Een rat om van te houden

Voor het overige heb ik niets tegen deze diertjes zolang ze hun snuitjes maar niet in mijn keuken laten zien. Ik heb dan ook veel plezier beleefd aan Ratatouille, de nieuwe animatiefilm van de Pixar, waarin deze nachtmerrie zeer geestig en vindingrijk wordt uitgewerkt.

Het getuigt op zijn minst van moed om een rat als meesterkok op te voeren in het walhalla van de kookkunst: Frankrijk. Ratten zijn ook in het filmbedrijf nooit populair geweest.


De trailer van Ratatouille


Toen Werner Herzog eind jaren 70 voor zijn film Nosferatu een paar honderd ratten in de binnenstad van Delft wilde loslaten brak de hel uit. De burgervaders van die stad waren bang voor een rattenplaag, maar achteraf viel alles mee. Herzog gebruikte de uit Hongarije overgebrachte ratten als verspreiders van de pest.

Als schokeffect in horrorfilms zijn deze beroepsknagers altijd een gewild object, denk maar aan het meesterwerkje Willard . Zodra een rat als sympathiek personage wordt opgevoerd, raakt Hollywood echter in paniek.

Een recent voorbeeld is de vorig jaar vertoonde animatiefilm Flushed Away , gemaakt door de Britse Aardman Animation Studio, de bedenkers van de uitvinder Wallace en zijn hond Gromit. De hoofdpersoon is onmiskenbaar een huisrat met James Bond-ambities, genaamd Rodney.

Toen de Amerikaanse partner van Aardman, DreamWorks, de film zag werd koortsachtig geprobeerd om in de reclamecampagne van Rodney een muis te maken. Als ik me niet vergis was de Nederlandse ondertitel van de film zelfs Een Muis van Huis . Gevolg van deze actie: veel verwarring bij de Nederlandse recensenten. De ene helft sprak terecht over een rat en de rest trapte in de marketingtruc en betitelde Rodney als muis.

Ook in de latere dvd-campagne werd hij tot een muis gedegradeerd.

In Ratatouille is niets te merken van dit verstoppertje spelen. Remy, uitgerust met een geperfectioneerd reukorgaan, is een rat en vertoeft bijna de hele film in de keuken van een sterrenrestaurant. En het bijzondere is: na het zien van deze film, geregisseerd Brad Bird (die eerder het voortreffelijke The Iron Gigant maakte), verlaat je met een lekkere trek de bioscoop.

Flushed Away werd vorig jaar een flop (deels door de concurrentie van de pinguïns in Happy Feet). Of zijn collega Remy hetzelfde lot zal ondergaan? Ik verwacht het niet. Hij is een rat om echt van te houden.