 08-01-2008: Wetenschappers hebben eindelijk de betekenis van het piepen en fluiten van Dolfijnen-taal ontcijferd.
Volgens de Australische onderzoekers die dit Dolfijnse dialect hebben opgenomen, blijkt de taal van deze dieren meer overeenkomsten met mensentaal te hebben dan tot nu toe werd aangenomen.
 De wetenschappers hebben inmiddels zon 200 verschillende fluittonen geïdentificeerd en stelden vast dat deze fluittonen gerelateerd zijn aan specifiek gedrag.
 Bioloog Dr. Liz Hawkins en haar collegas hebben 3 jaar lang geluisterd naar het geklets van wilde tuimelaars, ook wel Flipper genoemd.
Dr. Hawkins die verbonden is aan het onderzoekcentrum verbonden aan Southern Cross University, zegt dat deze communicatie erg complex en contextueel is. In deze zin zou het omschreven kunnen worden als een taal.
Het was bekend dat dolfijnen specifieke fluitgeluiden maakten om zichzelf aan anderen kenbaar te maken, maar het gebruik van de overige fluittonen was een mysterie.
Dr. Hawkins heeft 1.647 verschillende fluittonen van 51 groepen dolfijnen uit de Byron Bay in New South Wales vastgelegd.
De biologen die haar werk presenteerden tijdens een bijeenkomst van de Society for Marine Mammalogy in Cape Town, groepeerden de fluittonen in 5 toonhoogten en stelden vast dat deze groepen, en zelfs de individuele fluittonen, duidelijk geassocieerd zijn met specifiek gedrag.
Dr. Melinda Rekdahl van de Universiteit van Queensland in Brisbane stelde dat het nog te vroeg was om vast te stellen of de fluittonen een specifieke betekenis hadden, maar dat dit wel tot de mogelijkheden behoorde. Dolfijnentaal, zo stelde zij, is gecompliceerder dan we dachten.
Volgens de wetenschappers zal het onderzoek leiden tot een heroverweging van de sociale complexiteit van dolfijnen, en vragen doen opwerpen over hoe de in gevangenschap levende dolfijnen behandeld moeten worden. | 
mailgroep huisdieren
