Huid : de patiënt met jeuk

Hoe ontstaat een allergie?

Allergie is een ongewenste reactie van het afweerapparaat op lichaamsvreemde stoffen. Bij het eerste contact met deze stoffen reageert het immuunsysteem door antistoffen en afweercellen aan te maken. Bij een volgend contact met dezelfde stof bepaalt het lichaam of en hoe het moet reageren. Bij 5 tot 10% van de honden of katten ontstaat een ernstige allergische reactie, in plaats van geen of een geringe reactie. Bij dit herhaalde contact met het zogenaamde allergeen reageert het afweerapparaat met de productie van stoffen, die leiden tot een ontstekingsreactie van de huid en het optreden van jeuk, oogontsteking, hoesten en niezen.

Een pootje met een contact allergie en een mastiff met een allergie op een spot-on product.

Het is goed mogelijk dat uw huisdier jaren achtereen met een bepaalde stof in contact is geweest, voordat deze een overgevoeligheidsreactie ontwikkelt. Anderzijds kan een contact van enkele weken al voldoende zijn om de overgevoeligheidsreactie te laten ontstaan. Is uw huisdier eenmaal allergisch, dan zijn slechts kleine hoeveelheden van het allergeen (de stof) nodig om een allergische reactie te laten optreden. Een allergie verdwijnt niet uit zichzelf.

Welke allergieën komen voor?

De meest voorkomende allergieën zijn:

• voedselallergie
• vlooienallergie
• atopie

Bij huisdier kunnen ook meerdere allergieën naast elkaar voorkomen, bijvoorbeeld een vlooienallergie in combinatie met een voedselallergie of atopie.

VOedSELALLERGIE

• Hoe ontstaat een voedselallergie?
  Een voedselallergie wordt veroorzaakt door een overgevoeligheidsreactie voor bepaalde bestanddelen in het voer. In het algemeen is het allergeen een eiwit. We spreken van een voedselovergevoeligheid, omdat zowel een voedselallergie als een voedselintolerantie (waarbij dus geen immunologische reactie aanwezig is) hetzelfde klinische beeld kan geven. Deze twee reacties zijn op basis van de symptomen niet van elkaar te onderscheiden. Alle voederbestanddelen kunnen een overgevoeligheidsreactie veroorzaken, bijvoorbeeld melk, melkproducten, rundvlees, kip, kippeneieren, maïs, soja, paardenvlees etc
• Wanneer komt het voor?
  Het is geen geslacht- of rasgebonden aandoening. In principe kan een voedselallergie op alle leeftijden voorkomen, maar ze lijkt vaker voor te komen bij jonge dieren. Omdat verschillende merken voeders vaak zijn opgebouwd uit dezelfde basiscomponenten en eiwitbronnen, kan een allergie voorkomen bij dieren die steeds verschillende voeders krijgen. Daarentegen kan het ook voorkomen dat een kat jeuk krijgt, terwijl het dier al jaren hetzelfde voer krijgt.
• Wat is het klinisch beeld?
  Een voedselallergie gaat gepaard met een niet seizoengebonden jeuk. Het beeld kan fluctueren en de huidveranderingen kunnen van huisdier tot huisdier wisselen. Ze kan gepaard gaan met een miliaire dermatitis en veel lijken op een vlooienallergie. 
  
     
    Dit is een kat met een voedsel allergie voor de behandeling
  
  
  
  Dit is dezelfde kat na zes weken speciale allergene vrije voeding
  
  
  Het is ook mogelijk dat uw huisdier een eosinofiel granuloom ontwikkelt of alleen maar kale plekken door het vele likken. De verschillende beelden kunnen ook naast elkaar voorkomen bij uw huisdier. In een groot deel van de gevallen is de jeuk gelokaliseerd aan de kop, oorschelpen en nek. Ook wordt wel jeuk over het hele lichaam gezien. In een klein deel van de gevallen kunnen huidproblemen samen gaan met maagdarmklachten.
• Hoe wordt de diagnose gesteld?
  Een voedselallergie kan klinisch lijken op een vlooienallergie of een atopie. De diagnose kan alleen worden gesteld met behulp van een eliminatiedieet. Dit dieet moet zelf worden bereid en bestaat uit een vleessoort die uw huisdier nooit eerder heeft gekregen (en er dus nog niet een allergie tegen kan hebben opgebouwd) en gekookte rijst of macaroni als koolhydraatbron. Het dieet moet minstens 6 weken worden verstrekt. Er mogen geen andere voedselbestanddelen worden gegeven, dus geen melk, snoepjes, worst en andere tussendoortjes. Om te voorkomen dat uw huisdier buiten op straat iets opeet, moet uw huisdier in de testperiode binnen worden gehouden of alleen onder begeleiding worden uitgelaten. Voor het aantonen van een voedselallergie is een commercieel hypoallergeen dieet niet betrouwbaar. Deze diëten bevatten te veel voedselbestanddelen, waardoor een negatief testresultaat nog geen voedselallergie uitsluit.
• Wat is de therapie?
  De therapie bestaat uit het vermijden van de oorspronkelijke voeding. Deze moet worden vervangen door een commercieel hypoallergeen voer. Om er achter te komen welk voer geschikt is voor de patiënt, kan, nadat de diagnose met het zelfbereide eliminatiedieet is gesteld, een testperiode met verschillende hypoallergene voeders worden ingevoerd. Een symptomatische behandeling van de jeuk met corticosteroïden heeft bij een voedselovergevoeligheid vaak geen effect. Op de kliniek gebruiken we Hills Feline Z/D ultra allergen free en Eukanuba Dermatosis Cat

VLOOIENALLERGIE

• Hoe ontstaat een vlooienallergie?
  De vlooienallergie kan ontstaan nadat uw huisdier herhaaldelijk is blootgesteld aan vlooienbeten. Vlooienallergische huisdieren zijn overgevoelig voor het speeksel van de vlo. Heeft een vlo gebeten, dan ontwikkelt uw huisdier een immunologische reactie. Deze immunologische reactie is verantwoordelijk voor het vrijkomen van bepaalde stoffen. Deze stoffen veroorzaken een ontstekingsreactie in de huid die gepaard kan gaan met jeuk. Is uw huisdier eenmaal gevoelig, dan is één beet per week voldoende om de allergische reactie in stand te houden.
• Op welke leeftijd komt het voor?
  In principe kan een vlooienallergie op iedere leeftijd ontstaan, maar huisdieren zijn zelden jonger dan 6 maanden. Het is geen geslacht- of rasgebonden aandoening.
• Wat is het klinisch beeld?
  Een vrij heftige jeuk - met name op de rug - is het eerste verschijnsel. De jeuk is eventueel seizoensgebonden, met een piek in de zomer en nazomer.
  
     
  Een poedel met erge jeuk tgv een vlooien allergie, rechts zie je een detailfoto
  
  Meestal bestaat de jeuk het hele jaar door.
  Een vlooienallergie gaat vaak gepaard met kale plekken en kleine korsten (een miliaire dermatitis). De plekken zijn met name gelokaliseerd op het achterste deel van de rug, de binnenzijde van de dijen, de buik, de flanken en de nek.
• Hoe wordt de diagnose gesteld?
  Een miliaire dermatitis kan ook worden gezien bij een voedselallergie, atopie of een mijteninfectie. Daarom is het belangrijk dat de diagnose wordt gesteld. Belangrijk is het verloop van de huidaandoening (eventueel seizoen van optreden), aanwezigheid van huidproblemen en jeuk bij de eigenaren en andere huisdieren en het effect van een goede vlooienbestrijding. Het effect van een grondige vlooienbestrijding is diagnosebevestigend.
• Wat is de behandeling?
  Naast eventuele symptomatische behandeling van uw huisdier, bestaat de therapie uit een uitgebreide vlooienbestrijding, gericht op de verschillende stadia van de vlooiencyclus.
  
  
  
  Belangrijk is dat de uitgebreide vlooienbestrijding het hele jaar door wordt uitgevoerd.
  
  

ATOPIE

• Hoe ontstaat een atopie?
  Een atopie is een overgevoeligheidsreactie voor bepaalde allergenen uit de omgeving. Deze allergenen kunnen worden ingeademd of via het maagdarmkanaal of de huid het lichaam binnenkomen. Door de overgevoeligheidsreactie komen stoffen in het lichaam vrij die huidproblemen of in sommige gevallen problemen van de luchtwegen kunnen geven.
  Stoffen die vaak een allergie veroorzaken, zijn: gras- en boompollen, plotselinge kou, kunstmest, huishoudproducten, huisstofmijten, antibiotica, bloemen en planten of huidschilfers van dieren of mensen.
• Wanneer komt het voor?
  Het is geen geslacht- of rasgebonden aandoening. De eerste verschijnselen lijken vooral op jonge leeftijd voor te komen. Bij de mens en hond is een duidelijk genetische component aanwezig, bij de kat is hierover nog te weinig bekend.
• Wat is het klinisch beeld?
  Bij de hond is er vaak sprake van een irritatie van de huid rond de ogen, rond de bek en van de onderpoten, wat zich uit in veel bijten aan de tenen. In sommige gevallen vertoont het dier echter een algemene huidontsteking, met een donkere verkleuring en verdikking van de huid in de oksels, de liezen en het halsgebied. Ooguitvloeiing en niesbuien behoren ook tot de symptomen.
  
     
  Een Golden retriever met enorme jeuk, korsten en pyoderma
  
     
  Verschillende gevallen van atopie bij een Ierse Setter en een Engelse Bulldog
  
  Bij de kat overheerst meestal het beeld van een irritatie van de hele lichaamshuid, maar soms is de kaalheid of de jeuk beperkt tot het kopgebied. De jeuk kan wel of niet seizoengebonden zijn, afhankelijk van het allergeen.
  
   
  Een andere Engelse Bulldog met enorme huidinfectie van het krabben.
  
  De jeuk hoeft niet altijd goed zichtbaar te zijn voor de eigenaar, met name als er sprake is van kale plekken zonder dat de huid is aangetast. Indirecte tekenen van likken zijn: braken van haarballen, haren in de ontlasting van de uw huisdieren, haren tussen de tanden of haarplukjes in de mand van uw huisdier. De huidafwijkingen kunnen verschillen. De vier meest voorkomende reactiepatronen zijn:
• kale plekken als gevolg van overmatig likken
• grote ontstoken plekken, met name aan kop en oren
• een eosinofiel granuloom, ulcus op de lip of een eosinofiele plaque
• kleine korstjes (een miliaire dermatitis
  
  Een combinatie van de bovenstaande reactiepatronen is mogelijk. Oogontsteking, hoesten en niezen kan wel of niet in combinatie met huidproblemen worden gezien.
• Hoe wordt de diagnose gesteld?
  Een atopie kan klinisch lijken op een vlooienallergie, een voedselallergie, een mijteninfectie of likken als gevolg van stress. De diagnose is te stellen door uitsluiting van andere aandoeningen in combinatie met het aspect van de huidveranderingen en het ziekteverloop.
  De betrouwbaarheid van een huidtest is niet 100%. Bloedtesten op basis van antigeenspecifieke antilichaamdetectie zijn nog niet volledig geëvalueerd, om als betrouwbaar te beschouwen.
  
  
  
  Toch kunnen huidtesten een goede hulp zijn bij het diagnostiseren van een allergie of atopie. Deze maltezer was 100% positief voor een huischimmel, we behandelden deze met een specifiek vaccin en na 6 maanden was de hond van het probleem af.
• Wat is de behandeling?
  • Behandeling van het auto-immuunsysteem
    Essentieel voor het functioneren van het immuunsysteem is dat het onderscheid kan maken tussen wat 'eigen' is en wat 'vreemd'. Het immuunsysteem moet op alle indringers reageren (vreemd), maar juist niet op moleculen van het lichaam zelf (eigen).
    Bij auto-immuunziekten spelen genetische, hormonale en omgevingsfactoren (waaronder ziekteverwekkers als virussen en bacteriën). Op het moment dat een allergische reactie optreedt in het lichaam, is het auto-immuunsysteem ook verstoord. Het is dienovereenkomstig onvoldoende alleen de allergie te behandelen. Het hieronder liggende auto-immuunsysteem dient ook behandeld te worden. Wij werken op de kliniek veel met essentiele vetzuren en met een nieuw product dat alopecia heet. Dit is een product van Novartis.
  • Behandeling van de allergie
    Allergie is het gevolg van een verstoring van het auto-immuunsysteem. Het kan in zeer veel verschijningsvormen voorkomen. Meestal zijn het huidaandoeningen met al dan niet jeuk. Prednisolone en antibiotica zijn in deze behandeling uitstekende hulpmiddelen. Essentiele vetzuren zijn ook van groot belang. Wij raden de omega3/omega6 vetzuren aan in de juiste verhouding.

© 2003 - dierenkliniek Causus - Oudenburg (Belgium) - info@causus.be - disclaimer

29-11-2009 om 00:00 geschreven door mailgroep

De optimale groei van puppies van grote rassen

Vergeleken met andere diersoorten en de mens vertoont het groeiproces bij honden in een relatief korte tijd opmerkelijke veranderingen. In het bijzonder bij grote rassen is de groei in de lengte (groei van lange botten) spectaculair. Op de leeftijd van 16 tot 18 maanden hebben deze honden hun uiteindelijke lichaamsomvang (niet hun uiteindelijke gewicht) bereikt.

  Kouros, onze hond, net volwassen geworden.

Groeischijven

De groei van botten in de lengte vindt plaats in de groeischijven. De botten groeien niet willekeurig, maar alleen in deze groeischijven van kraakbeen, die zich bevinden aan de uiteinden van de botten. Tijdens het groeiproces wordt het kraakbeen gemineraliseerd en omgezet in bot. Dit proces gaat door totdat het bot zijn uiteindelijke lengte heeft bereikt.

Verstoringen die zich tijdens dit proces kunnen voordoen leiden tot skeletaandoeningen die kreupelheid en misvorming van botten tot gevolg hebben. In de meeste gevallen doen deze aandoeningen zich voor in de schouder- en ellebooggewrichten. Ook het kniegewricht, het enkelgewricht en het heupgewricht kunnen worden aangetast.

    Een Shar Pei met zijn rechter pootje die niet helemaal recht      groeit.

Skeletaandoeningen

Onderzoek bij honden van grote rassen in Zweden, de Verenigde Staten, Duitsland, Australië en Nederland heeft aangetoond dat deze aandoeningen het gevolg zijn van abnormale ontwikkeling van het kraakbeen in het gewricht. Deze aandoening bij honden staat bekend als osteochondrose (OC) of osteochondritis dissecans (OCD). Aan de andere kant kan overbelasting van de gewrichten door een te hoog gewicht eveneens tot problemen leiden. Het bekendste voorbeeld hiervan is heupdysplasie (HD).

  Erge heupdysplasie bij een dobberman van 6 jaar oud.

Osteochondrose (OC) en heupdysplasie (HD) zijn aandoeningen die zich ontwikkelen tijdens de groei. Ze zijn erfelijk van aard en kunnen worden beïnvloed door omgevingsfactoren, zoals trauma. HD wordt gekenmerkt door een slecht in elkaar passend heupgewricht, door de vorm van de dijbeenkop of van de kom of van beide. Wanneer een hond geen HD heeft wanneer zijn skelet volgroeid is, zal hij dit nooit krijgen. In het geval dat een hond HD heeft, maar dit niet gediagnosticeerd is toen hij nog jong was, kan dit later gediagnosticeerd worden aan de hand van de daarop volgende artrose. Hetzelfde geldt voor OCD.

In verscheidene studies (waarbij genetische invloeden werden uitgesloten), is aangetoond dat bij opgroeiende puppies een relatief hoog gewicht door overmatige voeding (de puppy is te zwaar ten opzichte van het gewicht dat hij gezien zijn leeftijd zou moeten hebben) een aanzienlijke toename van klinische HD tot gevolg heeft. Een puppy slank grootbrengen geeft een significant resultaat en vanuit orthopedisch gezichtspunt heeft een slanke puppy de voorkeur boven een zwaarlijvige puppy. Overmatig gewicht veroorzaakt misvorming van het heupgewricht (in feite: verhoogt het het risico van HD). De algehele omvang (hoogte aan de schouder) wordt niet beïnvloed door de puppy zo te voeden dat hij slank blijft. Niet de omvang van de puppy groeit langzamer, maar het lichaamsgewicht, wat beter is.

Het risico van een te hoge calciuminname

Calcium is nodig voor de ontwikkeling van gezond botweefsel. Uit uitgebreid onderzoek is gebleken dat calcium de grootste risicofactor is voor de ontwik-keling van OCD. Een te hoge calciuminname verhoogt het risico van de ontwik-keling van klinische aandoeningen bij de hond. Overmatige calciuminname kan zich voordoen a) wanneer calciumsupplementen worden toegevoegd aan een complete en uitgebalanceerde voeding, b) wanneer het dier een complete voeding met een te hoog calciumgehalte krijgt of c) wanneer de eigenaar teveel calcium toevoegt aan een door hemzelf bereide voeding. Toevoeging van calcium aan complete en uitgebalanceerde voedingen dient onder alle omstandigheden vermeden te worden, omdat de hoeveelheid calcium in deze voedingen zorgvuldig is gereguleerd.

Het gevaar van een te hoog caloriegehalte

De ontwikkeling van heupdysplasie (HD) is niet gerelateerd aan de groei van botten in de lengte, maar wordt in hoge mate beïnvloed door voeding. Overmatige voeding (calorieën) tijdens de groei heeft een groter risico op de ontwikkeling van HD tot gevolg. Dit wordt veroorzaakt door de snelle toename van het lichaamsgewicht en het relatief onvolgroeide skelet dat dit lichaamsgewicht moet dragen.

Bij de geboorte bestaat het skelet grotendeels uit kraakbeen, dat geleidelijk wordt omgevormd tot bot. In vergelijking met bot is kraakbeen flexibel en kan en zal van vorm veranderen wanneer dit wordt belast. Wanneer het onvolgroeide skelet, en dus het onvolgroeide heupgewricht, overbelast wordt door het overmatige lichaamsgewicht van de hond (ten opzichte van zijn leeftijd), bestaat het gevaar dat de vorm van zijn heupgewrichten zich daaraan aanpast, wat dysplasie tot gevolg heeft.

HD is echter een erfelijke ziekte en wanneer de genen niet voorkomen in de foklijn, zal een overmatig lichaamsgewicht voor een gegeven leeftijd nooit HD tot gevolg hebben. Aan de andere kant is aangetoond dat, wanneer in de foklijn het risico van HD bestaat, overmatig voeden van de puppy de frequentie en de ernst van de aandoening sterk kan verhogen.

Hetzelfde geldt voor het relatieve risico van OCD en de groep aandoeningen die elleboogdysplasie (ED) genoemd worden. Een te snelle toename van het lichaamsgewicht verhoogt het risico dat deze aandoeningen zich voordoen. Evenwichtige groei in samenhang met een gereguleerde toename van het lichaamsgewicht geeft een optimaal eindresultaat: een gezonde, fitte hond. De juiste dagelijkse hoeveelheid voeding verzekert dat de hond zijn uiteindelijke omvang als volwassen hond bereikt en een optimale lichamelijke conditie verkrijgt.

Het eiwitgehalte heeft geen invloed

Onderzoek naar de groei van de Duitse Dog (Nap RC, Nederland) heeft aangetoond dat het eiwitgehalte in een voeding geen significante invloed heeft op de ontwikkeling van het skelet. Een hoge eiwitinname heeft geen verhoogd risico op de ontwikkeling van OCD of HD tot gevolg en heeft geen invloed op de lengtegroei van bot.

Speciale voeding voor de groei

Gegeven de hoge mate van skeletaandoeningen bij honden van grote rassen, is het goed nieuws dat er voeding beschikbaar is die speciaal is samengesteld om te voorzien in de behoeften van snel groeiende puppies van grote rassen. In deze producten zijn de resultaten van de laatste studies verwerkt, waarin calcium is aangewezen als de grote risicofactor in de voeding van grote rassen en ook verlaging van de algehele energie-inname wordt aanbevolen om gereguleerde groei te bewerkstelligen. Eukanuba Puppy & Junior Grote Rassen is speciaal samengesteld om de hond een lager caloriegehalte en een aangepaste verhouding tussen calcium en energie te bieden om een gezonde groei te ondersteunen. Deze voeding geeft iedere puppy van een groot ras optimale voedingsondersteuning!

© 2003 - dierenkliniek Causus - Oudenburg (Belgium) - info@causus.be - disclaimer

27-11-2009 om 18:15 geschreven door mailgroep

Uw puppy mee naar huis nemen.

Gedurende de eerste 12 weken van zijn leven leert uw puppy de meest belangrijke basisgedragingen, zowel van de moederteef als van u. Deze socialisatieperiode is zeer belangrijk en is bovendien bepalend voor de rest van zijn leven. Het is dus van groot belang dat de puppy rustig de tijd krijgt om alle indrukken te verwerken.

    Laat me met rust, ikke slaap.

Als u uw nieuwe puppy mee naar huis neemt, zal het veel nieuwe indrukken opdoen. Hierdoor kan het diertje in het begin een beetje onzeker zijn. Veel genegenheid, een eigen plaats en een rustige omgeving zijn daarom belangrijk.
Probeer hem niet te veel op te pakken, maar laat hem juist naar u toe komen. Honden zijn van nature sociale wezens, daarom hebben zij behoefte aan aandacht. In het begin heeft een puppy moeite met alleen zijn, maar in de loop der tijd kan hij steeds langer alleen zijn.
De eerste nacht mist uw puppy vaak de warmte en liefde van het nest. Dit gemis kunt u verminderen door een doek of speeltje met de lucht van het nest in zijn mand te leggen.

    Wie van de drie gaat mee naar huis.

Na een ongelukje kunt u uw puppy beter niet straffen; hier wordt hij namelijk angstig van. Het werkt beter om uw puppy te belonen bij alles wat hij goed doet. Dit kan in de vorm van een klein hondenkoekje of met uw stem. Honden wennen heel snel aan bepaalde gewoonten, daarom is het heel belangrijk dat u altijd consequent bent.

Uw puppy een eigen plek geven.

Uw puppy heeft behoefte aan een behaaglijk en veilig plekje waar hij zich terug kan trekken als hij behoefte heeft aan rust. Een hondenmand, hondenkussen of bench biedt hem die mogelijkheid. De materialen dienen goed reinigbaar te zijn in verband met onzindelijkheid en ongedierte.

Eerst vechten om een plekje                                                                                                                        om daarna samen te zoeken naar een plaatsje

Het beste kunt u een plaats uitzoeken waar uw puppy het zicht heeft over de hele leefruimte, zodat hij zich betrokken voelt bij het gezin.
Zijn ‘plaats’ moet een plek zijn waar uw puppy graag gaat liggen. Het is dus niet verstandig uw puppy naar zijn plaats te sturen omdat hij straf heeft.

Benodigdheden voor uw puppy.

Waterbak en etensbak (voor grote honden bijvoorkeur op een standaard)

• Een voedzame voeding afgestemd op de behoefte van uw puppy
• Mand, kussen of bench
• Borstel en (vlooien) kam
• Adreskoker, naampenning of microchip
• Halsband en riem
• Hondenshampoo, tandenpasta en tandenborstel
• Speeltjes van hoge kwaliteit die veilig zijn om mee te spelen, op te kauwen en het wisselen van de tanden te vergemakkelijken, zoals bijvoorbeeld een floss touw, stoffen honden-speeltje of rubberen bal.

Uw puppy oppakken.

Soms is het moeilijk om de verleiding te weerstaan, maar laat uw puppy altijd naar u toekomen. Op die manier weet uw puppy dat u de baas bent. Als u hem oppakt, doe het dan op de volgende wijze:

• Plaats een hand onder zijn romp en de andere onder zijn borstkas.
• Pak hem met beide armen op.
• Houd hem tegen uw lichaam, zodat hij zich veilig en beschermd voelt.

  Plaats een hand onder zijn romp en de andere onder zijn borstkas

  Pak hem met beide armen op

  Houd hem tegen uw lichaam, zodat hij zich veilig en beschermd voelt

Uw puppy zindelijk maken.

Over het algemeen is een puppy reeds (krant)zindelijk als hij weg mag bij zijn moeder. Door hem elk uur mee naar buiten te nemen en telkens hetzelfde rondje te lopen, leert uw puppy waar hij zijn behoefte moet doen. Op het moment dat hij zijn behoefte heeft gedaan, hoort u hem uitgebreid te belonen.

Een vast ritme en routine is heel belangrijk in het leven van uw hond. Op een vast tijdstip eten, na het eten rusten (vooral grote honden i.v.m. maagkanteling) en uitlaten na het slapen is heel belangrijk.
Een volwassen hond moet minimaal 4 keer per dag worden uitgelaten, maar een puppy natuurlijk veel vaker. Vaak kunt u aan het gedrag zien dat uw puppy hoge nood heeft. Hij gaat dan bijvoorbeeld rondjes draaien, piepen of bij de deur zitten. Het kan voorkomen dat uw puppy zijn behoefte niet kan ophouden. In dat geval mag hij niet worden gestraft, omdat hij het verheffen van uw stem of een tik niet in verband kan brengen met het ‘ongelukje’.
Als u uw puppy op heterdaad betrapt, neem hem dan snel mee naar buiten en prijs hem wanneer hij klaar is.

Uiterlijke verzorging en baden.

• Uiterlijke verzorging.

Regelmatig borstelen en kammen is essentieel voor honden.
Hierdoor worden niet alleen losse haren, vuil en parasieten verwijderd, maar de bloedtoevoer naar de huid wordt tevens gestimuleerd. Het gevolg is een gezondere en glanzende vacht.
Als uw puppy het borstelen en kammen als een prettige bezigheid ervaart, zal hij snel leren rustig te staan of te zitten - iets dat ook helpt bij een bezoek aan de dierenarts of trimsalon. Gebruik altijd een borstel die bestemd is voor het onderhouden van de vacht van een hond.

  Als Uw hondje lang haar heeft is regelmatig kammen belangrijk.

De juiste borstel is afhankelijk van de vacht van uw hond. Over het algemeen wordt gebruik gemaakt van een vlooienkam, een universeelborstel en eventueel een rubberen borstel.
Uw dierenspeciaalzaak, trimsalon of fokker kan u adviseren over de beste hulpmiddelen voor het onderhouden van de vacht van uw hond.

• Baden

Door regelmatig wassen van uw hond kunnen essentiële oliën uit zijn vacht worden gewassen, waardoor zijn vacht doffer en minder waterdicht wordt. Toch is het raadzaam uw puppy een keer te wassen voordat hij drie maanden oud is. Als hij echt heel vies is of naar de trimsalon moet, zal hij waarschijnlijk rustig blijven tijdens het wassen.

Het beste kunt u uw puppy in de badkuip of de gootsteen wassen met lauw water en een shampoo specifiek voor honden. Uw puppy zal waarschijnlijk rustig blijven als u tegen hem praat en hem rustig aait, terwijl u zijn lichaam nat maakt. Na het wassen moet de shampoo goed worden uitgespoeld.

Zijn kop kunt u het beste als laatste wassen, zodat uw puppy rustig blijft staan. Als er water in zijn oren komt of de shampoo in zijn ogen jeukt, zal hij onrustig worden en zich gaan uitschudden.

Nadat uw puppy goed afgespoeld is, droogt u hem grondig met een handdoek. Op een warme dag kunt u hem mee naar buiten nemen en hem op een natuurlijke manier laten drogen. Anders droogt u de vacht met een föhn op een warme (niet te hete) stand. Uw puppy moet altijd helemaal droog zijn, anders kan hij onderkoeld raken.

Tanden wisselen en kauwen.

Op een leeftijd van ongeveer drie maanden begint uw puppy met het wisselen van de tanden. Om dit te stimuleren heeft hij behoefte om te kluiven. Door het verstrekken van kauwmateriaal voorkomt u dat uw puppy bijvoorbeeld aan het meubilair of schoenen begint.

  Ringo, mijn hond, met zijn favoriete speeltje

De meeste geschikte materialen zijn kauwbotjes van buffelhuid, harde brokjes en een floss touw. Voor al het speelgoed en kluifmateriaal geldt dat het van betrouwbaar materiaal moet zijn en een goede afmeting heeft. En zelfs dan kan uw puppy het speelgoed stuk krijgen met zijn scherpe tandjes. Laat uw puppy dus altijd onder toezicht met botjes en speelgoed spelen.

Geef droge voeding.

Om tandsteen en plaque onder controle te houden, heeft een hond kauwmateriaal nodig. Naast kluifjes helpt een droge voeding het gebit schoon te houden. Ook het wisselen van de tanden en kiezen wordt gestimuleerd door het kauwen op een harde voeding. Als de bek van uw puppy gevoelig is, kunt u droge voeding zacht maken door deze eerst in warm water te weken.

Als uw puppy langdurig weinig eetlust heeft, kunt u het beste even een afspraak maken bij uw dierenarts voordat u overstapt op een andere voeding.

Bezoek aan de dierenarts en gewenning

Na de geboorte is uw puppy al meerdere malen onderzocht en behandeld door een dierenarts. En dit behoort gedurende zijn hele leven te worden voortgezet.

• Bezoek aan de dierenarts.

De moedermelk beschermt een puppy tot een leeftijd van ongeveer 6 weken tegen diverse ziekten en virussen. Daarna moet het immuunsysteem van de puppy zijn werk gaan doen. Om dit te ondersteunen wordt een puppy op een leeftijd van 6 tot 8 weken voor het eerst ingeënt. Voor volledige bescherming dient u diverse keren met uw puppy naar de dierenarts te gaan voor een reeks injecties. Ook een volwassen hond behoort jaarlijks een inenting te krijgen. Naast deze inenting is het belangrijk om uw hond minimaal twee keer per jaar te ontwormen.

• Regelmatige controles.

Uw puppy moet er aan wennen om beetgepakt te worden. Door regelmatig zijn ogen, oren, bek, voetzolen, nagels, huid en vacht te controleren, voorkomt u dat uw puppy pijn heeft zonder dat u het weet. Aarzel niet naar uw dierenarts te gaan als u iets ongewoons opmerkt.

  Regelmatig naar de tanden kijken is noodzakelijk.

Voeding en lichaamsbeweging.

Voeding en lichaamsbeweging zijn essentieel voor het welzijn van uw hond. En zeker voor een puppy; die is speels en energiek. De hoeveelheid lichaamsbeweging die uw puppy nodig heeft, is afhankelijk van zijn ras. De levensstijl, de grootte en de levensfase van uw puppy zijn bepalend voor de voedingsbehoefte. De voedingsbehoeften zijn zo belangrijk, daarom worden deze in een apart gedeelte behandeld.

Symptomen van ziekte.

Als uw puppy zich niet goed voelt, merkt u dat vaak aan zijn gedrag. Een snel bezoek aan de dierenarts zal bevestigen of er iets aan de hand is. Hieronder worden symptomen van een mogelijk slechte gezondheid genoemd.

• Niet willen eten en drinken
• Plotseling gewichtsverlies of -toename; langdurig geleidelijk gewichtsverlies
• Traagheid, geen zin in spelen of naar buiten gaan
• Heel vaak of minder vaak urineren
• Bloed in de ontlasting of losse vormloze ontlasting; diarree
• Aanhoudend braken
• Overmatige speekselvorming, Onregelmatige ademhaling
• Doffe vacht

Basistraining.

Niemand houdt van een ongehoorzame en onhandelbare hond. Dus hoe eerder u met zijn training begint, hoe beter.
Veel professionele trainers adviseren een vroegtijdige gehoorzaamheidscursus voor puppies om het trainingsproces op gang te helpen.
Een van de eerste dingen die u uw puppy moet leren, is het reageren op zijn naam. Als u zijn naam noemt wanneer u hem liefkoost en wanneer u hem eten geeft, zal hij snel luisteren naar zijn naam wanneer u hem roept. Herhaling en veel geduld is belangrijk bij het trainen van puppy’s.

Een paar tips voor training:

• Houd een schema aan van twee dagelijkse trainingsessies van vijf minuten.
• Gebruik dezelfde woorden op dezelfde toon voor bepaalde bevelen om verwarring te voorkomen.
• Wees serieus, zodat uw puppy weet dat hij zijn training serieus moet nemen.
• Als uw puppy merkt dat u uw geduld verliest, maakt dat de training moeilijker. Probeer dus altijd kalm te blijven.
• Een puppy leert meer van een positieve en enthousiaste reactie van u, dan van een afstraffende correctie. Het slaan of stem verheffen maakt een puppy vaak onzeker, terwijl een puppy een handeling juist zal herhalen als uw reactie daarop heel plezierig was.
• Beëindig de trainingsessies in een gelukkige sfeer.

Halsband en riem.

In het begin zal uw puppy het heel vreemd vinden om iets om zijn nek te dragen. Wen uw puppy daarom eerst aan het dragen van een zachte halsband. Na een poosje bevestigt u een korte, lichte riem aan de halsband. Het doel is uiteindelijk dat hij met u mee loopt zonder dat hij aan de riem trekt. Als hij voor u uit loopt of achterblijft, geeft u alleen een zacht rukje aan de riem.

Reizen met uw puppy.

Het reizen per trein, bus en auto op jonge leeftijd heeft tot gevolg dat uw puppy graag met u mee gaat. Laat hem eerst wennen aan korte ritten van vijf tot tien minuten. Maak de ritten geleidelijk langer totdat uw puppy zich op zijn gemak lijkt te voelen. Uiteindelijk kunt u hem meenemen voor een echte reis van ongeveer twee uur. De volgende adviezen zijn nuttig voor zowel lange als korte ritten:

nutttige adviezen.

• Neem een passagier mee om voor uw puppy te zorgen tijdens zijn eerste autoritten.
• Geef uw puppy twee tot drie uur voor de rit geen eten.
• Laat hem voor uw vertrek uit.
• Neem zijn favoriete kussen en speeltjes mee, zodat hij zich thuis voelt.
• Zorg voor goede ventilatie in de auto, maar uw puppy mag niet zijn kop uit het raam steken.
• Stop na maximaal iedere twee uur om hem de gelegenheid te geven om te drinken, te lopen en zijn behoefte te doen.
• Aan het einde van de rit beloont u uw puppy voor zijn geduld.

Voeding voor uw puppy.

De energiebehoefte van een hond is gedurende de groeifase het grootst. In het eerste jaar groeit uw puppy ongeveer evenveel als een mens gedurende de eerste 14 levensjaren. Een goede en uitgebalanceerde voeding is dan ook van noodzakelijk belang. Een goede voeding bevat als hoofdbestand-deel veel vlees in plaats van plantaardige producten. En is bovendien afgestemd op de behoefte van uw puppy.

In Dierenkliniek Causus kozen wij voor het merk Eukanuba. Wij hebben altijd het hele gamma in voorraad en zijn ook steeds bereid voor verdere uitleg.

De Eukanuba hondenvoedingen kennen een goede verteerbaarheid door het gebruik van vers vlees. Daarnaast wordt er gebruik gemaakt van natuurlijke antioxidanten, zoals Vitamine E en Rozemarijnolie.
En natuurlijk zijn alle Eukanuba formula’s compleet en uitgebalanceerd, zodat u er niets aan toe hoeft te voegen. Alleen een bak met water heeft uw puppy dan nog nodig.
Eukanuba is verkrijgbaar in vier specifieke formules afgestemd op de behoefte van uw puppy. Er wordt onderscheid gemaakt tussen verschillende rasgroottes om een gelijkmatige ontwikkeling van uw puppy te bevorderen.

© 2003 - dierenkliniek Causus - Oudenburg (Belgium) - info@causus.be - disclaimer

27-11-2009 om 18:12 geschreven door mailgroep

25-11-2009 om 01:36 geschreven door mailgroep

Naar de psychiater met uw papegaai

Net als hun baasjes kunnen nu ook honden, katten en vogels plaatsnemen op de sofa van de gedragstherapeut. Die gaat de dieren en hun baasje helpen om met afwijkend gedrag om te gaan. Eigenaars van huisdieren met een gedragsprobleem kunnen zich vanaf maandag melden bij de Gedragskliniek voor Dieren, onderdeel van de faculteit diergeneeskunde van de Universiteit Utrecht.Voor de Gedragskliniek is een verwijsbriefje van de dierenarts nodig. In Utrecht bekijken specialisten eerst of er een fysieke verklaring is voor het afwijkende gedrag, zoals bijten of krabben. Verstoorde communicatie tussen mens en dier, zoals de wetenschappers het noemen. Als er geen medische verklaring is, bekijken gedragstherapeuten het dier. Ook analyseren ze foto's en filmpjes van de thuissituatie. Als de therapeuten denken dat de relatie tussen mens en dier hersteld kan worden, zorgen zij voor een doorverwijzing naar een gedragstherapeut in de omgeving van het baasje. (DWM)

bron:  Belga
(Zita.be)

22-11-2009 om 13:50 geschreven door mailgroep

Kat hindert agent tijdens uitschrijven boete

http://www.hln.be/hln/nl/959/Bizar/article/detail/1031621/2009/11/20/Kat-hindert-agent-tijdens-uitschrijven-boete.dhtml

22-11-2009 om 13:49 geschreven door mailgroep

Giraffen hebben superhart

20/11 De buitengewone vorm van een giraf heeft wetenschappers al veel vragen bezorgd. Hoe slagen de dieren er in om bloed in hun hoofd te krijgen, dat twee meter van het hart verwijderd is?

Het hart moet de druk van de hoeveelheid bloed in de lange nek aankunnen en bovendien de neerwaartse druk die de zwaartekracht uitoefent, overkomen.

"Het hart is feitelijk best klein. Kleiner dan je zou verwachten in dieren van die omvang. De wanden van het hart zijn echter zeer dik", zegt professor Graham Mitchell van het Centre of Wildlife Studies in het Zuid-Afrikaanse Onderstepoort. "Dat kleine hart is echter zeer krachtig en zorgt voor een hoge bloeddruk."

De wanden van de aderen worden bovendien dikker naarmate de giraf ouder wordt en de nek groeit. Dit voorkomt het scheuren van de aderen wanneer de druk toeneemt.

Voordelen

De reden voor de lange nek heeft wellicht te maken met de resem voordelen die er aan verbonden zijn, zoals grazen van vegetatie waar andere dieren niet aan kunnen, het regelen van de lichaamstemperatuur en een grotere waakzaamheid.

(GVA)

22-11-2009 om 13:46 geschreven door mailgroep

Neushoorntje geboren za 21 nov 2009

1. Safaripark de Beekse Bergen heeft er een neushoorntje bij. Vanmorgen is er een meisjesneushoorn geboren, maar ze heeft nog geen naam.
   
   Moeder Dounia gaf al vijf dagen signalen dat de bevalling eraan zat te komen, maar op het moment suprème was er geen verzorger in de buurt: "We hebben er niets van gezien", zegt een van de verzorgers. "Om half 8 was er nog niets te zien. De verzorger ging daarna een andere stal schoonmaken en toen hij terugkwam, was ze ineens geboren."
   
   Dounia was anderhalf jaar zwanger. Ieder jaar worden in Europa maar vijf neushoornbaby's geboren, dus de bevalling is vrij bijzonder.
   
   Moeder en dochter maken het goed. Over een paar dagen krijgt de kleine een naam en kan ze naar buiten om zich aan de bezoekers te laten zien.
   nos.nl
   

22-11-2009 om 13:04 geschreven door mailgroep

Vader van 1,2 miljoen kleintjes slaapt in

De stier van de Nederlands-Belgische fokkerijvereniging werd 12,5 jaar, meldt het Vlaams Informatiecentrum over Land- en Tuinbouw.

Himster Grandprix begon in 2002 aan zijn carrière. Hij stond vrij snel bekend voor de goede uiers die zijn nakomelingen kregen. Daarmee was hij erg gegeerd voor het dekken van melkkoeien. Een jaar geleden kwam hij zo aan zijn miljoenste dosis sperma.

Nu rust hij uit op de eeuwige jachtvelden.

JVG

18-11-2009 om 02:10 geschreven door mailgroep

http://www.kennislink.nl/publicaties/fokken-doe-je-zoo

Over fokprogramma's in Europese dierentuinen

Zo’n honderd jaar geleden zagen we diersoorten voor de eerste keer letterlijk onder onze ogen uitsterven. Dat gebeurde vaak door menselijk handelen. De trekduif, die ooit in zwermen van vele miljoenen in de bossen van Noord Amerika leefde, werd met duizenden tegelijk uit de lucht geschoten en als vlees geconsumeerd. In 1900 schoten jagers het laatste wilde exemplaar af; in dierentuinen leefde toen nog een enkele trekduif. Door gebrekkige huisvesting werden dierentuindieren destijds niet oud en als dat wel gebeurde, was er vaak geen sprake van voortplanting. Enkele jaren later, toen in de dierentuin van Cincinnati (Verenigde Staten) het allerlaatste individu doodging, was het dus definitief voorbij voor de trekduif. De quagga, een soort steppezebra, de buidelwolf en talloze andere soorten kenden hetzelfde lot.

Verschil tussen ‘leven en dood’

Begin 20e eeuw veranderde de manier waarop dieren in dierentuinen gehouden werden langzaam; er kwam meer aandacht voor geschikte huisvesting en voeding en de dieren werden in steeds natuurlijker groepen samengehouden. Toen het laatste Przewalskipaard in 1968 van de Mongoolse steppen verdween, trokken dierentuinen aan de bel. Hoewel er nog slechts 13 van deze oerpaarden in gevangenschap leefden, kon de soort dankzij intensieve samenwerking en een streng gecontroleerde fok behoed worden voor uitsterven.

Twee decennia later leefden er zelfs weer zoveel Przewalskipaarden in dierentuinen over de hele wereld, dat er een ruimtetekort dreigde te ontstaan. In 1992 kwam daar verandering in. Na veel gelobby en politiek gesteggel waren in China en Mongolië enkele reservaten opgericht en vandaag de dag leven weer honderden Przewalskipaarden in hun oorspronkelijke leefgebied.

Dankzij het EEP (European Endangered Species Programmes) fokprogramma leven er weer Przewalskipaarden in het wild. © Hanneke de Boer

Het succes van onder andere de Przewalskipaarden eind vorige eeuw was een omslagpunt. Dierentuinen bleken weldegelijk het verschil te kunnen maken tussen ‘leven en dood’ voor een diersoort. En het Przewalskipaard is niet de enige. Ook het gouden leeuwaapje uit Zuid Amerika en de Europese bizon (wisent), zijn goede voorbeelden. Een streng gecontroleerde fok, extreem gedreven mensen en een hele lange adem zijn essentiële ingrediënten voor zulke successen.

Ark van Noach?

Het primaire doel van EEPs (European Endangered Species Programmes) is om dierpopulaties binnen dierentuinen met voldoende genetische variatie in stand te houden. Op die manier zijn deze populaties niet meer afhankelijk van ‘aanvoer’ uit het wild. De natuurlijke omgeving staat immers al door te veel andere factoren onder druk.

Boegbeeld voor het EEP (European Endangered Species Programme) is de sterk bedreigde zwarte neushoorn met een jong.

Het liefst zouden dierentuinen als een soort moderne “Ark van Noach” alle bedreigde diersoorten via een EEP beschermen. Maar daar is helaas geen geld, ruimte en mankracht voor. Daarom komen alleen diersoorten die in de natuur met uitsterven bedreigd worden, of een belangrijke rol spelen in een zeer kwetsbaar ecosysteem, hiervoor in aanmerking. Er gaat een heel traject van onderzoek en advies aan vooraf voordat het nieuwe EEP een feit is. Voor alle diergroepen (hondachtigen, uilen, mensapen, etc.) die in Europese dierentuinen leven is een adviesraad opgericht (TAG; Taxon Advisory Group) waarin kenners vanuit heel Europa zitting hebben. Zij onderzoeken of er voldoende individuen van de betreffende soort in Europese dierentuinen leven om een fokprogramma te kunnen starten. Hoe minder individuen, des te kleiner de genetische variatie en hoe groter de kans op inteelt (met alle gevolgen van dien).

Net zo belangrijk is of dierentuinen genoeg geschikte verblijven hebben om met de soort te kweken. Het is namelijk niet verstandig om maar op een of twee locaties te fokken, want als daar een ziekte of brand uitbreekt, zijn alle individuen in één keer verloren. Tot slot is het ook essentieel om voldoende kennis te hebben over het houden van en kweken met de betreffende diersoort.

Europese nertsen leven solitair en moeten in dierentuinen dus twee aparte verblijven hebben. © Gaia Park Kerkrade Zoo

Aan de hand van al deze factoren en in nauw overleg wordt uiteindelijk besloten welke soorten via een EEP fokprogramma beschermd moeten en kunnen worden. Op basis van de status op de Rode Lijst van bedreigde diersoorten verzoekt de wereld natuurbond IUCN (International Union for the Conservation of Nature) dierentuinen in sommige gevallen om bepaalde diersoorten op te nemen in een EEP. Dierentuinen opereren dus niet alleen, maar in samenwerking en samenspraak met natuurbeschermers van over de hele wereld. Momenteel zijn ruim 300 diersoorten, variërend van zonneral (familie van de kraanvogels) en Iberische wolf tot witte neushoorn en Afrikaanse wilde hond in een EEP fokprogramma opgenomen. En dat aantal blijft groeien.

Kunstmatige bevruchting

Hoewel voortplanting weliswaar een van de meest basale levensbehoeften is van alle organismen, betekent dat niet dat dit altijd vanzelf gaat. Althans, niet in dierentuinen. Want hoe natuurlijk of ruim een dierverblijf ook is, het blijft een imitatie van de vrije natuur. Dierentuindieren kunnen bijvoorbeeld niet zelf besluiten wanneer ze de groep verlaten om een eigen of nieuwe partner te zoeken.

Dierentuinen willen alle dieren op een veilige en succesvolle manier tot voortplanting laten komen en de overlevingskans van het nageslacht zo hoog mogelijk houden. Daar is natuurlijk veel kennis over het natuurlijk gedrag en de groepsamenstelling van dieren, maar ook improvisatie vereist. Europese nertsen leven bijvoorbeeld solitair. Mannetje en vrouwtje zoeken elkaar in het wild alleen op voor de voortplanting. De rest van het jaar zouden ze elkaar letterlijk ‘afmaken’ als ze elkaar tegenkomen. In dierentuinen kunnen nertsman en -vrouw dus niet samen gehuisvest worden, maar zijn twee aparte verblijven nodig. Als in het voorjaar de voortplantingsperiode aanbreekt, houden dierverzorgers extra goed in de gaten hoe het vrouwtje op het mannetje reageert. Alleen als ze op het juiste punt in haar cyclus is zal ze hem immers toelaten en is de kans op nageslacht het grootst.

Witte neushoorns zijn wel echte groepsdieren, maar de voortplanting in dierentuinen laat helaas nogal te wensen over. Hoewel er diverse theorieën zijn (van jonge mannetjes die niet ‘weten’ hoe ze zich voort moeten planten tot vrouwtjes zonder cyclus of met een cyste in de baarmoeder), is de precieze oorzaak hiervan niet bekend. Daarom wordt bij neushoorns sinds kort af en toe kunstmatige bevruchting toegepast. Op 22 oktober 2008 had de dierentuin van Budapest de primeur: er werd een gezonde neushoorn geboren die 16 maanden eerder met behulp van bevroren sperma van een neushoornstier uit Engeland ‘verwekt’ was. Om kunstmatige bevruchting bij neushoorns te ontwikkelen werken dierentuinen nauw samen met universiteiten en onderzoeksinstituten.

Neushoorns planten zich in dierentuinen niet goed voort. Kunstmatige inseminatie biedt uitkomst. © Gaia Park Kerkrade Zoo

Om inteelt te voorkomen, worden dieren uit EEPs tussen dierentuinen uitgewisseld. Ook dat is een heel specialisme, want elke diersoort stelt zijn eigen eisen aan het transport. Zo worden gorilla’s verdoofd voordat ze in een transportkist gelegd worden en in een bestelbus op pad gaan. Het verdoven van giraffen (en andere herkauwers) is echter een te groot risico voor de gezondheid van het dier. Om staande vervoerd te worden is voor giraffen dus een extra hoge trailer of een dieplader nodig en voor volwassen giraffemannen moet zelfs een speciale route uitgestippeld worden om lage viaducten te omzeilen.

Dankzij kunstmatige bevruchting kunnen kostbare, risicovolle en stressvolle neushoorntransporten in de toekomst mogelijk tot een minimum beperkt worden. Kunstmatige bevruchting zou ook een belangrijke rol kunnen gaan spelen voor neushoornsoorten waar in het wild nog slechts enkele individuen van zijn.

Zwarte helm

Een secundair doel van de EEPs is om de gekweekte dieren weer in het wild uit te zetten. Vaak is dit echter een moeilijk en lang traject. De situatie in het oorspronkelijke leefgebied moet namelijk wel stabiel zijn voordat dieren weer ‘terug naar de natuur’ kunnen. Helaas belemmeren bedreigingen door politieke onrusten en oorlogen, of een sterk gedegradeerd leefgebied deze stap. Als de stap al gemaakt kan worden, moeten diersoorten vanuit de dierentuinen eerst ‘verwilderen’ voordat ze weer in de natuur kunnen overleven. Om nog maar te zwijgen over het feit dat dierentuindieren hun angst voor de mens of hun natuurlijke vijanden vaak helemaal verloren hebben.

In Spanje worden kaalkop ibissen door speciale adoptieouders met helm grootgebracht. © Proyecto Eremita

Voor een succesvolle uitzetting zijn goede contacten met natuurbeschermers essentieel. De kaalkop ibis heeft op de rode lijst van IUCN de status van “ernstig bedreigd” – in het wild leven nog zo’n 420 individuen. In dierentuinen leven echter nog ruim 900 kaalkop ibissen. Sinds zes jaar worden nakomelingen van EEP kaalkop ibissen vanuit een speciaal kweekstation in Spanje opnieuw uitgezet. Het blijkt dat kaalkop ibissen die door mensen met de hand zijn grootgebracht na uitzetten de hoogste overlevingskans hebben. Dat klinkt raar, maar doordat de ‘adoptieouders’ zich met een zwarte helm met een model van een kaalkop ibis vermommen, blijven de jonge ibissen hun angst voor ‘gewone’ mensen behouden. Enkele van de met de hand opgevoede kaalkop ibissen hebben zich zelfs alweer voortgeplant.

Bronnen

• Terug naar de natuur (H. de Boer), GaiaPraatjes 2, 2006
• Eén wereld, één natuur (L. de Boer), 1998
• EAZA News 66, 2009

18-11-2009 om 02:08 geschreven door mailgroep

http://www.kennislink.nl/publicaties/dag-vogels-dag-vissen

Dag vogels, dag vissen

Planten en dieren sterven momenteel hard genoeg uit om van een ‘massa-extinctie’ te kunnen spreken. Houden we binnen een paar eeuwen niets meer over, wordt de aarde saai en kaal en is de mens dan nog het enige dat beweegt?

Liefhebbers van kaviaar maken zware tijden door: begin dit jaar verboden de Verenigde Naties de export (uit vooral Rusland en Iran) van alle kaviaar en andere producten van de steur. Want deze vis, die meer dan een ton zwaar en honderd jaar oud kan worden, staat op het punt voorgoed uit het zeebeeld te verdwijnen. In en rond de Kaspische Zee vindt de beluga-variant van deze vis zijn last stand. En dan te bedenken dat hij – althans een neef van de belugasteur – tot in de eerste helft van de vorige eeuw nog uitbundig in de Nederlandse wateren en voor de kust voorkwam. Er leveren er nu nog een paar een achterhoedegevecht in de Gironde in Frankrijk, maar overbevissing en vervuiling hebben de steur in ieder geval uit Nederland definitief verdreven. En dat geldt ook voor de zalm, de elft, de fint, de beekforel en de houting.

Ze hebben iets van vuurwerk, de pagina’s in het Living Planet Report 2004 van het Wereld Natuur Fonds waarin de ontwikkeling in de dierendichtheid per soort sinds 1970 in grafieken staat weergegeven. Maar dan wel van een vuurpijl in zijn nadagen: vrijwel alle lijnen wijzen schuin naar omlaag. De index voor de 555 soorten landdieren waarvan de aantallen werden bijgehouden, liep over die periode van honderd in 1970 naar zeventig in 2000. Dat cijfer wordt dan nog geflatteerd door het feit dat de dieren in de gematigde klimaatzones enigszins op peil wisten te blijven; de index voor de landdieren in de tropen liep terug van honderd naar onder de veertig. Waarmee maar gezegd is dat er in de tropen minder dan half zoveel dieren rondlopen als dertig jaar geleden – in ieder geval van de soorten die zijn bijgehouden. Dat zijn allemaal gewervelde dieren, maar ze zijn niet alleen uitgekozen omdat die het grote publiek meer aanspreken. ‘Die dieren zitten bovenin de voedselketen’, zegt Miriam van Gool van het WNF. ‘Die zijn met kleinere aantallen, hebben een langere levenscyclus, hebben meer ruimte nodig om aan voedsel te komen en zijn daardoor de eerste die gaan. En die herstellen zich een stuk langzamer dan fruitvliegjes.’

Weinig opbeurender is het patroon dat zich aftekent voor de zoetwatervissen. Sinds 1970 werden 323 soorten gevolgd ; ze zijn nu ruim de helft minder in getal dan toen. De zeedieren – vissen, vogels, zoogdieren en reptielen die in en rond de zeeën en kustwateren leven – waren ietsje beter af: hun aantallen liepen met dertig procent terug. Voor de liefhebbers: de Pacifische zalm loopt op zijn laatste benen; zijn buurman de kabeljauw is al evenzeer fors in tal teruggelopen, maar nog niet zo erg als zijn Atlantische neven, waar nog geen twintig procent meer van over is. We hoeven alleen maar naar de prijs van de palingfilet te kijken om te kunnen vaststellen dat ook deze vis ernstig in zijn voortbestaan wordt bedreigd; maar gelukkig verkeert de haring weer in blakende welstand.

Geen teken van leven

In de tabellen die vervat zijn in de IUCN Red List spreken de cijfers al even klare en even sombere taal. In deze lijsten houdt de International Union for Conservation of Nature and Natural Resources bij hoe bedreigd de diverse planten- en diersoorten zijn in hun bestaan. Welnu: ruim een vijfde van de 5.416 door de wetenschap beschreven zoogdieren wordt aangemerkt als ’ critically endangered‘, ’ endangered’ of ’ _vulnerable_’ – wat wil zeggen dat ze een extreem hoog risico lopen in het wild uit te sterven (geldt voor 162 soorten), tot op zijn minst een hoog risico (587 soorten). Sinds 1996 is van 73 soorten zoogdier definitief afscheid genomen: ze zijn uitgestorven, wat wil zeggen dat er na intensief speurwerk geen teken van leven meer van ze vernomen is en dat er ‘geen redelijke twijfel meer bestaat dat het laatste exemplaar gestorven is’.

Voorts ernstig in hun voortbestaan bedreigd: ruim twaalfhonderd van de bijna tienduizend vogelsoorten, een derde van de 5.743 beschreven amfibiesoorten en bijna drie procent van alle 287.655 soorten beschreven planten. Als we een beetje mogen extrapoleren, zal het volgende rapport er nog een stuk somberder uitzien. Als je zo al die grafieken en tabellen naast elkaar ziet, is het moeilijk de gedachte van je af te zetten: nog even zo doorgaan en we houden niets meer over. Dan is de aarde weer woest en ledig -maar vooral ledig. Op die ene soort na, dan.

Homo sapiens

Voor de terugloop onder de soorten flora en fauna zijn diverse oorzaken aan te wijzen, die evenwel alle naar één hoofdoorzaak doorverwijzen. Van alle soorten verkeert er immers in ieder geval één in blakende welstand: Homo sapiens is met meer dan ooit. De projectie is dat er in 2050 ruim negen miljard exemplaren van zullen rondlopen en vooral -rijden, vier maal zoveel als honderd jaar daarvoor. Het is ook aan deze schier ongebreidelde groei te danken dat de andere soorten het zo zwaar hebben. Want ruim zes miljard monden voeden, dat gaat niet zonder rotzooi, in ieder geval als je het op een prikje wil doen. Overexploitatie is dan ook een van de hoofdoorzaken van het uitsterven van al die andere soorten. Sommige volkeren lusten graag walvis, andere kabeljauw en paling, en hele volksstammen zijn dol op de eitjes van de steur. Zouden we die op een duurzame manier oogsten, dat wil zeggen: op zo’n manier dat de soort op een gezond peil in stand blijft, dan zouden

18-11-2009 om 02:07 geschreven door mailgroep

Den Haag  -  Vrouwen denken bij een ramp vaker dan mannen als eerste aan hun huisdieren en niet aan hun gezin.

 

Dat blijkt een uit onderzoek van het ministerie van Binnenlandse Zaken. Waar één op de twintig mannen als eerste aan kat, hond of goudvis denkt, is dat bij vrouwen één op de negen.

Ramp

Mannen zeggen zich vaker dan vrouwen eerst in te zullen zetten voor de veiligheid van hun gezinsleden. Vrouwen letten er wel op dat iedereen bij een ramp binnen is, terwijl mannen sneller de radio of tv aanzetten. Bij een ramp wordt de partner als eerste gewaarschuwd, daarna de kinderen en de ouders.

Ruim zeventig procent van de bevolking denkt dat de kans op een noodsituatie het grootst is in de grote steden. Uit het onderzoek blijkt ook dat nog maar een kwart van de bevolking voorbereidingen heeft getroffen voor een ramp of noodsituatie.

Vaker

Bron  : De Telegraaf

18-11-2009 om 02:06 geschreven door mailgroep

Zuid-Amerikaanse vogel zingt met zijn veren

18-11-2009 om 02:04 geschreven door mailgroep

Geboren op de sorteerband

Foto: Ecomare, Salko de Wolf

TEXEL - Op de sorteerband van de TX68 zijn elf doornhaaitjes geboren. De moederhaai was gevangen en werd schoongemaakt, waarbij de nog levende jongen tevoorschijn kwamen. De jonge haaitjes zijn naar Ecomare gebracht.

Doornhaaien zijn eierlevendbarend. Dat betekent dat de eieren zich in het lichaam van de moeder ontwikkelen en uitkomen. De draagtijd van doornhaaien bedraagt 18-22 maanden, het langst van alle gewervelde dieren. Doornhaaien kunnen een imposante leeftijd van wel 25 jaar bereiken. Ze leven en jagen in groepen in alle gematigde en subtropische kustwateren, dus ook in de Noordzee.

De haaitjes van de TX68 stonden op het punt van geboren worden, want ze waren wel 25 tot 30 cm lang en hadden geen dooierzak meer onder hun lichaam hangen. Bij Ecomare zwemmen de haaitjes voorlopig nog achter de schermen. Ze worden gevoerd met kleine stukjes vis. De jonge haaitjes zullen in de nabije toekomst naar het zeeaquarium worden verplaatst. Ze worden dan naast de al in Ecomare aanwezige hondshaaien de tweede haaiensoort in het zeeaquarium.



Bron : Helders weekblad

18-11-2009 om 02:03 geschreven door mailgroep

Schotse wetenschappers fotograferen mysterieuze diepzeebewoners

18-11-2009 om 02:02 geschreven door mailgroep

Kikkers zijn geen watjes

Kikkers zijn niet per definitie gevoeliger voor chemische stoffen dan andere dieren. Dat blijkt uit een analyse door bioloog Jacob Kerby, verbonden aan de Universiteit van South Dakota.

Sinds jaar en dag staan kikkers bekend om hun overgevoeligheid voor milieuvervuiling. Als ergens een kikkersoort verdwijnt of uitsterft, wordt dat gezien als een indicator voor de slechte gesteldheid van het milieu ter plaatse.

Maar dat beeld is onjuist, aldus Kerby. Volgens de bioloog zijn kikkers voor de meeste chemische stoffen ‘licht vatbaar’ tot gewoonweg ‘ongevoelig’. Andere dieren kunnen net zo gevoelig zijn voor chemische stoffen – het ligt er maar net aan welke stof je bekeijkt. Kerby ontdekte dat toen hij 28.000 verschillende toxiciteitsonderzoeken uit het verleden opnieuw onder de loep nam. De onderzoeken brachten de giftigheid in kaart van 107 verschillende stoffen, waaronder anorganische chemicaliën, pesticiden en zwaren metalen. De stoffen werden getest op 1279 diersoorten, varierend van wormen en vissen tot slakken en insecten.

Kerby stelt nu voor dat milieu-onderzoekers voorzichter moeten zijn met het aandragen van kikkersterfte als bewijs voor milieuvervuiling. Als ze dan toch kikkers of andere amfibiën willen gebruiken, dat moeten ze eerst uitzoeken waar die dieren precies gevoelig voor zijn, aldus de bioloog.

Kerby maakt zijn onderzoek bekend in de aankomende editie van het tijdschrift Ecology Letters.

Bron: Eurekalert

18-11-2009 om 02:02 geschreven door mailgroep

Vergeet uw trouwe hond, haal een halve wolf in huis

18-11-2009 om 01:01 geschreven door mailgroep

18-11-2009 om 00:57 geschreven door mailgroep

HET LEVEN IS EEN GESCHENK, MAAR VELEN WETEN HET NIET.
******

12 november, 21:31

Het was al langer bekend dat wasberen intelligente dieren zijn, maar in de wachtrij voor een bus lijken ze toch niet thuis te horen.

De 'gemaskerde' roofdieren troepen bijna dagelijks samen voor een bus van lijn 18 in San Francisco om een hapje te eten. De chauffeur heeft er namelijk een gewoonte van gemaakt om aan het einde van zijn dienst voedsel achter te laten aan de halte van het Legion of Honourmuseum.

Eten

Wasberen komen voor in grote delen van Amerika en Noord-Europa. Ze doorzoeken regelmatig woningen en proberen op alle mogelijke manieren voedsel buit te maken.

Vorige maand werd een bejaarde vrouw uit Florida meermaals gebeten door wasberen, nadat ze probeerde om de dieren te achtervolgen. Specialisten waarschuwen bovendien voor hondsdolheid en een parasitaire worm.

OMI

13-11-2009 om 14:52 geschreven door mailgroep

Honden die op jonge leeftijd nooit rood vlees te eten hebben gekregen dit later ook moeilijk zullen accepteren. Dit komt omdat in de inprentingsfase ( 4 tot 7 weken ) alles wordt geprogrammeerd wat ze hun later leven meedragen en zullen accepteren als "normaal"

Pups die zich in de vegetatieve fase verkeren ( 1^ste en 2^de week)  zich steeds voortkruipen in kringvormige patronen en niet in rechte lijn? Dit is een natuurlijk beschermingsmaatregel zodat ze niet te ver van het nest weg kunnen geraken en met een cirkelvormige beweging meer kans hebben om terug in het nest te geraken eens ze verdwaald zijn.

Pasgeboren Pupjes steeds "melktrappelen" om de tepel van de moeder te stimuleren. Daarbij gaan ze afwisselnd met de linker en de rechterpoot in de omgeving van de tepel duwen. Dit gedrag is trouwens de voorloper van het latere "pootjes geven".

Dat een hond niet zoals de mens zijn onderkaak naar voor kan brengen? Hij kan die alleen  op en neer bewegen . Net voldoende om met zijn voorste snijtanden de vlooien uit zijn vacht te halen door zijn hele vacht zorgvuldig te beknabbelen.

13-11-2009 om 00:03 geschreven door mailgroep