Hallo bezoeker,
welkom op het blog van de Mailgroep Huisdieren, een hechte groep Dierenvrienden-SeniorenNetters, die er zijn voor, door en met elkaar.
Op dit blog kunnen jullie kennismaken met onze dieren, tips vinden over de verzorging en de gezondheid van de dieren, dierengedichten en dierenartikels lezen, werkjes in verband met dieren bekijken, enz.
Veel kijk- en leesplezier!
24-04-2008
Paardenpraat (Martina1)
Paardenpraat
Volksgeloof en hoefijzers
Als je goed oplet kom je ze overal tegen. Een sportauto met een verchroomd hoefijzer verwerkt in de grill, een sieraad met een hoefijzertje, dasspelden, postkaarten, hoefijzers op de gevel van een hoeve, hoefijzers als gelukssymbool, hoefijzers overal.
Vroeger werd er zelfs een hoefijzer door de bruidegom gedragen voor het toekomstige huwelijksgeluk. Ook werd er op sommige plaatsen door de priester een hoefijzer boven de hoofden van de pas getrouwde stelletjes gehouden, dit als gelukssymbool.
De een vindt een hoefijzer en bekijkt het als een stuk afval, terwijl de ander het ziet als een goed voorteken.
Een van de verklaringen van het hoefijzer als geluksbrenger is dat het lijkt op de maan die telkens stukje voor stukje te zien is voordat we hem als 'volle maan' kunnen aanschouwen. De cyclus van de maan stond vroeger symbool voor het steeds groter wordende geluk. Vandaar dat het hoefijzer als symbool van geluk werd gezien.
Het hoefijzer werd niet alleen als geluksbrenger gezien maar ook als beschermmiddel tegen 'boze invloeden'. Vooral in Italië geloofde men vroeger dat er mensen waren die door slechts een blik met hun ogen een ander ongeluk konden brengen. Deze blik werd Mal Ócchio, het boze oog of slechte oog genoemd. De persoon die deze blik had, was een Gettatore (betekent zoiets als: iemand die betovert met zijn blik). De Italianen geloofden destijds dat als je een Gettatore tegen kwam je metaal moest aanraken en het liefst een hoefijzer, dat zou je dan beschermen.
De Arabieren geloofde ook in het 'boze oog' en beschermden zich door reepjes met koranspreuken in de teugels te naaien. Ook de rode kleur werd als bescherming gezien tegen het boze oog en veel tuigen van muildieren en paarden werden daarom versierd met deze kleur.
Maar even terug naar het hoefijzer voordat we afdwalen.
Het vinden van een hoefijzer zou extra geluk brengen als je deze op 26 december zou vinden, Sint Stefanusdag.
Als je een hoefijzer met de open kant naar buiten op de drempel van je huisdeur spijkerde, dan werd je beschermd tegen heksen, blikseminslag en brand. Handelaars die dit deden, kregen volgens het volksgeloof ook veel meer kopers in hun winkel. Het hoefijzer moest wel met drie spijkers vastgespijkerd worden en elke spijker moest met drie hamerslagen bevestigd worden.
Ik zie het mijn schoonvader nog niet doen, hij is een fervent zeiler en heel zuinig op zijn boot, maar vroeger nagelde men een hoefijzer met de opening naar beneden op de mast om zo een gunstige wind en voorspoedige reis te garanderen. Dit werkte dan alleen als er een Bijbel aan boord was.
In de 17e eeuw geloofde men dat als je een gevonden of zelfs een gestolen hoefijzer op de schoorsteenmantel plaatste, deze geluk bracht.
In Holstein werd elk huis dat gebouwd werd voorzien van een hoefijzer. Liefst een gevonden exemplaar, als deze er niet was, werd er maar een nieuwe gebruikt. In Thuringen had men deze gewoonte ook, alleen werd het ijzer daar steeds op de binnendeuren genageld en moesten het steeds nieuwe ijzers zijn. Deze ijzers moesten dan wel gesmeed zijn op St. Jansnacht (24 juni) door een 'kuise' jonge man.
In Duitse grensstreken kom je ook wel eens grensstenen tegen waar hoefijzers uitgebeiteld zijn. Dit werd waarschijnlijk gedaan zodat het hoefijzer zeker op zijn plaats zou blijven en niet gestolen kon worden en hierdoor het ongeluk over de plaats zou komen
Dinosaurussen hadden zeer vroegrijpe zwangerschappen (Martina1)
Dinosaurussen hadden zeer vroegrijpe zwangerschappen
De dinosauriërs waren seksueel rijp voor ze de volwassen leeftijd bereikten, en de vrouwtjes baarden jongen vanaf hun prille adolescentie. Dat staat in een Amerikaanse studie die maandag werd gepubliceerd.
De onderzoekers hebben sporen van zwangerschappen aangetroffen op de fossielen van drie jonge dinosauriërvrouwtjes met een leeftijd van 10 tot 18 jaar.
Deze fossielen bewijzen dat de seksuele rijpheid van deze prehistorische wezens sneller optrad dan vooraf gedacht door de wetenschappers. Op dat vlak staan ze dichter bij bepaalde zoogdieren dan bij hun de vogels die van hen afstammen. Zoogdieren, waaronder de mens, kunnen zich voortplanten nog voor ze tot wasdom zijn gekomen.
Ezelpinguïn met kuikens tussen de walvisskeletten.
Palmer Station, gezien door een kolonie adéliepinguïns.
Een groep van 100 Belgische toeristen reist dezer dagen met Asteria Expeditions op een tot passagiersschip omgebouwde ijsbreker in het spoor van de zuidpoolexpeditie van Adrien de Gerlache, die in 1897-1898 naar Antarctica voer met het zeilschip de 'Belgica' en er een poolwinter doorbracht.
De groep blijft 10 dagen op zee en exclusief voor HLN.be bericht zuidpoolreiziger Johan Van Praet tien dagen lang vanop de ijsbreker Polar Star over zijn wedervaren.
DAG 7: WOENSDAG 30 JANUARI
Een nieuwe dag 5 uur. "Good morning." Ik wring me uit mijn klamme slaapzak. Tien minuten later trek ik met een volle blaas en blote handen de vastgevroren tentharingen uit het sneeuwijs. Ik ben wakker.
Kaartjes posten Nadat we de twee vastgelopen zodiacs weer vlot konden sleuren, licht ook de Polar Star het anker. Port Lockroy, een gerestaureerde Britse basis anno 1944, is onze volgende stop. De vroege vogels genieten buitendek van de lage zon die de gletsjers en zwartgranieten bergen van Neumayer Kanaal in een gloed onderdompelt. Tot we Goudier Eiland (64° 49' Zuid - 63° 29' West) bereiken, de ideale plek om een station neer te poten. Welkom aan boord Rick Atkinson. "Ons eilandje ligt goed beschut en wordt beschermd door een microklimaat waardoor het driestromenkanaal minder snel dichtvriest." Rick hangt hier al zo'n 30 jaar rond en kent zijn pappenheimers. Tien jaar geleden ontving zijn vierkoppige team enkele honderden toeristen per jaar. Vorig jaar waren het er maar liefst 17000. De souvenirshop dito postkantoor draaien dan ook op volle toeren. "Waarom onze militairen hier destijds een station bouwden? De Argentijnen claimen land door er kindjes te maken, de Chilenen zetten een hotel en wij baten een postkantoor uit." Paul Spruyt zit op het puntje van zijn stoel. Als verwoed stempelverzamelaar propt hij de Britse brievenbus boordevol voorgestempelde post. "Groetjes vanuit het meest fascinerende natuurgebied ter wereld", begint Etienne zijn lading postkaartjes. Met wat geluk bereiken ze binnen zes weken hun bestemming.
Walvissenkerkhof Intussen dwarrelt een tweede groep over het vlakbij gelegen Jougla Point, broedplaats van een forse kolonie ezelpinguïns. En laatste rustplaats van enkele in de zon gebleekte walvisskeletten. Van 1911 tot 1933 slachtten de walvisjagers hier maar liefst 3500 dieren af.
Antwerpen Eiland Damon, onze scheepsexpeditieleider, programmeert voor deze namiddag een gelijkaardig scenario op Antwerpen Eiland. De Amerikanen houden er met veel bravoure thuis in Palmer Station (64° 46,5' Zuid - 64° 2,9' West). Het moet gezegd, de ontvangst is tot in de puntjes voorbereid, incluis chocoladecake, koffie en de Belgische vlag netjes onder de 'stars and stripes'. Ik mis de Britse nonchalance, maar ben blij dat we het Amerikaanse bastion mogen bezoeken. Om overkill te vermijden, gunnen de Amerikanen jaarlijks slechts 12 cruiseschepen een bezoek. Serge en Melanie lachen in hun vuistje. Als rasechte Antwerpenaren zetten ze in alle stilte voet op vaderlandse bodem. "Antwerpen is een havenstad. Wij voelen ons hier direct thuis, zie al die zodiacs aangemeerd liggen." Kristen, Jennifer en Hannah, drie volbloedbiologen doen er onderzoek naar het effect van mensen - beter toeristen - op de nabijgelegen adéliepinguïns. Ze verdeelden Torgensen Eiland letterlijk in een zone 'toeristen toegelaten' en een zone 'verboden toegang'. "Uit de eerste resultaten blijkt dat menselijke aanwezigheid nauwelijks invloed heeft op het leef- en broedgedrag." Verrassend en tegelijk weer niet. Immers, de lieve, op het eerste gezicht ondoorgrondelijke diertjes krijgen al tientallen jaren bezoek van wetenschapslui die ze komen bestuderen. Soort zoekt soort. (HLN)
UTRECHT - Onderzoek aan de Universiteit Utrecht heeft aangetoond dat het brein van dieren niet alleen pijnprikkels registreert, maar dat dieren de pijn ook echt als emotioneel onaangenaam ervaren.
Iets wat tot op heden nog steeds een punt van discussie is in de wetenschappelijke wereld, volgens de onderzoekers.
Tijdens het onderzoek werd bij ratten en honden de pijnperceptie vastgesteld door het meten van hersenactiviteit. Als pijnprikkel zijn kleine elektrische pulsjes gebruikt die aanvoelen als een speldenprik.
Tijdens het onderzoek is naar zogenoemde pijngerelateerde evoked potentials, aangeduid met SEP, gekeken. Een SEP is de gemeten hersenactiviteit die optreedt als reactie op een pijnprikkel. Bij mensen is al aangetoond dat de hoogte van een SEP aangeeft hoe pijnlijk de toegediende prikkel wordt ervaren. De onderzoekers laten zien dat ook bij dieren de hoogte van de SEP aangeeft hoe vervelend de toegediende pijnprikkels waren voor het dier. Het is overigens niet zo dat de onderzoekers pijn kunnen meten bij elk dier en in elke denkbare situatie. (ANP)
Baksteenanemoontjes, of ook wel golfbrekeranemoontjes genoemd zijn kleine, tot 6 cm. grote, oranjeachtig gekleurde anemoontjes. Hoewel, voornamelijk in de winter, de kleur van de tentakels ook wel bijna wit kan zijn. Zoals de meeste anemonen bestaat de baksteenanemoon uit een voetschijf, waarmee hij zich aan de ondergrond hecht, een zuil, waarin zich de maag bevindt, en de mondschijf, met in het midden een opening omringd door tentakels. De mondopening dient niet alleen als mond, maar ook als anus. Als een anemoon met zijn netelcellen een te dichtbij gekomen prooi heeft verlamd of gedood met zijn gif, wordt deze door zijn tentakelkrans naar de mondopening toegewerkt. Bij gevaar kan hij zijn tentakelkrans ook naar binnen trekken. De golfbrekeranemoon doet dit schoksgewijs en betrekkelijk snel, in ieder geval sneller dan b.v. de zeeanjelieren , die zijn tentakels maar langzaam zal intrekken.
De baksteen anemoon is niet heel erg kieskeurig wat zijn ondergrond betreft. Hout, steen, schelpen of wier, alles kan tussen de laagwaterlijn en niet al te grote diepten voldoet. Zelfs de rug van een krab kan als ondergrond dienen. Op sommige plaatsen kunnen baksteenanemonen gezamenlijk hele grote stukken ondergrond bedekken. Zo zijn er in het oostelijke gedeelte van de Oosterschelde plaatsen waar de bodem bestaat uit veenblokken, Gorishoek die vrijwel geheel bedekt zijn met baksteenanemoontjes.
Op plaatsen waar voldoende voedsel aanbod is, zijn baksteenanemoontjes in staat om zich geheel, over de lengte, in tweeën te delen zodat elk gedeelte weer kan uitgroeien tot een volledige zeeanemoon. Dit is echter niet de enige manier waarop zij zich voortplanten, Ook de geslachtelijke voortplanting, waarbij eieren en sperma in het water vrijkomen komt bij baksteenanemonen voor.
Anemonen zijn, in tegenstelling tot wat de meeste mensen denken, wel degelijk instaat om zich te verplaatsen, zij het zeer langzaam. Zo zag ik een aantal jaren geleden in de Grevelingen op een stuk zeesla een, voor mij onbekend, diertje dat in eerste instantie leek op een soort naaktslakje. Bij nadere beschouwing bleek het een heel klein baksteenanemoontje te zijn dat aan de wandel was gegaan. Het had zich op zijn zij laten vallen en bewoog zich, heel langzaam, als een soort slak voort. Andere soorten blijken zich ook op andere manieren te kunnen verplaatsen. Zo zijn er soorten die zich via hun voetschijf verplaatsen, of via hun tentakels. Er zijn zelfs soorten die zich als het ware opblazen, zich daarna losmaken van de ondergrond om zich vervolgens te laten meevoeren door de stroming tot zij weer een geschikte ondergrond hebben gevonden.
Er loopt een man in de Kalverstraat ter hoogte van een juwelier, als er plotseling een vrachtauto voor de winkel stopt en er twee olifanten uitstappen. Ze lopen naar de etalage van de juwelier en slaan de vitrine stuk en zuigen met hun slurf alle juwelen op en stappen in de vrachtauto, die met gierende banden wegrijdt.De man is met stomheid geslagen van datgeen wat hij zo juist heeft gezien. Een paar minuten later arriveert de politie, die naar de man lopen om te vragen of hij de daders heeft gezien. Jazeker, zegt de man, maar je gelooft me toch niet als ik vertel dat het twee olifanten waren. Waarop de agent vraagt of het Afrikaanse of Indiaase olifanten zijn. Helaas heb ik dat niet kunnen zien, zegt de man, want ze hadden bivakmutsen op. ;-) ;-)
*een lieve groet doet elk van ons goed Toshi & tante Lotte*
De verkoudheidsvorm komt zeer regelmatig voor vooral bij jonge paarden. Deze vorm veroorzaakt koorts en soms een snotneus, hoesten en/of dikke benen. De abortus-vorm komt regelmatig voor bij merries en veroorzaakt abortus of zeer zwak geboren veulens die vaak sterven. De neurologische-vorm komt slechts incidenteel voor en veroorzaakt verschijnselen van het zenuwstelsel. Dit begint meestal met een wat slappe staart en ataxie (¨lopen als een dronkeman¨). Eventueel kunnen ernstiger verlammingsverschijnselen optreden. Meestal zijn alleen de achterbenen aangetast, maar in de ernstigste gevallen kunnen ook de voorbenen meedoen. Alle paarden in Nederland komen regelmatig met het rhinopneumonie-virus in contact. Het is helaas niet bekend waarom een bedrijf soms getroffen wordt door abortussen of verlammingsproblemen.
paarden in de sneeuw
Behandeling Voor rhinopneumonie is geen specifieke therapie. In het geval van de verkoudheidsvorm is dat geen probleem omdat de paarden doorgaans snel herstellen, net zoals de mens in het geval van een verkoudheid. De abortus-vorm veroorzaakt de dood van de vrucht of van het ernstig ziek geboren veulen, maar geeft geen echte ziekteverschijnselen bij de merrie.. Voor het veulen is behandeling niet mogelijk en voor de merrie meestal niet nodig. In het geval van de neurologische-vorm is er geen echte therapie, maar paarden met de neurologische-vorm hebben wel intensieve verpleging nodig. Met een goede verzorging kunnen deze paarden gedeeltelijk of volledig herstellen. De belangrijkste punten van de verzorging/behandeling zijn: voorkomen dat het paard, als hij zich niet meer staande kan houden, in paniek raakt en gaat liggen ¨vechten¨ en zich zelf ernstig beschadigt. voorkomen dat de blaas overrekt wordt De zenuwaandoening van de achterhand begint met een gedeeltelijke blaasverlamming en dit heeft o.a. tot gevolg dat het paard geen plasdrang meer heeft. Het is dus van belang zonodig de blaas te katheteriseren (de dierenarts brengt dan via de vagina of via de penis een slangetje in de blaas waardoor de urine kan afvloeien). zorgen dat het paard voldoende vocht en voedsel binnen krijgt.
Preventie In hoeverre het mogelijk is paarden preventief te beschermen tegen rhinopneumonie hangt af van de vorm. Een vaccinatie tegen de verkoudheidsvorm is redelijk betrouwbaar, maar moet tenminste tweemaal per jaar worden gegeven. Een vaccinatie tegen de abortusvorm is veel minder betrouwbaar en dient tenminste vier maal per jaar te worden gegeven. Ondanks vaccineren kunnen er op een bedrijf toch merries aborteren. De vaccinatie biedt dus geen volledige bescherming tegen abortus. Tegen de neurologische vorm van rhinopneumonie is vaccineren waarschijnlijk niet effectief. Wel kan vaccineren van een gehele stal het rondgaan van het virus verminderen. In het geval dat er al een besmetting aanwezig is, is vaccineren sterk af te raden.
Verspreiding De verspreiding van het rhinopneumonie-virus (ook wel equine herpesvirus genaamd) vindt voornamelijk plaats door direct contact tussen paarden of door samen stallen in één ruimte. In principe kan het virus ook door de mens via kleren en handen worden overgedragen als deze van het ene naar het andere paard gaat. Door goed douchen en schone kleren en schoenen kan deze vorm van overbrengen worden uitgesloten. Het passeren van paarden op straat of in het bos is dus geen mogelijke bron van besmetting als direct contact wordt voorkomen. Een bedrijf dat een (mogelijk) probleem heeft doorgemaakt dient twee weken na de laatste koortsaanval contacten met andere paarden te vermijden.
Onderzoek Een goed overzicht van het voorkomen van de neurologische-vorm van rhinopneumonie in Nederland is niet mogelijk omdat veel eigenaren van maneges of andere paardenbedrijven niet openlijk uitkomen voor eventuele problemen en paarden met verlammingsverschijnselen direct opruimen. Een bedrijf dat openlijk uitkomt voor de problemen, de paarden probeert te behandelen en onderzoek toelaat, draagt er aan bij meer over de aandoening te leren en in de toekomst misschien zelfs te kunnen voorkomen. Eigenaren van paarden dienen zich te realiseren dat de neurologische-vorm van rhinopneumonie zich overal in Nederland kan voordoen en dat alleen openheid en voldoende kennis van zaken het probleem kunnen beperken.
Rhinopeumonie is een virus dat behoort tot de groep van de herpesvirussen. Deze groep van virussen heeft een aantal zaken gemeen, waardoor hij berucht is bij mens en dier. Bij de mens is de koortslip waarschijnlijk de meest bekende. Na besmetting met het herpes simplex virus ontstaat de koortslip. Het lichaam maakt wel afweerstoffen tegen dit virus, maar de weerstand die ontstaat is niet hoog genoeg om het virus uit het lichaam te verwijderen. De symptomen (de koortslip) zullen verdwijnen. Op het ogenblik echter dat de weerstand van een lichaam wat lager is, bijvoorbeeld door een slechte conditie of het doormaken van een andere infectie ziet het virus weer kans om op te spelen en komt de koortslip weer terug. Doordat een lichaam het virus niet meer definitief kan verwijderen is er dragerschap ontstaan.
Wat zijn de gevolgen van zo'n dragerschap: 1. De patiënt kan steeds weer last krijgen van zijn infectie. 2. De drager kan anderen besmetten (de drager zal vooral anderen kunnen besmetten op het ogenblik dat het virus weer actief is in een lichaam).
Waarom geven herpesvirussen nogal eens aanleiding tot het ontstaan vandragerschap? Herpesvirussen geven vaak aanleiding tot het ontstaan van dragerschap omdat deze virusgroep: 1. Vaak het lichaam niet voldoende aanzet tot de productie van antilichamen afweerstoffen). 2. De herpesvirussen zitten vaak in cellen waar ze niet bereikbaar zijn voor de antilichamen.
Dragerschap is na het doormaken van een herpesvirusinfektie vaak een groot probleem. Volgens specialisten op het gebied van Rhinopneumonie van het paard, zou dat in 30 tot 40% van de gevallen zijn.
Besmettelijkheid Onder besmettelijkheid kan men verscheidene zaken verstaan
1. De afstand waarbij een infectie overgebracht kan worden. Sommige virussen zijn zo klein dat ze als kleine deeltjes lang in de lucht blijven hangen als zeer kleine druppeltjes. Erg berucht in deze zin is het influenzavirus. Een paard dat 20 minuten nadat hij door lucht loopt waar een besmet paard heeft staan hoesten, kan zich nog met dit virus besmetten.
Het meest beruchte virus in deze zin dat bij zoogdieren voorkomt, is het mond en klauwzeervirus, dat zich door de lucht vele kilometers kan laten verplaatsen met de wind. Herpesvirussen zijn niet zo klein en hebben dan ook een vrij nauw contact nodig om van het ene individu op het andere over te gaan. De koortslip zal niet van de ene mens naar de andere waaien, er is een vrij direct of indirect contact nodig voor de besmetting.
Van het rhinopneumonievirus wordt aangenomen dat er bij een afstand enige meters al geen overbrenging meer mogelijk is. Dit geldt natuurlijk niet voor voorwerpen die meegenomen worden. Door snot van het ene paard naar het andere te brengen kun je natuurlijk het virus overbrengen. Vruchtwater van een door het rhinopeumonie aborterende merrie bevat ook erg veel virusdeeltjes (schoenen vingers gereedschappen enz).
2. De hoeveelheid virus die nodig is om een infectie te laten beginnen. Paarden en ezels zijn zeer gevoelig voor het Rhinopeumonie virus en hebben dan ook weinig smetsof nodig om de ziekte te gaan doormaken. Dit geldt natuurlijk niet als ze antilichamen tegen dit virus hebben. Of ze al of niet een infectie gaan doormaken is afhankelijk van, aan de ene kant met hoeveel smetstof ze in aanraking komen (infectiedruk) en aan de andere kant hoeveel antilichamen (afweer) het dier heeft. Bij een kleine afweer en een grote infectiedruk zal het paard zich opnieuw besmetten en de ziekte doormaken.
Samenvattend kunnen we zeggen dat:
1. Rhinopneumonie vaak dragerschap geeft. Dit heeft tot gevolg dat het doormaken van de infectie vaak een opflikkering is van een oude infectie. Nieuwe infecties, van paarden die geen of weinig weerstand hebben, worden veroorzaakt doordat ze besmet worden door stalgenoten die drager zijn. 2. Het virus is niet erg besmettelijk; in die zin dat er een vrij nauw contact moet zijn met het paard dat het virus bij zich draagt. 3. Ook een paard dat afweerstoffen heeft kan de ziekte door maken als de infectiedruk hoger is dan de weestand die hij/zij heeft.
Het klassieke verhaal van een stal met Rhinopeumonie is dan ook: Bij de introductie op een stal van meerdere dieren die geen weerstand hebben (vaak jaarlingen) worden deze besmet met het virus door dragers. Op het ogenblik dat deze dieren de ziekte doormaken stijgt de infectiedruk op stal. Doordat er erg veel virus op stal is gaan ook die paarden die wel afweerstoffen hebben, toch weer de ziekte doormaken, waardoor er nog meer virus in de omgeving komt. Deze nog hogere infectiedruk kan ook dieren met een vrij hoge weerstand besmetten. In tegenstelling tot wat vaak gevreesd wordt raast een infectie niet door een streek, maar door een stal. Uit bovenstaande mag ook duidelijk zijn dat dieren die erg veel schade van een infectie kunnen oplopen (drachtige merries) apart gehuisvest worden in kleine groepen en zeker niet samen met jonge dieren, die bij het doormaken van de ziekte de infectiedruk enorm kunnen opvoeren.
Twee typen EHV-virus Er zijn twee typen virus: het EHV-1 en het EHV-4. Er is een heleboel discussie of de verschillende typen verschillende ziektebeelden geven. Uitbraken op een bedrijf zijn tot nu toe vrijwel volledig veroorzaakt door EHV1. Meestal verloopt de infectie als volgt: 1. Na een incubatie tijd van 5-12 dagen, zijn de paarden ziek, hebben loopogen, neusuitvloeiing en afhankelijk van de heftigheid van de infectie van een beetje verhoging tot stevige koorts. Vaker is een infectie zo mild dat hij nauwelijks opvalt. Naarmate de infectie heftiger plaatsvindt, is de kans op zo'n complicatie groter. 2. De infectie van de baarmoeder, die optreedt gedurende het doormaken van de ziekte, zorgt ervoor dat meestal na enige maanden een abortus optreedt. 3. Niet vaak voorkomend, maar zeer gevreesd, is de neurologische vorm. Door aantasting van het ruggenmerg kunnen paarden verlamd raken (ataxie). De aantasting kan van een klein beetje, tot zeer heftig zijn (door achterbenen zaken, en niet meer kunnen mesten). 4. Een enkele keer, maar door ons toch al enige malen gezien, is de oog vorm.. Doordat de infectie in de oogbol gaat zitten ontstaan er witte vlekken op de oogbol (in het hoornvlies). Als deze aandoening niet goed behandeld wordt, kan er een blijvende beschadiging van het oog ontstaan. 5. Keelvorm, deze aandoening zouden we hebben kunnen noemen onder A, maar hij geeft toch een wat apart beeld. De infectie handhaaft zich hierbij in de keel. Er ontstaat niet zozeer neusuitvloeiing, maar vooral hoesten en soms een wat snurkend geluid bij inspanning. Het buigen van het hoofd geeft bij deze paarden veel problemen.
Wedstrijden De besmettingskans van een paard dat een buitenwedstrijd bezoekt, tussen de activiteiten op de eigen veewagen of trailer blijft staan en niet in direct contact komt met andere paarden wordt uiterst gering geacht. Veel paarden dicht bij elkaar bij een binnenwedstrijd verhoogt het risico op infectie omdat het virus zich ook over korte afstand via de lucht kan verspreiden in kleine ruimtes. Het stallen van een paard bij vreemde paarden brengt relatief het grootste risico met zich mee. Stress (vervoer, wedstrijden etc.) doet bij besmette paarden de kans op neurologische symptomen waarschijnlijk toenemen. Het is daarom aanbevelenswaardig paarden eenmaal daags te temperaturen en bij een koortspiek stress en echte inspanning enkele weken zoveel mogelijk te vermijden.
Ezels Ezels kunnen wel Rhinopneumonie krijgen, maar ze zijn gevoelig voor een ander serotype dan het paard. Het rhinopneumonie-virus (Equine Herpes Virus) bestaat in 8 soorten, die genummerd zijn van EHV 1 t/m 8. Het paard is gevoelig voor serotype 1 t/m 5, de ezel voor serotype 6 t/m 8.
Dit betekent dus, dat paarden en ezels dit virus niet van elkaar kunnen overnemen. Dit betekent ook, dat, omdat er veel meer paarden dan ezels in dit land leven, de serotypes waar de ezel gevoelig voor is, weinig voorkomen. Ezels lopen dus hier een kleiner risico op het krijgen van de ziekte.
God maakte op de eerste dag de hond, God maakte op de tweede dag het hondehok, de derde dag maakte God hondenvoer, op de vierde dag maakte God het vrouwtjeshondje voor de voortplanting, op de vijfde dag maakte God een speelbot, op de zesde dag maakte God het Internet en de zevende dag wou God graag rusten, maar hij moest de hond uitlaten.
Moesson bedreigt wilde dieren en huisdieren in India (Knudde1)
Moesson bedreigt wilde dieren en huisdieren in India
Het IFAW (International Fund for Animal Welfare) heeft een team gemobiliseerd om dieren te redden, die slachtoffer dreigen te worden van wat de VN de zwaarste overstromingen sinds mensenheugenis noemt. Het immens grote gebied dat door de zware regens is getroffen omvat Pakistan, Bangladesh, Nepal en India. Samen met de Wildlife Trust of India (WTI) en lokale hulporganisaties in India concentreert het IFAW zich met name op: 1) het beschikbaar stellen van voedsel, geneeskundige zorg en een veilige opvang voor vee en huisdieren die uit hun omgeving zijn verdreven, en 2) het vaccineren en ontwormen van de getroffen dieren. (indianfeelings)
In China heeft een man financiële problemen omdat zijn huisdier hem handen vol geld kost. De 36-jarige Yang Jiansong heeft al veertien jaar een python als huisdier.. De slang is 4,6 meter lang en weegt 62 kg. "Mijn buurman had negen eitjes in 1994, en ik kreeg er eentje van", verklaarde de man.
De python eet acht eenden per keer, en dat zeker twee keer per maand. "Dat is een dure zaak. Ik hoop dat ik samen met mijn slang aan het werk kan. Misschien kunnen we foto's laten nemen door toeristen ofzo." (adv)
Gekamde koning Canteclaar, hoe geren zie 'k u komen daar, --- gestapt, zoo edeldrachtig als Alexander, Attila, of Karloman zijn' wederga; --- heel keizerlijk almachtig!
Gij kraait, terwijl ge uw' vlerken slaat, en 't stemgeluid dat henengaat, --- uit uwen hals gedreven, herwekt het slapend menschendom, het boodschapt hem den dag weêrom, --- den dag, het licht, en 't leven.
Uw' vonkelende ooge, uw' rooden kam, een laaiend beeld van vier en vlam, --- uw' zakken steert, uw' spooren, uwe om end om geglimde borst, uw' strijdbaarheid, uw' zegedorst, --- uw' stem, zoo schoon om hooren...
wie is er die dat al beschrijft, die, heel in woord en taal gelijfd, --- doet leven u en waken? Wie is er? Anders geen als gij, heer Canteclaar, die machtig zij --- uw evenbeeld te maken.
Vaart wel dan: ik ontgeef 't mij, en 'k wil weten dat ik verre ben --- bij u voortaan ten onderen; gij hebt, o haan, den prijs behaald, kraait koning nu, en zegepraalt, --- en laat mij zwijgend wonderen!
Een dom Haasje en een verstandig Paardje. (Martina1)
Een dom Haasje en een verstandig Paardje.
Heisa, hopsa in een draf Holde Bruin den heuvel af, Maar o wee, bij gindschen boom Trok Bibi stijf aan den toom. Stil, mijn bruintje, kijk, een haas." Bruintje dacht: Dát is een baas."
Bibbi in den boom heel vlug, Zag slechts 't haasje op den rug, Dacht: Ik grijp het bij den staart." Langoor sprong toen in een vaart In het rijtuig, dat daar stond.
Haasje, och, wat ben je dom, Nooit zie je de hei weerom. Weet je, langoor, wat ik doe? 'k Breng je gauw naar Bibi's moe. 'k Rijd dan naar de hei heel vlug, 'k Breng mijn baasje mee terug."
Bibi keek bedroefd in 't rond. Want geklommen in den top Zag hij Bruintje in galop. 't Paardje dacht: Ja, zoo'n koetsier Rijd ik een, twee, drie van hier.
Op vakantie in een mooi en warm land? Waar diersoorten leven die wij in het dagelijks leven niet tegenkomen? Dan kunnen we ons goed voorstellen dat u die graag eens van dichtbij wilt zien.
Vakantie met een dubbelgoed gevoel Natuurlijk hoeft u niet uw hele vakantie bezig te zijn met dierenleed. Wij geven u graag enkele tips waarmee u op simpele wijze een bijdrage kunt leveren aan het dierenwelzijn in uw vakantieland. Zo gaat u aan het einde van uw verblijf met een dubbelgoed gevoel naar huis.
Tip 1: Niet zwemmen met dolfijnen Zwemmen met dolfijnen wordt in veel landen aangeprezen als niet te missen-attractie. Het is echter goed u te beseffen dat dolfijnen in bassins daar tegen hun wil zitten. Uit het wild weggehaald of geboren in gevangenschap, dan is een dergelijk leven vaak een lichamelijke en geestelijke kwelling.
Normaal zwemmen dolfijnen tot wel 160 kilometer per dag en ook hun sonar, waarmee ze met hun soortgenoten communiceren, reikt kilometers ver. Met een boot dolfijnen in het wild gaan bekijken kan in sommige gevallen wel, mits de touroperator zich aan bepaalde regels met betrekking tot snelheid en afstand ten opzicht van de dolfijnen houdt.
Ook voor het bekijken van walvissen zijn regels die ervoor zorgen dat we de walvissen zo min mogelijk storen en wij nog jarenlang op verantwoorde wijze van deze dieren kunnen genieten. Whalewatch-organisaties dienen bijvoorbeeld op minimaal 100 meter afstand te blijven van walvissen en op minimaal 50 meter van dolfijnen. Ook moeten zij, wanneer de dieren binnen 100 meter van de boot zijn, de motor zacht of uit zetten. Daarnaast mag men niet langer dan 15 minuten dezelfde groep dieren observeren.
Wanneer iedereen zich aan deze regels houdt, blijft het whalewatchen leuk voor mens en dier.
Vermijd ook de dolfinaria en andere plaatsen waar wilde dieren soms onder barre omstandigheden in gevangenschap worden gehouden. Meer hierover leest u hier .
U wilt graag een ritje maken op een olifant? Of met een rijtuig, getrokken door een paard of ezel, een tochtje maken door de stad? Kijk voordat u dit doet kritisch naar het betreffende dier. Hoe ziet hij eruit? Heeft hij wellicht verwondingen door een te strak of zwaar tuig? Staat hij in de schaduw en krijgt hij voldoende te eten en te drinken? Hoe gaat de eigenaar met het dier om?
Vaak is het voldoende even rustig naar het dier en naar de eigenaar te kijken om te kunnen beoordelen of deze attractie diervriendelijk is.
Tip 3: Beren dansen niet van blijdschap
In veel landen worden attracties met beren aangeboden. Zo worden beren gedwongen te dansen voor toeristen. In sommige landen, bijvoorbeeld in Roemenië, houdt men nog wel eens beren in kooien of aan de ketting. Dit gebeurt onder andere bij restaurants.
Men denkt dat toeristen dit interessant vinden en biedt zelfs aan om met de beer op de foto te gaan. Ga vooral niet op dit soort aanbiedingen in! Meer informatie vindt u hier .
Niets is leuker dan in het buitenland traditionele festiviteiten te bezoeken. Soms worden er tijdens deze festivals, onder het mom van cultuur, echter dieren misbruikt. Denk hierbij aan stierenvechten, paardengevechten, hanengevechten en hondengevechten.
Om dit dierenleed tegen te gaan, kunt u dit soort festivals het beste mijden en in plaats daarvan kiezen voor festiviteiten waarbij geen dieren betrokken zijn.
Tip 5: Lokale gerechten proeven? Ieder land heeft zijn eigen keuken en daarvan proeven is een belangrijk onderdeel van iedere vakantie. Probeer de plaatselijke gerechten maar wees kritisch op wat u eet. Informeer bijvoorbeeld naar de herkomst van vlees. Ingrediënten van exotische gerechten worden namelijk vaak op gruwelijke wijze verkregen, denk aan:
Ganzenleverpaté waarbij de ganzen via trechters gevoed worden;
Bush meat waarvoor bedreigde apensoorten op inhumane wijze worden geslacht;
Walvisvlees waar een wrede jacht aan vooraf gaat;
Haaienvinnensoep waarbij de haaien levend van hun vinnen worden ontdaan;
Tonijn waarbij tijdens de vangst ook veel dolfijnen onbedoeld in de netten sterven;
Schildpadden die nog levend urenlang met vastgebonden voorvinnen op boten en op vrachtwagens worden vervoerd om vervolgens vers in de soep te belanden.
Wie een fijne vakantie heeft gehad, wil daar graag een aandenken van mee naar huis nemen. Aan souvenirs gemaakt van dieren kleeft echter het bloed van vele onschuldige dieren. Bovendien is het kopen ervan in veel landen al verboden en dus strafbaar.
Gelukkig zijn er genoeg leuke souvenirs te koop waarbij geen dieren betrokken zijn. Wilt u hier meer informatie over, kijk dan eens hier .
In veel vakantieoorden krijgt u de kans op de foto te gaan met een wild dier. Het lijkt misschien een leuk aandenken maar de dieren die hiervoor gebruikt worden, zijn meestal gedrogeerd en streng getraind. Hun tanden zijn getrokken om ervoor te zorgen dat ze zich gedragen.
Gaat u dus vooral niet in op dit aanbod.
Tip 8: Reisprogramma zonder dierenleed Een groepsreis is gezellig; u doet er vaak nieuwe kennissen op. Wel is er, bij dit soort georganiseerde reizen, vaak sprake van een vast programma. Kijk vooral kritisch naar dit programma en sla dieronvriendelijke uitstapjes af.
Staat er in uw reisprogramma een activiteit waarbij dieren worden geëxploiteerd, meld dit dan bij de reisorganisatie. Wellicht zijn zij zich niet bewust van het achterliggende dierenleed.
Vaccinatie is mogelijk tegen een aantal ziekten waarbij een ziekteverwekker van buitenaf het lichaam binnendringt, via de luchtwegen, via de bek en soms via wondjes. Na contact met ziekteverwekkers, zoals bijvoorbeeld virussen, reageert het lichaam met de vorming van antistoffen. Als er voldoende weerstand is zal het lichaam zich daarna kunnen herstellen van de ziekte die gevolg was van de virusinfectie. Als op een later tijdstip het lichaam dezelfde ziekteverwekker opnieuw tegen komt kunnen antistoffen nog in voldoende mate aanwezig zijn om het virus, al voordat er ziekte volgt, te doden.
zowel groot als klein moet gevaccineerd worden
Een vaccinatie imiteert dit proces. In een vaccin is het deel van de ziekteverwekker dat de weerstandsreactie oproept behouden en is het deel dat ziekte veroorzaakt onwerkzaam gemaakt. Nadat het vaccin is ingespoten reageert het lichaam met opbouw van antistoffen zonder dat er sprake is van ziekteverschijnselen. Deze antistoffen blijven 1 à 2 jaar aanwezig.
Tegen welke ziekten kan gevaccineerd worden?
Hondenziekte Verschijnselen zijn acuut en ernstig, met o.a. hoge koorts, diarree, ontstoken ogen, longontsteking en hersenverschijnselen, met vrijwel altijd een dodelijk verloop.
Besmettelijke leverziekte Vooral voor jonge dieren een, door de ernstige verstoring van de leverfunctie, vaak zeer snel dodelijk verlopende ziekte. Soms zijn de verschijnselen milder en kan een hond herstellen.
Parvovirusdiarree De ziekte gaat samen met hoge koorts, braken, bloederige diarree en grote kans op uitdroging. Vooral bij jongere dieren, maar bij iedere hond met onvoldoende weerstand kan het verloop levensbedreigend zijn. Het virus verspreidt zich via ontlasting.
Ziekte van Weil (leptospirose) Het bekendste is de vorm die via rattenurine wordt overgebracht en dus kan voorkomen in en bij water waarin ratten kunnen zitten. Deze ziekte is ook gevaarlijk voor de mens. Een andere vorm van leptospirose wordt via urine van hond op hond overgebracht.
Hier wordt het vaccin opgetrokken
De ziekteverschijnselen berusten vooral op de ernstige gevolgen van een stoornis in lever- en nierfunctie en het verloop is vaak dodelijk.
Kennelhoest De oorzaak hiervan is een combinatie van virussen (o.a. het para-influenza virus), een bacterie (Bordetella) en vaak ook invloed van de omstandigheden waarin veel honden bij elkaar zijn, zoals in pensions. De ziekte uit zich vooral door een hinderlijke hoest, meestal zonder echt ernstige ziekteverschijnselen, maar vaak wel in een nogal hardnekkige vorm.
Hondsdolheid (rabiës) Een zeer ernstige, ook voor de mens levensgevaarlijke ziekte met zenuwverschijnselen. Verspreiding gaat via speeksel, vooral via bijtwonden.
Vaccinatieschema in dierenkliniek Causus
vaccinatie voor puppies
op zes weken een Vanguard DA2Pi-CPV en pneumodog op negen weken een Vanguard DA2Pi-CPV-Lepto en pneumodog op twaalf weken een Vanguard DA2Pi-CPV-Lepto en pneumodog op zestien weken een Vanguard Lepto
En blij dat ze zijn na een vaccinatie
vaccinatie voor volwassen honden
Ieder jaar word je automatisch verwittigd dat je met je troeteldier mag terug komen naar de kliniek om zijn of haar jaarlijkse herhaligsvaccinatie.
de jaarlijkse vaccinatie wordt ingespoten
Op dat moment word je huisdier volledig gecheckt en spuiten we een Vanguard DA2Pi-CPV-Lepto en pneumodog in. Ze zijn dan weer beschermd voor een jaar.
Waarom vaccineren?
Uiteraard vooral omdat vaccinatie de grootste zekerheid geeft dat een huisdieren niet één van de genoemde ernstige ziekten zal oplopen. Daarnaast is het resultaat van het regelmatig vaccineren dat de betreffende virussen steeds minder voorkomen. De kans om in Belgie katten- of hondenziekte op te lopen is daardoor gelukkig veel kleiner dan vroeger. Als we echter zouden stoppen met vaccineren, dan zou een aantal virussen binnen korte tijd weer op grote schaal voorkomen en net als vroeger een bedreiging vormen voor de gezondheid van onze huisvrienden.
Lammetjes moeten toch voor ze gaan slapen altijd hun schoentjes en sokjes oprapen. Kijk, en daar liggen ze weer in hun bedjes. Nee, 't is niet netjes! Hier liggen borsteltjes, daar liggen kammetjes. O, wat een slordige, slordige lammetjes.
Lammetjes mogen toch nimmer verzuimen voor ze gaan slapen hun kast op te ruimen, broekjes van onder en hemmetjes boven. Zeg, en moeten hun vuurtjes uitdoven, maar in de kachel zie je nog vlammetjes... O, wat een slardige, slordige lammetjes.
Lammetjes moesten toch eigenlijk weten dat ze in bed geen brood meer mogen eten. Kijk, en de lammetjes hebben gemorst! Hier ligen kruimels en daar ligt een korst; overal zwerven de boterhammetjes... O, wat een slordige, slordige lammetjes!
Iedereen heeft dat wel, je kat praat tegen je en je weet precies wat hij of zij bedoelt. De toonhoogtes en de manieren waarop een simpel mauw naar buiten gebracht kunnen worden vullen waarschijnlijk een heel kattenwoordenboek. Met de vertaling zijn we nog wel even bezig, maar gelukkig hebben onze harige huisvrienden daar wat op gevonden:
De lichaamstaal
Eigenlijk is de kat wat lichaamstaal betreft helemaal geen ingewikkeld beest. Over het algemeen zal je normale gezonde verstand voldoende zijn om te weten wat een kat wil en hoe hij zich voelt. Een tevreden kat is bijvoorbeeld heel makkelijk te herkennen. Een ontspannen kat ligt lekker uitgestrekt, gewoon ergens vlak bij zijn baas, met de ogen half gesloten. Een test om te kijken of de kat echt ontspannen is om de kat even te krabbelen, onder zijn buik of zo. Als hij onmiddellijk op zijn rug gaat liggen, zo van ga door, ga door, dan is het goed.
Staart & Co
Laten we eens beginnen aan de achterkant van ons geliefde huisdier. Daar zit (meestal) een staart. Die staart kunnen we het beste omschrijven als de thermometer van de kat. Als de kat komt aanlopen steekt zijn fraaie staart parmantig omhoog. Maar let eens op het puntje. Komt de kat naar je toe rennen als je thuis komt, dan staat de hele staart recht omhoog en dat betekent: ik ben gewoon blij dat je er weer bent. Aai mij! Dat is dus een bevel. Als dat topje zachtjes heen en weer wiebelt, betekend het bij een relaxte kat dat ze zich lekker voelt, en bij een jagende kat dat hij volledig geconcentreerd op de prooi is. Pas echter op als dat puntje wat strakker en sneller heen en weer gaat. Dat betekent meestal dat de kat tamelijk geïrriteerd raakt van het gedrag van zijn medemens. Breidt het gezwaai van de punt zich uit tot de hele staart zoek dan dekking achter de bank, want je kat staat op ontploffen! Figuurlijk dan, maar hij is wel boos en gaat over tot aktie.
Snorremansen & oogappels
Van die grappige haartjes links en recht van het neusje van je kat kun je ook heel wat leren. Als ze gewoon naar buiten staan is er niks aan de hand. Steken ze wat neer voren dan is de kat alert en op speurtocht, staan ze naar achteren dan voelt hij zich bedreigd. Stel je je kat weer gerust dan gaan de snorharen weer in ruststand. Ook de ogen geven aan hoe relaxed een kat is. Kijk maar eens goed als je huiska mertijger lekker plat op de vloer ligt. Als zijn ogen half open zijn is hij meestel erg op zijn gemak. Maar combineert een staande kat deze halfgesloten ogen met een laag gehouden kop en een laag gehouden lichaam dan betekent dat dat hij zich ernstig bedreigd voelt. Een kat die zich bedreigd voelt heeft ook grote, open pupillen. Dat kennen we zelf ook, als onze ogen groot van angst zijn. Dan zijn er nog die prachtige roterende oren van de kat. Die vertellen ons heel wat over de gemoedstoestand. Als een kat goed oplet, op jacht is of als hij iets interessants hoort dan steekt ie zijn oren duidelijk naar voren. Zenuwachtige katten draaien hun oren voortdurend naar achteren en een hele bange en agressieve kat legt zijn oren bijna plat op zijn kop. Blazen en het laten zien van de tanden combineren ze met opstaande haren en een dikke staart. Dat lekker groot maken is vaak een antwoord op een bedreiging van buiten.
Misverstanden
De lichaamstaal cq. Kattentaal van de kat is op een aantal punten nogal verschillend van de van de hond en dat levert dan misverstanden op. Als de kat met de staart stijf recht omhoog vrolijk naar de hond toe rent krijgt de hond de schrik van zn leven. Als namelijk een mede-hond hem met de staart stijf rechtop benaderd is dat een vreselijke bedreiging. En als de kat dreigend zijn staart heen en weer zwiept, zo van : opzouten want ik heb een slecht humeur, dan leest de hond de zwiepende staart als vrolijk kwispelen van zijn mede-hond en dus een uitnodiging om gezellig te spelen. Daarom is het belangrijk om kat en hond in het begin niet alleen te laten en let goed op hoe de hond reageert op de signalen van de kat. Beloon de hond uitvoerig als hij goed met de kat of het kitten om gaat, hij zal dan zijn goede gedrag met de kat of het kitten met de beloning verbinden met dat leuke kitten dat net nieuw is. Ben je niet thuis of s nachts hou ze dan even apart
mailgroep huisdieren
*een lieve groet doet elk van ons goed Toshi & tante Lotte* 
paarden in de sneeuw
In China heeft een man financiële problemen omdat zijn huisdier hem handen vol geld kost. De 36-jarige Yang Jiansong heeft al veertien jaar een python als huisdier.. De slang is 4,6 meter lang en weegt 62 kg. "Mijn buurman had negen eitjes in 1994, en ik kreeg er eentje van", verklaarde de man. 
zowel groot als klein moet gevaccineerd worden
Hier wordt het vaccin opgetrokken
En blij dat ze zijn na een vaccinatie
de jaarlijkse vaccinatie wordt ingespoten
*een lieve groet doet elk van ons goed * Toshi & tante Lotte* 
normale gezonde verstand voldoende zijn om te weten wat een kat wil en hoe hij zich voelt. Een tevreden kat is bijvoorbeeld heel makkelijk te herkennen. Een ontspannen kat ligt lekker uitgestrekt, gewoon ergens vlak bij zijn baas, met de ogen half gesloten. Een test om te kijken of de kat echt ontspannen is om de kat even te krabbelen, onder zijn buik of zo. Als hij onmiddellijk op zijn rug gaat liggen, zo van ga door, ga door, dan is het goed.
mertijger lekker plat op de vloer ligt. Als zijn ogen half open zijn is hij meestel erg op zijn gemak. Maar combineert een staande kat deze halfgesloten ogen met een laag gehouden kop en een laag gehouden lichaam dan betekent dat dat hij zich ernstig bedreigd voelt. Een kat die zich bedreigd voelt heeft ook grote, open pupillen. Dat kennen we zelf ook, als onze ogen groot van angst zijn. Dan zijn er nog die prachtige roterende oren van de kat. Die vertellen ons heel wat over de gemoedstoestand. Als een kat goed oplet, op jacht is of als hij iets interessants hoort dan steekt ie zijn oren duidelijk naar voren. Zenuwachtige katten draaien hun oren voortdurend naar achteren en een hele bange en agressieve kat legt zijn oren bijna plat op zijn kop. Blazen en het laten zien van de tanden combineren ze met opstaande haren en een dikke staart. Dat lekker groot maken is vaak een antwoord op een bedreiging van buiten.
