Een huisdier neem je voor 't leven, niet voor heel even.
Werkjes van Frean
Werkjes van Tuurke
Werkjes van Victorijo
Werkjes van Fien43
Werkjes van Simone1
Werkjes van Runne
Rondvraag / Poll
Leest u graag de berichtjes over dieren ?
Werkjes van Meiske
Werkjes van Gwen
mailgroep huisdieren
Hallo bezoeker,
welkom op het blog van de Mailgroep Huisdieren, een hechte groep Dierenvrienden-SeniorenNetters, die er zijn voor, door en met elkaar.
Op dit blog kunnen jullie kennismaken met onze dieren, tips vinden over de verzorging en de gezondheid van de dieren, dierengedichten en dierenartikels lezen, werkjes in verband met dieren bekijken, enz.
Veel kijk- en leesplezier!
10-05-2007
Dierenliefde is... lang niet altijd knuffelen (1) (Okidoki)
Dierenliefde is... lang niet altijd knuffelen (1) 'Wat een probleem is, is dat hij niet meer luistert. Vroeger kwam hij als ik hem riep en met iets lekkers naar zijn ren lokte. Nu heeft hij daar geen zin meer in. Zijn gedrag is veranderd. We hebben minder contact, hij knort minder gezellig, gaat zelden meer op zijn zij liggen om geaaid te worden'. Bovenstaande mail kreeg ik van een teleurgesteld hangbuikzwijnenbaasje. Haar hangbuikzwijntje is inmiddels 2 jaar en begint ander gedrag te vertonen dan vroeger. Dat is volkomen logisch. Het zwijntje wordt rond het tweede levensjaar volwassen en begint zich los te maken van zijn baasje. Het aanhankelijke kleutergedrag verandert. Hij heeft je minder nodig en begint nu zijn eigen karakter te ontwikkelen. Op zich is dat een goede ontwikkeling. Maar dat betekent dat je als eigenaar voor verrassingen kan komen te staan. En die zijn niet altijd leuk. Het ene hangbuikzwijn is namelijk het andere niet. Hangbuikzwijnen zijn lang niet allemaal knuffelaars... Sommigen moeten daar op volwassen leeftijd niks meer van hebben (net zoals sommige mensen erg aanrakerig zijn en anderen gruwen van dat geflikflooi). Neem nu mijn Mannetje Bromsnor. Als doodsbange big van 6 weken belandde hij in mijn bed. Hij had duidelijk nog behoefte aan de eerste levensbehoefte van jonge biggen: lichaamswarmte en lichaamscontact. Die kon hij volop krijgen en hij groeide voorspoedig op. Toen hij een paar maanden oud was, ging hij naar buiten en liep mij de eerste week nog overal achterna. Daarna richtte hij zich op Billie Bofkont, Vrouw Vos en Aagje. Een uitstekende ontwikkeling. Toen hij in z'n pubertijd kwam (rond ongeveer 9 maanden) moest hij niks meer van me hebben. 'Stom mens' zag je em denken, zoals de puber, die zich voor zijn moeder schaamt op het schoolplein. Ik mocht niet eens meer naar hem wijzen, laat staan aanraken.Maar wat gebeurde er wel? Als alle varkens 's avonds lagen te slapen, kwam Mannetje Bromsnor te voorschijn en sprong hij nog altijd even bij mij op schoot. Nou, als dat geen puberaal gedrag is... Nu is Mannetje Bromsnor ruim 5,5 jaar. Hij is het prototype van Het Humeurige Hangbuikzwijn geworden. Geen mens mag ooit nog in zijn buurt komen. Ik ook niet. Van aanrakingen wordt hij heel boos. Is dat erg? Nee. Is dat jammer? Ja voor de mens is dat jammer. Maar voor Mannetje Bromsnor zelf niet. Hij leeft een prachtig leven, heeft het erg naar z'n zin en is een echte bourgondier. Dol op eten. Maar niet op geaai. Ik gun hem z'n recht op privacy en laat hem volkomen met rust. Wie had dat ooit kunnen denken? Zo'n snoezig biggetje en nu zo'n ouwe kribbekop. Mannetje Bronsnor is me er niet minder lief om. Integendeel. Prachtig zo'n uitgesproken karakter... DW DN 08/01/2007 Copyright DierenNieuws ©
Reacties op bericht (0)