Hallo bezoeker,
welkom op het blog van de Mailgroep Huisdieren, een hechte groep Dierenvrienden-SeniorenNetters, die er zijn voor, door en met elkaar.
Op dit blog kunnen jullie kennismaken met onze dieren, tips vinden over de verzorging en de gezondheid van de dieren, dierengedichten en dierenartikels lezen, werkjes in verband met dieren bekijken, enz.
Veel kijk- en leesplezier!
De Coton de Tuléar is een kleine witte gezelschapshond. Hij dankt zijn moeilijke naam aan de structuur van zijn vacht, die katoenachtig moet aanvoelen, en aan de plaats waar hij vandaan komt namelijk het plaatsje Tuléar op het eiland Madagaskar .
De vacht van de Coton is halflang tot lang. Wit van kleur, met mogelijk hier en daar een zweem van champagnekleur of lichtgrijs met name aan de oren. Hij behoeft weinig verzorging als we het hebben over trimwerk, wel moet hij regelmatig geborsteld worden.
Vaak noemt men hem de clown onder de honden, een naam die hij zeker eer aan doet, zowel qua uiterlijk als qua karakter. De Coton heeft een vrolijk en open karaktertje, is leergierig maar behoeft wel een consequente opvoeding. De Coton is ook waaks.
De Coton kan goed omgaan met kinderen, maar doordat ze met hun pittige karakter niet snel zullen piepen is wel de nodige voorzichtigheid bij te ruig spelen geboden. De Coton is beslist geen doetje en als hij onraad ruikt zal hij zich dan ook zeker laten horen! De hele dag alleen thuis vindt de Coton net als vele andere gezelschapshonden absoluut niet prettig.
Oorspronkelijk werd de Coton gebruikt als rattenvanger op schepen. Ze werden losgelaten in het ruim en moesten er voor zorgen dat de rattenpopulatie zich niet teveel uitbreidde, om de goederen en het voedsel in goede staat te houden en de ziektes te beperken. Het is ook op deze manier dat ze ooit op Madagascar terechtkwamen.
De zintuigen, organen en spieren van de hond werken pas optimaal onder invloed van de hersenen en het netwerk van zenuwverbindingen. Door beschadigingen aan het zenuwstelsel kunnen het uitvallen van de waarneming, gedeeltelijke of gehele verlamming, verlies van evenwichtsgevoel, toevallen of veranderingen in het gedrag van de hond worden veroorzaakt. Virussen, zoals de verwekkers van rabiës en hondenziekte, veroorzaken een ontsteking van de hersenen. Tengevolge daarvan treden veranderingen in het temperament en de coördinatie op. Andere bacteriële en virusinfecties tasten het beschermende weefsel rond de hersenen aan, waardoor aandoeningen als hersenvliesontsteking, toevallen en verlies van evenwichtsgevoel kunnen ontstaan. Directe beschadigingen aan het hersenweefsel kunnen leiden tot toevallen. En als het ruggenmerg is beschadigd, kunnen zenuwbanen worden geblokkeerd. Afhankelijk van het deel van het ruggenmerg dat is aangetast, treden stoornissen op in de waarneming, verlammingen of incontinentie. Elke aantasting van zenuwweefsel moet direct worden behandeld !
Het zenuwstelsel van de hond Door de goed beschermde wervelkolom loopt het ruggenmerg. Via uitgangen tussen de wervels verbindt het de hersenen met alle organen en spieren. Eenmaal buiten de wervelkolom zijn de zenuwbanen kwetsbaarder. Anders dan de spieren kunnen zenuwverbindingen zich na beschadigingen nooit helemaal herstellen.
Honden hebben een robuust ademhalingssysteem en hebben er doorgaans weinig problemen mee. Kennelhoest, een bacteriële ontsteking van het strottenhoofd en de luchtpijp, zijn de belangrijkste oorzaken van hoesten. Een andere mogelijke oorzaak is allergie. Hoesten komt bij oudere honden vaker voor in relatie met hartproblemen. Bij sommige rassen, zoals de Cavalier King Charles Spaniel , kan dit al op jeugdige leeftijd voorkomen. Hier spelen erfelijke hartproblemen een rol (zie erfelijke afwijkingen ). Ademhalingsproblemen die zich uiten in een afwijkende ademhaling (vlak, diep, snel of zwaar) kunnen ook worden veroorzaakt door inwendige parasieten , infecties, ingeslikte voorwerpen en algemene lichamelijke problemen. Als uw hond ademhalingsproblemen heeft, moet u altijd direct de dierenarts raadplegen. Deze luistert met een stethoscoop naar de ademhaling, terwijl eventueel röntgenfoto's de diagnose kunnen ondersteunen.
Bijgaande foto geeft een beeld van het ademhalingsstelsel van de hond. Bij onderdruk in de longen stroomt de lucht via de neus, de luchtpijp en de bronchiën naar de longblaasjes, waar zuurstof aan de rode bloedlichaampjes wordt afgegeven. De zuurstof wordt zo door het hele lichaam vervoerd. Kooldioxide wordt naar de longen gebracht, waarna het wordt uitgeademd.
De voornaamste symptomen bij ademhalingsproblemen zijn :
neusuitvloeiingen of niezen (vb. allergische niesbuien)
acute hoestbuien of kokhalzen (vb. kennelhoest)
voortdurend hoesten of kokhalzen (vb. 's nachts hoesten)
luidruchtig ademhalen en snurken
paniekerige of afwijkende ademhaling
veranderingen van stem (vb. bij een beschadigd strottenhoofd)
Een aapje wou eens lollig zijn Hij beet in de neus van de kapitein De kapitein werd vreselijk boos En stopte de aap in de poederdoos De poederdoos was veel te wit hij stopte de aap in de kolenkit De kolenkit was veel te vies Hij stopte de aap in het theeservies Het theeservies was veel te mooi Hij stopte de aap in de apekooi Het deurtje ging weer open aapje kon weer lopen.
ma 29/10/07 - Voor de kust van IJsland is het langst levende dier dat ooit gevonden is, uit zee opgevist.
Het gaat om een tweekleppig schelpdier dat ongeveer 405 tot 410 jaar oud zou zijn.
De wetenschappers hebben de leeftijd vastgesteld door het aantal ringen op de schelp te tellen.
Het diertje kreeg de naam Ming, naar de Chinese keizersdynastie die toen nog aan de macht was. Het was in zijn jeugdjaren ook een tijdgenoot van de Engelse schrijver Shakespeare.
Schelpdieren kunnen erg oud worden, maar Ming heeft het vorige record met ruim 31 jaar scherper gesteld.
Wetenschappers hopen door de studie van schelpdieren nu te ontdekken waarom die dieren zo'n hoge leeftijd kunnen bereiken.
De barse buldog van de buren blaft mijn lome lapjeskat van snoezepoes tot prikkeldraad. Had -ie beter kunnen laten... want kijk eens hoe ze met gekromde rug en punky haren en een opgeblazen staart, sissend als een snelkookpan en tot de tanden toe bewapend tot de aanval over gaat en haar nagels in het koppie van dat hondenmonster slaat! Barse buldog blijkt een bangerd, meer kabaal dan beest van staal, want slaakt een meisjesachtig gilletje, gaat spoorslags aan de haal. En kijk mijn stoere lapjeskat: ze strijkt de haren en de staart en wandelt doodgemoedereerd weer naar haar mandje voor de haard
Streel wat niet kan helen, Martine, een lieve snoet doet iedereen goed, http://www.hetdierenthuisje.be/
Bijna een derde van de apen met uitsterven bedreigd (Martina1)
Bijna een derde van de apen met uitsterven bedreigd
Bijna een derde van de apen is met uitsterven bedreigd tengevolge van ontbossing, de handel in wilde dieren en de jacht, zo heeft de Internationale Unie voor Natuurbehoud aan de alarmbel getrokken. Volgens een door zestig deskundigen uit 21 landen opgesteld rapport van de Unie maken we voor het eerst sinds een eeuw gevallen mee van het verdwijnen van apen.
Niet minder dan 114 primaten van de 394 soorten ter wereld - of 29 procent van de totale apenpopulatie ter wereld - zijn met uitsterven bedreigd en staan nu op de rode lijst van de organisatie. De situatie in Azië is het ergst. Apen lopen er een verschrikkelijk risico op uitroeiing door de vernietiging van wouden, jacht en handel in wilde dieren.
Daarbovenop komt nog klimaatsverandering. Van de meest bedreigde soorten bevinden er zich elf in Azië, zeven in Afrika, vier op Madagascar en drie in Zuid-Amerika. Op de rode lijst staan onder meer de oerang-oetans van Sumatra alsmede de gorilla's van Kameroen en Nigeria. (belga/adv (HLN)
Een kat heeft negen levens Natuurlijk is dit grote onzin. Dit is een fabeltje. Vroeger waren mensen flink bijgelovig. Katten waren geheimzinnige dieren en werden vaak in verband gebracht met heksen. Men zag hoe katten van hoog konden vallen, zonder zich te bezeren. Dat moest dus tovenarij zijn. Een wezen met toverkracht, had vast ook meer dan één leven, was de conclusie. En aangezien negen vroeger een geluksgetal was, kan het ontstaan van dit fabeltje verklaard worden. Een kat komt altijd op z'n pootjes terecht Een kat heeft evenwichtsorganen in zijn oren waardoor hij weet wat boven en beneden is. Als een kat valt, reageert zijn lichaam meteen. De kat draait automatisch zijn kop omhoog en komt vaak veilig op zijn poten terecht. Maar, ondanks zijn behendigheid kan ook een kat een afstand verkeerd inschatten en vallen. Een kat van drie hoog uit het raam gooien "om te kijken of hij echt op zijn pootjes terechtkomt" is dan ook het stomste wat je in je hoofd kunt halen.
Katten houden niet van water Er zijn katten die er een hekel aan hebben, maar er zijn ook katten die meedouchen of met plezier in een wastobbe gaan zitten (mijn witte siamees douchte ook mee). Zelfs zwemmende katten zijn bekend (tijgers).
Katten kunnen in het donker zien Dat is niet waar. Ook katten hebben licht nodig om te kunnen zien. Zo werken ogen nu eenmaal. Maar met hun snorharen kunnen katten hele kleine luchtverplaatsingen en -trillingen waarnemen. En hoewel ze in het pikdonker niets kunnen zien, kunnen ze met behulp van hun snorharen toch de weg vinden.
Je kan een kat gerust aan z'n nekvel optillen Niet doen. De enige die een kitten aan z'n nekvel mag optillen is de moederpoes. Als een persoon een kat aan zijn nekvel optilt is dat pijnlijk.
Spreuken en gezegden: Als katten muizen, mauwen ze niet; mensen die eten, praten niet. Als een kat om de hete brij lopen; geen besluit kunnen nemen. Als kat en hond leven; veel ruzie maken. Dat kost kat en kogel; heel duur zijn. De kat bij de melk zetten; iemand uitdagen. De kat op het spek binden; iemand in de verleiding brengen. De kat de bel aanbinden; men komt bedrogen uit. De kat uit de boom kijken; afwachten. De kat zit in de gordijnen; er is ruzie. Dat is niet van de poes; dat is niet makkelijk. Een kat een kat noemen; duidelijke taal spreken. Een kat heeft negen levens/een kat met zeven levens; veerkrachtig zijn. Een kat in de zak kopen; men komt bedrogen uit. Een vogeltje voor de kat zijn; opgegeven zijn. Zo vals zingen als een kat; heel vals zingen. Vogeltjes die vroeg zingen zijn voor de poes; wie vroeg geniet, komt er bekaaid vanaf. Voor de poes zijn; verloren zijn. Een anker achter de kat werpen; het zeemansleven vaarwel zeggen (men heeft genoeg verdiend). Hij/zij heeft een kat op het anker gezet; hij/zij kan leven van het verdiende geld. De kat in het donker knijpen; iets stiekem doen. De kat ligt erop; een voorteken dat het steeds verkeerd gaat. De kat komt een graatje toe; ook aan hem die weinig heeft bijgedragen komt iets toe. Nu komt de kat op het koord; nu komt het probleem. Omwille van de smeer likt de kat de kandeleer; iets doen om er voordeel uit te halen. Zich als een kat in een vreemd pakhuis voelen; zich niet op z'n gemak voelen. Het maakt niet uit of je door de hond of de kat gebeten wordt; alle kwaad is kwaad. Hij meent dat keizers kat zijn nicht is; doen alsof men belangrijk is. Zij is niet voor de poes; zij is niet gemakkelijk. Een kat met fluwelen pootjes vangt geen muizen (Middeleeuws spreekwoord).
Wist je dat honden ook een pubertijd kennen? (Tante Lotte)
Wist je dat honden ook een pubertijd kennen?
Een hond pubert vanaf 6 maanden tot 12 à 18 maanden. Net als bij mensen kan dit puberen voor de eigenaar wel eens verontrustend en frustrerend zijn. Jij als eigenaar bent ineens niet meer het middelpunt van zijn leven. De pup gaat op straat allerlei geurtjes achterna en trekt zich van jou niks meer aan. Concentratie? Wat is dat? Je pup heeft er allemaal geen zin meer in, de wereld om hem heen is veel interessanter. Hij doet net alsof hij je niet begrijpt, terwijl het vantevoren juist zo goed ging...
Niet getreurd: zodra je pup jongvolwassen wordt, verbetert de situatie. Het is belangrijk dat je hem al op jonge leeftijd goed hebt opgevoed, zodat hij na deze zes maanden van puberen, de draad gewoon kan oppikken.
Moet je de pup dan gewoon zijn gang laten gaan?
Nee, ga gewoon door met de training, gebruik eventueel een lange lijn zodat hij er niet vandoor kan gaan. Geef hem pas commando's en opdrachten als je er zeker van bent dat hij deze niet kan negeren.
De wereldberoemde gorilla Bokito in de Rotterdamse dierentuin Diergaarde Blijdorp heeft waterpokken. Zijn verzorgers vonden het mannetje de afgelopen dagen wat slapjes en kwamen er achter dat hij ziek is, zo zegt een woordvoerster van Blijdorp.
Besmet door bezoeker Bokito is herstellende, maar blijft voorlopig nog warmpjes binnen met zijn familie. De gorilla is besmet met de menselijke vorm van waterpokken. Hij heeft rode blaasjes op zijn huid en is koortsig. De dierentuin vermoedt dat hij de besmetting van een bezoeker heeft opgelopen.
Wereldnieuws Bokito haalde in april het wereldnieuws toen hij uit het gorillaverblijf wist te ontsnappen en een bezoekster aanviel. Zij raakte hierbij ernstig gewond. Diergaarde Blijdorp heeft het buitenverblijf van de gorilla's na de ontsnapping aangepast en 'Bokito-proof' gemaakt. (anp/be)
Het rendier kent vast iedereen. Het is het trekdier van de kerstman. Het zijn kudde dieren die behoren tot de onderfamilie van Capreolinae. Ze zijn de enigste herten waarbij zowel het mannetje als het vrouwtje een gewei draagt. De mannetjes kunnen wel veel groter worden dan het vrouwtje. Mannetjes verliezen hun gewei in december of januari, vrouwtjes in mei. Kalfjes krijgen een gewei als ze twee maanden oud zijn. De vachtkleur is donkergrijs tot bruin. 's Winters wordt deze vervangen door een lichter gekleurde vacht.
Leefgebied
Rendieren komen komen met een aantal ondersoorten voor in de noordelijke streken van Scandinavië, Canada, Groenland, en in een aantal noordelijke staten van de Verenigde Staten. In verschillende wereld delen komen er naast wilde populaties ook gedomesticeerde rendieren voor. Ze leven bij voorkeur op toendra-achtige ondergronden en zijn niet gebonden aan een vast teritorium; ze zijn steeds op zoek naar voedsel.
Voortplanting
Rendieren leven in kuddes. Sommige populaties leven zomers op de toendra, en 's winters in het woud. Tijdens deze migraties kunnen ze meer dan 1000 kilometer afleggen. In de zomer leven de wijfjes in kleine groepjes, geleid door een oud vrouwtje. In september, vlak voor het begin van de bronsttijd, sluit een mannetje zich aan bij de wijfjes, en leven de dieren in haremsverband. In de lente, vlak voor de jaarlijkse trek, sluiten de kuddes zich aan in een grotere kudde.
De bronsttijd duurt van eind september tot in oktober. Na een draagtijd van 210 tot 240 dagen wordt één kalf geboren. Tweelingen zijn zeldzaam. De jongen worden geboren in mei en juni. Ze hebben een egaal bruine vacht en wegen 4 tot 8 kilogram. Ze kunnen binnen een uur na de geboorte lopen. De zoogtijd duurt ongeveer een maand. Kalveren blijven één tot drie jaar bij hun moeder. De meeste rendieren paren voor de eerste keer als ze achttien maanden oud zijn. Rendieren worden gemiddeld meer dan 10 jaar oud. Bij vrouwtjes ligt het gemiddelde tussen de veertien en de vijftien jaar. Mannetjes worden niet zo oud, ongeveer negen tot tien jaar.
Voedsel
Rendieren eten vooral rendiermos, een korstmos. Als de toendra bedekt is met sneeuw en ijs, weten de rendieren dit met hun hoeven te verwijderen om zo dit diepvrieseten te bereiken. Ook andere korstmossen, gras en zegge worden gegeten, aangevuld met bladeren, scheuten en paddestoelen in de lente.
De voornaamste vijand van de kariboe is de wolf, die vooral zwakke dieren grijpt. Rendieren kunnen een maximale snelheid van 60 kilometer per uur bereiken.
Paspoort
Naam: Rendier
Wetenschappelijke naam: Rangifer tarandus
Voedsel: Korstmos
Lengte: Schouderhoogte tot 105-115 cm.
Gewicht: 110 kilo.
Leefgebied: Arctische gebieden, toendra en noordelijke bossen van zowel het oostelijk als westelijk halfrond.
Spelletjes en andere activiteiten dragen bij tot de ontwikkeling van uw huisdier en zij onderhouden bovendien uw onderlinge verstandhouding. Wanneer uw huisdier alleen achterblijft, moet het ook voldoende afleiding hebben zodat het zich niet gaat vervelen.
De hond, een sociale speelvogel
Om plezier te maken heeft uw hond ofwel uw aanwezigheid nodig, ofwel die van soortgenoten. Een hond is oorspronkelijk een meutedier en heeft sociaal contact nodig om een goed gevoel te hebben. Bij zijn favoriete bezigheden horen wandelingen aan de zijde van hun baasje, het terugbrengen van voorwerpen die u geworpen hebt en ook het lopen achter balletjes of pluchen speelgoed. Indien uw hond een gedeelte van de dag alleen moet blijven, geef hem dan ook de kans om zich bezig te houden, bijvoorbeeld door hem voorwerpen te bezorgen waarop hij kan knabbelen, zoals speciale touwen, stevig speelgoed in rubber of latex en kauwbotten van buffelhuid. Deze voorwerpen zullen bovendien, door de kauwbewegingen, een positieve bijdrage leveren aan de goede gezondheid van zijn gebit. Maar opgelet: botten die van een dier afkomstig zijn, zijn te vermijden. Ze zouden wel eens de slokdarm of de darm van uw hond kunnen versperren. Oude pantoffels of schoenen zijn eveneens af te raden. Uw hond zal het verschil immers niet merken tussen de oude en de nieuwe: u zou dus wel eens onaangenaam verrast kunnen worden door uw hond slechte gewoonten aan te leren! Tot slot, probeer uw hond niet bezig te houden door hem voedsel te geven: zwaarlijvigheid loert om de hoek!
Katten houden een siësta en jagen
Van nature solitair en onafhankelijk, kunnen katten die naar buiten mogen zich zeer goed alleen bezighouden tijdens het grootste deel van de dag. Zij komen naar huis om zich te laten vertroetelen en om hun honger te stillen wanneer zij er zin voor hebben. Katten die in een appartement leven en dus niet naar buiten kunnen, hebben meer gezelschap nodig dan hun soortgenoten die een groot deel van de dag in de natuur doorbrengen. De favoriete bezigheid van een kat is de siësta, die tevens haar voornaamste bezigheid is: tot 16 uur per dag! Daarna volgen het zich wassen, de jacht en het eten van talrijke kleine maaltijden die de kat verdeelt over de 24 uren van de dag. Om haar jachtinstinct te bevredigen, zou een kat die niet buitenkomt, moeten beschikken over een kattenpaal als observatiepost en over muisjes en balletjes om achterna te lopen. Het heeft geen zin om voor uw kat duur en speciaal speelgoed te kopen: een stuk verfrommeld papier wordt dikwijls meer op prijs gesteld dan de nieuwste trendy bal die in de handel verkrijgbaar is! Geef een kat geen wol om mee te spelen. De draad zou zich rond de tong kunnen oprollen of het spijsverteringskanaal kunnen versperren!
Knaagdieren: geef hen stilte en rust
Talrijke kleine huisknaagdieren leven hoofdzakelijk 's nachts: laat ze bijgevolg de hele dag rusten. Voor 's nachts mag u uw hamster een wiel geven, zodat het beestje de kans krijgt om aan lichaamsbeweging te doen. Alle knaagdieren zouden moeten beschikken over een ruime kooi, waarin zij talrijke schuilhoeken naar eigen goeddunken kunnen inrichten zodat zij zich daar veilig voelen. Geef hen ook een aantal accessoires om op te knagen. In tegenstelling tot hamsters, houden cavia's, woestijnmuizen, ratten en chinchilla's wel van het gezelschap van hun soortgenoten en vervelen zij zich wanneer zij alleen in een kooi moeten vertoeven.
Vissen zijn gewervelde dieren die qua ademhaling, voorbeweging, voedselopname en voortplanting zijn aangepast aan het leven in het water. Zij vormen de meest soorten- en vormrijke groep van gewervelde dieren. Veel vissen hebben een gestroomlijnde torpedovorm, bijvoorbeeld bij een makreel. Deze vorm biedt in het water weinig weerstand. De elkaar gedeeltelijk overlappende schubben hebben een beschermende functie; een schimmel- en bacteriënwerende slijmlaag houdt het lichaam glad. Op de flanken, meestal tot aan de staartwortel, ligt een reeks schubben met poriën, de zogenoemde zijlijn. Via een onder de huid gelegen kanalenstelstel, het zijlijnstelsel, kunnen veranderingen in waterdruk waargenomen worden. Wasvissen en dolfijnen zijn geen vissen, maar aan water aangepaste zoogdieren. Prikken, haaien en roggen zijn in feite ook geen echte vissen, dat wil zeggen geen beenvissen, omdat ze slechts kraakbeen in hun skelet hebben. Daarom worden prikken, haaien en roggen 'visachtigen' genoemd.
Vissen
Meer dan de helft van de ongeveer 43.500 soorten gewervelde dieren die men kent, zijn vissen. In hun waterwereld zijn ze uitgegroeid tot een reusachtig scala van gespecialiseerde diervormen, dat minstens even gevarieerd is als dat van de viervoetigen. De eerste hoofscheidslijn in deze groep valt tussen de vissen met en die zonder kaken. De kaaklozen of Agnatha vormen een restgroep uit een vroeg stadium van de ontwikkeling van de gewervelde dieren, met als enige recente vertegenwoordigers de klassen rondbekken, waartoe de prikken en de slijmprikken behoren. De vissen met kaken, die iets minder dan vierhonderd miljoen jaar geleden ontstonden, zijn op hun beurt in twee sterk uiteenlopende groepen verdeeld. De ene omvat de kraakbeenvissen, zoals haaien, roggen en zeekatten. De andere omvat de drie hoofdtypen van de beenvissen : enerzijds de straalvinnigen, met korte vinnen die door stralen worden gesteund, anderzijds twee typen spiervinnigen : de longvissen en de kwastvinnigen. De laatste groep wordt thans alleen nog vertegenwoordigd door de coelacanth.
Orde : Passeriformes - familie : Bombycillidae - geslacht : Bombycilla en soort Pestvogel. De naam pestvogel wordt gedeeld met twee andere soorten : de cederpestvogel uit Noord-Amerika en de Japanse pestvogel. De plompe pestvogel, beroemd om zijn zijdeachtige, kleurrijke veren en kenmerkende hoofdpluim, bewoont de subarctische coniferenbossen. Zijn dikke verenpak beschermt hem tegen de kou. Hij is één van de onvoorspelbaarste en meest bereisde vogels uit de natuur, en verruilt de stille wildernis van zijn natuurlijke leefomgeving voor lawaaierige parken en tuinen als zijn voedsel schaars is, waarbij hij vaak lange afstanden aflegt. Bloemblaadjes, knoppen, jonge bladeren en sap staan allemaal op het menu van de pestvogel. Zodra er echter bessen zijn, verandert hij zijn eetpatroon. Een troep pestvogels die op een lijsterbes landt, zal niet vertrekken voordat de boom helemaal kaal is. Als de boom geen vruchten meer geeft, trekt de vogel vele kilometers naar parken en tuinen om te eten van de vuurdoorn, hulst, meidoorn, bramen en maretak, en bezoekt hij voederplanken met fruit. Tijdens het broedseizoen in de lente en de vroege zomer verandert hij zijn menu weer en voedt zich met de talloze insecten die voorkomen in de subarctische gebieden, zoals muskieten en muggen. Zij leveren het eiwit dat de kuikens nodig hebben. De prooi wordt in de lucht gevangen en meegenomen naar een boom, om daar in alle rust opgegeten te worden. De meeste pestvogelpopulaties leven en broeden aan de rand van de taiga (subarctische coniferenbossen) en in bossen en valleien. De sociale pestvogel leeft in losse troepen en is geen agressieve vogel. Hij verdedigt alleen een klein gebied rond zijn nest tijdens het broedseizoen. Hij blijft bijna onzichtbaar in zijn eigen bossen. Zijn luid geroep is vaak het enige wat zijn aanwezigheid verraadt. De hofmakerij begint met lawaaierige luchtachtervolgingen als de pestvogels teruggekeerd zijn naar de noordelijke coniferenbossen. Het mannetje laat zien wat hij in huis heeft door zijn veren op te schudden, zijn kuif op te zetten en te dansen. Mannetje en vrouwtje bouwen op een conifeertak een komvormig nest dat bekleed wordt met mos, dennennaalden en grassen. Terwijl het vrouwtje de eieren uitbroedt, brengt het mannetje haar eten, maar zodra de eieren zijn uitgekomen is het de taak van beide ouders om de jongen te voeren. Het succes van de pestvogel hangt af van de beschikbaarheid van bessen. Goede fruitjaren verhogen het aantal jongen dat overleeft en zorgen voor een populatie-explosie. Ongeveer eens in de tien jaar mislukt de oogst, waardoor de pestvogels gedwongen worden om massaal naar het zuiden te trekken.
Orde : Psittaciformes - familie : Psittacidae - geslacht : Psittacula en soort : Psittacula krameri. Het woord parkiet beschrijft een kleine papegaai, vooral één met een lange staart. Dit geldt voor het geslacht Psittacula, dat veertien soorten kent. Verbazingwekkend en gracieus in de lucht, is de halsbandparkiet een vogel die wijder verspreid is dan welke papegaai ook. Zijn natuurlijke leefgebied is het tropische bosland van delen van Afrika en Azië. Vanwege zijn zich makkelijk aanpassende en krachtige natuur komt hij ook veelvuldig voor in veel steden. Geïntroduceerd in verschillende landen buiten zijn warme, inheemse thuisland, is deze vogel met lange staart vindingrijk genoeg om zich goed door koude Europese winters te slaan. Vanwege zijn rumoerige aard en bijtgraagheid, is de parkiet niet het meest geschikte huisdier. Dit is één van de redenen waarom zoveel gevangen vogels losgelaten zijn in vreemde leefgebieden. Hij wordt echter allesbehalve geïntimideerd door de lokale bevolking. Hij acclimatiseert gemakkelijk in een nieuwe omgeving en is de enige papegaaiensoort die in staat is om zichzelf in het wild te handhaven. Geïntroduceerde populaties komen voor in de Verenigde Staten, China, Europa en andere delen van de wereld. In Zuidoost-Engeland alleen al zijn er meer dan vijfduizend vogels. De parkiet eet wat hij maar kan vinden aan seizoensgebonden fruit, zaden, noten, granen of bloemen. Maar hij houdt ook van gecultiveerde gewassen, wat hem niet populair maakt bij boeren, vooral in India, waar hij als een serieuze plaag wordt beschouwd. Wanneer hij geen zachte knoppen wegpikt, heeft hij de verkwistende gewoonte om één of twee happen te nemen uit een stuk fruit en daarna van een volgende te proeven. Hij heeft ook geleerd hoe hij graanzakken moet openmaken. Deze trouwe vogels vormen paren voor het leven. Ieder broedseizoen scheidt elk broedend paar zich af van de hoofdtroep om elkaar weer het hof te maken in de buurt van hun uitgekozen nestplaatsen. Het nest ligt gewoonlijk in een boomholte en wordt soms door de vogels vergroot. Buiten enkele houtsnippers blijft het nest onbekleed. Het vrouwtje broedt de eieren uit terwijl het de taak van het mannetje is om het nest te bewaken en eten voor zijn partner te gaan halen. Na tien dagen gaan de ogen van de kuikens open. Beide ouders brengen de jongen eten. De kuikens verlaten het nest wanneer ze ongeveer acht weken oud zijn, maar blijven nog veel langer dicht bij hun ouders. Buiten de paartijd verzamelen zich extreem rumoerige troepen tot zo'n honderd halsbandparkieten. Iedere morgen, wanneer ze hun roest verlaten, is hun gecombineerde geschreeuw bijna oorverdovend.
Orde : Coracliformes - familie : Alcedinidae - geslacht : Dacelo en soort : Dacelo novaeguineae. De kookaburra behoort tot de Alcedinidae-familie, die 92 soorten ijsvogels kent. Met een luide, schorre roep die klinkt als luidruchtig menselijk gelach, is de kookaburra één van de meest bekende en geliefde leden van de ijsvogelfamilie. Groepen kookaburra's gebruiken hun kenmerkende roep om hun territorium op te eisen, en hun hysterisch gekakel werd zo leuk gevonden door vroege Europese kolonisten, dat de kookaburra al snel de lachende reuzenijsvogel werd genoemd. Kookaburra's leven in groepen van zo'n zes tot zeven vogels en elke familiegroep verdedigt het hele jaar door hetzelfde territorium. Overdag zoeken deze vogels alleen naar voedsel, maar ze blijven altijd in het zicht en het geluidsveld van de groepsleden. 's Nachts komen ze bij elkaar en delen een tak van een boom, behalve in het broedseizoen, wanneer ze terugkeren naar hun boomnesten. Om te slapen strijken neer op een tak. Hoewel ze vooral voorkomen in eucalyptusbossen en bosland, hebben ze zich aangepast aan een leven in de buurt van mensen en komen ze ook voor in weilanden, stadsparken en tuinen in buitenwijken, mits ze geschikte bomen hebben om in te nestelen. Deze standvogels begeven zich zelden buiten hun broedgebieden, en keren vaak jaar na jaar naar dezelfde plaats terug. Kookaburra-paartjes blijven hun hele leven samen en hebben wel vijf helpers bij het uitbroeden van de eieren en de zorg voor de jonge vogels. De helpers zijn mannelijke nakomelingen die de familiegroep niet verlaten totdat ze tussen de twee en vier jaar oud zijn. Vrouwtjes verlaten de groep met één tot twee jaar. Tijdens het broedseizoen roepen de paartjes elkaar en voert het mannetje het vrouwtje tijdens een paringsritueel. Het vrouwtje legt haar eieren in een nest, gewoonlijk in een natuurlijk hol in een eucalyptusboom. De familiegroep broedt om beurt op de eieren en voert de jongen. De kuikens krijgen veren als ze ongeveer vijf weken oud zijn, maar worden nog zes tot tien weken door de groep gevoerd. Het voedsel van deze vogel is gevarieerd. Hij eet onder andere slangen, hagedissen, wormen, vis, kikkers en insecten, maar ook sprinkhanen en kevers. Hij is een geduldige jager en kan urenlang stil zitten wachten op een hoge plek zoals een tak of een elektriciteitskabel tot een prooi nadert. Als hij zijn doelwit ziet, schiet de kookaburra naar beneden of duikt in het water. Op de grond landt hij naast zijn prooi, grijpt hem en gaat terug naar een hoge plek. Hij gooit kleine dieren zoals sprinkhanen tegen een tak om de poten en vleugels weg te slaan en slikt ze dan geheel door. Vis wordt ook doodgeslagen en in één keer doorgeslikt.
Beschrijving Rugvin met 36-45 vinstralen, anaalvin met 2-3; 13-18 ringen voor de anaalopening, 37-42 ringen achter de anaalopening. Donkerbruin met donkere vlekken aan de bovenzijde, die vaak dwarsbanden vormen. Meestal een donkere vlek voor de ogen. Onderzijde crèmekleurig met zilverkleurige tint. Snuit korter dan de halve koplengte. Geen uitstulping achter op de kop. Kleine zeenaalden worden meestal aanzien voor de jongen van grote zeenaalden. Ze komen over het algemeen voor in ondiep water. In riviermondingen kunnen ze verzoeting van het water goed verdragen. Van juni tot augustus kunnen larven aanwezig zijn; deze verlaten bij een lengte van 15 mm de broedbuidel. Ze eten kleine kreeftachtigen. Lengte Maximaal 17 cm. Verspreiding Noordoost-Atlantische kusten van Noord-Spanje tot Zuid-Noorwegen. Langs de Nederlandse kust niet talrijk. Ze komen tot een diepte van tien meter voor onder en tussen met wieren begroeide stenen en op zandbodems in riviermondingen. Een vrij grote populatie heeft zich in het Noordzeekanaal gevestigd.
De Batrachoseps attenuatus leeft in serquoiabossen, grasland, bergen heuvels en bereikt een lengte van zo'n 7,5 tot vijftien cm. Deze salamander heeft een slank, langgerekt lichaam en dito staart. Zijn poten en voeten zijn klein en smal, met vier tenen aan elke voet. De kleur varieert met het woongebied. Het is de algemeenste salamander in California. Hij leeft op het land, waar hij zich met golvende bewegingen van zijn lichaam voortbeweegt, meer dan door zijn poten te gebruiken. Overdag houdt hij zich schuil tussen vochtige vegetatie of boomwortels, tijdens de nacht komt hij te voorschijn om naar wormen, spinnen en andere ongewervelde dieren te zoeken. In de late herfst of winter legt het wijfje vier tot 21 eieren onder een rotsblok, daartoe opgewekt door regenval. De eieren komen in het voorjaar uit; de larven hebben geen stadium in het water.
mailgroep huisdieren
luistert met een stethoscoop naar de ademhaling, terwijl eventueel röntgenfoto's de diagnose kunnen ondersteunen.
Een kat komt altijd op z'n pootjes terecht 
Als katten muizen, mauwen ze niet; mensen die eten, praten niet.
Orde : Passeriformes - familie : Bombycillidae - geslacht : Bombycilla en soort Pestvogel. De naam pestvogel wordt gedeeld met twee andere soorten : de cederpestvogel uit Noord-Amerika en de Japanse pestvogel.
Orde : Psittaciformes - familie : Psittacidae - geslacht : Psittacula en soort : Psittacula krameri. Het woord parkiet beschrijft een kleine papegaai, vooral één met een lange staart. Dit geldt voor het geslacht Psittacula, dat veertien soorten kent.
Orde : Coracliformes - familie : Alcedinidae - geslacht : Dacelo en soort : Dacelo novaeguineae. De kookaburra behoort tot de Alcedinidae-familie, die 92 soorten ijsvogels kent.
De Batrachoseps attenuatus leeft in serquoiabossen, grasland, bergen heuvels en bereikt een lengte van zo'n 7,5 tot vijftien cm.
