Hallo bezoeker,
welkom op het blog van de Mailgroep Huisdieren, een hechte groep Dierenvrienden-SeniorenNetters, die er zijn voor, door en met elkaar.
Op dit blog kunnen jullie kennismaken met onze dieren, tips vinden over de verzorging en de gezondheid van de dieren, dierengedichten en dierenartikels lezen, werkjes in verband met dieren bekijken, enz.
Veel kijk- en leesplezier!
08-01-2009
Geoffroy kat (Leopardus Geoffroyi)
Geoffroy kat (Leopardus Geoffroyi)
De geoffroy kat is een kleine kat die voorkomt in hoger gelegen open bossen en struikbegroeiing in Bolivia, Zuid-Brazilië, Argentinië, Paraguay, Uruguay en delen van Chili, zuidelijk tot in Vuurland. Hij is vernoemd naar de natuuronderzoeker Geoffroy St. Hilaire, die deze soort ontdekte.
Naaste verwanten zijn de ocelot, de margay, de nachtkat en de tijgerkat. Deze maken allen deel uit van het geslacht Leopardus. De geoffroy kat is een sterk bedreigde soort. De vraag naar zijn bijzonder mooie, sterk gevlekte vacht werd nog groter toen de jacht op andere gevlekte katachtigen strafbaar werd.
De geoffroy kat is een bosdier, maar ze mijden de dichtste delen van de jungle en hebben een voorkeur voor hooggelegen, droge landschappen, waar bomen en struiken voldoende dekking bieden. Ze leven tot op 3300 meter hoogte, hoger dan de meeste Zuid-Amerikaanse katachtigen. De kleur en tekening van de vacht verschilt naar het gebied waarin deze katten voorkomen. In het Noorden is de hoofdkleur fel okerkleurig en is het lichaam bedekt met vele kleine, ronde, zwarte vlekken. In het Zuiden is de hoofdkleur van de vacht zilvergrijs en de vlekken zijn tot kleine rozetten gerangschikt. Het is een handige en wendbare klimmer die de grootste deel van de tijd doorbrengt in bomen. Bij het klimmen maakt hij gebruik van zijn vlijmscherpe nagels. Het mannetje markeert het territorium door boomstammen en takken met urine te besproeien en zijn geurklieren tegen takken en twijgen aan te wrijven.
Mede door zijn lenige lichaamsbouw is de geoffroy kat een succesvolle jager. 's Nachts kruipt de kat geruisloos door de ondergroei en zoekt naar prooidieren zoals vogels, kleine zoogdieren en insecten. Het zijn hele goeie zwemmers en vangen als ze in de buurt van water leven soms zelfs vissen. Kleine katten die zoals de geoffroy kat vooral 's nachts actief zijn, gaan meestal in de ochend-en avondschemering op jacht. Anders dan bij de grote katten, die niet zelden prooien met een omvang tot een derde van hun lichaamsgewicht vangen en verslinden en dan voor een paar dagen genoeg te eten hebben, zijn de maaltijden van kleine katten minder omvangrijk. Daardoor moeten ze één of twee maal per dag een prooi zien te bemachtigen. De geoffroy kat bespeurt ieder geluid waarmee een potentieel slachtoffer zijn positie verraadt, wacht geduldig af en slaat op het juiste moment vanuit een hinderlaag toe. Als de kat zijn slachtoffer op de grond vasthoudt, doodt hij hem met een beet en eet het dier helemaal op.
Alleen in de paartijd komt deze solitair levende kat soortgenoten tegen. Het vrouwtje geeft haar paringsbereidheid aan met bepaalde geurstoffen. Vervolgens reageert ze afwijzend en bepaalt tenslotte het moment van de paring zelf. Na de paring verjaagt ze de partner direct. Vlak voordat ze haar jongen werpt, komt het vrouwtje uit de bomen en maakt een nest in het struikgewas tussen de rotsen. De worp bestaat uit één tot drie jongen. Zij zijn bij de geboorte blind en volkomen van hun moeder afhankelijk. De moeder verdedigt ze fel. Niet in de laatste plaats tegen volwassen soortgenoten die de jongen zouden doden en opeten. Als de jongen hun ogen geopend hebben en ze stevig op hun poten staan, leert de moeder ze jagen. Na enkele maanden gaat het gezin uiteen.
Voor het maken van een bontmantel van gemiddelde lengte zijn ongeveer 25 geoffroy kattenpelzen nodig. Weliswaar is de handel op dit moment verboden, maar de illegale jacht gaat gewoon door. STOP DE HANDEL IN BONT!!!!!
Al vier honden dood door vergiftigd aas in Sint-Truiden
Sint-Truiden
07/01Al vier honden dood door vergiftigd aas in Sint-Truiden
Richard Masset uit Velm heeft bij de politie klacht neergelegd tegen onbekenden. Aanleiding is de dood van zijn zwarte labrador. Tijdens een wandeling door velden in zijn buurt werd de hond plots ziek. Brembol wankelde op zijn poten en vertoonde schuimbekkend braakneigingen. De inderhaast opgeroepen dierenarts kon het dier enkel nog met een spuitje uit zijn lijden verlossen. De hond had in het veld vergiftigd aas opgegeten.
Richard wil met zijn verhaal naar buiten komen om andere hondenliefhebbers te waarschuwen.
Intussen weet ik dat dit geen alleenstaand geval was. Er zijn al een zestal gelijkaardige gevallen bekend: voor twee honden kwam de hulp op tijd, de andere vier waren al dood of kregen net als mijn hond een spuitje. Hier moet zonder twijfel kwaad opzet in het spel zijn, meent Richard.
Dierenarts Gillet uit Gingelom bevestigt zijn verhaal. In zijn praktijk werden twee getroffen dieren behandeld. Voor één hond was de overdosis Temic fataal.
Volgens Richard moeten de schuldigen bij de jagers gezocht worden. Ik weet uit goede bron dat in deze streek heel wat vossen leven. En die kunnen op weinig sympathie rekenen bij de jagers.
Spelende kinderen
Wandelaars houden honden best aan de leiband en kijken goed uit of het dier ergens een stukje worst, vlees of vetbollen vermengd met het gif vinden. Het risico dat ook spelende kinderen in aanraking komen met het gif is niet denkbeeldig.
Op de dienst toxicologie van de faculteit diergeneeskunde is Temic geen onbekende. Het product wordt gebruikt in de bieten- en sierplantenteelt tegen bladluizen, bietenvlieg en aaltjes. Het behoort tot de meest giftige verdelgingsmiddelen (klasse A) en mag enkel verkocht worden aan vaklui.
donderdag 08 januari 2009 | 06:53 | Laatst bijgewerkt op: donderdag 08 januari 2009 | 08:05
foto Hans Veenhuis
ENS - Brandweerploeg Ens heeft gisteravond twee honden uit het water gehaald nabij de Ramspolbrug. De dieren waren er door het ijs gezakt. De brandweerlieden legde een lange ladder op het ijs om bij de honden te kunnen komen. Een half uur na melding van het incident konden de dieren in een brandweerauto worden gezet om op te warmen.
... over goede voornemens en honden in de dierentuin
Een goed voornemen voor het nieuwe jaar voor veel mensen: MENS ERGER JE NIET! Niet aan elkaar en zeker niet aan onbelangrijke dingen als honden in de dierentuin!
Wat mijn goede voornemens voor het nieuwe jaar zijn? Iets minder bewegen, wat meer vet en calorieën tot me nemen en iets vaker een lekkere borrel of een wie- de-wietje. Iets vaker de auto nemen en niet meer zo vaak per voet, fiets of trein. Energiebesparend dus!
Gekkigheid natuurlijk. Goede voornemens maak ik meestal niet, want ja als je geen slechte gewoontes hebt hoef je ook geen goede voornemens te nemen, nietwaar? Nou zien sommige mensen het nemen van een hond naar de dierentuin al als erg slechte gewoonte. Mijn voornemen is dan ook om dit vooral te blijven doen (naar de leuke dierentuinen die dit nog toestaan dan).
Ik was eigenlijk ook helemaal klaar met dit onderwerp, maar een recent stukje op ¨Uw? (niet de mijne ieder geval!) Antwerpse webkrant Den Brabo¨ vraagt nog wel om een leuke reactie natuurlijk.
Ik kan me ergeren aan mensen die alles denken te weten, onbegripvolle en onverdraagzame mensen,lawaaierige kinderen, domme opmerkingen, elke keer dezelfde grapjes, mensen die beweren niet van katachtigen te houden maar wel vooraan (en in de weg) staan om zoveel mogelijk foto's te maken, mensen die lelijke foto's prachtig noemen, kinderwagens die in de weg staan...
Ook aan honden die terecht op de juiste momenten blaffen, zo ook mijn eigen hond als de katachtigen hem weer eens uitdagen of een schijnaanval doen, dat dit dan aangemoedigd wordt door mensen die dit enig vinden of als mensen weer zo overdreven reageren met ¨ik schrik me dood!¨ terwijl het blafje vaak niet over het geschreeuw van de mensen heenkomt.
Dat het té vaak té druk is in dierentuinen...
Bovenal kan ik me ergeren aan mezelf dat ik mezelf steeds weer blootstel aan ¨geleuter door gepeupel¨ (waar heb ik dit eerder gehoord?). Dat ik weer in een dierentuin sta terwijl ik allang ondervonden heb dat de echte wildlife momenten alleen ver van hier te beleven zijn met mensen die niet alleen denken er verstand van te hebben, maar dit werkelijk ook hebben.
Kortom, een lijst opmaken met dingen waar ik me aan zou kunnen ergeren, is zo gemaakt. Het is zo'n verspilde moeite. Iedereen ergert zich wel aan iets of iemand en iedereen kan wel negatieve punten bedenken van dingen die niet in ¨hun straatje¨ vallen. Iedereen zijn eigen mening, niets op tegen. Val alleen niemand met deze mening lastig. ¨Nee, Den Brabo, ook niet die van jullie rotbedorven, keffende en volgevreten reporter. Begrepen? Nee natuurlijik niet. Maar ge houdt uw domme geklets volgende keer beter achterwege!¨ (voor wie nu op zijn achterste benen staat: dit is even in dezelfde taal geschreven als van de reporter zelf; zie eerdergenoemde link).
Goed, mens erger u dus niet, ik ga wat leuke plaatjes van hond met (dierentuin)dieren opzoeken voor u en daarna weer verder met het voortzetten van al mijn goede voornemens: schrijven van foute stukjes (is deze fout genoeg?), kijken van foute programma's (The Bold of GTST fout genoeg?), lachen om foute humor (Gordon fout genoeg?), veelvuldig bezoeken van foute ¨instanties¨ (dierentuinen fout genoeg of néé circussen met wilde dieren?).
Want... ¨Ik houd er zo van¨... (zoals Gerard Joling zo lekker fout zingt).
Tekst en foto's copyright: A. Buijen van Weelden en B. de Jonge Website: www.wildcatsmagazine.nl
Twee eigenaren van sushi-bars hebben op een visveiling bijna 80.000 euro betaald voor een Japanse blauwvintonijn. De prijs ligt enkele keren hoger dan de standaardprijs en is de hoogste in bijna tien jaar.
De 128 kilo zware tonijn van topkwaliteit is gevangen voor de noordkust van Japan en leverde bijna tien miljoen yen op, het hoogste bedrag sinds 2001. In dat jaar ging een blauwvistonijn voor twintig miljoen yen in andere handen over.
Delicatesse De vis, 542 euro per kilo, wordt verdeeld tussen de eigenaar van een sushi-bar in Hongkong en de eigenaar van een sushi-bar in Japan. Normaal gesproken wordt rond de 36 euro per kilo tonijn betaald, maar blauwvintonijn wordt als de beste soort beschouwd en is, in dunne plakjes op rijst geserveerd, een delicatesse.
De blauwvintonijn wordt echter bedreigd en inmiddels is afgesproken de vangst van de vis in 2009 met twintig procent te verminderen. (novum/adv)
Bericht uitgegeven op dinsdag 6 januari 2009 door Alterra.
Nu het ijs zo dik is dat half Nederland de schaatsen onderbindt, betekent dit niet dat er onder dit ijs geen waterdieren meer te vinden zijn. In vijver, sloot en plas zijn zelfs nog een heleboel dieren actief! Toch hebben deze dieren het niet makkelijk in het ijskoude water. Gelukkig hebben ze allerlei manieren gevonden om onder het ijs te overleven. Sommige beesten kunnen 5 maanden ingevroren zijn overleven.
Hoe overleven waterdieren ijsvorming Wanneer een sloot of plas bevriest, vormt zich een laagje ijs op het wateroppervlak. Dit isoleert het waterlichaam en vertraagt zo het afkoelen van het water wat eronder zit. Dit heeft tot gevolg dat sloten en plassen meestal niet tot de bodem toe bevriezen. Zelfs onder extreme koude omstandigheden daalt de watertemperatuur vlak boven de bodem niet snel tot onder het vriespunt. Veel waterdieren blijven dan ook actief in dit water onder het ijs. Waterdieren vermijden direct contact met het ijs en voorkomen zo dat ze ingevroren worden in de ijslaag. Direct contact met ijskristallen is namelijk in veel gevallen dodelijk. In de winter actieve waterdieren hebben verschillende aanpassingen om te overleven in dit letterlijk ijskoude water:
Ten eerste hebben veel soorten waterinsecten stoffen in hun lichaam waardoor lichaamstemperatuur kan zakken tot ver onder het vriespunt (vaak tot ongeveer -5 tot -10 graden Celsius). In de winter worden in hun lichaamsvloeistof suikers en eiwitten aangemaakt die werken als een soort antivries!
Ten tweede maken sommige soorten waterinsecten hun maag en darmen leeg en voorkomen zo dat er zich ijskristallen kunnen vormen rondom de voedseldeeltjes (voedseldeeltjes zouden anders werken als een soort condensatiekernen van waaruit de ijskristallen gaan groeien).
Verschillende ongewervelden nemen beschermende maatregelen: beschermende cocon van taai materiaal (wormen), dichten hun huisje af met een leerachtig laagje (slakken en kokerjuffers).
Vissen trekken weg uit kleine sloten en plassen en zoeken dieper water op om zo bevriezing te voorkomen.
Foto 1: Sloten en plassen zijn vrijwel nooit helemaal tot op de bodem bevroren, onder de dikke laag ijs bevindt zich nog water. Hierin zijn allerlei waterdieren te vinden.
5 maanden invriezen overleven Soms bevriest een sloot of plas helemaal en is er geen ontsnappen meer aan. Wanneer een waterlichaam totaal bevriest trekken dieren zich vaak terug in de bodem. Onderzoekers die bevoren bodemmonsters meenamen uit het veld, met hierin ingekapselde organismen, en deze vervolgens ontdooiden vonden dat in veel gevallen enkele dieren overleefden! Uit een experiment waarbij een soort slak, erwtemossel en kokerjuffer werden ingevroren, bleek dat deze dieren 5 maanden in het ijs bij -4 graden Celsius konden overleven! Ook waterkevers zijn in staat ingekapseld in ijs te overleven. Toch overleven ze niet wanneer ze simpelweg ingevroren worden in een bakje water. Dit heeft iets te maken krachten die vrijkomen door ijsvorming. Groeiende kristallen beschadigen de dieren, maar dit wordt in de natuur waarschijnlijk gebufferd door de zandkorrels of plantendelen.
Niet alle waterdieren zijn s winters actief. Volwassen dieren van bijvoorbeeld verschillende soorten vliegen en muggen sterven in het najaar, nadat ze eieren gelegd hebben. De eieren overwinteren (kunnen tegen bevriezing) en komen het volgende voorjaar weer uit. Deze dieren ontwijken dus de extreme omstandigheden tijdens de winter.
Foto 2: Zolang er voldoende licht kan doordringen in het water, groeit dit Sterrekroos gewoon verder onder de dikke ijslaag.
Zuurstof is een groter probleem dat het ijs zelf Overleven in het koude water is dus goed mogelijk, maar ijsvorming levert nog een ander probleem op voor de waterdieren; er kan namelijk zuurstofloosheid optreden in het water. Algen en waterplanten die groen zijn in de winter (bijvoorbeeld Sterrekroos) produceren zuurstof onder invloed van zonlicht. Wanneer het ijs helder is, dringt er vrijwel evenveel zonlicht in het water door als bij onbevroren water. Wanneer het ijs door viezigheid minder helder is, of bedekt met een laagje sneeuw, dan dringt er bijna geen licht meer in het water door. In het donker wordt er geen zuurstof meer geproduceerd door de algen. Dit is een groot probleem voor waterinsecten in vissen. Bacteriën op de bodem van sloot en plas verbruiken namelijk zuurstof bij het afbreken van dode waterplanten die op de bodem liggen (overblijfselen van het groeiseizoen), met als gevolg dat langzaam alle zuurstof onder het ijs verbruikt wordt. Bij weinig zuurstof sterven de meeste waterdieren; te beginnen bij vissen, omdat deze relatief veel zuurstof nodig hebben. Waterinsecten kunnen lage zuurstofconcentraties tijdelijk overleven door inactief te worden, waaronder door hun stofwisseling sterk te vertragen.
Meer informatie over onderzoek naar waterdieren in de Nederlandse sloten is te vinden op www.plons.wur.nl . Meer informatie over effect van vorst en ijs op amfibieen is te vinden op het Natuurbericht van 21 december 2008: " Met antivries de winter door ".
Lijden de dieren in de Zoo onder de vrieskou? + Slideshow
07/01 Lijden de dieren in de Zoo onder de vrieskou? + Slideshow
Ook in de Antwerpse Zoo laat de winter zich gelden. De parken liggen onder een laagje sneeuw en de bewoners zijn heel de dag buiten in de vrieskou. Maar lijden de dieren ook onder deze extreme temperaturen?
Pinguïns komen van de Zuidpool, dus zij moeten zich goed in hun sas voelen. Maar hoe zit het met de olifanten of de kamelen, hoe doorstaan zij deze allesbehalve exotische temperaturen? Onze reporter trok vandaag naar de Zoo en vroeg uitleg aan de dierenverzorgers.
Een uitgebreid verslag leest u morgen in Gazet van Antwerpen. Bekijk hieronder alvast de foto's van GvA-fotograaf Jan Van der Perre.
Australische kat overleeft val van 34 verdiepingen
Australische kat overleeft val van 34 verdiepingen
Een kat overleefde een val van het 34ste verdiep van een appartementsgebouw in Gold Coast, in het oosten van Australië. Dat meldt ABC Radio.
Struiken Sheree Washington, het baasje van de 7-jarige Tomcat Voodoo, zei dat haar kat maandagavond verdween. De poes zat vaak op een smalle richel. "Waarschijnlijk boog hij te ver over en viel hij 34 verdiepingen naar beneden. Gelukkig landde hij in wat struiken die hem, denk ik, gered hebben."
Slapjes Volgens Washington kwam hij ervan af met wat schrammetjes, verwondde hij een poot en voelde hij zich nog wat slapjes. (belga/eb)
Honden beschermen pinguïns tegen moordlustige vossen
Honden beschermen pinguïns tegen moordlustige vossen
Een groep herdershonden heeft ervoor gezorgd dat een Australische pinguïnkolonie blijft voortbestaan. De honden bewaken de dwergpinguïns sinds 2006, toen nog maar tien van deze dieren op Middle Island leefden. Inmiddels zijn er weer meer dan honderd pinguïns op het eiland, schrijft het Australische persbureau AAP vandaag.
Net als bij schapen De pinguïns werden gedood door vossen. De honden beschermen de pinguïns tegen aanvallen, zoals ze dat ook bij schapen deden. Het zal waarschijnlijk nog tien jaar duren voor de populatie pinguïns terug op het oude niveau van zeshonderd dieren is.
Volgens de natuurbeschermers die de honden inzetten, is de strategie mogelijk ook toe te passen bij andere diersoorten die in het nauw komen. (anp/eb)
Zeldzame walvishaai raakt vast in visnet en sterft (Gwen)
Zeldzame walvishaai raakt vast in visnet en sterft
Een zeldzame zeven meter lange walvishaai, die voor de kust van Maleisië vast kwam te zitten in een visnet, is aan zijn verwondingen gestorven. Nadat het dier in een visnet verstrikt raakte, duurde het twee uur om de twee ton zware haai naar de kust te slepen. Daar aangekomen leefde de vis nog, maar hij stierf niet veel later aan de vele snijwonden die het dier opliep door de bladen van de motor. De walvishaai, of rhincodon typus, is de grootste vis ter wereld. Het dier zwemt in warme tropische zeeën. De vis, herkenbaar aan de vele lichte vlekken op zijn donkergrijze lichaam, kan tot twintig meter lang en zeventig jaar oud worden.
Een 26-jarige Nieuw-Zeelander herstelt nadat hij 24 uur op zee doorbracht. Hij kreeg daarbij te maken met twee hevige hagelbuien, en drie haaien.
Nathan Maclure werd zaterdagavond opgepikt op 13 km van de kust van South Island door een passerende Russische sleepboot. De politie sprak van het "geluksverhaal van het jaar".
Maclure vertrok vrijdag voor een rit met zijn jetski in een estuarium, een brede trechtervormige riviermond. Hij overleefde twee hevige stormen met hagelbuien en werd bedreigd door drie haaien, die afkwamen op de kwallen in het water onder hem. De man slaagde erin zich vast te binden aan zijn jetski, nadat hij er tweemaal was afgevallen. "Ik was echt bang", vertelde hij aan de Sunday Star-Times.
Niemand had hem als vermist opgegeven. Dat hij nog leeft heeft Maclure te danken aan zijn wetsuit en de opmerkingsgave van de boot Ivan Golubets, die onderweg was naar de haven Lyttleton.
Hedde gijlieden dat gezien ? Wensen van Yasmientje voor mij ... zo'n mooi poesje en die heeft aan mij gedacht. Hallo mannen ik ben ziek geweest sè ! Een hele tijd geleden ben ik ook geschrokken sè. Terwijl ik mij aan 't likken was voeldenik al een hele tijd tussen mijn achterpootjes zo'n twee bollekes. 'k Had dat ervoor niet, dat kwam zo stillekesaan. Ik dacht zo 'k gaan nu dood, dat is het einde ... maar die werden altijd maar groter en dat deed geen pijn. 'k Weet niet waar dat dat voor dient, maar allee, 't is wel leuk als ik in de zetel zit en 't baasje of 't vrouwke kriebelen daaraan dan beginnekik te snorren, te snorren. Dan voel ik mij in den hemel. 't Schijnt dat dat er binnenkort af moet ... 'k weet eigenlijk niet waarom, maar ja, 't was er niet daarvoor, dus zal het er wel af mogen zeker ? Die witte mamapoes heeft dat ook niet dus .... En dan na die ontdekking ben ik ziek geweest, genen honger niet meer, geen dorst, niks, maar dank zij den dierenarts was ik er nogal vlug bovenop. Antibiotica noemen ze dat, amai slecht ... slecht, jakkes. Maar nu bennekik weer in topvorm zenne. Ik stormekik door het 't huis, door den tuin .... en ik zit die dikke mamapoes een beetje te treiteren zo, totdat die uit haar mand komt en dan kannekik daar in gaan liggen, hèhè, domme poes en na al dien tijd krijgekik nog regelmatig nen tik op mijne neus. Ik heb nu weer een leuk spelletje gevonden, wete, in de badkamer is zo'n ovalen ding, lavabo, noemen ze, dat en uit die buisjes komt er water en hups dat verdwijnt in een putteke, daar kannekik mee spelen sè en erin bijten en eens goed met mijn nageltjes in prutsen, maar ik kom daar altijd nat uit, 'k weet niet hoe dat dat komt. Mijn Kung, eh, Cat-fu, training is de laatste tijd nogal magertjes, mijn baasje zijn hand is nogal "gekrast" van mijn nageltjes en tandjes. 'k Vond dat leuk, maar nu schijnbaar vind IK dat alleen nog maar leuk. Maar da's nie erg. Ik oefen nu met van die klein beestekes, muizen noemen ze dat, maar da's niet eerlijk, die doen nooit nie lang mee, want die gaan altijd vroeg slapen en dan bewegen die niet meer. Die grote poezen met ijzeren schoenen, da's nog raarder, ene heeft er ne schimmel, maar begin december hebben ze mij wijsgemaakt dat Sinterklaas ne schimmel had. Goe zot allemaal, 'k voel mij hier goed thuis, 'k ga hier nooit meer weg. En den eerste mij hier probeert weg te krijgen : CAT-FU - ze zullen verschieten !!!
Allemaal een dikke zoen, mijn Yasmientje, alle poezen, grote en kleine poezen met of zonder ijzeren schoenen (dien ene van mijn baasje die is ne schoen kwijt, dommerik ... dan komt dien Tom weer met grote nagels, zot ... goe zot), en dat ander soort poezen die "woef" doen (daar hebik niet voor zenne) ook. Allemaal goe trullebuizeke in deze wereld, gelukkig staan wij poezen voor niks !!! Cat-power !!!
Met mijn katten zijn we nu bijna op het punt gekomen, waarop ik zeg: ze worden te dik! Ik zeg bijna Want het is niet zo dat die buik er opeens *plop* was, dát valt op, dán weet je wanneer je iets moet doen. Het is eigenlijk heel geleidelijk gegaan. Marcus had al een dikke vacht, dus ik had het niet echt door Mozes moest groot worden, dus dat was allemaal niet zo erg. En eerlijk eigenlijk wil ik het nog niet weten. Want wat gaat er dan gebeuren? Visioenen van mijn engeltjes aan de komkommertjes en sla doemen op. Langzamerhand krijgen ze zelf hazentandjes en gaan ze wat groen zien. Ik vond hun Afrika-buikjes- eigenlijk wel schattig. Maar nu komt toch de vraag: wat gaan we doen?
Tips!:
* Allereerst, onderschat het niet. 50% van alle katten is te dik (!) en dat is niet geheel onschuldig. Dikke katten worden sneller ziek, leven korter en ervaren minder levenskwaliteit, dan dieren met een gezond gewicht. Een richtlijn: je moet je kat zijn ribben kunnen voelen, maar ze moeten niet te zien zijn.
* Zorg dat uw kat meer beweging krijgt. Bijvoorbeeld door hem vaker naar buiten te laten. Als uw kat alleen binnen leeft, probeer dan meer met hem te spelen.
* Zorg dat hij zich niet verveeld en uit verveling meer gaat eten. Zet niet altijd brokjes klaar, dit zal hij gaan eten als hij niks te doen heeft.
* Pas de hoeveelheden aan. Bijvoorbeeld even vaak eten, maar kleinere porties. Waarschijnlijk zal hij eerst klagen en zeuren, maar uiteindelijk zal hij wennen aan minder eten en zich aanpassen.
* Ook is het van belang goed te kijken naar de inhoud van je kat zijn voedsel. Er is speciaal dieetvoer, maar dat is vaak erg duur. Er is ook gewoon voer, dat minder dik-makende stoffen bevat. Let bijvoorbeeld op de hoeveelheid ruw vet. Hoe minder, hoe beter. zout (natrium-chloride) is weer niet goed. Zorg voor voedsel waar dit zo min mogelijk ik zit. Whiskas schijnt niet erg goed te zijn bijvoorbeeld, volgens de dierenarts.
* Blikvoer is beter dan brokjes voor de katten-lijn. In blikvoer zit heel veel water. De hoeveelheid brokjes zou je keer 5 moeten doen, om het kunnen vergelijken met de zelfde hoeveelheid blikvoer.
Bericht uitgegeven op vrijdag 26 december door Vogelbescherming Nederland.
Een sneeuwwit voorhoofd en een prachtig rode borst. De gekraagde roodstaart is bijna een exotische verschijning in de Hollandse bossen. Des te vreemder dat er daarom weinig aandacht is voor zijn achteruitgang. Geleidelijk aan en bijna onopvallend is de gekraagde roodstaart aan het verdwijnen.
Oké, er leven nog zon 23.000 broedparen in Nederland en dat is heel wat. In Nederland is de populatie al een aantal jaar stabiel, maar in de rest van Europa gaat ie hard achteruit. Officiële instanties spreken zelfs al over de meest dramatische achteruitgang onder de Europese broedvogels. In andere Europese gebieden zijn de aantallen nog maar een fractie van die uit de eerste helft van vorige eeuw.
Veel vogelsoorten die in Europa broeden, brengen de helft van het jaar door aan de andere kant van de wereld. Ze overwinteren vaak in Afrika. Zo ook de gekraagde roodstaart, die ten zuiden van de Sahel de wintermaanden doorbrengt. En juist daar gaat het mis door de droogteperiodes en verlies van leefgebied.
Tussen 1969 en 1974 en in de jaren tachtig waren er in de Sahel langdurige periodes van droogte. Niet alleen voor de mensen die daar leven had dat dramatische gevolgen, ook veel vogels overleefden deze droogte niet. Bij veel soorten, zoals de gekraagde roodstaart, is dat tot op de dag van vandaag te merken. De ontbossing die gaande is in Afrika doet er nog een flinke schep bovenop.
Gelukkig doet de gekraagde roodstaart het in Nederland voorlopig nog goed. Want wie het mannetje in het voorjaar hoort zingen is voorgoed verknocht aan dit mooie beestje.
Een Amerikaanse had wat problemen met haar wagen en opende de motorkap. Ze schrok even. Er lagen duizenden noten tussen de motor. "De noten lagen overal", aldus Hope Wideup uit Demotte, Indiana. De vrouw denkt dat een eekhoorntje de weg naar haar wagen gevonden heeft. Ook een verloren handschoen vond ze terug onder de motorkap. "Deze grap kost me een flinke duit. Het is misschien wel grappig maar zo grappig nu ook weer niet", besluit ze. (vsv)
En dan zeggen dat er mensen zijn die geen huisdieren willen....
Kat redt man van dood in wc
Een zwerfkat in een dorp in Taiwan heeft een 68-jarige man van een wisse dood gered in een openbare wc.
Liu Young-hui was in een afgelegen dorp in een openbaar toilet gevallen en bleek niet in staat daar op eigen kracht uit te komen.
Na twee dagen bemerkte de kat de man in zijn onfortuinlijke positie.
Met gemiauw lukte het de kat de aandacht te trekken van de dorpsbewoners.
Ze ontdekten de man die inmiddels buiten bewustzijn was. Omdat de dorpsbewoners dachten dat de man dood was, haalden ze de begrafenisondernemer erbij. Die ontdekte net op tijd dat de man nog leefde. (anp/mvl)
Ontsnapte honden redden Zweed van agressieve eland
Ontsnapte honden redden Zweed van agressieve eland
Een meute ontsnapte honden heeft een man van 75 gered. Een agressieve eland viel de Zweed in zijn tuin in Gällivare aan. Hij lag uitgeteld op de grond toen de blaffende honden de grote viervoeter wegjoegen.
"Ongewoon" De Zweed zag de grote viervoeter in zijn tuin en wilde het beest wegjagen maar de eland viel hem aan. "Hij raakte daarbij gewond aan het hoofd", aldus Rolf Hamstig van de politie in Norrbotten. De man werd overgebracht naar een ziekenhuis maar het had allemaal veel erger kunnen zijn. Gelukkig voor de man was er in de buurt een meute honden ontsnapt en verjoegen de beesten de eland. "Het is toch ongewoon dat elanden mensen aanvallen. Het beest is verdwenen in het bos. We beslissen morgen of we het gaan afknallen of niet", besluit Hamstig. (vsv)
Edde ni gezien,vous n'avez pas vu? Mijn klein hondje is perdu! Tis gaan lopen dans la rue,met een stertje aan zen qu. Edde ni gezien, vous n'avez pas vu? Mijn klein hondje is perdu!!
Waarschijnlijk komt er volgend jaar een nieuw apparaat op de markt waarmee je je paard of pony in de gaten kunt houden. Het apparaat draagt de naam TRAAKit en moet worden vastgemaakt aan een singel of halster. Via het tracksysteem kan je de coördinaten van je omheining instellen. Zodra je paard of pony buiten de omheining stapt, word je gewaarschuwd via de telefoon of computer.
Uitvinder David Clayton bracht afgelopen maand een soortgelijk apparaat op de markt voor andere waardevolle bezittingen, zoals iPods of televisies. Volgens hem zal er veel vraag zijn naar dit apparaat, omdat er tegenwoordig steeds meer paarden worden gestolen of uitbreken en daarbij om het leven komen. ,,We streven ernaar om voor de lente de TRAAKit voor paarden te ontwikkelen. Het apparaat moet sterk genoeg zijn om tegen het ruwe spelen van de dieren te kunnen. Ook rollen in de modder moet geen probleem zijn.
De batterij van de TRAAKit gaat langer dan een maand mee, waardoor de kosten naast de aanschaf uiteindelijk zullen meevallen. Het apparaat gaat ongeveer 250 pond (256 euro) kosten.
De Shire is oorspronkelijk afkomstig uit Engeland en is een directe afstammeling van van het paard dat, toen Julius Caesar er aankwam, zijn aandacht ving door de efficiëntie in de hulp die het bood aan de Engelse voorvaderen in de oorlog. Deze paarden ontwikkelden verder tot ¨the great horse¨ dat rond 120 verder verfijnd werd door de import van Vlaamse en Nederlandse paarden van groot formaat, en het is deze mengeling van een 800 jaar geleden, die het ras de nodige verfijning en betere beweegbaarheid gaven.
Gedurende de regeerperiode van Henry VIII (1509 - 1547), werd er speciale aandacht gevestigd op het kweken van sterke paarden, en er werden verschillende wetten opgesteld met dit in gedachte. In 1535 en 1541 werden wetten gemaakt die het kweken met paarden onder de 15 handen (152,4 cm) verboden, en ook alle uitvoer van deze paarden.
Oorlog was de erfenis en de rol van de Shires. Maar zo bruikbaar als hij was in de oorlog, nog bruikbaarder was hij in vredestijd. Tijden de jaren 1800 verschoof het doel van de Shire naar landbouw en commercie. Deze maakten, in een land dat beide heel serieus nam, de Shire tot niets minder dan een nationale schat. Grote Shire ruinen verplaatsten de meeste handelswaren van deze handelsnatie van de haven en door de steden. Over slecht verharde en moeilijk begaanbare wegen werd gewicht verplaatst door gewicht. Er was tientallen jaren lang een grote vraag naar grote massieve paarden met enorme spierkracht. Beide kwaliteiten waren noodzakelijk om de handelswaar rond te brengen. Het was een situatie voor de kwekers van Engeland waar ze bekend voor staan. Wat voor dier ze nodig hadden, ontwikkelden ze.
De noden van het rijk en de tijd vroeg voor een groot paard, met enorme kracht en gedweeheid. En de kwekers en boeren van Engeland reageerden met een van hun beste levende creaties: Het Shire paard.
Tijdens de eerste en tweede wereldoorlog, werd de Shire terug gebruikt als oorlogspaard, nu om de zware artillerie te trekken in afschuwelijke omstandigheden.
Na de eerste Wereldoorlog begon het aantal Shires te dalen, maar langzaam. Het gebruik van tractors en vrachtwagens startte dit, maar deze mechanisatie was in die tijd niet efficiënt en te duur voor de meeste mensen gedurende de grote Depressie. De Shire kon standhouden tot het begin van de Tweede Wereldoorlog, die het einde van het paardentijdperk bracht. Eten was nodig in grotere hoeveelheden en de mechanisatie in de vorm van tractors en vrachtwagens, die steeds sneller en efficiënter werden. Na de tweede wereldoorlog werd de daling steeds duidelijker, in 2003 werden er nog slechts 150 merries geboren. Deskundigen kondigen aan dat dit wel eens niet genoeg zou kunnen zijn om de merries die sterven van ouderdom te vervangen. Het enige goede nieuws voor de Shire is dat hoewel het aantal in Engeland daalt, er al 20 jaar een goede markt is voor uitvoer naar Europa en Amerika. Dit betekent dat er wereldwijd nog redelijk wat genetisch materiaal is.
Uiterlijk
Het eerste dat opvalt is de enorme grootte van de Shire in combinatie met de karakteristieke lange vetlokken aan zijn benen. Het is een enorm trekpaard. Het hoofd is groot met een breed voorhoofd en een ramsneus. De ogen zijn eveneens groot en hebben een goedmoedige uitdrukking. Verder hebben Shires alle uiterlijke eigenschappen van een koudbloedpaard, maar dan sterk vergroot; de hals is behoorlijk lang en gaat over in steil aflopende schouders die tamelijk breed zijn voor een gareel (halsjuk van het trekdier). De gemiddelde kofferomvang varieert van 1,80 tot 2,40 m. De borstkas is breed en krachtig. Dit alles getuigt van een optimale conditie. Kenmerkend is verder een korte, sterke rug met gespierde lendenen en een breed, gespierd kruis. De enorme achterhand is bepalend voor de krachtige bouw en het grote gewicht. Dit zijn belangrijke eigenschappen van dit trekpaard.
De benen zijn hard en goedgevormd. De botomvang ligt tussen de 28 en 30 cm. Het behang op de onderbenen is weelderig en moet steil en zijdeachtig zijn. Heel voornaam bij een trekpaard zijn de spronggewrichten en de hoeven. Deze laatste moeten open, stevig en heel goed gevormd zijn met voldoende lange koten. De spronggewrichten dienen groot en vlak te zijn en moeten van achteren gezien dicht bij elkaar in een juiste hoek staan, voor een zo groot mogelijk hefvermogen. De Shire is met zijn stokhoogte van gemiddeld 1,80 m het grootste trekpaard ter wereld. De stokmaat van de Shire moet tenminste 1,72 m zijn. Het gewicht van deze enorme kolos ligt rond de 1.200 kilogram.
Van kleur is het ideaal voor een Shire zwart met 4 witte sokken, maar ook bruin en schimmel komen vaak voor.
Een volwassen Shire is in staat om 5 ton te trekken.
Karakter
De Shire is over het algemeen een erg rustig paard. Ze zijn erg vriendelijk en ook zeer leergierig. In het rijden zijn de Shire's vaak actief en levendig. Ook hebben deze paarden een groot uithoudingsvermogen. Door hun karakter worden ze ook wel ¨gentle giants¨ genoemd, en ze zijn zo zachtaardig dat zelfs een klein kind met dit paard kan omgaan.
Gebruik
Tegenwoordig worden Shires meestal gebruikt voor shows, maar ook voor dressuur en endurance. Ze zijn ideale familiepaarden, met name vanwege hun uitmuntende karakter. Ze zijn bij uitstek geschikt voor de koets en tevens wordt er veel op deze vriendelijke paarden gereden. Voor springen is het paard echter te zwaar gebouwd, een klein sprongetje kan wel.
Ook maakt de Shire opmars als brouwerijpaard en in de bosbouw worden ze steeds meer gebruikt als milieuvriendelijke vervanging van machines.
Onderhoud
De Shire is heel gemakkelijk om te onderhouden. Ondanks ze zo groot zijn, zijn ze tevreden met heel karig voedsel. Zoals veel koudbloeden zijn Shires gevoelig voor eiwitten. Een volwassen Shire heeft daarom voldoende aan 1 kg voer. In de winter worden ze het best bijgevoerd met hooi en niet met voordroog, aangezien dit meer eiwitten bevatten.
Ook een van de meest opvallende eigenschappen van de Shire vraagt regelmatig onderhoud: de sokken. Deze dienen netjes gehouden te worden zodat zaken als mok geen kans krijgen.
mailgroep huisdieren
Ook in de Antwerpse Zoo laat de winter zich gelden. De parken liggen onder een laagje sneeuw en de bewoners zijn heel de dag buiten in de vrieskou. Maar lijden de dieren ook onder deze extreme temperaturen?
Oké, er leven nog zon 23.000 broedparen in Nederland en dat is heel wat. In Nederland is de populatie al een aantal jaar stabiel, maar in de rest van Europa gaat ie hard achteruit. Officiële instanties spreken zelfs al over de meest dramatische achteruitgang onder de Europese broedvogels. In andere Europese gebieden zijn de aantallen nog maar een fractie van die uit de eerste helft van vorige eeuw. 
