jager die gemakkelijk te trainen is. Zijn beschermende aard maakt van hem een betrouwbare bewaker van huis en gezin. Hij is gesteld op gezelschap, goedgehumeurd, levendig, gehoorzaam en lief voor kinderen. ACTIVITEIT : deze hond heeft zeer veel lichaamsbeweging nodig. OPVOEDING : over het algemeen zijn Vizslas niet zo moeilijk op te voeden, omdat ze graag iets voor hun baas doen. Belangrijk is dat u ten alle tijde consequent blijft.
Valkeniersvogels in opvangcentrum Malderen (Martina1)
Valkeniersvogels in opvangcentrum Malderen
wo 09/01/08 - In het vogelopvangcentrum van Malderen zijn drie valkeniervogels binnengebracht.
Ze waren er alledrie slecht aan toe. Het gaat om een kerkuil, een steenuil en een sakervalk. kerkuil steenuil sakervalk Valkeniervogels zijn dieren die gebruikt worden om demonstraties te houden. Dat is niet verboden, maar vaak worden die vogels slecht behandeld.
En als ze ontsnappen, blijven ze met hun lederen riem of belletjes ergens in vasthangen. Het centrum in Malderen vraagt een strenger beleid.
Gepubliceerd: 8 januari 2008 15:57 | Gewijzigd: 8 januari 2008 15:58
Door onze redactie wetenschap
Rotterdam, 8 jan. Ook koeien hebben hoogtevrees. Veel veedeskundigen dachten tot voor kort dat koeien nauwelijks diepte kunnen zien.
Hun ogen, toch al niet goed, zouden daarvoor niet op de goede plek in hun kop zitten.
Dat koeien hoogtevrees hebben is relevant omdat bij veel melkapparatuur sprake is van abrupte hoogteverschillen tot een meter, opdat degene die de melkmachine bedient, gemakkelijk bij de uiers kan. Die hoogteverschillen leveren dus stress op voor de te melken koe, schrijven Australische en Nieuw-Zeelandse dieronderzoekers in het decembernummer van Journal of Comparative Psychology.
Van andere jonge landdieren, waaronder ratten, katten, geiten, varkens, honden, apen, lammetjes en kippen, en van mensenbabys was al bekend dat ze hoogtevrees hebben. Dat is onderzocht met een opstelling die de visuele klif heet: een glasplaat die aan de ene kant op een ondergrond rust, maar aan de andere kant in de lucht zweeft, vergelijkbaar met de glazen vloer in bijvoorbeeld de CN Tower in Toronto. De jonge dieren vermijden in die opstelling steeds het diepe deel een waarschijnlijk aangeboren reactie.
Bij grotere dieren zoals koeien was zulk onderzoek nog niet gedaan, onder meer omdat daarvoor dan een grotere visuele klif met dikker glas nodig zou zijn, en die was er nog niet. Maar de Australische en Nieuw-Zeelandse onderzoekers pakten het anders aan: ze leidden 25 zwartbonte koekalfjes van een jaar oud, die nog nooit gemolken waren, voor het eerst door de melkstal, en schermden voor de helft van de kalfjes het diepe gedeelte af (maar niet de apparatuur).
De kalfjes werden vijf dagen lang driemaal daags door de stal gedreven, zonder te worden gemolken. De eerste dag deden de kalfjes er langer over als het diepe gedeelte niet was afgeschermd; ze aarzelden vaker en moesten vaker opgejut worden door de boer. Na die eerste dag leken de kalfjes aan het hoogteverschil gewend, maar hun hartslag bleef ook na vijf dagen nog hoger dan dat van de kalfjes uit de controlegroep.( nrc handelsblad)
wo 09/01/08 - De man uit Oostakker die vorig jaar naar enkele wilde eenden schoot met zijn kruisboog, heeft een schadevergoeding betaald aan Vogelbescherming Vlaanderen.
De man schoot op de eenden, o mdat ze teveel schade aangericht hadden in zijn tuin.
De man heeft nu de kosten voor onder andere het vangen van de eenden en de opvang en de verzorging van de diertjes terugbetaald.
Of de man nu nog vervolgd zal worden voor een inbreuk op de dierenwelzijnswet, is nog niet duidelijk.
Het parket onderzoekt de zaak nog voort. Mogelijk wordt de rest nu met een minnelijke schikking geregeld.
NEURENBERG - Knut 2 is een meisje. Het vier weken geleden geboren ijsbeertje in de dierentuin van de Zuid-Duitse stad Neurenberg weegt 1700 gram. Dat maakte de directie van de dierentuin woensdag bekend.
Het stadsbestuur kondigde een wedstrijd aan om een naam te vinden voor het diertje. De ijsbeer wordt sinds dinsdag door mensen grootgebracht.
De dierentuin greep in omdat moeder Vera haar boreling dreigde te doden. De eerste maand na de geboorte had Vera nog voorbeeldig voor het berinnetje gezorgd. De directie van de Tiergarten tast nog in het duister over de plotselinge verandering van het gedrag van de moeder, meldden Duitse media.
- De grootste hond die ooit te boek is gesteld, was Shamgret Danzas. Hij was 1 meter en 7 centimeter hoog (schouderhoogte) en hij woog maar liefst 108 kilo!
- Als je wilt weten hoe oud je hond is, in mensen jaren, dan tel je 15 jaar voor het eerste jaar van zijn leven, 10 jaar voor het tweede jaar van zijn leven en 3 jaar voor alle volgende jaren van zijn leven.
Oftewel, als je hond 5 jaar oud is in hondenjaren dan is zijn leeftijd in "mensenjaren":
15 + 10 + 3 + 3 + 3 = 34 jaar.
- Greyhounds kunnen wel 8 meter en 22 centimeter ver springen!
- Als je de slijmvliezen in een hond zijn neus, zou uitvouwen en dan zou neerleggen, zouden ze groter zijn dan de hond zelf.
- Als 2 honden elkaar ontmoeten, dan is de hond wiens staart het langzaamst kwispelt, de baas.
- De kleine hondenrassen worden vaak ouder dan de grote hondenrassen.
- De enige hond ter wereld die niet kan blaffen, is de Basenji, een Afrikaanse wolfshond.
- Honden hebben wel 100 verschillende gezichtsuitdrukkingen, de meeste uitdrukkingen maakt een hond met zijn oren.
-Voor een periode van 3 jaar, tijdens de 11e eeuw AD, kende Noorwegen een hond die koning was. De Noorse koning was namelijk zo boos dat zijn onderdanen hem van de troon wilden zetten, dat hij zijn trouwe hond Saur op de troon zette en vervolgens verlangde dat de hond een koninklijke behandeling kreeg.
- je dierbare tegemoet lopen, wanneer deze thuiskomt - de gelegenheid voor een wandeling nooit voorbij laten gaan - jou de gelegenheid geven om de frisse wind in je gezicht te voelen - aan vreemden tonen wanneer ze jouw territorium gaan overschrijden - 's middags een kleine siesta nemen en je (eens goed) uitrekken voordat je opstaat - hele dagen lopen, spelen en springen - een goede verhouding met je naasten hebben en toelaten dat die mensen je aanraken - niet bijten wanneer een eenvoudig gegrom de situatie oplost - op warme dagen je rustig houden, veel drinken, en lekker gaan slapen in de schaduw van een boom - dansen met heel je lijf en wiegen als je gelukkig bent - hoeveel iemand je ook plaagt, steeds terugkeren en vriendjes blijven, zonder dat het veel van je vraagt - genieten van een lange wandeling - eten wat gezond is - eten totdat je genoeg hebt - loyaal zijn - je niet anders voordoen dan wie je bent - en het BELANGRIJKSTE van alles: stil blijven wanneer iemand zenuwachtig is of droevig, en bij hem blijven om hem te tonen dat je er bent om hem te troosten
Het ijsbeerwijfje Vilma van de dierentuin in het Duitse Nürnberg heeft vermoedelijk haar kleintjes opgegeten. Daarmee komt een einde aan de discussies over het lot van de beertjes. De zoodirectie had van bij het begin geweigerd om ze, zoals de wereldberoemde Knut, met de hand op te voeden. Er is wel nog hoop voor de kleintjes van de tweede ijsbeermoeder in Nürnberg, Vera.
Waarom bent u zo harteloos, zoodirecteur? kopte de Duitse sensatiekrant Bild vorige week. De krant vond het schandelijk dat de zoo van Nürnberg de natuur haar gang liet gaan in het geval van de twee ijsberinnen.
Berin Vera beviel vijf weken geleden van vermoedelijk één kleintje, Vilma kreeg drie weken geleden kleintjes. Van bij het begin waren er twijfels over de kansen van de beertjes omdat de moeders zich maar weinig over hen leken te ontfermen. Ook in het wild loopt het vaak fout met de eerste kroost van ijsberen. Maar wij willen hier geen commercieel spektakel zoals bij Knut in de dierentuin van Berlijn, waar mensen uren aanschoven om een glimp van het schattige beertje te kunnen opvangen, reageerde de directie. Als de moeder de jongen verstoot en laat sterven, dan moeten we dat accepteren.
Omdat de oppassers sinds de geboorte niet in de binnenkooien van de dieren waren geweest, om ze niet te storen, bleef onduidelijk hoeveel beertjes er waren. Tot gisteren Vilma plots aan de deur begon te krabben en zich rusteloos gedroeg. Een oppasser stelde vast dat haar kooi leeg was.
De directie deelde mee dat de beertjes waarschijnlijk ziek waren geworden en gestorven, waarna de moeder ze heeft opgegeten.
Dat doen roofdieren wel vaker. De oppassers denken dat er twee pups waren, afgaande op de geluiden die vanuit de kooi werden gehoord. Bild publiceerde gisterennamiddag op zijn website meteen een hartverscheurende tekening van twee krijsende ijsbeertjes met op de achtergrond een dreigende ijsbeermoeder.
Het goede nieuws is dat dierentuinbezoekers zondag een glimp opvingen van een ijsbeertje in de kooi van Vera, de andere moeder. De directie zegt goede hoop te hebben dat die nakomeling het zal halen, hoewel dat tot op de leeftijd van drie maanden onzeker blijft.
Met Knut, intussen een jaar oud, gaat het overigens goed. De wereldwijde hype is nog niet afgelopen: in Hollywood zijn er zelfs plannen om een animatiefilm te maken rond het dier. De Berlijnse zoo zou vier miljoen euro krijgen voor de rechten op het verhaal.
Ahum, ik zit achter de pc. Vrouwtje is te druk, dusse mocht ik wel effe typen.
Jullie mannelijke katers, ik geniet van de aandacht, if you know what I mean! Ik heb wel verkering met Arizona, maar die luilak ligt nou toch lekker te slapen. Dus wat ik te roddelen heb, en dat is zo ..een hoop hoor .. Ik ben een femme fatale, mannelijke aandacht graag . Ik ben wel het enigste meisje ( op Nijntje na) maar wel en echte poes ..dus mag ik naast mijn witte pootjes lopen ? Natuurlijk heb ik kapsones . Ik ben een meisje weet je en een lady, want ik ben van adel ... En ja op een eerdere opmerking terug te komen, ik ben de grijze, maar eigenlijk ben ik een silver shine, want ik ben een raskat! Maar ech ik wil wel Blommen, snoepjes en lekkere garnaaltjes ( krijg ik ook van mams en verse haring) .. Dus wie verlijd me met lekkers? Wie weet heb je dan een date, in de hoop natuurlijk dat ons mams dit niet leest, want die is streng .bah bah .. Volgens mij sluit ze me dan op in een kerktoren en gooit ze zo de sleutel weg Komen jullie me dan wel redden?
Mams is blij met jullie reacties .dat zei ze nog toen ze voorbij kwam lopen ( plus ze zei, pas er op niet te veel roddelen hè?) Dat zou ik toch nooit doen ??? ( kijk nu erg onschuldig .)
De kleine hond arriveerde bij de Regenboog-brug, en een meute honden kwam op hem aanstormen om hem te begroeten. Hij zette zich schrap, omdat hij verwachtte dat hij aangevallen werd, maar dit was de eerste meute honden die hem kwispelend tegemoet kwam en hem kuste in plaats van aan te vallen.
Het was prachtig hier, en iedereen was aardig voor hem. Geen van zijn nieuwe vrienden was geboren bij een broodfokker, zoals hij, en gebruikt voor hondengevechten, en achtergelaten in een asiel omdat hij een kruising was, getekend door de strijd, en niet snoezig. Ze vertelden hem waarom ze wachtten op de mensen die van ze hielden. ''Wat is liefde''? vroeg hij, en God besloot om hem terug te laten keren naar de aarde om dat te ontdekken.
Het was warm en donker, het hondje nestelde zich bij de anderen en wachtte om weder geboren te worden. Doodsbang was hij. Hij bleef achter zolang hij kon, uiteindelijk werd hij eruit getrokken aan zijn achterpootjes. Handen zonder bont hielden hem voorzichtig vast en veegden hem teder droog, opende zijn mond en leidde hem naar een warme tepel met melk. Hij kon hem niet goed vasthouden, want een van zijn dikke broers duwde hem opzij. De menselijke hand schoof de andere pup naar een andere tepel en hield ter ondersteuning zijn lijfje vast zodat hij kon drinken Ahhh, dat is beter dacht hij, en dronk totdat zijn kaakjes er moe van werden, en doezelde in slaap naast zijn warme, harige moeder.
''Ik herinner mij dit'', hij peinsde, jammer dat hij weer op moet groeien om klappen te krijgen, achter gelaten te worden in de koude regen en gebruikt voor hondengevechten en te sterven als een hond die niemand wil. ''Ik herinner mij hoe het was om een hond te zijn'', dacht hij droevig.
Die nacht kroop hij naar zijn moeder en probeerde te drinken, maar de anderen bleven hem maar wegduwen, hij kon er niet bijkomen. Toen ze eindelijk verzadigd waren en hun achterste schoon was gelikt, kon hij eindelijk een tepel bemachtigen. Maar de menselijke handen waren er niet om hem te ondersteunen en er was in geen enkel tepel nog een druppel melk te vinden. Hij was zwak en zo klein, het was zelfs moeilijk om recht overeind te blijven, hij viel om, rolde op zijn rug en kon zelf niet meer omhoog komen,
Hij begon heftig te janken, en plotseling waren de mensenhanden daar, ze tilden hem op en duwden een rubber ding in zijn mond. Het smaakte en voelde niet als zijn moeder, maar het was warm en haalde dat rare gevoel uit zijn buikje weg. Even later had hij moeite met ademen, zijn longen waren niet voldoende ontwikkeld, omdat hij te lang had gewacht om zich bij de anderen aan te sluiten toen hij nog snel een stoeipartijtje wilde doen bij de Regenboog-brug. Hij voelde de hartslag van de mens die hem op haar borst had gelegd en hij werd bedekt met warme zachte stof om hem warm te houden, en zijn benige lijfje werd met zachte tedere bewegingen gemasseerd.
Hij bleef maar denken aan zijn nieuwe vrienden die zo aardig voor hem waren bij de Bridge, en vroeg God of hij terug mocht. ''Ja'', zei God," maar nu nog niet, jij wilde toch weten wat liefde was?"
Dus, voor de komende uren ( het leken wel dagen, maar het was donker en hij kon niet weten hoe laat het was) gaven de mensen hem bijvoeding en lieten hem kennis maken met de warmte van zijn moeders lichaam en haar tong en een hoop warme en zachte metgezellen. Hij werd steeds zwakker, en de mens pakte hem steeds vaker, ze lieten de andere pups slapen terwijl hij werd vertroetelt en gekust, hij mocht luisteren naar een hartslag die sterk en liefdevol was.
Uiteindelijk kwam God terug en vroeg: ''Ben je klaar om terug te komen naar de Regenboog-brug?" "Ja," gaf hij als antwoord, met een beetje spijt, want de mens wilde hem niet laten gaan, die zat te huilen. Hij drukte de laatste lucht uit zijn longen en zweefde terug naar de Regenboog-brug.
Hij keek nog achterom naar de mens die nog steeds zat te huilen en het levenloze lijfje dat hij geleend had voor zijn reis, nog stevig vast hield. ''Dank je God'' zei hij. ''Liefde is prachtig, en ik zal wachten bij de Regenboog-brug en de mens laten weten, als ze komt, ... dat ik ook van haar houd.
De dierenartsen van de Oostenrijkse stad Bad Goisern hebben hebben een dronken labrador moeten behandelen, zo meldde de plaatselijke krant Oberoesterreichische Nachrichten maandag.
De drie jaar oude jachthond "Dingo" werd vrijdag door zijn bezorgde baasje naar de dierenarts gebracht. De hond wankelde zo hevig, dat hij amper nog in staat was om te lopen. Bovendien rook zijn adem wel erg fel naar alcohol. Uiteindelijk bleek een liter bloed van het beest maar liefst 1,6 gram alcohol te bevatten. De hond had nochtans niet te diep in het glas gekeken. Maar volgens zijn baasje had Dingo in de keuken stiekem een halve kilo gist naar binnen gespeeld. "Bij de vertering van gist wordt alcohol gevormd", zo verklaarde een dierenarts de dronken toestand van de jachthond. "Kwatongen beweren wel eens dat jagers vaak dronken zijn, maar in mijn geval is het de die hond die zat is", aldus de eigenaar, die er uiteindelijk nog wel mee kon lachen. (TIP)
'Bruinvis acuut met uitsterven bedreigd' Uitgegeven: 7 januari 2008 17:51 Laatst gewijzigd: 7 januari 2008 18:00
BERLIJN - De bruinvis, een walvisachtige die leeft in de Oostzee, wordt acuut met uitsterven bedreigd. Dit meldde de Duitse Vereniging ter Bescherming van Zeezoogdieren maandag in het Duitse Kiel.
Ondanks de vele voorschriften ter bescherming van de dieren spoelden het afgelopen jaar meer dan honderd dode bruinvissen aan. Dat waren er meer dan twee keer zoveel als in 2006.
De zoogdieren raken verstrikt in vissersnetten en verdrinken, aldus de vereniging.
Kunnen poezen in de winter buiten overleven? Zijn er speciale maatregelen nodig of vormen zij instinctief een voldoende vetlaag? Dr. Rob Lückerath: Een poes heeft twee beschermingslagen: de vetlaag in de huid en haar pels. Over het algemeen bouwen buitenpoezen een speklaag voor de winter op. Dat isoleert op zich al lekker. Voorts gaat de poes ook een winterpels aantrekken, zoals wij een dikkere winterjas. Het mooiste is echter dat poezen zich daar bovenop nog extra kunnen isoleren. Ze zetten de pels iets op en hierdoor ontstaat onder de haren als het ware een isolerende luchtlaag. Wij mensen doen dat trouwens ook als we het koud hebben: we krijgen kippenvel en onze haren komen iets overeind om de isolerende luchtlaag te vormen. Helaas hebben we te weinig haar om er profijt van te hebben.
Mijn buren hebben een haan en die kraait mij iedere ochtend wakker. Waarom doet hij dat en kun je hem dat afleren, vraagt lezer Geens uit Diksmuide? Een haan kraait om zijn territorium af te bakenen, weet Rob Lückerath. Via het kraaien laat hij andere hanen weten dat hij de absolute chef is. Vandaar de uitdrukking haantjesgedrag. Wanneer er andere hanen in de buurt zijn, zal de haan nog harder kraaien om indruk te maken. Hij duldt geen andere hanen in de omgeving. Het is niet mogelijk om hem dit af te leren. Het gedrag voor het grootste deel bepaald door geslachtshormonen. (Het Nieuwsblad)
Slang succesvol geopereerd na maaltijd golfballen Uitgegeven: 2 januari 2008 15:55
AMSTERDAM - In het Australische New South Wales heeft een dierenarts een slang het leven gered door het dier te opereren nadat het vier golfballen voor eieren had aangezien en opgegeten.
Een echtpaar in Nobbys Creek had de golfballen in de kippenren gelegd, in de hoop dat hun kip zo zou gaan leggen. Op een gegeven moment merkten ze dat de 'eieren' weg waren. Wel troffen ze een tapijtpython aan met bulten in zijn lijf.
Operatie
Ze namen de 80 centimeter lange, nietgiftige slang mee naar het nabijgelegen Currumbin Wildlife Sanctuary, waar dierenarts Michael Pyne de golfballen operatief uit de ingewanden van de slang wist te verwijderen.
"De golfballen konden niet verder; ze zaten muurvast. Als de slang niet gevonden was, zou hij nu dood zijn", aldus Pyne woensdag.
Het vogelbekdier is een uniek Australisch dier. Het heeft de kenmerken van drie andere bekende diersoorten: de snavel van een eend, het lijf van een mol en de staart van een bever. Toch is het vogelbekdier een heel ander dier dan één van deze drie dieren. Samen met de miereneter behoort het vogelbekdier tot de monotremen. Monotremen zijn de meest primitieve zoogdieren, ze zogen hun jongen hoewel ze eieren leggen en niet levend baren zoals alle andere zoogdieren. Het woord monotreem komt uit het Grieks en betekent één gat. Ze hebben namelijk maar één uitgang die meerdere functies heeft: paren, eieren leggen en uitwerpselen. Monotremen komen van nature alleen in Australië voor
De steenuil - het kleinste uiltje van ons land - komt het gehele jaar voor. Het is een vrij schaarse broedvogel. Het is onduidelijk in welke aantallen de soort hier vroeger broedde. Tegenwoordig zijn ze zeer schaars.
Voedsel
De dagelijkse kost van een steenuiltje bestaat uit muizen, regenwormen, kikkers, mollen, insecten en soms een klein zangvogeltje.
Voortplanting
In maart of april hebben ze de baltsperiode, waarna het vrouwtje gemiddeld zo'n 4 eieren legt die in 4 weken worden uitgebroed. De jongen verlaten na een week of 5 het nest, maar kunnen dan nog niet direct goed vliegen. Ze worden nog een week of zes door de ouders verzorgd. Een steenuilenechtpaar blijft elkaar het hele leven trouw en zal ook niet snel van broedplaats veranderen.
Biotoop
De voorkeursbiotoop van de steenuil in Nederland is een graslandschap met houtwallen, knotwilgen en oude hoogstambomen en verspreid staande boerderijen met erfbeplanting.
BRUSSEL - Vogelliefhebbers hebben de steenuil verkozen tot de vogel van 2008. Hij haalde een kwart van de stemmen in de verkiezing van Vogelbescherming Vlaanderen, zo meldt de organisatie woensdag.
De steenuil is de absolute winnaar van de verkiezing. Vogelbescherming Vlaanderen telde 574 voorkeurstemmen voor de uil of 27,9 procent van alle stemmen. Op de tweede plaats staat de meest algemeen voorkomende en talrijkste broedvogel van Vlaanderen, de merel. "Met 161 stemmen (7,8 procent) achter zijn naam vormde de tuinvogel nooit een bedreiging voor de steenuil", luidt het. Ook in Wallonië kaapte de steenuil de eerste plaats weg. Vogelbescherming Vlaanderen organiseerde de verkiezing voor de tweede keer op rij in de herfst van 2007. Uit een lijstje van 20 bekende en minder bekende vogelsoorten kon het grote publiek zijn favoriete vogel kiezen. "Blijkbaar wint deze laagdrempelige activiteit aan populariteit want in vergelijking met 2006, toen 1.133 mensen hun stem uitbrachten, telden wij in 2007 niet minder dan 2.058 stembiljetten", zegt de Vogelbescherming nog. Vorig jaar werd de roodborst verkozen tot "Vogel van het Jaar 2007". (VHL) (Het Nieuwsblad)
Spelen is meer dan alleen maar een vorm van plezier maken en verstrooiing hebben. Al spelend leert uw hond ook zijn plaats in de hiërarchie van het gezin kennen. Het draagt dus op een prettige manier bij tot zijn opvoeding.
Spelen om controle te verwerven over zijn partner
Het spel is een praktische activiteit voor alle gezonde zoogdieren. Er bestaan varianten in functie van de leeftijd van de dieren en de verscheidenheid van de spelvormen hangt af van het ontwikkelingsniveau van het specifieke ras. Maar alle vormen van spel van de diverse soorten, ook de hond, hebben één ding gemeen: de ludieke activiteit bestaat altijd in het nabootsen van een gevecht of jachtpartij, met als doel om de controle over de andere te verwerven. Daarnaast is het spel ook een aangename manier om informatie door te geven en het wekt de aandacht van de spelers voor de anderen en hun omgeving.
Nut van het spel
Met 4 weken verplaatst de puppy zich alleen en begint hij met zijn broers, zussen en moeder te spelen. Deze spelletjes zijn heel belangrijk, vooral dan om het bijten onder de knie te krijgen en het te leren beheersen. Door de andere familieleden op een speelse manier te bijten en hun kreten te horen als reactie op de beten, leert de puppy dat hij de druk van zijn kaken moet beheersen en dat men kan spelen zonder de partner te bijten of hem te bespringen. Het spel vervult op die manier een onmisbare educatieve rol en zorgt ervoor dat een hond niet gevaarlijk wordt voor zijn omgeving. Het spel is ook een manier om een hond op een leuke manier vertrouwd te maken met de basiscommandos ("kom", "zit"). Via ludieke activiteiten kan een hond bovendien ook zijn plaats leren kennen in de hiërarchie van zijn familie. De menselijke leden van deze familie moeten altijd boven de hond staan en hem ook grenzen opleggen: zij zijn het die het initiatief nemen en die beslissen wanneer het spel is afgelopen. Zo moet elke poging tot bijten of elk ongepast gedrag van de hond afgestraft worden met een "neen!" en/of door het stopzetten van het spel. Het spel biedt de hond last but not least natuurlijk ook de kans om plezier te maken en om de band met zijn baasje te versterken.
Hoe te spelen?
Om met uw hond te spelen hebt u geen materiaal nodig, of toch heel weinig. Voor achtervolgingsspelletjes en schijngevechten hebt u, net als voor de dagelijkse wandelingen, alleen maar plaats nodig. Uw hond speelt trouwens ook vaak alleen, bijvoorbeeld als hij bij een bepaald deel van zijn lijf probeert te komen, of erin te bijten (poten, staart ) of hij kan met zijn soortgenoten spelen. Ballen, pluchen beren voor honden en botten van buffelhuid zijn eveneens ideaal om het bijtinstinct en de jacht op een nepprooi te oefenen.
Spelen is een noodzaak
Spelen is een absolute noodzaak voor het evenwicht van uw hond en dus ook voor zijn gezondheid. Een hond die niet kan spelen, gaat zich vervelen, hij voelt zich eenzaam en begint vaak voorwerpen of meubelen in huis te vernielen. Spelen kan ook iets vertellen over de conditie van uw gezelschapsdier: een hond die niet wil spelen is misschien ziek of heeft misschien een gedragsstoornis of een probleem in de relatie met zijn baasje. Dit soort activiteiten betekent natuurlijk dat u veel tijd moet hebben om met uw hond bezig te zijn. En die tijd hebben mensen vaak niet, met als gevolg dat de hond vaak wordt weggedaan en de dierenopvangcentra overbevolkt raken.
Schoon zijn is belangrijk: veeg je voeten altijd heel grondig af aan het witte kleed als je uit de modder komt. Ben je er zeker van dat niemand kijkt, schuur dan je rug langs de bank, ideaal als je nat bent.
Zoek na het eten de dichtstbijzijnde broek of rok; dat zijn geweldige servetten.
Door je grootte loop je snel in de weg. Probeer het huiselijk verkeer niet op te houden, ga op de bank of op een bed liggen, dan loop je niemand in de weg.
Bewaak de tuin, ren dan goed door de struiken en bloemen, zodat er voor vogels en aanverwante artikelen geen twijfel over bestaat dat jij de leiding hebt.
Begroet alle gasten uitbundig, spring op hun tenen, zoen hen uitgebreid, begeleid hen naar het toilet, duw je neus in de koffie om je er van te overtuigen dat deze niet te warm is en duw hem daarna onder de rokken van de dames om het gesprek gaande te houden. Wees een gastheer!
Snoei de planten goed kort. Ga desnoods met je poten op de vensterbank of op de tafel staan; als je je werk maar goed doet.
Kijk het aanrecht nauwkeurig na op overgebleven restjes, ze zijn aan bederf onderhevig en moeten opgeruimd worden. Denk erom: gehakt en kip zijn uit ., zoek de biefstuk!
Zit je in de auto als het erg druk is op de weg, leg dan je kop op de schouder van de bestuurder, zoen hem in zijn oor, zodat hij weet dat je voor 100% vertrouwen in hem hebt.
Ga s nachts alle bedden langs om te kijken of alles in orde is, overtuig je ervan dat iedereen wel adem haalt door je natte neus op die van hen te leggen.
Wees selectief bij wat je eet, maar doe het netjes. Zitten er bv. erwtjes of boontjes in, leg deze dan naast je bord of verstop ze onder het kleed.
Laat iedereen meegenieten als je pens hebt gegeten en uitgebreid ligt te spijsverteren. Ga zo centraal mogelijk liggen, zodat je niemand voortrekt.
Doe alsof je drachtig bent, je krijgt dan tweemaal zoveel eten en een heleboel andere privileges. Graaf een gat in de tuin waar een UFO in kan, maar laat nooit merken dat het maar spel is. Op de 64e dag gedraag je je weer normaal.
Speel geen vraag- en antwoordspelletjes; loop je aan de lijn, trek dan je baas omver, om duidelijk te maken welke kant jullie opgaan.
Laat tijdens de sprong over de haag je apporteerblok vallen, maar zorg er wel voor dat het een mooie sprong is.
Als je af moet blijven, laat de keurmeester dan duidelijk zien hoe knap jij kunt zitten terwijl je op de baas wacht.
Denk erom dat alle honden, ongeacht hun grootte en voorkomen, bij al hun bazen geliefd zijn, zodat je rustig gebruik kunt maken van deze tips en toch een deel van de familie blijft!
Konijnen zijn intelligente en speelse dieren die veel beweging nodig hebben. Bijna elk konijn vindt het leuk om te spelen en bovendien stimuleert spelen hun lichamelijke en geestelijke gezondheid. Een konijn die niet kan spelen kan zich enorm gaan vervelen, zeker als een konijn alleen gehouden wordt zonder soortgenoten om mee te spelen. Verveling kan bij een konijn leiden tot depressiviteit, bijterig gedrag en vernielzucht. Daarom is het belangrijk om uw konijn speelgoed te geven om hem bezig te houden.
Niet alle konijnen houden van hetzelfde speelgoed. Het is een kwestie van uitvinden wat uw konijn leuk vindt om te doen en aan de hand hiervan hem het juiste speelgoed te geven. Het ene konijn houdt van rennen en klimmen, een ander vindt het heerlijk om te graven en te wroeten, terwijl weer een ander graag met dingen gooit en smijt. Maar ieder konijn voelt zich er prettig bij om bezig te zijn en zonder zn eigen speelgoed zal hij zich al snel aan uw meubilair gaan wagen.
Speelgoed heb je in alle soorten en maten en prijzen. In de dierenwinkel zijn allerlei katten- en vogelspeeltjes te koop waar ook een konijn zich prima mee kan vermaken. Maar ook kunt u zelf van eenvoudige dingen veel voor uw konijn maken waar hij zich mee uit kan leven. Wat voor een konijn belangrijk is wat betreft speelgoed, is dat hij ermee moet kunnen gooien, eraan kan knagen, er tegenaan kan duwen, er op kan gaan zitten, er zn neus in kan steken enzovoorts.
Voor konijnen die graag klimmen en op onderzoek uitgaan, kunt u een paar dozen op elkaar stapelen. Verzwaar de onderste dozen een beetje zodat ze niet meteen omvallen als uw konijn er op klimt. Knip een paar gaten in de dozen die dienst kunnen doen als deuren en ramen, breng eventueel nog wat loopplankjes aan en u heeft voor uw konijn een droomvilla gecreëerd waarin hij op onderzoek uit kan gaan of zich in kan verstoppen.
Veel konijnen vinden het ook heerlijk om te graven en te wroeten. Een konijn kan zn instinct om een tunnel te graven helemaal uitleven met een kartonnen koker (van tapijt) of een regenpijp. Stop aan het einde ervan hooi, stro of proppen papier zodat hij naar hartelust kan graven. U kunt ook een doos of rieten mand vullen met hooi of krantensnippers waar uw konijn in kan graven.
Geef uw konijn uw oude telefoongids of gouden gids. De meeste konijnen gaan hier maar wat graag mee aan de slag om het te versnipperen. Het kan geen kwaad als uw konijn krantenpapier of karton opeet, mits uw konijn er per dag geen grote hoeveelheden van eet, want dan zou het tot verstopping in de darmen kunnen leiden. Krantenpapier is niet giftig. Vroeger werd papier gebleekt met chloor, maar tegenwoordig gebruikt men bijna aleen nog zuurstof om papier te bleken. Ook de inkt is tegenwoordig op basis van soyaolie en daarom veel minder schadelijk dan vroeger. Geef uw konijn geen glanzend en ander bewerkt papier zoals tissuedozen, lege sigarettenpakjes en glossy papier van bv. tijdschriften. Dit papier is behandeld met anti-schimmelmiddelen of vernis en deze middelen zijn wel schadelijk voor uw konijn.
Om aan de knaagwensen van uw konijn tegemoet te komen kunt u behalve papier en karton ook stro, stokken, stukken hout, rieten mandjes, denneappels etc. geven. Let er wel op dat al dat knaagmateriaal onbehandeld is. Verf, beits, lak etc. is giftig voor uw konijn. Wilgentakken zijn heel gezond voor uw konijn om aan te knagen. Wilgenhout splintert niet en de bast en bladeren van wilgentakken bevatten belangrijke vitamines en mineralen. Zorg ervoor dat uw konijn voldoende knaagspeelgoed heeft, het voorkomt dat anders de plinten in uw huis als knaaghout dienst gaan doen.
Heeft u nog wat oude handdoeken, oud beddegoed of oude kleedjes over, geef deze dan eens aan uw konijn. Veel konijnen kunnen zich hier enorm mee vermaken door eraan te trekken, er tegenaan te duwen of door elkaar te gooien. Houd wel in de gaten dat uw konijn er niet van gaat eten, want dat kan weer voor verstopping in de darmen zorgen.
Ballen zijn vaak ook heel geliefd speelgoed voor uw konijn. Ze vinden het meestal prachtig om er met hun neus tegenaan te duwen en ze over de grond te rollen of ze omhoog te gooien. Rubberen balletjes, pingpongballetjes, plastic balletjes, balletjes met belletje of balletjes zonder belletje, alles kan. Let er alleen wel op dat ze er geen stukjes af kunnen knagen en opeten. Flosstouwen voor honden kunnen ook heel geschikt zijn om mee te spelen en te slepen en te gooien. Lege plastic limonadeflessen vinden veel konijnen heel leuk om om te gooien. Met lege keukenrollen of wc rolletjes gevuld met hooi kunnen ze zich ook prima vermaken.
Kortom, er zijn legio mogelijkheden om uw konijn lekker te laten spelen en hem zo voor verveling te behoeden. Geef altijd voldoende speelgoed, zodat uw konijn datgene kan doen waar hij op dat moment zin in heeft. En is uw konijn na een tijdje uitgekeken op z´n speelgoed, leg het dan tijdelijk weg en geef hem wat andere dingen om mee te spelen. Zo blijft zijn speelgoed altijd leuk en interessant. Vergeet echter niet dat, hoe belangrijk speelgoed ook is voor uw konijn, hij daarnaast op z´n tijd ook aandacht en liefde van u nodig heeft. Zo maakt u van uw konijn een gelukkig en tevreden huisdier.
"Je moest het zien,ze kon gemakkelijk een koppel vormen met de oude cocker die zelf volledig onder de slagroom zat.
Aan alle mooie dingen komt echter een einde........ttz tot op het ogenblik dat ik het bazinnetje hoorde thuiskomen.
Ik riep nog: "Mannen opgepast, maak dat jullie wegkomen..... bazinnetje komt eraan"
De paniek was onbeschrijfelijk,iedereen verspreidde zich als een hazewind in huis, weg van de keuken die ondertussen op een echt slagveld leek, slagveld was zelfs licht uitgedrukt..........
Op die momenten heb je echt geen tijd om na te denken, ik wist maar al te goed dat ik de schuld zou krijgen.Ik kreeg een geniaal idee, als ik mijn bazinnetje eens kon overtuigen dat ik absoluut in mijn kennel wilde.......
Zo gezegd zo gedaan, ik koerste naar buiten en liep mijn bazinnetje bijna overhoop. Ik stond letterlijk neus tegen neus met haar.Zij begreep er helemaal niets van.......Ik die absoluut mijn kennel in wilde ????????
Ik heb alles uit de kast (hi,hi,hi,) moeten halen om haar te overtuigen, ik was zelfs braafjes gaan zitten en begon haar zelfs een pootje te geven..........
Zo gezegd zo gedaan, mijn bazinnetje opende de deur van de kennel. Ik was binnen nog voor zij zelfs iets kon zeggen........
Op dat ogenblik viel de frank van mijn bazinnetje...........Ik hoorde haar nog roepen " GODV..........". Mijn bazinnetje liet alles vallen en rende het huis binnen............
Het vervolg kunnen jullie allemaal wel raden.........Het was vreselijk.
Later, veel veel veel later,hebben mijn baasjes dan een nieuwe frigo gekocht en dat terwijl ik in mijn kennel ouder en ouder werd...........
Tot op een dag.........Ik geloofde mijn oude ogen niet. Ik dacht dat ik droomde....Maar neen, ik droomde echt niet,mijn bazinnetje was heel voorzichtig MIJN frigo in mijn kennel aan het plaatsen.
JaJaJa ik kon het echt niet geloven.......... Van zodra mijn bazinnetje buiten was liep ik heel behoedzaam naar mijn geliefde frigo. Ik bekeek hem vanuit alle hoeken en kanten..... het was hem inderdaad. Ik kreeg er een krop van in de keel zo ontroerd was ik.
Alleen, dat vond ik niet zo lief van mijn bazinnetje, wanneer ik hem opendeed lag er helemaal niets in de frigo. Zelfs geen dode muis....... Hier kon ik echt niet mee lachen.
Ik had mijn bazinnetje echter slecht beoordeeld. Soms kwam zij mijn kennel ingeslopen, opende de deur van mijn frigo en legde er iets lekkers in.Vervolgens sloot zij heel behoedzaam de deur en vertrok zoals zij was gekomen. Zodoende had ik heel regelmatig het goede gevoel van iets scheef te kunnen slagen. Vossen of liever gezegd Barzoïs verliezen soms wel hun haren maar dan toch niet hun streken.
Soms echter als ik droomde zag ik hoe mijn frigo uitpuilde van lekkernijen....steaks... stukken kip....restjes spaghetti..... Ik sleepte mij dan naar MIJN frigo om iets te kunnen stelen.......
Wanneer ik dan de deur opende was hij leeg, helemaal leeg......Wat een nachtmerrie........(einde).
Een eerste waar (hihihi) gebeurd verhaal!!!! in 3 delen (Martina1)
De belevenissen van Cellica.....
" Hallo"
"Als het voor jullie in orde is zou ik graag beginnen met mij voor te stellen.
Mijn naam is "Cellica" en men heeft mij steeds gezegd dat ik een mooi meisje ben. Wel... dat is niet meer als normaal gezien het feit dat ik gekleed ben door "Versace", een dikke witte pels en gouden oorranden, dat sedert mijn prille jeugd......... Ik had geen enkel gebrek.......Wel, ik zou het bijna vergeten...... Ik had wel degelijk een gebrek en dit had niets met schoonheid te maken. Mijn enigste gebrek was mijn ........MAAG!!!!!!!!!!
Geloof me, ik spreek uit ondervinding, enkel een maaltijd en wat koekjes was niet genoeg voor mij.
Op jonge leeftijd reeds had ik de gave om op gelijk welke manier, wettelijk of niet, mijn steeds terugkerende honger te stillen.
Het is zo dat ik, mits veel te oefenen, zeer ervaren werd in het "recuperen" van eten. Meer bepaald de koelkast was mijn uitverkoren werkterrein. Ik was een natuurtalent in het openen van de deur van " MIJN " frigo.
Excuseer maar als ik het woord frigo hoor ben ik niet meer te houden.
Spijtig voor mijn baasjes, aan hun reakties te horen waren die er absoluut niet mee akkoord dat ik regelmatig de frigo plunderde.
Ik moet zeggen dat tijdens deze "Rooftochten" ik steeds de buit deelde met de andere bewoners. Ik moet zeggen dat dezen helemaal niet ontevreden waren om mee te werken met een S.I.H.O.V.D.( specialiste in het openen van deuren).
Mijn baasjes hadden natuurlijk vlug door dat ik de "onschuldige" daderes was. Ik voelde me heel goed in mijn vel tot op een dag.......
Mijn baasjes hadden er genoeg van om steeds hun hele voorraad eten te zien verdwijnen en zij besloten om mij in het "prison" te gooien.
Ik......"Cellica met de gouden oortjes" in het prison.
Ik geef het toe, ik had het wel een beetje zelf gezocht. En dan, dat zijn dingen die gebeuren. Zelfs de eerlijkste politiekers durven wel al eens iets scheef te slagen. Het was toch niet nodig om daar zo een heisa om te maken.
Ik was niet alleen in mijn cel. Er waren twee medegevangenen die niet zo happig waren om mij. Ik meen dat het hier twee sociale gevallen waren die ze ergens in een godvergeten gat hadden gevonden. Wanneer ik hen dan vroeg wat zij uitgevreten hadden, beweerden zij van onschuldig te zijn. Waar had ik dat ook weer gehoord.........
Ik geloofde hen helemaal niet maar kom..... na een tijdje begon ik het verblijf in mijn "prison" gewoon te worden.
Regelmatig had ik een vrij week-end, weliswaar onder toezicht. Mijn baasjes kwamen mij dan halen om naar een schoonheidswedstrijd te gaan. Ook daar liep het fout !!!!!!!!! Ik kon het gewoonweg niet laten. Binnen de kortste keren was ik weg met de boterhammetjes van mijn baasjes,nadat ik, in het voorbijgaan, een stand met snoepjes met een bezoekje had vereerd. Wat de uitbaters van deze stand helemaal niet konden appreciëren.
Op het einde van zo'n tentoonstelling dat ik steeds met heimwee aan "mijn" frigo. Ik mocht nog zo mijn best doen, ik bracht bekers naar huis, prachtige diploma's, het mocht niet baten. Mijn baasjes hielden het been stijf. Ik moest en zou teruggaan naar het asiel. Zodoende vond ik iedere keer, zeer tegen mijn zin, mijn celgenoten terug.
Tot er op een mooie dag een mirakel gebeurde. Mijn bazinnetje kwam mij halen. Ik "Cellica met de gouden oortjes" kon mijn ogen niet geloven. Ik mocht naar huis naar mijn "frigo".
Nooit heb ik goed begrepen waarom ik iedere dag een drankje kreeg. Het drankje zelf was absoluut ondrinkbaar, walgelijk.........
Maar kom, als dat de prijs was om niet meer naar mijn cel te moeten..............
De Barsoi (de "snelle") kreeg zijn populariteit toen de tsaar van Rusland omstreeks 1850 er enkele exemplaren schonk aan de Britse vorstin Victoria. De Barsoi stamt af van de oosterse windhonden. Eeuwenlang werd de Barsoi (ook wel Barzoi of Borzoi geschreven) door tsaren, grootvorsten en edellieden in Rusland gebruikt voor de wolvenjacht, hoewel ze oorspronkelijk gebruikt werden voor de jacht op gazelles, hazen en vossen.Eind 1800 verschenen de eerste goede exemplaren in Nederland en rond de eeuwwisseling kwam het ras tot grote bloei. Ook tijdens de Eerste Wereldoorlog (1914-1918) waren er vele Barsois in Nederland te vinden, daar vele Belgische en Duitse rasgenoten in ons neutrale land werden ondergebracht. De Barsoi is een edele en goedaardige hond, welke toch enigszins gereserveerd staat tegenover vreemden. Vanzelfsprekend vereisen ze zeer veel lichaamsbeweging.De Barsoi is tolerant tegenover kinderen, maar is niet erg gesteld op hun wilde spel. Zoals eigenlijk geldt voor ieder ras, ook hier de waarschuwing om nooit kleine kinderen alleen te laten bij de hond.
Een beschrijving van het ras door H.A. graaf van Bylandt:
Algemeen voorkomen: Zeer elegant gevormde hond. De reu is in het algemeen korter van lichaam en staat hoger op de poten dan de teef.
Kop:Lang, zeer smal en mager. De kop van af het voorhoofd tot den top van den neus moet zoo fijn en mager zijn, dat de beenderen en spieren gemakkelijk zichtbaar zijn.
Hersenpan: Lang, aan beide kanten ovaal, eindigende in een ontwikkelden achterhoofdsknobbel.
Stop: Bijna onzichtbaar.
Snuit: Eenigszins gewelfd. doch zeer weinig, lang, dun en mager.
Oogen: Amandelvormig, niet bolrond, donker van kleur; oogleden zwart; de oogen moeten op den helft van den kop geplaatst zijn, m.a.w. de lengte van af het oog tot den neustop is even lang als de lengte van af het oog tot den achterhoofdsknobbel.
Neus: Puntig, zwart of donker van kleur.
Kaken: Lang en gespierd
Tanden: Wit en sterk ontwikkeld.
Ooren: Klein, dun, niet rond aan de toppen, hoog aangezet en zeer beweeglijk; naar achteren gedragen, de toppen raken elkander achter den achterhoofdsknobbel; bij opmerkzaamheid worden zij weleens rechtop gezet. De beharing is kort, zacht en mag geen lange franje vormen.
Nek: Van middelmatige lengte, niet zoo lang en zo recht als bij den Engelschen Windhond, vlak op den kanten. De teef heeft een langeren en dunneren nek dan de reu.
Schouders: Vlak en mager.
Borst: Zeer diep, niet ingedrongen, ook niet uitpuilend; de breedte hangt af van den stand der achterpooten, de voorhand is smaller dan de achterhand.
Rug: Tamelijk kort bij de reuen, in het midden wat gewelfd, de teven hebben een langeren en rechteren rug; een inzakking achter de schouders is een fout.
Buik: Flink opgetrokken.
Ribben: Diep en tot de ellebogen reikende, ovaal, enigszins plat, nimmer rond.
Lendenen: Breed en afvallend; flanken sterk en kort, bij de teven ruimer.
Achterhand: Wat hooger dan de voorhand, lang en breed; heupen breed; dijbenen gespierd.
Voorpoten: Recht; beendergestel plat, niet rond, van voren gezien staan zij dicht bij elkander en van ter zijde, breed bij den schouder en geleidelijk smaller wordende naar de voeten.
Achterpooten: Niet te wijd van elkander; stil staande, wat naar achteren geplaatst, niet recht; voetgewricht slechts weinig gebogen; hielen kort; spieren, evenals die van borst en achterhand moeten ontwikkeld zijn, teneinde veel voortstuwende kracht te kunnen geven.
Voeten: Lang; teenen gesloten, doch niet gekromd, lang behaard; nagels kort en gewelfd; de onderkant van den voet is lagwerpig; de hond moet meer op de nagels dan op de hielen staan.
Staart: Lang, bijna den grond rakende, door de lange haren zeisvormig; het bovenste gedeelte wat gekruld, het onderste gedeelte voorzien van een fraaie, lange franje.
Haar: Lang en zijdeachtig; kort, zacht en zijdeachtig op den kop; om den hals langer en wat gekruld, en mof vormend; op den rug golvend; wat gekrulder op de dijbeenen; korter en rechter op de borst en den buik; de voorpoten met een veder van 6½ Centimeter behaard; de franje van den staart meet ongeveer 11 tot 14 Centimeter. Het haar tusschen de teenen is recht en tamelijk lang.
Kleur: Eenkleurig wit, of wit met kleine gele, ornaje, grijze, of zilverkleurige vlekken. Eenkleurig lichtbruin weinig gezocht; evenmin wit met kleine zwarte vlekken, deze worden echter spoedig zilver-grijsachtig. Eenkleurig zwart of wit met groote zwarte vlekken of geheel zwart met roodbruine afteekening zijn fouten.
Schouderhoogte: Reuen van 70 tot 90 Centimeter, teven van 65 tot 75 Centimeter.
Gewicht: Reuen van 35 tot 45 Kilogram; teven van 30 tot 40 Kilogram.
Ik fietste naar het winkelcentrum, maar nog heel dicht bij huis zag ik een kat zéér geïnteresseerd kijken naar iets, dat op een wc-borstel zonder steel leek. Dàt moest ik even van dichterbij bekijken, want wc-borstels trekken over het algemeen niet langdurig de aandacht van katten. Ik zette mijn fiets neer en liep naar het steelloze borsteltje toe. De kat bleef kijken. En jawel hoor, het wàs geen borstel, maar een klein egeltje. Dat kon ik daar niet laten liggen, want dan was hij in no time een platte egel. In de bosjes zetten, was ook geen optie, want het was nog maar een klein egeltje en het was al bijna winter. Ik zou het maar beter even naar de dierenarts kunnen brengen, die was vlakbij en daar zouden ze het diertje wel naar het egelopvangcentrum laten transporteren. Voorzichtig pakte ik het beestje op...een raar gevoel, al die stekels. Op weg naar de dierenarts kwam er voorzichtig een klein grijs snuitje kijken en even later een achterpootje. "Hé hallo", zei ik, "wie ben jij?" "Ik ben Flip", bromde het diertje,"is die engerd weg?" "Ja, dáár hoef je je geen zorgen meer om te maken", stelde ik hem gerust,"waar kom je vandaan?" "Ach", snikte het diertje, "vanmorgen ging ik mijn moeder zoeken en ze lag op de weg, helemaal plat, ik heb nog geprobeerd haar op te tillen, maar ze zat vast..." "Ach kereltje toch," troostte ik hem zachtjes, "ik ga je naar de dierenarts brengen en die zorgt ervoor dat je bij allemaal andere egeltjes terechtkomt." "Echt waar?" klonk het al een beetje opgelucht en de laatste tranen vielen door de stekeltjes. "Echt waar!" zei ik en we gingen de praktijk van de dierenarts binnen...
Wij hebben een ontzettend lief konijn. Nooit agressief. Altijd (nou ja, vaak) bereid om je te komen begroeten. We zijn dan ook heel blij met hem, vooral mijn man, die eigenlijk zijn moeder is. Hij heeft met hem rondgesjouwd toen hij klein was, hem gerustgesteld enzovoort en toen heeft het beestje hem als zijn moeder geadopteerd. Hij likt het gezicht van mijn man met van verrukking half gesloten oogjes, oneindig lang...ik krijg ook wel eens een paar slordige likjes als mijn man niet in de buurt is, nou ja...ik ben kennelijk de vader en vaders, die lik je niet zo als moeders... Gisternacht kon ik niet slapen en ik ging naar beneden. Pim, het konijn, was ook wakker en ik ging hem even gedag zeggen. "Weet je", zei hij, "ik wou je al een tijdje wat vragen..." "K.k.k.kan jij praten?", stotterde ik. "Soms...", gaf Pim toe, "maar luister nou...ik heb het hier best naar mijn zin...pap is natuurlijk geweldig en smaakt altijd naar meer...jij kan er ook mee door..." "O...dank je" mompelde ik..."Graag gedaan", ging Pim verder, "maar nou even wat anders...dat castreren...dáár ben ik niet zo blij mee...moest dat nou?" Ik ging er eens voor zitten, nam hem op schoot en vertelde dat ik er lang over getwijfeld had, maar dat hij op een gegeven moment overal ging plassen...ook op de bank... "Ok", zei hij, "daar kan ik inkomen...nou ja, ik wilde het gewoon weten...en dat plassen...doe ik nu toch netjes op de bak?" "Je bent een wereldkonijn"zei ik en knuffelde hem eens stevig. Hij liet het zich welgevallen en gaf mij voor de verandering eens een fikse schoonmaakbeurt. "Zo", zei hij..."je ruikt niet meer zo mensig, en nu naar bed, vort!" Ik gehoorzaamde meteen en na elkaar welterusten gewenst te hebben, zette ik hem weer in zijn kooi en ging zelf naar boven. Vanmorgen toen ik beneden kwam, ging ik op mijn knieën bij de kooi zitten. "Hoi Pim", begroette ik hem en hij ging tegen het gaas opstaan en likte mijn vingers. "Zeg je niks meer?", vroeg ik en hij keek me aan zoals een gewoon konijn dat doet en ging nog even door met likken. Geen geluid kwam d'r uit. Had ik alles gedroomd? Ik keek hem nog even aan en het was net of hij knipoogde...
mailgroep huisdieren
*een lieve groet doet elk van ons goed Toshi & tante Lotte* 
Iedereen in het dorp wist het dat het meisje Matuwi zoveel van de vogels hield, dat zij met haar gevederde vrienden hele gesprekken kon houden. Zij zelf was heel gelukkig met deze vriendschappen.
Een onderzoek naar hondengedrag :
De Stabyhoun behoort tot de rassengroep van de Continentale Staande Honden van het Spanieltype. Hij stamt uit de provincie Friesland in Nederland en is waarschijnlijk een nakomeling van de grotere Nederlandse jachthond, 
De staartmees of Aegithalos caudatus
Zoals met vele trends, was ook deze er 'plots'. De ene dag had niemand van een 'puggle' gehoord, de volgende dag waren er overal honden met geplooide voorhoofden en floppy oren. 
De wetenschappers hebben inmiddels zon 200 verschillende fluittonen geïdentificeerd en stelden vast dat deze fluittonen gerelateerd zijn aan specifiek gedrag.
Bioloog Dr. Liz Hawkins en haar collegas hebben 3 jaar lang geluisterd naar het geklets van wilde tuimelaars, ook wel Flipper genoemd.
Trekvogel van mei tot begin september. Ongeveer zo groot als een merel. Het verenkleed van het mannetje is felgeel; de vleugels zijn zwart met een gele spiegel; staart is zwart, met gele eindband. Lange, spitse, vleeskleurige snavel. Het vrouwtje is aan de bovenzijde geliggroen, aan de onderzijde lichtgrijs met een donkere tekening. Houdt zich meestal op verborgen in hoge loofbomen, is zelden op de grond of in de buurt van de grond te zien. Leeft solitair, soms in familieverband. Vliegt in lange golfachtige lijn. Verspreiding en woongebied : broedvogel in heel Europa, behalve Scandinavië en verre delen van het Britse eiland. Komt bij ons overal in het laagland voor, maar nooit in grote aantallen. Broedt in loofbossen, met voorkeur voor water. Is echter ook in parken met oude bomen te vinden. Voortplanting : het komvormige nest wordt hoog in de bomen gevlochten tussen twee loodrechtstaande takken of in een loodrechtstaande vertakking. De legtijd begint in mei; meestal slechts één legsel per jaar. Drie tot vier wit tot rozerode eieren met enkele kleine, donkere vlekjes. Vaak broedt het vrouwtje 14-16 dagen alleen; beide partners voerden de jongen 14-17 dagen lang in het nest. Voedsel : voedt zich met insecten; in de zomer ook met bessen en vruchten.(worlwildbase)
Trekvogel van maart tot oktober, doortrekker. De mannetjes van deze waadvogelsoort zijn beduidend groter dan de vrouwtjes, die het formaat hebben van een tureluur. In rustkleed zijn kemphanen te onderscheiden van andere langpotige waadvogels door hun relatief korte snavel en de rechte lichaamshouding. De vaak geelachtige poten geven soms aanleiding tot verwarring met de tureluur. In de vlucht vallen de twee ovale witte vlekken terzijde van de staartaanzet op. Mannelijke kemphanen kunnen in prachtkleed heel opvallend gekleurd zijn, vooral de hals en de kuif, die zwart, grijs, bruin, geel, wit en gevlekt kunnen zijn. Bij de gecompliceerde balts met echte gevechten en tornooien en ook bij de partnerkeuze spelen halskraag en pruik een belangrijke rol. De vrouwtjes kiezen; vaste paren bestaan niet.
De Vizsla of Hongaarse Staande Hond ( Magyar Vizsla, stamt af van oude jachthonden, die meer dan 1000 jaar geleden met de Magyaren, een nomadisch herdersvolk, naar het tegenwoordige Hongarije kwamen. Invloeden worden ook toegekend aan de Panonische Brak en de Tartaarse Gele Hond en mogelijk nog andere honden. Andere bronnen wijzen op vergelijkbare honden uit Centraal Europa, die bij de valkeniers en jagers uit de Middeleeuwen hoorden. Na de Eerste Wereldoorlog was het ras bijna verdwenen. Met de paar honden die er nog van restten, waren toegewijde fokkers in staat om het ras in ere te herstellen. De Vizsla werd in geheel Europa verspreid en belandde na de Tweede Wereldoorlog ook in Amerika. Het is een uitstekende jacht- en gezelschapshond. Hij is bijzonder bruikbaar bij het jagen op hoogland-wild en het apporteren van waterwild. Het ras houdt zeer goed spoor. We onderscheiden de Vizsla Korthaar en de Vizsla Draadhaar .
kerkuil 
steenuil
sakervalk
mdat ze teveel schade aangericht hadden in zijn tuin. 
helpen kan ik als de beste, vooral met de muis
laat me toch eens gerust, ik lig goed hoor
ik kan dat ook, zooooooooooooo uitrekken!!
Niet alle konijnen houden van hetzelfde speelgoed. Het is een kwestie van uitvinden wat uw konijn leuk vindt om te doen en aan de hand hiervan hem het juiste speelgoed te geven. Het ene konijn houdt van rennen en klimmen, een ander vindt het heerlijk om te graven en te wroeten, terwijl weer een ander graag met dingen gooit en smijt. Maar ieder konijn voelt zich er prettig bij om bezig te zijn en zonder zn eigen speelgoed zal hij zich al snel aan uw meubilair gaan wagen.
Geef uw konijn uw oude telefoongids of gouden gids. De meeste konijnen gaan hier maar wat graag mee aan de slag om het te versnipperen.
Ballen zijn vaak ook heel geliefd speelgoed voor uw konijn. Ze vinden het meestal prachtig om er met hun neus tegenaan te duwen en ze over de grond te rollen of ze omhoog te gooien. Rubberen balletjes, pingpongballetjes, plastic balletjes, balletjes met belletje of balletjes zonder belletje, alles kan. Let er alleen wel op dat ze er geen stukjes af kunnen knagen en opeten.
