Hallo bezoeker,
welkom op het blog van de Mailgroep Huisdieren, een hechte groep Dierenvrienden-SeniorenNetters, die er zijn voor, door en met elkaar.
Op dit blog kunnen jullie kennismaken met onze dieren, tips vinden over de verzorging en de gezondheid van de dieren, dierengedichten en dierenartikels lezen, werkjes in verband met dieren bekijken, enz.
Veel kijk- en leesplezier!
28-04-2009
Hoe krijg je je hond en kat zindelijk?
Hoe krijg je hond en kat zindelijk?
Hondenpoep op de stoep, kattenhoopjes in het tuinperk: een vieze en ongezonde plaag. Dierendokter Rob Lückerath doet de beste training voor honden en katten uit de doeken.
In aanraking komen met een 'hoopje' is niet alleen vies, het houdt ook gevaren in voor de gezondheid, berichtte Het Nieuwsblad/De Gentenaar deze week (woensdag 22 april). Als de dieren last hebben van spoelworm, zitten er eitjes in de ontlasting. Wanneer een mens daarmee in aanraking komt, raakt hij besmet. 'Meestal word je er niet ziek van', zegt professor Frans Van Knapen van de universiteit van Utrecht. 'Maar de eitjes worden larven die zich een weg banen in ons lichaam en het immuunsysteem prikkelen. Je krijgt een verhoogd risico op allergieën en het verergert astma.'
Het komt er dus op aan om ervoor te zorgen dat je hond en kat geen wormen krijgen. 'Als je ontwormt, moet je alle wormsoorten aanpakken', zegt Rob Lückerath. 'Voor katten bestaan er pasta's die je tussen het eten kan doen maar daar zit niks in tegen lintworm. Sinds kort bestaat er een supergemakkelijk middel, een druppeltje in de nek en klaar is kees.' Met een pilletje kan het ook. 'Maar denk niet dat poes dat zomaar zal slikken', zegt de dierendokter. 'Er zijn verschillende methodes. Ofwel duw je het pilletje diep in de keel en let je erop dat ze doorslikt, ofwel verpulver je het pilletje. Leg het poeder op iets lekkers of meng het met iets wat plakt, smeerkaas ofzo. Dat plakkerige spul wrijf je aan de voorpootjes en omdat een kat een proper dier is, zal ze dat aflikken.'
Een kat trainen om enkel daar zijn behoefte te doen waar jij dat wil, is een haast onmogelijke opdracht. 'Buitenkatten zijn tuk op zandbakken, het graaft lekker makkelijk en het drolletje is zo verdwenen', gaat Rob Lückerath verder. 'Al kan je ze niet echt trainen op de kattenbak, je kan wel zorgen voor de beste omstandigheden. Zodra een kat gewoon is om op een keurige, nette kattenbak te gaan, zal ze dat automatisch blijven doen. Ze zal er zelfs haar buitenactiviteiten voor staken om binnen op de bak te gaan. Hoe proper die moet zijn, verschilt van kat tot kat. Er zijn er die niet meer willen gaan bij één drolletje, voor anderen mogen er best wat meer in liggen. Ook de voorkeur voor de bakvulling verschil van kat tot kat. De ene wil houtkorrels, de andere zand. Het is wat zoeken. Maar het loont wel.'
Honden kun je wel trainen om hun behoefte enkel daar te doen waar het hoort. Hondentrainster Astrid Vergeer begint al met de zindelijkheidstraining in de puppyklas. 'Mijn principe: een hond is jouw plezier, maak dat anderen er geen overlast van hebben', zegt zij. 'Baasjes moeten dus ook getraind worden.'
De training van de hond vraagt veel geduld. 'Het komt erop aan om je hond op commando zijn behoefte te laten doen', zegt Astrid. 'Dat kan door het te benoemen en te belonen. Als een puppy een drolletje laat, gebruik je een speciaal woordje en beloon je hem. Daardoor raakt hij geconditioneerd. Hij zal zijn ontlasting associëren met een beloning. Als je dat volhoudt, kan je hem verplichten om zich in te houden tot wanneer jij zegt dat het kan.'
Grootste probleem is dat honden vaak te weinig worden uitgelaten en zich dan niet kunnen houden. 'In dat geval geldt maar een regel: baasje moet de troep opruimen', besluit Astrid.
23/04 Het blijft nog wachten tot mei op Baby K - het olifantje dat in de Antwerpse Zoo verwacht wordt. Intussen hebben de verzorgers al wel een naam voor het kleintje gekozen.
Om pasgeboren dieren een naam te geven, gaan wij steeds te raden bij onze verzorgers, zegt Zoo-woordvoerder Ilse Segers. Voor deze unieke geboorte vroegen we eerst suggesties van alle olifantenfans. Meer dan 8.000 inzendingen kregen we binnen.
Van 700 naar 2
Uit die gigantische stapel selecteerden we zon 700 namen die we de verzorgers voorlegden, gaat Segers verder. Na nog vele eliminatierondes bleven uiteindelijk nog twee namen - eentje voor een jongen, eentje voor een meisje - over.
Welke dat zijn, verklappen de verzorgers niet. Het lijstje met de laatste tien namen mochten we wel inkijken en daar zit de uiteindelijke naam natuurlijk ook tussen.
Kort en krachtig
Voor ons is het vooral belangrijk dat de naam makkelijk uit te spreken is tijdens de trainingen, weet verzorger Marcel De Jaegher. We moeten hen korte, krachtige commandos kunnen geven.
Toch kiezen ze niet voor een Jef of een An. Het moet wel in het rijtje van de andere passen hé. Mama Khaing Phyo Phyo, tante Yu Yu Yin en halfzus May Tagu hebben ook Aziatische namen. Die richting moet het voor het kleintje ook uitgaan, zegt Marcel.
Aziatisch en makkelijk uit te spreken, dat zijn de belangrijkste criteria, reageert ook verzorger Tony Verhulst. En de betekenis moet ook wel mooi zijn. Het is niet de bedoeling van het dier Kanker of Smeerlap te noemen.
Jongensnamen: > Kularanjan (ster van de familie) > Kham Sai (puur goud) > Kuang Be (wild crazy) > Kuan Kai (brede held) > Kan Ajana (zonnegod) > Kaumundi (maanlicht) > Kai Pian (verandering) > Kasu (licht) > Kang Kang (goede gezondheid) > Kumari (prins)
Hanenvechten, hoe omstreden het ook is, een "sport" die wereldwijd menige toeschouwer en/of goklustige trekt. Daar het toch echt wel tot de Thaise cultuur hoort wil ik, desondanks het risico dierenactivisten op de hals te halen, hier een bijdrage over leveren.
Over het al dan niet legaal zijn van deze bijeenkomsten is me verteld dat er zowel legale en niet legale wedstrijden zijn... de juiste wetgeving hieromtrent kon ik vooralsnog niet vinden op het www Hierbij speelt denkelijk het gokverbod in Thailand een grote rol, waarover later in dit topic meer uitleg.
In elk geval, de plaats die we bezochten zou legaal moeten wezen.... bij aankomst dadelijk gevraagd of er mocht gefotografeerd worden, wat totaal geen probleem was en toch enigerlei het legale karakter ervan beaamd. De plaats zelf is eigenlijk een heus stadion met één grote en verscheidene kleinere pistes waar, onder luid gejoel van de omstaanders, de hanen elkaar te lijf gaan.
Net zoals bij paardenrennen heb je verschillende boxen waar elke deelnemer zijn haan kan voorbereiden op de wedstrijd.
Bij deze voorbereidingen zie je eigenlijk pas hoe zeer de eigenaars om hun dieren begaan zijn. De oplettende kijker ziet dadelijk dat er tegen deze hanen, net zoals bij een hond, onder constant aaien voortdurend gepraat wordt.
Vooraleer ze hun vechtlust mogen demonstreren, worden ze nog opgetooid door nieuwe veren in hun vederdracht te kleven.
Nadat elk zijn haan inschrijft aan het loket, loopt langzaam maar zeker de arena vol met toeschouwers....
Net voor de hanen het strijdtoneel dienen te betreden, worden ze door hun baasje nog afgekoeld met water....
om dan met hun rivaal samen te komen waar onderling het maximum aantal rondes af te spreken dat ze zullen strijden.... elke ronde duurt 20 minuten, met telkens een pauze van evenveel minuten, terwijl er een andere kamp met nieuwe hanen start.
Over diervriendelijkheid gesproken, ten slotte word door een speciaal bevoegd persoon de sporen van de hanen voorzien van tape om elkaar niet te beschadigen....
De wedstrijd zelf..... gezien de snelheid van de hanen en er in de arena geen flits mocht gebruikt worden brengt dit geen al te bijstere beelden op. Een filmpje brengt echter meer klaarheid.
Klik hier voor het filmpje. (zelfs voor gevoelige kijkers)
Voor alle duidelijkheid, ik heb géén bloed gezien, geen gewonde of dode dieren, zelfs geen pluim in het rond zien vliegen. Met het verschil dat deze dieren hier bewust samengebracht worden, is dit naar mijn inzicht een pure strijd der uitputting tussen twee dieren zoals het er in de natuur tussen alle dieren die hun territorium beveiligen of paringsdrift ook aan toe gaat..... als mens zijn we niet veel beter.....
Na hun strijd worden de hanen als beloning nog extra verwend door ze een bad te geven met "geheime kruiden" dat reeds op voorhand stond te pruttelen.
Legaal of illegaal? Voorlopig hou ik het erop dat het hanenvechten niet verboden is, het gokken echter wel. Getuige hiervan is dat ik in tegenstelling tot paardenrennen, geen "baar geld" zag verhandelen.... alle gokken die je in het filmpje duidelijk hoort, worden onderling netjes opgeschreven in een boekje dat je samen met een pen ontvangt bij binnenkomst van de arena.....
bedenking hierbij.... waarom werd die toeganspoort met een zwaar hangslot afgesloten bij aanvang van de kampen?
We komen niet toevallig terecht bij een kweker van Thaise vechthanen, waarvan we gezien er illegale kampen gehouden worden de locatie niet mogen vrijgeven. Niet meer als normaal te beschouwen daar er toch vele baht's mee gemoeid gaan. De man in kwestie, die ook liever niet op foto kwam, houdt er zo een 1000 vechthanen op na die variëren in prijs van een 2500 baht voor een kuiken tot 300.000 baht (55 tot 6500) voor een eersteklas vechthaan met meerdere palmares op zijn naam. Als alles goed gaat en er foto's/film mag genomen worden, zijn we deze middag en op een andere plaats getuige hoe het er aan toe gaat in het besloten wereldje van deze Thaise gevederde gladiatoren.
19/04 Er waren 25 brandweermannen en twee hovercrafts nodig om zeven koeien uit een modderige rivier te redden.
De koeien waren naar de rivier gelopen omdat ze opgeschrikt werden door onweer. Toen het even later begon te regenen, raakten de koeien vast in de modder.
Een Britse hulporganisatie kwam in actie om de dieren te redden. Er waren 25 brandweermannen aanwezig om de beesten met touw, tractors en zelfs hovercrafts uit de modder te helpen. De koeien konden na enkele uren bevrijd worden.
Communicatie tussen ondergrondse en bovengrondse plant-etende insecten.
Ecoloog Roxina Soler en haar collega's hebben ontdekt dat ondergrondse en bovengrondse plant-etende insecten met elkaar kunnen communiceren door planten als telefoons te gebruiken. Ondergrondse insecten geven via de bladeren van de plant chemische waarschuwingssignalen af. Bovengrondse insecten weten zo dat de plant al 'bezet' is.
Bovengrondse, blad-etende insecten geven de voorkeur aan planten die nog niet bezet zijn door ondergrondse, wortel-etende, insecten. Ondergrondse insecten geven chemische signalen via de bladeren van de plant, die bovengrondse insecten waarschuwen over hun aanwezigheid. Deze berichtgeving stelt ruimtelijk gescheiden insecten in staat om elkaar te vermijden, waardoor ze geen strijd hoeven te leveren om de plant.
In afgelopen jaren is ontdekt dat verschillende soorten bovengrondse insecten zich slecht ontwikkelen wanneer ze zich voeden met planten die ook ondergrondse bewoners hebben en omgekeerd. Het lijkt erop dat via natuurlijke selectie een mechanisme ontwikkeld is dat de ondergrondse en bovengrondse insecten in staat stelt elkaar te detecteren. Zo wordt onnodige competitie vermeden.
Groene telefoonlijnen Via de 'groene telefoonlijnen', kunnen ondergrondse insecten ook communiceren met een derde partij, namelijk de natuurlijke vijand van rupsen. Parasitaire wespen leggen hun eieren in bovengrondse insecten. De wespen profiteren ook van de vluchtige signalen die worden afgegeven door de bladeren, omdat ze daardoor weten waar ze goede gastheren kunnen vinden voor hun eieren. De communicatie tussen ondergrondse en bovengrondse insecten is slechts bestudeerd in een aantal systemen. Het is nog onduidelijk hoe algemeen dit verschijnsel is.
Dit onderzoek is uitgevoerd in het Nederlands Instituut voor Ecologie (NIOO-KNAW), door Roxina Soler, Jeffrey Harvey, Martijn Bezemer, Wim van der Putten en Louise Vet. Het PhD-project, waarin dit onderzoek is uitgevoerd, is een project uit de Vrije Competitie van ALW.
HULDENBERG- Grote aantallen bijen die van de ene dag op de andere verdwijnen. Sinds een jaar of vijf is het een probleem dat almaar groter wordt. Ook in Vlaams-Brabant.
De verdwijningsziekte of colony collapse disorder maakt dat imkers wereldwijd met de handen in het haar zitten. Miljoenen bijen zijn de afgelopen jaren op onverklaarbare wijze verdwenen en gestorven. In 2007 was zeventig procent van de bijen in onze Zwalmstreek verdwenen. In de VS waren er dat jaar zelfs regio's waar negentig procent van de beestje spoorloos was en in Duitsland verdween dat jaar een derde van de totale bijenpopulatie.
Marc Ferdinand is een imker in Neerijse en verloor nog niet zo lang geleden één van zijn volkeren. 'Plots lagen ze allemaal dood op de grond', vertelt Ferdinand. 'Nochtans zijn we in deze regio altijd redelijk goed gespaard gebleven van de verdwijningsziekte en de plotse onverklaarbare dood van de bijen.'
Naar de precieze oorzaak van het probleem heeft Ferdinand het gissen: 'Vermoedelijk gaat het om verschillende factoren. Zeker de varroamijt is een grote boosdoener. Dat is een spinachtige die zich voedt met het broed van de bijen met misvorming of de dood tot gevolg. Er wordt ook vaak een beschuldigende vinger uitgestoken naar de pesticiden en insecticiden. Die zouden er eventueel voor kunnen zorgen dat de bijen oriëntatieproblemen krijgen. Een andere oorzaak is misschien het genetisch gemanipuleerde maïs. Het stuifmeel daarvan zou waardeloos zijn en aangetast door de producten die aan de genetisch gemanipuleerde maïs zijn toegevoegd. Ook het feit dat er wordt geprobeerd om de beste bijen te kweken, kan ze vatbaar maken voor bepaalde ziektes en dus niet resistent tegen de varroamijt.'
Ferdinand is ondertussen naar verschillende congressen geweest. 'Een wereld zonder bijen is vrijwel ondenkbaar', vertelt Ferdinand met grote zekerheid. 'Zij zorgen immers voor de bestuiving. Het fruit zou bijvoorbeeld misvormd zijn en helemaal niet meer zo lekker. Daarom moet er volgens mij dringend meer onderzoek gedaan worden naar de rol van de pesticiden, want dat er iets scheelt lijkt me wel duidelijk. Toch ligt een deel van de verantwoordelijkheid ook bij de imker zelf', denkt Ferdinand. 'Je kan die beesten wel hun honing afnemen, maar ze moeten dan iets in de plaats krijgen. Ik zorg goed voor mijn beesten en misschien is het ook daarom dat ik voorlopig van het grootste leed bespaard blijf.'
Er zijn vele verschillende schimmels die huidaandoeningen kunnen veroorzaken, maar bij de kat is eigenlijk altijd de schimmel Microsporum canis de veroorzaker. De aandoening kan bij katten op alle leeftijden voorkomen. Het meest waargenomen worden nestinfecties bij de kittens. De schimmel is zeer besmettelijk en de infectie vindt plaats door direct contact met aangetaste dieren of via schimmelsporen uit de omgeving. De huidschimmel kan van de kat overgaan op de hond, een andere kat, de cavia en ook op de mens! In circa 30% van de gevallen gebeurt dat ook. Een groot aantal katten blijkt drager te zijn van de aandoening. Deze katten hebben zelf geen vacht- of huidproblemen, maar kunnen wel de infectie overdragen op andere katten en de mens. Deze dieren worden symptoomloze dragers genoemd en zij zijn vrijwel altijd verantwoordelijk voor problemen in het dierenasiel of -hotel. Het is dan ook van belang deze dieren op te sporen. De schimmelinfectie openbaart zich meestal op de kop en de poten van de kat. De dieren hebben geen jeuk. Er wordt een aantal verschillende vormen onderscheiden: 1. De zgn. ringworm-plekken. Deze bestaan uit ronde, kale en rode huidgedeelten die steeds iets groter worden en waarop huidschilfers zichtbaar zijn. Soms is de huid ook ontstoken. 2. Gebieden met afgebroken haren zodat het lijkt alsof de vacht is aangevreten door motten. De huid onder de haren kan rood verkleurd zijn. Met name deze laatste vorm komt zeer veel voor.
Uit onderzoek blijkt dat het aantal katten dat drager is van schimmels schommelt rond de 20%. Dat betekent dus één op de vijf katten!
Alleen door middel van laboratoriumonderzoek kan vastgesteld worden dat sprake is van een schimmelinfectie. Het te onderzoeken materiaal kan bestaan uit haren, die bij voorkeur dienen te zijn verwijderd uit de huid aan de rand van de huidplekken, of uit oppervlakkige huidschilfers. Blijkt uit het onderzoek dat sprake is van een schimmelinfectie dan dient de behandeling zich te richten op de aangetaste dieren, contactdieren en de omgeving waarin de katten zich bevinden. Voor wat betreft de omgeving dient gestreefd te worden naar de totale verwijdering van infectieuze schimmelsporen. Samengevat houdt dat in dat: 1. De dieren die een aangetaste huid of vacht hebben, gedeeltelijk en in ernstiger gevallen helemaal dienen te worden geschoren. Dit wekt soms veel weerstand bij de eigenaar op maar is zonder twijfel beter voor de kat; 2. De zieke kat apart dient te worden geplaatst gedurende de gehele behandelingsperiode zodat hij geen andere katten kan infecteren; 3. De omgeving waarin de patiënt verblijft met sterke anti-schimmelmiddelen dient te worden gedesinfecteerd; 4. Desinfectie van kleedjes, kammen, borstels e.d.; 5. Gedurende de gehele behandelingsperiode dient contact met andere dieren te worden vermeden.
Naast deze maatregelen dient ook een behandeling ingesteld te worden met diergeneesmiddelen. Zo moeten op de zichtbare plekken driemaal daags een zalf met een antischimmel middel worden aangebracht. Bij uitgebreidere besmetting is het soms nodig de dieren te wassen met een geschikte shampoo en zullen via de bek pilletjes moeten worden ingegeven. In dit kader is het van belang dat de eigenaar beseft dat een behandeling van en kat met een schimmelinfectie lang duurt. Soms wel vier tot zes weken! Indien tevens de nagels zijn aangetast zal de behandeling veelal vier tot zes maanden bedragen. Daarnaast is met name bij drachtige katten voorzichtigheid geboden met het ingeven van anti-schimmel pilletjes via de bek. Als gevolg daarvan kunnen bij de kittens in de baarmoeder namelijk afwijkingen ontstaan.
Onze hoofdredacteur Henk Lommers, dierenarts in hart en nieren, geeft regelmatig tips voor het houden van verschillende huisdieren.
Er zitten 2 vliegen op een koeienvlaai. Zegt de ene vlieg tegen de andere: "Ik weet een leuke mop." Zegt de ander: " Goed, je mag hem vertellen als het maar geen vieze is, want ik ben net aan het eten!"
Er zitten twee olifanten naast de weg. Zegt de een tegen de andere: 'Lekker windje he', zegt de andere: 'Zal ik er nog eentje laten?'
"Zoals mijn Sint-bernard bestaat er geen tweede hond!" pocht Jan tegen zijn buurman. Buurman: "Wat is er dan voor bijzonders aan hem?" Jan: "Hij brengt me elke dag de krant." Buurman: "Nou en?" Jan: "Maar ik heb helemaal geen abonnement!"
Zegt de ene kip tegen de andere: "Ik had vannacht zo'n hoge koorts dat ik een gekookt ei gelegd heb!"
Ze zijn er niet meer, onze drie straathonden waar we dagelijks eten aan gaven. Steevast en trouw stonden ze 's morgends klaar aan onze poort om hun portie kip met rijst en hondenbrokken op te eisen. Deze morgend echter, niets te bespeuren. Tijdens een ochtendwandeling met onze Amai, Oei oei en Ai ai zag ik ze liggen... Hoogstwaarschijnlijk vergiftigd door de kippenkweker in het naburig dorp die al eens liet weten dat ze 's nachts kippen kwamen stelen bij hem..... Het harde en droeve lot van vele "straydogs" hier in de omgeving. Een der volgende dagen zullen er wel een paar andere komen opdagen om hun terein te afbakenen en de kringloop begint opnieuw.
De Black banded Trevally of pla samli of "ปลาสำล" is een zout- en brakwatervis die voorkomt in een tropisch klimaat. De soort is voornamelijk te vinden in zeeën en koraalriffen. De diepte waarop de soort voorkomt is 20 tot 150 m onder het wateroppervlak.
Het dieet van de vis bestaat hoofdzakelijk uit dierlijk voedsel, waarmee het zich voedt door te jagen op macrofauna (het is een roofvis).
De barracuda's (Sphyraenidae) vormen een familie van baarsachtige vissen en is de "pijlsnoek" van het koraalrif. Van kop tot staart een ideale roofvis. Met vervaarlijke tanden in de kaken, een slank torpedovormig lichaam en een staart gebouwd op voortstuwing. In sommige delen van de wereld worden ze meer gevreesd dan haaien, maar meestal zijn dergelijke verhalen sterk overdreven. Er zijn slechts weinig betrouwbare getuigenissen van ongevallen, al of niet met dodelijke afloop, ten gevolge van een aanval van barracuda's.
Papierwespen zijn de bekendste groep van wespen vanwege de grootte, de vaak zwart/gele kleuren en het feit dat een aantal soorten vrij agressief kan zijn en dan snel steekt. De naam is te danken aan de nesten, die van houtvezels worden gemaakt. Omdat de wespen de vezels fijnkauwen en in dunne laagjes aanbrengen, lijkt het nest van papier te zijn gemaakt.
Greets from Thailand
Farang Geplaatst met toestemming van de webmaster.
Deze morgend kon ik dit exemplaar fotograferen... na nazicht blijk het een Common Birdwing te zijn, waar ik volgende gegevens van vond: een dagvlinder uit de familie Papilionidae, de grote pages. De spanwijdte bedraagt tussen de 160 en 180 millimeter.
Greets from Thailand
Farang Geplaatst met toestemming van de webmaster.
Onderzoekers in Dubai hebben voor de eerste keer een kameel succesvol gekloond. Het Engelstalige dagblad The National meldde vandaag de geboorte van het kalf. Het zag op 8 april het levenslicht.
Het vrouwelijke kalf werd Injaz gedoopt. In het Nederlands betekent dat "succes". Injaz is het resultaat van vijf jaar lang onderzoek. "Wij zijn allemaal heel opgewonden over de geboorte. Zij is het resultaat van kunde en samenwerking", zegt Lulu Skidmore, directeur van het Kamelen Reproductiecentrum, aan de krant. (dpa/ka)
Mierensoort in Amazone plant zich voort zonder mannetjes
Mierensoort in Amazone plant zich voort zonder mannetjes
Amerikaanse wetenschappers hebben in de Amazone een mierensoort ontdekt die geen mannetjes meer nodig heeft voor de voortplanting. De soort plant zich voort doordat de koningin zichzelf kloont en genetisch identieke dochters op de wereld zet. Het onderzoek van de Amerikanen staat vandaag in een wetenschappelijk tijdschrift.
De mierensoort is volgens de wetenschappers van de Universiteit van Arizona de eerste die geen seks nodig heeft om zich voort te planten. Het voortplantingsorgaan is door de jaren heen onbruikbaar geworden bij deze mieren en ze hebben allemaal hetzelfde DNA.
Wanneer en waarom dit soort voortplanting ontstaan is bij deze mieren, is voor de wetenschappers nog een raadsel. "Het is in ieder geval buitengewoon zeldzaam voor mieren." (ka)
Vlaams minister van Leefmilieu Hilde Crevits zoekt naar een oplossing voor het probleem van de vossenlintworm. Die lintworm rukt nu ook op in Vlaanderen en is niet zonder gevaren voor de mens. Mensen die besmet raken, riskeren zonder behandeling zelfs een fatale leveraandoening (alveolaire echinococcosis). De ziekte is volgens minister Crevits tot dusver zes keer vastgesteld in België. Via ontlasting en pluimstaart De vossenlintworm is een kleine lintworm (2-6 mm) die voorkomt in de dunne darm van de vos. Besmette vossen verspreiden de gevaarlijke parasiet via hun ontlasting en hun pluimstaart. Mensen kunnen besmet worden wanneer ze bijvoorbeeld in het wild braambessen plukken die besmet zijn met de eitjes. Zo'n besmetting kan leiden tot een ernstige leveraandoening. In de lever kan de larve van een lintworm uitgroeien tot een cyste. Zonder behandeling wordt stilaan het hele orgaan vernietigd.
Volgens Open Vld-politica Vera Van der Borght is de prognose zonder behandeling doorgaans zeer slecht. "In 70 tot 90 procent van de gevallen is de ziekte dodelijk", aldus Van der Borght. Bovendien bedraagt de incubatietijd bij de ziekte vijf à vijftien jaar. Helft vossen in Wallonië besmet De vossenlintworm komt al een tijdje voor in delen van Europa. Ook in Wallonië neemt het aantal besmette vossen toe. In Wallonië zijn zelfs de helft van de vossen besmet. Nu zou de lintworm ook bezig zijn aan een opmars in Vlaanderen, met name in het zuiden van Oost-Vlaanderen. "Als u het mij vraagt, is dat een reëel gevaar voor de volksgezondheid", aldus Van der Borght.
Minister van Leefmilieu Hilde Crevits is op de hoogte van het fenomeen, maar zegt dat de verspreiding van de lintworm moeilijk in te dijken is. Zij wil met alle partners rond de tafel zitten om te kijken of een bijsturing van het beheer een oplossing kan bieden. Zonder meer de populatie uitdunnen zou wel eens het tegenovergestelde effect kunnen hebben, waarschuwt Crevits.
Door de populatie uit te dunnen, komen er bijvoorbeeld meer territoria vrij die ingenomen worden door vossen die van elders komen en die mogelijk besmet zijn, waardoor de parasiet zich nog sneller zou kunnen verspreiden.
Daarnaast komt er een gerichte sensibiliseringscampagne rond de vossenlintworm en krijgt het Instituut voor Natuur- en Bosonderzoek (INBO) de taak om het fenomeen nauwlettend te monitoren. Crevits ziet ook een taak weggelegd voor de administratie Gezondheidszorg. Die heeft trouwens al een brochure uitgebracht over de preventie van de verspreiding van besmetting met de vossenlintworm.
mailgroep huisdieren
