Mierensoort in Amazone plant zich voort zonder mannetjes

17-04-2009 om 14:29 geschreven door mailgroep

Gevaarlijke vossenlintworm rukt op in Vlaanderen

17-04-2009 om 14:25 geschreven door mailgroep

17-04-2009 om 14:23 geschreven door mailgroep

Britse man leert wilde vossen kunstjes

10:04 Update In Groot-Brittannië heeft een man wilde vossen kunstjes geleerd. De beestjes tonen hun trucjes in ruil voor voedsel.

De 80-jarige Richard Lavelle merkte vijf jaar geleden een vos met kleintjes in de tuin van de buren op. Hij gaf ze af en toe wat te eten en toen de moeder stierf, bleven de kleine vosjes naar de man toekomen. Ze blijven zelfs braaf op de oprit wachten wanneer Lavelle niet thuis is.

De weduwnaar geeft ze elke dag een portie hesp en kalkoen. Maar de vossen doen wel eerst kunstjes voordat ze het krijgen: "Ik wilde ze aanvankelijk laten zitten als honden, maar dat lukte niet. Ik laat ze nu op hun achterste poten staan door met hapjes boven hun koppen te zwaaien."

Voedsel

"Ik vind het geweldig dat ik ze kan helpen. En de buren zijn ook blij want nu graven de vossen niet meer hun tuin overhoop op zoek naar voedsel", zegt Lavelle.

Verhuis

De Britse dierenbescherming is echter niet zo blij met de activiteiten van de man. "Deze wilde dieren worden afhankelijk van mensen, maar wat gebeurt er dan als je verhuist?" aldus woordvoerster Helen Briggs. Ze raadt mensen dan ook af om wilde dieren te voederen.

17-04-2009 om 14:21 geschreven door mailgroep

Uitzonderlijk wit Highland-kalf geboren in Groot-Brittannië

16/04 In Groot-Brittannië heeft een bruine Highland-koe een wit kalfje gekregen. Volgens de eigenaar is ze geen albino maar heeft ze een genetische afwijking.

De Highland-runderen zijn een van de oudste rassen in Groot-Brittannië. Ze staan bekend voor hun ruw, rood en bruin haar en hun lange horens. Dit kalfje, dat de naam Heather meekreeg, is dus een grote uitzondering. Toch is er niets mis mee volgens haar eigenaar.

"Het kalfje is heel mooi en ontzettend lief. De meeste koeien lopen weg als ze mensen zien, maar Heather komt naar mij toegelopen alsof ze een hondje is," aldus de 42-jarige Andrew Nunn.

Recessief

Heather is dus perfect gezond, alleen heeft ze een andere kleur. Volgens onderzoekers komt dit maar heel weinig voor omdat het gen dat voor de witte kleur zorgt recessief is.

Beeld: The Telegraph


Bron : GVA

17-04-2009 om 14:20 geschreven door mailgroep

Ook eenden zitten met een ei -

Vergeet het gezegde 'in mei leggen alle vogels een ei', want dat is onzin. Eenden beginnen er al aan halfweg februari. 'Het zijn de vroegste broeders in Europa', zegt Rob Lückerath. Rond deze tijd kruipen de eendjes uit hun ei. ' Donsjes heten ze dan', zegt Rob Lückerath. Die naam hebben ze uiteraard niet gestolen als je die heerlijk mooie bolletjes dons achter mama aan ziet waggelen. Na vier weken verandert de naam, dan zijn het pijlen . Eenden die in het wild leven, leggen normaal een keer per jaar gemiddeld tien eieren. 'Maar dan moeten de eendjes de kans krijgen om op te groeien', zegt de dierendokter. 'Het is nu heel belangrijk dat het niet te koud of te regenachtig is want dan gaan de donsjes dood. Niet door de temperaturen maar omdat er bij kou en regen geen muggen rondzoemen en dat is hun belangrijkste voedingsbron. Als het toch gebeurt en alle donsjes sterven, dan legt de moeder opnieuw.' Eendennesten vind je langs de waterkant. Mama eend broedt de eieren uit terwijl vader, normaal leven ze als een stel, een stapje in de wereld zet om te kijken of er nog vruchtbare vrouwtjes in de buurt te spotten zijn. 'Een moedereend is een heel dapper dier', zegt Rob Lückerath. 'Als er wandelaars in de buurt komen, gaat ze van het nest en vliegt heel erg laag over alsof ze wil zeggen kom hier, je moet mij hebben .' Gedomesticeerde eenden kunnen meer eieren leggen, net als kippen of ganzen. Het verschil met kippen is dat eenden en ganzen meer in periodes leggen. 'Als ze genoeg energie heeft, legt ze een ei', zegt de dierendokter. 'Bij jou in de tuin krijgt ze voldoende eten en zijn er geen natuurlijke bedreigingen.' Eenden en ganzen hebben veel overeenkomsten als het gaat over het leggen van eieren. 'En zij zijn niet de enige gevederde vrienden die het best naar hun zin hebben in de tuin', zegt Rob Lückerath. 'Waarom geen fazant, je hebt ontzettend mooie exemplaren, parelhoen of kalkoen?'

(NB)

16-04-2009 om 00:12 geschreven door mailgroep

Wat kost mijn dier?

16-04-2009 om 00:09 geschreven door mailgroep

Dieren en gezondheid: verzorg de tanden van uw hond!

Als u het gebit van uw hond goed verzorgt, kunt u zijn leven aan uw zijde verlengen! De twee gouden regels: vleesbrokken en tandenpoetsen!

De 42 tanden van de vleeseter

Vanaf de vierde maand maken de melktanden van uw puppy geleidelijk aan plaats voor de volwassen tanden. Met 4,5 maand heeft hij meestal zijn definitieve snijtanden, de hoektanden verschijnen met 5 maanden. De kiezen of maaltanden verschijnen vanaf de 6de maand en met 7 maanden is het definitieve gebit volledig. Uw hond heeft dan de 42 tanden van een vleeseter. Van dan af is het belangrijk dat u zijn gebit goed verzorgt om achteraf geen tandproblemen te krijgen.

Tandsteen, de vijand van de tanden

Elke keer dat uw hond eet, zetten er zich voedingsresten neer op zijn tanden. De bacteriën gebruiken die restjes om zich te vermeerderen en vormen op de tanden een film, de zogeheten tandplaque . Die plaque - hij is voor het blote oog niet te zien - voedt weer andere bacteriën en veroorzaakt de vorming van tandsteen. Als dat op de tanden blijft zitten, kan er een ontsteking van het tandvlees volgen. Dat wordt dan rood en gaat opzwellen.

In dat stadium is verwijderen van het tandsteen de enige mogelijke behandeling. De ingreep gebeurt bij honden onder volledige verdoving. Als het tandsteen niet verwijderd wordt, gaat het beetje bij beetje de ligamenten die de tanden met de kaak verbinden, aantasten. De tanden komen dan los te zitten en vallen uit. Er kunnen ook abcessen ontstaan en soms kan de ontsteking nadien overgaan op andere organen, zoals het hart of de lever. Alle honden hebben last van tandsteen, maar sommige kleine rassen zijn er gevoelig voor en ontwikkelen het heel snel. Dat is onder meer het geval met leeuwhondjes, yorkshires en poedels.

Hoe de symptomen van een ongezond gebit te herkennen?

Een slechte adem is vaak een alarmsignaal dat erop wijst dat de tanden niet in orde zijn, al kunnen er nog heel wat andere oorzaken in het spel zijn (slechte vertering…)

De tandvleesontsteking die door het tandsteen is veroorzaakt, is bovendien een pijnlijk fenomeen. De pijn kan tot uiting komen door een overmatige speekselproductie, problemen om het voedsel te kauwen, en in een verder gevorderd stadium, het gewoon weigeren van voedsel. Als u dan de lippen van uw hond omhoog zou doen, zou u het tandsteen goed zien zitten. Het is een bruinachtige neerslag die in een eerste fase vaak op het oppervlak van de kiezen en aan de basis van de hoektanden verschijnt.

Vleesbrokken en tandenborstel

Als u wilt voorkomen dat uw hond zijn tanden verliest, moet u twee regels in acht nemen. Eén: geef hem voedsel op basis van droge vleesbrokken . Die zullen bij het kauwen automatisch de tanden reinigen. Regel twee: verwijder dagelijks de tandplaque met een tandenborstel en tandpasta voor honden (die heeft een vleessmaak). Om de tandverzorging gemakkelijker te laten verlopen, moet u uw hond daar zo vroeg mogelijk aan leren wennen! Als dat niet gebeurt en de verzorging niet vlotjes loopt, zijn er nog andere, weliswaar minder efficiënte middelen voor tandreiniging die toch hun nut hebben. In speciale dierenzaken vindt u voorwerpen en botten in rundshuid om op te kauwen en ook ontsmettende producten die u dagelijks in het drinkwater van uw hond moet doen.
(DA Pensis)

16-04-2009 om 00:03 geschreven door mailgroep

Na de zeehondjes: dolfijnen in de Noordzee

NIEUWPOORT - Wrakduiker Gert Vanluchene schrikt niet meer van een reuzenkabeljauw of een kwal van drie meter lang. Maar toen hij zondag midden in een school tuimelaars vanuit de Noordzee opdook, kreeg hij tranen in de ogen. Gert en zijn kompanen Didier Balencourt en Pieter Jonckers, allemaal uit het Brusselse, zijn verwoede duikers. Op Pasen gingen ze kopje onder op dertig km uit de kust van Nieuwpoort. 'We waren - zoals wel vaker - op zoek naar oude scheepswrakken. Op zich is dat al heel opwindend. We waren dan ook bijzonder tevreden toen we - eenmaal terug boven water - in het zonnetje een pintje konden drinken in de rubberboot. Plots verschenen er boven ons hoofd zwermen meeuwen en zagen we links en rechts van onze boot zilveren schichten. Meteen daarna schoten er twee tuimelaars uit het water. Dat was het begin van een spectaculaire vertoning. Blijkbaar waren we midden in de lunch van een tiental dolfijnen terechtgekomen. Er waren exemplaren van twee meter bij, maar ook kleintjes. Zeker een uur lang bleven ze hun kunstjes tonen rond onze boot. Het is niet de eerste keer dat we in de Noordzee dolfijnen zien. Meestal was dat echter op een grote afstand en zagen we alleen hun vinnen en opstuivend water uit hun ademgat. Maar zo dichtbij en zo lang, dat had ik nog nooit meegemaakt. Onze mond viel open van verbazing en er schoten tranen in mijn ogen.' 'Veel mensen denken dat dolfijnen alleen in het zuidelijk halfrond voorkomen maar er zijn in de Noordzee altijd al dolfijnen geweest', zegt Wim Wauters van het Sealifecenter in Blankenberge. 'Die dieren staan echter aan de top van de voedselpiramide. De vervuiling van het water had een nefaste invloed op de haring- en wijtingpopulatie en dus lieten ze zich hier de voorbije decennia steeds minder zien. Net zoals er vaker kolonies zeehonden voorkomen voor onze kust, zien we de jongste tijd steeds meer bruinvissen en tuimelaars. Dat is een teken dat de waterkwaliteit er weer op vooruitgaat. Bovendien heeft de visserijsector voorzorgen genomen om te voorkomen dat dolfijnen in de netten terechtkomen.' (KL)

Koen Lauwereyns

(NB)

14-04-2009 om 20:03 geschreven door mailgroep

Agressie van mannen tegen vrouwen is normaal bij chimpansees. De dames lijden daaronder, maar hebben blijkbaar weinig keus. Want ze hebben het vaakst seks met de mannen van wie ze de meeste klappen krijgen.

Eind vorig jaar kwamen ze al in het nieuws met de ontdekking dat chimpanseemannen oudere vrouwtjes aantrekkelijker vinden dan jonge. Nu publiceren Martin Muller en collega’s van twee Amerikaanse universiteiten weer een opzienbarende uitkomst van hun apenonderzoek. Vrouwenmishandeling gaat bij chimpansees hand in hand met seks. Geweld loont blijkbaar, stellen de antropologen in het vakblad Proceedings of the Royal Society B.

Het was geen gemakkelijk onderzoek, daar in het tropische bos. Ruziemakende chimpansees lokaliseren is nog niet eens zo heel moeilijk, want ze krijsen er luid bij en voeren vaak een hele show op met losgerukte takken en rechtopstaande haren. Maar als je dat systematisch in kaart wilt brengen, ben je wel even bezig. De onderzoekers gebruikten de gegevens van tien jaar gedragsobservaties onder de chimps in het Oegandese Kibale National Park.

Ze wilden weten of de agressie van mannetjes tegen vrouwtjes een vorm van seksuele dwang is. Als dat zo is, moet je dit aan drie dingen kunnen zien, schrijven ze. De vruchtbaarste vrouwen zullen het hevigst belaagd worden, de meest belaagde vrouwen zullen het vaakst paren en de mannetjes zullen vooral paren met de vrouwen die vaakst het slachtoffer zijn van hun agressie. Allemaal voorspellingen die goed te toetsen zijn.

En het klopt ook allemaal, stellen Muller en zijn medewerkers. Chimpanseedames die nog nooit moeder zijn geworden, zijn minder vruchtbaar. Ze worden gemiddeld pas na ruim duizend paringen zwanger, terwijl dat getal na het eerste kind onder de vijfhonderd ligt. Mannen doen het liever met zo’n ervaren vrouwtje. En die dames worden ook veel vaker het slachtoffer van geweld, zoals voorspeld.

De ervaren chimpanseevrouwen zijn het aantrekkelijkst voor de mannen als ze in hun vruchtbare periode zijn, wat goed te zien is aan hun gezwollen achterwerk. Dat is precies de periode waarin ze het meest worden geslagen en bedreigd, blijkt uit de observaties. Er was bovendien een duidelijk verband tussen agressie en paringen. Hoe meer er binnen een tweetal werd geslagen, hoe meer seks ze met elkaar hadden. De rang van het mannetje in de groep maakte daarbij niet uit, dus het was niet zo dat dominantie de achterliggende oorzaak van zowel slaag als seks was. 

Je zou kunnen denken dat de ruzies een bijproduct zijn van het feit dat mannen nu eenmaal vaker en langer rondhangen bij een vruchtbaar vrouwtje. Maar die vlieger gaat niet op, aldus de onderzoekers. Het verband tussen gewelddadigheden en paringen blijft namelijk ook in stand als de duur van het samenzijn erin wordt verrekend.

Is het nu zo dat de vrouwen zelf kiezen voor een agressieve sekspartner, of zijn ze echt het slachtoffer van seksueel geweld? Het laatste, menen de onderzoekers. Ze baseren zich daarbij op stresshormonen, te meten in de urine van de apen. Om dat te kunnen doen, hebben veldonderzoekers zeven jaar lang klaargestaan met een plastic zak aan een twee meter lange stok, om die in de stroom te houden wanneer een chimpanseedame vanaf een tak omlaag plaste. Waren ze te laat, dan konden ze nog wat vocht van het onderliggende bladerdek in een pipet opzuigen, hoewel dat natuurlijk minder trefzeker was.

Vrouwelijke chimpansees met kinderen hadden duidelijk meer stress in hun vruchtbare periode, wanneer ze veel geweld over zich heen kregen, dan daarbuiten. In de urine van kinderloze seksegenoten was zo’n piek niet te vinden. Keihard bewijs is het niet, maar het is wel een aanwijzing dat de dames zich niet voor hun lol laten molesteren.

Waarom gaan ze er dan niet met één mannetje vandoor tijdens hun vruchtbaarheidspiek? Die zou dan zonder geweld aan zijn trekken kunnen komen, en het vrouwtje heeft verder van niemand last. Het antwoord is al bekend uit eerdere onderzoeken. Chimpanseevrouwen kunnen het maar beter met veel mannen doen, omdat daardoor onduidelijk is wie de vader is van het kroost. Zo beschermen ze hun kind tegen geweld van diezelfde mannen, die niet graag hun eigen kind doodslaan. Desondanks blijft kindermoord een belangrijk risico in een chimpanseekolonie, schrijven de onderzoekers.

Al met al geeft dit onderzoek niet bepaald een romantisch beeld van het leven van de Oegandese chimps. Wat zegt dit nu over het liefdesleven der mensen? De onderzoekers laten zich daar niet over uit. Maar wie kent niet de uitdrukking ‘meisjes plagen is kusjes vragen’?

Elmar Veerman

14-04-2009 om 19:50 geschreven door mailgroep

Liefde gaat door de muil

Visjes die zijn uitgebroed in de bek van een andere soort, kiezen later voor de 'verkeerde' partner. Hun seksuele voorkeur is dus aangeleerd, niet aangeboren. Dat zou wel eens een van de belangrijkste drijvende krachten kunnen zijn achter de explosieve soortvorming in de Afrikaanse meren, meent biologe Machteld Verzijden.

 De meeste vissen laten hun kinderen aan hun lot over zodra de eieren uitgekomen of zelfs maar gelegd zijn, maar de honderden soorten cichliden in de grote Afrikaanse meren doen het anders. Aanstaande moeders dragen de eitjes drie à vier weken lang in hun bek rond en blijven ook daarna nog liefdevol voor de kleintjes zorgen. Dreigt er gevaar, dan schiet het kroost snel weer terug in mama’s muil. Tot de kinders te groot worden, natuurlijk.

De Leidse biologe Machteld Verzijden deed een experiment waarbij ze de eitjes verwisselde van twee nauw verwante soorten muilbroedende cichliden. Waarom? “Het ging ons om de partnerkeuze van de visjes die zo zijn opgegroeid. Kiezen de vrouwtjes later voor een mannetje van hun eigen soort, of liever voor de soort van hun gastmoeder? Oftewel: is de partnerkeuze vooral aangeboren of is hij aangeleerd?” Die vraag houdt biologen al jaren bezig. Het antwoord staat deze week in het vakblad Biology Letters.

Het verwisselen van broedsels bij deze muilbroeders was nog nooit eerder gedaan, vertelt ze. “Ik wist van tevoren ook niet of het zou lukken. Gelukkig accepteerde ongeveer de helft van de vrouwtjes de eitjes van een ander, nadat ik eerst hun eigen eitjes voorzichtig uit de mondholte had gedrukt.” Ze ruilde de eieren van de soort Pundamilia pundamilia met die van Pundamilia nyereri, een soort die er sterk op lijkt en voor een deel op dezelfde plaatsen voorkomt.

De dieren werden in 2003 met hengels en netten gevangen bij het Tanzaniaanse eiland Makobe, in het Victoriameer. Ze kregen een enkele reis Leiden, waar ze sindsdien worden gekweekt op een dieet van gemalen garnalen en diepvrieserwten.

  De twee Pundamilia’s zijn bijna identiek, maar ze verschillen wel duidelijk als het op de voortplanting aankomt, zegt Verzijden: “De mannetjes van de ene soort zijn vooral blauw versierd, de andere rood. En we zien dat vrouwtjes aangetrokken worden door de kleur van hun eigen soort. Hoe feller, hoe beter. Dat houdt de strikte scheiding tussen deze twee soorten in stand.” Totdat er een onderzoeker langskomt die de eieren verwisselt.

Volwassen vrouwtjesvissen die als ei de wisseltruc van Machteld Verzijden hadden ondergaan, vielen voornamelijk op mannetjes van hun pleegmoeders soort. Verzijden: “Die voorkeur is dus eerder aangeleerd dan aangeboren. En dat is een heel nieuw inzicht. Tot nu toe ging vrijwel iedereen ervan uit dat het een kwestie van genen was.” De cichliden hebben heel veel soorten gevormd in korte tijd, vertelt de biologe, en dit kan helpen verklaren waarom het zo snel is gegaan.

“Een soort die zich in tweeën splitst, moet aan twee voorwaarden voldoen. Ten eerste moeten er twee herkenbare groepen ontstaan en ten tweede moeten dieren binnen zo’n groep een sterke voorkeur hebben voor een partner uit die eigen groep. Dan groeien ze steeds verder uit elkaar, tot het echt twee verschillende soorten zijn geworden.” Het aangeleerde gedrag maakt splitsing van een soort een stuk gemakkelijker, doordat er vanzelf aan voorwaarde twee wordt voldaan zodra het met voorwaarde één goed zit.

Het is een elegante verklaring, maar er ligt nog wel een belangrijke vraag open: wat leren de visjes nu precies van hun pleegmoeder? Het is geen imitatiegedrag, want zorgende moeders doen niet aan paren. Verzijden: “Het zou toch de kleur kunnen zijn waar ze op afgaan, aangezien vrouwtjes van de ene soort wel een klein beetje blauw zijn, en van de andere een pietsje rood. Maar ik denk zelf dat het eerder een kwestie van geur dan van kleur is. Waarschijnlijk krijgen ze in de bek ingeprent wat de geur van ‘hun’ soort is en vinden ze een mannetje aantrekkelijker als hij net zo ruikt.”

Maar dat zou natuurlijk wel raar zijn, want in troebel water vermengen de soorten spontaan omdat de vrouwtjes de mannenkleuren niet goed kunnen onderscheiden. Of het geur, kleur, of misschien toch iets anders is wat de jonge visjes ingeprent krijgen, blijft nog onduidelijk. En daar gaat Machteld Verzijden niets aan doen, want haar promotieonderzoek zit er bijna op. Misschien lost een andere onderzoeker dit raadsel op.

Elmar Veerman

(Noorderlicht Nieuws)

14-04-2009 om 19:43 geschreven door mailgroep

Aangeleerde liefde

Zebravink valt op karikatuur van moeder

Zebravinkmannetjes willen het liefst een vrouw die hun moeder overtreft. Leidse biologen laten met een elegant experiment zien welk leerproces er achter die overdreven voorkeur steekt. Met die nagellakproef werpen ze nieuw licht op de vraag waarom mannetjes en vrouwtjes er vaak zo verschillend uitzien.

Het werd even lastig toen de goede nagellak plotseling niet meer in de winkel te krijgen was, vertelt Carel ten Cate, gedragsbioloog aan de Universiteit Leiden. “Gelukkig had de fabrikant nog wel een voorraadje dat we mochten hebben.” De nagellak – ‘snavellak’, zegt hij een keer per ongeluk – was nodig om de snavels van witte zebravinkjes in acht kleuren te verven: van flets oranje tot felrood. Waarom?

“Wij doen onderzoek naar de partnerkeuze van zebravinken”, antwoordt de bioloog. “De mannetjes baseren hun keuze vooral op uiterlijk. Als alle dieren wit zijn, zoals in ons experiment, hebben ze alleen de snavelkleur van de vrouwtjes om op af te gaan. En die kunnen we met nagellak eenvoudig veranderen.” Samen met zijn collega’s Machteld Verzijden en Eric Etman heeft hij een artikel geschreven dat deze week verscheen in vakblad Current Biology. Gelakte snaveltjes spelen er de hoofdrol in.

In eerder onderzoek was al bewezen dat zebravinkmannetjes die door witte ouders zijn opgevoed, vrouwtjes minder aantrekkelijk vinden als die dezelfde snavelkleur hebben als hun eigen vader. Dames met een snavel in de kleur van moeder vallen juist erg bij ze in de smaak. Van nature hebben vrouwtjes een oranje snavel en mannetjes een rode, en dus is oranje favoriet bij de mannen. Maar als de snavelkleuren met behulp van nagellak verwisseld werden, dan waren de voorkeuren van de mannetjes dat later ook. Ten Cate: “Die voorkeur ligt dus niet genetisch vast. Hij wordt ingeprent tijdens de jeugd van de vogels.”

Het nu gepubliceerde onderzoek lijkt op deze eerdere proef. Voor dit experiment werden broedende paartjes zebravinken in twee groepen verdeeld. Bij de ene groep werden de snavels gelakt in kleuren die dichtbij hun natuurlijke kleur lagen. Van de andere groep maakten de onderzoekers ook nu een soort travestieten: de mannetjes kregen oranje snavels, de vrouwtjes rode. Na het lakken bracht elk paartje hun jongen groot. Samen, want zo doen zebravinken dat. En ze lieten hun huwelijken niet verpesten door de veranderde snavelkleuren.

Waar vielen de zoons uit deze nesten op toen ze volwassen waren, was de onderzoeksvraag. Ze kregen de keuze uit acht vrouwtjes, vertelt Ten Cate, met snavels die in kleur varieerden van lichtoranje tot dieprood. “Om hun voorkeur te testen, zetten we ze in een soort arena, een grote kooi met acht kleinere eromheen. Het mannetje zat in het midden, de vrouwtjes eromheen. Voor elk mannetje, in totaal 35 stuks, werd twee keer 20 minuten lang genoteerd welke vrouwtjes hij toezong.”

Het resultaat was duidelijk: de heren voelden zich het meest aangetrokken tot dames met een snavel die nog ‘vrouwelijker’ van kleur was dan die van hun moeder. Voor de ene groep betekende dat extra licht oranje, voor de andere juist het felst mogelijke rood. Van alles wat bij vaders snavelkleur in de buurt kwam, moesten ze niets hebben, of dat nu rood of oranje was. Ze gingen dus af op het verschil in snavelkleur tussen hun beide ouders en gingen voor de zekerheid maar helemaal aan de kant van moeder zitten met hun voorkeur.

Het mechanisme hierachter heet ‘peak shift’, vertelt Ten Cate. “Je kunt het zien als een bijproduct van het eigenlijke leerproces, dat erop is gericht om mannetjes van vrouwtjes te kunnen onderscheiden. Het ligt voor de hand dat dit niet alleen bij de snavels van zebravinken een rol speelt, maar bij allerlei kenmerken van vogels en andere gewervelde dieren. Het lijkt misschien een detail, maar de evolutionaire consequenties daarvan kunnen groot zijn. Dit leermechanisme kan namelijk veroorzaken dat verschillen tussen de seksen in een soort steeds groter worden. Het zou ook een opstapje kunnen zijn voor de opsplitsing van een soort in twee nieuwe.”

Wat zegt dit nu over de voorkeuren van mensen? Hebben mensenvrouwen hun relatief grote borsten te danken aan peak shift? Ten Cate: “Dat is een denkstap die ik zelf niet zou durven maken. Maar ik ken wel een onderzoek dat aantoonde dat mensen partners kiezen die meer op hun ouders lijken dan door toeval kan worden verklaard. En ook een waaruit bleek dat karikaturen van bekende mensen veel gemakkelijker worden herkend dan foto’s van die mensen. Dat is ook een voorbeeld van peak shift.”

Elmar Veerman

(Noorderlicht Nieuws)

14-04-2009 om 19:42 geschreven door mailgroep

Ook bij apen is seks te koop

Chimpanseemannetjes kunnen maar beter een stuk vlees meebrengen wanneer ze seks willen. Vrouwelijke chimpansees paren namelijk vaker met soortgenoten die op regelmatige basis hun buit met hen delen, dan met soortgenoten die dat niet doen.

Dat melden primatenkenners van het Max Planck Instituut in Leipzig aan het Amerikaanse vakblad "PLoS ONE". De auteurs Cristina M. Gomes en Christophe Boesh hebben de chimpansees van het Tai nationale park in Ivoorkust in totaal 3.000 uren geobserveerd.

Mannelijke chimpansees die hun buit delen hebben twee keer zoveel partners als chimpansees die dat niet doen. "Vrouwelijke chimpansees die niet in staat zijn om zelf te jagen kunnen zo calorieën opnemen zonder dat ze te veel energie te verbruiken", aldus Gomes.

Goede indruk

Schotse onderzoekers in het West-Afrikaanse Guinea hebben ook waargenomen dat wilde chimpansees begeerde vruchten uit velden en tuinen stelen om ze als geschenk te geven aan vrouwelijke chimpansees in de hoop om zo een goede indruk te maken. Op deze manier kunnen de mannetjes zich zelfs meer voortplanten dan de leider van de groep.

(Knack)

14-04-2009 om 00:00 geschreven door mailgroep

11-04-2009 om 00:00 geschreven door mailgroep

09-04-2009 om 19:42 geschreven door mailgroep

1. Wat doet een tekenbeet?
2. Hoe kun je ze het beste verwijderen?
3. Welke ziekten kan een teek overbrengen op de hond?
4. Zijn teken in het buitenland gevaarlijker?

Antwoorden:

1. Wat doet een tekenbeet?

Een tekenbeet zou je kunnen vergelijken met een muggenbeet. Het doel van het dier is om bloed op te zuigen. Als de teek voldoende bloed heeft opgezogen (meestal na enkele dagen), laat deze los, valt op de grond, en rent zo hard mogelijk naar een veilig plekje. Daar vervelt hij, of legt eieren als hij al een paar keer verveld is. Dit gebeurt dus ook als je een teek laat zitten.

2. Hoe kun je ze het beste verwijderen?

Van teken is bekend dat ze ziekten over kunnen brengen, en het is goed om ze binnen 24 uur te verwijderen. Als de teek langer dan 24 uur zuigt, is de kans het grootst dat hij eventueel ziektes over kan brengen via zijn spuug op zijn gastheer (uw hond). Controleer daarom elke dag uw hond op teken, vooral de liezen en snuit zijn de voorkeursplaatsen voor de teek. Met een speciale tekentang of -haak (bij dierenarts of dierenspeciaalzaak te koop) kunt u een teek verwijderen. Zet de tang op de kop van de teek. Maak een draaiende beweging één kant op, zonder te trekken. Of dit met de klok mee moet of tegen de klok in, daarover zijn de meningen verdeeld. Doet u gewoon wat u de gemakkelijkste draairichting vindt.

Als het verwijderen van de teek niet goed lukt (de kop zit nog in de huid), ga dan ook naar de dierenarts. Dit kan namelijk een pijnlijke ontsteking worden.

3. Welke ziekten kan een teek overbrengen op de hond?

De meeste ziekten die teken kunnen overbrengen, komen (nog) in Nederland niet voor (wel al in Duitsland, België of zuidelijker). Door het steeds intensievere (vakantie)verkeer met honden naar zuidelijke landen, komen er in Nederland echter ook steeds meer teken voor die ziektes kunnen overbrengen.

Er zijn vlooienmiddelen (Frontline®) die ook tegen teken helpen. De teken hoeven hierbij niet te bijten om dood te gaan.

Een tekenband (Scalibor®) is de beste methode ter bestrijding van teken en in elk geval aan te raden als u uw hond meeneemt naar het buitenland.

4. Teken en Buitenland

Indien u naar het buitenland gaat met uw hond kunt u hem tevens laten vaccineren (Pirodog®) tegen een bekende tekenziekte; Babesiose. Babesiose wordt veroorzaakt door een parasiet die overgebracht wordt door een bepaalde soort, teken en zich in de rode bloedcellen nestelt. Hierdoor veranderen de rode bloedcellen zodanig dat het lichaam ze niet meer als eigen cellen herkent en ze 'aanvalt'. De rode bloedcellen worden door het lichaam zelf afgebroken waardoor bloedarmoede optreedt. Lang niet alle tekensoorten zijn geschikt voor het overbrengen van Babesiose. In Europa is maar één tekensoort bekend die als overbrenger (vector) kan fungeren. Deze teek heet de Dermacentor Reticularis. Zover bekend kan deze teek in Nederland niet overleven.

In maart en april 2004 zijn ruim dertig, waaronder tenminste zeven fatale, gevallen van Babesiose bij hond, zonder eerder verblijf in het buitenland, vastgesteld in de regio's Den Haag en Arnhem. Nader onderzoek zal uitwijzen of Dermacentor teken zich inmiddels toch in Nederland hebben gevestigd.

De vaccinatie zorgt voor een immuniteit waardoor de hond minder ernstige ziekteverschijnselen krijgt. De vaccinatie moet twee maal met een tussentijd van drie-vier weken gegeven worden en beschermd een half tot één jaar. Geen enkel middel tegen teken beschermt uw hond echter voor de volle 100%.

Peter Klaver, dierenarts
www.klaver4dieren.nl

DN redactie (PK)
DN 04/04/2009

Bron : dierennieuws.nl

07-04-2009 om 23:29 geschreven door mailgroep

Diarree bij hond en kat

Diarree zien we vooral bij de hond en minder vaak bij de kat .
Er is een duidelijk onderscheid te maken tussen diarree met en zonder koorts.
Bij koorts is het altijd aan te raden naar de dierenarts te gaan, die speciaal onderzoek zal doen en de noodzakelijke medicijnen voor zal schrijven.
Diarree zonder koorts kan voor een groot deel aangepakt worden met een speciaal dieet en met darmslijmvlies-beschermende medicijnen.
Vaak zien we ook als klacht braken.

Vaststellen oorzaak DIARREE in faeces  

De meest voorkomende oorzaken van diarree:
1. Niet goed verteerbaar voer of wisseling van voer
2. Virusaandoening door coronavirus of parvovirus bij de hond
3. Giardia-infectie - een flagellaat  (een zoönose - zie verder)
4. Panleucopenie/parvovirose bij de kat
5. Wormen zoals spoelwormen - goed ontwormen met een 2-daagse kuur
6. Voedingsallergie - hiervoor zijn speciale voeders bij de dierenarts verkrijgbaar

Diarree bij de hond en kat door GIARDIA

GIARDIA AA-sneltest:

Diarree bij hond en kat door Giardia
Een oorzaak die vaak over het hoofd gezien wordt is diarree ten gevolge van Giardia. Dit is een flagellaat (een protozoaire parasiet) ofwel een eencellig organisme, dat voorkomt in diverse ontwikkelingsstadia. Giardia is de meest voorkomende maag-darmparasiet bij honden, 10-20% van de diarree bij honden wordt veroorzaakt door deze Giardia, bij dierenpensions en kennels kan dit oplopen tot 100%.

Giardia is een Zoönose , het is dus ook voor mensen besmettelijk!
Overdracht vindt plaats via de feacale-orale weg. Dit houdt in dat het dier de cysten uitpoept en dat een ander dier of mens zich hiermee door de opname via de mond besmet. Dus de besmetting gaat oa.:
* via kinderen!!
* via ontlasting van andere honden
* via cystes die in het gras of op de weg achterblijven

Welke dieren zijn vatbaar voor Giardia?
Vaak verlopen Giardia infecties, bij gezonde dieren, zonder symptomen maar scheiden ze wel periodiek de besmettelijke cysten uit.
Echter bij honden met minder weerstand komt het wel tot ziekteverschijnselen. Vooral honden die in een asiel of pension verblijven kunnen gemakkelijk met Giardia besmet raken. Jonge honden en honden met een verminderde weerstand, bv door ziekte of stress, kunnen diarree door Giardia oplopen.

Langdurige of chronische diarree
Chronisch (diarree meerdere weken tot zelfs maanden diarree) is meestal een gevolg van een Giardia-infectie! Denk aan Giardia als uw hond of kat steeds terugkerende diarree heeft, behandeling met medicijnen niet aanslaat en aangepast voer geen enkele verbetering geeft.

Hoe ziet Giardia diarree eruit?
Giardia geeft dunne ontlasting of brij-achtige stinkende diarree.
Er kan slijm en bloed bij zitten.
Ook zie je vaak dat de honden misselijk zijn en makkelijk overgeven, maar vaak behouden ze wel hun eetlust.

Giardia bij de kat
Vooral bij katten jonge katten komt Giardia voor en het wordt minder vaak gevonden bij oudere katten. Let vooral op als er kittens uit een cattery, asiel of boerderij met diarree aangeboden worden dat er Giardia in het spel kan zijn.

Behandeling bij diarree ten gevolge van Giardia
Wanneer der dierenarts de Giardia heeft aangetoond met de AA-Sneltest kan de behandeling ingesteld worden. U hoeft maar enkele druppels ontlasting mee te nemen en de uitslag krijgt u binnen een half uur. Als therapie kan er metronidazol (Metrazol) of fenbendazol (Panacur) gegeven worden.
Er zijn Giardiastammen die niet gevoelig zijn voor metronidazol en wel voor fenbendazol en andersom. Alle dieren in het gezin moeten behandeld worden!
Daarbij is een goede hygiene heel belangrijk. Was als eigenaar je handen na contact met je hond.
Reinig en desinfecteer de omgeving waar je dier leeft, dit is belangrijk om herbesmetting te voorkomen.

Soms houdt de diarree aan!
Soms blijft de diarree doorgaan ondanks dat de Giardia effectief bestreden is.
Dan moet de diarree met hypoallergeen eten en verteringsverbeterende enzymen (Pancrex) behandeld worden.

Giardia wordt vaak over het hoofd gezien!

07-04-2009 om 23:27 geschreven door mailgroep

07-04-2009 om 17:25 geschreven door mailgroep

Vijf weken na de instorting van het historische stadsarchief van Keulen hebben brandweerlieden een vermiste kat levend onder het puin gevonden. ANP Photo

 

Kat na vijf weken gered uit puin Stadsarchief

6 april 2009, 18:22 | ANP

KEULEN (ANP) - Vijf weken na de instorting van het historische stadsarchief van Keulen hebben brandweerlieden een vermiste kat levend onder het puin gevonden. De kat, Felix, was erg vermagerd maar verder niet gewond, aldus een brandweerman. ,,Hij was wat traag, maar miauwde gelijk monter en strekte zijn vier poten'', aldus een zegsman van de brandweer.

De kat is al die tijd ingesloten geweest onder stukken puin. Naast het stadsarchief waren ook twee aanpalende huizen deels ingestort. Felix woonde in een van die huizen.

De brandweer stuitte bij toeval op het beestje toen ze het puin op archiefmateriaal doorzochten. ,,De kat nu nog levend te vinden is een erg bijzondere gebeurtenis'', zei de eigenaresse nadat ze verenigd was met Felix.

Bron  Bnr.nieuwsradio

07-04-2009 om 17:11 geschreven door mailgroep

 




Buiten dat de rijstoogst in Thailand afhankelijk is van de weersomstandigheden, zijn er de onnatuurlijke invasieve belagers die de rijstplanten belagen. Onnatuurlijk omdat ze eigenlijk niet in het biotoop thuishoren, maar destijds (1980 in Taiwan) ingevoerd werden ter consumptie (escargot). Dit laatste gegeven bracht me echter in twijfel naar de juiste benaming, daar de slakken die we vinden in onze rijstvelden naar verluid niet eetbaar zouden zijn.... je wordt ziek en krijgt er hoofdpijn van zeggen ze hier. Verder onderzoek bracht me dan op een gegeven dat het grootste aantal van de slakken hier besmet zouden zijn met een parasiet die door ratten overgebracht wordt ( Angiostrongylus cantonensis of rat longworm).

Voorlopig hou ik het hier bij twee gevonden soorten, namelijk "หอยโข่ง" of hŏi-kòhng (Pila ampullacea) en "หอยเชอรี่" of hŏi-cherry (Pomacea canaliculata), waarbij ik als leek uiterlijk geen onderscheid kan tussen maken.

Dit is het droeve einde van deze slakken op onze rijstvelden..... een massagraf van duizenden exemplaren. Spijtig dat je er hoofdpijn van krijgt

Gekweekt onder gecontroleerde omstandigheden krijg je hiervan geen hoofdpijn. Het is omdat een groot percentage hier besmet is met die Angiostrongylus cantonensis of rat longworm (waarvan je onder andere hoofdpijn krijgt) dat ze niet gegeten worden.

Greets from Thailand

Farang

07-04-2009 om 17:05 geschreven door mailgroep