De mythe van het rendier

Er bestaan veel fabels en mythen bij de Inuit. Hier volgt er een:




XML:NAMESPACE PREFIX = O />

XML:NAMESPACE PREFIX = V />

Lang geleden veranderde een vrouw haar oude zeehondenjas in een walrus. Ze zette een gewei op zijn hoofd en liet hem daarna te water. Hij zag er uitstekend uit.

Daarna veranderde zij haar laarzen in een rendier. Het donkere deel werd de rug van het dier, terwijl het witte stuk zijn buik werd. De poten werden uit haar gordel gemaakt en het deel van de broek dat daaraan vastzat, werd gebruikt om de lendestukken te vervaardigen. Tenslotte bracht ze een paar slagtanden aan in zijn hoofd. Hij zag er zeer goed uit en ze gaf hem de vrijheid.

Toen het rendier een mens tegenkwam, viel het deze aan en doodde hem met zijn slagtanden.

De vrouw riep zowel de walrus als het rendier bij zich. Ze verwijderde de tanden uit de kop van het rendier en plantte die in de kop van de walrus. Tegelijkertijd ontdeed ze de walrus van het gewei en zette dat op de kop van de kariboe. Ze haalde ook een paar tanden uit de mond van de laatste en platte zijn voorhoofd af door er een klap op te geven, zodat sindsdien zijn ogen uitpuilen. Op deze manier strafte ze hem wegens manslag.

Toen zei ze tegen het rendier: "Je zult nooit meer in de buurt van de walrus komen en je altijd ver in het binnenland ophouden."

*een lieve groet doet elk van ons goed Toshi & tante Lotte*