De papegaaivis

Orde : Perciformes - familie : Scaridae - geslacht : Verschillende en soorten : Verschillende. De familie der papegaaivissen telt tien geslachten en 84 soorten.
De papegaaivis heeft grote glanzende schubben, een vogelachtige bek en fascinerende gewoonten. Hiertoe behoren het veranderen van geslacht en het maken van een slijmcocon, waarin hij elke nacht veilig slaapt. Hij produceert een groot deel van het witte koraalzand op zonnige tropische stranden. De ongeveer tachtig papegaaivissoorten variëren in afmeting en kleur. Ze zwemmen meestal in paren en leven voornamelijk in de tropen.
Sommige papegaaivissen leven in zeegras in het Caribisch gebied en andere rond rotsige kliffen op de bodem van de Middellandse Zee. De meeste komen echter voor in tropische zeeën. Ze kunnen zich nauwelijks verdedigen tegen roofdieren. Hun krachtige kaken zijn alleen geschikt om te foerageren. Veel soorten scheiden een dik slijm af. Hiervan maken ze een coconachtige zak of omslag, waarin ze veilig kunnen overnachten. Door de dikke slijmlaag kan de geur van de slapende vis mogelijke roofdieren niet bereiken. De papegaaivis werkt elke avond zo'n dertig minuten aan zijn beschermende laag en heeft bijna even lang nodig om er zich de volgende ochtend doorheen te kauwen. Andere soorten brengen de nacht door in een holletje in het rif. Wanneer deze vissen overdag ergens van schrikken, zoeken ze snel hun schuilplaats weer op.
Zoals veel rifvissen kunnen papegaaivissen van geslacht wisselen. Na het leggen van de eieren veranderen sommige volwassen vrouwtjes in mannetjes. Vissen die als mannetje worden geboren en hun hele leven lang mannetje blijven worden primaire mannetjes genoemd. De felgekleurde voormalige vrouwtjes worden secundaire mannetjes genoemd. De natuur produceert meer vrouwtjes dan mannetjes. Secundaire mannetjes herstellen de balans als er te weinig mannetjes zijn. Ze zijn agressief en domineren de voortplanting, maar produceren minder hom dan primaire mannetjes.
Papegaaivissen grazen behoorlijk van zeewier en eten ook zeegras. De meeste soorten voeden zich daarnaast met zachte koraalpoliepen. Deze ongewervelde dieren vormen de basis van het levende rif en uit hun uitwendige skeletten ontstaat het harde koraal. Terwijl de meeste papegaaivissen met hun benige kaken hele stukken rots afknabbelen om aan de binnenkant te komen, beuken sommige soorten, zoals de bultkoppapegaaivis, met hun kop tegen het rif tot hele blokken losraken.
Op verschillende soorten papegaaivissen wordt gevist, maar van de ongeveer tachtig soorten in de wereldoceanen staat er slechts één, de regenboogpapegaaivis, als kwetsbaar bekend.