Hallo bezoeker,
welkom op het blog van de Mailgroep Huisdieren, een hechte groep Dierenvrienden-SeniorenNetters, die er zijn voor, door en met elkaar.
Op dit blog kunnen jullie kennismaken met onze dieren, tips vinden over de verzorging en de gezondheid van de dieren, dierengedichten en dierenartikels lezen, werkjes in verband met dieren bekijken, enz.
Veel kijk- en leesplezier!
21-02-2009
Op stap met "oeioei, amai en aiai"
Een dagje uit brengt ons met de viervoeters in het Nam Phong nationaal park of " อุทยานแห่งชาติน้ำพอง " of " òot-yaan hàeng châat náam pong " is een park dat met haar totale oppervlakte van 197 vierkante kilometer geen kleintje te noemen. Het park beslaat een groot gebied in Khon Kaen namelijk; Nong Ruea, Ubolratana, Phu Wiang, Ban Fang, Khiri Mancha, en Khok Pho Chai, evenals twee Amphoes in Chaiyaphum provincie, Ban Thaen en Kaeng Khro.
De head office is gelegen bij het meer van Ubonratana Dam waar je hier meer kan over lezen.
Het park bestaat doorgaans uit zandsteen bergketens, 600 meter gelegen boven de zeespiegel en vergelijkbaar met de meeste bergketens in Noord-Oost-Thailand. We bezochten de westkant van het park met een afwisselend landschap van steile bergen en kliffen.
Genoeg geschreven.... nu foto's
Vroeg in de morgen zit onze kroost reeds geduldig te wachten om te vertrekken.
Een smal aangelegd pad wijst ons de weg naar boven, met onderweg de nodige interessante uitleg over de plaatselijke flora.
Al snel veranderd het landschap echter in stevige rotspartijen....
Na een korte klim, krijg je een adembenemend panorama over het meer van Ubolratdam en haar onderliggende vallei war we een verdiende pauze houden.
Sportief dat we zijn zetten we onze tocht verder. Achter elke hoek schuilt er een nieuw standpunt om een foto te maken.
zie je ze zitten??? neen???
hier zijn ze dan.....
Nog een gevonden gegeven over hoe de uitgeholde rotsen tot stand kwamen in deze omgeving. Deze worden " หินช้างสี " of " hĭn cháang sĕe " genoemd, waarvan een vrij vertaling "rots waar de olifanten zich schrapen" is. Door de tijd heen kwamen aan deze zandstenen, met een hoog gehalte aan Natrium, Calcium, Fosfor en Sulfaat, wilde olifanten hun rug schrapen om te ontdoen van ongedierte, het ivoor van hun slagtanden scherpen en vanwege het hoog zoutgehalte te likken aan deze rotsen. Waarheid of legende/bijgeloof?.... Het zou kunnen, maar aan sommige rotsen te zien, moeten dit toch danig grote olifanten geweest zijn....
Uiteindelijk keren we weeral voldaan van een geslaagde dag, en met een hoop opzoekwerk van mijnentwege, huiswaarts,
greets from Thailand
Farang Geplaatst met toestemming van de webmaster.
mailgroep huisdieren
