Hond aan de lijn met een paard in de buurt

Een tijd geleden maakte ik met een paard een wandeling door een prachtig gebied. Het was echt genieten. Toen ik net  over de top van een duin reed, kwam er een Duitse herdershond aangerend. ‘Geeft niets', riep  een dame uit de verte, 'hij doet niks!’ Ik was blij dat het paard gewend was om honden om zich heen te hebben en hij dus rustig bleef. Ik kon het niet laten om de vrouw te antwoorden: ‘Maar mijn paard trapt wel graag naar honden!’ De vrouw  schrok zichtbaar  en riep de hond bij zich.

Verder was er niks aan de hand, we wuifden naar elkaar en gingen weer verder met genieten.

Wat was ik blij dat ik op dat moment op een ervaren  paard reed en niet op een jong paard in opleiding.

Hoezo?
Je mag niet vergeten dat honden en paarden heel verschillende dieren zijn. Als jouw hond op een of andere manier moest leren overleven zonder jou, ergens in een wildernis, ja zelfs je Chihuahua. Wat voor een dier zou het dan worden? Zijn instinct zou hem vertellen om op jacht te gaan, dit het liefst met een paar soortgenoten om de kans op het vangen van een prooi te vergroten. Komt er een prooi in zicht dan gaat hij zich niet afvragen welk weer het gisteren ook alweer was, nee het knopje in het hoofd draait om en het enige dat telt is een gevulde maag. Elk vezeltje in zijn lichaam richt zich op het vangen van de prooi, adrenaline stroomt door de aderen zodat hij alles uit zijn lichaam kan halen…

Nu naar het paard...
Een paard leeft ook graag in groep, een kudde. Dit doet hij niet om samen op jacht te kunnen gaan. Het paard wil ook graag zijn maag vullen, maar met in zijn achterhoofd altijd de angst voor de dieren die hem als prooi zien. Hij zoekt de kudde op  om de geborgenheid van  deze groep op te zoeken, omdat ze samen effectiever op hun hoede zijn voor gevaar. Je zal daarom ook zien dat er bij wilde paarden een soort beurtrol is. Een groepje dat eet en een groepje dat waakt. Als er in deze groep ook maar een klein teken gegeven wordt van gevaar zal de hele kudde reageren door eerst te vluchten om er pas daarna achter te komen wat er aan de hand is.

Dus dit allemaal even simpel als uitleg om je te laten zien dat een paard een prooidier is en daardoor ook een vluchtdier en dat de hond instinctief een jager is.

Ik denk dat nu het verhaal van net al wat anders overkomt. Hoe lief de hond ook was, er hadden verschillende dingen verkeerd kunnen gaan. Het paard had kunnen schrikken. Het paard ziet iets aankomen rennen, zijn reactie zegt: eerst vluchten, dan de rest. De hond, hoe lief hij ook was, kon zonder nadenken het knopje van het jachtinstinct opgezet hebben en achter het paard aangegaan zijn.

In het beste geval komen beide dieren op tijd tot bezinning en zetten ze hun instinct opzij om zich gehoorzaam op te stellen  aan hun baas die in hun ogen toch weet hoe het moet. Hoe anders het allemaal kon lopen hoef ik je verder niet uit te leggen.

Je weet misschien wel dat we naast honden ook helemaal gek zijn op paarden. Wij zijn niet de enigen. In zowel Belgie als Nederland neemt het aantal paardeneigenaren jaarlijks flink toe. De kans dat we tijdens de wandeling met onze hond een paard tegenkomen in het bos wordt dus telkens groter.

Dus met dit stukje wil ik er even op wijzen dat, hoe lief je hond ook is, het toch aangeraden is hem aan de lijn te nemen als je eens ergens een paard tegenkomt.

Ook al is er niks aan de hand, een ruiter kan zenuwachtig worden bij het zien van een loslopende hond en zonder te beseffen doorgeven aan zijn paard dat er iets aan de hand is. Vergeet niet dat het paard van nature gespitst is op het kleinste signaal uit zijn omgeving.

Het paard kan niet gewend zijn aan honden en schrikken of denken dat de hond hem aanvalt.

Dus met een beetje begrip en inzicht in de situatie kan je zonder enig probleem samen genieten van een geweldige wandeling door het bos of je nu met je hond bent of te paard.