De tuimelaar

Orde : Cetacea - familie : Delphinidae - geslacht : Tursiops - soort : Tursiops truncatus.
Dit slimme waterzoogdier heeft naar verluidt heel wat schipbreukelingen het leven gered en wordt beschouwd als een echte mensenvriend. De tuimelaar is de grootste dolfijn met een snuit, die bij hem kort en stomp is en op de bovenkant van een fles lijkt. Er wordt verondersteld dat tuimelaars erg intelligent zijn. Ze leven in sociale groepen, scholen genoemd, en ze communiceren met elkaar via typische fluittonen, klikgeluiden en lichaamstaal.
De belangrijkste paartijd is van maart tot april. Dolfijnen vormen kortstondig een paar zodra het mannetje voorkeur vertoont voor het gezelschap van een bepaald vrouwtje. Bij de balts kan het er wild aan toegaan, met veel krachtige kopstoten. In de Europese wateren worden de kalveren hartje zomer geboren en in Florida van februari tot mei. De band tussen moeder en kalf is heel sterk. Men heeft vrouwtjes dode kalveren naar het wateroppervlak zien ondersteunen, alsof ze ze wilden laten ademen.
Hoewel hij nog vrij algemeen voorkomt, is de tuimelaar her en der bijna uitgeroeid. In sommige gebieden wordt jacht op hem gemaakt vanwege zijn vlees en andere lichaamsdelen, en in de Grote Oceaan verdrinkt hij vaak in tonijnnetten, hoewel er steeds vaker met dolfijnvriendelijke netten wordt gevist. Onlangs ontstond ongerustheid over geluiden die mensen op zee maken (zoals sonar op schepen), die het vermogen van walvissen en dolfijnen om zich te voeden, te navigeren en te communiceren, verstoren.
Verwante tuimelaars trekken vaak samen op in kleine groepen van zo'n tien dieren aan de kust tot 25 op zee, al heeft men ook scholen van vijfhonderd dieren gezien. Binnen zo'n school gaan soortgenoten meestal met elkaar om. Soms zie je de tuimelaar in de boeggolf van een schip zwemmen en dan een paar meter uit het water springen, waarna hij een platte duik maakt. Hij slaapt zo'n acht uur per dag, zwemt twintig kilometer per uur, kan 300 meter diep duiken en kan twintig minuten onder water blijven. In de paartijd leveren de mannetjes felle gevechten om de vrouwtjes.
In het wild voeden tuimelaars zich dagelijks met zo'n acht tot vijftien kilo inktvis, garnalen, paling en andere vis. Vaak jagen ze in teamverband, waarbij ze kleine vissen voor zich uitdrijven en de afvallers eruit pikken. Soms volgen ze garnalenvissers om zich te goed te doen aan de restjes. De jachtmethode kan per gebied enorm verschillen. In de Golf van Mexico zijn tuimelaars waargenomen die vis bewusteloos slaan door ze met hun staartvinnen de lucht in te gooien en daarna van het water te plukken. Volgens sommige onderzoekers kunnen ze zelfs hun prooi verdoven door harde geluiden te produceren.