De pestvogel

Orde : Passeriformes - familie : Bombycillidae - geslacht : Bombycilla en soort Pestvogel. De naam pestvogel wordt gedeeld met twee andere soorten : de cederpestvogel uit Noord-Amerika en de Japanse pestvogel.
De plompe pestvogel, beroemd om zijn zijdeachtige, kleurrijke veren en kenmerkende hoofdpluim, bewoont de subarctische coniferenbossen. Zijn dikke verenpak beschermt hem tegen de kou. Hij is één van de onvoorspelbaarste en meest bereisde vogels uit de natuur, en verruilt de stille wildernis van zijn natuurlijke leefomgeving voor lawaaierige parken en tuinen als zijn voedsel schaars is, waarbij hij vaak lange afstanden aflegt.
Bloemblaadjes, knoppen, jonge bladeren en sap staan allemaal op het menu van de pestvogel. Zodra er echter bessen zijn, verandert hij zijn eetpatroon. Een troep pestvogels die op een lijsterbes landt, zal niet vertrekken voordat de boom helemaal kaal is. Als de boom geen vruchten meer geeft, trekt de vogel vele kilometers naar parken en tuinen om te eten van de vuurdoorn, hulst, meidoorn, bramen en maretak, en bezoekt hij voederplanken met fruit. Tijdens het broedseizoen in de lente en de vroege zomer verandert hij zijn menu weer en voedt zich met de talloze insecten die voorkomen in de subarctische gebieden, zoals muskieten en muggen. Zij leveren het eiwit dat de kuikens nodig hebben. De prooi wordt in de lucht gevangen en meegenomen naar een boom, om daar in alle rust opgegeten te worden.
De meeste pestvogelpopulaties leven en broeden aan de rand van de taiga (subarctische coniferenbossen) en in bossen en valleien. De sociale pestvogel leeft in losse troepen en is geen agressieve vogel. Hij verdedigt alleen een klein gebied rond zijn nest tijdens het broedseizoen. Hij blijft bijna onzichtbaar in zijn eigen bossen. Zijn luid geroep is vaak het enige wat zijn aanwezigheid verraadt.
De hofmakerij begint met lawaaierige luchtachtervolgingen als de pestvogels teruggekeerd zijn naar de noordelijke coniferenbossen. Het mannetje laat zien wat hij in huis heeft door zijn veren op te schudden, zijn kuif op te zetten en te dansen. Mannetje en vrouwtje bouwen op een conifeertak een komvormig nest dat bekleed wordt met mos, dennennaalden en grassen. Terwijl het vrouwtje de eieren uitbroedt, brengt het mannetje haar eten, maar zodra de eieren zijn uitgekomen is het de taak van beide ouders om de jongen te voeren.
Het succes van de pestvogel hangt af van de beschikbaarheid van bessen. Goede fruitjaren verhogen het aantal jongen dat overleeft en zorgen voor een populatie-explosie. Ongeveer eens in de tien jaar mislukt de oogst, waardoor de pestvogels gedwongen worden om massaal naar het zuiden te trekken.