Hallo bezoeker,
welkom op het blog van de Mailgroep Huisdieren, een hechte groep Dierenvrienden-SeniorenNetters, die er zijn voor, door en met elkaar.
Op dit blog kunnen jullie kennismaken met onze dieren, tips vinden over de verzorging en de gezondheid van de dieren, dierengedichten en dierenartikels lezen, werkjes in verband met dieren bekijken, enz.
Veel kijk- en leesplezier!
27-04-2009
Thaise gevederde gladiatoren
We komen niet toevallig terecht bij een kweker van Thaise vechthanen, waarvan we gezien er illegale kampen gehouden worden de locatie niet mogen vrijgeven. Niet meer als normaal te beschouwen daar er toch vele baht's mee gemoeid gaan. De man in kwestie, die ook liever niet op foto kwam, houdt er zo een 1000 vechthanen op na die variëren in prijs van een 2500 baht voor een kuiken tot 300.000 baht (55 tot 6500) voor een eersteklas vechthaan met meerdere palmares op zijn naam. Als alles goed gaat en er foto's/film mag genomen worden, zijn we deze middag en op een andere plaats getuige hoe het er aan toe gaat in het besloten wereldje van deze Thaise gevederde gladiatoren.
19/04 Er waren 25 brandweermannen en twee hovercrafts nodig om zeven koeien uit een modderige rivier te redden.
De koeien waren naar de rivier gelopen omdat ze opgeschrikt werden door onweer. Toen het even later begon te regenen, raakten de koeien vast in de modder.
Een Britse hulporganisatie kwam in actie om de dieren te redden. Er waren 25 brandweermannen aanwezig om de beesten met touw, tractors en zelfs hovercrafts uit de modder te helpen. De koeien konden na enkele uren bevrijd worden.
Communicatie tussen ondergrondse en bovengrondse plant-etende insecten.
Ecoloog Roxina Soler en haar collega's hebben ontdekt dat ondergrondse en bovengrondse plant-etende insecten met elkaar kunnen communiceren door planten als telefoons te gebruiken. Ondergrondse insecten geven via de bladeren van de plant chemische waarschuwingssignalen af. Bovengrondse insecten weten zo dat de plant al 'bezet' is.
Bovengrondse, blad-etende insecten geven de voorkeur aan planten die nog niet bezet zijn door ondergrondse, wortel-etende, insecten. Ondergrondse insecten geven chemische signalen via de bladeren van de plant, die bovengrondse insecten waarschuwen over hun aanwezigheid. Deze berichtgeving stelt ruimtelijk gescheiden insecten in staat om elkaar te vermijden, waardoor ze geen strijd hoeven te leveren om de plant.
In afgelopen jaren is ontdekt dat verschillende soorten bovengrondse insecten zich slecht ontwikkelen wanneer ze zich voeden met planten die ook ondergrondse bewoners hebben en omgekeerd. Het lijkt erop dat via natuurlijke selectie een mechanisme ontwikkeld is dat de ondergrondse en bovengrondse insecten in staat stelt elkaar te detecteren. Zo wordt onnodige competitie vermeden.
Groene telefoonlijnen Via de 'groene telefoonlijnen', kunnen ondergrondse insecten ook communiceren met een derde partij, namelijk de natuurlijke vijand van rupsen. Parasitaire wespen leggen hun eieren in bovengrondse insecten. De wespen profiteren ook van de vluchtige signalen die worden afgegeven door de bladeren, omdat ze daardoor weten waar ze goede gastheren kunnen vinden voor hun eieren. De communicatie tussen ondergrondse en bovengrondse insecten is slechts bestudeerd in een aantal systemen. Het is nog onduidelijk hoe algemeen dit verschijnsel is.
Dit onderzoek is uitgevoerd in het Nederlands Instituut voor Ecologie (NIOO-KNAW), door Roxina Soler, Jeffrey Harvey, Martijn Bezemer, Wim van der Putten en Louise Vet. Het PhD-project, waarin dit onderzoek is uitgevoerd, is een project uit de Vrije Competitie van ALW.
HULDENBERG- Grote aantallen bijen die van de ene dag op de andere verdwijnen. Sinds een jaar of vijf is het een probleem dat almaar groter wordt. Ook in Vlaams-Brabant.
De verdwijningsziekte of colony collapse disorder maakt dat imkers wereldwijd met de handen in het haar zitten. Miljoenen bijen zijn de afgelopen jaren op onverklaarbare wijze verdwenen en gestorven. In 2007 was zeventig procent van de bijen in onze Zwalmstreek verdwenen. In de VS waren er dat jaar zelfs regio's waar negentig procent van de beestje spoorloos was en in Duitsland verdween dat jaar een derde van de totale bijenpopulatie.
Marc Ferdinand is een imker in Neerijse en verloor nog niet zo lang geleden één van zijn volkeren. 'Plots lagen ze allemaal dood op de grond', vertelt Ferdinand. 'Nochtans zijn we in deze regio altijd redelijk goed gespaard gebleven van de verdwijningsziekte en de plotse onverklaarbare dood van de bijen.'
Naar de precieze oorzaak van het probleem heeft Ferdinand het gissen: 'Vermoedelijk gaat het om verschillende factoren. Zeker de varroamijt is een grote boosdoener. Dat is een spinachtige die zich voedt met het broed van de bijen met misvorming of de dood tot gevolg. Er wordt ook vaak een beschuldigende vinger uitgestoken naar de pesticiden en insecticiden. Die zouden er eventueel voor kunnen zorgen dat de bijen oriëntatieproblemen krijgen. Een andere oorzaak is misschien het genetisch gemanipuleerde maïs. Het stuifmeel daarvan zou waardeloos zijn en aangetast door de producten die aan de genetisch gemanipuleerde maïs zijn toegevoegd. Ook het feit dat er wordt geprobeerd om de beste bijen te kweken, kan ze vatbaar maken voor bepaalde ziektes en dus niet resistent tegen de varroamijt.'
Ferdinand is ondertussen naar verschillende congressen geweest. 'Een wereld zonder bijen is vrijwel ondenkbaar', vertelt Ferdinand met grote zekerheid. 'Zij zorgen immers voor de bestuiving. Het fruit zou bijvoorbeeld misvormd zijn en helemaal niet meer zo lekker. Daarom moet er volgens mij dringend meer onderzoek gedaan worden naar de rol van de pesticiden, want dat er iets scheelt lijkt me wel duidelijk. Toch ligt een deel van de verantwoordelijkheid ook bij de imker zelf', denkt Ferdinand. 'Je kan die beesten wel hun honing afnemen, maar ze moeten dan iets in de plaats krijgen. Ik zorg goed voor mijn beesten en misschien is het ook daarom dat ik voorlopig van het grootste leed bespaard blijf.'
Er zijn vele verschillende schimmels die huidaandoeningen kunnen veroorzaken, maar bij de kat is eigenlijk altijd de schimmel Microsporum canis de veroorzaker. De aandoening kan bij katten op alle leeftijden voorkomen. Het meest waargenomen worden nestinfecties bij de kittens. De schimmel is zeer besmettelijk en de infectie vindt plaats door direct contact met aangetaste dieren of via schimmelsporen uit de omgeving. De huidschimmel kan van de kat overgaan op de hond, een andere kat, de cavia en ook op de mens! In circa 30% van de gevallen gebeurt dat ook. Een groot aantal katten blijkt drager te zijn van de aandoening. Deze katten hebben zelf geen vacht- of huidproblemen, maar kunnen wel de infectie overdragen op andere katten en de mens. Deze dieren worden symptoomloze dragers genoemd en zij zijn vrijwel altijd verantwoordelijk voor problemen in het dierenasiel of -hotel. Het is dan ook van belang deze dieren op te sporen. De schimmelinfectie openbaart zich meestal op de kop en de poten van de kat. De dieren hebben geen jeuk. Er wordt een aantal verschillende vormen onderscheiden: 1. De zgn. ringworm-plekken. Deze bestaan uit ronde, kale en rode huidgedeelten die steeds iets groter worden en waarop huidschilfers zichtbaar zijn. Soms is de huid ook ontstoken. 2. Gebieden met afgebroken haren zodat het lijkt alsof de vacht is aangevreten door motten. De huid onder de haren kan rood verkleurd zijn. Met name deze laatste vorm komt zeer veel voor.
Uit onderzoek blijkt dat het aantal katten dat drager is van schimmels schommelt rond de 20%. Dat betekent dus één op de vijf katten!
Alleen door middel van laboratoriumonderzoek kan vastgesteld worden dat sprake is van een schimmelinfectie. Het te onderzoeken materiaal kan bestaan uit haren, die bij voorkeur dienen te zijn verwijderd uit de huid aan de rand van de huidplekken, of uit oppervlakkige huidschilfers. Blijkt uit het onderzoek dat sprake is van een schimmelinfectie dan dient de behandeling zich te richten op de aangetaste dieren, contactdieren en de omgeving waarin de katten zich bevinden. Voor wat betreft de omgeving dient gestreefd te worden naar de totale verwijdering van infectieuze schimmelsporen. Samengevat houdt dat in dat: 1. De dieren die een aangetaste huid of vacht hebben, gedeeltelijk en in ernstiger gevallen helemaal dienen te worden geschoren. Dit wekt soms veel weerstand bij de eigenaar op maar is zonder twijfel beter voor de kat; 2. De zieke kat apart dient te worden geplaatst gedurende de gehele behandelingsperiode zodat hij geen andere katten kan infecteren; 3. De omgeving waarin de patiënt verblijft met sterke anti-schimmelmiddelen dient te worden gedesinfecteerd; 4. Desinfectie van kleedjes, kammen, borstels e.d.; 5. Gedurende de gehele behandelingsperiode dient contact met andere dieren te worden vermeden.
Naast deze maatregelen dient ook een behandeling ingesteld te worden met diergeneesmiddelen. Zo moeten op de zichtbare plekken driemaal daags een zalf met een antischimmel middel worden aangebracht. Bij uitgebreidere besmetting is het soms nodig de dieren te wassen met een geschikte shampoo en zullen via de bek pilletjes moeten worden ingegeven. In dit kader is het van belang dat de eigenaar beseft dat een behandeling van en kat met een schimmelinfectie lang duurt. Soms wel vier tot zes weken! Indien tevens de nagels zijn aangetast zal de behandeling veelal vier tot zes maanden bedragen. Daarnaast is met name bij drachtige katten voorzichtigheid geboden met het ingeven van anti-schimmel pilletjes via de bek. Als gevolg daarvan kunnen bij de kittens in de baarmoeder namelijk afwijkingen ontstaan.
Onze hoofdredacteur Henk Lommers, dierenarts in hart en nieren, geeft regelmatig tips voor het houden van verschillende huisdieren.
Er zitten 2 vliegen op een koeienvlaai. Zegt de ene vlieg tegen de andere: "Ik weet een leuke mop." Zegt de ander: " Goed, je mag hem vertellen als het maar geen vieze is, want ik ben net aan het eten!"
Er zitten twee olifanten naast de weg. Zegt de een tegen de andere: 'Lekker windje he', zegt de andere: 'Zal ik er nog eentje laten?'
"Zoals mijn Sint-bernard bestaat er geen tweede hond!" pocht Jan tegen zijn buurman. Buurman: "Wat is er dan voor bijzonders aan hem?" Jan: "Hij brengt me elke dag de krant." Buurman: "Nou en?" Jan: "Maar ik heb helemaal geen abonnement!"
Zegt de ene kip tegen de andere: "Ik had vannacht zo'n hoge koorts dat ik een gekookt ei gelegd heb!"
Ze zijn er niet meer, onze drie straathonden waar we dagelijks eten aan gaven. Steevast en trouw stonden ze 's morgends klaar aan onze poort om hun portie kip met rijst en hondenbrokken op te eisen. Deze morgend echter, niets te bespeuren. Tijdens een ochtendwandeling met onze Amai, Oei oei en Ai ai zag ik ze liggen... Hoogstwaarschijnlijk vergiftigd door de kippenkweker in het naburig dorp die al eens liet weten dat ze 's nachts kippen kwamen stelen bij hem..... Het harde en droeve lot van vele "straydogs" hier in de omgeving. Een der volgende dagen zullen er wel een paar andere komen opdagen om hun terein te afbakenen en de kringloop begint opnieuw.
De Black banded Trevally of pla samli of "ปลาสำล" is een zout- en brakwatervis die voorkomt in een tropisch klimaat. De soort is voornamelijk te vinden in zeeën en koraalriffen. De diepte waarop de soort voorkomt is 20 tot 150 m onder het wateroppervlak.
Het dieet van de vis bestaat hoofdzakelijk uit dierlijk voedsel, waarmee het zich voedt door te jagen op macrofauna (het is een roofvis).
De barracuda's (Sphyraenidae) vormen een familie van baarsachtige vissen en is de "pijlsnoek" van het koraalrif. Van kop tot staart een ideale roofvis. Met vervaarlijke tanden in de kaken, een slank torpedovormig lichaam en een staart gebouwd op voortstuwing. In sommige delen van de wereld worden ze meer gevreesd dan haaien, maar meestal zijn dergelijke verhalen sterk overdreven. Er zijn slechts weinig betrouwbare getuigenissen van ongevallen, al of niet met dodelijke afloop, ten gevolge van een aanval van barracuda's.
Papierwespen zijn de bekendste groep van wespen vanwege de grootte, de vaak zwart/gele kleuren en het feit dat een aantal soorten vrij agressief kan zijn en dan snel steekt. De naam is te danken aan de nesten, die van houtvezels worden gemaakt. Omdat de wespen de vezels fijnkauwen en in dunne laagjes aanbrengen, lijkt het nest van papier te zijn gemaakt.
Greets from Thailand
Farang Geplaatst met toestemming van de webmaster.
Deze morgend kon ik dit exemplaar fotograferen... na nazicht blijk het een Common Birdwing te zijn, waar ik volgende gegevens van vond: een dagvlinder uit de familie Papilionidae, de grote pages. De spanwijdte bedraagt tussen de 160 en 180 millimeter.
Greets from Thailand
Farang Geplaatst met toestemming van de webmaster.
Onderzoekers in Dubai hebben voor de eerste keer een kameel succesvol gekloond. Het Engelstalige dagblad The National meldde vandaag de geboorte van het kalf. Het zag op 8 april het levenslicht.
Het vrouwelijke kalf werd Injaz gedoopt. In het Nederlands betekent dat "succes". Injaz is het resultaat van vijf jaar lang onderzoek. "Wij zijn allemaal heel opgewonden over de geboorte. Zij is het resultaat van kunde en samenwerking", zegt Lulu Skidmore, directeur van het Kamelen Reproductiecentrum, aan de krant. (dpa/ka)
Mierensoort in Amazone plant zich voort zonder mannetjes
Mierensoort in Amazone plant zich voort zonder mannetjes
Amerikaanse wetenschappers hebben in de Amazone een mierensoort ontdekt die geen mannetjes meer nodig heeft voor de voortplanting. De soort plant zich voort doordat de koningin zichzelf kloont en genetisch identieke dochters op de wereld zet. Het onderzoek van de Amerikanen staat vandaag in een wetenschappelijk tijdschrift.
De mierensoort is volgens de wetenschappers van de Universiteit van Arizona de eerste die geen seks nodig heeft om zich voort te planten. Het voortplantingsorgaan is door de jaren heen onbruikbaar geworden bij deze mieren en ze hebben allemaal hetzelfde DNA.
Wanneer en waarom dit soort voortplanting ontstaan is bij deze mieren, is voor de wetenschappers nog een raadsel. "Het is in ieder geval buitengewoon zeldzaam voor mieren." (ka)
Vlaams minister van Leefmilieu Hilde Crevits zoekt naar een oplossing voor het probleem van de vossenlintworm. Die lintworm rukt nu ook op in Vlaanderen en is niet zonder gevaren voor de mens. Mensen die besmet raken, riskeren zonder behandeling zelfs een fatale leveraandoening (alveolaire echinococcosis). De ziekte is volgens minister Crevits tot dusver zes keer vastgesteld in België. Via ontlasting en pluimstaart De vossenlintworm is een kleine lintworm (2-6 mm) die voorkomt in de dunne darm van de vos. Besmette vossen verspreiden de gevaarlijke parasiet via hun ontlasting en hun pluimstaart. Mensen kunnen besmet worden wanneer ze bijvoorbeeld in het wild braambessen plukken die besmet zijn met de eitjes. Zo'n besmetting kan leiden tot een ernstige leveraandoening. In de lever kan de larve van een lintworm uitgroeien tot een cyste. Zonder behandeling wordt stilaan het hele orgaan vernietigd.
Volgens Open Vld-politica Vera Van der Borght is de prognose zonder behandeling doorgaans zeer slecht. "In 70 tot 90 procent van de gevallen is de ziekte dodelijk", aldus Van der Borght. Bovendien bedraagt de incubatietijd bij de ziekte vijf à vijftien jaar. Helft vossen in Wallonië besmet De vossenlintworm komt al een tijdje voor in delen van Europa. Ook in Wallonië neemt het aantal besmette vossen toe. In Wallonië zijn zelfs de helft van de vossen besmet. Nu zou de lintworm ook bezig zijn aan een opmars in Vlaanderen, met name in het zuiden van Oost-Vlaanderen. "Als u het mij vraagt, is dat een reëel gevaar voor de volksgezondheid", aldus Van der Borght.
Minister van Leefmilieu Hilde Crevits is op de hoogte van het fenomeen, maar zegt dat de verspreiding van de lintworm moeilijk in te dijken is. Zij wil met alle partners rond de tafel zitten om te kijken of een bijsturing van het beheer een oplossing kan bieden. Zonder meer de populatie uitdunnen zou wel eens het tegenovergestelde effect kunnen hebben, waarschuwt Crevits.
Door de populatie uit te dunnen, komen er bijvoorbeeld meer territoria vrij die ingenomen worden door vossen die van elders komen en die mogelijk besmet zijn, waardoor de parasiet zich nog sneller zou kunnen verspreiden.
Daarnaast komt er een gerichte sensibiliseringscampagne rond de vossenlintworm en krijgt het Instituut voor Natuur- en Bosonderzoek (INBO) de taak om het fenomeen nauwlettend te monitoren. Crevits ziet ook een taak weggelegd voor de administratie Gezondheidszorg. Die heeft trouwens al een brochure uitgebracht over de preventie van de verspreiding van besmetting met de vossenlintworm.
10:04Update In Groot-Brittannië heeft een man wilde vossen kunstjes geleerd. De beestjes tonen hun trucjes in ruil voor voedsel.
De 80-jarige Richard Lavelle merkte vijf jaar geleden een vos met kleintjes in de tuin van de buren op. Hij gaf ze af en toe wat te eten en toen de moeder stierf, bleven de kleine vosjes naar de man toekomen. Ze blijven zelfs braaf op de oprit wachten wanneer Lavelle niet thuis is.
De weduwnaar geeft ze elke dag een portie hesp en kalkoen. Maar de vossen doen wel eerst kunstjes voordat ze het krijgen: "Ik wilde ze aanvankelijk laten zitten als honden, maar dat lukte niet. Ik laat ze nu op hun achterste poten staan door met hapjes boven hun koppen te zwaaien."
Voedsel
"Ik vind het geweldig dat ik ze kan helpen. En de buren zijn ook blij want nu graven de vossen niet meer hun tuin overhoop op zoek naar voedsel", zegt Lavelle.
Verhuis
De Britse dierenbescherming is echter niet zo blij met de activiteiten van de man. "Deze wilde dieren worden afhankelijk van mensen, maar wat gebeurt er dan als je verhuist?" aldus woordvoerster Helen Briggs. Ze raadt mensen dan ook af om wilde dieren te voederen.
Uitzonderlijk wit Highland-kalf geboren in Groot-Brittannië
Uitzonderlijk wit Highland-kalf geboren in Groot-Brittannië
16/04 In Groot-Brittannië heeft een bruine Highland-koe een wit kalfje gekregen. Volgens de eigenaar is ze geen albino maar heeft ze een genetische afwijking.
De Highland-runderen zijn een van de oudste rassen in Groot-Brittannië. Ze staan bekend voor hun ruw, rood en bruin haar en hun lange horens. Dit kalfje, dat de naam Heather meekreeg, is dus een grote uitzondering. Toch is er niets mis mee volgens haar eigenaar.
"Het kalfje is heel mooi en ontzettend lief. De meeste koeien lopen weg als ze mensen zien, maar Heather komt naar mij toegelopen alsof ze een hondje is," aldus de 42-jarige Andrew Nunn.
Recessief
Heather is dus perfect gezond, alleen heeft ze een andere kleur. Volgens onderzoekers komt dit maar heel weinig voor omdat het gen dat voor de witte kleur zorgt recessief is.
mailgroep huisdieren
