Hoogtevrees geeft koeien stress bij het melken

Hun ogen, toch al niet goed, zouden daarvoor niet op de goede plek in hun kop zitten.

Dat koeien hoogtevrees hebben is relevant omdat bij veel melkapparatuur sprake is van abrupte hoogteverschillen tot een meter, opdat degene die de melkmachine bedient, gemakkelijk bij de uiers kan. Die hoogteverschillen leveren dus stress op voor de te melken koe, schrijven Australische en Nieuw-Zeelandse dieronderzoekers in het decembernummer van Journal of Comparative Psychology.

Van andere jonge landdieren, waaronder ratten, katten, geiten, varkens, honden, apen, lammetjes en kippen, en van mensenbaby’s was al bekend dat ze hoogtevrees hebben. Dat is onderzocht met een opstelling die de ‘visuele klif’ heet: een glasplaat die aan de ene kant op een ondergrond rust, maar aan de andere kant in de lucht zweeft, vergelijkbaar met de glazen vloer in bijvoorbeeld de CN Tower in Toronto. De jonge dieren vermijden in die opstelling steeds het ‘diepe’ deel – een waarschijnlijk aangeboren reactie.

Bij grotere dieren zoals koeien was zulk onderzoek nog niet gedaan, onder meer omdat daarvoor dan een grotere visuele klif met dikker glas nodig zou zijn, en die was er nog niet. Maar de Australische en Nieuw-Zeelandse onderzoekers pakten het anders aan: ze leidden 25 zwartbonte koekalfjes van een jaar oud, die nog nooit gemolken waren, voor het eerst door de melkstal, en schermden voor de helft van de kalfjes het diepe gedeelte af (maar niet de apparatuur).

De kalfjes werden vijf dagen lang driemaal daags door de stal gedreven, zonder te worden gemolken. De eerste dag deden de kalfjes er langer over als het diepe gedeelte niet was afgeschermd; ze aarzelden vaker en moesten vaker opgejut worden door de boer. Na die eerste dag leken de kalfjes aan het hoogteverschil gewend, maar hun hartslag bleef ook na vijf dagen nog hoger dan dat van de kalfjes uit de controlegroep.( nrc handelsblad)