Spelregels voor huistijgers (En u mag best eens laten zien wie de baas is)

Is alles wat leuk is ook toegestaan? Dat vinden zelf katten stomvervelend. Want ook als buitenkat worden er ook duidelijke grenzen aan je gesteld. En ja, ook “sofakatten” willen het interessant houden.

Penelope bleek compleet bezeten te zijn van papier. Haar baasjes maakten vaak papierproppen voor haar die zij dan alle hoeken van het huis liet zien. Maar haar lievelingsspelletje werd al gauw een slechte gewoonte, geen stukje papier was meer veilig. Kranten werden verscheurd, brieven beknabbeld, toiletrollen met strakke precisie vernietigde. Kattenpsychologe Pam Johnson, die door de wanhopige baasjes werd ingeschakeld, stelde al snel de diagnose: verveling! Om de verveling van Penelope tegen te gaan, raadde Pam de baasjes aan een tweede kat in huis te halen. Ook schreef ze regelmatige speelmomenten voor, minstens twee keer per dag een kwartiertje. Het excuus “ik heb geen tijd” veegde zij zo van de tafel. Denk een aan het half uur dat u bezig bent met het opruimen van de papierrommel, en Penelope heeft haar speelkwartiertjes.” Er is geen betere therapie voor verveelde huiskatten dan spelen. Als ze niet de mogelijkheid hebben om op muizen te jagen, moet hun opgekropte jachtinstinct afgereageerd worden op prooispelletjes: springen, loeren, sluipen, met de poten slaan, vasthouden en zachtjes bijten.

      Jachtspelletjes.

Een kat heeft verstopplaatsen nodig, zoals dozen en mandjes, klimmogelijkheden, stimulerend speelgoed of speelgoed waarvoor een mens aan het uitende nodig is. Ook jachtspelletjes brengen afwisseling en plezier in een kattenleven, waarbij een mensen hand – die de kat omver duwt en zich soms laat overvallen – een andere kat tijdelijk kan vervangen. Voor kittens is spelen zelfs broodnodig, verklaart kattenonderzoekster Miscea Pfleiderer: “ze moeten zich niet alleen leren bezighouden en belangrijke spieren ontwikkelen, ze leren er ook veel over de eigenschappen van kleine en grote tegenstanders van, wat je met ze kan uithalen en wat niet, en welke verrassingen ze tegen kunnen komen.” De bewegingen waar het kitten op wacht, hoeft niet eens opvallend te zijn. Een rollend balletje, een muis die er vandoor gaat, het maakt niet uit. Hij rent overal achteraan. Ook knisperende geluiden zetten katten aan tot jacht. Er is echter geen spel zonder regels, en dat geldt ook voor katten. De belangrijkste: niet alles wat leuk is, is ook toegestaan. Het is fout om geen grenzen te stellen aan het gedrag van uw kat. Het dier heeft verboden terrein nodig om zijn territorium af te zetten. “De eettafel of de slaapkamer kunnen daarbij taboe zijn” zegt Mircea. 

Katten h ouden van contact. Vooral binnenkatten hebben een medebewoner nodig om mee te spelen jagen, kletsen en natuurlijk om mee te kroelen.

  Regels leren.

Een vaste consequentie, zoals bij hondentraining, is overigens niet nodig bij het aanleren van regels. Hoe je je kat de spelregels duidelijk maakt? Professor Leyhausen geeft een voorbeeld in zijn boek “de kattenziel”: “kater Sandor overtrad vaak het verbod op het bed te liggen. Was hij nog binnen gezichtsveld, dan kon hem op z’n “kats”duidelijk gemaakt worden dat dat echt niet kon. Katten snuffelen uitgebreid aan plekken waar andere katten gelegen of gezeten hebben. Op dezelfde manier besnuffelde Sandors baasje dan de verboden slaapplaats van de kater en staarde hem streng aan. Sandor staarde kort terug en verliet dan diep beledigd de kamer”. Natuurlijk zal ook uw kat verboden overtreden. Hij zal bijvoorbeeld zijn territoriumgrenzen overschrijden als hij voor uw ogen op die ene verboden stoel springt en u daarna brutaal aanstaart. Als u uw kat niet wilt frustreren, zult u al en toe moeten reageren op deze provocatie. Staar terug. U mag er zelfs bij sissen, dat begrijp hij heel goed. Communicatie is altijd veel beter dan verveling.