" Hallo"

"Als het voor jullie in orde is zou ik graag beginnen met mij voor te stellen.

Mijn naam is "Cellica" en men heeft mij steeds gezegd dat ik een mooi meisje ben. Wel... dat is niet meer als normaal gezien het feit dat ik gekleed ben door "Versace", een dikke witte pels en gouden oorranden, dat sedert mijn prille jeugd.........  Ik had geen enkel gebrek.......Wel, ik zou het bijna vergeten...... Ik had wel degelijk een gebrek en dit had niets met schoonheid te maken. Mijn enigste gebrek was mijn ........MAAG!!!!!!!!!!

Geloof me, ik spreek uit ondervinding, enkel een maaltijd en wat koekjes was niet genoeg voor mij.

Op jonge leeftijd reeds had ik de gave om op gelijk welke manier, wettelijk of niet,  mijn steeds terugkerende honger te stillen.

Het is  zo dat ik, mits veel te oefenen,  zeer ervaren werd in het "recuperen" van eten.  Meer bepaald de koelkast was mijn  uitverkoren werkterrein. Ik was  een natuurtalent in het openen van de deur van  " MIJN  " frigo.

Excuseer maar als ik het woord  frigo hoor ben ik niet meer te houden. 

Spijtig voor mijn baasjes, aan hun reakties te horen waren die er absoluut niet mee akkoord dat ik regelmatig de  frigo plunderde.

Ik moet zeggen dat tijdens deze "Rooftochten" ik steeds de buit deelde met de andere bewoners. Ik moet zeggen dat dezen helemaal niet ontevreden waren om mee te werken met een S.I.H.O.V.D.( specialiste in het openen van deuren).

Mijn baasjes hadden natuurlijk vlug door dat ik de "onschuldige" daderes was. Ik voelde me heel goed in mijn vel tot op een dag.......

Mijn  baasjes hadden er genoeg van  om steeds  hun hele voorraad eten te zien verdwijnen en zij besloten om mij in het "prison" te gooien.

Ik......"Cellica met de gouden oortjes" in het prison.

Ik geef het toe, ik had het wel een beetje zelf gezocht. En dan, dat zijn dingen die gebeuren. Zelfs de eerlijkste politiekers durven wel al eens iets scheef te slagen. Het was toch niet nodig om daar zo een  heisa om te maken.

Ik was niet alleen in mijn cel.  Er waren twee medegevangenen die niet zo happig waren om mij. Ik meen dat het hier twee sociale gevallen waren die ze ergens in een godvergeten gat hadden gevonden.  Wanneer ik  hen dan vroeg wat zij uitgevreten hadden, beweerden zij van onschuldig te zijn. Waar had  ik dat ook weer gehoord.........

Ik geloofde hen helemaal niet maar kom..... na een tijdje begon ik het verblijf in mijn "prison" gewoon te worden.   

Regelmatig  had ik een vrij week-end, weliswaar onder toezicht. Mijn baasjes kwamen mij dan halen om  naar een schoonheidswedstrijd te gaan. Ook daar liep het fout !!!!!!!!! Ik kon het gewoonweg niet laten.  Binnen de kortste keren was ik weg met de boterhammetjes van mijn baasjes,nadat ik, in het voorbijgaan, een stand met snoepjes met een bezoekje had vereerd. Wat de uitbaters van deze stand helemaal niet konden appreciëren.

Op het einde van zo'n tentoonstelling dat  ik steeds met heimwee aan "mijn" frigo. Ik mocht nog zo mijn best doen, ik bracht bekers naar huis, prachtige diploma's, het mocht  niet baten.  Mijn baasjes    hielden het been stijf. Ik moest en zou teruggaan naar het asiel. Zodoende  vond ik iedere keer, zeer tegen mijn zin, mijn celgenoten terug.

Tot er op een mooie dag een mirakel gebeurde. Mijn bazinnetje kwam mij halen. Ik "Cellica met de gouden oortjes" kon mijn ogen niet geloven. Ik mocht naar huis naar mijn "frigo".

Nooit heb ik goed begrepen waarom ik iedere dag een drankje kreeg.  Het drankje zelf was absoluut ondrinkbaar, walgelijk.........

Maar kom, als dat de prijs was om niet meer naar mijn cel te moeten..............

Wordt vervolgd..........................