Hallo bezoeker,
welkom op het blog van de Mailgroep Huisdieren, een hechte groep Dierenvrienden-SeniorenNetters, die er zijn voor, door en met elkaar.
Op dit blog kunnen jullie kennismaken met onze dieren, tips vinden over de verzorging en de gezondheid van de dieren, dierengedichten en dierenartikels lezen, werkjes in verband met dieren bekijken, enz.
Veel kijk- en leesplezier!
Moeder Natuur grossiert in list en bedrog, en de griffel gaat dit keer naar de ringslangplatstaart, een giftige zeeslang uit onder meer de Indische oceaan. Hij heeft zijn staart vermomd als kop, en veinst zo gif voor twee te hebben. Zijn belagers, haaien en sommige vogels, benaderen hem dus altijd verkeerd.
De zeeslang, tot een meter lang, geeft zich bloot op zoek naar voedsel tussen het koraal. Bioloog Arne Rasmussen volgde er een en werd daarbij afgeleid door een andere slang. Toen hij zich weer omdraaide, keek hij niet tegen de staart maar tegen de kop van de slang aan. Diens staart zocht nu tussen het koraal, maar dat bleek even later toch de kop. Rasmussen & co bestudeerden andere exemplaren en ontdekten de wonderlijke gelijkenis: beide uiteinden worden getekend door een geel hoefijzer, met daarachter een brede zwarte band, breder dan de donkere strepen over de rest van het lijf. En de slang wiegt met zijn staart als met zijn kop.
Ook Darwin schudde zijn hoofd om de snavel van de toekan. Waarom zo overdreven: een seksueel ornament, een pikhouweel om vruchten te oogsten? Nee hoor, vermoeden biologen nu: de toekan gebruikt zijn snavel als radiator, om warmte te lozen als hij het te heet krijgt. Zijn snavel, een derde tot de helft van zijn lichaamslengte, is niet geïsoleerd door veren maar wel rijk voorzien van bloedvaatjes. Een prima plek om warmte eruit te laten waaien.
Braziliaanse biologen brachten de ventilatie van de toekan in beeld met warmtecameras. Hij ventileert heel precies: als zijn temperatuur iets stijgt, bijvoorbeeld tijdens het vliegen, dan warmt eerst een stukje snavel bij de ogen op. Het raam gaat vast op een kiertje. Schroefden de biologen de temperatuur in het lab hoog op, dan begon de hele snavel te gloeien, en gooide de toekan de boel wijd open. Daalde het kwik tot amper 10 graden, dan deed de toekan zijn snavel thermisch helemaal dicht.
Etenstijd: poes laat het onder luid gespin weten, maar het klinkt toch minder tevreden dan anders. Het lijkt wel een soort bedelspinnen, zeggen kattenhouders. Zij smelten bij zoveel smart, en haasten zich wat aan het lijden te doen. Het is poes weer gelukt. Troost u, biologen laten in Current Biology zien dat vrijwel iedereen, met of zonder kat, door dit klaaglijke knorren de zorg in zich voelt opborrelen. Er zit iets dwingends in wat om spoed vraagt, in tegenstelling tot het gespin door de dag heen.
De biologen analyseerden de akoestische eigenschappen en ontdekten dat het hongerige dier knorretjes met een hogere frequentie in zijn oproep doet. Die pieken verdwijnen na het eten, het kattengespin gaat dan weer in frequentie omlaag en verliest zijn smartelijke toon. Dat bleek toen de onderzoekers de hogere frequenties eruit wisten en de smeekbede toen aan kattenhouders en kattenleken lieten horen: zij ervoeren er geen gebedel meer in.
Waarom de hond/kat niet van tafel mee mag eten en waarom wisselen van voeding niet zo gezond is.
Waarom de hond/kat niet van tafel mee mag eten en waarom wisselen van voeding niet zo gezond is.
Wij mensen hebben totaal andere voedingsbehoeften, een ander spijsverteringsstelsel, een andere darmflora e.d. dan onze huisdieren en daar zijn velen zich eigenlijk niet van bewust. Hieronder vindt u een tabel met de voornaamste verschillen. Om de consequenties van deze verschillen iets duidelijker te maken, even dit een voorbeeld dat u zeker niet onbekend zal zijn:
U gaat op vakantie naar een tropisch land, eet er de heerlijke locale voeding... resultaat: "tourista" de bekende reizigersdiarree. Hoe komt dit nu: om de voeding te verteren hebben uw darmen bepaalde bacteriën nodig (de darmflora), maar in België is de voeding anders samengesteld dan in bv. Tunesië, dus u heeft andere bacteriën nodig. Uw darmflora "herkent" de voeding niet en verteert die dus onvoldoende. Gevolg: diarree. Na een tijdje stopt de diarree ook spontaan omdat de darmflora zich zal aanpassen aan het aangeboden voedsel.
Dus meteen is één ding al duidelijk: veranderen van voeding moet heel geleidelijk gebeuren zodat de darmflora de tijd heeft zich aan te passen.
Maar zich baserend op de tabel hieronder komen we ook nog tot een tweede conclusie: de kat/hond heeft zowiezo veel minder bacteriën in de darm, dus kan zich minder snel aanpassen aan een voedingswissel. (7 à 14 dagen zijn essentieel).
Het veel kortere spijsverteringskanaal wijst erop dat het dier in meerdere mate is aangewezen op eiwitten als voedingsbron. Om koolhydraten (brood, rijst, aardappelen e.d.)te verteren zijn langere darmen en een langere transit tijd nodig. Het is dus heel belangrijk dat die verhoudingen (eiwit/vetten/koolhydraten)gerespecteerd worden, vandaar dat mensenvoer niet geschikt is voor uw huisdier.
Mens
Hond
Kat
Behoefte op volwassen leeftijd aan :
Koolhydraten
60-65%
miniem
miniem
Eiwit
8-12%
20-40%
25-40%
Vet
25-30%
10-65%
15-45%
Alles eter
Semi-vleeseter
Vleeseter
Duur voedsel-transport
30uur-5dagen
12-30 uur
12-24 uur
Verhouding Gewicht spijsvertorg/Totaal gewicht
11 %
2,7 à 7 %
2,8 à 3,5 %
Lang darmstelsel = aangepast aan de vertering van koolhydraten.
Kort darmstelsel = aangepast aan de vertering van eiwitten
Dichtheid darmflora In aantal bacteriën/gr Die bacteriën zorgen voor de vertering
10.000.000
10.000
10.000
Daarenboven zijn er nog volgende essentiële verschillen:
een dier slikt zijn voeding door zonder het te "proeven", dus het hoeft helemaal geen variatie. Het is zelfs zo dat als de vorm van de korrels bijvoorbeeld verandert maar voor de rest de samenstelling identiek blijft sommige dieren deze niet meer zullen willen eten.
de spijsvertering verloopt snel en de voor vleeseters ongeschikte voedingsmiddelen worden in grote hoeveelheden afgescheiden. Een uitgebreid en gevarieerd menu samenstellen is dus zinloos, een groot deel eindigt toch in de kattenbak of op de hondenweide, zonder dat uw dier het geproefd heeft. Het is wel zo dat de geur uw dier wel beïnvloedt of hij iets al dan niet lekker vindt. Een zoute smaak schijnen veel dieren ook wel te waarderen maar dat dit helemaal niet zo gezond is behoeft geen betoog. Net als kinderen die dol zijn op bv chips weet een dier ook niet wat goed voor hem is en u moet hem dus in bescherming nemen.
de mens heeft verteringsenzymen in het speeksel, de kat en de hond niet, tevens slikt hij grote brokken ineens door die aldus de maag bereiken. Dus de vertering in de maag en de darm is een veel zwaardere klus dan bij de mens. Conclusie: het vooral niet nog lastiger maken!
katten hebben veel meer arginine nodig dan honden, en zeker dan mensen, juist omdat het zo'n grote vleeseters zijn.
katten hebben meer vit. B nodig
kat en hond hebben geen vit C nodig en dit in tegenstelling tot de mens en bv de cavia.
katten hebben taurine en arachidon zuur nodig.
zowel kat en hond hebben andere calcium fosfor verhoudingen nodig dan wij mensen, bij hen is 1.2:1 à 1.4:1 optimaal
...deze opsomming is niet compleet en dient enkel ter verduidelijking van de verschillen qua voedingsbehoeften tussen mens en viervoeter
Met dank aan Arlette Strubbe, assistente en voedingsdeskundige in Dierenkliniek VvD.
Een kat maakt haar houding tegenover anderen duidelijk met behulp van haar silhouet, staart, oren en ogen. Al haar buien en volgende handelingen zijn hieruit af te lezen.
Als de kat een normale houding heeft, zal haar staart horizontaal tot lichtjes hangend zijn, en hij zal amper bewegen. Haar kop is dan het hoogste punt en de haren liggen overal glad. Haar oren zijn gespitst en de ogen opmerkzaam geopend.
Deze houding verandert ze niet als ze iets tegenkomt wat ze helemaal niet interessant vindt. Als ze een bekende tegenkomt die ze aardig vindt, zal ze haar staart verticaal de hoogte in doen als begroeting. Ook versnelt ze haar stap en zoekt ze kort lichaamscontact.
Bij iemand die ze nog niet kent, maar die haar ook niet bedreigend lijkt, zal ze haar staart tot een S krullen en het puntje zal trillen. Ook vergroten haar pupillen en haar oren zijn strak op de vreemde gericht.
Als ze vijanden tegenkomt zal je kat zich zo groot mogelijk maken. Dit kan ze doen door haar rug te bollen, door haar staart- en rugharen overeind te zetten of door op de toppen van haar tenen te gaan lopen. Wanneer de kat een aanval plant of er een verwacht zal ze haar ogen, sluiten en haar oorschelpen plat langs haar kop leggen. Een laatste waarschuwing voor haar tegenstander is dat ze zich zijwaarts laat vallen; dan heeft ze haar klauwen vrij en kan ze toeslaan.
Vocale taal
Onder elkaar gebruiken katten niet vaak vocale taal, alleen tijdens de bronstijd, de paring en het moederschap speelt de stem een rol. Het geluid van een kat wordt gevarieerder en expressiever naarmate ze meer gesteld raakt op de mens.
In totaal zijn bij katten 16 verschillende geluidspatronen vastgesteld, die deels met gesloten bek, deels stemloos met geopende bek en deels stemhebbend met open bek voortgebracht worden.
Katten gaan blazen ter bescherming tegenover een vijand of als afschrikking tegenover een rivaal of opdringerige soortgenoot. Bedelen, klagen, zeuren en vragen doen zowel oude als jonge katten melodisch met hun klassieke gemiauw of met een variatie erop.
Brabbelen, murmelen en kirren doen katten om een partner te versieren of om de kinderen gerust te stellen als ze gevaar ruiken. Katten gaan snorren tegenover mensen om hen aan te zetten tot aaien.
Slapen
De kat slaapt het meest van alle zoogdieren, namelijk tot 20 uur per dag. Dit verschilt wel per leeftijd. Pasgeboren en oude katten slapen 20 uur per dag, maar bij de leeftijden daartussen slapen ze minder. De actieve perioden zijn het grootst bij krolse, geslachtsrijpe katten.
Van deze 20 uur zijn er echter maar maximaal 4 uur waarbij de kat ook echt in diepe slaap is. In de andere 16 uur blijft een deel van hun zintuigen altijd actief. Je kunt aan de houding van je kat wel zien of hij echt slaapt op rust. Als je kat in diepe slaap is ligt hij vaak op zijn poten en in een u-vorm. Als je kat rust zijn zijn poten vrij zodat hij gelijk weer kan opstaan als er iets mis is.
Na elke lange slaapfase rekt en strekt een kat zich om haar spieren weer soepel te maken en weer fut in haar lichaam te brengen. Ze staat geleidelijk op, maakt een kattenrug, strekt dan de voorpoten zo ver ze kan voor zich uit, maakt daarna dezelfde beweging met haar achterpoten, krult haar staart tot een dubbele S en schudt zich eventjes.
Wassen
Er zijn maar weinig dieren die zich zo grondig en hygiënisch wassen als een kat. Gemiddeld wast een kat zich namelijk tien keer per dag. Hiervan gebeurt het minstens twee keer echt grondig, en vaak volgens een vast patroon.
Een kat gaat er rechtop bij zitten, likt eerst de hals en de borst en reinigt daarna de voorbenen. Dan maakt ze haar voorpoten nat, zodat ze daarmee haar ogen, neus en wangen kan schoonmaken. Dan maakt ze haar voorpoten nog een keer nat en wast ze haar voorhoofd en oren. Daarna zijn de schouders en de rug aan de beurt.
Als dit klaar is gaat de kat op haar zij liggen en wast ze haar buik en daarna haar staart. Hierna zijn haar achterpoten en kont aan de beurt, deze krijgen extra aandacht.
Op warme dagen wassen katten zich ook vaker dan normaal, dit doet ze dan zodat de vochtige haren voor een beetje afkoeling zorgen met behulp van verdamping. Katten hebben namelijk geen zweetklieren en kunnen overtollige lichaamswarmte niet verliezen door te zweten.
Vriendschappen De mens kan een kat niet alles geven wat ze nodig heeft, een kat heeft ook behoefte aan soortgenootjes. Voor katten die alleen binnenshuis leven is het goed om een soortgenoot te hebben. Het is dan het beste om tegelijk twee jonge katten in huis te halen, het liefst uit hetzelfde nest. Die blijven dan vaak de rest van hun leven onafscheidelijk. Als je een kat hebt die al heel erg lang alleen is, is het waarschijnlijk niet zon goed idee om er ineens een andere kat bij te halen.
Vaak wordt gezegd dat honden en katten niet goed met elkaar overweg kunnen. Eigenlijks slaat dit nergens op, want uit ervaring is gebleken dat deze twee het juist uitstekend met elkaar kunnen vinden. Vooral als ze tegelijk in een gezin komen en al van jongs af aan samen optrekken kunnen ze onafscheidelijk worden. Als ze al volwassen zijn en dan nog bij elkaar komen wordt het lastiger, maar dan nog is het niet onmogelijk, zolang ze allebei maar de mogelijkheid hebben om elkaar uit de weg te gaan.
Grotere dieren zijn voor katten geen probleem, vaak besteed de kat daar geen aandacht aan. Dieren die net zo groot zijn als de kat zelf vormen een grotere bedreiging. De kans is dan ook kleiner dat de kat met die dieren bevriend zal raken.
Een volwassen kat zal een kleiner dier vaak als prooi zien, om daarmee bevriend te raken wordt dus moeilijk. Als een kat als kitten bij zo'n dier groeit is er wel de mogelijkheid dat de kat het dier als lid van de familie accepteert.
Katten zien de mens als een vriend, tenminste, als ze goed behandeld worden natuurlijk. Als de kat opgroeit zonder moeder, gaat hij de mens als vervanger accepteren. Als je kat als kitten zijn babydagen bij de mens doorbrengt, zal hij al gauw vertrouwd raken met je geur, je uiterlijk en je geluiden.
Als een kat de eerste 2 maanden niet in aanraking komt met mensen zal het iets langer duren voordat je kat went, maar uiteindelijk zal de kat de aandacht van de mens niet meer kunnen weerstaan.
Wanneer een kat na de eerste 4 maanden van zijn leven nog niet in aanraking met mensen is geweest, wordt hij als niet meer plaatsbaar beschouwd. Ze zullen waarschijnlijk schuw en halfwild blijven en in paniek raken als ze op de arm genomen worden.
BREDA - Dierenarts John Thielen uit Breda vindt het de hoogste tijd voor een waarschuwing: "Slakkengif is levensgevaarlijk voor honden en katten." Deze week stierf een van Thielens patiënten, een 6,5 jaar oude Duitse herder, die enkele uren daarvoor ernstig ziek was geworden na een avondwandeling met zijn baas.
Niet alleen Thielen pleit voor oplettendheid, ook andere dierenartsenpraktijken waarschuwen voor de risico's van de stof metaldehyde die in sommige merken slakkengif voorkomt.
Thielen heeft het sterke vermoeden dat het middel metaldehyde, bestanddeel van sommige soorten slakkengif en dat tevens in aanmaakblokjes zit, het dier fataal is geworden. De dierenarts zegt dat hij jaarlijks vier tot vijf sterfgevallen door metaldehyde in zijn praktijk heeft. En steeds in dit seizoen, als mensen gif tegen slakken gaan strooien en de barbecue veelvuldig gebruikt wordt.
"Als ik in de krant weer zo'n bericht lees dat er ergens een kattenhater of hondenmepper actief is, heb ik mijn bedenkingen. Ik denk dat het vaker de gifkorrels zijn dan de mens die de dieren fataal worden." Honden en katten vinden metaldehyde heerlijk, weet Thielen. Maar snel nadat ze het binnen hebben gekregen, treden ziekteverschijnselen op. "Eerst zie je dat het huisdier in paniek raakt. Dan gaat hij braken, krijgt diarree en hij wordt steeds suffer."
Andere verschijnselen: een epileptische aanval, samentrekken van de spieren, rode in plaats van roze slijmvliezen en een hoog oplopende lichaamstemperatuur."
Een antigif bestaat niet. Als de arts er snel bij is, kan de maag van het dier leeggepompt worden. Het hangt ook van de ingenomen hoeveelheid af hoe ernstig de gevolgen zijn. Thielen: " Veel mensen weten niet dat slakkengif dodelijk is en ik wil daar voor waarschuwen. Kijk op de verpakking of er metaldehyde in zit."
Alleenstaande bejaarden kunnen baat hebben bij een nieuwe vorm van "gezelschapsdier", zo blijkt uit een rapport van de Britse Royal Academy of Engineering. "Robotkatten" kunnen in zo'n situatie op verschillende vlakken nuttig zijn.In het rapport wordt onderstreept dat dergelijke "autonome huisdieren" zowel voor het vaak broodnodige gezelschap als voor medische en praktische ondersteuning kunnen zorgen. Daarenboven kunnen ze worden voorzien van sensoren waardoor ze als brandalarm kunnen dienen of een waarschuwingslichtje doen branden als er wordt gebeld of als de telefoon gaat. Volgens professor Will Stewart van de universiteit van Southampton, die meewerkte aan het rapport, "zijn de mogelijkheden van een dergelijke aanpak niet beperkt door de technologie, maar tot dusver wel door een gebrek aan belangstelling. Vanzelfsprekend gaat het hier niet om een volledig alternatief voor een kind dat regelmatig op bezoek komt, want voortdurende aandacht blijft het ideaal. Maar dat is in de praktijk moeilijk te realiseren." (BEH)
AMSTERDAM - Britse wetenschappers hebben op de Filippijnen een vleesetende plant ontdekt die hele ratten opeet.
De plant lokt de knaagdieren in zijn 'mond' waar de beestjes verteerd worden door enzymen. De plant is groen en rood en kan tot een meter dertig groot worden. Volgens wetenschappers is het de grootste vleesetende plant ter wereld. Het is een wonder dat hij nu pas ontdekt is, aldus botanist Stewart McPherson in The Sun.
McPherson en zijn team ontdekten de plant al in 2007 maar maakten het bestaan van de plant nu pas bekend in hun onderzoek.
David Attenborough
De wetenschappers noemden de plant naar Sir David Attenborough, een bekende Britse televisiemaker die veel bekroonde natuurdocumentaires gemaakt heeft. Attenborough liet de krant weten zeer vereerd te zijn.
Kijk hier voor een filmpje van de plant die een ratje verorbert.
Als soorten buiten hun natuurlijk leefgebied toch grond onder de voeten krijgen, ontpoppen ze zich soms tot ferme lastpakken voor de inheemse biodiversiteit. Zit ook daar Darwin voor iets tussen?
Ik ga op reis en ik neem mee een beetje biodiversiteit. Zolang de mens op aarde rondtrekt, zeult hij bewust - en vooral ook onbewust - dieren en planten met zich mee. Buiten hun natuurlijke verspreidingsgebied bakken de meeste soorten er niet veel van. Soms krijgen ze in vreemd gebied welvaste voet en blijven ze bescheiden aanwezig. Slechts in hooguit enkele procenten lukt de vestiging erg goed en verspreiden ze zich. Uitheemse soorten kunnen zich dan zelfs tot heuse plagen ontpoppen. Dat levert problemen op voor de inheemse biodiversiteit, maar soms ook voor landbouw of voor het beheer van waterlopen.
Internationale experts beschouwen de invloed van uitheemse biodiversiteit wereldwijd als een van de belangrijkste bedreigingen van de inheemse biodiversiteit. Waarom zijn soorten buiten hun natuurlijke verspreidingsgebied vaker lastpakken dan binnen hun areaal? Spelen ook hier evolutionaire veranderingen een rol? En op welke wijze maken ze het overleven van inheemse biodiversiteit moeilijk tot onmogelijk?
Nijlganzen en canadaganzen, halsbandparkieten, Amerikaanse stierkikkers, Aziatische lieveheersbeestjes, Amerikaanse vogelkers, Braziliaanse waternavel, Aziatische korfmossels en Kaspische slijkgarnalen. Een kleine greep uit het groeiende assortiment uitheemse biodiversiteit dat ook in België meer dan goed gedijt. Bovendien neemt het probleem de jongste jaren fors toe. De globalisering van onze economie is daar niet vreemd aan. Uitheemse plantensoorten maken ondertussen in meerdere landen al twintig procent of meer van de flora uit. Zaden reizen gemakkelijk mee. Maar ook het ballastwater van schepen brengt waterdieren en -planten van en naar alle uithoeken van de wereld.
Een van de schadelijkste soorten wereldwijd voor inheemse biodiversiteit is de rat. Die reisde met schepen mee naar vele eilanden. Eilandsoorten bleken niet opgewassen tegen deze allesetende rover. Eilanden rattenvrij houden is geen sinecure. Maar de uitheemse impact kan ook uit heel andere hoek komen. Zo zetten uitheemse regenwormen de bodemstructuur en ondergroei van Noord-Amerikaanse bossen op zijn kop. Dat maakt het voor enkele andere uitheemse planten bovendien gemakkelijker om die bossen binnen te dringen en in te palmen. Inheemse planten en dieren betalen het gelag.
Ingevoerde soorten kunnen geruime tijd bescheiden aanwezig zijn en dan plots in een hogere versnelling schakelen om hun omgeving in te palmen. Recente studies tonen dat dat gepaard gaat met snelle evolutionaire veranderingen. Uitheemse soorten veranderen in het nieuwe milieu van gedrag en bouw. Dat is bijvoorbeeld aangetoond voor Europese spreeuwen en fruitvliegen in Noord-Amerika.
In 1935 werd in Australië een giftige paddensoort ('cane toad') ingevoerd. Tientallen soorten inheemse slangen zagen de pad als een lekkernij, maar bezweken telkens door het gif. Dat heeft een flinke ravage veroorzaakt. Toch hoeft men een evolutionaire tegenzet vanuit de inheemse fauna niet uit te sluiten. Zwarte Australische slangen uit populaties met die giftige pad ontwikkelden resistentie na amper 23generaties. Een snelle tegenreactie lukt evenwel niet altijd. De introductie van de nijlbaars in het Victoriameer deed honderden inheemse vissoorten verdwijnen.
Uitheemse soorten kunnen ook op subtiele, maar tegelijk drastische wijze toeslaan, door kruising met inheemse soorten. Dan zitten natuurbeschermers helemaal met de handen in het haar.
Het leven op aarde ondergaat een stevige transformatie. Natuurlijke grenzen of barrières waren van oudsher belangrijk voor het ontstaan en de handhaving van biodiversiteit. De menselijke bedrijvigheid doetsteeds meer soorten die natuurlijke grenzen overschrijden. Het op grote schaal mengen van voorheen gescheiden levensvormen is in belangrijke mate onomkeerbaar en leidt tot minder biodiversiteit.
Hans Van Dyck is hoogleraar gedragsbiologie en natuurbehoud aan de Université Catholique de Louvain (UCL). In deze zomerserie kijkt hij naar onze biodiversiteit door de bril van Darwin.
17/08 In Costa Rica is een man er in geslaagd een hechte band te ontwikkelen met een krokodil.
Visser Chito vond de vijf meter lange krokodil Pocho 20 jaar geleden. Het dier had een schotwonde. De man nam de krokodil mee naar huis en verzorgde het dier. "Ik bleef bij hem slapen toen hij ziek was. Ik wilde hem laten voelen dat niet alle mensen slecht zijn."
Knuffel
De 52-jarige man kan op openvallende monden rekenen wanneer hij voor de ogen van toeschouwers het water instapt voor een knuffel met het 444 kilo zware dier.
"Pocho is mijn beste vriend. Dat is heel gevaarlijk, maar we hebben een goede relatie. Hij kijkt me aan, maar zal niet aanvallen. Het is uitgesloten dat anderen met mij het water ingaan. Het is enkel hij en ik."
Chito vraagt de toeschouwers maar een paar dollar voor zijn adembenemende show. "Ik wil Pocho niet uitbuiten of als een slaaf behandelen."
Wetenschappers zijn bezorgd over insectenverdrijvende middelen op basis van DEET na een onderzoek naar de toxiticiteit ervan bij dieren.
Velen zullen er de afgelopen weken mee in contact gekomen zijn tijdens de vakantie: muggenzalf op basis van DEET. Toch niet zo een onschuldig product, zo blijkt nu.
Een studie bij dieren, die in het magazine BioMed Central Biology werd gepubliceerd, toont aan dat DEET eenzelfde effect zou hebben als de verlammende zenuwgassen uit de oorlogsindustrie.
Eerst werd gedacht dat het product de geurzin van insecten blokkeert, waardoor zij niet meer konden worden aangetrokken door de huid van de mens. Uit het onderzoek blijkt echter dat dit niet correct is, maar dat DEET het zenuwstelsel van de mug aanvalt, wat bij hoge concentraties zelfs tot de dood van het insect kan leiden.
Leger
Wetenschappers vrezen dat hetzelfde mechanisme wel eens schadelijk zou kunnen zijn bij de mens. Ze waarschuwen echter dat de bevindingen bij dieren niet zomaar te vertalen zijn naar de mens.
DEET (N,N-diethyl-meta-toluamide) werd in 1946 ontwikkeld door het Amerikaanse leger en wordt al jaren gebruikt in allerlei zalfjes en sprays tegen muggen en andere insecten. Zo'n 200 miljoen mensen gebruiken elk jaar insectenbestrijders op basis van DEET.
De experts raden aan om de DEET-producten enkel aan te brengen op de onbedekte huid en niet op wondjes of geïrriteerde huid.
Hondeneigenaars zijn er al langer van overtuigd: hun harige viervoeter is niet (altijd) zo dom als hij er uit ziet. Maar hun trouwe viervoeter kan slimmer zijn dan zij hebben gedacht: sommige hondenrassen slagen erin een basisvorm van rekenen en taalbegrip onder de poot te krijgen.
De Bulldog is één van de domste honden. FOTO AFP
Dat maakt een slimme hond even slim of zelfs slimmer dan je tweejarige. Maar niet elke hond is even slim. Border collies zijn de allerslimste, Afghaanse honden de domste.
,,De gemiddelde hond heeft een taalkundige ontwikkeling van een menselijke tweejarige. Dat wil zeggen dat ze zo'n 165 woorden, gebaren en signalen kunnen begrijpen", legt de Canadese hondenexpert Stanley Coren uit. ,,De top-20 procent van de honden kunnen tot 250 woorden en gebaren leren en begrijpen. Dat is hetzelfde niveau als een kleuter van 2,5."
Coren analyseerde studies over de intelligentie van honden en ontdekte dat honden tot vier of vijf kunnen tellen en eenvoudige fouten in rekensommen kunnen opmerken. Om dit te testen werd de honden geleerd te kijken naar hoe een snoepje en daarna nog een verdween achter een scherm.
Daarna werd het scherm opgeheven, waardoor de snoepjes weer zichtbaar werden. Als er een snoepje te veel of te weinig lag, keken de honden langer alsof ze in de war waren. ,,Dat bewijst dat honden weten dat één plus één twee is, en niet één of drie", concludeert Coren.
De slimste honden:
1) Border collie 2) Poedel 3) Duitse herder 4) Golden retriever 5) Doberman 6) Shetland herdershond 7) Labrador retriever 8) vlinderhond of Epagneul nain continental 9) Rottweiler 10) Australische veedrijvershond
In de Amerikaanse hoofdstad Washington D.C. wenden huisdierenbezitters zich niet meer automatisch tot de dierenarts als hun hond of kat iets mankeert. Steeds meer mensen kiezen namelijk voor acupunctuur. Deze behandelmethode zou een positieve uitwerking hebben op honden of katten met artritis, zenuwpijn of constipatie. Hondenbezitster Cyndee Clay geeft aan dat ze eerst nogal sceptisch was. Artritis en beschadigde zenuwen in de ruggengraat hadden tot gevolg dat onze hond Maddie met veel pijn te kampen had en haar achterpoten maar moeilijk kon gebruiken. Ze moest al maanden steroïden slikken om de pijn te verminderen en een operatie lag in het verschiet. Vrienden wezen ons echter op de heilzame werking van acupunctuur. Ik had mijn twijfels over de werkzaamheid van deze behandelmethode, maar besloot het toch maar te proberen. Acupunctuur is geen instant wondermiddel, maar lijkt desondanks haar vruchten af te werpen. Maddie is sterker geworden, loopt al een stuk beter en heeft bovendien nauwelijks nog pillen nodig, zegt Clay. Het lijkt er dus op dat acupunctuur uitkomst kan bieden voor huisdieren met bepaalde gezondheidsproblemen. De kosten zijn afhankelijk van de duur en aard van de behandeling.
De natuurorganisatie deed de oproep zondag in het radioprogramma Vroege Vogels. Trichomonas, ofwel het geel, veroorzaakt een geelkleurig abces in de keelholte, waarna de vogels stikken of verhongeren.
De ziekte wordt verspreid via de bek van de dieren en dus vormen voeder- en drinkbakken een bron van infectie. De afgelopen week werden in totaal ruim tweehonderd verdachte vogels gemeld, die vrijwel zeker aan de ziekte overleden zijn.
Ze worden vooral gevonden in Overijssel en Gelderland. Maar de ziekte zich inmiddels over het hele land verspreid, met uitzondering van Zeeland en de Waddeneilanden. Vooral groenlingen, merels en Turkse tortels zijn op dit moment het slachtoffer. In Duitsland kwamen al tienduizenden vogels om.
De Vogelbescherming, die advies in won bij onderzoeksinstituut Alterra van de Wageningen Universiteit, zegt dat in de herfst als het kouder wordt de besmettingen zullen afnemen. Dan kan ook weer voedsel en water worden gegeven. Nu hebben vogels voldoende voedsel en drinken in de natuur.
De Thaise jonge olifant Plai Peh wordt eindelijk geholpen aan zijn ontstoken voet. Het kalf, dat al twee jaar met een gezwollen voet rondloopt, wordt behandeld in het Lampang olifantenziekenhuis. De in het Khao Ang Rue Nai wildlife sanctuary woonachtige Plai Peh raakte met zijn voet bekneld in een val, die was geplaatst door een jager. Zijn voet liep daarbij een infectie op, die voor een grote zwelling heeft gezorgd.
De olifant wordt overgebracht naar een ziekenhuis, waar hij behandeld wordt aan de voet. De behandeling wordt mogelijk gemaakt door donaties die zijn gedaan aan Khunying Wannee Vidhayasirinun, een organisatie die zich inzet voor hulp aan wilde dieren die in Thailand leven.
Deze indrukwekkende foto's tonen het moment waarop een arend een zwaan in haar vlucht onderschept. De zwaan liet zich verrassen toen ze over een rivier vloog in het Canadese Terrace.
De enorme arend, met een spanwijdte van twee meter, landt bovenop de zwaan, maar lost zijn prooi na een gevecht van 5 seconden. De zwaan slaagt erin te ontsnappen en maakt een duikvlucht naar de oever om zich daar tussen de bomen te verschuilen.
De foto's werden genomen door een amateurfotograaf. De 41-jarige moeder van twee kinderen zag de zwaan over de rivier vliegen toen de arend aanviel.
PHILADELPHIA - Eén van de grootste mysteries van de biologie is ontrafeld: waarom staan flamingo's zo graag op één poot? Twee wetenschappers hebben Caribische flamingo's in gevangenschap uitgebreid bestudeerd en menen dat ze eindelijk het sluitende antwoord hebben gevonden op de vraag die biologen al jaren bezighoudt. Flamingo's staan op één poot om hun lichaamstemperatuur te regelen.
FOTO EPA
Matthew Anderson en Sarah Williams, vergelijkingspsychologen aan de universiteit van Philadelphia, bestudeerden in de eerste plaats of flamingo's taken bij voorkeur met één bepaalde kant van hun lichaam uitvoeren, zoals mensen rechts- of linkshandig zijn. Ze stelden vast dat flamingo's hun hoofd liefst laten rusten aan één kant van hun lichaam. Bovendien bleken vogels die hun hoofd aan de linkerzijde van hun lichaam laten rusten, agressiever te zijn tegenover soortgenoten. Het duo zag ook dat flamingo's geen voorkeur hebben op welke poot ze gaan staan.
Daarna onderzochten Anderson en Williams of de houding op één poot de dieren helpt de vermoeidheid in hun poten te verminderen of de dieren in staat stelt sneller op te vliegen bij dreigend gevaar. Dat bleek niet het geval te zijn. De onderzoekers stelden wel vast dat de dieren liever op één poot staan in water dan op de grond. "Gezien water meer lichaamswarmte opneemt, denken we dat ze op één poot staan om hun lichaamstemperatuur te regelen. Als ze beide poten in het water houden, verliezen ze te veel lichaamswarmte. Onze resultaten leveren het definitieve bewijs dat thermoregulatie de voornaamste functie is van hun houding", aldus Anderson. Flamingo's wisselen dan ook vaak van poot om te vermijden dat één poot te koud zou worden.
Aangenomen wordt dat andere vogels die ook vaak op één poot staan, zoals reigers, ooievaars en eenden, dat om dezelfde reden doen. (HLN.be)
mailgroep huisdieren
.gif)
.gif)
Alleenstaande bejaarden kunnen baat hebben bij een nieuwe vorm van "gezelschapsdier", zo blijkt uit een rapport van de Britse Royal Academy of Engineering. "Robotkatten" kunnen in zo'n situatie op verschillende vlakken nuttig zijn.In het rapport wordt onderstreept dat dergelijke "autonome huisdieren" zowel voor het vaak broodnodige gezelschap als voor medische en praktische ondersteuning kunnen zorgen. Daarenboven kunnen ze worden voorzien van sensoren waardoor ze als brandalarm kunnen dienen of een waarschuwingslichtje doen branden als er wordt gebeld of als de telefoon gaat. Volgens professor Will Stewart van de universiteit van Southampton, die meewerkte aan het rapport, "zijn de mogelijkheden van een dergelijke aanpak niet beperkt door de technologie, maar tot dusver wel door een gebrek aan belangstelling. Vanzelfsprekend gaat het hier niet om een volledig alternatief voor een kind dat regelmatig op bezoek komt, want voortdurende aandacht blijft het ideaal. Maar dat is in de praktijk moeilijk te realiseren." (BEH)![](javascript:fotovenster("http://images2-telegraaf.nl/multimedia/archive/00650/vleesetendeplant_650132d.jpg"," "," ",199,134); "javascript:fotovenster(\"http://images2-telegraaf.nl/multimedia/archive/00650/vleesetendeplant_650132d.jpg\",\" \",\" \",199,134);")
