Hallo bezoeker,
welkom op het blog van de Mailgroep Huisdieren, een hechte groep Dierenvrienden-SeniorenNetters, die er zijn voor, door en met elkaar.
Op dit blog kunnen jullie kennismaken met onze dieren, tips vinden over de verzorging en de gezondheid van de dieren, dierengedichten en dierenartikels lezen, werkjes in verband met dieren bekijken, enz.
Veel kijk- en leesplezier!
31-01-2009
Zeeleeuw leert Chinees schrijven
Zeeleeuw leert Chinees schrijven
Oppassers in een zoo hebben een zeeleeuw leren schrijven. Na drie maanden van intensieve training kan Peter de zeeleeuw Chinees schrijven, schrijft de People's Daily.
Het dier uit de zoo van Ningbo kan al enkele karakters schrijven. Zijn werk kan hij ook ondertekenen met het woord 'zeeleeuw'. Het dier zal zijn kunstjes volgende lente tonen aan de bezoekers van de zoo tijdens het grote 'Lentefestival'. (vsv)
In Nieuw-Zeeland is een tuatara, een zeldzaam reptiel, vader geworden van 11 nakomelingen.
De verzorgers van Henry, zoals het dier heet, zijn verbaasd; in de 40 jaar tijd die het 111-jaar oude dier in gevangenschap leefde, toonde het tot dusver geen interesse in wijfjes.
Nu heeft Hendry echter gepaard met Mildred, ook al 80 jaar. Alle eieren die Mildred legde, zijn nu uitgekomen.
Acne. Ook katten kunnen acne hebben. Het is een opeenhoping van vet (talg) en vuil in een gebied waar veel talgklieren aanwezig zijn. Bacteriën kunnen voor een diepe ontsteking zorgen. Deze is zichtbaar als met etter gevulde puistjes. Door opeenhoping van talg zijn zwartbruine "mee-eters" zichtbaar. Dit is niet besmettelijk. De behandeling bestaat uit 2 delen:
1 maal per dag het talg en vuil verwijderen met 70% alcohol op een watje.
Minimaal 4 weken de infectie van binnenuit bestrijden met behulp van antibiotica (bijv. Synulox). Dit middel is op recept verkrijgbaar bij de dierenarts. Dit betekent dus dat de arts je kat wel eerst wil zien.
Laat voor de zekerheid ook een afkrabsel maken door de dierenarts. Dit kan dan worden onderzocht. Blijf de behandeling met alcohol regelmatig herhalen, omdat de aandoening weer terug kan komen. (uit: weetjesoverkatten)
Door de steeds betere isolatie van woningen wordt het voor vleermuizen steeds moeilijker om geschikte woonruimte te vinden. Deze vleermuiskast biedt voor verschillende soorten kleine vleermuizen een ideale woonruimte.
Kwaliteit: Gemaakt van duurzaam hout uit goed beheerde bossen Gewicht: 1100 g. Afmetingen: 275x215x85 mm (hxbxd).
Tips bij het ophangen van de vleermuizenkast * Hang de kast op aan een stevige boom. Het liefst op een plaats waar meerdere bomen aanwezig zijn. * Een goede plaats om de kast op te hangen is aan de gevel. * Hang de kast met de voorzijde naar het zuiden, zuidwesten of zuidoosten. Vleermuizen zijn echte warmteliefhebbers. * Hang de kast op een rustige plek, met weinig verstoring. * Hang de kast in de luwte. * Zorg voor een vrije aanvliegroute. Geen takken of bladeren voor de invliegopening of direct onder de kast. * Hang de kast op een minimale hoogte van 3 meter. * Een vleermuiskast kunt u het hele jaar door ophangen * Hang meerdere kasten in uw tuin. U vergroot zo het aanbod aan zomerverblijfplaatsen
Acupunctuur is een Oosterse manier van behandelen die al meer dan 3000 jaar op mens en dier wordt toegepast.
Het is een techniek om pijn te verlichten en het functioneren van verschillende organen te verbeteren door welbepaalde punten op het lichaam te stimuleren. Deze stimulatie kan op verschillende manieren gebeuren: door middel van massage (acupressuur) van de punten, het prikken van naalden al dan niet gestimuleerd door hitte (moxibusti) of electrische stroom , laserstralen, injecties of inplanteren van bepaalde stoffen.
HOE WERKT ACUPUNCTUUR ?
Volgens de traditionele Chinese geneeskunde (TCM ) stroomt er energie doorheen het lichaam van mens en dier. Deze energie stroomt door energiebanen (meridianen) op welbepaalde plaatsen gelegen in het lichaam.
Ziekte en pijn ontstaan doordat deze energie niet harmonieus kan doorstromen in de meridianen.
Via de welbepaalde acupunctuurpunten kan men toegang krijgen tot de meridianen. En door de stimulatie van de correcte punten kunnen die energieblokkades opgeheven worden en kan de energie weer doorstromen , wat genezing tot gevolg heeft.
De Westerse geneeskunde is wetenschappelijk gaan onderzoeken wat er nou precies gebeurt wanneer een acupunctuurpunt geprikkeld wordt.
Er zijn vooreerst plaatselijke reacties: er is een sterkere doorbloeding , bepaalde zenuwbanen worden geprikkeld zodat reflexreacties tot stand komen, etc.
Maar er zijn ook reacties die effect hebben op het gehele lichaam : het autonoom zenuwstelsel (sympaticus en parasympaticus) wordt geprikkeld die een cascade van reacties kan teweeg brengen thv organen, gladde spieren, etc. Verschillende lichaamseigen hormonen worden vrijgezet, bijv.cortisol uit de bijnierschors, endorfines (pijnstillende hormonen) in het centraal zenuwstelsel, serotonines, groeihormoon, insuline,humorale stoffen (immunoglobulines, interferon, antistoffen ...).
Wanneer dus de juiste punten worden geprikkeld zullen bovenvernoemde reacties in het lichaam tot stand komen die zullen bijdragen tot de genezing .
De Westerse benadering ziet dan wel geen meridianen en hun sleutelgaten (acupunctuurpunten), maar kan wel de acupunctuurpunten precies lokaliseren omdat deze punten op de huid een andere electrische weerstand vertonen in vergelijking met de rest van de huid.
WANNEER KAN ACUPUNCTUUR HULP BIEDEN ?
Vooreerst moet gesteld worden dat acupunctuur een behandeling op zich kan zijn, of perfect kan gecombineerd worden met de Westerse geneeskunde om aldus bepaalde medicijnen te kunnen vermijden of lager in dosis te houden.
Acupunctuur kan op vele gebieden hulp bieden, maar moet niet beschouwd worden als het ultieme wondermiddel: het is een vorm van geneeskunde, doch wanneer iets onherroepelijk beschadigd is, of het lichaam echt op is, dan helpen daar noch medicijnen, noch acupunctuurnaalden voor.
Acupunctuur wordt met succes toegepast bij:
* orthopedische problemen: elke huisdiereigenaar kent de problemen van arthrose, H.D. (heupdysplasie), discus hernia (beter bekend onder de naam van teckelverlamming), spierproblemen, gescheurde kruisbanden , ...
* luchtwegaandoeningen: asthma bij de kat, COPD bij het paard, ...
* huidproblemen: allergische huidaandoeningen, likgranulomen bij honden...
* maag-darm-problemen: obstipatie bij de (zware) kat, braken, diarree, krampen...
* vruchtbaarheidsproblemen: bij het mannelijke en vrouwelijke dier
* centraal zenuwstelsel-problemen: epilepsie,...
* problemen met specifieke organen zoals lever, nier,...
DE ACUPUNCTUURBEHANDELING OP ZICH
1) PIJNLIJK ?
Door het gebruik van flinterdunne flexibele naalden zullen alleen zeer gevoelige individuen reageren op het doorprikken van de huid. Als de naald op de juiste plaats terecht komt kan men ook een kleine reactie opmerken.
Vaak ziet men tijdens de behandeling reacties van het lichaam, zoals hijgen, relaxatie (gaan liggen of zitten), dwangbewegingen (zoals continu likken op dezelfde plaats), de haren die recht komen staan, etc.Dit zijn echter geen uitingen van pijn en na de sessie verdwijnen deze reacties.
Bij het gebruik van laserstralen voelt de patiënt absoluut niets.
2) VEILIG ?
Bij gebruik van steriele wegwerpnaalden is er geen gevaar voor infecties.
Wat de bijwerkingen betreft: het enige wat af en toe wordt opgemerkt is een korststondige verergering van de symptomen een dag of paar dagen na de sessie.
Bijwerkingen op lange duur zijn er niet.
3) HOE LANG DUURT DE SESSIE EN HOE VAAK WORDT ZE HERHAALD ?
De duur van de sessie hangt af van de aandoening. Bij acute gevallen duurt de behandeling een paar minuten, chronische gevallen moeten rekenen op ½ uur.
Ook de frequentie hangt af van geval tot geval. Een acuut probleem moet om de 2 à 3 dagen behandeld worden, een chronische patiënt zowat om de week. En voor hoe lang ? Gemiddeld moet men rekenen op een 3 à 6 weken. Enige reactie moet men ten laatste na een 4 tal sessies opmerken, ook weer afhankelijk van welk probleem.
4) WIE VOERT DE BEHANDELING UIT, WAAR VINDT ZON SESSIE PLAATS ?
Belangrijk is dat er eerst een correcte diagnose wordt gesteld door een dierenarts zodat een behandeling kan ingesteld worden: Westers, acupuncturistisch of een combinatie van beiden. De dierenarts in kwestie moet geschoold zijn in beide disciplines om het dier correct te kunnen begeleiden.
BEVAS (zie verder) kan u een lijst doorgeven van dierenartsen geschoold in beide disciplines.
Kleine huisdieren worden steeds in de praktijkruimte van de dierenarts behandeld. De hond of kat is in een vreemde omgeving veel timider, zodat de soms lange duur van een sessie veel geduldiger wordt verdragen.
Paarden en runderen kunnen het best in hun rustgevende stal behandeld worden.
BEVAS: BELGIAN VETERINARY ACUPUNCTURE SOCIETY, BELGISCHE VERENIGING VOOR VETERINAIRE ACUPUNCTUUR.
* doel van de vereniging: BEVAS wil veterinaire acupunctuur op hoog niveau aanbieden door het organiseren van cursussen, congressen en lezingen voor praktizerende dierenartsen . Hierdoor kan er een kwalitatieve alternatieve vorm van behandeling naar voren gebracht worden die kan geïntegreerd worden in de klassieke Westerse diergeneeskunde.
* BEVAS is opgericht in 1970 en is als lid van IVAS (International Veterinary Acupuncture Society) internationaal georiënteerd , wat het uitwisselen van wetenschappelijke informatie ten goede komt.
* nut van BEVAS voor de eigenaar van huisdieren, paarden en nutsdieren:
BEVAS kan lijsten doorgeven van acupuncturist-dierenartsen zodat de eigenaar in zijn buurt een acupuncturistische behandeling kan verkrijgen voor zn dier, gestoeld op medische kennis en gedegen kennis van de acupunctuur.
BEVAS kan info geven over acupunctuur als behandelingsvorm.
Ik dacht dat er een einde gekomen was aan het verhaal over de zijderupsen, niets blijkt echter minder waar. Mijn natuurlijke nieuwsgierigheid bracht ons in contact met het "Queen Sirikit Sericulter Center" te Khon Kaen, waar we "uitzonderlijk" de toelating krijgen om het ganse proces te kunnen aanschouwen én fotograferen..... uitzonderlijke beelden voor deze mailgroep dus. Echter geen dagelijkse berichtgeving, daar we slechts één keer per week de ontwikkelingen kunnen gaan opvolgen.
Het ganse proces zal doorgaan in een twintigtal gebouwtjes, waarbij het eerste gebouw dat we betreden de koelkast is.
Hier liggen de eitjes voor een volgende generatie te rusten bij een temperatuur van 8°. Eveneens is elk legsel afzonderlijk genummerd om de afkomst te kunnen nagaan. Er is een onderscheid tussen twee soorten, waarvan ik veronderstel dat het om de Thaise (gelige) en Chinese (zwarte) soort gaat.... zal me later wel duidelijk worden.
Volgende week terug afspraak om het vervolg te bekijken.
Zo hier ben ik weer,telkens er iets speciaals gebeurd laat ik het jullie weten, voor de niet lezers druk op de Delete knop, voor de lezers,hier komt het,zeg jullie lezen het toch hé want ik moet veel moeite doen om mijn verhaaltje op dit klavier te tikken, ni gemakkelijk as ge van die grote voeten hebt. Weten jullie nog die zondag toen ik los liep en een heel mooi loops teefje tegen kwam, wel da bazinneke was toen ni gelukkig en heeft 't baasje zen kabas toen es goe vol geladen wel en sindsdien zen ik ne gelukkige woef, want ik mag nu altijd los lopen, as ze men kabas wille volladen zegt 't baasje dan hebben ze nu een rede.Ge snapt al dat ik daar van profiteer hé, ik snuffel en markeer tegen 200 per uur, ik blijf lang snuffelen,'t baasje kan me nu ni meer voort sleuren,soms loop ik een eind voor hem, en 't baasje awel die laat me moar doen, ben der eigelijk ni helemaal gerust in zanne, em zal toch niks mankeren zeker, ge wet da noet hé, em word al een dagje jonger . Awel we waren bijna helemaal rond het fort,just veur den bocht was een heel interresant plekske, 't baasje ging onverdroten verder en toen,wel toen gebeurde het, luide kreten weerklonken, het waren mijn vrienden de ganzen, ze verkeerden in nood, welke snoodaart bedreigde hen?da zal ni pakken ik zal ze es gaan helpen se.Als ne pijl in ne boog schoot ik uit mijn startblokken, 't stof vloog rond mijn oren, ik paseerde rakelings naast 't baasje zijn benen, roepen, smeken tieren en vl...., het hielp niet ik hoorde niks van da stof in mijn oren,snaptte.Ik schoot door de bocht waar mijn vrienden de ganzen waren en toen,toen mannekes wast goe dat ik ABS op mijn freins(remmen) stoan had, wie was die valsaard?,wel de baas van mijn grote liefde,ons prutske, ze waren de ganzen aan het voeren,da mag ni want das sluikstorten maar 't schijnt dat ik dat alleen weet.Wel de ganzen kregen sandwichen,droog en keihard en der zat zelfs geen schelleke hesp tussen, ik ben ervan gaan proeven, awel me rci, das gene vette zanne.'K em mijn vriendinneke wa afgesmost en toen zijn we verder gegaan, mannekes toen em ik nogal ne preek gehad zanne, as 't baasje aan zijn sermoen begint dan loop ik naast hem met mijne kop naar boven gericht,ge kent dat toch hé, zoals die schepers en andere woeffen lopen op de gehoorzaamheidstraining, ge krijgt daar wel ne zere nek van, liever zun dan ikke zanne, maar ik dwaal af, ik doe da speciaal voor 't baasje, em es dan zo fier as ne gieter, em smelt as de sneeuw voor de zon, en zijn sermoen das direckt voorbij, ge moet em maar kennen hé.
A ja kende 't baasje van prutske, wel dat is Big Ietie, nen echte dichter hij schrijft mooie gedichten alleen niet over ons en dat is jammer want wij zijn toch een bron van inspiratie, ja toch?,en moeilijk is dat toch niet, zal zelf es proberen.
Ik ben de youry, ne knappe reu, loopse teefjes vind ik heel sneu.
Met mijn neus onder hun staartje, 'k ga ne gang,'k ga een vaartje.
Is 't bazinneke niet blij, das dan pech voor mij.
'K laat dat nooit aan mijn hartje komen, 'k blijf van hen verder dromen.
Voor de konijntjes in 't bos, pas op want ik loop los.
Steek u niet weg in uw hol, want ik kan graven als een mol.
Wat 't baasje roept of doet, soms hoor ik echt, niet goed.
En tot slot,het refrein, de youryboy, die mag er zijn.
dtào yêe-bpòon " เต่าญี่ปุ่น " is letterlijk vertaald "schildpad uit Japan". Wordt in Thailand aangeboden zowel als voedsel, of om vrij te laten in de wijde natuur, teneinde een goede daad te stellen wat dan weer goed geluk moet brengen. Met enige twijfel naar juistheid, geef ik hierbij de latijnse benaming "Trachemys scripta troosti"
Greets from Thailand
Farang Geplaatst met toestemming van de webmaster.
Fretten en kinderen Een fret is niet voor iedereen geschikt. Zeker niet voor kinderen onder de 10 jaar, de verzorging van een fret is zeer veeleisend en kinderen stoppen (zoals bekend) vaak met het verzorgen als het dier gaat vervelen. Kinderen kunnen doorgaans prima met fretten overweg (mits ze de nodige zin voor verantwoordelijkheid hebben). Wel is het heel belangrijk dat de ouders ten alle tijden de verantwoordelijkheid houden, laat de kinderen af en toe mee helpen met de verzorging maar blijf er op toezien dat alles goed gebeurd en de fretten hiervan niet de dupe zijn.
Fretten in een huishouden met kinderen zou een gezamenlijke beslissing moeten zijn en ook zou de verzorging gezamenlijk moeten gebeuren. Een kind kan doorgaans zo'n grote verantwoording niet alleen aan.
Een fret in een klein hokje zonder enige verzorging is niet iets waar de fret goed tegen kan, een fret is een dier dat dagelijkse aandacht bestaande uit knuffelen, spelen en een schoon hok hard nodig heeft. Krijgt hij dit niet dan kan het dier erg neurotisch worden, een goed verzorgd dier is echter zijn hele leven lang een prettige huisgenoot waar je veel plezier aan kan beleven.
Aandacht is cruciaal Tijd, aandacht, verzorging en goede voeding zijn wel de grootse vereisten wil je goed voor een fret kunnen zorgen,het blijft een actief diertje dat dagelijks aandacht zal vragen, kan je dit niet geven dan is een fret geen geschikt huisdier om voor te kiezen.
Mocht het door omstandigheden eens een keer niet lukken om het diertje er even uit te laten dan is dit geen excuus om het dier niet even te knuffelen. Fretten zijn contact dieren die het heerlijk vinden om even aangehaald te worden maar uitgebreid op schoot zitten zal er bij de meeste fretten niet in zitten.
Je bent niet geschikt als je:
Graag een dier wilt om te knuffelen en op schoot te nemen.
Een fret neemt om indruk te maken op de buurman.
Niet zo veel tijd en zin hebt het dier dagelijks 2 uren te laten lopen en er mee te spelen.
Niet tegen rommel kan.
Je een hekel hebt aan dieren die niet luisteren.
Er niet tegen kan dat dieren constant aan je hangen en voor je voeten lopen.
Mogelijk allergisch bent voor katten, honden en misschien fretten (laat het testen als je een vermoeden hebt).
Een dier wilt dat makkelijk alleen gelaten kan worden als je op vakantie wilt.
Geen dier wilt dat ca. 8 jaar bij je blijft.
Je bent geschikt als je:
Van actieve dieren houd die zich zelf ook erg kunnen vermaken.
De hele avond, middag of morgen tijd hebt om met de fretten bezig te zijn, en dit kan volhouden.
Het niet erg vindt dat er af en toe wat sneuveld door een baldadige fret.
Het heerlijk vindt als een dier weer eens lekker eigenwijs doet wat hij zelf wil en er achteraf om kan lachen.
Zeker weet dat je niet allergisch bent of dit voor lief wilt nemen.
Het heerlijk vindt om in de belangstelling te staan van de fretten.
Niet op vakantie gaan geen ramp vindt of wel moeite wilt doen voor een goede tijdelijke vakantie plek.
Graag een dier witl dat voor lange tijd bij je blijft.
Een trouw dier begraven hoort voor veel mensen bij het rouwproces. Voor sommigen leeft het dier voornamelijk voort in herinneringen. Anderen hebben een fysieke plaats zoals een graf nodig om de nabijheid van het beestje te voelen. Steeds meer baasjes kiezen voor een waardige begrafenis.
Verwijdering door de dierenarts De dierenarts kan de crematie van je hond of kat regelen als je dat wilt en de as laten retourneren aan jou. Of hij laat het lichaam door een destructiebedrijf meenemen.
Begrafenis thuis Om publieke gezondheidsredenen mogen honden of andere dieren niet overal in de tuin worden begraven. Je dierenarts weet wat de regels zijn in het gebied waar je woont. Wil je dat er een uitzondering wordt gemaakt, dan kun je de gemeente vragen om toestemming.
Begrafenis op een dierenbegraafplaats Niet elke diereneigenaar heeft een tuin, maar veel mensen hebben een sterke behoefte het lichaam van hun dier te begraven. Hier zijn dierenbegraafplaatsen voor. De kosten van een begrafenis variëren net als bij die van mensen per begraafplaats en zijn afhankelijk van diverse factoren, zoals het type graf (gedeeld of individueel), de kist (of urn), de grootte van de plaats, de uitvoering van de steen en of je het graf wilt onderhouden en hoe lang.
Crematie Cremeren is een gebruikelijke manier om de stoffelijke resten van je huisdier te verwerken. Je kunt kiezen uit een gecombineerde of een individuele crematie. Als je de as van je dier in een urn of strooidoos wilt krijgen, moet je voor het laatste kiezen. Dan kun je later besluiten wat je met de as doet. Sommige mensen zetten de as in een mooie urn in huis. Andere mensen strooien de as uit in de tuin of op een dierenbegraafplaats. Het is niet overal toegestaan om de as uit te strooien, dus vraag dit eerst na bij je dierenarts of gemeente. Bij een dierenbegraafplaats kun je meestal een nis kopen om de urn in te zetten of de as in een gezamenlijk graf plaatsen.
Tip Veel organisaties verzorgen de begrafenis van je dier tot de laatste details. Van het ophalen van het lichaam tot de begrafenis zelf. Het is verstandig om de kosten te vergelijken, maar ook naar de extra kosten te vragen. Is onderhoud van het graf bijvoorbeeld inbegrepen?
Meer weten? Lees Als mijn hond ouder wordt van Heike Schmidt-Roger en Susanne Blank.
Bij het uitkiezen van een kitten dien je te letten op het soort tehuis waar het vandaan komt en de gezondheidstoestand van de moeder. Zo mogelijk moet je het diertje even laten spelen, zodat je kunt controleren of het niet mank of lam is. In het ideale geval moet een kitten niet van de moeder worden gescheiden voor het een week of tien, twaalf is.
Waar moet je op letten: Een gezond kitten heeft een stevig, gespierd lichaam en als je het oppakt, voelt het veel zwaarder aan dan het lijkt.
· De oren dienen schoon te zijn zonder uitscheiding. Voortdurend krabben kan duiden op oormijt.
· De ogen moeten helder, glanzend en schoon zijn. Het derde ooglid nag niet te zien zijn.
· De neus moet koel en vochtig zijn, zonder uitvloeiing of korstjes rond de neusgaten.
· Bek en tandvlees moeten rozeachtig van kleur zijn en de adem mag niet ruiken.
· De buik moet enigszins bol zijn, maar niet opgeblazen, hetgeen anders op wormen kan duiden.
· De vacht is een goede graadmeter voor de gezondheid van het kitten. Ze moet glanzen en vlooienvrij zijn.
· Het achterste moet schoon zijn, zonder tekenen die op diarree wijzen en zonder uitvloeiing uit de genitaliën.
Uit: Uw kat in topconditie van Andrew Edney (dierz.nl)
De schildpad ligt op zijn rug . Hij is bij het klimmen uitgegleden en ondersteboven gevallen. Richt het terrarium zo in dat het dier overal 'ankers' (wortels, stenen) vindt om zich aan op te trekken.
De schildpad steekt al zijn poten wijd uit . Dat doen schildpadden vaak als ze zich in de zon koesteren. Doet een dier dat de hele dag, zittend onder de warme lamp of uv-bron, dan is het vermoedelijk ziek.
De schildpad spert zijn bek wijd open. Dit kan een teken van onbehagen zijn; misschien heeft het dier ademnood. Gebeurt het voortdurend, raadpleeg dan de dierenarts.
De schildpad richt zich op en steekt zijn hals ver uit. Er is iets dat zijn nieuwsgierigheid wekt, of hij zoekt verlichting bij het poepen. Laat het dier rustig zijn gang gaan.
Het mannetje bijt het vrouwtje zachtjes in nek en poten . Dat is een onderdeel van het voorspel bij de paring. Houd ze wel in de gaten. Als het vrouwtje gewond raakt, moet je de dieren scheiden.
Na de winterrust probeert de schildpad zich te verstoppen. Hij heeft ongeveer een week nodig om aan eten te wennen. Duurt het langer, raadpleeg dan een dierenarts.
Het roodborstje is met zijn opvallende kleur en zijn hitzwarte grote ogen een mooi en nieuwsgierig vogeltje. Hij is niet bang voor mensen en is daardoor ook de meest geliefde tuinvogel. Terwijl je in de tuin aan het klussen bent, houden ze je nauwlettend in het oog. In de winter is het in de meeste tuinen een welkome, bekende verschijning. De vogels die zich in de winter laten zien zijn meestal afkomstig uit Denemarken of de Scandinavische landen. In het najaar trekken deze dan naar onze regio en daar de bosdomeinen dan al ingenomen zijn door onze inheemse achtergebleven exemplaren zakken ze dan af naar onze tuinen.
De roodborst is met zijn 14 cm en 19 gram iets kleiner dan de huismus. Het mannetje en het vrouwtje zien er identiek uit. Ze hebben een lange dunne snavel, die onovertroffen is om insecten en spinnen te vangen in het eigen territorium waar geen soortgenoten worden geduld. Het roodborstje is zeer onverdraagzaam, zijn oranje borst wordt gebruikt als verdedigingsmiddel om eventuele indringers af te schrikken. Roodborstjes markeren de grenzen van hun ± 7000m² groot domein met een luid gezang. Die zang start met een aantal hoge tonen en eindigt met een parelend getjilp. Bij de zangvogels gaat het roodborstje in tegen de algemene regel en zijn het zowel de mannetjes als de vrouwtjes die zingen. Omdat er geen zichtbaar onderscheid is, worden ook vrouwtjes aanvallend onthaald tot hij zijn abuis inziet en onmiddellijk tot hofmakerij overschakelt. Hierbij brengt hij het vrouwtje lekkere hapjes waar zij met trillende vleugeltjes om bedelt. Bij de mannetjes wordt er bij een vechtpartij zeer hevig gevochten, soms tot de dood.
De vogel broedt tot twee keren vanaf april tot juli. De roodborstvrouwtje maakt een slordig diep nest op de grond dat bestaat uit gras, mos, wortels en bladeren. De nestplaats bevindt zich tussen hoge grassen, boomwortels, klimop, bodembedekkers of onder struiken. Het roodborstje durft zich ook al eens te nestelen in holle bomen, spleten, hagen, maar dan wel dicht bij de grond. Spijtig genoeg worden ze net daardoor ook vaak leeg geroofd door katten, wezels, egels, ratten, kraaien en Vlaamse gaaien. In een nest worden vier tot zeven eieren gelegd. Het zijn witte eieren met roestbruine vlekken. Op dit legsel zal het vrouwtje twee weken broeden. In de broedperiode wordt zij door het mannetje gevoerd, soms wel drie keer per uur. De eerste drie weken worden de jongen door beide ouders onderhouden. Na deze periode kunnen de jongen al goed vliegen en hebben ze geen hulp meer nodig van de ouders. Jonge vogels bezitten een volledig gevlekt verenkleed, zonder oranje. Zo zijn ze beter gecammoufleerd en wekken ze geen agressie op bij het mannetje. In het najaar van het eerste levensjaar krijgt het jonge roodborstje zijn volwassen verenkleed. De lente daarop is het geslachtsrijp.
Het roodborstje is niet schuw en nieuwsgierig komt het dan ook al snel op de raamvoederplank af. Op de voederplank houden roodborstjes van zeer fijne zaden, meelwormen, brood- en beschuitkruimels.
Weetjes:
Het roodborstje komt bijna in heel Europa voor net als op de Azoren, de Canarische Eilanden en in delen van Noord-Afrika. In het oosten tot in Centraal Rusland, Turkije en tot in Iran.
Onze roodborsten zijn deels standvogel, deels trekvogel. Scandinavische roodborsten trekken door ons land en overwinteren deels in ons land terwijl onze roodborsten deels wegtrekken naar Frankrijk en Spanje.
Het roodborstje heeft een inwendig kompas dat helpt bij het vinden van de route tijdens de trektochten.
De Britse naam is robin, in het Frans spreekt men van rouge-gorge en in Duitsland is het mooie vogeltje gekend als rotkehlchen.
Roodborstje was in Engeland de spotnaam voor de rood geüniformeerde postbodes. De vogeltjes zijn dan ook vaak te zien op kerstkaarten, omdat de 'post-roodborstjes' die rondbrengen.
Voel je je ook wel eens schuldig, omdat je een dag geen tijd genoeg hebt om leuke dingen met je hond te doen? Omdat je te druk bent met andere dingen of omdat je de deur uit moet? Een work-out voor jouw hond is dan de pleister op de wonde. Er zijn altijd momenten waarop onverwachte dingen de routine van alledag doorbreken. Dan kan het heel makkelijk gebeuren dat de extra lange en leuke wandeling met de hond erbij inschiet. Dat voelt niet goed, want je weet dat je hond alsof hij kan klokkijken precies op het juiste moment onrustig wordt. En je moet hem dan teleurstellen, dat is helemaal niet leuk. En je voelt je schuldig.
Het is ook goed mogelijk dat je thuis werk moet afmaken of eters krijgt en daardoor minder tijd voor de hond hebt dan hij van je gewend is. Voor je het weet heb je dan een onrustig heen en weer lopende hond in huis, of eentje die jengelt om aandacht. De kans dat je geïrriteerd raakt en daardoor op hem moppert is duidelijk aanwezig. En weer voel je je schuldig, want hij kan het immers ook niet helpen.
Je kunt deze frustraties voorkomen door voor die tijd tien minuten wat oefeningetjes met je hond te doen. Of wat kunstjes. Of zoekspelletjes. Of dat allemaal door elkaar, dat ligt eraan hoeveel tijd je hebt. Wanneer je moet omkleden en je haar moet doen kun je om rust te hebben beginnen hondenkoekjes of andere versnaperingen zoals bijvoorbeeld een bot te verstoppen. Of een spannend speeltje. Door wat je verstopt te variëren weet jouw hond nooit of hij het misschien niet de moeite waard vindt. Hij vindt het spelletje dan steeds weer leuk. Je zegt 'Bello, zoek' en de hond gaat het huis af, speurend naar zijn lekkers of speelgoed. Ondertussen kun je jezelf rustig opknappen. Ben je klaar en heeft de hond niets of nog niet alles kunnen vinden, dan loop je snel even in de juiste richting om hem op het juiste spoor te brengen. Het is belangrijk dat de hond succes met zijn speurtocht heeft, want daardoor zal hij een volgende keer met meer energie en volharding blijven zoeken.
Je kunt je hond een paar kunstjes laten doen. Honden vinden het leuk om daar een beloning mee te verdienen. Vaak vinden honden een kunstje zomaar leuk, om niets. Dat zijn honden die graag applaus en bijval horen. Soms vinden honden het zo prachtig om ons aan het lachen te maken dat zij met liefde de hele dag wel kunstjes zouden willen doen. Veel honden weten dat het kunstjestijd is als er bezoek komt en zitten gespannen op hun beurt om een voorstelling te geven te wachten. Ze gaan dan echt uit hun bol en vertonen hun hele repertoire zonder daarom gevraagd te zijn, vaak zijn ze haast niet meer te stoppen.
Spelletjes Je kunt je hond over je benen laten springen om zijn weggegooide speeltje te pakken dat je tijdens een kopje koffie ongegeneerd op tafel hebt gelegd. Je kunt hem de deur laten sluiten als je met volle handen loopt. Je kunt kleine oefeningetjes doen zoals 'zit' of 'vang'. Je kunt alvorens de hond iets mag gaan zoeken hem eerst tot zit brengen. Houd hem aan de lijn of bij zijn halsband vast, zeg een keer 'zit' en houd hem heel rustig en zonder verder te reageren net zolang vast totdat hij uiteindelijk gaat zitten. Dan mag hij zijn lekkers halen. Honden leren razendsnel dat het gaan zitten de voorwaarde tot meer plezier is en hebben dat er heel graag voor over. Zo oefen je meteen zijn gehoorzaamheid spelenderwijs. Een snelle opvolging van 'zit' is belangrijk in het dagelijkse leven, het kan ongewenst gedrag voorkomen en het risico vermijden dat de hond onder een auto komt als hij even niet op het verkeer let.
Wanneer je zo'n minuut of tien met de hond bezig bent geweest of hij is in zijn eentje tien minuten aan het zoeken geweest terwijl jij met andere dingen bezig was, dan voelt hij zich voldaan. Je hond zal rustig gaan slapen. Er is rekening gehouden met zijn noden en je hoeft je niet schuldig te voelen. Door zo'n dagelijkse work-out toe te voegen aan de normale bezigheden samen met je hond geef je hem niet alleen iets te doen, maar zorg je dat de hond zich zekerder en ontspannen voelt. Hij wordt alerter op jouw doen en laten en leergieriger.
- De vuilnismannen stelen geen spullen van ons. - Niet plotseling opstaan als je onder de koffietafel ligt. - Je natte vacht uitschudden, voordat je het huis binnengaat. - Geen lik geven over een beker waar gloeiend hete thee inzit. - Niet het eten van de katten opeten. Niet voordat ze de kans hebben gehad het op te eten, niet nadat ze de kans hebben gehad om het op te eten en zeker niet als ze het uitgekotst hebben. - Niet op tandenborstels kauwen. - Niet overgeven in de auto. - Niet in dooie beesten rollen, alleen maar omdat het luchtje zo lekker is. - Die knapperige dingen in de kattenbak zijn geen eten. - Geen zakdoekjes of luiers eten. - De vuilnisbak is geen koekjesblik. - Niet het laatste stukje schone vloerbedekking opzoeken, wanneer je moet overgeven. - Niet op pennen kauwen. Zeker niet op de rode, anders denken ze dat je bloedt. - In de auto moet het raam dicht als het regent. - Als je een deurbel hoort: niet blaffen. Het is op de TV. - Geen ondergoed jatten en er mee door de achtertuin rennen. - De bank is geen washandje. De broek van de baas en het vrouwtje ook niet. - Je hoofd hoort niet in de ijskast. - Niet in de hand van een agent bijten, als hij het rijbewijs en kenteken aanpakt. - Geen touwtrek spelletje doen met het ondergoed van de baas, als hij op de WC zit. - Geen tandfloss opeten, je wilt niet weten hoe moeilijk dat er weer uitgaat. - Niet in de bagger rollen als je net gewassen bent. - Je neus in iemand zijn kruis duwen is geen acceptabele welkomstgroet. - De kat is geen pieppoppetje. Als je met hem speelt en hij piept, is dat geengoed teken. - Niet midden in de huiskamer aan je kruis likken als er visite is. - geen sokken, t-shirts etc opeten. - niet het oud papier uit de doos halen en het versnipperen door de hele huiskamer.
Heupdysplasie of kortweg HD genoemd is een veel voorkomende aandoening van het heupgewricht bij honden en kan sporadisch ook bij katten voorkomen. Erfelijkheid is een belangrijke factor bij deze ziekte, maar ook omgevingsinvloeden tijdens de opgroeiperiode van het dier spelen een belangrijke rol.
Het heupgewricht bestaat uit 2 delen : de gewrichtsbol (femurkop ) van het dijbeen past in de gewrichtskom (acetabulum ) van het bekken. Beiden worden samen gehouden door een gewrichtsband en het gewrichtskapsel dat het gewricht helemaal omgeeft. Bovendien is er dan nog 'uitwendige' hulp van de omgevende spieren om de beide delen van het gewricht netjes bij elkaar te houden zodat het gewricht optimaal functioneert.
Bij een normaal dier is er een perfecte aansluiting tussen de gewrichtsbol en de gewrichtskom, maar in het geval van heupdysplasie, is deze aansluiting minder goed door bvb. te slappe gewrichtsbanden en -kapsel of een slecht gevormde gewrichtsbol of -kom. Het resultaat is dat het gewricht bij belasting veel minder stabiel zal zijn en er daardoor een schuivende beweging ontstaat, waarbij de femurkop over de rand van het acetabulum gaat 'krassen' en er bovendien spanning ontstaat op het gewrichtskapsel.
Dit alles brengt ontsteking , pijn en degeneratieve veranderingen aan het bot met zich mee en het resultaat is dikwijls dat de aansluiting steeds minder en minder goed wordt en het probleem alleen maar erger wordt. Maar : door deze veranderingen zal er ook 'verstijving' optreden rond het gewricht en dit is eigenlijk het natuurlijk proces dat het dier moet proberen te helpen om zijn probleem onder controle te houden. Door de verstijving wordt de aansluiting immers bevorderd en kan het zijn dat een dier met HD na een periode van pijn, slappe gang of andere problemen tijdens zijn jeugd, uiteindelijk relatief weinig problemen laat zien als hij volwassen is. Meestal is het echter zo dat, naarmate de jaren vorderen, deze dieren toch geleidelijk terug meer en meer pijn en problemen krijgen en dat veel medicatie, voedingsupplementen of zelfs bvb. acupunctuur nodig zijn om het dier als 'senior' een aanvaardbare levenskwaliteit te bieden.
Symptomen
Bij een hond met ernstige heupdysplasie zal het probleem meestal al op jonge leeftijd (6-12 maand) te voorschijn komen. De symptomen kunnen variëren van unilaterale kreupelheid naar slappe gang, duidelijk pijnlijke heupen, gewicht naar de voorbenen plaatsen, opgebolde rug, abnormale stijfheid na neerliggen, etc.
Opsporing verzocht !
Het is een feit dat heupdysplasie vroeg of laat een ernstig en pijnlijk probleem vormt voor de patiënt en bovendien is de aandoening in bepaalde mate erfelijk en gekoppeld aan omgevingsinvloeden tijdens de opgroeifase van het dier. Het zal dus niet alleen belangrijk zijn om het probleem tijdig en dus op jonge leeftijd te onderkennen, zodat dan tijdig advies kan gegeven worden, maar ook om de erfelijke invloed te minimaliseren door niet met HD-positieve dieren te gaan fokken. Daarom werden bijna overal ter wereld programma's opgezet om toekomstige ouderdieren te laten testen vooraleer ze gebruikt worden in de fokkerij.
De meest klassieke manier om deze aandoening op te sporen is het maken van een röntgenfoto in ruglig, waarbij een perfecte positionering van de patiënt en een hoge kwaliteit van het beeld absolute vereisten zijn. Het onderzoek is gemakkelijk en snel uit te voeren onder een kalmeringsprik of een lichte verdoving.
Het probleem is hier echter dat de kans groot is dat je de aandoening pas ziet als er al duidelijke veranderingen aan het gewricht opgetreden zijn en dat een jonge hond schijnbaar goede heupen heeft, maar je niet kan vaststellen dat de aansluiting in het gewricht absoluut onvoldoende is door een te slappe gewrichtsband en/of gewrichtskapsel. Dit kan je wel nagaan door een 'ortolani-test' uit te voeren bij een hond in ruglig : hierbij wordt er op een dusdanige manier druk uitgeoefend op de heup en terzelfdertijd een kantelende beweging gemaakt, dat de onderzoeker kan voelen of die heup instabiel is en dus gemakkelijk 'uit de kom' springt. Maar, door zijn aard laat deze methode geen objectieve meting toe en daarom werd aan de Universiteit van Pennsylvanië een nieuwe methode ontwikkeld (PennHIP) waarbij niet alleen rekening gehouden wordt met het röntgenbeeld van de heup, maar ook de laxiteit in het gewricht gemeten wordt.
Behandelingen ??
Voorkomen is beter dan genezen : bij het aanschaffen van een pup van een ras waarin problemen met HD voorkomen (behalve de Greyhound is dit het geval voor zowat alle grotere rashonden en kruisingen ervan), is het belangrijk om te kijken naar de heupdysplasie-score van de ouders
Fysiotherapie is binnen de humane gezondheidszorg een algemeen bekende, volledig geaccepteerde therapievorm met goede resultaten. Dierfysiotherapie is nog een jong beroep en hard op weg om eveneens deze status te verkrijgen.
Dierfysiotherapie is géén alternatieve geneeswijze, maar paraveterinair erkend door het ministerie van Landbouw en visserij sinds 1992.
En wat betreft de dierenfysiotherapeuten:
Een dierenfysiotherapeut heeft in totaal minimaal 6 jaar studie gevolgd tot specialist van het bewegingsapparaat van honden en paarden. Na de HBO-opleiding fysiotherapie, wordt de specialisatie-studie dierfysiotherapie gevolgd. Bij diplomering wordt de dierenfysiotherapeut ingeschreven in het register van het RVV.
Chiropraxie:
In 2005 is de opleiding "Focus on the Equine Spine" gestart. Deze opleiding is alleen toegankelijk voor dierenfysiotherapeuten en dierenartsen. Tijdens deze 2 jarige deeltijdstudie wordt men geschoold in onderzoeks- en behandeltechnieken met betrekking tot de wervelkolom. Eind 2007 studeert de eerste lichting paardenchiropractoren af.
Gelijktijdig met deze opleiding is in Duitsland een vergelijkbare opleiding opgericht, deze is alleen toegankelijk voor dierenartsen.
Komt uw paard in aanmerking voor Fysiotherapie of Chiropraxie?
Helaas kan uw paard u niet vertellen of, en waar het pijn heeft. Toch kunt u een eventueel probleem aan het bewegingsapparaat herkennen. Wanneer u het paard zelf goed observeert, kunt u het onderstaande lijstje aflopen. Bij 1 of meerdere uitingen van problematiek kan er sprake zijn van een probleem aan het bewegingsapparaat.
- Onregelmatigheid / kreupelheid aan één of meerdere benen - Zwelling - Lokaal warmteverschil - Pijnlijke plekken wanneer u deze aanraakt of indrukt - Gespannen spieren - Korte pasjes - Vaak struikelen, slechte balans - Moeite met nageeflijk rijden - Slecht inbuigen - Verkeerd aangalopperen, overkruisd gaan - Scheef gaan - Staart scheef dragen - Hoofdschudden / headshaking - Moeite met verzameling - Moeite met overgangen - Moeite met zijgangen - Verzet in omgang bv. bij poetsen, opzadelen, aansingelen, opstijgen - Verzet tijdens arbeid bv. staken, steigeren, bokken, weigeren, balken afwerpen - Gedragsverandering - Prestatievermindering
NB: paarden zijn van nature prooidieren en leven in kuddeverband met bijbehorende rangorde. Een paard zal daarom niet snel geneigd zijn om pijn (en dus zwakheid) te tonen. Wanneer een paard dit wel doet, is er vaak sprake van een duidelijk probleem.
Bij ernstige problematiek raad ik u aan een gespecialiseerde paardenarts te raadplegen. In samenspraak kan er een combinatie worden gemaakt met een onderzoek door mij.
Wanneer uw dierenarts een diagnose heeft gesteld, kan het paard worden doorverwezen voor verdere behandeling. Voorbeelden van te behandelen aandoeningen zijn:
Blokkades van de wervelkolom
Gewrichtsontstekingen of irritaties
Spierbeschadigingen of -verrekingen
Verklevingen van oude littekens
Open wonden
Arthrose
Kissing Spines
Hoefkatrol ontsteking
Spat
Peesblessures
Ataxie
Revalidatie na operaties van bijvoorbeeld OCD's, koliek, fracturen
Preventie
Naast de curatieve behandelingen, wordt ook preventieve zorg geboden. De behandeling bestaat dan vooral uit sportmedische begeleiding. Er wordt advies gegeven met betrekking tot trainingsopbouw en trainings-mogelijkheden. Daarnaast wordt er aandacht geschonken aan de ligging van het zadel en de houding en zit van de ruiter.
Het eerste onderzoek:
Het eerste consult wordt besteed aan het onderzoek. In dit onderzoek neem ik eerst de gegevens van de klant op en probeer ik dmv een vraaggesprek meer duidelijkheid te krijgen over de klachten. Daarna bekijk ik het paard op stand en in gang, aan de longe, maar soms ook onder het zadel. Aan de hand hiervan ga ik de gewrichten, spieren en banden onderzoeken.
Mijn specialiteit ligt in het onderzoeken van de wervelkolom. Hieronder versta ik de schedel, de hals de rug en het bekken / SI-gewrichten.
Na het onderzoek wordt een werkdiagnose opgesteld en wordt een behandelplan gemaakt.
Behandelmogelijkheden:
Chiropraxie Wervelkolom-problematiek of klachten aan de ledematen kunnen ontstaan wanneer gewrichten niet goed bewegen. Deze gewrichtsstoornissen worden ook wel mobiliteitsbeperkingen of 'blokkades' genoemd. Bewegingen verlopen niet soepel en worden als pijnlijk ervaren. Ook kunnen spieren verkrampen en kan de pijn uitstralen naar andere delen van het lichaam. Het doel van chiropraxie is het beter laten functioneren van de gewrichten en zo de houding en bewegingen te verbeteren. Door met een speciale techniek de gewrichten te manipuleren, kan de beweeglijkheid van de gewrichten worden vergroot. De stijfheid en pijnlijkheid worden zo verholpen.
Tijdens deze behandeling hoort men soms een knappend of krakend geluid (net zoals u wel eens een vingerkootje hoort knakken). Hier komt de uitdrukking kraken vandaan. Het knakkende geluid wordt veroorzaakt door de gewrichtsvloeistof die kortdurend onderhevig is aan een lagere druk. Ditzelfde gebeurt ook bij het openen van een champagnefles. Het knakken is dus een normaal fenomeen en niets om u zorgen over te maken. De behandeling is volkomen veilig en richt geen schade aan. Humane patiënten ervaren de behandelmethode als een kortstondig vreemd gevoel, maar vinden het over het algemeen niet pijnlijk. We kunnen er van uit gaan dat dit bij paarden ook het geval is.
Massage Zoals eerder genoemd, kan het voorkomen dat de spieren van het paard verkrampt zijn geraakt. Verschillende massagetechnieken kunnen worden toegepast om dit te verhelpen. Het doel is verbetering van de doorbloeding, normalisering van de spierspanning en eventueel aanwezige zwelling te verminderen. Daarnaast kan er een speciale techniek worden toegepast om pijn te dempen of om verklevingen van bindweefsel of littekenweefsel af te breken.
Een combinatie van chiropraxie en massage wordt vaak uitgevoerd om een maximaal versoepelend effect te verkrijgen.
Fysische therapie Deze therapievormen, zoals thermotherapie (warmte/koude) en het toepassen van fysiotechnische apparatuur worden gebruikt als aanvulling op de bewegingstherapie en massage en kunnen achterwege worden gelaten wanneer het paard goed reageert op deze therapie. Ik heb de volgende apparatuur tot mijn beschikking: - Ultrageluid (ug, ultrasound) Indicaties: blessures aan banden, pezen, kapsels. - Magneetveldtherapie. Indicaties: fracturen (breuken), arthrose, spat - Electrotherapie, Tens. Indicaties: spierversterking postoperatief, pijndemping - Ultraviolet (UV) Indicatie: wondgenezing - Laser. Indicatie: wondgenezing
Actieve revalidatie - bewegingstherapie
Dit is de hoofdvorm van de hedendaagse fysiotherapie. Een fysiotherapeut is niet voor niets de specialist in beweging! Deze vorm van revalideren wordt ook wel oefentherapie of hersteltraining genoemd.
Het is van het grootste belang dat de bovengenoemde soepelheid van spieren en gewrichten, op de juiste manier wordt onderhouden en verder wordt geoptimaliseerd. Tevens is het noodzakelijk dat het paard verder aansterkt, op het gebied van kracht, coördinatie en het uithoudingsvermogen. Zo kan de kans op een herhaling van de klachten beperkt worden. Dit is mogelijk door het paard gericht en met een zekere opbouw te trainen.
De verschillende vormen van hersteltraining :
o Aquatraining o Stapwerk in de trainingsmolen of aan de hand o Longeerwerk aan enkele of dubbele longe o Training aan de lange lijnen o Revalidatie gerichte training onder het zadel
Begeleiding Tijdens en na de revalidatie wordt u als eigenaar begeleid zodat het effect van de behandeling zoveel mogelijk gewaarborgd blijft. Ons advies kan betrekking hebben op voeding, rust en/of beweging, de bodem waarop getraind wordt, stalmanagement, houding van de ruiter, de ligging van het zadel en rijtechniek. Tevens krijgt de eigenaar vaak oefeningen mee, om zo het effect van de behandeling nog zelf te kunnen ondersteunen.
Sportrevalidatie begint, waar fysiotherapie stopt. Tijdens revalidatie komt u op een punt, dat het paard klachtenvrij is, maar nog niet wedstrijd-klaar. Ik bied u de mogelijkheid om onder begeleiding op een verantwoorde manier de training verder op te bouwen. Zo kunt u weer naar een wedstrijd(periode) toe werken en duidelijke doelen stellen. U kunt rekenen op uitgebreid advies. Dit is mogelijk voor alle takken van de hippische sport.
Wil je meer ontdekken over de bijnamen van bepaalde steden? Bijnamen die vaak ook verwijzen naar dieren. Wel ik heb daarnet heel veel informatie gevonden op volgende website:
Naar aanleiding van de "rare snuiters" op de Northeast agricultural fair 2009 Khon Kaen in mijn vorig bericht,, komen we terecht op het Department of Livestock Development te Khon Kaen, wat één van de 46 over Thailand verspreide onderzoekcentrum is kwestie veeteelt in al zijn aspecten. We worden, na een telefoontje van onzentwege, hartelijk ontvangen in het hoofdgebouw door één van de medewerksters die zoals me nogal dikwijls gebeurt..... verwonderd is dat er een "farang" meer wil weten over hun doen en laten.
Na een korte introductie, begeven we ons naar buiten waar ik aanvankelijk dacht "even te voet" naar "de rare snuiters" te gaan kijken. Na een niet begrijpende blik in haar ogen en een Thaise uitleg aan vrouwtje lief stapten we dan toch maar in onze 4x4 pick-up.... wat terecht bleek te zijn. Een hobbelige rondrit over stoffige wegen van het maar liefst 1700 rai (2.720.000m²) grote grondstuk bracht ons langs proefvelden waar allerlei grassoorten en de invloed van het daarop grazende vee uitgetest werden.
Voor de aspirant veeboeren... hier krijgen we te horen dat je per rai grasland slechts 2 runderen kan houden. Je dient dus al danig wat grond te hebben om een veestapel van enig formaat op te bouwen. Wat dan ook dan reden is, dat je menige Thai in wegbermen het gras ziet wegsnijden om hun dieren te voederen.
De ganse veestapel die ze hebben is netjes onderverdeeld naar ouderdom van dieren, de natuurlijke vader enz. Deze natuurlijke vaders maken echter hun nageslacht niet zelf..... elke koe wordt hier immers kunstmatig bevrucht. Voor diegene die een echt rasdier wil hebben, huidige wachttijd 2 jaar!
Ook varkens behoren tot dit onderzoek. Echter, alhoewel ik juist uit de douche kwam, mochten we om hygiënische redenen hier niet binnen.....
Later op de rondleiding, komen we terecht waar het pluimvee gekweekt wordt. Buiten de (enkele) struisvogels waar we uiteindelijk voor gekomen waren, lopen er duizenden eenden, ganzen en kippen rond die na het uitkomen in broedkasten, netjes onderverdeeld worden in hun respectievelijke rennen waar ze nauwlettend geëvalueerd worden naar hun groei met verschillende voedersoorten.
Het onderzoek naar de kweek en een afzetmarkt van de struisvogels zelf, staat nog in de kinderschoenen en het zal dus nog wel even duren vooraleer wat voorheen een rijstveld was, bevolkt worden door deze "rare snuiters"
Zij hebben een rond, afgeplat gezicht met grote naar voren gerichte ogen die vast in de schedel staan. Om dus in diverse richtingen te kunnen kijken moet de uil steeds de kop draaien, wat uilen dan ook zeer goed kunnen. Ze hebben een haaksnavel en krachtige klauwen aan hun poten, die vaak dicht bevederd zijn. Uilen hebben grote ogen die helpen een prooi in het donker te ontdekken. Zij vliegen vaak geruisloos door de nacht op zoek naar prooidieren, zoals muizen . Overdag wordt een slapende uil soms aangevallen door kleinere vogels zoals buizerds , die hem proberen te doden, om zelf niet 's nachts door hem gedood te worden als ze slapen. De uil slaapt overdag en jaagt 's nachts. Uilen nestelen in een holle boom, op de grond of in gebouwen. Omdat ze dichtbij slecht zien, kunnen ze zelf geen nest bouwen. Ze nemen dikwijls het nest van een andere vogel zoals een ekster, die ze verjagen of doden.
Uilen in het wild worden vaak niet ouder dan 3 jaar. Uilen in een dierentuin worden ouder. Dit komt doordat de uilen in de dierentuin een beschermd leven leiden en voor hun voedsel niet afhankelijk zijn van de jacht. In het wild worden uilen vaak aangereden of vliegen tegen een hoogspanningskabel aan.
Muizen zitten net als uilen graag in een schuur met hooi, maar omdat de schuren steeds minder voor hooiopslag gebruikt worden hebben de muizen geen leefplek meer en gaan dood. Omdat het voedsel van uilen voor 80% uit muizen bestaat, heeft de uil geen voedsel meer en gaat dus ook dood. Vooral kerkuilen krijgen het daardoor erg moeilijk, omdat zij de meeste muizen eten van alle uilensoorten. In de landbouw worden giftige bestrijdingsmiddelen gebruikt. Muizen die landbouwgewassen eten, krijgen dat gif binnen. Uilen die die muizen eten krijgen dus ook gif binnen. Vaak zoveel, dat ze er aan doodgaan.
Scherp gehoor
Uilen hebben een bijzonder goed gehoor. Ze zijn in staat om bij complete duisternis hun prooi te vinden. In een experiment wisten ze in 13 van de 17 gevallen een muis te vangen die in een compleet donkere kamer was losgelaten.
Bij een aantal geslachten van de uilen is er sprake van asymmetrie in de ooropeningen. De oren van uilen bestaan uit een ooropening, in sommige soorten bedekt met een oordeksel (operculum ). De oren moeten niet verward worden met de oorpluimen die uilen zoals de ransuil hebben, oorpluimen worden door veren gevormd, en zitten ook niet op de plaats waar de ooropeningen zitten. De oorpluimen geven de status aan: een volwassen, sterke, gezonde uil met een groot territorium bezit grote oorpluimen. Jonge, zwakke, zieke of oude exemplaren bezitten kleinere oorpluimen.
De asymmetrie van de oren bij uilen bestaat eruit dat de ooropeningen links en rechts niet op dezelfde hoogte zitten. Ook de vorm van de ooropening (in de huid, maar ook in de schedel) en van het oordeksel kan links en rechts verschillen. De functie van deze asymmetrie is een betere bepaling van de richting waar geluiden vandaan komen voor de verticale component. Het mechanisme werkt vergelijkbaar met de horizontale plaatsbepaling: geluiden uit een bepaalde richting komen iets eerder aan bij het ene oor. Uilen kunnen een verschil tot 30 microseconden in aankomsttijd tussen beide oren waarnemen (een microseconde is een miljoenste seconde).
Om de informatie te verwerken is het deel van de hersenen wat met horen in verband staat bij uilen veel groter dan bij andere vogels. Uilen vormen een plattegrond van de omgeving op basis van geluidsinformatie, zoals mensen dat doen met visuele informatie. Uilen hebben een gebied in de middenhersenen met ongeveer 10.000 neuronen dat net zo georganiseerd als de visuele cortex . De activiteit van de neuronen in dat gebied is geassocieerd met geluid uit een specifieke richting.
Dieren met verticaal symmetrisch geplaatste oren zijn soms ook zeer goed in staat zijn om de bron van een geluid te bepalen, ook verticaal. Ze gebruiken dan echter een volstrekt ander mechanisme voor verticale plaatsbepaling.
Resultaten van genetisch onderzoek wijzen erop dat de uilen zich ongeveer 80 miljoen jaar geleden hebben afgesplitst van andere vogels. Ze hebben een gemeenschappelijke voorouder met de nachtzwaluwachtigen (Caprimulgiformes).
Het oudst gevonden fossiel van de kerkuilen (Tytonidae) dateert van 58 miljoen jaar geleden. De familie van kerkuilen lijkt eerder ontstaan te zijn dan de Strigidae , het oudst gevonden fossiel van deze familie dateert van 40 miljoen jaar geleden.
Op Cuba leefde tot 8-10 duizend jaar geleden een uil die bijna een meter groot was, Ornimegalonyx oteroi. Deze uil had lange poten, als een loopvogel, maar was waarschijnlijk nog wel in staat om te vliegen.
Evolutie van de asymmetrische oren
Uilen zijn de enige dieren waarbij asymmetrisch geplaatste oren zijn gevonden2. Omdat de asymmetrie bij verschillende geslachten zo verschilt, gaan onderzoekers ervan uit dat deze asymmetrie in de verschillende geslachten onafhankelijk van elkaar is geëvolueerd (zie ook convergente evolutie ). Er zijn ook uilen waarbij de oren wel symmetrisch zijn geplaatst, en het blijkt dat deze uilen niet graag in complete duisternis vliegen. Uilen met asymmetrische oren hebben daar geen problemen mee.
Asymmetrische oren komen voor bij alle soorten van de geslachten Tytoen Asioen bij enkele soorten van onder meer de geslachten Bubo, Strixen Aegolius
Northeast agricultural fair 2009 Khon Kaen 23 januari - 1 februari
Zoals elk jaar rond deze periode hebben we deze fair te Khon Kaen. Zéér interessant en leerrijk voor wie meer wil te weten komen over landbouw en zijn mogelijkheden in de Isaanstreek.
Buiten voorstellingen over traditionele manier om een rijstveld te bewerken....
vindt je hier ook alle soorten fruitbomen en groentesoorten en tevens de werkwijze om de meeste opbrengst te krijgen.
Op zoek naar de benaming van een soort koe?.... hier staan ze werkelijk allemaal ter plaatse of afgebeeld.
tot zelfs de voor ons meer bekende soorten....
Ook veel interesse/uitleg met didactische middelen over de mogelijke ziektes van al dit vee...
Buiten het gewone pluimvee, zijn ook enkele rare snuiters aanwezig.
De aanwezigheid van deze voor Thailand "rare snuiters", maakt dat we morgen uitgenodigd zijn op een plaats waar deze geweekt worden. Berichtgeving hierover volgt later dus.
We bevinden ons in een kleine ambachtelijke weverij in Chonnabot, waar we een kijkje achter de schermen mogen nemen. Er staan een 10-tal weefgetouwen opgesteld waar evenveel noeste arbeidsters, tegen een karig loontje, hun vaardigheden laten zien.
Een intens samenspel van handen en voeten brengt dagelijks per werkster 2 meter zijde op, waar ze 150 baht (3,5) uitbetaald krijgen. Wie de 2 meter per dag niet haalt, wordt ook minder betaald......
De uiteindelijke kledij wordt dan vervolgens verkocht zoals op het silk festival in Khon Kaen waar een 10-daags jaarlijks feest dat sedert 1980 elk jaar op het einde van november tot begin december gehouden wordt. Het feest dient ter promoting van de zijde industrie, maar heeft daarbuiten een zéér grote variatie aan parade's, optrede's, mode show's, miss verkiezing, kermis enz. Alles bijeen een beetje te vergelijken met een wel zéér grote jaarmarkt waar je echt alles kan vinden, en zeker een bezoekje waard.
Voor de slachtoffertjes van deze zinloze moorden branden wij een kaarsje, en ook voor de kindjes die nu nog voor hun leven vechten, veel sterkte aan alle ouders.
We bevinden ons in Chonnabot, een dorpje een 30 kilometer buiten Khon Kaen.
Vooraleer onze zijde verwerkt kan worden, dienen eerst de gewenste kleuren bekomen te worden. Hiervoor staan er een aantal natuurlijke kleurmiddelen ter beschikking. De kleur rood wordt verkregen door onderdompeling in een bad gemengd met de "Morinda Citrifolia". De vruchten van deze boom worden in Azië rauw gegeten. De schors bevat een rode kleurstof en verhitte of verwelkte bladeren worden als pijnstiller voor uitwendig gebruik toegepast. De gele kleur wordt verkregen door een extract van de geelwortel (Curcuma Zedoaria) toe te voegen, of gebruik te maken van een extract uit het hout van de Nangka boom (Artocarpus Heterophyllus). Om zwart te verkrijgen gebruikt men dan weer een extract uit de Ebben hout. Ebben is een van de houtsoorten die per kilo wordt verhandeld. De reden hiervoor is de kostbaarheid van het materiaal: bomen die ebben leveren zijn in steeds toenemende mate zeldzaam. Violet wordt bekomen door een extract van Luuk Waa fruit toe te voegen. Ten laatste, voor de groene kleur maakt men gebruik van de Indian Almond (Terminalia catappa). Andere kleuren worden verkregen door mengeling van voorgaande soorten, wat een vak op zich is.
Morgen nemen we blik achter de schermen in een weverij zelf.
Het einde van het verhaal is nog niet in zicht, dit van de zijderupsen des te meer.... Eens het cocoon volledig gesponnen worden ze zorgvuldig geplukt uit de speciale manden.......Dit dient op het juiste tijdstip te gebeuren, daar anders de rupsen door de waardevolle zijdendraad bijten.
om vervolgens aan hun einde te komen door onderdompeling in kokend water......
Enkele rupsen mogen echter het ganse proces overleven om aan het volgende geslacht te denken.
Het eindresultaat.... een mand vol waardevolle goudgele zijde draad, die we in volgende aflevering ter verwerking meenemen naar een weverij in een dorpje dichtbij Khon Kaen, Chonnabot genaamd.
Onze visvijvers te Chum Phae zijn rijker aan dierlijke en eetbare soorten dan ik dacht. Een mengeling van op de BBQ geroosterde rijst en alom ruikende gefermenteerde vis .....
moeten deze garnaaltjes (Macrobrachium lampropus) of " กุ้งฝอย " of "kung foi"in de val te lokken...
Eens de vallen deskundig langs de oever gezet, is het enkel afwachten .....
Om de volgende morgen enkel de buit binnen halen....
Deze zoetwater-reuzengarnaal of "กุ้งก้ามกราม", is één van de grootste garnalen ter wereld. Volwassen dieren kunnen wel 30 centimeter lang worden, de voelsprieten niet meegerekend. De meeste aangeboden zoetwater-reuzengarnalen zijn afkomstig uit Thaise kwekerijen bij ons in de buurt.
Hoe goed ik mijn opzoekingen naar correcte benamingen ook doe, bij de foto die ik nam van deze slang stond ik voor een raadsel. Na langdurig opzoekwerk op internet zond ik een mail naar Siam info en kreeg het volgende bericht terug:
Mr thiesen from Siam Info did send me your e-mail, as I am responsible for the snake-page. The photo shows a javanese water snake. The scientific name is Acrochordus javanicus. The sanke is harmeless but quite rare. I never did find one here in Thailand. They are protected by Thai and international law, as they were used a long time for for the production of shoes and handbags. They have a different skin from othere snakes which is not scaled. They feed mostely on fish. As I have no photo from this sanke, I would like to use one of your photos for the Siam Info website, with your permission. You sincerely
De Berner Sennen reu , genaamd X, met chip, die hier op de terugkeer van zijn baas wachtte werd gestolen. De ontvoering gebeurde zaterdag 3 januari omstreeks 15 uur. De criminelen rijden met een witte bestelwagen met zwarte belettering van een firma uit Sint Niklaas (Belgie) Hij mankt lichtjes aan een achterpoot Merkt u ergens (waarschijnlijk) in het Waasland (een) verdachte(n) op die plots een berner sennen heeft (hebben) , gelieve ons of de politie te verwittigen Ons telnr. 03 6771291
Dit dorp is makkelijk herkenbaar aan 2 stenen reuzen schildpadden in de ingang van het dorp. Het dorp leeft al van oudsher in harmonie met deze schildpadden, waarvan men geloofd dat ze nakomelingen zijn van heilige geesten. Deze schildpadden,"Tao Pek" in de plaatselijke volksmond, voeden zich enkel in de vroege morgen of avond. Een bezoek tijdens de dag heeft dus weinig zin, daar ze zich dan schuilen voor de hitte van de dag. Ingang gratis, plaatselijk kan je voor enkele luttele baht een beetje eten kopen om deze dieren te voederen.
De schildpadden zijn Asian brown and black Tortoise, en deze rond tijd mogen we weer nageslacht verwachten.....
BERLIJN - De kredietcrisis treft ook huisdieren. Dierenbezitters in Duitsland hebben geluk; zij kunnen naar een speciale voedselbank voor dieren toe. In Berlijn staan al 400 baasjes ingeschreven. Alleen gepensioneerden en werklozen mogen eten afhalen omdat de initiatiefnemers willen dat zij hun dieren niet weg hoeven te doen uit geldgebrek. Het afhaalpunt is een oud schoolgebouw in het oosten van Berlijn. "Er zijn al 400 aanmeldingen en de mensen staan in de rij om eten te halen", zegt hoofd van de dierenkeuken Julia Raasch. Tiertafel, een dierenwelzijnsorganisatie, runt de zaak. Berlijn heeft rond de 13 procent werkloosheid. Er staan 100.000 honden geregistreerd waarvan de baasjes veelal bejaard zijn. "We zien elke dag mensen voorbij komen die hun huisdier moeten wegdoen omdat ze het niet meer kunnen betalen", zegt Evamarie Koening, woordvoerder van de dierenbescherming in Berlijn. De vrijwilligers delen voedsel uit (genoeg voor vier tot vijf dagen) en geven advies over gezonde voeding. Niet alleen honden, ook katten, konijnen en andere dieren zijn welkom. Tiertafel begon er twee jaar geleden mee. Er zijn al 19 gaarkeukens in Duitsland. Het plan is, gezien de economische crisis, dat er dertig gaan bijkomen. De dierenbezitters moeten aantonen dat de dieren zijn gevaccineerd. Ook moeten ze met documenten aantonen dat ze een laag inkomen hebben. Want dat is voor vele eenzame mensen hun enige troost Een directeur van een fabriek heeft dit al voorgedaan dat in het begin veel kritiek kreeg maar nu veel navolging kent en dat zou ook een oplossing zijn in ons land en andere Bron De Telegraaf
Thailand is een wel zéér bijgelovig land. Zo is er het geloof dat er in de Mekhong rivier een vuurbolspuwende draak, genaamd Payanak, zit. Slechts één keer per jaar en steeds op de laatste dag van de Boeddhistische vastentijd laat deze draak zijn kunsten als het ware zien door vuurbollen uit te spuwen. Het fenomeen trekt dan ook duizenden Thai uit alle windstreken aan om dit te aanschouwen aan de oevers van de Mekhong rivier. Mijn journalistieke nieuwsgierigheid trok me vorig jaar dan ook aan om een kijkje te gaan nemen samen een landgenoot die ter plaatse woont.
Een verslag van deze dag......
Ondergetekende heeft geen vuurbollen gezien..... of toch wel? Het ganse gebeuren komt nogal verwarrend over. Na een hartelijk welkom ten huize van landgenoot "expat in isan", gaan we 's middags reeds op verkenning naar de geschikte plaats waar we ons tegen 18u een plaats willen verzekeren.
Aan de oevers van de Mekhong is het reeds een drukte van jewelste... business is business!
We keren terug ten huize van "expat" en na onze driemaandelijkse babbel en een stevige maaltijd keren we, gewapend met volgeladen batterijen van het fototoestel, 3Gb aan geheugen en 4 stoelen, terug naar onze observatiepost.
onderweg voel je bij de bevolking de gespannen sfeer al opkomen...
We hadden een rustige plaats uitgezocht, maar waren heus niet alleen..... Zowel langs Thaise oevers van de Mekhong als die van Laos, moeten werkelijk duizenden mensen gezeten hebben om het fenomeen te bewonderen.
Eens ons kamp, in vorm van die 4 stoelen, opgeslaan te hebben was het geduldig afwachten tot de eerste vuurbol verscheen. Plotse luide kreten en wijzende vingers duiden er op dat er iets was.... ik keek uiteraard juist in de andere richting en miste hierbij de eerste vuurbol of wat het ook mocht wezen..... Het word me onduidelijk en verwarrend. Een mengelmoes van vuurpijlen, heteluchtlantaarns, licht van zaklantaarns en brommertjes en kleine bootjes op de Mekhong, maakt dat je denkt "iets" gezien te hebben. Gezien de trage sluitertijd van het fototoestel tijdens nachtelijke opnames, brengt dat beelden op die des te meer onduidelijk zijn.
Een uurtje later, komt de maan door de bewolking heen, wat de Mekhong plotseling een romantische aanblik gaf.
Na een volgend uur wordt het rustig kwestie verschijnselen en besluiten we terug ten huize van "expat" te keren. Echter na pas een honderd meter te stappen, horen we luidkeels gejuich en keren terug op onze stappen naar onze observatiepost, waar volgend beeld nog uit het fototoestel komt......
Trucage of gezichtsbedrog?.... ik gun aan eenieder die aanwezig was zijn persoonlijke overtuiging, en ga volgend jaar terug een plaats reserveren aan de soms verwoestende maar ook idyllische Mekhong.
Bij ons vierde bezoek aan "oma Moen" zijn de rupsen klaar om aan hun laatste slaap te beginnen. Daar ze tijdens de ontpopping naar zijdevlinder de fel begeerde zijdedraad doorbreken, zullen ze deze slaap niet meer overleven, en dienen ze gedood te worden vooraleer het zo ver is. Aan de gelige kleur van de rupsen weet "oma Moen" welke rupsen klaar zijn om in de manden geplaatst te worden.
waar ze zich beginnen in te weven....
Met trots laat de zoon van "oma Moen" ons reeds een van hun eigen gemaakte eindwerken zien.....
De Bengaalse varaan of dtua ngern dtua tong of "ตัวเงินตัวทอง" noemt men in de isaanstreek "ตัวเหี้ย" of dtua hîa. Voor de tweede keer hebben we er een opgemerkt in de Mae Nam Chi die kronkeld door het resort waar we wonen. Wikipedia schrijft: De Bengaalse varaan (Varanus bengalensis) is een grote hagedis uit de familie varanen. De ondersoort Varanus bengalensis nebulosus komt voor in Thailand en wordt tot bijna twee meter lang.
Een baby-bonobo van slechts 15 dagen oud, ook verstoten door de mama.
De drie maanden oude bonobo Bili stapte gisteren in het Engelse Birmingham met zijn paspoort in de hand op een vliegtuig naar Frankfurt. Hij verraste zijn (menselijke) medepassagiers door plaats te nemen op een passagierstoel. Bili vertrok naar een Duitse zoo, waar hij zijn nieuwe mama op hem wacht. Hij werd bij zijn geboorte door zijn natuurlijke moeder verstoten. Dat meldt de Daily Mail.
Paspoort De babybonobo werd zeer hartelijk verwelkomd aan de Lufthansa-incheckbalie. Naast de noodzakelijke documenten die nodig zijn om dieren te exporteren, had Bili ook een 'echt' paspoort met een pasfoto bij zich en een one-way-ticket naar een nieuw leven in Duitsland.
Verstoten Bili werd geboren in de Twycross Zoo in Leicestershire. Vlak na zijn geboorte werd hij verstoten door zijn moeder. "Toen hij geboren werd, was zijn moeder absoluut niet geïnteresseerd in hem. Dat gebeurt soms bij bonobo's die voor de eerste keer moeder worden. Ze weten gewoon niet wat ze moeten doen met het kind", zegt Kim Riley, woordvoerder van de Twycross Zoo.
Weesjes De verstoten baby-aap werd door de verzorgers met de hand grootgebracht. "Om de twee uur kreeg Bili een papfles met melk. Zijn verzorgers werkten echt dag en nacht, tot hij oud genoeg was om in een nieuwe bonobogroep geplaats worden", vertelt Riley. De zoo koos ervoor om hem naar een Duitse zoo te sturen, waar één vrouwelijke bonobo getraind is in het verzorgen van weesjes.
Bedreigd Bonobo's zijn een bedreigde diersoort. Er is nog maar één land op de hele wereld waar ze in het wild te vinden zijn en dat is in de Democratische Republiek Congo. Maar zelfs daar wordt hun aantal nog slechts op 10.000 geschat. (adb)
Machteld Indesteege, Lore Desagher en Joris Lopez, Leuven
Troost u, dames en heer, u bent niet de enige bezitters van een ongemanierde hond. Dierenartsen krijgen voortdurend de vraag wat er te doen valt aan het storende gedrag en er bestaat zelfs een deftige wetenschappelijke naam voor het eten van (eigen of andermans) uitwerpselen: coprofagie, van het Griekse kopros (ontlasting) en phagein (eten).
Wie de term intikt bij Google moet eerst voorbij enige pagina's met kinky seks laveren om te achterhalen dat de consumptie van ontlasting in het dierenrijk bepaald geen zeldzaamheid is. Konijnen en cavia's doen het, schildpadden ook, mestkevers ontlenen er zelfs hun naam aan - het mannetje van deze insecten biedt zijn wijfje een bruidsschat aan in de vorm van exquise plakjes mest, meldt de Amerikaanse bioloog Ralph Lewin in zijn bestseller Merde .
Bij mensen is coprofagie ongebruikelijk, op de kinky seks na dan, al komt het soms voor onder mensen met psychiatrische aandoeningen, net als spica overigens (het eten van niet-eetbare voorwerpen zoals matrassen).
Doorgaans berokkent het eten van eigen uitwerpselen een dier geen schade. Konijnen, hamsters en andere dieren met een rudimentair verteringsapparaat halen zelfs voordelen uit zo'n tweede rondje van hun voedsel doorheen het spijsverteringsstelsel. Wat de darmen er een eerste keer niet aan voedingsstoffen uit puren, lukt een tweede keer vaak wel. Ook dieren die de uitwerpselen van onverwante diersoorten eten, zitten redelijk safe: zo halen sommige schildpadden calcium en andere mineralen die ze niet in hun voedsel vinden, uit de uitwerpselen van vogels, honden of paarden, schijnbaar zonder daar nadelen van te ondervinden.
Anders ligt het bij honden die de uitwerpselen van hun soortgenoten of van verwante diersoorten eten, schrijven Erik Hofmeister, Melinda Cumming en Cheryl Dhein in het Journal of Veterinary Research. Die kunnen immers virussen en bacteriën bevatten waar ze zelf ook vatbaar voor zijn. Een hond kan zo hepatitis of voedselvergiftiging oplopen. En als hij de uitwerpselen van wilde dieren zoals herten of reeën eet, kan hij besmet raken met wormen en andere parasieten. Ook kunnen uitwerpselen , als ze al te lang hebben 'gelegen', besmet zijn met vliegenlarven, schimmels of bacteriën.
Waarom honden uitwerpselen eten, behalve dan om hun baasjes voor schut te zetten, is niet duidelijk. Mogelijk imiteren pups er het gedrag van hun moeder mee, die tijdens de kraamtijd uitwerpselen eet om het nest schoon te houden en geen roofvijanden aan te trekken. Een andere veronderstelling is dat het om een vorm van onderdanig gedrag gaat. Honden zouden de uitwerpselen van dominantere dieren uit hun roedel eten, om hun onderwerping te tonen. In zeldzamer gevallen zou een stofwisselingsziekte aan de basis liggen van coprofagie: honden met een alvleesklierontsteking of een darmziekte zouden proberen op deze manier vitamine- en mineraaltekorten aan te vullen.
Diverse hondenscholen bieden trainingen aan om honden het gedrag weer af te leren, maar gemakkelijk is het niet. Ook veterinaire handboeken komen met meer of minder haalbare remedies, zoals booby trapping : daarbij moet de hondeneigenaar een verse drol overlangs doorsnijden en binnenin met tabasco instrijken. Weer dichtvouwen en terugleggen, en de vingers kruisen dat de hond het zo afleert.
Vragen aangaande de wetenschappelijke achtergrond van alledaagse fenomenen kunt u sturen naar De Standaard, Wetenschapswinkel, Gossetlaan 28, 1702 Groot-Bijgaarden, of naar wetenschap@standaard.be, onder vermelding van voornaam, naam en adres. De redactie maakt een selectie uit de inzendingen; niet geselecteerde vragen krijgen geen persoonlijk antwoord. Eerder verschenen afleveringen van deze rubriek vindt u op www.standaard.be/wetenschapswinkel
ROTTERDAM - De voorouder van de huiskat leidde een solitair bestaan in de bossen. Zijn hedendaagse nazaten hebben een complexer sociaal leven.
BIOLOGIE
De hogestaartbegroeting van de huiskat is een teken van onderdanigheid. Dit blijkt uit een onderzoek van deze typische vriendelijke huiskattengroet in een kattenkolonie op een afgesloten pleintje in Rome.
De tien katten (4 katers, 5 poezen en een jonge poes) werden in totaal ruim 420 uur geobserveerd vanaf een balkonnetje. De Italiaanse biologen Simona Cafazzo en Eugenia Natoli beschrijven hun onderzoek in het januarinummer van het vakblad Behavioural Processes .
De sociale hiërarchie in een kattengroep kan worden afgeleid uit de uitkomsten van conflicten en uit de richting van bedreigingen. Sociaal hogere katten bedreigen anderen vaker en winnen ook vaker gevechten. Cafazzo en Natoli ontdekten dat deze hogere katten ook vaker worden begroet met hoge staarten. Zelf past de kattenadel die begroeting veel minder toe.
De vriendelijke hogestaartgroet van katten onderling (en ook wel ten opzichte van mensen) is hun eenvoudigste en meest voorkomende groet. Als de katten elkaar bevallen kan het ritueel uitlopen op besnuffelen of zelfs uitgebreid kopjes geven. De hogestaartgroet is typisch voor de huiskat; alleen bij leeuwen wordt hij ook gezien. Bij andere katachtigen komt de groet alleen voor bij jonge poesjes die er hun moeder mee begroeten.
Bij huiskatten is deze groet kennelijk overgegaan op het volwassen sociale leven. Dat is niet ongewoon in de evolutie: de menselijke kus komt mogelijk ook voort uit de moederkus. Dat de groet zou zijn ontstaan uit de geheven staart tijdens het sproeien van urine door katers of uit de geheven staart van krolse poes die klaarligt voor een kater, lijkt de onderzoekers onwaarschijnlijk.
De voorouder van de huiskat, die waarschijnlijk zo'n vierduizend jaar geleden definitief bij de mens is komen wonen, leefde oorspronkelijk solitair in de bossen. Maar als huiskat blijkt hij uitstekend in staat tot complex sociaal leven.
De enige andere sociaal levende katachtige is de leeuw en het is daarom interessant dat juist bij leeuwen ook de hogestaartgroet bij volwassenen is gezien. De onderzoekers vermoeden geen direct verband met de huiskatgroet, maar zien er een parallelle ontwikkeling in.
Vele plant- en diersoorten sterven uit, maar ontstaan er ook nieuwe?
Vele plant- en diersoorten sterven uit, maar ontstaan er ook nieuwe?
Darwinvink. cc
HUGO LOOSVELT uit Leuven
We krijgen vaak te horen welke dieren met uitsterven bedreigd zijn en welke nu al niet meer bestaan, maar intussen zuigen de nieuwe soorten ons het bloed uit het lijf. Of toch tenminste in de Londense metro. Een kleine tien jaar geleden ontdekten wetenschappers van het Westfield College in de Engelse hoofdstad dat in de tube muggen rondzwermen die genetisch zo sterk verschillen van hun lookalikes boven de grond dat ze als een nieuwe soort beschouwd kunnen worden.
'Een mooi voorbeeld van hoe zelfs een kunstmatige omgeving tot nieuwe soorten kan leiden', zegt Dominique Adriaens van de onderzoeksgroep Evolutionaire Morfologie van de Universiteit Gent. 'De mens doet inderdaad veel fauna en flora verdwijnen door natuurgebieden te vernielen, maar er komt telkens een nieuwe leefruimte in de plaats, waar andere soorten wel kunnen gedijen en evolueren. In een riolering vind je bijvoorbeeld een ongeziene weelde aan bacteriën.'
Maar eencelligen en muggen ogen natuurlijk niet zo mooi als een nieuwe tijger of een nieuwe olifant. 'Terwijl een bacterie genoeg heeft aan enkele vierkante centimeters om zich massaal voort te planten, hebben grote zoogdieren arealen van vele vierkante kilometers nodig om te overleven. Statistisch gezien hebben die grote dieren dan ook een veel kleinere kans om nog aanleiding te geven tot nieuwe soorten', aldus Adriaens.
Bij bacteriën volgen de generaties elkaar razendsnel op: microbiologen zien evolutie plaatsvinden in een schaaltje. Maar bij de planten en dieren die we met het blote oog kunnen zien, is het ontstaan van nieuwe, standvastige soorten vaak een proces van vele duizenden of zelfs honderdduizenden jaren. Een mensenleven, en dus ook dat van een wetenschapper, is niet lang genoeg om de voor en na waar te nemen. Onderzoekers die de hedendaagse evolutie bestuderen, moeten het daarom stellen met aanwijzingen dat een soort langzaamaan verandert en eventueel opsplitst in steeds minder gelijkende afstammelingen.
'Op de Galapagoseilanden zien we dat binnen een groep darwinvinken de grootte van de bek kan verschillen', illustreert Anthony Herrel van de Universiteit Antwerpen. 'Het gezang van een vink met een grote bek klinkt anders dan dat van eentje met een kleine bek, waardoor de groter geschapen vogels de minderbedeelde soortgenoten moeilijker herkennen en omgekeerd. Bijgevolg gaan alleen de meer gelijkende individuen met elkaar paren, waardoor de genetische verschillen zich bij hun nakomelingen nog meer doordrukken en de tussenvormen verdwijnen.'
Onderzoekers van de Universiteit Leiden bemerkten enkele jaren geleden iets wat op evolutie lijkt bij cichliden, een groep vissen waartoe enkele duizenden kleurrijke soorten behoren. In het Victoriameer in Afrika zagen ze soorten opnieuw opduiken die ze sinds de jaren tachtig zo goed als uitgestorven waanden. De vissen zagen er evenwel niet meer hetzelfde uit: ze hadden een groter kieuwoppervlak, wat mogelijk een aanpassing is aan het verlaagde zuurstofgehalte in het water. Een nieuwe soort is het nog niet, maar de beestjes zijn ook niet meer helemaal de oude.
Evolutie mag dan wel te lang duren voor de mens om het grondig waar te nemen, om planten en dieren te zien uitsterven leven we wel lang genoeg. 'Voor we de wereld inpalmden, stierf er gemiddeld één plant per millennium uit', weet Olivier Honnay van de KU Leuven. 'Tegenwoordig zitten we aan een duizelingwekkende tienduizend extincties per millennium. Het ontstaan van nieuwe planten - een fenomeen dat we louter lokaal waarnemen - kan niet op tegen het verlies dat we in de hand werken.
AMSTERDAM - De mentale gezondheid van rashonden gaat snel achteruit, omdat er bij het moderne fokproces te veel op uiterlijk en een rustig karakter wordt geselecteerd. Dat hebben Zweedse wetenschappers vastgesteld.
Onderzoekers van de universiteit in Stockholm testten 13.000 honden van 31 verschillende rassen op eigenschappen als nieuwsgierigheid en sociale intelligentie.
Met name rassen die regelmatig te zien zijn op hondenshows, scoorden teleurstellend. De kortharige collie en de Rhodesische pronkrug zijn er volgens de wetenschappers mentaal het slechtste aan toe.
Angstig
De dieren toonden tijdens het onderzoek vaak totaal geen interesse in oefeningen waarbij hun nieuwsgierigheid werd getest. Ze liepen bijvoorbeeld angstig weg bij voorwerpen die hen onbekend waren.
En dat terwijl de Rhodesische pronkruggen vroeger juist werden ingezet bij de jacht en het hoeden van schapen.
Karakter
Hoofdonderzoeker Kenth Svartberg vermoedt dat er bij het fokken van rashonden te veel voorrang wordt gegeven aan eigenschappen die door moderne hondenbezitters op prijs worden gesteld, zoals een rustig karakter en specifieke uiterlijke kenmerken.
"Het moderne fokproces heeft een sterke invloed op het gedrag en de mentale eigenschappen van rashonden", zo beweert hij in de Britse krant Daily Telegraph .
Introvert
Bij het onderzoek werd ook vastgesteld dat honden met een aantrekkelijk uiterlijk opvallend vaak een introvert en angstig karakter hebben. Svartberg kan alleen maar gissen naar een verklaring voor die link. "Misschien zitten de genen die zorgen voor het aantrekkelijke uiterlijk op hetzelfde chromosoom als de genen die de angstigheid veroorzaken."
Mysterieuze sterfte bij krokodillen in Kruger Park
Mysterieuze sterfte bij krokodillen in Kruger Park
In het Kruger Park in Zuid-Afrika zijn de voorbije maanden al zowat 170 krokodillen gestorven. Wetenschappers proberen te achterhalen waaraan ze zijn gestorven en vooral te vermijden dat ook andere diersoorten besmet raken en eveneens omkomen. De krokodillen zouden gestorven zijn aan een infectie die de vetlaag in hun lijf verhardt, zoals rubber. De dieren kunnen nog amper bewegen en zijn niet meer in staat om eten te bemachtigen, te baden of weerstand te bieden aan aanvallen van andere roofdieren.
Geen verklaring Het hoofd van de wetenschappelijke dienst van Kruger, Danie Pienaar, betreurt dat er nog geen enkele verklaring bestaat voor de epidemie. Mogelijk liggen problemen met de waterhuishouding in het park aan de basis. De ziekte zou niet besmettelijk zijn voor de mens. Een eerste balans maakt melding van 170 sterftegevallen, maar mogelijk zijn er dat dubbel zoveel. Kruger Park is één van de meest uitgestrekte natuurparken van Afrika. Het ontvangt ongeveer 1,3 miljoen toeristen per jaar. (belga/bf)
Kikkers worden met uitsterven bedreigd omdat de mens zo graag kikkerbilletjes eet. Elk jaar sterven 1 miljard kikkers om de honger naar hun billen te stillen. Dat hebben Australische wetenschappers vandaag bekendgemaakt.
Krimpende habitat "De habitat van de kikkers wordt steeds kleiner, dat vormt op zich al een groot probleem voor hun overleving, maar op de koop toe worden nog eens een miljard kikkers per jaar gedood voor hun billetjes. Echt helpen doen we hen dus niet", zo stelt Corey Bradshaw van de universiteit van Adelaide.
Niet meer seizoensgebonden Het probleem zit hem volgens de onderzoekers in de verschuiving van seizoensgebonden kikkerbilletjes eten naar een consumptie het hele jaar rond. Bradshaw wijst er op dat kikkers een belangrijke rol spelen in bijna alle ecosystemen omdat ze insecten eten. (dpa/eb)
Vrolijk draait hij een rondje, Hé, wat zit daar aan mijn kontje? Wat is dat rare lange ding voor iets, ik vind het toch maar niets. Vlug probeer ik het te pakken, maar ik kom niet verder dan mijn hakken. Harder en harder draai ik rond. Is dit wel gezond? Ik word dol, maar wel verdraaid: Hoera, ik heb hem te pakken... Au, au.."het is mijn staart!
Een tweede bezoek aan "oma Moen" bracht de volgende beelden op.
De eitjes zijn, zoals ze voordien voorspelde, op de juiste dag uitgekomen.
Wegens hun vraatzucht, worden ze aanstonds gevoederd met bladeren van de Moerbeiboom, een plant die overvloedig voorhanden is in haar tuin.
Naar mate de rupsen nu gaan groeien, gaan ze eveneens tot vier maal vervellen vooraleer ze zich in hun cocoon gaan nestelen. Ieder stadium wordt een 'instar' genoemd.
Vrijdag aanstaande hebben we dus nogmaals een afspraak met "oma Moen" gemaakt om het vervolg te kunnen bewonderen.
Dit wordt een onderwerp in een aantal afleveringen en waarschijnlijk vooral interessant voor de vrouwelijke leden van deze mailgroep.
Toevallig leerden we een echt Isaans gezin kennen, die zich bezig houden met het kweken van de zijderups op de traditionele wijze.
Het proces om Thaise zijde te produceren is verbazingwekkend. Alle verschillende stadia, van zijderupsen die moerbeiboombladeren eten tot aan het definitieve product, zullen we proberen in woord en beeld te brengen.
Deze stofferige eitjes......
moeten uiteindelijk dit kleed worden.
We bevinden ons ergens langs een verlaten zandweg te Chum phae, een 90 kilometer van Khon Kaen, waar we in contact komen met "oma Moen", een gezellige oude vrouw die ons met plezier het ganse stadia gaat uitleggen.
In de schaduw onder het primitieve huis , staat een rek van bamboestokken, waar meerdere rieten manden of "kra_tjaat" gestapeld zijn met een doek er over om uitdroging te verhinderen.
Met enige trots in haar ogen, mogen we een eerste blik werpen in één van deze manden....
Hier gaat het dus allemaal om.... de zijderups of "mai" of "ไหม"
Morgen brengen we haar terug een bezoekje om enkele beelden van de pas uitgekomen eitjes te nemen.... en hier een vervolg voor jullie aan te maken.
Angstig gedrag bij honden kent velerlei oorzaken maar ook diverse verschijningsvormen. Bij een angstige hond denkt u wellicht in eerste instantie alleen of vooral aan een hond die zijn staart tussen de poten drukt, een lage houding aanneemt en/of probeert te vluchten. Veel angstige honden vertonen inderdaad dit soort gedrag; deze vormen komen voort uit zogenaamde passieve verdedigende reflexen. Dat wil zeggen dat de hond wanneer hij zich bedreigd voelt, probeert de bedreiging uit de weg te gaan door zich zo klein en onderdanig mogelijk te tonen en/of door te vluchten.
Maar: angst of onzekerheid bij honden kan zich ook uiten door het tegenovergestelde gedrag (actieve verdedigende reflexen). In dat geval toont de hond zich, wanneer hij zich bedreigd voelt, juist heel stoer. Hij gromt en/of blaft, de haren op zijn rug komen overeind, zijn staart staat hoog en de hond maakt zich zo groot mogelijk. U kunt dit vergelijken met sommige mensen, die zich heel stoer voordoen om hun eigen verlegenheid te "overschreeuwen". Bij honden is er bij dit gedrag vaak sprake van "geconditioneerde (=aangeleerde) dominantie". De hond toont zich dus heel dominant, terwijl hij eigenlijk heel onzeker of zelfs angstig is. Dit kan het gevolg zijn van een leerproces; de hond heeft dan meermalen ervaren dat de "bedreiger" afdruipt wanneer de hond zich dominant voordoet, dreigt aan te vallen of zelfs daadwerkelijk aanvalt. Vaak zien we bij een hond die geconditioneerd dominant gedrag vertoont, tegenstrijdige signalen. Bijvoorbeeld: zijn nekharen komen overeind (groot maken = dominant/actief verdedigend), maar zijn staart wijst naar beneden (klein maken = onderdanig/passief verdedigend).
Angst bij honden kan voortkomen onder andere uit (een combinatie van):
Genetische aanleg Eventueel in combinatie met het imiteren (als jonge pup) van het angstige gedrag van de moederhond
Een slechte inprenting / socialisatie Tot zon 12 weken oud doorloopt iedere hond de zogenaamde inprentings- en socialisatieperiode, ofwel primaire socialisatieperiode. In deze gevoelige perioden staat de hond open om te leren wat er normaal is in het leven en wat niet. Dit is als het ware zo voorgeprogrammeerd. Daarom is het heel belangrijk om een jonge pup met van alles te laten kennismaken (drukke mensenmenigte, lawaai, andere beesten, andere honden, kinderen, bezoekers, verkeer enzovoort). Hoe meer een jonge pup opdoet aan positieve ervaringen hoe beter. Hij zal dan later tegenover die dingen waarmee hij als jonge pup uitgebreid en op een positieve manier heeft kennisgemaakt op een ontspannen, vrolijke manier reageren. Heeft een hond de eerste 1 tot 3 maanden van zijn leven weinig kennisgemaakt met allerlei zaken, dan is de kans groot dat hij op latere leeftijd angstig zal zijn (en blijven!) voor deze zaken. Overigens: het socialisatieproces stopt niet abrupt op de leeftijd van 3 maanden. Wanneer een pup op jonge leeftijd bijvoorbeeld prima is gesocialiseerd met allerlei andere honden maar in de periode tussen 3 en 6 maanden geen (of vervelende) ervaringen opdoet met andere honden, dan kan het oorspronkelijk positieve effect van een goede socialisatie weer teniet worden gedaan.
Een traumatische ervaring Honden kunnen angsten overhouden aan ingrijpende gebeurtenissen, zoals een auto-ongeluk, een ernstig gevecht met een andere hond, al dan niet opzettelijke mishandeling enzovoort.
Wanneer u een hond heeft die angstig gedrag vertoont, dan raden wij u aan de hulp van deskundige gedragsbegeleiders in te schakelen wanneer dit gedrag van uw hond gepaard gaat met een hoge mate van stress en/of agressie. In dit geval kan (goed bedoelde) verkeerde begeleiding van de hond namelijk al snel leiden tot verergering van het probleem en tot ongelukken!
Wanneer uw hond wel eens ergens bang voor is, zonder dat er sprake is van regelmatig terugkerende grote stress en/of agressie, dan heeft u wellicht iets aan de volgende adviezen:
Troost uw hond nooit wanneer hij angstig gedrag vertoont! Hoe begrijpelijk en menselijk troosten van een angstig dier ook is, het werkt absoluut averechts. Immers: de hond verstaat uw uitleg dat er geen reden is om bang te zijn niet, het enige dat hij hoort is dat u vriendelijk/belonend klinkt. U beloont de hond dus (onbedoeld) voor zijn angstige gedrag, waarmee u bevestigt dat dat gedrag is wat u graag van de hond wilt zien. Belonen van gedrag leidt altijd tot herhaling en intensivering van dat gedrag; uw hond zal dus steeds vaker en heftiger angstig gedrag laten zien!
Stel u in plaats van troostend juist kordaat en vrolijk op wanneer uw hond bang is. Wanneer uw hond u als zijn leider ziet en u laat zien dat er geen enkele reden is om bang te zijn (door vrolijk en zonder aarzeling gewoon recht op "het gevaar" af te gaan), dan draagt u ertoe bij uw hond over zijn angst heen te helpen. Neem een houding aan die uitstraalt "kom op, stel je niet aan" en beloon de hond pas op het moment dat die besluit om ondanks zijn angst toch maar met u mee te lopen. Wanneer u op dat moment met uw stem beloont, zorg er dan voor dat u oprecht vrolijk en dus niet geruststellend/troostend klinkt.
Welke beloning u ook gebruikt, zorg dat de timing van die beloning precies goed is. Het is dus niet goed om een hond die al angstig gedrag vertoont, af te leiden met iets lekkers of een speeltje! Dan beloont u immers precies het gedrag dat u niet wilt zien en beloond gedrag zal zich steeds vaker en heftiger herhalen. Wat wel kan is om te proberen het ontwikkelen van angstig gedrag vóór te zijn. Bijvoorbeeld: wanneer uw hond bang is voor andere honden en u ziet in de verte een andere hond naderen, doe dan iets met uw hond dat hij heel leuk vindt (vóórdat uw hond de eerste tekenen van angst of opwinding i.v.m. de naderende hond vertoont!). Speel met hem met een balletje of laat hem simpele gehoorzaamheidsoefeningetjes doen waarbij u beloont met iets lekkers. Stop het spel/de beloning zodra uw hond toch angstig gedrag gaat vertonen! Hervat het spel/de beloning zodra uw hond zich weer "gedraagt". In de tussentijd negeert u het angstige gedrag van uw hond volkomen (niet mopperen, niet troosten; gewoon niet reageren). Wanneer u dit consequent herhaalt dan gaat uw hond de komst van een andere hond zien als de voorbode van iets leuks in plaats van als iets bedreigends (namelijk dat u met hem gaat spelen of dat hij iets lekkers kan verdienen).
Of angstig gedrag kan worden afgeleerd is vooral afhankelijk van de oorzaak. Wanneer de basis van de angst een slechte inprenting / socialisatie is, dan is de kans op verbetering klein (maar niet onmogelijk). Is de angst op latere leeftijd ontstaan, dan is in de meeste gevallen verbetering of zelfs "genezing" mogelijk.
In sommige gevallen is het raadzaam om in geval van angsten gedragstherapie te ondersteunen met medicijnen, al dan niet op natuurlijke basis. Bach Bloesem Remedies bijvoorbeeld, hebben ons al heel vaak bewezen zeer effectief te kunnen zijn tegen allerlei angsten!
Aanbevolen boeken over hondengedrag / hondengedragsproblemen (click op de titel voor meer informatie):
*De teksten over hondengevechten hebben betrekking op de normale hondenrassen die een bijtrem hebben. Voor bloedlijnen uit vechtrassen waar de bijtrem is uitgefokt of voor gestoorde honden zijn de raadgevingen niet van toepassing en is het aangeraden de confrontatie te vermijden.
Tom is een langharige Duitse herder geboren in 1997. Sinds hij pup was heb ik met hem jarenlang cursussen hondengedrag, congressen en workshops afgelopen, mijn schuif ligt vol certificaten en er staat nog een pak boeken te wachten... en Tom, die vindt nog altijd maar 3 dingen belangrijk : loslopen, konijnen vangen en pakwerk.
Door de jaren heen heeft hij mij zo een lijst van trucjes geleerd om honden te begrijpen als je los gaat wandelen.
Tom's 10 hondse geboden
Geef geen eten voor de wandeling en neem verschillende verse snoepjes mee : stukjes vlees, kaas, nicknacks om te belonen als je de hond toch eens moet roepen. Roep hem alleen als het écht niet anders kan, als er bvb gevaar dreigt. Honden roepen elkaar nooit tenzij de pups in gevaar zijn. Je verlaagt je positie door hem te roepen. Verstop je regelmatig en leer hem op te letten. Sta je ver, beweeg dan even je armen of je lichaam : een hond ziet slecht een stilstaand beeld.
Spreek niet tot hem zonder reden : honden leven in stilte met elkaar en communiceren met bewegingen van het lichaam. Waarom blijven mensen de honden met woorden commando's geven terwijl zij veel beter handgebaren verstaan. Om aan elkaar duidelijk te maken dat ze een bepaalde richting gaan inslaan, kijken ze eerst in die richting, keren zich dan demonstratief om en stappen snel weg in die richting. Maak het hem verstaanbaar en doe hetzelfde : stap met een boog weg in de richting waar je hem wil hebben. Als je blijft staan en hem roept, zal hij het minder goed begrijpen dan als je je rug keert en weg stapt zonder spreken.
Een andere hond strelen of voedsel geven is afschuwelijk t.o.v. je hond : je verheft de vreemde hond tot een hogere rang, die enorme fout mag nooit gemaakt worden door een roedelleider, je eigen hond zal de vreemde hond moeten aanvallen om de rangorde te herstellen, en hij heeft gelijk !
Benader elkaar zijdelings en respectvol in een boog zoals honden doen, recht op elkaar aflopen geeft fixerend oogcontact en daagt uit.
Blijf niet stilstaan, praat al wandelend : bij stilstaan bouwen honden hun territorium op met als gevolg een grotere waakzaamheid, stress en kans tot uitvallen.
Grommende honden : normaal gedrag.
Als reuen elkaar traag benaderen en fixeren, peilen ze elkaar rangorde. Door grommend stijf rond elkaar te draaien en te besnuffelen volbrengen ze hun ontmoetingsritueel. Dit ritueel duurt een paar minuten. Gun hen de tijd voor dit sociaal contact. Respecteer hun privacy door niet stil te staan of ernaar te kijken maar verder te wandelen.
Bij die rangordebepaling hoort U soms wat grommen. Reageer daar zeker niet op en stap door. Dit is een normale uiting van dominantie en wijst niet op agressie. Soms ontstaat even een schijngevecht : als U gewoon onverschillig zwijgend verder stapt lost dit zich vanzelf op, de honden DOEN ALSOF ze elkaar verscheuren (kijk naar wolvendocumentaires). Bij dit ritueel kan de ene zelfs hevig grommen en de andere gillend janken, maar zij raken elkaar praktisch niet door hun aangeboren bijtrem, het hondse ridderlijkheidsinstinct (*weggefokt bij vele staffords : bovenstaande tekst geldt dus niet altijd voor dit ras).
Een kleine verwonding is echter altijd wel het risico van een vrij leven, daar heeft mijn hond Tom zijn spaarpot voor. Ieder levenslustig kind komt met schaafwonden thuis, maar wil je de confrontatie toch vermijden, dan heb je 2 opties.
Vooraleer hij naar de hond gaat : wandel een andere richting uit en lok je hond op een vrolijke manier met een speeltje of stok.
Als hij al naar de hond gaat : loop weg zo snel je kan en verstop je; als hij je dan vindt moet hij een zeer hoge beloning krijgen zoals heel lekker eten, speeltje, stok en dit met laaiend enthousiasme dwz : je springt en gilt van blijdschap als een indiaan. De hoogste beloning in het leven van een hond is de adrenalinekick. Die vindt hij bij een conflict, jij neemt het hem af, geef hem die terug door hem zo op te winden. Gedragsleken zullen je voor gek aanzien, so what. Gedragskenners zullen je begrijpen.
Vechtersbaasjes !
Je veroorzaakt een gevecht als je het ontmoetingsritueel verstoort door :
- je hond te roepen (als je hond je op dat ogenblik gehoorzaamt zal de andere hond dit zien als vluchten en je hond aanvallen)
- de naam van je hond te zeggen, te blijven stilstaan of erger nog, erheen te gaan : je aandacht verstoort de rangorde en hitst op tot vechten.
Als het gevecht ontstaan is :
- zal de kans op verwonding het kleinst zijn : indien de eigenaars in tegenovergestelde richting weglopen
- zal de kans op verwonding het grootst zijn : indien de eigenaars blijven staan, naar de honden toe gaan, willen uit elkaar halen, roepen, trekken of slaan; de honden zien dit als meevechten, je verstoort de balans hond-hond en je neemt de bijtrem weg.
Een aangelijnde hond hoort niet in een losloopzone, de lijn geeft stress en belemmert zijn lichaamstaal, hij wordt niet begrepen door je loslopende hond en lokt agressie uit, vraag de aangelijnde hond los te maken of neem een andere richting.
Notenkraker De notenkraker (Nucifraga caryocatactes ) behoort tot de kraaiachtigen . Deze vogel is in de Benelux een dwaalgast . De notenkraker is een vogel van het hoge noorden. Nucifraga is Latijn, samengesteld uit nux (=noot) en fraga (=breken). Caryocatactes is grieks en een samentrekking van karuon (= noot) en katagnunai (= breken). Dit is dus eigenlijk een beetje dubbelop. Dit wordt emfatische ofwel benadrukkende naamgeving genoemd. De nominaat ondersoort Nucifraga caryocatactes carycatactes of Dikbeknotenkraker komt voornamelijk voor in de boreale naaldboomgordel van Scandinavië tot aan de Oeral en in de berggebieden van Midden en Zuidoost-Europa. De ondersoort Nucifraga carycatactes macrorynchos komt voor in de taiga van Siberië tot aan de Pacifische kust. Macrorynchos is een samentrekking van het griekse macros (= groot of lang) en rynchos (= bek of snavel). Afmeting 32-35cm, spanwijdte 49-53. De afmeting is vergelijkbaar met zijn naaste familielid de Vlaamse gaai , die echter een langere staart en iets langere vleugels heeft. Gezonde volwassen vogels wegen ongeveer 150-200 gram.
Het is vooral de Siberische ondersoort macrorynchos, die in sommige jaren als invasievogel in herfst en winter naar Nederland komt. Dit soort invasies wordt meestal veroorzaakt door voedselgebrek, hoewel invasies, die vrijwel geheel uit eerstejaars vogels bestaan ook wijzen op een uitzonderlijk goed broedjaar. De laatste grote invasie in Nederland vond plaats in 1968 toen waarschijnlijk meer dan 10.000 Notenkrakers ons land bezochten. Minder talrijke invasies vonden plaats in 1971, 1977, 1985 en 1991. Het opvallende van deze invasies is, dat meestal geen terugtrek wordt waargenomen. Het lijkt erop, dat veel vogels hier door voedselgebrek sterven. In 1968 zijn er bijvoorbeeld bij erkende preparateurs ongeveer 800 dieren aangeboden om op te laten zetten. Opvallend is, dat de vogels vaak bijzonder tam zijn. Sommige eten zelfs uit de hand en komen een huis binnen. Ook begeven ze zich vaak dicht in de buurt van boeren of boswerkers om de verstoorde insecten te vangen.
Het voedsel bestaat voornamelijk uit zaden van diverse naaldbomen zoals Siberische spar (Pinus sibiricus), Alpenden (Pinus cembra), Macedonische den (Pinus peuce) en Hazelaar (Corylus avellana). De relatie met de Siberische den en alpenden is opmerkelijk. Sommige onderzoekers spreken in dit opzicht van een symbiotisch verband. De zaden van deze dennen zijn niet gevleugeld en nogal zwaar (0.3g), waardoor ze onmogelijk door de wind verspreid kunnen worden. Hier komt de Notenkraker te hulp, omdat deze de gewoonte heeft voorraden van deze zaden aan te leggen voor het winterseizoen. De alpenden (Pinus cembra) heeft op die manier veel van zijn habitat weer kunnen innemen nadat hij eerst door de mens was gekapt. In Siberië is waargenomen hoe hele stukken bos binnen een week van zaadkegels ontdaan kunnen zijn. De vogels verstoppen de zaden net als Gaaien in (meestal ondergrondse) bergplaatsen. Ze zoeken voedsel in een groot gebied rondom het territorium, maar de bergplaatsen zitten allemaal binnen het territorium. Om de zaden te vervoeren beschikken de vogels over een krop onder de tong, waarin ze een aantal zaden kunnen vervoeren. Maximaal worden ongeveer 200 zaden tegelijk vervoerd, wat dus 60 gram weegt. Ook is een keer een vogel gevangen met 26 hazelnoten in de krop, deze noten worden echter meestal met 10-15 stuks tegelijk vervoerd. Het lijkt erop, dat de vogels meestal alle zaden uit een enkele kegel (40-60 stuks) in de krop bergen en vervolgens hiermee naar het territorium terugvliegen om ze in een aantal bergplaatsen te verstoppen. Dit vaak in twee stappen, waarbij eerst de hele voorraad uit de krop in een tijdelijke bergplaats wordt gelegd en vervolgens van hieruit kleinere porties over de uiteindelijke bergplaatsen verdeeld worden. Deze bergplaatsen bevatten dan 2 tot 50 zaden (gemiddeld 12). Geschat wordt, dat iedere vogel zon 100.000 (50.000 250.000) zaden verstopt, waarvan hij ongeveer er ongeveer 27.000 nodig heeft om te overleven. Waarnemingen aan individuen toonde aan, dat de vogels in ongeveer 65% van de gevallen rechtstreeks naar een bergplaats vliegen en de zaden eruit halen. Na enig zoeken wordt 80-90% van de bergplaatsen gevonden. Een vogel in Siberië vond binnen 15 minuten 8 bergplaatsen. Eenmaal werd vastgesteld, dat een vogel een bergplaats terugvond 17 maanden, nadat deze gemaakt was. Ook sneeuwbedekking (tot zelfs meer dan 1 meter) is geen onoverkomelijke hindernis bij het terugvinden van de bergplaatsen.
De band binnen een paartje is vermoedelijk net als bij de Kauw voor het leven. Ze leggen meestal 3 à 4 eieren. Beide vogels bebroeden de eieren, duur van het broeden ±18 dagen. Het aandeel mannetje is met 32% iets minder, dit komt omdat het vrouwtje meestal de nacht op het nest doorbrengt. De jongen worden door beide ouders verzorgd. Tot 15 dagen na het uitkomen worden ze warm gehouden door beurtelings één van de ouders, daarna alleen s nachts en bij slecht weer. Na 21 dagen kunnen ze op de nestrand komen en als ze ongeveer 25 dagen oud zijn lokken de oudervogels ze het nest uit, wat gemiddeld na 28 lagen lukt. Hierna blijven ze de eerste dagen in een boom vlakbij het nest zitten. De jongen worden tot een leeftijd van 120 dagen (gemiddeld ongeveer 100 dagen) door de ouders verzorgd. Het voeden van de jongen is een tijdrovend karwei, omdat de oudervogel eerst een zaadje uit zijn krop naar zijn snavel moet manoeuvreren. Hierna moet, om te vermijden dat het zaad in de krop van het jong komt, de ouder zijn snavel diep in de geopende snavel van het jong steken alvorens het zaad los te laten. Naarmate de jongen groter worden moet de ouder hierbij steeds dieper doorsteken. De vogels zijn in beperkte mate territoriaal. Het lijkt erop, dat ze hun naaste buren herkennen en deze minder agressief benaderen dan vreemde soortgenoten. Bij het nest worden ook roofvogels en Gaaien verjaagd. Indien mogelijk blijft een paartje het eenmaal gekozen territorium trouw. Een paartje in Zweden kwam minimaal 14 jaar in hetzelfde territorium broeden.
Nu stellen we de graag de enige echte ZapDog Verjaardagstaart voor Honden voor: een worteloranje kippencake besmeurd met een dikke laag carobe yoghurt. Dit wordt een klapper op het volgende verjaardagsfeestje van je pup!
Voor de taart heb je nodig:
500 gr patisseriebloem
1 soeplepel bakpoeder
100 gr margarine
4 eieren, lichtjes geklutst
200 gr ongezoet appelmoes (met stukjes mag best)
150 gr gekookte en tot moes gemalen wortel
300 gr gekookte en in kleine stukjes gesneden kip
Voor het glazuur:
200gr volle Griekse yoghurt
2 eetlepels carobe poeder (te verkrijgen in de natuurvoeding winkel)
2 honden snack sticks (als pseudo kaarsjes)
Verwarm de oven voor op 170°C. Mix de bloem en de bakpoeder in een grote kom. Meng de gesmolten boter, de eieren en de appelmoes en voeg bij de bloem. Voeg de wortelpuree en kip toe. Vul een ingevette en bebloemde cakevorm met het mengsel. Wij verdeelden het deeg over 3 roze siliconen tulbandvormpjes van Hema met 14 cm diameter. De perfecte maat voor een honden taart!
Plaats in de oven en bak 40 minuten of tot wanneer een prikker droog uit de taart komt. Laat de cake een weinig afkoelen in de vorm. Stort het baksel op een rooster om helemaal af te koelen.
Bereid het glazuur door de carobepoeder met de yoghurt te mengen. Strijk het glazuur over de taart.
Knip de snack sticks in twee en steek ze in de taart. Klaar
Honden blijven onze passie, maar koken volgt al snel op een tweede plaats. Een combinatie van beide kon niet langer uitblijven. En zo sloeg de ZapDog redactie aan het weekend kokerellen. Een vijftal hondjes (alle rassen, leeftijden en karakters) werd omgedoopt tot een gewillige proef-honden jury. Het eerste koekje - de I Koe U (halfzacht koekje met rundshart) - bleek meteen een schot in de roos. Week(end) no. 2 leverde Lik en Lever (knapperig volkoren koekje met vaarzenlever). Mmmmmmm, lekker! En op zondag zagen de eerste KukelleKoekkie (hard maismeel koekje met kippenlever) het levenslicht.
Met vreugdedansjes, het onophoudend gekwijl en verwoede pogingen om ons een testhapje te ontfutselen uit onze broekzak laat het proefpubliek ons weten: Méér van dat!. Dus gaan we onverwijld door. We noteren minutieus alle recepten en zullen ze aan het einde van de rit graag met jullie delen via een heus ZapDog Honden Koekjes Boek. Hier volgt alvast een voorsmaakje.
Recept voor KukelleKoekkie
750 gr volkorenbloem 200 gr maismeel (polenta) 200 ml lauw water waarin 1/2 kippenbouillonblokje werd opgelost 500 gr kippenlever (verkrijgbaar bij de poelier) peterselie (smaak) bakpapier pizzasnijder of mes
Verwarm de oven voor op 180°C. Pureer de kippenlevers tot een vloeibare pasta. Meng in een grote kom met 500 gr bloem. Voeg de polenta toe. Meng met de bouillon en de peterselie. Voeg de resterende bloem toe en kneed het deeg tot een stevige massa. Verdeel in twee gelijke porties. Leg de mix op een bakplaat met bakpapier dat werd bestrooid met wat maismeelkorrel. Gebruik een deegrol om het met bloem bestrooide mengsel gelijkmatig uit te rollen tot een dikte van 3/4 cm. Met de pizzasnijder snij je rijen en kolommen om zo de koekjes voor te vormen. Bak 45′ tot 1 uur. De koekjes moeten droog zijn. Laat afkoelen in de oven.
De koekjes kunnen tot 1 week in de koelkast bewaard worden in een afsluitbare doos. Je kan de koekjes ook invriezen nadat ze volledig afgekoeld zijn. Ze ontdooien in minder dan een kwartiertje. Smakelijk!
Cavia's rennen zich rot, hamsters zijn nachtbrakers
Cavia's rennen zich rot, hamsters zijn nachtbrakers
Cavia's en hamsters zijn leuke huisgenoten. Kinderen zijn er dol op om hen te verzorgen. Maar ook al zijn het allebei knaagdieren, de beestjes vragen een heel eigen verzorging.
'Hamsters houden van de nacht, ze komen pas goed tot leven zodra het donker wordt', zegt dierendokter Rob Lückerath. 'Cavia's zijn dan weer heel sociaal. Ze houden ervan als baasje hen veel aandacht schenkt.'
Als je een cavia of een hamster in huis haalt, heb je ongeveer hetzelfde basismateriaal nodig. Een kooi die voldoende groot is en bij voorkeur tralietjes heeft, een aparte slaapruimte, een voederbakje en een drinkflesje. De kooi van een cavia moet minstens tachtig bij zestig centimeter zijn en het diertje moet kunnen rechtstaan. Daarom moet de kooi ook minstens vijftig centimeter hoog zijn, de maximumhoogte waar een cavia over kan klauteren. Voor een hamster mag de kooi iets kleiner zijn (30 bij 40 centimeter) en bij voorkeur een dakje en horizontale tralietjes hebben, want de diertjes klauteren graag.
Voor beide dieren kun je houtkrullen, aangevuld met hooi en stro, gebruiken als onderlaag in de kooi. Leg er wat kranten onder, dat maakt het gemakkelijker voor het schoonmaken. Het hok moet je heel schoon houden: minstens één keer per week helemaal proper maken.
'Cavia's vinden het leuk om, behalve in hun kooi, ook in huis rond te rennen', zegt Rob Lückerath. 'In tegenstelling tot konijnen zijn ze echter niet zindelijk. Ze houden er ook van om overal aan te knabbelen, dus daar moet je rekening mee houden als je kleine vriend even de vrijheid krijgt. De dieren kunnen ook in een hok in de tuin maar moeten dan wel altijd goed beschut staan tegen regen en wind. Cavia's die altijd binnen zitten, mogen alleen naar buiten bij droog en warm weer. En ook dan moet je opletten, want ze lopen snel een zonnesteek op.'
Cavia's houden geen winterslaap, sommige hamsters wel. Soorten die in de natuur voorkomen in woestijngebieden leggen zich te slapen zodra het onder de tien graden afkoelt. Een Chinese gestreepte hamster is dan weer redelijk ongevoelig voor de kou en blijft ook tijdens de winter wakker.
'Een hamster is 's avonds op zijn best, dan hoor je hem in een radje trappelen', zegt Rob Lückerath. 'Als je een hamster koopt, kijk dan vooral naar de soort. Sommige leven solitair, andere zijn groepsdieren: dat maakt een heel groot verschil. De solitaire hamsters, zoals de goudhamster, leeft het liefst op zijn eentje en zal zijn territorium duidelijk afbakenen met urine, uitwerpselen en een uitscheiding via de flankklieren.'
Het mysterie van de verdwenen tutten is opgelost. Een Amerikaanse familie snapte het niet. Ze bleven maar fopspenen kopen voor hun dochtertje en in geen tijd waren ze verdwenen. Tot ze met de hond naar de veearts gingen, hij haalde vijftien tutten uit het beestje.
Vrij uitzonderlijk De bulldog had ook nog stopsels van flessen en een stuk van een basketbal opgegeten, schrijft de St. Louis Post-Dispatch. Een paar van de fopspenen waren al zwart geworden door het maagzuur van de hond. De kosten voor de operatie werden betaald door een verzekeraar. Volgens de 'Veterinary Pet Insurance' ging het toch om een vrij uitzonderlijk geval. David en Jennifer Swart uit Warson Woods zullen voortaan beter opletten als ze nog eens een nieuwe tut voor hun achttien maanden oude dochter kopen. (vsv)
Parkiet Chico is dankzij een Prozac-kuur genezen van een gebroken hart. De vogel was smoor op zijn baasje, de Engelse Joyce Greenslade. Toen het dier door kreeg dat hij de vrouw niet kon krijgen - de dame is al jaren getrouwd - werd de parkiet depressief en begon hij zijn veren uit te rukken.
Woedeaanval Telkens Stephen Greenslade zijn vrouw Joyce een knuffel gaf, kreeg Chico een woedeaanval en ging hij de man te lijf. Het koppel wilde tot elke prijs hun lievelingsdier helpen en gingen te rade bij een 'parkietenpsychiater'.
Kind des huizes Die schreef Halperido voor, het vogelalternatief voor het menselijke antidepressivum Prozac. Bovendien moesten de Greenslades zich gaan gedragen alsof Chico hun kind was. Het koppel volgde de raadgevingen en inmiddels is Chico weer een wolk van een huisdier. (eb)
Een kip is op een Chinese boerderij ingetrokken in het hondenhok en helpt daar met de opvoeding van drie puppies. Dat meldt Southeast Express.
Nieuw samengesteld gezin De drie hondjes werden een maand geleden geboren en sindsdien is de hen niet meer uit het hondenhok weg te slaan. Het teefje heeft zich inmiddels neergelegd bij haar nieuw samengestelde gezin en doet geen moeite meer om de kip te verjagen.
Kinderloos Boer Yang uit Fuqing zegt dat de kip zich enkel discreet terugtrekt wanner het teefje de puppies zoogt. "Misschien is de kip wat jaloers omdat ze zelf geen nakomelingen heeft", denkt de man. (eb)
Er loopt een man met een hond over straat. Even later komt hij een andere man met een hond tegen. Zegt de ene hond tegen de andere: "Wat een mooi huisdier heb je!"
Oneliners over dieren
Het is geel en bruin en het kruipt over de grond. Wat is dat ? Een giraffe met hoogtevrees. Wat zegt een uil die homo is? "Joehoe, joehoe." Het is groen en het bibbert, wat is dat? Een krokodildo. Het is groen en het stuitert door het bos. Wat is dat? Een dophertje. Hoe laat is het als een olifant op het hek gaat zitten? Tijd om een nieuw hek te kopen. Waarom mag een olifant niet fietsen? Omdat hij geen duim heeft om te bellen.
Stier in Wedden Dat
Boer Krelis komt met zijn stier Nelis in "Wedden Dat" en trots vertelt hij de quizmaster dat de stier moeiteloos tien koeien achter elkaar kan dekken en dat binnen drie minuten. De weddenschappen worden afgesloten en Nelis gaat aan de slag. De eerste vijf gaan prima, maar dan gaat het wat moeizamer en bij de negende koe gaat Nelis definitief door zijn hoeven. "Hoe kan dat nou?" roept de olijke spelleider verbaasd. "Ik snap er ook niets van," antwoordt de diep teleurgestelde boer, "bij de generale repetitie, tien minuten geleden, ging het nog best."
Nadat we wegens aanhoudende droogte reeds een vijver hebben moeten leegpompen om de rijstvelden te voorzien van het nodige vocht......
zaten we met emmers vol visjes en garnalen die uiteraard niet verloren gaan, maar bplaa láa of " ปลาล้า " van gemaakt wordt (een stinkende vissaus). Menig siervisliefhebber zou grote ogen opentrekken van de diversiteit tropische vissen die hier hun einde vinden.
Na deskundig van hun ingewanden te verwijderen door "schoonmoeder".....
gaat deze buit met toevoeging van grof zout in een emmer die dan afgesloten wordt om een week later weer geopend te worden en er het stoffige restant van het kaf van de rijst toe te voegen.
En toen was het zo ver.... nadat de emmer een week in de half schaduw gestaan had, ben ik met ingehouden adem een fototje gaan nemen van het toevoegen van het resterende gedeelte van het kaf van de rijst.
Om de beste kwaliteit te krijgen, moet dit ganse nu een jaar "fermenteren" om de perfecte bplaa láa te verkrijgen.....
Heb ik even opgezocht welke de met voorkomende "siervis" is hier bij ons.
De bplaa grà-dèrt of " ปลากระเดิด " wat letterlijk "vis met stip" betekend, is in siervishandel beter bekend als blauwe gourami of Trichogaster trichopterus.
Twee slakken lopen op straat en ze gaan naar het strand. Daar zien ze een naaktslak liggen, waarop de ene slak tegen de andere zegt : "Kom, we zijn weg, hier blijf ik niet, dit is een naaktstrand."
grapje voor de mannen (sorry, dames Zoon: "papa, bent u bang voor leeuwen?" Vader: "nee jongen." Zoon: "en voor tijgers?" Vader: "ook niet." Zoon: "en voor wurgslangen?" Zoon: "helemaal niet!" Zoon: "dan bent u dus alleen bang voor mama!"
Slippertjes of " รองเท้าสวม " of " rong táo sŭam " zijn naar mijn inziens, het meest gedragen schoeisel in Thailand. Op zich niets te maken met huisdieren of recycleren, moest het niet zijn dat versleten slippertjes het ideale voorwerp zijn om b.v.b. een bbq aan te steken (ter vervanging van de bekende ZIP-blokjes) of zelfs bij bouwwerken de tegels te voegen.... recycleren noemt men dat hier.
Bij ons thuis, worden de al dan niet versleten slippertjes "gerecycleerd" door onze viervoeters .
Vertoevende op het rijstveld met onze honden, terwijl de kinderen uit de buurt spelen in een van onze visvijvers kregen we het volgende te zien. Een van kinderen was al spelende aan het doen alsof hij aan het verdrinken is.... wij wisten uiteraard wel beter, echter onze labrador niet..... zonder aarzelen sprong ze in de vijver om ter hulp te snellen.
en nam het kind in gevaar bij de hand....
om hem alzo naar de oever te trekken.....
zelf hebben we het haar nooit aangeleerd, maar nu staat ze als de kinderen aan het spelen zijn in het water, steevast op uitkijk. Als bij wijze van test, hebben we het scenario nog een aantal maal overgedaan.... met telkens hetzelfde resultaat.
ls antwoord op het eten van wevermieren volgende bijdrage...Een hele uitleg weer dat volgt (zijn jullie al gewend van mij ondertussen).... echter de wevermieren komen aan bod ergens tussenin.
Kerstmis is wel geen officiële feestdag in Thailand, maar de gewoontes beginnen hier ook in te burgeren.
Zo trokken we nog eens naar het ouderlijk huis van vrouwtje lief om de beste wensen over te brengen, en ons buikje rond te eten.
Zo was de schoonvader in de morgenduurtjes al vis gaan vangen in de vijver aan ons rijstveld.
Die men later deskundig fileerde.....
was ik echt in de overtuiging dat deze netjes gekuiste vis zo op de BBQ ging belanden.... maar had me weer sterk vergist, en begon men deze vis tot moes te hakken.....
Iedereen scheen zo zijn/haar taak te hebben bij de bereiding van het "dinner"
zo zag ik een pan met ongekookte rijst die men begon te bakken..... en waar ik later op de dag pas ben te weten gekomen waarvoor deze diende.
De kleefrijst stond ook al te koken...
lookteentjes geplet....
En het sap van de tot moes gehakte vis werd opgewarmd....
Een van de zussen van vrouwtje lief zag ik snel nog wat bladeren van een boom trekken...
om samen met de gebakken en nadien geplette pepertjes als smaak brenger te dienen...
Het vlees van de tot moes gehakte vis werd gemengd met levende rode mieren....
om vervolgens gemengd te worden met koriander..
De eerder gebakken rijst werd ook fijn gestampt....
om vervolgens samen met de restanten van de gefileerde vis samen de pot in te gaan, en een heerlijke vissoep te bereiden....
enkele stukken varkensvlees werden deskundig gemarineerd... met de geplette lookteentjes en soya
om nadien op de BBQ te belanden...
tussendoor vonden de zussen nog tijd om even voor de lens te poseren...
de kleinste aanwinst van de familie begon echter honger te krijgen....
tijd dus om het ons gezellig te maken op de grond en tot in de late avond te genieten van "ons kerstdinner"!
Wevermieren (Oecophylla smaragdina) of " มดแดง " of " mot-daeng " zijn rode mieren die bij ons in Thailand hun nesten in bomen maken door bladeren tegen elkaar te weven. Ze worden gebruikt om maaltijden een wat zure smaak te geven, bijvoorbeeld bij het koken van vis of kip. De eieren en larven van de mieren worden ook rauw gegeten.
Ben ik, als vlijtige huisvader, bezig met de was te strijken, denk ik plots (met de nodige schrik in mijn benen) dat er een slang in een broekzak zit.... Als natuurliefhebber krijg ik het niet over mijn hart om zo dadelijk dat beestje plat te strijken, maar opteer om hem liever terug in de natuur te zetten.... bij het terug in vrijheid stellen, blijkt dat het toch geen slang is, maar een "skink".... slangachtige hagedis die mening bezoeker aan Thailand al wel gezien zal hebben....
Denkelijk zijn we beide even hard geschrokken, maar stellen het goed nu....
foto: in de broekzak
foto: hier laat ik mijn ware gezicht zien
foto: eerste vluchtplaats... de wasplaats
foto: hier voel ik me op mijn best.... schuilende tussen enkele stenen...
of mijn territorium verdedigend tegen mogelijke indringers....
Vrouw wil paardje om rolstoel te trekken Een Amerikaanse vrouw heeft een klacht ingediend bij de Commissie voor Mensenrechten. Ze is gehandicapt en niet blij dat ze geen paardje in huis mag hebben. Ze wil het diertje voor haar rolstoel spannen. Patty Cooper (50 jaar) betaalde 670 euro voor een paardje van tachtig centimeter hoog. Daarmee wil ze zich naar de bushalte laten trekken in haar dorpje Waitsfield. Volgens haar kan Earl, zo heet het diertje, perfect leven in de woonkamer. Maar een organisatie in de gemeente ziet dat niet zitten. Ze erkennen dat mini-paardjes vaak gebruikt worden door gehandicapten, maar ze vragen zich af of ze wel in huis kunnen leven. www.waarmaarraar.nl
Ik wens iedereen, mens én dier, nog een hele fijne avond en een goede nachtrust!
Baasjes eren dieren voor uitvoeren Heimlich manoeuvre
Baasjes eren dieren voor uitvoeren Heimlich manoeuvre
Toen Debbie Parkhurst zich thuis in de Amerikaanse stad Maryland verslikte in een stukje appel sprong haar hond Toby haar te hulp. Hij landde hard op haar borst waardoor het stukje haar keel uit vloog.
Toen de familie Keesling in de staat Indiana bijna bezweek aan koolstofmonoxidevergiftiging, klauwde de kat Winnie net zo lang in het haar van de moeder des huizes tot ze wakker werd en om hulp riep.
Vanwege hun reddingen zijn Toby, een 2,5 jaar oude golden retriever, en Winnie, een Amerikaanse korthaar met grijze ogen, donderdag door de Amerikaanse dierenbescherming uitgeroepen tot de Hond en Kat van het jaar.
Daarnaast werden vijf mensen geëerd voor hun inspanningen voor dieren. Een van hen is een New Yorkse brandweerman die een hond en een kat uit een brandend gebouw redde. Parkhurst noch Keesling kan de heldendaden van hun huisdieren verklaren, hoewel Parkhurst opperde dat de Heimlich manoevre door haar hond was ingegeven door goddelijke interventie. Zowel Toby als Winnie kwamen met hun baasjes mee naar de prijsuitreiking in een chique restaurant in Manhattan.
In tegenstelling tot de miljoenpoot zit er aan de duizendpoot aan ieder segment één paar poten. Aan de kop hebben ze een paar grote gifkaken waarmee ze hun prooi vangen. De poten aan het laatste segment zijn langer en met zintuigen uitgerust. Duizendpoten zijn roofdieren die op andere ongewervelden jagen. Met hun gifkaken kunnen ze venijnig bijten, de beet van de grotere tropische soorten is zeer pijnlijk.
De kop van een duizendpoot draagt twee grote en duidelijk zichtbare voelsprieten die een tastfunctie hebben. Een duizendpoot heeft zogenaamde puntogen, kleine lenzen die niet zo goed zijn ontwikkeld als bijvoorbeeld de facetogen van insecten. Ze kunnen er niet scherp mee zien, maar alleen grote verschuivingen van de lichtintensiteit waarnemen. Aan de voorzijde van de kop zijn de gifkaken zichtbaar, die het best kunnen worden omschreven als gifpoten, omdat ze uit het voorste potenpaar zijn ontstaan, dit is ook wel te zien aan de positie en de vorm. Hiermee injecteert de duizendpoot zijn prooi met gif, waarna deze sterft en de kaken de prooi in stukjes knippen en naar de monddelen brengen.
Hier in de Isaanstreek heb ik nog maar 2 van de wereldwijd 3000 soorten gezien, waarvan volgende foto het tweede exemplaar is.
Gisterenavond op wandel, vond een van onze snuffelaars het volgende exemplaar..... uit angst dat ze gebeten zou worden trok ik al snel de leiband terug....
even later zagen we dat het een dood exemplaar was, maar vermits het voor mij toch om een danig groot exemplaar ging, snel even terug naar huis om de meetlat erbij te halen....
BRUSSEL - Volgens sommigen is het nog maar een kwestie van tijd voor er weer mammoets, dodo's en zowaar zelfs neanderthalers op onze aardbol rondlopen. Amerikaanse onderzoekers zijn erin geslaagd het genoom - de genetische code - van de wolharige mammoet te ontrafelen. In theorie is het mogelijk om een mammoet te klonen door het DNA in te brengen in het genoom van de hedendaagse olifant, die als 'draagmoeder' kan optreden.
1 Wolharige mammoet
De dikvacht leefde ongeveer vanaf 600.000 jaar geleden in het pleistoceen. Het dier verspreidde zich over grote delen van de wereld. De mammoet stierf wellicht zo'n 12.000 jaar geleden uit, ofwel door bejaging door de mens of door de klimaatsverandering aan het eind van de ijstijd.
2 Dodo
De dodo of ook vetgans genoemd, ongeveer een meter hoog en twintig kilo zwaar, stierf uit aan het eind van de 17de eeuw. Hij leefde op het eiland Mauritius en kon niet vliegen. Klonen kan eventueel via duiven.
3 Sabeltandtijger
De sabeltandtijger is een nog maar vrij recent uitgestorven roofdier uit de familie van de katten. De laatste exemplaren zouden 10.000 jaar verdwenen zijn. Zij waren iets kleiner dan een leeuw, maar wel zwaarder gebouwd. Het dier dankt zijn naam van de twee grote sikkelvormige 'slagtanden' die uit de bek staken. Het vervaarlijke dier zou kunnen gekloond worden via de Afrikaanse leeuw.
4 Glyptodon
De glyptodon, een gordeldier 'zo groot als een Volkswagen Beetle', verdween zo'n 11.000 jaar geleden. Fossielen zijn gevonden in Costa Rica, Panama en grote delen van Zuid-Amerika.
5 Neanderthaler
De neanderthaler is een uitgestorven mensensoort die tussen 150.000 en 25.000 jaar geleden leefde en minstens twee ijstijden meemaakte. Hij zou niet de directe voorouder van de moderne mens zijn. Wetenschappers zouden dit jaar al de volledige genetische code kunnen ontrafelen. (mty)
Op een weide in het Oost-Vlaamse Denderhoutem zou een pony doodgevroren zijn. Die melding kwam vandaag binnen bij de Belgische Landelijke Inspectiedienst voor Dierenwelzijn (BLID).
Op het weiland staan nog drie of vier paarden. Volgens de melder van de dode pony zien de dieren er verwaarloosd uit en beschikken ze niet over eten of drinken. Dirk Blanchart, de voorzitter van de BLID, bezoekt de weide om de situatie te beoordelen.
AMSTERDAM - FILMPJE Je zou denken dat hij bang is voor een van zijn grootste vijanden, maar deze rat zou het liefst de hele dag onder de buik van zijn maatje zitten.
Ads door Google
En in plaats van stevig uit te halen of zijn tanden eens goed in het witte knaagdiertje te zetten, laat de kat alles gemoedelijk toe. Pas aan het einde van het filmpje lijkt het beest een beetje genoeg te krijgen van de rat.
Hoe het mogelijk is dat ratten zonder angst op sommige katten afkomen werd al eens onderzocht door Australische wetenschappers. Zo bleek dat de rattenneus stofjes kan opsnuiven die katten in de lucht verspreiden. Deze stofjes (feromonen) zijn voor elke kat anders en kun je zien als een soort vingerafdruk in de lucht.
Bij onbekende katten doken de ratten terug in hun hollen, terwijl ze bij de sullige huiskat, waarvan ze wisten dat ze er niets van hadden te duchten, gewoon tevoorschijn kwamen.
SPIJKENISSE - Een puppy heeft een val in een wak niet overleefd. Het jonge beestje was zondagmiddag aan het rennen op het ijs langs de Pommerolgaard in Spijkenisse, toen het plotseling in een wak terecht kwam.
De brandweer was snel aanwezig met een duikploeg, maar ze kwamen toch te laat. Toen de duikers in het wak sprongen, was het beestje al overleden.
Dat mensen die zichzelf tijdens deze koude winter extra goed inpakken zich ook zorgen maken over hun hond, is begrijpelijk. Maar het dier meteen een jasje aantrekken, is niet alleen tamelijk belachelijk, het kan zelfs schadelijk zijn voor de gezondheid van de viervoeter.
Nu het ijzig koud is en de baas een extra trui en dikke handschoenen aandoet om zich te beschermen, kan het logisch lijken om ook de hond in te pakken. Toch is dat helemaal niet verstandig, waarschuwen Britse dierenbeschermers. Want behalve voor heel kleine hondjes met kort haar, magere soorten en honden die eigenlijk gekweekt werden voor warmere oorden, is hondenkleding niet alleen "vernederend", maar zelfs schadelijk. "Er is heel weinig noodzaak om dieren een jas aan te doen, zelfs tijdens de recente koudegolf", zegt dierenbeschermer Mark Johnson. "Integendeel, daardoor is het dier minder goed in staat om de eigen lichaamstemperatuur te regelen en dat kan gevolgen hebben wanneer de hond het te warm krijgt. Want een te hoge temperatuur is gevaarlijker voor een hond dan een te lage. Daarenboven kan zo'n jasje zorgen voor huidirritatie". (DWM)
Het knalroze, langpotige dier was een opvallende verschijning tussen het wit van sneeuw en ijs en het zwart van basaltblokken in het water tussen het Zuid-Hollandse eiland Goeree-Overflakkee en Noord-Brabant.
Een flamingo is een exotisch ogende vogel, die eerder wordt geassocieerd met subtropische palmen of warm Afrika dan met een winters Nederlands landschap.
Zou de vogel zijn overgevlogen uit Florida of ontsnapt uit de dierentuin, vraagt Broere zich af.
Hoewel zeldzaam, worden flamingo's wel vaker gesignaleerd in ons land. De vraag blijft of het dan om exemplaren gaat die écht hier in het wild leven. Het kunnen bijvoorbeeld ook flamingo's zijn die vanuit Zuid-Europa, waar ze frequenter voorkomen, eens een noordelijk uitstapje maken. Of om ontsnapte vogels uit dierentuinen en -parken, die in de vrije natuur weten te overleven.
Flamingo's eten onder meer kreeftachtigen (zoals garnalen), schelpdieren en wormen.
De diepzeevis redt zich prima in het donker. Doordat ze licht geven, kunnen ze elkaar altijd vinden. Nu is er in de Stille Zuidzee een vis ontdekt die geen licht geeft, maar zijspiegels heeft om goed te kunnen zien.
Spookvis met zijspiegels ontdekt
Deze 'brownsnout' spookvis is al 120 jaar bekend bij mensen, maar was tot voor kort nog nooit gevangen. Pas vorig jaar kon er een exemplaar worden gevangen en onderzocht door zeebiologen van de universiteit van Tübingen in Duitsland. De Latijnse naam van de vis is dolichopteryx longipes.
Spiegels Uit het onderzoek bleek dat de spookvis het eerste gewervelde dier is dat spiegels heeft, waarmee hij zonlicht naar zijn ogen stuurt om beter te kunnen zien terwijl hij een kilometer onder zee zwemt. Door de spiegels kan hij ook onder zich activiteit waarnemen: zo wordt hij niet snel in zijn buik aangevallen.
Professor Julian Patridge van Bristol University voerde alle tests met de spookvis uit. Zo kwam hij er achter dat de vis tegen alle verwachtingen in - scherp kan zien: de lichtstralen die op de spiegeltjes vallen komen netjes samen op het netvlies van de spookvis. Patridge: 'Het zien van licht kan op de bodem van de zee het verschil zijn tussen eten en gegeten worden.'
De naam spookvis wordt gegeven aan barreleyes; een groep kleine, vreemd uitziende diepzeevissen die voorkomen in de Atlantische, Stille en Indische Oceaan.
De huisgecko (hemydactylus frenatus) behoort tot het geslacht van gecko's die ook wel huisgecko's genoemd worden. Ze blijven over het algemeen klein, ongeveer 10 - 20 centimeter inclusief staart. Huisgecko's werken enorme hoeveelheden insecten weg, zoals muggen, huiskrekels en vliegen. Alle soorten zijn nachtactief en schuilen overdag in boomspleten of tegen de schors, waarvoor de camouflage vaak zeer geschikt is. Het licht dat 's nachts door lampen en huizen wordt verspreid lokt insecten, en trekt dus indirect gekko's aan. De gekko plakt liefst verticaal tegen de muur; geliefde plekken zijn achter bijvoorbeeld een kast of spiegel.
Het bijgeloof:
1 Een Tjing_tjoo maakt een zacht geluid, een soort klikken. Als een Thai dit geluid hoort op het moment dat hij het huis wilt verlaten, zal hij dat niet doen. Dit brengt ongeluk.
2 Dit is een hele mooie: Hoor je het geluid van achteren komen, dan krijg je problemen met iemand die jaloers op je is. Komt het van links dan ben je succesvol de komende dagen en zul je veel respect afdwingen. Maar?komt het van rechts dan zul je de komende dagen lijden.
3 Het beste is als er een over je voet kruipt, dat brengt heel veel geluk.
4 Als er een van het plafond valt, pal voor je, dan staat ongeluk op je te wachten.
In het wild komt de waterbuffel of "ควาย" voor in India, Nepal, Bhutan, Thailand en noordelijk Australië. Daarnaast wordt (werd) de waterbuffel veel als werkdier gehouden. Volwassenen dieren kunnen 300 tot 1200 kg zwaar worden; waarbij de mannetjes zwaarder dan de vrouwtjes.
In het wild kunnen waterbuffels zo'n 25 jaar oud worden en in gevangenschap werd de langst levende waterbuffel 29 jaar.
De waterbuffel is ondertussen op de meeste plaatsen vervangen door de kwai lek of "ควายเหล็ก" wat een een tweewielige werkpaard is, ook soms Stalen buffel genoemd. Aangedreven door een dieselmotor is hij inzetbaar bij zowel personen en vrachtvervoer als tracktor op de rijstvelden.
Schaatsers op de Bergse Achterplas in Rotterdam moeten zondagochtend vreemd hebben opgekeken toen ze een kangoeroe over het ijs zagen springen. Wallabie Wally was ontsnapt uit recreatiepark Plaswijckpark door over het ijs naar het hek te lopen en hier overheen te springen. 'Koek en zopie' was aan Wally echter niet besteed, geschrokken keerde het beest terug naar haar verblijf, meldt de opgeluchte dierenverzorger.
Op een eilandje van Plaswijckpark leven vijf kleine kangoeroes, zogeheten wallabies. Wally is een van de drie vrouwtjes. Volgens de verzorger hadden de beesten nooit de behoefte gehad om over het ijs te lopen, tot zondagochtend.
Het beest liep over het ijs naar het hek, sprong hier overheen en hupte door het park in de richting van het Van der Valk-restaurant dat aan de Bergse Achterplas ligt. Kangoeroeschnitzel zal hier vanavond niet op het menu staan, want al snel maakte Wally rechtsomkeert. Haar verzorger kon haar bij haar verblijf weer vangen. (novum/mvdb)
Zo,'t baasje heeft mij eens flink gekamd want ik moet knap zijn voor onze wandeling.We gaan er nog eens flink van profiteren want de sneeuw zal eerstdaags verdwijnen en dat vind ik echt niet leuk.Weten jullie wat ik het liefst doe in de sneeuw, neen wel : met mijn voorpootjes geknield, mijn poep recht omhoog, met zwiepende staart, duw ik mijn snuit in de sneeuw en ga vol gas vooruit, dat is echt leuk, ook leuk is de sneeuwbollen, volgens 't baasje zijn dat sneeuwmannen die de kindjes hebben gemaakt, ik geloof daar niets van, heb ze helemaal besnuffeld, ze ruiken niet naar ne man, wel ik zegen ze iedere keer als ik er voorbij kom, je kent dat toch hé, zegenen is met één van de achterpoten omhoog en dan gericht zo hoog mogelijk zegenen.
Maar nu wat anders: ik heb vandaag op het water gelopen, niet gezwommen maar gelopen, geloof je het niet toch is het waar.We zijn langs een vissersplaats, mooi aangelegd hier bij ons aan 't fort, op het water gegaan, ik kon van de buitenkant naar de binnenkant lopen, die binnenkant is echt interresant zanne, ik rook ze, ik hoorde ze, de kippen, konijnen en fazanten. Ik mag nooit op het binnenfort dat is verboden, maar nu ik over da water kon lopen , wel ik probeerde de steile hellingen op te komen, tot grote ergenis van 't baasje maar hoe krachtig ik ook op mijn 4x4 poten probeerde het lukte niet, jammer. Dit was echt leuk zo een grote vlakte, aan het eind klommen we weer naar boven en daar stond het beste wat een reu kan overkomen,een mooi bruin ierse setter teefje en loops, o zo loops,stond mij kwispelstaartend op te wachten, ik deed mijn borst zwellen, nam een stoere houding aan en stapte als een waardig militair haar tegemoet.Ze draaide goedkeurend enkel rondjes om me heen, ik begon de gebruikelijke snuffel en likpartij onder haar staartje en yes, dit was het grote moment.Helaas een brullende, roepende, tierende aanstormende dame verbrak dit innig moment, ik werd direct aangelijnd en weggevoerd van mijn geliefde, foei baas, dit zou ik jou nooit aandoen.Het bazinneke van mijn vervlogen liefde ging heftig te keer tegen mijn baas, hij verdiende dit wel vond ik, maar toen ik haar hoorde van: ge moet uwe hond bijhouden, wel dat was er over, ik ben niet zo maar een hond, ik ben de youry ne knappe, frivole reu. Wel lieve vrienden 't baasje zei toen: Madam, op de toon die ik heel goed ken, als hij op die toon tot je spreekt kan je best luisteren, wel hij zei dus:MADAM, ik ben in fout, youry liep los sorry daarvoor maar wie laat nu zijn loopse teef los lopen op een plaats waar de reuen nu uit te kiezen zijn.Een stortvloed raasde terug over ons heen en: MADAM, daar gaat hij weer, als jij loops moest staan zou jouw man met kwijlende mond, zijn tong tot op zijn schoenen hangend jou ook achterna zitten, dat is de natuur maar ik denk, ben er bijna zeker van dat je dit gevoel nog nooit beleeft heb.
Mannekes, die dame haar gezicht werd zo wit als de sneeuw, transformeerde naar vuurrood, een mooie kleur trouwens, haar ogen begonnen uit te puilen ,haar mond viel open, er kwam geen woord uit.'Tja dat is 't baasje op zijn best, nog een prettige dag mevrouw was zijn afscheidsgroet. Op de terug weg naar huis kreeg ik nog enkele goede raadgevingen, hij zei: jongen, dat hoor ik hem graag zeggen, dat zegt hij soms ook tegen zijn zoons en die weten dat ze dan weer enkele lessen krijgen, jongen zei hij, dat je een welopgevoede hond ben daar ben ik fier op maar als je zo een kans als vandaag krijg dan moet je ogenblikkelijk in actie komen, vergeet dat pronken, vergeet dat voorspel, actie daar gaat het om
Wel baasje dat is wijze raad maar ik ben geen ingewikkeld mens maar een eenvoudige hond en ik volg gewoon de natuur.
Toch jammer dat we soms eens niet echt kunnen praten van man tot man.
De Afrikaanse huisgekko (Hemidactylus mabouia ), is een hagedis uit de familie gekko's (Gekkonidae).
Voorkomen en Ecologie
De gekko komt oorspronkelijk voor in Afrika , in het tropische gedeelte onder de Saharawoestijn en niet in het zuidelijke deel. In het verleden is de soort uitgezet in onder andere Cuba , de Verenigde Staten en noordelijk Zuid-Amerika waar de hagedis nu een plaag vormt. Op het menu staan voornamelijk insecten , maar omdat grotere prooien niet geschuwd worden, grijpt de gekko ook kleinere hagedissen. Hierdoor verdringt de gekko in de streken waar hij eigenlijk niet thuishoort inheemse reptielensoorten door ze op te eten of weg te concurreren.
Algemeen
De Afrikaanse huisgekko kan overal waar schuilplaatsen en voedsel is leven, en is niet gebonden aan een habitat. De gekko wordt voornamelijk op muren, schuttingen, in huizen en onder omgevallen bomen gevonden. De gekko klimt graag, en rust meestal met de kop naar beneden. Deze soort wordt ongeveer 12 centimeter lang inclusief staart. Het lichaam is slank en lenig en heeft een voor een gekko relatief lange staart, die ongeveer net zo lang als het lichaam is. De kleur is erg variabel, maar meestal grijs met bruine vlekken op de rug en een witgele buik. Verder is de kop groter dan bij andere soorten en de staart gebandeerd.
Levenswijze
De Afrikaanse huisgekko is watervlug en erg schuw. Bij de minste verstoring schiet hij snel in een spleet en deze soort kan het lichaam een beetje opblazen met lucht zodat het lichaam muurvast komt te zitten. Het is een nachtactieve soort en wordt overdag zelden aangetroffen, meestal verstopt het dier zich in bomen, want deze soort is minder gesteld op mensen dan veel andere huisgekko's
Met deze vrieskou is het echt geen overbodige luxe om je hond een jasje aan te trekken. Meer zelfs, voor de kleinere rassen is het echt noodzakelijk. 'De meeste van onze honden zijn verwend door de centrale verwarming', zegt dierendokter Rob Lückerath. 'Daardoor krijgen ze geen wintervacht meer.'
Normaal gezien hebben de meeste honden genoeg aan hun pels om de vrieskou door te komen. 'Een hond heeft een vetlaag met twee soorten haren', zegt Rob Lückerath. 'Daartussen zit een luchtlaag. Hoe kouder het wordt, hoe meer de haren van de ondervacht rechtop gaan staan, net zoals bij ons eigenlijk wanneer we kippenvel krijgen. Doordat de onderharen rechtkomen, krijgen de honden een goede isolatie, een beetje als een dikke bontmantel die hen tegen de kou beschermt. Lange bovenharen staan dus niet altijd gelijk met een dikke vacht.'
Maar omdat heel veel honden de warmte van de haard en de centrale verwarming gewend zijn, gaan ze tijdens de winter verharen en verliezen ze hun extra jas. 'De dieren zijn niet meer aangepast aan de kou, dus moeten we ze een handje helpen', zegt Rob Lückerath. 'Een extra mantel is zeker nodig wanneer je de hond uitlaat. Hoe kleiner de hond, hoe groter de noodzaak aan een manteltje. Het kan al een beetje helpen door eens een trimbeurt over te slaan, dan bouwen ze toch een beetje een isolatielaagje op.'
Bepaalde hondenrassen voelen zich dezer dagen dan weer helemaal in hun sas. 'Je moet goed kijken naar de origine van het ras', gaat de dierendokter verder. 'Een husky of een newfoundlander bijvoorbeeld voelt zich nu op zijn best, voor deze rassen is het de rest van het jaar eigenlijk net iets te warm.'
Honden zijn dol op sneeuw. 'Geen leuker spel voor een hond dan met zijn neus op de grond zich een weg banen door de sneeuw', zegt Rob Lückerath. 'Happen naar de sneeuw, deelnemen aan een sneeuwgevecht, allemaal leuk en fijn, maar je moet toch heel erg opletten. Als een hond sneeuwballen gaat eten, krijgt hij ijskoud water binnen en al snel valt dat als een baksteen op zijn maag. Het darmstelsel raakt ontregeld en er volgt diarree.' In plaats van echt met sneeuwballen te spelen is het dus beter om een rubberen bal mee naar buiten te nemen. Dan kan je dier nog altijd ravotten in de sneeuw, maar slikt hij toch minder van het koude spul in.
Als je buiten bent geweest, is het nodig om nadien je hond goed af te drogen en te controleren of er niets bevroren is. De kussentjes van de poten, maar evengoed de penis of de teelballen kunnen bevriezen tijdens een lange winterwandeling. 'Ontdooi die dan heel langzaam met een beetje lauw water', raadt Rob Lückerath aan. 'Zo'n bevriezing is heel pijnlijk, vergelijkbaar met een verbranding.'
En dan nog dit: let heel goed op voor antivriesproducten. Honden zijn er dol op en gaan eraan likken, maar het spul is erg giftig. Zorg dus dat het altijd buiten hondenbereik staat.
Wetenschappers hebben een nieuwe leguaansoort ontdekt op de Galápagos-eilanden. De roze landleguaan blijkt een aparte soort, die genetisch sterk afwijkt van andere leguanen.
Parkwachters merkten het dier al op in 1986, en beschouwden het als een leuk curiosum. Hun vondst werd echter nooit officieel vastgelegd. Italiaanse biologen hebben de soort nu voor het eerst wetenschappelijk beschreven. Toen de jonge Charles Darwin aan land ging op de Galápagos-eilanden ten westen van Ecuador, zag hij daar enkel gele en grijze leguanen. De roze variant merkte Darwin niet op, omdat hij nooit in de buurt kwam van de vulkaan op het Wolfeiland, waar de roze leguanen leven. De nieuwe soort kan meteen op de lijst van bedreigde dieren. Er zouden nog maar een honderdtal roze leguanen op de eilanden leven. (vah)
1-Zo blind als een mol. 2-Een lieveheersbeestje doden brengt ongeluk. 3-Een kat die haar staart likt kondigt onaangenaam bezoek aan. 4-Een roodstaartje op het dak horen zingen is een voorbode voor brand. 5-Een vogel die een huis binen vliegt of door de schoorsteen valt is een teken naderende dood. 6-Een schaapje dat aan je linker hand komt snuffelen brengt extra geluk voor dat seizoen.
Een nieuw jaar betekent een nieuwe lijst van het WWF met de diersoorten die wereldwijd het meest kwetsbaar zijn. Deze negen bedreigde soorten verdienen de grootste aandacht in 2009.
Javaanse neushoorn
Van de Javaanse neushoorn lopen er nog minder dan zestig rond. De toenemende bevolkingsdruk en stropers vormen een ernstige bedreiging voor deze soort, die in twee beschermde gebieden leeft in Indonesië en Vietnam.
Vaquita
In de Golf van Mexico leven nog maar 150 vaquita's, de kleinste walvisachtige soort ter wereld. Deze bruinvissen belanden vaak in visnetten en zouden erg snel kunnen uitgestorven zijn, als er geen beschermingsmaatregelen genomen worden, zoals het gebruik van vaquita-vriendelijke netten en het uitkopen van de lokale vissers.
Cross River-gorilla
In de laatste overgebleven stukjes woud van Nigeria en het westen van Kameroen werd de Cross River Gorilla nog niet lang geleden ontdekt. Het is een ondersoort van de westerse gorilla. Nu de wouden worden opengesteld voor houtbedrijven, komen de jagers dichterbij. Deze gorilla's zijn nog maar met 300 en daarmee de meest zeldzame mensaap ter wereld.
Sumatratijger
De versnelde ontbossing en stroperij zouden het einde kunnen betekenen van de Sumatratijger. Van deze tijgers zijn er nog zo'n 400 à 500. Hun Javaanse en Balinese soortgenoten zijn al uitgestorven. Stropers hebben het gemunt op de tijgers omdat delen van de dieren in de Chinese geneeskunde gebruikt worden en omdat de tijgervellen waardevol zijn.
Grijze walvis
Deze walvis in het noorden van de Stille Oceaan was bijna uitgestorven door de jacht in het begin van de jaren zestig. Hij wordt nog maar zelden gezien en heeft slechte overlevingskansen: botsingen met schepen en olie- en gaswinning voor de kust van Alaska vormen een ernstige bedreiging.
Zwartvoetige fret
Dit zoogdier leeft enkel in de Grote Vlakten in Noord-Amerika en staat onder grote druk omdat zijn voornaamse prooi, de prairiehond, er bijna is uitgeroeid door de boeren. Door kweek in gevangenschap en terug uitzetten van deze fretten is er wat hoop dat de soort het haalt.
Pygmee-olifant
De kleinste van alle olifanten moet het opnemen tegen de kaalkap en de landbouw in de bossen van Borneo. Van deze dieren is nog maar weinig geweten. Het Wereldnatuurfonds probeert hun doen en laten in kaart te brengen met behulp van satellieten.
Reuzenpanda
De bergwouden in het zuidwesten van China, de natuurlijke biotoop van de reuzenpanda, zijn klein en verdeeld geworden. Van deze panda - sinds 1961 het symbool van het Wereldnatuurfonds - zijn er nog 1.600, maar ze leven in kleine en geïsoleerde gemeenschappen.
IJsbeer
De grootste bedreiging voor het voortbestaan van de ijsbeer is de opwarming van de aarde. Als de klimaatverandering op de Noordpool aan hetzelfde tempo doorgaat, is het risico groot dat ijsberen in de loop van volgende eeuw niet meer bestaan.
Labrador redt vrouw van dood tijdens instorten dak
Labrador redt vrouw van dood tijdens instorten dak
Een Italiaanse vrouw heeft haar leven te danken aan haar hond. De labrador sprong haar baasje omver en zorgde er zo voor dat het instortende dak niet op haar terechtkwam. Volgens experts heeft de hond lichte trillingen gevoeld die voor de mens niet waarneembaar zijn. De vrouw zette haar heldin veilig in haar hok en kon niets anders doen dan toekijken hoe haar huis verwoest werd.
"Toen we terugkwamen van onze wandeling was Angelina heel nerveus. Ze sprong constant tegen me aan. In het begin dacht ik dat ze aan het spelen was, maar dan werd Angelina agressief en duwde me tegen de grond", aldus de vrouw.
"Ik werd heel kwaad tot ik merkte dat het dak aan het instorten was. Ik keek rond en besefte dat mijn hond me gered heeft. Als ze me niet tegen de grond had gesmakt, was ik onder het puin terechtgekomen." (adv)
Een jonge zeehond heeft op het Amerikaanse schiereiland Cape Code de dag van zijn leven beleefd. Het beestje drong binnen in een visverwerkend bedrijf en heeft de zaak daar nagenoeg leeggegeten. Dat meldt de Cape Cod Times.
De zeehond, een wijfje, had haar buik al rond gegeten toen ze werd ontdekt. Leden van de dierenbescherming konden het dier vangen en zetten het weer in het water. (eb)
Zeehonden Waddenzee helemaal hersteld van virusepidemie
Zeehonden Waddenzee helemaal hersteld van virusepidemie
De zeehonden in de Waddenzee zijn helemaal hersteld van de virusepidemie, die in 2002 ongeveer de helft van het aantal dieren wegvaagde. In 2008 zwommen in het Nederlandse deel van de Waddenzee 5.972 zeehonden en 976 pups. Volgens de internationale zeehondenonderzoeksgroep TSEG tellen Nederland, Denemarken en Duitsland samen ongeveer 20.250 zeehonden, die 4.632 pups hebben.
In 2002 stierven volwassen zeehondenmannen aan een virusinfectie. Het was de tweede keer dat Noordwest-Europa te maken kreeg met een zeehondenvirus. Het heeft zes jaar geduurd voor de verhouding tussen mannetjes, vrouwtjes en pups grotendeels was hersteld.
Het aantal zeehonden in het Nederlandse deel van de Waddenzee is sinds de virusepidemie met 21 procent per jaar gegroeid. In het Duitse en Deense deel van de Waddenzee groeit de populatie iets langzamer, maar gestaag, zo stellen de onderzoekers. De betrokken overheden gebruiken de jaarlijkse tellingen om beheersmaatregelen te nemen en beleid vast te stellen. (anp/tdb)
Inderdaad: leve de natte neus... maar dan bij honden !
Slijm zorgt voor unieke reukzin van honden
Honden kunnen zo goed ruiken dankzij hun natte neus. Amerikaanse wetenschappers brachten verschillende hondenneuzen in kaart met MRI-scans. Ze ontwikkelden daarmee een computermodel waarmee ze nabootsten hoe de lucht zich beweegt doorheen de neusholtes van de honden.
Slijm Vooral de grote hoeveelheid slijm in de neus van de dieren blijkt een belangrijke rol te spelen bij de onderscheiding van geuren, staat in het Britse wetenschappelijke tijdschrift New Scientist. Het slijm zorgt namelijk voor een soort voorselectie van verschillende aroma's, waardoor de geuren al worden gesorteerd voordat ze bij de reukreceptoren aankomen.
Meer receptoren Honden beschikken overigens over meer zenuwcellen en reukreceptoren in hun neus dan mensen. Ook daardoor kunnen ze gemakkelijker verschillende geuren onderscheiden. (sam)
De naar schatting 190 berggorilla's in het Nationale Park Virunga in Oost-Congo hebben waarschijnlijk alle onrust en strijd van de laatste tijd goed doorstaan. Dat is de inschatting van parkopzichters. Emmanuel de Merode, de Belgische directeur van het park, wist afgelopen week een overeenkomst te sluiten tussen de regering in Kinshasa en rebellenleider Laurent Nkunda over herstel van het beheer van zijn organisatie over het park.
Gezondheid De Merode zei dat onmiddellijk een onderzoek is begonnen om inzicht te krijgen in de status en de gezondheid van de dieren, die vijftien maanden waren toevertrouwd aan de zorg van achtergebleven opzichters die onder leiding stonden van de rebellen. De telling zal een maand lang duren.
Gevlucht Toen Nkunda's rebellenleger eind 2007 het park introk, namen ongeveer 120 opzichters en verzorgers van de organisatie uit vrees voor hun leven de benen. Het merendeel van hen heeft een andere etnische achtergrond dan de Tutsi-rebellen. Enkele tientallen opzichters bleven evenwel achter, omdat zij Tutsi zijn of omdat zij het gevoel hadden niets van de rebellen te vrezen te hebben.
Milieubeschermers en de directie van het park toonden zich het afgelopen jaar herhaaldelijk zeer bezorgd over het lot van de gorilla's. Die bezorgdheid lag voor de hand. Aan de vooravond van de verovering van het park door de rebellen werden tien exemplaren door onbekenden gedood.
Patrouille Volgens een van de achtergebleven opzichters, de 40-jarige Benjamin Nsana, was het niet zo dat niemand wist wat er met de gorilla's gebeurde. "Wij waren hier al die tijd. Wij stuurden iedere dag opzichters op pad." Nsana, die al vijftien jaar met de dieren werkt, zei dat in het afgelopen jaar geen enkele gorilla is omgekomen door stroperij, ziekte, vijandelijkheden of een andere oorzaak. Hij zei dat het park veiliger was dan ooit, omdat de rebellen frequent langs de buitenrand patrouilleerden. "Er zijn zes baby's geboren", aldus Nsana.
Bommen Mogelijk zijn de vijandelijkheden van de afgelopen weken zelfs gunstig voor de gorilla's geweest, omdat zij uitbraken doordat de rebellen het front in westelijke richting opschoven, bij het park vandaan. Voorheen liep de frontlijn door het midden van het leefgebied van de gorilla's.
Toen de rebellen het gebied nog niet geheel in handen hadden, was de situatie voor de gorilla's bepaald niet gunstig. Regeringstroepen plaatsten herhaaldelijk mortiergeschut en raketwerpers op de hoofdweg door het park die nu in handen van de rebellen is. "Ze vuurden bommen in het park, vernielden de jungle en de natuurlijke habitat van de gorilla's", zei Pierre-Canisius Kanamahalagi, die voor de rebellen het park beheerde.
Belgische directeur Kanamahalagi zei dat de opzichters hulp nodig hebben. Zij kregen praktisch geen salaris en ontvingen van de rebellen slechts af en toe wat hulpvoorraden. Nsana voegde hieraan toe dat alle GPS-apparatuur is vernield. De Merode wist de overeenkomst vorige week tot stand te brengen door de neutraliteit van zijn organisatie te benadrukken. Ook wees hij op de status van het park, dat voorkomt op de Werelderfgoedlijst van de Unesco. Zijn inspanningen zorgden voor een unieke situatie: zijn organisatie, een overheidsinstantie, kan nu het beheer voeren over een wildpark in rebellengebied. (novum/gb)
'Paarden buitenlaten bij extreme vorst niet verantwoord'
Paarden buitenlaten bij extreme vorst niet verantwoord
07/01/2009 11:35
De Dierenbescherming Vlaamse Ardennen ontvangt de laatste dagen veel klachten over paarden en koeien die al dan niet zonder beschutting de ijskoude nachten moeten trotseren. ,,Wie echt een hart voor dieren heeft, zorgt dat ze naar binnen worden gebracht', stelt Lucie Van Wittenberghe van de Dierenbescherming. ,,Bij extreme vriestemperaturen van min tien graden of lager is buiten blijven zonder bescherming niet verantwoord.
,,Zelfs met een beschutting is het deze dagen niet aan te raden om de dieren continu buiten te laten. De dieren moeten bijvoorbeeld op elk moment kunnen drinken, maar de drinkbakken bevriezen razendsnel. In sommige gevallen zorgen omwonenden ervoor dat de dieren toch water hebben, gelukkig maar. Deze bezorgdheid verdient natuurlijk waardering, maar het zou zover niet mogen komen, vertelt Van Wittenberghe. ,,Bij elke melding van omwonenden treden wij meteen op en zoeken we contact met de eigenaren. Wij horen van hen regelmatig dat koeien en paarden tegen de kou kunnen, maar meestal lukt het wel ze te overtuigen van de noodzaak om koeien en paarden nu op stal te houden. Als eigenaren weigeren mee te werken alarmeert de Dierenbescherming de politie en de inspectiedienst van het ministerie van Landbouw.
ZEIST - Hun kooitjes en drinkwaterflessen waren helemaal bevroren toen ze zaterdag gevonden werden voor dedeur van de kringloopwinkel in Odijk.
Een cavia. FOTO VICTOR VAN BREUKELEN
Zes verwaarloosde en zwaar onderkoelde cavias waren er echter op het nippertje in geslaagd de vrieskou van min zeven graden te trotseren tot ze zaterdag opgevangen werden door de dierenambulance.
,,Een dieronvriendelijk begin van het nieuwe jaar, stelt Wendy van der Steen van van de dierenbescherming Zeist. De cavias hadden volgesn haar geen enkele beschutting in hun koude kooitjes.
De Dierenambulance Utrecht pikten de beestjes op, die in de auto weer langzaam op temperatuur kwamen. Voordat ze zijn overgedragen aan de dierenbescerhming, werd aangifte bij de politie gedaan.
In de noodopvang van de dierenbescherming zijn de verwaarloosde diertjes onder meer van hun klitten ontdaan en kregen ze allemaal een hok met een zachte bodembedekking om te herstellen van hun rode en opgezwollen voetzooltjes.
De politie heeft nog geen enkele aanknopingspunt richting de persoon die de dieren zo achter heeft gelaten, maar heeft de zaak nog in onderzoek.
De geoffroy kat is een kleine kat die voorkomt in hoger gelegen open bossen en struikbegroeiing in Bolivia, Zuid-Brazilië, Argentinië, Paraguay, Uruguay en delen van Chili, zuidelijk tot in Vuurland. Hij is vernoemd naar de natuuronderzoeker Geoffroy St. Hilaire, die deze soort ontdekte.
Naaste verwanten zijn de ocelot, de margay, de nachtkat en de tijgerkat. Deze maken allen deel uit van het geslacht Leopardus. De geoffroy kat is een sterk bedreigde soort. De vraag naar zijn bijzonder mooie, sterk gevlekte vacht werd nog groter toen de jacht op andere gevlekte katachtigen strafbaar werd.
De geoffroy kat is een bosdier, maar ze mijden de dichtste delen van de jungle en hebben een voorkeur voor hooggelegen, droge landschappen, waar bomen en struiken voldoende dekking bieden. Ze leven tot op 3300 meter hoogte, hoger dan de meeste Zuid-Amerikaanse katachtigen. De kleur en tekening van de vacht verschilt naar het gebied waarin deze katten voorkomen. In het Noorden is de hoofdkleur fel okerkleurig en is het lichaam bedekt met vele kleine, ronde, zwarte vlekken. In het Zuiden is de hoofdkleur van de vacht zilvergrijs en de vlekken zijn tot kleine rozetten gerangschikt. Het is een handige en wendbare klimmer die de grootste deel van de tijd doorbrengt in bomen. Bij het klimmen maakt hij gebruik van zijn vlijmscherpe nagels. Het mannetje markeert het territorium door boomstammen en takken met urine te besproeien en zijn geurklieren tegen takken en twijgen aan te wrijven.
Mede door zijn lenige lichaamsbouw is de geoffroy kat een succesvolle jager. 's Nachts kruipt de kat geruisloos door de ondergroei en zoekt naar prooidieren zoals vogels, kleine zoogdieren en insecten. Het zijn hele goeie zwemmers en vangen als ze in de buurt van water leven soms zelfs vissen. Kleine katten die zoals de geoffroy kat vooral 's nachts actief zijn, gaan meestal in de ochend-en avondschemering op jacht. Anders dan bij de grote katten, die niet zelden prooien met een omvang tot een derde van hun lichaamsgewicht vangen en verslinden en dan voor een paar dagen genoeg te eten hebben, zijn de maaltijden van kleine katten minder omvangrijk. Daardoor moeten ze één of twee maal per dag een prooi zien te bemachtigen. De geoffroy kat bespeurt ieder geluid waarmee een potentieel slachtoffer zijn positie verraadt, wacht geduldig af en slaat op het juiste moment vanuit een hinderlaag toe. Als de kat zijn slachtoffer op de grond vasthoudt, doodt hij hem met een beet en eet het dier helemaal op.
Alleen in de paartijd komt deze solitair levende kat soortgenoten tegen. Het vrouwtje geeft haar paringsbereidheid aan met bepaalde geurstoffen. Vervolgens reageert ze afwijzend en bepaalt tenslotte het moment van de paring zelf. Na de paring verjaagt ze de partner direct. Vlak voordat ze haar jongen werpt, komt het vrouwtje uit de bomen en maakt een nest in het struikgewas tussen de rotsen. De worp bestaat uit één tot drie jongen. Zij zijn bij de geboorte blind en volkomen van hun moeder afhankelijk. De moeder verdedigt ze fel. Niet in de laatste plaats tegen volwassen soortgenoten die de jongen zouden doden en opeten. Als de jongen hun ogen geopend hebben en ze stevig op hun poten staan, leert de moeder ze jagen. Na enkele maanden gaat het gezin uiteen.
Voor het maken van een bontmantel van gemiddelde lengte zijn ongeveer 25 geoffroy kattenpelzen nodig. Weliswaar is de handel op dit moment verboden, maar de illegale jacht gaat gewoon door. STOP DE HANDEL IN BONT!!!!!
Al vier honden dood door vergiftigd aas in Sint-Truiden
Sint-Truiden
07/01Al vier honden dood door vergiftigd aas in Sint-Truiden
Richard Masset uit Velm heeft bij de politie klacht neergelegd tegen onbekenden. Aanleiding is de dood van zijn zwarte labrador. Tijdens een wandeling door velden in zijn buurt werd de hond plots ziek. Brembol wankelde op zijn poten en vertoonde schuimbekkend braakneigingen. De inderhaast opgeroepen dierenarts kon het dier enkel nog met een spuitje uit zijn lijden verlossen. De hond had in het veld vergiftigd aas opgegeten.
Richard wil met zijn verhaal naar buiten komen om andere hondenliefhebbers te waarschuwen.
Intussen weet ik dat dit geen alleenstaand geval was. Er zijn al een zestal gelijkaardige gevallen bekend: voor twee honden kwam de hulp op tijd, de andere vier waren al dood of kregen net als mijn hond een spuitje. Hier moet zonder twijfel kwaad opzet in het spel zijn, meent Richard.
Dierenarts Gillet uit Gingelom bevestigt zijn verhaal. In zijn praktijk werden twee getroffen dieren behandeld. Voor één hond was de overdosis Temic fataal.
Volgens Richard moeten de schuldigen bij de jagers gezocht worden. Ik weet uit goede bron dat in deze streek heel wat vossen leven. En die kunnen op weinig sympathie rekenen bij de jagers.
Spelende kinderen
Wandelaars houden honden best aan de leiband en kijken goed uit of het dier ergens een stukje worst, vlees of vetbollen vermengd met het gif vinden. Het risico dat ook spelende kinderen in aanraking komen met het gif is niet denkbeeldig.
Op de dienst toxicologie van de faculteit diergeneeskunde is Temic geen onbekende. Het product wordt gebruikt in de bieten- en sierplantenteelt tegen bladluizen, bietenvlieg en aaltjes. Het behoort tot de meest giftige verdelgingsmiddelen (klasse A) en mag enkel verkocht worden aan vaklui.
donderdag 08 januari 2009 | 06:53 | Laatst bijgewerkt op: donderdag 08 januari 2009 | 08:05
foto Hans Veenhuis
ENS - Brandweerploeg Ens heeft gisteravond twee honden uit het water gehaald nabij de Ramspolbrug. De dieren waren er door het ijs gezakt. De brandweerlieden legde een lange ladder op het ijs om bij de honden te kunnen komen. Een half uur na melding van het incident konden de dieren in een brandweerauto worden gezet om op te warmen.
... over goede voornemens en honden in de dierentuin
Een goed voornemen voor het nieuwe jaar voor veel mensen: MENS ERGER JE NIET! Niet aan elkaar en zeker niet aan onbelangrijke dingen als honden in de dierentuin!
Wat mijn goede voornemens voor het nieuwe jaar zijn? Iets minder bewegen, wat meer vet en calorieën tot me nemen en iets vaker een lekkere borrel of een wie- de-wietje. Iets vaker de auto nemen en niet meer zo vaak per voet, fiets of trein. Energiebesparend dus!
Gekkigheid natuurlijk. Goede voornemens maak ik meestal niet, want ja als je geen slechte gewoontes hebt hoef je ook geen goede voornemens te nemen, nietwaar? Nou zien sommige mensen het nemen van een hond naar de dierentuin al als erg slechte gewoonte. Mijn voornemen is dan ook om dit vooral te blijven doen (naar de leuke dierentuinen die dit nog toestaan dan).
Ik was eigenlijk ook helemaal klaar met dit onderwerp, maar een recent stukje op ¨Uw? (niet de mijne ieder geval!) Antwerpse webkrant Den Brabo¨ vraagt nog wel om een leuke reactie natuurlijk.
Ik kan me ergeren aan mensen die alles denken te weten, onbegripvolle en onverdraagzame mensen,lawaaierige kinderen, domme opmerkingen, elke keer dezelfde grapjes, mensen die beweren niet van katachtigen te houden maar wel vooraan (en in de weg) staan om zoveel mogelijk foto's te maken, mensen die lelijke foto's prachtig noemen, kinderwagens die in de weg staan...
Ook aan honden die terecht op de juiste momenten blaffen, zo ook mijn eigen hond als de katachtigen hem weer eens uitdagen of een schijnaanval doen, dat dit dan aangemoedigd wordt door mensen die dit enig vinden of als mensen weer zo overdreven reageren met ¨ik schrik me dood!¨ terwijl het blafje vaak niet over het geschreeuw van de mensen heenkomt.
Dat het té vaak té druk is in dierentuinen...
Bovenal kan ik me ergeren aan mezelf dat ik mezelf steeds weer blootstel aan ¨geleuter door gepeupel¨ (waar heb ik dit eerder gehoord?). Dat ik weer in een dierentuin sta terwijl ik allang ondervonden heb dat de echte wildlife momenten alleen ver van hier te beleven zijn met mensen die niet alleen denken er verstand van te hebben, maar dit werkelijk ook hebben.
Kortom, een lijst opmaken met dingen waar ik me aan zou kunnen ergeren, is zo gemaakt. Het is zo'n verspilde moeite. Iedereen ergert zich wel aan iets of iemand en iedereen kan wel negatieve punten bedenken van dingen die niet in ¨hun straatje¨ vallen. Iedereen zijn eigen mening, niets op tegen. Val alleen niemand met deze mening lastig. ¨Nee, Den Brabo, ook niet die van jullie rotbedorven, keffende en volgevreten reporter. Begrepen? Nee natuurlijik niet. Maar ge houdt uw domme geklets volgende keer beter achterwege!¨ (voor wie nu op zijn achterste benen staat: dit is even in dezelfde taal geschreven als van de reporter zelf; zie eerdergenoemde link).
Goed, mens erger u dus niet, ik ga wat leuke plaatjes van hond met (dierentuin)dieren opzoeken voor u en daarna weer verder met het voortzetten van al mijn goede voornemens: schrijven van foute stukjes (is deze fout genoeg?), kijken van foute programma's (The Bold of GTST fout genoeg?), lachen om foute humor (Gordon fout genoeg?), veelvuldig bezoeken van foute ¨instanties¨ (dierentuinen fout genoeg of néé circussen met wilde dieren?).
Want... ¨Ik houd er zo van¨... (zoals Gerard Joling zo lekker fout zingt).
Tekst en foto's copyright: A. Buijen van Weelden en B. de Jonge Website: www.wildcatsmagazine.nl
Twee eigenaren van sushi-bars hebben op een visveiling bijna 80.000 euro betaald voor een Japanse blauwvintonijn. De prijs ligt enkele keren hoger dan de standaardprijs en is de hoogste in bijna tien jaar.
De 128 kilo zware tonijn van topkwaliteit is gevangen voor de noordkust van Japan en leverde bijna tien miljoen yen op, het hoogste bedrag sinds 2001. In dat jaar ging een blauwvistonijn voor twintig miljoen yen in andere handen over.
Delicatesse De vis, 542 euro per kilo, wordt verdeeld tussen de eigenaar van een sushi-bar in Hongkong en de eigenaar van een sushi-bar in Japan. Normaal gesproken wordt rond de 36 euro per kilo tonijn betaald, maar blauwvintonijn wordt als de beste soort beschouwd en is, in dunne plakjes op rijst geserveerd, een delicatesse.
De blauwvintonijn wordt echter bedreigd en inmiddels is afgesproken de vangst van de vis in 2009 met twintig procent te verminderen. (novum/adv)
Bericht uitgegeven op dinsdag 6 januari 2009 door Alterra.
Nu het ijs zo dik is dat half Nederland de schaatsen onderbindt, betekent dit niet dat er onder dit ijs geen waterdieren meer te vinden zijn. In vijver, sloot en plas zijn zelfs nog een heleboel dieren actief! Toch hebben deze dieren het niet makkelijk in het ijskoude water. Gelukkig hebben ze allerlei manieren gevonden om onder het ijs te overleven. Sommige beesten kunnen 5 maanden ingevroren zijn overleven.
Hoe overleven waterdieren ijsvorming Wanneer een sloot of plas bevriest, vormt zich een laagje ijs op het wateroppervlak. Dit isoleert het waterlichaam en vertraagt zo het afkoelen van het water wat eronder zit. Dit heeft tot gevolg dat sloten en plassen meestal niet tot de bodem toe bevriezen. Zelfs onder extreme koude omstandigheden daalt de watertemperatuur vlak boven de bodem niet snel tot onder het vriespunt. Veel waterdieren blijven dan ook actief in dit water onder het ijs. Waterdieren vermijden direct contact met het ijs en voorkomen zo dat ze ingevroren worden in de ijslaag. Direct contact met ijskristallen is namelijk in veel gevallen dodelijk. In de winter actieve waterdieren hebben verschillende aanpassingen om te overleven in dit letterlijk ijskoude water:
Ten eerste hebben veel soorten waterinsecten stoffen in hun lichaam waardoor lichaamstemperatuur kan zakken tot ver onder het vriespunt (vaak tot ongeveer -5 tot -10 graden Celsius). In de winter worden in hun lichaamsvloeistof suikers en eiwitten aangemaakt die werken als een soort antivries!
Ten tweede maken sommige soorten waterinsecten hun maag en darmen leeg en voorkomen zo dat er zich ijskristallen kunnen vormen rondom de voedseldeeltjes (voedseldeeltjes zouden anders werken als een soort condensatiekernen van waaruit de ijskristallen gaan groeien).
Verschillende ongewervelden nemen beschermende maatregelen: beschermende cocon van taai materiaal (wormen), dichten hun huisje af met een leerachtig laagje (slakken en kokerjuffers).
Vissen trekken weg uit kleine sloten en plassen en zoeken dieper water op om zo bevriezing te voorkomen.
Foto 1: Sloten en plassen zijn vrijwel nooit helemaal tot op de bodem bevroren, onder de dikke laag ijs bevindt zich nog water. Hierin zijn allerlei waterdieren te vinden.
5 maanden invriezen overleven Soms bevriest een sloot of plas helemaal en is er geen ontsnappen meer aan. Wanneer een waterlichaam totaal bevriest trekken dieren zich vaak terug in de bodem. Onderzoekers die bevoren bodemmonsters meenamen uit het veld, met hierin ingekapselde organismen, en deze vervolgens ontdooiden vonden dat in veel gevallen enkele dieren overleefden! Uit een experiment waarbij een soort slak, erwtemossel en kokerjuffer werden ingevroren, bleek dat deze dieren 5 maanden in het ijs bij -4 graden Celsius konden overleven! Ook waterkevers zijn in staat ingekapseld in ijs te overleven. Toch overleven ze niet wanneer ze simpelweg ingevroren worden in een bakje water. Dit heeft iets te maken krachten die vrijkomen door ijsvorming. Groeiende kristallen beschadigen de dieren, maar dit wordt in de natuur waarschijnlijk gebufferd door de zandkorrels of plantendelen.
Niet alle waterdieren zijn s winters actief. Volwassen dieren van bijvoorbeeld verschillende soorten vliegen en muggen sterven in het najaar, nadat ze eieren gelegd hebben. De eieren overwinteren (kunnen tegen bevriezing) en komen het volgende voorjaar weer uit. Deze dieren ontwijken dus de extreme omstandigheden tijdens de winter.
Foto 2: Zolang er voldoende licht kan doordringen in het water, groeit dit Sterrekroos gewoon verder onder de dikke ijslaag.
Zuurstof is een groter probleem dat het ijs zelf Overleven in het koude water is dus goed mogelijk, maar ijsvorming levert nog een ander probleem op voor de waterdieren; er kan namelijk zuurstofloosheid optreden in het water. Algen en waterplanten die groen zijn in de winter (bijvoorbeeld Sterrekroos) produceren zuurstof onder invloed van zonlicht. Wanneer het ijs helder is, dringt er vrijwel evenveel zonlicht in het water door als bij onbevroren water. Wanneer het ijs door viezigheid minder helder is, of bedekt met een laagje sneeuw, dan dringt er bijna geen licht meer in het water door. In het donker wordt er geen zuurstof meer geproduceerd door de algen. Dit is een groot probleem voor waterinsecten in vissen. Bacteriën op de bodem van sloot en plas verbruiken namelijk zuurstof bij het afbreken van dode waterplanten die op de bodem liggen (overblijfselen van het groeiseizoen), met als gevolg dat langzaam alle zuurstof onder het ijs verbruikt wordt. Bij weinig zuurstof sterven de meeste waterdieren; te beginnen bij vissen, omdat deze relatief veel zuurstof nodig hebben. Waterinsecten kunnen lage zuurstofconcentraties tijdelijk overleven door inactief te worden, waaronder door hun stofwisseling sterk te vertragen.
Meer informatie over onderzoek naar waterdieren in de Nederlandse sloten is te vinden op www.plons.wur.nl . Meer informatie over effect van vorst en ijs op amfibieen is te vinden op het Natuurbericht van 21 december 2008: " Met antivries de winter door ".
Lijden de dieren in de Zoo onder de vrieskou? + Slideshow
07/01 Lijden de dieren in de Zoo onder de vrieskou? + Slideshow
Ook in de Antwerpse Zoo laat de winter zich gelden. De parken liggen onder een laagje sneeuw en de bewoners zijn heel de dag buiten in de vrieskou. Maar lijden de dieren ook onder deze extreme temperaturen?
Pinguïns komen van de Zuidpool, dus zij moeten zich goed in hun sas voelen. Maar hoe zit het met de olifanten of de kamelen, hoe doorstaan zij deze allesbehalve exotische temperaturen? Onze reporter trok vandaag naar de Zoo en vroeg uitleg aan de dierenverzorgers.
Een uitgebreid verslag leest u morgen in Gazet van Antwerpen. Bekijk hieronder alvast de foto's van GvA-fotograaf Jan Van der Perre.
Australische kat overleeft val van 34 verdiepingen
Australische kat overleeft val van 34 verdiepingen
Een kat overleefde een val van het 34ste verdiep van een appartementsgebouw in Gold Coast, in het oosten van Australië. Dat meldt ABC Radio.
Struiken Sheree Washington, het baasje van de 7-jarige Tomcat Voodoo, zei dat haar kat maandagavond verdween. De poes zat vaak op een smalle richel. "Waarschijnlijk boog hij te ver over en viel hij 34 verdiepingen naar beneden. Gelukkig landde hij in wat struiken die hem, denk ik, gered hebben."
Slapjes Volgens Washington kwam hij ervan af met wat schrammetjes, verwondde hij een poot en voelde hij zich nog wat slapjes. (belga/eb)
Honden beschermen pinguïns tegen moordlustige vossen
Honden beschermen pinguïns tegen moordlustige vossen
Een groep herdershonden heeft ervoor gezorgd dat een Australische pinguïnkolonie blijft voortbestaan. De honden bewaken de dwergpinguïns sinds 2006, toen nog maar tien van deze dieren op Middle Island leefden. Inmiddels zijn er weer meer dan honderd pinguïns op het eiland, schrijft het Australische persbureau AAP vandaag.
Net als bij schapen De pinguïns werden gedood door vossen. De honden beschermen de pinguïns tegen aanvallen, zoals ze dat ook bij schapen deden. Het zal waarschijnlijk nog tien jaar duren voor de populatie pinguïns terug op het oude niveau van zeshonderd dieren is.
Volgens de natuurbeschermers die de honden inzetten, is de strategie mogelijk ook toe te passen bij andere diersoorten die in het nauw komen. (anp/eb)
Zeldzame walvishaai raakt vast in visnet en sterft (Gwen)
Zeldzame walvishaai raakt vast in visnet en sterft
Een zeldzame zeven meter lange walvishaai, die voor de kust van Maleisië vast kwam te zitten in een visnet, is aan zijn verwondingen gestorven. Nadat het dier in een visnet verstrikt raakte, duurde het twee uur om de twee ton zware haai naar de kust te slepen. Daar aangekomen leefde de vis nog, maar hij stierf niet veel later aan de vele snijwonden die het dier opliep door de bladen van de motor. De walvishaai, of rhincodon typus, is de grootste vis ter wereld. Het dier zwemt in warme tropische zeeën. De vis, herkenbaar aan de vele lichte vlekken op zijn donkergrijze lichaam, kan tot twintig meter lang en zeventig jaar oud worden.
Een 26-jarige Nieuw-Zeelander herstelt nadat hij 24 uur op zee doorbracht. Hij kreeg daarbij te maken met twee hevige hagelbuien, en drie haaien.
Nathan Maclure werd zaterdagavond opgepikt op 13 km van de kust van South Island door een passerende Russische sleepboot. De politie sprak van het "geluksverhaal van het jaar".
Maclure vertrok vrijdag voor een rit met zijn jetski in een estuarium, een brede trechtervormige riviermond. Hij overleefde twee hevige stormen met hagelbuien en werd bedreigd door drie haaien, die afkwamen op de kwallen in het water onder hem. De man slaagde erin zich vast te binden aan zijn jetski, nadat hij er tweemaal was afgevallen. "Ik was echt bang", vertelde hij aan de Sunday Star-Times.
Niemand had hem als vermist opgegeven. Dat hij nog leeft heeft Maclure te danken aan zijn wetsuit en de opmerkingsgave van de boot Ivan Golubets, die onderweg was naar de haven Lyttleton.
Hedde gijlieden dat gezien ? Wensen van Yasmientje voor mij ... zo'n mooi poesje en die heeft aan mij gedacht. Hallo mannen ik ben ziek geweest sè ! Een hele tijd geleden ben ik ook geschrokken sè. Terwijl ik mij aan 't likken was voeldenik al een hele tijd tussen mijn achterpootjes zo'n twee bollekes. 'k Had dat ervoor niet, dat kwam zo stillekesaan. Ik dacht zo 'k gaan nu dood, dat is het einde ... maar die werden altijd maar groter en dat deed geen pijn. 'k Weet niet waar dat dat voor dient, maar allee, 't is wel leuk als ik in de zetel zit en 't baasje of 't vrouwke kriebelen daaraan dan beginnekik te snorren, te snorren. Dan voel ik mij in den hemel. 't Schijnt dat dat er binnenkort af moet ... 'k weet eigenlijk niet waarom, maar ja, 't was er niet daarvoor, dus zal het er wel af mogen zeker ? Die witte mamapoes heeft dat ook niet dus .... En dan na die ontdekking ben ik ziek geweest, genen honger niet meer, geen dorst, niks, maar dank zij den dierenarts was ik er nogal vlug bovenop. Antibiotica noemen ze dat, amai slecht ... slecht, jakkes. Maar nu bennekik weer in topvorm zenne. Ik stormekik door het 't huis, door den tuin .... en ik zit die dikke mamapoes een beetje te treiteren zo, totdat die uit haar mand komt en dan kannekik daar in gaan liggen, hèhè, domme poes en na al dien tijd krijgekik nog regelmatig nen tik op mijne neus. Ik heb nu weer een leuk spelletje gevonden, wete, in de badkamer is zo'n ovalen ding, lavabo, noemen ze, dat en uit die buisjes komt er water en hups dat verdwijnt in een putteke, daar kannekik mee spelen sè en erin bijten en eens goed met mijn nageltjes in prutsen, maar ik kom daar altijd nat uit, 'k weet niet hoe dat dat komt. Mijn Kung, eh, Cat-fu, training is de laatste tijd nogal magertjes, mijn baasje zijn hand is nogal "gekrast" van mijn nageltjes en tandjes. 'k Vond dat leuk, maar nu schijnbaar vind IK dat alleen nog maar leuk. Maar da's nie erg. Ik oefen nu met van die klein beestekes, muizen noemen ze dat, maar da's niet eerlijk, die doen nooit nie lang mee, want die gaan altijd vroeg slapen en dan bewegen die niet meer. Die grote poezen met ijzeren schoenen, da's nog raarder, ene heeft er ne schimmel, maar begin december hebben ze mij wijsgemaakt dat Sinterklaas ne schimmel had. Goe zot allemaal, 'k voel mij hier goed thuis, 'k ga hier nooit meer weg. En den eerste mij hier probeert weg te krijgen : CAT-FU - ze zullen verschieten !!!
Allemaal een dikke zoen, mijn Yasmientje, alle poezen, grote en kleine poezen met of zonder ijzeren schoenen (dien ene van mijn baasje die is ne schoen kwijt, dommerik ... dan komt dien Tom weer met grote nagels, zot ... goe zot), en dat ander soort poezen die "woef" doen (daar hebik niet voor zenne) ook. Allemaal goe trullebuizeke in deze wereld, gelukkig staan wij poezen voor niks !!! Cat-power !!!
mailgroep huisdieren
fretten hiervan niet de dupe zijn.
Het afhaalpunt is een oud schoolgebouw in het oosten van Berlijn. "Er zijn al 400 aanmeldingen en de mensen staan in de rij om eten te halen", zegt hoofd van de dierenkeuken Julia Raasch. Tiertafel, een dierenwelzijnsorganisatie, runt de zaak. 
In navolging van andere ZapDog Lekkers Recepten - zoals de ZapDog Hondentaart en de KukkeleKoekkies - een nieuwtje uit de ZapDog keuken: Spek Koekjes.
Een giraffe met hoogtevrees.
![](javascript:fotovenster("http://images2-telegraaf.nl/multimedia/archive/00596/katten_596701d.jpg"," "," ",200,159); "javascript:fotovenster(\"http://images2-telegraaf.nl/multimedia/archive/00596/katten_596701d.jpg\",\" \",\" \",200,159);")
Spookvis met zijspiegels ontdekt 
Ook in de Antwerpse Zoo laat de winter zich gelden. De parken liggen onder een laagje sneeuw en de bewoners zijn heel de dag buiten in de vrieskou. Maar lijden de dieren ook onder deze extreme temperaturen?
