SAO PAOLO - Meer dan 370 Magelhaenpinguïns die op mysterieuze wijze op de stranden van het noordoosten van Brazilië aanspoelden zijn terug thuis. De dieren werden met een vliegtuig van de luchtmacht naar het zuiden gevlogen en daar losgelaten bij de koudere wateren waar normaal verblijven.
De afgelopen maanden spoelden zo'n duizend pinguïns aan op de Braziliaanse noordoostkust. Zeker twintig procent stierf en de rest was zo uitgeput dat zij niet uit zichzelf terug in zee raakten. Zaterdag werden ze met een vliegtuig teruggevlogen.
Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Pinguïns zijn een orde van niet-vliegende vogels die alleen voorkomen op het zuidelijk halfrond . De pinguïns behoren tot de familie van de Spheniscidae, orde Sphenisciformes, klasse Aves (vogels). De naam "pinguïn", die waarschijnlijk komt van het Keltische pen gwyn (witte kop), werd oorspronkelijk gebruikt voor de reuzenalk , de inmiddels uitgestorven tegenhanger van de pinguïn op het noordelijk halfrond .
Verwantschap
Met het DNA-onderzoek van Hackett et al. (2008) is de positie van deze vogels binnen de Neoaves wat duidelijker geworden. Zij zijn waarschijnlijk verwant aan de zeeduikers en de albatrossen en stormvogels en onderdeel van een veel grotere groep die men wel de 'watervogels' noemt.
De 'watervogels' volgens Hackett et al (2008)
Voorkomen
Een veelvoorkomend misverstand is dat pinguïns alleen op de Zuidpool zouden voorkomen. Zij worden echter ook in Zuid-Afrika , Zuid-Amerika , Australië , Nieuw-Zeeland en op de Galápagoseilanden aangetroffen.
Voedsel
Ze vangen hun voedsel, voornamelijk vissen en schaaldieren , onder water. Hiertoe zijn hun vleugels zwemorganen geworden en ze vliegen als het ware in het water. Daarbij kunnen zij lang onder water blijven.
Jonge Afrikaanse pinguïns.
Broeden en huizen
De meeste pinguïnsoorten nestelen in gaten of holen om zich zo in enige mate tegen de zon te beschermen en verbeteren dit met takjes en ander restmateriaal (Spheniscus en Eudyptula ) of bouwen een nest van stenen (Pygoscelis ) die ze in hun omgeving vinden en ze leggen meestal 2 (maximaal 3) eieren. De beide ouders lossen elkaar af bij het broeden. Terwijl de ene het ei bebroedt, trekt de andere naar zee om zich te voeden. Zodra het jong is uitgekomen, lossen de ouders elkaar op dezelfde manier af om het jong te voeden.
Enkel de grootste soort (Aptenodytes ) maakt geen nest maar broedt het enige ei uit op hun poten onder een beschermende huidplooi van de buik. Bij de keizerspinguïn broedt alleen het mannetje het ei uit, tijdens de ijzige zuidelijke winter (juli-aug) bij temperaturen van -70 °C en kouder terwijl het vrouwtje naar zee teruggaat om te eten.
De waggelende loop van een pinguïn wordt veroorzaakt door het feit dat het dier eigenlijk op zijn hurken loopt. Het heupgewricht bevindt zich laag bij de grond en het kniegewricht een stuk hoger.
Natuurlijke vijanden
De voornaamste natuurlijke vijanden zijn de reuzenstormvogel , roofmeeuwen of jagers vanuit de lucht, zeeluipaarden , walvissen (voornamelijk orka 's) en pelsrobben in het water en ingevoerde landroofdieren zoals katten , honden en ratten op het land. Ook de mens vormt een grote bedreiging door o.a. olievervuiling , overbevissing , jacht omwille van eieren en guano (vogelmest), invoer van andere dieren en zelfs toerisme .
De gemiddelde levensverwachting van een pinguïn schommelt rond de 20 jaar, hoewel ze in gevangenschap aanzienlijk ouder kunnen worden.
De meest noordelijke pinguïnsoort is de Galapagospinguïn die op de nabij de evenaar liggende Galápagos-eilanden leven. Waarschijnlijk zijn voorouders daar gekomen via de Humboldtstroom die koud water uit het Zuidpoolgebied aanvoert.
Gallerie
Soorten
Bekende pinguïns
Een pinguïn wordt vaak gezien als een grappig dier, vanwege hun vreemde manier bij het lopen, ze waggelen. Het zal dan ook niet vreemd zijn dat men een pinguïn als logo kiest. Ook zijn er enkele tekenfilms met pinguïns verschenen.
mailgroep huisdieren
