Hallo bezoeker,
welkom op het blog van de Mailgroep Huisdieren, een hechte groep Dierenvrienden-SeniorenNetters, die er zijn voor, door en met elkaar.
Op dit blog kunnen jullie kennismaken met onze dieren, tips vinden over de verzorging en de gezondheid van de dieren, dierengedichten en dierenartikels lezen, werkjes in verband met dieren bekijken, enz.
Veel kijk- en leesplezier!
19-12-2009
Winterwandelingen
Omdat het vooral nu heel belangrijk blijft dat jouw hond tijdens de wandeling niet teveel sneeuw eet, geef ik graag nog eens het volgende artikel mee:
Winterwandelingen
In de herfst en in de winter is het mogelijk dat uw hond door de lage temperaturen niet graag buiten gaat, hij kan zelfs een bronchitis oplopen. In de vrije natuur kunnen honden goed tegen temperatuurverschillen omdat ze er heel het jaar aan worden blootgesteld. Dat geldt echter niet voor onze huishonden die maar weerstand tegen de koude opbouwen naargelang de tijd die ze buiten doorbrengen. Een hond die altijd buiten is, kan grote temperatuurschommelingen aan, op voorwaarde dat hij over een schuilhok beschikt dat op de grond goed geïsoleerd is en goed verlucht is. Maar in de meeste gevallen woont uw hond gewoon bij u in huis en kan hij blootstellingen aan de kou maar moeilijk verdragen.
De tweede parameter waar u rekening mee moet houden, is het ras van uw hond. Bepaalde rassen uit koude streken (Siberische Husky, Sint-Bernard, Newfoundlander ) hebben een vacht en een ondervacht, zodat ze zich goed kunnen beschermen tegen het verlies van lichaamswarmte. Heel anders is het voor kleine rassen en windhonden die een veel dunnere vacht hebben en erg gevoelig zijn voor koude.
Ten slotte kunnen magere honden moeilijker koude verdragen dan hun soortgenoten met een normaal gewicht. Als uw vriend binnen dit criterium valt, mag u niet vergeten hem een jasje aan te doen of de wandelingen in te korten als het erg koud is.
Een aangepaste voeding is ook belangrijk. Als uw hond heel het jaar door in een min of meer constante temperatuur leeft, is er geen enkele reden om zijn voeding in de winter rijker te maken. Maar als hij in de tuin woont of in de winter intensieve activiteiten uitvoert, zal hij meer energie verbruiken dan wanneer het warm is. Daarom moet u de hoeveelheid voeding verhogen of hem een rijkere voeding geven zodat hij ondanks een barrer klimaat in goede gezondheid kan blijven.
Spelen in de sneeuw : honden vinden wandelen en spelen in de sneeuw vaak heerlijk. Sneeuw is echter hetzelfde als vocht en kan dus verkoudheden veroorzaken. Daarom is het belangrijk dat u uw hond na elke wandeling zorgvuldig afdroogt. De poten en de zones tussen de tenen en de kussentjes moeten bijzonder aandachtig geïnspecteerd worden. Zo kunnen sneeuw of ijs ophopingen tussen de kussentjes irritatie of wondjes veroorzaken met nare gevolgen achteraf. Bovendien kunt u enkele dagen voordat u intensief in de sneeuw gaat spelen, een lotion op de kussentjes aanbrengen, zodat ze beschermd zijn en de keratine harder wordt. Vraag ernaar aan je dierenarts.
Als uw hond ten slotte veel sneeuw naar binnen heeft gewerkt, kan hij een maag- en darmontsteking oplopen, die zich uit in de vorm van diarree en braken. Zelfs spelen in de sneeuw met een volle maag (voedsel of water) kan een maagkanteling veroorzaken. Wees ook waakzaam voor producten die in de winter worden gebruikt, zoals het zout op de wegen, dat voor spijsverterings- en zenuwproblemen of huidirritatie aan de poten kan zorgen. Ook hier helpt een speciale vloeistof om de zoolkussentjes mee te beschermen. En als uw hond antivriesvloeistof inslikt kan dit voor uw vriend binnen enkele uren fataal zijn! Dan moet je dringend naar je dierenarts!
Ook het gebit kan soms dergelijke problemen opleveren.
Een nare bijkomstigheid van gebitsproblemen is dat een kat na verloop van tijd een onaangename geur uit haar bek begint te verspreiden. Dit wordt meestal veroorzaakt door de aanwezigheid van tandsteen. Als u de bek van uw kat opent, kunt u in een oogopslag zien of ze tandsteen heeft en of dat wellicht al heeft geleid tot tandvleesontsteking.
Tandsteen vormt zich geleidelijk en wordt meestal pas voor het eerst opgemerkt als een kat anderhalf jaar oud is. Het begint met enkele gele tot lichtbruine plekjes op tanden en/of kiezen. De plekjes zitten meestal aan de hals van de tand of de kies, dat wil zeggen op het deel dat zich het dichtst bij het tandvlees bevindt. Als tandsteen niet tijdig wordt verwijderd, vormt zich een laag die uiteindelijk als een dikke, grijzige massa aan tanden en kiezen kleeft, het tandvlees wegduwt en ontstekingen veroorzaakt. Uiteindelijk zal dit tot verlies van tanden en kiezen leiden.
Ontstoken tandvlees is niet roze van kleur, maar ziet er vuurrood uit, met aan de bovenkant een rode rand. In extreme gevallen is er ook sprake van een pusachtige afscheiding. De onaangename geur uit de bek ontstaat echter al in een veel eerder stadium. U kunt dit probleem voorkomen door het gebit van uw kat goed te verzorgen. Geef haar regelmatig harde brokjes te eten. Die gaan de vorming van tandaanslag tegen. Wekelijks tandenpoetsen (aan alle kanten) helpt ook heel goed. Dit kunt u doen met een kindertandenborstel en speciale tandpasta, maar ook met een doekje dat u in waterstofperoxide (3% oplossing) heeft gedoopt.
Ruikt uw kat uit haar bek, dan is dat altijd reden om naar de dierenarts te gaan, Misschien moet er tandsteen worden verwijderd of een tand of kies getrokken, of de onaangename geur heeft een andere oorzaak, bijvoorbeeld een nieraandoening.
De volgende tekenen wijzen erop dat een kat niet in orde is:
Ander gedrag dan gewoonlijk.
Verminderde eetlust.
Lusteloosheid.
Een opgezette vacht.
Katten die zich lichamelijk niet prettig voelen, zetten hun vacht op. Bij koorts regelen ze daarmee hun lichaamstemperatuur. Zieke katten willen meestal niet eten. Als uw kat langer dan twee dagen achtereen voedsel weigert, moet u met haar naar de dierenarts. Zieke katten zitten meestal stilletjes en ineengedoken op een rustig plekje.
Pijn is ook een teken dat er iets niet in orde is. Katten die pijn hebben grommen, piepen of bijten als ze worden aangeraakt. Andere symptomen die u altijd heel ernstig moet nemen zijn:
Koorts (alles afwijkend van rond de 38ºC). Koorts is een symptoom bij ernstige infectieziekte.
Afscheiding uit neus en ogen. Afscheiding uit de neus en de ogen wijst op niesziekte.
Pusachtige afscheiding uit de vagina.
Moeite met plassen. Moeite met plassen en/of bloed in de urine komt voor bij ernstige aandoeningen van de urinewegen.
Bloed in de urine of ontlasting.
Kramp. Kramp kan optreden bij zogende poezen en bij katten die vergiftigd zijn.
Kwijlen.
Een opgezwollen, maar slap aanvoelende buik. Buikvliesontsteking gaat gepaard met een opgezwollen buik.
Ronde kale plekken in de vacht. Ronde kale plekken kunnen een teken zijn van ringworm (Microsporum), een besmettelijke schimmelinfectie.
Ga altijd zo snel mogelijk met uw kat naar de dierenarts bij een of meer van bovengenoemde symptomen. Raadpleeg uw dierenarts echter ook als u twijfelt aan de lichamelijke conditie van uw kat zonder dat u concrete symptomen kunt waarnemen! (U kent uw kat echter het best, en zult kleine gedragsveranderingen beter opmerken als een buitenstaander, bij twijfel altijd uw dierenarts raadplegen)
De normale lichaamstemperatuur van katten ligt rond de 38ºC. s Avonds is de temperatuur iets hoger dan s ochtends. Het is belangrijk dat u de temperatuur van uw kat kunt opnemen. Bij de meeste besmettelijke ziekten is koorts namelijk een van de eerste symptomen. U moet dus zelf kunnen vaststellen of het tijd is om met uw kat naar de dierenarts te gaan. Uw kat heeft koorts als haar temperatuur hoger is dan 39,5ºC. Bel dan direct de dierenarts.
Sommige katten zijn zo ontspannen dat ze geen enkel bezwaar maken tegen het rectaal (in de anus) opnemen van de temperatuur. Andere verzetten zich zozeer, dat het voor een persoon ondoenlijk is om de kat in bedwang te houden en te temperaturen. Zorg dus voor assistentie als u het voor de eerste keer bij uw kat gaat proberen. Vet een thermometer in met een beetje vaseline. Houd met uw ene hand de staart omhoog en breng de thermometer voorzichtig in de anus van de kat aan. Uw assistent houdt ondertussen de kat in bedwang. Na ongeveer twee minuten kunt u de temperatuur aflezen. Katten die koorts hebben zetten meestal hun vacht op. Ze zien er dan pluiziger uit dan normaal en zitten vaak weggedoken in een hoekje. Het zogeheten derde ooglid (een knipvlies vanuit de binnenste ooghoeken) sluit gedeeltelijk over de ogen. Deze tekenen wijzen, in combinatie met een verhoogde lichaamstemperatuur, zeker op een kwaal of ziekte.
(KattenEncyclopedie)
Als je kat erg tegenstribbelt, kan je hem het best in bedwang houden door hem (behalve het hoofd) in een grote handdoek of dekentje te wikkelen om zelf niet onder de krabwonden te komen zitten (Ciska)
Warm aangeklede honden? Nee, die zie je niet vaak buiten. Ook niet in de winter. 'Hoe is het toch mogelijk dat ze nooit griep oplopen? Paarden kunnen wel griep krijgen en hebben als het koud is liefst een deken op hun rug. Vanwaar dit verschil?' vraagt lezer H.D. zich af.
Kou en griep worden vaak met elkaar in verband gebracht. 'In zekere zin terecht, want griep komt bij voorkeur in koudere streken en tijdens koude jaargetijden voor', vertelt grieponderzoeker Kristien van Reeth van de Universiteit Gent. 'Griep wordt veroorzaakt door het influenzavirus. Buiten de gastheer sterft dit virus heel snel als de omgeving warm en droog is. Vandaar het verband tussen kou en griep. Maar dat je sneller griep krijgt als je je koud aankleedt, is een misverstand.'
Maar de kans dat een hond of kat griep oploopt, is hoe dan ook erg klein. Katten hebben wel last van andere infecties van de luchtwegen. Zo hebben ze wel eens last van 'niesziekte'. Het influenzavirus heeft hier niets mee van doen. Het zogenaamde feliene calicivirus of het feliene herpesvirus velt in dat geval de kat.
'Vogels, paarden, varkens en mensen zijn de natuurlijke gastheren van influenzavirussen', zegt Van Reeth. 'Honden en katten kunnen ook geïnfecteerd raken doordat een virus van een van die natuurlijke gastheren naar hen overspringt. Maar dat gebeurt maar zeer zelden. De dosis moet daarvoor heel hoog zijn. Van katten is bekend dat ze wel eens griep oplopen als ze vogels eten die aan een erg virulent (zeer dodelijk) griepvirus zijn overleden.'
Dergelijke infecties, van de ene soort op de andere, verspreiden zich bijna nooit verder binnen de nieuw geïnfecteerde soort. Als dat wel gebeurt, dan gaan bij gezondheidsorganisaties meteen alle alarmbellen af. Dat is nu het geval met de Mexicaanse griep, een griep die overigens veel minder gevaarlijk blijkt dan werd gevreesd. 'Dat virus is van het varken op de mens overgesprongen en verspreidt zich nu verder binnen de menselijke populatie', zegt Van Reeth. 'Zoiets hebben we nooit eerder waargenomen bij een varkensgriep.'
Influenzavirussen hebben een slinkse methode ontwikkeld om het afweersysteem van een gastheer van een nieuwe soort te omzeilen en zich verder in de nieuwe, nog onontgonnen populatie, te verspreiden. Ze mengen hun DNA met dat van virussen die van nature voorkomen in de gastheer. Reassortering heet deze techniek.
Bij een andere strategie zorgt een kleine wijziging in de eiwitten hemagglutinine (HA) of neuraminidase (NA) ervoor dat het virus cellen van een nieuwe gastheersoort kan binnendringen. Virussen ontlenen hun naam aan de combinatie van deze eiwitten, die ze in hun celmembraan meedragen. De bekendste vorm van het vogelgriepvirus is bijvoorbeeld een H5N1-virus.
Een reassortering van virusgenomen heeft zich bij honden en katten, voor zover Van Reeth weet, nooit voorgedaan. Maar honden hebben wel geleden onder een virus afkomstig van een andere diersoort die zich dankzij enkele 'simpele' mutaties wist te verspreiden. Talloze honden liepen in de VS in 2005 snotterend en hoestend rond. Mensen werden geadviseerd om hun zieke dieren binnen te houden om verdere verspreiding tegen te gaan.
Het paardenvirus H3N8 bleek de boosdoener. Vooral windhonden op renbanen waren het slachtoffer. Aangezien de H3N8-stam in alle honden vrijwel exact hetzelfde was, heeft waarschijnlijk slechts één windhond het virus jaren eerder opgelopen van een ziek paard en het vervolgens doorgegeven aan soortgenoten, schreven Amerikaanse onderzoekers in 2005 in Science .
Vragen aangaande de wetenschappelijke achtergrond van alledaagse fenomenen kunt u sturen naar De Standaard, Wetenschapswinkel, Gossetlaan 28, 1702 Groot-Bijgaarden, of naar wetenschap@standaard.be, onder vermelding van voornaam, naam en adres.
Kerstbomen, kerstplanten en de risico's voor onze huisdieren
Kerstbomen, kerstplanten en de risico's voor onze huisdieren
Typische kerstsierplanten zijn maretak en hulst. Maar opgelet, de bessen van beide plantensoorten zijn giftig. De symptomen van vergiftiging zijn speekselvloed, diarree, braken en zenuwstoornissen. Bovendien leidt maretak ook tot hartstoornissen. Als het dier een hoge dosis heeft ingenomen en niet snel behandeld wordt, kan dit de dood tot gevolg hebben.
Kerstster (poinsettia) is een giftige plant en irriteert het spijsverteringskanaal van het dier en bij langdurig contact ook huid en slijmvliezen. Neem geen risico en houd deze plant goed buiten bereik van uw . Heeft hij er toch van gegeten, geef hem dan onmiddellijk veel water en norit en ga daarna meteen naar de dierenarts.
Met kerstbomen moeten we voorzichtig zijn. De naalden bevatten veel giftige stoffen. Zet daarom de etensbak niet te dicht bij de kerstboom en laat knaagdieren niet aan de stam knagen.
In engelenhaar zit glasvezel, dus hang dat niet of heel hoog in de boom.
Kerstballen en andere versierselen zijn vaak een uitdaging voor de hond of kat. Wees voorzichtig, een verwonding is zo gebeurd!
Hang kerstboomversierselen van chocolade ook hoog in de boom. Chocolade is puur vergif voor de hond.
Ook gezelschapsdieren kunnen last hebben van insectenbeten! Die insecten kunnen vliegende insecten zijn (bijen, wespen, muggen...), op de grond leven (mieren) of op planten of andere dieren ( teken , vlooien). Ze wachten gewoon tot uw hond langskomt en slaan dan toe!
Uw hond kan het jaar rond door insecten gestoken of gebeten worden, maar 's winters zijn er minder en uw huisvriend zit allicht ook meer buiten tussen het voorjaar en het najaar. In die periode moet u dan ook extra op uw hoede zijn.
De ernst van een insectenbeet hangt af van welk insect er gestoken heeft, van hoe sterk uw hond reageert op het speeksel van de boosdoener en van welke lichaamszone getroffen is.
Zo is een insectenbeet op de rug of op de buik vaak minder ernstig dan een beet op een poot - wat het stappen kan bemoeilijken - of, erger nog, een beet rond de muil of de keel, wat tot ademhalingsproblemen kan leiden!
Beten van vliegende insecten
Wespen, bijen, horzels en muggen zijn in Europa overal te vinden en vormen vooral een probleem als uw hond ermee wil gaan spelen of ernaar hapt. Een insectenbeet op de huidkan pijnlijk zijn of felle jeuk veroorzaken en uw hond kan door het hevige likken nog een bijkomend letsel doen ontstaan. Algemene allergische reacties komen zelden voor, maar kijk er toch voor uit want ze zijn niet onschuldig. Als uw hond er na een insectenbeet bijvoorbeeld zwakjes bijloopt of moeizaam ademt, of als zijn huid over een groot oppervlak ontstoken is, moet u meteen naar een dierenarts. Die zal hem de gepaste medicatie geven.
Bij wandelingen in de natuur of bij contact met andere dieren kan uw hond besmet raken met teken of vlooien. Onderzoek uw vriendje dus na elke wandeling in het bos of elders in de natuur en haal eventuele teken weg met een speciaal daarvoor bestemd pincet. Als u het insect volledig hebt verwijderd, verschijnt er soms een harde, rode bobbel van enkele millimeter doorsnee op de plaats waar de kop van het insect zat. Dat is een normale reactie. Meestal verdwijnt ze binnen een week nadat u de teek hebt verwijderd. Vlooien worden heel makkelijk overgedragen van het ene dier op het andere en de beten veroorzaken vaak jeuk over het hele lichaam van het slachtoffer. Het speeksel van vlooien kan ook een allergische reactieveroorzaken, wat nog meer jeuk zal geven.
Als uw huisdier een pijnlijke insectenbeet van een bij of een wesp heeft, kunt u enkele ijsblokjes in een dunne handdoek wikkelen en die op de wonde leggen. Dat verzacht de pjjn. In sommige gevallen kan een ontstekingwerende zalf op de wonde te hevig likken of krabben voorkomen. Als u de indruk hebt dat uw dier een algemene allergische reactie heeft, gaat u best zo snel mogelijk naar uw dierenarts.
BREDA - Dierenarts John Thielen uit Breda vindt het de hoogste tijd voor een waarschuwing: "Slakkengif is levensgevaarlijk voor honden en katten." Deze week stierf een van Thielens patiënten, een 6,5 jaar oude Duitse herder, die enkele uren daarvoor ernstig ziek was geworden na een avondwandeling met zijn baas.
Niet alleen Thielen pleit voor oplettendheid, ook andere dierenartsenpraktijken waarschuwen voor de risico's van de stof metaldehyde die in sommige merken slakkengif voorkomt.
Thielen heeft het sterke vermoeden dat het middel metaldehyde, bestanddeel van sommige soorten slakkengif en dat tevens in aanmaakblokjes zit, het dier fataal is geworden. De dierenarts zegt dat hij jaarlijks vier tot vijf sterfgevallen door metaldehyde in zijn praktijk heeft. En steeds in dit seizoen, als mensen gif tegen slakken gaan strooien en de barbecue veelvuldig gebruikt wordt.
"Als ik in de krant weer zo'n bericht lees dat er ergens een kattenhater of hondenmepper actief is, heb ik mijn bedenkingen. Ik denk dat het vaker de gifkorrels zijn dan de mens die de dieren fataal worden." Honden en katten vinden metaldehyde heerlijk, weet Thielen. Maar snel nadat ze het binnen hebben gekregen, treden ziekteverschijnselen op. "Eerst zie je dat het huisdier in paniek raakt. Dan gaat hij braken, krijgt diarree en hij wordt steeds suffer."
Andere verschijnselen: een epileptische aanval, samentrekken van de spieren, rode in plaats van roze slijmvliezen en een hoog oplopende lichaamstemperatuur."
Een antigif bestaat niet. Als de arts er snel bij is, kan de maag van het dier leeggepompt worden. Het hangt ook van de ingenomen hoeveelheid af hoe ernstig de gevolgen zijn. Thielen: " Veel mensen weten niet dat slakkengif dodelijk is en ik wil daar voor waarschuwen. Kijk op de verpakking of er metaldehyde in zit."
In de Amerikaanse hoofdstad Washington D.C. wenden huisdierenbezitters zich niet meer automatisch tot de dierenarts als hun hond of kat iets mankeert. Steeds meer mensen kiezen namelijk voor acupunctuur. Deze behandelmethode zou een positieve uitwerking hebben op honden of katten met artritis, zenuwpijn of constipatie. Hondenbezitster Cyndee Clay geeft aan dat ze eerst nogal sceptisch was. Artritis en beschadigde zenuwen in de ruggengraat hadden tot gevolg dat onze hond Maddie met veel pijn te kampen had en haar achterpoten maar moeilijk kon gebruiken. Ze moest al maanden steroïden slikken om de pijn te verminderen en een operatie lag in het verschiet. Vrienden wezen ons echter op de heilzame werking van acupunctuur. Ik had mijn twijfels over de werkzaamheid van deze behandelmethode, maar besloot het toch maar te proberen. Acupunctuur is geen instant wondermiddel, maar lijkt desondanks haar vruchten af te werpen. Maddie is sterker geworden, loopt al een stuk beter en heeft bovendien nauwelijks nog pillen nodig, zegt Clay. Het lijkt er dus op dat acupunctuur uitkomst kan bieden voor huisdieren met bepaalde gezondheidsproblemen. De kosten zijn afhankelijk van de duur en aard van de behandeling.
AMSTERDAM - Een op de zes honden heeft last van reisziekte. Dat komt omdat de honden tijdens het autorijden niet naar buiten kijken.
Foto: ï¿?Fotoburo Jos Schuurman 2008. Alle rechten voorbehouden. Zonder
Dankzij de open grenzen binnen Europa is steeds makkelijker om je hond of kat mee op vakantie te nemen. Het meenemen van je huisdier op vakantie lijkt echter makkelijker gezegd dan gedaan want veel honden hebben last van reisziekte.
Reisziekte komt vaak voor bij honden die tijdens het autorijden niet naar buiten kijken. Er ontstaat dan een verschil tussen de werkelijke bewegingen die een hond maakt en de bewegingen die hij waarneemt. Een hond die bijvoorbeeld bij zijn baasje op schoot ligt, kan die werkelijke beweging niet zien. Dat veroorzaakt desoriëntatie, waardoor het braakcentrum in de hersenen geactiveerd wordt. Maar braken is niet het enige symptoom. Honden die last hebben van reisziekte zijn ook erg onrustig en opgewonden en speekselen overmatig.
Veel hondeneigenaren proberen dat op te lossen door thuis met middeltjes te experimenteren, terwijl andere hun hond gewoon thuislaten. Wat veel hondenbezitters niet weten, is dat hun dierenarts een effectief en veilig middel tegen reisziekte voor kan schrijven. Omdat één tabletje minstens twaalf uur werkt, is het middel ideaal voor lange afstanden. En dat is voor veel hondenbezitters dé uitkomst nu de zomervakantie voor de deur staat.
Normale waarden van temperatuur,pols, en ademhaling:
Dit zijn de basisgegevens :
In onderstaande alinea worden enkele basis gegevens van de hond gegeven, zoals polsslag, ademhalingsfrequentie, en temperatuur. Deze gegevens zijn van belang om vast te stellen of de hond ziek is of niet. Soms geeft zelfs een van deze gegevens een idee in welke richting de dierenarts moet zoeken naar een aandoening. Het is handig om te weten wat de basisgegevens in normale situatie zijn voor uw hond! Immers: de drie basis gegevens verschillen per hond! Noteer dus ergens de normale uitgangswaarden.
De hartslag van pups en heel jonge honden varieert tussen 110 en 120 slagen per minuut. Volwassen honden hebben een hartslag tussen 90 en 100 slagen, terwijl de oudere hond 70 a 80 slagen per minuut heeft. Uitgangspunt hierbij is de hond in rust. Vanzelfsprekend neemt de hartslag toe tijdens inspanning. Tel gedurende minimaal 15 seconden de hartslag en vermenigvuldig dit met 4. Beter is een volle minuut te tellen, maar bij sommige honden is dit moeilijk, vanwege de beweeglijkheid.U kunt de hartslag tellen met wijs- en middelvinger, die u op de grote slagader legt aan de binnenkant van de achterpoot, hoog op het been, bijna op de plaats waar het been overgaat in de romp. Dit is echter vrij moeilijk. Het eenvoudigst is de hand op de linkerborst van de hond te leggen. U kunt echter via deze methode niet de "kracht" voelen, waarmee het bloed wordt rondgepompt. Kunt u bij een ziek dier de hartslag slecht voelen via de dijbeen slagader, dan is dit meestal een slecht teken. Een belangrijke wetenswaardigheid is het feit dat de hartslag bij de hond onregelmatig is! Hierover hoeft u zich dus niet ongerust te maken. Een zieke hond heeft meestal een snellere hartslag.
De ademhaling sfrequentie Net zoals bij de hartslag varieert de ademhalingsfrequentie (aantal ademhalingen per minuut) naar gelang de leeftijd van de hond. Jonge honden zullen 18 tot 20 keer per minuut ademhalen, volwassen honden 16 tot 18 keer en oudere honden 14 tot 16 keer per minuut. Natuurlijk zal de hond sneller gaan ademen bij inspanning. Normaal zal de hond door zijn neus ademen. Bij opwinding, warmte en inspanning zal de hond gaan hijgen en door de bek ademen. Hijgen in rust is meestal een teken dat de hond zich niet lekker voelt. Wanneer u wilt tellen hoe vaak de hond ademt telt u alleen de inademing, of de uitademing en niet allebei!
De normale temperatuur van de hond varieert tussen de 38 °C en 39 °C. U dient de temperatuur van de hond altijd rectaal, dat wil zeggen via de anus op te nemen. Wanneer u een kwikthermometer gebruikt dient u de hond erg goed vast te houden en het liefste met hulp van iemand anders. Wanneer de thermometer breekt is immers de kans groot dat het kwik in aanraking komt met de hond! Zorg dat de kwikthermometer op 36 ° C is afgeslagen. Pak de staart vast en trek deze iets omhoog. Steek dan voorzichtig het uiteinde van de thermometer in de anus en houdt de thermometer gedurende 3 minuten in de anus. Gebruikt u een digitale thermometer, dan zal de thermometer meestal zelf een signaal geven wanneer de waarde afgelezen kan worden. Ons advies is eigenlijk een digitale thermometer aan te schaffen speciaal voor de hond en deze bij de huisapotheek te bewaren. Een digitale thermometer is sneller af te lezen en brengt minder risico's met zich mee. De temperatuur is waardevolle informatie wanneer de hond ziek is. Heeft de hond koorts, meet dan enkele malen per dag.
Onder castratie van het mannelijk dier verstaan we het verwijderen van de testikels. Bij diverse diersoorten behoort de castratie van het mannelijk dier tot een min of meer 'normale' ingreep. Meestal is er een speciale reden waarom de eigenaar of dierenarts zal besluiten tot castratie over te gaan. Dierenartsen noemen dat indicaties.
Deze INDICATIES kunnen grofweg in de volgende categoriën worden onderverdeeld:
1) Gedragproblemen.
-Ongewenst sexueel gedrag: Hieronder valt het "rijden" op uitgestoken benen of kussens. Het proberen te "dekken" van de kat of andere huisdieren. Een andere reden kan zijn wanneer iemand een teefje én een reu in huis heeft. Als de teef gewoon loops wordt kan men wel proberen de dieren drie weken uit elkaar te houden, maar "verlangen" maakt erg vindingrijk ook voor honden ! Dus het is niet zozeer de vraag "of" het zal gebeuren maar eerder de vraag "wanneer" het zal gebeuren. Als het tijdens de ene loopsheid niet is, dan tijdens de volgende loopsheid wel. In mijn praktijkervaring moet de teef in zulke gevallen zeker 2-3x in haar leven naar de dierenarts voor een "morning"after prik vanwege een ongwenste dekking. Een castratie had dat kunnen voorkomen.
-Weglopen: Sommige reuen vinden het heerlijk om op stap te gaan in de buurt om te kijken en ruiken (!) of er nog loopse teefjes in de buurt zijn. De ene reu doet dit af en toe, andere reuen doen het bijvoorbeeld driemaal daags zodra ze geroken hebben, tijdens het uitlaten, dat er een loopse teef in de buurt is geweest. Wegloop gedrag is natuurlijk vervelend voor de baas en zeer gevaarlijk voor de hond. Een reu die met zijn verliefde kop achter de teven aanloopt of met concurerende reuen wil vechten, kijkt vaak nauwelijks uit bij het oversteken van de straat en kan dan al heel gemakkelijk een hardhandige aanvaring krijgen met een auto.
-Geurvlaggen plaatsen: Dat reuen de neiging hebben overal hun territorium af te bakenen wordt de baas bij iedere uitlaatronde wel weer duidelijk gemaakt. Overal moet even een plasje over, desnoods 50x per wandeling. Dit is normaal, maar wanneer de hond dit in huis gaat doen ontstaat er een probleem. Meestal is er dan sprake van een dominatieprobleem. De reu ziet het huis als zijn territoium en niet als dat van zijn baas. Hier helpt castratie maar is een gehoorzaamheidscursus evenzeer aangewezen. Het plaatsen van geurvlaggen (binnen en buiten) wordt overigens wel een stuk minder na castratie.
-Agressie: Hier dient heel duidelijk goed nagegaan te worden van welke soort agressie er sprake is. Is het tegen mensen: Een hond die zijn baas of anderen bijt zal hier VRIJWEL NOOIT mee ophouden als hij gecastreerd wordt. Wel gaat een castratie helpen indien tegelijkertijd een gedrags- en gehoorzaamheidscursus wordt gevolgd, gecombineerd met een hormonale therapie. Maar dat een "lastige" hond wel een lammetje wordt na castratie is een hardnekkige fabel. Of tegen alle andere honden: Als een reu wil vechten met zowel teven en reuen ligt hier meestal een niet-hormonaal en niet-geslachtgebonden reden aan ten gronde. Castratie zal hier dan ook niet altijd helpen. Ook hier is een aanvullende gedragtherapie op zijn plaats, hoewel sommige honden echt "geflipt" raken zodra ze andere honden zien. Of alleen tegen andere reuen: Als iemand twee reuen in huis heeft die regelmatig heftig vechten is castratie van beide reuen in 95% van de gevallen een oplossing met een gegarandeerd succes. Dit is een prima oplossing. Beter dan steeds met één of beide partijen naar de dierenarts om de "gaten" in de huid of oorranden weer te laten hechten. Ook wanneer de hond tijdens het uitlaten vrijwel elke andere reu wel wil aanvliegen maar teven absoluut met rust laat, kan dit probleem met castratie simpel verholpen worden.
2) Medische problemen
Prostaatproblemen: Veel oudere honden hebben net als hun baasjes prostaatvergrotingen(zou het dan toch waar zijn dat de baas op de hond gaat lijken of was het nou andersom....). Meestal gaan de prostaatproblemen bij de hond juist NIET met plasproblemen gepaard. Wel kan de hond soms moeilijk stoelgang maken en soms komen er afgeplatte keutels uit omdat de ontlasting over de vergrote prostaat in het bekken heen geperst moet worden. Het meest voorkomende symptoom bij prostaatproblemen is echter druppels urine (vocht) verlies terwijl de hond gewoon rondloopt. Af en toe is dit vocht lichtrood en bloederig van kleur. De reu is niet echt incontinent en het zijn zelden grote hoeveelheden vocht. Maar het is wel een teken dat er wat aan de hand is. Soms is de prostaat niet alleen vergroot maar ook ontstoken en heeft de reu koorts. De behandeling bestaat uit de toediening van geneesmiddelen (tijdelijke chemische kastratie) of permanente chirurgische castratie. Het laatste geeft de beste resultaten op termijn.
Een andere prostaataandoening is de prostaatkapselcyste. Dit is een vloeistof ophoping in de vergrote prostaat of onder het kapsel. Deze cystes kunnen wel een sinaasappel groot worden. De reu is er meestal niet ziek van maar door de omvang kan de hond vaak moeilijk stoelgang maken. Af en toe raakt zo'n cyste geinfecteerd en ontstaat een prostaatkapselabces. Hier kan de reu behoorlijk ziek van zien. Prostaatkapselcystes worden meestal chirurgisch verwijderd via een buikoperatie. Meestal wordt de reu dan gelijk gecastreerd om herhalingen van het probleem te voorkomen.
Voorhuidontsteking: Een beetje gelige uitvloeiing uit de voorhuid van een reu is wel normaal te noemen. Echter bij sommige reuen neemt deze uitvloeiing zulke vormen aan dat het onhygiënisch in huis wordt. Bij elke schudbeurt vliegen bijvoorbeeld al de druppels in het rond. Of de hond zit de hele dag aan zijn penis of voorhuid te likken of er liggen op de ligplek van de hond steeds gele vlekken. In lichte gevallen helpt een tijdelijk chemische castratie vaak voor een flinke periode, al dan niet gecombineerd met een behandeling met geneesmiddelen. Komt het probleem steeds weer terug, dan is castratie meestal een relatief simpele en definitieve oplossing van dit probleem.
Tumoren: Prostaattumoren schijnen vaker voor te komen bij niet-gecastreerde reuen. Meestal zijn prostaattumoren zeer agressief . Testikeltumoren komen relatief vaak voor bij oudere reuen. Meestal valt het de eigenaar op dat de ene testikel (teelbal) veel groter is dan de andere. Deze tumoren zijn vaak wel kwaadaardig maar zaaien meestal pas heel laat uit. Omdat ze van buitenaf goed zichtbaar zijn vindt het weghalen van de aangetaste bal meestal op tijd plaats. Van een echte castratie is meestal dan geen sprake omdat de andere testikel in principe gewoon kan blijven zitten als deze verder normaal is. Maar meestal worden wel beide testikels weggenomen. Circumanaalklier gezwellen van het anusslijmvlies bij de reu zijn een andere categorie van tumoren. Ze komen vaak alleen voor bij reuen en zijn gesitueerd onder of rondom de anus. Ze groeien langzaam en zijn in principe meestal niet kwaadaardig. Wel komen ze vaak meervoudig voor (enkele bulten van verschillende grootte naast elkaar). Het grote probleem is dat ze op een gegeven moment openbreken en gemakkelijk bloeden. Overal waar de hond gaat zitten ontstaan dan bloedvlekjes in huis. Grote en vooral open gezwellen kunnen het beste chirurgisch verwijderd worden. Deze gezwellen ontstaan onder invloed van het mannelijke hormoon testosteron. Zodra de reu gecastreerd wordt verdwijnen de kleine gezwellen en wordt het ontstaan van nieuwe gezwellen voorkomen. Niet verwarren met perianaalkliergezwellen. Deze zijn veelal kwaadaardig, en moeten dringend geöpereerd worden.
Niet afgedaalde testikels: Regelmatig komt het voor dat één of zelden beide testikels niet indalen in het scrotum door een ontwikkelingsstoornis. Normaal moeten op 3 maand leeftijd beide testikels aanwezig zijn in het scrotum(balzak). Is dat niet het geval dan geeft de niet-ingedaalde testikel later aanleiding tot gedragsproblemen en in de meeste gevallen gaat die later ook verkankeren. Daarom is het hoogst aangewezen om de niet-ingedaalde testikel via een lies- of buikoperatie te verwijderen, afhankelijk van de plaats waar de niet-ingedaalde testikel zich bevindt. Normaal wordt de andere testikel gelijktijdig ook verwijderd.
De Operatie techniek:
Bij de castratie wordt er voor de balzak één sneetje gemaakt waardoor beide testikels verwijderd kunnen worden. De snede wordt opzettelijk niet in de balzak gemaakt omdat er soms wat tijdelijke zwelling van de balzak door wondvocht optreedt na castratie. Als er dan ook een wonde zit op die plek geneest deze veel moeizamer. Bij de castratie worden beide testikels met de bijballen en de zaadstrengen plus bloedvaten afgebonden en verwijderd. Hierna worden er niet alleen geen zaadcellen meer gemaakt waardoor de hond onvruchtbaar wordt, maar wordt ook de produktie van het mannelijk hormoon testeron voorkomen. Alle typisch mannelijke gedragingen worden daarna een stuk minder of verdwijnen.
Bijwerkingen van de castratie: Deze zijn maar kortdurend. Aangezien het een relatief lichte ingreep is die onder een kortwerkende voordoving wordt uitgevoerd zal de hond vrij snel weer de oude zijn. Juist omdat de hond vrij snel weer alert is en de snede op een snel irriterende plek tussen de achterpoten zit, moet de hond beslist een verband of plakker dragen, of een kraag of een T shirt om. Gebeurt dat niet omdat de baas dat "zielig" vindt, dan is de kans groot dan de hond juist bij deze ingreep de hechtingen al binnen een paar uur uit de wonde getrokken heeft. Waarna of een flinke bloeding ontstaat of alles weer helemaal opnieuw gehecht moet worden. Een enkele keer krijgt de hond tijdlijk een wat blauwe bloeduitstorting in de huid van zijn balzak. Deze is meestal op het moment van het eventuele verwijderen van de huidhechtingen na 10 dagen grotendeels al weer verdwenen. Soms kan de reu de eertste dagen na de ingreep,tengevolge van wat zwelling rond de operatiewonde, wat raar en houterig stappen. Dit verdwijnt ook na een paar dagen.
Na de castratie wordt reu niet minder actief maar wordt wel de stofwisseling van de reu iets anders. Het dier verbruikt wat minder energie. De meeste honden eten dan gewoon ook iets minder en dan verandert er niets. Sommige honden blijven echter op het oude niveau door eten en krijgen de neiging toe te nemen in gewicht. Na castratie moet gedurende 1-3 maanden even extra op het gewicht vn de hond gelet worden. Als de hond zwaarder wordt moet de hoeveelheid voer met ca. 20-25% gereduceerd worden of moet gekozen worden voor een laag-calorie of vetarm dieet. Er bestaat ook een speciale voeding voor de post-castratie-periode (vraag ernaar bij uw dierenarts). Waarna ook deze honden keurig slank en aktief blijven.
Chemische castratie. Soms kan een zogenaamde chemische castratie een tijdelijke oplossing zijn bij overdreven drift, bij prostaatproblemen, voorhuidontstekingen of als "test" voor de uitwerking van een echte castratie bij bijv. weglopen of het vechten met andere reuen. De hond krijgt dan afhankelijk van de indicatie 1, 2 of 3 injecties met een hormonaal produkt. Deze injecties werken één tot enkele weken. Daarna keren alle mannelijke hormonen en functies weer normaal terug.
De meest voorkomende schimmelinfecties van de huid (dermatophytose) bij de hond worden veroorzaakt door schimmels van het geslacht Microsporum en Trichophyton.
Erg besmettelijk Schimmels zijn erg besmettelijk tussen dieren onderling, maar ook tussen dieren en mensen! Het is een zoonose, als u zelf rode ronde plekjes of plekken op de huid heeft die jeuken en ruw zijn is het raadzaam uw huisarts te raadplegen.
Symptomen De klachten kunnen variëren van kale plekken, korstjes en schilfers op de huid, een rode huid en soms jeuk. Het zijn aspecifieke klachten.
Diagnose
Met een speciale lamp (Woodse lamp) kunnen we soms de schimmel zichtbaar maken. Ook kun je met een microscoop aan afgebroken haren zien of ze besmet zijn door een schimmel. Voor de zekerheid maken we een schimmelkweek, dit kunnen we in onze dierenkliniek doen met een Dermaphyttest.
Therapie De dieren met schimmel worden gewassen met een antischimmelmiddel. Hiernaast kunnen ook tabletten gegeven worden om de infectie te bestrijden. Soms is het nodig het dier te scheren. Andere dieren in huis dienen ook mee behandeld te worden. Ook adviseren we om de omgeving met een speciaal middel te behandelen. Wij gebruiken de Incidin perfekt-spray
Er zijn vele verschillende schimmels die huidaandoeningen kunnen veroorzaken, maar bij de kat is eigenlijk altijd de schimmel Microsporum canis de veroorzaker. De aandoening kan bij katten op alle leeftijden voorkomen. Het meest waargenomen worden nestinfecties bij de kittens. De schimmel is zeer besmettelijk en de infectie vindt plaats door direct contact met aangetaste dieren of via schimmelsporen uit de omgeving. De huidschimmel kan van de kat overgaan op de hond, een andere kat, de cavia en ook op de mens! In circa 30% van de gevallen gebeurt dat ook. Een groot aantal katten blijkt drager te zijn van de aandoening. Deze katten hebben zelf geen vacht- of huidproblemen, maar kunnen wel de infectie overdragen op andere katten en de mens. Deze dieren worden symptoomloze dragers genoemd en zij zijn vrijwel altijd verantwoordelijk voor problemen in het dierenasiel of -hotel. Het is dan ook van belang deze dieren op te sporen. De schimmelinfectie openbaart zich meestal op de kop en de poten van de kat. De dieren hebben geen jeuk. Er wordt een aantal verschillende vormen onderscheiden: 1. De zgn. ringworm-plekken. Deze bestaan uit ronde, kale en rode huidgedeelten die steeds iets groter worden en waarop huidschilfers zichtbaar zijn. Soms is de huid ook ontstoken. 2. Gebieden met afgebroken haren zodat het lijkt alsof de vacht is aangevreten door motten. De huid onder de haren kan rood verkleurd zijn. Met name deze laatste vorm komt zeer veel voor.
Uit onderzoek blijkt dat het aantal katten dat drager is van schimmels schommelt rond de 20%. Dat betekent dus één op de vijf katten!
Alleen door middel van laboratoriumonderzoek kan vastgesteld worden dat sprake is van een schimmelinfectie. Het te onderzoeken materiaal kan bestaan uit haren, die bij voorkeur dienen te zijn verwijderd uit de huid aan de rand van de huidplekken, of uit oppervlakkige huidschilfers. Blijkt uit het onderzoek dat sprake is van een schimmelinfectie dan dient de behandeling zich te richten op de aangetaste dieren, contactdieren en de omgeving waarin de katten zich bevinden. Voor wat betreft de omgeving dient gestreefd te worden naar de totale verwijdering van infectieuze schimmelsporen. Samengevat houdt dat in dat: 1. De dieren die een aangetaste huid of vacht hebben, gedeeltelijk en in ernstiger gevallen helemaal dienen te worden geschoren. Dit wekt soms veel weerstand bij de eigenaar op maar is zonder twijfel beter voor de kat; 2. De zieke kat apart dient te worden geplaatst gedurende de gehele behandelingsperiode zodat hij geen andere katten kan infecteren; 3. De omgeving waarin de patiënt verblijft met sterke anti-schimmelmiddelen dient te worden gedesinfecteerd; 4. Desinfectie van kleedjes, kammen, borstels e.d.; 5. Gedurende de gehele behandelingsperiode dient contact met andere dieren te worden vermeden.
Naast deze maatregelen dient ook een behandeling ingesteld te worden met diergeneesmiddelen. Zo moeten op de zichtbare plekken driemaal daags een zalf met een antischimmel middel worden aangebracht. Bij uitgebreidere besmetting is het soms nodig de dieren te wassen met een geschikte shampoo en zullen via de bek pilletjes moeten worden ingegeven. In dit kader is het van belang dat de eigenaar beseft dat een behandeling van en kat met een schimmelinfectie lang duurt. Soms wel vier tot zes weken! Indien tevens de nagels zijn aangetast zal de behandeling veelal vier tot zes maanden bedragen. Daarnaast is met name bij drachtige katten voorzichtigheid geboden met het ingeven van anti-schimmel pilletjes via de bek. Als gevolg daarvan kunnen bij de kittens in de baarmoeder namelijk afwijkingen ontstaan.
Onze hoofdredacteur Henk Lommers, dierenarts in hart en nieren, geeft regelmatig tips voor het houden van verschillende huisdieren.
1. Wat doet een tekenbeet? 2. Hoe kun je ze het beste verwijderen? 3. Welke ziekten kan een teek overbrengen op de hond? 4. Zijn teken in het buitenland gevaarlijker?
Antwoorden:
1. Wat doet een tekenbeet?
Een tekenbeet zou je kunnen vergelijken met een muggenbeet. Het doel van het dier is om bloed op te zuigen. Als de teek voldoende bloed heeft opgezogen (meestal na enkele dagen), laat deze los, valt op de grond, en rent zo hard mogelijk naar een veilig plekje. Daar vervelt hij, of legt eieren als hij al een paar keer verveld is. Dit gebeurt dus ook als je een teek laat zitten.
2. Hoe kun je ze het beste verwijderen?
Van teken is bekend dat ze ziekten over kunnen brengen, en het is goed om ze binnen 24 uur te verwijderen. Als de teek langer dan 24 uur zuigt, is de kans het grootst dat hij eventueel ziektes over kan brengen via zijn spuug op zijn gastheer (uw hond). Controleer daarom elke dag uw hond op teken, vooral de liezen en snuit zijn de voorkeursplaatsen voor de teek. Met een speciale tekentang of -haak (bij dierenarts of dierenspeciaalzaak te koop) kunt u een teek verwijderen. Zet de tang op de kop van de teek. Maak een draaiende beweging één kant op, zonder te trekken. Of dit met de klok mee moet of tegen de klok in, daarover zijn de meningen verdeeld. Doet u gewoon wat u de gemakkelijkste draairichting vindt.
Als het verwijderen van de teek niet goed lukt (de kop zit nog in de huid), ga dan ook naar de dierenarts. Dit kan namelijk een pijnlijke ontsteking worden.
3. Welke ziekten kan een teek overbrengen op de hond?
De meeste ziekten die teken kunnen overbrengen, komen (nog) in Nederland niet voor (wel al in Duitsland, België of zuidelijker). Door het steeds intensievere (vakantie)verkeer met honden naar zuidelijke landen, komen er in Nederland echter ook steeds meer teken voor die ziektes kunnen overbrengen.
Er zijn vlooienmiddelen (Frontline®) die ook tegen teken helpen. De teken hoeven hierbij niet te bijten om dood te gaan.
Een tekenband (Scalibor®) is de beste methode ter bestrijding van teken en in elk geval aan te raden als u uw hond meeneemt naar het buitenland.
4. Teken en Buitenland
Indien u naar het buitenland gaat met uw hond kunt u hem tevens laten vaccineren (Pirodog®) tegen een bekende tekenziekte; Babesiose. Babesiose wordt veroorzaakt door een parasiet die overgebracht wordt door een bepaalde soort, teken en zich in de rode bloedcellen nestelt. Hierdoor veranderen de rode bloedcellen zodanig dat het lichaam ze niet meer als eigen cellen herkent en ze 'aanvalt'. De rode bloedcellen worden door het lichaam zelf afgebroken waardoor bloedarmoede optreedt. Lang niet alle tekensoorten zijn geschikt voor het overbrengen van Babesiose. In Europa is maar één tekensoort bekend die als overbrenger (vector) kan fungeren. Deze teek heet de Dermacentor Reticularis. Zover bekend kan deze teek in Nederland niet overleven.
In maart en april 2004 zijn ruim dertig, waaronder tenminste zeven fatale, gevallen van Babesiose bij hond, zonder eerder verblijf in het buitenland, vastgesteld in de regio's Den Haag en Arnhem. Nader onderzoek zal uitwijzen of Dermacentor teken zich inmiddels toch in Nederland hebben gevestigd.
De vaccinatie zorgt voor een immuniteit waardoor de hond minder ernstige ziekteverschijnselen krijgt. De vaccinatie moet twee maal met een tussentijd van drie-vier weken gegeven worden en beschermd een half tot één jaar. Geen enkel middel tegen teken beschermt uw hond echter voor de volle 100%.
Diarree zien we vooral bij de hond en minder vaak bij de kat . Er is een duidelijk onderscheid te maken tussen diarree met en zonder koorts. Bij koorts is het altijd aan te raden naar de dierenarts te gaan, die speciaal onderzoek zal doen en de noodzakelijke medicijnen voor zal schrijven. Diarree zonder koorts kan voor een groot deel aangepakt worden met een speciaal dieet en met darmslijmvlies-beschermende medicijnen. Vaak zien we ook als klacht braken.
Vaststellen oorzaak DIARREE in faeces
HOND:
KAT:
1. Parvo/Corona
1. Parvo(virose)/panleucopenie/kattenziekte
2. Giardia
2. Giardia
De meest voorkomende oorzaken van diarree: 1. Niet goed verteerbaar voer of wisseling van voer 2. Virusaandoening door coronavirus of parvovirus bij de hond 3. Giardia-infectie - een flagellaat (een zoönose - zie verder) 4. Panleucopenie/parvovirose bij de kat 5. Wormen zoals spoelwormen - goed ontwormen met een 2-daagse kuur 6. Voedingsallergie - hiervoor zijn speciale voeders bij de dierenarts verkrijgbaar
Diarree bij de hond en kat door GIARDIA
GIARDIA AA-sneltest:
Diarree bij hond en kat door Giardia Een oorzaak die vaak over het hoofd gezien wordt is diarree ten gevolge van Giardia. Dit is een flagellaat (een protozoaire parasiet) ofwel een eencellig organisme, dat voorkomt in diverse ontwikkelingsstadia. Giardia is de meest voorkomende maag-darmparasiet bij honden, 10-20% van de diarree bij honden wordt veroorzaakt door deze Giardia, bij dierenpensions en kennels kan dit oplopen tot 100%.
Giardia is een Zoönose , het is dus ook voor mensen besmettelijk! Overdracht vindt plaats via de feacale-orale weg. Dit houdt in dat het dier de cysten uitpoept en dat een ander dier of mens zich hiermee door de opname via de mond besmet. Dus de besmetting gaat oa.: * via kinderen!! * via ontlasting van andere honden * via cystes die in het gras of op de weg achterblijven
Welke dieren zijn vatbaar voor Giardia? Vaak verlopen Giardia infecties, bij gezonde dieren, zonder symptomen maar scheiden ze wel periodiek de besmettelijke cysten uit. Echter bij honden met minder weerstand komt het wel tot ziekteverschijnselen. Vooral honden die in een asiel of pension verblijven kunnen gemakkelijk met Giardia besmet raken. Jonge honden en honden met een verminderde weerstand, bv door ziekte of stress, kunnen diarree door Giardia oplopen.
Langdurige of chronische diarree Chronisch (diarree meerdere weken tot zelfs maanden diarree) is meestal een gevolg van een Giardia-infectie! Denk aan Giardia als uw hond of kat steeds terugkerende diarree heeft, behandeling met medicijnen niet aanslaat en aangepast voer geen enkele verbetering geeft.
Hoe ziet Giardia diarree eruit? Giardia geeft dunne ontlasting of brij-achtige stinkende diarree. Er kan slijm en bloed bij zitten. Ook zie je vaak dat de honden misselijk zijn en makkelijk overgeven, maar vaak behouden ze wel hun eetlust.
Giardia bij de kat Vooral bij katten jonge katten komt Giardia voor en het wordt minder vaak gevonden bij oudere katten. Let vooral op als er kittens uit een cattery, asiel of boerderij met diarree aangeboden worden dat er Giardia in het spel kan zijn.
Behandeling bij diarree ten gevolge van Giardia Wanneer der dierenarts de Giardia heeft aangetoond met de AA-Sneltest kan de behandeling ingesteld worden. U hoeft maar enkele druppels ontlasting mee te nemen en de uitslag krijgt u binnen een half uur. Als therapie kan er metronidazol (Metrazol) of fenbendazol (Panacur) gegeven worden. Er zijn Giardiastammen die niet gevoelig zijn voor metronidazol en wel voor fenbendazol en andersom. Alle dieren in het gezin moeten behandeld worden! Daarbij is een goede hygiene heel belangrijk. Was als eigenaar je handen na contact met je hond. Reinig en desinfecteer de omgeving waar je dier leeft, dit is belangrijk om herbesmetting te voorkomen.
Soms houdt de diarree aan! Soms blijft de diarree doorgaan ondanks dat de Giardia effectief bestreden is. Dan moet de diarree met hypoallergeen eten en verteringsverbeterende enzymen (Pancrex) behandeld worden.
Wist je dat een hond geen verkoudheid kan krijgen?
Op de vraag of je hond jouw verkoudheid kan overkrijgen is het antwoord eigenlijk heel kort. Nee. Honden worden niet besmet door de virussen die bij de mens verkoudheid kunnen veroorzaken. Je hond kan wel een infectie krijgen die het strottenhoofd, de luchtpijp en de bronchiën kan aantasten.
Als de bovenste luchtwegen worden geïnfecteerd kan de hond gaan hoesten en niezen. Hoesten is op zich helemaal niet erg. Hoesten is een natuurlijke reflex om de luchtwegen vrij te maken.
Als je hond een druipneus heeft en veel en abnormaal hoest neem dan meteen contact op met de dierenarts.
Andere 'menselijke' ziektes kan een hond eventueel wel overkrijgen. Bijvoorbeeld infectieziektes zoals tuberculose. De hond kan ook streptokokkeninfectie meedragen zonder zichtbare symptomen.
Ook als er iemand in het gezin last heeft van roodvonk, acute gewrichtsreumatiek, ontstoken amandelen of door pneumokokken veroorzaakte longontsteking moet je ervoor zorgen dat de hond ook een antibioticakuur krijgt.
Allergische reactie op insektenbeet (hot spot) met locale roodheid, haarverlies, veel likken en bijten, kan soms ook ademhalingsproblemen geven.
Plotse verlamming van de achterpoten of de vier poten.
Botbreuken, dier steunt hierbij niet meer op de poot, poot bungelt eraan.
Braken en diarree met bloedbijmengingen, met verzwakte algemene toestand (erg suf).
Diepe wonden met of zonder erg bloeden.
Ademhalingsproblemen waarbij het dier naar adem snakt, soms met ratelend ademgeluid en blauwe tong.
Ernstige bloeding die niet te stoppen valt door druk.
Bevallingsproblemen voor eerste pup of kitten max 3 uur persen, erna maximaal gedurende half uur persen zonder geboorte van volgend jong, of langer dan twee uur niet persen terwijl men zeker is dat er nog een jong moet komen.
Epilepsieaanvallen langer dan 5 minuten of vaker dan 2 per uur, tijdens aanval niet reageren op naam, urine en ontlastingsverlies, nadien soms tijdelijk blind.
Oogkwetsuur met een bloedend of erg gezwollen oog, of waarbij oog uit oogkas valt.
Maagtorsie/dilatatie, braken of braakneiging, soms wit slijmbraaksel, buik wordt dik.
Oververhitting na lange tijd in auto (die niet noodzakelijk in de zon stond), zeer snel hijgen, soms coma.
Plasproblemen, constant willen plassen zonder resultaat of slechts een lekje of met bloed.
Vergiftigingen, noteren welk gif dier heeft opgenomen.
Verkeersongeluk, steeds laten controleren op inwendige bloedingen en klaplong.
Constipatie, geen ontlasting meer, ondanks veelvuldig persen.
Gaat uw hond of poes mee met vakantie ? de reisapotheek !
Dieren kunnen net als mensen ziek worden of een ongeluk krijgen wanneer ze met vakantie zijn. Het spreekt voor zich dat ernstige gevallen de hulp van een dierenarts ingeroepen wordt, maar voor kleine kwalen kan u best een vakantie-apotheekje samenstellen. Het is immers niet altijd makkelijk om in een vreemde taal duidelijk te maken aan de apotheker ter plaatse wat het probleem is met uw huisdier en wat u juist nodig hebt. Daarbij kan de medicatie ter plekke u totaal onbekend zijn en bijsluiters ontcijferen in een vreemde taal is geen makkie Een eerste punt zijn de parasieten : vlooien, teken, luizen, kriebelmugjes, etc. Het is zo dat in mediterrane landen zulke parasieten bepaalde bloederziekten kunnen overbrengen, neem dus geschikte anti-parasitaire middelen mee : een goede tekenband (Killtix, Scalibor, ), een spray om het dier te beschermen (Frontline ), een spuitbus om de slaapgelegenheid en het muggenraam te bespuiten, etc. Een tekentang kan handig zijn om teken te verwijderen van de huid van uw huisdier (deze kan u via uw dierenarts bekomen). Het huisdier (zeker de hond) is veel actiever met vakantie met een baasje dat nu volop tijd heeft voor hem: dus ongelukjes tijdens het spel komen vaker voor ; een schaafwonde, een snee in het teenkussentje, etc. Zorg voor een goed ontsmettingsmiddel (bvb isobetadine, HAC, ) en geschikt verband (Vetrap) en tensoplast (schaar niet vergeten). Gaasjes en watten zijn een onmisbare hulp om wonden te beschermen of te ontsmetten. Een pincet is handig om splinters, doornen of een angel te verwijderen. Wanneer de hond vaak het water in gaat, kunnen oog- en oorontstekingen makkelijk ontstaan : neem oogwater mee om de ogen te baden en vraag uw dierenarts geschikte oordruppels voor te schrijven. Neem best de voeding van uw huisdier van thuis mee : immers plotse voedselveranderingen kunnen braken/diarree veroorzaken. Ook de warmte, zwemmen, oplikken van zeewater, etc. kunnen maagdarm-problemen met zich meebrengen : neem daarom een electrolieten-mengsel (bvb ORS, Soparyx, ) mee om in het drinkwater op te lossen bij ernstige maagdarmklachten. Laat uw dierenarts u een geschikt medicijn voorschrijven om te gebruiken bij braken of diarree . Bovenstaande neemt niet veel plaats in uw bagage in en kan zeer handig zijn wanneer u plots een ongemak met uw huisdier meemaakt. Wees verder een beetje voorzichtig : ga niet ineens met een ongetrainde hond een wandeling maken van uren en uren, laat het dier rusten op de warmste momenten van de dag op een koele plaats, geef nooit ijskoud water te drinken en geef liever flessewater, hou u aan de voeding die uw dier thuis ook eet allemaal logische en makkelijk realiseerbare tips die u en uw huisdier heel wat narigheid kunnen besparen.
mailgroep huisdieren
Een nare bijkomstigheid van gebitsproblemen is dat een kat na verloop van tijd een onaangename geur uit haar bek begint te verspreiden. Dit wordt meestal veroorzaakt door de aanwezigheid van tandsteen. Als u de bek van uw kat opent, kunt u in een oogopslag zien of ze tandsteen heeft en of dat wellicht al heeft geleid tot tandvleesontsteking.
![](javascript:fotovenster("http://images2-telegraaf.nl/multimedia/archive/00639/autohond_jpg_639280d.jpg"," ","ï¿?Fotoburo%20Jos%20Schuurman%202008.%20Alle%20rechten%20voorbehouden.%20%20Zonder ",200,133); "javascript:fotovenster(\"http://images2-telegraaf.nl/multimedia/archive/00639/autohond_jpg_639280d.jpg\",\" \",\"ï¿?Fotoburo%20Jos%20Schuurman%202008.%20Alle%20rechten%20voorbehouden.%20%20Zonder \",200,133);")
