Hallo bezoeker,
welkom op het blog van de Mailgroep Huisdieren, een hechte groep Dierenvrienden-SeniorenNetters, die er zijn voor, door en met elkaar.
Op dit blog kunnen jullie kennismaken met onze dieren, tips vinden over de verzorging en de gezondheid van de dieren, dierengedichten en dierenartikels lezen, werkjes in verband met dieren bekijken, enz.
Veel kijk- en leesplezier!
Drie haaien zien een surfer zegt een haai tegen de anderen:kijk jongens ons eten word geserveed op een bordje.
er is een man en die gaat naar de dierentuin en ziet daar een bordje bij de gorila staan en hij leest dat:nie aanraken a u b maar hij tikkte hem toch en toen brak de gorila de kooi stuk en de gorila rennden achter de man aan en toen was hij 3 uur aan het vliegen en had hij 5 uur door de woestijn gelopen en 1 uur door de stad en toen zei hij:ik geef het op dan maakt hij mij maar dood en de gorila kwam er aan gelopen en zei:tikki jij bent hem
ga nooit achter een koe staan als ze moet kalven want als ze U moest zien zou ze stoppen met persen en denkjen dat het kalf al geboren is
Gepubliceerd: 29 februari 2008 23:04 | Gewijzigd: 29 februari 2008 23:04
Door Sander Voormolen
Rotterdam, 29 febr. In het water rond eilanden waarop ratten leven, komen minder wieren voor en juist meer slakken, mosselen, zeepokken, zeesterren, sponzen en anemonen.
Dat concluderen Amerikaanse ecologen na een grootschalig vergelijkend onderzoek op de Aleoeten. De vraatzucht van ratten werkt door in de hele voedselketen ( Proceedings of the National Academy of Sciences , 25 februari).
Dat ratten op grote schaal eieren en kuikens roven en soms ook volwassen grondbroedende vogels vangen, was bekend. Ratloze eilanden huisvesten vaak vogelkolonies met schouder aan schouder broedende dieren. Als er ratten zijn, is het vaak vreemd stil. Op de Aleoeten, een eilandenarchipel in de Beringstraat tussen Siberië en Alaska, zijn de meeuwenkolonies op ratteneilanden zowat gehalveerd zijn in vergelijking met ratvrije eilanden.
Deze reductie van het aantal zeevogels werkt indirect door in het ecosysteem van de eilanden, zo schrijven de onderzoekers onder leiding van Donald Croll en Bernie Tershy van de University of California in Santa Cruz. Ze telden de aantallen beringmeeuwen (Larus glaucescens) en Noord-Amerikaanse zwarte scholeksters (Haematopus bachmani) op acht rathoudende en op ruim tachtig ratvrije eilanden.
De onderzoekers legden de veranderingen in het zeeleven vast door bij eb op regelmatige afstanden fotos te maken van kustlijn. Lange zeewieren knipten ze weg om de overige bodemflora en -fauna in beeld te krijgen. Zo konden zij tellen hoeveel soorten er van welke dier- of plantengroepen aanwezig waren.
Met name zeeslakken profiteren flink van de door ratten gedecimeerde meeuwen- en scholeksterpopulaties. Zij vormen de belangrijkste prooi van deze vogels. Er waren zoveel slakken dat zij de algen en wieren op de rateilanden flink kort hielden, tot bijna de helft van de oorspronkelijke begroeiing. Op de vrijgekomen plekken zagen andere ongewervelde dieren hun kans. De dichtheden van mosselen en zeesterren namen dertig en vijftig keer toe. Er waren zes keer zoveel zeepokken te zien dan op ratvrije eilanden. Het aantal zeeanemonen en sponzen verdriedubbelde.
Niet eerder is er zon groot ecosysteemeffect vastgesteld van een exoot. Ratten horen van nature niet thuis op de Aleoeten. Ze zijn er waarschijnlijk beland toen een Japans schip rond 1750 op de kust strandde van een eiland dat toepasselijk Rat Island is genoemd. Natuurbeschermers proberen de ratten er weer uit te roeien omdat zij zoveel schade aanrichten aan de vogelstand (nrc.nl)
De scholekster is door Vogelbescherming en Sovon Vogelonderzoek Nederland uitgeroepen tot vogel van het jaar. Al jaren gaat het slecht met de grootste druktemaker onder de Nederlandse vogels.
Het aantal broedparen is sinds 1990 meer dan gehalveerd en de huidige scholeksterpopulatie vergrijst. De klachten zijn duidelijk, maar diagnose en behandeling zijn moeilijk.
Flap, flap, flap. Bij een licht briesje op een nevelige middag zijn alleen de voetstappen van laarzen op het Texelse wad tot ver hoorbaar. Zelfs de scholeksters, notoire herrieschoppers op het wad, zijn stil. Geen enkele keer is het meestal eindeloos herhalend en akelig schel klinkend 'tepiettepiet-tepiet' hoorbaar.
"Daar staan wel scholeksters" , wijst onderzoeker Bruno Ens van Sovon Vogelonderzoek Nederland. Een telescoop wordt in de modderprut opgesteld om de vogels van nabij te observeren. "Kijk, die scholekster heeft kleurringen om. Groen rechts met een letter en rood links. Door de kleurcombinaties zijn we in staat vogels individueel te herkennen."
De scholekster: zwart-wit, met een lange oranje-rode snavel, lange roze poten en zelfs een oranje ringetje om de rode ogen.
Met de oer-Hollandse vogel (naar schatting 25 procent van de Europese scholeksters broedt in Nederland) gaat het slecht. Aangenomen wordt dat in Nederland nu minder dan 80.000 paartjes broeden. Dat was vijftien jaar geleden nog het dubbele.
Het leek zo goed te gaan met de soort, die tot pakweg 1930 vrijwel alleen voorkwam langs de kust. Toen begon de scholekster aan een opmars in het binnenland. Tot verrassing van boeren in Drenthe en Brabant bevolkten scholeksters plotseling weilanden en aardappelakkers.
"Het is niet eenvoudig een eenduidige oorzaak aan te wijzen voor de achteruitgang", vindt Ens. Vast staat dat vrijwel alle Europese scholeksters de wintermaanden doorbrengen in het Waddengebied. In grote groepen zwalken ze over het wad, op zoek naar kokkels en vooral mosselen.
In het verleden werden scholeksters massaal het slachtoffer van strenge winters. Die zijn er nauwelijks meer, dus zou de scholekster juist moeten profiteren van de klimaatverandering.
Rond 1990 werd de in het Waddengebied overwinterende scholeksters een zware slag toegebracht, toen mosselvissers binnen enkele jaren vrijwel alle droogvallende mosselbanken wegvisten. Zonder enige restrictie mocht er ook massaal mechanisch op kokkels worden gevist.
Sinds 1993 is er nauwelijks meer op de droogvallende mosselbanken gevist en er is duidelijk sprake van herstel van die banken, met name in de oostelijke Waddenzee. Sinds 2004 is ook de mechanische kokkelvisserij er verboden. Toch blijven de aantallen scholeksters afnemen. Een zekere bedreiging voor de soort is de verandering in het voedselaanbod. " Het blijkt dat vooral de mossel een energierijk hapje voor de scholeksters oplevert. Wat we zien, is dat in het Waddengebied de afgelopen jaren de mosselbanken in toenemende mate worden overgroeid door de Japanse oester" , zegt Ens.
Hij pakt een mossel van het wad. "Kijk, deze is door een scholekster opengemaakt. Er is een gat gehakt precies op de plek van de byssusdraden waarmee de mossel zich aan andere mossels hecht, de zwakste plek van de schelp. Zo kan de scholekster snel en veel voedsel vinden. Met de Japanse oesters is dat anders. De scholekster krijgt de oester simpelweg niet open."
De grote oesterbank midden in het reusachtige modderbad geeft de wadloper weer houvast onder de voeten. Dikke klompen schelpen van fikse afmeting vormen bijna de spreekwoordelijke rots in de branding. Verwoede pogingen een enkele oester los te trekken, mislukken. Laat staan dat het lukt een schelp te openen. Daar is robuuster gereedschap uit de bouwmarkt voor nodig.
Ondanks een venijnige snavel en de nodige vogelslimheid lukt het ook de scholekster niet. Dat betekent honger lijden voor de tienduizenden scholeksters op het wad.
Jarenlang hadden vogelonderzoekers nauwelijks door dat het mis ging met de scholekster. De soort leek heel algemeen, rukte zelfs op van de kustgebieden naar het binnenland. Bovendien heeft natuuronderzoek doorgaans meer affiniteit met alles wat zeldzaam is.
Bruno Ens bracht jaren op het wad door om gedrag en leefwijze van de scholekster minutieus te onderzoeken. Het is niet uitgesloten dat voedselschaarste in de wintermaanden doorwerkt in het broedsucces.
"Dat hadden we aanvankelijk niet door omdat scholeksters een hoge leeftijd kunnen bereiken" , zegt Ens. "Daardoor leek het aantal broedvogels lange tijd redelijk stabiel. Door vogels te voorzien van kleurringen werd echter duidelijk dat vooral veel jonge vogels de wintermaanden niet overleefden. Oudere, ervaren vogels wisten hun kostje nog wel bij elkaar te scharrelen. Wel hebben veel scholeksters vermoedelijk een slechtere lichamelijke conditie na de winter, waardoor ook het gemiddeld aantal jongen per broedpaar is afgenomen. Dat is pas in de laatste jaren goed zichtbaar geworden", vertelt Ens.
De scholeksters in Nederland vergrijsden . Door het hoge aantal oudere vogels werd het tekort aan nakomelingen vele jaren gecamoufleerd, mede omdat de vogels een leeftijd van wel 43 jaar kunnen bereiken.
De stand ging buitengewoon snel achteruit toen ook de oudere scholeksters stierven.
Ens: "Omgekeerd verwacht ik dat een eventueel herstel van de scholeksterstand zeer langzaam zal gaan. Want jonge scholeksters leven tot wel vier jaar in groepen voordat ze gaan broeden. We zien nu gelukkig in het oostelijk Waddengebied een herstel van de mosselbanken. Het zal nog wel enkele jaren duren voordat duidelijk wordt of de scholeksters hiervan profiteren. Of dat we de oorzaak toch heel ergens anders moeten zoeken."
Hoe zit het dan met de scholeksters in Drenthe, Twente en Brabant? Deze vogels moeten het in de broedtijd hebben van regenwormen, niet van mosselen. "Dat het aantal broedvogels ook in het binnenland achteruitgaat staat wel vast. Dat hoeft niet te liggen aan veranderingen in het leefgebied daar. Mogelijk moet de oorzaak worden gezocht in de mindere overwinteringsmogelijkheden, want ook de binnenlandse vogels leven in die periode op het wad. Er kan ook niet worden uitgesloten dat bijvoorbeeld de intensivering van de landbouw slecht uitpakt voor de scholekster. Om dat op te lossen, is onderzoek nodig."
Vogelbescherming en Sovon gaan daarom dit jaar een groot aantal onderzoeken doen. Zo is er bijvoorbeeld maar weinig bekend over het aantal broedparen in binnenlandse gebieden. Daarbij wordt een beroep gedaan op het grote publiek om scholeksters te melden die in de stad broeden. Op www.jaarvandescholekster.nl is nadere informatie te vinden.
Het groepje scholeksters op het Texelse wad laat tegen het vallen van de duisternis toch nog wat van zich horen. Een onvervalst 'tepiet-tepiet-tepiet' klinkt op vanaf een zandbankje.
Een scholekster met een kort lontje spurt achter een soortgenoot aan. Net zo snel als het tumult is ontstaan, wordt de vrede getekend. Even later zien we op het eiland nijlganzen en zelfs een flamingo.
"We zien inderdaad opmerkelijke veranderingen in de natuur. Van nature in het Waddengebied voorkomende mosselbanken verdwijnen voor Japanse oesters. Terwijl het slecht gaat met scholeksters en blauwe kiekendieven zien we nu overal nijlganzen en zilverreigers opduiken." (de gelderlander)
Agressie? Interessante mail, want tijdens het lezen kreeg ik al het vermoeden dat hier iets heel anders aan de hand was dan agressie. Varkens zijn namelijk prooidieren - en vluchten dus in plaats van aan te vallen. Wilde zwijnen kunnen soms mensen aanvallen als ze biggen hebben en zich bedreigd voelen, en soms ook huisvarkens in uitzonderlijke gevallen. Bijvoorbeeld mijn Maximiliaan, die op Het Beloofde Varkensland terecht kwam, nadat hij opzettelijk was mishandeld door een groep studenten. Daar komt bij dat hij hier als ongecastreerde beer voor het eerst van z'n leven vrouwtjesvarkens rook. De combinatie van zijn opgelopen trauma en zijn op hol geslagen hormonen maakte hem wild en hij probeerde mij aan te vallen. Het is allemaal goed gekomen. En Miss Universe was wel fel tegen vreemden toen haar Zwarte Prins geboren was, maar dat was meer dreigen dan echt aanvallen.
Blijdschap! Hier moest dus iets anders aan de hand zijn. Telefoonnummer gevraagd en gebeld. 'Is het je eerste varken?' was mijn eerste vraag. Dat bleek zo te zijn. Niet helemaal verstandig dus om dan meteen met een drachtige zeug te beginnen, als je nog geen kennis hebt van het enorme scala aan verschillende gedragingen van varkens. En een drachtig varken heeft - net als mensen - last van verschillende stemmingen. Moeilijk in te schatten dus als je het varken daarvoor nog niet kende. Maar na wat doorvragen was het 'probleem' snel opgelost. Bessie kwam uit een vrij kleine behuizing met een geringe uitloop. Nu beschikt ze ineens over een weitje van 2000 vierkante meter. Dus wat deed ze tijdens die bewuste 'aanval'? Bessie ging op dat moment helemaal uit haar dak van blijdschap! Ze besefte ineens wat een ruimte en vrijheid ze had, maakte een sprint en wist van gekkigheid niet hoe hard ze moest rennen. Daar blafte ze luid bij, want ze was helemaal door het dolle heen.
Een gelukkig varken... Mijn vermoeden was dus juist. Varkens kunnen ineens vanuit het niks luid gaan blaffen en enorm hard rennen. Als je dan toevallig in de buurt staat, en niet bekend met varkens, kun je daar erg van schrikken. Het heeft dus niks met agressie of aanvallen te maken, maar alles met uitbundige blijdschap. En omdat varkens van nature slechte ogen hebben, stormen ze een kant uit en kan het lijken of ze het op jou gemunt hebben. De arme mevrouw die in paniek over het stroomdraad sprong, kan dus weer gerust ademhalen. Er is niks aan de hand. Integendeel. Ze heeft te maken met een heel gelukkig varken. Ze zou haar varken nog gelukkiger kunnen maken door keihard met haar mee te rennen en de blijdschap te delen. Eens kijken wie er harder kan. Ik denk haar Bessie...
Straks biggen en wat daar allemaal bij komt kijken... Bessie gaat straks een stel prachtige biggen op de wereld zetten. De bedoeling is dat die anderhalf jaar blijven leven en dan naar de slacht gaan. De beertjes worden niet gecastreerd (bravo!) maar wat dat voor consequenties heeft als die broers en zussen allemaal bij elkaar blijven, daar heb ik haar al vast voorzichtig op gewezen...
We houden contact... Daar had ze nog niet over nagedacht. We hebben afgesproken dat we af en toe contact zullen houden, en wie weet ga ik ze opzoeken, al is Duitsland niet direkt naast de deur. Maar het is de moeite waard om haar te begeleiden in haar nieuwe status van varkensboerin...
De streepstaartslang of Elaphe taeniura is het grootste Aziatische lid van het geslacht en is met haar lengte van twee tot 2,5 meter mogelijk de grootste Elaphe ter wereld. Ze heeft een slank lichaam en een smalle, sierlijke kop met grote ogen. Er bestaat een verscheidenheid aan vormen, waaronder ten minste zes ondersoorten, waarvan E.t.friesei het meest verkrijgbaar is, tenminste als in gevangenschap geboren jong dier. De verscheidene ondersoorten kunnen olijfgroen, bruin of koperkleurig zijn maar de tekening is ingewikkelder. Het opvallendste kenmerk is een zwarte streep die over het oog loopt. De bovenkant van de kop en de nek zijn effen, maar het voorstel deel van haar lichaam heeft een tekening van smalle zwarte dwarsstrepen. Verder naar achteren komen er op de flanken even smalle overlangse strepen bij, die geleidelijk breder worden totdat ze het grootste deel van de flanken bedekken. Op deze plek, het achterste deel van het lichaam en staart, vervagen de dwarsstrepen en bestaat de tekening uit een centrale gele, bruine of bronskleurige streep die grenst aan opvallende donkere strepen op de flanken. E.t.ridleyi uit Maleisië en Sumatra is interessant omdat ze in grotten leeft en zich grotendeels voedt met vleermuizen. Ze is lichtgrijs, bijna wit, waarbij de tekening sterker is gestreept dan bijvoorbeeld bij E.t.friesei. Bij alle ondersoorten is de tong donkerblauw met lichtblauwe randjes. De fok is vrij eenvoudig : na een korte afkoelingsperiode tot ongeveer vijftien graden Celsius paren de dieren en het vrouwtje legt ongeveer een maand later vijf tot tien eieren. Deze komen na ongeveer zestig dagen bij 28 graden Celsius uit en de broedlingen zijn 35-40 cm lang. Ze eten meteen pasgeboren muizen.
Wakker worden en vogels in de tuin horen zingen. Midden op de dag een merel een bad zien nemen. 's Avonds luisteren naar het geluid van mussen die een plek voor de nacht zoeken. Wil jij dit? Kijk dan naar Een tuin vol vogels en leer hoe je je tuin vogelvriendelijker kan maken.
Vrijdag 7 maart Aflevering 1: Winter Mag u vogels het hele jaar door voeren? En hoe kunt u zorgen dat grote vogels niet alles opeten zodat er voor kleine zangvogels genoeg overblijft? En aan welke voorwaarden moet een vogelvriendelijke tuin voldoen? Nico de Haan, Anna Kemp, Kor de Kruif en Lars Soerink geven tips voor een vogelvriendelijke tuin.
Vrijdag 14 maart Aflevering 2: Vroege voorjaar Het vroege voorjaar kunt u niet alleen zien, u kunt het vooral horen. Een tuin met veel variatie wordt een vijf sterrenrestaurant voor vogels, die er vrolijk op los zingen. Kijken, luisteren en vooral genieten in zo'n vogelvriendelijke tuin. Maar ook uw balkon of dakterras kunt u aantrekkelijk maken voor vogels.
Vrijdag 21 maart Aflevering 3: Voorjaar Het voorjaar is de tijd van het paren. Hoe doen vogels het en waarom leggen vogels eigenlijk eieren en baren ze niet levend? Net als mensen hebben vogels hun eigen voorkeur wat betreft nestkasten. Zo heeft een boomkruiper een nestkast met twee deuren nodig. In deze aflevering geven we natuurlijk weer tips over hoe u uw tuin vogelvriendelijk kunt maken.
Vrijdag 28 maart Aflevering 4: Zomer Water is voor vogels onontbeerlijk, maar zweten vogels als het warm is? En mag een drinkschaal midden in het gazon staan? Hoe maakt u trouwens een foto van een vogel in de vijver zonder dat de camera nat wordt? Allerlei tips over water in een vogelvriendelijke tuin.
Vrijdag 4 maart Aflevering 5: Nazomer In het voorjaar en de zomer kunt u hele vogelconcerten beluisteren, maar in de nazomer is het stil. Hoe dat komt, ziet u in deze aflevering. U ziet ook welke struiken en planten belangrijk zijn voor tuinvogels. En hoe maakt u zelf een vogelfilm?
Vrijdag 11 april Aflevering 6: Herfst In de herfst gaan veel vogels in groepjes zwerven. Dat is te zien bij mezen, mussen en spreeuwen. Waarom maken spreeuwen zo'n mooie wave? Nestkasten zijn in de herfst opeens weer interessant en wat moet u in de tuin doen in de herfst en wat vooral niet?
In "De beste hond ter wereld" werden vier Nederlandse paren gevolgd tijdens hun voorbereidingen en deelname aan Crufts in Engeland. Crufts is de grootste hondenshow ter wereld, die elk jaar in het Engelse Birmingham wordt georganiseerd.
Honderdtwintigduizend hondenliefhebbers met meer dan vierentwintigduizend honden, verdeeld over honderdachtenzeventig rassoorten doen mee aan competities, demonstraties en ander hondenvertoon. Hoofdprijs: het winnen van de titel 'de beste hond ter wereld'.
De kandidaten Angelique & Yvette Vriendinnen Angelique Postma (35) en Yvette van Tryp (25) doen samen voor de eerste keer mee aan Crufts.
Betty Smit-Kamerbeek Van de deelnemers in 'De beste hond ter wereld' is Betty Smit -Kamerbeek uit Amstelveen misschien wel de meest professionele.
Familie Kluiters "Als ik moet kiezen tussen mijn man Wim of de honden, dan kies ik voor de honden. Daar hoef ik geen moment over na te denken. Kijk mijn man redt zich wel alleen, maar de honden die hebben mij gewoon echt nodig."
John & Annet John (37) en Annet (44) Cawley wonen in Bergen op Zoom. Ze runnen samen een kapperszaak en hebben allebei één grote passie: honden. Ze hebben vier keeshondjes: Cloe (1 jaar), Harvey (2 jaar), Toby (5 jaar) en Tedje (6 jaar).
De Shamo is van oorsprong een ras uit Japan. Shamo's zijn vechtlustige hoenders en is een héél oud ras en erg imposant. De kleurslagen van de Shamo's zijn tarwe, roodhalzig zwart, zilverhalzig zwart, wit, blauw gezoomd, roodporselein, zwart, patrijs, zilverpatrijs en meerzomig zilverpatrijs, . Shamo's leggen ongeveer 70 eieren per jaar en het gewicht van het ei is circa 60 gram en de kleur van het ei is bruin. Als nut ras hoort de Shamo onder de vleesrassen. De Shamo heeft een erwtenkam. Het gewicht van de haan is ongeveer 6000 gram en van de hen 4000 gram. De ringmaat is voor de haan 20 mm. en voor de hen 18 mm.
Voor meer informatie over het ras Shamo dan kunt u even gaan kijken bij de onderstaande link(s)
Vogels 'Vetbollen en pinda's zijn uit den boze' (Knudde1)
'Vetbollen en pinda's zijn uit den boze'
door Mark Boomsma
NIJMEGEN - De Dierenambulance Nijmegen (DAN) en Vogelbescherming Nederland adviseren iedereen de komende maand te stoppen met het bijvoeren van vogels met pinda's en vetbollen. De pasgeboren vogels kunnen namelijk stikken in het voedsel.
"In de winter kan bijvoeren geen kwaad", aldus Jacqueline Bouwhuisen van DAN. "Maar in het voorjaar heb je veel jonge vogels en die hebben een speciaal dieet nodig. Vet eten is niet goed voor ze. Je moet van vogels geen mensen maken." Omdat de lente voor de deur staat en veel vogels dankzij extra voer de winter hebben overleefd komen er de komende maanden veel vogels bij.
Ruud van Beusekom van Vogelbescherming Nederland erkent het probleem, hoewel het bijvoeren volgens hem niet helemaal hoeft op te houden. "Vetbollen en pinda's zijn uit den boze. Daar kunnen jonge vogels in stikken", zegt ook hij. De vogelvriend moet daarom overwegen wat hij de dieren voorschotelt. "In dierspeciaalzaken kan men voedsel krijgen dat wèl geschikt is tijdens de lente."
Omdat de natuurlijke voedselbronnen nu nog schaars zijn, adviseert hij wel te blijven voeren. De zaden zitten nog niet aan de bomen en in de lente is er voor de jonge vogels veel eten nodig. " Vooral in de stad is de voedselvoorziening schaars. Vaak zijn de dieren door het leven in de stad van slag en gaan ze sneller broeden", zegt Van Beusekom. "Er komen dan veel jonge vogels op een moment dat er nog niet genoeg eten is. Bijvoeren kan dan geen kw
De eerste goudvis is volgens Chinese bronnen rond 300 na Chr. ontdekt. Met de kweek ervan wordt ruim 1000 jaar geleden begonnen. De goudvis stamt af van de zilverkroeskarper. Met de oranje- en geelkleurige jonge kroeskarpers wordt verder gekweekt. Hieruit ontstaat de gewone goudvis. In de 17e eeuw is deze vis in Europa geïntroduceerd.
De goudvissen worden volgens de traditie in ondoorzichtige bakken van aardewerk gehouden. Zo is er geselecteerd op kenmerken die het kijkgenot van boven af verhogen. Zoals uitpuilende ogen, een compact lichaam of dubbele staartvinnen. Inmiddels zijn er ontzettend veel varianten op de gewone goudvis door jarenlange kweek. Zo is er de Hemelkijker, die de ogen boven op de kop heeft, of de Sluierstaart-Oranda met een grote neerhangende staartvin. De blaasoog heeft met water gevulde zakken onder zijn ogen.
Denk na
Als u een goudvis wilt kopen, bedenk dan van tevoren dat deze vissen wel 20 jaar oud kunnen worden. Helaas bereiken veel goudvissen een leeftijd van niet meer dan een paar weken of maanden door slechte verzorging. Hoewel de goudvis één van de gemakkelijkste vissen is ¨in het onderhoud¨, is er toch een basiskennis nodig om het dier goed te kunnen verzorgen. Zolang het vis in uw bezit is zult u er dus dagelijks de nodige aandacht en zorg aan moeten besteden.
Overweeg of u dagelijks de tijd heeft en wilt nemen om de vis(sen) te verzorgen. Daarnaast kost het schoonmaken van het aquarium of de vijver wekelijks zo'n 2 tot 3 uur. Houd er rekening mee dat u voor vervanging zorgt, als u zelf een paar dagen weg gaat of op vakantie bent.
Huisvesting: Als een vis in het water
Wie goudvis zegt, denkt waarschijnlijk aan een viskom. Kommen zijn niet geschikt voor goudvissen. Ten eerste is de zuurstofuitwisseling door de nauwe hals van de bolronde kommen zeer gering. De vissen kunnen hierdoor ernstig zuurstofgebrek hebben en een langzame verstikkingsdood sterven. Ten tweede is een kom vaak te klein voor de vis(sen). Tenslotte verontreinigen ze veel sneller dan een aquarium.
Schepnet
Gebruik een schepnet om de vis uit het water te halen. Deze zijn er in alle soorten en maten. Hoe groter het net is, hoe gemakkelijker de vis te vangen is. Zorg ervoor dat de goudvis aan het net gewend raakt. Leg er bijvoorbeeld wat voer in en volg de vis vanaf de zijkant van het aquarium en niet van bovenaf.
Aquarium
Goudvissen zijn bewegelijke vissen die veel ruimte nodig hebben. Een technisch ingewikkeld aquarium is overbodig, maar een goudvis in een kom leidt een slecht leven. Er is een regel die zegt dat een vis per centimeter lichaamslengte 1.8 liter water nodig heeft. Een goudvis met een lengte (van neus tot staartwortel gemeten) van 8 centimeter heeft dus minstens 14,4 liter water nodig. Heeft u meerdere vissen, dan neemt het benodigde watervolume dus toe met het aantal centimeters 'vis'. Een andere bron vermeldt dat goudvissen met een totale lengte van 15-20 centimeter minstens een aquarium van 200 liter nodig hebben (100x40x50 cm). Zolang ze nog jong zijn is een bak van 80 liter voldoende (80x35x40 cm). Zeer belangrijk is in ieder geval een groot wateroppervlak, zodat er voldoende zuurstof beschikbaar is.
Voor een bak met een lengte tot 80 cm. is een binnenfilter met een membraanpomp geschikt. Grotere bakken hebben een waterpompfilter nodig. Het is de bedoeling dat hierbij de inhoud van het aquarium één keer per uur het filter passeert.
Daglicht of verlichting
Plaats het aquarium op een koele plaats en niet bij een venster op het oosten, zuiden of westen in verband met fel zonlicht. Als het aquarium niet bij een raam staat is kunstmatige verlichting nodig. Diverse lampen zijn geschikt. Halogeenlampen hangt u vrij boven de bak. Tl-buizen met de lichtkleuren nr. 21, 22, 31 en 37, plaatst u in een houder boven op het aquarium. Per liter water is 0.5 tot 1 watt nodig, anders komen de waterplanten om. Zorg dat de lampen een veiligheidskeurmerk dragen.
Let op dat het water niet door invloeden van buitenaf extra kan opwarmen. De beste temperatuur ligt tussen de 10 en 22 graden Celsius. Goudvissen zijn koudwatervissen en hebben dus geen water met tropische temperaturen nodig. Ook hebben ze geen speciaal zeewater nodig. Vissen zijn koudbloedig. Ze kunnen hun eigen temperatuur niet regelen en nemen de temperatuur aan van het water waarin ze leven. Een plotselinge temperatuursverandering van het water maakt dat hun eigen temperatuur ook snel toe- of afneemt.
Varianten op de gewone goudvis zijn vaak moeilijker te verzorgen. De sluierstaart heeft zo bij voorkeur een watertemperatuur van 22-24 graden Celsius nodig. Bij deze temperatuur is het dier actiever. Hiervoor is elektrische staafverwarming of een verwarmingskabel met een laag voltage nodig. Vraag hiervoor altijd om advies bij de speciaalzaak. Leg een drijvende thermometer in het water om de temperatuur te controleren. Zorg ervoor dat de stekker uit het stopcontact is alvorens het water aan te raken.
Dek het aquarium af met een kap, zodat niet te veel water verdampt en geen stof of dampen in het water terechtkomen. Bedek de bodem met fijne kiezelsteentjes of grind (1-3 mm). Strooi vervolgens een laagje grovere kiezels (5-8 mm). De kiezels moeten rond zijn, zodat de goudvis zijn mond niet beschadigt. Zorg ervoor dat ze schoon zijn, door ze eerst in een emmer grondig te spoelen.
Een aantal decoraties in het aquarium is leuk, maar laat ook ruimte voor de vis over. Zorg ervoor dat deze accessoires niet scherpe randen hebben. Plaats ook een aantal waterplanten (zie plantaardig voedsel). Vul de bak als laatste met water (de vis volgt als allerlaatste!). Gebruik hiervoor gewoon leidingwater. Het mag echter niet direct uit de kraan komen en moet eerst een dag staan. Gebruik geen gechloreerd water.
Vijver
De aanleg van een vijver kost aanmerkelijk meer voorbereiding dan de aanschaf van een aquarium. Houd echter rekening met het volgende. Een vijver heeft per dag 4 tot 6 uur zonlicht nodig en mag niet in de buurt van vallende bladeren liggen. Als u wilt dat de goudvissen ook in de winter in de vijver overleven dan heeft u een diepwatergedeelte nodig van 1 vierkante meter met een diepte van 80 cm. Voor meer informatie over vijvers verwijs ik onder andere naar de genoemde literatuur in de bronvermelding.
Van belang is verder de reigerstand bij u in de buurt. In veel gevallen zal u vijver worden gecontroleerd op door ¨de luchtmacht¨en uw felgekleurde vissen zijn snel aan de beurt. Een net over de vijver of draden langs de kant en/of over het water wil vaak helpen.
Voeding
Wat vissen eten hangt van de vissoort af. Goudvissen hebben een specifiek voedselpatroon. Afwisseling in de voeding draagt mede bij aan een goede weerstand. Zorg dat de dieren niet te vet of te mager worden.Geef de vissen twee keer per dag, bij voorkeur op vaste tijdstippen, droogvoer. Geef zoveel als de dieren in ongeveer vijf minuten kunnen opeten.
In een vijver is het moeilijk te controleren of de vissen het voer daadwerkelijk opeten. Het kan ook naar de bodem zakken, waar het kan bederven. Gebruik daarom een houten raamwerkje of een voederring waarbinnen u het voedsel in de vijver strooit. Zo is beter te controleren wat de vissen eten en of het voldoende is. Geef in de dierenspeciaalzaak aan of u de vissen in een vijver of aquarium heeft. Er is speciaal vijvervoer.
Bewaar het droogvoer op een zo koel en droog mogelijke plaats. Let bij aankoop op de productie- en houdbaarhiedsdatum. Voer, ouder dan een half jaar, verliest zijn voedingswaarde.
Levend voer
Geef goudvissen een paar keer per week levend voedsel. Dit bestaat uit watervlooien, zoetwatergarnalen en rode en zwarte muggenlarven. Pas op voor het overbrengen van ziekteverwekkers, met name maagdarmwormen. Ga met een schepnet naar een visvrije poel op zoek naar deze diertjes. Zorg dat de diertjes tijdens het vervoer voldoende zuurstof kunnen krijgen, zodat ze levend de vijver of het aquarium bereiken. In dierenwinkels zijn ook tubifexwormen en rode muggenlarven verkrijgbaar.
Diepvriesvoer
Diepvriesvoer is een goede vervanger voor levend voer. Hiermee voorkomt u de kans op besmetting met parasieten. Diepvriesvoer bevat onder andere rode muggenlarven en krill. Deze diertjes bevatten veel natuurlijke kleurstoffen die een gunstige invloed op de kleur van de vis hebben. Bewaar dit voer nooit langer dan een paar maanden en ontdooi het in koud water alvorens te voeren. Met warm water blijft slechts drab over.
Plantaardig voer
Plantaardig voer bevat koolhydraten, welke belangrijk zijn voor de vissen. Zorg dat altijd verse waterplanten in het aquarium aanwezig zijn. Denza en Cacomba zijn bijvoorbeeld geschikte planten. Goudvissen eten graag algen. Algen leven in een vijver, maar ontbreken meestal in het aquarium. Geef aquariumvissen af en toe wat kropsla of spinazie. Was het eerst goed en koop bij voorkeur biologische (=onbespoten) groenten. Of strooi eens wat havervlokken in het water. Op plastic waterplanten groeien ook algen. Deze kunt u ook in de bak plaatsen.
Gezond als een vis
Goudvissen worden niet snel ziek als u ze goed verzorgt. Naast de voeding is een schoon aquarium of schone vijver erg belangrijk. Ververs het water en de eventuele filter van het aquarium regelmatig. Ververs iedere week ongeveer 1/5 deel van het water. Steek een stuk slang in het water en zuig kort aan het andere uiteinde tot de slang zich vult. Vang het water op in een emmer. Ga met de slang over de bodem om het vuil op te zuigen.
In één keer alles verversen kan wel, maar dan moet het schone water eerst een aantal dagen staan voordat de vissen er weer in kunnen. Zorg er bij het verversen van het water dan ook voor dat de temperatuur van het ververste water dezelfde temperatuur heeft als het oude water. Doe dit met behulp van een thermometer.
Als u een tijd het water niet ververst of als het aquarium te vol is stijgt het nitraatgehalte. Ook als u te veel voert kan dit gebeuren. In een vijver werkt plantgroei het teveel aan nitraat weg. Deze planten en dode bladeren moet u regelmatig inkorten en verwijderen. Dode planten produceren juist nitraat. U merkt dat het nitraatgehalte te hoog is, doordat de vissen lusteloos zijn. Wordt de waarde tè hoog, dan zullen de dieren uiteindelijk sterven. In een speciaalzaak zijn meetvloeistoffen verkrijgbaar. Reinig de filter maandelijks.
Aanschaf
U kunt een goudvis het beste in de aquarium- of dierenspeciaalzaak met een aquariumafdeling kopen. Let er echter op dat het water waar de vis in de winkel in zwemt helder en schoon is. Dus geen veralgde ruiten, uitwerpselen in het water of een water dat een sterke geur verspreidt. Kijk ten tweede of de vis goed levendig is en geen ingevallen buik heeft. Als het dier rustig maar wel nieuwsgierig door de bak zwemt en eetlust heeft, dan voelt hij zich prettig. Dit laatste is echter moeilijk te controleren, daar de verzorger niet op elk moment van de dag de vissen kan voeren.
Let er tenslotte op dat het dier geen ziektes heeft. Koop geen vis met een kromme rug, vinnen die tegen het lichaam aanliggen, witte aanslag op de huid, huidzweren of een gezwollen buik met afstaande schubben.
De vis krijgt u mee in een, voor een deel met water gevulde, plastic zak. De verzorger perst de lucht er van boven uit en pompt zuurstof in de zak. Plaats de zak(ken) in een met kranten gevulde kartonnen doos. De reis kan dan best een paar uur duren. Bedenk echter wel, dat het dier zich in een vreemde situatie bevindt en hoe eerder thuis hoe beter.
Te water laten
Eenmaal thuisgekomen legt u de zak 30 minuten gesloten in het aquarium of de vijver om de temperatuur gelijk te krijgen. Laat daarna langzaam wat water uit het aquarium of de vijver in de plastic zak, zodat het water kan mengen. Als het voldoende is gemengd mag de vis uit de zak. Omdat vissen koudbloedig zijn, is het van groot belang dat ze niet in water met een groot temperatuursverschil komen(zie huisvesting).
Kweken
Misschien wilt u zelf gaan kweken met uw vissen. Dit kan en met goudvissen is dit niet moeilijk. Houd er wel rekening mee dat de verzorging dan optimaal moet zijn. Bedenk van tevoren of u ruimte genoeg heeft en of u de zorg van nog meer vissen op u wilt nemen. Om in een paar zinnen het kweken te bespreken is te beperkt. Hierover is echter voldoende uitgebreide informatie te vinden (zie bronvermelding). Verdiep u eerst hierin alvorens te beginnen.
Kostenplaatje
Hier volgt een overzicht van de belangrijkste benodigdheden voor het houden van goudvissen. De prijzen zijn bij een willekeurig dierenspeciaalzaak opgevraagd. Deze kunnen variëren. Globaal zijn dit echter de kosten die de aanschaf van een goudvis met zich meebrengt. Heeft u al een aquarium of vijver dan vervallen de kosten hiervoor.
Gewone goudvis:
1.45 euro
Sluierstaart goudvis:
2.05 euro
Aquarium 40 liter, incl. verlichting:
53.90 euro
Aquarium 40x25 cm. zonder deksel
29.75 euro
Plantjes(Cacomba)
0.30 euro
Accessoires :
variërend van 3 tot 9 euro
Filter:
3.55 euro
Aquarium zand-grint (8 kg, 3-6 mm):
3.60 euro
Steentjes (1 kg):
2.25 euro
Schepnet groot/klein:
2.10/1.95 euro
Algensteker:
4.25 euro
Thermoregulator:
18.50 euro
Aquachrystal (zorgt voor zuurstof en reinigt water):
3.95 euro
Tubifex 100 ml:
3.70
Rode muggenlarven 100 ml:
6.95
Visvoer 1000 ml:
variërend van 9.70 tot 15.95 euro
Tenslotte
Na dit artikel gelezen te hebben, weet u wat meer over goudvissen. Dit artikel is echter een handleiding voor het houden van goudvissen, maar omvat lang niet alle informatie. Onderwerpen als kweek en de diverse soorten goudvissen heb ik slechts kort genoemd. Toch hoop ik een beeld geschetst te hebben, wat het houden van deze vissen inhoudt. Bent u nog steeds enthousiast en wilt u de verantwoordelijkheid voor de zorg van deze dieren op zich nemen voor de komende jaren, dan wens ik u veel plezier met uw ¨gouden parels in het water¨.
Bronvermelding:
Goudvissen in aquarium en tuinvijver. Alles over aanschaf, verzorging, voeding. Dieter Jauch. Tirion Natuur. Vertaling van Goldfische und Kois in Aquarium und Gartenteich. ISBN 9051211503.
Ons eerste aquarium. Alles over basisuitrusting, de inrichting en onderhoud. Jorg Vierke. Vertaling van Unser erstes Aquarium. ISBN 900390166X.
Goudvissen. Zien en kennen serie. Mary E. Sweeney. Vertaling van ¨Goldfish¨. ISBN 9072718968.
Sommige honden eten wel eens hun eigen poep of die van andere honden op. Een smerige gewoonte die je hem eigenlijk het liefst zo snel mogelijk wilt afleren. Hoe doe je dit? Maar waarom doet hij het eigenlijk?
Vitaminetekort Het kan zijn dat je hond een vitaminetekort heeft. Wanneer hij niet de juiste of genoeg voedingstoffen uit zijn eten kan opnemen, zal hij zelf proberen dit uit alternatieve voedingsbronnen zoals poep te halen. Geef je hond daarom een compleet hondenvoer, zodat er geen vitaminetekort kan ontstaan. Vaker is het eten van poep echter een gedragsprobleem.
Iets vervelends Het afleren van het eten van ontlasting is niet eenvoudig. Je moet je hond op het moment dat hij eraan wil beginnen laten weten dat het fout is. Dit kun je doen door hem dan te laten schrikken bijvoorbeeld door hard "nee" te roepen. Ook kun je bijvoorbeeld in de buurt van je hond met een krant op de grond slaan. Hij zal dan schrikken en het eten van poep associëren met iets vervelends. Sla niet op je hond, daarmee breng je hem alleen maar angst voor jou bij.
Je verwacht niet dat honden van gras houden. En dit is ook niet zo. Honden hebben een reden om gras te eten. Een hele goede zelfs.
Maag Sommige honden eten gras, omdat ze een brandend en pijnlijk gevoel in hun maag voelen. Door de vezels in het gras kunnen ze gaan braken of wordt de inhoud van de maag eerder in de darmen 'geduwd'. In beide gevallen verlicht dat de pijn.
Voer Als je hond eens per week wat gras eet dan is er niet zoveel aan de hand. Wordt het meer dan is het verstandig dat je van voer verandert en het voer over meerdere porties per dag verdeelt. Meestal voldoet 4 keer per dag wat eten geven.
Aarde Als je hond ook aarde gaat eten, moet je hem dat meteen verbieden. Dit is een soort gedragsafwijking die je hem zo snel mogelijk moet afleren.
Gepost op 21/02/2008, 13:05 door TDW Trefwoorden: bizar
Stierengevechten zijn volledig uit de mode. Op de Filipijnen hebben ze daar iets op gevonden. Zet twee opgefokte paarden in een ring en laat ze vechten tot de dood. Alsof dat nog niet ziek genoeg is, worden de restanten van de verliezer na afloop op de grill gegooid.
Op de fotos in onze foto-special is duidelijk te zien hoe twee paarden elkaar stevig verminken. De dieren hebben diepe wonden in het gezicht en het bloed loopt hen in de ogen. Deze beestachtige taferelen worden door de Filipijnse overheid ontkend. Onze fotos bewijzen het tegendeel. Wij kijken alvast uit naar het gevecht tussen de schimmel van Sinterklaas en het renpaard van Zorro (P.mag)
Dierenweetjes Wist je dat honden ook een pubertijd kennen?
Wist je dat honden ook een pubertijd kennen?
Een hond pubert vanaf 6 maanden tot 12 à 18 maanden. Net als bij mensen kan dit puberen voor de eigenaar wel eens verontrustend en frustrerend zijn. Jij als eigenaar bent ineens niet meer het middelpunt van zijn leven. De pup gaat op straat allerlei geurtjes achterna en trekt zich van jou niks meer aan. Concentratie? Wat is dat? Je pup heeft er allemaal geen zin meer in, de wereld om hem heen is veel interessanter. Hij doet net alsof hij je niet begrijpt, terwijl het vantevoren juist zo goed ging...
Niet getreurd: zodra je pup jongvolwassen wordt, verbetert de situatie. Het is belangrijk dat je hem al op jonge leeftijd goed hebt opgevoed, zodat hij na deze zes maanden van puberen, de draad gewoon kan oppikken.
Moet je de pup dan gewoon zijn gang laten gaan? Nee, ga gewoon door met de training, gebruik eventueel een lange lijn zodat hij er niet vandoor kan gaan. Geef hem pas commando's en opdrachten als je er zeker van bent dat hij deze niet kan negeren.
In de puberteit, dus tussen de 4 en 7 jaar, kan je gaan werken aan verdere kwaliteiten van het paard. Je kunt zijn conditie verbeteren en zijn eerste oefeningen leren zoals schoudervoor en wijken etc.
Je kunt nog sleutelen aan de houding van het paard en aan zijn gedrag. Pubers kunnen strontvervelend zijn, maar met een conseqeunte aanpak gaat alles goed.
In puberteit is het de tijd om het paard verder naar je eigen handen te zetten en het paard wedstrijdervaring op te laten doen.
Omdat dit de jaren zijn waarin vrijwel het meeste wordt aangeleerd komen nu de meeste rijtechnische problemen naar boven.
Voor je een paard goed verder wilt opleiden na zijn eerste ervaringen met iemand op zijn rug moet je heel conseqeunt en zelf verzekerd te werk gaan. Je gaat als eerste verder aan je basis, hieronder eventjes een opsomming van hoe een goede basis eruit hoort te zien.
1. Een paard MOET stilstaan bij het opstappen
2. Niet meteen weglopen als de ruiter eenmaal is opgestapt.
3. Pas iets doen als de ruiter het vraagt, geen seconde eerder of later!
4. Het reageert op lichte beenhulp en is dus aan het been.
5. Ho is ho! (een hele belangrijke)
6. Het is ontspannen en loopt over de rug
En alleen deze basis alleen al aanleren kost een heleboel tijd, neem deze dan ook.
Beloon wanneer het paard het goed doet, straf het niet zomaar omdat je zelf er de pest in hebt, maar houdt je hoofd erbij. Straffen is niet nodig, zwijgen is effectiever.
Hou altijd dezelfde regeltjes aan, laat het paard niet met je weglopen omdat jij er een dagje makkelijker over denkt want anders zal hij het nooit leren.
Dit begint dus al bij het opstappen, zelfs al voor je erop stapt moet het paard op jou letten als jij wat vraagt.
Wanneer deze basis erin zit kan je verder trainen naar zijgangen etc. voorkomt trouwens een boel rijtechnische problemen.
Fouten bij de pubers
Niet dat dit alleen de fouten zijn die bij de pubers gemaakt worden, maar ook al bij het inrijden!
Er zijn nog altijd teveel mensen die het toelaten dat een paard al wegloopt bij het opstappen, waar is het respect dan van het paard?
Dan schreeuwen ze 'HO', maar dan heb je het al tever laten komen.
De enige manier om dit op te lossen is het paard netjes stilzetten,belonen als het bijft stilstaan, desnoods in een hoek met een snoepje. Dan er rustig opstappen, blijft het paard meteen staan? beloon hem dan meteen uitbundig. Staat hij niet stil? trek hem dan weer gelijk op zijn rem, als hij dan blijft staan beloon je alsnog even. Op deze manier zal het paard snel genoeg begrijpen dat het stil moet staan. Wat nog beter is; is net zolang op en afstappen tot het paard het door heeft. Heel erg vervelend maar het werkt wel.
Veel ruiters laten ook gewoon het paard het tempo bepalen, ook dit is fout. Gaat een paard te hard? ga dan een gang lager of zet het desnoods stil. Het moet op jou gericht zijn, ook kun je schijnovergangen maken.
Gaat een paard te langzaam? zet hem dan eens in galop of in een flinke middendraf. Hou de actie en variatie erin en rijdt veel overgangen, zo'n paard is in geen geval aan het been!
En dat is dus ook weer een veel gemaakte fout, een paard kun je tevens door veel overgangen aan je been krijgen.
Geef een lichte kuitdruk en daarop moet het paard reageren, reageert hij niet? dan mag de hulp wat steviger, reageert hij nog niet? dan mag je best een tik achter de kuit geven.
Ga net zolang door tot hij wel op die lichte hulp reageert, en houdt de benen stil, als je iedere pas aandrijft wordt hij alleen maar stomper op de tijd. Heb je kloppende onderbenen? dan kan je het beste een keertje op een betrouwbaar paard je benen laten vastbinden of een instructeur raadplegen die je ermee kan helpen.
Wat ook vaak verkeerd wordt gedaan is dat als er aan een paard wordt gevraagd stil te staan de ruiter wel drie keer moet trekken voordat het dier werkelijk stilstaat!
Hardstikke fout!
Hiervoor geld hetzelfde als bij het opstappen.
En als laatste, het paard loopt niet over de rug, en moet dan vaak al zijgangen lopen etc. Dit is niet mogelijk al lijkt het in ogen van sommige ruiters wel zo, wanneer een paard aan je been is zakt het vaak al automatisch want dit is een natuurlijke reactie. Dus de kans is groot dat in zo'n geval het paard niet aan het been is, of een tweede kan zijn dat de ruiter het paard blokkeert te zakken door bijv. te zitten als een zoutzak of het bit vast te houden of beide.
-"Ik wil het allerliefst een huisdier voor m'n verjaardag," zegt Kim tegen haar moeder. " Een huisdier...okee, maar eh...wel een kleintje hé? Laten we zeggen, niet eentje met grote poten..." "Yes" roept Kim. " Bof ik even dat een paard BENEN heeft!"
-Er komt een paard een café binnen, maakt een salto en komt precies op een kruk terecht. Zegt die barkeeper: " Waar heb je dat geleerd"? Zegt dat paard: " ik werk in het circus". Even later komt er nog een paard binnen. Die maakt een dubbele salto en een flikflak en komt ook precies op een kruk terecht. Zegt de barkeeper:" Jij werkt zeker ook in het circus". Zegt het paard: "hihi nee, ik struikelde over de deurmat!"
-Een vrouw heeft een hondje dat Zoiets heet. Ze houdt heel veel van het hondje. Als het beestje op een dag wegloopt, zit de vrouw net in bad. Ze rent helemaal naakt de straat op en vraagt wanhopig aan de postbode: " Heeft u Zoiets vandaag gezien?" Antwoordt de postbode: " Om eerlijk te zijn, heb ik zoiets nog nooit gezien!"
-Er zitten twee vogels in een boom te kijken hoe een schildpad telkens weer uit een boom springt en dan met z'n poten gaat klapperen. Na een tijdje zegt de éne vogel tegen de ander: " Schat ik denk dat we hem nu toch maar eens moeten vertellen dat hij geadopteerd is."
Een bruine en een witte merrie staan met hun veulens in de wei. Zegt het witte veulen tegen dat bruine veulen: " mag ik een keer bij jouw moeder drinken?". Vraagt dat bruine veulen "waarom?" Zegt dat witte veulen " nou ik zou ook wel eens chocolademelk willen drinken";
- Hoe laat is het als een paard op een hek gaat zitten? Tijd om een nieuw hek te kopen!!!
-Een jonge egel raakt verdwaald in de tropische tuin van Artis. Als het donker wordt slaat de angst toe. Elke keer als hij zich aan een cactus stoot fluistert hij in paniek: " Ben jij dat mammie?"
Dierenverhaal De worm en de wilde dieren (Martina1)
De worm en de wilde dieren
De worm en de wilde dieren
Er was eens een worm. Hij drong het hol van de haas binnen die er een keertje niet was. Toen de haas thuiskwam en sporen op de grond zag, riep hij: "Wie is er mijn huisje binnengedrongen?" Luidkeels schreeuwde de worm: "Ik ben het, de roemrijke krijger, de zoon van de grote man wiens enkelringen zijn losgeraakt toen hij vocht in het land van Kurtiale. Ik gooi zonder problemen een neushoorn op de grond en stamp een olifant zo fijn als koeienstront. Mij klop je niet!"
De haas ging weg, want hij dacht: Wat kan een arme kleine als ik doen tegen zo'n monster dat neushoorns en olifanten neerlegt? Toen hij de jakhals tegenkwam, riep hij diens hulp in tegen het monster dat zijn huis bezette. De jakhals liep met de haas mee naar het hol en blafte daar: "Wie heeft het aangedurfd het huis van mijn vriend de haas binnen te dringen?" De worm schreeuwde weer: "Ik ben het, de roemrijke krijger, de zoon van de grote man wiens enkelringen zijn losgeraakt toen hij vocht in het land van Kurtiale. Ik gooi zonder problemen een neushoorn op de grond en stamp een olifant zo fijn als koeienstront. Mij klop je niet!"
Na dit gebral hield de jakhals het voor gezien, want wat kon hij beginnen tegen zo'n geweldenaar? De haas hupte de steppe op, en al vrij gauw ontmoette hij een luipaard. Ook de luipaard wou wel even mee naar het hol. Hij brulde: "Wie daar?" En de worm riep vervaarlijk: "Ik ben het, de roemrijke krijger, de zoon van de grote man wiens enkelringen zijn losgeraakt toen hij vocht in het land van Kurtiale. Ik gooi zonder problemen een neushoorn op de grond en stamp een olifant zo fijn als koeienstront. Mij klop je niet!"
De luipaard vroeg zich af: "Als hij de neushoorn en de olifant verpletterd heeft, hoe zal ik er dan uitzien als hij met me klaar is?" en hij koos wijselijk het hazenpad. Weer ging de haas hulp halen, en dit keer kwam hij thuis met een neushoorn. Maar toen de worm zich had bekendgemaakt dacht de neushoorn: Die daar heeft mijn broertje gevloerd, dus ik kijk wel uit. En ook hij droop af. Niet lang daarna liet ook de olifant weten dat hij bij nader inzien toch liever niet tot koeienstront vermorzeld werd.
Mistroostig dwaalde de haas rond met de gedachte dan maar ergens anders te gaan wonen, toen een rode mier hem vroeg waarom hij zo treurig keek. "Ach," zuchtte de haas, "dat is een lang verhaal," en hij vertelde de rode mier hoe hij de hulp van vele grote dieren had ingeroepen om zijn huisje terug te krijgen, maar dat ze allemaal bang waren geworden. "Geen punt," sprak de rode mier, "ik ga wel met je mee. Laat mij dit varkentje maar wassen." Even later liep hij stoer het hol in, en riep: "Goed volk! Is hier iemand?" De worm bulderde met zijn zwaarste stem: "Ik ben het, de roemrijke krijger, de zoon van de grote man wiens enkelringen zijn losgeraakt toen hij vocht in het land van Kurtiale. Ik gooi zonder problemen een neushoorn op de grond en stamp een olifant zo fijn als koeienstront. Mij klop je niet!"
In plaats van weg te lopen antwoordde de rode mier: "O ja? Laat me niet lachen!" Hij greep de worm vast, sleurde hem het hol uit en sloeg hem zo dood als een pier. De haas riep alle dieren bijeen om naar de dode worm te kijken. "Wie niet sterk is moet slim zijn," sprak hij. Toen ging de luipaard op jacht, en toen hij daarvan terugkwam, legde hij zijn prooi aan de voeten van de rode mier, om hem hulde te betonen.
Dierenweetjes WAAROM DE STRANDLOPERTJES DE GRENS BEWAKEN TUSSEN LAND EN ZEE (Martina1)
WAAROM DE STRANDLOPERTJES DE GRENS BEWAKEN TUSSEN LAND EN ZEE
.Lang, lang, heel lang geleden ruzieden de Zee en het Land voortdurend over de grenslijn. Als de Zee vond dat het Land te veel van de Zee had afgepikt, dan nam zij het terug tijdens razende stormen. Rustte de Zee uit van haar razernij, dan vormde het Land in stille tijden duinen en slikken. Kreeg het Land lang genoeg de kans, dan verstevigde zij de terreinwinst door op het teruggewonnen gebied planten te laten groeien die met hun wortels lange tijd de bulderende Zee konden weerstaan. Maar daardoor werd de zee nog bozer. Als de planten hun bladeren hadden laten vallen voor de winterrust, eiste de Zee tijdens heftige herfststormen het verloren gegane land terug, De dieren waren vaak slachtoffer van de voortdurende conflicten en riepen tenslotte in wanhoop uit dat aan dat eeuwige geruzie een einde moest komen. Zij stelden aan de Zee en het Land voor dat er een scheidsrechter benoemd zou worden die de definitieve grenzen tussen de Zee en het Land zou vastleggen. En zo gebeurde het. Op grote hoogte bekeek de zeearend weloverwogen de standpunten van zowel de Zee als het Land. Maar de grens die de zeearend aanwees werd door de Zee betwist, want zo zei de Zee, de zeearend was te veel een landdier en daarom niet objectief. Daarop beoordeelde de walvis heel geduldig de visies van het Land en de Zee. Maar de grens die de walvis adviseerde, werd verworpen door het Land, omdat, zo zei het Land, de walvis als zeedier partijdig was. Iedereen hief de armen, vleugels en poten ten hemel en vreesde de wederopleving van de twisten tussen de Zee en het Land. Toen kwam plotseling de Voorzienigheid tussen beide. De Voorzienigheid gaf de Zee en het Land een grensbewaker cadeau. Het was een klein, onopvallend vogeltje, wit met wat vage vlekken: het strandlopertje. Het strandlopertje leefde op de grens van Zee en Land. Zij rende altijd mee aan de rand de uitvloeiende golven op het strand. Ze lette er op dat de Zee niet te ver het Land opkwam, maar ook dat het Land geen duintjes vormde om de Zee tegen te houden. Dit vogeltje deed haar werk zo goed dat zowel de Zee als het Land akkoord gingen. Ze werd officieel benoemd als scheidsrechter. In de loop der eeuwen heeft ze voor veel nakomelingen gezorgd. Nu zijn er verscheidene soorten die overal ter wereld de grens te bewaken.
De strandlopertjes doen tot op de dag van vandaag hun best om de grens tussen de Zee en het Land te bewaken. Ook aan de Nederlandse kusten zien we vooral de kleine drieteenstrandlopertjes heel ijverig op en neer rennen op de grens van Zee en Land.
mailgroep huisdieren
De streepstaartslang of Elaphe taeniura is het grootste Aziatische lid van het geslacht en is met haar lengte van twee tot 2,5 meter mogelijk de grootste Elaphe ter wereld. Ze heeft een slank lichaam en een smalle, sierlijke kop met grote ogen. Er bestaat een verscheidenheid aan vormen, waaronder ten minste zes ondersoorten, waarvan E.t.friesei het meest verkrijgbaar is, tenminste als in gevangenschap geboren jong dier. De verscheidene ondersoorten kunnen olijfgroen, bruin of koperkleurig zijn maar de tekening is ingewikkelder. Het opvallendste kenmerk is een zwarte streep die over het oog loopt. De bovenkant van de kop en de nek zijn effen, maar het voorstel deel van haar lichaam heeft een tekening van smalle zwarte dwarsstrepen. Verder naar achteren komen er op de flanken even smalle overlangse strepen bij, die geleidelijk breder worden totdat ze het grootste deel van de flanken bedekken. Op deze plek, het achterste deel van het lichaam en staart, vervagen de dwarsstrepen en bestaat de tekening uit een centrale gele, bruine of bronskleurige streep die grenst aan opvallende donkere strepen op de flanken. E.t.ridleyi uit Maleisië en Sumatra is interessant omdat ze in grotten leeft en zich grotendeels voedt met vleermuizen. Ze is lichtgrijs, bijna wit, waarbij de tekening sterker is gestreept dan bijvoorbeeld bij E.t.friesei. Bij alle ondersoorten is de tong donkerblauw met lichtblauwe randjes.
Een tuin vol vogels
Sommige honden eten wel eens hun eigen poep of die van andere honden op. Een smerige gewoonte die je hem eigenlijk het liefst zo snel mogelijk wilt afleren. Hoe doe je dit? Maar waarom doet hij het eigenlijk?
Je verwacht niet dat honden van gras houden. En dit is ook niet zo. Honden hebben een reden om gras te eten. Een hele goede zelfs.
